Είναι μια χώρα..

Υπάρχει μια χώρα κάπου στην υφήλιό μας, που έχουν μπλέξει μερικά πράγματα. Βασικά έχουν μια πολύ περίεργη αντίληψη του τι συνιστά την ανεξιθρησκεία. Επίσης αυτή την έννοια του κοσμικού κράτους κάπου την έχουν παρεξηγήσει. Εντάξει δε λέω, δεν είναι και Θεοκρατικό ελέω Θεού το καθεστώς, αλλά έχουν μερικά προβλήματα ερμηνείας ορισμένων σύγχρονων εννοιών.
Να δηλαδή, εμένα μου φαίνεται περίεργο που σώνει και καλά πρέπει να ορκίζει τις κυβερνήσεις της χώρας ο Αρχιερέας της επικρατούσας θρησκείας. Και τι σημαίνει επικρατούσα θρησκεία; Απλά λέει η θρησκεία που έχει τους περισσότερους πιστούς εκεί πέρα. Δηλαδή, αν δε δώσει έγκριση ο αρχιερέας της επικρατούσας, κυβέρνηση και πρόεδρο δεν έχει η χώρα αυτή. Αυτό φαίνεται ελαφρώς περίεργο αν και προφανώς εντάσσεται στην "εθιμοτυπία" και όχι σε κάτι ιδιαίτερα ουσιαστικό. Παρ όλα αυτά θεωρητικά, μάλλον θα έπρεπε να ορκίζονται στο Σύνταγμα, στους Νόμους και στην Πατρίδα, ενδεχομένως και στους πολίτες της χώρας. Ή να ορκίζονται σε όλους τους θεούς της χώρας, άσχετα αν κάποιος έχει τους περισσότερους.
Επίσης σε αυτή τη χώρα, είναι αστείο, αλλά λέει αυτή η επικρατούσα, μπλέκεται και στα ληξιαρχικά και στα δημοτολογικά κλπ, και άμα δεν έχεις όνομα εγκεκριμένο από αυτήν, δε δικαιούσαι να υπάρχεις ή κάτι τέτοιο. Ή τέλος πάντων έχεις κάποια νομικά προβλήματα ως πολίτης. Δε μπορείς να λέγεσαι όπως θες ρε παιδί μου. Ούτε να ονομάσεις το παιδί σου όπως θες. Και ακόμα χειρότερα, απαγορεύεται να δώσεις στο παιδί σου αποκλειστικά όνομα που δεν ανήκει στο εορτολόγιο της επικρατούσας. Πλάκα έχει αυτό ε;
Θεωρητικά μιλώντας πάντα, υποτίθεται ότι οι θρησκείες αποτελούν πνευματικούς οργανισμούς που φροντίζουν να απαλύνουν τον πόνο και το φόβο του θανάτου στους ανθρώπους. Θεωρητικά σε παροτρύνουν να είσαι καλός άνθρωπος, να αγαπάς και να αγαπιέσαι, να ανέβεις πνευματικά πάνω από τον "χαμηλό" σου εαυτό, και να φωτισθείς πάλι πνευματικά, υπερβαίνοντας τη θνητότητά σου μέσω της πνευματικής ανύψωσης. Επίσης θεωρητικά έχουν χρέος να σκίζονται για τους ταλαίπωρους, τους φτωχούς, τους αδικημένους και τους μή έχοντες και κατέχοντες. Τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με την πολιτική και τη διακυβέρνηση, και τις προσπάθειες για έλεγχο και επιρροή αυτών, εγώ με το μικρό μου το μυαλό , συγγνώμη αλλά δεν το χω. Τι δουλειά έχει ο οποιοσδήποτε αρχιερέας ή ιερέας είτε λέγεται επίσκοπος, είτε χότζας, είτε πάστορας, είτε χαχάμης, είτε φλάρος είτε Θανάσης, να επεμβαίνει στο πολιτικό γίγνεσθαι μιας χώρας; Τι δουλειά έχει ένας ιερέας να σχολιάζει εξωτερικές πολιτικές, οικονομικά σκάνδαλα, σχεδιασμούς ανάπτυξης, νομοσχέδια και κατευθηντήριες γραμμές; Λύσε πρώτα όλα τα πνευματικά προβλήματα του τόπου, σώσε όλους τους πεινώντες και διψώντες, εξασφάλισε την επίγεια ευμάρεια των πιστών σου και ΜΕΤΑ, αν θέλει κανείς να ακούσει τη γνώμη σου για τα επίγεια, ΜΠΟΡΕΙ και να σε ρωτήσουμε. Αλλιώς έχεις μπλέξει το ρόλο σου. Η οποιαδήποτε Θρησκεία ΔΕΝ πρέπει να έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχει να κάνει με τη διακυβέρνηση. Είναι δυνατόν; Ούτε πρέπει η ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ θρησκεία να σπονσονάρεται από το ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ κράτος. Σε αυτό το κράτος που σας λέω, αν και ανεξίθρησκο, απαγορεύτεται ουσιαστικά η δράση κάθε άλλης θρησκείας, μέσω ενός νόμου περί προσηλυτισμού. Δηλαδή εμένα τώρα, μπορεί να με βάλουν μέσα επειδή προωθώ το Σουβλακέα! Αμα έχω ένα βουδιστή γείτονα και κάτσει και μου κάνει καμιά κουβέντα για το τι πιστεύει, μπορεί να του κάνω μήνυση και να τον χώσω μέσα. Φυσικά η επικρατούσα στέλνει ιεραποστόλους σε άλλες χώρες, και καταδικάζει ως βάρβαρη την όποια χώρα τους κατηγορήσει για προσηλυτισμό.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον πνευματικό ρόλο οποιασδήποτε θρησκείας, άσχετα με την προσωπική μου ιδεολογία. Όταν όμως αυτός ο ρόλος μπαλαντζάρει επικίνδυνα προς το πολιτικό και κοσμικό και επηρρεάζει άμεσα τη ζωή μου, δυσχεραίνοντας επιλογές που ως πολίτης θα έπρεπε να έχω, τότε ενοχλούμαι..