Thursday, February 27, 2014

Καλοί άνθρωποι

Οι άνθρωποι είναι κατά μέσο όρο καθήκια με επικάλυψη καθηκιού και σκληρή γέμιση από καθήκι (ελεύθερη απόδοση από τον υπεραττακαδόρο Dr. Cox των Scrubs). Γενικά αυτή την εντύπωση έχω και επιβεβαιώνεται συχνά πυκνά και πολλές φορές θεαματικά θα έλεγα.
Αλλά σήμερα δε θα γράψω για αυτούς. Με αυτούς ασχολούμαι συχνά όπως θα χεις πάρει χαμπάρι αν διαβάζεις τα Ανώδυνα.
Χτες βράδυ είδα το παρακάτω βιντεάκι.



Για αυτό σήμερα θα γράψω για τα καλά τα παιδιά. Όχι δεν "αποκαταστάθηκε η πίστη μου στην ανθρωπότητα", ούτε έγινα ξαφνικά ρομαντικός υπερευαίσθητος κλαψομούνης μετα-emo και κολοκύθια τούμπανα.
Απλά γαμώ το κέρατό μου το πέτσινο, πρέπει μερικές φορές να λέμε και ένα γαμημένο "γεια σου ρε μάγκα, μπράβο" σε ατομάκια που ασχολούνται να απλώσουν το ρημάδι το κουλάδι τους έστω για να πιάσουν μια γαμημένη τσάντα που έπεσε από τα χέρια ενός περαστικού δίπλα τους.
Γιατί εντάξει, ωραίος ο κυνισμός και ο σαρκασμός μας. Μου αρέσει. Το ξέρεις φίλε Αναγνώσθα.
Αλλά ρε αδέλφια, άλλο ο κυνισμός και το κράξιμο στα απανταχού σούργελα που κυκλοφορούν τριγύρω μας και μας το παίζουν νεοαριστοκράτες και μετακωστόπουλοι ενώ πουλάνε φύκια για μεταξωτές -ροζ- κορδέλες και πανάκριβους ιπτάμενους μονόκερους. Είναι καθήκον μας και υποχρέωσή μας να ασχολούμαστε μαζί τους έτσι, γιατί αυτό το "τι σε ενοχλώ εγώ, αφήστε με να κάνω τη βρωμοδουλειά μου" είναι το δάχτυλο πίσω από το οποίο κρυβόντουσαν τόσα χρόνια και κατέληξαν να νομίζουν ότι πρέπει να καθορίζουν το γούστο μας, την εμφάνισή μας, το πως διασκεδάζουμε, το πως ζούμε κλπ.
ΑΛΛΑ τα κραξίματα, το δούλεμα και τα μπινελίκια δεν επάγουν καθηκοποίηση, ωχαδερφισμό και καθαρματοσύνη. 
Όποτε μπορείς, να απλώνεις το χεράκι σου να βοηθάς κάποιον. Και δεν εννοώ χρηματικά, ούτε να προσφέρεις συναισθηματική στήριξη, ούτε να γράφεις δακρύβρεχτες αρχιδιές στο ιντερνέτς για το πόσο πολύ πονάς και σπαράζεις για τα κακόμοιρα τα παιδάκια που κάπου αλλού υποφέρουν. Μακριά από εμένα υπερσυναισθηματικές ευαισθησίες και κροκοδείλια ψευτοδάκρυα ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ και ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ. Δεν πιστεύω κανέναν από αυτούς που τους πνίγουν και τους στεναχωρούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ τριγύρω τους και νοιάζονται και σπαράζει το φυλλοκάρδι τους εξίσου για όλα και για όλους. Θεωρώ ότι κανείς δεν έχει τη συναισθηματική "χωρητικότητα" για να αντέξει τόσο πόνο και θεωρώ ότι οι μισοί από αυτούς λένε συνειδητά μούφες για να κουνάνε δάχτυλα ανθρωπισμού σε εμάς τους πληβείους αναίσθητους, οι άλλοι μισοί απλά νομίζουν ότι έτσι εξιλεώνουν τις "αμαρτίες" τους. Τεσπα.
Αυτό που λέω είναι να απλώσεις το χεράκι σου στο δρόμο να βοηθήσεις κάποιον σε κάτι μικρό. Καθημερινό. Δε χρειάζεται να γίνεις ήρωας και να σώσεις ζωές. Μπορεί και να σου τύχει και άμα σου τύχει και κάτσει και η στιγμή και τα καταφέρεις μπράβο σου, κερνάω και ρακούλα ευεργετική και σου βγάζω ανύπαρκτα και υπαρκτά καπέλα.
Δε χρειάζεται να κάνεις μια μεγαλειώδη κίνηση ρε. Λίγα, μικρά πράγματα. Βοήθησε κάποιον ξένο που έχει χαθεί και ψάχνει το σιδηροδρομικό σταθμό, σε πόλη που σαι και συ τουρίστας.  Ναι, πέρνα καμιά γιαγιά τρεμάμενη από το δρόμο, αντί να κάθεσαι μέσα στο αυτοκίνητό σου και να τη βρίζεις που δε μπορεί να πάρει τα πόδια της. Λες στη γιαγιά να αρέσει που περπατάει 1m/αιώνα ή θα προτιμούσες να μείνει σπίτι και να πεθάνει ήσυχα, χωρίς να σου διακόπτει την κυκλοφορία την ώρα που πας σε τόσο σημαντικό ραντεβού που δεν έχεις 2 λεπτά να τη βοηθήσεις; (οι βαμμένες με καραμπογιά λεβεντογιαγιάδες κωλονακιώτικου στυλ με τη γούνα και τα 17 κιλα χρυσαφικό στα αυτιά που μπαίνουν αναιδέστατα στη μέση του δρόμου και σου απλώνουν επιδεικτικά χέρι για να σταματήσεις, ασχέτως φαναριού κλπ, είναι στην κατηγορία κράξιμο, όχι στην "βοηθάω να περάσουν απέναντι").
Μην είσαι εγωιστικό, σταρχιδίστικο γαιδούρι. Και μη σε νοιάζει ποιον θα βοηθήσεις, θα γίνουμε από 2 χωριά χωριάτες και στο δικό μου το χωριό είμαστε ζόρικοι μαδαφάκας και θα χάσεις. Γίνε και ανιδιοτελής καμιά φορά. Ναι ξέρω, "μα είμαι". Τα παπάρια μου κουνιούνται το ένα δίπλα στο άλλο. Γιατί; Γιατί σε βλέπω πόσο ανιδιοτελής είσαι, κάθε φορά που ποστάρεις στο φατσοβιβλίο ή στο τουίτα την "καλή πράξη" που έκανες σήμερα και πόσο γαμάτος είσαι και γιατί εμείς οι άλλοι είμαστε μαλάκες. Κοινώς, δε θέλω να το μάθω, τουλάχιστον όχι απο εσένα. Ή όχι συνέχεια από εσένα και με δασκαλίστικο ύφος. Θέλω να το μαθαίνω από τους άλλους. Και όχι σε φάση "Το Θανασάκι είναι γαμώ τα παιδιά, σήμερα έκανε το και το". Αλλά σε φάση "ένα παλικάρι σήμερα με βοήθησε να σηκωθώ, γιατί τσακίστηκα στο δρόμο και δε μπορούσα να κουνηθώ". Κατάλαβες; δε σε θέλω επώνυμο ρε. Σε θέλω ένα ανώνυμο καλό παιδί. Έστω που και που.
Γιατί κάποτε θα είσαι εσύ ο γέρος που θα τσακιστεί και θα θέλεις τα παιδιά της εποχής να σε βοηθήσουν να μαζέψεις τα κουτσάδια σου από το δρόμο, αλλά αν δεν έχεις δώσει ποτέ και πουθενά και σε κανέναν τέτοιο παράδειγμα, θα σε γράψουν και αυτοί στις παπαράντζες τους, γιατί θα βιάζονται να πάνε στη ραντεβουδιά τους. Ναι δε θα αλλάξεις τον κόσμο, πίστεψέ με. Και άσε τα τσαμπουκαλίκια. Δε θα αλλάξεις τον κόσμο. Το να επηρρεάσεις θετικά όμως έστω μερικά από τα άτομα που θα δουν το καλό που έκανες σε έναν συνάνθρωπο, είναι αρκετός άθλος.
Δε χρειάζεται να στοχεύεις πιο ψηλά σώνει και ντε.
Πέρνα τη γριά απέναντι και ας μη σε δει κανείς. Και ας μην το πεις πουθενά.
Δε σου φτάνει το βλέμμα της για ανταμοιβή ρε αδερφέ; μην είσαι πλεονέκτης..




Monday, February 17, 2014

ΟΣΓΖ

Θα σοκάρω κόσμο τώρα μια και θα γράψω επικό πόνημα, άσχετης θεματολογίας με το γενικότερο συνοθύλευμα χαζομάρας των Ανώδυνων. Θα πέσω στο χαμηλό υποεπίπεδο γκομενοσελίδας με συμβουλές και "δέκα πράγματα που" και τέτοιες παπάτζες.
Αλλά υπόσχομαι ότι δε θα γράφω μισά ελληνικά μισά αγγλικά όπως κάνουν οι χιψτερογράφοι των νεοκωστοπουλάδικων, λες και μεγάλωσαν στο κέντρο του Soho (που πας ρε μουρλοκακόμοιρο, Θανασάκη και Νικολέτα σε λέγαν και μεγάλωσες στις Κουκουβάουνες και στα Πετράλωνα)και μας σπάνε τα τσιμπιρδόνια, ούτε θα ενδώσω στη φτήνια της αιώνιας διαμάχης η οποία παρουσιάζει όλες τις γυναίκες ανικανοποίητες ψωνάρες καραπουτανάρες και όλους τους άντρες άχρηστους, αμόρφωτους, βρωμιάρηδες, φλώρους. (Το οποίο δεύτερο είναι και η νόρμα βέβαια σε πλείστα όσα δημοφιλέστατα σάιτια, αλλά αυτό δε θεωρείται σεξιστικό από κανέναν, ούτε από μας, γιατί στα παπάρια μας εδώ που τα λέμε. )
Οπότε, καιρός είναι να προχωρήσουμε στον ΟΣΓΖ.
Ή σε απλά ελλήνικος λάικ μα γκράντμαδα γιουζντ του σεϊ (σεϊ σεϊ, σέϊ δε μάτζικ γουοοορντ)
(όχι πες μου, δε φαίνονται γελοία;)

ΟΔΗΓΟΣ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗΣ ΓΙΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Εισαγωγή - Πρελούδιο (για τους φίλους της κλασσικής)

Έχετε βρει το έτερον, έχετε περάσει το στάδιο της γλυκερής ζαχαροσύνης και χαζομάρας, αυτό που σας βρίζουν και σας πετάνε ποτήρια οι φίλοι σε κάθε τραπέζι που χουφτώνεστε και κάνετε σα 15χρονα στο διάλειμμα του φροντιστηρίου και φυσικά επέρχεται η κάμψις. Αυτό που αρχίζετε και βαριέστε τα πάντα και μεταμορφώνεστε σιγά σιγά σε αυτό το άθλιο τερατούργημα που φοράει συνέχεια πιτζάμες και καλτσάκια-λαγουδάκια, βλέπει σειρές, τρώει πατατάκια και ζολίτα με το δίκιλο, φτιάχνει περίεργες γκουρμεδιές στο σπίτι και πίνει σαν το Μπουκόφσκι σε κάθε επεισόδιο του Boardwalk empire (η σειρά επιμένω, είναι σατανικό δημιούργημα για να σε κάνει να πίνεις και να καπνίζεις μανιωδώς. Έχω πιεί περισσότερο σε 4 σαιζόν Boarwalk από ό,τι σε 15 μέρες στην Κρήτη). Οι έξοδοι περιορίζονται γιατί είστε και μεγάλοι άνθρωποι και έχετε και δουλειά το πρωί -όσοι έχετε- οπότε καταλήγετε στο προφανές συμπέρασμα: Ρε,γιατί να πηγαινοερχόμεθα σαν τους Ρομά (sic) απο σπίτι σε σπίτι, -και αν είναι και 520 χιλιόμετρα αυτό το "σπίτι σε σπίτι", ζορίζει- δεν τα μαζεύουμε όλα σε ένα σπίτι, να γίνουμε και εμείς σαν εμετική διαφήμιση μαργαρίνης για πρωινό ή κριθαρακίου Μίσκο;
Αυτό βέβαια προϋποθέτει το πολύ σημαντικό βήμα του να χουμε επιβεβαιώσει ότι το έτερον δεν είναι ψυχάκι (ναι γέλα, αλλά κυκλοφορούν ΠΟΛΛΑ εκεί έξω. Όταν λέω πολλά, εννοώ όπως έλεγα σε μια φίλη τις προάλλες, ένα 60% με προβλήματα που χρήζουν παρακολούθησης από ψυχολόγο, από το οποίο 60%, ενα 20-25% θέλει φάρμακα και παρακολούθηση εντατική μην φάει το κεφάλι του ή κόσμο), να έχουμε δει τον άλλονε ναουμ πώς είναι στις μαύρες του και να έχουμε συμφωνία σε ΒΑΣΙΚΑ πράγματα της ζωής μας. Όχι σε όλες τις λεπτομέρειες. Αν δεν ταιριάζεις στα χοντρά, το οτι συμφωνείς πως δε σου αρέσει το καμαμπέρ επειδή βρωμάει σα μασχάλη φαντάρου που σκοτώθηκε στον πρώτο παγκόσμιο και έμεινε στον ήλιο, δεν είναι αρκετό για να σε σώσει. Επίσης καλό είναι να έχουμε ξεπεράσει τις παιδικές ασθένειες των απωθημένων, ήγουν αυτή του πρίγκηπα στο λευκό άλογο οι γυναίκες και της πορνοστάρ με τα βυζιά-καρπούζια οι άντρες. 
Οπότε, είσαι έτοιμος και έτοιμη για το μεγάλο βήμα. Πάρε βαθιά ανάσα, πήδα και κολύμπα μαλάκα.

Τα απαραίτητα- τα sine qua non (πωωω μόρφωση ο γόης)

1. Ο τρόμος: 
ΝΑΙ υπάρχει. Παραδέξου το. Νοιώσε το. Κατάπιε το. Θα χεστείς πάνω σου την πρώτη φορά που θα σου περάσει από το μυαλό, την πρώτη φορά που θα το ξεστομίσεις, την πρώτη φορά που θα καταλάβεις οτι θέλει και το έτερον και την πρώτη φορά που θα πεις "πρέπει να αρχίσω να κανονίζω τις λεπτομέρειες της μετακόμισης,γιατί σε ένα μήνα πρέπει να μαι εκεί". Ο τρόμος είναι φίλος μας, είναι σύντροφος και αδερφός και δάσκαλος. Είναι το σημάδι πως δεν είσαι παιδαρέλι που πετάει στο 8ο ροζ συννεφάκι δεξιά από τη δεξαμενή με τα ζαχαρωτά μπαστουνάκια και τη λίμνη με τη βυσσινάδα, την ώρα που παιδάκια με φτερά και άρπες παίζουν λατρευτικούς ύμνους του Μπαχ (ή και την Τσικουλάτα τσικιντάϊ άμα είσαι του σπορ). Ο τρόμος σημαίνει ότι έχεις επίγνωση του τι κάνεις, των κινδύνων και των συνεπειών, καθώς και των ευθυνών. Σε κάνει να σκέφτεσαι τα πάντα, να ανιχνεύεις κακοτοπιές και να προετοιμάζεσαι. Α, αν ο τρόμος σου είναι "αχ θα χάσω την ελευθερία μου", κλάιν μάϊν φιλαράκι και κοπελιά. Αυτό περιέχει υποβόσκουσα καταπίεση και αν πιστεύεις κάπου βαθιά οτι θα σε δέσουν σε κανα στύλο και θα σου περάσουν περιλαίμιο ή αν δείχνει το έτερον τέτοιες διαθέσεις, από δω παν και οι άλλοι. Ζευγάρι δε σημαίνει κεφαλοκλείδωμα και μπουντρούμιασμα. Και έχω και παράδειγμα τον κουμπάρο μου, που είπε στη γυναίκα του "την άλλη εβδομάδα πάω ΣΚ με τον Estarian στο Βερολίνο για βόλτα" και η γυναίκα του του πε "καλά να περάσετε, φέρε κανα μαγνητάκι για το ψυγείο". Από την άλλη υπάρχει και ο άλλος που φοβάται μη χάσει την ελευθερία του και χάσει τα "γκομενάκια" λες και πριν ήταν το δώρο του Όντιν στο θηλυκό πληθυσμό και κάναν σειρά έξω από το σπίτι του για να πάρουν το σπέρμα του να διαιωνίσουν τα γονίδιά του. Νταξ, άμα κοπελιά έμπλεξες με αυτόν, καλα κρασά. Τι είπαμε; όχι μουρλά δεν είπαμε;

2. Η εξιδανίκευση  
Tο ανάποδο του τρόμου βασικά. Ναι θα το νοιώσεις. ΑΛΛΑ, να το σκοτώσεις με φωτιά. Να το πνίξεις στο νεροχύτη με διάλυμα από βραστό νερό και 20% υδροχλωρικό. Κατάλαβε ότι δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που το κάνει αυτό. Έχουν προϋπάρξει υμών δις ζευγάρια που το έκαναν και θα υπάρξουν και μετά από εσάς. Δε θα ζήσεις σε σπίτι μιας ρομαντικής κομεντί (ακούτε θηλυκά;), δε θα γίνεις η Μεγκ Ράϊαν και εγώ με την καμία δε θα γίνω ο Μπαντέρας, ούτε καν ο Panteras. Δε θα παίζει κάθε μέρα πρωινό με μαργαρίνες, (πουτάνες διαφημίσεις), φρέσκα κρουασάν, κέικ σπιτικό, τυροπιτάκια, φρούτα και φρεσκοστιμμένο πορτοκάλι. Και όταν θα παίζει μετά θα θέλω σεξ για πληρωμή. (ναι, ακούτε σύντροφοι; δεν παίζει ούτε αυτό. Όταν τα χλαπακιάσει όλα αυτά μετά θα θέλει 2 ώρες ύπνο για να χωνέψει. Οπότε σχεδιάστε το για το μεσημέρι μετά τα τσίπουρα που θα την έχει ακούσει και λίγο). Επίσης κοπελιά, στο σπίτι δε θα κυκλοφορεί μονίμως ένας ημίθεος με γυμνασμένους κοιλιακούς και τη φάτσα του αγαπημένου σας ηθοποιού (αυτού που φαντασιώνεστε στα κρυφά ) να τραγουδάει μπαλάντες του Σινάτρα για να σας ξυπνήσει. 
Αγόραροι, δε θα μείνετε με μια αχόρταγη νυμφομανή που θα είναι ντυμένη συνέχεια με La Perla ή Agent Provocateur τα οποία θα σκίζετε πρωί πρωί με την τσίμπλα στο μάτι (btw πας καλά ρε μαλάκα, ξέρεις πόσο κάνουν; άσε αυτά και σκίσε τίποτα από κανα πάγκο στην Αθηνάς.) και μετά θα πηδιέστε 12 ώρες σαν κουνέλια σε έξαψη. Ούτε θα χετε αυτή τη φαντασίωση να καθαρίζει τις χιλίων λογιών σβουνιές σας, την ώρα που εσείς θα πίνετε παγωμένες μπύρες βλέποντας θρίλλερ και τρώγοντας μπριζόλες. Θα είστε κανονικοί. Θα τα κάνετε ΟΛΑ τα παραπάνω, και τα πρωινά και τις ανωμαλίες με εσώρουχα, φτερά, λάδια , πυροσβεστήρες, τηγάνια και κοτόπουλα και ο,τι γουστάρει κανεις, αλλά ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ η ζωή σου. Θα είσαι και με την τσίμπλα στο μάτι το πρωί, θα ξυπνήσεις και άκεφος και τσαντισμένος γιατί όλο το βράδυ έβλεπες εφιάλτες και ε, στραβοξύπνησες γαμώτο, θα αρρωστήσεις και θα τρέχει η μύξα σύννεφο, αυτή θα σκάσει μύτη με μάσκα προσώπου και μπικουτί και αλουμινόχαρτα και θα ναι σαν γκέι εκδοχή του Σρέκ, θα τσαντιστεις και θα τσαντιστεί κλπ. Ούτε βέβαια ΑΥΤΑ θα είναι η ζωή σου. Όλα μέσα στο πρόγραμμα και βγες από τις κομεντί, τις διαφημίσεις, τα βιβλία και τις τσόντες που προσπαθούν θα διαμορφώσουν την ιδέα που έχεις για το ζευγάρι, πριν χρειαστείς φαρμακάκια.

3. Η συνεννόηση
Eίστε μεγάλα παιδιά - ή θα έπρεπε να είστε, τουλάχιστον εγκεφαλικά- και μια και θα μείνετε στο ίδιο τσαρδίον, πρέπει να συννενοηθείτε για μερικά πράγματα, ακόμα περισσότερο αν ο ένας μετακομίζει στο σπίτι του άλλου και δεν πάτε κάπου να το στήσετε από την αρχή. Χρειάζεται προγραμματισμός, ψυχραιμία και ΑΜΟΙΒΑΙΕΣ υποχωρήσεις από την ατομάρα μας και την εγωισμάρα μας, καθώς και από τους καθημερινούς μας μέχρι τώρα ψυχαναγκασμούς. Αλλιώς ο καθένας σπιτάκι μας, να μείνουμε μόνοι μας να είναι όλα όπως ΑΚΡΙΒΩΣ τα θέλουμε και μετά να γκρινιάζουμε στους φίλους μας πως είμαστε μαγκούφια.
3α. Η καθαριότητα
Ο,τι είναι πεντακάθαρο ή συμμαζεμένο για μένα, δε θα είναι ΠΟΤΕ το ίδιο καθαρό για σένα (και οποιαδήποτε γυναίκα). Και δε μιλάω για τα "πλυμμένα" πιάτα που έπλυνα βιαστικά και έχουν πάνω ακόμα λίγδα και το βλέπω και το καταλαβαίνω όταν μου το δείχνουν. Μιλάω για αυτό το "πωωω το σπίτι είναι χάλια" ενώ το μόνο που βλέπω εγώ είναι ένα μαξιλαράκι του καναπέ στην πολυθρόνα και όχι στον καναπέ. Μιλάω για το κομματάκι τρίχας από τα γένια που μου ξέφυγε όταν ξυριζόμουν και έπεσε πίσω από την κολώνα του νεροχύτη και με κάποιο μαγικό τρόπο το πήρες χαμπάρι από την ώρα που πάρκαρες το αυτοκίνητο. Ναι πάρτο απόφαση, το σπίτι ΠΟΤΕ  δε θα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ τόσο καθαρό σα φωτογραφία σε περιοδικό Χάουζ εντ Αρκιτέκτσουρ όπως το είχες τόσα χρόνια. Όπως εγώ πρέπει να πάρω απόφαση να μαζεύω τα ποτήρια του καφέ ( η χρήση απλυτηριού* όμως επιβάλλεται) να μην κατουράω εδώ και πέφτουν στο σοφρά στο διαμέρισμα της γιαγιάς στην απέναντι πολυκατοικία (ποτέ δεν είχα πρόβλημα,αλλά εσύ που έχεις, μάθε το), να μην πετάω τις κάλτσες μου όπου τις βγάλω (και όμως μαλάκα μου αυτό μου είναι δύσκολο ακόμα. Συνήθεια) και να μην πιστεύω οτι τα πιάτα τα πλένει η νεράιδα του πλυντηρίου μαγικά κάθε βράδυ (νταξ, 18 χρόνια μόνος μένω, το χουμε και αυτό. Εσύ το χεις; ή θα σου πέσει η αντρίλα άμα πλύνεις και κανα πιατικό πασάκαμ;)
3β. Ο προσωπικός χώρος
Κάτι με το οποίο έχουν πρόβλημα πολλά ζευγάρια και με κάνουν και απορώ. Το οτί είσαι σε σχέση δε σημαίνει ότι ο άλλος πρέπει να ναι πάνω σου 24/7, να σου μιλάει συνέχεια, να ασχολείται συνέχεια με την πάρτη σου. Είστε 2 ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ προσωπικότητες και δεν είστε κτήμα ο ένας του άλλου. Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να διαβάσεις το βιβλίο σου και για 2,5,10,24 γαμημένες ώρες να κολλήσεις και να μη βγάλεις κιχ. Και να μη σου βγάλουν κιχ. Εκτός αν τελούνται συντελειακά γεγονότα, όπως "σήκω γίνεται σεισμός", "γίνεται ζόμπι απόκαλυπς" και "περνάνε κάτι χίψτερ απο κάτω, πιάσε το δίκαννο". Το "μου πάει αυτό το τζην", "τελείωσε το κωλόχαρτο, πας να πάρεις;", "γυναίκα πεινάω, φτιάξε κάτι" κλπ, είναι αιτίες εκσφενδονισμού του βιβλίου στην κούτρα σου. Στα πλαίσια του προσωπικού χώρου περιέχονται και φάσεις όπως "Τώρα έχω ΣΟΒΑΡΗ δουλειά στον υπολογιστή, σε παρακαλώ μη με ενοχλείς, σκέφτομαι", "κανόνισα να πάω για τσιπουράκια με τους φίλους μου", "πάω με τα κορίτσια για τσιπουράκια" , "πάω 2 μέρες στη Νορβηγία να δω μια έκλειψη στο βόρειο σέλας" και "πάω ΣΚ με τις φίλες μου στο Λονδίνο να δω μια έκθεση στην Tate". Γκρίνιες "που θα πας τώρα, κάτσε να σε δω", "θέλω και εγώ να βγω" κλπ γίνονται δεκτές μόνο άμα ο ένας από τους 2 είναι συνεχεια με τα ρεμάλια ή τα "κορίτσια" και ο άλλος μένει μονίμως σαν το μαλάκα μέσα στο σπίτι. (Και "συνέχεια" δεν είναι 1 φορά το 3μηνο. Για να ξηγιόμαστε.) Μπορεί να μη συμπίπτουν όλα τα ενδιαφέροντά σας και τα χόμπι σας, αλλά το καλό που σας θέλω ρεμάλια, κανένας και καμία μην τολμήσει να προσπαθήσει να επιβάλλει στον άλλο κάτι που κάνει ή/και του κόψει κάτι που έκανε πριν. (Το "πηδιέμαι με ό,τι βρω μπροστά μου" δε θεωρείται χόμπι ή ενασχόληση. Το ίδιο και τα ναρκωτικά,ο τζόγος, το βρωμόξυλο κάθε Κυριακή στα γήπεδα και η ψήφος σε μαλάκες. Αυτά καλά θα κάνουν να σας τα κόψουν).  Και ναι, θα κάνετε τις ταξιδάρες σας μαζί κλπ αλλά και τα ταξιδάκια ξεχωριστά με φιλαράκια κλπ δεν είναι ούτε ταμπού ούτε αφορμή για να πέσουν κέρατα. Βγείτε από το 1950.
3γ. Διαχείριση Θυμού
Πάρτο απόφαση. Θα τσακωθείτε κάποια στιγμή. Θα αρπαχτείτε πως το λένε. Είτε γιατί είπες κάτι, είπε κάτι, το πήρες στραβά, το πήρε πιο στραβά, μπλα μπλα μπλα μπλα, θα αρπαχτείτε. Θα υψωθούν οι τόνοι. Ο πατέρας μου με τη μάνα μου είναι παντρεμένοι 40 χρόνια, ακόμα τσακώνονται. Αλλά όταν η μάνα μου πηγαίνει με τη θεία μου τσάρκα στο Μοναστηράκι για καφέ και αργήσει 1 ώρα γιατί χάζεψαν στα μαγαζιά, του λείπει. Το ζήτημα είναι γιατί τσακώνεστε και τι λέτε όταν θυμώνετε. Μην προσβάλλεις. Μπορείς να πεις χοντράδες. Μπορείς να πεις ότι αυτό που λες είναι μαλακία, ηλίθιο, αφελές, οτι έκανε μαλακία, ότι έδειξε γαιδουριά, ότι δε σκέφτηκε σωστά, ότι σε πλήγωσε, ότι έδειξε αγένεια κλπ. ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΠΟΤΕ τον άλλο/την άλλη μαλάκα,πουτάνα,άχρηστο,άχρηστη,ηλίθιο, κλπ κλπ κλπ. Μην πεις πράγματα που ποτέ δε θα μπορέσεις να πάρεις πίσω. Εκτός αν τα εννοείς, οπότε τι κάνεις μαζί; Μην βρίσεις ΠΟΤΕ πατέρες/μάνες/αδελφούς/αδελφές. Ακόμα και αν το αντικείμενο του τσακωμού είναι συγγενής και θες να χώσεις ανελέητα, ΜΗ ΒΡΙΣΕΙΣ. Ναι, μπορεί η κυρα Μαγδάλω να ναι μαλάκω επικών διαστάσεων και να χώνεται στα προσωπικά σας και να σας πρήζει τα παπάρια. Ο άλλος/η άλλη ΤΟ ΞΕΡΕΙ. Και προσπαθεί να το διαχειριστεί. Διαχειρίσου το θυμό σου. Ναι είναι υγιές να θυμώνεις, είναι υγιές να θες να ξεσπάσεις, αλλά ο άλλος ζει μαζί σου, και αν αυτό το βρίσκεις ως δικαιολογία να ξεσπάς πάνω του θυμό που προέρχεται από αλλού, ε ουστ. Δεν είστε ο ένας η πινιάτα του άλλου. Διαφωνίες θα χεις. Αλλά ακόμα και όταν διαφωνείς και αρπάζεσαι ακόμα και όταν φτάσεις στο σημείο να χτυπήσεις πόρτα πίσω σου και φύγεις μισή ωρίτσα να καθαρίσει το μυαλό σου γιατί σου τρέχουν οι ορμόνες από τα αυτιά, πρόσεχε τον άνθρωπό σου. Για να είναι εκεί όταν γυρίσεις. Α και σε περίπτωση που μένεις στο σπίτι του άλλου, να θυμάσαι ιδιοκτήτη/ιδιοκτήτρια, μπορεί να είναι σπίτι ΣΟΥ, αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα που κολλάμε στο ξεράδι του άλλου. Χαλάρωσε.
3δ.Διαχείριση ελεύθερου χρόνου
Δεν είναι υποχρεωμένος κανείς να σέρνεται σε πράγματα που δεν του αρέσουν μόνο και μόνο για να "κάνουμε πράγματα μαζί επειδή είμαστε ζευγάρι".  Τέλος. Και αυτό πιάνει από "βόλτες στα μαγαζιά/τρέξιμο στις 8 το πρωί/μαθήματα λάτιν/μαθήματα κηροπλαστικής" μέχρι "ποδόσφαιρο/μπάσκετ/paintball/κυνήγι αρκούδας/συναυλία μπαλαλάικας την Κυριακή". Άλλες φορές γίνεται, άλλες όχι. Άσε που μερικές φορές, θέλουμε απλά να κάτσουμε σπίτι να σαπίσουμε. (βλέπε παράγραφο 3β). Εσύ κάνε ο,τι θες.

3ε. Το παρελθόν
Υπάρχει, καλά ή κακά ήταν, ο καθένας έχει την ιστορία του, με πίκρες ,με γαμωσταυρίδια, με καριόλες, με μουρλούς, με One night stand, με καλές σχέσεις που δεν τράβηξαν, με κακές που εγκλώβισαν, με γκόμενες που δε σου κατσαν, με γκόμενους που σε κορόιδεψαν κλπ. Καλά κάνουμε και το χουμε και μακάρι να το χουμε και μεγάλο γιατί χωρίς εμπειρίες, εγώ σε φοβάμαι. Αλλά απογαλακτίσου από αυτό, ξεκόλλα από τα απωθημένα και από τις μαλακίες στον εγκέφαλό σου και προχώρα μπροστά. Ναι η τσουλάρα που σου κανε τις ανωμαλίες του αιώνα αλλά στα φόραγε με 2 ομάδες μπάσκετ και 12 καναδούς έφιππους αστυνομικούς σου πλήγωσε τον εγωισμό. Στα παπάρια μας. Ο καθένας τις επιλογές του και γεια χαρά και ώρα καλή στον κώλο της και αέρα στα βυζιά της. Το ίδιο για τον επιθετικό γόη μπάρμαν που σε έκανε γυναίκα και μετά ανακάλυψες οτι είναι και αυτός εξυπηρετικό αγόρι και δε λέει ποτέ όχι κλπ κλπ κλπ.  Η τσουλάρα και ο μπάρμαν θα έπρεπε να σε κάνουν να εκτιμήσεις τους ανθρώπους που είναι σπαθί και αληθινοί. Όχι να καταραστείς άντρες γυναίκες ως βόδια.Ναι, παιδικές ασθένειες, ξεπέρνα τες. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πρώην με τους πρώην.Μη ντρέπεσαι για το παρελθόν σου, μοιράσου το. Κανόνισε όμως να το χεις παρελθόν. Να μη σε βασανίζει.

4. Τα κοινά σημεία
Mπορεί παλιά τα ετερώνυμα να έλκονταν, αλλά προσπάθησε όχι να συγκατοικήσεις, να συνομιλήσεις για πολλή ώρα με άνθρωπο με τον οποίο δεν έχεις ΤΙΠΟΤΑ κοινό. Π.χ βάλε με εμένα να μιλήσω με άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει από χιούμορ (δείκτης κατανόησης π.χ: "Η ζωη του Μπράιαν" και το Black Adder δεν ήταν αστεία), που δε διαβάζει βιβλία, που ξενερώνει με τα ταξίδια γιατί δεν του λέει τίποτα το εξωτερικό, που έχει παντελή άγνοια από επιστήμες και θεωρεί τον οποιοδήποτε κατάφερε να σπουδάσει "σπασικλάκι" και που είναι σταυροφόρος (με την ευρεία ένοια). Ε τι να πω; Μούγκα. Μπορεί να ναι καλό, χρυσό και άγιο παιδί, αλλά εγώ δεν έχω να πω και να κάνω τίποτα μαζί. Ε πως π.χ θα κατάφερνα να γουστάρω τόσο πολύ ένα τέτοιο άτομο ώστε να μείνω μαζί του. Για αυτό, αν αυτά που σε χωρίζουν είναι περισσότερα από αυτά που σε ενώνουν, οκ άσε τις συγκατοικήσεις και ρίχτο στην τρελίτσα και ανώμαλο και πολύ σεξ, μέχρι να γίνετε μπλε. Γιατι οκ, για να κανεις κάτι με τόσο διαφορετικό άνθρωπο, έχεις άλλα κίνητρα. Μην κρύβεσαι. Το χω περάσει. Ένα τριμηνάκι με πορτοκαλάδες και βιταμίνες ήμουν. Αλλά δεν την άφηνα να ανοίξει το στόμα της αν δε φορούσα κράνος πρώτα. Για να μείνεις μαζί πρέπει να χεις κοινά. Πολλά. Δε γίνεται να είσαι ίδιος ποτέ, αλλά αν η τομή είναι κενή, η ένωση δεν πιάνει. (οι των θετικών θα εκτιμήσουν το λογοπαίγνιο. Ελπίζω. Μου άρεσε. Ήταν καλό).

5. Το χωροταξικό
Πρακτικά πράγματα. Έσονται 2 σπίτια εις ένα. Άθλος.  Είστε πλέον ο ένας πάνω στον άλλον (με πολλούς τρόπους, οι περισσότεροι από αυτούς ιδιαίτερα ευχάριστοι και ψυχαγωγικοί). ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΡΕΕΕΕΕ; Εδώ φίλοι, μπαίνουν κάποιες υποχωρήσεις στο παιχνίδι γιατί αλλέως, είπαμε, μείνε μόνος σου και κάνε το μουσείο να μείνει απαράλλαχτο. Η χωράκλα σου που μέχρι πριν σου φτανε και σου περίσσευε, τώρα πλέον διαιρείται με το 2, αν και όχι ακριβώς, ειδικά στις ντουλάπες. Τα ρούχα ενός άντρα π.χ συνήθως χωράνε σε μισή ντουλάπα, καλοκαιρινά,χειμωνιάτικα και παπούτσια. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ γυναίκα που να της έφταναν οι ντουλάπες της, ακόμα και αν της παραχωρήσεις χώρο στο υπερδιάστημα και τις τσάντες του Σπορτ Μπίλι. ΑΝ εμφανιστεί κενό, θα την πιάσει μια ακατανίκητη επιθυμία να το γεμίσει με κάτι που  ανακαλύπτει τη στιγμή ανίχνευσης του κενού, ότι το χρειάζεται απεγνωσμένα. Το οποίον σημαίνει ότι ακόμα και αν είσαι ο Ταρζάν και η γκαρνταρόμπα σου αποτελείται από ένα κολλητό μαγιό από δέρμα λεοπάρδαλης και ενα πέτρινο μαχαίρι, 
ΔΕ ΧΩΡΑΣ
Εκεί φίλε άνδρα, μια και συνήθως διαθέτεις καλύτερη εικονοχωρική αντίληψη από το έτερον, πρέπει να ανασκουμπωθείς και να δημιουργήσεις χώρο στις ντουλάπες, στο σπίτι, στο πάρκινγκ, στο γκαράζ, παντού. Και πίστεψέ με, μπορείς. Στη διαδικασία, πετάς και μερικά μερεμέτια στο σπίτι που ενοχλούν εσένα (κάτι καζανάκια που τρέχουν, κάτι σταντ για σαμπουανοκρεμοτετοια στο μπάνιο), κάτι σιφόνια, κάτι βρύσες, τέτοια. Έτσι δείχνεις και ότι το πονάς το σπίτι, και οτι νοιάζεσαι για τα απλά αλλά καθημερινά και οτι το χεις το μαστοριλίκι. (Προσοχή, ποτέ δε σκύβουμε με τζιν, δε θένε κώλο υδραυλικού στα μούτρα τους, μην πέσεις στο επίπεδο μπαρμπα Τανάση μαστοράντζα.). Το πράγμα θέλει σχεδιασμό, συντονισμό και αποφασιστικότητα, ειδικά στο να πεταχτεί επιτέλους άχρηστη σαβούρα ετών που κρύβεται παντού και που ο ιδιοκτήτης του σπιτιού ούτε καν φανταζόταν οτι υπήρχε. Επίσης ο μετακομίζων πρέπει να πάρει απόφαση πως οι γόπες των τσιγάρων από ένα φαγοπότι πριν 12 χρόνια δεν αποτελούν κατάλληλο ντεκόρ για ένα νέο σπίτι,μάλλον πρέπει να πεταχτούν μαζί με τα ραγισμένα σφηνοπότηρα που έκλεψε από όργιο στην Ίο και ότι πρέπει να αφήσει πίσω στο πατρικό σε χαρτόκουτα τους ελέγχους της β' γυμνασίου.

Επίλογος
Το αποφάσισες, τρόμαξες μέχρι ακράτειας αερίων, χάρηκες, ξανατρόμαξες, ξαναχάρηκες, σε έπιασε μια μικρή αλλά σημαντική κρίση πανικού και αμφιβολίας και παίρνεις βαθιά ανάσα και προχωράς στο μεγαλύτερο Auto da fe της ζωής σου, μετά από την αγορά εκείνου του χοτ ντογκ σε βενζιναδικο στη Γερμανία που ήταν περίπου συνομήλικό σου όταν οι Σουμέριοι έχτιζαν Ζιγκουράτ. Τώρα ήρθε η ώρα να το απομυθοποιήσεις, να το χαρείς ,να το διακωμωδήσεις, να το κάνεις μπίλιες και να το υποτάξεις, μαζί με το έτερον. 
Ξεφτίλισέ το σου λέω. Δώσε δούλεμα δια-σχεσιακό, δέξου το δούλεμα των φίλων, δέξου το δούλεμα του ετέρου, δώστου να καταλάβει.
Και μετά μια ωραία πρωϊα, πάρε τα πραγματάκια σου, πες αντίο στο εργένικο σπίτι, κοίτα μπροστά και ξεκίνα από την αρχή, αλλού. 
(Και πάρε και κράνος. Τα τσόκαρα είναι της μόδας και πονάνε)

Σημείωση:
Απλυτήρι: Το ένα ποτήρι που κρατάς και δεν πλένεις και περιφέρεται μέσα στο σπίτι για να πίνεις ολη μερα απο κει νερό. Το βρήκαμε στο Πλαθολόγιο