Πωπω μπινελίκι πρωινιάτικα..

Καλά, ξύπνησα εντελώς τυχαία σήμερα αλλά οκ, θα ζήσω.
Δεν πάω πουθενά , δεν την παλεύω. Οπότε καφεδάκι και ντοκυμανταίρ. Πάνω στο ζάπινγκ μέχρι να φτάσω στο σωστό κανάλι.. Πετυχαίνω τώρα μια εκπομπή στην οποία συζητάνε το ότι κόπηκε ο ορός της αλήθειας, η στιγμή της αλήθειας και τα λοιπά.
Οι τηλεσωτήρες λοιπόν, ειδικά ένας καραγκιόζης και μια Παρτόλα ξανθιά με I.Q βιοδιασπώμενης σακούλας απορριμάτων, υπερασπίζονται λοιπόν τη μεγαλύτερη παρακμή όλων των εποχών.
Γιατί βέβαια δε φταίει ας πούμε η εκπομπή που ο άλλος πάει και γίνεται ρόμπα. Όταν τα κανε δε ντρεπότανε και είναι κακό να τα λέει; Και κάτι τέτοια.
Ρε γελοίοι υπάνθρωποι πότε θα σας λιθοβολούμε στους δρόμους δεν ξέρω. Και, λέει άμα δίναν τα μισά λεφτά για κοινωφελείς σκοπούς δε θα μας πείραζε και άλλες τέτοιες φλόμπες.
Ορίστε λοιπόν πως θα τη γλυτώσεις από δίωξη και θα κερδίσεις την κοινωνική αποδοχή φίλε ληστή, φίλε έμπορε ηρωίνης, φίλε έμπορε κόκας, φίλε απατεώνα, φίλε σωματέμπορε : Θα δωρίσεις μέρος των κερδών σου σε φιλανθρωπίες. Σε ένα παγκάρι, έναν έρανο για τον καρκίνο του στήθους, σε κάποιο σύλλογο, τέτοια πράγματα. Τότε μάλιστα! Και την πρέζα σου πούλα, και φέρνε και 15χρονα από τη Ρουμανία να τα πηδάνε οι βρωμόγεροι, και σκότωσε τους υπαλλήλους στο βενζινάδικο που ληστεύεις, ελεύθερα. Αρκεί να δώσεις κάτι πίσω στην κοινωνία. Στο λαουτζίκο.
Λοιπόν παλιοζώα, υπάνθρωποι, βρωμοκαννίβαλοι, πρόστυχοι και τελευταίοι ακούστε 5 πράγματα. (Ναι ξέρω εντάξει, εγώ και οι 5 γραφικοί που με διαβάζουν..)
1. Η προσωπική ζωή του καθενός θα πρέπει να προστατεύεται ακόμα και από τον ίδιο. Ειδικά στην τηλεόραση. Όχι γιατί λυπόμαστε τον καραγκιόζη που θέλει να ξεφτιλιστεί, αλλά γιατί εσείς τα τηλεσκουλίκια παίρνετε θάρρος όταν κάποιος τα βγάζει στη φόρα και συνεπάγετε από κει και πέρα ότι οφείλουμε και οι υπόλοιποι να το κάνουμε.
2. Ναι όταν χρωστάς 60 χιλιάρικα έουρος σε καμιά τράπεζα και είσαι και λίγο ακατοίκητος στα βόρεια προάστια, θα πας να ξεφτιλιστείς για να γλυτώσεις. Αυτός που σε βάζει να ξεφτιλιστείς για να στα δώσει είναι εγκληματίας, χυδαίος και άξιος δημόσιου λιθοβολισμού. Αυτός δε που υπερασπίζεται το δικαίωμα των ανθρώπων να αυτοξεφτιλίζονται για λεφτά για να έχει αυτός ψωμί να φάει, καλύτερα να αρχίσει να πουλάει πρέζα. Τουλάχιστον θα είναι πιο αξιοσέβαστος.
3. Το ότι κάποιος είναι πρόθυμος να ξεφτιλιστεί για να βγάλει λεφτά, άντε και πες ότι δεν τα έχει ανάγκη καν, εξαρτάται καθαρά και από τη νοημοσύνη του. Η εκμετάλλευση διανοητικά καθυστερημένου ατόμου (έστω και αν έχει ας πούμε I.Q 81-82 –νομίζω εκεί είναι το όριο- πράγμα που ιατρικά τον κάνει τσίμα τσίμα στο όριο οπότε και θεωρητικά όχι καθυστερημένο) θα έπρεπε να θεωρείται κατάπτυστο έγκλημα και να τιμωρείται σκληρότατα. Αλλά τι λέω. Κάτμαν και ζωή σε λόγου σας.
4. Το επιχείρημα ότι δίνουμε στους μαλάκες του θεατές να δούν ό,τι αυτοί ζητάνε και δε φταίμε πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Το ότι οι έλληνες που διαθέτουν μηχανάκια μέτρησης τηλεθέασης προφανώς ανήκουν σε πολύ συγκεκριμένη ομάδα (διανοητικά, μορφωτικά,οικονομικά,επαγγελματικά κλπ κλπ) και κάθονται και βλέπουν νυχθημερόν τα τηλεσκουπίδια είναι μια κατηφόρα χωρίς πάτο. Και είμαι σίγουρος ότι κανείς τηλεθεατής δεν πήρε τηλέφωνο σε οποιοδήποτε κανάλι να πει «κάντε μια εκπομπή να ξεφτιλίζετε κόσμο και εγώ θα την βλέπω». Απλά επειδή οι αποχαυνωμένοι όλοι θα δουν ό,τι τους πασσάρουν οι τηλεκαννίβαλοι, εκείνοι το μεταφράζουν ως «φωνή λαού, οργή θεού».
5. «Οι σταθμοί δεν είναι ευαγή ιδρύματα, κέρδος , διαφημίσεις μπλα μπλα μπλα». Και ο ΣΚΑΙ δεν είναι επ ουδενί ευαγές ίδρυμα ούτε φιλανθρωπικό σωματείο. Αλλά έχει καταφέρει να έχει μια ισορροπία στα πάντα. Ούτε παράθυρα με ξεκατινιάσματα, ούτε καθυστερημένοι να τραγουδάνε ψευδά, ούτε ωφειλέτες τραπεζών να εξομολογούνται ότι έχουν πηδήξει το κριάρι του γείτονα στην παραλία το 15Αύγουστο, αφού του φόρεσαν ζαρτιέρες και περικεφαλαία. Ούτε κουτσομπολιά και ξεκατινιάσματα με τελειωμένες αμόρφωτες υπερλούγκρες να τσιρίζουν στη θέα καλοσιδερωμένων κοιλιακών «λαμπερών» εθνικών ηρώων του πρωκτού. Μπορεί να διαφωνώ σε πολλά με το συγκεκριμένο σταθμό ΑΛΛΑ τουλάχιστον έχει κερδίσει το σεβασμό μου για την ποιότητα του προγράμματός του. Έχουμε δει ντοκυμανταίρ για την ερωτική ζωή του πορτοκαλί γκνου του Καυκάσου που έχει πάει σύννεφο... ΈΤΣΙ προσφέρεις στον κόσμο κάτι. Και έχει και τα «ελαφρά» του, που «και αυτά χρειάζονται»...
6. Τ ο λέγαμε και τις προάλλες σε μια παρέα, περί των περίφημων «πνευματικών» ανθρώπων για τους οποίους γράφαμε και στις εκθέσεις στο Λύκειο. Άλλοι λέγαν ότι δεν υπάρχουν και ότι στα τσιμπιρδόνια τους τι γίνεται. Εγώ διαφωνώ. Αν και είμαι πολύ ενάντιος με μερικούς εντελώς και προφανώς δήθεν πνευματικούς ανθρώπους που είναι απλά ατάλαντοι –κατά τη γνώμη μου- που έχουν φτάσει σε ένα στάτους μέσω δημοσίων σχέσεων και ψευτοκουλτουριάρικης νοοτροπίας που συμπεριλαμβάνει εμφάνιση άπλυτη, με ινδικά φουλάρια και πλισέ φούστες ή ξύλινα σκαλιστά τσιμπούκια και καβουράκια (και δε μου ρχεται κάποιος συγκεκριμένος κιολας τώρα. Ψέμματα, μου ρχεται μια δημοφιλής ποιήτρια που δεν έκανε ούτε να σκουπίσει τις σκάλες του εξοχικού του Ελύτη π.χ. Και ναι σύγκριση με τον Ελύτη!). Εγώ πάλι πιστεύω ότι υπάρχουν οι περίφημοι «πνευματικοί» άνθρωποι αλλά δεν ασχολούνται. ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ. Πάρτε παράδειγμα τον ΚΥΡΙΟ Νανόπουλο, έναν εξαιρετικό επιστήμονα παγκοσμίου φήμης και αποδοχής. Τι να βγει να πει ο άνθρωπος με αυτούς τους –όχι κατ’ανάγκη αμόρφωτους, αλλά επι πληρωμή απαίδευτους- καννίβαλους; Αφού θα τον σκίσουν τον άνθρωπο. Θα τον ευτελίσουν και θα τον κατηγορήσουν για ελιτισμό, κοινωνικό δαρβινισμό και τέτοια. Οπότε γιατί να ανοίξει το στόμα του; Το σύστημά τους είναι απόλυτα στεγανό. Δε μπάζει από πουθενά. Αμα δεν αρχίσει ο κόσμος να τους πετάει σάπια λαχανικά, δε θα βάλουν μυαλό. Είχε εκπομπή ο Χαρδαβέλλας τις προάλλες για το ποιόν της τηλεόρασης. Και ήθελε να «καθίσει στο σκαμνί». Βασικά ήθελε να βγάλει λάδι το γνωστό αισχροκάναλο και τις αισχροεκπομπές. Άσε που έκανε μεγάλο φάουλ και έθιξε άνευ λόγου έναν άνθρωπο που γνωρίζω κιόλας, έναν απλό πολίτη. Ευτυχώς ο συγκεκριμένος δεν είναι καθόλου πρόβατο και έκανε τις απαραίτητες ενέργειες. Γιατί όταν σε δείχνουν σε ένα κανάλι, παίρνοντας πλάνα από μια εκπομπή που συμμετείχες και λένε δείχνοντάς σε «αυτά βλέπει ο κόσμος, 5 χοντρούς να τηγανίζουν μελιτζάνες και να τρώνε, αντί να βλέπει ειδήσεις», ναι πραγματικά πρέπει να κάτσεις σε σκαμνί δικαστηρίου και να πληρώσεις αγαπητέ μου κύριε. (Παρεπιπτόντως τα συγχαρητήριά μου στον κ.Καββαθά που τόλμησε να αντιταχθεί στις πλατινέ τηλεγλάστρες. Φυσικά πέσανε να τον φάνε, αλλά δε μάσησε. Και πάλι εύγε)
7. Έχει γεμίσει ο τόπος «λαμπερές» παρουσίες. Με ένα ατέλειωτο κενό στα μάτια. Όλοι τους. Κενό. Πως είναι τα μάτια των ερπετών; Που σου φαίνονται άδεια; Ε έτσι. Λαμπερός ο ένας, λαμπερή η άλλη, λαμπερός ο παραδίπλα, λαμπερός ο τάδε, η δείνα.. Ε ρε τσόλια, τόσους λαμπερούς σε αυτό τον τόπο, να τους βάλουμε από έναν στύλο στην όπισθεν, να τους στήσουμε στις πλατείες, να κάνουμε και οικονομία στο ρεύμα...
8. «Υπάρχουν και χειρότερα». Η ιδεολογία ζωής του αποτυχημένου, του ανίκανου. Του κοινωνικά άχρηστου. Του κοινωνικά και πολιτικά περιττού. Όχι ρε. Υπάρχουν και καλύτερα και σε αυτά θέλω να μοιάσω. We all live in the gutter but some of us look at the stars είχε πει ο θείος Όσκαρ. Και συμφωνώ. Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να κάνουμε μπάνιο στον πολιτιστικό αυτό απόπατο και να αρχίσουμε να κοιτάμε πιο ψηλά. Όλοι μας. Και εγώ, και εσύ και ο παραδίπλα. Αυτοί, άστε τους. Μια ζωή σαπρόφυτα θα είναι και σκουλίκια που τρέφονται από σάπια κρέατα και όζουσες φλύκταινες.
9. Με ενοχλεί πολύ αυτή η αυτάρεσκη ανωτερώτητα των τελευταίων. Αρρωσταίνω . «Και ποιος θα μπορέσει να κρίνει την αισθητική μας;» ΕΓΩ ρε. Ναι γιατί είμαι καλύτερος από σένα.Το πα επιτέλους δεν αντέχω άλλο! Είμαι 5 σκάλες παραπάνω στην εξελικτική διαδικασία από σένα απαίδευτε ψευτοείρωνα καραγκιόζη. Από σένα ξανθό παλιοπ.... με την εκνευριστική ένρινη φωνή μπορεί και να είμαι 189 εξελικτικά στάδια μπροστά. Είστε άνθρωποι που σε μια πραγματικά πολιτισμένη χώρα δε θα είχαν δικαίωμα λόγου ούτε στη γενική συνέλευση του συλλόγου των Απανταχού Τρελλών του Χωριού. Δημοκρατία και ελευθερία λόγου δε σημαίνει δικτατορία των ηλιθίων. Έτσι όπως πάμε όμως σε λίγο θα μας αφαιρεθεί εμάς το δικαίωμα λόγου γιατί οι ηλίθιοι θα παραγίνουν δυνατοί. Φαντάζεσαι ας πούμε να έλεγα ονόματα σε αυτό το ποστάκι; 8 καντάρια μηνύσεις θα τρωγα. Ενώ εγώ ΔΕ μπορώ να τους κάνω τίποτα, παρά να ψιθυρίζω άσχημα καντήλια αν τους συναντάω στο δρόμο..
Και ξέρετε ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα. Δε μπορείς καν να μιλήσεις μαζί τους. Ο ηλιθιος θα σε τραβήξει στο επίπεδό του και θα σε νικήσει λόγω μεγαλύτερης εμπειρίας. Πάρτε παράδειγμα αυτούς τους τελειωμένους καννίβαλους , που προσφάτως τρελλάνανε αυτή την κυριούλα που από τα γαμάτα πανηγύρια στα οποία ήταν εξαιρετική,κατέληξε να βελάζει σε τηλεπλατό. Οι ίδιοι κάφροι που τη σέρνανε από το λουράκι εδώ και εκεί, τώρα το παίζουν δικαστές των «άλλων» που το κάνανε ενώ αυτοί όχι. Και επειδή δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα όλοι αυτοί δυστυχώς καλύπτονται από νόμους περί ελευθερίας έκφρασης και λογοκρισίας και τέτοια και είναι ΑΣΥΔΟΤΟΙ.
Το κακό είναι ότι σε λίγο θα καταλήξουν να είναι οι ΜΟΝΟΙ που έχουν δικαίωμα λόγου. Σε λίγο η αξιοπρέπεια, η μόρφωση, η παιδεία και η ευγένεια θα είναι κατάπτυστα ποινικά αδικήματα στον κόσμο που θα χτίσουν. Με την ανοχή μας.
Μια και έχουν γίνει τόσα μπλογκικά κινήματα ρε παίδες, δεν κάνουμε και ένα στο χαβαλέ για αυτό το θέμα; Ε φανταστικέ μου Αναγνώστη;

32

Μετά από 32 χρόνια εδώ πάνω, ένα έχω να πω.. θέλω και άλλο!

And then there was rock..

Τι ήταν τούτο χτες το βράδυ; Τι χαμός ήταν αυτός; ΕΠΟΣ αγαπητοί μου. Λιώσαμε στην αρένα, που σε μερικές φάσεις έγινε πραγματικά αρένα. Αλλού ο Προφήτης, αλλού τα πόδια του και το κεφάλι λίγο παραπέρα.
Οι AC/DC απέδειξαν πόσο μεγάλη μπάντα είναι. Είχαμε ένα ελαφρό φόβο ότι θα ήταν λίγο πεσμένοι αλλά με το που ξεκίνησε η συναυλία μας έφυγε. Η μαγκιά. Το τι κραυγή ρίξαμε, τι χοροπηδητό, τι ταρακούνημα, τι ουρλιαχτό, δε λέγεται. Έχω μια πολύ σέξι φωνή σήμερα - αν μπορεί κανείς να παραδεχτεί ότι είναι πιθανό να έχω κάτι σέξι πάνω μου δηλαδή-. Το rock n roll train μας έσκασε στη μάπα με 800 χιλιόμετρα και μας άλλαξε τα πρέκια. Ο Brian Johnson να κρέμεται από το σκοινί της καμπάνας και να τη χτυπάει στο Hell's bells. Ο Angus Young τρελλός μαθητής να παραδίδει μαθήματα σκηνικής παρουσίας και το πλήθος να σεληνιάζεται. Τα παίξαν όλα και τα παίξαμε και εμείς. Όποιος έφυγε με το παραμικρό παράπονο, μετεξεταστέος το Σεπτέμβρη. Ξεκίνησαν με το Rock n Roll train και τελείωσαν -φυσικά- με το For those about to rock:we salute you. Στο Back in black ουρλιάζαμε. Στο T.N.T ουρλιάζαμε. Στο Hell's bells χάσαμε 10 κιλά ιδρώτα. Μας λούζαν με μπύρες και νερά. Στο You shook me all night long ξελαρυγγιαζόμασταν. Το ίδιο και στο Thunderstruck. Στο Highway to hell είχαμε περάσει σε άλλο επίπεδο ύπαρξης. Χορέψαμε μαζί με την τεράστια Rosie. Χαζεύαμε στις τεράστιες και εκπληκτικής ευκρίνειας οθόνες τον Angus να σολάρει και τώρα λέμε να πάμε να κάψουμε και τις κλασσικές και τις ηλεκτρικές μας κιθάρες. Βέβαια το παράπονό μου το πα στο Humma εγώ κάποια στιγμή. Του γκρίνιαζα που με έφερε σε αυτούς τους σατανιστές που δεν έχουν καν κοιλιακούς και γιατί δεν πήγαμε στη Γιουροβίζγιο καλύτερα... αλλα οκ. 16 λεπτά περίπου σόλαρε μόνος του ο Angus και χάζεψε κόσμο. Έκανε και το παραδοσιακό στριπτίζ στο The jack. Και από κάτω παραληρούσαμε. Έτσι είναι οι συναυλίες τσόλια. Ούτε δυό κομματάκια κουρασμένα, ούτε να βαριέται που ζει το συγκρότημα, ούτε τα μπαρμπάδια που πάνε να βγάλουν κανα τελευταίο φράγκο. Υπάρχει όμως μια μεγάλη αδικία. Έπρεπε να είχαμε γεννηθεί 6-7 χρόνια αργότερα. Οι ροκομεταλλούδες στην εποχή μας ήταν σα διασταυρώσεις γκρίζλι με γκνου. Και για να δεις τα μούτρα τους από την απλυσιά, έπρεπε να τις αφήσεις δυό βδομάδες σε ακουαφόρτε και μετά να τους κάνεις και μια αμμοβολή. Τι είναι τούτο τώρα όμως Σουβλακέα μου; Τι είν αυτά που κυκλοφορούν; Μου ρθε να πάω σε μία να της πω "δωσε μου τον ιδρώτα σου να φτιάξω βιάγκρα παιδάκι μου"...
I m on a hiiiiiiiiiiiiiighwaaaaaaaaay to heeell γκα γκαγκααααααααααααααααααααα...
Άντε και του χρόνουαααααααααααα!!!
Υ.Γ : Aν τυχόν εσύ που το διαβάζεις αυτό ήσουν μέσα και έχεις κανά καλό βιντεάκι ή φωτογραφία, ρίξε mail!!!! (το mail μου στα δεξά ====> )

Back in black

Πήγα στην πρώτη συναυλία μου στις 27.6.1993. Οι Metallica έπαιζαν στο γήπεδο του Πανιωνίου, με support τους Cult και τους Λευκή Συμφωνία.
Δύσκολα ξεχνιέται αυτό το συναίσθημα του χαμού. Αυτός ο πανζουρλισμός και η πόρωση. Ήταν και στα πάνω τους τότε, ο Hetfield τρελλός frontman -ακόμα το ψιλοέχει, αλλά τον έχουν κουράσει τα Jack- , ο Newsted μορφή του κερατά, ο Hammet έδινε ρέστα και ο Ulrich αν και γενικά ψιλοκουλός, έπαιζε εξαιρετικά. Είχα γνωρίσει και ένα ωραίο κοριτσάκι από κάποιο λύκειο της Γλυφάδας νομίζω. Αλλά που κινητά και τέτοια τότε ..χεχε..
Όταν βγήκαν στη σκηνή, η αρένα είχε μετατραπεί σε.. αρένα. Γιούργιααααααααααααα λέμε. Ευτυχώς φόραγα τις -μεγάλη μόδα τότε- 10αρες Martens και έχω ακόμα δάχτυλα στα πόδια μου. Δεν τις ξαναφόρεσα. Ποτέ δε με βολέψαν τα κωλοπράματα. Οι αρβύλες του στρατού ήταν κλάσεις ανώτερες. Τέλος πάντων.
Και τα χρόνια περνάνεε.. και πήγα σε αρκετές. Paradise Lost, Blind Guardian, Dog Eat Dog (με έσυρε ένας κολλητός αλλά καλά περάσαμε), Rolling Stones, Τρύπες δυό τρείς φορές μέχρι και Ξύλινα σπαθιά, Anathema, Iggy Pop. Έκανα και το μεγάλο λάθος (δε φταίω εγώ πραγματικά δε γινόταν να μην πάω..) και πήγα Scorpions-Whitesnake πριν δυό χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας το πέρασα πίνοντας μπυρίτσα και κοιτώντας οπουδήποτε αλλού εκτός από τη σκηνή. Μιλάμε για χρέπια ολκής. Τα λεφτά μας πίσω και τα λοιπά. Έχω πάει μέχρι και στον Jean Michelle Jarre και μάλιστα με το Zaphod! (μπήκαμε τζαμπέ στο διάλειμμα της πρόβας τζενεράλε μια παρέα με καννίβαλους και το παίζαμε κύριοι.χααχαχαχα)
Στο Rockwave δεν έχω πατήσει ποτέ. Μόνο Sabbath ήθελα να πάω για να προλάβω τον Ozzy ζωντανό. Αλλά δεν έκατσε -δε θυμάμαι γιατί. Άσε που δε θέλω να δίνω λεφτά σε αυτούς τους αχρείους της Μαλακάσας..
ΣΗΜΕΡΑ όμως, θα γίνει τση ποπέας.
Έχει AC/DC στο Ολυμπιακό στάδιο, με support τους The Answer. Ελπίζω τα μπαρμπάδια της Ροκ να μην έχουν ξεπέσει τόσο πολύ όσο οι Scorpions και οι WS. Ελπίζω ο Angus να αντέχει να παίξει 1 1/2 - 2 ώρες πάνω στη σκηνή χωρίς να χρειαστεί να του κάνουμε μασσάζ στην πλάτη και τις πατούσες. Η Rosie να κόβει βόλτες, το τραίνο να σφυρίζει και να τσιροκοπάμε όλοι στα Back in black

Highway to Hell

Hell's bells

TNT

High Voltage

Thunderstruck

Rock n Roll train

You shook me all night long

Dirty deeds done dirt cheap..

For those about to rock : We ll salute you later .. ΟΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ,και οι χορδές στα κάγκελαααααααααααααααααααααααααααααα
ZAPHOD ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Οκ οκ οκ.. ψάχνοντας τώρα στον γιουτιούμπι για βιντεάκια βρήκα ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, της μουσικής και της τριπλέτας σφύρα-άκμονας-αναβολεύς.. H CELINE DION ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ AC/DC - Υοu shook me all night long..

Σα να τραγουδάει ο Τσαλίκης την Ταξιδιάρα Ψυχή.
Δε φτάνει που είναι Καναδή δηλαδή, προσθέτει και άλλα στο criminal record της. Την παραδίδω στη χλεύη των ροκάδων.. airguitarιζεις κιόλας. Κατσίκα! Ουστ θα πάρω πέτρα!

Άνευ σχολίων

Δε γράφω σχεδόν ποτέ για πολιτικά θέματα, για διαδηλώσεις κλπ κλπ κλπ. Είναι τακτική μου, αυτό το blog να μην είναι πολιτικοποιημένο, να μην προσπαθεί να σώσει τον κόσμο, να φέρει καμιά επανάσταση, να αναστήσει τον Τσε, να αλλάξει τα πράγματα κλπ κλπ κλπ. Επίσης, υπάρχει πολύς κόσμος παραδίπλα ο οποίος το χει περισσότερο το "πολιτικό" ρεπορτάζ από μένα, οπότε γιατί να κουράζομαι; Εδώ μέσα φερόμεθα ελαφρά. Τα σοβαρά είναι απέξω που λέει και ο γαυρόγαυρος Καλτσόβρακος. ΑΛΛΑ παρ'όλα αυτά το βιντεάκι που ακολουθεί από τα επεισόδια της πορείας των μεταναστών κάτι λέει.
Εμένα ο "κύριος" που εμφανίζεται, μου φαίνεται πολύ γνωστός και έχω ένα όνομα στο μυαλό μου αν και δεν είμαι και τελείως σίγουρος. Το όνομα δεν μας ενδιαφέρει. Η τακτική όμως μας ενδιαφέρει. Γιατί -κατά την ασήμαντη και μικρή γνώμη μου- δεν είναι η πρώτη φορά που λειτουργούν έτσι τα πράγματα..

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν

Όσο και αν προσπαθήσεις!!
Ξεκίνησα να διαβάζω ΑΥΤΟ :

Και ανακάλυψα πραγματικά κατάπληκτος ότι η Jane Austen είναι πιο βαρετή και από πάρτυ θρησκευτικής αδελφότητος, ακόμα και με ζόμπι μέσα! Εξακολουθεί να είναι μια χλιαρή διήγηση με πολύ pride, πολύ prejudice και επίδραση ταχύτερη από ένα ταβόρ των 1800mg. Σκοτώνει ευμεγέθη ελέφαντα στο τρίλεπτο.
E εντάξει όλοι ξέρουμε πως η Austen είναι η αγαπημένη των απανταχού κοριτσακίων -τουλάχιστον στις εποχές που τα εν λόγω κοριτσάκια ήξεραν ακόμα να διαβάζουν λέξεις με περισσότερες από 2 συλλαβές- . Το ίδιο το αυθεντικο βιβλίο προσπάθησα κάποτε να το ανοίξω και μετά από 3 σελίδες μου είχε έρθει εντόνως η επιθυμία να μασουλήσω πέρα ως πέρα το βραχίονά μου ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Αλλά είπα αυτό με τα ζόμπι θα έχει πλάκα. Ε.. ναι,..χλιαρά.
Έχω διαβάσει 20 σελίδες από κάτι που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι γαμάτο χιουμοριστικό αποτέτοιο, αλλά έχω πάει σε νεκροψίες που είχαν περισσότερο γέλιο! Έχω γελάσει περισσότερο σε μνημόσυνα!
Μάλλον ο τύπος που το γραψε δεν το χει καθόλου και απλά τον διαβάζουν λόγω μόδας και προβολής και επειδή παίρνει πρέζα και είναι σεξομανής.. Θα του δώσω άλλες 20 σελίδες και μετά θα το φάει το χρονοντούλαπο της Ιστορίας

Αίσχος, ντροπή και όνειδος

Έκλαψε σύσκατη η χώρα με μαύρο δάκρυ το Σάββατο. Εγώ όχι, ήμουν στη Ρόμβης με το Βαγγέλη από τις εξήμιση το απόγευμα και έφυγα 4 παρά το πρωί. Μετά δυσκολίας. Δε γίνεται όμως να μη με απασχολήσει αυτό το καυτό θέμα εθνικής πολιτιστικής και πολιτισμικής βαρυγδουπότητας όμως. Εδώ απασχολεί την αφρόκρεμα των ασόβαρων και των χαμηλών και ποιός είμαι εγώ δηλαδή να τους αμφισβητήσω; Ε; Όταν τους προσκυνά σύσσωμο το φιλοθεάμον κοινό της ΕϊΤζιMπεεεεεεεε , εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να κανουμε τουμπέκα ψιλοκομμένη σέρτικη και να προσεκυνάμε γονυπετείς. Οπότε αράχτε, ανάφτε τσιγάρο, φτιάχτε γκαϊφέ και ακολουθήστε με στο άβατο των μυστικών τση Γιουροβίζιο, βοήθειά μας άη Σάκη μας Ρώσσε, μεγάλη η ολισθηρότητα του άτριχου στέρνου σου.
Κατ αρχή συμφωνούμε όλοι μας ότι η συμπαθέστατη τάξη των εν Μόσχα απεσταλμένων εντεταλμένων μικροφωνοφόρων εθνοφρουρών υπερέβαλλε εαυτόν και εφέρθη ασκήμως εις τους άλλους διαγωνιζόμενους. Μετά την επιστροφή τους, με έκπληξη όλοι τους δήλωσαν πως κάποιοι άλλοι έλληνες μικροφωνοφόροι τσίγκλαγαν ακόμψως και αηθώς τους ετέρους διαγωνιζομένους. Προφανώς σκοτεινά κέντρα στας ερήμους Τάκλα Μακάν, εντός των Λευκών Πυραμίδωνε είχον προνοήσει και είχον δημιουργήσει τελείους κλώνους των ελλήνωνε δημοσιογράφωνε, οι οποίοι κλώνοι και προέβησαν σε προπιλακισμούς και γιουχαϊσματα των άλλωνε τραγουδιαρηδώνε ώστε να τους τσιτώσουν και να τα πάρουν στας χώρας τους εις το κρανίον και να μας καταψηφήσουσι. Είναι συνταρακτικά τα πλάνα με τους κλώνους δημοσιογράφωνε του Γαλαξίας Τσάννελ να φωνασκούν και να αλλαλάζουν "Σακιιιιιιιιιιιιι" την ώρα των συνεντεύξεων των εξ αίματος και εκ φύσεως εχθρώνε μας. Ενώ την ίδια ώρα οι εν λόγω υπερασπιστές της εθνικής μας παρθενίας έπινον ρούσσικο τέϊον από μαγματένια σαμοβάρια διαβάζοντας Μαξίμ Γκόρκι και ακούγοντας Σοστακόβιτς.
Επίσης, και αυτό που θα σας πω αποτελεί μέγα μυστικό, που φυλάσσεται εις έβδομον υπόγειο υπό 6 τίγρεων, αλλά ΕΓΩ το ανεκάλυψα, είναι μία και βασική η απόλυτη αιτία της τραγικής μας ήττας και του εθνικού μας ευτελισμού . Μια σατανική και πολύπλοκη πλεκτάνη, που αν την είχε υπόψιν ο Νταν Καφές, δε θα ήτο τόσο φλόμπα το Ιλλουμινάτι και θα είχε πραγματική υπόθεση αντί του "ακολουθείστε τα βελάκια Δόχτωρα Λάνγκτονε". Μια πλεκτάνη που τώρα που θα αποκαλυφθεί θα συνταράξει κυβερνήσεις, κονκλάβια, υπουργεία, σταθμούς ανεφοδιασμού σανού στη Βιρμανία, θα ρίξει από τη θέση του τον παντοδύναμο διχτάτορα Φιλιμπέρ Τσιρανανά, θα προκαλέσει δυσπεψία και κωλικό στους 13 βουσμάνους ιερείς του άκαυτου κάκτου και θα προκαλέσει ελαφρά ημικρανία σε 3 τσέχες πρωταγωνίστριες εκπαιδευτικών ταινιώνε που μένουν στο Παγκράτι, λίγο πίσω από το Κόκκινο Βιολί. Μια συνομωσία στην οποία έλαβαν ανερυθρίαστα μέρος οι Σαϊεντολόγοι Κάτω Μπρύζ, σύσσωμη η ομάδα της Αναγέννησης Γκέτεμποργκ, η Μασωνική Στοά Άνω Σιλεσίας, οι Ιλλουμινάτι, οι Καρμπονάροι, οι Ασσασίνοι, οι Ναϊτες, το Τάγμα των Ιπποτών του Οσίου Σουλπικίου και ο Σύλλογος Ζαμπονοκοφτών-Ανθυπομούτσων Πιρόγας της Φλάνδρας, καθώς και η Λίγκα του Βορρά σε συνεννόηση με τη Χανσεατική Ένωση Αναπήρων Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Κιέβου. Φήμες λένε ότι συμμετείχε και το πασίγνωστο "Workshop of Daltonic Hedgehogs. In a bag" που αναφέρεται στο πρώτο νομίζω επεισόδιο του τέταρτου κύκλου της Μαύρης Οχιάς. Η συνομωσία αυτή λοιπόν που μας έριξε από τον ιδιόκτητο Γουρουνοβυζιονικό μας θρόνο, από την πανάρχαια κληρονομιά μας, από το θεόσταλτο και κατωχυρομένο δικαίωμά μας, από τη γεννετική μας προδιάθεση, από το χωράφι μας ρε αδερφέ ήτο απλή και πολύπλοκη, εύκολη και δυσνόητη, σατανική και υπόγεια :
Κατέβηκαν και άλλοι να τραγουδήσουσι.
Απλό, αποτελεσματικό και σατανικό.
Με ποιό δικαίωμα κύριοι κατεβαίνετε να διαγωνιστείτε όταν έρχεται να σας συντρίψει, να σας παλουκώσει, να σας πάρει τα εσώβρακα το Saki; ε; Που πάτε ρε ζαγάρια να τραγουδήσετε; Ποιοι ρε; Εσείς; Οι απόγονοι των Βικίνγκεων ρε; Που όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνε και πίναμε φραπουτσίνα εσείς τρώγατε ακόμα βρύα και λειχήνες και φοράγατε κράνη με τα κέρατα για να ξεχάσετε τα κέρατα που σας φοράγαν οι χοντρές κοτσιδάτες γυναίκε σας όταν εσείς λείπατε σε ταξίδια;
Που πάτε αγαπητά Αγγλάκια να τραγουδήσετε και να συνθέσετε άζματα; Και ποιος είσαι ΕΣΥ κύριε Βαψομαλλιά Γουέμπερ, βλάσφημε άθεε που όλο κάτι απαλεψιές με το Φάντασμα της Γάτας που λάτρευε το Χριστό Ντισκομπάλλα γράφεις; Πάτε καλά ρε; Εδώ έχει Sakis ! Εμείς έχουμε πολιτιζμό! Saki, Πλούταρχο (Γιάννη), Ιάννη, Ιώργο (Ζαμπέτα), Έφη, Μπιγκ Μπρόδα, Ορό της Αλήθειας, Ορό της Χαζομάρας, Μεσημεριανάδικα, Πρωινάδικα, Απογευματινάδικα, Σουρουποματάδικα, και τα λοιπά και τα λοιπά. Και πάτε εσείς ρε ΤΟΦΦΙΑ να κατέβετε στη Γιουροβίζιο; Και όχι μόνο αυτό αλλά κατεβάσατε και κάτι και καλά μουσικούς να μας κρίνουν ΕΜΑΣ; ΕΜΑΣ; ΕΜΑΣ; ΕΜΑΣ ΡΕ ΤΣΟΛΙΑ; Βάλατε ρε Μηδενικό στο Sakis; Φτου σας ρε, που να γεμίσουν τρίχες τα αυτιά σας, να σας καούν τα Μπλου Ρέϊ και να σκάσει τέτοια οικονομική κρίση που να έρθετε σε εμάς για δανεικά και να μη σας δίνουμε!
Δε θα έρθετε ρε το καλοκαίρι στα νησιά; 700 ευρώ τη χωριάτικη θα πληρώσετε. 350 τη μπόμπα. Και θα σου πω εγώ πόσο θα κάνει το δίκλινο ντογκχάους στο Φαράουτ. 4000 τη βραδιά θα σας το χρεώσουμε για να μάθετε να μη μας ψηφίζετε. Καννίβαλοι! Θα εκδικηθούμε όμως του χρόνου! Θα δείτε! Την έχουμε βρει τη λύση. Αμ πως. Τσάμπα είχαμε τον Οδυσσέα πρόγονο; Τον πονηρό; Τον κατεργάρη; Τον καταφερτζή; Εδώ την είπε σε ολόκληρο Πολύφημο που είχε ένα ρόπαλό ίσα με το δικέφαλο του Sakis.
Θα κάνουμε μόνοι μας Γιουροβιζιο ρε! Ναι ρε, δικιά μας! Αφού μας ανήκει! Θα γίνει τση Ποπέας σας λέμε! Θα στείλουμε πάλι το Sakis. Μόνος του θα τραγουδήσει! Θα πει 68 τραγούδια. Όχι λάθος. Θα πει 168 τραγούδια. Ένα για κάθε χώρα που διαθέτει τηλέφωνο. Μέχρι και το Θιβέτ θα εκπροσωπήσει. Μέχρι και τη Δημοκρατία της Κάτω Μπανανίας. Ώπα λάθος, αυτοί είμαστε εμείς. Μέχρι και τα Κογκά, τις Νήσους Φαρόες και τα Φώκλαντζ. Και στο τέλος θα ψηφίσουμε όλοι την Ελλάδα. Και θα ρίξουμε μηδέν στους άλλοι. Θα τους ρίξουμε μαύρο δαγκωτό, όπως Μαυρογιαλούρο. Και θα βγει το Sakis Κινγκ οφ δη γουορλντ με 45464536 ψήφους ενώ ο δεύτερος θα έχει 1. Έτσι για την αξιοκρατία. Και θα κάτσει στον χρυσό θρόνο του κόσμου και θα του δώσουμε το σκήπτρο του μέγιστου Άρχοντα του Γαλαξία και θα τον προσκυνάμε με το κεφάλι στην ανατολή και τον κώλο στη δύση. Και για να μην έχουμε πρόστυχας αντιγραφάς, εμείς που είμαστε και τσίτα πολιτιζμένοι και έχουμε και όλοι καραφτιαγμένα 106 με σκάστρες και λεντάκια και μας κλάιν μάϊν μια μάντρα οι κουτόφραγκοι, να τους θυμίσουμε ότι έχουμε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και αποκλειστικής χρήσης στα κάτωθι :
1. Χαμόγελα προς τας κάμερας (Saki)
2. Πήδους, κωλοτούμπες, πλονζόν και κουντεπιέ (Saki)
3. Άσπρα μπλουζάκια. Άσπρα φανελλάκια. Άσπρα υποκάμισα. Άσπρα εσώβρακα. Άσπρα δόντια (Saki)
4. Φώτα (του Μπολιντιζμού) (Saki)
5. Τραγουδοποιία. Ω ναι, όποιος συνθέτει τραγούδι μας αντιγράφει και θα εκτελεστεί εις την Μπλατείαν Γιουροβίζγιον όταν έρθουμε στα πράγματα .
Έτσι για να μάθετε.
Απολίτιστοι.
AΣΧΕΤΟ Υ.Γ : Προς αυτούς που γκρινιάζουν για την DiDi Music,το Terra Vibe, την κακή οργάνωση, τις αρπαχτές κλπ : Κάθε χρόνο το κάνετε. Κάθε χρόνο "δεν ξαναπάτε εκεί πέρα". Και κάθε χρόνο πάτε. Καλά σας κάνουν και σας τα μασάνε. Τουλάχιστον σταματήστε τους παλλικαρισμούς και τις πολεμικές άριες.

Μα πόσο..

Ευτυχώς φέτος έχω αποφύγει να "ενημερωθώ" για τα ξεφτιλίκια και τις αηδίες της Eurovision εφαρμόζοντας την τεχνική του "Δεν ανοίγω ποτέ την τηλεόραση πριν τις 11". Είναι γνωστή η αγάπη μου για αυτό το διαγωνισμό, αυτό το φάρο πολιτισμού και τέχνης που λάμπει στο παγκόσμιο στερέωμα κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Είναι γνωστή και η αγάπη μου για όλες αυτές τις τηλεπερσόνες, που ο καλός Μανιτού να τους κόβει μέρες και να μου δίνει χρόνους. Πόσο μου αρέσουν όλοι αυτοί και αυτές που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κουβαλούν το σταυρό της εθνικής καλλιτεχνικής περηφάνειας και προσπαθούν με κάθε άτιμο μέσο να υποβιβάσουν στα μάτια του ελληνικού λαού όποιον κακομοίρη τυγχάνει να διαθέτει ταλέντο και φωνή και -μάλλον λόγω πείνας και οικονομικής εξαθλίωσης- αναγκάζεται να πάει στην Ευροζωοπανύγηρη της μουσικής. Είναι επίσης γνωστό σε όλους πως κρέμομαι από τα χείλη των εθνικών παρουσιαστών μας που με λόγια μεστά, λιτά αλλά με νόημα, προσπαθούν να αναπτερώσουν το ανύπαρκτο τελευταία, εθνικό μας αίσθημα και να μας πείσουν ότι πρέπει να υποστηρίξουμε πάση θυσία τον εκάστοτε απεσταλμένο μας, αλλιώς είμαστε προδότες της Μεγάλης Ιδέας.
Συνήθως όλα αυτά κινούνται και στη σφαίρα του αστείου κιόλας -όπου "αστείο" ονομάζουμε αυτό το καμμένο "χιούμορ" που διαθέτουν οι τηλεπερσόνε, επιπέδου "κοροϊδεύουμε άνθρωπο με προβλήματα ομιλίας" -ναι κύριε Λάκη μας, εθνικέ τιμητή των πάντων, το είδαμε και αυτό. Συνήθως, συνεχάω, όλα αυτά κινούνται και σε ένα πλαίσιο ελαφρότητας και χαλαρής διάθεσης, από αυτό το γνωστό που "και αυτό χρειάζεται ρε αδερφέ" (ακριβώς φίλε μου, με τόσες εκπομπές για τις τέχνες, τον πολιτισμό, τις επιστήμες, τόσα ντοκυμανταίρ κλπ, ε χρειάζεται και μισή ωρίτσα χαβαλέ τη μέρα ε; Μάστα..). Χτες το βράδυ όμως, μη μπορώντας για άλλη μια φορά να κλείσω μάτι νωρίς και επειδή έχω δανείσει το σκληρό με τις ταινίες και τις σειρές στον κουμπάρο μου, αναγκάστικα να δω τηλεόραση. Ευτυχώς εκεί που μένω, δεν πιάνουν όλα τα κανάλια όλη τη μέρα. Χτες κατά τη 1, έπιανε μόνο τις ΝΕΤ, τον ANT1 και το ALTER. Τι να βάλω, έβαλα να χαζέψω κανα κωλαράκι στο Όλα. Ναι μπορεί να είμαι ανωτέρου πολιτιστικού και πνευματικού επιπέδου, αλλά ένα ωραίο κωλαράκι δεν έβλαψε ποτέ κανέναν άνδρα σε όλα τα μήκη και πλάτη τση γης.
Ε και προφανώς είχε θέματα από την Ευρωαηδία.
Λοιπόν θαύμασα πραγματικά το νέο επίπεδο χαζομάρας ορισμένων ατομακίων. Μιλάμε για ΧΑΖΟΜΑΡΑ. Όχι αστεία χαζομάρα. Εκνευριστική και ελλεεινή χαζομάρα. Χαζομάρα ποινικό αδίκημα. Χαζομάρα τύπου "φέρτε μου ένα στουμπωτήρι να τους το βάλω να πιάσει από στόμα μέχρι εκεί που είναι πάντα σκοτεινά".
Δύο τα επεισόδια. Το ένα είναι από την εκπομπή του Γιαννάκη του Ξανθόπουλου, του καλού παιδιού. Είναι προφανώς ένας τύπος κοπελιά με μεγάλη μύτη και κακάσχημη καρικατουρίστικη μουτσούνα που είναι πολύ πορωμένη με το θέμα. Και της κάνουν ένα δώρο με μια σημαία άλλης χώρας που παίρνει μέρος. Και ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ στην κράνα η τσούρδω! Γυρνάει με ένα υποτιμητικό υφάκι προς τους τεχνικούς μάλλον και λέει πικραμένη και θυμωμένη "έχεις και παιδιά. Μπράβο. Έτσι θα τα μεγαλώσεις; Γενίτσαρους θα τα κάνεις;"..
και μένω κάγκελο! Τί λες; Πάμε καλά; Τι λες μωρή λατέρνα (με ή χωρίς γαρύφαλλα), τι λες ρε κνώδαλο, ρε απολειφάδι, ρε καραγκιόζη (ο καραγκιοζοπαίχτης μας έφυγε. Μείνανε όμως οι καραγκιόζηδες) μωρή χαζοβιόλα; Τι λες στον άνθρωπο για το παιδί του και για γενίτσαρους; Η εθνική μας συνείδηση και το πατριωτικό μας συναίσθημα ρε ηλίθιε εξαρτάται από το αν "μας" αρέσει και κανα άλλο τραγούδι εκτός από τα δικά μας; Α σιχτίρ πια, με κάνετε και ασχολούμαι με όλους τους τραγικούς εδώ μέσα!
Οκ δεν την παλεύω άλλο να γράψω και για το άλλο βιντεάκι στο Όλα γιατί στο τσακ είμαι να αρχίσω να βρίζω σκαιότατα. Να βρίζω, όχι να κοροϊδεύω.
Και τελειώνω με μια δήλωση που εύχομαι να μην αντιπροσωπεύει μόνο εμένα και τους 10 ανθρώπους που κάνω παρέα :
ΣΤΑ ΤΣΙΜΠΙΡΔΟΝΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΓΙΟΥΡΟΤΈΤΟΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΚΗΣ ΣΑΣ. ΟΞΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
και στα greeklish για να τα καταλαβαίνουν και οι γελοίοι που υπερασπίζονται την πατρίδα μέσω της χαζομάρας αυτής.
STA TSIBIRDONIA MOY KAI I GIOURITETOIA SAS KAI O SAKIS SAS. OKSOOOOOOOOOOO

Καληνύχτα Ευγένιε

Σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια "πολιτισμός" σημαίνει καρακιτσαριό και καρακατσουλιό σε τραγελαφικές μπουζουκοποπ φιέστες, αμόρφωτα γελοία ανθρωποειδή να σκούζουν στο χαζοκούτι και ενίοτε θολοκουλτουριαραίοι "διαννοούμενοι" που βομβαρδίζουν με "υψηλά" νοήματα από δήθεν εκπομπές, λιγουρευόμενοι κρατικές επιδοτήσεις για αμφιβόλου -αληθινής- καλλιτεχνικής αξίας παραστάσεις, λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά συμβάλλουν στον πολιτισμό. Και πολιτισμός δε σημαίνει κατ ανάγκη (όχι πως σε μερικές περιπτώσεις δεν είναι και αυτό) βαρύγδουπες ταινίες με τρίωρα πλάνα ενός άδειου δωματίου, ούτε τετράγωνα κομμάτια μάρμαρο άνευ επεξεργασίας, ούτε σουρρεαλιστικές ποιητικές αττάκες που δε λένε τίποτα απολύτως. "Η τέχνη για τον άνθρωπο, όχι η τέχνη για την τέχνη" είχε πει κάποτε ο Σεφέρης. Και αυτό είναι ο Καραγκιόζης. Και αυτό ήταν ο Ευγένιος Σπαθάρης. Ο μπαρμπα Ευγένιος ήταν ένας από τους ανθρώπους που παρήγαγαν πολιτισμό. Στην "ελαφρά" και "λαϊκή" του μορφή. Με τη σοβαρή έννοια όμως αυτών των δύο επιθέτων. Όχι την μπαλαμουτιασμένη και μπασταρδεμένη λαϊκατζούρα και κατάντια του σήμερα. Πολλοί από μας που γεννήθηκαν πρίν το 80 είτε είχαν δεί κάποια παράστασή του, είτε τον χάζευαν στην κρατική τηλεόραση όποτε έπαιζε. Η ζεστή, βραχνή φωνή του έχει χαραχθεί στις παιδικές μας μνήμες.
Εεεεεεεεεεεεεερε γλεντιααααααααααααααααααααααα....
Ο Καραγκιόζης είναι, ή μάλλον ήταν, η φωτεινή πλευρά του αρχετυπικού Έλληνα. (και μη μου αρχίσετε τίποτα εθνικιστικά ή κομμουνιστικά τώρα, μιλάμε για ένα παραμύθι, ένα φανταστικό δημιούργημα, πολύ εύστοχο όμως). Μπαγαπόντης, πονηρός, χωρατατζής, κατεργάρης και κυνικός χιουμορίστας. Μονίμως πάμφτωχος, πεινασμένος και μονίμως με ένα έξυπνο σχέδιο για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του. Ήταν η ακριβής απεικόνιση του ανθρώπου που παρ'όλες τις κακουχίες του, παρ'όλη τη φτώχεια του και την κακομοιριά του, ποτέ δεν μιζέριαζε, δεν έσκυβε το κεφάλι. Πάντα αντιμετώπιζε με χιούμορ και ένα περίεργο μείγμα θάρρους και πονηριάς την κατάστασή του. Όλοι ζούνε στον υπόνομο, αλλά μερικοί κοιτάν τα αστέρια. Τέτοιου είδους χαρακτήρας. Ο Όσκαρ θα τον γούσταρε πολύ φαντάζομαι.
Ποιος δε γέλασε ως παιδί με το Κολλητήρι, το Μιριγκόγκο, την Αγλαϊα, το Μπαρμπα Γιώργο με τις απίστευτες φάπες; Το δειλό Χατζηαβάτη; Το φιγουρίνι το Σιορ Διονύσιο; Και την τόσο πολιτικά λάθος μυτόγκα του Μορφονιού; (μετά μας πιάσαν οι αμερικλανιές με τα πολιτικαλι κορρέκτ)..
Και στο κέντρο όλων αυτών, ο Μπαρμπα Ευγένιος ο Σπαθάρης. Πόσο ευγενική φυσιογνωμία ήταν αυτός ο άνθρωπος. Πόσο χαιρόσουν να τον ακούς να μιλάει με αυτή τη φωνή του.. Έφυγε προχτές και είναι από τις λίγες φορές που άκουσα για ένα θάνατο και στεναχωρήθηκα. Γιατί είναι ένα κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Και γιατί φοβάμαι πως αυτή η τέχνη του θεάτρου σκιών χωρίς αυτόν θα παραγκωνιστεί και άλλο. Και γιατί φοβάμαι πως τα νέα παιδιά δε θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν αυτή τη μορφή τέχνης, τόσο πηγμένα με τα ταλεντ σοου και τις Γιουροπχαζομάρες...Ελπίζω σε μερικούς γονείς βασικά..
Γεια σου μπαρμπα Ευγένιε. Και ευχαριστώ πολύ.

Στούκα

Χτες, μετά από 6 χρόνια και 107000 χιλιόμετρα περίπου, το εγκαινίασα το αμαξάκι. Κατεβαίνω την Κοκκινοπούλου και βρέχει τις γνωστές καρέκλες. Μαζί με τα τραπέζια, τα καλά ασημένια κηροπήγια και το πορσελάνινο σερβίτσιο.
Μπροστά μου είναι μια μηχανή, XT, κάτι τέτοιο. Πάμε με καμιά 30αρια; 40φεύγα γιατί είχε και πήξιμο. Και βγαίνει ένας παππούς από δεξιά, εκεί στο ύψος του γυμναστηρίου Ζωγράφου. Σταματάει ο κακομοίρης με τη μηχανή για να τον αποφύγει, τον βλέπω εγώ μια χαρά -είχα και απόσταση καλή- , φρενάρω μια χαρά, γλυστράει το αμαξάκι στη γλίτσα, του καρφώνω μία τον πετάω κάτω τον κακομοίρη.
Εντάξει δεν έπαθε τίποτα, βρήκαμε και το χέρι του σε μια πρασιά μετά από κανα μισάωρο κιόλας, κυριλλέ...
Αλλά αυτό το κρατς την ώρα που σκας πάνω στον άλλο σου μένει καρφωμένο λέμε ε..
Τίποτα δεν πάθαμε και οι δύο, μόνο κάτι γρατζουνιές εγώ στον προφυλακτήρα και ο άλλος ο,τι έπαθε η μηχανή πέφτοντας κάτω...
Αλλά δυόμιση ώρες περίμενε για να έρθουν οι δύο ασφαλιστικές και η αστυνομία..
Βέβαια από ό,τι μας είπαν είχαν γίνει καμιά 40αριά τέτοια εκείνη την ώρα οπότε τρέχα γύρευε.. Τι να πεις..

Περί αστρολογίας θάψιμο

Έχω όρεξη για μπινελίκωμα σήμερα. Για αυτό και θα χώσω. Και θα είμαι αγενής, υπερόπτης, κακός, ψυχρός και ανάποδος. Γιατί η χαζομάρα πάει στεφάνι και σε λίγο έτσι όπως πάμε θα γυρίσουμε πίσω στην εποχή που οι Αζτέκοι είδαν τους Ισπανούς πάνω στα άλογα να βαράνε τουφεκιές και τους πέρασαν για τους Θεούς του Κεραυνού. (Κοντά έπεσαν. Οι Θεοί της Σύφιλης και της Σφαγής ήταν)
Δεν αντέχω άλλο τη φάση με την αστρολογία και τα ζώδια. Ούτε σαν αστείο. Πραγματικά. Και δε δικαιολογώ ΚΑΝΕΝΑΝ που πιστεύει σε αυτά έστω και σαν "αστείο" (ναι οκ, καλή δικαιολογία της χαζομάρας). Ακόμα δε δικαιολογώ και κανέναν που έβγαζε ή βγάζει λεφτά από αυτό, γιατί είτε είναι συνειδητοί απατεώνες είτε ασυνείδητοι ΗΛΙΘΙΟΙ. Και όχι, το οτι έχεις πάρει και ένα πτυχίο από ένα πανεπιστήμιο και ασχολείσαι επαγγελματικά με την αστρολογία δε μου λέει κάτι. Μπορεί να είσαι εξίσου και απατεώνας και ηλίθιος και με πτυχίο-α από πανεπιστήμιο. To να πιστεύεις σε αυτή τη χαζομάρα και να την αναφέρεις κάθε τρείς και λίγο είναι ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ, ΒΛΑΚΕΙΑ, ΚΡΕΤΙΝΙΣΜΟΣ και δείχνει σαφέστατη έλλειψη άλλων ενδιαφερόντων και διάθεση να γνωρίσεις ανθρώπους, πράγμα που είναι η βάση κάθε ηλιθιότητας στο σύμπαν.
Έχω πετύχει 2 φορές σε ηλίθιες συζητήσεις από εξαιρετικές χαζοβιόλες, που όταν μάθαν πότε γεννήθηκα άρχισαν να μου αραδιάζουν τα ελαττώματα και τα προτερήματά μου (δεν έχω) ενώ με ήξεραν περίπου μισή ώρα.
Πρώτον, δε με ενδιαφέρει να μου πεις αγάπη μου τα κρυμμένα ελαττώματά μου, γιατί μετά θα αρχίσω εγώ να σου λέω τα φανερά δικά σου. Θα επιμείνω κυρίως σε αυτά του κυρατσισμού,της κομμωτηριακής παιδείας (δεν πα να χεις και 14 πτυχία, τσάμπα πήγαν), της εγγενούς ευκολοπιστίας και ηλιθιότητας και της παντελούς έλλειψης λογικής σκέψης στο κομμάτι κρέας που χαϊδευτικά αποκαλείς "εγκέφαλο". Και πάλι, δε με ενδιαφέρει αν είσαι "καλό παιδί" , "καλή παρέα", "ευγενικός άνθρωπος" και άλλα τέτοια. Ενδιαφέρον για ζώδια = αποκλείεσαι, δε με αφοράς καθόλου, άντε παρακάτω. Βαρέθηκα να πρέπει να ανέχομαι την όποια χαζομάρα του οποιουδήποτε για λόγους "ευγενείας". Άμα ευγένεια σημαίνει να υπομένω πύρινα λογύδρια που υποστηρίζουν την οποιαδήποτε δεισιδαιμονία,προκατάληψη και μεσαιωνική θεώρηση του κόσμου, καλύτερα να είμαι κάφρος, αγενής και αχρείος.Και αν είσαι και επαγγελματίας του είδους θα ήθελα πάρα πολύ να μπορώ να σου σκάσω 36543 μηνύσεις για αγυρτεία, εξαπάτηση κατ εξακολούθηση και άλλα τέτοια.
Να πάμε σε καμια σοβαρή αιτιολόγηση όμως; Αντε να πάμε..
1. Η αστρολογία είναι ένα είδος "συστήματος μαγείας". Εξίσου πραγματικού με τα συστήματα μαγείας στα βιβλία που διαβάζω. Με τη διαφορά ότι ποτέ μου δεν πίστεψα πως άμα πω μαγικά λόγια και τινάξω τα χέρια μου προς μία κατεύθυνση, θα πετάξω fireball..Ποτέ κανείς δεν έχει ασχοληθεί με το να κάτσει να εξηγήσει "πώς" δουλεύει, πράγμα που σε έναν επιστημονικό κλάδο είναι sine qua non απαίτηση. Και εννοώ την εξήγηση του γιατί οι διαφορετικές θέσεις διαφορετικών αστρονομικών σωμάτων υποτίθεται ότι έχουν διαφορετικές επιδράσεις σε διαφορετικά άτομα. Πολλοί "πιστοί" της αστρολογίας υποννοούν ότι κάθε πλανήτης "εκπέμπει" μια ειδική και άγνωστη ακόμα κατηγορία "ενέργειας" ή "δονήσεων" που μας επηρρεάζουν. Το γεγονός βέβαια ότι όλα τα ουράνια σώματα είναι φτιαγμένα λίγο πολύ από τα ίδια υλικά και κυβερνώνται από τους ακριβώς ίδιους νόμους της φυσικής δε μας λέει και τίποτα ε;.
2. Πολύ βολικά για αυτούς, η αστρολογία δεν λαμβάνει καν υπόψην όλα τα κύρια σώματα στο ηλιακό μας σύστημα, για να μην πούμε δε για τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων που υπάρχουν τριγύρω. Λογικό μεν γιατί η "σύγχρονη" αστρολογία αν δεν κάνω λάθος βασίζεται στον Πτολεμαίο, και όταν ο Πτολεμαίος δεν κοίταγε ακόμα τα ραπανάκια ανάποδα, ο Ουρανός, ο Πλούτωνας και ο Ποσειδώνας ακόμα δεν "υπήρχαν". Επίσης οι σύγχρονοι απατεώνες δεν λαμβάνουν υπόψην καν τα κοντινότερα σε εμάς άστρα τα οποία είναι μακράν πιο κοντά από αυτά των "ζωδιακών" αστερισμών και άρα θα έπρεπε να μας επηρρεάζουν αρκετά περισσότερο.
3. Το όλο σύστημα βασίζεται σε μοντέλο επίπεδης γης. Τελεία και δεν το αναλυώ καν.
4. Μια μυστηριώδης, μη ανιχνεύσιμη "αστρολογική" δύναμη που υποτίθεται ότι εκπέμπεται από τους πλανήτες ειναι δυνατότερη από την βαρυτική έλξη αυτών. Γεα μπέϊμπι.. Για να μην πω για τη βαρυτική έλξη της μαίας και του γιατρού την ώρα που γεννιέσαι..Στην κοντινότερή του απόσταση από τη γη, ο Άρης πχ ασκεί εκατομμύρια φορές λιγότερη δύναμη στο νεογέννητο από ό,τι η μαμή. Ή ο κάδος παραδίπλα.
5. Και φυσικά μην αναφέρουμε καν το νόμο με την ενέργεια και την απόσταση που από κάτω στον παρονομαστή έχει ένα τετράγωνο της απόστασης, γιατί αυτά είναι μαθηματικά πρώτης γυμνασίου και δεν τα σηκώνει κανείς άμα δεν έχει I.Q τουλάχιστον 12.. Μεγαλύτερο δηλαδή κατά μέσο όρο από αυτούς που τα πιστεύουν. Το πανδύσκολο αυτό κλάσμα, λέει ότι το ποσό ακτινοβολίας που λαμβάνει ένα σώμα εξαρτάται από το αντίστροφο τετράγωνο της απόστασής του από το σώμα που εκπέμπει. Όσο πιο μακριά είσαι τόσο λιγότερο τρώς. (πχ. Ισχύει και για τα κινητά αυτό. Όταν δεν έχετε καλό σήμα και το έχετε στο αυτί σας, η απόσταση είναι μηδέν άρα τρώτε στην κασίδα σας όσο μπορεί να σας χώσει η συσκευή. Νταξ όχι άπειρο μην τρελλαίνεστε κιόλας). Οι νόμοι της φυσικής όμως , είτε το θέλουν είτε όχι μερικοί μερικοί, κυβερνούν αυτό το ρημάδι το σύμπαν. Μπορεί να μην τους νοιάζει που ο Χ πλανήτης είναι 40 ή 100 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά. Το μόνο που τους νοιάζει είναι η εμφανής θέση του Χ πλανήτη σε σχέση με τη γη και τους ζωδιακούς αστερισμούς. Έτσι σε περίπτωση που η αστρολογική "ακτινοβολία"-"έλξη"-"ενέργεια"-"δόνηση"-"βάλτε ό,τι χαζομάρα θέτε" όντως επηρρεάζει τους ανθρώπους, θα πρέπει να είναι μια πολύ σουπερ ουάου κατηγορία ακτινοβολίας-δόνησης-ενέργειας-χαζομάρας κλπ μια και δεν υπακούει πουθενά όπως θα έπρεπε, αλλα τι να λέμε τώρα ε;
6. Οι φαν του είδους, αγνοούν επίσης την έννοια της ακρίβειας. Τι και αν ο άξονας περιστροφής της γής δεν είναι σταθερός. Αυτό οδηγεί στο φαινόμενο της μετάπτωσης. Άρα το ζώδιό σας αγαπητοί φίλοι, που είναι υπολογισμένο με τα δεδομένα των αρχαίων, είναι άλλο από αυτό που σας είπαν, γιατί 2000 χρόνια μετά την Τετράβιβλο και τον Πτολεμαίο η γη έχει γυρίσει φάτσα και όταν γεννηθήκατε η γη δεν κοίταγε εκεί που σας είπαν αλλά ένα ζώδιο παραπέρα. Τα λεφτά σας πίσω τώρα!
7. Η πιο δημοφιλής μορφή της απάτης είναι αυτή που έχει να κάνει με το πότε γεννήθηκες. Οι επιρροές αυτές σκάνε μύτη τη στιγμή που σκάει το μουσούδι σου μύτη στον κόσμο και σου σφραγίζουν το χαρακτήρα λέμε εκείνη τη στιγμή. Κλατς, έτοιμος. Θα είναι εγωιστής,σιχαμένος,κακεντρεχής και θα έχει μεγάλη μύτη. Νεεεεξτ. Το ότι η επιλογή εκείνης της στιγμής έχει κάποιο νόημα, δεν έχει απλά κανένα νόημα.Απλά "βολεύει". Και το επιχείρημα ότι η κοιλιά της μητέρας λειτουργεί σαν ασπίδα για τις περίεργες αυτές επιρροές θα κέρδιζε άνετα βραβείο σε διαγωνισμό κρετινισμού. Αν το προστατεύει η κοιλιά της μητέρας, φανταστείτε πόσο το προστατεύουν οι τοίχοι του μαιευτηρίου, του σπιτιού κλπ. Αλλά ούτε αυτό μας πτοεί ε; Επίσης δε χρειάζεται και πολλή σκέψη για να καταλάβεις ότι αν ίσχυαν όλα αυτά θα έπρεπε όλα τα δίδυμα παιδάκια να έχουν ακριβώς ίδιους χαρακτήρες, πράγμα φυσικά αστείο. Για να μην πούμε για τα τρίδυμα..
Μερικοί νεοαπατεώνες, ειδικά αυτοί της "ανθρωπιστικής" θεώρησης, επιχειρούν να ξεφύγουν από τα επιχειρήματα που προβάλλει η λογική και να αποφύγουν την όποια κριτική, ισχυριζόμενοι πως οι πλανήτες και τα άστρα δεν παράγουν κανένα αστρολογικό φαινόμενο ή επίδραση, απλά με τις θέσεις τους χρησιμεύουν ως "ενδείξεις" αστρολογικών δυνάμεων. Αυτό είναι προφανώς μια εντελώς διαφανής προσπάθεια για να αποφύγουν άβολες ερωτήσεις περί του αιτιακού μηχανισμού του συστήματός τους, υποχωρόντας μέσα σε μια νεφελώδη περιοχή από όλο και πιο ασαφείς ισχυρισμούς. Ουσιαστικά έτσι λένε ότι "για άγνωστους λόγους, οι θέσεις μερικών αστεριών και πλανητών μας δίνουν ενδείξεις για μη-ανιχνεύσιμες επιρροές αγνώστων τύπων μη-ανιχνεύσιμων δυνάμεων που πηγάζουν από άγνωστες και μη-ανιχνεύσιμες πηγές". Μια τέτοια τοποθέτηση είναι γελοιότερη και από την αρχική. Γελοιότερη ακόμα και από την πιθανότητα ο Baldrick να γίνει καθηγητής κβαντομηχανικής στο ΜΙΤ.
Τωρα το γιατί κάποιος θα πίστευε σε κάτι τόσο προφανώς παράλογο όπως αυτή η απάτη; (και ακόμα περισσότερο απορίας άξιον είναι γιατί δεν "πιστεύουν" ταυτόχρονα και με ίδιο ζήλο στη νεκρομαντεία, τη χειρομαντεία,την αλχημεία, το διάβασμα εντοσθίων και το ρίξιμο των ρούνων).
Το πιο ισχυρό επιχείρημα συνήθως είναι αυτό που σταματά τη λογική, του στυλ "αν εγώ το πιστεύω τότε είναι αλήθεια", οπότε εκεί τι να πεις. Και εγώ πιστεύω πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια ότι θα κερδίσω 156πλό τζακποτ στο Τζόκερ αλλά δε βλέπω άκρη. Έτσι με αυτό το επιχείρημα υιοθετούν μια εντελώς ανέντιμη διαλεκτική στάση, προσκολλώμενοι με θέρμη σε ο,τιδήποτε μοιάζει να επιβεβαιώνει την "πίστη" τους και ταυτόχρονα αγνοώντας την τεράστια ποικιλία μη βολικών γεγονότων που θέτουν το σύστημά τους σε μεγάλες δυσκολίες.
Η μεγάλη πλάκα είναι ότι άμα τους τα λές, αρχίζουν τις κατηγορίες ότι δεν είσαι ανοιχτό μυαλό, δεν είσαι δεκτικός και τέτοια. Ο ορισμός του ανοιχτού μυαλού βέβαια για κάποιους που πιστεύουν στη μαγεία και στην δεισιδαιμονία είναι πολύ διαφορετικός από τον σύγχρονο τρόπο σκέψης που θεωρεί θεμέλιο της γνώσης την αμφισβήτηση, τον έλεγχο, το πείραμα, την επιβεβαίωση, κλπ κλπ κλπ...
Να ξανασκάσω μύτη εδώ το εξαιρετικό βιντεάκι περί λογικής, ανοιχτών μυαλών κλπ...

Στους "πιστούς" δε, παίζει και χονδροειδέστατα το φαινόμενο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας και της αυτοεξαπάτησης. Ό,τι τους δώσεις θα το πιστέψουν και θα το ταιριάξουν στα μουσούδια τους.. Όπως είχε πει και ο Zaphod σε μια μαθήτρια που επέμενε ότι το ζώδιό της "της βγαίνει", "σιγά, εμένα μου βγαίνουν όλα".
Είχε γίνει ένα γαμάτο πείραμα κάποια φάση από ένα γάλλο. Έβαλε σε εφημερίδα αγγελία στην οποία έδινε τσάμπα και καλά προσωπικά ωροσκόπια σε όσους απαντούσαν. Είχε καμιά 150αριά απαντήσεις. Τους έστειλε το ίδιο ωροσκόπιο, σε όλους. Πάνω από 90% αναγνώρισαν κατάπληκτοι τον εαυτό τους σε αυτά που έγραφε. Μπόνους πλάκα είναι ότι το "ωροσκόπιο" με τα character traits, ήταν αυτό ενός σήριαλ κίλλερ.
Το θέμα είναι ότι για να συνεχίσουν να πιστεύουν ότι γίνεται να προβλέψουν πράγματα, το φέρνουν έτσι ώστε όλα να ταιριάζουν στη θεωρία είτε αυτά είναι συνεπή με αυτήν είτε όχι. Ο λόγος είναι προφανής και για αυτό.
Πολύς κόσμος είναι απρόθυμος να έχει την ευθύνη των πράξεών του. Θέλει κάποιον ή κάτι να τους πει πως πρέπει να δράσουν, πως πρέπει να σκεφτούν, πως να αισθανθούν. Όπως κάθε μεγάλη πνευματική απάτη, αυτό κάνει και η Αστρολογία. Δίνει στους αφελείς έναν ωραίο τρόπο να ερμηνεύουν την πραγματικότητα και να τη μαγειρεύουν ώστε να ταιριάζει στη συμπεριφορά τους και στις προσδοκίες τους. "Αααα γεννήθηκες Ιούνιο, είσαι έτσι και έτσι και γιουβέτσι" (το ότι είμα οξύθυμος και θα ακούσεις γαμωσταυρίδια το λέει πουθενά;). Και οι ύπουλες αττάκες των επαγγελματιών απατεώνων ότι αυτά είναι απλά "καθοδηγητικά" διαφέρουν μόνο σε κλίμακα όχι σε ουσία.
Το ζήτημα είναι ότι αρκετός κόσμος πρέπει επιτέλους να αρχίσει να σκέφτεται μόνος του, χωρίς βολικά δεκανίκια και αυτό είναι δύσκολο..
Γιατί ως γνωστόν "occult beliefs are for those who are too bored to study physics"...

Περί καπνίσματος...

Καπνίζω. Από πολύ έως πάρα πολύ, ενίοτε απλά αρκετά, ενίοτε και υπερβολικά πολύ (ειδικά άμα μπλέξω με Zaphod που είμαι σίγουρος ότι αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες για το φαινόμενο του θερμοκηπίου στη Γη, αλλά και σε άλλους πλανήτες).
Στο σπίτι, ειδικά άμα διαβάζω, άμα παίζω κανα παιχνίδι ή άμα βλέπω House, του αλλάζω τα φώτα. Χμμ, τώρα που το σκέφτομαι, η σωστή πρόταση θα ήταν "στο σπίτι του αλλάζω τα φώτα".
To τσιγάρο ενίοτε είναι η προέκταση του χεριού μου. Δεν είναι μια απόλαυση. Είναι -όπως είχε ειπωθεί και στο Friends κάποια στιγμή- αυτό που έλειπε από το χέρι μου . Γουστάρω πως το λένε.
Με τον καφέ το πρωί. Με το δεύτερο καφέ. Στο διάλειμμα. Στο άλλο διάλειμμα. Στο αυτοκίνητο πήζοντας στην κίνηση και με ZZ Top ή Tom Waits τσίτα. Μετά το φαγητό. Πριν το φαγητό. Μετά το σεξ. Πριν το σεξ. Κατά τη διάρκεια του σεξ. (ΟΚ αυτό για μερικές είναι γαιδουριά αλλά ποτέ δε με κατηγόρησε κανείς ως ευγενή). Τώρα που γράφω το ποστάκι.
Είναι όμως μια κακή συνήθεια, που θα με καταστρέφει σιγά σιγά και που θα μου δημιουργήσει τρομερά προβλήματα σε λίγα χρόνια αν δε το κόψω. ΟΚ θέλω να το κόψω αλλά το πνεύμα αδύνατον..Θα προσπαθήσω σύντομα όμως. Το βασικότερο είναι ότι ενοχλεί και βλάπτει τους γύρω μου που δεν την έχουν τη συνήθεια. Και εδώ αρχίζουν τα σοβαρά. ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΕΧΘΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ.
Οι συνταγματικές μου ελευθερίες σταματούν εκεί που αρχίζουν αυτές του δίπλα μου. Και η κοινωνική ευθύνη που έχει ο καθένας μας, σε συνδυασμό με την προσωπική του ευαισθησία πρέπει να βάζουν τα όρια κάποιες φορές.
Τις τελευταίες μέρες έχω ακούσει απίστευτες παπάτζες από καπνιστές Ελληναράδες και Ελληναρούδες στα ραδιόφωνα (άκουγα και τώρα το πρωί στην εκπομπή του Βασίλη Αδαμόπουλου στον ΑΝΤ1). Έχω διαβάσει επικές αττάκες σε ένα σχετικό άρθρο σε κάποιο περιοδικό - δε θυμάμαι ποιο τώρα.
Αττάκες του στυλ
"Μα είναι δυνατό να πας στα μπουζούκια και να μην καπνίσεις;"
(ναι αγάπη μου είναι. Όπως είναι δυνατό να πας στα μπουζούκια και να μη μπαλαμουτιάσεις με το ζόρι κανά ξέκωλο στις τουαλέτες. Και αυτό απαγορεύεται και μάλιστα για μερικούς μερικούς είναι πιο δύσκολο να το περιορίσεις από ό,τι το κάπνισμα. Για αυτό δεν πάω ποτέ στα μπουζούκια..)
Αυτή η εμμονή του Ελληναρά με τα μπουζούκια είναι άλλο πράμα. Μπουζούκια απο δω, μπουζούκια απο κει, μπουζούκια παραπέρα. Του πανε να του κόψουν το τσιγάρο και φρίκαρε επειδή δε θα μπορεί να ακούει τους λαϊκούς α-ηδούς να τραγουδάνε "τώρα που φυγες μαντάμ, έχω πήξει στα σαρδάμ, θα τα κάνω γης μαδιάμ" και να ανάβει το σιγαρέττο να ρουφάει μέσα του την πίκρα όλου του ντουνιά να ουμ..
Μετά μας πιάνει το επαναστατικό μας. Με τις "ελευθερίες" μας και παπάρια μάντολες. Έχουμε μπλέξει την ελευθερία με την ασυδοσία εδώ και πολλά χρόνια μάγκες. Για τους Έλληνες, εδώ και πολύ καιρό "ελευθερία" σημαίνει "κάνω ότι μου κατέβει στην κασίδα και να πάνε να συνουσιαστούν με ένα τραίνο σομαλούς πειρατές οι άλλοι".
Τί; Ποιος είσαι συ κύριε Ευρωπαίε που θα μου πεις εμένα να μην πίνω μια μπουκάλα Σινκγλ Μολτ Πετρέλαιο όταν ακούω την Υπέρτατη να τραγουδάει μαλακίες; Πας καλα κυρ Ευρωπαίε; Τι λε ρε κουτόφραγκε; Εγώ τη μπουκάλα μου θα την κατεβάσω και μετά θα πάρω και το κωλοφτιαγμένο με τις τουρμπίνες και τα φωτάκια Αστρόπλοιο Γκαλάκτικα ΙΙ - Η επιστροφή, και θα κάνω κωλιές στην παραλιακή. Και το χω κιόλα δε παίζει να σκοτώσω κανέναν. Και άμα τον σκοτώσω, αυτός φταίει που ήταν εκεί όταν εγώ έκανα ψιλά το σεβντά μου και τον έγραφα στην άσφαλτο με καουτσούκ πρώτης πχιότητας (450 έουρος το λάστιχο μιλάμε, κωλιά και 20αρικο ο Βαγγέλας).
Ποιος είσαι συ σιορ Ευρωπαίε που θα μου πεις να μην ανάβω την τσιγαρούμπα μου όπου εμένα μου καπνίσει να καπνίσει το σύμπαν; Να κόψεις ΕΣΥ το τσιγάρο πρώτος και μετά θα το σκεφτώ. Θα το σκεφτώ και θα σε κοροϊδέψω και θα ανάψω άλλο ένα. Να κόψουν τα τσιγάρα πρώτοι οι καρδιολόγοι (πραγματικό μήνυμα που έσκασε το πρωί στον ΑΝΤ1). ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΛΗΝ ΕΜΟΥ ΔΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΙΑΘΕΤΩ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΜΟΥ. Και είμαι και Ελ και έχω και το γονίδιο Αιψηλων μην το ξεχνάμε μη κλάσω και βρωμίσει πολιτισμική κλερονομιά αιώνων! Αρχαία ιστορία λέμε, αμ πως.
Ξέρω και Πλούταρχο λέμε. Απέξω. Όλα. Να τώρα που μιλάω θυμήθηκα το σκηνικό που κλαψομούνιαζε στην πίστα και έτρεχε το δάκρυ κορόμηλο δικέ μου λέμε, είχαν μουσκέψει μέχρι και οι Πιερ Γκαρντέν κάλτσες μου λέμε δικέ μου. Και έπεφτε ο Τσίβας κεχριμπάρι λέμε στο κρύσταλλο της Βοημίας και κατέβαινε πύρινη λάβα στο λάρυγξ μου το δηλητήριο και είπα στη Τζούλι "φέρε μωρή χαμούρα και ένα πούρο από αυτά τα 25αποντα τα κουβανέζικα, μη σου δώσω καμιά ξανάστροφη και δεις την Παπαρήγα πρόεδρο των ΗΠΑ. Είπα μωρή , το παιδί πονάει, φέρε να τραβήξω τζουρέττο να μαυρίσει το πλεμόνι όπως και η ψυχή μου, γιατί με συγκίνησε ο πούστης λέμε!"
Ε-πανάσταση μωρέϊ..
Εχει η άλλη δυό μωρά τώρα και κρατάει το κεφάλι του μωρού, στο χέρι το τσιγάρο, και με το άλλο χέρι του βαράει aerolin. Πραγματικό σκηνικό και αυτό. Και μέσα στο σπίτι αιθαλομίχλη. Αλλά άμα περάσεις στα 3400 χιλιόμετρα και βήξεις θα στην πει και θα σε στραβοκοιτάξει μην το κολλήσεις τη γρίππη των χοίρων, η γουρούνα.
Να μην καπνίσουμε ρε! Δε θα πάθουμε τίποτα. Ας βγούμε έξω να καπνίζουμε, σιγά τα ωά. Στο Λονδίνο το καλοκαίρι γνώριζα κόσμο αβέρτα στα καπνιστήρια έξω από τα μπαράκια. Και το χειμώνα το ίδιο γίνεται. Τσιγαράκι, κουβεντούλα και χαλλλαρά. Και μετά μπαίνεις μέσα και συνεχάς.
Στη Γαλλία, μου λεγε μια γαλλίς, τσιρίξαν στην αρχή και αυτοί οι επαναστάτες και μετά το συνήθισαν. Έξω και εκεί πέρα. Παντού.
Στη Γερμανία τα Χριστούγεννα με -10, έβγαινες όξω, είχε τη γωνίτσα του το μαγαζί, τη σομπίτσα από πάνω σου, τις μάλλινες κουβέρτες στα καθίσματα και έκανες την τσιγαριά σου.
Και τι εντυπωσιακά γαμάτο που ήταν για μας τους καπνιστές το εσωτερικό του μαγαζιού που δε σε μπούκωνε. Που δε δάκρυζε ο οφθαλμός σα να βλέπεις το Νικολάκη τον Ξανθόπουλο να σπαράζει που δεν του κολλάν τα ένσημα ή το Βασιλάκη Καϊλα να γυαλίζει ντουζίνες παπούτσια για να γίνει αρχιτέκτονας και να χουφτώσει την πλούσια κόρη του κακού εργοστασιάρχη..
Άνεση μιλάμε. Ήσουν στο μαγαζί, έπινες με χαρακτηριστική άνεση τις μπυράκλες σου, χόρευες ασυστόλως -καλά όχι εγώ, εγώ δε χορεύω, κάνω κάτι μεταξύ του "πατάω σταφύλια" και του "μου χει μπει κατσαρίδα στο μποξεράκι"- και δε αισθανόσουν αυτό το βάρος ρε που νοιώθουμε μερικές φορές σε μαγαζιά, αυτό το αποπνικτικό. Έβγαινες έξω, έκανες ένα στα γρήγορα, έλεγες και δυό χαζομάρες στην ψηλή, ξανθιά, κακάσχημη Γερμανίδα και έμπαινες μέσα.
Εδώ ΟΟΟΟΧΙ, εδώ δε θα τους περάσει ο φασισμός των κουτόφραγκων. Εδώ είναι Ελλάδα ρε. Εδώ θα κάνετε ότι γουστάρετε γιατί είναι αναφαίρετο θεϊκό σας δικαίωμα. ΠΡΩΤΑ να το κόψουν οι άλλοι και μετά εσείς. Πρώτα ΟΙ ΑΛΛΟΙ να τα κάνουν όλα σωστά και μετά ΕΣΥ αγαπητή μου Καταπιώνα Τακαταπίνογλου.
Έτσι μια ζωή εδώ. Θέλουμε όλοι να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει ούτε καν τον εαυτό του.
Εγώ το γουστάρω το μέτρο. Και θα καπνίζω έξω. Πάντα. Όχι γιατί είμαι Ευρωπαίος. Αλλά γιατί έτσι είναι το σωστό. Τώρα που γεννήθηκε και το βαφτιστήρι θα πέφτει και στο σπίτι κάπνισμα έξω. Προφανώς στο δικό του αλλά προφανώς και στο δικό μου. Και έτσι και πει κανείς καμιά παπαριά του στυλ "ααα σπίτι σου είναι φιλαράκι, να μην έρχονταν με το παιδί"..δε θα απαντήσω καν.
Γιατί με τους χαζούς δεν ανοίγεις κουβέντα. Σε ρίχνουν στο επίπεδό τους και σε νικούν λόγω προτέρας εμπειρίας..

Γεννητούρια!

Γεννήθηκε χτες ο Πετράκης!
Κουμπαρίθρα να μας ζήσει!
Και μην ανησυχείς! Θα τον κάνω εξαιρετικό κύριο, σαν τα μούτρα μου!

Εξαιρετικά αναγνώσματα fantasy - Μέρος δεύτερο

Καλημέρα δηλαδή και τα λοιπά και τα λοιπά. Τουντέϊ θα φύγουμε από τους κόσμους της TSR και θα περάσουμε σε ανεξάρτητους συγγραφείς που έχουν δώσει επικές σειρές fantasy οι οποίες και αποτελούν κοσμήματα στις βιβλιοθήκες. Οι τύποι στην TSR βλέπετε, επειδή είναι επηρρεασμένοι από τα παιχνίδια, τείνουν ενίοτε να γράφουν πολύ επίπεδα βιβλία που κινούνται στους άξονες "10 νοματαίοι κάνουν ομάδα και πάνε να σκοτώσουν τον κακό. Οι καλοί είναι σιχαμερά καλοί και οι κακοί σιχαμερά κακοί" . Το ίδιο μειονέκτημα που είχε και ο Tolkien ΑΛΛΑ μη νομίζει κανείς πως δε μου αρέσει. Απλά η ιστορία του Tolkien, όπως λέει και ο Orson Scott Card σε ένα βιβλίο του, δεν είναι ιστορία "χαρακτήρων" αλλά ιστορία "milieu". Τέλος πάντων. Σήμερα θα παρουσιάσουμε 2 μεγάλες σειρές, ατελείωτες και οι δύο) . Οι σειρές αυτές είναι πρωτότυπες η κάθε μία με το δικό της τρόπο. Κατ'αρχήν έχουν πολυεπίπεδους χαρακτήρες. Κανείς δεν είναι αυστηρά καλός και κανείς σχεδόν αυστηρά κακός. Είναι πιο κοντά στην "πραγματικότητα". Δεύτερον έχουμε διαφορετικά συστήματα μαγείας από ο,τι στην TSR, πολλά πολιτισμικά στοιχεία και ειδικά στο Song of Ice and Fire ΦΟΒΕΡΗ πρωτοτυπία στο γράψιμο. Θα εξηγηθούν όλα. Ξεκινάμε...
The Wheel of Time - Robert Jordan

And it came to pass in those days, as it had come before and would again, that the Dark lay heavy on the land and weighed down the hearts of men, and the green things failed, and hope died. And men cried out to the Creator, saying, O Light of the Heavens, Light of the World, let the Promised One be born of the mountain, according to the prophecies, as he was in ages past and will be in ages to come. Let the Prince of the Morning sing to the land that green things will grow and the valleys give forth lambs. Let the arm of the Lord of the Dawn shelter us from the Dark, and the great sword of justice defend us. Let the Dragon ride again on the winds of time.

- from Charal Drianaan te Calamon, The Cycle of the Dragon. Author unknown, the Fourth Age - p.xv

Μας την πέσανε τα Trollocs και μας κόψαν τα μουσούδια..

Στην αρχή του χρόνου, ένα ον γνωστό ως Creator έφτιαξε τον κόσμο και τον Wheel of Time, μέσα στον οποίο υφαίνονται σαν κλωστές οι ζωές των ανθρώπων. Ο τροχός έχει 7 άξονες, κάθε ένας αντιπροσωπεύει και μια "εποχή" και κινείται εξαιτίας της One Power που απορρέει από την True Source. (Αποφεύγω τις μεταφράσεις αν και το κείμενο φαίνεται τελείως άκομψο έτσι, συγχωρείστε με για αυτό). Η One Power χωρίζεται στο θηλυκό και το αρσενικό της κομμάτι, ονομαζόμενα saidin και saidar, τα οποία προφανώς δουλεύουν σε αρμονία και σε αντίθεση ταυτόχρονα. Οι άνθρωποι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δυνάμεις λέγονται channelers και ο κύριος "οργανισμός" τέτοιων εκλεκτών ατομακίων λέγεται "Αes Sedai". Στην ιστορία υπάρχει και ένας κακός ο Shai'tan (τα ονόματα των κακών δεν είναι και πολύ πρωτότυπα είναι η αλήθεια) ο οποίος στην αρχή της δημιουργίας φυλακίστηκε από τον Δημιουργό (ούτε και το όνομα του Μεγάλου βρίθει πρωτοτυπίας)για να μην του χαλάσει τη σούπα . Αλλά, στην Age of Legend, ένα πείραμα των Aes Sedai δεν πέτυχε και ακριβώς και η φυλακή του Αποτέτοιου ψιλοάνοιξε και αυτός άρχισε να έχει επιρροή στον κόσμο. Πήρε μαζί του προφανώς τους εκλεκτότερους και σοβαρότερους των διεφθαρμένων και προσπάθησε να τους βάλει να τον απελευθερώσουν πλήρως, ώστε να ξεμπουκάρει, να τεντωθεί, να χασμουρηθεί και να πάει για γιαπράκια, κρασί και μετά να ταχταρίσει τίποτα θηλυκούλια. Ο Wheel όμως ξέρει να αυτοσυντηρείται και σε απάντηση για να μην γίνουν όλα λαμπόγυαλο, δημιούργησε, για να μην πω "πέταξε" ή "έφτυσε έξω" (η φράση είναι the wheel spun out - ΔΕΝ είμαι καλός fantasy μεταφραστής, αλλιώς θα είχα γίνει επαγγελματίας) ένα αλάνι μεγάλο τον Dragon που εκτός από γαμώ τα παιδιά, είχε και τρελλές δυνάμεις. Αυτός λεγόταν Lews Therin Telamon (έχει διαβάσει και ελληνική μυθολογία ο Jordan) και έγινε τελικά ο αρχηγός των Aes Sedai και τους οδήγησε στη μάχη με τρομπέτες και ταμπούρλα. Τελικά νίκησε και τον ξαναφυλάκισε τον Κακούλη. ΑΛΛΑ ο Κακούλης χαζός δεν είναι. Κατάφερε να μολύνει το saidin, την αρσενική πλευρά της δύναμης και έτσι όταν τη χρησιμοποίησαν τρελλάθηκαν όλοι οι αρσενικοί channelers, καταστρέφοντας μόνοι τους τον κόσμο -σχεδόν. Το ίδιο και ο Dragon ο οποίος έκαψε το σύμπαν και μαζί τη γυναίκα και τα παιδιά του και μετά πάει απόθανε και πολύ του κακοφάνηκε. Πλέον μόνο γυναίκες μπορούν να χρησιμοποιούν τη Δύναμη με ασφάλεια (και αυτό δεν έχει βοηθήσει καθόλου τη μετριοφροσύνη τους). Ο κόσμος ησύχασε για λίγο (3500 χρόνια βασικά) και κατάφερε μετά από το χείλος σχεδόν της εξαφάνισης να φτάσει σε ένα επίπεδο κοινωνίας και τεχνολογίας που αντιστοιχεί περίπου στο Μεσαίωνα, με τη διαφορά ότι οι γυναίκες είναι ίσες με τους άντρες - και ενίοτε ανώτερες. Οι Aes Sedai έχουν γίνει κυρίως παράγων πολιτικής σταθερότητας -κάτι σαν τον ΟΗΕ- και έχουν παντού γυναίκες που ελέγχουν τα πάντα, αλλά κάτι αρχίζει να μην πηγαίνει καλά. The Wheel of time spins again..
Η σειρά είναι προς το παρόν 11 βιβλία :
1. The eye of the world
2. The great hunt
3. The Dragon reborn
4. The Shadow rising
5. The fires of Heaven
6. Lord of Chaos
7. A Crown of Swords
8. The Path of Daggers
9. Winter's Heart
10. Crossroads of Twilight
11. Knife of Dreams
Ο Robert Jordan πέθανε νομίζω από αμυλοείδωση πέρισυ και έχει μείνει να γραφεί το τελευταίο βιβλίο. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει σε 3 μέρη γιατί είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ (όπως και όλα τα άλλα. Νομίζω δεν έχει γράψει ούτε ένα κάτω απο 600 σελίδες και συνήθως τείνει προς το 900άρι)και επιτέλους θα τελειώσει η σειρά.
Το κακό με τόσο πολύ υλικό είναι πως προφανώς κάποια στιγμή θα κάνεις κοιλιά. Και την έκανε την κοιλιά. ΑΛΛΑ ο κόσμος είναι τόσο ωραίος, οι διαφορετικοί πολιτισμοί τόσο καλοστημένοι, οι χαρακτήρες τόσο πολλοί και οι subplots τόσο καλάγραμμένες που του το συγχωρείς. Ο τύπος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, όχι μόνο αφηγηματικά αλλά και στο στήσιμο αυτό καθαυτό του κόσμου. Άπειρα ονόματα, χαρακτήρες, διαφορετικοί λαοί με διαφορετικά ήθη και έθιμα, με διαφορετική ιστορία, διαφορετικές κοινωνίες, τα πάντα. Εκπληκτικό βάθος και συνάφεια στην ιστορία. Αλλά είπαμε, κάνει την κοιλιά του γύρω στο 7-8ο βιβλίο. Α και κάτι άλλο.. με τις γυναίκες έχει πρόβλημα. Είναι όλες σπαστικές, υπερφίαλες και ξεροκέφαλες. Με μέγιστο παράδειγμα την Nynaeve που χαλαρά θα κέρδιζε το ρόλο της Queen Asphyxia σε κάποιο Black Adder.

Α song of Ice and Fire - George R.R Martin

O Eddard Stark καθαρίζει τη σπάθα του

Ίσως ο πλέον αγαπημένος μου συγγραφέας αυτή τη στιγμή. Ο Martin έχει τελείως δικό του τρόπο γραφής και ο κόσμος του είναι εξαιρετικά πολύπλοκος αλλά και "συνεπής". Η σειρά αυτή λαμβάνει χώρα στα φανταστικά Seven Kingdoms, του Westeros, μιας ηπείρου με ιστορία χιλιάδων ετών, όπου οι εποχές κρατάνε για χρόνια. Οι αρχικοί κάτοικοι ονομαζόντουσαν "Children of the Forest", λαός που ζούσε σε αρμονία με τη φύση και διέθετε πανίσχυρη μαγεία. Οι Θεοί τους λατρεύονται ακόμα στα βόρεια. Μετά σκάσαν όμως οι First Men, που είχαν οπλέτα από μπρούντζο και ιππικό και τέτοια και τους σπάσαν τα παϊδια αρκετές φορές μέχρι που υπέγραψαν μια ειρήνη εκεί πέρα, να είναι τα παιδιά των δασών στα δάση και οι κανονικοί άνθρωποι να έχουν τα υπόλοιπα. Ναι αλλά όπως κάθε συνθήκη, δεν πήγε πολύ καλά και αυτή, ειδικά μετά την εμφάνιση των Others (καμία σχέση με Lost), μιας φυλής από τέρμα πάνω βόρεια, που σκάσαν μύτη και τους έσφαζαν όλους χωρίς διάκριση και αυτό δεν τους άρεσε καθόλου. Όταν σκάσαν μύτη αυτά τα παλλικάρια δε, φέραν μαζί τους και μια νύχτα που κράτησε μια γενιά και χειμώνα που κράτησε δεκαετίες. Ε κάποια στιγμή τα Παιδιά και οι First Men τους απώθησαν τελικά τους ερίφηδες και χτίσαν ένα τεράστιο τείχος (από πάγο παρακαλώ) για να μη μπορούν να ξανασκάσουν μύτη στα νότια και τους βρωμίζουν τις παραλίες με πλαστικές σακούλες και μπουκάλια μπύρα.

Μπλα μπλα μπλα, θα γράψω μισό βιβλίο αν γράψω όλη την προϊστορία η οποία σε μία πρόταση είναι αυτή : Μετά δυό χιλιάδες χρόνια ήρθαν και οι Andals οι οποίοι έφτιαξαν έναν εξαιρετικό πολιτισμό, μετά σκάσαν από μακριά η οικογένεια των Targaryens που είχαν και δράκους και τους έκαψαν σύσκατους και βασίλευσαν για πολλά χρόνια.

Όμως ο τελευταίος Targaryen ήταν λίγο απάλευτος και μαζεύτηκαν εναντίον του οι πιστοί του τριγύρω και τον έκοψαν, 15 χρόνια προτού την αρχή του πρώτου βιβλίου..

Τώρα βασιλιάς είναι ο Robert Baratheon με δύο βασικούς του συνεργάτες τον Jon Arryn και τον Eddard Stark στο Βορρά, στην παγωμένη πόλη του Winterfell.

Δεν υπάρχει λόγος να κουράζω με λεπτομέρειες, πάρτε να διαβάσετε..

1. Α Game of Thrones

2. A Clash of Kings

3. A Storm of Swords

4. A Feast for Crows

5. A Dance with Dragons (εκδίδεται οσονούπω, μας έχει φάει τα σκώτια μέχρι να το βγάλει)

To εξαιρετικό και το περίεργο στα βιβλία του Martin είναι ότι κατ αρχήν δε χρησιμοποιεί ιδιαίτερη μαγεία παρά ως ιστορική αναφορά, κάνοντας έτσι τον κόσμο πιο αληθοφανή. Επίσης το μοτίβο του είναι αυτό μιας μεσαιωνικής Αγγλίας (σε στυλ περιόδου Πολέμου των Ρόδων). Αλλά τα δύο πιο "τραβηχτικά" του στοιχεία είναι ότι κάθε κεφάλαιο γράφεται από την οπτική γωνία του χαρακτήρα που "πρωταγωνιστεί" σε αυτό και ότι ΔΕΝ υπάρχουν κύριοι ήρωες. Με την έννοια ότι ο οποιοσδήποτε ψοφάει οποτεδήποτε με χαρακτηριστική ευκολία. Τι; Νομίζεις ότι ο Χ είναι ο κύριος ήρωας του έργου; Ναι αμέ.. Λεπίδι.. Φοβερά καλογραμμένα και με βάθος βιβλία, προτείνονται ανεπιφύλακτα!!!

Θα έγραφα και άλλα τώρα αλλά έχω δουλίτσα.

Τέλος δεύτερου μέρους

Εξαιρετικά αναγνώσματα fantasy - Μέρος Πρώτο

Επειδή έχουμε πιάσει μια κουβέντα με τη Μπινελικομίζτρεζ περί RPG, και ετοιμαζόμεθα να ξεκινήσουμε και καμιά ομαδούλα να δοκιμάσουμε Mage: The Awakening ήρθε το θέμα σε fantasy βιβλία κλπ, οπότε είπα να κάνω μια λίστα με μερικές από τις αγαπημένες μου σειρές, ως ελάχιστο σημείο αναφοράς για κάποιον αρχάριο κυρίως, που πάει στα βιβλιοπωλεία και βλέπει ένα σωρό βιβλία και δεν ξέρει τι να πρωτοπάρει.
Οι περισσότεροι προφανώς, ως νέοι φαντασιόπληκτοι με ακμή και ερωτικές απογοητεύσεις, ξεκίνησαν από τον Άρχοντα και τα συναφή. Άλλοι το παράτησαν και άλλοι κατέληξαν να διαβάζουν παπαριές όπως το Twilight - εφηβικό κοσμοπολιτσμαν στυλ άρλεκιν με βαμπίρ χορτοφάγα που το δέρμα τους αποτελείται από μικρά στρασάκια που στραφταλίζουν στον ήλιο. Δηλαδή, ο,τι ναναι. Και όχι κανείς ποτέ δε θα με πείσει περί της καλής γραφής κλπ γιατί όταν γράφεις παπαριές, ακόμα και αν τις γράφεις "ωραία" πάλι παπαριές είναι.
Για να φτιαχτεί η λίστα αυτή θα χωριστεί σε τρείς ΜΕΓΑΛΕΣ κατηγορίες : Βιβλία από κόσμους της TSR-Wizards of the Coast, βιβλία από κόσμους της White Wolf, και βιβλία άσχετων κόσμων με αυτές.
Πάμε..
TSR - Wizards of the coast (οι δημιουργοί του Dungeons & Dragons)
H TSR έχει βάλει το χεράκι της σε άπειρα παιχνίδια, τα πιο γνωστά από αυτά το D&D, το Magic:The gathering, το σύστημα D20, Star wars rpg κλπ κλπ κλπ. Είναι η αρχική πηγή για όλα αυτά και την ευχαριστούμε πάρα πολύ και τα λοιπά.
Από τους πιο γνωστούς κόσμους/settings της : Dragonlance, Forgotten Realms, Ravenloft, Planescape,Mystara,Greyhawk και άλλα.
Από αυτούς τους κόσμους έχω διαβάσει κυρίως Dragonlance και Forgotten Realms, 3-4 Ravenloft, και μία νουβέλλα από Planescape...
Ξεκινάμε με Dragonlance, κόσμο στον οποίο και παίζει ο αγαπημένος μου μάγος όλων των εποχώνε , ο Raistlin Majere..

Raistlin Majere

Chronicles Trilogy - Margaret Weiss / Tracy Hickman . Η πρώτη τριλογία. Αποτελείται από τα Dragons of Autumn Twilight, Dragons of Winter Night, Dragons of Spring Dawning, και ως ξεχωριστό αλλά νοηματικά συνεχές, το Dragons of Summer flame.
Legends Trilogy - Η δεύτερη τριλογία. Time of the twins, War of the twins, Test of the twins. Μάλλον η αγαπημένη μου τριλογία σε αυτό τον κόσμο, μια και ο Raistlin εδώ πέρα %$#%@ και %^@%@ ..
Fifth age - Dragons of a new age trilogy : Μια σειρά βιβλίων αρκετά μετρίων. Τα είχα αγοράσει από κεκτημένη ταχύτητα. Δε λέγαν και πολλά..
War of souls trilogy : Η Weiss και ο Hickman επιστρέφουν και γράφουν αρκετά καλά αν και οι παλιοί ήρωες λείπουν..
The soulforge - Brothers in arms - The Raistlin Chronicles : Τα πρώτα χρόνια του υπεργαμάτου Raistlin
Υπάρχουν ακόμα ένα κάρο βιβλία στο Dragonlance, ένα κάρο τριλογίες, με 113.43 εκατομμύρια ήρωες. Αλλά τα παραπάνω είναι τα βασικά..Παμε Forgotten Realms;
Forgotten Realms
Εδώ και αν έχει ψωμί. Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον μια χιλιαριά βιβλία για αυτό τον κόσμο.. Από τους ήρωες που ξεχωρίζουν πάντως και προφανώς πολύ αγαπημένος (αν και παραείναι καλό παιδί) ο Drizzt Do Urden, δημιούργημα του R.A Salvatore (που μετά το 100000000 βιβλίο που έγραψε για αυτόν ε οκ το κούρασε πια). Οπότε θα παραθέσω μονο τις 4 πρώτες τριλογίες που είναι και οι πιο αξιόλογες. Μην μου πει κανείς πορωμένος για τον Elminster γιατί πραγματικά είναι ο,τι πιο εμετικό έχει κυκλοφορήσει σε Fantasy...

Drizzt Do Urden

Έχουμε και λέμε, με χρονολογική σειρά : 1. The dark elf trilogy - Homeland, Exile, Sojourn . H αρχή της ιστορίας του Drizzt, ενός Drow (Dark elf) που είναι κομμάτι διαφορετικός από τους ομοφύλους του.
2. The Icewind dale trilogy - The Crystal shard, Streams of Silver, The Halfling's gem . Ο Drizzt στην επιφάνεια της γης (τα Drow ζουν στο λεγόμενο Underdark, στις υπόγες :p)
3. Legacy of the Drow quantrilogy - Legacy, Starless Night, Siege of Darkness, Passage to dawn . Tα Drow θυμούνται τον άσωτο υιό και πάνε να τον εκδικηθούν. Εξαιρετική γραφή σε αυτά τα βιβλία και μερικά πολύ συγκινητικά και ίσως φιλοσοφικά κομμάτια.
4. Paths of Darkness Trilogy - The Silent Blade, The Spine of the World, Servant of the Shard, Sea of Swords . Εδώ έχει αρχίσει να το χαλάει, αλλά οκ το χει ακόμα.
Αυτά είναι που αξίζουν, με προσωπικά αγαπημένες τις 1 και 3. Ο Drizzt είναι και αυτός κγμ τους ήρωες αλλά το χουμε μεγάλο παράπονο με το Zaphod που δεν σβερκώνει επιτέλους την κοκκινομάλλα! (ή μήπως τη σβερκώνει; θα δείτε)
Ravenloft
Εδώ έχει λιγότερο πράμα από τους άλλους, κυρίως γιατί ο κόσμος αυτός είναι "μικρός". Είναι ο κόσμος των βαμπιρ, των wraiths, των wights, των liches και γενικότερα των απέθαντων.. Εδώ κουμάντο κάνει ο Strahd, ένας οκ τύπος μόνο που είναι λίγο πολύ απέθαντος και αυτό δεν τον έχει κανει και πολύ ευχάριστο και κοινωνικό.

Strahd von Zarovich

Vampire of the mists : Καλούτσικο..
I, Strahd - The memoirs of a vampire: Η ιστορία του πως ο Strahd έγινε από ζωντανός ζωντανό πτώμα και το πως αυτό επηρρέασε τη διάθεσή του. Όχι προς το καλύτερο
I, Strahd - The war against Azalin : Εδώ σκάει ένα Lich να του την πει και ο Strahdουλας δε σηκώνει τέτοια οπότε έχουμε άλλα..
Knight of the Black Rose : Η ιστορία του Lord Soth, ενός τύπου που πρωτοέκανε την εμφάνισή του στο Dragonlance αλλά επειδή είναι αψόφηστος, ψοφονταρεύει στο Ravenloft. Αυτή είναι ωραία καψουροϊστορία επίσης...
(Νομίζω έχω διαβάσει και το Tapestry of dark souls αλλα πρέπει να πάω σπίτι να τσεκάρω..)
Ήθελα να τα γράψω όλα μαζί σε ένα post αλλά τώρα βαριέμαι να γράφω άλλο. Άσε που πρέπει να πάω και σπίτι να κοιτάξω τη βιβλιοθήκη μπας και ξέχασα τίποτα.. οπότε κλείνω εδώ για σήμερα με τα περισσότερα που έχω διαβάσει από TSR..

Η μουσική σκοτώνει...

Μετά το επεισόδιο με τον 19χρονο στου Ρέντη, οι γνωστοί τηλεπαραθυράτοι άγνωστοι επιχείρησαν για μια φορά ακόμα να συνδυάσουν και να συνδέσουν τα ασυνδύαστα και τα ασύνδετα. Δηλαδή τη μουσική με τη χ συμπεριφορά. Δε μπορούν να δεχτούν ότι απλά ένας τύπος που μπαίνει κάπου και πυροβολεί κόσμο ίσως και να είναι απλά σαλεμένος χωρίς καμία βαθύτερη και ιδιαίτερη αιτία!! Το ξυράφι του Οκκαμ παιδιά! Έλεος! Μερικές φορές η πιο απλή εξήγηση είναι και σωστή! Η γελοιότητα αυτού του εγχειρήματος είναι τόσο γελοία που νομίζω ότι καταντώ γελοίος με το να την γελοιοποιώ. Επίσης είναι εντελώς γελοίο το να χρησιμοποιείς 16 φορές τη λέξη "γελοίος" και τα παράγωγά της σε μία πρόταση, αλλά να με σχωρνάτε. Αυτό με τη μουσική συμβαίνει συνέχεια στο Ελλαδιστάν, αρκεί βέβαια ο εκάστοτε ένοχος να μήν ακούει τη μουσική που ακούνε όλοι αυτοί οι τηλε- και ραδιο-μαϊντανοί, αυτά τα ζωντανά μνημεία αμάθειας, ημιμάθειας, αλλά πιθανότατα κατευθυνόμενης "ενημέρωσης". Το να προσπαθείς να συνδέσεις "καλλιτεχνικά" γούστα με κοινωνική συμπεριφορά είναι εξίσου λογικό με το να προσπαθείς να συνδέσεις την αρτηριακή πίεση με την πίεση του ηλεκτρικού θερμοσίφωνα. Και ΠΡΟΣΟΧΗ όμως! Επειδή το παράδειγμα με το θερμοσίφωνα δεν το λέω τυχαία. Ήταν άσκηση όταν κάναμε Εφαρμοσμένη Στατιστική στη σχολή, και ειδικότερα περί γραμμικής παλινδρόμησης κλπ. Με ορισμένα δεδομένα, έβγαινε όντως σύνδεση μεταξύ της πίεσης του θερμοσίφωνα και της αρτηριακής πίεσης και μάλιστα γραμμική σχέση. Όπως έβγαινε και το ότι οι γαλοπούλες αυξάνονταν καλύτερα όταν έβρεχε! Αυτό όμως προφανώς δε σημαίνει ότι τα δύο γεγονότα ήταν συνδεδεμένα, για όποιον ήθελε να νοείται ως λογικός άνθρωπος. Και αυτός ήταν και ο σκοπός των ασκήσεων αυτών, να μας δείξει ο καθηγητής ότι δεν αρκεί να βρίσκουμε σχέσεις ανάμεσα σε δύο φαινόμενα, αλλά πρέπει να χρησιμοποιούμε και λίγο το νιονιό μας. Οι τηλεραδιοκάφροι λοιπόν που προσπαθούν να συνδέσουν κάθε φορά παραβατική συμπεριφορά με ακρόαση συγκεκριμένης μουσικής (metal κυρίως) θα πρέπει να έχουν υπόψην και μερικές άλλες παραμέτρους όπως πχ το ότι ο Χίτλερ και όλη η αφρόκρεμα του καθεστώτος του ακούγανε μόνο και πάντα κλασσική μουσική, και ιδιαίτερα Βάγκνερ. Άρα σύμφωνα με τη φιλοσοφία των ημιμαθών κάφρων και κατά συνεπαγωγή, άμα σου αρέσει ο Βάγκνερ και η κλασσική είναι πολύ πιθανό να γίνεις μουρλός μεγαλομανής ηγέτης μιας χώρας και να καθαρίζεις κόσμο με μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι να καθαρίζεις τα νύχια σου. Λογικό συμπέρασμα δε λέω. Επίσης θα πρέπει να σκεφτούν και το γεγονός πως όλοι αυτοί που καθαρίζουν τους μπουζουκόβιους νονούς της νύχτας και πυροβολούνται μέρα μεσημέρι σε κεντρικούς δρόμους, είναι κατά 99,99% και οι ίδιοι μπουζουκόβιοι πρεζέμποροι νονοί της νύχτας, άρα συχνάζουν στα μεγαλοσκυλάδικα, άρα γουστάρουν σκυλάδικα. Και πραγματικά μου είναι πιο εύκολο λογικά να πιστέψω ότι ο σκυλάς απέναντι καθαρίζει τον δικό του απεναντι άλλο σκυλά για να του φάει την πελατεία του μαγαζιού του, παρά η πιθανότητα τον χ μεγαλoσκυλά να τον καθάρισε ο ιδιοκτήτης του Μεταλλάδικου μπαρ "Naughty Hellfire Club". Οπότε και σύμφωνα με τη γνωστή καμμένη λογική, και τα σκυλάδικα κάνουν κακό, γιατί οδηγούν σε μαφιόζικες εκτελέσεις, ενδεχομένως σε εμπορία ναρκωτικών κλπ κλπ.΄Αααα ναι και τώρα που το θυμήθηκα ρε παιδιά, να σας πω κάτι, ποιο είναι το κύκλωμα που κάνει τη μεγαλύτερη γνωστή χρήση κόκας στην Ελλάδα; ε; ε; Οι μεταλλάδες; Οι ροκάδες; μμμ.. Οι θρασάδες; Οι βλακμεταλλάδες; (αυτοί σίγουρα όχι, χαλάνε όλα τα φράγκα στο μακιγιάζ). Ή μήπως το γκλαμουροκύκλωμα με τις μοντέλες, τους σχεδιαστές, τους δημοσιογραφίσκους, τους επιχειρηματίες, τους μεγαλο-χ κλπ κλπκλπ ΠΟΥ ΞΗΜΕΡΟΒΡΑΔΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ; Ε; Ε; Άρα μην ακούτε μπουζούκια ούτε να πατάτε εκεί πέρα γιατί εκεί συχνάζουν οι περισσότεροι πρεζέμποροι και οργανωμένοι δολοφόνοι της νύχτας. Και αυτό είναι και γεγονός κιόλας, όχι μούφες. Α ναι και στα μεγάλα γκλαμουράτα κλαμπ. Μια φορά έχω πάει σε ένα γνωστό από αυτά και οι τουαλέτες ήταν το πιο πολυσύχναστο μέρος. Ολες έβγαιναν τρίβοντας τις μύτες τους.. Αλλά κακόμοιροι κατευθυνόμενοι υπάλληλοι και διαχειριστές ειδήσεων(όχι όλοι, αλλά αρκετά μεγάλη μερίδα σας. Φιλιά ρε Αδιαβροχάρες!!!!) δε σας συμφέρει να κλάσετε εκεί που τρώτε γιατί θα κοπούν οι επιδοτήσεις και τα μπαξίσια. Και μετά πως θα περιφέρετε τους στερούμενους πάσης σοβαρότητας εαυτούληδές σας στα κοσμικομάγαζα και στα ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ να τρώτε τσάμπα και να κάνετε τις μυτιές σας στα παρασκήνια με τους γκλαμουράτους φίλους σας.

Λογική και παραλογισμός

To βρήκα και το κλέβω από τον Αιρετικό, που το βρήκε και το κλεψε από το toomanytribbles

Ελληνικό Metal Hammer 90's

Στα τέλη των 80's - αρχομέσα 90's αν άκουγες μέταλ, διάβαζες και Metal Hammer.
Είχα αρχίσει να ακούω καφρίλες περίπου το 86-87 δε θυμάμαι, στην τρυφερή ηλικία των 9-10 ετών, αφού με κόλλησε ένας ομαδάρχης που είχα στην κατασκήνωση, ο Βασίλης. W.A.S.P, Whitesnake, Manowar, Metallica, Guns n'Roses, Maiden, Sabbath κλπ ήταν τα πρώτα που άκουσα. Πήγα και πήρα τότε τρέχοντας το Appetite for destruction (οπότε μάλλον το 87 ήταν και όχι το 86, γιατί αν δεν κάνω λάθος το 87 κυκλοφόρησε). Ήμουν και τυχερός και το πήρα με το απαγορευμένο εξώφυλλο (νια νια νια νια νια).
Και άρχισα να διαβάζω και κανά χρόνο μετά Metal Hammer.
Το Metal Hammer δεν ήταν ένα οποιοδήποτε περιοδικό. Ήταν για πολύ κόσμο ιερό βιβλίο. Άμα θάβαν δίσκο, δεν πούλαγε ούτε στα ξαδέρφια του συγκροτήματος. Άμα υμνούσαν, πηγαίναμε και τον αγοράζαμε την άλλη μέρα. Στις αρχές των 90'ς δούλευαν εκεί πέρα άτομα που γουστάραμε όλοι. Ποιον να πρωτοθυμηθώ.
Τον κορυφαίο Lord; Που έχω πάει στο Rock City μια μέρα και κάνω 45 λεπτά να πληρώσω επειδή μου βάζει και ακούω τραγούδια "να μαθαίνω, που είμαι ακόμα νέος"; Θυμάμαι ακόμα την τετρασέλιδη κριτική του στα δύο Use your Illusion. Που είχε φάει και κόλλημα με το κλασσικό "αϊαϊαϊ" του Axl; Με την τραγουδάρα το Estranged, το Civil war και το You aint the first που του θύμιζε τις μπαμπακοφυτείες του αμερικάνικου νότου..
Τον Ιsnogood; Τι παλλικάρι ήταν και αυτός! Τι γέλιο έπεφτε με τις ιστορίες με την πεθερά του! Εξαιρετική πένα είχε και ελπίζω να έχει ακόμα δηλαδή ο άνθρωπος, να ναι καλά. Είχε και δική του στήλη με γράμματα. Του χα γράψει και εγώ μια φορά ως πικραμένος έφηβος που τον κορόϊδευαν οι κλάμπανοι επειδή δε θα πρεπε να ακούει μέταλ ων καλός μαθητής (παπαπα μιλάμε για μεγάλη απαλεψιά στα 14=15..). Και μου είχε απαντήσει τόσο ωραία!
Τον Καραολίδη; Άλλη μορφή από κει πέρα. Η κριτική στο δίσκο των Cannibal Corpse, το Butchered at birth (ναι ξέρω, επικό συγκρότημα, εξαιρετικοί μουσικοί, πρωτότυποι στίχοι κλπ. Χαρακτηριστικός τίτλος κομματιού : Entrails ripped from a virgin) ήταν εξαιρετική. Ακόμα θυμάμαι να περιγράφει τι έγινε στο γραφείο όταν έβαλαν το δίσκο, όπου κάποιος βούτηξε από το παράθυρο ουρλιάζοντας "κλείστοοοοοο", ο Καραολίδης τον άρπαξε από τα πόδια, ενώ ο Τσουρινάκης ατάραχος άκουγε και μασούλαγε κρουασάν μερέντα. Ή την κριτική του πρώτου δίσκου της Traci Lords :p
Το μεγαλύτερο ατού όμως του περιοδικού ήταν τα γράμματα αναγνωστών. Ειδικά κάποια φάση που αρπαζόντουσαν "χριστιανοί" με "σατανιστές", μιλάμε δεν έμενε άντερο. Οι παλιοί ίσως να θυμούνται ακόμα το "Γλυκιά μου Ίρμα" (Ίρμα ήταν ή Ίρκαμ;.. χμμ μπορεί). Τον τοίχο με τα συνθήματα "Χριστιανοί-Λιοντάρια 0-666". Και άλλα γέλια με τα γράμματα που ανανέωναν το φέουδο πρώην συντάκτη Χάρη Πρασούλα με νυν συντάκτες. Τις ωραίες αττάκες του Sun Knight που οκ, το παράκανε, αλλά άμα ήσουν 14 δε σε χαλάγαν και πολύ.
Οι παλιοί ακόμα θα θυμούνται τα τρελλά γέλια με ελληνικά συγκροτήματα. Τους Vaal με τη φωτογραφία-εξώφυλλο ντυμένοι KISS με φόντο την πόρτα του σαλονιού. Τους Epidemic και τον Σαλταπήδα και τους τσακωμούς για τη συναυλία στο Λονδίνο που ήταν σύμφωνα με μερικούς ΕΠΙΚΗ σύμφωνα με άλλους 3 και ο κούκος. Τις διαμάχες με τον Άγγελο Περλεπέ (που όντως έπαιζε μεγάλη κιθάρα ο άνθρωπος) αλλά το κακεντρεχές παρατσούκλι του ήταν Angeldeep Perlepurple.
Και μετά, το χαλάσανε. Ή εμείς μεγαλώσαμε. Αν και δεν νομίζω. Στα 18-19 δεν είσαι και παππούς. Απλά αλλάξαν οι συντάκτες, ήρθαν νέα παιδιά που δε μας αρέσαν σε εμάς τους πολλούς. Άλλαξε και το μουσικό ρεύμα, πήγε πιο πολύ προς αυτό το εμετικό είδος των Craddle of Filth (το οργισμένο στρουμφάκι) που είναι και καλά "ατμοσφαιρικό" αλλά παπάρια μάντολες. Σκάσαν οι blackάδες και μας ψιλοχαλάσαν τη σούπα σε εμάς που ήμασταν πιο κλασσικοί και ψοφάγαμε στα γέλια όταν ακούγαμε τις παπαροσυνεντεύξεις του Varg Vikernes απο την ψειρού (είχε καθαρίσει έναν άλλο απάλευτο βλακμεταλλά) να λέει ότι "εγώ έχω πολλούς φίλους εδώ μέσα. Το φεγγάρι, τα ξωτικά, τα δέντρα". Και που ψοφάγαμε στα γέλια όταν ακούγαμε τις τσιριχτές φωνές τους, τις δήθεν ατμοσφαιρικές. Αλλά συγγνώμη, και ο Halford βγάζει τσιρίδα με 19 οκτάβες έκταση παίδες, μα άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Δεν ακούγεται σα να διαπραγματεύονται την έξοδό τους απο το πεπτικό του σύστημα 3 σκαντζόχοιροι και μια μικρή πολική αλεπού!
Αυτά τώρα γιατί διάβασα στης Αουρίτας πως άρχισε να κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν. Επειδή και εγώ τώρα τελευταία ακούω κάτι παλιακά, είπα να γράψω 5 πράγματα για το Hammer..
Πάρτε και ένα τραγούδιον τση εποχής(ναι υπάρχουν και καλύτερα αλλά αυτό μου ήρθε τώρα..):

A haw haw haw haw

Διάθεση : Γνησίως Αύξουσα
Υποβόσκουσα διάθεση : Αύξουσα
Μουσική : ZZ TOP - La grange
Υποβόσκουσα μουσική : AC/DC - T.N.T
Βλέπουμε : Μανιωδώς House M.D . Και Black Adder.Ξανάξανα.
Φαϊ : Ρεβύθια. Και ένα τεράστιο σαγανάκι κασέρι-σουτζούκι (ναι ρε, έβαλα και μπούκοβο)
Ποτό : Μπύρα. Και κρασί. Έχω και κάτι μπουκάλια τσίπουρο αλλά αυτά με παρέα
Φεϊμστορίτες και φεϊμστορίτισσες!
Τα είδατε με το σεισμό στην Ιταλία ε; Τση ποπέας έγινε. Κολυμπηθρόξυλο δεν έμεινε. Παρατηρήσατε όμως κάτι ρε παιδιά; Είδατε πουθενά συνεργείο με δημοσιογράφους να είναι μέσα στα χαλάσματα, δίπλα στους διασώστες και να τους κολλάνε τα μικρόφωνα στο πηγούνι; Είδατε πουθενά δημοσιογράφους να είναι μέσα στα χαλάσματα και να παίρνουν ζωντανές συνεντεύξεις από τα πεθαμένα πτώματα; Είδατε πουθενά κλαίοντες ιταλούς να λένε πόσο πονάνε σε παιδάκια που κουνάνε τα κεφάλια τους συγκαταβατικά με προσποιητή έκφραση λύπης στο πρόσωπό τους -ενώ σκέφτονται τι ταλαιπωρία είναι και αυτή να τρέχουν να ρωτάνε κόσμο χαζομάρες ενώ θα έπρεπε αυτοί να είναι κεντρικοί εκφωνητές και να χώνουν άλλους- .
Και είναι και Ιταλοί μιλάμε, που θεωρητικά είναι ούνα φάτσα ούνα ράτσα με εμάς σε αυτά. Θυμάστε τι είχε γίνει το 99. Που είχαν πέσει πάνω στα χαλάσματα σαν τους γύπες στις γαζέλες. Που κάναν κάτι ερωτήσεις, μα κάτι ερωτήσεις..
Εσείς πως αισθάνεστε τώρα; (σε άνθρωπο που του είχε γκρεμιστεί το σπίτι και του είχε σκοτωθεί η οικογένεια)
Πως να αισθάνομαι μωρή σαλούφα, μια χαρά, θα πάω και για τσίπουρα μετά και ίσως για κανα μπίκο στη Θεάτρου το βράδυ.
Έτσι γίνεται διάσωση. Με τα συνεργεία τριγύρω και μακριά από την αγωνία, τον πόνο, την προσπάθεια. Όχι με τα κοράκια πάνω στα μούτρα σου να ρωτάνε πως αισθάνεσαι και τι βλέπεις στο μέλλον σου.
Στην Ελλάδα βέβαια δε χάσαμε, πέσαμε να καννιβαλίσουμε κατευθείαν. Βγάλαν το πρωί τα όρνια τους συγγενείς του παλλικαριού που έχασε τη ζωή του. Και άντε πως αισθάνονται. Μια χαρά ρε, τι ρωτάτε; Μου αρέσει που "σέβεστε τον βουβό πόνο". Μοσχάρια. Σαπρόφυτα. Ο άλλος ο έξυπνος -δε θυμάμαι ποιος, ούτε που- είπε κορυφαία αττάκα. Θεωρητικά, το παλλικάρι είχε μείνει παραπάνω στην Ιταλία για να γυρίσει μαζί με την αδερφή του. Και κάποιος φωστήρας είπε "πόσο ένοχη θα αισθάνεται και αυτή η κοπέλα που τον κράτησε παραπάνω". Τί να πω. Δε μπορείς να μιλήσεις κιόλας γιατί οι επαγγελματίες επαναστάτες της ελευθερίας του λόγου τείνουν να παρεξηγούνται βαθύτατα άμα τους πεις και κανα καντήλι και σε σέρνουν και σε δικαστήρια. Και τα λεφτά μου τα θέλω για διακοπές το καλοκαίρι και για το βαφτιστήρι που σκάει σε λιγότερο από μήνα.
Στην Ιταλία πάντως δε νομίζω κανένας δημοσιογράφος να παραπονέθηκε ότι δεν τον αφήνουν να ασκήσει το λειτούργημά του επειδή δεν του επιτρέπουν να μπλεχτεί στα πόδια των διασωστών. Εδώ θα είχε γίνει της χούντας το κάγκελο.
Πάρτε κανά παράδειγμα από αυτούς παιδιά. Όχι μόνο τα σόου, τα ριάλιτι, τα μπιγκμπράδερ και τα κουτσομπολίστικα..

Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ιερή

Όταν λοιπόν υποβιβάζουμε τη σημασία της ζωής ενός ανθρώπου επειδή φοράει μια στολή άρα είναι εξ'ορισμού (ε αφού φοράει στολή σου λέω..) δεν-ξέρω-και-εγώ-τι ενώ και καλά είμαστε ανθρωπιστές και ψυχοπονιάρηδες και και και και, μάλλον κάτι κάνουμε λάθος. Δεν έχω δει κανέναν να χύνει κανένα κροκοδείλιο δάκρυ ούτε για το παλλικάρι που έφαγε τη σφαίρα και αποχαιρέτησε, ούτε για το χτεσινό περιστατικό που πυροβόλησαν δύο παιδιά της καινούριας ομάδας επειδή πήγαν να κάνουν ένα έλεγχο σε μηχανή μετά από κλήση για κλοπή κλπ. Δεν είδα κανέναν να λέει έστω ένα "κρίμα ρε διάολε τσάμπα πήγε ο Χ, και ήταν και εκτός υπηρεσίας". Από τους χτεσινούς, ο ένας τη γλύτωσε, ο άλλος την έφαγε στο σβέρκο και το πρωί τουλάχιστον που άκουγα ήταν ακόμα σε κρίσιμη.
Βέβαια θα πουν ενδεχομένως κάποιοι ότι "αυτή είναι η δουλειά τους, ξέρουν τους κινδύνους όταν κατατάσσονται, ας γινόντουσαν οικοδόμοι". Μάλιστα. Αυτές οι αφοριστικές αττάκες ενέχουν τεράστια ποσά -για να μην πω χαζομάρας- κακεντρέχειας. Εκτός αν κανείς από τους γνωστούς ανθρωπιστές θα ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει τη ζωή του για 850 καθαρά. Ή αν θεωρεί ότι τα 18χρονα που δίνουν εξετάσεις για τις σχολές της αστυνομίας ή τις στρατιωτικές έχουν όνειρο της ζωής τους να σκοτωθούν από κάποιον άγνωστο, είναι φασίστες και χουντικοί και χιτλερικοί και δολοφόνοι και χρυσαυγίτες και έχουν κεραίες και πράσινα τσουτσούνια. Οπότε ας αποφασίσουμε ότι έχουμε διαφορετικά μέτρα και σταθμά και ο ανθρωπισμός μας λειτουργεί μόνο κατά περίπτωση.
Και θέλετε να σας πω κάτι ντόμπρα και σταράτα : "Πάσχω" -μάλλον και χωρίς εισαγωγικά- από αυτό που λένε οι ξένοι "lack of empathy" .Ε.Q=0, πως το λένε. Δε με αγγίζουν πολλά πράγματα, ειδικά όταν αφορούν αγνώστους. Από μικρός το είχα αυτό. Μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου είχα πάρει την απόφαση να μην κουβαλήσω πάνω μου ποτέ την πίκρα κανενός άσχετου, γιατί αλλιώς θα κατέρρεα. Ε λοιπόν δε με αγγίζει τίποτα από όλα αυτά. Θα έπρεπε να αγγίζει όμως αυτούς που κόπτονται και λυσσούν για τις αδικοχαμένες ανθρώπινες ζωές. Αλλά τι λέω ε;