Καπνίζω. Από πολύ έως πάρα πολύ, ενίοτε απλά αρκετά, ενίοτε και υπερβολικά πολύ (ειδικά άμα μπλέξω με Zaphod που είμαι σίγουρος ότι αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες για το φαινόμενο του θερμοκηπίου στη Γη, αλλά και σε άλλους πλανήτες).
Στο σπίτι, ειδικά άμα διαβάζω, άμα παίζω κανα παιχνίδι ή άμα βλέπω House, του αλλάζω τα φώτα. Χμμ, τώρα που το σκέφτομαι, η σωστή πρόταση θα ήταν "στο σπίτι του αλλάζω τα φώτα".
To τσιγάρο ενίοτε είναι η προέκταση του χεριού μου. Δεν είναι μια απόλαυση. Είναι -όπως είχε ειπωθεί και στο Friends κάποια στιγμή- αυτό που έλειπε από το χέρι μου . Γουστάρω πως το λένε.
Με τον καφέ το πρωί. Με το δεύτερο καφέ. Στο διάλειμμα. Στο άλλο διάλειμμα. Στο αυτοκίνητο πήζοντας στην κίνηση και με ZZ Top ή Tom Waits τσίτα. Μετά το φαγητό. Πριν το φαγητό. Μετά το σεξ. Πριν το σεξ. Κατά τη διάρκεια του σεξ. (ΟΚ αυτό για μερικές είναι γαιδουριά αλλά ποτέ δε με κατηγόρησε κανείς ως ευγενή). Τώρα που γράφω το ποστάκι.
Είναι όμως μια κακή συνήθεια, που θα με καταστρέφει σιγά σιγά και που θα μου δημιουργήσει τρομερά προβλήματα σε λίγα χρόνια αν δε το κόψω. ΟΚ θέλω να το κόψω αλλά το πνεύμα αδύνατον..Θα προσπαθήσω σύντομα όμως. Το βασικότερο είναι ότι ενοχλεί και βλάπτει τους γύρω μου που δεν την έχουν τη συνήθεια. Και εδώ αρχίζουν τα σοβαρά.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΕΧΘΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ.
Οι συνταγματικές μου ελευθερίες σταματούν εκεί που αρχίζουν αυτές του δίπλα μου. Και η κοινωνική ευθύνη που έχει ο καθένας μας, σε συνδυασμό με την προσωπική του ευαισθησία πρέπει να βάζουν τα όρια κάποιες φορές.
Τις τελευταίες μέρες έχω ακούσει απίστευτες παπάτζες από καπνιστές Ελληναράδες και Ελληναρούδες στα ραδιόφωνα (άκουγα και τώρα το πρωί στην εκπομπή του Βασίλη Αδαμόπουλου στον ΑΝΤ1). Έχω διαβάσει επικές αττάκες σε ένα σχετικό άρθρο σε κάποιο περιοδικό - δε θυμάμαι ποιο τώρα.
Αττάκες του στυλ
"Μα είναι δυνατό να πας στα μπουζούκια και να μην καπνίσεις;"
(ναι αγάπη μου είναι. Όπως είναι δυνατό να πας στα μπουζούκια και να μη μπαλαμουτιάσεις με το ζόρι κανά ξέκωλο στις τουαλέτες. Και αυτό απαγορεύεται και μάλιστα για μερικούς μερικούς είναι πιο δύσκολο να το περιορίσεις από ό,τι το κάπνισμα. Για αυτό δεν πάω ποτέ στα μπουζούκια..)
Αυτή η εμμονή του Ελληναρά με τα μπουζούκια είναι άλλο πράμα. Μπουζούκια απο δω, μπουζούκια απο κει, μπουζούκια παραπέρα. Του πανε να του κόψουν το τσιγάρο και φρίκαρε επειδή δε θα μπορεί να ακούει τους λαϊκούς α-ηδούς να τραγουδάνε "τώρα που φυγες μαντάμ, έχω πήξει στα σαρδάμ, θα τα κάνω γης μαδιάμ" και να ανάβει το σιγαρέττο να ρουφάει μέσα του την πίκρα όλου του ντουνιά να ουμ..
Μετά μας πιάνει το επαναστατικό μας. Με τις "ελευθερίες" μας και παπάρια μάντολες. Έχουμε μπλέξει την ελευθερία με την ασυδοσία εδώ και πολλά χρόνια μάγκες. Για τους Έλληνες, εδώ και πολύ καιρό "ελευθερία" σημαίνει "κάνω ότι μου κατέβει στην κασίδα και να πάνε να συνουσιαστούν με ένα τραίνο σομαλούς πειρατές οι άλλοι".
Τί; Ποιος είσαι συ κύριε Ευρωπαίε που θα μου πεις εμένα να μην πίνω μια μπουκάλα Σινκγλ Μολτ Πετρέλαιο όταν ακούω την Υπέρτατη να τραγουδάει μαλακίες; Πας καλα κυρ Ευρωπαίε; Τι λε ρε κουτόφραγκε; Εγώ τη μπουκάλα μου θα την κατεβάσω και μετά θα πάρω και το κωλοφτιαγμένο με τις τουρμπίνες και τα φωτάκια Αστρόπλοιο Γκαλάκτικα ΙΙ - Η επιστροφή, και θα κάνω κωλιές στην παραλιακή. Και το χω κιόλα δε παίζει να σκοτώσω κανέναν. Και άμα τον σκοτώσω, αυτός φταίει που ήταν εκεί όταν εγώ έκανα ψιλά το σεβντά μου και τον έγραφα στην άσφαλτο με καουτσούκ πρώτης πχιότητας (450 έουρος το λάστιχο μιλάμε, κωλιά και 20αρικο ο Βαγγέλας).
Ποιος είσαι συ σιορ Ευρωπαίε που θα μου πεις να μην ανάβω την τσιγαρούμπα μου όπου εμένα μου καπνίσει να καπνίσει το σύμπαν; Να κόψεις ΕΣΥ το τσιγάρο πρώτος και μετά θα το σκεφτώ. Θα το σκεφτώ και θα σε κοροϊδέψω και θα ανάψω άλλο ένα. Να κόψουν τα τσιγάρα πρώτοι οι καρδιολόγοι (πραγματικό μήνυμα που έσκασε το πρωί στον ΑΝΤ1). ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΛΗΝ ΕΜΟΥ ΔΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΙΑΘΕΤΩ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΜΟΥ. Και είμαι και Ελ και έχω και το γονίδιο Αιψηλων μην το ξεχνάμε μη κλάσω και βρωμίσει πολιτισμική κλερονομιά αιώνων! Αρχαία ιστορία λέμε, αμ πως.
Ξέρω και Πλούταρχο λέμε. Απέξω. Όλα. Να τώρα που μιλάω θυμήθηκα το σκηνικό που κλαψομούνιαζε στην πίστα και έτρεχε το δάκρυ κορόμηλο δικέ μου λέμε, είχαν μουσκέψει μέχρι και οι Πιερ Γκαρντέν κάλτσες μου λέμε δικέ μου. Και έπεφτε ο Τσίβας κεχριμπάρι λέμε στο κρύσταλλο της Βοημίας και κατέβαινε πύρινη λάβα στο λάρυγξ μου το δηλητήριο και είπα στη Τζούλι "φέρε μωρή χαμούρα και ένα πούρο από αυτά τα 25αποντα τα κουβανέζικα, μη σου δώσω καμιά ξανάστροφη και δεις την Παπαρήγα πρόεδρο των ΗΠΑ. Είπα μωρή , το παιδί πονάει, φέρε να τραβήξω τζουρέττο να μαυρίσει το πλεμόνι όπως και η ψυχή μου, γιατί με συγκίνησε ο πούστης λέμε!"
Ε-πανάσταση μωρέϊ..
Εχει η άλλη δυό μωρά τώρα και κρατάει το κεφάλι του μωρού, στο χέρι το τσιγάρο, και με το άλλο χέρι του βαράει aerolin. Πραγματικό σκηνικό και αυτό. Και μέσα στο σπίτι αιθαλομίχλη. Αλλά άμα περάσεις στα 3400 χιλιόμετρα και βήξεις θα στην πει και θα σε στραβοκοιτάξει μην το κολλήσεις τη γρίππη των χοίρων, η γουρούνα.
Να μην καπνίσουμε ρε! Δε θα πάθουμε τίποτα. Ας βγούμε έξω να καπνίζουμε, σιγά τα ωά.
Στο Λονδίνο το καλοκαίρι γνώριζα κόσμο αβέρτα στα καπνιστήρια έξω από τα μπαράκια. Και το χειμώνα το ίδιο γίνεται. Τσιγαράκι, κουβεντούλα και χαλλλαρά. Και μετά μπαίνεις μέσα και συνεχάς.
Στη Γαλλία, μου λεγε μια γαλλίς, τσιρίξαν στην αρχή και αυτοί οι επαναστάτες και μετά το συνήθισαν. Έξω και εκεί πέρα. Παντού.
Στη Γερμανία τα Χριστούγεννα με -10, έβγαινες όξω, είχε τη γωνίτσα του το μαγαζί, τη σομπίτσα από πάνω σου, τις μάλλινες κουβέρτες στα καθίσματα και έκανες την τσιγαριά σου.
Και τι εντυπωσιακά γαμάτο που ήταν για μας τους καπνιστές το εσωτερικό του μαγαζιού που δε σε μπούκωνε. Που δε δάκρυζε ο οφθαλμός σα να βλέπεις το Νικολάκη τον Ξανθόπουλο να σπαράζει που δεν του κολλάν τα ένσημα ή το Βασιλάκη Καϊλα να γυαλίζει ντουζίνες παπούτσια για να γίνει αρχιτέκτονας και να χουφτώσει την πλούσια κόρη του κακού εργοστασιάρχη..
Άνεση μιλάμε. Ήσουν στο μαγαζί, έπινες με χαρακτηριστική άνεση τις μπυράκλες σου, χόρευες ασυστόλως -καλά όχι εγώ, εγώ δε χορεύω, κάνω κάτι μεταξύ του "πατάω σταφύλια" και του "μου χει μπει κατσαρίδα στο μποξεράκι"- και δε αισθανόσουν αυτό το βάρος ρε που νοιώθουμε μερικές φορές σε μαγαζιά, αυτό το αποπνικτικό. Έβγαινες έξω, έκανες ένα στα γρήγορα, έλεγες και δυό χαζομάρες στην ψηλή, ξανθιά, κακάσχημη Γερμανίδα και έμπαινες μέσα.
Εδώ ΟΟΟΟΧΙ, εδώ δε θα τους περάσει ο φασισμός των κουτόφραγκων. Εδώ είναι Ελλάδα ρε. Εδώ θα κάνετε ότι γουστάρετε γιατί είναι αναφαίρετο θεϊκό σας δικαίωμα. ΠΡΩΤΑ να το κόψουν οι άλλοι και μετά εσείς. Πρώτα ΟΙ ΑΛΛΟΙ να τα κάνουν όλα σωστά και μετά ΕΣΥ αγαπητή μου Καταπιώνα Τακαταπίνογλου.
Έτσι μια ζωή εδώ. Θέλουμε όλοι να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει ούτε καν τον εαυτό του.
Εγώ το γουστάρω το μέτρο. Και θα καπνίζω έξω. Πάντα. Όχι γιατί είμαι Ευρωπαίος. Αλλά γιατί έτσι είναι το σωστό. Τώρα που γεννήθηκε και το βαφτιστήρι θα πέφτει και στο σπίτι κάπνισμα έξω. Προφανώς στο δικό του αλλά προφανώς και στο δικό μου. Και έτσι και πει κανείς καμιά παπαριά του στυλ "ααα σπίτι σου είναι φιλαράκι, να μην έρχονταν με το παιδί"..δε θα απαντήσω καν.
Γιατί με τους χαζούς δεν ανοίγεις κουβέντα. Σε ρίχνουν στο επίπεδό τους και σε νικούν λόγω προτέρας εμπειρίας..
Wednesday, April 29, 2009
Monday, April 27, 2009
Γεννητούρια!
Γεννήθηκε χτες ο Πετράκης!
Κουμπαρίθρα να μας ζήσει!
Και μην ανησυχείς! Θα τον κάνω εξαιρετικό κύριο, σαν τα μούτρα μου!
Κουμπαρίθρα να μας ζήσει!
Και μην ανησυχείς! Θα τον κάνω εξαιρετικό κύριο, σαν τα μούτρα μου!
Friday, April 17, 2009
Εξαιρετικά αναγνώσματα fantasy - Μέρος δεύτερο
Καλημέρα δηλαδή και τα λοιπά και τα λοιπά. Τουντέϊ θα φύγουμε από τους κόσμους της TSR και θα περάσουμε σε ανεξάρτητους συγγραφείς που έχουν δώσει επικές σειρές fantasy οι οποίες και αποτελούν κοσμήματα στις βιβλιοθήκες. Οι τύποι στην TSR βλέπετε, επειδή είναι επηρρεασμένοι από τα παιχνίδια, τείνουν ενίοτε να γράφουν πολύ επίπεδα βιβλία που κινούνται στους άξονες "10 νοματαίοι κάνουν ομάδα και πάνε να σκοτώσουν τον κακό. Οι καλοί είναι σιχαμερά καλοί και οι κακοί σιχαμερά κακοί" . Το ίδιο μειονέκτημα που είχε και ο Tolkien ΑΛΛΑ μη νομίζει κανείς πως δε μου αρέσει. Απλά η ιστορία του Tolkien, όπως λέει και ο Orson Scott Card σε ένα βιβλίο του, δεν είναι ιστορία "χαρακτήρων" αλλά ιστορία "milieu". Τέλος πάντων. Σήμερα θα παρουσιάσουμε 2 μεγάλες σειρές, ατελείωτες και οι δύο) . Οι σειρές αυτές είναι πρωτότυπες η κάθε μία με το δικό της τρόπο. Κατ'αρχήν έχουν πολυεπίπεδους χαρακτήρες. Κανείς δεν είναι αυστηρά καλός και κανείς σχεδόν αυστηρά κακός. Είναι πιο κοντά στην "πραγματικότητα". Δεύτερον έχουμε διαφορετικά συστήματα μαγείας από ο,τι στην TSR, πολλά πολιτισμικά στοιχεία και ειδικά στο Song of Ice and Fire ΦΟΒΕΡΗ πρωτοτυπία στο γράψιμο. Θα εξηγηθούν όλα. Ξεκινάμε...
The Wheel of Time - Robert Jordan
Η σειρά είναι προς το παρόν 11 βιβλία :
1. The eye of the world
2. The great hunt
3. The Dragon reborn
4. The Shadow rising
5. The fires of Heaven
6. Lord of Chaos
7. A Crown of Swords
8. The Path of Daggers
9. Winter's Heart
10. Crossroads of Twilight
11. Knife of Dreams
Ο Robert Jordan πέθανε νομίζω από αμυλοείδωση πέρισυ και έχει μείνει να γραφεί το τελευταίο βιβλίο. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει σε 3 μέρη γιατί είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ (όπως και όλα τα άλλα. Νομίζω δεν έχει γράψει ούτε ένα κάτω απο 600 σελίδες και συνήθως τείνει προς το 900άρι)και επιτέλους θα τελειώσει η σειρά.
Το κακό με τόσο πολύ υλικό είναι πως προφανώς κάποια στιγμή θα κάνεις κοιλιά. Και την έκανε την κοιλιά. ΑΛΛΑ ο κόσμος είναι τόσο ωραίος, οι διαφορετικοί πολιτισμοί τόσο καλοστημένοι, οι χαρακτήρες τόσο πολλοί και οι subplots τόσο καλάγραμμένες που του το συγχωρείς. Ο τύπος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, όχι μόνο αφηγηματικά αλλά και στο στήσιμο αυτό καθαυτό του κόσμου. Άπειρα ονόματα, χαρακτήρες, διαφορετικοί λαοί με διαφορετικά ήθη και έθιμα, με διαφορετική ιστορία, διαφορετικές κοινωνίες, τα πάντα. Εκπληκτικό βάθος και συνάφεια στην ιστορία. Αλλά είπαμε, κάνει την κοιλιά του γύρω στο 7-8ο βιβλίο. Α και κάτι άλλο.. με τις γυναίκες έχει πρόβλημα. Είναι όλες σπαστικές, υπερφίαλες και ξεροκέφαλες. Με μέγιστο παράδειγμα την Nynaeve που χαλαρά θα κέρδιζε το ρόλο της Queen Asphyxia σε κάποιο Black Adder.
Α song of Ice and Fire - George R.R Martin
O Eddard Stark καθαρίζει τη σπάθα του
Ίσως ο πλέον αγαπημένος μου συγγραφέας αυτή τη στιγμή. Ο Martin έχει τελείως δικό του τρόπο γραφής και ο κόσμος του είναι εξαιρετικά πολύπλοκος αλλά και "συνεπής". Η σειρά αυτή λαμβάνει χώρα στα φανταστικά Seven Kingdoms, του Westeros, μιας ηπείρου με ιστορία χιλιάδων ετών, όπου οι εποχές κρατάνε για χρόνια. Οι αρχικοί κάτοικοι ονομαζόντουσαν "Children of the Forest", λαός που ζούσε σε αρμονία με τη φύση και διέθετε πανίσχυρη μαγεία. Οι Θεοί τους λατρεύονται ακόμα στα βόρεια. Μετά σκάσαν όμως οι First Men, που είχαν οπλέτα από μπρούντζο και ιππικό και τέτοια και τους σπάσαν τα παϊδια αρκετές φορές μέχρι που υπέγραψαν μια ειρήνη εκεί πέρα, να είναι τα παιδιά των δασών στα δάση και οι κανονικοί άνθρωποι να έχουν τα υπόλοιπα. Ναι αλλά όπως κάθε συνθήκη, δεν πήγε πολύ καλά και αυτή, ειδικά μετά την εμφάνιση των Others (καμία σχέση με Lost), μιας φυλής από τέρμα πάνω βόρεια, που σκάσαν μύτη και τους έσφαζαν όλους χωρίς διάκριση και αυτό δεν τους άρεσε καθόλου. Όταν σκάσαν μύτη αυτά τα παλλικάρια δε, φέραν μαζί τους και μια νύχτα που κράτησε μια γενιά και χειμώνα που κράτησε δεκαετίες. Ε κάποια στιγμή τα Παιδιά και οι First Men τους απώθησαν τελικά τους ερίφηδες και χτίσαν ένα τεράστιο τείχος (από πάγο παρακαλώ) για να μη μπορούν να ξανασκάσουν μύτη στα νότια και τους βρωμίζουν τις παραλίες με πλαστικές σακούλες και μπουκάλια μπύρα.
The Wheel of Time - Robert Jordan
And it came to pass in those days, as it had come before and would again, that the Dark lay heavy on the land and weighed down the hearts of men, and the green things failed, and hope died. And men cried out to the Creator, saying, O Light of the Heavens, Light of the World, let the Promised One be born of the mountain, according to the prophecies, as he was in ages past and will be in ages to come. Let the Prince of the Morning sing to the land that green things will grow and the valleys give forth lambs. Let the arm of the Lord of the Dawn shelter us from the Dark, and the great sword of justice defend us. Let the Dragon ride again on the winds of time.- from Charal Drianaan te Calamon,
The Cycle of the Dragon. Author unknown, the Fourth Age - p.xv
Μας την πέσανε τα Trollocs και μας κόψαν τα μουσούδια..
Στην αρχή του χρόνου, ένα ον γνωστό ως Creator έφτιαξε τον κόσμο και τον Wheel of Time, μέσα στον οποίο υφαίνονται σαν κλωστές οι ζωές των ανθρώπων. Ο τροχός έχει 7 άξονες, κάθε ένας αντιπροσωπεύει και μια "εποχή" και κινείται εξαιτίας της One Power που απορρέει από την True Source. (Αποφεύγω τις μεταφράσεις αν και το κείμενο φαίνεται τελείως άκομψο έτσι, συγχωρείστε με για αυτό). Η One Power χωρίζεται στο θηλυκό και το αρσενικό της κομμάτι, ονομαζόμενα saidin και saidar, τα οποία προφανώς δουλεύουν σε αρμονία και σε αντίθεση ταυτόχρονα. Οι άνθρωποι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δυνάμεις λέγονται channelers και ο κύριος "οργανισμός" τέτοιων εκλεκτών ατομακίων λέγεται "Αes Sedai". Στην ιστορία υπάρχει και ένας κακός ο Shai'tan (τα ονόματα των κακών δεν είναι και πολύ πρωτότυπα είναι η αλήθεια) ο οποίος στην αρχή της δημιουργίας φυλακίστηκε από τον Δημιουργό (ούτε και το όνομα του Μεγάλου βρίθει πρωτοτυπίας)για να μην του χαλάσει τη σούπα . Αλλά, στην Age of Legend, ένα πείραμα των Aes Sedai δεν πέτυχε και ακριβώς και η φυλακή του Αποτέτοιου ψιλοάνοιξε και αυτός άρχισε να έχει επιρροή στον κόσμο. Πήρε μαζί του προφανώς τους εκλεκτότερους και σοβαρότερους των διεφθαρμένων και προσπάθησε να τους βάλει να τον απελευθερώσουν πλήρως, ώστε να ξεμπουκάρει, να τεντωθεί, να χασμουρηθεί και να πάει για γιαπράκια, κρασί και μετά να ταχταρίσει τίποτα θηλυκούλια. Ο Wheel όμως ξέρει να αυτοσυντηρείται και σε απάντηση για να μην γίνουν όλα λαμπόγυαλο, δημιούργησε, για να μην πω "πέταξε" ή "έφτυσε έξω" (η φράση είναι the wheel spun out - ΔΕΝ είμαι καλός fantasy μεταφραστής, αλλιώς θα είχα γίνει επαγγελματίας) ένα αλάνι μεγάλο τον Dragon που εκτός από γαμώ τα παιδιά, είχε και τρελλές δυνάμεις. Αυτός λεγόταν Lews Therin Telamon (έχει διαβάσει και ελληνική μυθολογία ο Jordan) και έγινε τελικά ο αρχηγός των Aes Sedai και τους οδήγησε στη μάχη με τρομπέτες και ταμπούρλα. Τελικά νίκησε και τον ξαναφυλάκισε τον Κακούλη. ΑΛΛΑ ο Κακούλης χαζός δεν είναι. Κατάφερε να μολύνει το saidin, την αρσενική πλευρά της δύναμης και έτσι όταν τη χρησιμοποίησαν τρελλάθηκαν όλοι οι αρσενικοί channelers, καταστρέφοντας μόνοι τους τον κόσμο -σχεδόν. Το ίδιο και ο Dragon ο οποίος έκαψε το σύμπαν και μαζί τη γυναίκα και τα παιδιά του και μετά πάει απόθανε και πολύ του κακοφάνηκε. Πλέον μόνο γυναίκες μπορούν να χρησιμοποιούν τη Δύναμη με ασφάλεια (και αυτό δεν έχει βοηθήσει καθόλου τη μετριοφροσύνη τους). Ο κόσμος ησύχασε για λίγο (3500 χρόνια βασικά) και κατάφερε μετά από το χείλος σχεδόν της εξαφάνισης να φτάσει σε ένα επίπεδο κοινωνίας και τεχνολογίας που αντιστοιχεί περίπου στο Μεσαίωνα, με τη διαφορά ότι οι γυναίκες είναι ίσες με τους άντρες - και ενίοτε ανώτερες. Οι Aes Sedai έχουν γίνει κυρίως παράγων πολιτικής σταθερότητας -κάτι σαν τον ΟΗΕ- και έχουν παντού γυναίκες που ελέγχουν τα πάντα, αλλά κάτι αρχίζει να μην πηγαίνει καλά. The Wheel of time spins again..Η σειρά είναι προς το παρόν 11 βιβλία :
1. The eye of the world
2. The great hunt
3. The Dragon reborn
4. The Shadow rising
5. The fires of Heaven
6. Lord of Chaos
7. A Crown of Swords
8. The Path of Daggers
9. Winter's Heart
10. Crossroads of Twilight
11. Knife of Dreams
Ο Robert Jordan πέθανε νομίζω από αμυλοείδωση πέρισυ και έχει μείνει να γραφεί το τελευταίο βιβλίο. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει σε 3 μέρη γιατί είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ (όπως και όλα τα άλλα. Νομίζω δεν έχει γράψει ούτε ένα κάτω απο 600 σελίδες και συνήθως τείνει προς το 900άρι)και επιτέλους θα τελειώσει η σειρά.
Το κακό με τόσο πολύ υλικό είναι πως προφανώς κάποια στιγμή θα κάνεις κοιλιά. Και την έκανε την κοιλιά. ΑΛΛΑ ο κόσμος είναι τόσο ωραίος, οι διαφορετικοί πολιτισμοί τόσο καλοστημένοι, οι χαρακτήρες τόσο πολλοί και οι subplots τόσο καλάγραμμένες που του το συγχωρείς. Ο τύπος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, όχι μόνο αφηγηματικά αλλά και στο στήσιμο αυτό καθαυτό του κόσμου. Άπειρα ονόματα, χαρακτήρες, διαφορετικοί λαοί με διαφορετικά ήθη και έθιμα, με διαφορετική ιστορία, διαφορετικές κοινωνίες, τα πάντα. Εκπληκτικό βάθος και συνάφεια στην ιστορία. Αλλά είπαμε, κάνει την κοιλιά του γύρω στο 7-8ο βιβλίο. Α και κάτι άλλο.. με τις γυναίκες έχει πρόβλημα. Είναι όλες σπαστικές, υπερφίαλες και ξεροκέφαλες. Με μέγιστο παράδειγμα την Nynaeve που χαλαρά θα κέρδιζε το ρόλο της Queen Asphyxia σε κάποιο Black Adder.
Α song of Ice and Fire - George R.R Martin
O Eddard Stark καθαρίζει τη σπάθα του
Ίσως ο πλέον αγαπημένος μου συγγραφέας αυτή τη στιγμή. Ο Martin έχει τελείως δικό του τρόπο γραφής και ο κόσμος του είναι εξαιρετικά πολύπλοκος αλλά και "συνεπής". Η σειρά αυτή λαμβάνει χώρα στα φανταστικά Seven Kingdoms, του Westeros, μιας ηπείρου με ιστορία χιλιάδων ετών, όπου οι εποχές κρατάνε για χρόνια. Οι αρχικοί κάτοικοι ονομαζόντουσαν "Children of the Forest", λαός που ζούσε σε αρμονία με τη φύση και διέθετε πανίσχυρη μαγεία. Οι Θεοί τους λατρεύονται ακόμα στα βόρεια. Μετά σκάσαν όμως οι First Men, που είχαν οπλέτα από μπρούντζο και ιππικό και τέτοια και τους σπάσαν τα παϊδια αρκετές φορές μέχρι που υπέγραψαν μια ειρήνη εκεί πέρα, να είναι τα παιδιά των δασών στα δάση και οι κανονικοί άνθρωποι να έχουν τα υπόλοιπα. Ναι αλλά όπως κάθε συνθήκη, δεν πήγε πολύ καλά και αυτή, ειδικά μετά την εμφάνιση των Others (καμία σχέση με Lost), μιας φυλής από τέρμα πάνω βόρεια, που σκάσαν μύτη και τους έσφαζαν όλους χωρίς διάκριση και αυτό δεν τους άρεσε καθόλου. Όταν σκάσαν μύτη αυτά τα παλλικάρια δε, φέραν μαζί τους και μια νύχτα που κράτησε μια γενιά και χειμώνα που κράτησε δεκαετίες. Ε κάποια στιγμή τα Παιδιά και οι First Men τους απώθησαν τελικά τους ερίφηδες και χτίσαν ένα τεράστιο τείχος (από πάγο παρακαλώ) για να μη μπορούν να ξανασκάσουν μύτη στα νότια και τους βρωμίζουν τις παραλίες με πλαστικές σακούλες και μπουκάλια μπύρα.
Μπλα μπλα μπλα, θα γράψω μισό βιβλίο αν γράψω όλη την προϊστορία η οποία σε μία πρόταση είναι αυτή : Μετά δυό χιλιάδες χρόνια ήρθαν και οι Andals οι οποίοι έφτιαξαν έναν εξαιρετικό πολιτισμό, μετά σκάσαν από μακριά η οικογένεια των Targaryens που είχαν και δράκους και τους έκαψαν σύσκατους και βασίλευσαν για πολλά χρόνια.
Όμως ο τελευταίος Targaryen ήταν λίγο απάλευτος και μαζεύτηκαν εναντίον του οι πιστοί του τριγύρω και τον έκοψαν, 15 χρόνια προτού την αρχή του πρώτου βιβλίου..
Τώρα βασιλιάς είναι ο Robert Baratheon με δύο βασικούς του συνεργάτες τον Jon Arryn και τον Eddard Stark στο Βορρά, στην παγωμένη πόλη του Winterfell.
Δεν υπάρχει λόγος να κουράζω με λεπτομέρειες, πάρτε να διαβάσετε..
5. A Dance with Dragons (εκδίδεται οσονούπω, μας έχει φάει τα σκώτια μέχρι να το βγάλει)
To εξαιρετικό και το περίεργο στα βιβλία του Martin είναι ότι κατ αρχήν δε χρησιμοποιεί ιδιαίτερη μαγεία παρά ως ιστορική αναφορά, κάνοντας έτσι τον κόσμο πιο αληθοφανή. Επίσης το μοτίβο του είναι αυτό μιας μεσαιωνικής Αγγλίας (σε στυλ περιόδου Πολέμου των Ρόδων). Αλλά τα δύο πιο "τραβηχτικά" του στοιχεία είναι ότι κάθε κεφάλαιο γράφεται από την οπτική γωνία του χαρακτήρα που "πρωταγωνιστεί" σε αυτό και ότι ΔΕΝ υπάρχουν κύριοι ήρωες. Με την έννοια ότι ο οποιοσδήποτε ψοφάει οποτεδήποτε με χαρακτηριστική ευκολία. Τι; Νομίζεις ότι ο Χ είναι ο κύριος ήρωας του έργου; Ναι αμέ.. Λεπίδι.. Φοβερά καλογραμμένα και με βάθος βιβλία, προτείνονται ανεπιφύλακτα!!!
Θα έγραφα και άλλα τώρα αλλά έχω δουλίτσα.
Τέλος δεύτερου μέρους
Tuesday, April 14, 2009
Εξαιρετικά αναγνώσματα fantasy - Μέρος Πρώτο
Επειδή έχουμε πιάσει μια κουβέντα με τη Μπινελικομίζτρεζ περί RPG, και ετοιμαζόμεθα να ξεκινήσουμε και καμιά ομαδούλα να δοκιμάσουμε Mage: The Awakening ήρθε το θέμα σε fantasy βιβλία κλπ, οπότε είπα να κάνω μια λίστα με μερικές από τις αγαπημένες μου σειρές, ως ελάχιστο σημείο αναφοράς για κάποιον αρχάριο κυρίως, που πάει στα βιβλιοπωλεία και βλέπει ένα σωρό βιβλία και δεν ξέρει τι να πρωτοπάρει.
Οι περισσότεροι προφανώς, ως νέοι φαντασιόπληκτοι με ακμή και ερωτικές απογοητεύσεις, ξεκίνησαν από τον Άρχοντα και τα συναφή. Άλλοι το παράτησαν και άλλοι κατέληξαν να διαβάζουν παπαριές όπως το Twilight - εφηβικό κοσμοπολιτσμαν στυλ άρλεκιν με βαμπίρ χορτοφάγα που το δέρμα τους αποτελείται από μικρά στρασάκια που στραφταλίζουν στον ήλιο. Δηλαδή, ο,τι ναναι. Και όχι κανείς ποτέ δε θα με πείσει περί της καλής γραφής κλπ γιατί όταν γράφεις παπαριές, ακόμα και αν τις γράφεις "ωραία" πάλι παπαριές είναι.
Για να φτιαχτεί η λίστα αυτή θα χωριστεί σε τρείς ΜΕΓΑΛΕΣ κατηγορίες : Βιβλία από κόσμους της TSR-Wizards of the Coast, βιβλία από κόσμους της White Wolf, και βιβλία άσχετων κόσμων με αυτές.
Πάμε..
TSR - Wizards of the coast (οι δημιουργοί του Dungeons & Dragons)
H TSR έχει βάλει το χεράκι της σε άπειρα παιχνίδια, τα πιο γνωστά από αυτά το D&D, το Magic:The gathering, το σύστημα D20, Star wars rpg κλπ κλπ κλπ. Είναι η αρχική πηγή για όλα αυτά και την ευχαριστούμε πάρα πολύ και τα λοιπά.
Από τους πιο γνωστούς κόσμους/settings της : Dragonlance, Forgotten Realms, Ravenloft, Planescape,Mystara,Greyhawk και άλλα.
Από αυτούς τους κόσμους έχω διαβάσει κυρίως Dragonlance και Forgotten Realms, 3-4 Ravenloft, και μία νουβέλλα από Planescape...
Ξεκινάμε με Dragonlance, κόσμο στον οποίο και παίζει ο αγαπημένος μου μάγος όλων των εποχώνε , ο Raistlin Majere..
Raistlin Majere
Chronicles Trilogy - Margaret Weiss / Tracy Hickman . Η πρώτη τριλογία. Αποτελείται από τα Dragons of Autumn Twilight, Dragons of Winter Night, Dragons of Spring Dawning, και ως ξεχωριστό αλλά νοηματικά συνεχές, το Dragons of Summer flame.
Legends Trilogy - Η δεύτερη τριλογία. Time of the twins, War of the twins, Test of the twins. Μάλλον η αγαπημένη μου τριλογία σε αυτό τον κόσμο, μια και ο Raistlin εδώ πέρα %$#%@ και %^@%@ ..
Fifth age - Dragons of a new age trilogy : Μια σειρά βιβλίων αρκετά μετρίων. Τα είχα αγοράσει από κεκτημένη ταχύτητα. Δε λέγαν και πολλά..
War of souls trilogy : Η Weiss και ο Hickman επιστρέφουν και γράφουν αρκετά καλά αν και οι παλιοί ήρωες λείπουν..
The soulforge - Brothers in arms - The Raistlin Chronicles : Τα πρώτα χρόνια του υπεργαμάτου Raistlin
Υπάρχουν ακόμα ένα κάρο βιβλία στο Dragonlance, ένα κάρο τριλογίες, με 113.43 εκατομμύρια ήρωες. Αλλά τα παραπάνω είναι τα βασικά..Παμε Forgotten Realms;
Forgotten Realms
Εδώ και αν έχει ψωμί. Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον μια χιλιαριά βιβλία για αυτό τον κόσμο.. Από τους ήρωες που ξεχωρίζουν πάντως και προφανώς πολύ αγαπημένος (αν και παραείναι καλό παιδί) ο Drizzt Do Urden, δημιούργημα του R.A Salvatore (που μετά το 100000000 βιβλίο που έγραψε για αυτόν ε οκ το κούρασε πια). Οπότε θα παραθέσω μονο τις 4 πρώτες τριλογίες που είναι και οι πιο αξιόλογες. Μην μου πει κανείς πορωμένος για τον Elminster γιατί πραγματικά είναι ο,τι πιο εμετικό έχει κυκλοφορήσει σε Fantasy...
Drizzt Do Urden
Οι περισσότεροι προφανώς, ως νέοι φαντασιόπληκτοι με ακμή και ερωτικές απογοητεύσεις, ξεκίνησαν από τον Άρχοντα και τα συναφή. Άλλοι το παράτησαν και άλλοι κατέληξαν να διαβάζουν παπαριές όπως το Twilight - εφηβικό κοσμοπολιτσμαν στυλ άρλεκιν με βαμπίρ χορτοφάγα που το δέρμα τους αποτελείται από μικρά στρασάκια που στραφταλίζουν στον ήλιο. Δηλαδή, ο,τι ναναι. Και όχι κανείς ποτέ δε θα με πείσει περί της καλής γραφής κλπ γιατί όταν γράφεις παπαριές, ακόμα και αν τις γράφεις "ωραία" πάλι παπαριές είναι.
Για να φτιαχτεί η λίστα αυτή θα χωριστεί σε τρείς ΜΕΓΑΛΕΣ κατηγορίες : Βιβλία από κόσμους της TSR-Wizards of the Coast, βιβλία από κόσμους της White Wolf, και βιβλία άσχετων κόσμων με αυτές.
Πάμε..
TSR - Wizards of the coast (οι δημιουργοί του Dungeons & Dragons)
H TSR έχει βάλει το χεράκι της σε άπειρα παιχνίδια, τα πιο γνωστά από αυτά το D&D, το Magic:The gathering, το σύστημα D20, Star wars rpg κλπ κλπ κλπ. Είναι η αρχική πηγή για όλα αυτά και την ευχαριστούμε πάρα πολύ και τα λοιπά.
Από τους πιο γνωστούς κόσμους/settings της : Dragonlance, Forgotten Realms, Ravenloft, Planescape,Mystara,Greyhawk και άλλα.
Από αυτούς τους κόσμους έχω διαβάσει κυρίως Dragonlance και Forgotten Realms, 3-4 Ravenloft, και μία νουβέλλα από Planescape...
Ξεκινάμε με Dragonlance, κόσμο στον οποίο και παίζει ο αγαπημένος μου μάγος όλων των εποχώνε , ο Raistlin Majere..
Raistlin Majere
Chronicles Trilogy - Margaret Weiss / Tracy Hickman . Η πρώτη τριλογία. Αποτελείται από τα Dragons of Autumn Twilight, Dragons of Winter Night, Dragons of Spring Dawning, και ως ξεχωριστό αλλά νοηματικά συνεχές, το Dragons of Summer flame.
Legends Trilogy - Η δεύτερη τριλογία. Time of the twins, War of the twins, Test of the twins. Μάλλον η αγαπημένη μου τριλογία σε αυτό τον κόσμο, μια και ο Raistlin εδώ πέρα %$#%@ και %^@%@ ..
Fifth age - Dragons of a new age trilogy : Μια σειρά βιβλίων αρκετά μετρίων. Τα είχα αγοράσει από κεκτημένη ταχύτητα. Δε λέγαν και πολλά..
War of souls trilogy : Η Weiss και ο Hickman επιστρέφουν και γράφουν αρκετά καλά αν και οι παλιοί ήρωες λείπουν..
The soulforge - Brothers in arms - The Raistlin Chronicles : Τα πρώτα χρόνια του υπεργαμάτου Raistlin
Υπάρχουν ακόμα ένα κάρο βιβλία στο Dragonlance, ένα κάρο τριλογίες, με 113.43 εκατομμύρια ήρωες. Αλλά τα παραπάνω είναι τα βασικά..Παμε Forgotten Realms;
Forgotten Realms
Εδώ και αν έχει ψωμί. Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον μια χιλιαριά βιβλία για αυτό τον κόσμο.. Από τους ήρωες που ξεχωρίζουν πάντως και προφανώς πολύ αγαπημένος (αν και παραείναι καλό παιδί) ο Drizzt Do Urden, δημιούργημα του R.A Salvatore (που μετά το 100000000 βιβλίο που έγραψε για αυτόν ε οκ το κούρασε πια). Οπότε θα παραθέσω μονο τις 4 πρώτες τριλογίες που είναι και οι πιο αξιόλογες. Μην μου πει κανείς πορωμένος για τον Elminster γιατί πραγματικά είναι ο,τι πιο εμετικό έχει κυκλοφορήσει σε Fantasy...
Drizzt Do UrdenΈχουμε και λέμε, με χρονολογική σειρά :
1. The dark elf trilogy - Homeland, Exile, Sojourn . H αρχή της ιστορίας του Drizzt, ενός Drow (Dark elf) που είναι κομμάτι διαφορετικός από τους ομοφύλους του.
2. The Icewind dale trilogy - The Crystal shard, Streams of Silver, The Halfling's gem . Ο Drizzt στην επιφάνεια της γης (τα Drow ζουν στο λεγόμενο Underdark, στις υπόγες :p)
3. Legacy of the Drow quantrilogy - Legacy, Starless Night, Siege of Darkness, Passage to dawn . Tα Drow θυμούνται τον άσωτο υιό και πάνε να τον εκδικηθούν. Εξαιρετική γραφή σε αυτά τα βιβλία και μερικά πολύ συγκινητικά και ίσως φιλοσοφικά κομμάτια.
4. Paths of Darkness Trilogy - The Silent Blade, The Spine of the World, Servant of the Shard, Sea of Swords . Εδώ έχει αρχίσει να το χαλάει, αλλά οκ το χει ακόμα.
Αυτά είναι που αξίζουν, με προσωπικά αγαπημένες τις 1 και 3. Ο Drizzt είναι και αυτός κγμ τους ήρωες αλλά το χουμε μεγάλο παράπονο με το Zaphod που δεν σβερκώνει επιτέλους την κοκκινομάλλα! (ή μήπως τη σβερκώνει; θα δείτε)
Ravenloft
Εδώ έχει λιγότερο πράμα από τους άλλους, κυρίως γιατί ο κόσμος αυτός είναι "μικρός". Είναι ο κόσμος των βαμπιρ, των wraiths, των wights, των liches και γενικότερα των απέθαντων.. Εδώ κουμάντο κάνει ο Strahd, ένας οκ τύπος μόνο που είναι λίγο πολύ απέθαντος και αυτό δεν τον έχει κανει και πολύ ευχάριστο και κοινωνικό.
Strahd von Zarovich
Vampire of the mists : Καλούτσικο..
I, Strahd - The memoirs of a vampire: Η ιστορία του πως ο Strahd έγινε από ζωντανός ζωντανό πτώμα και το πως αυτό επηρρέασε τη διάθεσή του. Όχι προς το καλύτερο
I, Strahd - The war against Azalin : Εδώ σκάει ένα Lich να του την πει και ο Strahdουλας δε σηκώνει τέτοια οπότε έχουμε άλλα..
Knight of the Black Rose : Η ιστορία του Lord Soth, ενός τύπου που πρωτοέκανε την εμφάνισή του στο Dragonlance αλλά επειδή είναι αψόφηστος, ψοφονταρεύει στο Ravenloft. Αυτή είναι ωραία καψουροϊστορία επίσης...
(Νομίζω έχω διαβάσει και το Tapestry of dark souls αλλα πρέπει να πάω σπίτι να τσεκάρω..)
Ήθελα να τα γράψω όλα μαζί σε ένα post αλλά τώρα βαριέμαι να γράφω άλλο. Άσε που πρέπει να πάω και σπίτι να κοιτάξω τη βιβλιοθήκη μπας και ξέχασα τίποτα.. οπότε κλείνω εδώ για σήμερα με τα περισσότερα που έχω διαβάσει από TSR..
2. The Icewind dale trilogy - The Crystal shard, Streams of Silver, The Halfling's gem . Ο Drizzt στην επιφάνεια της γης (τα Drow ζουν στο λεγόμενο Underdark, στις υπόγες :p)
3. Legacy of the Drow quantrilogy - Legacy, Starless Night, Siege of Darkness, Passage to dawn . Tα Drow θυμούνται τον άσωτο υιό και πάνε να τον εκδικηθούν. Εξαιρετική γραφή σε αυτά τα βιβλία και μερικά πολύ συγκινητικά και ίσως φιλοσοφικά κομμάτια.
4. Paths of Darkness Trilogy - The Silent Blade, The Spine of the World, Servant of the Shard, Sea of Swords . Εδώ έχει αρχίσει να το χαλάει, αλλά οκ το χει ακόμα.
Αυτά είναι που αξίζουν, με προσωπικά αγαπημένες τις 1 και 3. Ο Drizzt είναι και αυτός κγμ τους ήρωες αλλά το χουμε μεγάλο παράπονο με το Zaphod που δεν σβερκώνει επιτέλους την κοκκινομάλλα! (ή μήπως τη σβερκώνει; θα δείτε)
Ravenloft
Εδώ έχει λιγότερο πράμα από τους άλλους, κυρίως γιατί ο κόσμος αυτός είναι "μικρός". Είναι ο κόσμος των βαμπιρ, των wraiths, των wights, των liches και γενικότερα των απέθαντων.. Εδώ κουμάντο κάνει ο Strahd, ένας οκ τύπος μόνο που είναι λίγο πολύ απέθαντος και αυτό δεν τον έχει κανει και πολύ ευχάριστο και κοινωνικό.
Strahd von ZarovichI, Strahd - The memoirs of a vampire: Η ιστορία του πως ο Strahd έγινε από ζωντανός ζωντανό πτώμα και το πως αυτό επηρρέασε τη διάθεσή του. Όχι προς το καλύτερο
I, Strahd - The war against Azalin : Εδώ σκάει ένα Lich να του την πει και ο Strahdουλας δε σηκώνει τέτοια οπότε έχουμε άλλα..
Knight of the Black Rose : Η ιστορία του Lord Soth, ενός τύπου που πρωτοέκανε την εμφάνισή του στο Dragonlance αλλά επειδή είναι αψόφηστος, ψοφονταρεύει στο Ravenloft. Αυτή είναι ωραία καψουροϊστορία επίσης...
(Νομίζω έχω διαβάσει και το Tapestry of dark souls αλλα πρέπει να πάω σπίτι να τσεκάρω..)
Ήθελα να τα γράψω όλα μαζί σε ένα post αλλά τώρα βαριέμαι να γράφω άλλο. Άσε που πρέπει να πάω και σπίτι να κοιτάξω τη βιβλιοθήκη μπας και ξέχασα τίποτα.. οπότε κλείνω εδώ για σήμερα με τα περισσότερα που έχω διαβάσει από TSR..
Monday, April 13, 2009
Η μουσική σκοτώνει...
Μετά το επεισόδιο με τον 19χρονο στου Ρέντη, οι γνωστοί τηλεπαραθυράτοι άγνωστοι επιχείρησαν για μια φορά ακόμα να συνδυάσουν και να συνδέσουν τα ασυνδύαστα και τα ασύνδετα. Δηλαδή τη μουσική με τη χ συμπεριφορά. Δε μπορούν να δεχτούν ότι απλά ένας τύπος που μπαίνει κάπου και πυροβολεί κόσμο ίσως και να είναι απλά σαλεμένος χωρίς καμία βαθύτερη και ιδιαίτερη αιτία!! Το ξυράφι του Οκκαμ παιδιά! Έλεος! Μερικές φορές η πιο απλή εξήγηση είναι και σωστή!
Η γελοιότητα αυτού του εγχειρήματος είναι τόσο γελοία που νομίζω ότι καταντώ γελοίος με το να την γελοιοποιώ. Επίσης είναι εντελώς γελοίο το να χρησιμοποιείς 16 φορές τη λέξη "γελοίος" και τα παράγωγά της σε μία πρόταση, αλλά να με σχωρνάτε.
Αυτό με τη μουσική συμβαίνει συνέχεια στο Ελλαδιστάν, αρκεί βέβαια ο εκάστοτε ένοχος να μήν ακούει τη μουσική που ακούνε όλοι αυτοί οι τηλε- και ραδιο-μαϊντανοί, αυτά τα ζωντανά μνημεία αμάθειας, ημιμάθειας, αλλά πιθανότατα κατευθυνόμενης "ενημέρωσης".
Το να προσπαθείς να συνδέσεις "καλλιτεχνικά" γούστα με κοινωνική συμπεριφορά είναι εξίσου λογικό με το να προσπαθείς να συνδέσεις την αρτηριακή πίεση με την πίεση του ηλεκτρικού θερμοσίφωνα. Και ΠΡΟΣΟΧΗ όμως! Επειδή το παράδειγμα με το θερμοσίφωνα δεν το λέω τυχαία. Ήταν άσκηση όταν κάναμε Εφαρμοσμένη Στατιστική στη σχολή, και ειδικότερα περί γραμμικής παλινδρόμησης κλπ. Με ορισμένα δεδομένα, έβγαινε όντως σύνδεση μεταξύ της πίεσης του θερμοσίφωνα και της αρτηριακής πίεσης και μάλιστα γραμμική σχέση. Όπως έβγαινε και το ότι οι γαλοπούλες αυξάνονταν καλύτερα όταν έβρεχε! Αυτό όμως προφανώς δε σημαίνει ότι τα δύο γεγονότα ήταν συνδεδεμένα, για όποιον ήθελε να νοείται ως λογικός άνθρωπος. Και αυτός ήταν και ο σκοπός των ασκήσεων αυτών, να μας δείξει ο καθηγητής ότι δεν αρκεί να βρίσκουμε σχέσεις ανάμεσα σε δύο φαινόμενα, αλλά πρέπει να χρησιμοποιούμε και λίγο το νιονιό μας.
Οι τηλεραδιοκάφροι λοιπόν που προσπαθούν να συνδέσουν κάθε φορά παραβατική συμπεριφορά με ακρόαση συγκεκριμένης μουσικής (metal κυρίως) θα πρέπει να έχουν υπόψην και μερικές άλλες παραμέτρους όπως πχ το ότι ο Χίτλερ και όλη η αφρόκρεμα του καθεστώτος του ακούγανε μόνο και πάντα κλασσική μουσική, και ιδιαίτερα Βάγκνερ. Άρα σύμφωνα με τη φιλοσοφία των ημιμαθών κάφρων και κατά συνεπαγωγή, άμα σου αρέσει ο Βάγκνερ και η κλασσική είναι πολύ πιθανό να γίνεις μουρλός μεγαλομανής ηγέτης μιας χώρας και να καθαρίζεις κόσμο με μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι να καθαρίζεις τα νύχια σου. Λογικό συμπέρασμα δε λέω. Επίσης θα πρέπει να σκεφτούν και το γεγονός πως όλοι αυτοί που καθαρίζουν τους μπουζουκόβιους νονούς της νύχτας και πυροβολούνται μέρα μεσημέρι σε κεντρικούς δρόμους, είναι κατά 99,99% και οι ίδιοι μπουζουκόβιοι πρεζέμποροι νονοί της νύχτας, άρα συχνάζουν στα μεγαλοσκυλάδικα, άρα γουστάρουν σκυλάδικα. Και πραγματικά μου είναι πιο εύκολο λογικά να πιστέψω ότι ο σκυλάς απέναντι καθαρίζει τον δικό του απεναντι άλλο σκυλά για να του φάει την πελατεία του μαγαζιού του, παρά η πιθανότητα τον χ μεγαλoσκυλά να τον καθάρισε ο ιδιοκτήτης του Μεταλλάδικου μπαρ "Naughty Hellfire Club".
Οπότε και σύμφωνα με τη γνωστή καμμένη λογική, και τα σκυλάδικα κάνουν κακό, γιατί οδηγούν σε μαφιόζικες εκτελέσεις, ενδεχομένως σε εμπορία ναρκωτικών κλπ κλπ.΄Αααα ναι και τώρα που το θυμήθηκα ρε παιδιά, να σας πω κάτι, ποιο είναι το κύκλωμα που κάνει τη μεγαλύτερη γνωστή χρήση κόκας στην Ελλάδα; ε; ε; Οι μεταλλάδες; Οι ροκάδες; μμμ.. Οι θρασάδες; Οι βλακμεταλλάδες; (αυτοί σίγουρα όχι, χαλάνε όλα τα φράγκα στο μακιγιάζ). Ή μήπως το γκλαμουροκύκλωμα με τις μοντέλες, τους σχεδιαστές, τους δημοσιογραφίσκους, τους επιχειρηματίες, τους μεγαλο-χ κλπ κλπκλπ ΠΟΥ ΞΗΜΕΡΟΒΡΑΔΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ; Ε; Ε; Άρα μην ακούτε μπουζούκια ούτε να πατάτε εκεί πέρα γιατί εκεί συχνάζουν οι περισσότεροι πρεζέμποροι και οργανωμένοι δολοφόνοι της νύχτας. Και αυτό είναι και γεγονός κιόλας, όχι μούφες. Α ναι και στα μεγάλα γκλαμουράτα κλαμπ. Μια φορά έχω πάει σε ένα γνωστό από αυτά και οι τουαλέτες ήταν το πιο πολυσύχναστο μέρος. Ολες έβγαιναν τρίβοντας τις μύτες τους..
Αλλά κακόμοιροι κατευθυνόμενοι υπάλληλοι και διαχειριστές ειδήσεων(όχι όλοι, αλλά αρκετά μεγάλη μερίδα σας. Φιλιά ρε Αδιαβροχάρες!!!!) δε σας συμφέρει να κλάσετε εκεί που τρώτε γιατί θα κοπούν οι επιδοτήσεις και τα μπαξίσια. Και μετά πως θα περιφέρετε τους στερούμενους πάσης σοβαρότητας εαυτούληδές σας στα κοσμικομάγαζα και στα ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ να τρώτε τσάμπα και να κάνετε τις μυτιές σας στα παρασκήνια με τους γκλαμουράτους φίλους σας.
Thursday, April 09, 2009
Wednesday, April 08, 2009
Ελληνικό Metal Hammer 90's
Στα τέλη των 80's - αρχομέσα 90's αν άκουγες μέταλ, διάβαζες και Metal Hammer.
Είχα αρχίσει να ακούω καφρίλες περίπου το 86-87 δε θυμάμαι, στην τρυφερή ηλικία των 9-10 ετών, αφού με κόλλησε ένας ομαδάρχης που είχα στην κατασκήνωση, ο Βασίλης. W.A.S.P, Whitesnake, Manowar, Metallica, Guns n'Roses, Maiden, Sabbath κλπ ήταν τα πρώτα που άκουσα. Πήγα και πήρα τότε τρέχοντας το Appetite for destruction (οπότε μάλλον το 87 ήταν και όχι το 86, γιατί αν δεν κάνω λάθος το 87 κυκλοφόρησε). Ήμουν και τυχερός και το πήρα με το απαγορευμένο εξώφυλλο (νια νια νια νια νια).
Και άρχισα να διαβάζω και κανά χρόνο μετά Metal Hammer.
Το Metal Hammer δεν ήταν ένα οποιοδήποτε περιοδικό. Ήταν για πολύ κόσμο ιερό βιβλίο. Άμα θάβαν δίσκο, δεν πούλαγε ούτε στα ξαδέρφια του συγκροτήματος. Άμα υμνούσαν, πηγαίναμε και τον αγοράζαμε την άλλη μέρα. Στις αρχές των 90'ς δούλευαν εκεί πέρα άτομα που γουστάραμε όλοι. Ποιον να πρωτοθυμηθώ.
Τον κορυφαίο Lord; Που έχω πάει στο Rock City μια μέρα και κάνω 45 λεπτά να πληρώσω επειδή μου βάζει και ακούω τραγούδια "να μαθαίνω, που είμαι ακόμα νέος"; Θυμάμαι ακόμα την τετρασέλιδη κριτική του στα δύο Use your Illusion. Που είχε φάει και κόλλημα με το κλασσικό "αϊαϊαϊ" του Axl; Με την τραγουδάρα το Estranged, το Civil war και το You aint the first που του θύμιζε τις μπαμπακοφυτείες του αμερικάνικου νότου..
Τον Ιsnogood; Τι παλλικάρι ήταν και αυτός! Τι γέλιο έπεφτε με τις ιστορίες με την πεθερά του! Εξαιρετική πένα είχε και ελπίζω να έχει ακόμα δηλαδή ο άνθρωπος, να ναι καλά. Είχε και δική του στήλη με γράμματα. Του χα γράψει και εγώ μια φορά ως πικραμένος έφηβος που τον κορόϊδευαν οι κλάμπανοι επειδή δε θα πρεπε να ακούει μέταλ ων καλός μαθητής (παπαπα μιλάμε για μεγάλη απαλεψιά στα 14=15..). Και μου είχε απαντήσει τόσο ωραία!
Τον Καραολίδη; Άλλη μορφή από κει πέρα. Η κριτική στο δίσκο των Cannibal Corpse, το Butchered at birth (ναι ξέρω, επικό συγκρότημα, εξαιρετικοί μουσικοί, πρωτότυποι στίχοι κλπ. Χαρακτηριστικός τίτλος κομματιού : Entrails ripped from a virgin) ήταν εξαιρετική. Ακόμα θυμάμαι να περιγράφει τι έγινε στο γραφείο όταν έβαλαν το δίσκο, όπου κάποιος βούτηξε από το παράθυρο ουρλιάζοντας "κλείστοοοοοο", ο Καραολίδης τον άρπαξε από τα πόδια, ενώ ο Τσουρινάκης ατάραχος άκουγε και μασούλαγε κρουασάν μερέντα. Ή την κριτική του πρώτου δίσκου της Traci Lords :p
Το μεγαλύτερο ατού όμως του περιοδικού ήταν τα γράμματα αναγνωστών. Ειδικά κάποια φάση που αρπαζόντουσαν "χριστιανοί" με "σατανιστές", μιλάμε δεν έμενε άντερο. Οι παλιοί ίσως να θυμούνται ακόμα το "Γλυκιά μου Ίρμα" (Ίρμα ήταν ή Ίρκαμ;.. χμμ μπορεί). Τον τοίχο με τα συνθήματα "Χριστιανοί-Λιοντάρια 0-666". Και άλλα γέλια με τα γράμματα που ανανέωναν το φέουδο πρώην συντάκτη Χάρη Πρασούλα με νυν συντάκτες. Τις ωραίες αττάκες του Sun Knight που οκ, το παράκανε, αλλά άμα ήσουν 14 δε σε χαλάγαν και πολύ.
Οι παλιοί ακόμα θα θυμούνται τα τρελλά γέλια με ελληνικά συγκροτήματα. Τους Vaal με τη φωτογραφία-εξώφυλλο ντυμένοι KISS με φόντο την πόρτα του σαλονιού. Τους Epidemic και τον Σαλταπήδα και τους τσακωμούς για τη συναυλία στο Λονδίνο που ήταν σύμφωνα με μερικούς ΕΠΙΚΗ σύμφωνα με άλλους 3 και ο κούκος. Τις διαμάχες με τον Άγγελο Περλεπέ (που όντως έπαιζε μεγάλη κιθάρα ο άνθρωπος) αλλά το κακεντρεχές παρατσούκλι του ήταν Angeldeep Perlepurple.
Και μετά, το χαλάσανε. Ή εμείς μεγαλώσαμε. Αν και δεν νομίζω. Στα 18-19 δεν είσαι και παππούς. Απλά αλλάξαν οι συντάκτες, ήρθαν νέα παιδιά που δε μας αρέσαν σε εμάς τους πολλούς. Άλλαξε και το μουσικό ρεύμα, πήγε πιο πολύ προς αυτό το εμετικό είδος των Craddle of Filth (το οργισμένο στρουμφάκι) που είναι και καλά "ατμοσφαιρικό" αλλά παπάρια μάντολες. Σκάσαν οι blackάδες και μας ψιλοχαλάσαν τη σούπα σε εμάς που ήμασταν πιο κλασσικοί και ψοφάγαμε στα γέλια όταν ακούγαμε τις παπαροσυνεντεύξεις του Varg Vikernes απο την ψειρού (είχε καθαρίσει έναν άλλο απάλευτο βλακμεταλλά) να λέει ότι "εγώ έχω πολλούς φίλους εδώ μέσα. Το φεγγάρι, τα ξωτικά, τα δέντρα". Και που ψοφάγαμε στα γέλια όταν ακούγαμε τις τσιριχτές φωνές τους, τις δήθεν ατμοσφαιρικές. Αλλά συγγνώμη, και ο Halford βγάζει τσιρίδα με 19 οκτάβες έκταση παίδες, μα άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Δεν ακούγεται σα να διαπραγματεύονται την έξοδό τους απο το πεπτικό του σύστημα 3 σκαντζόχοιροι και μια μικρή πολική αλεπού!
Αυτά τώρα γιατί διάβασα στης Αουρίτας πως άρχισε να κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν. Επειδή και εγώ τώρα τελευταία ακούω κάτι παλιακά, είπα να γράψω 5 πράγματα για το Hammer..
Πάρτε και ένα τραγούδιον τση εποχής(ναι υπάρχουν και καλύτερα αλλά αυτό μου ήρθε τώρα..):
Είχα αρχίσει να ακούω καφρίλες περίπου το 86-87 δε θυμάμαι, στην τρυφερή ηλικία των 9-10 ετών, αφού με κόλλησε ένας ομαδάρχης που είχα στην κατασκήνωση, ο Βασίλης. W.A.S.P, Whitesnake, Manowar, Metallica, Guns n'Roses, Maiden, Sabbath κλπ ήταν τα πρώτα που άκουσα. Πήγα και πήρα τότε τρέχοντας το Appetite for destruction (οπότε μάλλον το 87 ήταν και όχι το 86, γιατί αν δεν κάνω λάθος το 87 κυκλοφόρησε). Ήμουν και τυχερός και το πήρα με το απαγορευμένο εξώφυλλο (νια νια νια νια νια).
Και άρχισα να διαβάζω και κανά χρόνο μετά Metal Hammer.
Το Metal Hammer δεν ήταν ένα οποιοδήποτε περιοδικό. Ήταν για πολύ κόσμο ιερό βιβλίο. Άμα θάβαν δίσκο, δεν πούλαγε ούτε στα ξαδέρφια του συγκροτήματος. Άμα υμνούσαν, πηγαίναμε και τον αγοράζαμε την άλλη μέρα. Στις αρχές των 90'ς δούλευαν εκεί πέρα άτομα που γουστάραμε όλοι. Ποιον να πρωτοθυμηθώ.
Τον κορυφαίο Lord; Που έχω πάει στο Rock City μια μέρα και κάνω 45 λεπτά να πληρώσω επειδή μου βάζει και ακούω τραγούδια "να μαθαίνω, που είμαι ακόμα νέος"; Θυμάμαι ακόμα την τετρασέλιδη κριτική του στα δύο Use your Illusion. Που είχε φάει και κόλλημα με το κλασσικό "αϊαϊαϊ" του Axl; Με την τραγουδάρα το Estranged, το Civil war και το You aint the first που του θύμιζε τις μπαμπακοφυτείες του αμερικάνικου νότου..
Τον Ιsnogood; Τι παλλικάρι ήταν και αυτός! Τι γέλιο έπεφτε με τις ιστορίες με την πεθερά του! Εξαιρετική πένα είχε και ελπίζω να έχει ακόμα δηλαδή ο άνθρωπος, να ναι καλά. Είχε και δική του στήλη με γράμματα. Του χα γράψει και εγώ μια φορά ως πικραμένος έφηβος που τον κορόϊδευαν οι κλάμπανοι επειδή δε θα πρεπε να ακούει μέταλ ων καλός μαθητής (παπαπα μιλάμε για μεγάλη απαλεψιά στα 14=15..). Και μου είχε απαντήσει τόσο ωραία!
Τον Καραολίδη; Άλλη μορφή από κει πέρα. Η κριτική στο δίσκο των Cannibal Corpse, το Butchered at birth (ναι ξέρω, επικό συγκρότημα, εξαιρετικοί μουσικοί, πρωτότυποι στίχοι κλπ. Χαρακτηριστικός τίτλος κομματιού : Entrails ripped from a virgin) ήταν εξαιρετική. Ακόμα θυμάμαι να περιγράφει τι έγινε στο γραφείο όταν έβαλαν το δίσκο, όπου κάποιος βούτηξε από το παράθυρο ουρλιάζοντας "κλείστοοοοοο", ο Καραολίδης τον άρπαξε από τα πόδια, ενώ ο Τσουρινάκης ατάραχος άκουγε και μασούλαγε κρουασάν μερέντα. Ή την κριτική του πρώτου δίσκου της Traci Lords :p
Το μεγαλύτερο ατού όμως του περιοδικού ήταν τα γράμματα αναγνωστών. Ειδικά κάποια φάση που αρπαζόντουσαν "χριστιανοί" με "σατανιστές", μιλάμε δεν έμενε άντερο. Οι παλιοί ίσως να θυμούνται ακόμα το "Γλυκιά μου Ίρμα" (Ίρμα ήταν ή Ίρκαμ;.. χμμ μπορεί). Τον τοίχο με τα συνθήματα "Χριστιανοί-Λιοντάρια 0-666". Και άλλα γέλια με τα γράμματα που ανανέωναν το φέουδο πρώην συντάκτη Χάρη Πρασούλα με νυν συντάκτες. Τις ωραίες αττάκες του Sun Knight που οκ, το παράκανε, αλλά άμα ήσουν 14 δε σε χαλάγαν και πολύ.
Οι παλιοί ακόμα θα θυμούνται τα τρελλά γέλια με ελληνικά συγκροτήματα. Τους Vaal με τη φωτογραφία-εξώφυλλο ντυμένοι KISS με φόντο την πόρτα του σαλονιού. Τους Epidemic και τον Σαλταπήδα και τους τσακωμούς για τη συναυλία στο Λονδίνο που ήταν σύμφωνα με μερικούς ΕΠΙΚΗ σύμφωνα με άλλους 3 και ο κούκος. Τις διαμάχες με τον Άγγελο Περλεπέ (που όντως έπαιζε μεγάλη κιθάρα ο άνθρωπος) αλλά το κακεντρεχές παρατσούκλι του ήταν Angeldeep Perlepurple.
Και μετά, το χαλάσανε. Ή εμείς μεγαλώσαμε. Αν και δεν νομίζω. Στα 18-19 δεν είσαι και παππούς. Απλά αλλάξαν οι συντάκτες, ήρθαν νέα παιδιά που δε μας αρέσαν σε εμάς τους πολλούς. Άλλαξε και το μουσικό ρεύμα, πήγε πιο πολύ προς αυτό το εμετικό είδος των Craddle of Filth (το οργισμένο στρουμφάκι) που είναι και καλά "ατμοσφαιρικό" αλλά παπάρια μάντολες. Σκάσαν οι blackάδες και μας ψιλοχαλάσαν τη σούπα σε εμάς που ήμασταν πιο κλασσικοί και ψοφάγαμε στα γέλια όταν ακούγαμε τις παπαροσυνεντεύξεις του Varg Vikernes απο την ψειρού (είχε καθαρίσει έναν άλλο απάλευτο βλακμεταλλά) να λέει ότι "εγώ έχω πολλούς φίλους εδώ μέσα. Το φεγγάρι, τα ξωτικά, τα δέντρα". Και που ψοφάγαμε στα γέλια όταν ακούγαμε τις τσιριχτές φωνές τους, τις δήθεν ατμοσφαιρικές. Αλλά συγγνώμη, και ο Halford βγάζει τσιρίδα με 19 οκτάβες έκταση παίδες, μα άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Δεν ακούγεται σα να διαπραγματεύονται την έξοδό τους απο το πεπτικό του σύστημα 3 σκαντζόχοιροι και μια μικρή πολική αλεπού!
Αυτά τώρα γιατί διάβασα στης Αουρίτας πως άρχισε να κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν. Επειδή και εγώ τώρα τελευταία ακούω κάτι παλιακά, είπα να γράψω 5 πράγματα για το Hammer..
Πάρτε και ένα τραγούδιον τση εποχής(ναι υπάρχουν και καλύτερα αλλά αυτό μου ήρθε τώρα..):
A haw haw haw haw
Διάθεση : Γνησίως Αύξουσα
Υποβόσκουσα διάθεση : Αύξουσα
Μουσική : ZZ TOP - La grange
Υποβόσκουσα μουσική : AC/DC - T.N.T
Βλέπουμε : Μανιωδώς House M.D . Και Black Adder.Ξανάξανα.
Φαϊ : Ρεβύθια. Και ένα τεράστιο σαγανάκι κασέρι-σουτζούκι (ναι ρε, έβαλα και μπούκοβο)
Ποτό : Μπύρα. Και κρασί. Έχω και κάτι μπουκάλια τσίπουρο αλλά αυτά με παρέα
Φεϊμστορίτες και φεϊμστορίτισσες!
Τα είδατε με το σεισμό στην Ιταλία ε; Τση ποπέας έγινε. Κολυμπηθρόξυλο δεν έμεινε. Παρατηρήσατε όμως κάτι ρε παιδιά; Είδατε πουθενά συνεργείο με δημοσιογράφους να είναι μέσα στα χαλάσματα, δίπλα στους διασώστες και να τους κολλάνε τα μικρόφωνα στο πηγούνι; Είδατε πουθενά δημοσιογράφους να είναι μέσα στα χαλάσματα και να παίρνουν ζωντανές συνεντεύξεις από τα πεθαμένα πτώματα; Είδατε πουθενά κλαίοντες ιταλούς να λένε πόσο πονάνε σε παιδάκια που κουνάνε τα κεφάλια τους συγκαταβατικά με προσποιητή έκφραση λύπης στο πρόσωπό τους -ενώ σκέφτονται τι ταλαιπωρία είναι και αυτή να τρέχουν να ρωτάνε κόσμο χαζομάρες ενώ θα έπρεπε αυτοί να είναι κεντρικοί εκφωνητές και να χώνουν άλλους- .
Και είναι και Ιταλοί μιλάμε, που θεωρητικά είναι ούνα φάτσα ούνα ράτσα με εμάς σε αυτά. Θυμάστε τι είχε γίνει το 99. Που είχαν πέσει πάνω στα χαλάσματα σαν τους γύπες στις γαζέλες. Που κάναν κάτι ερωτήσεις, μα κάτι ερωτήσεις..
Εσείς πως αισθάνεστε τώρα; (σε άνθρωπο που του είχε γκρεμιστεί το σπίτι και του είχε σκοτωθεί η οικογένεια)
Πως να αισθάνομαι μωρή σαλούφα, μια χαρά, θα πάω και για τσίπουρα μετά και ίσως για κανα μπίκο στη Θεάτρου το βράδυ.
Έτσι γίνεται διάσωση. Με τα συνεργεία τριγύρω και μακριά από την αγωνία, τον πόνο, την προσπάθεια. Όχι με τα κοράκια πάνω στα μούτρα σου να ρωτάνε πως αισθάνεσαι και τι βλέπεις στο μέλλον σου.
Στην Ελλάδα βέβαια δε χάσαμε, πέσαμε να καννιβαλίσουμε κατευθείαν. Βγάλαν το πρωί τα όρνια τους συγγενείς του παλλικαριού που έχασε τη ζωή του. Και άντε πως αισθάνονται. Μια χαρά ρε, τι ρωτάτε; Μου αρέσει που "σέβεστε τον βουβό πόνο". Μοσχάρια. Σαπρόφυτα. Ο άλλος ο έξυπνος -δε θυμάμαι ποιος, ούτε που- είπε κορυφαία αττάκα. Θεωρητικά, το παλλικάρι είχε μείνει παραπάνω στην Ιταλία για να γυρίσει μαζί με την αδερφή του. Και κάποιος φωστήρας είπε "πόσο ένοχη θα αισθάνεται και αυτή η κοπέλα που τον κράτησε παραπάνω". Τί να πω. Δε μπορείς να μιλήσεις κιόλας γιατί οι επαγγελματίες επαναστάτες της ελευθερίας του λόγου τείνουν να παρεξηγούνται βαθύτατα άμα τους πεις και κανα καντήλι και σε σέρνουν και σε δικαστήρια. Και τα λεφτά μου τα θέλω για διακοπές το καλοκαίρι και για το βαφτιστήρι που σκάει σε λιγότερο από μήνα.
Στην Ιταλία πάντως δε νομίζω κανένας δημοσιογράφος να παραπονέθηκε ότι δεν τον αφήνουν να ασκήσει το λειτούργημά του επειδή δεν του επιτρέπουν να μπλεχτεί στα πόδια των διασωστών. Εδώ θα είχε γίνει της χούντας το κάγκελο.
Πάρτε κανά παράδειγμα από αυτούς παιδιά. Όχι μόνο τα σόου, τα ριάλιτι, τα μπιγκμπράδερ και τα κουτσομπολίστικα..
Friday, April 03, 2009
Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ιερή
Όταν λοιπόν υποβιβάζουμε τη σημασία της ζωής ενός ανθρώπου επειδή φοράει μια στολή άρα είναι εξ'ορισμού (ε αφού φοράει στολή σου λέω..) δεν-ξέρω-και-εγώ-τι ενώ και καλά είμαστε ανθρωπιστές και ψυχοπονιάρηδες και και και και, μάλλον κάτι κάνουμε λάθος.
Δεν έχω δει κανέναν να χύνει κανένα κροκοδείλιο δάκρυ ούτε για το παλλικάρι που έφαγε τη σφαίρα και αποχαιρέτησε, ούτε για το χτεσινό περιστατικό που πυροβόλησαν δύο παιδιά της καινούριας ομάδας επειδή πήγαν να κάνουν ένα έλεγχο σε μηχανή μετά από κλήση για κλοπή κλπ. Δεν είδα κανέναν να λέει έστω ένα "κρίμα ρε διάολε τσάμπα πήγε ο Χ, και ήταν και εκτός υπηρεσίας". Από τους χτεσινούς, ο ένας τη γλύτωσε, ο άλλος την έφαγε στο σβέρκο και το πρωί τουλάχιστον που άκουγα ήταν ακόμα σε κρίσιμη.
Βέβαια θα πουν ενδεχομένως κάποιοι ότι "αυτή είναι η δουλειά τους, ξέρουν τους κινδύνους όταν κατατάσσονται, ας γινόντουσαν οικοδόμοι". Μάλιστα. Αυτές οι αφοριστικές αττάκες ενέχουν τεράστια ποσά -για να μην πω χαζομάρας- κακεντρέχειας. Εκτός αν κανείς από τους γνωστούς ανθρωπιστές θα ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει τη ζωή του για 850 καθαρά. Ή αν θεωρεί ότι τα 18χρονα που δίνουν εξετάσεις για τις σχολές της αστυνομίας ή τις στρατιωτικές έχουν όνειρο της ζωής τους να σκοτωθούν από κάποιον άγνωστο, είναι φασίστες και χουντικοί και χιτλερικοί και δολοφόνοι και χρυσαυγίτες και έχουν κεραίες και πράσινα τσουτσούνια. Οπότε ας αποφασίσουμε ότι έχουμε διαφορετικά μέτρα και σταθμά και ο ανθρωπισμός μας λειτουργεί μόνο κατά περίπτωση.
Και θέλετε να σας πω κάτι ντόμπρα και σταράτα : "Πάσχω" -μάλλον και χωρίς εισαγωγικά- από αυτό που λένε οι ξένοι "lack of empathy" .Ε.Q=0, πως το λένε. Δε με αγγίζουν πολλά πράγματα, ειδικά όταν αφορούν αγνώστους. Από μικρός το είχα αυτό. Μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου είχα πάρει την απόφαση να μην κουβαλήσω πάνω μου ποτέ την πίκρα κανενός άσχετου, γιατί αλλιώς θα κατέρρεα. Ε λοιπόν δε με αγγίζει τίποτα από όλα αυτά. Θα έπρεπε να αγγίζει όμως αυτούς που κόπτονται και λυσσούν για τις αδικοχαμένες ανθρώπινες ζωές. Αλλά τι λέω ε;
Βέβαια θα πουν ενδεχομένως κάποιοι ότι "αυτή είναι η δουλειά τους, ξέρουν τους κινδύνους όταν κατατάσσονται, ας γινόντουσαν οικοδόμοι". Μάλιστα. Αυτές οι αφοριστικές αττάκες ενέχουν τεράστια ποσά -για να μην πω χαζομάρας- κακεντρέχειας. Εκτός αν κανείς από τους γνωστούς ανθρωπιστές θα ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει τη ζωή του για 850 καθαρά. Ή αν θεωρεί ότι τα 18χρονα που δίνουν εξετάσεις για τις σχολές της αστυνομίας ή τις στρατιωτικές έχουν όνειρο της ζωής τους να σκοτωθούν από κάποιον άγνωστο, είναι φασίστες και χουντικοί και χιτλερικοί και δολοφόνοι και χρυσαυγίτες και έχουν κεραίες και πράσινα τσουτσούνια. Οπότε ας αποφασίσουμε ότι έχουμε διαφορετικά μέτρα και σταθμά και ο ανθρωπισμός μας λειτουργεί μόνο κατά περίπτωση.
Και θέλετε να σας πω κάτι ντόμπρα και σταράτα : "Πάσχω" -μάλλον και χωρίς εισαγωγικά- από αυτό που λένε οι ξένοι "lack of empathy" .Ε.Q=0, πως το λένε. Δε με αγγίζουν πολλά πράγματα, ειδικά όταν αφορούν αγνώστους. Από μικρός το είχα αυτό. Μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου είχα πάρει την απόφαση να μην κουβαλήσω πάνω μου ποτέ την πίκρα κανενός άσχετου, γιατί αλλιώς θα κατέρρεα. Ε λοιπόν δε με αγγίζει τίποτα από όλα αυτά. Θα έπρεπε να αγγίζει όμως αυτούς που κόπτονται και λυσσούν για τις αδικοχαμένες ανθρώπινες ζωές. Αλλά τι λέω ε;
Friday, March 27, 2009
Εξέλιξη and stuff
Σήμερα έχω μια έκπληξη. Έλεγα να σοβαρευτούμε για 5 λεπτάκια και να συζητήσουμε μερικά πραγματάκια.
Το 2009 είναι έτος Δαρβίνου. Για τα 200 χρόνια από τη γέννησή του. Λεπτομέρειες για τη ζωή του μπορείτε να βρείτε στη Wikipedia να τσεκάρετε και τα επετειακά site κλπ. Δεν είναι δύσκολο, άμα βάλετε στο γούγλη τo όνομά του, θα σας βγάλει ένα κάρο πληροφορία.
Όμως, από μένα μπορείτε να βρείτε χωρίς κόπο και χωρίς φόβο ένα ηλεκτρονικό αντίτυπο της Καταγωγής των ειδών για να το κατεβάσετε και να του ρίξετε μια ματιά. Παρεπιπτόντως, το εν λόγω αρχείο είναι απολύτως νόμιμο να το κατεβάσετε, μια και πριν το 1925 -νομίζω- copyright δεν παίζει.Έχω καταλάβει ότι ο πολύς κόσμος, με την εξέλιξη και όλα αυτά δεν τα πάει καλά. Όχι μόνο γιατί δεν τη διδασκόμαστε στο σχολείο -εκτός αν η βιολόγος μας έχει κέφια και όρεξη και μας μιλάει με τις ώρες για το Καρολάκι με το Beagle του- αλλά και γιατί αποτελεί και ένα "δύσκολο", όχι πρακτικά, θέμα. Ακόμα και εκείνοι που δεν έχουν τα κολλήματα με τους Αδάμ και τις Εύες ή με τους Πυγμαλίωνες και τις Πύρρες, πολλές φορές την έχουν λίγο πολύ μπερδεμένη την ιστορία στο κεφαλάκι τους.
Μπορεί να μην είμαι βιολόγος, αλλά α. έκανα πάντοτε παρέα με βιολόγους και βιολόγες β. για περίπου μία βδομάδα κάποτε έκανα φροντιστήρια αναπαραγωγής σε μία βιολόγα γ. μου αρέσει να διαβάζω , οπότε επιτρέψτε μου να πω και εγώ 5 πραγματάκια απο ό,τι έχω καταλάβει, έτσι, ως φόρο τιμής στο Δαρβίνο και την Εξέλιξη. Προφανώς, αν κάνω κάποιο λάθος, φταίω αποκλειστικά εγώ και οι ελλιπείς μου γνώσεις και παρακαλώ πολύ αν το διαβάσει κάποιος που ξέρει 5 πράγματα παραπάνω, να με διορθώσει. Για σένα χτυπάει η καμπάνα Βιολόγε!
Πριν πω όμως για εξέλιξη κλπ, πρέπει κατ'αρχήν να ορίσω τη λεγόμενη "Επιστημονική μεθοδολογία" για τη διερεύνηση φαινομένων. Γιατί σε πολλές κουβέντες που έχω κάνει με φίλους που δεν έχουν σπουδάσει, έχω οδηγηθεί σε αδιέξοδα εξ αιτίας ακριβώς της άγνοιάς τους περί μεθοδολογιών κλπ. Και εννοείται, δεν το λέω με επικριτική διάθεση αυτό, απλά οι άνθρωποι δεν είχαν επαφή με το αντικείμενο, ε που να ξέρουν πως βγαίνει ένα συμπέρασμα. Αφήστε που δε βοηθάνε και τα μέσα μαγικής ενημέρωσης και μπερδεύουν κόσμο όσον αφορά ειδικά τη μεθοδολογία. Μακρυγορώ.
Ο όρος Επιστημονική Μέθοδολογία έχει να κάνει με μια συλλογή τεχνικών για τη διερεύνηση φαινομένων, την απόκτηση νέας γνώσης και τη βελτίωση/διόρθωση/ενσωμάτωση της παλαιότερης γνώσης με τη νεότερη. Για να είναι μια μέθοδος επιστημονική, η διερεύνηση πρέπει να βασίζεται στην συλλογή παρατηρήσιμων, εμπειρικών (με την ένοια του πραγματικού πειράματος έναντι της θεωρίας) και μετρήσιμων αποτελεσμάτων, τα οποία υπόκεινται σε συγκεκριμένες αρχές λογικής επεξεργασίας. Μια επισημονική μεθοδολογία ξεκινάει από τη συλλογή στοιχείων μέσω παρατήρησης και πειραματισμού, και καταλήγει στην διατύπωση και τον έλεγχο υποθέσεων. Εξαίρεση φυσικά αποτελούν τα μαθηματικά, όπου ως γνωστόν εμείς οι μαθηματικοί κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Όχι. Βασικά η δικιά μας μεθοδολογία είναι διαφορετική επειδή τα μαθηματικά δεν προέρχονται από εμπειρική γνώση του κόσμου. Απλά τον μοντελοποιούν. Τέσπα.
Για να μην το πάμε πολύ μακριά, για να βγεί ένα συμπέρασμα, γίνονται τα εξής :
< 1. Χρησιμοποιείς την εμπειρία σου. Εξετάζεις το πρόβλημα και προσπαθείς να καταλάβεις τι διάολο είναι. Τσεκάρεις να δεις αν υπάρχουν πρότερες εξηγήσεις. Αν είναι εντελώς νέο πρόβλημα πας παρακάτω, στο 2.
2. Χτίζεις μια υπόθεση. Αν δεν υπάρχει τίποτα ήδη γνωστό στο θέμα, προσπαθείς να σχηματίσεις μια πρώτη εξήγηση, μια πρώτη ιδέα εξήγησης. Και τώρα προχωράμε στα καλά...
3. Από την εξήγηση επάγεις πρόβλεψη. Αν αυτά που υπέθεσες στο 2 ισχύουν, τι συνέπειες υπάρχουν; Και τώρα πάμε στα καλύτερα
4. Τεστάρεις! Εξετάζεις αν ισχύουν τα αντίθετα ΚΑΘΕ συνέπειας, ώστε να ανταποδείξεις το 2. Είναι λογικό σφάλμα να αναζητείς το 3 κατευθείαν ως απόδειξη του 2. Το σφάλμα αυτό είναι η γνωστή επιβεβαίωση του συνεπούς. ΛΑΘΟΣ!
Παρεπιπτόντως όπως είναι προφανές, αυτή η μέθοδος δεν μπορεί ποτέ να ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ, αλλά έχει σκοπό να ΑΝΤΑΠΟΔΕΙΞΕΙ. Η προσπάθεια κατάρριψης κάθε θεωρίας είναι δηλαδή το κύριο σώμα της επιστημονικής μεθόδου.
Όπως είχε πει και ο Αλμπέρτος
"No amount of experimentation can ever prove me right; a single experiment can prove me wrong."
Ούτε και αυτός δεν είναι αρκετά αυθεντία για να μην καταρρεύσει η θεωρία του αν ένα πείραμα δείξει ανάποδα αποτελέσματα δηλαδή. Ας τα ακούνε μερικοί μερικοί αυτά.. Πολύ το πήγαμε με τη θεμελίωση της μεθοδολογίας (αν και έχει βιβλία ολόκληρα). Θα βάλω βιβλιογραφία στο τέλος.
Πάμε στην Εξέλιξη τώρα και το τι έχω κατανοήσει εγώ περί αυτής με τα λίγα που έχω τσιμπήσει από δω και απο κεί. Ξαναλέω, δεν είμαι βιολόγος,μπορεί να κάνω λάθη παρακάτω και για αυτά θα φταίω εγώ, όχι ο Δαρβίνος!
Εξέλιξη είναι μια βιολογική διαδικασία. Είναι οι αλλαγές που παρατηρούνται στα κληρονομούμενα χαρακτηριστικά ενός πληθυσμού από γενιά σε γενιά. Αυτές οι αλλαγές κάνουν τους πληθυσμούς να διαφοροποιούνται με το χρόνο. Τα κληρονομούμενα χαρακτηριστικά προέρχονται από τα γονίδια και περνάνε στους απογόνους με την αναπαραγωγή (εξαιρετικά ευχάριστη διαδικασία τολμώ να πω). Οι μεταλλάξεις (εδώ ρωτώ ευθέως, είναι σωστή αυτή η λέξη για αυτό το εννοιολογικό περιεχόμενο;) στα γονίδια μπορούν να παράγουν νέα ή διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά, καταλήγοντας στην εμφάνιση κληρονομούμενων διαφορών στους οργανισμούς. Τα νέα αυτά χαρακτηριστικά προέρχονται και από την μεταφορά γονιδίων μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών, πχ σε μια μετανάστευση ή και ειδών. Η Εξέλιξη "συμβαίνει" όταν αυτές οι κληρονομούμενες διαφορές γίνονται πιο κοινές ή πιο σπάνιες σε ένα πληθυσμό, είτε όχι-τυχαία, μέσω φυσικής επιλογής είτε "τυχαία" μέσω ενός φαινομένου που ονομάζουν genetic drift. Έχω καταλάβει ότι ουσιαστικά είναι ο παράγων "τυχαίο" και η πιθανότητα να επιβιώσει ένας οργανισμός με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και να αναπαραχθεί. Τον τρίτο εξελικτικό μηχανισμό, την "γονιδιακή ροή", δεν τον γνωρίζω αρκετά καλά ώστε να τον εξηγησω, συγχωρείστε μου την άγνοια.
UPDATE μετά από σχόλιο του Βιολόγου :
Γονιδιακή ροή:Δεν είναι τίποτα άλλο από τη εισαγωγή ατόμων του ιδίου είδους με διαφορετικό γενετικό make up σε κάποιον νέο πληθυσμό, αυξάνοντας την ποικιλομορφία της γονιδιακής δεξαμενής του πληθυσμού.Το κλειδί είναι η ποικιλομορφία.
Οπότε για παράδειγμα αν έχεις 2 νησιά που απέχουν 5 χιλιόμετρα μεταξύ τους και στο ένα ζούνε μύγες με μεγαλύτερα φτερά από ότι οι μύγες του δεύτερου νησιού,τότε λέμε ότι έχουμε το gene flow όταν πετάξουν οι μύγες από το ένα νησί στο άλλο και εμπλουτίσουν τον πληθυσμό με τα δικά τους γονίδια.
Ναι αλλά τι είναι η φυσική επιλογή; Να σας πω, εγώ δεν έχω σπουδάσει βιολόγος είπαμε. Όλα και όλα..
Φυσική επιλογή είναι ο εφιάλτης και αυτό που δε μπορούν να χωνέψουν με τίποτα μερικοί άνθρωποι γιατί αντιτίθεται στην ηθική τους, τη βρίσκουν πολύ σκληρή διαδικασία και άρα την απορρίπτουν.Οκ, ναι.. . Είναι η διαδικασία , o βασικός μηχανισμός κίνησης της Εξέλιξης,με την οποία τα κληρονομούμενα χαρακτηριστικά που είναι πιο χρήσιμα για την επιβίωση και την αναπαραγωγή γίνονται πιο κοινά σε έναν πληθυσμό, ενώ χαρακτηριστικά που δε βοηθούν, εκλείπουν σιγά σιγά. Αυτό συμβαίνει επειδή τα άτομα πληθυσμού που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά αναπαράγονται με μεγαλύτερη επιτυχία, οπότε και αυξάνεται η πιθανότητα η επόμενη γενιά να τα κληρονομήσει. Σε διάστημα πολλών γενεών, γίνονται διάφορες ανακατατάξεις μέσω ενός συνδυασμού διαδοχικών, μικρών αλλαγών στα χαρακτηριστικά, σιγά σιγά και η φυσική επιλογή καθορίζει αν θα συνεχίσουν να υφίστανται ή όχι αυτές οι αλλαγές. Για παράδειγμα, αυτός που έχει κοντά πόδια δε μπορεί να τρέξει γρήγορα, τον κάνουνε μεζέ τα λιοντάρια. Αυτός που έχει μακριά και λεπτά πόδια τρέχει γρήγορα και γλυτώνει, ρίχνει και ένα μπίκο στην κυρία και το παιδί του έχει και αυτό μακριά και λεπτά πόδια. Σκληρό τοπικά, αποτελεσματικό γενικά. Εξ ου και το φαινόμενο της εξαφάνισης πληθυσμών. Άμα δεν έχεις τα φόντα να επιβιώσεις, πέφτει λεπίδι και ψοφάς με χαρακτηριστική άνεση.Το κάνουμε και εμείς αυτό μη νομίζετε, και άνευ επίσημης βοήθειας από τη φύση. Δε θυμάστε τι λεπίδια έπεσαν από κάτι ανώτερους και πολιτισμένους κονκισταδόρες και πιονέρους σε κάτι Αζτεκάκια και κάτι Ερυθροδερμάκια; τους τσατάλιασαν τους κακομοίρηδες τους "αγρίους". Αυτό βέβαια είναι κοινωνικός δαρβινισμός και κατάπτυστο αλλά γιου γκετ δε κονσεπτ.
Θα κλείσω αυτό το σεντόνι με τα εξής ωραία λόγια :
"Well evolution is a theory. It is also a fact. And facts and theories are different things, not rungs in a hierarchy of increasing certainty. Facts are the world's data. Theories are structures of ideas that explain and interpret facts. Facts don't go away when scientists debate rival theories to explain them. Einstein's theory of gravitation replaced Newton's in this century, but apples didn't suspend themselves in midair, pending the outcome. And humans evolved from ape-like ancestors whether they did so by Darwin's proposed mechanism or by some other yet to be discovered.
Moreover, "fact" doesn't mean "absolute certainty"; there is no such animal in an exciting and complex world. The final proofs of logic and mathematics flow deductively from stated premises and achieve certainty only because they are not about the empirical world. Evolutionists make no claim for perpetual truth, though creationists often do (and then attack us falsely for a style of argument that they themselves favor). In science "fact" can only mean "confirmed to such a degree that it would be perverse to withhold provisional consent." I suppose that apples might start to rise tomorrow, but the possibility does not merit equal time in physics classrooms.
Evolutionists have been very clear about this distinction of fact and theory from the very beginning, if only because we have always acknowledged how far we are from completely understanding the mechanisms (theory) by which evolution (fact) occurred. Darwin continually emphasized the difference between his two great and separate accomplishments: establishing the fact of evolution, and proposing a theory--natural selection--to explain the mechanism of evolution."
- Stephen J. Gould [Harvard University]
Bιβλιογραφία :
1. Richard Dawkins - The selfish gene
2. Richard Dawkins - The blind watchmaker
3. Desmond Morris - The naked ape
4. Charles Darwin - The origin of species
5. George Boole - An investigation on the laws of thought
6. Francis Bacon - The new organon (αριστούργημα)
7. Nick Maxwell - The Comprehensibility of the Universe: A New Conception of Science
8. William McComas - The Principal Elements of the Nature of Science: Dispelling the Myths (Τζαμπέ νταουνλοαντ - νόμιμο)
9. Isaac Newton - Philosophiae Naturalis Principia Mathematica -θα το έβαζα αλλά δεν το βρίσκω στα αγγλικά τώρα..
10. Godfrey-Smith, Peter (2003), Theory and Reality: An introduction to the philosophy of science - οκ αυτό δεν το χω διαβάσει όλο, μόνο αποσπάσματα αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.
Εξαιρετική πηγή παλαιών κειμένων που δεν έχουν copyright είναι το Project Gutenberg
Καλή διασκέδαση
Tuesday, March 24, 2009
Κεφάκια κεφάκια;
Μην αγχώνεστε, μη φοβάστε. Ελάτε πιο κοντά. Ναι,έλα πιο κοντά. Έλα στο θείο να σου πάρει σοκοφρέτα...
Σήμερα ξύπνησα κεφάτος. Γεμάτος ενέργεια και όρεξη. Ένα γλυκό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο σμιλεμένο σαν από τον Πραξιτέλη πρόσωπό μου και η θέρμη του πρωϊνού ήλιου αχνοζέστανε το γυμνασμένο στήθος μου και τους μαρμάρινους κοιλιακούς μου. Όχι δεν καλύπτομαι με ταφόπετρα πριν κοιμηθώ.
Ο Ιάσωνας σε μία από τις ελάχιστες επιδείξεις αλληλεγγύης στο αφεντικό του (μάλλον σκέφτηκε ότι πείναγε και ότι δεν ήθελε να στερηθεί την κονσέρβα του) δεν άρχισε να γαβγίζει και να ξύνει την πόρτα με το πρώτο ξημέρωμα. Οπότε και ξύπνησα κατά τις 9, υπό τα τιτιβίσματα πουλακίων και ουχί υπό τις σκάστρες από τις εξατμίσεις καγκουραίων με πράσινο μπουφάν και μεγάλα αυτιά.
Έχοντας δει ωραία όνειρα όλο το βράδυ (μη με ρωτήσετε, δε θυμάμαι, αλλά έιμαι σίγουρος ότι πέρασα καλά) (όχι μην πάει εκεί ο νούς σας,ούτε στον ύπνο μου δεν καταφέρνω να κάνω το πολυπόθητο τρίο), έχοντας κοιμηθεί σχετικά νωρίς -κατά τις 2 νομίζω- και διαβάζοντας το πέμπτο βιβλίο της τριλογίας του Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ (το οποίο θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία όπως υποστηρίζει και το έτερο - όταν της επιτρέπεται να εκφέρει γνώμη). Σε περίπτωση που απορείτε και θέλετε να ρωτήσετε το νεκρό συγγραφέα του
"Μα τι σας έκανε να γράψετε μια τριλογία από πέντε βιβλία;", να σας προλάβω και να σας πω ότι το έχει απαντήσει ήδη και η απάντηση ήταν
"A very poor knowledge of mathematics"
Ξύπνησα που λέτε ευδιάθετος, ευθυτενής, αρτιμελής, κεφάτος και ορεξάτος. Αφού τάϊσα τον Γκοτζίλα κονσέρβα με κυνήγι και λαχανικά, έφτιαξα στα γρήγορα έναν καφέ και άναψα τσιγαριά, ενώ προσπαθούσα να ανάψω και το πιτσί. Το πιτσί έχει φάει μια φλασιά τώρα τελευταία και παρααργεί να μπουτάρει (ψάχνει να μπουτάρει απο το cd, ενώ το έχω απενεργοποιήσει τελείως απο το bios..ο,τι να ναι) οπότε έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια να με εκνευρίσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Έφτιαξα σε ένα 10λεπτο τη μπλούζα υπερπαραγωγή που θα πάρει δώρο στα γενέθλιά του το ήμισυ, ήπια τον καφέ στα γρήγορα και την έκανα αφού πρώτα είπα "καλημέρα" στον μπαμπά, που έσκασε για την καθημερινή του ενασχόληση με τους κήπους, τις πέργκολες κλπ, ενώ αυτός ευγενέστατα και με πλατύ χαμόγελο με χαρακτήρισε "τεμπέλη", "αργόσχολο" και "τιωραθαπαςπανωμοσχαρι". Kάθε μέρα τα ίδια . Θέλω να μπει μια μέρα σπίτι μου και να πει "γεια σου γιόκα μου μάστορα, τσίφτη και καραμπουζουκλή, ακούραστε εργάτη της επιστήμης και του έρωτα, σιωπηλέ τροβαδούρε της αγάπης." Το πολύ πολύ να περιοριστεί στο "έλα να σκάψουμε το παρτέρι και μετά να βάλουμε το θερμοσίφωνα γιατί έχεις κάνει μπάκα πάλι. Μοσχάρι"
24 Μαρτίου σήμερα λατρεμένε μου Συνέλληνα.
Μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με το πόσο κοντές είναι οι φούστες στην παρέλαση σήμερα. Προβλέπεται μεγάλο σόου για άλλη μια φορά.
Μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με το αν κρατάει σημαία κανάς αλλοδαπός. Και ας μην ασχολείσαι με το πόσοι έλληνες την βρωμίζουν.
Μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με Πετρούλες και άλλες -ούλες, γιατί είσαι και λιγουράκος πανάθεμά σε
Μην ξεχάσεις να υποκλιθείς στα είδωλα που λήγουν πιο γρήγορα και από το γιαούρτι σου
Μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με το τι κάνει ο δίπλα σου, και αν κάνει τίποτα καλύτερα από σένα, να βρείς δικαιολογία να τον κακολογίσεις
Μην ξεχάσεις να πας στα μπουζούκια για να γιορτάσεις την ψεύτικη επέτειο κύρηξης της επαναστάσεως στην Αγία Λαύρα. Να ξεχάσεις όμως το αίμα και τις θυσίες των πραγματικών αγωνιστών που ξεκίνησαν ένα μάτσο κακομοιρέοι να ελευθερώσουν ένα έθνος.
Mην ξεχάσεις να ξεχάσεις την ιστορία σου. Μην ξεχάσεις να αφελληνιστείς, γιατί μεταξύ μας κιόλας, άμα δεν το κάνεις, είσαι και φασιστάκος.
Μην ξεχάσεις.. Πρέπει να ξεχάσεις
Μην ξεχάσεις αύριο να πας για μπακαλιαράκι - και αυτό το λέω και σοβαρά κιόλας. Από τώρα μου μυρίζει.
Ευγενικός δεν ήμουν σήμερα;
Update : Όλοι εδώ. Αμάν πιά με τη φλόμπα της Earth hour..
Σήμερα ξύπνησα κεφάτος. Γεμάτος ενέργεια και όρεξη. Ένα γλυκό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο σμιλεμένο σαν από τον Πραξιτέλη πρόσωπό μου και η θέρμη του πρωϊνού ήλιου αχνοζέστανε το γυμνασμένο στήθος μου και τους μαρμάρινους κοιλιακούς μου. Όχι δεν καλύπτομαι με ταφόπετρα πριν κοιμηθώ.
Ο Ιάσωνας σε μία από τις ελάχιστες επιδείξεις αλληλεγγύης στο αφεντικό του (μάλλον σκέφτηκε ότι πείναγε και ότι δεν ήθελε να στερηθεί την κονσέρβα του) δεν άρχισε να γαβγίζει και να ξύνει την πόρτα με το πρώτο ξημέρωμα. Οπότε και ξύπνησα κατά τις 9, υπό τα τιτιβίσματα πουλακίων και ουχί υπό τις σκάστρες από τις εξατμίσεις καγκουραίων με πράσινο μπουφάν και μεγάλα αυτιά.
Έχοντας δει ωραία όνειρα όλο το βράδυ (μη με ρωτήσετε, δε θυμάμαι, αλλά έιμαι σίγουρος ότι πέρασα καλά) (όχι μην πάει εκεί ο νούς σας,ούτε στον ύπνο μου δεν καταφέρνω να κάνω το πολυπόθητο τρίο), έχοντας κοιμηθεί σχετικά νωρίς -κατά τις 2 νομίζω- και διαβάζοντας το πέμπτο βιβλίο της τριλογίας του Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ (το οποίο θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία όπως υποστηρίζει και το έτερο - όταν της επιτρέπεται να εκφέρει γνώμη). Σε περίπτωση που απορείτε και θέλετε να ρωτήσετε το νεκρό συγγραφέα του
"Μα τι σας έκανε να γράψετε μια τριλογία από πέντε βιβλία;", να σας προλάβω και να σας πω ότι το έχει απαντήσει ήδη και η απάντηση ήταν
"A very poor knowledge of mathematics"
Ξύπνησα που λέτε ευδιάθετος, ευθυτενής, αρτιμελής, κεφάτος και ορεξάτος. Αφού τάϊσα τον Γκοτζίλα κονσέρβα με κυνήγι και λαχανικά, έφτιαξα στα γρήγορα έναν καφέ και άναψα τσιγαριά, ενώ προσπαθούσα να ανάψω και το πιτσί. Το πιτσί έχει φάει μια φλασιά τώρα τελευταία και παρααργεί να μπουτάρει (ψάχνει να μπουτάρει απο το cd, ενώ το έχω απενεργοποιήσει τελείως απο το bios..ο,τι να ναι) οπότε έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια να με εκνευρίσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Έφτιαξα σε ένα 10λεπτο τη μπλούζα υπερπαραγωγή που θα πάρει δώρο στα γενέθλιά του το ήμισυ, ήπια τον καφέ στα γρήγορα και την έκανα αφού πρώτα είπα "καλημέρα" στον μπαμπά, που έσκασε για την καθημερινή του ενασχόληση με τους κήπους, τις πέργκολες κλπ, ενώ αυτός ευγενέστατα και με πλατύ χαμόγελο με χαρακτήρισε "τεμπέλη", "αργόσχολο" και "τιωραθαπαςπανωμοσχαρι". Kάθε μέρα τα ίδια . Θέλω να μπει μια μέρα σπίτι μου και να πει "γεια σου γιόκα μου μάστορα, τσίφτη και καραμπουζουκλή, ακούραστε εργάτη της επιστήμης και του έρωτα, σιωπηλέ τροβαδούρε της αγάπης." Το πολύ πολύ να περιοριστεί στο "έλα να σκάψουμε το παρτέρι και μετά να βάλουμε το θερμοσίφωνα γιατί έχεις κάνει μπάκα πάλι. Μοσχάρι"
24 Μαρτίου σήμερα λατρεμένε μου Συνέλληνα.
Μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με το πόσο κοντές είναι οι φούστες στην παρέλαση σήμερα. Προβλέπεται μεγάλο σόου για άλλη μια φορά.
Μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με το αν κρατάει σημαία κανάς αλλοδαπός. Και ας μην ασχολείσαι με το πόσοι έλληνες την βρωμίζουν.
Μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με Πετρούλες και άλλες -ούλες, γιατί είσαι και λιγουράκος πανάθεμά σε
Μην ξεχάσεις να υποκλιθείς στα είδωλα που λήγουν πιο γρήγορα και από το γιαούρτι σου
Μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με το τι κάνει ο δίπλα σου, και αν κάνει τίποτα καλύτερα από σένα, να βρείς δικαιολογία να τον κακολογίσεις
Μην ξεχάσεις να πας στα μπουζούκια για να γιορτάσεις την ψεύτικη επέτειο κύρηξης της επαναστάσεως στην Αγία Λαύρα. Να ξεχάσεις όμως το αίμα και τις θυσίες των πραγματικών αγωνιστών που ξεκίνησαν ένα μάτσο κακομοιρέοι να ελευθερώσουν ένα έθνος.
Mην ξεχάσεις να ξεχάσεις την ιστορία σου. Μην ξεχάσεις να αφελληνιστείς, γιατί μεταξύ μας κιόλας, άμα δεν το κάνεις, είσαι και φασιστάκος.
Μην ξεχάσεις.. Πρέπει να ξεχάσεις
Μην ξεχάσεις αύριο να πας για μπακαλιαράκι - και αυτό το λέω και σοβαρά κιόλας. Από τώρα μου μυρίζει.
Ευγενικός δεν ήμουν σήμερα;
Update : Όλοι εδώ. Αμάν πιά με τη φλόμπα της Earth hour..
Monday, March 23, 2009
Οξώαααααααααα!!
Ρε σεις, πραγματικά δηλαδή, τώρα τελευταία αισθάνομαι πολύ περίεργα.
Και όχι τίποτα άλλο, αλλά εγώ ήμουν ήρεμος άνθρωπος. ΟΚ, δε λέω, είμαι ελαφρά γκρινιάρης, αλλά συνήθως μόνο με το φαγητό μου. Ειδικά δε όταν τρώω χαζομάρες και τις πληρώνω χρυσάφι.
Που λες Αναγνώστη, τώρα τελευταία είμαι πολύ στην τσίτα. Κυκλοφορώ με το μουστάκι ριγμένο για καβγά μιλάμε. Αρπάζομαι με το παραμικρό. Με ενοχλεί το σύμπαν ολόκληρο.
Εξ'ού και οι πολλές αντιπάθειες στο μπλογκοπαίχνιδο με τις τσαντίλες και τα συφιλιάσματα. Το τι καντήλια ρίχνω στο δρόμο, άλλο πράμα. Φταίς δε φταίς, άμα δε με κοιτάξεις με τον προσήκοντα σεβασμό, το χω ρε παιδί μου να σε σιχτιρίσω. Ίσως σιωπηλά, αλλά σαφέστατα.
Και όλα αυτά που μου τη σπάγαν αρκετά τόσα χρόνια, τώρα τελευταία μου γυρνάνε τα λαμπάκια ανάποδα λέμε. Με κύριους εχθρούς κάτι χυδαίους γκλαμουριάρηδες. Επαναστατούν μέχρι και οι τσίμπλες μου λέμε όταν τους βλέπω. Ειδικά μία ρε παιδί μου, που είναι και αγνωστοάγνωστη μεταξύ μας, αλλά την έχω άχτι για πολύ συγκεκριμένο λόγο, με το που ακούω το όνομά της το τι ευχολόγιο της κατεβάζω. Βασικά είχα και μια σατανική ιδέα για το πως να ξεφτιλίζεις τέτοια άτομα και σκέφτομαι σοβαρά στο επόμενο γκλαμουροπάρτυ που θα πάω -ακάλεστος- να την εφαρμόσω. Δυστυχώς λεπτομέρειες δε μπορώ να σας πω, μην καρφωθούμε κιόλας, αλλά αν πετύχει, θα γελάει το σύμπαν όλο. Και μερικοί μερικοί θα κάνουν καιρό να το ξαναπαίξουν "ουυυυυ γεια σου χρυσή μου, αχ καλέ μου λειψες, πρέπει να βγούμε οπωσδήποτε ε, μη με ξεχάσεις" (μτφ : σου το παίζω καλή και χρυσή, αλλά άμα είναι για το συμφέρον μου, ρόμπα θα σε κάνω και θα μου πεις και ευχαριστώ κιόλας γιατί σε έχω πείσει ότι δεν τα θέλω εγώ όλα αυτά κατά βάθος και είμαι πολύ καλή και συμπαθητική και εντελώς θύμα των περιστάσεων.) ΟΞΩΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.. Παλιοσαλούφα!
Μεγάλες τσαντίλες που λέτε. Και όχι μόνο για τα από πάνω μέλη του λαμπερού κοινωνικού απόπατου που ζέχνουν χρυσοπασπαλισμένη κοπριά χιμπατζήδων. Γενικά. Με το φαϊ να δείτε πως τσαντίζομαι και πως ξενερώνω. Πως χρυσοπληρώνεις "κομψά" μαγαζιά που η ΜΟΝΗ τους παροχή στον πελάτη, είναι η διακόσμηση! Τι φαϊ έχει πάει πίσω, τι γκρίνια έχει ακούσει το έτερον, άλλο πράμα. Αφού τη βλέπω, όταν έρχεται το φαϊ στο τραπέζι, με κοιτάει έντρομη. Ξέρετε με αυτό το βλέμμα του Σκράτ όταν σπάει ο πάγος. Γιατί όχι τίποτα άλλο, αλλά τ0 90% το ακούει εκείνη που δε φταίει. Λάθος, εκείνες τις στιγμές φταίει και αυτή! ΌΛΟΙ φταίτε όταν το φαϊ είναι χάλια. Τουλάχιστόν φταίτε εσείς που έχετε πάει εκεί πέρα πρίν από μένα και η ευρωπαϊκή σας ευγένεια δε σας επέτρεψε να στείλετε πίσω την άθλια πατσαβούρα που σας σέρβιραν και που δε θα έτρωγε ούτε ναυαγός σε βραχονησίδα με δίαιτα που για 2 μήνες αποτελούνταν αποκλειστικά από αρβύλες και σκατομπάμπουρες. Ειδικά αυτή την ευγένεια ρε παιδί μου, πόσο λάθος τη χρησιμοποιούμε!!"Ε έλα τώρα, δε χρειάζεται να τους κάνεις επίπληξη που το φαγητό σου/καφές σου/γλυκό σου είναι χάλια και μοιάζει με πτώμα που προχτές του κάναν τα 40. Μην είσαι αγενής"
Μα δεν είμαι αγενής όταν τους τα επιστρέφω πίσω! Είμαι πολύ ευγενικός. Τη δεύτερη φορά που θα μου το φέρουν χειρότερο, ναι εκεί θα τσιμπήσω λίγο την ειρωνία.
"Μα τι φταίνε και αυτοί;Τη δουλειά τους κάνουν." Αν η δουλειά τους είναι να με εκνευρίζουν, είναι βιρτουόζοι. Αν η δουλειά τους είναι να μου φέρνουν αυτό που παραγγέλνω όμως, πρέπει να εκτελεστούν δια λιθοβολισμού.
Τι άλλο με τρελλαίνει τελείως τελευταία; Α ναι, οι μόδες με τις επαναστάσεις, τις εξεγέρσεις και τους σύγχρονους αγωνιστές του 21. Ρε άιντε και πρρρρρρρρ.. Τα λέει ο Αιρετικός πολύ καλύτερα από μένα στο τελευταίο του post και έχει και δίκιο. Ενίοτε συφιλιάζομαι και με τον εαυτό που, που ορισμένες στιγμές διακόπτει πλήρως οποιεσδήποτε νοητικές λειτουργίες και αντιδρά λες και είναι 5 χρονών. Και με νοητική στέρηση. Που πα ρε Καραμήτρο το φελέκι σου μέσα; Στάκα και σκέψου και λίγο, τι σκατά τα χεις τα γαλόνια (και τα λαγόνια) ; "Αει σιχτίρ μωρό μου" που λέει και το έτερον σε τρυφερές στιγμές (όταν πλέον ο δείκτης γκρίνιας μου φτάνει σε δυσθεώρητα για το ανθρώπινο νευρικό σύστημα επίπεδα. Εκεί που πλέον γκρινιάζω για το οτι βρέχει, δε βρέχει, παραέχει ήλιο,έχει λίγο ήλιο, φυσάει, δε φυσάει και ταυτόχρονα ζεσταίνομαι, κρυώνω, διψάω, πεινάω και με πονάει το χέρι απο τη δισκοπάθεια, ενώ θέλω να ασελγήσω πάνω της, να τη σφάξω και να τη φάω, και όχι κατ'ανάγκη με αυτή τη σειρά).
Μου φταίει και ο πάπας! "Η δήλωση ότι το AIDS δεν αντιμετωπίζεται με το προφυλακτικό, αλλά αντίθετα επιδεινώνεται, με την οποία ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη την πρώτη περιοδεία του στην Αφρική ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ', έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων διεθνώς και επικρίσεις από πολλές δυτικές κυβερνήσεις." . Πράγμα που αποδεικνύει ότι ή δεν διαθέτει τη νοητική ικανότητα ούτε να γράψει ένα ΠροΠο (χωρίς να αντιγράψει) ή.. Ε μετά πάμε σε θεωρίες συνομωσίας. Εν τω μεταξύ, είναι πολύ οξύμωρο να βγάζει γνώμη για τέτοια θέματα ένα άτομο που κανονικά τουλάχιστον δεν έχει καμία σχέση μαζί τους..Τι λε ρε φιλαράκι και σε ποιούς το λές; Πόσο αλάθητος νομίζεις ότι είσαι; Και τώρα που λες χαζομάρες δηλαδή ποιος φταίει; Ο απο πάνω που σε έκανε αλάθητο ή οι από κάτω που το πιστεύουν; Όχι για να ξέρω δηλαδή. Αλλά τι να σου πω, αφού άμα ήταν στο χέρι σας, η γή ακόμα επίπεδη θα ήταν και ο ήλιος θα γύρναγε τριγύρω της. Άσε που πλακωθήκαν τα χριστιανόπουλα στη Γαλλία έξω από εκκλησία επειδή τους μοίραζαν σκουφάκια! Φυσικά η άρνηση της επιστημονικής πραγματικότητας δεν είναι κάτι εντελώς πρωτότυπο, αλλά εξακολουθεί να με τρελλαίνει!!
Αλλά ξέρω γω τι μου φταίει. Αυτός που πρέπει να φάει κλωτσές με μεθόδους δημοτικού, άντε γυμνασίου μου φταίει. Καλά και μια συνονόματη γνωστής μάρκας κολώνιας, που να την πιάσει χεσαμόλι και να τρέχουν τα ποδαράκια της (Laxatol) μην τα αφοδεύσει ο κυριλλέ και άμα-ο-άντρας-δε-στα-σκάει-τι-να-τον-κάνεις κώλος της, αλλά να μην προλάβει!<
Και ο υδραυλικός που κάποια στιγμή πέρασε από το σπίτι και συνέδεσε την παροχή του νερού με τις αναμονές του καλοριφέρ μου φταίει και τώρα που πήγα να βάλω ηλεκτρικό θερμοσίφωνα άνοιξα μια βάνα και πλημμύρισε η κρεβατοκάμαρα. Και άμα ξανάρθει θα του βάλω τη σκύλα και τον κάβουρα εκεί που δε λάμπει ο ήλιος και θα τα στριφογυρίζω μέχρι να βελάξει τα κάρμινα μπουράνα μεταφρασμένα στα πολωνικά 6 οκτάβες πιο ψηλά. Και αν ζητήσει και λεφτά για τη διόρθωση, θα το κάνω να παίξει κλασσικά τραγούδια της Ταϋλάνδης σε μπάντζο, την ώρα που θα τον σιγοψήνω στον ξυλόφουρνο, πασαλειμμένο με το μείγμα πιπεριάς-τούρμπο και λαδιού που έχω φτιάξει για τα χοιρινά. Παρ΄όλη αυτή την υποβόσκουσα τσαντίλα όμως, καλά περνάω, απλά με κατά τόπους εκρήξεις.
Θα μου περάσει.
Thursday, March 19, 2009
Μπλογκοπαίχνιδο αρτίστικο
Επειδή δε μου κατεβάζει καμιά ιδέα η κούτρα, είπα να οργανώσω μπλογκοπαίχνιδο :
Ιδού λοιπόν η κεντρική ιδέα :
Σκεφτείτε, σχεδιάστε και υλοποιήστε καινούριο layout για τα το blog μου. Ή έστω φτιάχτε μου ένα css :p
Καλεσμένοι όλοι σας ε...
Άντε τώρα, δουλειά!!
Υ.Γ : Πωπω βαρεμάραααααααααααααααααααααααααααα
Σκεφτείτε, σχεδιάστε και υλοποιήστε καινούριο layout για τα το blog μου. Ή έστω φτιάχτε μου ένα css :p
Καλεσμένοι όλοι σας ε...
Άντε τώρα, δουλειά!!
Υ.Γ : Πωπω βαρεμάραααααααααααααααααααααααααααα
Thursday, March 12, 2009
Μπλογκοπαίχνιδο τσαντισμένο
Ε δε μπορώ να μην απαντήσω τώρα που παρέλαβα δύο προσκλήσεις...
Η μία από τη Λεξοτανίλα και η άλλη απο τον Αιρετικό.
Με καλέσανε λέει να πω 5 πράγματα που με συφιλιάζουν.
Μόνο 5 ρε σεις; Τι άδικοι που είστε! Ώντας γνωστός υπεργκρινιάρης , αν και ο Zaphod με ξεπερνά άνετα ακόμα και όταν κοιμάται, που να βρω μόνο 5 από τα άπειρα πράγματα που με βγάζουν εκτός ρούχων –εντ μπηλίβ μι, ιτ ιζ νοτ εϊ μπιγιούυουτιφουλ σάϊτ. Άσε που νομίζω αγαπητέ μου αναγνώστη, Αναγνώστη (ναι σε έχω βρει Αναγνώστη που με αναγ..ωχ.. μουμπλε μουμπλε..χρουτς χρουτς..καλά ας μη πω χαζομάρα και ξεφτιλιστώ..εεε..που με διαβάζεις) οτι το χω ξανααπαντήσει αυτό το πράμα..
Αλλά τέλος πάντων, πάντα υπάρχει ένα περιθώριο για ανανέωση τέτοιας λίστας μια και κάθε τρεις και λίγο μας ενοχλούν διαφορετικά πράγματα.
Γκόου !
1. Τα φίδια τα κολοβά. Ξέρετε, αυτές οι παλιολινάτσες που σου χαμογελάνε από μπροστά και από πίσω λένε παπαριές. Αυτοί που αντιμετωπίζονται μόνο με μεθόδους δημοτικού και βγάλε –δλδ κλωτσές (όχι κλωτσιές, κλωτσές ρε!) , χαστούκια (γιατί οι μπουνιές είναι μόνο για αντιπάλους που σέβεσαι) και αισχρότατα καντήλια. Κάτι τέτοιες άθλιες μορφές εμβίων που συν τοις άλλοις ενίοτε έχουν και ψευδαισθήσεις μεγαλείου και κρύβονται και πίσω από μερικά «βύσματα» για να καλύψουν τις παπαριές τους.
2. Όλος ο ελληνικός γκλαμουρόκοσμος από κορφή μέχρι πάτο. Αν και αμφιβάλλω για το αν η λέξη «κορφή» μπορεί να αποδοθεί σε ο,τιδήποτε έχει σχέση με αυτό το εντελώς αρχετυπικό μίασμα. ΌΚ ίσως να παραλείψουμε την κάθετη περιγραφή και να το πάμε σε οριζόντια. Παμ πάλι. Όλος ο ελληνικός γκλαμουρόκοσμος από τη μία άκρη του πάτου ως την άλλη. Ηθοποιοί, τραγουδιάρηδες/τραγουδιάρες, παρουσιαστές,δημοσιογράφοι,μοντελομοντέλες,κοσμικοκιουρίες και κοσμικοκιούριοι. Οταν θα έρθουμε στην εξουσία θα γιαουρτωθούν ομαδικά στην πλατεία Συντάγματος και σκέφτομαι σοβαρά την κλασσική μέθοδο πίσσα και πούπουλα! «Και όλα τα σκυλιά της πίστας» σκηνικό.. Α και όλοι οι λοβοτομημένοι που τους θαυμάζουν. (Ωρέ, θα αδειάσει η Ελλάδα..)Με ελάχιστες φαεινές εξαιρέσεις φυσικά. Όπως σε κάθε κανόνα.
3. Οι κάθε είδους πορωμένοι, κολλημένοι και δογματικοί. Είτε είναι επιστήμονες, είτε θρησκόληπτοι, είτε οπαδοί ομάδων, είτε κομματόσκυλα είτε αριστεροί, είτε δεξιοί είτε ο,τιδήποτε. Αυτοί που δεν αναγνωρίζουν τίποτα άλλο στον κόσμο ως αληθινό πέρα από το κόλλημά τους. Bonus χαρακτηριστικό αναγνώρισης είναι η φάτσα δυσκοίλιου και η έλλειψη χιούμορ όσον αφορά το κόλλημά τους κυρίως.
4. Και τώρα που το ανέφερα, πόσο με συφιλιάζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν χιούμορ! Εντάξει, το να μην είσαι γεννημένος κωμικός δεν αποτελεί αμάρτημα προφανώς. Αλλά το να σε ενοχλεί οποιοδήποτε αστείο για το οτιδήποτε ε παραπάει ρε παπάρα. Ειδικα αν μετά από αυτά σκας στο γέλιο μόνο όταν βλέπεις γριές να γλυστράνε και να πέφτουν και τρακαρίσματα με νεκρούς, ε τι να σου πω είσαι για πολλά χαστούκια.Αυτοί οι καμμένοι που λέτε εμένα με ενοχλούν πολύ. «Αααα πως εκφράζεσαι έτσι, δεν είναι αστείο αυτό. Δεν κάνει να αστειεύεσαι για τους νεκρούς/κοντούς/ψηλούς/ξανθούς/άσπρους/μαύρους/κοκκινους με μαύρες ρίγες/οδηγούς νταλίκας/χειριστές ζαμπονοκόφτη/κατασκευαστές ποστίς για κανίς και ό,τι να ναι. Φτάνει ρε! Μη σας πω τίποτα για την πολιτικαλι κορεκτ χαζομάρα σας. Διανοητικώς προκαλούμενοι τύποι! (Mentally challenged αν δε το πιάσατε το υποννοούμενο) (η μετάφραση δεν είναι δική μου, αλλά δίνει ρέστα )
5. Οι ψευτο-οτιδήποτε. Για παράδειγμα οι ψευτοκουλτουριάρηδες . Σιγά ρε αλάνι, σου είπαμε ότι δε μας αρέσει ο Τρίερ, δε σου βρίσαμε τη μάνα. Μη μας κοιτάς με αυτό το υποτιμητικό υφάκι των χιλίων διακοσίων καρδιναλίωνε. Τσιλ άουτ. Γιατί άμα πας να μου πιάσεις εσύ την κουβέντα για τους εξπρεσιονιστικούς παλιμπαιδισμούς της σουρρεαλιστικής μεταμοντέρνας καρεκλοποιίας για να με κάνεις να θαμπωθώ από το βάθος σου, θα αρχίσω και γω να σου λέω για pseudo-Riemannian manifolds και αναλύσεις για το θεώρημα μη-πληρότητας του Goedel. Ζώο ε ζώο. Ο καθένας στην ειδικότητά του. Μαγκιές στους απέξω δε δεχόμαστε . Να πας να πουλήσεις μούρη στους ομοίους σου άμα σε παίρνει.Τα ανωθεν επεκτείνονται και σε όλους τους ψευτο-x.
6. Bonus πίστα, φάϊτ : Οι συνάνθρωποί μου. Μου τη σπάνε. Με μερικές εξαιρέσεις, η φυσική μου τάση είναι να αντιπαθώ ή να αδιαφορώ για τους πάντες γύρω μου. Μου τη σπάνε οι μαλάκες στο δρόμο, ακόμα και όταν εγώ φταίω. Μου τη σπάνε οι κυράτσες στα σουπερ μάρκετ. Μου τη σπάνε οι πωλήτριες στα σουπερ μαρκετ που κάνουν 5 ωρες για να σου δώσουν ρέστα απο 50ρικο – όταν ο λογαριασμός είναι 49.20. Μου τη σπάνε οι κοστουμάτοι με τους χαρτοφύλακες. Μου τη σπάνε οι μεταλλάδες, οι ροκάδες, οι αρενμπάδες, οι σκυλάδες. Μου τη σπάνε οι περιπτεράδες. Οι γιατροί. Οι νοσοκόμες (χμμ..ίσως όχι τόσο). Οι οδηγοί νταλίκας. Οι επισκευαστές ασανσέρ. Οι παπάδες. Οι λιμενοφύλακες. Οι φαροφύλακες. Οι οδοκαθαριστές. Οι υδραυλικοί. Οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Οι ανώτεροι. Οι κατώτεροι. Οι μικρομεσαίοι. Οι μεγαλομεσαίοι. Οι μεγαλομεγάλοι. Οι μικρομικροί. Οι πλούσιοι επαναστάτες. Οι φτωχοί μαλάκες (χτυπάν κουδούνες τώρα).Οι μπακάληδες, οι μανάβηδες και οι μούτσοι πιρόγας. Οι φουρνάρηδες, οι διπλωτές κρουασάν, οι ισιωτές μαλλιών και οι τυλιχτές τσουρεκιών. Ολοι μου τη σπάνε.Εκτός από τους ευγενικούς σερβιτόρους, τους καλούς μάγειρες και τους καλούς οινοποιούς. Και προφανώς τους γαμάτους φίλους. Και κυρίως ΕΣΥ! Ναι εσύ! Οχι, ο εαυτός μου δε μου τη δίνει καθόλου. Γιατί να μου τη δίνει άλλωστε; Τους άλλους εκνευρίζω, εγώ μένω ήρεμος!
Ε τώρα ποιον να καλέσω. Όλοι έχετε καλεστεί σχεδόν, αυτοκαλεστείτε οι υπόλοιποι. Ξέρω γω; Πολσεμαννεν, Αουρίτα, Μπινελικιάρισσα, Γκιγκι Κουνιαμπέλας, Σοφία, ε ναι..
Η μία από τη Λεξοτανίλα και η άλλη απο τον Αιρετικό.
Με καλέσανε λέει να πω 5 πράγματα που με συφιλιάζουν.
Μόνο 5 ρε σεις; Τι άδικοι που είστε! Ώντας γνωστός υπεργκρινιάρης , αν και ο Zaphod με ξεπερνά άνετα ακόμα και όταν κοιμάται, που να βρω μόνο 5 από τα άπειρα πράγματα που με βγάζουν εκτός ρούχων –εντ μπηλίβ μι, ιτ ιζ νοτ εϊ μπιγιούυουτιφουλ σάϊτ. Άσε που νομίζω αγαπητέ μου αναγνώστη, Αναγνώστη (ναι σε έχω βρει Αναγνώστη που με αναγ..ωχ.. μουμπλε μουμπλε..χρουτς χρουτς..καλά ας μη πω χαζομάρα και ξεφτιλιστώ..εεε..που με διαβάζεις) οτι το χω ξανααπαντήσει αυτό το πράμα..
Αλλά τέλος πάντων, πάντα υπάρχει ένα περιθώριο για ανανέωση τέτοιας λίστας μια και κάθε τρεις και λίγο μας ενοχλούν διαφορετικά πράγματα.
Γκόου !
1. Τα φίδια τα κολοβά. Ξέρετε, αυτές οι παλιολινάτσες που σου χαμογελάνε από μπροστά και από πίσω λένε παπαριές. Αυτοί που αντιμετωπίζονται μόνο με μεθόδους δημοτικού και βγάλε –δλδ κλωτσές (όχι κλωτσιές, κλωτσές ρε!) , χαστούκια (γιατί οι μπουνιές είναι μόνο για αντιπάλους που σέβεσαι) και αισχρότατα καντήλια. Κάτι τέτοιες άθλιες μορφές εμβίων που συν τοις άλλοις ενίοτε έχουν και ψευδαισθήσεις μεγαλείου και κρύβονται και πίσω από μερικά «βύσματα» για να καλύψουν τις παπαριές τους.
2. Όλος ο ελληνικός γκλαμουρόκοσμος από κορφή μέχρι πάτο. Αν και αμφιβάλλω για το αν η λέξη «κορφή» μπορεί να αποδοθεί σε ο,τιδήποτε έχει σχέση με αυτό το εντελώς αρχετυπικό μίασμα. ΌΚ ίσως να παραλείψουμε την κάθετη περιγραφή και να το πάμε σε οριζόντια. Παμ πάλι. Όλος ο ελληνικός γκλαμουρόκοσμος από τη μία άκρη του πάτου ως την άλλη. Ηθοποιοί, τραγουδιάρηδες/τραγουδιάρες, παρουσιαστές,δημοσιογράφοι,μοντελομοντέλες,κοσμικοκιουρίες και κοσμικοκιούριοι. Οταν θα έρθουμε στην εξουσία θα γιαουρτωθούν ομαδικά στην πλατεία Συντάγματος και σκέφτομαι σοβαρά την κλασσική μέθοδο πίσσα και πούπουλα! «Και όλα τα σκυλιά της πίστας» σκηνικό.. Α και όλοι οι λοβοτομημένοι που τους θαυμάζουν. (Ωρέ, θα αδειάσει η Ελλάδα..)Με ελάχιστες φαεινές εξαιρέσεις φυσικά. Όπως σε κάθε κανόνα.
3. Οι κάθε είδους πορωμένοι, κολλημένοι και δογματικοί. Είτε είναι επιστήμονες, είτε θρησκόληπτοι, είτε οπαδοί ομάδων, είτε κομματόσκυλα είτε αριστεροί, είτε δεξιοί είτε ο,τιδήποτε. Αυτοί που δεν αναγνωρίζουν τίποτα άλλο στον κόσμο ως αληθινό πέρα από το κόλλημά τους. Bonus χαρακτηριστικό αναγνώρισης είναι η φάτσα δυσκοίλιου και η έλλειψη χιούμορ όσον αφορά το κόλλημά τους κυρίως.
4. Και τώρα που το ανέφερα, πόσο με συφιλιάζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν χιούμορ! Εντάξει, το να μην είσαι γεννημένος κωμικός δεν αποτελεί αμάρτημα προφανώς. Αλλά το να σε ενοχλεί οποιοδήποτε αστείο για το οτιδήποτε ε παραπάει ρε παπάρα. Ειδικα αν μετά από αυτά σκας στο γέλιο μόνο όταν βλέπεις γριές να γλυστράνε και να πέφτουν και τρακαρίσματα με νεκρούς, ε τι να σου πω είσαι για πολλά χαστούκια.Αυτοί οι καμμένοι που λέτε εμένα με ενοχλούν πολύ. «Αααα πως εκφράζεσαι έτσι, δεν είναι αστείο αυτό. Δεν κάνει να αστειεύεσαι για τους νεκρούς/κοντούς/ψηλούς/ξανθούς/άσπρους/μαύρους/κοκκινους με μαύρες ρίγες/οδηγούς νταλίκας/χειριστές ζαμπονοκόφτη/κατασκευαστές ποστίς για κανίς και ό,τι να ναι. Φτάνει ρε! Μη σας πω τίποτα για την πολιτικαλι κορεκτ χαζομάρα σας. Διανοητικώς προκαλούμενοι τύποι! (Mentally challenged αν δε το πιάσατε το υποννοούμενο) (η μετάφραση δεν είναι δική μου, αλλά δίνει ρέστα )
5. Οι ψευτο-οτιδήποτε. Για παράδειγμα οι ψευτοκουλτουριάρηδες . Σιγά ρε αλάνι, σου είπαμε ότι δε μας αρέσει ο Τρίερ, δε σου βρίσαμε τη μάνα. Μη μας κοιτάς με αυτό το υποτιμητικό υφάκι των χιλίων διακοσίων καρδιναλίωνε. Τσιλ άουτ. Γιατί άμα πας να μου πιάσεις εσύ την κουβέντα για τους εξπρεσιονιστικούς παλιμπαιδισμούς της σουρρεαλιστικής μεταμοντέρνας καρεκλοποιίας για να με κάνεις να θαμπωθώ από το βάθος σου, θα αρχίσω και γω να σου λέω για pseudo-Riemannian manifolds και αναλύσεις για το θεώρημα μη-πληρότητας του Goedel. Ζώο ε ζώο. Ο καθένας στην ειδικότητά του. Μαγκιές στους απέξω δε δεχόμαστε . Να πας να πουλήσεις μούρη στους ομοίους σου άμα σε παίρνει.Τα ανωθεν επεκτείνονται και σε όλους τους ψευτο-x.
6. Bonus πίστα, φάϊτ : Οι συνάνθρωποί μου. Μου τη σπάνε. Με μερικές εξαιρέσεις, η φυσική μου τάση είναι να αντιπαθώ ή να αδιαφορώ για τους πάντες γύρω μου. Μου τη σπάνε οι μαλάκες στο δρόμο, ακόμα και όταν εγώ φταίω. Μου τη σπάνε οι κυράτσες στα σουπερ μάρκετ. Μου τη σπάνε οι πωλήτριες στα σουπερ μαρκετ που κάνουν 5 ωρες για να σου δώσουν ρέστα απο 50ρικο – όταν ο λογαριασμός είναι 49.20. Μου τη σπάνε οι κοστουμάτοι με τους χαρτοφύλακες. Μου τη σπάνε οι μεταλλάδες, οι ροκάδες, οι αρενμπάδες, οι σκυλάδες. Μου τη σπάνε οι περιπτεράδες. Οι γιατροί. Οι νοσοκόμες (χμμ..ίσως όχι τόσο). Οι οδηγοί νταλίκας. Οι επισκευαστές ασανσέρ. Οι παπάδες. Οι λιμενοφύλακες. Οι φαροφύλακες. Οι οδοκαθαριστές. Οι υδραυλικοί. Οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Οι ανώτεροι. Οι κατώτεροι. Οι μικρομεσαίοι. Οι μεγαλομεσαίοι. Οι μεγαλομεγάλοι. Οι μικρομικροί. Οι πλούσιοι επαναστάτες. Οι φτωχοί μαλάκες (χτυπάν κουδούνες τώρα).Οι μπακάληδες, οι μανάβηδες και οι μούτσοι πιρόγας. Οι φουρνάρηδες, οι διπλωτές κρουασάν, οι ισιωτές μαλλιών και οι τυλιχτές τσουρεκιών. Ολοι μου τη σπάνε.Εκτός από τους ευγενικούς σερβιτόρους, τους καλούς μάγειρες και τους καλούς οινοποιούς. Και προφανώς τους γαμάτους φίλους. Και κυρίως ΕΣΥ! Ναι εσύ! Οχι, ο εαυτός μου δε μου τη δίνει καθόλου. Γιατί να μου τη δίνει άλλωστε; Τους άλλους εκνευρίζω, εγώ μένω ήρεμος!
Ε τώρα ποιον να καλέσω. Όλοι έχετε καλεστεί σχεδόν, αυτοκαλεστείτε οι υπόλοιποι. Ξέρω γω; Πολσεμαννεν, Αουρίτα, Μπινελικιάρισσα, Γκιγκι Κουνιαμπέλας, Σοφία, ε ναι..
Wednesday, March 11, 2009
Η Μπύρα
Όπως φαίνεται και από το banner του σεπτού τούτου ιστολογίου, η μπύρα .. η μπύρα.. δεν ξέρω καν πως να κάνω πρόλογο για τη μπύρα. Η μπύρα είναι αγαπημένο πράμα πάντως. Ειδικά απο δώ και πέρα που ο καιρός βελτιώνεται, τα λουλουδάκια ανθίζουν, οι μελισσούλες τριγυρίζουν τους μελισσούλους και οι αρκούδες τις μαϊμούδες (γιατί όχι ρε, άμα υπάρχει αγάπη, όλα γίνονται), η ανάγκη για μια παγωμένη μπύρα γίνεται όχι απλά επιτακτική, όχι απλά ανάγκη, αλλά ζήτημα επιβίωσης. Ατέλειωτα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά βράδια έχουν δώσει τη σειρά τους στη ροδοδάχτυλη Ηώ, με την παρουσία καφασίων ολόκληρων παγωμένης μπύρας. Πολύωρες φιλοσοφικές συζητήσεις έχουν γνωρίσει νέα σουρρεαλιστικά επίπεδα επιχειρηματολογίας, εμβαπτισμένης σε ξανθές,κόκκινες,μαύρες,πικρές,γλυκές,ξινές μπύρες. Ειδικά δε όταν στην παρέα εμπλέκεται και ο Zaphod οι συζητήσεις αποκτούν και ντανταϊστικό χαρακτήρα, όταν μετά τις 3 πρώτες χάνει το "λ" και το "δ" -ή μάλλον όχι τα χάνει, απλώς τα ψιλομπερδεύει με ένα ιδιαίτερο τρόπο- και αρχίζει και εξστομίζει επιχειρήματα του τύπου "μπεδέεε", "μιχιμιμιλδδ εεεεεεελα ρι μιλίκι" κουλουπού. Συζητήσεις με θέματα που ποικίλουν από το "μα που πήγαν οι Κέλτες" -για το συγκεκριμενο υπάρχει και η αντίστοιχη φωτογραφία, μέχρι το "λάθη και αντιφάσεις στα ιερά κείμενα" και από το "τελευταίο παιχνίδι του βάζελου" -στο οποίο θέμα εγώ απέχω, ως άσχετος από αθλητικά, άρα πίνω περισσότερο επειδή δεν έχω τίποτα να πω- μέχρι το συνηθισμένο στις διακοπές μοτίβο "-κοίτα μιλίκι έναν κώλο -μα αυτή τη βλέπουμε από μπροστά ρε -δεν πειράζει, ο ωραίος κώλος φαίνεται και από μπροστά". Lager, pils, ale, helles, dunkles, radler (για τους γερμανομαθείς φίλους μας),stout (ίσως η μοναδική που δε μου αρέσει - γενικά οι αγγλικές μπύρες δεν..ναι ούτε η guiness μου αρέσει και ας είναι ιρλανδική), lambic, μοναστηριακές, καθεδρικές, εκκλησιαστικές, μπύρες απο υπόγεια, από ανώγεια, από κατώγια, από κριθάρι, από στάρι, από την Άρτα μέχρι το Βέλγιο και από το Κογκό μέχρι την Ιαπωνία, σχεδόν όλα τα καταπίνει ο νεροχύτης. Με ελάχιστες εξαιρέσεις τις αγγλικές, τις μπύρες με φρούτα και την τρισκατάρατη Amstel. Πάντα είχαμε παράπονο μέγα με τις ελληνικές μπύρες που μία πίνεις, για 10 φουσκώνει το στομάχι σου. Άψητα άθλια παρασκευάσματα και συνήθως χωρίς καν ωραία γεύση - αν και να πω το κρίμα μου, η Βεργίνα και η Mythos, ειδικά η κόκκινη με αρέσκουσιν πολλάν. Ειδικά στη γεννέτειρα του Zaphod, δε μπορώ να καταλάβω πως καταφέρναμε και κατεβάζαμε 1 1/2 καφάσι χωρίς να σκάσουμε. Και με τρελλό μεζέ μαζί. Αααχ, ετοιμάσου αχρείε, έχω καιρό να έρθω, το καλοκαίρι όμως θα έρθω να προσκυνήσω στο γνωστό καφενείουο. Δεν πίνονται οι ελληνικές μπύρες μάνα μου, πως να το κάνουμε. Άσε που οι ντόπιοι επιχειρηματίες την έχουν ακούσει γενικότερα και τελευταία φορά που ήπια μπύρα στου Ψυρρή - πριν κανα χρόνο; σε γνωστό αλτερνατιβ μαϊ ας μαγαζί πλέρωκα το μικρό μπουκαλάκι πράσινης 7 έουρος. Και στο Μόναχο τα Χριστούγεννα πλήρωνα το ένα λίτρο αγίασμα, όχι νερόπλυμα 6.80.
Μετά απο την ενθουσιώδη παρότρυνση του πατρός μου - ο οποίος είναι εξίσου μερακλής και τσίφτης καραμπουζουκλής όπως εγώ, προέβην σήμερα εις την παραγγελία κιτ παρασκευής μπύρας εκ Γερμανίας. Όλα τα σύνεργα, μαζί με τα υλικά και τα παρελκόμενα κλπ για 30 λίτρα μπύρας Pils +μισό κιλό αρωματική βύνη απεκτήθησαν στην τιμή των 56 έουρος από εδώ. Τα μεταφορικά μας σκίσαν γιατί είναι 5 κιλά πράμα συνολικά, οπότε φτάσαμε το κατοστάρικο σχεδόν, αλλά το μαγαζί είναι αρκετά φθηνότερο από αντίστοιχα ελληνικά, στα οποία περίπου τα ίδια πράγματα έφταναν τα 100 ευρώ χωρίς τα μεταφορικά.
Πλέον αναμένουμε με αγωνία την παραλαβή του εμπορεύματος ώστε να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε την πρώτη φουρνιά. Άμα βγει καλή και πίνεται θα περάσουμε ένα καλοκαίρι χάρμα.. Αναμείνατε ρεπορτάζ.
Thursday, March 05, 2009
Πεινάστε μαζί μας
Λοιπόν επειδή εψές είχαμε γαστριμαργικού -κυρίως- ενδιαφέροντος θέμα, λέω να το συνεχίσω και σήμερα με καμια συνταγούλα, έτσι γιατί πρωί πρωί έκανα το λάθος να φάω μια φρουτοσαλάτα σπίτι (πρέπει να προσέχουμε που και που ε.. ) και μου άνοιξε η όρεξη.
Αν εξαιρέσουμε το πρωϊνό που θα παραθέσω ευθύς αμέσως, τα υπόλοιπα φαγώσιμα που θα γράψω είναι για μάγκες και τσίφτηδες και καραμπουζουκλήδες που το αντέχουν το πικάντικο και το καυτερό. Επίσης δεν είναι "αυθεντικές" συνταγές, είναι συνταγές παρηλλαγμένες υπό της αφεντιάς μου και δοκιμασμένες.
Να προσθέσω δε πως δεν πρόκειται να γράψω με στυλ "12.5 γραμμάρια κύμινο" μην τρελλαθούμε. Με το μάτι μπαίνουν όλα πλέον. Ίσως να το περιορίσω με κουταλιές σούπας. Θα δούμε.. Επίσης τελευταία χρησιμοποιώ όσο περισσότερο μπορώ βιολογικά και α. ίσως placebo effect μεν, αλλά τα όσπρια και τα φρούτα είναι πολύ πιο νόστιμα. Αφήστε που τα κρεμμύδια και τα πορτοκάλια επιτέλους σαπίζουν. Που είχα πορτοκάλια σχεδόν στην ηλικία μου στο ψυγείο κάποτε.
Τέλος πάντων.
Πάμε..
Το πρωινό του Μπούλη -εγώ είμαι αυτός- - Κατάλληλο για να στρώσει λίγο το στομάχι, το έντερο, αποτοξίνωση κλπ..
Ξυπνάς με το Mala Vida του Manu στο κινητό. Από τα καλύτερα ξυπνητήρια που είχα ποτέ. Όχι πως σώζεις και πολλά, αλλά δεν κατεβάζεις πολλά καντήλια. Παλιά είχα Pantera. Παραλίγο να κάνω φόνο.
Ξυπνάς, κοιτάς γύρω απορημένος να δεις που έχεις ξυπνήσει σήμερα. Στο δικό σου, στης αδερφής σου, στο πατρικό; Ωραία, ξυπνάς στο δικό σου. Σηκώνεσαι και το δαγκώνεις απο το κρύο γιατί στας εξοχάς το πρωί ξυρίζει ακόμα. Στρίβεις Χολμπορνάκι με μισό μάτι αφού αδειάσεις. Πας κουζίνα και ξύνεις ηδονικά και τρυφερά τη βουβωνική σου χώρα. Σκέφτεσαι. Τσάϊ, καφέ ή χυμό; Φρουτοσαλάτα ή Κουάκερ; Ρωτάς το στομάχι σου. ΟΚ καταλαβαίνεις ότι η χτεσινοβραδυνή πίτσα με τις 17 κουταλιές ταμπάσκο ήταν ίσως υπερβολή. Οπότε και αποφασίζεις για λάϊτ πρωινό
Πράσινο βιολογικό τσάι. Με προσθήκη αρκετό δυόσμο για το στομάχι και τα λίπια. Φτιάχνεις και μια γρήγορη φρουτοσαλάτα, μια μπανάνα, ένα μήλο. Ή μπανάνα-πορτοκάλι. Η και τα τρία αν υπάρχουν, αλλα δεν κολλάμε εδώ. Μπουρδάρεις απο πάνω λίγο καρύδι αν έχεις και μια κουταλίτσα λιναρόσπορο. Ρίχνεις και μελάκι και λίγο κανέλα και είσαι οκ. Αν δε βαριέσαι να ανοίξεις το ψυγείο, βάζεις και λίγο γιαούρτι άμα έχεις. Πλήρες γεύμα.
Εναλλακτικά, ρίχνεις λίγο γάλα στο κατσαρολάκι, λίγο κουάκερ και αλατάκι και τρώς αλμυρό πρωινό. (Προτιμώμενο είναι η αλήθεια, σου φτιάχνει και ένα πεπτικό, χάρμα..). Και τώρα πάμε στα αντρικά πράματα..
Προφητικό Τσίλι κον Κάρνε - Μια κουταλιά τρώς και επικοινωνείς με το υπερπέραν.
Υλικά :
Κιμάς Μοσχαρίσιος. Για ένα άτομο εγώ βάζω μισό κιλό και τρώω και δυό φορές.
Κρομμύδ. Μπόλικο. 2 ψωμωμένα βάζω. Ίσως και ένα ακόμα μικρότερο.
Κόκκινα φασόλια, μια κονσέρβα.
Ντοματάκι ψιλοκομμένο , 1 1/2 - 2 κονσέρβες. Άμα είστε μερακλήδες, 3 ντομάτες ξεφλουδισμένες και ξεσποριασμένες.
2 κουταλιές σούπας πελτέ για να κοκκινίσει
1 ποτήρι κοκκινο κρασί, ξηρό
Ένα ξυλάκι κανέλλα
1 κύβο κρέατος - προτείνω τους καινούριους με υφή ζελέ, είναι κλάσεις ανώτεροι
Τσίλι σκόνη - πολύ . Τι πόσο; Άντε δυό κουταλιές σούπας.
Προαιρετική και λίγη πάπρικα γλυκειά.
1 φύλλο δάφνης
Πιπεριές φρέσκες καυτερές, κόκκινες. 3-4 ψιλοκομμένες. Ένα αιγυπτιακό είδος που έχω είναι μια χαρά. Τώρα αν έχετε άλλα είδη, κανονιστε ποσότητα.
Ταμπάσκο - Όσο πάρει. Οι νορμάλ, βάλτε απλό ταμπάσκο. Οι τολμηροί ταμπάσκο habanero. Οι κιουρίες, ταμπάσκο πράσινο.
Κύμινο
Κάποιο αρωματικό φρέσκο όμως πιπέρι - πράσινο ή ρόζ ή χοντροσπασμένο μαύρο.
Προφανώς λίγο λαδάκι ,αλατάκι, τέτοια πράματα..
Εκτέλεση : Δίνετε δυό χαστούκια στη γυναίκα σας και της λέτε να το φτιάξει.
Οκ όχι. Μην τα παίρνετε.
Της δίνετε τρία χαστούκια και της λέτε να το φτιάξει.
Καλά σταματάω.
Λαμβάνουμε κατσαρόλα ευρύχωρη και μουράτη. Βάζουμε μούζικα της προτιμήσεώς μας, αλλά μη βάλετε σκυλάδικα, ποπ, λαϊκοποπ, έντεχνα, ρειβ, ντισκο, χαους,ρνβ, δημοτικά, θα κόψει το φαϊ. Ρίχνουμε έλαιον στην κατσαρόλα, αναλόγως των διατροφικών μας συνηθειών και της περιφερείας μας. Παρ'όλα αυτά ρίχτε ελαιολαδάκι ρε να καλύψει τον πάτο. Είναι πολλά τα κρεμμύδια και ο κιμάς, δε θα τσιγαριστούν καλά άμα δεν έχει λαδάκι κάτω. Ρίχτε πρώτα τα κρεμμύδια να τσιγαριστούν και μόλις έχουν γίνει, μπουρδάρετε μέσα τον κιμά. Ανακατεύετε έντονα ενώ λέτε στο έτερον να σας στρίψει τσιγάρο και να βγάλει μπυρίτσα από το ψυγείο. Ο κιμάς πρέπει να σπάσει καλά και να μην έχει χοντράδια ε; Ωραία. Τσιγαρίζεται και ο κιμάς και όταν έχει πάρει χρωματάκι όλος, να έχει γκριζάρει ρε παιδί μου και να μην έχει κοκκινίλες, ρίχνετε απο πάνω τη σκόνη τσίλι και ανακατεύετε καλά καλά. Να τσιγαριστεί λίιιγο μαζί του. Αν βάλετε και πάπρικα, ρίχτε τη και αυτήν. Προσοχή, δε θέλει να το αφήσετε πολύ εκεί, θα πικρίσει το τσίλι με την πάπρικα. Σβήνετε με ένα ποτήρι κρασί. Καπάκι στο κρασί, ρίχνετε την ψιλοκομμένη πιπεριά. Αν έχετε κοχόνες, μαζί με τα σπόρια της. Αφήνετε το κρασί να απορροφηθεί - βράζοντας παράλληλα στο οινόπνευμά του την καυτερή και διαχέοντας το μπαρούτι παντού-. Με το που το απορροφήσει το κρασί ρίχτε μέσα τις ντομάτες, τον πελτέ, κανέλλες, δάφνες κλπ. Βλέπετε αν είναι ζουμερό -χλωμό, ειδικά αν έχει φρέσκια ντομάτα- και προσθέτετε είτε νεράκι, είτε κράσο, είτε μισό μισό. Μέχρι να σκεπαστεί το κρέας και να κολυμπάει.
Το αφήνετε να βράσει κανα μισάωρο, σε χαμηλή. Ανοίγετε την κατσαρόλα, μυρίζετε και παθαίνετε τα πρώτα εγκαύματα. Ρίχνετε και τα κόκκινα φασόλια και ανακατεύετε καλά καλά. Εδώ ήρθε η ώρα να προσθέσετε και το ταμπάσκο, να μυρίσει αλατίλα και ξυδίλα το φαγάκι.
Αφήνετε να βράσει λίγο ακόμα και σερβίρετε στους καλεσμένους σας.
Μην ανησυχείτε καθόλου, θα φανεί σαν ατύχημα.
Παρελκόμενα : Μπορείτε να βάλετε μέσα και τσιγαρισμένο μπεϊκον, κόλιανδρο, worcesterτέτοια σώς και οι πολύ τολμηροί, λίγα φλούδια θεόπικρης σοκολάτας.
προχώρα, μας άνοιξες την όρεξη :
Προφητική Πίτσα - μια μπουκιά σου μόνο φτάνει, αεροπλάνο να με κάνει.
Υλικά : Αλεύρι χωριάτικο, αλεύρι ολικής, περίπου μισό κιλό για ένα-δύο άτομα
Σκόρδο - δυό σκελίδες στάνταρ, και μια κουταλίτσα ξερό
Ρίγανη - βάλε εκει πέρα..
Μαγιά ξηρή ένα φακελλάκι -άμα θες το ζυμάρι σαν ψωμί, βάλε δύο.
Σουτζούκι πικάντικο - Από του Μιράν . Λέει.
Παστουρμά τρως; - Βάλε. Πάλι από του Μιράν
Θες μπεϊκον; Βάλε εκεί πέρα, τώρα που θα γίνει το έγκλημα..
Αν θες αλλαντικο για βάση βάλε καπνιστο χοιρινό.
Ελιές μαύρες ροδέλλες.
Κρεμμύδι κομμένο στην πόρτα - χοντροκομμένο δηλαδή.
Μείγμα τυριών για πίτσα. Μοτσαρέλλα, ένταμ, γκούντα, τέτοια
1 κονσέρβα ντομάτα ψιλοκομμένη
1 κουταλιά κέτσαπ
Ε και προφανώς, ταμπάσκο και καυτερες πιπεριές.
Εκτέλεση
Επειδή είμαστε μάγκες, φτιάχνουμε και το ζυμάρι.
Μισό κίτρινο χωριάτικο αλεύρι-μισό ολικής, να βολευτεί το άντερο.
Ποσότητες σχετικές. Άμα θες να φτιάξεις πίτσα για 17 άτομα αγάπη μου, ε θες πολύ αλεύρι. Για μια πίτσα ενός ταψιού να φάω μονο εγώ, πρέπει να βάζω κάτι παρακάτω απο μισό κιλό αλεύρι συνολικά και να μου περισσεύει και λίγο. Δε θα σου πω πως θα φτιάξεις ζύμη και πως θα ζυμώσεις, εύκολο είναι για πίτσα. Το σημαντικό είναι να κάνεις όμως τη ζύμη μυρωδάτη. Πειραματίσου και με τα υλικά. Βάλε ξέρω γω, θυμάρι. Κρεμμύδι ξερό - απο αυτό στα μπουκαλάκια εννοώ-. Βάλε ό,τι γουστάρεις, πειραματίσου τεσπα.. Αφού φτιάξεις τη ζύμη και φουσκώσει και είναι έτοιμη, την απλώνεις σε λαδωμένο ταψάκι και την κάνεις όσο λεπτή θες. Εγώ πχ τη θέλω τσιγαρόχαρτο. Και τώρα πάμε στο τι βάζουμε από πάνω. Φτιάχνουμε μια γρήγορη σάλτσα με τη ντομάτα κονκασέ, το σκόρδο, ρίγανη και λίγο λαδάκι. Ρίχνουμε και μια κουταλιά κέτσαπ μέσα να γλυκάνει. Αν εισαι κάφρος, ρίξε εκεί καμιά πιπερίτσα ολόκληρη. Καλύτερα όχι όμως. Απλώνουμε το ζυμάρι στο ταψάκιον, στο επιθυμητό πάχος. Απλώνουμε από πάνω του στοργικά τη σάλτσα, γκαρίζοντας να μας φέρουν επιτέλους μια μπύρα (ΒΕΡΓΙΝΑ - ναι σε αυτούς κάνω διαφήμιση). Η σάλτσα να πιάσει καλά, χωρίς να κάνει λίμνες αλλά ούτε και να λείπει. Ομοιόμορφα. Πάμε στο σαλόνι και τσιτώνουμε γκάζια στην υπερδιασκευή του Holy Diver που παίζουν οι Killswitch Engage και γυρνάμε κουζίνα γκαρίζοντας. Ρίχνουμε πάνω από τη σάλτσα, αν θέλουμε ως βάση, καπνιστό χοιρινό -αυτό που λένε μπριζόλα-. Βάζουμε και τον παστουρμά, του οποίου του έχουμε αφαιρέσει το τσιμένι ! Κρατάμε και λίγο για απο πάνω. Από πάνω ρίχνουμε ένα κάρο τυρί, να καλύψει τα πάντα. Και τώρα αρχίζουμε αγάπη μου. Σουτζούκι φέτες παντού. Κρεμμύδι, ελιά και κομματάκια παστουρμά. Την κάνουμε κιμπάρικη. Να χει πράμα.
Ψήνουμε στους 180. Τι πόσο ρε; Μέχρι να γίνει. Μη μου θυμίζετε την άλλη που έλεγε η συσκευασία της πατάτας "τηγανίζετε 7 λεπτά" και στα 7 λεπτά ήρθε να με ρωτήσει τι θα κάνει τώρα που δεν έχουν γίνει ακόμα.. Τσεκάρετε αν έχει καλοψηθεί και η ζύμη. Με το που βγει, ρίχνουμε απο πάνω, έτσι οπως είναι καυτή, το ταμπάσκο.
Απαιτείται γενναία ποσότητα μπύρας(ΒΕΡΓΙΝΑ) ή του γνωστού αναψυκτικού (σε αυτούς δεν κάνω διαφήμιση).
Αφού φάμε, πάμε σε μια γωνίτσα και λιποθυμάμε ήσυχα ήσυχα..
**** Update ****
ΠΑΝΤΑ μουτζώνουμε το φαγητό μας γενναία, τη στιγμή που το βάζουμε στο φούρνο, ή όταν κλείνουμε το καπάκι της κατσαρόλας.
UPDATE ΣΤΟ UPDATE
Ξέχασα τη συνταγή ορόσημο, (είχα βρεί μια αντίστοιχη στου Βιολόγου και αντέγραψα την ιδέα)
Μεθυσμένο ψαρονέφρι Υλικά :
Προφανώς τουλάχιστον ένα ψαρονέφρι.
2 Μπουκάλια κρασί, μισό μπουκάλι τσίπουρο (χωρίς γλυκάνισο μη ξεράσω)
Μιξ πιπεριών (άσπρο,μαύρο,ροζ,πράσινο)
Κρεμμύδια
Σκόρδα
Αλάτι
Πάπρικα
Σκορδο
Ανοίγουμε το ένα μπουκάλι κρασί. Πίνουμε ένα ποτηράκι κρασί, και μετά δοκιμάζουμε και το τσίπουρο να δούμε αν ειναι καλό.
Παίρνουμε μια λαδόκολλα και την ανοίγουμε.
Βάζουμε ακόμα ένα ποτηράκι κρασί και πίνουμε. Ανάβουμε τσιγάρο.
Κάνουμε μια βόλτα μέχρι τον καναπέ και χαζεύουμε λίγο Prison Break.
Πάμε κουζίνα. Βάζουμε ένα ποτηράκι κρσι και πιάνουμε το ψαρονφερι
Το ανοίγουμε το ψαρονέφρις και ψικολόβουμε το σκορδο. Το αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε και το σκορδο.
Βάζουμε ένα πορτηρακι τσίπουρο και τ πίνουτμε
Πα΄ρνουμε το γουδί και σπάμς τα πιπρέπια χοντρά. Τ αριχνουμε στο ψαρον΄λφγερι.
Ανάβοτμε το φούρςνο και όσο περιμένουμε να ζεσταθεί κοπανάμε και δυό ποτηρακια κρασί.
Τζιτζιρίζουμε ρα κοοκψόφψαρα και περδικλώνουμε τα τσιτσιμπίρδια απ΄ο πάνω.
μπάρινάρουμε το κρεμμύδι που έωυομε ψικοψόψει σε κρασι (δοκιμάζουμε και άλλο( και το μπουρδάρουμε πάβω από το ωψαχρβοφρέφρι.
Κουαρσ΄μενοι πίνουμε λίγο τσοπράκι και αμοκα να πορθηράκι γκρς.
Ψάνουμε το βακάζαάκι με την παρπρικρα και ρίχνουμε στο ψαψαψάφγρι.
Βάμουςςζε καρσάκι ζντο ποθυρι γκε ρίγκζε στο λακοδολα να γκαλυπζω ντο γκρεαζ.
Πινες μιμιχιμιμιμι λίγο γρκασι και ανοίγις ρνουφρνο.
βάζειςς μέσα ταγιψι με κρσ.
μια γουλιτσα; νιεχμμμμ..
ασε ρε να ψθει μέχρι να ξυπνσεεις ή μέχρι να πυροβέστςβτική βησβει φωκο.
Αυτάααααααααααα.. έχω μια πείνα τώρα...
Wednesday, March 04, 2009
Καθημερινότητα...
Απογευματάκι.
Από τις λίγες μέρες που καταφέρνεις να φεύγεις από το γραφείο πριν νυχτώσει και γουστάρεις πολύ. Το γραφείο δεν είναι γραφείο με την ευρεία ένοια που χρησιμοποιεί ο κόσμος που δουλεύει σε πραγματικά γραφεία και εννοεί άλλα πράγματα -καταλαβαίνεις τι λέω ε-, είναι ένα γραφείο ξύλινο με ένα pc πάνω σε ένα χώρο με άλλους πιειτσντάδες που γράφουν αδιαλλείπτως κώδικα, κάνουν διαλείμματα με facebook και blogs και πάνε έξω για τσιγάρο και φτηνό φραπέ στο κυλικείο.
Φεύγεις νωρίς που λες, αλλά έχεις δρόμο να κάνεις. Πάντα έχεις δρόμο να κάνεις βασικά, ακόμα και αν δεν το ξέρεις. Και πάντα θα έχεις δρόμο να κάνεις. Γιατί όπως είπε και κάποιος χαζός, όταν τελειώσει ο δρόμος, τι σκατά σου μένει;
Όταν φεύγεις νωρίς όμως πάντα έχεις κέφια. Γιατί έχεις περισσότερο χρόνο για σένα, εκεί που συνήθως απλά πας σπίτι και ψοφάς αν δεν έχεις κέφια να βγείς, ή βγαίνεις ψόφιος για να βγείς και να μη γκρινιάζεις μετά στο ήμισυ οτι δεν βγαίνεις και δε σου αρέσει, και τα λοιπά.
Ωπα ρε, σαν πολλή μιζέρια δεν έπεσε; Ναι οκ απλά αισθάνομαι ελαφρώς αδικαιολογήτως κουρασμένος τώρα αλλά οκ, θα μου περάσει.
Φεύγεις επιτέλους που λες, και η ώρα είναι μόνο 5 και γουστάρεις. Και κάνεις σχέδια. Γιατί όταν έχεις χρόνο θες να κάνεις πράγματα. Τι θα κάνουμε σήμερα; Βόλτα; Σινεμά; Μήπως να πάμε για φαγητό; Όχι,όχι και όχι. Σήμερα έχεις και κέφια και χρόνο. Θα τα συνδυάσεις όλα σπίτι σου. Ναι και τη βόλτα. (Δεν κατάλαβα, 40 κάτι χιλιόμετρα δρόμος, δε μετράνε για βόλτα;). Ναι αλλά τι μαγειρεύουμε μωρέ;
Στο γνωστό σουπερμάρκετ επικρατεί ένας αναβρασμός και μια αναμπουμπούλα, καθότι και άλλοι έχουν φύγει κατά τις 5 απο ο,τι φαίνεται και έχουν ακριβώς την ίδια ή σχεδόν παρόμοιες αλλά εντελώς διαφορετικές, ιδέες με σένα.
Στέκεσαι σκεφτικός μπροστά στον πάγκο των αλλαντοτυριών και υπολογίζεις γκουρμεδίστικες ιδέες. Σκέφτεσαι συνδυασμούς και λιγουριάζεις. Το καταλαβαίνεις από το γουργουρητό στο στομάχι και την πλημμύρα ξαφνικά στο στόμα.
Να φτιάξεις κάτι ιταλικίζον; Φρυγανισμένο ψωμάκι με προσούτο, λίγο ντοματούλα και φετούλα παρμεζάνα; χμμ.. ναι αυτά για ορεκτικό, αλλά.. χμμ, μήπως να τα κάνεις όλα αυτά μια ωραία πίτσα, προσθέτοντας και μανιταράκια φρέσκα και μια ωραία μοτσαρέλλα; χμ..
μπα, καλύτερα να το γυρίσεις σε κάτι ελαφρύ σήμερα, μην το ξαναξεφτιλίσεις πάνω που έχασες τις μπύρες των χριστουγέννων..
Να φτιάξεις κάτι σχιστομάτικο; Να μπουρδάρεις στο περίπου-γουοκ σου κοτοπουλάκι, κρεμμυδάκια, πιπεριές, λίγο τζίντζερ, ζωμό και να ρίξεις κανα δυό κουταλιές σάλτσα σόγιας και μετά νουντλς; μμμμμ.. και δυό κουταλίτσες καυτερή πιπεριά ίσως. Μπα, θα πεινάς πάλι σε μια ώρα μετά και μάλιστα θα έχεις τρελλή λιγούρα για γλυκό.
Ο γαστριμαργικός διάβολος στο μυαλό σου ξυπνάει την ώρα που το βλέμμα σου περνάει σχεδόν αδιάφορα πάνω από τα βιολογικά κρέατα στο ψυγείο. Και ξυπνάει και ελαφρά οργισμένος, δύστροπος και λιμασμένος ως συνήθως. Σου ψυθιρίζει αργά, ανατριχιαστικά, σα γκομενάκι που έχεις μεθύσει στο μπαρ και αποφάσισε φορ φακς σέϊκ να σου κάτσει ρε κακομούτσουνε. Σου λέει "παϊδάκια"... "έχεις και κάρβουνα σπίτι, θα ανάψεις τη μικρή ψησταριά, σε 20 λεπτάκια θα είναι έτοιμη η φωτιά. Μέχρι να γίνει, θα φτιάξεις λίγη τυροκαυτερή με τη γαμάτη φέτα που σου φερε η μανούλα. Ή μπουγιουρντί καλύτερα. Δώσε τη φετούλα στο πήλινο, ψιλόκοψε μέσα και λίγη γραβιέρα, μπούρδαρε μια κουταλιά ντοματούλα, καυτερή πιπεριά, ρίγανη και βουρ στο φούρνο. Ε φανταστικέ μου λιγούρη; Και μολις μπει στο φούρνο, πλάκωσε τα παϊδάκια στο αλατοπίπερο, χώσε ρίγανη μπόλικη και βάλτα φώκο. Και κόψε και λίγο ψωμί να λαδώσεις να βάλεις πάνω στη σχάρα μετά. Και δες τη λεμονιά αν έχει κανα λεμόνι να τα πνίξεις όλα. Θα κοπανήσεις και μια μπύρα και θα σαι άρχοντας..".. Η αλήθεια είναι ότι καμία γυναίκα δε σου χει μιλήσει ποτέ τόσο ρομαντικά.
Χαλυβδώνοντας τη θέλησή σου στέλνεις το γαστριμαργικό δαίμονα να παίξει στα τυριά (έχει μεγάλο κόλλημα με την κρητική και ναξιώτικη γραβιέρα και το λαδοτύρι, αλλά τον βλέπεις να σαλιαρίζει και κάτι τσένταρ και στίλτον). Όχι, σήμερα δε θα φας παϊδάκια, γιατί άμα συνεχίσεις έτσι, όταν θα πας για εξετάσεις, θα εμφιαλώσουν το αίμα σου και θα το πουλάνε ως άλειμμα για πρωινό σε γκέτο βρυκολάκων.
Κόβωντας βόλτες στο σουπερμάρκετ περνάς αδιάφορα μπροστά από τις γκοφρέτες και τα πάμπερς, αλλά πισωγυρνάς για να τσιμπήσεις τρείς σοκολατίτσες 72% με αμύγδαλα. Εξαιρετικό πράμα. Τσιμπάς και ένα σαπούνι και ένα απορρυπαντικό για το πλυντήριο πιάτων (ΠΟΣΟ ΚΑΝΕΙ; Τι λέτε ρε παιδιά.. δεν πάτε καλά..) και μετά χτυπάς και κωλοπέϊπερ έτσι γιατί ψιλιάζεσαι ότι τελειώνει. Χαρτοπετσέτες, ως συνήθως, δεν παίρνεις. Δεν ξέρεις γιατί αλλά ένα από τα πράγματα που πάντα ξεχνάς είναι οι χαρτοπετσέτες. Πάντα όμως.
Ευτυχώς που το ξεχνάς βέβαια. Χρησιμοποιείς τις κλασσικές πετσέτες της κουζίνας και κάνεις και οικολογική οικονομία στο χαρτί. Ή τουλάχιστον έτσι έχεις αποφασίσει να δικαιολογείς τη γυφτιά σου.
Ήρθε η ώρα όμως να συγκεντρωθείς στο στόχο σου. Το λόγο που ήρθες. Ο γαστριμαργικός δαίμονας κολυμπάει στις παρμεζάνες και τα γκούντα και ήρθε η ώρα να ψωνίσεις πριν σε δει και σε βάλει να πάρεις 4 κιλά προβατίνα να τα τσακίσεις με πατάτες τηγανητές.
Με γοργές κινήσεις τσιμπάς ένα διχτάκι πατάτες και ένα διχτάκι κρεμμύδια (βιολογικά, τώρα που μας παίρνει ακόμα). Για κάποιο περίεργο λόγο στο μυαλό σου αναβοσβήνει η λέξη "φοντύ, φοντύ ,φοντύ, φοντύ" . Με τιτάνια προσπάθεια αποφασίζεις να την ξεκολλήσεις απο κει, ειδικά βλέποντας ότι μάλλον θα σκεφτείς και τη λέξη "σοκολάτα" δίπλα. Ασθμαίνοντας και ιδρώνοντας το ξεχνάς. Σχεδόν τρέχοντας πας, πλησιάζεις τον πάγκο του χασάπη και λες όσο πιο γρήγορα μπορείς "ένα κιλό νουά". Βασικά βγαίνει σαν κινέζικα του στυλ "ενακίλο νούα" γιατι ο στομαχοδαίμονας σε πήρε χαμπάρι και γυρνάει προς τα σενα γρυλλίζοντας. Τσιμπάς το κρέας και τρέχεις γρήγορα προς τα ταμεία, αρπάζοντας στο δρόμο και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Ναι λεμονάτο κατσαρόλας θα το κάνεις, με πουρέ (έχεις γάλα σπίτι; εχεις έχεις, να τρίψεις μέσα και λίγη γραβιέρα να γίνει μαστιχωτός), αλλά δε σου αρέσουν ιδιαίτερα τα λευκά κρασιά και εκείνη τη στιγμή να πάνε να κοψουν τα λαρύγγια τους οι ειδήμονες.
Μέχρι να πληρώσεις και να βγεις έξω, ο δρόμος έχει πήξει πλέον. Ορδές λιμασμένων οικογενειαρχών με τα πάμπερς και τα βρακολάστιχα στις τσάντες τους κορνάρουν ανηλεώς στη Highway to hell που έχεις πάρει και οδηγεί στο δικό της γραφείο.
Ανάβεις τσιγάρο και βάζεις το σιντάκι με τους AC/DC , ανοίγεις τα παράθυρα και σκας στα μούτρα των τριγύρω σου τις τσιρίδες "I'm on a Hiiiiiiiiiiigwaay to heeell.." γκαα γκα "Ι m on a hiiiiiighway to heeell". Ρουφάς τζούρα χολμπορνάκο και τραγουδάς, αποφασισμένος πως θα αργήσεις, αλλά πλέον δε σε νοιάζει.O διπλανός οδηγός σου σε κοιτάει και χαμογελάει πονηρά. Παρ'όλη την κοστουμιά του, καταλαβαίνεις πως είναι δικός σου άνθρωπος. Πράγμα που επιβεβαιώνεται όταν για λίγο δυναμώνει το δικό του και ακούς από μέσα τον DiAnno να τραγουδάει το Wrathchild.
Τελικά δεν αργείς και τόσο. Φτάνεις στο γραφείο της σε κανα 20λεπτο.(Ενώ θα έπρεπε να κάνεις γύρω στα 5 1/2 , 6 παρα 25 το πολύ, λεπτά). Τη βλέπεις να κατεβαίνει τις σκάλες και σκέφτεσαι..
Όχι ρε βόδια, δε σκέφτεσαι τι ωραία που είναι και πώς λάμπουν οι πράσινες γαλότσες με τα λουλουδάκια, σκέφτεσαι πόσο αργά πάει και "¨αντε παιδάκι μου, προχώρα, δε χρειάζεται να σαι κομψή τέτοιες ώρες, πεινάω!!!" . Φυσικά δεν πάει αργά, απλά εσύ πεινάς. Τόσο πολύ που στο μυαλό σου βλέπεις το νουά να τσιτσιρίζει στην κατσαρόλα (σκέτο, ούτε βούτυρα ούτε λάδια, τίποτα) και ετοιμάζεσαι να το σβήσεις με λίγο κονιάκ, ή ουϊσκι. Τα κρεμμύδια είναι ψιλοκομμένα ήδη και θα τα φουντάρεις μετά. Να καραμελώσουν με τους χυμούς του κρέατος, να μπουρδάρεις και το λεμονάκι με το κρασί μέσα, να το αφήσεις να γίνει λουκούμι..
Όλα αυτά έχουν γίνει μέχρι εκείνη να κατέβει τις σκάλες.
Της δίνεις ένα πεταχτό φιλί και ξεκινάς το αυτοκίνητο φεύγοντας λες και μόλις λήστεψες την κεντρική τράπεζα της Ζυρίχης και σε κυνηγάει η αστυνομία, ο στρατός, τα ΛΟΚ και ο σύλλογος Σοδομιστών-Καννιβάλων Άνω Τρούμπας.
Σου λέει τι έγινε στη δουλειά σήμερα και εσύ παραδόξως, ακούς. Για να ξεγελάσεις τον τυραννόσαυρο που μουγκρίζει μέσα σου, μπορείς ακόμα και να πας σε συναυλία της Στέλλας Πετσετάκου και να δείς μη σου πω και κομεντί με θέμα το γάμο.(ο υποφαινόμενος δε γνωρίζει βέβαια αν υπάρχουν και κομεντί με άλλο θέμα). Στη δουλειά της τα γνωστά, μην τα βγάλουμε παραέξω, κυκλοφορούν και απολύσεις.
Σιγοτραγουδάει το "Are we human or are we dancer?" , στίχο που βρίσκεις εξαιρετικά κακόγουστο στιχουργικά και αποδεικτικό της απέραντης αταλαντοσύνης του συντάξαντα αυτόν. Ευτυχώς αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ευφυία της και το μετατρέπει σε "are we human or are we cancer?" πραγμα που σου αρέσκει.
Φτάνετε σπίτι.
Δέσιμο ο σκύλος, γιατί ως συνήθως αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως υποψήφιο φαγητό.
Τη βάζεις μέσα, ρίχνεις στη σόμπα μερικά καδρόνια, φώκο, ξαναλύνεις το σκύλο μην συφιλιάσει δεμένος όλο το απόγευμα και πας στην κουζίνα.
Εσύ, το νουά και οι κατσαρόλες.
Επιτέλους μόνοι.
Χαμογελάς.
Are we human or are we cancer καλε;
Ξαναχαμογελάς, και πιάνεις το μεγάλο μαχαίρι.
Την κοιτάς κρατώντας το μαχαίρι και χαμογελώντας ..περίεργα..
δυστυχώς δεν τρομάζει ιδιαίτερα επειδή είναι κουρασμένη και αυτή.
Mental note άλλη φορά να χαμογελάς τρομαχτικά κρατώντας το ταϋλανδέζικο μαχαίρι. Είναι πιο τρομακτικό από του κουζινομάχαιρο του Μάκρο.
Σηκώνεται, ανοίγει το μπουκάλι και βάζει δυό ποτηράκια κρασί.
Σκέφτεσαι να τη χουφτώσεις λίγο, αλλά είπαμε. ΠΕΙΝΑΣ.
Τη στέλνεις στο σαλόνι.
Κοιτάς το νουά.
Το μαχαίρι σηκώνεται, και αρχίζουμε...
Subscribe to:
Posts (Atom)