Πώς να αποφύγετε το σεξ

Και έλεγα ότι δεν έχω καμιά ιδέα να γράψω ποστάκι, αλλά ευτυχώς υπάρχουν τα γνωστά chain mails και σωνόμαστε που και που..

Μου στείλανε προ ολίγου αυτό το εξαιρετικής ευφυίας κείμενο που τιτλοφορείται "Αττάκες για να ρίξετε γυναίκες" . Για το καλό της ψυχικής μου υγείας αρνούμαι να δεχτώ ότι κάποιος το γραψε σοβαρά αυτό, γιατί μόνο εις λοβοτομημένος ανήρ θα τα πίστευε αυτά και όπως ξέρουμε η λοβοτομή ως πρακτική έχει κοπεί από τότε που παίχτηκε στον κινηματογράφο το From Hell.

Λοιπόν, με μαύρα γράμματα οι "αττάκες για να μην κάνετε σεξ ποτέ", με κόκκινα σχολιάζουμε..

 

 

1. Με κάνεις να λιώνω σαν γρανίτα το καλοκαιράκι...

Ρε κλάμπανε, πραγματικά, όχι δηλαδή, θα το πείς αυτό ποτέ σε γυναίκα; Και τι περιμένεις να σου απαντήσει ; Φέρε καμιά χαρτοπετσέτα μη μου στάξεις στο φόρεμα;

2. Είσαι κουρασμένη; (Οχι) - Θα έπρεπε, γιατι όλη μέρα στριφογυρνούσες στο μυαλό μου..

Σιγά το μεγάλο γύρο που έκανε..

3. Πως αισθάνεσαι που είσαι η πιο όμορφη γυναίκα σε αυτό το δωμάτιο ;

Αντίθετα με σένα που πρέπει να νοιώθεις πολύ μειονεκτικά που είσαι το μεγαλύτερο βόδι στο δωμάτιο.
4. Κάτι πρέπει να έπαθαν τα μάτια μου γιατί δεν μπορώ να τα πάρω από πάνω σου !

 

Ξέρω, δεν έχουν που να στηριχτούν βασικά, απο πίσω δεν υπάρχει τίποτα.

5. Κοπελιά, πιστεύω να έχεις δίπλωμα οδήγησης, γιατί με οδηγείς στην τρέλα !

Ναι ρε ζώο, πες της να μην τρέχει κιόλας μη σας κόψουν καμιά κλήση οι νευρολόγοι

6. Κοπελιά κάτι έχεις πάνω στον πωπω σου. Τα μάτια μου !

Προκαλώ το σύμπαν να κάνει τέτοιο πέσιμο (δε θέλω ζαβολιές, πχ να έρθει ο Jackman ή ο Crow και να μου πουν ότι έπιασε) και να δουν αποτελέσματα. Αν πιάσει μία φορά στο τρισεκατομμύριο εγώ θα...

Χμ.. μπα άσε, υπάρχουν και χαζές...

7. Κοπελιά , θες να τα φτιάξουμε; Βγάζω πιο πολλά από όσα μπορείς να ξοδέψεις !

Μου αρέσουν οι αισιόδοξοι άνθρωποι αλλά φίλε μου δεν έχεις καμία ελπίδα. Οι άτιμες είναι ο μεγαλύτερος χρηματοαπορροφητικός παράγων στο γνωστό και άγνωστο σύμπαν. Την πάτησες
8. Ελπίζω να ξέρεις τεχνητή αναπνοή , γιατί μου έχεις κόψει την ανάσα !

 

Σου χει συμβεί πολλές φορές ήδη ε; Και ξέρεις, χωρίς οξυγόνο ο εγκέφαλος ρετάρει.. κακόμοιρε
9. Πρέπει να είσαι από το διάστημα, γιατί μπορώ να δω τα αστέρια στα μάτια σου !

 

Ναι αλλά δε θα την καρφώσεις στους Αμερικάνους ε; Δεν έχει καμία όρεξη να την κλείσουν στην Area 51 και να της βάζουν ιατρικά εργαλεία σε περίεργα σημεία του σώματός της.
10. Απο ποιο δρόμο να πάω για να φτάσω στην καρδιά σου ;

 

Άσε, δράμα, τα χουν κλείσει όλα οι αγρότες

11. Γειά σου , είμαι ο κ. Τέλειος . Κάποιος μου είπε οτι με ψάχνεις...

Δεν αντέχω πρωινιάτικα, πραγματικά.. θα ξεράσω..

12. Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά ή να ξαναπεράσω σε κανα τέταρτο;

Αυτό παραδόξως, λίγο παραλλαγμένο έχει πιάσει.. (χωρίς έρωτες και τέτοια..είχε γίνει μετάλλαξη στην αττάκα..)

13. ( Για να σου πεί το όνομα της ) . Μόλις σε είδα λιποθύμησα, έπεσα και χτύπησα. Μου έκανες ζημιά θέλω τα στοιχεία σου !

Θα σου πει οτι δουλεύει στη CIA και άμα σου πει το όνομά της πρέπει να πεθάνεις. Πράξη η οποία και θα ωφελήσει τα μάλλα το λεγόμενο gene pool της ανθρωπότητας.

14. Τα μάτια σου έχουν το ίδιο χρώμα με την πόρσε μου...

Και τα περιεχόμενα του κρανίου σου το ίδιο χρώμα με τα προϊόντα της πέψης ρινόκερου με γαστρεντερίτιδα.

15. Μήπως σου βρίσκετε κάνενας χάρτης , γιατι χάθηκα στα μάτια σου !

Πάλι χαμένος μας έτυχε γαμώ την τύχη μου..

16. Υπάρχει κανένα αεροδρόμιο εδώ κοντά ή η καρδιά μου απογειώθηκε ;

Τζίζουζ.. Κηροζίνη σνιφάρεις ρε διάολε;

17. Είσαι σαν τη gillete ( ξυριστική μηχανή ) . Οτι καλύτερο για την άνδρα !

Και συ σα στρατόπεδο. Τίγκα στην τεστοστερόνη και η μαλακία πάει σύννεφο. (είναι τόσο εύκολο.. σα να πυροβολείς χρυσόψαρα σε γυάλα. Εξ επαφής. Με δίκανο. Με σφαίρες για ελέφαντες..)

18. Μωρό μου , είσαι για καμιά "ναυμαχία" στη μπανιέρα μου ;

Προτιμάνε τα τρικάταρτα από τα κανώ. (ξέρω, δράμα.. και εγώ με πιρόγα, που πάω..)

19. - Εχεις βελόνα και κλωστή ;- (Οχι, γιατί;) - Γιατί με έσκισες !

Να αλλάξεις ράφτη ρε μαλάκα.

20. Είσαι τόσο καυτή που όταν σε κοιτάζω μαυρίζω !

Άμα πλενόσουν και λίγο μπορεί να άσπριζες. Γλίτση

21. Είσαι τόσο γλυκιά που μου προκαλείς πονόδοντο !

Σου χει ανέβει και το ζάχαρο. Πάρε μια τριντέντ και μια ένεση ινσουλίνης και άντε...

22. Εκτός από το να προκαλείς σεισμό στο πέρασμα σου , τι άλλο κάνεις στη ζωή σου;

Είμαι σεισμολόγος.

23. Δέχεσαι νέες αιτήσεις για το fun - club σου ;

Εκτός του οτι γράφεται fan-club και κατάλαβα ότι το ΛΕΣ ανορθόγραφα, σε fan-club δεν υπάρχουν straight άντρες συνήθως. Οπότε τι να σου πω, εκτός αν είναι από αυτές που τρέχουν στις Γιουροβίζιον και στις Βισσοβανδές....

24. Μήπως είσαι διακοσμήτρια , γιατί μόλις μπήκες στο δώματιο ,μου φαίνεται πιο όμορφο !

Για να λες "στο δωμάτιό μου" και όχι "στο σπίτι μου" μάλλον μένεις ακόμα με το μπαμπά και τη μαμά, πράγμα που εξηγεί γιατί στα 30 σου την πέφτεις ακόμα τόσο άθλια

25. Τελικά θα με φιλήσεις ή θα αναγκαστώ να γράψω ψέμματα στο ημερολόγιο μου;

Γράφεις και ημερολόγιο μωρή Κάντυ Κάντυ; Γράψε ψέμματα και βάλε δίπλα και ένα σκιτσάκι με ένα δακρυσμένο ματάκι. Χάϊντι, ε Χάϊντι.

26. Αν ήσουν λέξεις γραμμένες σε χαρτί , θα ήσουν η τέλεια εκτύπωση !

Και συ αν ήσουν λειτουργικό θα ήσουν Windows ME. Τελείως άχρηστα, αναξιόπιστα και κανείς ποτέ δεν τα συμπάθησε.
27. Θα μου δώσεις μια φωτογραφία σου για να ξέρω τι δώρο θα ζητήσω απο τον Αι Βασίλη του χρόνου;

 

Πότε τελειώνεις το δημοτικό είπαμε;

28. Τι θα πιείς; Βότκα , Ουίσκι , Κοκα κόλα , εμένα;

Σιγά μην πιεί τήλιο ρε χαλβά. Πιάσε ένα μπέρμπον.

29. Ελα να μείνεις στην καρδιά μου , δε θα πληρώνεις νοίκι !

Είχε και ένα φεγγάρι σαν κομμένο νύχι, άλλο να στο λέω, άλλο να σου τύχει ε; ρε που μπλέξαμε.. μ'αρέσει όμως που είσαι γενναιόδωρος. Άμα η καρδιά σου είναι σε κανα Παλιό Ψυχικό να την πουλήσεις. Θα πιάσεις καλά φράγκα.
30. Δε με ξέρεις απο κάπου;

 

Δεν συχνάζουν ωραίες στην ιχθυόσκαλα ρε βρωμερέ μπακαλιαρόφατσε.

31. Συγνώμη , πρέπει να χάθηκα! θα με βοήθησεις να μάθω που πηγαίνεις ;

Τι διάολο, έχουμε πήξει στα χαμένα..

32. Συγνώμη μόλις κατάλαβα οτι ενδιαφέρεσαι και θέλω να σου πώ οτι και εγώ ενδιαφέρομαι !

Σοβαρά; Μπράβο. Και πότε άρχισες να ενδιαφέρεσαι για εγχείρηση αλλαγής φύλου; Εκείνη από τη β' γυμνασίου :p

33. Ο θεός θα πρέπει να είχε πολλά κέφια , όταν σε έφτιαξε !

Και μάλλον μαλαφράντζα και κωλοπετούρα όταν έφτιαξε εσένα

34. Κάνε μου μια χάρη , πες στο αγόρι σου πόσο τυχερό είναι !

Θα το πει στην κοπέλα της. Τη φωνάζουμε Οδυσσέα και είναι νταλικέρισσα.

35. Θα μου δώσεις το νούμερο του κινητού σου , γιατί το δικό μου το ξέχασα !

Και κάπως έτσι γεμίζουν τα κινητά των απανταχού μαλάκιδων με ψεύτικα τηλέφωνα..

36. Μήπως είσαι η θεά Αφροδίτη ;

Μπορεί. Εσένα για Ήφαιστο σε κόβω. Κοντό και κακάσχημο

37. Μοιάζεις πολύ με τη τρίτη μου κοπέλα. (Γιατί ποσές σχέσεις είχες;) ΔΥΟ!

Γκουσγκούνη μου εσύ..ΈΜΠΕΙΡΕ! Ακούραστε εργάτη του έρωτα! Λαβερμάνα! Σεξομηχανή! Σάιμποργκ του κρεβατιού! Λορντ οφ δε στρινγκς!

38. Να η ευκαιρία που έψαχνες για να με γνωρίσεις !

Βασικά αυτή είναι η ευκαιρία που έψαχνε για να γελάσει.

39. Γειά σου γατούλα .Θές να περάσεις μια απο τις 9 ζώες σου μαζί μου ;

Είπε το κριάρι στην τίγρη..

40. Νομίζω κάπου σε έχω ξαναδεί . Στα όνειρα μου.

Συνέχισε να κοιμάσαι μπας και ησυχάσουμε

41. Γειά σου με λένε (όνομα) . Βάζω για βουλευτής το 2016 και θα χρειαστώ την ψήφο σου. Γράψε μου το τηλέφωνο σου να σε πάρω να σου πώ το πρόγραμμα μου

Από πρωτοτυπία δε λέω, καλά πάμε. Αλλά από ποιότητα, πάμε για χρυσό στους Ολυμπιακούς Χαζομάρας. Και απο ο,τι φαίνεται και από τις άλλες αττάκες εδώ μέσα, ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος..

42 . Ο Σωκράτης είπε να έχουμε το γνώθι σ'αυτόν. Εγώ το έχω αλλά τώρα θα ήθελα να γνωρίσω και σένα !

Προτιμούν τον Ηράκλειτο και το "τα πάντα ρει" για αυτό την κάνουν.

43. Αχ και να μούν το κραγιόν σου !

Δεν αγοράζουν κραγιόν από πάγκους.

44. Εχω καρκίνο και πεθαίνω ! Θα μου δώσεις τη χαρά να βγώ ραντεβουδάκι για τελευταία φορά !

Στον εγκέφαλο τον έχεις κακομοίρη ε..

45. Αγόρασα μια γατούλα απο το petshop και μου είπε ότι θέλει οπωσδήποτε να σε γνωρίσει ..

Να την πας στο τσίρκο. Αμα μιλάει θα βγάλει φράγκα

46. Μπορεί να μην είμαι ο πιο όμορφος άντρας εδώ μέσα , αλλά είμαι ο μοναδικός που βρήκε το θάρρος να σου μιλήσει !

Ναι και αυτό έχει πιάσει, όχι ακριβώς έτσι.

47. Νιώθω σαν τον Richard Geere. Στέκομαι δίπλα σε μια Pretty Woman !

Επίσης είσαι και παππούς. Το Pretty woman βγήκε το 82.

48. Μακάρι να ήμουν δάκρυ σου ! Να γεννιόμουν στα μάτια σου , να ζούσα στα μάγουλα σου και να πέθαινα στα χείλη σου !

Αμα σε άκουγε ο Καρυωτάκης πραγματικά θα ξανααυτοκτονούσε από τη ντροπή του λέμε

49. Αν κάθε φορά που σε σκεφτόμουν έπεφτε ενα αστέρι ο ουρανός θα ήταν άδειος

Αν κάθε φορά που την σκεφτόσουν γέμιζε ένα κ εκατοστό του κρανίου σου, τώρα μπορεί και να είχες εγκέφαλο.

50. Αν ο θεός έφτιαξε κάτι πιο όμορφο από εσένα , σίγουρα θα το κράτησε για την πάρτη του

Ναι είναι γνωστός τσιφούτης και μοναχοφάης. Να φανταστείς το γιό του τον σταύρωσε γιατί του φαγε ένα κιντερ μπουένο.

51. Αν δεν υπήρχε ο ήλιος θα ήσουν σίγουρα το πιο καυτό πράγμα !

Κρύε

52. Αν η ομορφιά ήταν χρόνος θα ήσουν η αιωνιότητα !

Και αν η μαλακία ήταν χώρος εσύ θα ήσουν η Σαχάρα

53. Αν η νοσταλγία μου ήταν άσπρη και το πάθος μου ήταν μαύρο , τότε η αγάπη μου για σένα θα ήταν σαν σκακιέρα .

Να ξερες να παίζεις και σκάκι..

54. Αν το νερό το λέγανε ομορφιά , τότε έσενα θα σε λέγανε ωκεανό

Και αν η χαζομάρα λεγόταν Μήτσος εσένα θα σε λέγαν Μητσάρα.

55. Αν ήσουν δάκρυ στα μάτια μου δε θα έκλαιγα ποτέ για να μη σε χάσω .

Άμα σε κλοτσήσει στα καλαμπαλίκια λες να το αποφύγεις το κλάμα;

56. Τελικά τα πόδια σου που ακριβώς τελειώνουν;

Σε κατ εκδοχήν σημείο. (κάνουμε και φιγούρα δηλαδή και λοιπά και λοιπά)

57. Συγνώμη μου είπες κάτι προηγουμένως; (Οχι) Ωραία λοιπόν ξεκίνα να μου το πείς τώρα !

................... (συνέχεια της σιωπής, όπως και προηγουμένως)

58. Εχει πολύ ζέστη εδώ μέσα ή απλά εσύ ζεσταίνεις την ατμόσφαιρα;

Φύγε μπροστά από το τζάκι, θα πάρει φωτιά ο κώλος σου

59. Πρέπει να νύχτωσε έξω γιατί όλο το φως μπήκε εδω μέσα απο τη στιγμή που μπήκες !

Επειδή καταλαβαίνουν από υποννοούμενα οι γυναίκες, καμία δε θα ενθουσιαστεί αν ψιλιαστεί ότι την αποκαλείς αμπαζούρ.

60. Θέε μου, πριν σε γνωρίσω νόμιzα οτι είμαι gay !

Είσαι. Και κεινη πριν την πουν Αγγέλα τη λέγανε Βαγγέλα.

61.Βοήθεια πνίγομαι , γρήγορα δώσε μου το φιλί της ζωής !

Που είναι μια θηλειά όταν τη χρειάζεσαι..

Θα μας φαν τα μαιευτήρια

Δε μας φτάναν οι γάμοι, αρχίσαν και οι εγκυμοσύνες.

Δε λέω, καλά περνάμε στους γάμους. Πάμε, βάζουμε τις ωραίες μας κοστουμιές (που φυσικά τις έχουμε μόνο για τέτοιες περιστάσεις), τρώμε, πίνουμε, γελάμε, χαζολογάμε και με κανα ζουμπουρλούδικο θηλυκούλι, συναντάμε παλιούς γνωστούς που έχουμε να δούμε χρόνια και που αν μας ενδιέφεραν δεν θα είχαμε να δούμε χρόνια, ωραία φάση.

Αλλά τι μανία τις έπιασε φέτος. Είπαμε γ....τε γιατί χανόμαστε, αλλά εσείς του δώσατε και κατάλαβε. Οι άλλοι μου ετοιμάζουν το βαφτιστήρι, το οποίο είναι 5 μηνών και μάλλον βαφτισιμιός κιόλας, η Π. είναι και αυτή στον τρίτο μήνα και πρίν λίγο μου έστειλε ένα mail και η Χ. , και αυτή στον 5^ο μήνα.

Ρε θα με ξεπαραδιάσετε ρε! Πάνω που είπα φέτος να μαζέψω κανα φράγκο στην άκρη για φιλανθρωπικούς σκοπούς (Κούβα, Ιαπωνία, Σεϋχέλλες, Μαυρίκιο, δεν ξέρω, κάπου τεσπα)

(ή και 47άρα full HD, blue ray και ένα σετάκι ηχεία της Klipsch), τσουπ, με πήξατε στις εγκυμοσύνες. Η Κούβα θα γίνει λούτρινες αρκούδες και μαλλιαρά ανδρείκελα και η Ιαπωνία θα γίνει στράτες και βιβλία αστροφυσικής και θεωρίας εξέλιξης (για το βαφτιστήρι, να μαθαίνει απο μικρό, μην αρχίσει και μου λέει για Αδάμες και Εύες και κόκκινα μήλα). Η τηλεόραση τη βλέπω κλαίγοντας να μετατρέπεται σε κουδουνίστρες και τα Klipsch σε φορμίτσες και αγκαλίτσες καληνύχτα, σαλιάρες, πιπίλες και συσκευές αποθήκευσης μεταχειρισμένων πάμπερς. (υποχθόνιος ήχος αναγούλας)

Καλά η Ιαπωνία μπορεί να τη γλυτώσει αν περάσει το paper και πάμε στο συνέδριο.

Έστω το San Diego να μας κάτσει ρε αδερφέ!
Πάνε ξαμολάνε παιδιά αβέρτα.. Τι διάολο, τηλεόραση δεν έχουν σπίτια τους;

Βέβαια υπάρχει και ένα θετικό σε όλη αυτή την κατάσταση, για μένα, αλλά δυστυχώς όχι οικονομικό.

Οι βόλτες με τα μωρά κύριοι.

Ω ναι.

Χάρη θα κάνω στους ξενυχτισμένους και ταλαιπωρημένους γονείς, που μετά από δυό τρείς μήνες αϋπνίας με το νεογέννητο βλαστάρι τους, θα πουλάνε ακόμα και τα συμπεθέρια τους στη Βαρβάκειο για το πάσχα για δυό ώρες ησυχίας και ροχαλητού.

Και , σημαντικότερο, θα μπορώ να βγαίνω τσάρκα με το βαφτιστήρι –κυρίως- και να έχω τις γνωστές σκηνές συγκίνησης, γουτσου γούτσου, αχ τι καλό που είναι , σας μοιάζει (δεν είναι δικό μου μωρή), πήρε από τον πατέρα του (σοκιν απάντηση : Μπα, τον ξέρετε;Γιατί εμείς ακόμα τον ψάχνουμε) κλπ κλπ κλπ από διάφορες εις τον δρόμο περιφερόμενες γυναίκες της κατηγορίας "εγώ ποτε θα γίνω μάνα επιτέλους, είμαι ήδη 22 και οι γονάδες μου διαμαρτύρονται περισσότερο και από τους αγρότες στην εθνική γαμώ την αναπαραγωγική μου διαδικασία".

Δηλαδή, συγγνώμη κιόλας, αλλά τα μωρά σας εγώ θα τα χρησιμοποιήσω αναίσχυντα ως γυναικομαγνήτες. (Όχι καλή μου είσαι καλά που θα κάνω εγώ κάτι με αυτές ; Είναι δυνατόν ΕΓΩ να φλερτάρω σοβαρά γυναίκα που θα εντυπωσιαστεί από μωρό; Είναι το δεύτερο χειρότερο αμέσως μετά τις γνωριμίες σε γάμους. Μακριά και αλλάργα. Χμμ.. ε..βλέπω ότι τα επιχειρήματά μου δεν... οχι πάλι το καλό ΤΗΓ.. ΟΧΙΙΙΙ ΘΑ ΧΑΛΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΑΠΟ ΠΟΛΥΤΕΦΛΟΝ ΚΑΙ ΤΡΙΜΕΘΥΛΙΚΗ ΠΑΡΑΦΛ.... ΑΑΑΑΑΑΡΚΧΧΧΧΧ...) (Note to self : ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΠΛΟΓΚ, ΚΡΥΒΕ ΤΑ ΤΗΓΑΝΙΑ. Και τα τσόκαρα. Και το κουζινομάχαιρο. Και το πιάνο. Ποτέ δεν ξέρεις. )

Ναι που λέτε, θα βγάζω τα κουτσούβελά σας βόλτα στις παιδικές χαρές, στους παιδότοπους, στα Αηδονάκια, στο Mall, παντού. Θα πιάνω κουβέντα με τις μοναχικές μανάδες. Μπορεί και να σκαρώνω και τις δικές μου ιστορίες να τους λέω. Αυτό το χω. Τι φούμαρα έχω πουλήσει σε κάτι διαδρομές Αθήνα-Θεσσαλονίκη με το μουτζούρη, άλλο πράμα.. Μπορεί να εφαρμόσω το μοντέλο, "Το κανε και με παράτησε με τον κολλητό μου+δε μπορώ να εμπιστευτώ καμιά σας τώρα πλέον, δε θέλω τη συμπόνοια κανενός,πωλείται όπως είναι επιπλωμένο", το μοντέλο "Μας άφησε στη γέννα+μοναχικό δάκρυ κυλάει στο παγωμένο πρόσωπο" ή το πιο μάτσο μοντέλο "Δεν έχω ανάγκη καμία, έδωσα το πολύτιμο σπέρμα μου σε μια και σε 9 μήνες έτοιμος ο μουστακαλής". Θα δούμε, ανάλογα τα κέφια μου...

Τι να πω, 3 μωρά φέτος θα σκάσουν μύτη στην παρέα. Δύο το Μάϊο και ένα τέλη Ιουλίου..

Άντε κούκλες καλή λευτεριά.

Α και που είστε, με τους συζύγους σας σκεφτόμαστε να εισάγουμε και το νεωτερισμό του bachelor παρτυ για γέννα.

 

Βούπα βούπα βουυυυπα, βούπ Λιλί Μαρλέν

(Αττάκα Βέγγου στην ταινία που κάνει τον κουρέα και έρχονται οι Γερμανοί να πάρουν το θησαυρό στην αυλή του. Έτσι για να μην απορείτε)

Αφού ξεκουράστηκα, κοιμήθηκα μέχρι αηδίας και γενικά χαλάρωσα, επιστρέφω δημήτριος να κάνω έναν μικρό απολογισμό των 7 ημερών στη μαύρη ξενιτιά.

Κατ'αρχήν να διαλύσω το μύθο περί του "γλυκού κρύου" της αλλοδαπής. Δεν υπάρχει γλυκό κρύο και αλμυρό, ξινό ή πικρό κρύο. Υπάρχει κρύο. Όταν έχει -4 και ψιλοφυσάει, σου πέφτουν τα αυτιά και σου γίνεται ο παργαλάτσος κασάτος. Τέλος. Φυσικά και είχαμε προνοήσει και είχαμε πάρει μαζί τα κατάλληλα ρούχα, αλλά σε μια φάση ειδικά εγώ ζορίστηκα. Είχαν καταφέρει να παγώσουν τα πόδια βλέπουτε..

Τέλος πάντων, ας τα πάρω απο την αρχή.

Κατεβήκαμε στο αγεροδρόμιο του Μονάχου παραμονή Χριστουγέννων κατά τις 6 το απόγευμα.

Στας Ευρώπας όπως ξεύρετε η παραμονή δεν είναι το πάρτυ που κάνουμε εδώ πέρα. Εκεί ο κόσμοτας μένει σπίτια και τρώει οικογενειακά και δεν ξεμυτάει να πάει σε κλαμπ,μπουζουκλερί και λοιπά πολιτιστικά κέντρα. Οπότε και νέκρα παντού. Σχεδόν. 

Πάμε στη Sixt, παίρνουμε το αυτοκινητάκι μας (ένα focus sw εξαιρετικότατο) και ξεκινάμε για το Prien am Chiemsee που είχαμε κλείσει τις 4 πρώτες μέρες. Κάνω όμως μια μικρή χαζομάρα με το GPS και του βάζω συντομότερη διαδρομή, αντί για γρηγορότερη. Το οποίον σημαίνει ότι περάσαμε από όοοοοοοοοολα τα χωριά ενδιάμεσα. Βέβαια θαύμασα την εξαιρετική ακρίβεια του GPS όσον αφορά τη χαρτογράφηση, μια και μας πέρασε μέχρι και μέσα απο ψιλοϊδιωτικό δρόμο. 

Στη διαδρομή είχαμε κάποιες ανησυχίες του στυλ "ω ρε που πάμε τώρα, θα μας φάνε οι αρκούδες, δε θα βρούμε τίποτα να φάμε εκεί πέρα, αχ όλα κλειστά θα είναι", πράγμα που με εκνεύρισε αρκετά, διότι όταν εγώ λέω κάτι είναι 1000000% σίγουρο και δε δέχομαι αμφισβητήσεις, αλλά τέλος πάντων. Φτάνουμε στο χωριό που λέτε, και πάμε να βρούμε να φάμε τίποτα, γιατί μας είχε κόψει. Φυσικά και βρήκαμε ένα κλασσικό "ταβερνάκι", 3χ3 και πλακώσαμε τα πρώτα μας λουκάνικα και τις πρώτες μας μπύρες. Ο Humma με το που είδε λουκάνικο του γυάλισε το μάτι και γύρισε 37 στροφές.  Με το που δοκίμασε και το εξαιρετικό μπυρόνι δε, νομίζω ότι του ψιλοσηκώθηκε κιόλας. Συγγνώμη, κακή έκφραση. Νομίζω ότι είχε και μια ελαφρά στύση.  Τέλος πάντων. Αφού κοπανήσαμε 3,4 μπυρίτσες, μπορεί και 5, ίσως και 6, δεν ξέρω, είπαμε να πάμε για τούφες γιατί απο ανήμερα Χριστούγεννα, ξεκινάγαμε πρόγραμμα... Παρεπιπτόντως, είχαμε στο εν λόγω ταβερνάκι και υψηλές γνωριμίες. Έναν γερμανορώσσο, ρωσσογερμανό, καμια 70αρια χρονών, πίτα, ο οποίος μου λεγε συνομωτικά πως η γυναίκα του είναι Βιετναμέζα, 44 χρονών, αλλά την φέρνει μια χαρά βόλτα. "Βλέπεις", μου λέει "αυτό χάνει αρκετά" (δείχνει το κεφάλι του), "αλλά αυτό δουλεύει ακόμα μια χαρά" (ε προφανές, τι έδειξε). Πλην του Ρώσσου απο το Νοβοσιμπίρσκ (δεν κάνω πλάκα, απο κει είπε ότι ήταν), γνωρίσαμε και έναν κλασσικό Βαυαρό τύπο, με κοντό δερμάτινο παντελονάκι και μουστάκι τούγκλα, ο οποίος μάλιστα καψουρεύτηκε αγρίως τη συνοδό μου. Μια και η συνοδός μου δεν είναι παρά φίλη και μόνο, προσφέρθηκα να του τη δώσω, με το αζημίωτο. Μιλάμε ο τύπος έφαγε κόλλημα. Μίλαγε η άλλη (ελληνικά) και ο Χέλμουτ την κοίταγε στα μάτια και χαζογέλαγε.. Θεός ο τύπος..                                                            Ο γαμπρός

Παμ παρακάτω..

Η δεύτερη μέρα μας βρήκε να βγαίνουμε απο το ξενοδοχείο και να δαγκώνουμε ο,τι προεξείχε.                       To ξενοδοχείο στο Prien με το ποταμάκι

Είχε ψιλοχιονίσει κιόλας το βράδυ και είχε έναν ψοφοοοο.. Ήταν και δίπλα σε ποταμάκι το ξενοδοχείο και έφερνε πράμα..Ε τέλος πάντων πήγαμε μια βόλτα στα γύρω χωριά, θαυμάσαμε τα τοπία με την πρασινάδα και τα δέντρα και μετά, ε τι άλλο, πήγαμε να φάμε.                                               Πρασινάδες                    Το κρύο φέρνει πείνα.. καίς θερμίδα κάργα λέμε

    Ομολογώ ότι η σούπα από κάστανα για πρώτο πιάτο ήταν μια αποκάλυψη, αν και το σνίτσελ για δεύτερο ήρθε πιο κοντά στις σαρκοφαγικές μου διαθέσεις..

Την επόμενη μέρα πήγαμε Σάλτσμπουργκ. Για την ακρίβεια πήγαμε στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ Σάλτσμπουργκ, μια και το να ακούσεις γερμανικά σε αυτή την πόλη στις 26/12 είναι μάλλον άσκηση στη ματαιότητα. Ρε τι λεφούσι ήταν αυτό. Ένα μπραφ να κάναμε, το παίρναμε. Τόσοι Έλληνες, ούτε στο Σύνταγμα.  Ωραίο το Σαλτσβούργο. Ωραίο το παλάτι του, ωραίο το νεκροταφείο του, ωραία βόλτα. Είχα ξαναπάει μικρός και δε θυμόμανε τίποτα, αλλα οκ το χω τώρα.                                        Εκεί έμενα λέμε.. εχμ.. ναι... όχι.                             Το κάστρο του Σαλτσβούργου. Ελληνικό                                        Σάλτσμπουργκ μπαϊ νάϊτ

Αγόρασα και τσικ λεβέντικο γερμανικό καπελάκι το οποίο τολμώ να πω οτι ενδεχομένως να το φορέσω και εδώ, διότι πολύ μου πάει..Το βράδυ εκείνο όταν γυρίσαμε στο Prien, πήγαμε για ένα ποτάκι στο ψιλοκυριλλέ μπαράκι του χωριού, (4.90 το κοκταίηλ.Σε ΜΕΓΑΛΟ ποτήρι παρακαλώ. Τα ακούτε εδώ πέρα;)

Ε οι άλλοι κουραστήκανε όμως κατά τις 11 και θέλανε να πάνε να ψοφήσουν. Ο προφήτης όμως δε μασεί. Ήθελα συνέχεια. Οπότε τους άφησα στο ξενοδοχείο και πήγα στο γνωστό ταβερνάκι-χαμετυπείο. Εκεί με περίμενε μια έκπληξη καθότι η σερβιτόρα ήτο Ελληνίς απο τας Σέρρας. Η κ. Ευδοξία που λέτε, γαμώ τα παιδιά. Και επειδή ήμουν και μόνος μου, οι αφιλόξενοι και ψυχροί γερμανοί πελάτες  μου είπαν να κάτσω στην παρέα τους και πλακώσαμε κάτι σφηνάκια ούζο και ήρθα και έγινα τσολιάς. Κατά τη 1 κιολας είπε ο ιδιοκτήτης ο Ράϊνερ (ένας αρχοντάνθρωπος, άλλο πράμα λέμε..)να κλειδώσουμε τις πόρτες και να καπνίσουμε μέσα σαν άνθρωποι, και περάσαμε γαμάτα. Μέχρι Μούσχουρη μου τραγούδησαν οι άνθρωποι, το άσπρο ρόδο της Αθήνας.. εξαιρετική παρέα..

Στο Prien έχει λίμνη. Και στη λίμνη δυό νησάκια, το ένα με ένα παλάτι, το άλλο κατοικείται. Εξαιρετικής ομορφάδας μέρη, κάνουν και δυνατό gluhwein για το κρύο.

Ο Humma στο Herreninsel κατέβασε δύο μπέρμπον 10 το πρωί για να ζεσταθεί. Μιλάμε για ψόφο. Τώρα λίμνη, αέρας, δέντρα και -2, -3 ε όσο να ναι την ακούς. Και μάλιστα στερεοφώνικς.                                          Το παλάτι στο Herreninsel                              To άλλο νησάκι.. Fraueninsel. Ονειρικό

    Το βράδυ για τη γιορτή μου πήγαμε και πάλι στο χαμετυπείο, οπου μολις μπήκαμε σκάει η κυρία χμμ δε θυμάμαι πως τη λέγαν αυτή τη μουρλογερμανίδα, με αγκαλιάζει, με φιλάει, χρόνια πολλά Στέφανος κλπ.. "Ρι μιλίκι, τι έκανες χτες;" μου λέει ο Humma. "Ε τι να κάνω, αναμίχθηκα με τους φιλικούς αυτόχθονες. Τους έδωσα και γυαλιστερές χάντρες" :p Εκείνο το βράδυ ήταν εκεί και μια γερμανίς, μου φυγε η μαγκιά..ήταν και ελεύθερη. Και εναντίον του γάμου. Απο ο,τι μου έλεγε. Της είπα να μου δώσει το τηλέφωνό της αλλά γαμώτο την άλλη μέρα πήγαινε για σκι και έφευγε. Ωραία πόρτα δε λέω. Ευγενική. Και δε χρειάστηκε να την κεράσω και 540543252 ευρώ ποτά για να μου το πεί :p (παντόφλα ευτυχώς δε θα πέσει, τα είπα ήδη αυτά στο έτερον. Έτσι και αλλιώς για το σπόρ το κανα. Ήθελα να δω πως αντιδρούν οι ψηλές ξανθές ωραίες γερμανίδες στο καμάκι απο άσχετο Έλληνα. -δυστυχώς μου έκανε κοπλιμάν μόνο για τα γερμανικά μου και όχι για τα μούτρα μου..- Εντάξει καλή μου; Τι;Μα..αφού..αχ...ωχ..μη...οχι αυτό το τηγάνι είναι απο την Παρουσίαση. Το άλλο απο το ΙΚΕΑ πάρε...αααα..γκτναπ).. Εκείνο το βράδυ μάλλον ήρθαμε επικίνδυνα κοντά σε φασαρία, μια και σε ένα μπαράκι αργότερα, ένας γερμανός πίτα ήρθε και μου έλεγε οτι είμαι.. χμμ.. το γυναικείο όργανο αναπαραγωγής. Φυσικά μαγκιές εκεί δεν κάνεις, οποτε του είπα ευχαριστώ, καλή χρονιά και του τσούγκρισα. Μάλλον τον αποπροσανατόλισε η κίνησή μου αυτή. Ή άκουσε το φίλο του που του λεγε "πα να φύγουμε μαλάκα άσε τους τουρίστες ήσυχους"..

Ωραία περάσαμε και στο Prien, πάμε στο μετά τώρα.

Και φεύγουμε να πάμε στο Μόναχοοοοοο... Εντάξει, μετά την ησυχία, να δούμε και λίγη βαβούρα.  Συνοπτικά γιατί αρχίζω και βαριέμαι..

Μπύρα και κρύο. Στο Hofbrauhaus και στο Augustiner ξεφτιλιστήκαμε τελείως. Εξαιρετικές μπύρες όμως. Μετά από 3 λίτρα δεν είχαμε καν φουσκώσει. Α εκεί έπαιξε και η φάση με τον Μπρικόλια. Στο Deutsches Museum για την ακρίβεια. Αφού έχουμε γυρίσει πάνω, κάτω,αριστερά, δεξιά και έχουμε δει πράμα απίστευτο, λέω στο Humma : "Ρε μιλικι, εδώ έχει τα πάντα. Αεροπλάνα, φυσική, χημεία, δορυφόρους, γέφυρες, ηλεκτρικές μηχανές, ορυχεία, πιρόγες.." (όντως τα έχει όλα αυτά και δεν είδαμε ουτε τα μισά).. Και μου λέει "περιμενε θα σε φτιάξω". Και μου βάζει να ακούσω τον Μπρικόλια. Γονάτισα στη μέση του μουσείου και έκλαιγα απο τα γέλια. Ε έχει τα πάντα.. αστροναύτες, διαστημόπλοια, Lucozade,σπανάκι,μαλλιαρά ανδρείκελα..2 λεπτά λέει ο άτιμος.. Πέθανα. Μετά το βρήκαν τα καθάρματα και μου το βάζαν να το ακούω, αλλά αφού είχαν προσθέσει πρώτα κανα τρίκιλο μπύρα. Μας μάθανε οι μπυραρίες. Μας στραβοκοιτάγαν οι τριγύρω. Αλλά έλιωνα, δεν άντεχα..

Ωραίο το Μόναχο. Και ειδικά το μπαράκι στην Frauenkirche με τα κοκκινα αμπαζούρ (ωραία λέξη, που τη θυμήθηκα) και τις φλοκάτες στις καρέκλες απέξω, έσπερνε.                                         Marienplatz στο Μόναχο        Εγώ με το καπελλάκι μου στο ωραίο μπαράκι. Μάλλον χορεύω

                                                           Αξιοθέατα

Και εκεί ρίξαμε τρελλό γέλιο αλλά δε θυμάμαι γιατί..Ήρθε μέχρι και η φίλη μου η Γερμανίς να με δεί. Μια κοπελιά που αλληλογραφούμε απο το 91..Είχα να τη δω 8 χρονια. Ψήλωσε και άλλο το βλάμμένο..

Ωραία περάσαμε, ωραία φάγαμε, ωραία ήπιαμε, πήρα και 5 κιλά, θα τα χάσω όμως ελπίζω σύντομα..

Ωραία μπύρα ρε γαμώτο. Ωραία μπύρα..

υ.γ : Όπως και να το πάλεψα, οι λεζάντες δε μου βγαίνουν κανονικά.. είτε με html είτε με το αυτόματο.. βαριέμαι να τις στοιχίσω..

Γύρισα...

Φίλοι μου καλοί καλοί μου φίλοι..

Ο Μπρικόλιας γύρισε (επεξήγηση του όρου εν ευθέτω, πρέπει να ξεκουραστώ και λίγο..)

Ελπίζω να περάσατε καλά αυτές τις μέρες και εύχομαι να περάσετε καλά και σήμερα..

Aufwiedersehen

Φίλοι μου καλοί, καλοί μου φίλοι, κυρίες μου, κύριοι, αγαπητά παιδιά, ζώα και τριμάλακες, ελεεινοί και τρισάθλιοι, γκοθάδες και σκυλάδες, ροκάδες και καρεκλάδες, βισσικοί και βανδικοί, μειντενικοί και μεγκαντεθικοί, Ορέστη από το Βόλο, Μαρία από τη Σπάρτη, Σάρα από την Ίο, Μάρα από την Νέα Πέραμο, Κακό Συναπάντημα από το Κιλκίς, και Βαγγέλη βοηθέ χειριστού γυροκόφτη από την Αιδηψό, 

Αύριο τέτοια ώρα θα βρίσκομαι στους αιθέρες.

Όχι δε θα κάνω σεξ.

Θα πετάω.

Οχι ούτε bungie θα κάνω.

Όχι αγάπη μου δε θα πετάω τα σκουπίδια.

Στο αεροπλάνο θα μαι.

Ωπα μισό , περίμενε, στις τρισήμησι πετάω. 

Αύριο λοιπόν τέτοια ώρα + 45 λεπτά, θα βρίσκομαι στους αιθέρες.

Παρέα με Humma Kavula και δυό γομινάκια, πάμε εις τας Βαυαρίας.

Να αναπνεύσομεν καθάριο αγέρα.

Να κάνουμε χαϊκινγκ στις Chiemgauer Alps.

Να κάνουμε σκι αν είμεθα αρκούντως ξεμέθυστοι.

Να κάνουμε άτα στην Chiemsee και να πάμε στο νησάκι να πιώμεν.

Να φάμε bratwursts και sauerkraut και χοιρινά και Weisswursts και χήνες και πάπιες και 

ο,τι άλλο έχει σκούξει απρόθυμα (και πενθιμα) πριν μπεί στο πιάτο.

Και πάνω από όλα, ΝΑ ΠΛΑΚΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΠΥΡΕΣ και να μην ξέρουμε από που να φύγουμε..

Hofbrauhaus και Augustiner 

ΕΡΧΟΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

Υ.Γ : Καλά να περάσετε αδέρφια ! Και ήρεμα ε. Και μην ανησυχούτε, 31 γυρνάω..

Κάνει πάρτυ φίλος του Zaphod.. θα γίνει και εκεί πέρααααααααααα....

Μουσικό διάλειμμα + μπλογκοπαίχνιδο

Ε τα σχόλια είναι περιττά
Παμ παρακάτω
Μπλογκοπαίγνιον
Ο ορός της αλήθειας
Με αφορμή την ανοιχτή πρόσκληση του Αιρετικού άθεου βρωμόσκυλου που πρέπει να καεί στο πυρ το εσώτερον, το ιερόν (+σουβλόγησον+) μπλογκοπαίχνιδον ρωτεί και εγώ απαντώ:
Ποιό μυστικό θα ήθελες περισσότερο να ξέρεις;
Την απάντηση για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα. Και δεν είναι 42, το ψαξα..
Πόσους ανθρώπους του αντίθετου φύλου έχεις αγαπήσει πραγματικά;
Τι να σου πώ, δεν έχω και κανα μέτρο για το τι συμβαίνει όταν αγαπάς πραγματικά, ε ξέρω γω, 45;50; 240; κάπου εκεί..
Αναγκάζεσαι να αλλάξεις το όνομά σου. Ποιό θα διάλεγες;
Δύσκολη ερώτηση.. Κάτι αρχαιοελληνικό και εγώ νομίζω.. Franz ή κάτι τέτοιο..
Τι θα χάραζες στην ταφόπλακά σου;
Έδώ ψοφολογάει ο Στέφανος. Και δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος για αυτό.
Διάλεξε ένα παραμύθι που πιστεύεις ότι σου ταιριάζει απόλυτα.
"The once and future king". Αν και δεν είναι τόσο ότι μου ταιριάζει, αλλά μου αρέσει πολλάν.
Διάλεξε άλλους γονείς.
Είσαι καλά; Είμαι πολύ ευχαριστημένος!
Γράψε τα διάσημα τελευταία λόγια σου.
Μωρή Σβετλάνα πιάσε τα χάπια για την καρρκγχχχχχχχχχχχχχ
Αν ήσουν συγγραφέας, ποιός θα ήταν ο τίτλος του πρώτου σου μυθιστορήματος;
The wolf and the dragon
Αν ήσουν αυτοκίνητο, τι μάρκα θα ήσουν; Yugo. Εντελώς αναξιόπιστο, παλαιάς κοπής, με πολλά χιλιόμετρα.
Αν ήσουν άγριο ζώο, τί θα ήσουν;
Λύκος. Γνωστό το κόλλημά μου
Για τί μετανιώνεις περισσότερο;
Για το οτι μερικές φορές με πιάνει μια δειλία, άλλο πράμα
Κάτι για το οποίο θα ήθελες να σε θυμούνται;
Συνήθως σε θυμούνται άμα έχεις κάνει μεγάλες παπαριές ή μεγάλο καλό. Και εγώ για καλό δε νομίζω να με θυμηθεί κανείς
Θα θυσίαζες τη ζωή σου για κάποιον;
Χλωμό το κόβω να γινόταν κάτι τέτοιο συνειδητά. "Α κάποιος πυροβολεί . Ας μπω στη μέση να φάω εγώ τη σφαίρα".. Δε νομίζω. Μάλλον κατά λάθος θα γινόταν και μετά θα με λέγαν και ήρωα, αλλά τι να το κάνεις, οταν σε πουν ήρωα συνήθως είσαι ήδη ευθεία οριζοντία και ποσώς σε ενδιαφέρει.
Ξέρετε ποιους καλώ, μην τα ξαναλέω.

Λινκ

Να πάτε στον ΜακΜάνο με τον οποίο συμφωνώ,
και στον Zaphod με τον οποίο διαφωνώ σε πολλά αλλά δεν πέφτει έξω σε άλλα
και στον Σπίθα του οποίου συμμερίζομαι τις ανησυχίες.
και στον Hades του οποίου το ποστ θα ήθελα να το χα γράψει εγώ.
Ρε διάολε, ξεχνάω κόσμο συνέχεια.. τι να κάνω.. Polsemannen
Εγώ δεν έχω να πω τίποτα.
Δεν είμαι καν επαναστάτης του καναπέ.
Είμαι απλώς του καναπέ.
Ένας βολεμένος, πλούσιος, μανιχαϊστής μικροαστός που τον νοιάζει πολύ το βόλεμά του. Και που δεν το παίζει επαναστάτης μόνο όσο το αυτοκίνητό του είναι αγρατζούνιστο.

Μπλογκοπαίγνιον - Μια μακρά ιστορία

Α ρε Polsemannenenenenen τι θα έκανα χωρίς εσένα; Ήθελα να γράψω κάτι σήμερα αλλά δεν είχα θέμα...
Περνάμε στο ψητό κατευθείαν..
And I quote from Polsemannen :
"Μετά απ' αυτό το αριστούργημα, καλώ τους βλόγερς Αστερόεσσα, Άμμο, Ροδιά, Προφήτη Εσταριανάκη και Αθηνά να ξυγγράψουν αν γουστάρουν και έχουν έμπνευση ένα κειμενάκι με τις λέξεις «γίδα, τιρμπουσόν, μπουγάτσα, ηλιοβασίλεμα, τζιβιτζιλού»."

Τα απομνημονεύματα μιας φυλακισμένης - Κεφάλαιο 3
Ο Τζο ήθελε να θαυμάσει τον ήλιο να βασιλεύει πίσω από τα βουνά. Το σκοτάδι έπεφτε σιγά σιγά, αλλά δεν έβλεπε τίποτα. Έυστροφος όσο και αρρενωπός, έξυσε το θεληματικό του πηγούνι και μισόκλεισε τα πρασινογάλαζα μάτια του -αυτά για τα οποία είχαν τσακωθεί πολλές νοσοκόμες, πίσω στη Μελβούρνη- προσπαθώντας να σκεφτεί τι φταίει που δε βλέπει το ηλιοβασίλεμα. Οι γυμνασμένοι του κοιλιακοί συσπάστηκαν από την προσπάθεια να σκεφτεί. Μετά από δύο λεπτά σκληρής προσπάθειας, κατάλαβε ότι κοιτούσε ανατολικά και όχι δυτικά όπου και συνηθίζεται να δύει ο ήλιος. Γύρισε την πλάτη του στη Πήλιο και κοίταξε προς τον Παγασητικό. Επιτέλους κέντραρε στον ήλιο.
Έβγαλε από τη κωλότσεπη του ξεφτισμένου αλλά πανάκριβου τζην του ένα πακέτο Pall Mall και ένα φλασκάκι τζιν. Ο ήλιος που βασιλεύει πάντα του φερνε δίψα. Άναψε ένα τσιγάρο, άπλωσε τα μούσκλα του κάτω από μια μηλιά και άραξε, απολαμβάνοντας το θέαμα. Ήπιε μια γουλιά τζιν. Ήταν πικρό, αρωματικό, βλαβερό και απόλυτα απολαυστικό. Σαν τον ιδρώτα της Τζόσελυν μετά από μαραθώνιο σεξ. Η Τζόσελυν.. Αυτό το μυστήριο, ανεξάρτητο, σχεδόν αιθέριο πλασματάκι που είχε γνωρίσει μια φορά σε ένα κακόφημο μπαρ back home. Είχαν περάσει μαζί τρείς μήνες παράφορου σεξ, κολασμένου πάθους και υποσχέσεων για αιώνιες φουσκομάρες. Μετά την έπιασε καβάλα σε έναν πρώην καβαλάρη, που για 60 χρονών, είχε πολύ κοκκινη μύτη, πολύ μεγάλη κοιλιά και πολύ μεγάλη περιουσία. Πικραμένος που το γκομενάκι του το φαγε ένας πρώην γιδοβοσκός που δεν ήξερε πιθανότατα καν να γράψει τη λέξη "γίδα" πήρε όλη του την περιουσία, που εκείνη τη στιγμή αποτελούνταν από ένα σακίδιο, τρία πακέτα τσιγάρα, δύο τζιν, ένα τιρμπουσόν είχε βουτήξει απο το μπαρ το βράδυ που γνώρισε τη Τζόσελυν και ένα στηθοσκόπιο που του χε αφήσει πεσκέσι μια πρώην του νοσοκόμα. Αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα. Δεν ήξερε γιατί. Είχε ακούσει ότι είναι ωραία, έχει πολλές ευκαιρίες για δουλειά, πολύ καλό ασφαλιστικό, και εξαιρετική ποιότητα ζωής. Φυσικά ο θησαυρός αποδείχτηκε όχι άνθρακες, αλλά σκατά...Ο Τζο κατέληξε μετά από μια εντελώς, αλλά όχι ακριβώς, τραγική σειρά συμπτώσεων και κωμικοτραγικών καταστάσεων, να είναι γιδοβοσκός στο Πήλιο. Είχε βρει όμως την υγειά του εκεί στις βουνοκορφές.. Άφηνε τα γίδια να βοσκάνε, άραζε, έβλεπε τη θέα,έπινε και κάπνιζε. Το χωριό μπορεί από μέσο όρο ηλικίας να μην πήγαινε καλά, μια και ο νεότερος είχε πάρει το πτυχίο του στα Γιάννενα απο τον Αλή Πασά, ενώ ο μεγαλύτερος φημολογούνταν ότι ήταν υπεύθυνος για το Μπιγκ Μπανγκ, έχοντας ξεχάσει ένα βράδυ το γκαζάκι ανοιχτό στη στάνη. Υπήρχε ευτυχώς όμως η Γκαλίνα, μια ζουμερή 35αρα απο κάποιο χωριό με όνομα που τέλειωνε σε -ιρσκ με την οποία τα είχε βρει αρκετά. Ταλαιπωρημένη ψυχή και η Γκαλίνα. Είχε περάσει τα σύνορα (το πρόφερε "τσίνορα") με τα πόδια (τους ειχαν κατεβάσει απο το λεωφορείο για έλεγχο διαβατηρίων), είχε έρθει Ελλάντα για να παίζει κλαρίνο σε μια ορχήστρα εγχόρδων (το πρόφερε "oυρχέστρα"), δεν τους άρεσε, και τελικά κατέληξε στο χωριό του Πηλίου να καθαρίζει σκάλες το πρωί , το απόγευμα να σερβίρει καφέ, λουκούμια και χάπια της πίεσης στο καφενείο, και το βράδυ για κανα χαρτζηλίκι να παίζει κανα κλαρινέττο σε τιποτα στάνες. Με τη Γκαλίνα τα χαν καταβρει. Είχαν περάσει ακόλαστες νύχτες πάθους στη στάνη. Τα έμπειρα δάχτυλά του έστελναν ηλεκτρικές εκκενώσεις στη σπονδυλική της στήλη. Και όταν ο παλλόμενος καυτός ανδρισμός του εισέρχετο στη μυστική πηγή της, η Γκαλίνα ψιθύριζε στο αυτί του ακατονόμαστες εκφράσεις ιερής έκστασης στη γλώσσα της. Αυτό ήταν και ένα ελαφρό πρόβλημα μια και ο Τζο δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με τις σλαβογενείς γλώσσες. Γούσταρε όμως τον ήχο και δεν έλεγε τίποτα. Δεν ανεκάλυψε ποτέ του βέβαια οτι η Γκαλίνα μεταξύ άλλων έλεγε λίστες για ψώνια για να μην τα ξεχνάει, τις δουλειές της ημέρας, κατέβαζε καντήλια σε όλους τους πρώην της και στον ίδιο που πάνω στον ερωτικό παροξυσμό του της τράβαγε τα αυτιά, πράγμα που σε πολλές κουλτούρες δε θεωρείται και ακριβώς στάνταρ πρακτική.Ήταν όμως περιποιητική και ναζιάρα οποτε.. Το ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα είχε δώσει τη θέση του στις παρυφές της νύχτας, καθώς ο αφέντης ήλιος είχε κατέβει από το άρμα του και είχε παραδώσει τα ηνία στον ηνίοχό του (μεγάλη λούγκρα, ολη την ώρα τους χάιδευε τους γαϊδάρους και τους επιβήτορες). Ήταν ώρα να επιστρέψουν τα γίδια στο μαντρί και να πάει σπίτι να φάει καμιά μπουγάτσα με τυρί, που έφτιαχνε εξαιρετικά η Γκαλίνα, να της ρίξει καναδυό μανίκια και μετά να ξεραθεί στον ύπνο μέχρι τις 5 που ξύπναγε για να πάει να βοσκήσει πάλι τα ζωντανά..
Γυρνώντας σπίτι πέρασε από το φράχτη του κυρ Μήτσου να βουτήξει μερικά λουλούδια. Σήμερα αισθανόταν ρομαντικός. Ίσως να είχαν και καμιά χαζή επέτειο, από αυτές που θυμούνται μόνο οι γυναίκες και που μόνο αυτές ξέρουν οτι πρέπει να τις θυμάσαι και εσύ. Οπότε για να είναι ασφαλής, πήρε και το λελουδικό του.
Ανοίγοντας την πόρτα, άκουσε περίεργους ήχους από την κρεβατοκάμμαρα. Το χαμόγελό του πλάτυνε. Ως γνήσιος και εκ γεννετής ηλίθιος, σκέφτηκε οτι η Γκαλίνα είχε εκτιμήσει την ώρα άφιξης, και είχε βάλει μπρος τη μηχανή μόνη της, για ζέσταμα. Μπαίνοντας στην κρεβατοκάμμαρα, το προσκλητήριο του έπεσε απο τα χέρια. Οχι δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν... ΩΠΑ ΩΠΑ, λουλούδια είχε στα χέρια, όχι προσκλητήριο. Πάμε ξανά :
Μπαίνοντας στην κρεβατοκάμμαρα, το λουλουδικό του έπεσε απο τα χέρια. Οχι δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν! Η Γκαλίνα ήσθμαινε και εβόγγου, υπό τους συριχτούς ήχους cunnilingus που εφήρμοζε τουρλοκωλόνοντας η κυρα Σούλα, η πεθερά του Μυλωνά. Ο Τζο δε δυσκολεύτηκε να τη γνωρίσει, μια και τέτοιος κώλος, είναι σήμα κατατεθέν. Τεράστιος, δυσκίνητος και σα γεωφυσικός χάρτης της Death Valley και του Grand Canyon μαζί.. Ο κόσμος του Τζο γκρεμίστηκε.
"Όχι ρε πούστη μου, η μία γουστάρει γέρους γιδοβοσκούς και η άλλη τζιβιτζιλού; Γαμώ την ατυχία μου!!"... Τα λουλούδια στο πάτωμα μαράθηκαν. Η Γκαλίνα έφτασε στον ερωτικό παροξυσμό φωνάζοντας στη γλώσσα της "Ένα κιλο φέτα, δυό κιλά πορτοκάλια και χαρτοπεΤΣΕΤΕΕΕΕΕΕΕΣ"
Ο Τζό έφυγε με την υποψία ενός παγωμένου δακρύου να αμφιταλαντεύεται μεταξύ του ματιού του και του σα σμιλεμένου σε πέτρα προσώπου του.

The End
Camera fade out καιιιιι πέφτουν τίτλοι τέλους...

(To soundtrack είναι μια εξαιρετικά ευγενική προσφορά του γνωστού Viking-ΕΛ, απόγονου του Θωρ και του Ζαγρέα Διονύσου,γιού της Φρέγια και ανεψιού της Αφροδίτης,μπατζανάκη του Λόκι και ξάδερφου του Ορφέα, Polsemannen)
Μετά από αυτο τον αρλεκινίστικο καταιγισμό καλώ : Zaphod, Osela, Loth, Patsiouri, Airetiko και Σπίθα να δημιουργήσουν το δικό τους στορι με τις εξής λέξεις (ε και οποιος θέλει, μη βάζουμε περιορισμοί τώρα):
σκορδαλιά, ποζιτρόνιο, γκαργκόϋλ, οδοστρωτήρας, πίπα.
Ευκαριστώ

Γκομενικόν και λάϊτ

Καλό μήνα ρε. Είναι και μέρα κατά του AIDS σήμερα. Για αυτό και θα απέχω. Σήμερα. Μη γελάτε ρε! Λοιπόν πρωί πρωί που ήρθα στο λαμπ (κατά τις 10:30) (ζηλεύτε υπάλληλοι πολυεθνικώνε) έπεσα σε ένα γαμάτο post στα Μπινελικώματα. Διαβάστε το, είναι ενδιαφέρον γκομενικώς. Εκεί η Μπινελικοκάτι, μπινελικώνει για το πως κάναμε τις σχέσεις και τους αφαιρέσαμε το "σ" από την αρχή. Για αυτό δε και ενεπνεύσθην και επειδή είχα να πω και κάτι πράγματα από το Σάββατο, θα τα μπλέξω όλα μαζί σε έναν από τους εξαιρετικά απίστευτους αχταρμάδες που γράφω συνήθως και για τους οποίους λαμβάνω χιλιάδας ερωτικάς επιστολάς από καλλίγραμες νεανίδες που επιθυμούν να κάνουν τα παιδιά μου, να με κεράσουν τσίπουρα και να μου πλύνουν τα πιάτα-οχι κατ ανάγκη με αυτή τη σειρά. Τώρα τελευταία έχω κάνει αρκετές κουβέντες, και μάλιστα με φίλες και όχι φίλους με θέμα "έχουν γίνει σκατά και δύσκολες οι σχέσεις". Έτσι γενικά και αόριστα. Η στάνταρ απάντησή μου είναι λακωνική, σύντομη και περιεκτική : ΜΑΛΑΚΙΕΣ! Για κλίνε μου το ρήμα "φταίω" σε παρακαλώ...
Εγώ φταίω
Εσύ φταίς
Αυτός-η φταίει
κλπ κλπ
Δε γίναν από μόνες τους σκατά. Εμείς τις κάναμε σκατά. ΕΣΕΙΣ τις κάνατε σκατά, γιατί εγώ βγάζω την ουρά μου απέξω επειδή έτσι θέλω και επειδή εγώ γράφω το ποστ!! :p
Και γιατί τα κάναμε σκατά; (άντε να με ξαναβάλω μέσα για να το παίξω καλός).
Γιατί δε μπορούμε να χαλαρώσουμε. Ποτέ! Οι περισσότεροι.
Το 80% του πληθυσμού, και αρσενικού και θηλυκού είναι στην τσίτα. ΤΣΙΤΑ όμως. Ειδικά στην ηλικία μου. Άστα να παν.
Και θα ξεκινήσω με το αγαπημένο μου παράδειγμα της μπαρικής προσέγγισης.
Θεωρητικά μιλώντας πάντα το μπαράκι είναι ένα μέρος που πας να διασκεδάσεις, να χαλαρώσεις, να πεις 5 χαζομάρες με τους φίλους σου, να πιεις κανα τονο ρούμι, να γίνεις ντίρλα και να καταλήξεις 8 το πρωί να χορεύεις πάνω στη μπάρα με το σώβρακο στο κεφάλι. (μη γελάτε, έχω και φωτογραφία). Ναι οκ, τα τελευταία οχι πάντα.
Και αντι να πας να σαι εσύ χαλαρός φιλαράκι και εσύ χαλαρή κοπελιά, οι μεν άντρες πανε για να βρούν να πηδήξουν, οι δε κοπέλες ναι και αυτό, αλλά κυρίως για να ρίξουν κανα χού και να γελάσουν με τους μαλάκες που τους την πέφτουν. Προφανώς δεν ισχύει για όλους αυτό, και λόγω της χιουμοριστικής φύσεως γενικότερα εδώ μέσα, είμαι και λίγο υπερβολικός. Τεσπα. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.
Πάει ο άλλος να πιεί ποτάκι και είναι με το μάτι γουρλωμένο και κοιτάει τριγύρω με το βλέμμα του πεινασμένου λύκου που τον ρίξαν στο κοπάδι με τα πρόβατα. ΧΑΛΑΡΩΣΕ ρε μάγκα, χαλάρωσε επιτέλους! Οι γυναίκες έχουν ξυπνήσει (δυστυχώς). Δεν είναι όπως παλιά (δυστυχώωωωως). Άσε που η εξέλιξη τις έχει ευλογήσει με αδένες που τις βοηθούν να μυρίζονται το φόβο και την αγαμία. Απο χιλιόμετρα. Οπότε και συ μην πας με το στυλάκι "καλησπέρα, να σε κεράσω ένα ποτό να σου πω 10000 χαζομάρες και μετά να δεις την ανατολή στα 4;"....ναι δεν πιάνει αυτό ακριβώς έτσι, εκτός πια αν είσαι ο υπεργαμάτος γκόμενος των 5 θαλασσών και των 7 ηπείρων οπότε και παίζει. Αλλά επειδή -μεταξύ μας τώρα-, ε ΤΌΣΟ υπεργαμάτοι άντρες δεν κυκλοφορούν και κατά αγέλες, εμείς που είμαστε φυσιολογικοί προς κακάσχημοι, ας το πάρουμε λιγο χαλαρά..
Οι γυναίκες από την άλλη, και επαναλαμβάνω, κυρίως απο 25 και άνω, σταματήστε να είστε τόσο τσιτωμένες. Ναι καταλαβαίνω, έχετε γνωρίσει 1000000000 μαλάκες η καθεμιά. Ο μαλακομαγνήτης πάει σύννεφο (θα φτάσω και σε αυτό, και θα σας χώσω, μη νομίζετε). Οπότε και καλά "καλύπτεσθε και προφυλάσσεστε από τους μαλάκες". Και εδώ έχουμε μια αντίφαση. Βλέπεις κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά να ναι μονη της, να γκρινιάζει ότι βγαίνει έξω και δεν της την πέφτει κανείς, αλλά με το που την πλησιάσεις στα 5 μέτρα, βγάζει πινακίδα "Προσοχή οι τίγρεις δαγκώνουν. Και έχουν να φάνε 2 μήνες. Και έχουν να κάνουν σεξ 6. Οπότε και θα σε φάνε και θα σε φυστικώσουν"
ΩΩΩΩΠΑ
Περίμενε. Κατ αρχήν μην παίρνεις το ύφος "Αρχίζει η εξέταση, έχετε 20 λεπτά να μου αποδείξετε εμενα ότι αξίζετε να γυρίσω να φταρνιστώ προς την γενικότερη κατεύθυνσή σας". Πιο χαμηλά το τουπέ. Γιατί αν έχεις εσύ ψευδαισθήσεις μεγαλείου, μπορώ να βγάλω και εγώ άλλες 153654634 ψευδαισθήσεις μεγαλείου να κάνουμε κόντρες. Αλλά δε θες. Θες; Χαλαρά. Ήρεμα. Περιμενε να ακούσεις λίγο. Και μην ξεχνάς πως εσύ είσαι στη θέση ισχύος. ΠΑΝΤΑ. Άσε τον άλλο να σου πει τη μαλακία του και να έχεις πάντα στο νου σου ότι μπορεί να είναι κγμ τα παιδιά και να του είναι και λίγο δύσκολη η όλη φάση. Οπότε μη του βγάζεις την Παναγία με το ειρωνικό υφάκι. ΧΑΛΑΡΩΣΕ. Και αν δεν είναι και ιδιος με τον Μπραντ Πιτ, νταξ μη χαλαστείς κιόλας. Την επόμενη φορά ο Μπραντ. Βέβαια δε σου είπα να μη δίνεις και σημασία στη φάτσα. Εννοείται. Άμα γουστάρεις, γουστάρεις τη βιτρίνα στην αρχή. Δεν το συζητάω. Μην κρυβόμαστε και πίσω από το δάχτυλό μας. Και εγώ άμα βλέπω κανα εξαιρετικό προσωπάκι με ωραίο κορμάκι δε λέω "Μάνα μου έλα να διαβάσουμε Βιτκενστάϊν" (βασικά λέω κάτι μεταξυ "ουυγκρρρ" και "σσσσσσσφφσσσσσσ αλόγα μου τα καπούλια σου"). Αλλά με μέτρο.
Kαι συ αγόρι μου είπαμε. Μην πας με στυλάκι "Την έχω πετάξει έξω, την έχω κάνει λάσο, και όλες θα σας πιασω". Δεν είσαι και ο Τζον Γουέν στο "O σερίφης της Αριζόνα". Πωωωως πας; ΧΑΛΑΡΑ. Και μια συμβουλή απο μενα, που ειδικός δεν είμαι μεν, πόρτες έχω φάει αρκετές, αλλά ε, κάτι έχω κάνει κιολας : Χιούμορ φιλαράκια, χιουμορ. Χαζομάρα. Και πιστέψτε με, σε βάθος χρόνου θα προτιμήσετε μια γυναίκα που έχει χιούμορ και μέτριο κώλο παρά μια χαζοβιόλα με κώλο Αφροδίτης Μήλου. (Εξαίρεση οι αρπαχτές οπού και ναι...)
Άκου τώρα σκηνικό που έγινε το Σάββατο στο Ποτοπωλείο.
Έχουμε βγει με το Humma και την κοπελιά του. Είμαστε μπροστά από 3 κοπέλες. Ωραίες. Στη μία από αυτές που είναι και η πιο τσαχπίνα σκάνε ανα 2 λεπτο τύποι και μιλάνε. Από ένα σημείο και μετά, επειδή έχει πολύ κοσμο, έχω πλησιάσει αρκετά και ακούω τι της λένε. Και τραβάω τις τρίχες από το στήθος μου. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΡΕΕΕ;
Πάει τύπος και της λέει "εεε σε παρακαλώ, ο φίλος μου σε κοιτάει μια ώρα και κολλάει, πες του ένα γεια σε παρακαλώ γιατί θα μας πρήξει". Με άλλη διατύπωση θα ήταν καλό. Έτσι όμως μπα.. Τέλος πάντων. Του λέει "γεια". E αυτό. Ξανασκάει ο άλλος "ε να σου πω, δε σου αρέσει;"
.. "όχι" του λέει αυτή.
Κανονικά εκεί σταματάς και πίνεις το ποτάκι σου. Όοοοχι όμως. Συνεχίζει ο τύπος
"άμα χάσει καμιά 20αρια κιλά;"..
"βάλε και άλλα".. "άμα χάσει 60 κιλά;"
"οχι.." .. ε εκεί δεν κρατήθηκα,την πιάνω, της λέω
"να σου πω, άμα πάρεις πολλά ναρκωτικά, βάλω σακούλα στο κεφάλι, γίνει πυρηνικη καταστροφή και μείνουμε οι δυό μας , θα σου αρέσω;"
Ευτυχώς γέλασε. Αυτό ήταν. Μετά πιάσαμε τα κολλητηλίκια και με τις τρείς. Περάσαμε εξαιρετικά καλά, γελάσαμε πολύ, κυριλλέ. Χόρευαν με τη Ζουζού, χόρευαν με το Humma, δεν χορευαν με μένα, κυριλλέ.
Το κλού της βραδιάς ήταν που με έκαναν 26 χρονών. Ίσα που ψήλωσα και 10 πόντους.Όπως καταλαβαίνετε τις συμπάθησα. Πιάσαμε τρελλή πάρλα, μια χαρά.
Μέχρι συγχαρητήρια μας είπαν που είμαστε μουρλά.(μάλλον εννοούσαν παρά την ηλικία μας, αλλά το αντιπαρέρχομαι).
Το νόημα της ιστορίας όμως είναι το εξής : Δε μίλησα επ ουδενί ως ο γαμών και δέρνων και ο "ελάτε πιτσιρίκια στον παππού να σας δείξει τα μυστικά του έρωτα" (τα οποία τα ξέρω καλά μεν, είμαι πολύ εχέμυθος δε. -clopyright ΑΡΚΑΣ-). Και επίσης είχα κατεβάσει και κάτι τσίπουρα πριν και ήμουν, τι ήμουν; ΧΑΛΑΡΟΣ. Και το θέμα δεν ήταν καν να ρίξω κάποια από τις τρείς. Αυτό ξεχνάνε οι περισσότεροι. Πανε κατευθείαν για ρόπαλο. Δε λέω να μην το χεις στο μυαλό σου καθολου, αστεία πράματα. Αλλά αυ΄το που λέω είναι το περιμενε. Ασπέτα. Γνωρίσου λίγο πρώτα γαμώτο. Νοιώσε άνετα και χαλαρά και αν είναι να προκύψει κάτι θα προκύψει. Μην εκβιάζεις καταστάσεις..
Σου πα εγώ να μη σου αρεσει το ρόπαλο; Μα φυσικά και θα σου αρέσει. Και σε μένα αρέσει ιδιαίτερα. Αλλά για να ροπαλιάσεις πρώτα, πρέπει να δημιουργήσεις αντιπερισπασμό, να την κάνεις να κοιτάξει λίγο πάνω και δεξιά και να μη δει το ματσούκι που ρχεται..
Και αν νομίζετε πως δε διαθέτετε χιουμοριστικάς αττάκας και δεν είστε ετοιμόλογοι, διαβάστε Τσιφόρο. Και δείτε Monty Pythons και Black Adder.
Νομίζω;
Για αυτό σήμερα αισθάνομαι ωραίος εγώ...
Update περί μαλακομαγνήτη γιατί το ξέχασα :
Μην ξανακούσω γυναίκα να μου λέει για το μαλακομαγνήτη, θα την κουτουλήσω. Μπορεί μεν ένα 10% των υπερβολικά μαλάκιδων να μην ξεχωρίζει, αλλά το υπόλοιπο 90% κάνει μπαμ από μακριά. Και έχω παραδείγματα από φίλες ένα κάρο. Πάει η άλλη, 30 χρονών γυναίκα και κολλάει σε μπάρμαν ωραίο και γυμνασμένο.Κόλλα του, δε λέω. Σβέρκωσέ τον και βγάλε τα μάτια σου πρόστυχα και χυδαία. Και θα σου πω και μπράβο. Μάλιστα. Αλλά παραμυθιάζεται περί αποκλειστικότητας. ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ; Πόσο στόκος είσαι; Του την πέφτουν γύρω στις 30 κάθε Σουκού και περιμένεις να μη στα φορέσει; Δεν έχεις το μαλακομαγνήτη, εσένα σε τραβάνε οι μαλάκες, συγγνώμη κιολας. Αυτό που ονομάζουν οι περισσότερες "μου αρέσουν τα καλά παιδιά, αλλά τον άντρα τον θέλω και λίγο αλήτη, λίγο αλάνι". Ναι εννοούν "στα καλά παιδιά γκρινιάζω και κλαίγομαι για τους μαλάκες που γουστάρω και με ξεφτιλίζουν". Και επειδή έχω περάσει από τη φάση του μαλάκα που άκουγε να του κλαίγονται για τον χ τυχάρπαστο τελειωμένο που τις πήδαγε και τις παράταγε στεγνά, έχω ακούσει ένα εκατομμύριο παπαριές.. Χτες βράδυ με πήρε μια φίλη και μου γκρίνιαζε για έναν τέτοιο. Ευτυχώς βρίσκεται σε καλό δρόμο, αλλά την έχει πιάσει η χριστιανική ηθική και τα κολλήματα περι σεξ. Κρα κάνει για να τα βγάλει τα μάτια της, αλλά δε μπορεί έτσι, χύμα, θέλει δεσμεύσεις.. "Ρε πας καλά" της λέω.. όρμα εκεί πέρα και λιώσε στο σεξ .. γιατι έτσι οπως πάει, θα κολλήσει στεγνά, θα την στείλει ακόμα πιο στεγνά και μετά πoιος θα ακούει για μαλακομαγνήτες; εγω; μπα..

Σουρρεάλ Μαντρίντ

Αλιβάνιστοι και αλειτούργητοι φίλοι μου. Μερικοί είστε και αλητούργητοι κιόλας αλλά ας μην προβώ σε αναλύσεις γιατί θα χεσθώμεν πατίκορφα.
Ξύπνησα το πρωί και μου ρθε μια σφοδρή επιθυμία να δαγκώσω την ... πάσα πατρότητος ελπίδα που έλεγε και ο Ροϊδης στην Πάπισσα. Ρε τι κρύο ήταν αυτό πουρνό πουρνό; Ωραία η εξοχή, δε λέω, αλλά τα πευκάκια και τα θυμάρια δε ρίχνουν τη θερμοκρασία μόνο το καλοκαίρι. Δυστυχώς τη ρίχνουν και το χειμώνα. Άνοιξα τη μπαλκονόπορτα και ωραία που φύσηξε ο μπάτηηηηηηηηηης. Κόντρα ξύρισμα μου κανε. Μου πέσαν τα αυτιά λέμε. Βέβαια ξυπνάς, δε λέω. Σου γίνονται διάφορα μέλη του σώματός σου κασάτα προφανώς, αλλά τσιτώνει το μάτι, σφίγγουν οι κώλοι (κάνει καλό και στην κυταρίττιδα αγάπη μου, βέβαια, άσε έχω βρει την υγειά μου, τι μασαζοκαλσόν και @@:.. άνοιξε τη μπαλκονόπορτα το πρωί στο δάσος και βγες έξω με το μποξεράκι να σου πω εγώ..)
Τέλος πάντων. Ξύπνησα κρυώνων και πεινών μεν, με μεγάλα κέφια δε. Και αυτό δεν είναι καλό γιατί όταν έχω κέφια εγώ, μετά πονάει. Αφού τσάκισα δυό φρυγανιές σικάλεως με βουτυράκι και μελάκι (έχωμεν αρχίσει να προσέχωμεν τη διατροφή μας καθότι γερνάμε και έχωμεν αποφασίσει να μη σαπίσουμε τελείως πριν κλείσουμε τα 35. Μετά θα νυμφευθώμεν και θα σαπίσουμε ούτως ή αλλέως), τσάκισα και μια περτικαλάδα και έφυγα με κέφια για τη φάμπρικα.
(γράφω χωρίς ειρμό αλλά κάτι θα βγει.. και βλέπω να έρπει υποχθονίως μια τάση προς καθαρεύουσα τώρα οποτε θα γελάσωμεν)
Στο δρόμο για τη φάμπρικα ήκουγον μετά θαυμασμού τα νεότερα περί εξεταστικής επιτροπής και παπάδων και εξεπλάγην. Έπεσον εκ των συννέφων (stratus στα 1800 πόδια και αρκετά Cumulus 1 στα 3000) όταν ήκουσον πως οι άγιοι παππούληδες διέθετον και δεπτέραν οφφ σορ εταιρία ίνα διαμοιράζονται τα κέρδη τους μετά του ποιμνίου (πρόβατα). ΕΥΓΕ των! Φράφο! Αυτό είναι θεάρεστον έργον βρε αλειτούργητοι (δικό σας) ρεμπεσκέδες. Σκοπός ήτο να μαζέψουσι αρκετόν κασέριον (cash εις την φραγκολεβαντίνικην) ίνα βοηθήσουσι τους απανταχού αναξιοπαθούντας, πληγέντας, μωρούς, χωλούς, τυφλούς, κουφούς, μουγκούς, αεκτζήδες, ανάπηρους πολέμου, ανάπηρους ιδεολογικά και τα ελοιπά και τα ελοιπά. Αλλά σου λέει, τι να μαζεύωμεν τώρα αγαπητοί αδελφοί και να τα δίδωμεν ολίγα ολίγα... ΟΥΧΙ! Θα τα μαζέψωμεν πρώτα ΌΛΑ, και μετά θα τα δώκωμεν ΟΛΑ εις τους ταπεινούς υμών προαναφερθέντας αδελφούς, ίνα κάνουμε και δυνατό καμπ μπακ εις την κενωνίαν και να μαζέψωμεν και τους αλειτούργητους και αλιβάνιστους νέους.Έτσι, προχωρήσαμεν εις την τεχνικήν "φασίολον τον φασίολον γεμίζει ο ντορβάς" και μαζέψαμεν ταπεινά και με κόπο 67 εκατομμύρια ευρώ. Μόνο που τώρα που τα μαζέψαμεν, τα άτιμα είναι σαν το δαχτυλίδι του Φρόντο. Αουαρ πρέσιους. Που να τα δίδωμεν στους αγράμματους χαχόλους που τα έχουν ανάγκη. Αφού θα τα φάνε σε ακόλαστας πράξεις, σε ξύδια, σαρκικάς απολαύσεις και σε iPod. Άσε, θα τα κρατήσωμεν εις το +θησαυροφυλάκιόν+ μας για να τα φάμε σε Mercedes (cabrio πάντα, ίνα μας βλέπει ο Θεός ακόμα και όταν οδηγώμεν), σε μαιζονέτας και σε λίμνας τας οποίας θα διαθέσωμεν στους απανταχού ξεπλένηδες ινα ψαρεύουσι πέστροφας να φάνε λίγο να λιγδώσει το ορθόν τους που έχουν καταντήσει σαν τον Αγιον Ιωάννην τον Στυλίτη. Επίσης πλησίον των λιμνών ως γνωστόν φύωσι και βρύα και οι λειμώνας βρίθουσι λειχηνών, οπότε οι ταπεινοί μπουρτζόβλαχοι θα ημπορώσει όπως συνοδεύσουν τας πέστροφας μετά βρύων και λειχηνών, ώστε να έχουν ένα πλήρες γεύμα βρίθων πρωτεϊνών, υδατανθρακών, καλών λιπαρών ω3 και φυτικών ινών.
Και μετά μας αποκαλούσι απατεώνας οι αλιβάνιστοι!
Απατεώνες δεν είμαστε! Μοναχοφάηδες είμαστε μόνο!

UPDATE UPDATE : Δεν ηναφέραμεν ότι πλέον παράσχωμεν και εξαιρετικάς ιατρικάς συμβουλάς (μπέχο) (τουτέστην τζαμπέ εις γιαννιώτικην αργκό). Με την υπερντούπερ χολι βίζιον μας (προσέχτε τσόλια, βίζιον, όχι βύζιον) βλέπουμε εντός στηθών, εγκεφάλων κλπ. Διαγνώσεις για κάπνισμα, αξονικές εγκεφάλου, μαγνητικές αγιογραφίες, τρανσαμινάσες, χολή, πέτρα στα νεφρά, ουρολοιμώξεις, μαλαφράντζα, μαλάρια, Πάρκινσον, Αλτζάϊμερ, δυσπεψία, δυσκοιλιότητα, χαζομάρα, κωλοπετούρα. Εξετάσεις και διαγνώσεις δια πάσαν νόσον και μαλακίαν, ειδικά το δεύτερον. Εσύ καπνίζεις, το βλέπω στο στήθος σου. Ωραίο στήθος.
Έχω και λίμνη, πάμε μια βόλτα;
Το αποφάσισα, δεν ξαναπίνω ούζο Πέμπτη βράδυ, ξυπνάω άσχημα την Παρασκευή.
Που να πάμε το βράδυ.. μουμπλε μουμπλε...

Update στο update : Αποφασίστηκε.. Ρακές
ΑΣΧΕΤΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Ζει ο τουρίστας ΙΙ - The walking dead

Έχω να δηλώσω ότι τα Γιάννενα είναι εξαιρετικά όμορφη πόλη, στην οποία είμαι εξαιρετικά όμορφος και εγώ.. καλά μην τρελλαθούμε κιολας, ναι λέμε τώρα. Λοιπόν να τα πάρουμε από την αρχή.
Φτάσαμε την Παρασκευή αργά το βράδυ γιατί καταφέραμε να φύγουμε απο Αθήνα στις 5. Με το που πήγαμε, καβατζωθήκαμε σε ένα ωραίο τσιπουράδικο, το "Περίπου", όπου μας περίμεναν Zaphod, Humma κλπ κλπ.
Μετά δε θυμάμαι.
Όχι οκ, θυμάμαι. Αμυδρά.
Στο Scala πήγαμε μετά και εκεί λιποθυμήσαμε επίσημα.. Με 6-7 τσίπουρα ο καθένας και μετά τζιν και σφηνάκια τεκίλα ε..δεν την παλέεις και πολύ. Βασικά την Παρασκευή δεν κάναμε κάτι εντυπωσιακό θα έλεγα, απλά χοροπηδάγαμε σαν τα ζαβά μέσα στο μαγαζί, που είχε τον πιο καλτ φυσιογνωμικά dj που έχω δει ποτέ. Καταλήξαμε ότι έμοιαζε με πολύ χαμηλοβαθμο δημόσιο υπάλληλο. Κηπουρό σε νοσοκομείο, κλητήρα σε δικαστική υπηρεσία, θυρωρώ σε παράρτημα εφορίας, τέτοιο πράμα.. Αλλά μέχρι και Last Drive έπαιξε ο τύπος.
Τα καλύτερα γίναν το Σάββατο, και ειδικότερα ΑΦΟΥ πήγαν και ψοφήσαν για ύπνο ζευγαράκια και γυναικόπαιδα και έμεινα μόνος μου με το Zaphod.
Κααατ αρχήν, ντρέπομαι πραγματικά για την κατάντια μου, την ανικανότητά μου και την βλακεία μου. Τελικά πριν το 3ο ποτό, δεν υπάρχω ως γκόμενος. Με τίποτα όμως.
Πάμε στη Στοά. Είμαστε ακόμα όλη η παρέα. Παίρνουμε το πρώτο ποτάκι (είπαμε να το πάμε συντηρητικά το Σάββατο μη γίνουμε όπως την Παρασκευή) και αράζουμε. Κάνω γω μια έτσι, βλέπω απέναντί μου μια κοπελιά, σαν τα κρύα τα νερά. Προσωπάκι γλυκό και .. ναι άσε μην πω τα υπόλοιπα. Του το λέω του Zaphod.. "Ρι μιλικι κοίτα κει πέρα. Γουστάρω!!". Τι το θελα. Μετά από 5 λεπτά, βάζει ζακέτα η κοπέλα να σηκωθεί να φύγει. Στο πρώτο ποτό ακόμα λέμε.Έχει σημασία αυτό. Και ο κακομοίρης ο Zaphod, πάει να μου κάνει χάρη. Την αρπάει της λέει "Ε μη φεύγεις ακόμα, περίμενε λιγο θέλει να στην πέσει ο φίλος μου". Και με αρπάει εμένα και με στήνει μπροστά της. Καλησπέρα απο δω ο Εσταρινάκης απο κει η Τάδε. Και τι κάνω εγώ;
.. Το άγαλμα. Μάλιστα κύριοι. Αφού δεν άρχισα να πετάω άναρθρους φθόγγους, πάλι καλά. Κατάφερα να πω δυό λογάκια αλλά φαντάζομαι ότι ήταν σε επίπεδο παιδιού πρώτης γυμνασίου που πάει πρώτη φορά να πει στην Ελενίτσα οτι τη γουστάρει. Στάνταρ επιβεβαίωσα στην κοπελιά το τι μαλάκες κυκλοφορούν τριγύρω, ούτε ένα πέσιμο δεν μπορούν να κάνουν, ούτε μια καλησπέρα.. Τι να κανα ρε διάολε, έπρεπε να της πω "Μισό λεπτό, πάω να κοπανήσω δυό σφηνακάκια jack-κονιάκ-καλούα και έρχομαι τσίτα στη γοητεία". Φυσικά με το που έφυγαν μιζέριασα. Δεν το πίστευα. Σπάστηκα με τα μούτρα μουυυ..ζοχαδιάστηκαααααααααα...
ΕΥΤΥΧΩΣ ομως είχαμε και συνεχεια. Φεύγουμε απο τη Στοά, έχουμε μείνει μόνοι μας πλέον, πάμε στο απέναντι ακριβώς, που δε θυμάμαι πως το λένε. Πίτα ήταν και έπαιζε και ωραία μουσική. Εκεί πλέον όμως είχα πιεί 4 ποτάκια και είχα γίνει κύριος. Εκεί αρχίσαμε να είμεθα γόητες και εξαιρετικά εντυπωσιακοί. Τα καλά που έχουμε με το Zaphod ως ομάδα (συνήθως, γιατί μερικές φορές είμαστε και ντεφορμέ) είναι δύο : Πρώτον, αυτός εχει απόλυτα την πρώτη αττάκα. Μιλάμε ο άνθρωπος κεντάει συνήθως. Αρκεί η απέναντι να έχει κάποιο ίχνος χιούμορ. Εγώ έχω την κουβέντα μετά. Οπότε συμπληρωνόμαστε. Δεύτερον, δεν πήγαμε ποτέ με στυλάκι, "καλησπέρα σας ήρθαμε να σας πηδήξουμε". Πλάκα κάνεις πάντα, χαλαρά, πίνεις το ποτάκι σου και λες τις χαζομάρες σου. Ε και άμα προκύψει τίποτα, προέκυψε. Άμα δεν.. σιγά. Αυτο βέβαια το σκηνικό δεν το χωράει το μυαλο πολλών συμπατριωτισσών μας δυστυχώς. Είναι πολλές που λες καλημέρα ρε παιδί μου και αμέσως παίρνουν το τρομαγμένο υφάκι..
Τέσπα, κάναμε τις γνωριμίες μας και σε αυτό το απέναντι απο τη Στοά και φεύγουμε.
Και πάμε να ξαναμπούμε στη Στοά. Όπου ο Zaphod τρώει μια πόρτα στη μούρη. Ευτυχώς έχει ιδιαίτερα γερή και αρχαιοελληνική μύτη και δεν επαθε ζημιά. Πιιισω από την πόρτα όμως βγαίνει παρέα. Με την οποία παρά φυσικά πιάσαμε κολλητηλίκια οι γερο μπισμπίκηδες. Βασικά κάναμε γκάλλοπ να μας πούνε καμιά ιδέα που να πάμε, γιατί είχαμε φτάσει σε σημείο σεληνιασμού και δε νυστάζαμε καθολου. (Είχε πάει και 5 και λιγόστευαν οι επιλογές μαγαζιών). Και σε αυτές τις κοπελιές συγχαρητήρια γιατί ήταν το ανάποδο από αυτό που έλεγα πριν με το υφάκι. Έτσι πρέπει. Γιατί να τρομάξεις παιδί μου που σου μιλάει ένας άγνωστος; Σιγά τα ωα. Με πήρε αγκαζέ η άλλη, γνωριστήκαμε, είπαμε 5 χαζομαρίτσες, φτάσαμε στο κρεπάδικο, μιλήσαμε και με ένα γαμάτο παλλικάρι απο την Ιατρική 5 λεπτάκια, και μετά χαιρετήσαμε και φύγαμε. Αλλά ξέρω εγώ γιατί δεν τρόμαξαν οι συγκεκριμένες. Χημικό. Θετικές επιστήμες αγάπη μου, πρακτικοί άνθρωποι... τεσπα, να ναι καλά τα κορίτσια και το παλλικάρι, τα συμπαθήσαμε τα μάλλα. Και εγώ και ο γερο μπισμπίκης ο Zaphod.
Έχει πάει 5 όμως και εμείς το μάτι γαρίδα. Και έχουμε πιει και 7 ποτάκια έκαστος. Μπορει και 8.. τεσπα.. ΠΟυ να πάμε που να πάμε..θυμήθηκε ο Zaphod απο τα φοιτητικά του χρόνια ένα τελειωμένο ροκάδικο κάπου πίσω απο τη νομαρχία. Το La Grange. Ε το κλείσαμε. Εξαιρετική μουσική έπαιζε ο τύπος. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ όμως. Τι μπλουζιές, τι παλιοροκιές, μας έφτιαξε τρελλά. Επίσης εκεί μας έφυγε ο τάκος με τη σερβιτόρα. Χάσαμε τη μπάλλα λέμε.. Αφού ήθελα διακαώς να πάω να κρεμαστώ απο το κασκώλ μου για πάρτη της, αλλά με κράτησε ο Zaph...γυρίσαμε κατά τις 7, τσίτα ευχαριστημένοι και ενθουσιασμένοι με την ποιότητα και την ποσότητα της διασκέδασης. Βασικά ήμασταν και ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι από τις αντοχές μας. Δε μας το χα..
Ε καλά την Κυριακή ξυπνήσαμε, ήπιαμε καφέ και φύγαμε. Οκ, δεν ήταν πρωτότυπο.. Y.Γ : Α! Zaph, κοννέ με την ξαδέρφη, ΤΩΡΑ :p
Υ.Γ2 : Κρύοοοοο.. αλλά για αυτό υπάρχει το τσιπουράκι. Δε μασάς τίποτα..
Υ.Γ3 : Πολύ ωραία πόλη. Δεν καταλαβαίνω μερικούς μερικούς ρε παιδί μου..τέσπα

Στα Γιάννενα αδέρφια μου, στα Γιάννενα

Μπλογκίτες και μπλογκίτισσες,
αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά
Τανάση απ'το Βόλο,Μαρία από τη Σπάρτη, Σβετλάνα από το Νοβοσιμπίρσκ
Φεύγω.
Ελπίζω να γυρίσω ζωντανός από τα Γιάννενα.
Γιατί με Zaphod, Humma και καμια 10ρια άλλα ρεμάλια δε με βλέπω καλά.
Ευχηθείτε μου να καταφέρω να γυρίσω με ένα συκώτι και μάλιστα το δικό μου.
Θα φάω και κανα βατραχοπόδαρο... Τα λέμε απο Δευτέρα. Ελπίζω

5 ερωτήσεις

Εγώ στα μπλογκοπαίχνιδα πάντα απαντώ. Αν πάρω χαμπάρι την πρόσκληση δηλαδή..
Με κάλεσε ο Αιρετικός ... "Τι θα ρωτούσατε" είναι το θέμα μας σήμερα αγαπητοί αργόσχολοι..
Σε ένα φιλόσοφο: Γιατί είστε όλοι αξύριστοι;
Σε έναν παλιό έρωτα: Τι γνώμη έχεις για το επετειακό σεξ χωρίς δεσμεύσεις μεταξύ πρώην εραστών;
Σε ένα μέντιουμ: Πού τα βρίσκεις τόσα κορόιδα;
Σε ένα παιδί: Να σου πω, λες η γενιά σου να καταφέρει να τα κάνει λιγότερο σκατά από τη δική μου;
Στον καθρέπτη: Τι κοιτά ρε;
Καλώ όποιον θέλει γιατί βαριέμαι να σκέφτομαι ποιον να καλέσω

Ανώδυνα ε, τώρα θα σου πω

Καθάριζα το σκληρό μου πρωί πρωί, γιατί έχει γεμίσει ένα κάρο σαβούρα.. Και μέσα στα documents βρήκα μια παλιά συμμετοχή μου σε ένα fantasy writers workshop. Ναι κάποτε είχα την εντύπωση ότι μπορώ να γράψω και σοβαρά, τι να κάνουμε, παιδιά είναι, άστα να παίξουν.
Μαυρίστε μαζί μας όμως. (πρέπει να είχα φάει μεγάλη πετριά από γκόμενα τότε για να γράψω τέτοιο πράμα πάντως..)

I have always lived alone. Since time untold I have travelled the vast emptiness of space and time. Soaring over the decaying frills of mortal existence, I have sipped the exquisite juice of immortality to its full.
My realm, the vagueness of the unknown, the desert of the dark lurking fears . I am the stuff of nightmares, the dark essence of the night, the shadowborne undying foe all mortals have to battle in their short pitiful existence. And I never loose, nor ever will.
I am the deity of grief, the messenger of both Ancient and Newborn Gods. No prayers will ever be written for me, no sacrifice made on any altar on my name. No temple will be ever built for me, and no incense burnt to pacify me.
For I am Death. The mournful laments are my hymns, and your graveyards my temples. Your tears are the sacrifices I receive with my hands crossed on my chest, bowing in respect as I collect the souls of the departed for their big journey to my realm. Every breath of comfort you take, harbors the seed of fear for me, I know. Every tear you ever shed, is a silent homage to my everlasting dominion over your life. Every nightmare that wakes you up drenched in sweat is seen under the shadow of my wings over your sleep. You all know me, you all expect me, yet you will never acquaint yourselves with my name. And the scars you carry, that bear my name, will never heal.
I have always respected you, always loved you for what you are. Tiny incandescent trails in the great weave of time and space. Some shine with unyielding light, some implode with vile darkness even I cringe from. But all of you have a moment when you have the chance to be truly free from everything. Truly and deeply independent, shining, basking in the light of mystic glory. The moment we meet, that shatters the light from outside and leaves your souls vulnerable and pulsing before my solemn stare. Most cry and wail in that moment, begging for more, begging for a just a single moment of life. Either with a sword through them or peacefully on a bed, most will kneel and beg for more.
To them I will bow my head in respect, for I understand the divine agony of the soul before it departs your world. I know and revere the bond your soul forges over the years to your home, your loved ones, your world.
Yet there are these few rare ones, who accept me with a smile. Those who have led a full life, a happy life, a life of creation and love. Those are always ready to leave, knowing they have left their mark behind, knowing they have fulfilled their purpose in this plane of existence. Those rare beings accept my presence, and almost consume my darkness with the warmth and light from their pure souls. Never afraid, never begging, never kneeling. Those come not behind me to begin their journey to eternity. Those stand up and walk beside me, gazing with wonder around, souls burning brighter than a million suns.
For those, I have shed tears. For those, I have felt my existence fold and twist, and an invisible hand rending tears on my immortal soul.
For those, I would die.

Αι δύο μονόλογοι - και κάτι τσίπουρα

Ήταν ένα Σάββατο του Νοέμβρη. Οι μετεωρολόγοι είχαν πει οτι θα βρέξει αλλά δεν έβρεχε.
Κοιτούσα θλιμμένος τα πεύκα να ασθμαίνουν από το τζάμι της μπαλκονόπορτας και ένα καυτό δάκρυ έτρεξε στις παγωμένες γωνίες του προσώπου μου. Ένας σιγανός αλλά βαθύς στεναγμός συντάραξε το δασύτριχο στήθος μου. Και το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν ο Humma Kavula.
"Έλα ρι μιλίκι, τι κάνεις;"
"Τί κάνω, τι κάνεις εσύ; τί κάνουμε άραγε όλοι μας σε αυτό τον πλανήτη;"
"Oουάουζ, σου φερε ο Zaphod πράμα από Πύργο και το μασουλάς ρε;"
"Oχι απλά βαριέμαι"
"Ωραία. Πάμε stand up το βράδυ;"
"Πλάκα κανεις, φύγαμεεεεεεεε"
Και πήγαμε.
"Αι δύο μονόλογοι", στο θέατρο Παραμυθιάς, στην ομώνυμη οδό, στο Μεταξουργείο. Σίλας Σεραφείμ και το καμάρι της Αττικοβοιωτίας, Γιώργος Χατζηπαύλου.
Αυτό είναι διασκέδαση ρε τσόλια! Μάλιστα! Δυόμισι ώρες. ΛΙΩΣΑΜΕ. Όταν λέω λιώσαμε, δε μας έμεινε άντερο. Καινούρια σκώτια κάναμε. Οι τύποι είναι απίστευτοι, με χιούμορ αιχμηρό, καυστικό, περνάνε και νοήματα. Ειδικά ο Σεραφείμ. Ο Χατζηπαύλου είναι πιο δικός μου άνθρωπος. Το παλλικάρι ξέρει γιατί έγινε κωμικός. Θέλει να πηδήξει. Ο άλλος το ριξε και στην πολιτική και τη θρησκεία. Εμ βέβαια Σίλα αγόρι μου, όταν πιάνεις τα 40 όπως είπες, ε τα υδραυλικά αρχίζουν και χάνουν. Να μια τσιμούχα από δω, μια φλάντζα απο κει, να θέλεις και λίγο γράσσο..απομακρύνεσαι λίγο από το σπορ. Βέβαια δε μπορώ να πω, έκανες φιλότιμες προσπάθειες με την ξανθιά εκεί δεξιά όπως έβλεπες εσύ, αριστερά από μένα. Αλλά τι να το κάνεις, έμπλεξες τα θρησκευτικά μετά και μάλλον τη φρίκαρες. Εγώ πάντως με αυτά κόντεψα να πέσω απο την καρέκλα. Μπράβο σας και πάλι μπράβο σας και ξανα μπράβο.
Και σε σένα Χατζηπαύλου παιδί μου χίλια μπράβο. Οτι θα έδινα 15 ευρώ για σταντ απ και θα μάθαινα και για το μεσολόβιο, δεν το περίμενα ποτέ. Είσαι πηγή γνώσης.
Να πάτε να τους δείτε. Τα παιδιά αξίζουν, το χουν. Τα λένε καλά. Και μη φοβηθείτε ότι θα είναι του στυλ "Σκερτσάκια" που τους αδικούσαν τρελλά. Μιλάμε για ποιοτική, εξυπνη, καταιγιστική κωμωδία. Παίζουν Παρασκευή και Σάββατο. Εγώ θα ξαναπάω πάντως. Και θα κάτσω και πρώτη σειρά κιόλας.. Το μόνο μελανό σημείο είναι ο κακός εξαερισμός εκεί μέσα, αλλά εντάξει, παραβλέπεται άνετα άμα δεν είσαι στρίντζης.
Μετά βέβαια την παράσταση, είπαμε να τιμήσουμε και τις παραδόσεις και να πάμε για ένα τσιπουράκι. Με πήγε η κουφάλα ο Καβούλας σε ένα τσιπουράδικο στην Πανόρμου. Λέγεται "Στο καπάκι". Εξαιρετικό τσίπουρο, οι πιο ωραίοι τυροκεφτέδες που χω φάει εδώ και χρόνια, παστουρμαδοπιτάκια κολασμένα και τιμές γεια σου. Να το ψάξετε και αυτό. Έχει και ρακόμελα.
Ήπιαμε μονο μισό κιλάκι τσίπουρο και φύγαμε ωραίοι. Ευτυχώς που δεν είχα πάρει αυτοκίνητο. Το χω κόψει τελείως βασικά. Στην Αθήνα πλέον με αυτοκίνητο βράδυ εγώ δεν κυκλοφορώ. Να μη μπορώ να πιω μια μπύρα σαν ανθρωπος; Άσε το παρκάρισμα μετά.. δε λέει..Τώρα βέβαια παρακάλα να μην καβατζωθώ με καμιά καψούρα και άντε να πείσεις γυναίκα ότι δεν παίρνεις αυτοκίνητο για εντελώς λογικούς λόγους.. την πάτησες. Τέσπα..
Να πάτε να δείτε το Σεραφείμ και τον Χατζηπαύλου. Συγχαρητήρια!!!
Y.Γ1 : Περιττό να πω πως μετά από αυτή την τσάμπα διαφήμιση και φεισμπουκική επαφή με τον Σεραφείμ , βοήθειά μας, θα απαιτήσω να μου παράσχουν 2-3 τζαμπέ προσκλήσεις να πάω κανα γκομενάκι.
Υ.Γ2: Τώρα που το θυμήθηκα, ήταν μια κοπελιά το Σάββατο...μαύρο μαλλί, πράσινο μάτι, άσπρο δέρμα. Καθόταν πίσω στη σκηνή (εμ ήρθες αργά καλή μου, τι να σου κάνουμε)..Εξαιρετική. Ήμουν στο τσακ να μην κολώσω να πάω να της μιλήσω για τα μυστικά του οργασμού της γυναίκας. Αλλά εκείνη τα ξερε απο πριν, οποτε δεν πήγα. Μόνο που έμπαιναν αυτοί οι δύο αχρείοι στη μέση και μου έκοβαν τη θέα ενίοτε.
Υ.Γ3 : Ρε σεις, εκεί με το Πλοίο της Αγάπης κοντεψα να βγάλω τα πλεμόνια μου να τα απλώσω..
Υ.Γ4: Να πείτε στον Χατζηπαύλου οτι το τι απάντησε το υπολοιπο 2% στο γκάλοπ το ξέρω εγώ. Θα του το πω οταν ξαναπάω.

Τόση βαρεμάρα, που είδα τηλεόραση!

Πέτυχα πριν λίγο αυτό το παιχνίδι που και καλά ξεφτιλίζει τον κόσμο και τον «αναγκάζει» να λέει τις λαμογιές του δημόσια.
Είναι λέει αυτοί που λένε ότι ξεφτιλίζει τους παίχτες με αυτά που ρωτάει, αυτοί που λένε ότι δεν τρέχει μία εφόσον τα κονομήσει ο παίχτης και λογικά θα ναι και αυτοί που πιστεύουν οτι το παιχνίδι είναι υπεύθυνο για την κατάντια της κοινωνίας μας, την καταστροφή των δασών του αμαζονίου και την τρύπα του όζοντος.
Λοιπόν έχω να προσθέσω τα εξής :
Ο ξεφτίλας, ο χαμηλός, αυτός που το κούτελό του το χει χεσμένο, είναι έτσι ανεξαρτήτως χρημάτων. Ήταν ξεφτίλας και πριν τα αποκτήσει, είναι τώρα που τα απέκτησε και θα είναι και μετά είτε συνεχίσει να τα έχει είτε όχι. Αυτό για αυτούς που υποστηρίζουν ότι άμα τα κονομήσεις δεν τρέχει μία όσο χυδαίος και αν είσαι. Οτι σε σέβονται και καλά.
Η αντίρρηση έγκειται ότι τον κ.Τάδε που παντρεύτηκε μια πλούσια νύφη για να κάνει γερή μπάζα, πάντα ζιγκολό θα τον λέω. Το ίδιο και όλοι οι υπόλοιποι. Και αν μείνει ποτέ χωρίς την προστασία των μπικικινίων του, θα του πετάμε και λαχανόφυλλα.
Η αντίρρηση έγκειται ότι την κ.Τάδε που έψαχνε τον πλούσιο γαμπρό μια ζωή για να μπορεί να κυκλοφορεί στα σαλόνια, πάντα πόρνη θα τη λέω. Και πάντα θα ξέρω και εγώ και οι υπόλοιποι την ξεφτίλα της, όσο και αν κρύβεται κάτω από ακριβά μεικ άπ και πράντα.
Η αντίρρηση έγκειται στο οτι τον πρεζέμπορο, μια ζωή πρεζέμπορο θα τον λέω και θα εύχομαι να βρει βασανιστικό θάνατο και ιδιαίτερα αργό. Και ας του κάνουν τεμενάδες οι σελέμπριτις στα κότερά του. Και ας είναι εξέχουσα προσωπικότητα τση κενωνίας.
Ο σεβασμός που εξαγοράζεται με χρήματα είναι μεγαλύτερη φούσκα και από το χρηματιστήριο το 99.
Ο σεβασμός που εξαγοράζεται με αστραφτερά χαμόγελα σε ιλλουστρασιόν σελίδες διαρκεί μέχρι την επόμενη έκδοση.
Στα του παιγνίου τώρα
Το να κερδίσεις 200000 ευρώ και να σε κυνηγάνε να σε δείρουν όσοι σε ξέρουν στη χειρότερη ή απλά να εύχονται να τα φας στους γιατρούς και στους δικηγόρους στην καλύτερη, για μένα τουλάχιστον δε συνιστά και ιδιαίτερο κέρδος. Θα προτιμούσα να κερδίσω 200000 ευρώ και να τα φάω με τους φιλαράκια μου στις Μαλδίβες παρά να κερδίσω 20000 ευρώ και να μην ξέρω από που θα μου ρθει κανα λοστάρι στο ξεράδι. Δεύτερον, το ότι οι συγκεκριμένοι τύποι ξεφτιλίζονται στο πανελλήνιο δε λέει απολύτως τίποτε, γιατί δε νομίζω και πρίν το παιχνίδι να έχαιραν και γενικής εκτίμησης από τον περίγυρό τους.
Τρίτον, αυτός που πάει επειδή το βλέπει ως τελευταία λύση να πληρώσει τα χρέη του στον υπόκοσμο για να μην του τσιμεντώσουν τα πόδια και τον φουντάρουν σε καμιά λίμνη (τελειώνουν και οι λίμνες τώρα τελευταία, τις έχουν ιδιώτες) καλά κάνει, αλλά αφού ξεχρεώσει, εγώ πάλι ξεφτίλα θα τον λέω.
Τέταρτον, με έχει πιάσει μια απίστευτη λιγούρα για σοκολατίνα ή σιροπιαστό και έχει πάει 11 και που να τρέχω τώρα σε ζαχαροπλαστεία σαν το σύζυγο της εγκύου.
Πέμπτον, η κατάντια της κοινωνίας μας δεν έγκειται στο οποιοδήποτε τηλεπαιχνίδι με το οποιοδήποτε περιεχόμενο. Έγκειται στο οτί υπάρχει κόσμος που αυτά τα βλέπει. Και πρίν ρίξουμε ευθύνες στην οποιαδήποτε κυρία που το παρουσιάζει, καλό θα ήταν να ρίξουμε ευθύνες στους γονείς που επιτρέπουν στα βλαστάρια τους να το δούνε.
Έκτον αυτή η κυρία είναι κούκλα και θα έλεγα και κάτι για το γούστο της στο αντρικό φύλο, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Εδώ υπάρχουν γυναίκες που γουστάρουν μέχρι και εμένα.
Έβδομον και απάντηση στη βρώμα που κυκλοφορεί ότι εκτός από ανιχνευτή ψεύδους χρησιμοποιούν και πεντοθάλη. Από όσο ξέρω η χρήση πεντοθάλης αποτελεί επίσημα βασανιστήριο και είναι εξίσου απαγορευμένη με το βγάλσιμο των νυχιών και τη Σιδηρά Παρθένα. Κοινώς, μη λέτε αηδίες.
Όγδοον, ναι μπορείς να το ξεγελάσεις το μηχάνημα και μάλιστα ιδιαίτερα εύκολα. Κάντε μια αναζήτηση στο google. Όλα εγώ θα τα λέω;
Ένατον, είμαι σπασμένος σήμερα, επειδή ήρθε μεν το ασύρματο το μοντεμάκι και η πολυπόθητη σύνδεση σπίτι, αλλά δε συγχρονίζει το ρημάδι με τίποτα. Θα περιμένω λέει μέχρι τη Δευτέρα να δούμε ποσα απίδια βάζει ο σάκος.
Δέκα το καλό, ρε καλή μου κυρία πραγματικά, δε σου τη σπάει η φωνή του ; Ακόμα και αν ήταν ο πιο μετριοπαθής άνθρωπος στον κόσμο. Ακόμα και αν ήταν ο πιο ήρεμος άνθρωπος στον κόσμο. Ακόμα και αν δεν είχε τις απόψεις που έχει –με τις οποίες μπορεί να διαφωνώ και τις οποίες μπορεί να κοροιδεύω ελεύθερα, αλλά είναι δικαίωμά του να τις έχει- και είχε πιο..πως να το πω, πιο μέσες απόψεις. Ακόμα και αν ήταν ωραιότερος από τον Πιτ στην Τροία. ΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙΣ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.. Και είσαι και υψίφωνος. Ξέρεις από ωραία φωνή. Πραγματικά δηλαδή το πρωί που ξυπνάς και σου λέει καλημέρα με αυτή την καραμούζα, εσύ δε χαλιέσαι; Ο τύπος είναι 5 οκτάβες πιο ψηλά από νυχτερίδα σε κρίση υστερίας! Και ένρινος. Υπερβολικά. Πρέπει κάποια στιγμή να του δώσετε να ρουφήξει ήλιο. Θα ρίξετε μεγάλα γέλια, αν μείνουν τα ώτα σας σώα.
Α ωραία, μόλις άρχισε και το Gray’s anatomy. Πριν χώσω το dvdακι με την πρώτη περίοδο του Poirot, θα ομολογήσω το κρίμα μου. Το βλεπα μέχρι πριν τρεις εβδομάδες. Μετά δεν την πάλεψα. Κυρίως γιατί ο House σπέρνει. Μετά, ήταν και μια μικρή λεπτομέρεια που μου την έσπαγε στη σειρά. Δεν κατάφερα να συμπαθήσω απολύτως κανέναν εκεί μέσα, πλην του ασυμπάθηστου καθηκιού. Ίσως και την ψηλή. Αλλά για προφανώς σεξουαλικούς λόγους.
Οι γκόμενες είναι απάλευτα εγωϊστικά ξέκωλα που βρίσκουν πάντα μια υπεράνω δικαιολογία για να δικαιολογήσουν τον ξεκωλισμό τους. Του στυλ “γιατί μωρή χαμούρα ενώ είμαι σπαθί μαζί σου εσύ έπαιξες μαζί μου και μου σκισες την ψυχούλα μου;” “γιατί είμαι γιατρός και εκείνη τη μέρα δε μου πέτυχε το ακαζού στην κασίδα μου”. Οι άντρες είναι από χαζοί έως ηλίθιοι, πράγμα που δεν απέχει και ιδιαίτερα από την πραγματικότητα, για αυτό και δεν μου αρέσουν. Θέλω επιστημονική φαντασία. Θέλω σειρά με τους άντρες υπεργαμάτους, έξυπνους, αττακαδόρους, γκομενάκηδες, ξυδάκηδες, και τις κυρίες να κάνουν γαργάρες. Για αυτό μου αρέσει ο House. Δεν του τη βγαίνει καμία. Και κανένας. Και έχει κάνει και την καυστική ειρωνία ολυμπιακό άθλημα. Ρισπέκτ λέμε.
Η σειρά γενικά με απογοήτευσε ενώ στην αρχή μου άρεσε.. Μπλα μπλα μπλα μπλα, ποιος θα φυστικώσει ποιαν, ποια θα φυστικώσει ποιον και πως θα δικαιολογηθεί καλύτερα για να φυστικώσει και το γείτονα. Άσε που ψοφάει πολύς κόσμος εκεί πέρα. Με κρυολόγημα να πας, 4 θα σε κουβαλήσουν. Αφού όταν καταφέρνει κανένας να ζήσει από τα χέρια τους, αποσυντονίζονται μετά και δε μπορούν να κάνουν σεξ στα χειρουργεία.
Για αυτό και τώρα που θα τελειώσω αυτή την αηδία που γράφω, θα βάλω το φιλαράκι μου τον Poirot και θα δω πάλι ποιον εξαιρετικά πρωτότυπο τρόπο βρήκε κάποιος για να καθαρίσει τη σπαστική πλούσια θεία του πριν 100 χρόνια.
Πρέπει να κατεβάσω και Dexter.. και τα πρώτα επεισόδια του Legend of the Seeker..
Τελειώνοντας θα πω κάτι το οποίο θα καταρρίψει ολο το μάτσο μαν, Κόναν δε μπαρμπάριαν, σέξυ μπηστ ίματζ που χτίζω με κόπο τα τελευταία 23 ΓΚΝΤΑΠ 25 ΓΚΝΤΑΠ 27 ; ΓΚΡΑΟΥ καλά καλά.. 31 χρόνια.
Είδα το Wall-E και μου άρεσε. Πολύ όμως.

Πρωινή τσαντίλα

Είναι μερικές φορές που σε πιάνει η μίρλα.
Είναι μερικές φορές που σου φταίει το σύμπαν για άσχετους λόγους.
Είναι μερικές φορές που ακούς ΜΙΑ ρημάδα αττάκα και σου ανάβουν όλα τα φυτίλια που έχεις πάνω σου.
Είναι μερικές φορές που από μέσα σου σκέφτεσαι με άφατη ηδονή ότι κουτουλάς ακριβώς στην καμπούρα της μύτης αυτόν/ην που σου είπε τη συγκεκριμένη αττάκα και μετά παρακολουθείς το θέαμα.
Είναι μερικές φορές που αισθάνεσαι τόσο μαλάκας που κάνεις κάτι για να χαρείς και εσύ και ο κόσμος και ακούς ΚΑΤΙ μαλακίες άλλο πράμα..
Ε μα πια ρε διάολε γαμώ τα ψώνια μου μέσα δηλαδή!!
Τέλος πρωινής τσαντίλας.
Και δεν έχω πιεί και καφέ ακόμα..

Παρακμιακό κλάμπινγκ και κυριλλέ βρώμικα

Είσαι ρε αλάνι Σάββατο βράδυ τώρα λέμε δηλαδή και λοιπά και λοιπά. Έχεις βγεί στα κλάμπια σου και ακούς τους ύμνοι της νεοελληνικής μούζικας αφού φυσικά έχεις κάνει ντου για να μπεις με στο κλαμπ (όπου “κλαμπ” χώρος μικρότερος από τη ντουζιέρα πυγμαίου) και να ακούσεις το ραπ, έχεις πέσει σε ανώμαλο ντισκ τζόκευ που μια νομίζει ότι είναι στο πατρινό καρναβάλι για πάντα και είμαστε τρελλοί εμείς οι πατρινοί, μια το χει δει τρέντουλας και ψαγμένος και βαράει τσικ μάγκικες διασκευές απο γνωστούς ύμνους περασμένης δεκαετίουας κλπ κλπ.. Και πάνω που έχεις πιεί το τέταρτον πετρέλαιο-τόνικ με φλύδα προπέρσινης λεμονόκουπας, τσαααααααααααακ σκάνε τα γαβγίσματα..
‘ Γάου γάου γάου αλλοπαρμένη μου τσιγκάνα
με μάτια τόσο πλάνα
που θα ρίχνουν και αγεροπλάνα,
μπορεί να σαι φακλάνα
μα εγώ για σένα έχω πλάνα,
στου Πολύδωρα τη γράνα,
που οργώνεις με τσουγκράνα
και με τη χαροκαμένη μάνα
γάου γάου γάου γάου
Μα εγώ σε αγαπώ
και θα πέσω στο γκρεμό
και βαθιά θα βυθιστώ
στης αγάπης το χαμό
και ψηλά σε αστερισμό
με το δάχτυλο κυρτό
θα σου γράψω το σκοπό
που θα λέει πως πονώ
σαν τα μάτια σου κοιτώ
γάου γάου γάου γάου‘....
Ε μετά από τέτοιονα οχετόνε ποιητικής έξαρσης και αβανταδόρικης καντάδας σε ανυποψίαστες ημιανήλικες κορασίδες που επιχειρούσαν οι εγχώριοι α-ηδοί (η ανορθογραφία είναι εντελώς τυχαία :P) εκ των ηχείων, δεν την πάλεψα και για πολλή ώρα παραπάνω. Βέβαια ομολογώ πως η παρέα είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον μια και ξεκίνησα να βγώ με μία και κατέληξα με πέντε, αλλά όταν λέμε ενδιαφέρον μη νομίζουμε κιόλας τίποτα σημαντικό. Ενδιαφέρον του στύλ “στους τυφλούς ο μονόφθαλμος” κάτι αναβροχιές και χαλάζια και κάτι τέτοια. Ευτυχώς βασικά γιατί όπως θα παρετηρήσατε στο προηγούμενον θέμα, το μεσημέρι του Σαββάτου με είχαν πιάσει κάτι απαλεψιές και κάτι υπαρξιακές παλινδρομήσεις. Οπότε το βράδυ με ξύδια, σφηνάκια με άρωμα αντιβίωσης (τους είπα να πιούμε το γνωστό δυναμίτη Jack-κονιάκ-Καλούα αλλά τρόμαξε το μάτι τους), σκυλάδικα και δυό εικοσάχρονα ελαφρώς ενδεδυμένα να κουνιούνται στο τραπέζι (τα άλλα ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερα απο ..μεγάλα), ε μου φυγαν οι αναστολές και εβυθίστηκα στην παρακμή. Βέβαια καλή η παρακμή και το σκυλάδικο αλλά είναι σαν ταινία του Αγγελόπουλου. Πρέπει να έχεις πιεί τα κέρατά σου για να αντέξεις, και πάλι μετά τους τίτλους της αρχής θες απεγνωσμένα να κόψεις το δεξί σου χέρι και να αρχίσεις να το μασουλάς. Και επειδή με το δεξί μου χέρι –και με το αριστερό- είμαι συναισθηματικά δεμένος και πολύ μου αρέσει που το χω πάνω μου, μια και έχω και ωραία κιθαριστικά δάχτυλα –και νυχάκι με πένθος-, προτίμησα να βγώ από αυτό το άντρο τση ακολασίας και να πάω να χτυπήσω ένα βρώμικο. Το κακό όμως με τις μικρές πόλεις είναι ότι δεν υπάρχει αξιοπρεπές βρώμικο συνήθως. Ειδικά στις 4 το πρωί. Αν δεν ήμουν σίγουρος οτι δε μπορούσα να οδηγήσω το αυτοκίνητο για παραπάνω από τα 500 μέτρα που ήθελα για να πάω σπίτι, θα είχα πάει Μαβίλη ή Μιχαλακοπούλου να τσακίσω ένα βραστό και ένα ψητό με μπόλικο ταμπάσκο.. Αλλά φευ! Μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο και έβαλα κατευθείαν να παίζει το cd’ακι που είχα μέσα –για αποτοξίνωση- κατάλαβα ότι ούτε και οι Sabbath δε μπορούσαν να με ξυπνήσουν από το λήθαργο της αμόλυβδης που είχα πιεί στο “κλαμπ”. Οπότε τι να κάνω, κατέληξα σε “καθαρή” γνωστή αλυσίδα φατς φου (που έλεγε και η γιαγιούλα μου) με όνομα που παραπέμπει σε αψηλο βουνό. Το φαγα το “βρώμικο” αλλά.. απογοήτευση και πίκρα.. Τελικά, άμα δε φοβάσαι ότι μέσα στο σάντουιτς θα βρεις κανα δάχτυλο με καμια βέρα ή κανα αυτί, δεν καταλαβαίνεις νοστιμιά.. τελείωσε..

..ψηλά και αγνάντευε

Με έπιασε ποιητική και ρομαντική διάθεση σήμερα.. Για αυτό ανέβηκα στο Ναό στο Σούνιο να κοιτάξω το πέλαο.. θα πάρω δυό ντεπόν και θα μου περάσει πάντως..

Ο,τι να ναι παρτ #1400

Ημέρα : Ηλιόλουστη
Διάθεση : Εξίσου ηλιόλουστη, με κάποια παραλία να ακούγεται στο μπαγκράου
Μουσική υπόκρουση : Nightwish - Sleeping sun
Υποβόσκουσα μουσική υπόκρουση : Khacaturian - Sabre dance
Υποβόσκειν στην υποβόσκουσα : Μetallica - For whom the bell tolls
Υποβόσκουσα αττάκα : ..for the moon never beams without bringing me dreams
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα είναι μια όμορφη μέρα, ο ήλιος λάμπει στον βαθυγάλανο ουρανό, τα λουλουδάκια ανθίζουν στους κάμποι και τα λαγγάδια, τα γατιά γουργουρίζουν χαρούμενα στις ρούγες, τα περιστέρια χέζουν ευτυχισμένα στα μπαλκόνια μας, και οι μασχάλες βρωμάνε ασύστολα στο μετρό -πάρτε κανα σαπούνι ρε κνώδαλα. Για αυτό δεν παίρνω ποτέ μετρό. Καλά οκ, περίπου.-
Που λες αγαπημένο μου ημερολόγιο, δε στα πα για τη Δευτέρα. Καλά δε στα πα ούτε και για σήμερα, που οι κουτόφραγκοι (ναι εντάξει, το ξέρεις ότι κουτόφραγκους λέμε όλο το σύμπαν εκτός από τα μουτσούνια μας) οι αμερικάνοι βγάλαν πρόεδρα σκουρόχρωμο. Βέεεεεεεεεεβαια. Δεν είναι και σαν καμμένο δέντρο που λέμε, αλλά το σοκολατί του το χει. Φαντάζομαι οι γυναίκες θα ξέρουν ΑΚΡΙΒΩΣ τι χρώμα είναι αυτός και θα του χουν δώσει και καμιά από τις κλασσικές ονομασίες του στυλ "βρεγμένη καρυδιά", "καφέ του Τζαμαϊκανού Αράμπικα χαρμάνι με ελληνικό λουμίδη με κάρδαμο", "σάπιο όσχεο κάστορα" και τα λοιπά...
Για το συγκεκριμένο γεγονός τι να πω, δε θα σχολιάσω γιατί γενικότερα εδώ μέσα δε θέλω να ασχολούμαι με πολιτική. Εγώ πραγματεύομαι υψηλότερες ιδέες αγάπες μου, πως να το κάνουμε. Εδώ ασχολούμεθα με :
1. Φαϊ ..έχετε προσπαθήσει να φτιάξετε παστίτσιο με χανγκόβερ; έφτιαξα χτες..θα μπορούσε να είναι και πιο πετυχημένο. Αλλά δε μπορούσα, το βλεπα στον ύπνο μου λέμε το ταψί με την ξεροψημένη κρούστα και το ζουμερό κιμά..,
2. Ποτά ...τη Δευτέρα το βράδυ κατάφερα να μπλέξω κρασί, μπύρα, Jack Daniels με κονιακ και Καλούα-θανατερό σφηνάκι-, και για τέλος κάτι αναμμένα σφηνάκια σαμπούκας με κοκους καφέ. Το ότι κατάφερα να παώ σπίτι σε ένα κομμάτι και να μην σκορπιστώ στη διαδρομή από το κέντρο στα Ιλίσια ήταν εντυπωσιακά εντυπωσιακός άθλος..
3. Σεξ .. σε φιλολογικό επίπεδο όμως τώρα τελευταία. Πρέπει να ξαναπάω στη Γαλλία διάολε.. και βαριέμαι τώρααααααααααα....
4. Βιβλία .. Είχαμε μια εξαιρετική συζήτηση για λογοτεχνία τρόμου κλπ τη Δευτερα με το Βαγγέλη. Πριν αρχίσουμε να τραγουδάμε. Το πιάσαμε από την αρχή, από Shelley εποχή, του είπα για το Melmoth the wanderer (Robert Maturin) και το άρρωστο The Monk (Matthew Lewis) που δεν ήξερε, πιάσαμε μετά τα πιο χιτάκια, Castle Of Otranto (Horace Walpole), The Vampyre (Πολυδούρης) κλπ κλπ.. ε προφανώς και φτάσαμε και στον άρχοντα Πόε, και είδαμε ότι θυμόμασταν αρκετούς στίχους και από το The Raven, και το αγαπημένο μου Dream within a dream. Η ώρα προχωρούσε και επειδή ο Βαγγέλης το τσούζει και αυτός, το ριξε στον Μπουκόφσκι και σε έναν άλλον που γράφει λέει σαν Μπουκόφσκι, αλλά σαν Μπουκόφσκι που έχει πιεί λιγότερο. Κάτι τέτοιο. Εγώ τον βαριόμουν τον Μπουκόφσκι πάντα, δε μπορώ να πω. Αλλά εκτιμούσα την ικανότητά του να είναι ενας σιχαμερα απωθητικός μεθύστακας βρωμόγερος που του κάθονταν κάτι κομμάτια άλλο πράμα. Για αυτό και άμα ζούσε θα τον έλεγα Μάστερ και θα αφιέρωνα το συκώτι μου στον ευγενή σκοπό που υπηρετούσε. Ευτυχώς μετά κατάφερα να τον απομακρύνω απο τον Μπουκόφσκι και να τον φέρω στον Lovecraft, όπου και αγανακτήσαμε χορωδιακά για τις ελληνικές μεταφράσεις και δηλώσαμε τον ασύμμετρα κατάπληκτο ενθουσιασμό μας για τα πρωτότυπα, ειδικά ιστορίες όπως το The shambler in the dark και το At the mountains of madness. Χμμμ είπαμε και για άλλα και σίγουρα του κανα λίγη διαφήμιση για το Song of Ice and Fire, αλλά είχε αρχίσει ήδη η κατάρρρευση..
5. Μουσική ... Μετά την 545η μπύρα το γυρίσαμε και στη μουσική προχτές. Ήμασταν στο Underground στα Εξάρχεια, όπου και πιάσαμε κολλητηλίκια με μπαργουμάνα και ντιτζέι και παίζαμε και παραγγελιές. Και εκεί που ακούγαμε από Paradise Lost μέχρι Uriah Heep και από Jethro Tull μέχρι Ted Nugent, το ρίξαμε στην κλασσική, έχοντες και οι δύο κλασσική παιδεία ως πρώην πιανίστας και πρώην κιθαρίστας. Με εξέπληξε ο άλλος δηλώνοντάς μου ότι του αρέσει ο Σούμπερτ τον οποίο εγώ βρίσκω γλυκανάλατο. Αλλά ευτυχώς μου το γύρισε και παραδέχτηκε τον Λουδοβίκο βαν. Τον ξενέρωσα εγώ με τον Βάγκνερ (αυτές οι αριστερές καταβολές, έλεος πια..), αλλά ξανασυμφωνήσαμε στον μεταλλά Παγκανινι. Ε μετά πιάσαμε τις κιθαριστικές απαλεψιές. Rodrigo, Tarrega, Villa Lobos, Albeniz κλπ κλπ κλπ κλπ.. Κλαψ συγκινήθηκα που τα έπαιζα στη μισή ταχύτητα όλα κάποτε και τώρα μόνο κάτι μινουετάκια μπορώ να καταφέρω άνετα..πρέπει να ξαναεξασκηθώ όπως έλεγα και σε μια ψυχή τις προαλλες... γιατί μπορεί να μην μπορώ να χορέψω tango, αλλά όταν έπαιζα το Verano Porteno στις εξετάσεις, τρίζαν τα δάπεδα δικέ μου! :P αλλά πρέπει να θυμηθώ να του στείλω μερικά κομματάκια γιατί δεν έχει υλικο.. τεσπα.. Αυτές είναι ασχολίες τώρα καλή μου, όχι με το αν βγήκε πρόεδρας ο γελαδάρης ή ο μπαμπακοκουβαλητής .. λες και θα αλλάξουν και πολλάααααααα; δε νομίζω.. είμαι περίεργος να δω που θα βομβαρδίσει αυτός. Γιατί αυτοί εκεί πέρα, όπως το χουν οι Γάλλοι που ο κάθε πρόεδρας χτίζει κάτι στο Παρίσι, το χουν ο κάθε πρόεδρας να την πέφτει και κάπου.. ας ελπίσουμε να διαψευστώ πάντως γιατί έχει συμπαθητικό μουτσούνι και καλά τα λέει προς το παρόν.. ουφ.. αυτά.. καφε!