Πάλι ειδήσεις είδα..

Αναγκαστικά όταν κάνεις υπηρεσία, ανάμεσα στα σκοπέτα βλέπεις τηλεόραση. Εκτός αν είσαι από τους κλασσικούς απάλευτους-καμμένους-μαναδεμπορώ οπότε πας και κοιτάς τον ουρανό με βλέμμα απορίας ή μιλάς με τις λεύκες στο στρατόπεδο. Στην τηλεόραση που λετε παιζουν κατι πράγματα που τα λένε ειδήσεις αλλά δεν είναι. Εγώ που κάτι ψιλοθυμάμαι ακόμα από τα έϊτις, θυμάμαι λίγο διαφορετικές τις ειδήσεις πρό ιδιωτικής χαζοκουτίασης. Πάρτε π.χ ένα κλασσικό παράδειγμα δελτίου περί το 1986, με Εύη Δεμίρη : Εξωτερικές ειδήσεις

• Ο πρόεδρος Ρεϊγκαν επισκέφτηκε την ανατολική Μαδαγκασκάρη όπου και έτυχε λαπρής υποδοχής από σκλάβους ιθαγενείς που σκάβουν στα αδαμαντορυχεία και πληρώνονται με κόκα.
• Η σιδηρά κυρίας της Αγγλίας, Μάργκαρετ Θάτσερ τσάκισε στη φυλακή τους χουλιγκάνους και τώρα στα γήπεδα της Αγγλίας η πιό βίαιαη εκδήλωση οπαδισμού είναι το αγανακτισμένο πέταγμα ποπ-κορν στο μπροστινό μας, ή το επιδεικτικό κλάσιμο στη γενικότερη κατεύθυνσή του.

Εσωτερικές ειδήσεις

• Ο πωρθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δήλωσε για την οικονομική πολιτική : "Τσοβόλα πάρτα όλα". Μετά έκανε ένα πούρο, είπε στη Μάργκαρετ πως πάει για τσιγάρα και πετάχτηκε στο Λονδίνο με μια νέα και μορφωμένη αεροσυνοδό
• Ο πρόεδρας της αξιωματικής αντιπολίτευσης κύριος Κώστας "Δρακουμέλ" Μητσοτάκης δήλωσε στο νεαρό ρεπόρτερ μας Γιώργο Παπαδάκη : "Θα σας θάψω όλους, γιατί να το κρύψω άλλωστε. Έχω κάνει συμφωνία με το διάολο. Το 2007 εσείς θα κοιτάτε τα ραπανάκια ανάποδα και εγώ θα κάνα λαμπαδηφορίες στους προσκόπους. Τώρα σας αφήνω, πάω διακοπές στην πανέμορφη Καλαμάτα"
• Μεγάλος σεισμός στην Καλαμάτα. Πολλοί νεκροί, ανυπολόγιστες ζημιές, δεκάδες αγνοούμενοι.

Αθλητικά

• Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον ΠΑΟ 1-0

Και τώρα ο καιρός με τη μετεωρολόγο μας Ευρυδίκη Καραμανή

Αυτό ήταν. Είκοσι λεπτά, μισή ώρα; πάπαλα...

Ενώ τώρα ξεκινάμε

• Σκάνδαλο με προκλητικό έργο τέχνης που έδειχνε ένα αιδοίο καπέλο να αυνανίζεται ακούγοντας Άννα Βίσση. Μεγάλη προσβολή για την εθνική μας στάρ. Καλεσμένοι για να μιλήσουν ο κΑριστερός ο κ.Δεξιός, ο κ.Ακροαριστερός, ο κ.Παπάς, ο κ.Ακροδεξιός και ο κ. Ξερόλας . Ολοι μιλουν ταυτοχρονα:

- Δεξιός : Ντροπή, είναι αίσχος, είναι ντροπή είναι αίσχος ειναι ντροπή είναι αίσχος

- Αριστερός : Είστε φασίστας και πουλάγατε μαλλί της γριάς στον Παπαδόπουλο. Εμποδίζετε την κολχόζνικη ιδιοκτησία και ο δηγείτε το λαό σε σεχταρισμό καο φυλορροϊκή μεταφροϋδική απαλλοττρίωση

-Ακροδεξιός : Κουμμούνια γουρούνια θα γίνετε σαπούνια

-Ακροαριστερός : Φασίστε κλάστε μας τα @@ κομμανταντε Τσε Γκουεβάρα

-Παπάς : ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ 666 ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ 666 ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ!!!(Περάστε από την ωραιότατη εκκλησία μας, έχουμε και φρεσκότατο άγιο και το παγκάρι μας ειναι άδειο)

-Ξερόλας : Εγώ δηλαδή νομιζω οτι πραγματικα δηλαδή ενίοτε προφανώς και εξ αδιαιρέτου

-ΟΛΟΙ : Σκάσε συ μαλακα...

• Σφίξαν οι ζέστες, κάψωσαν οι κώλοι, όλα τα μωρά στις παραλίες

Ακολουθεί πύρκαυλο πεντάλεπτο όπου πέτσακας καμεραμάνος παίρνει μάτι τροφαντά κωλαράκια στον Αστέρα.

• Ο γάμος της χρονιάς -Παντρεύτηκε η Παρτόλα Σαλιωνωτηνπουτσίδου το γνωστό επιχειρηματία Φισφιρίκο Παλιατονέπαιρνα. Κουμπάρος τους ο γνωστός, πασίγνωστος μποέμ, μπον βιβέρ, μπον μαμάν, ίσως και μπον φιλέ Μαρκομπαλένος Γλυφοτσουτσούνογλου. Πόσο κόστισε ο γάμος, πόσα θα πρέπει ΕΣΕΙΣ να πληρώσετε για να κάνετε γάμο στο γνωστό κτήμα "Παλιά ήταν στάνη και τώρα το χρεώνουμε 100000000 ευρώ το λεπτό" για να ταϊσετε 7.500.000 καλεσμένους που θα έρθουν με τα ιδιωτικά τους αστρόπλοια και το εντερπραϊζ. Πόσο θα σας κοστίσει να σας τραγουδήσει στο γάμο λάιβ ο Φράνκ Σινάτρα και ο Γιώργος Ζαμπέτας
• Οι διακοπές των αστέρων στη Μύκονο. Ποιός πήγε, που πήγε, τι έφαγε, από ποιον τον έφαγε, που τον έδωσε και ποσα χάλασε για να πιεί αριστοκρατικά ξύδια και να ζηλέψεις εσύ Μαρίκα κομμώτρια από το Ίλιον.
• Το βρακί της γνωστής αηδού Κανωκαιπίπα Τζαμπαμαλάχει. Φόραγε ή όχι το κορδόνι; Το ξυρίζει σε σχεδιάκι ή απλή φουντίτσα; Παρακωλουθήστε ζωντανά τη μεγάλη της επιτυχία "Σβήνω σαν στα καταπίνω"
• Χαμός σε γνωστό ριάλητη. Μύωψ διαγωνιζόμενος σε στιγμή ερωτικού παροξυσμού μπέρδεψε το μουνί με την τοστιέρα και έκανε το φισφιρίκι του κοτλέ.
• Η "μεγάλη τηλεστάρ" Μυξοπαρθένα Τακαταπίνη μας το παίζει μούρη και δε μας κάνει δηλώσεις. Ίσα μωρή που έπαιξες ενάμιση δευτερόλεπτο και το είδες Παξινού στην Επίδαυρο. Ασε που μας το παίζεις και θεούσα με μετάνοιες κλπ αλλά ξέρουμε δα τι μετάνοιες κάνεις στο Μπάμπη το μανάβη, και μάλιστα μετάνοιες με τον κώλο στη λάθος πλευρά.
• Αγωνία για την εθνική μας στάρ. Έχει να ενεργηθεί 4 μέρες. Τι λένε οι γείτονες, ο περιπτεράς, η καθαρίστριά της και το σιφώνι της τουαλέτας. Συμμέτοχος στο δράμα ο σκύλος τς που αρνείται και αυτός να κάνει κακάκια του.
• Αθλητικά : Θριάμβευσε ο Τσουκαλεϊκός εναντίον του Αναλγησιακού Παπαροτσάνης, χάνοντας με 8-0. Μετά το τέλος του ματς ο προπονητής δήλωσε : Τα παιδιά έχασαν με την αξία τους. Μπορεί να χάσαμε βαθμούς αλλά κερδίσαμε εμπειρία. Του χρονου θα πάρουμε το πανευρωπαϊκο και το διηπειρωτικό, ίσως και το Κοπα Αμέρικα. Μόνο όμως αν παίξουμε ενάντια σε ομάδες που αποτελούνται από τυφλούς πιγκουϊνους ή ναρκωμένους μυρμηγκοφάγους. Αλλά δεν εχει σημασία, είμαστε αισιόδοξοι.
• Και τώρα ο καιρός με την Απελπισιτκά Μουνάρα. Απελπισιτκά, δείξε μας το νίνί σου!

Ε, μέσες άκρες αυτά. Χρόνος δελτίου 1:30 ώρα. Χρήσιμες πληροφορίες, 0. Καντήλια, μπινελίκια, μεροληψία, κώλοι, κοροϊδία, σελέμπριτις του κώλοτ, λαϊφ στάϊλ του ξεράσματος και το λουρί της μάνας.

Αλλά είπαμε, έχουμε την τιβι που μας αξιζει. Τα σκουλήκια δε θα είχαν να φαν αν δεν υπήρχαν τοσοι νεκροί εγκέφαλοι τριγύρω..

Τα θέματα ήταν για καλά προετοιμασμένους

Ειναι λίγο ετεροχρονισμένο το ποστ, αλλά είχε καταχωνιαστεί σε ένα γιου-ες-μπι και το είχα ξεχάσει.. Νταξ, νέα 2 εβδομάδων είναι σχετικά φρέσκα. Σίγουρα καλύτερα από ψάρια στον Αλφαβητίξ..
«Τα θέματα ήταν για καλά προετοιμασμένους» - Ανώνυμου του μαθητή
Είναι ίσως μία από τις πλέον ηλίθιες αττάκες στην ιστορία μετά τα
«Φέτος χτυπάμε Τσάμπιονς Λιγκ» -Σωκράτης Κόκκαλης
«Αυτό πικρίζει λίγο» - Σωκράτης σκέτο
«Μη μασάτε, το πλοίο είναι αβύθιστο» - Κυβερνήτης Τιτανικού
«Ο Γεράσιμος θέλει να με παντρευτεί στάνταρ» - Πρώην γκόμενα Zaphod
Τι σημαίνει ρε καραγκιόζη «τα θέματα ήταν για καλά προετοιμασμένους»; Βασικά εγώ ψιλιάζομαι ότι η μόνη σχέση σου με τις εξετάσεις ήταν το «ρε τι μπούγιο γίνεται εδώ, ας μπώ και εγώ μέσα». Δηλαδή εσύ θές να σου βάλουν «θέματα για παπάρια προετοιμασμένους» ; Θέματα για άσχετους; Θέματα για «είδα φως και μπήκα» ; Θέματα για «ρε πούστη μου πως γράφεται το όνομά μου»; Θέματα για «μαλάκα μου πολύ βρωμοτσίμπουκο η Λόλα, πάω να γράψω και εγώ για να κάθομαι από πίσω της» ; Μου την έχουν δεί όλοι και θέλουν να μπαίνουν τσάμπα και βερεσέ στα πανεπιστήμια. Βέβαια δεν είναι φρέσκο το φαινόμενο. Χρόνια πολλά το λένε, κάθε χρόνο. Από το ’95 που έδωσα εγώ πανελλήνιες έπαιζε αυτή η παπαριά στάνταρ. Τι λέω, και πιο πρίν. Ειδικά στα μαθηματικά έπεφτε τρελλό γέλιο
«Τα κάψανε τα παιδιά». «Καλά δε ντρέπονται; Δεν τα λυπούνται;» Κυρά μου δεν είμαστε ορφανοτροφείο να τα λυπούμαστε τα παιδιά. Σκοπός είναι αυτός ο κακομοίρης που θα μπει στο ρημαδοπανεπιστήμιο να ρημαδομάθει πέντε ρημαδογράμματα μπας και ρημαδογίνει ρημαδοχρήσιμος στη ρημαδοκοινωνία, να ξέρει και πέντε ρημαδομαλακίες πρίν μπεί. Να ξέρει κάποια στοιχειώδη. Και στοιχειώδη δεν εννοώ να ξέρει ότι το «Κώστας» είναι αρσενικό (χμ καλά όχι πάντα) και το «Τζένη» θηλυκό. Ή ότι τον λένε «Μητσο Χλεμπονιάρη της Χαρίκλειας και πιθανώς του Αναστασίου». Να κατέχει 5 βασικά ρε αδερφέ, έτσι για το γαμώτο. Να ξέρει ότι το τετράγωνο έχει τέσσερεις πλευρές και όχι δώδεκα. (Μη γελάτε μου το χει πεί μαθητής μου, πρώτη γυμνασίου. Μετά παράτησα τα ιδιαίτερα γιατί θα έκανα φόνο)
«Καλά προετοιμασμένοι» και παπαριές. Εννοούν τα χλεμπονιάρικα ότι έπρεπε να έχουν στρώσει και λίγο κώλο να διαβάσουν κάποια στιγμή στη χρονιά, να πάρουν μια μυρωδιά τι παίζει. Αλλά είναι πολύ απασχολημένα τα καημένα με το να πηγαίνουν στην Πάνια να βλέπουν τον Βας Βας Βας, να έχουν κινητό 650 ευρώ (που τα βρίσκουν τα λεφτά οι γονείς και τους τα αγοράζουν δε μπορώ να καταλάβω), να τραβάνε βίντεο με το απαυτό της Καιτούλας στο διπλανό θρανίο και να ξύνουν τη βουβωνική τους χώρα μπας και κατεβάσουν ιδέες. Αμ μάγκα, συγγνώμη που στο λέω αλλά όσο και να τα ξύσεις, ρε που να τα ξεπετσιάσεις στο ξύσιμο, ιδέα δεν κατεβάζεις άμα δεν έχεις διαβάσει. Εγώ προτιμούσα από την άλλη να ξύνω το πηγούνι μου, αλλά ιδέες κατέβαζα ρε αδερφέ. Ναι ναι ήμουν τυχερός, σωστά. Και είχαμε και λίγα μαθήματα όταν έδινα εγώ, ξέρω. Και η πουτάνα η κοινωνία, η αλλοτρίωση (συγγνώμη, δύσκολη λέξη..) , η αποξένωση, η μαλαφράντσα, οι αναταραχές στο ανατολικό Τιμόρ, τα ναρκωτικά στα σχολεία, οι μπάτσοι που σας βαράνε στις διαδηλώσεις, ο Κρόνος που πέρασε στραβά πάνω από τη διασταύρωση Γάμα Σεπτεμβρίου με Χαλκοκονδύλη, το τέτοιο του Καράμπελα και το απαυτό της Χάϊδως, ε ξέρω δε μπορείτε να διαβάσετε πολύ.
Αλλά μην ανησυχείτε, σας έχω εγώ ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο θα κάνει θραύση και θα το καταθέσω στο υπουργείο για του χρόνου. Είναι για μαθηματικά κατεύθυνσης και δεν είναι επ ‘ουδενί για «καλά προετοιμασμένους». Ιδού :
1. Πόσα γράμματα έχει η λέξη «Αδιάβαστος» ;
Α. 43
Β. 3π/4 Γ. 10
Δ. Γαλαζοπράσινο
2. Ένα τετράγωνο πόσες πλευρές έχει;
Α. 25
Β. 12
Γ.4
Δ. Βας βας βας ο Παρασκευάς
3. Μια σαρδέλα έχει 1 ευρώ. Δύο σαρδέλες πόσα;
Α.2
Β. 6.500.000
Γ. 2κπ+π/2, κ={0, 1, 2, 3, 4, 5}
(Η ερώτηση κρίνεται ως παγίδα, οπότε δεν παίζει ‘Δ’)
4. Προχτές στο σπίτι είχατε :
Α. Ρεβύθια
Β. Παστίτσιο
Γ. Μπριζόλες
Δ. Πάλι δε μαγείρεψε η παλιοαχαϊρευτη η μάνα σας
(Προχτές ήταν Παρασκευή. Αν φάγατε κρέας στην κόλαση να καείτε αντίχριστοι που
θέλατε και πανεπιστήμιο) (Σκάσε παπά) (Συγγνώμη τέκνο μου παρεσύρθην)
Και περνάμε στα προβλήματα.
Θέμα 1.
Ο κύριος Βαγγέλης απέναντι είναι παιδεραστής. Επίσης του αρέσει το παθητικό σεξ με αιγύπτιους μούτσους πιρόγας. Αν ο κύριος Βαγγέλης έχει 10 ευρώ στην αριστερή τσέπη και 10 καραμέλες στη δεξιά, υπολογίστε πόσα ευρώ έχει στην αριστερή τσέπη. Αν του πάρουμε ένα ευρώ, πόσες καραμέλες θα του μείνουν στη δεξιά;
Θέμα 2.
Η μαμά σας σας έκανε με το γαλατά. Αν το γάλα σήμερα έχει 1.5 ευρώ το μισό λίτρο, και ο μπαμπάς σας το πληρώνει 2 στο γαλατά α.Πόσο σας κλέβει ο γαλατάς β. Πόσο κερατάς είναι ο πατέρας σας γ. Γράψτε και το τηλέφωνο της μάνας σας, μπορεί να θέλετε κανά αδερφάκι
Θέμα 3.
(Για δυνατούς λύτες) Γράφτε τη σημερινή ημερομηνία. Γράφτε την και ανάποδα. Γράφτε και την αυριανή ημερομηνία. Από σήμερα μέχρι αύριο πόσες μέρες διαφορά είναι;
Θέμα 4.
(Για όσους πραγματικά θέλουν να περάσουν στο πανεπιστήμιο) (εσύ στο δεύτερο θρανίο κόβεσαι εξ ορισμού. Φαίνεσαι τόσο ηλίθιος που κάνεις μόνο για πολιτικός ή δημοσιογράφος.)
Προσέχτε, το θέμα απαιτεί προσεκτικό διάβασμα.
Σκάει το μπρός αριστερά λάστιχο σε ένα τετράτροχο αυτοκίνητο. Πόσα λάστιχα του έμειναν; Αν ήταν μηχανή και είχε σκάσει το μπρός, πόσα λάστιχα θα είχαν μείνει; Αν σκάσουν όλα τα λάστιχα πόσα λάστιχα πρέπει να αγοράσετε; Αν δε σκάσει κανένα λάστιχο ούτε στο αυτοκίνητο ούτε στη μηχανή, πόσα καλά λάστιχα έχουμε συνολικά;
Νομίζω ότι τα παραπάνω θέματα είναι εξαιρετικά για το επίπεδο της πλειονότητος των μαθητών του χρόνου. Ελπίζω το υπουργείο να τα δεχτεί. Να μην τα κάψουνε και του χρόνου τα παιδιά... έλεος πια.
Τα σκίσαν φέτος τα κακομοιρα.

Ψύξη

Ξύπνησα σήμερα σα στραβωμένος σουγιάς. Η αριστερή ωμοπλάτη αρνείται να συνεργαστεί και θα έχουμε άλλα. Πονώ. Αλλά τουλάχιστον βγήκα ελεύθερος υπηρεσίας. Πάω να πάρω τα χάπια μου και να βάλω έμπλαστρο. Ωραία ξεκίνησαν τα 30. Θα παραγγείλω αναπηρικό καροτσάκι. Μπορεί να χρειαστεί οσονούπω. Ξαναπονώ.

Η γειτονιά με τους αριστοκράτες

Αν και μεγάλωσα σε ταπεινή συνοικία ταπεινής πόλης, αν και δεν είχαμε παπούτσια και τρεφόμασταν με χαρούπια και τζοχούς από τα πεζοδρόμια, πάντα είχα την εντύπωση πως είμαι πλασμένος για τα μεγάλα σαλόνια. Η περιήγησή μου στους σκοτεινούς δρόμους των μεγαλουπόλεων με έφερε κοντά με ανθρώπους της καλής κοινωνίας αλλά ποτέ δεν κατάφερα να μπω στους κύκλους τους. Κυρίως γιατί οι περισσότεροι απαιτούσαν ως τελετή μύησης να εξερευνήσουν το παχύ μου έντερο, πράγμα που τους απαγόρευα ρητώς. Τώρα όμως έχω την ευκαιρία μου. Εχω μια ελπίδα για κοινωνική ανόρθωση. Έχω μια ελπίδα και γω για μια ζωή με φρουφρού και αρώματα. Με υπηρέτες και πυργόσπιτα. Και ίσως μια ευκαιρία να μπω στα πανάκριβα μεταξωτά φουστάνια κάποιας κυρίας της καλής κοινωνίας. Γνώρισα το Μαρκήσιο και την αρραβωνιαστικιά του τη Σουσού. Είναι ευγενείς αλλά προσιτοι και ευπροσήγοροι. Και επιπλέον, ο μαρκήσιος είναι μεγάλος εργάτης του έρωτα και είπε θα με διδάξει. Πέρασα από τις οικίες τους και με καλοδέχτηκαν, με κέρασαν φοντάν, τσάι με μια περίεργη γεύση, μου έβαλαν να ακούσω Μπραμς και Πουτσίνι και έριξα κρυφά και έναν μπίκο στη Ρουσλάνα. Είναι πραγματικά απολαυστικοί, το σαλόνι τους και οι σάλες τους ανοιχτές, το φαϊ πάντα γκουρμέ και το κρασί παμπάλαιο και γλυκόπιοτο. Και η Σουσού, αχ αυτή η Σουσού. Μια θεά, ένα όνειρο καλοκαιρινής νυκτός. Ένα αερικό, ένα ξωτικό. Μια σταρ του σινεμά των 50'ς. Μια Τζίλντα. Μια αιώνια, άσπιλη και αιθέρια ομορφιά. Και έχει και έναν κώλο αριστούργημα! Μιλάμε για κελεπούρι! Κουφάλα μαρκήσιε, τίτς ας! Σας τους προτείνω ανεπιφύλακτα.

Τέρτι γήαρ

Να πω την αλήθεια, δεν αισθάνομαι και ιδιαίτερα διαφορετικά. Χειρότερα τα περίμενα πρίν κάποια χρόνια. Βασικά, στα 30 με είχα σκεφτεί περίπου σε αναπηρική καρέκλα, με κουβερτούλα μάλλινη στα πόδια, τρεμάμενο σαγώνι με σαλάκι και σούπερ σέξυ νοσοκόμα να σκύβει για ΄να βάλει τον καθετήρα.
Αλλά τελικά ζεί ο πούστης ο τουρίστας. (Ρωτήστε το Ζάφοντ για αυτό το σκηνικό). Είμαι υγιής (σχεδόν), ολόκληρος, αρτιμελής, επιμελής και ευθυτενής. Και κυρίως, καρδιά-πνευμόνια-τσουτσού, δουλεύουν ακόμα μια χαρά, οπότε και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Χοληστερίνη έχω 170, αιματοκρίτη 52 και το ουρικό οξύ είναι φυσιολογικότατο. Επίσης έχουν πέσει τρελλά και οι τρανσαμινάσες. Οπότε πάει και η κίρρωση, τη γλυτώσαμε. Η τεστοστερόνη είναι ελαφρώς ανεβασμένη αλλά δε φταίω εγώ για αυτό. Είναι που.. τέλος πάντων.
Το κακό με τα 30, είναι ότι κάθεσαι μερικές φάσεις και αναπολείς τραγικές στυλιστικά εποχές όπως τα 80ς που ήσουν παιδί. Είναι ελαφρώς γελοίο να κάθεσαι και να σκέφτεσαι με χαζό χαμόγελο μια εποχή που ήταν της μόδας η βάτα-τριώροφο στο σακάκι, το ξασμένο μαλλί αφάνα, η φράντζα, η Πίτσα Παπαδοπούλου και η Ρόδα τσάντα και κοπάνα που πρωταγωνιστούσε ο ξάδερφος ο Ντούζος. Επίσης αναπολείς άλλες τραγικές εποχές που φόραγες αρβύλα Μάρτενς ή Βέρμαχτ, φανελλένιο καρώ πουκάμισο και είχες ακμή από το πρόσωπο μέχρι τις πατούσες. Αυτές τις αρβύλες ρε διάολε ήθελα να ήξερα ποιός τις έκανε μόδα, ποιος τις προώθησε και για ποιόν ακριβώς λόγο τις φοράγαμε σα μουρλά. Και δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε καλά καλά. Σα μπαταρισμένα καϊκια πηγαίναμε. Αλλά η μαγκιά μαγκιά. Για να μην πω για τα "φλαϊ" μπουφάν με τη γούνα γύρω γύρω (Σήμα κατατεθέν του έλληνα κάγκουρα το 1992. Παπί άστρεα φτιαγμένο, πράσινο μπουφάν με γούνα και μαλλί με τσουλούφια.)
Τώρα μεγαλώσαμε και ωριμάσαμε (σιγά ρε πρόσεχε μη μουχλιάσεις κιόλας) και ντυνομαστε σαν κύριοι, φερόμαστε σαν κύριοι και να μην πω τι άλλο κάνουμε σαν κύριοι, γιατί θα είναι ψέμματα.
Το Σάββατο δε έγινε ένας μικρός σεισμός. Χεστήκαμε στο γέλιο, φάγαμε ένα επικών διαστάσεων μπούτι γουρουνιού (ήταν τόσο μεγάλο που αναρωτιόμασταν αν ήταν όντως γουρούνι και όχι κάποιο από τα ξώγαμα του Γκοτζίλα), ήπιαμε κάτι απίστευτα κρασιά και ως έξτρα μπόνους είχαμε και ένα μπουκάλι ρακί σπιτικό, κατευθείαν από Ηράκλειο. Οι καλεσμένοι έδωσαν ρέστα ευθυμίας και ένας συγκεκριμένος έκανε και την νύμφη μου ρόμπα. Προσέξτε, νύμφη, όχι νύφη. Ο πούστης είχε πάρει την κιθάρα και τραγούδαγε στιχάκια που απευθυνόντουσαν στους γονέους μου και καλά εκ μέρους της. Του στυλ "Κοιτάχτε πατερούλη σας έφτιαξα καφέ/ με περισσό το γάλα κάνω εγω φραπέ", "κοιτάχτε μητερούλα τα έπλυνα τα πιάτα/πότισα και το φίκο στη πήλινη τη γλάστρα". Μετά μου χωσε και εμένα τα εξ αμάξης γιατί για κάποιο λόγο έχω αρχίσει και μιλάω σαν άνθρωπος στην κακομοίρα που με ανέχεται, με είχαν πιάσει οι γλύκες. Μέχρι που αντί κάποια φάση να πω "πατέρα", είπα "μμπαμπά". Τι το θελα.. "Αντί για πάρτα μωρή άρρωστη λέει τώρα λάβε ταύτα μωρή νοσούσα, 'μμπαμπά' και 'μητερούλα'" κλπ κλπ..
Ο Ζάφοντ επίσης έδωσε ένα μικρό ρεσιτάλ χαζομάρας αλλά λόγω κούρασης ευτυχώς δε δούλεψε πολύ τη νοσούσα που γέλαγε ευγενικά και ασυστόλως. Πραγματικός διάλογος μεταξύ Ζάφοντ και πατέρα μου:
"Γεράσιμε τί πίνεις;"
"Ό,τι προλαβαίνω κύριε Γιάννη"
Και έλεγε την πάσα αλήθεια.
Επίσης υπάρχει ένα γελοίο σκηνικό με πρωταγωνιστή το Ζάφοντ, ένα γκρί μποξεράκι, ένα κιγκλίδωμα και ένα αντίτυπο του Τζουράσσικ Πάρκ, αλλά δε θα το αποκαλύψω. (Η φωτογραφία είναι τραγική αλλά δεν μπορώ να τη δημοσιεύσω γιατί μου απαγορεύει να δημοσιοποιήσω τη φάτσα του)
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, καλά περάσαμε, καλά τραγουδήσαμε, άντε και καλή ψυχή. Να σας ζήσω. Ο Θεός να σας κόβει μέρες και να μου δίνει χρόνια.
Και ευχαριστώ για τις ευχές σας ρε. Με συγκινήσατε
Υ.Γ : Μαιλ και μπλογκ δεν τα τσεκάρω και πολύ συχνά τώρα τελευταία. Αγάπησα. :Ρ Κάνω και κάτι σκοπιές...

Για την Αμαλία

Βρωμολαμόγια του κερατά, ελεεινοί και τρισάθλιοι απατεώνες, παλιοαλήτες, στους γιατρούς να τα φάτε τα φακελλάκια. Και στους δικηγόρους.
Η Αμαλία έφυγε. Αλλά είμαστε εμείς εδώ.
Και να είστε σίγουροι πως όποιος από μας σκάσει μύτη σε νοσοκομείο και κανένας χαμένος έστω και υποννοήσει φακελλάκι, θα τον μαζεύουν με κουταλάκια. Αλήτες.
Αμαλίτσα, καλό ταξίδι. Κατάφερες να ξεσηκώσεις πολύ κόσμο.
Ελπίζω να βγει κάτι από αυτό, αν και στη χώρα που ζούμε, δεν διατηρώ πολλές ελπίδες. Τουλάχιστον, πολλοί από μας, θα κάνουν την προσωπικη τους αντίσταση σε κάθε παπάρα που επειδή κρατάει ένα νυστέρι και φοράει μια ρόμπα θεωρεί δικαίωμά του να βασανίζει και να εκμεταλλεύεται άρρωστους ανθρώπους.
Σιχτίρια.
Υ.Γ : Ευτυχώς υπάρχουν και αξιόλογοι επιστήμονες, γεμάτοι ήθος και αίσθηση του καθήκοντος και σεβασμό για το λειτούργημά τους. Αυτούς πρέπει να τους υποστηρίξουμε, να τους αναδείξουμε, να τους επιβραβεύσουμε.
Και εις άλλα με υγεία

Μια συνέντευξη

Η Πασταφλώρα έκραξε, εγώ απαντώ : Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Οι Ρουσλάνες. Και παγωμένες μπύρες στην παραλία. Και ένα μπιτς-μπαρ που να παίζει καφρίλες
Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Η Ρουσλάνα. Και ενίοτε το ξυπνητήρι
Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Γελάω συνεχώς και άνευ λόγου. Ίσως για αυτό με κοιτάνε περίεργα οι πληβείοι
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Είμαι αντιπαθέστατος και κυνικός
Το βασικό ελάττωμά σας;
Σνομπαρία του κερατά
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Η επιείκεια δε συγκαταλέγεται στα ελαττώματά μου
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με το Μαρκήσιο ΝτεΣάντ. Έχουμε και γενέθλια την ίδια μέρα
Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Ο Στάθης Ψάλτης, ο Λάκης Τζορντανέλλι και η Σάσα Μπάστα
Το αγαπημένο σας ταξίδι;<br> Καναπές-Ψυγείο-Καναπές
Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
George R.R Martin, Robert Jordan, Terry Goodkind, Tracy Hickman,Νίκος Τσιφόρος και ο Πόε.
Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;<br> Το να μην κοιτάει περίεργα τη Ρουσλάνα
... και σε μια γυναίκα;
Να μη μου σπάει τα @@ και να έχει ωραία (.)(.)
Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο Νίκος Καζαντζάκης (μόρφωση λέμε)
Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Και εγώ σ'αγαπώ/ Γαμώ το ^%^#$#@ μου
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Το εκκρεμές του Φουκώ. Μια μέρα το διάβαζα στο κρεβάτι, με πήρε ο ύπνος και μου έπεσε πάνω στο καίριο σημείο. Από τότε έχω ένα @ ξύλινο.
Η ταινία που σας σημάδεψε;
Ass Worship #9 . Έπος!
Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ο Gericault. Το "Ναυάγιο της Μέδουσας" γαμεί!
Το αγαπημένο σας χρώμα;
Μααααααααααααυρο, μαααααααυρο
Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Παραλία-Μπύρα-Κώλοι παντού και ξημέρωμα τουρτουρίζοντας απο υγρασία
Το αγαπημένο σας ποτό;
Είμαι γνωστός νεροχύτης. Πίνω τα πάντα
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Είμαι αμετ-ανόητος
Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Αμα τα βάλω σε αλφαβητική σειρά φτιάχνω λεξικό. Με δύο λέξεις απεχθάνομαι τα πάντα.
Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να κοιτάω το γκαζόν να μεγαλώνει, τη μπογιά να στεγνώνει και τα σύννεφα.
Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Μπας και δε μου σηκώνεται μετά τα 85
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Πάντα. Δημιουργώ ευχάριστες εικονικές πραγματικότητες για όλους.
Ποιο είναι το μότο σας;
Μη μου ζαλίζετε τον έρωτα
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Από έμφραγμα, γύρω στα 95, μετά από τετραήμερο όργιο με 22χρονες Ρουσλάνες.Το έμφραγμα δε θα προέρθει από έκπληξη, όταν θα μου πούν όλες μαζί "Μα καλό κύριου, ντεν αντέκουμε άλλο. Αφήστε μας κλείσει κανα μπούτι"
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Είσαι Θεός! Παίρνεις τη θέση μου λίγο να πάω τίποτα διακοπές;
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Βαθύτατη πνευματική ραστώνη. Δεν καταλαβαίνω τίποτα

Θέρτι ντέρτι

Η 2α Ιουνίου πλησιάζει με βήμα γοργό. Τρέχοντας. Τη βλέπω από μακριά.Έρχεται για τριακοστή φορά. Τρομάζω; Δε νομίζω. Απλά έχω μια πολύ περίεργη αίσθηση. Απροσδιόριστη. Και μάλλον γλυκόπικρη. (Τι λε ρε αλάνι, γλυκόπικρες αισθήσεις και τα απαυτά του Καράμπελα. Ποιητής την είδες ξαφνικά;)
Απλά, εσκεπτόμην προ 10λέπτου, καθώς ρέμβαζα στο μπαλκονάκι μου κάνοντας ένα στριφτό (από τα τελευταία. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι μόλις απολυθώ το κόβω μαχαίρι). Σκεφτόμουν πως μεγαλώσαμε και πως ζήσαμε εμείς οι σε-λίγο ή μόλις-πριν-λίγο τριαντάρηδες.
Προλάβαμε -όσοι δεν μεγάλωσαν μέσα στα τσιμέντα των μεγαλουπόλεων- χωματόδρομους. Παίζαμε μέσα στη σκόνη τα καλοκαίρια και γυρνάγαμε καφέ στο σπίτι. Και δεν πάθαμε τίποτα. Δεν είχαμε ούτε playstation (έχουμε τώρα όμως), και μεγαλώσαμε μια χαρά -σχετικά-. Πλακωνόμασταν στο ξύλο (εγώ έτρωγα καντάρια πάντως - ήμουν καχεκτικός ο πούστης) και δεν έτρεχε μία. Κανείς συμμαθητής μας δεν είχε σουγιά, κανείς δεν είχε ρόπαλο και κανείς δεν σκότωσε ποτέ κανέναν.
Τηλεόραση είχαμε αλλά δε βλέπαμε και πολύ. Ίσως Χιλιοποδαρούσα, ίσως Φρουτοπία, ίσως το "Ορκιστείτε παρακαλώ". Από ξένες σειρές άντε το "Μυστήριο του χρυσού πιθήκου", κανα "Μικρό σπίτι στο λειβάδι" και τα αγορακια αυτό με τους μπάτσους με τις Χάρλεϊ. Δηλαδή 3-4 φορές την εβδομάδα απο κανα μισάωρο. Άντε και καμιά ελληνική ταινία το Σάββατο. Τη βγάζαμε είτε με βιβλία είτε στις αλάνες. Ναι είχαμε αλάνες ρε γαμώτο. Και ποδήλατα. Και τους βάζαμε αυτές τις κίτρινες κόρνες με τους τρείς ήχους, μανταλάκια στις ρόδες και κάναμε σαματά στη γειτονιά. Τρώγαμε και καμιά σαβούρντα όταν κάναμε φιγούρες σε καμια συμμαθήτρια.
Δεν ξέραμε σχεδόν τίποτα για τα πάντα. Υπήρχε κάποια περίεργη σεμνοτυφία αλλά στα 12 ήμασταν 12. Δεν βγάζαμε ταινία τη συμμαθήτριά μας να παίρνει πίπες από τον κολλητό μας. Δεν ξέραμε καν τι ειναι η πίπα. Ή μάλλον κάτι ξέραμε αλλά δεν ήμασταν και σίγουροι. Όταν στα 11 γουστάραμε τη συμμαθήτριά μας, δε θέλαμε να την πηδήξουμε. Απλά ξέραμε ότι για κάποιο λογο τη σκεφτόμασταν συνέχεια αλλά δεν ξέραμε τι ακριβώς έπρεπε να κάνουμε και γιατί. Και όταν έσκαγε κανα φιλί σε κανα πάρτυ πραγματικά βλέπαμε βεγγαλικά. Τώρα στα πάρτυ κάνουν παρτούζες και ανάβουν τρίφυλλα, αντί να πιάνουν χεράκια και να ανάβουν κανα κεράκι. Χάσαμε τις παρτούζες αλλά κερδίσαμε ίσως την αθωότητα που έπρεπε να έχει κάθε παιδί.
Μεγαλώσαμε με τον Αντρέα να φοράει ζιβάγκα και να γαμάει Μιμή. Το Μητσοτάκη να προσπαθεί να γινει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Με τον Καραμανλή, το Φλωράκη και τον Κύρκο (Απλωθείτε ρε παιδιά να φανούμε καμια πενηνταριά). Με εκλογές τίγκα στις τεράστιες συγκεντρώσεις και στο πλαστικό σημαιάκι. Και στα καφενεία της απαυτής το απαυτό. Με τους μπαμπάδες να πορώνονται και να αγορεύουν και αυτοί σπίτι, και τις μαμάδες να αρχίζουν τα "Γιάννη έλα σώπα μην εκνευρίζεσαι" "Κώστα μη, τα παιδιά". Ήμασταν "τα παιδιά". Στην ταβέρνα με το φωτιστικό-μανιταράκι και το λεπτό χαλίκι. Στο διπλανό τραπέζι από τους "μεγάλους", να τρώμε πατάτα τηγανητή και μπριζολάκι και κοκα-κολα. Και να παρακαλάμε να μας δώσουν καμια γουλιά μπύρα. (Λες για αυτό οταν ενηλικιωθήκαμε να ταράξαμε τις μπύρες, τα τσίπουρα και τις ρακές;). Τώρα βλέπω 14χρονα λιάρδα Κυριακή ξημερώματα και τα λυπάμαι. Μετά πήγαμε και Γυμνάσιο και σοβαρέψαμε γιατί μεγαλώσαμε. Ήταν περίπου τότε λίγο μετά τον Κοσκωτά. Τότε με το ειδικό δικαστήριο. Φοράγαμε τραγικά ρούχα και φόρμες στο σχολείο. Και γυαλιά άστα να παν. Φοράγαμε παιδικά ρούχα και δεν πάθαμε τίποτα. Και κάναμε παρτάκια σε γιορτές και γενέθλια. Βάζανε Milli Vanilli, Mariah Carey, Rick Astley, Lambada και αλλα τέτοια τραγικά. Και αρχίσαμε να ψιλιαζόμαστε γιατί γουστάρουμε τη Βίκυ τη συμμαθήτριά μας. Η οποία εγνώριζε το όνομά μας εντελώς τυχαίως και απο σπόντα και ουδεμία σημασία επροτίθετο να μας δώσει. Εκτός και αν επρόκειτο για καμιά άσκηση μαθηματικών. Αλλά πάλι παιδιά ήμασταν. Έβγαινε η πρώτη τρίχα στο χειλάκι. Μια εδώ , μια τρείς μέρες δρόμο πιο πέρα. Και αισθανόμασταν περηφάνεια που γινόμασταν άντρες.
Τότε περίπου άρχισε και η μόδα με το lifestyle με κάτι περιοδικά του στυλ ΚΛΙΚ κλπ. Αλλά αυτά δεν τα διαβάζαμε, ήταν "για μεγάλους". Και στην τάξη δεν καπνίζαμε όλοι. Κάτι γκόμενες (που είχαν και τη φήμη μεγάλης πουτάνας) και κανα δυο τύποι που κατεβάζαν τζούρα και ήτνα άρρωστοι 2 μέρες. Οι μάγκες είχαν παπάκια. Πολύ παπί ρε παιδί μου. Και βγαίναν και πιο αργά απο εμάς το Σάββατο το βράδυ. Καθόντουσαν ίσως και μέχρι τη 1 έξω. Οι υπόλοιποι και "φυσιολογικοί", στο γυμνάσιο.. ε... 11... με το ζόρι. Και μόνο Σάββατο. Άντε καμια Παρασκευή στο τσακίρ κέφι. Και δεν πάθαμε και τίποτα. Ξεκωλιαστήκαμε στο ξενύχτι μετά.
Ξεκίνησε και η ιδιωτική τηλεόραση τότε. Ε καμία σχέση με σήμερα. Πιο σοβαρά, πιο ερασιτεχνικά, πιο κάπως. Αλλά ακόμα δε βλέπαμε τηλεόραση. Κάτι κωλοσειρές τελευταίες, με προϋπολογισμό 2 αναπτήρες και μια τσίχλα. Και Lifestyle-αδικα ελάχιστα και τελειωμένα.Και εξακολουθούσαμε να μην έχουμε κινητά και playstation.Οι "ψαγμένοι" είχαμε ακόμα κάτι Amstrad 6128, καμια Amiga, αντε και οι πολύ γκομπιουτεράδες να είχαν τον 1512. Και πάλι καλά ήμασταν.
Και τα χρονια πέρασαν και ενηλικιωθήκαμε, και πήγαμε και στα πανεπιστήμια. Και περάσαμε γαμάτα. Και πάλι δεν είχαμε κινητά!! (στην αρχή). Και φάγαμε και τις καψούρες μας, και τις πόρτες μας και τις χαρές και τις απογοητεύσεις μας. Τα ξενύχτια μας στις παραλίες. Τα κρασιά μας στα ταβερνεία μεχρι να κλείσουν. Και μετά κουβέντα μέχρι το πρωί. Είτε για πολιτικά, για φιλοσοφικά, για γκομενικά..Και ποιος ξυπνάει να πάει στη σχολή ρεεεε...Και ποιος διάβασε να μου δώσει το δεύτερο θέμα ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε; Μια μονάδα ο Μανωλης σε μένα, μια μονάδα εγώ στο Χρήστο, μια ο ένας μία ο άλλος, άντε περάσαμε και διαφορικό 2.
Και δεν είχαμε σημειώσεις στο γαμωκινητό να αντιγράψουμε γιατι τα κινητά μας τότε ήταν τεράστια, είχαν κεραίες, μονόχρωμες οθόνες και δε στέλναν καν μηνύματα. (Το 96 που το πήρα εγώ σίγουρα. Λίγο μετά αρχίσαν). Που να τη βγάλεις τη γκουμούτσα να αντιγράψεις στον Φλωρά, που μύριζε την πρόθεση για αντιγραφή 24 χιλιόμετρα μακριά απο το αμφιθέατρο..
Και ξαναπέρασαν τα χρόνια και κάναμε και άλλα. Δουλειές, τρεχάματα, να πάρε αυτοκίνητο , να που θα πάμε διακοπές, να ωχ δε μπορώ τώρα δουλεύω, να το ένα να το άλλο, μας πήρε η μπάλλα της σοβαρότητας. Μας πήρε; Βρε ούστ! Έχει να φάει κλώτσο επικών διαστάσεων.
Μερικές φορές θυμάσαι με μεγάλη νοσταλγία κάποια χρόνια τα οποία και τα χρωματίζεις πολύ ωραία στο μυαλό σου. Ο χρόνος αμβλύνει τη μνήμη μάλλον και τα πράγματα τα οποία σου προκαλούσαν δάκρυα, τώρα τα θυμάσαι εξιδανικευμένα. ("αχ τι ωραία που χτυπιόμουν στους τοίχους κλαίγοντας στα 17 που με παράτησε η Χ, και άκουγα συνέχεια το Angie και έλιωνα και σκεφτόμουν να πέσω απο το μπαλκόνι". Τι λε ρε μαλάκα πας καλα;)Τότε που ζοριζόσουν όμως... Μερικά είναι από μόνα τους εξιδανικευμένα. Δεν υπάρχουν για μένα καλύτερες αναμνήσεις από τις φοιτητοπαρέες στις ταβέρνες και τα ρεμπετάδικα, ΤΕΛΟΣ. Το μόνο που μπορώ να πω ένα βήμα πρίν τα 30 είναι ότι, χμ..
ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ! (αν και..ντρέπομαι..αλλά έχω πει πλειστάκις "δε βγαίνω σήμερα, είμαι κουρασμένος")(Αν και πονάει παραπάνω η μέση. Και στη 1 1/2 φορά φτύνουμε τα πλεμόνια μας στο μπαλκόνι)
Και τι νόημα βγαίνει από το κατεβατό; Έλα ντε..
Απντέιτ : Προχτές πέτυχα στο MAD αφιέρωμα στο ελληνικό ροκ. Ηταν εν μέρει και η αιτία γέννεσης αυτού του θέματος. Αγελλάκας, Παυλίδης κλπ. Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά. Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας, εκεί που θα βάλουμε φωτιά στο λιμάνι, στην Ξεσσαλονίκη ρέει η Αδρεναλίνη και μεις ακούμε εννιά πληρωμένα τραγούδια, γιατι δε χωράμε πουθενά, και ειναι η αγάπη μας ενα ταξίδι απο γιορτή σε γιορτή, ένα ταξίδι απο πληγή σε πληγή, και μένουμε πάντα εδώ, και αυτό το καλοκαίρι ρε!
Αφιερώσεις απο 90's :
Τρύπες - Γιορτή


Metallica - Nothing else matters


Nirvana - Smells like teen spirit


Bad religion - 21st century digital boy


Offspring - Come out and play

Τηλεκριτική

Κυρίες και κύριοι καλώς ήρθατε στην κατάντια σας. Καλώς ήρθατε στη χώρα της ψευτιάς, του τίποτα, της πουστιάς και του ξανθού σαντρέ νο.11 της Ρίλκεν.
Ως άλλος Αυλωνίτης αναφώνησα "παπαπαπαπαπαπαπα" χτες, συλλογιζόμενος την τηλεμαυρίλα που κυκλοφοράει. Τραντάχτηκαν τα στιβαρά και δασύτριχα στήθη μου και ίσως μια υποψία δακρύων συννέφιασε για λίγο τη γαλαζοπράσινη ματιά μου.
Άπαντα τα τηλεοπτικά κανάλια έχουν τσακωθεί σφοδρότατα με την αλήθεια, το σεβασμό, την ανθρωπιά και την ευγένεια εν γένει. Εκμετάλλευση, εκμετάλλευση , εκμετάλλευση και στη μέση διαφημίσεις. Εντάξει ρε ζώα οκ, εκμεταλλευτείτε. Αλλά αφήστε από το θύμα να περισώσει κάτι. Αφήστε ρε αλήτες ένα ψήγμα αξιοπρέπειας στο ανθρωπάκι που ξεκοκκαλίζετε!
Βέβαια είμαστε και μεις ένα κοινό.. τι να σου πώ δηλαδή. Όχι πραγματικά, μιλάμε για κουλτούρα άνευ προηγουμένου. Αφου άμα δει κανας ξένος τις μετρήσεις από αυτά που βλέπουμε, θα νομίζει ότι είμαστε όλοι ξώγαμα της Αρβελέρ με πατέρα το Σάρτρ. Και ίσως να είχε σπρώξει και λίγο ο Ντεριντά γιατί έπαιρνε μάτι και του ρθε μια φούντωση μια φλόγα. Ου ρε ζώα!
Πάρτε σειρά : Έχουμε πρώτα απ όλα την Πάνια. Δε λέω, κλάνουμε στο γέλιο με τα κωλοτράγουδα, όλος ο κόσμος ξέρει πια την κυρία Ελισσάβετ και τον Sex bomb αλλα ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΠΑ.. Πάνε τα μαλακισμένα στα γυρίσματα και κάνουνε σα σεληνιασμένα. Κυρά μου, έχεις δεί ποιους πάει και προσκυνάει το μοσχάρι που χαϊδευτικά αποκαλείς "παιδί μου"; Άμα ο γιός μου προσκύναγε τον Παρασκευά όπως αυτά, θα τον είχα πνίξει στο νεροχύτη σα γατί να μη χαλάσει η ράτσα! Και οκ είπαμε να βλέπουμε καμιά χαζομάρα να περάσει η ώρα, αλλά από την πολλή χαζομάρα η ώρα δεν περνάει γιατί έχουμε χαζέψει και εμείς και δεν παίρνουμε πρέφα τίπουτσι.
Ευαγγελάτος : Αν αυτός δεν είναι ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣτότε πείτε μου ποιος είναι για να ξέρω.Στην αρχή τον ψιλοέβλεπα για να δω που το πάει (παίζει μεγάλη λουμπίνα στην εκπομπή, αλλά ΠΟΛΥ μεγάλη) αλλά μετά σκιάχτηκα. Τον έβλεπα στον ύπνο μου να με φοβερίζει. "Ουστ ρε, δε θέλω εσένα, τη γυναίκα σου θέλω να δω", τίποτα αυτός! "Φύγε ρε κατσικοπόδαρε, φύγε ρε μαυρόγατε" μπα.. Ερχόταν και με σαρδόνιο χαμόγελο μου έδινε τις δικές του 10 εντολές : "Ου καταναλώσεις κρέας
Ου πιείς αλκοολούχα ή χυμούς
Ου πηδήξεις
Ου κοιμηθείς εις στρώμα
Ου σκουπίσεις τον κώλον σου μετά κωλόχαρτου
Ου βάλεις συναγερμόν εις την οικίαν σου
Ου καταναλώσεις γλυκά, γαλακτοκομικά,λαχανικά,όσπρια,και γενικότερα ο,τιδήποτε τρώγεται πλην βρύων και λειχηνών
Ου πασαλειφτείς με καλλυντικά
Ου πας για αποτρίχωση
Ου ψευδομαρτυρήσεις στην εκπομπή μου, θα σε πάρει ο διάολος
Ε ουυυυυυυυ απο δω ρε! Που άμα σε ακούσουμε θα καταντήσουμε πάλι να κρεμόμαστε απο δέντρα και να μαζεύουμε βατόμουρα από τους θάμνους. Και μεταξύ μας μίστερ, έχω την ενδύπωσην, έτσι μια υποψία υποψίας πως υπάρχει κάποιος λόγος που ξεμπροστιάζατε μόνο επαρχιακές και μικρές σχετικά βιομηχανίες και εντελώς τυχαία καμία από τις μεγάλες που διαφημίζονται στο κανάλι σας και τα σκάνε χονδροειδέστατα δεν έχει τύχει να υποπέσει σε καμιά παρασπονδία. Λέω τώρα..
Ειδήσεις : Εδώ έχουμε πατώσει όσο δεν πάει άλλο. Ναι και οι "σοβαροί". Δε θέλω κυρά μου εμπειρογνώμονες, δε θέλω διαλέξεις επί παντός επιστητού από ανθρώπους που δεν ξέρουν ΤΙΠΟΤΑ. Δε θέλω άθλιους διαλόγους, δε θέλω αναλύσεις από αναλυτές που δεν μπορούν ούτε να αναλύσουν ούτε τι περιέχει ένας φραπές. Σκέτος. Θέλω να βγαίνει μια ρημαδοδημοσιογράφος και να μου λέει "Εγινε αυτό εκεί." "Ο Μήτσος σκότωσε την γυναίκα του γιατι τον απατούσε με τον περιπτερά, μια καλόγρια και εναν γρύλλο". Τέλος. Οχι άλλοι τσακωμοί, όχι άλλες παπαρολογίες. Και να μην πω για τις ειδήσεις του Star. Είμαι σίγουρος πως αυτοί που κάνουν το ρεπορτάζ έχουν να πηδηχτούν από τότε που ο Αττίκ κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη. Τέτοια χολή, τέτοια κοροϊδία, τέτοιο χώσιμο, έλεος ρε παιδιά. Σταματήστε ρε! Είστε σιχαμένοι ρε το καταλαβαίνετε; Μια ξανθιά και μια μαυρομάλλα δημοσιογράφους που βλέπω ενίοτε τις σιχαίνεται η ψυχή μου μιλάμε. Εντάξει ρε έχει λεφτά η δουλειά αλλά ρε το βράδυ πως κοιμάστε; Ή μάλλον, κοριτσάκι μου όνειρό σου ήταν όταν μεγαλώσεις να γίνεις δημοσιογράφος και να ειρωνεύεσαι τη Ματσούκα ας πούμε; ή να σχολιάζεις με σοβαρό ύφος για το σκύλο του Κωστέτσου που έχει ψυχολογικά προβλήματα; Πόσο χαμηλά θα πέσετε;
Πρωνιάδικα-μεσημεριανάδικα : Τέτοιο κέφι οι πουτάνες που το βρίσκουν κάθε μέρα; Με το που ανοίγεις το μάτι, τσουυυπ. Τσιφτετέλια, μπουζούκια, χαρές και γλέντια. Να όλα τα μωρά στην πίστα, να τα ξέκωλα που κουνιούνται πέρα δώθε, να και κάτι συνεντεύξεις του κώλου. Μέχρι και τον Άλεξ ψάχναν μια μέρα. Ε ρε ξύλο που θετε... Δυστυχώς, ξέρω. Θα πέσουν όσο χαμηλά τους προστάξουμε εμείς. Εμείς είμαστε οι πελατεία και η πελάτης έχει πάντα δίκιο. Και αν δε θέλουμε εμείς τα ζώα, τα πρόβατα, η πλέμπα να δεί τίποτα της προκοπής, αυτή την χυδαία αρένα θεαμάτων θα μας δείχνουν μια ζωή. Και θα την χειροτερεύουν κιόλας, γιατί όσο πάμε γινόμαστε και πιο χαμηλού επιπέδου θεατές. Γιατί έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει. Σκάστε λοιπόν και φάτε στα μούτρα την Πάνια, τον Ευαγγελάτο με τη γυναίκα του, τις φραπελιές, τον Τσουκαλά,τις πρωινατζούδες, τη Λαμπίρη και όλα αυτά που ξέρασε ο συλλογικός πρωκτός του πολιτισμού μας.
Υ.Γ : Ευτυχώς υπάρχουν ελάχιστες σοβαρές εκπομπές και ελάχιστοι τελευταίοι τρελλοί που προσπαθούν να κάνουν και κάτι σοβαρό..

Σαββατιάτικη μαυρίλα

(Δανεικό πρότυπο ξεκινήματος απο Zaphod)
Ποτά: Αψέντι (μούφα, δεν πίνεται) , Τεκίλα, Καφές (φραπές με 17 ζάχαρες)
Μουσική υπόκρουση: Paradise Lost - Walk away (διασκευή απο Sisters of Mercy), Yngwie Malmsteen - Fuguetta
Υποβόσκουσα Μουσική Υπόκρουση: Βρέχει φωτιά στη στράτα μου, Μην του μιλάτε του παιδιού, As I die
Διάθεση : βλ. τίτλο ποστ
Τι πράμα είναι αυτό ρε διάολε. Πάνω που έχεις κέφια, ορέξεις, διάθεση και ορμή, σε περιμένει μια μαυρίλα σε κάποια σκοτεινή γωνιά (τρελλο καμουφλάζ.. Μαύρο σε μαύρο, δε φαίνεται Χριστός) και μόλις περάσεις, κεντράρει, σημαδεύει και φααααααααπ σου βαράει μια ροπαλιά και σε ξαπλώνει στα παρτέρια.
Μιλάμε για επικές καταστάσεις. Δεν προλαβαίνεις ούτε βοήθεια να πείς. Μετά καθώς είσαι ξαπλωμένος στο χώμα και μετράς αστεράκια αναρωτιέσαι και "γιατί ρε διάολε;". Και προφανώς απάντηση δεν έρχεται από πουθενά, διότι ως γνωστόν όποιος ακούει φωνές χύμα έχει πρόβλημα Ζαν ντ'Αρκ, οπότε διατρέχει και μεγάλο κίνδυνο να τον κάψουν σε καμιά πυρά. (Μπορεί να μην καίμε σε πραγματική πυρά τώρα, αλλά έχουμε την τηλεοπτική πυρά που τσούζει και διαρκεί περισσότερο)
Η μαυρίλα είναι προνόμιο όλων. Είναι η τελευταία ζώσα Ερινύα που γουστάρει να σε ροπαλιάζει στις πιο ανυποψίαστες στιγμές άνευ λόγου και αιτίας. Είναι η σοδομιστική συνουσία με το υποσυνείδητό σου και για αυτό σε πιάνει κυριολεκτικά στον ύπνο. Κοινώς, τον τρώς από το πουθενά και δεν παίρνεις χαμπάρι ποιος σε φυστίκωσε, γιατί σε φυστίκωσε και γιατί εν τέλει είχε ανάγκη να φυστικώσει εσένα και όχι κανα πιπινάκι που στο κάτω κάτω είναι απείρως πιο ενδιαφέρον και διασκεδαστικό.
Η μαυρίλα κάνει την εμφάνισή της ύπουλα και πισωκολλητά, κάτι φάσεις που είσαι μόνος (κυρίως) σπίτι και είτε κωλοβαράς στο pc, είτε δουλεύεις στο pc, είτε χλωρινιάζεις το μπάνιο, είτε κόβεις κρεμμύδια, είτε ξύνεις ηδονικά τη βουβωνική σου χώρα μετά από μια οικογενειακή πίτσα με σουτζούκι και μπολικο ταμπάσκο. Πράγμα που συνέβει και χτες βράδυ, σε πρωτογενές στάδιο. Εκεί που άραζα και ξυνόμανε, φαπ. Τσουυυπ! Ααααα!! Ένοιωσα μια παρέα δίπλα μου. "Ενδιαφέρον" , σκέφτηκα. Ήθελα παρέα και ήρθε. Το ότι εκείνη την ώρα έπαιζε το "Lady in black" δεν με προϊδέασε ποσώς και κακώς, έπρεπε να είμαι πιο υποψιασμένος. Να το κλείσω απευθείας, να βάλω τα καινούρια της Πάνια (Ladies and gentlemen, meine Damen und Herren, ΤΟΪ ΤΟΪ ΤΟΪ, ich bin ein griechischer Mann! Βας βας βας ο Παρασκευααας βας βας) μπας και στρώσω. Αλλά όοοχι εγώ. Ηθελα ρομαντισμούς και σκοτάδια και αρωματικά λάδια στο burner. Ηθελα Lady in black, ήθελα With or without you, ήθελα Sleeping sun, ήθελα Concerto Aranjuez και τέτοια ανεβαστικά. Που πα ρε Καραμήτρο ξεβράκωτος στο λάκκο με τους αραπάδες;
Άρχισε που λέτε να μου την πέφτει η Μαυρίλα (απο δώ και πέρα θα τη θεωρούμε πρόσωπο.Μια μυστηριακή και χθόνια θεότητα)(γιατί, οι αρχαίοι που είχαν θεούς για τα πάντα χαζοί ήταν;). Στην αρχή κάθισε δίπλα μου. Μου χαμογέλασε διακριτικά. Ήταν ντυμένη με ένα (μαύρο προφανώς) κολλητό φόρεμα που άφηνε να φαίνονται τα ζουμερά της στήθη μέσα από ένα διακριτικά αβυσσαλέο ντεκολτέ. Εγώ αλλοιθώρισα. Φαντάρος γαρ. Κάθισα πιο άνετα στον καναπέ και της έσκασα το πατενταρισμένο χαμόγελο του Zaphod με τίτλο "πως να ρίξετε νεαρά και αθώα προκαλώντας της ταυτόχρονα σεξουαλική υπερδιέγερση, τρόμο και περιέργεια). Εκείνη δε μίλησε. Χαμογέλασε ξανά και έκανε αυτή την χαρακτηριστική κίνηση που σύμφωνα με το body language σημαίνει ότι το γκομενάκι σε γουστάρει. (Δε λέω ποια κίνηση, μην διαρρέουν μυστικά αιώνων). Πάνω που άρχισα να γέρνω προς το μέρος της, κάρφωσε τα μάτια της κάπου πίσω μου και τα γούρλωσε. Ε τι ήθελα να γυρίσω. Έπεσα μέσα στην παλαιότερη παγίδα του κόσμου. Με το που γύρισα, ΓΚΝΤΑΟΥ! Έφαγα μια ροπαλιά, άλλο πράμα..
Είδα ίσα με ενάμιση εκατομμύριο εφιάλτες το βράδυ. Ξύπνησα κάθετα στον άξονα του κρεβατιού, με το χέρι να ακουμπάει πάτωμα και το κεφάλι σχεδόν απ έξω. Και προφανώς πιτα στον ιδρώτα. Ξύπνησα με τη διάθεση που πρέπει να είχε ο Ξέρξης τη δεύτερη μέρα στις Θερμοπύλες, ο Χίτλερ όταν του είπαν "Die Amerikaner sind hier!", ο Καίσαρας όταν γύρισε πίσω και είδε το Βρούτο, ο φίλος μου ο Χ όταν άκουσε το "είμαι έγγυος" και ο Γεράσιμος όταν ήπιε το σφηνάκι-Βότκα-χειροβομβίδα πριν κάποια χρόνια στη "Βαγδάτη".
Είμαι μέσα στη μίρλα, στη γκρίνια και στην Μαυρίλα. Στραβοξύπνησα και έχω άπειρη διάθεση να γκρινιάξω, να γκαρίξω και να δείρω κάποιον. Ευτυχώς όλοι βρίσκονται σε απόσταση ασφαλείας και θα μου ξεφύγουν. Ευτυχώς για αυτούς. Οπότε γκρινιάζω εδώ μέσα. Με ενοχλούν τα πάντα σήμερα. Από τον πιστό μου Holborn και την οθόνη του pc, μέχρι την περιορισμένη παραγωγή ζαχαροκαλάμου στη Βραζιλία.
Μάλλον θέλω διακοπές...
Καλημέρα..
γαμώ τα τρακτέρια που οργώνανε τους αγίους τόπους και δεν τους αφήσανε χύμα να πνιγούν στην τσουκνίδα ο Άννας και ο Καϊάφας..

Ενα βράδυ με μια μεταλλαγμένη καβουρομάνα

Έχω δεί άπειρες φλόμπες. Μιλάμε για σαβούρες άνευ προηγουμένου. Μέχρι και το Plan 9 from outer space ή κάπως έτσι (Ed Wood) (στάνταρ η χειρότερη ταινία στην ιστορία του γνωστού –ίσως και άγνωστου- σύμπαντος) . Δυστυχώς μερικές τις έχω δει και στο σινεμά.Ψες λοιπόν είχα φαεινή ιδέα να πάω να δω καμιά ταινιούλα... Ε πάμε στον κινηματογράφο, με το κεντρικό σύνθημα «Πάμε και βλέπουμε». Με τον περιορισμό «μην το πάμε και πολύ αργά» . Πάμε κατά τις 9. Το μοναδικό που μας βόλευε ήταν το «Ο επισκέπτης». Το σκεφτήκαμε απο δώ, το σκεφτήκαμε από κει, ε αποφασίσαμε να πάμε. Καλή φήμη στη φρίκη και στο αίμα έχουν οι ανατολίτες τελευταία –σκεφτήκαμε-, μπορεί και να λέει η ταινία. Αν και δεν είχαμε και τις τεράστιες ελπίδες για ελεγειακό αριστούργημα (όπως π.χ «Το κακό», που είδαμε τσι προάλλες με τον Zaphod και ΠΕΘΑΝΑΜΕ στο γέλιο). Και μπαίνουμε στην αίθουσα. Και ξεκινάει. Η υπόθεση πρωτότυπη όσο και ο τελευταίος δίσκος της Δέσποινας Βανδής (by Fivos) : Βλάκας σχιστομάτης ρίχνει φορμόλη και άλλα χημικά μέσα στον υπόνομο –μετά από διαταγή αμερικάνου προϊσταμένου (είχε και μήνυμα η ταινία : ήρθε η Δύση και μας βρωμίζει τα ποτάμια)- . Ο υπόνομος χύνεται στο ποτάμι. Στο ποτάμι ζουν διάφορα αθώα και σχιστομάτικα ζωάκια. Ένα από αυτά μάλλον τρώει τη σαπίλα στη μούρη και από απλός γυρίνος-καλαμάρι-συναγρίδα-καβουρομάνα, μετατρέπεται σε μια μεταλλαγμένη σκουσκούρα άνευ προηγουμένου. Η σκουσκούρα αυτή έχει μεγάλο στομάχι και πρέπει με κάτι να το γεμίσει. Αποφασίζει λοιπόν πως τα κίτρινα σχιστομάτικα ανθρωπάκια που κάνουν πικνικ με καλαμάρια στα κάρβουνα στην όχθη του ποταμού, είναι ιδιαζόντως γευστικοί μεζέδες και ακολούθως τους ορμάει να τους μαζέψει. Αλλά η σκουσκούρα-καλαμαροχταποδοκαβουροβατράχι είναι τακτική και καθαρή. Δε μπορεί να τρώει με τα χέρια στο δρόμο, οπότε μαζεύει τους κιτρινιαραίους και τους καταχωνιάζει σε ένα λαγούμι που χαιδευτικά αποκαλεί «σπιτι». Η σκουσκούρα μάλιστα έχει και σύστημα μηρυκασμού, μια και αρχικά τους καταπίνει, τους μεταφέρει, και μετά τους ξαναξερνάει ζωντανούς στο «σπίτι».
Η ιστορία επικεντρώνεται σε μια οικογένεια καμμένων κιτρινιαρέων, της οποίας και η σκουσκούρα απαγάγει την μικρή κόρη, μια και η γνωστή ρήση «φρέσκο κρέας 12χρονο», αιώνες σύνθημα τώρα των απανταχού παιδεραστών, έχει περάσει πλέον στα γονίδια των απανταχού τεράτων της υφηλίου.
Και πάμε να περιγράψουμε τώρα τους κεντρικούς ήρωες. Ονόματα δεν πιστεύω να θέτε, τα κορεάτικα δεν ειναι το φόρτε μου. (αν και αποκόμισα μια έκφραση που μπορει να χρειαστεί : Στα κορεάτικα προφανώς «τσου τσούν» σημαίνει «πολλά λεφτά») (η συνοδός μου μάλλον δεν ενθουσιάστηκε με τις γλωσσολογικές μου ανησυχίες :P) Ο παππούς : Ο παππούς είναι ένας κλασσικός Κορεάτης. Δηλαδή κίτρινος, κοντός και χαζόφατσα. Μιλάει επίσης με πολύ γελοίο τρόπο (όταν ακούς άνθρωπο σε σκηνή πανικου να ουρλιάζει «Οτοταχούυυυυντα τσι γι κουαι σι ταν σονκγ τσου μπορνταμάντα» και η μετάφραση είναι «Φυγε», ε σου ρχεται κάπως.. Ο παππούς έχει μια καντίνα με βρώμικα στην παραλία που βαστάει αυτός και ο

Ο μπαμπάς και ο γιός. Μιστερ Χαζομάρα 2006 και μίστερ Γηραιά Χαζομάρα 2006

Ένας γιός : Άλλος πιο κλασσικός κορεάτης μια και έχει ακόμα μεγαλύτερη χαζόφατσα, είναι χοντρός και με ξανθές ανταύγειες. Χόμπι του ο ύπνος και το φαϊ, ειδικά αυτό που πρέπει να σερβίρει στους πελάτες. (καλαμάρι ξερό στα κάρβουνα) (αρε σουβλακάρα αθάνατη)
Είναι τοσο ηλίθιος που προσπαθώντας να σώσει την κόρη του (το 12χρονο) από το ξώγαμο του γκοτζίλα, σώζει τελικά άλλο κοριτσάκι, ενώ τη μικρή την σαβουρώνει το εν λόγω ξώγαμο.
Η κόρη : Πρωταθλήτρια τοξοβολίας με βασικό της πρόβλημα ότι μέχρι να στοχεύσει και να ρίξει έχουν τελειώσει 3 πρωταθλήματα. Δε συμμετέχει και πολύ στην ταινία μπορώ να πω Ο άλλος γιός : ούτε αυτός είναι σημαντικός χαρακτήρας αν και γνωρίζουμε ότι είναι άνεργος συνδικαλιστής πτυχιούχος (είδατε που γκρινιάζετε εδώ πέρα; Και αλλού έχουμε προβλήματα)
Το έργο είναι βαρετό, ανούσιο , χαζομάρα και ανέμπνευστο. Δεν είναι καν βίαιο. Αίμα βλέπουμε ελάχιστο, μονο τη στιγμή που η σκουσκούρα παίρνει τον παππού και τον παραγουλιάζει στα τσιμέντα της προκυμαίας. Άλλη βίαιαη σκηνή είναι όταν το γκοτζιλάκι ξερνάει κάτι κόκκαλα στη φωλιά του. Μάλλον ξέχασε ότι τους έπαιρνε για αποθήκευση και τους χώνεψε στο δρόμο.
Ο σκηνοθέτης είναι επικά σουρρεαλιστής και η ταινία βρίθει ηλίθιας αττάκας. Αλλά αυτό δεν τη σώζει ποσώς. Κορυφαία σκηνή οι κορεάτες που θρηνούν μπροστά από τις φωτογραφίες των πεσόντων (τέτοιο τσιροκόπημα...άλλο πράμα), και μετά πλακώνονται στις σφαλιάρες γιατί ο ηλίθιος δεν κατάφερε να σώσει το πιπίνι από τα πλοκάμια της σκουσκούρας.



Η οικογένεια Χωραφά σε ευτυχισμένες στιγμές πρωτού η μικρή γίνει ορντέβρ
*******************************************************************************
Spoilers ακολουθούν , αλλά σιγά μην το δείτε το έργο, οπότε διαβάστε άνετα..

Στο τέλος τη σκουσκούρα την ψεκάζουν με ένα ενισχυμένο φλί τ που το λένε “agent yellow” (ήξερε φαίνεται το agent orange του Βιετναμ ο πολιτικοποιημένος σκηνοθέτης) αλλά αυτό δεν πολυμασάει, αντίθετα μασάνε άσχημα οι άνθρωποι τριγύρω. Τελικά το λουζουν με βενζίνη και του πετάνε μολότωφ. Δυστυχώς δεν το πετυχαίνει καμία, και ο μαλάκας ο δεύτερος γιός εκεί που τις πετάει με γαμάτη άνεση, εντελώς τυχαία καταφέρει να του πέσει η τελευταία του οπότε και παίρνει από τα τρία ξέρετε ποιο. Ευτυχώς η κόρη-τοξοβόλος βουτάει το βέλος της στη φωτιά, στοχεύει (για πρώτη φορά γρήγορα) και του καρφώνει μία στο μάτι. Η σκουσκούρα παίρνει φωτιά και γίνεται μπριζολάκι σχετικά γρήγορα, πρίν προλάβει να ξαναπηδήξει στα πεντακάθαρα νερά του ποταμού Χαν (που από την όψη του είμαι σίγουρος πως όποιος περάσει από δίπλα μεταλάσσεται σε χελωνονιντζάκι αυτομάτως και με συνοπτικές διαδικασίες). Και η ταινία τελειώνει. Το 12χρονο έχει γίνει τελικά μεζές. Ο ηλίθιος υιοθετεί ένα ορφανό και το κάνει σαν τα μούτρα του. Η τοξοβόλος δεν ξέρουμε τι κάνει, ο άνεργος επίσης. Ο παππούς έχει γίνει χαλκομανία και έστω και αν έφερε αντιρρήσεις είναι εντελώς νεκρός.
Εντ οφ σπόιλερζζζ
*******************************************************************************


ΜΗΝ ΤΗ ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΦΛΟΜΠΑ. Στο τέλος γελάγαμε με τη χαζομάρα τους και τη χαζομάρα μας.. Ευτυχώς η συνοδός μου είναι άνετη και παρ’όλο που την πήγα σε επικών διαστάσεων μαλακία, δείχνει πρόθυμη να ξαναβγεί μαζί μου. (Αν και ψιλιάζομαι πως το σινεμά ψιλοαποκλείεται την επόμενη φορά) :P
Ξανά μανά : ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ!!!
ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΜΩΣ «ΤΟ ΚΑΚΟ». ΕΛΕΓΕΙΑ!

Άρχισαν οι δίαιτες!

Η κυνηγετική περίοδος ξεκίνησε. Οι διαφημιστές στρώθηκαν στη δουλειά. Τα ινστιτούτα έφτιαξαν τους νέους καταλόγους τους. Παράγγειλαν τα νέα μηχανήματα. Και οι κράχτες ξεχύθηκαν στους δρόμους εις άγραν νέων θυμάτων. Ladies and gentlemen the hunt for the fat ass is on! FIGHT!
Είναι σχεδόν έθιμο πλέον (μπορεί να το θεσμοθετήσει και ο Χριστόδουλας) μετά το Πάσχα να ξεκινάει το κυνήγι του χοντρού (_|_). Έξυπνα συνθήματα, πιασάρικα και υποβλητικά βομβαρδίζουν τους απανταχού "υπέρβαρους" προσπαθώντας να τους δημιουργήσουν τύψεις και κόμπλεξ, ώστε να πάν να καταθεσουν τα λεφτάκια τους στα ινστιτούτα αδυνατίσματος. Κανείς δεν τους ενημερώνει βέβαια ότι το μόνο βάρος που θα χάσουν στην τελική είναι αυτό της δεσμίδας ευρώ στην τσέπη τους.
"Λαμβάνομεν κορασίδα ευτραφή ως μοντέλο του Ρέμπραντ, τριχωτή σαν τη μαϊμού του Ταρζάν και αγάμητη από τότε που ο Παρθενών ήταν στα σχέδια. Την μαλάζουμε, την ιδρώνουμε, την απλώνουμε, την τυλίγουμε σε φύκια Ανταρκτικής κατουρημένα από πιγκουίνο μεθυσμένο με Τεκίλα Μεξικού, την πασαλείβουμε με εκχύλισμα αδενών λοβοτομημένου ιγκουάνα, την ψεκάζουμε με απόσταγμα ιλάνγκ ιλάνγκ, θυμαρίσιου μελιού,παπάγιας, μεταλαγμένου ανανά και μανόγαλου, την βάζουμε κάτω από τον νέο κβαντικό λιποαναλυτικό λιποδιαλυτικό υπερσυμπιεστή Χόφμαν 8ης γενιάς, και από μεσαιωνική γκραβούρα του Σατανά μετατρέπεται εις πιστόν αντίγραφο της Μόνικα Μπελούτσι."
"Έχεις τρίχες;" (έχω η πουτάνα, έχω) "Στο δρόμο σε φωνάζουν Αζόρ;" (μπουααααα όχι με φωνάζουν αρκούδαααα) "ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΛΥΣΗ! Θα τις διασπάσωμεν, θα τις εξαφανίσωμεν, θα τις ανασκολοπίσωμεν, θα τις εξολοθρεύσωμεν" (τις τρίχες;) "ΟΥΧΙ! Τις πιστωτικές σο υ κάρτες.. ΒΙΚΤΙΜ" . Το νέο μας laser υπερνέας τεχνολογίας κάνει θαύματα! (Το ίδιο και το σκήνωμα του Αγίου Γεράσιμου στη Ζάκυνθο, αλλά αποτρίχωση δεν κάνει ακόμα..).Θα έρθετε και θα πάθετε πλάκα! (από το πόσο γρήγορα θα μας χρωστάτε τις τρίχες της άδειας κεφαλής σας). Θα σας κάνουμε το μ... γυαλί! (Και τι θα το κάνουμε μετά; θα το πηδήξουμε ή θα κάνουμε βιτρό ρε αλάνι;). Θα σας αποτριχώσουμε τας αμασχάλας, την κοιλιακή χώρα, το μύστακα, τις φαβορίτες, τα πόδια, τον κώλο,το στήθος (μάγκα άμα έχει τρίχα σε όλα αυτά τα μέρη, μάλλον είναι κλεισμένη σε ζωολογικό κήπο και την ταϊζουν μπανάνες). Αρκεί ίνα υπογράψετε συμβόλαιον εις το οποίον θα μας παραχωρείτε όλα τα περιουσιακά σας στοιχεία, κινητά, ακίνητα, αυτοκίνητα, έμβια, άβια, νεκρά ή ζωντανά. ΕΛΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΤΡΙΧΩΣΗΣ! (Ωπα ρε, εδώ το απέναντι μαγαζί 2000 χρόνια πασχίζει να μας πείσει για το θαύμα στην Κανά και δεν έχουν πειστεί όλοι, εσύ θες να μας πείσεις με τη μία για το θαύμα της αποτρίχωσης;)
Κλασσική τακτική είναι και η πιεστική διαφήμιση που έχει σκοπό να υποβάλλει το αγοραστικό κοινό σε αδυσώπητες τύψεις! Και να οι κωλάρες οι ζουμερές, να τα βυζάκια τα στητά, να το δέρμα-φίλντισι. "Τις βλέπετε αυτές; ΑΥΤΕΣ θα σας φάνε τα αγόρια άμα δεν έρθετε σε εμάς να σας αφαιμάξουμε τα λεφτά σας." (και πρέπει αυτές να αφαιμάξουν τα δικά μας λεφτά δηλαδή; άσε, με τέτοιους κώλους θα παραείναι ακριβές) "ΕΙΣΤΕ ΧΟΝΤΡΕΣ, ΟΣΑ ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΤΕ. ΕΙΣΤΕ ΑΣΧΗΜΕΣ ΟΣΟ ΩΡΑΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΤΕ! ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ. ΟΧΙ ΛΑΘΟΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΠΛΩΣ, ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ" (σταυροφόροι των ωραίων αποτριχωμένων κώλων. Εμπρός παλικάρια να βγούμε στους δρόμους, με λεκιθίνες στα χέρια, με λάδια στους κώλους!). Και βλέπεις κάτι κοπελίτσες σαν τα κρύα τα νερά, με τα κορμάκια λαμπάδες, και πάνε να αδυνατίσουν ρε διάολε. Καλά εντάξει το δικαίωμα στην ηλιθιότητα είναι δεδομένο. Αλλά ρε καλή μου, είσαι 1.80, είσαι 65 κιλά. Και νομιζεις ότι είσαι χοντρή; Δηλαδή σοβαρά,κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και βλέπεις πάχος;εσύ δίαιτα πάχυνσης θες!Πως διάολο σε έπεισαν ότι είσαι χοντρή μου λες; Ή αυτό το άγχος με την κυτταρίτιδα. Νταξ κοπελιά, είναι λογικό να έχεις λόγω ράτσας. Αλλά άλλο το "φαίνεται μονο με μικροσκόπιο" άλλο το "μοιάζω με το πλάσμα από το "The blob". Να έχουμε και αίσθηση του μέτρου. Στο κάτω κάτω το πολύ τέλειο/υπερβολικά αδύνατο/σκουπόξυλο/παιδί της Μπιάφρα δε λέει και πολύ. Δείτε τη Μπελλούτσι! Η γυναίκα έχει κώλο τεράστιο, κυτταρίτιδα αλλά της πάει! :P Επίσης και μεις έχουμε τα στομαχάκια μας αλλά δεν αγχωνόμεθα ιδιαίτερα :P
Και όλα αυτά γιατί; Αδυνατίζοντας εσείς, παχαίνουν οι τσέπες της κ.Ινστιτούτογλου.Που τα μισά της μηχανήματα (ναι αυτά με τους κβαντικούς υπολογιστές, τα υπερλέηζερ και τις τουρμπίνες) είναι συνήθως απλά ανεμιστήρια/καλοριφεράκια (έχουμε πηγές εκ των έσω) τα οποία τα βάφουν διαφορετικό χρώμα στην αρχή της σεζόν και κοτσάρουν και νέο αυτοκολλητάκι.
Μην είστε θύματα (ωπα να και το κοινωνικό μήνυμα του σοβαρού blog). Αμα θέλετε να αδυνατίσετε σταματήστε να σαβουρώνετε 15 πιτόγυρα και 32 πίτσες για πρωινό. Και σταματήστε τα "αχ δε μπορώ, αέρα τρώω και παχαίνω" (όταν λες αέρα εννοείς τον αέρα που αναπνέεις μεταξύ του 2ου και 3ου αγριογούρουνου;-γιατί όταν μασαμπουκώνεις τα γατοκέφαλα ούτε ανάσα δεν παίρνεις)..Μη δίνετε λεφτά στους απατεώνες!Πηγαίντε για κανα περπάτημα ρε! (και όχι, η διαδρομή καναπές-ψυγείο-καναπές δεν συμπεριλαμβάνεται στο "περπάτημα"). Ρίχτε καμια γυροβολιά σε κανα γήπεδο. Εγώ στη βασική εκπαίδευση έχασα 7 κιλά. Τρώγοντας κρουασάν, μακαρονάδες με κιμά (αχ αυτός ο κιμάς του στρατού.. ονειρεμένος..), πίτσες και μπριζόλες (Γκοτζίλα Α ποιότητας). Αλλά η διαφορά ήταν ότι ξύπναγα από τις 5:30 και έτρεχα γύρω γύρω όλη μέρα.Κουνηθείτε λίγο από τον καναπέ και θα δείτε για πότε θα λιώσουν τα λίπια. Και αφήστε τα laser για το Star Trek και το Star wars..
Ηταν ένα κοινωνικό μήνυμα των ανώδυνων ημερολογίων. Με τις υγείες σας!

Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία

- Κύριε στρατηγέ καλημέρα σας
- Καλημέρα παιδί μου, μπούγιουρουμ! Οσγκελντίν! Να σε κεράσω ένα ραχάτ; Πώς από δώ;
- Ξέρετε κύριε στρατηγέ, ήρθα να ζητήσω την άδειά σας να κατέβω υποψήφιος πρόεδρας της δικτατ.. εεε.. δημοκρατίας
- Φατμέε χανούυυμ!!! Έλα δω να ακούσεις τι λέει το ιτς-ογλάν. ΑΑΑΑΑΧΑ.. Φύγε από δω ρε μούργο!
- Ω, σαπριστί! δηλαδή.... όχι;
- Ου ρε ντενεκέ που θα σε κάνουμε και πρόεδρο. Άντε αρκαντάς, πάρ τον μπούλο και άμε στην ευχή του Κεμάλ, μη σε πάρει ο σεϊτάν και σε σηκώσει!
Μετά τη συνάντηση ο στρατηγός συνοφρυώνεται. Τα σμιχτά του φρύδια κλείνουν πάνω από τα γκριζογκρίζα μάτια του. Τηλέφωνο.
- Αχμετ! Ελα ρε , τι λέει;
- Καλά στρατηγέ μου, εδώ, τρώω ένα πιλαφάκι στον οντά μου.
- Ατζέμ; (το ατζέμ της Αχμέταινας γαμεί)
- Ατζέμ!
- Βάλε δυο μερίδες, βάλε και κανα σουτζούκ καυτερό να ψήνεται και έρχομαι
- Μάλιστα στρατηγέ μου. Θα φωνάξω και την Αϊσέ χανούμ να μας χορέψει
- Όχι αυτήν αρκαντάς, βρωμάει παστουρμά. Φέρε την Σεράχ!
- Αυτή από το τραγούδι της Αρβανιτάκη χανούμ;
- Ναι γιαβρίμ!
- Εγιουα εφέντη, σε περιμένω
Μεταξύ ατζέμ, κεμπάπ και κιοφτέ, ο στρατηγός και ο Αχμέτ, κανονίζουν μια ωραιότατη και αυθόρμητη διαδήλωση γιατί ο κόσμος πρέπει να ξεσηκωθεί εναντίον του ισλαμιστή παπαρίδη που πάει να μας γίνει πρόεδρος και να μας φάει τα μπακίρια και τα γρόσια.
Εν τω μεταξύ τραβάμε και μια μήνυση σε αυτόν που αποκάλεσε τον Οτσαλάν "κύριο", γιατί προσβάλλει τα χρηστά ήθη. Σαν να κάνει μήνυση ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου στον Καραμανλή επειδή είπε "ο κύριος Ξηρός".
Όλα αυτά συμβαίνουν στη γείτονα χώρα που πάει να μας φάει τα πρωτιά ως γεννήτωρ της Δημοκρατίας. Μιλάμε τέτοια δημοκρατική συνείδηση, είναι παγκόσμια πρωτοτυπία μα τον Όσιο Κεμάλ τον Ασκητή. Και μεις, πάλι πανευρωπαϊκοί πρωταθλητές, κρατάμε μοναχικά μετερίζια υποστηρίζοντας την είσοδό τους στην Ε.Ε μη χάσουμε. Όλα τα χε η Ε.Ε, ο φερετζές της έλειπε. Είμαστε και μεις κάτι πρόβατα όμως, αλλιώτικα. Έτοιμα για σφαγή. Έχουμε μεγάλο κόλλημα με τον Μαστοράκη που έκανε εκπομπή στη χούντα, αλλά πανηγυρίζουμε όταν οι αρχηγοί μας πάνε και καταθέτουν στεφάνια στον Κεμάλ, ή όταν πίνανε καφεδιές με τον Ετσεβίτ. Οι δίπλα χρωστάνε ρε. Χρωστάνε πολλά. Ιστορικά, ηθικά, δημοκρατικά, με χίλιους τρόπους χρωστάνε. Και μεις επιμένουμε να τους ξερογλείφουμε, να τους καλοπιάνουμε και να τους στήνουμε να μην πω τι. Όλα αυτά σε μια κακώς εννοούμενη πολιτική προσέγγισης και "φιλίας". Με τα ζεϊμπέκικα και τις κουμπαριές, με τους ποδοσφαιρικούς αγώνες και τις φιέστες δε γίνεται φιλία ρε. Τους κάνουμε τα χατήρια με τη λογική ότι θα καλοπιαστούν και θα μας αφήσουν ήσυχους. Ρε πάτε καλά; Άμα δούλευε το σύστημα, θα στέλναν οι μακρονησιώτες τουλούμπες και τρίγωνα Πανοράματος στην Ε.Σ.Α και θα τους ελευθέρωναν. Θα φτιάχναν οι Εβραίοι πρέτζελ στο δοιηκητή του Άουσβιτς και δεν θα τους έκαιγε. Θα στέλναν οι Παλαιστίνιοι μπακλαβά (ω τι είπα τώρα.. με έπιασε λιγούρα) με φύλλο Βηρυττού στον (νυν φυτό) Σαρόν και δεν θα τους πετσόκοβε.
Η τακτική του "χαϊδεύω την τίγρη που έχει να φάει 2 μήνες για να μη με δαγκώσει" μάλλον -μάλλον λέω- -διότι ως γνωστόν από γεωπολιτική σκαμπάζω ένα @ και ένα μύδι- δεν είναι και τόσο προσοδοφόρα. Ειδικά για μια χώρα όπως το λίκνο της Δημοκρατίας δίπλα μας.
Δηλαδή όχι πείτε μου ειλικρινά, αν εδώ οργάνωνε στρατιωτικός αρχηγός (π.χ ο Γιάγκος ο ΑΓΕΑ) διαδήλωση εναντίον του Παπούλια, δεν θα έπεφταν βρωμόγελα και καντήλια απο παντού; Αν βγάζαμε στα παράθυρα καναν Πατακό να μας μιλήσει για το πολίτευμά μας δε θα πετάγαμε γιαούρτια; Δε θα βρίζαμε μέχρι του χρόνου του αγίου Νεκταρίου (μεγάλη η χάρη του..). Ε αυτούς που τα κάνουν επι καθημερινής βάσεως πώς στο διάολο τους έχουμε στα ώπα ώπα; Ή στραβός είναι ο γιαλός, η στραβά αρμενίζουμε..
Τσιφτετέλληνες..

Το καλοκαίρι θα φοράνε χιτώνες οι τρελλές

Σέβομαι, εκτιμώ και αγαπώ ιδιαίτερα την Αρχαία Ελλάδα και το πνεύμα της. Με συναρπάζει και με παρασέρνει το να διαβάζω κάτι που έχει σχέση με αυτή την περίοδο. Ορισμένες φορές έχω μπλέξει σε πολύ έντονες συζητήσεις με ανθρώπους απαξιωτικούς και ισοπεδωτικούς όσον αφορά ο,τιδήποτε αρχαιοελληνικό. Ειδικά όταν έμπαινε στην κουβέντα το θέμα της θρησκείας και του αποδεκτού ή όχι ομοφυλοφιλίας. Δεν είναι αυτό το θέμα μου όμως εδώ. Τους γουστάρω απείρως τους αρχαίους. Είχαν κότσια και μυαλό τα παλλικάρια. Είχαν χίλια καλά και χίλια κακά και δεν είχαν κανενα πρόβλημα με αυτά. Ήταν, μεταξύ πολλών άλλων, ακομπλεξάριστοι άνθρωποι. Πρακτικοί, οξυδερκείς, με ένα ιδιαίτερο είδος χιούμορ και μια εκπληκτική ευστροφία. Αγαπούσαν τη ζωή και τις χαρές τις, αποδεχόντουσαν τις λύπες και τις καταστροφές. Με ενθουσίαζε πάντα η τέχνη τους. Από τις λιτές,στρατιωτικές σπαρτιατικές αναπαραστάσεις μέχρι τα ασύγκριτα γλυπτά του Παρθενώνα. Από τις τοιχογραφίες της Μινωικής Κρήτης μέχρι τα κυκλαδίτικα γλυπτά που άνετα θα είχαν θέση σε μουσεία μοντέρνας τέχνης. Με παθιάζουν τα κείμενά τους. Δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω διαβάσει τα άπειρα, αλλά κάθε φορά που διαβάζω ένα αρχαίο κείμενο (δυστυχώς πάντα μεταφράσεις) πάντα εκπλήσσομαι από το τι κατέβαζαν τα ξεράδια τους. Από τα καθαρά μυθολογικά του Ησίοδου και του Όμηρου, στις ιστορίες του Ηρόδοτου και του Θουκυδίδη, στην τρομερή γραφή του Αριστοτέλη και το απίστευτο γέλιο του Αριστοφάνη. Και φτάνουμε και στο ψητό.. Ακόμα και τα ρούχα τους με εντυπωσίαζαν. Η μόδα τους. Οι τόσο απλοί και λιτοί χιτώνες. Έχετε παρατηρήσει ποτέ γυναικεία αγάλματα?Ναι είμαι σίγουρος .Προσωπικά δεν έχω δεί ποτέ ρούχα τόσο καλόγουστα και –ναι ρε γιατί όχι- σέξυ . Σε μια μεθυσμένη κουβέντα ένα Σάββατο μεσημέρι στο Μοναστηράκι,στο Δια Ταύτα, με ένα φίλο καθόμασταν και σκεφτόμασταν πως θα ήταν τα Μεγάλα Παναθήναια. Η μεγάλη Πομπή με τον Πέπλο της Αθηνάς .Και με τις Αθηναίες καλλονές των καλών οικογενειών να παρελαύνουν απαστράπτουσες με τα καλύτερα φορέματά τους. Μπορεί οι μεγάλοι μοδιστροινα ήρθαν κατι χιλιάδες χρόνια μετά, αλλά η χάρη και η ομορφιά που εκπέμπουν π.χ οι Καρυάτιδες είναι άλλο πράμα (και που να τις βλέπαμε live –από κάτι περιγραφές ήταν μούνοι οι Καρυάτιδες. Και φτιασιδωμένες μέχρι εκεί που δεν πάει). Βλέπω πάντα τις τελετές αφής της Ολυμπιακής φλόγας τίγκα στην ανατριχίλα. Ειδικά η Προκοπίου, να ναι καλά η κοπέλα, έχει γεννηθεί σε λάθος χιλιετία. Τι ομορφιά είναι αυτή. Εντάξει τι να πω..Και πείτε με και κολλημένο, μαλάκα αρχαιολάτρη. Ο καθένας έχει τα κολλήματά του και εμένα είναι αυτό.
Και έχει πάρει το αυτί μου σε ειδήσεις και στο νετ τώρα τελευταία ότι μεγάλοι μόδιστροι haute couture και λοιπά και λοιπά ,έκαναν μια στροφή και εισάγουν στη μόδα νέο ύφος, επηρρεασμένο σαφέστατα και προφανώς από την Αρχαία Ελληνική μόδα. Και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Μου φυγε το τσιγάρο και παραλίγο να κάψω και τον καναπέ ρε διάολε. Σανδάλια, φορέματα που όχι μοιάζουν αλλά ΕΙΝΑΙ χιτώνες. Κοσμήματα ,αξεσουάρ και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Και κει στράβωσα. «Ώπα ρε ψυχάκια,γιατί στράβωσες ενώ τα γουστάρεις όλα αυτά?» θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο. Εξηγούμαι όμως :
Δεν στράβωσα 100% αλλά ως ένα σημείο. Γιατί αν πέρισυ το καλοκαίρι βλέπαμε γυναίκα να φοράει σανδαλάκι θα αρχίζαμε τα αστεία με τους γερμανούς τουρίστες και την κάλτσα. Και φέτος τις βλέπω όλες καμαρωτές καμαρωτές να φοράνε σανδαλάκι πέτσινο στην παραλία και να μου το παίζουν κόρες τις Αφροδίτης και να έχουν φαντασιώσεις ανάδυσης από τα κύματα, και δίπλα έναν Άρη απο αριστερά και έναν Άδωνη απο δεξιά να τις πασπατεύουν. (Φυσικά το οτι την Αφροδίτη την βόλευε επί σειρά ετών ο κουτσός και κακάσχημος Ήφαιστος είναι μια λεπτομέρεια που θα προτιμήσουν να ξεχάσουν –όσες την γνώριζαν τέλος πάντων). Από τη μία γουστάρω πολύ να δω γυναίκες όμορφες ντυμένες μέσα στα λευκά φορέματα με πτυχώσεις κλπ αλλά από την άλλη χαλιέμαι γιατί όλα θα γίνουν σε ένα κλίμα μοδάτου προβατισμού.
Μπορεί να λέω βλακείες, να έχω το άπειρο άδικο αλλά δεν είναι μαλακία τους χιτώνες που αγοράζαν μόνο οι ξένοι από την Ηφαίστου για καμιά 15αριά-20 έουρος να τους δούμε φέτος στην Ερμού να πουλιούνται σε εξωφρενικές τιμές και να μαλλιοτραβιούνται για το ποια θα πρωταγοράσει; (Ναι οκ ξέρω πως δεν θα μαλλιοτραβιούνται αλλά πρέπει να πώ και την υπερβολή μου, δεν μπορώ.)
Αυτό με χαλάει μωρέ. Η τυφλή υπακοή σε μια παροδική μόδα που φέτος λέει κάτι καραγκιοζιλίκι και του χρόνου το βγάζει θεϊκό, απαράμιλλο και «τρέντυ» .(Πόσο σιχαίνομαι αυτή τη λέξη...) Γενικότερα με τη μόδα δεν τα είχα ιδιαίτερα καλά. Έπαιρνα πάντα πράγματα που άρεσαν σε μένα χωρίς να κάτσω να ασχοληθώ για το αν ήταν μέσα στη μόδα. Και πάντα είχα ένα κόλλημα με τις μάρκες. Αντίστροφο κόλλημα. Πολλές πωλήτριες με έχουν κοιτάξει σαν εξωγήινο όταν έλεγα αττάκες του στυλ «ναι ωραίο το πουκάμισο αλλά δεν θα το πάρω γιατί έχει τη μάρκα γραμμένη στο στήθος». Φοβερό κόλλημα αυτό. Δεν γουστάρω να γράφει τίποτα όσον αφορά μάρκες πάνω στα πουκάμισα ή στα μπλουζάκια μου. Δυστυχώς στα παντελόνια δεν την γλυτώνεις, ούτε στα αθλητικά παπούτσια. Γαμώτο.Αλλά μην ξεφεύγω από το θέμα.
΄Έτσι που λέτε, τις βλέπω το καλοκαίρι να βγαίνουν όλες με τις χλαμύδες και τα σανδάλια στους δρόμους ,εγώ από τη μία να γουστάρω και να χαζεύω και από την άλλη να θέλω να τις πλακώσω στα χαστούκια. Ναι, ξέρω περισσότερο θα γουστάρω αλλά και πάλι θα έχω τις αντιρρήσεις μου και τους ενδοιασμούς μου. Όχι για το οτί «εκμεταλλεύονται και ξεφτιλίζουν την ιστορία μου πουλώντας την» και λοιπές μαλακίες. Ίσα ίσα αξίζει και πρέπει να προβληθεί η αρχαία ελληνική μόδα. Το ξανάπα, είναι γαμάτα τα γυναικεία ρούχα τους. (Φαντάζομαι πως είναι λίγο δύσκολο να βγουν αντίστοιχα αντρικά ρούχα αλλά ποτέ δεν ξέρεις .Έτσι και δω αντρική χλαμύδα στα μαγαζιά, τι να πω..  ) . Θα χαλιέμαι γιατί θα γίνεται –κατ εμέ- με λάθος τρόπο και αφορμή. Ναι είμαι ελαφρώς παράλογος τώρα. Θα έπρεπε να με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και όχι η αιτία .Και αν γίνει κάτι που θα μου αρέσει ως αποτέλεσμα και θα το γουστάρω, γιατί να με χαλάσει η αιτία? Τι να κάνω έτσι είμαι. Μου κόλλησε τώρα στο ξεράδι. Μπορεί και να ξεκολλήσει. Πάντως ένα έχω να πω : Είδα την..μισό θα θυμηθώ πως την λένε..γμτ...αυτή που έπαιζε την Amidala στο Attack of the Clones, την είδα που λέτε με χλαμύδα και κοσμημα με μαίανδρους αν θυμάμαι καλά και το σαγώνι μου έκανε γκελ στο πάτωμα. Αυτά είναι. Τρέχτε λοιπόν, αφήστε με εμένα να γκρινιάζω, και αγοράστε χλαμυδοειδή και χιτονωειδή φορέματα. Και σανδάλια. Αλλά μην τη δείτε όλες Αφροδίτες και Αθηνές (οι πιο κουλτουριάρες) ,έτσι? Τουλάχιστον είναι καλύτερη μόδα από το ταγάρι και την μάλλινη φούστα (που το θυμήθηκα τώρα αυτό), ή τα «στρατιωτικό look» και άλλες λοιπές κακογουστιές (για εμένα). (Ελπίζω όμως καναδυό συγκεκριμένες που μου ήρθαν στο μυαλό τώρα να μην την ακολουθήσουν αυτή τη μόδα με τους χιτώνες, γιατί έτσι και τις δώ με τέτοια ρούχα..)

Το επόμενο νέο βιβλίο ιστορίας

Μυστικότατη μυστική πηγή, που εργάζεται στις πιο μυστικές υπηρεσίες ενός μυστικού υπουργείου, μου αποκάλυψε ότι έρχεται οσονούπω και νέο νέο βιβλίο ιστορίας. Το βιβλίο έχει ως σκοπό την συμφιλίωση των Ελλήνων με όλους τους λαούς της υφηλίου, και δει τους γείτονές μας στους οποίους φερόμεθα ελεεινά είναι αλήθεια. Το βιβλίο συγγράφεται υπό εξαιρετική ομάδα λαμπρών νέων και παλαιών επιστημόνων που έχουν όραμα,θέληση και τόλμη να αλλάξουν το ρυπαρό κατεστημένο.
Σας παραθέτω και μερικά αποσπάσματα που μου έστειλε η μυστική μυστική πηγή μου, την ώρα που ο μυστικός διευθυντής του ήταν σε μυστική αποστολή.
Α. Αρχαία Ελλάς
Οι πρόγονοί μας εκτός από το άθλιο γούστο στο ντύσιμο (ξέρετε, ριχτό αεράτο με μούσι και μαλλούρα, ε δεν πάει αγάπες μου) ήταν και απίστευτα ρατσιστές καθώς και αρνητές κάθε προόδου. Ένας βασιλιάς της Περσίας ο Δαρείος, γύρω στο 500 π.Χ πρωτοσυνέλαβε το όραμα του ενωμένου κόσμου. Η προσπάθειά του καλά πήγαινε και είχε ενώσει υπό την σκέπην του μεγάλο μέρος του κόσμου, από τα βάθη της Ανατολής μέχρι την Μικρά Ασία. Οι Ίωνες όμως που ήταν μεγάλα καθήκια και ρατσιστές επαναστάτησαν και τους βοήθησαν και οι Αθηναίοι.Και πολύ τον πλήγωσαν. Κορόμηλο το δάκρυ μιλάμε.Για αυτό έστειλε κάτι στρατηγούς και με λίγο στρατό να τους κάνουν μερικές συστάσεις και να τους εξηγήσουν το όραμά του. Μάλιστα το 490 π.Χ και ενώ οι φίλοι Πέρσες πλησίαζαν την Αθήνα φέροντας μαζί τους δώρα, γκόμενες και ποτά, οι φασίστες Αθηναίοι παρατάχθηκαν και πετσόκοψαν τους άοπλους Πέρσες. 10 χρόνια αργότερα ο μεγάλος βασιλιάς Ξέρξης, γιός του Δαρείου, συνεχιζοντας το όραμα του ενωμένου κόσμου ξανάρθε. Ζήτησε συμβολικά μόνο γή και ύδωρ. Έτσι αντί υπογραφής συμφώνου ρε αδερφέ. Και τότε, μια χούφτα κατσαπλιάδες, άπλυτοι και μπρουτάλ Λακεδαιμόνιοι ξεσήκωσαν τον κοσμάκη εναντίον του. 300 Λακεδαιμόνιοι, μέλη φασιστικής και ρατσιστικής οργάνωσης, πήγαν στις Θερμοπύλες και μαζί με κάτι άλλα τσιράκια από οργανώσεις της περιοχής, δεν άφηναν τον κακομοίρη τον Ξέρξη να περάσει. Αυτός τους έκανε πολλές ειρηνικές προσφορές, αλλά αυτοί φερόντουσαν βάρβαρα στους απεσταλμένους του. Μέχρι που ένας πραγματικός Έλληνας με όραμα, ο Εφιάλτης, που έβλεπε πολύ μπροστά από την εποχή του και καταλάβαινε την ανάγκη για μια ενωμένη Ευρασία, υπέδειξε στον Ξέρξη ένα δρόμο για να παρακάμψει τα διόδια της βαρβαρότητας που είχαν στήσει οι άθλιοι Σπαρτιάτες. Δυστυχώς το μικρό Περσικό άγημα (10 νοματαίοι ήταν όλοι και όλοι, μαζί με τα γυναικόπαιδα και την αγαπημένη θεία Μπουγκουάγκουα του Ξέρξη) έκανε θόρυβο (η θεία Μπουγκουάγκουα είχε φάει φασολάδα και τα ρατσιστικά φασόλια Πρεσπών της δημιούργησαν επίτηδες αέρια), οπότε τους πήραν χαμπάρι οι ρατσίστες Σπαρτιάτες και τους την έπεσαν. Κλαυθμός και οδυρμός ακολούθησε στην περσική ακολουθία. Ο Θεός όμως είναι μεγάλος και οι Σπαρτιάτες σκόνταψαν και έπεσαν κατά λάθος πάνω σε 1000000000 βέλη που κανείς δεν ξέρε που βρέθηκαν. Μετά από αυτό ο Ξέρξης στεναχωρήθηκε πολύ, και φτάνοντας στην Αθήνα είπε να το ρίξει λίγο έξω. Προβοκάτορες του Αθηναικού παρακράτους έκαψαν όλη την Αθήνα και τα έριξαν στον μεγάλο βασιλέα. Το αμόρφωτο προλεταριάτο, ευκολόπιστο και αφελές, χειραγωγήθηκε εύκολα και όλοι πίστεψαν το αχρείο ψέμμα ότι οι Πέρσες τα έκαναν αυτά(...)
Β. Η Ελλάδα προστατευόμενη της Τουρκίας
Στις 29 Μαϊου 1453 ο πολυχρονεμένος πατισάχ Μωάμεθ ο Β' ο πορθητής άλωσε επιτέλους την Κωνσταντινούπολη που πολύ τον παίδεψε. Μετά πήγε και έφαγε μια πιλαφάρα ατζέμ και έκανε μασάζ στις πολυχρονεμένες πατούσες του που είχαν να πλυθούν από τότε που κατά λάθος έπεσε και σαβουριάστηκε σε ένα ποτάμι. Φιλέλλην και οραματιστής, ο Μωάμεθ ο Β ξεκίνησε μια νέα εποχή για την εποχή του ώντας και αυτός χρόοονια μπροστά και οραματιζόμενος μια ενωμένη Ευρασία. Η Ελλάδα ωφελήθηκε τα μάλλα υπό την σκέπη του Τουρκικού έθνους. Οι φίλοι Τούρκοι μας περιποιήθηκαν επί 400 συναπτά έτη, κάνοντάς μας Τούρκους πολίτες και δίνοντάς μας μεγάλα προνόμια. Ο λαός μας έτρωγε με χρυσά κουτάλια. Μορφωνόμασταν στα καλύτερα κολλέγια. Μάλιστα υπήρχε πρόγραμμα υποτροφιών για Ελληνόπαιδες τους οποίους συνέλεγε ειδική επιτροπή Τούρκων αξιωματούχων, και τους έστελνε στα καλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Τουρκίας να σπουδάσουν. Τελειώνοντας το μάστερ και το διδακτορικό τους οι παίδες αυτοί ονομαζόντουσαν "Γενίτσαροι" και μετά επέστρεφαν στην Ελλάδα για να μεταδώσουν στους συμπατριώτες τους τις επιστήμες, τις τέχνες και τη φιλοσοφία. Δυστυχώς οι ρατσιστές έλληνες, τεμπέληδες και απείθαρχοι εκ φύσεως δε δεχόντουσαν καλά όλες αυτές τις ριζοσπαστικές αλλαγές και προτιμούσαν να γκρινιάζουν και να αντιτίθενται στις επιθυμίες του εκάστοτε Σουλτάνου. Τόσο δε ήταν το ρατσιστικό τους μένος που κάποια στιγμή αποφάσησαν να επαναστατήσουν και να θέλουν να διώξουν τους Τούρκους από τη χώρα. Το τουρκικό κράτος εξανέστη από αυτή την προδοσία και αχαριστία των Ελλήνων μετά απο 400 χρόνια καλοπέρασης και ραχατιού. Γνωστοί προδότες τότε ήταν οι κατάπτυστοι Ξάνθος,Τσακάλωφ και Σκουφάς. Άλλοι ρατσιστές φασίστες παιδεραστές κλέφτες ανώμαλοι κατσαπλιάδες και γενικώς καθάρματα ήταν ο Θ. Κολοκωτρώνης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, οι Υψηλανταίοι, ο Παπαφλέσσας,ο Λάμπρος Τζαβέλλας, ο Καραϊσκάκης κλπ. Τα ονόματά τους αποτελούν ντροπή για μας τους νεότερους Έλληνες και είναι γραμμένα με μαύρα γράμματα στην Ιστορία μας. Να φανταστείτε χαμός που γινόταν τότε, ένα μικρό παράδειγμα : Το 1826, είχαμε ένα πανηγύρι στο Μεσολόγγι. Έσκασαν μύτη και κάτι Τούρκοι. Στην πόλη του Μεσολογγίου χαμός. Ψήναν αρνιά, πίναν κρασιά, πηδάγαν τη γυναίκα του γείτονα, μιλάμε της πουτάνας. Ο ρατσιστής δήμαρχος όμως αποφάσισε να κλείσει τους Τούρκους απ έξω. Έτσι τα μεμετάκια τα αδέρφφια μας έμειναν κλεισμένοι έξω από το Μεσολόγγι και μέσα οι κάτοικοι μπεκρόπιναν και σαβούρωναν παϊδάκια με μπόλικο τζατζίκι. Απ έξω είχαν λιμάξει στην πείνα. Πάνω που οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να ψοφάνε από την πείνα, οι παρηκμασμένοι Μεσολογγίτες, φουσκωμένοι από τη λουκούλεια φιέστα τους, είπαν να πάνε μέχρι το Αγρίνιο να ξεδώσουν γιατί είχε αγώνα με τον Παναιγιάλειο και θέλαν να πάνε να δείρουν Αιγιώτες. Δυστυχώς μπλοκαρε το ένα φύλο της πύλης του Μεσολογγίου και οι Μεσολογγίτες σκόνταψαν ο ένας πάνω στην κοιλιά του άλλου και έπεσαν εντελώς τυχαία σε κάτι σουγιαδάκια που είχαν παραπέσει από τους Τούρκους εκεί απ έξω και που τα είχαν για να αφαιρούν τη βρώμα από τα νύχια τους. Άλλο ξεφτιλίκι των ελλήνων ήταν στο Ζάλογγο όπου Τουρκική συνοδεία είχε πάει να προσφέρει γαμπρούς στις Σουλιώτισσες. Αυτές, ρατσίστριες και φασίστριες όπως όλο το γένος μας, αρνήθηκαν και τους περιγελούσαν φωνάζοντάς τους "μπίχληδες", "κωλομεμέτια" "ψωλιόγκους", "μικροτσούτσουνους" , "βρωμοπούτσηδες" και "κωλοτρύπιους". Οι Τούρκοι, ευγενής λαός κατάλαβαν πως δεν είχαν ελπίδα. Πριν φύγουν ζήτησαν να τις βγάλουν απλά μια φωτογραφία δίπλα στο γκρεμό του Ζαλόγγου. Δυστυχώς η τελευταία πίσω πίσω γλίστρισε και προσπαθώντας να κρατηθεί από τη φούστα της διπλανής της, τις οδήγησε όλες στον γκρεμό και στο θάνατο. Μια λογική τιμωρία για την ακαταδεξία τους.
Γ. Ο δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος
Μετά τους Πέρσες και τους Τούρκους, επόμενος λαός οραματιστής ήταν οι Γερμανοί. Ξεκίνησαν μια εκστρατεία αγάπης μαζί με τους Ιταλούς. Μάλιστα στις 15 Αυγούστου 1940, ένα τουριστικό υποβρύχιο είχε σκάσει μύτη στην Τήνο (ήταν η Σαντορίνη της εποχής) για να πάρει μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις. Ο φασίστας και ρατσίστας πλοίαρχος όμως του Ελληνικού πλοίου "Έλλη" πήγε και έπεσε επίτηδες πάνω σε μια τορπίλη που έριξε το ιταλικό σκάφος αντί πυροτεχνήματος. Ο φασίστας και ρατσίστας ακροδεξιός δικτάτορας Μεταξάς αρνήθηκε στις 28/10/1940 να εισέλθει στην ενωμένη Ευρώπη. Στέλνοντας τα ρατσιστικά και φασιστικά του στρατεύματα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, με σκοπό απο κει να μεταφερθεί στην Ιταλία και να την πέσει στον Μπενίτο που ήταν καλό παιδί αν και λίγο κονδός και με καράφλα-αεροδρόμιο. Τα φασιστικά στρατεύματα την πέφτουν σε ιταλούς τουρίστες στους Άγιους Σαράντα, την Κορυτσά κλπ κλπ κλπ. Η ελληνική ντροπή γίνεται γνωστή σε όλο τον κόσμο. Ο λαός ξέσπασε σε φοβερό ρατσιστικο παροξυσμό εναντίον των Γερμανοιταλών οικονομικών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων, οργανώνοντας "αντιστασιακά κινήματα" τα οποία έκαναν ρατσιστικές και προβοκατόρικες ενέργειες εναντίον αυτοκινητοπομπών των γερμανών, κλέβοντας κουραμάνες και κονσέρβες. Η αλήθεια είναι πως οι Έλληνες τότε καλοτρώγαν και ήταν μοσχοαναθρεμμένοι και δεν είχαν ανάγκη απο ψωμάκι και κονσέρβες. Απλά τα έκλεβαν για να ταλαιπωρήσουν τους ισχνούς και λιμασμένους οικονομικούς πρόσφυγες. Ευτυχώς βέβαια υπήρχαν και μερικοί ελάχιστοι οραματιστές έλληνες που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, (με κεντρικό σύνθημα "Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας") για να προωθήσουν την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Γνωστότερος όλων ο Αρτέμης Μάτσας. Ενδεικτικό ντρόπιασμα εκείνης της εποχής είναι η συμπεριφορά των Κρητικών απέναντι στο κύμα τουρισμού από τη Γερμανία. Ο Γερμανικός Τουριστικός Ογανισμός, γνωστός και ως Luftwaffen μοίρασε πακέτα κοινωνικού τουρισμού σε άπορους γερμανούς. Για να γλιτώσουν δε έξοδα και φόρους αεροδρομίου, τους πέταγαν στην Κρητη με αλεξίπτωτα. Οι φασιστοκρητικοί τους υποδέχτηκαν με δικράνια και κασμάδες και τους επιτέθηκαν, ξεφτιλίζοντας διεθνώς τη χώρα μας.
Αυτά είναι μερικά κομμάτια, όταν μου στείλει και άλλα θα τα βγάλω να ενημερωθείτε

To blog μας έχει γενέθλια!!

Το σεπτόν ετούτο ιστολόγιον εορτάζει σήμερα τα δύο χρόνια παρουσίας του στην ιστολογόσφαιρα! Αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανος που μέσα από τις σελίδες του δεν προσέφερα ΤΙΠΟΤΑ στην κοινωνία. Που δεν άλλαξα ΚΑΘΟΛΟΥ τον κόσμο. Που δεν έβαλα μυαλό σε ΚΑΝΕΝΑΝ. Που δεν έγραψα τίποτε ΜΕΣΤΟ, ΣΟΒΑΡΟ, ΟΥΣΙΩΔΕΣ. Αισθάνομαι επίσης περήφανος που μέσω αυτού, έκανα την ΠΛΑΚΑ μου, που ίσως έκανα 5 άτομα να σκάσουν χαμόγελο. Που μέσα από εδώ έχωνα μπινελίκια και κορόϊδευα όποιον γούσταρα. Που δεν υπέκυψα στην επιταγή των "σοβαρών", να έχω ένα "σοβαρό" blog, και να έχω πάντα "κάτι" να γράψω. Κάτι ουσιαστικό, κάτι βαρύ και πένθιμο σα μαντήλι χήρας. Αισθάνομαι υπερήφανος που δεν είμαι "σοβαρός blogger". Που δεν έχω γράψει βαθυστόχαστες πολιτικοοικονομικογεωστρατηγικές αναλύσεις. Και μου εύχομαι από δώ και πέρα να είμαι λιγότερο σοβαρός και περισσότερο εύθυμος. Και μου εύχομαι να έχω περισσότερο χιούμορ, ακόμα και όταν αισθάνομαι σκατά. Σε όλους εσάς (και τους 2) που με διαβάζετε, (απλωθείτε ρε παιδιά να φανούμε καμιά 50αριά) εύχομαι να κάνετε και τα δικά σας ιστολόγια ασόβαρα :P Επίσης (έρχεται έρχεται) θέλω να (νατο νατο) ευχαριστήσω (ηρθε ήρθε) το Νίκο Αλέφαντο, την Ευρυδίκη Καραμανή, τον κ. Ζίγδη, το ΚΟΔΗΣΟ, ΕΔΗΚ, ΕΔΑ, ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΕΡΕ, ΔΗΣΥ, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτερικού, ΜΛ-ΚΚΕ, Λου Κουκουέ Μου, Μου Κουκουέ Λου, Κουκουέ Μπουλκουμέ, Ε Μπουλκουμε Κουκού, Κουκού Μπουλκουέ Με, τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο, τη νύφη του, το βασιλιά Γουσταύο, τον Χο-Τσι-Μινχ, τον Ιμπν Σαούντ, τον Αμπέμπε Μπεκίλα, τον Χαϊλέ Σελασιέ, τον τέως πρόεδρο της Μαυριτανίας Φιλιμπέρ Τσιρανανά, τις Ερινύες, τον Ιουλιανό τον Παραβάτη, τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Τέλος ειδική μνεία στον αξεπέραστο Ηλία Μαμαλάκη για το νέο διαιτολόγιό μου. Να στε καλά Και να γελάτε. Είναι σημαντικότερο από το να μουτρώνετε

Αποκάλυψη ΤΩΡΑ!

Το blog του Zaphod του κολλητού μου, πολλοί το ξέρετε. Πρόκειται για έναν πολύ χιουμορίστα τύπο, χαοτικής ψυχολογίας και μεγάλο διασκεδαστή-νεροχύτη, καθώς και για ακούραστο εργάτη του Έρωτα. Ο Zaphod είναι ένας φέρελπις σχεδόν νέος, που μπορεί να συζητήσει από το πλέον ευτελές θέμα (π.χ τον Ευαγγελάτο), μέχρι τις καινοτομίες του Ευρυπίδη στην τραγωδία, και από τα βυζιά της πρώην Anne-λέγε με πτώμα- Nicole Smith μέχρι κβαντομηχανική, την οποία την πέρασε νύχτα αλλά την εξηγεί θαυμάσια (?!?!?!?). Πρόκειται επίσης για μεγάλο γυναικοκατακτητή, και στις διακοπές πάντα "τσακωνόμαστε" γιατί είτε τρομάζει τους δικούς μου στόχους και φεύγουν (η τρομοκρατία αθώων είναι το χόμπι του), είτε γιατί τον γουστάρουν όλες αυτόν οπότε του γκρινιάζω να πάει να φορέσει καμια μπούργκα μπας και σταυρώσω και γω τίποτα. Ο Zaphod όπως θα έχετε δεί από τα γραπτά του είναι ελαφρώς ντανταϊστής στη συμπεριφορά, ενίοτε αριστερίζει σε σημείο να τον λέω Γρηγόρη Φαράκο (στα σοβαρά του) ή Λιάνα Κανέλλη (όταν το παρακάνει). Είναι γνωστός επίσης για την αντιπάθειά του στην επικρατούσα θρησκεία της πατρίδας μας. Εδώ όμως βρίσκουμε και τον λάκκο στην παροιμιώδη φάβα μας.
Ο Zaphod ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ, ΖΗΛΩΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΖΕ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ Το σκοτεινό παρελθόν του είναι τόσο σκοτεινό που μας έχει φάει το μαύρο σκοτάδι. Αλλά τα ελληνικά στρατά και οι μυστικές υπηρεσίες του Βύρωνα (όχι του λόρδου) (ούτε της περιοχής ρε μπάζα), κατάφεραν μετά απο πολύμηνη συνεργασία να ανακαλύψουν ότι : α. Ο Zaphod από τα 7 μέχρι τα 23 μόναζε στη γνωστή μονή με τις 62 καμπάνες και τα 45 σήμαντρα (να εύχεστε να μην τα κοπανάνε όλα μαζι γιατί ξυπνάνε από Φλώρινα μέχρι Ιεράπετρα)
β. Ήταν πνευματικό παιδί και ο προορίζονταν για ηγούμενος μετά την απόσυρση του πατέρα Νεκτάριου Μουλατσιώτη.
γ. Επαιζε μπάσσο στο συγκρότημα των παπα-ροκάδων
δ. Μάλιστα λέγεται ότι συνέθεσε τη μεγάλη τους επιτυχία "Φοβάμαι την τεχνολογία/ και μήπως ανατιναχτεί/η καφετιέρα όταν/πατήσω το κουμπι/το ιντερνετ/ναι του διαβολου/οπως και η ραπτομηχανη/ το σίδερο ο ηλεκτρισμός και οι τρίχες στο μπιιιιιπ."
Και εδώ περνάμε στο ζουμί τση υπόθεσης. Μυστικά έγγραφα αποδεικνύουν ότι ο Zaphod έχασε την πίστη του όταν 1) τον ρίξαν στο μερίδιο από το τρελλό παγκάρι που μάζευε η μονή 2)Ο κιθαρίστας του έφαγε μια καλόγρια που έκανε δεύτερα φωνητικά. Και ξέρετε τώρα τι ζόρι τραβάνε οι μπασσίστες με τους κιθαρίστες 3) Στο CD όχι μόνο δεν τον εμφάνισαν ως μέλος του γκρούπ, αλλά ούτε καν του έδωσαν τα πνευματικά δικαιώματα για τα τραγούδια του. Μια ωραία πρωϊα λοιπόν ο Zaphod ξύρισε το μούσι, έκοψε την κοτσίδα και τους κατέβασε δυό καντήλια μέσα στο μοναστήρι,λούζοντάς τους παράλληλα με έναν χείμαρρο από αποφθέγματα και στίχους από τους ψαλμούς του Δαυίδ, το Λευιτικό, την λειτουργία της μεγάλης Παρασκευής και τον τελευταίο δίσκο του Αντύπα. Και από τότε έφυγε και το ριξε στην επιστήμη, την αριστερά, τη διανόηση. Η ξεφτίλα του έφτασε μέχρι του σημείου να σκεφτεί να ψηφίσει Συνασπισμό επί Δαμανάκη, αλλά το ξανασκέφτηκε και ψήφισε Οικολόγους γιατί του άρεσε η ιδέα να έχει πολλές γκόμενες και να κυκλοφορεί με το μελεούτσο έξω.
Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσε να κρύψει τα στοιχεία του βίου του στην μονή με τα χ σήμαντρα και τις ψ καμπάνες , και μια φωτογραφία του έμεινε, και αποδεικνύει ότι όσα λέω δεν είναι πίπες αλλά η πάσα, μοναδική και απόλυτη αλήθεια, βοήθειά μας .
Θαυμάστε λοιπόν μια φωτογραφία για την οποία θα σκότωνε να καταστρέψει, ο φίλος μου, ο Zaphod. Και να σταματήσει να τη λέει στου παπάδες. ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΣ ΡΕ ΛΑΜΟΓΙΟ ΚΑΛΑ ΗΤΑΝ ΕΕΕ;

300

φάσκελα κύριε Δανίκα και κύριε Ζουμπουλάκη για τις κριτικές σας στην ταινία. Αυτοί οι έλληνες κριτικοί είναι άνω ποταμών. Την είδα την ταινία χτές. Και γούσταρα απόλυτα. Το ίδιο και ο Zaphod που την είδε δεύτερη φορά σε 3 μέρες. (Είχε πάει την Πέμπτη σε έναν κωλοκινηματογράφο και δεν τη φχαριστήθηκε, οπότε έσκασε Πάτρα χτές και την ξαναείδε). Μετά περάσαμε ένα βράδυ μπινελικώνοντας τους αρκουδοκουλτουριαρέους έλληνες κριτικούς κινηματογράφου. Η ταινία είναι ΕΠΟΣ. Εκπληκτικά σκηνικά (ναι το ξέρω ότι είναι όλα CG αλλά και τί έγινε; το εικαστικό αποτέλεσμα είναι απίστευτο), φοβερή σκηνοθεσία, πορωτική μουσική, γαμάτοι ηθοποιοί. Την έβγαζαν μια χαρά τη σπαρτιατίλα. (Οι γυναίκες στον κινηματογράφο είχαν μουσκέψει τα καθίσματα. Άκουγες κάτι βογκητά ... :) -Σφάξε-με-Σπαρτιάτη-αλλά πρώτα-ρίξε-μου-και-εναν-μπίκο στυλάκι ) Και πάμε τώρα να διαφωνήσουμε πιο λεπτομερώς στις κριτικές που διαβάσαμε τον τελευταίο καιρό. α. "Οι Σπαρτιάτες παρουσιάζονται με κοιλιακούς φέτες, υπεράνθρωποι, γαμάτοι, τέλειοι κλπ". Μάστα. Κουίζ λοιπόν για τους προφανώς τραγικά ανιστόρητους και εντελώς αμόρφωτους που το έγραψαν αυτό : Πάρτε ένα παιδάκι, και ξεκινάτε να το γυμνάζετε ΣΚΛΗΡΑ και καθημερινά από τα 7 του χρόνια. Η εκπαίδευση μεταξύ άλλων περιλάμβανε από μαστίγωμα -μάλλον οχι, με βέργα τους βαράγαν- μέχρι κάτι πορείες τρελλές. Το παιδάκι αυτό μέχρι τα 55 του αν θυμάμαι καλά έχει μόνο μια δουλειά, να είναι στρατιώτης. Η πανοπλία του ζυγίζει γύρω στα 60-70 κιλά. Εσείς λέτε ένας τέτοιος ανθρωπος να μην έχει κοιλιακούς φέτες και μπρατσάρες, όχι στα 30, αλλά από τα 12; Όχι άμα έχω λάθος εδώ, πείτε μου να το συζητήσουμε. Αλλά ξέρω, άμα τους παρουσίαζε κάπως έτσι : θα γούσταραν οι κριτικοί.
β. "Τους παρουσιάζει ιμπεριαλιστές, κάφρους που μονο να πολεμούν ξέρανε κλπ κλπ". Αχεμ, ξέρετε, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, οι Σπαρτιάτες δεν ήταν γνωστοί ως ποιητές, ζωγράφοι και χορευτές τανγκό και σάλσα. Ήταν γνωστοί ως η καλύτερη πολεμική μηχανή της αρχαιότητας. Όσο για τον ιμπεριαλισμο, .... Ε;!!;; Αρνούμαι να το σχολιάσω, είναι τόσο ηλίθιο το σχόλιο που αυτοαναιρείται.
γ. Το κόλλημα με τα ονόματα. Τους χάλασε λέει το "Leonidas" και το "Xerxes" (με Ζ στην αρχή). Εκτός του ότι δεν πάτε καλά, δεν πάτε και καλά. Τα ονόματα είναι ακέραια, απλά προφέρονται διαφορετικά στα αγγλικά. Δε νομίζω ότι είναι προσβολή αυτό. Α και κύριοι κριτικοί, το όνομα που παρουσιάζεται στην ταινία και σας χάλασε δεν είναι Στέλιος, είναι Στήλιος. Και κάτι άλλο, σας χάλασε η προφορά Λεονάϊντας ε; Σοβαρά; Εμείς δηλαδή με Βενιαμίν Φραγκλίνο, Ισαάκ Νεύτωνα, Ρογήρο Βάκωνα και Καρτέσιο είμαστε μάγκες; Ξέρετε είχα κατι φίλους γερμανούς που παραξενεύτηκαν όταν άκουσαν το Munchen ως "Μόναχο" και το Berlin ως "Βερολίνο". Μάλιστα όλο απορία η μητέρα μιας φίλης με ρώτησε "Καλά και το Koblenz πως το λέτε, Κομπλέντζο;". Επίσης σας αναφέρω ότι ουτε "Σπαρτιάτες" λέγονταν τότε, αλλά "Λακεδαιμόνιοι". Και για όσους παραπονιούνταν στο σινεμά για τον ίδιο λόγο : Ρε ζώα εδώ τσακώνεστε στα fora γιατί δε θέλετε να γράφετε ελληνικά αλλά greeklish και έχετε μούτρα να σας πειράζει το "Λεονάιντας" ; Όσο για το "Come and get them" χμ ναι. Εκτός του ότι αν το έλεγε σε πολλούς έπρεπε να είναι, όπως είπε και ο Zaphod "μολώντες λάβετε" , ναι βασικά δεν κατάλαβα, αφού "έλα να τα πάρεις είπε". Θα ήταν γελοιότερο ξαφνικά σε μια αγγλόφωνη ταινία να πετάγαμε και μια αρχαιοελληνική αττάκα. Το "tonight we dine in hell" ηταν επίσης λίγο παπαριά, αλλά άμα έλεγε "Tonight we dine in Tartarus" ή "Tonight we dine in Elysian fields" στάνταρ οι Έλληνες θα νομιζαν οτι Τάρταρος ειναι καμιά ψησταριά στη Λαμία / στα Ιλύσια κοντά στις εστίες και οι ξένοι οτι μετά τη μάχη θα πηγαίναν σε εστιατόριο στα Ηλύσια πεδία, κοντά στον Άϊφελ.
δ. Ναι προφανώς και έχει υπερβολές η ταινία, μια και δεν αποτελεί ντοκιμανταίρ αλλά ελεύθερη μεταφορά στον κινηματογράφο. Ναι, οι τερατόμορφοι ήταν υπερβολή. Αλλά άμα ήταν καμιά κουλτουριαροταινία, θα γραφαν οι φωστήρες κριτικοί "ο σκηνοθέτης εξωτερικεύει στο σώμα του προδότη την κακία της ψυχής του. Η διεστραμμένη του φύση έχει στρεβλώσει και τη μορφή του. Όζουσες φλύκταινες, παραμορφωμένα μέλη, δυσαρμονία. Η κακία που δηλητηριάζει την ψυχή, δηλητηρίασε και το σώμα. Η εικόνα είναι βίαιη, απόλυτη, κοφτερή σα λεπίδι".. Και λογικό είναι ρε. Έχετε δει κανα έργο τέχνης να παρουσιάζει την Πανούκλα σαν καμιά Μπελούτσι, ή το Θάνατο σαν κανα Μπραντ Πιτ ή γενικά το κακό την προδοσία, την ατιμία ως κάτι όμορφο; Μην τρελλαθούμε κιόλας. Ή θα καταδικάζετε την "ποιητική αδεία" παντού ή πουθενά. Όχι εδώ μας βολεύει εκεί να πα να γαμηθεί.
ε."Οι σκηνές μάχης είναι πολύ βίαιες". Σώπα ρε, και εγώ νόμιζα πως στη μάχη βασικά καθόντουσαν ο ένας απέναντι στον άλλο και κοιταζόντουσαν έντονα μέχρι να κάποιος να κλείσει πρώτος τα μάτια, οπότε και έχανε. Επίσης κάποιοι γκρίνιαξαν για τη "χορογραφία" της μάχης. Ναι προφανώς, η τακτική της φάλαγγας ήταν διαφορετική. Αν και στο πρώτο ντου των Περσών παρουσιάζεται μια χαρά. Ο ένας δίπλα στον άλλο, οι μπροστά σπρώχνουν με την ασπίδα, οι απο πίσω έρχονται και βαράνε με τα δόρατα. (Αν θυμάμαι καλά, και ας με διορθώσει κάποιος που έχει πρόχειρη την πληροφορία οι μπροστά λεγόνταν και "γαμευτές" και οι δεύτεροι "θεριστές" -πάλι αν θυμάμαι καλά, το "γαμώ" είχε και την έννοια του "συνθλίβω-σπρώχνω"- η πηγή για αυτό είναι το βιβλίο "Οι Σπαρτιάτες" του Paul Cartledge). Μετά ναι το στύλ αλλάζει για να γίνει πιο κινηματογραφικό αλλά έτσι και αλλιώς στο τέλος πολεμάγαν χύμα, ακομα και χωρίς όπλα γιατί τους είχαν σπάσει τα πάντα. Ο Ηρόδοτος το λέει αυτό βασικά. Τώρα αν ξαφνικά τον θεωρούμε αναξιόπιστο, οκ εντάξει πάω πάσσο.
στ. Η ιστορική ανακρίβεια ότι δεν πέταξαν τον Πέρση αγγελιοφόρο στο πηγάδι για να βρεί γη και ύδωρ. Σωστά , αυτό το έκαναν οι Αθηναίοι. Αλλά φαντάζομαι ότι αφού αυτοί οι φλώροι (για τα δεδομένα των Σπαρτιατών, έτσι;), κάναν τέτοια καφρίλα, ε και οι Σπαρτιάτες δε νομίζω να του έδωσαν μπλουζάκια με το σύνθημα "Live your Myth in Sparta" και CD της Καλομοίρας με διασκευές απο τα 10 καλύτερα ζεμπέκικα της εποχής. Δε με χάλασαν πολλά πράγματα στην ταινία. Και αυτά που με χάλασαν δεν χαλάνε το όλο ΝΟΗΜΑ της ταινίας, και γενικότερα της ιστορίας της μάχης των Θερμοπυλών.
Οι ιστορικές ανακρίβειες που έχει μέσα η ταινία είναι τέτοιες που δεν επηρρεάζουν καθολου το όλο σκηνικό. Είναι κυρίως εικαστικές παρεμβάσεις και όχι παρεκβάσεις από την ιστορική αλήθεια που ξέρουμε. Με εξαίρεση το πόσος κόσμος απο την πλευρά των Ελλήνων ήταν εκεί. (Αν θυμάμαι καλά γύρω στα 5 χιλιάρικα ήταν, αλλά την τελευταία μέρα τους διώξανε με εξαίρεση καμια 1000ρια Θεσπιείς και Βοιωτούς).
ζ. Κάποιος κριτικός παραπονέθηκε για το οτι υπήρχε ξανθός Σπαρτιάτης. Σιγά ρε μεγάλε ώπα. Εκεί ήσουν; Έχεις φωτογραφίες από την εποχή που αποδεικνύουν ότι ολοι οι Ελληνες ήταν μαυροτσούκαλα; Αποκλείεται να υπήρχε και ένας ανοιχτόχρωμος; Πατε καλά ρε; Είστε σοβαροί; Τι είναι αυτοί ρε..
Και καταλήγω : Ποιο είναι το νόημα αυτής της ιστορίας; Συμφωνούμε ότι είναι μια ιστορία για μια χούφτα άντρες με κάτι @@ απο δώ μεχρι τη Σπάρτη που πήγαν και στάθηκαν εμπόδιο σε μια στρατια τεράστια; Ότι τα παλλικάρια αυτά ξέραν ότι θα πάνε να ψοφήσουν και όμως πήγαν; Αυτό το έδειξε η ταινία; Το έδειξε. Άρα εγώ είμαι παραπάνω από ευχαριστημένος. Θα τη δώ 1357 φορές, θα αγοράσω και το DVD. Από τότε που είχα πάρει το κόμικ περίμενα πως και πως να βγει. Βγήκε και ξεπέρασε τις όποιες προσδοκίες που είχα.
Και είναι καιρός να ξεπεράσουν μερικοί μερικοί τα κατάλοιπα που άφησε η χούντα (έκανε τους έλληνες να σιχαθούν ο,τιδήποτε έχει σχέση με την αρχαία Ελλάδα γαμώ το κερατό τους) και να βλέπουν κάτι τέτοιες ταινίες χωρίς προκατάληψη περί φασισμού, ακροδεξιάς κλπ. Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ.
Ξέρετε που χαλάστηκα πολύ; Στο τέλος. Εκεί που δείχνει την παράταξη για τη μάχη των Πλαταιών... ΚΟΛΑΣΗΗΗ. ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΑΙΝΙΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕ. ΜΗ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΜΟΝΟ 2 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΤΟ ΚΟΒΕΤΕ! ΜΑΣ ΤΡΕΞΑΝ ΤΑ ΣΑΛΙΑ!
Υ.Γ : Αττάκα του Zaphod σε χαζή απορία κορασίδας : Κ: Τελικά τι έγινε στο τέλος με όλη αυτή την ιστορία; Ζ: Ξέρεις περσικά; Κ: 'οχι Ζ: Ε ορίστε..

Ωδή στο σκοπέτο

Η σκοπιά μας η καλή,
φαιοπράσινη πολύ
Τα επόπια όλο τον ξύνουν
οι φαντάροι μας τον πίνουν
Μερα νύχτα νουμεράκι
με παρέα το οπλάκι
Πύλη, ΜΑΦ, γερμανικό
αφήστε ρε να κοιμηθώ!
Έστω θέλω αμοιβός
είμαι πια παλιός!
Θα φυλάξετε μας λεν
και τον π** τονε κλαίν
Εξοδόχαρτο που είναι;
Σκάσε φύλαγε και μείνε
Θέλω μόνο ένα σουκού
Βρόντα πόρτα του κουφού
Λέει σαν απολυθούμε,
όλα αυτά θα ξεχαστούνε
μα του παπάρα που μας χώνει
η ***** του μη σηκώνει
ούτε ένα μονό σεντόνι
Και όταν πάει να *****
να του φεύγει το κορίτσι
θρούμπα ανάλατη να γίνει,
η ***** του να μικρύνει
Να του πέσει να μαυρίσει
και να μην ξανα****
Όπως καταλαβαίνετε έχει πέσει μεγάλο χώσιμο. Και μετά σου λένε "παλιός" :)

6 ταινίες

Συνεχίζοντας τα πυραμιδοπαιχνίδια, παίρνω τη σκυτάλη από Κλέαρχο και ιδού μερικές ταινίες :

1. Ο Εξορκιστής (1973)

Από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Μπορεί πλέον τα εφφέ να είναι ξεπερασμένα, αλλά παρ΄ολα αυτά παραμένει σχεδόν αξεπέραστη. Και η μουσική του Oldfield έχει μείνει κλασσική.

2. Η σιωπή των αμνών (1991)

"Hello Clarice" είπε ο Anthony Hopkins και από τότε ο δοκτορ Λέκτερ έχει μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου. Απίστευτη ερμηνεία από τον κυρ Αντώνη. Ένας "κακός" που δεν ήξερες αν έπρεπε να τον σιχαθείς ή να τον καλέσεις σπίτι για.. φαί :P

3. Dracula (1992)

Ο μπαρμπα Κόπολας δίνει ρέστα, ο Gary Oldman ξεφεύγει από τους ρόλους πρεζόνι-τελειωμένος-καμμένος και ερμηνεύει έναν χαρακτήρα μισητό, με τέτοιο τρόπο που στο τέλος τον λυπάσαι κιόλας τον κακομοίρη για αυτά που τράβηξε. Εκπληκτική μουσική, απίστευτα κουστούμια, φοβερή σκηνοθεσία.

4. Life of Brian (1979)

Η καλύτερη κωμωδία όλων των εποχών. Οι Monty Pythons έχουν κέφια και οι παπάδες ζοχάδες.

5. The Lord of the Rings (2001-2002-2003)
Τα αντιμετωπίζω ως μία ταινία γιατί δεν μπορώ να διαλέξω. Μπορεί οι "purists" να τσαντιστήκανε γιατί δεν είναι αυτούσια τα βιβλία αλλά τους συγχωρούμε γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν ήταν δυνατόν να ήταν αυτούσια. Ήταν πολιτιστικό σοκ αυτές οι ταινίες. Εικαστικά άψογες, τουλάχιστον. Σε όλες μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Ισως οι καλύτερες σκηνές μάχης που έχουν γυριστεί ποτέ. Εντάξει τι να πω, έπος, κόλλημα...

6. The shining (1980)

Ο Κιούμπρικ είναι -ήταν- κγμ τους σκηνοθέτες. Θα έβαζα όλες τις ταινίες του αν μπορούσα. Αλλά η Λάμψη ξεχωρίζει. Φόβος και παράνοια στο ξενοδοχείο.. Ο Νίκολσον είναι μάστορας στην τρέλλα. Ο πιτσιρικάς δίνει ρεσιτάλ. Redrum redrum.. Όποιος δεν το χει δει να τρέξει..

Η σκυτάλη περνάει σε Zaphod, Psilikatzou, Nina, Kaltsovrako, Darthiir , Tatine, Wizard , Liodara, Neuromancer- Aeon Flux και όποιον διαβάσει αυτό εδώ!

Yassou malaka

Όταν βαριέμαι τόσο ασύστολα όπως τώρα, με πιάνει ο δημιουργικός μου οίστρος. Ιδού λοιπόν μια πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα έκδοση της φετινής μας συμμετοχής :

First off, I am a Greek
and this is a greek world
Man, you drive me crazy
every day I go to work

Go work - re malaka
Go fast - teleione
Oh my - I do the others' job
All want the malaka to work

Wash your feet brush your teeth go to work
ooh oh
Yassou Malaka
Do your job, finish late go to sleep
oooh ooh
Yassou Malaka
Find park-spot, late at night
tyxere!
Oh Oh - Yassou Malaka
Ai ai ai there I go
MALAKAS

Move like a crippled snail
Jammed in Kifisias traffic
Saturday night, bouzoukia night
Ksekola in tight dresses
Their hips - Zalizomai re
Their lips - Kokkino poutane
They are - vrwmotsimpouka kontopoutana
Pali de tha gamisw

Go to clubs, drink petrelaio
Get wasted again
Oh ohh - Yassou malaka
Have some sex with yourself
Oh ohh - Yassou malaka

Drive slow - Tufla pali
Officer have mercy
Alcohol in my blood, pay the fine
Oh oh - Yassoy malaka
1000 eurw pou na vrw
Oh oh - Yassou malaka
Ai ai ai ai
MALAKA

Μα γιατί το κάνουν;

Αυτοί οι έλληνες δημοσιογράφοι δε σταματάνε να με εκπλήσσουνε. Πάντα αρνητικά φυσικά. Λυπάμαι ιδιαίτερα τα νέα παιδιά που ξεκινάνε τώρα στο επάγγελμα και είναι αναγκασμένα να κάνουν καραγκιοζιλίκια για να πάρουν και να βγάλουν ένα ρεπορτάζ. Που βγαίνουν από την οποιαδήποτε σχολή, σοβαρή ή ασόβαρη, και έχουν, όπως όλοι μας όταν παίρνουμε το ρημαδοπτυχίο, κάποια όνειρα. Και είμαι σίγουρος πως μεγάλο ποσοστό αυτών των παιδιών δεν έχουν όνειρο να γίνουν λαμόγια και μιζαδόροι, αλλά να καταφέρουν να κάνουν τον κλάδο λίγο καλύτερο. Και ίσως μετά από χρόνια πολύ καλύτερο. Και πας σε ένα κανάλι, και σε παίρνουν στη δουλειά. Και κλάνεις πόμολα βικτωριανά από τη χαρά σου. Λες "εδώ είμαστε, καλά ξεκινάμε". Και μπαίνει ο τέλος πάντων αυτός που σου λέει τι πρέπει να κάνεις σήμερα, και σου λέει : Θέλουμε ένα ρεπορτάζ για τη Eurovision. Μάλιστα κύριε Ταδόπουλε να το κάνω.Πάω. Που πάς; σου είπε πώς θα το κάνεις και τι ακριβώς θα πείς; Γιατί μη μου πείς ότι νομίζεις άτυχε μικρέ δημοσιογραφίσκε και κακομοίρα μικρή δημοσιογραφίνα ότι θα πας και θα πείς ό,τι θέλεις! ΟΟΟΟΟΟΧΙ. Πρέπει να πείς συγκεκριμένα πράγματα. Επειδή εμείς θα ξεφτιλιστούμε πχ στον απόλυτο πολιτιστικό θεσμό, και το ξέρουμε όλοι μας, πρέπει λοιπόν να ξεφτιλίσουμε και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, ώστε μετά τον πούλο που θα λάβουμε, να μπορούμε να απαξιώσουμε την οργάνωση. Οπότε το ρεπορτάζ θα είναι χιουμοριστικό και θα ονομάζεται "Τα χρυσά βατόμουρα της Γιουροβίζιον". Εκεί θα κάνουμε κακεντρεχή και εντελώς άνευ πνεύματος σχόλια για τους άλλους συμμετέχοντες. Το ότι δεν γνωρίζουμε ούτε πως είναι το κλειδί του σόλ δεν έχει να κάνει. Ο κόσμος διψάει για ενημέρωση και εμείς θα τον ενημερώσουμε. Φυσικά η αλήθεια είναι κάτι εντελώς σχετικό και έτσι και αλλιώς τα ζώα που ενημερώνουμε δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, μόνο για το ξεκατίνιασμα. Οπότε ο ταλαίπωρος/η νέος δημοσιογράφος πάει και λέει στο γυαλί με ύφος όχι 1000 αλλά μυρίων καρδιναλίων ό,τι παπάτζα του πουν. Την επόμενη μέρα θα του πούν να ξεφτιλίσει στο ρεπορτάζ του έναν ηθοποιό, μετά έναν καλλιτέχνη γενικότερα, να βγάλει στη φόρα με ποιον πηδιόταν το χψ βρωμοτσίμπουκο ανθυποπορνίδιο της σοουμπιζ και δε συμμαζεύεται. Αν είναι τυχερός, μπορεί μετά από μερικά χρόνια να πάει σε ένα άλλο κανάλι, από τα "σοβαρά" και εκεί να μπεί στο μεγάλο παιχνίδι. Της πολιτικής. Των μεγάλων επιχειρήσεων. Οπου το καρδιοχτύπι για μια τυχαία ανακάλυψη (πχ ότι ο εργοστασιάρχης της γνωστής μεγάλης εταιρίας τροφίμων Β φτιάχνει τα γιαούρτια με γάλα πιθήκου από τη Ζανζιβάρη), θα αντικατασταθεί γρήγορα με απογοήτευση μετά την αττάκα "Είσαι καλά παιδί μου; Ξέρεις πόσα λεφτά σκάει στο κανάλι για διαφήμιση;". Κοινώς, παπάρια μάντολες και μάλιστα μάντολες Ζακύνθου. Και ερωτώ. ΑΥΤΟ είναι ικανοποιητικό για αυτόν; Γουστάρει; Φυσικά και δεν έχει άλλη επιλογή εκτός από το "αει πηδήξου με καλλικάντζαρους ρε χοντρέ" αλλά μετά θα κόβει λόρδες και θα βλέπει το παξιμάδι φιλέτο.Φυσικά μετά από μερικά χρόνια θα έχει πλήρως αφομοιωθεί από αυτή τη μηχανή και όταν έρθει η σειρά του να είναι εκείνος που δίνει εντολές, πάλι τα ίδια θα κάνει.Και θα του φαίνεται και λογικό, και οι ιδεαλισμοί των πρώτων χρόνων του στο επάγγελμα παπαριές. Και η απορία μου εμένα είναι : αφού φαντάζομαι τα ξέρουν αυτά από πρίν, γιατί πάνε να γίνουν δημοσιογράφοι τα παιδιά;

Αντι-Eurovision

Όσο και αν βαριόμουν χτες (ήμουν υπηρεσία. Το νυχτερινό δε βγαίνει χωρίς λίγο χαζοκούτι) δεν την είδα την παπάτζα τους. Άκουσα όμως στο Ραδιό-φονο που κακό ψόφο να χουν τα καθέκαστα. Βγήκε λέει ο Σαμπρέλ με αυτό το Geia soy Maria. Δε θα σταθώ στην ποιότητα ή έστω στην πιότητα (α-λα Κονσταντάν Σημίτ) του εν λόγω άσματος, αν και νομίζω ότι θα αποδειχτεί θαυματουργό για τη δυσκοίλιότητα και την ποδάγρα. Θα σταθώ στα σχόλια που άκουσα περί του πανηγυρακίου της βραδιάς επιλογής τραγουδιού. Είχε λέει η Μπακοδήμου ελαφρώς ξωκείλει με τα μελομακάρονα τα Χριστούγεννα και με τα κοψίδια την Τσικνοπέμπτη με συνέπεια όλα αυτά που σαβούρωσε να πάνε να κάτσουν στην ήδη ευτραφή περιφέρειά της. Και δε λέω σεβαστές οι περιφέρειες και μαγκιά σου να την έχεις ίσα με την περιφέρεια Αχαϊας-Ηλείας και Ιονίων νήσων. Αλλά ε όχι κιουρά μου όχι και να μας το παίζεις νέα Μπελλούτσι και να μας πετάς την κωλάρα σου έξω, ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ. Ειπαμε η Μπελλούτσι είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ γυναίκα στον κόσμο που ακόμα και αν έχει κυτταρίτιδα, είμεθα σίγουροι ότι της πάει. Ε εσένα δε σου πάει από ό,τι άκουσα. Και ναι τα βυζιά σου μεγάλα είναι , το ίδιο όμως και της όποιας αγελάδας, αλλά δεν βλέπω να βγάζουμε καμιά αγελαδίτσα να παρουσιάσει το σόου που όπως άκουσα από έγκυρες πηγές, μάλλον θα το έκανε και καλύτερα στην τελική. Για τον άλλο δεν έχω να πω τίποτα. Αρνούμαι πεισματικά κατηγορηματικά και γενικά πολύ-πολύ έντονα να σχολιάσω έναν άνθρωπο που έχει σκύλο-πατσαβούρα που τον λεν Σωτήρη. (Ναι το ξέρω, παλιά όταν ξύπναγα τελειώναν τα πρωινάδικα οποτε με τον πρώτο καφέ κάτι έβλεπα). Ο κόσμος πως ήταν; Σκάσαν τα 15χρονα όλα να σαλιαρίσουν το ηλιοκαμμένο αγόρι που ακούει στο όνομα Σαρμπέλ; Επίσης τί όνομα είναι αυτό; Από πού είναι το παλλικάρι; Είναι σαν τη μαύρη (κατράμι λέμε) στο στριπτιζάδικο (δε θέλω σχόλια περί της ηθικής μου, φαντάρος είμαι, να πα να χεστείτε) πρίν μερικές βδομάδες που μου συστήθηκε ως Τζέσσικα και ισχυρίστηκε ότι είναι από την Καλαμάτα; Αυτός έχει καμία σχέση με την Ελλάδα εκτός του ότι σχεδόν μιλάει ελλήνικος; Βέβαια ούτε αυτό είναι το ζήτημα. Χεστήκαμε αν θα πάει έλληνας, ουρουγουανός ή σουαχίλι. Το ζήτημα είναι να κερδίσουμε ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ! ΩΠΑ ρε, από πότε μας αξίζει να κερδίσουμε εξ ορισμού και αξιωματικά όποιον διαγωνισμό είναι αρκετά ξεφτιλισμένος ώστε να δέχεται άτομα του βεληνεκούς του Σαμπρέλ; Ευτυχώς που στα Νόμπελ δεν παίζει γκλαμουριά και στρινγκάκια γιατί αλλιώς μπορεί να βάζαμε υποψήφιο για Νόμπελ Ιατρικής το Νίκο Καρβέλα. Ή για νόμπελ Φυσικής τη Ναστάζια Μητροπούλου. Θα μας τα σπάσετε πάλι με τη Γιουροβίζιον, θα ξεμαλλιαστείτε, θα φάτε τα σώβρακά σας, θα ξεκατινιαστείτε 10 φορές τώρα και 10000 φορές όταν πάρουμε ακέραιο αριθμό μεταξύ του 2 και του 4 στο Hell-sinki που ελπίζω φέτος να γεμίσει κάφρους και φρικιά για να σοκαριστούν οι έγκριτοι δημοσιογράφοι καναλιού που το όνομά του κάνει ρίμα με το μοσχάρ. Οχι τίποτα άλλο, θα περιφέρεται πάλι και η Δαφνη Μπόκοτα από πρωινάδικο στον Πρετεντέρη και από ειδήσεις στο Μαμαλάκη για να μας πείσει για την απείρης απειρότητας προσφορά της στο θεσμό και το πως έπαιρνε μονο 740 ευρά το μηνα και ότι μολις την ξεζουμίσανε την πετάξανε σα στιμμένη λεμονόκουπα , σαν παρθένα που δεν είναι πλέον παρθένα, που την πήρανε με τα νάϋλα και την παρατήσανε πουτάνα τελειωμένη. Οταν γίνει η επανάσταση θα στείλουμε στη Eurovision τους Rotting Christ! Με τον ύμνο Threnody να τους πάρουμε τα σώβρακα.. σιχτίρια πρωινιάτικα...