To blog μας έχει γενέθλια!!

Το σεπτόν ετούτο ιστολόγιον εορτάζει σήμερα τα δύο χρόνια παρουσίας του στην ιστολογόσφαιρα! Αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανος που μέσα από τις σελίδες του δεν προσέφερα ΤΙΠΟΤΑ στην κοινωνία. Που δεν άλλαξα ΚΑΘΟΛΟΥ τον κόσμο. Που δεν έβαλα μυαλό σε ΚΑΝΕΝΑΝ. Που δεν έγραψα τίποτε ΜΕΣΤΟ, ΣΟΒΑΡΟ, ΟΥΣΙΩΔΕΣ. Αισθάνομαι επίσης περήφανος που μέσω αυτού, έκανα την ΠΛΑΚΑ μου, που ίσως έκανα 5 άτομα να σκάσουν χαμόγελο. Που μέσα από εδώ έχωνα μπινελίκια και κορόϊδευα όποιον γούσταρα. Που δεν υπέκυψα στην επιταγή των "σοβαρών", να έχω ένα "σοβαρό" blog, και να έχω πάντα "κάτι" να γράψω. Κάτι ουσιαστικό, κάτι βαρύ και πένθιμο σα μαντήλι χήρας. Αισθάνομαι υπερήφανος που δεν είμαι "σοβαρός blogger". Που δεν έχω γράψει βαθυστόχαστες πολιτικοοικονομικογεωστρατηγικές αναλύσεις. Και μου εύχομαι από δώ και πέρα να είμαι λιγότερο σοβαρός και περισσότερο εύθυμος. Και μου εύχομαι να έχω περισσότερο χιούμορ, ακόμα και όταν αισθάνομαι σκατά. Σε όλους εσάς (και τους 2) που με διαβάζετε, (απλωθείτε ρε παιδιά να φανούμε καμιά 50αριά) εύχομαι να κάνετε και τα δικά σας ιστολόγια ασόβαρα :P Επίσης (έρχεται έρχεται) θέλω να (νατο νατο) ευχαριστήσω (ηρθε ήρθε) το Νίκο Αλέφαντο, την Ευρυδίκη Καραμανή, τον κ. Ζίγδη, το ΚΟΔΗΣΟ, ΕΔΗΚ, ΕΔΑ, ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΕΡΕ, ΔΗΣΥ, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτερικού, ΜΛ-ΚΚΕ, Λου Κουκουέ Μου, Μου Κουκουέ Λου, Κουκουέ Μπουλκουμέ, Ε Μπουλκουμε Κουκού, Κουκού Μπουλκουέ Με, τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο, τη νύφη του, το βασιλιά Γουσταύο, τον Χο-Τσι-Μινχ, τον Ιμπν Σαούντ, τον Αμπέμπε Μπεκίλα, τον Χαϊλέ Σελασιέ, τον τέως πρόεδρο της Μαυριτανίας Φιλιμπέρ Τσιρανανά, τις Ερινύες, τον Ιουλιανό τον Παραβάτη, τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Τέλος ειδική μνεία στον αξεπέραστο Ηλία Μαμαλάκη για το νέο διαιτολόγιό μου. Να στε καλά Και να γελάτε. Είναι σημαντικότερο από το να μουτρώνετε