Showing posts with label προσωπικά. Show all posts
Showing posts with label προσωπικά. Show all posts

Wednesday, February 11, 2015

Kαλά κρασά

Λοιπόν, αποφάσισα να γράψω "πολιτικό" ποστ.
Κοσμοϊστορικό γεγονός, γιατί όπως θα χετε μάλλον καταλάβει, ιστολογικώς δεν ανήκω στους "πολιτικούς" σχολιαστές εκτός από τις λίγες φορές που κράζω πράματα. Και τότε προσπαθώ να τους κράξω όλους όσο μπορώ και εγώ ο ερίφης.
Πριν ξεκινήσω να κάνουμε μερικές παραδοχές, για να ξέρετε με τι έχετε να κάνετε.
Δεν θα το παίξω ιντερνετικός ταρίφας.
Το οποίον σημαίνει ότι ξέρω τι δεν ξέρω οπότε δε μπορώ να πουλήσω μουράκλα περί των οικονομικών και των εξωτερικών πολιτικών μια και
α. Το κομμάτι του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την κατανόηση μίκρο- και μάκρο- οικονομικών εννοιών, μάλλον κάηκε στις επικές διακοπές του 2005 στην Ίο με το Ζάφοντ οπότε μην περιμένετε να σας πω τεκιτσάνικα πράματα
β. Θα σας σοκάρω μια και όλοι είναι ειδήμονες στα πάντα, αλλά δεν έχω σαφή γνώμη για το ποιος είναι "ο καλός" της υπόθεσης στο ουκρανικό  ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΤΗ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ, το ίδιο και για την ιστορία της.-όχι πως θα με απασχολήσει το θέμα στο ποστ, αλλά έτσι το λέω γιατί γεμίσαμε ψαγμένους.

Μια πέτρα να πετάξεις, τσουπ, ψαγμένο θα χτυπήσεις. Πώς ήταν παλιά με τους προέδρους; ε τώρα με το ιντερνέτς ειναι με τους παντογνώστες.
Τεσπα ας πάει και το παλιάμπελον.
Προχωράμε στο ψητό, μέρες που ναι κιόλας.
Κοσμοϊστορικές αλλαγές βλέπω στο Ελλάντα.
Όχι λάθος, ψέμματα. Κοσμοϊστορικές αττάκες για υποσχόμενες αλλαγές βλέπω και επειδή έχω συνηθίσει από γνωστούς που όλο σεξ έκαναν αλλά γυναίκα δεν είχαμε δει ποτέ, λέω να είμαι επιφυλακτικός και να μην βγάλω συμπέρασμα μέχρι να δω κανα απτό αποτέλεσμα.
(Να πω ότι δε χάρηκα με μερικά δείγματα γραφής, ψέμματα θα πω. Χάρηκα. Και ας μην τους πίστεψα προεκλογικώς. Επίσης εύχομαι να ήμουν ο μαλάκας της υπόθεσης που δεν τους πίστεψα, πραγματικά. Και όποιος θέλει να αποτύχει η οποιαδήποτε κυβέρνηση μόνο και μόνο επειδή δεν είναι "οι δικοί του", έχω κάτι καλούς ψυχολόγους να συστήσω, αλλά δεν ξέρω αν ο ιδεολογικός μικροτσουτσουνισμός θεραπεύεται).
Οπότε, κρίση περί κυβέρνησης δεν κάνω, πολιτική ανάλυση δεν κάνω ,ε ΤΙ ΣΚΑΤΑ κάνω;
Μα, κράξιμο στον κόσμο ρε τσόλια. Τι άλλο;
Εννοείται πως ο κόσμος έχει χωριστεί σε πολλά στρατόπεδα και βγαίνει μεγάλο γέλιο στο ίντερνετς -αν δεν είσαι καταθλιπτικός ή αν δεν τους παίρνεις όλους 10000% σοβαρά, οπότε βγαίνει κλάμμα.

Αναμενόμενο κατ'αρχήν ήταν το φαινόμενο των ιντερνετικών απολογητών.
3 βδομάδες κυβέρνηση, βγήκαν ήδη στην πιάτσα οι επαγγελματίες απολογητές.
Αν κάτσεις και πάρεις σοβαρά μερικά σχόλια θα σχηματίσεις την πεποίθηση πως στο ΣΥΡΙΖΑ κλάνουν σανέλ 5 από διαμαντένιες κωλοχαράδρες. 
"Ο πρωθυπουργός σήμερα ξύπνησε και πήρε το πρωινό του". 
"ΟΑΑΑΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΑΛΙ Ο ΗΓΕΤΗΣ, ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΜΩΣΕ ΟΛΟΥΣ".
"Έτσι πρέπει, ο σωστός πολιτικός να παίρνει ένα γερό πρωινό με καοτόνικ και χέμο με οβομαλτίνη για να έχει δύναμη να τσακίζει μνημονιακά τάδε".
"Ο υπουργός τάδε δήλ..."
"ΤΙ ΕΙΠΕ ΡΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ" -κάτσε ρε μαλάκα να τελειώσω να πω τι δήλωσε και μετά πανηγυρίζεις.
Το γέλιο βέβαια πέφτει όταν κάποιος ψιλοπάρει πίσω κάτι (έχουν γίνει ήδη μερικά τέτοια νομίζω αλλά μάλλον σε λογικά πλαίσια. Γιατί αν συγκρούεσαι με την πραγματικότητα, ε ναι οκ, λίγο νερό στο κρασί δε βλάπτει. Και ούτε και είναι μεμπτο σαφώς. Η ιδεολογία δεν πρέπει να γίνεται ιδεοληψία, σωστά; σωστά)
Οπότε εκεί, τρέχουμε να προλάβουμε τα κομμεντς παλλικάρια για να μη χάσει η βενετιά βελόνι.
Ανάλογα το τι έγινε και τι λέγεται, ή δεν καταλάβαμε καλά, ή είμαστε μέσες άκρες πληρωμένοι πράκτορες, ή είμαστε ζαβοί, ή βαλτοί ή διάφοροι συνδυασμοί, ενώ ο συντάξας τη δήλωση-κωλοτούμπα (και ξαναλέω, με μερικές κωλοτούμπες συμφωνείς, άσε που μια μεταστροφή άποψης με την είσοδο νέων δεδομένων, δεν είναι κατακριτέα. Προσαρμοσιμότητα=ευελιξία ρε) αποθεώνεται και πλήθος πουκαμισοσκιζόντων οπαδών αυτομαστιγώνεται ιδεολογικώς για την αγνότητα των προθέσεων.
Όχι δεν είναι όλοι έτσι. Και χαίρομαι που βλέπω το Ζάφοντα να μην ανήκει σε αυτή την κατηγορία-αυτό περίμενα άλλωστε.
Αλλά υπάρχουν κάτι σπαζοκλαμπάνηδες, πωω ρε αδερφέ.. νταξει, φτάνει σταμάτα. Ούτε να σε πληρών..χμμ..γουέϊτ..γουάτ;... Δηλαδή οκ, ΟΧΙ δε θα μου βγάλεις τον Καμμένο Χάϊζενμπεργκ και Μπόρ και Τέσλα και Φάινμαν επειδή τώρα αναγκαστικά συνεργάζεσαι μαζί του. Τέλος. Και ναι, έχει συμβεί.
Και παράκληση να σταματήσουν οι απανταχού απολογητές (καλά ναι εμένα μου λες) να σκυλοβρίζουν ή να μειώνουν όποιον τολμά να εκφράσει απλή ανησυχία και δυσπιστία. Ναι με τα όσα έχουν συμβεί σε αυτό το κωλοχώρι, έχω κάθε δικαίωμα να μην πιστεύω τίποτα μέχρι να το δω. Ναι και από τον "δικό σου". Που ναι, ξέρω, είναι διαφορετικός.
Επίσης να κοπει επιτέλους το "μονά ζυγά δικά μας". Κοινώς, μια συμπεριφορά που είναι κατακριτέα για τον πολιτικό αντίπαλο, είναι κατακριτέα και για τους δικούς μας. Α σιχτίρ πια δηλαδή.

Από την άλλη υπάρχουν οι πικραμένοι που δε φχαριστιούνται με τίποτα. 
Με αυταπάρνηση και πόνο μανιάτισσας μοιρολογίστρας, κλαψομανάνε ολημερίς και ολονυχτίς. Και οκ, καταλάβαμε , δεν είσαι πλέον κυρίαρχος, είσαι δευτεροτρίτοόγδοος. Και φοβάσαι. ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΣΑΙ. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΣΑΙ.
Και εγώ φοβάμαι αλάνι, αλλά απο εκεί μέχρι να κακαρίζω γελώντας κάθε φορά που βγαίνει μια αρνητική ή ψιλοαρνητική είδηση και να λέω καλά να πάθετε και καλα να πάθουμε και τέτοια, έχει δρόμο. Ακόμα χειρότερο είναι το να εύχομαι να μας πηδήξουσι. Εκει είπαμε.. του γιατρού. Τόσο άγχος να μας τον φορέσουν, τι να πω. Ούτε μπαμπουϊνα σε κάψες. Αλλά οκ, όταν έχεις πρότυπα συμπεριφοράς σαμαροτέτοια, ε τέτοιος θα σαι. (Ρε τι αγενής καρμπόγυφτας ο Αντωνάκης..παπαπα λίγη στοιχειώδη ευγένεια ρε. Για την παράδωση των κλειδιών λέω).
Εννοείται πως και εδώ υπάρχουν τα πληρωμένα σχόλια, δε λέω καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, εκτός αν σε πληρώνει κόμμα για να κάνεις κλίμα υπέρ του στο ιντερνετς. (Όλα τα κόμματα, μη χαίρεσαι). Πρόσεξε, υπάρχει χαοτική διαφορά μεταξύ του "πω ρε δεν τους πιστεύω με την καμία, σκατά θα τα κάνουν και αυτοί" και άλλο το "αααχ, να αποτύχουν τα βόδια να γουστάρουμε". 
Εν τω μεταξύ, ενώ ακόμα ούτε ο Γκοτζίλα μας έφαγε, ούτε μετεωρίτης έπεσε, ούτε πυρηνικά μας έριξε κανείς ούτε τίποτα, άλλοι τον περιμένουν και τον εύχονται το Γκοτζίλα διακαώς. Άμα θες Γκοτζίλα, πήγαινε στο κοντινότερο κέντρο νεοσυλλέκτων Πέμπτη που χει μοσχαράκι και φχαριστήσου τον τι να πω πια ο μαύρος;

Μετά είναι οι κουκουέδες.
Ε δεν έχω κανα σχόλιο, δεν άλλαξαν καθόλου και ποτέ και το αναγνωρίζω. Τίμια συμπεριφορά το όχι-πάντα. Και αναμενόμενη. Είναι σα να με προβληματίζει το οτι δεν αλλάζει άποψη η εκκλησία για το σύμφωνο συμβίωσης. Εσύ το βρίσκεις περίεργο δηλαδή; όχι πε ρε.

Που και που βλέπεις και κανα σοβαρό σχόλιο αλλά μην το παραχέσουμε κιόλας ε;

Είχα και άλλα να πω αλλά βαριέμαι και εγώ, βαριέσαι και συ, τι κάνω εδώ πέρα και τέτοια..
οπότε αντε πουλάκι μου και συ σπιτάκι σου να φας λίγο να ξαποστάσεις να δεις τι θα γινει με το γιούρογκρουπ..






Thursday, October 24, 2013

Λίγη τσίπα ρε, τί σου ζητάνε;

Είναι ένα είδος ανθρώπων (εντάξει εντάξει,όχι μόνο ένα, αρκετά,αλλά ένα είναι το θέμα μας εδώ πέρα) που με βγάζει από τα ρούχα μου. Και πιστέψτε με, ένας γυμνός  κοντόχοντρος 35άρης πατσοκοιλιάς με αρχές φαλάκρας και τριχοφυϊα λύκου, δεν είναι θέαμα για ευαίσθητους θεατές σινεφίλ ταινιών για το ρομαντικό έρωτα ενός ιρανού καπνοδοχοκαθαριστή με ισραηλινό φοροεισπράκτορα τα χρόνια του μεσοπολέμου.
Υπάρχουν πολλοί χαρακτηρισμοί για το συγκεκριμένο είδος, προερχόμενοι από το ζωικό βασίλειο (φίδι,οχιά,νυφίτσα κλπ) μέχρι προϊόντα καθημερινής χρήσης των γυναικών στις δύσκολες ημέρες του μήνα.
Είναι βασικά αυτός/αυτή που είναι καθήκι του κερατά μεν, αλλά ταυτόχρονα σιγανοπαπαδιά, υπουλάκι και βασικό του "όπλο" είναι ο "έντιμος" κατά τα άλλα βίος καθώς και το ανεξάντλητο οπλοστάσιο από συνήθως εντελώς μαλακισμένες δικαιολογίες που πετάει αβέρτα όποτε τσακωθεί στα πράσα να έχει κάνει την παπαριά του. Κλασσική τεχνική που χρησιμοποιεί σε συνδυασμό με τις μαλακίες που πετάει για να δικαιολογηθεί είναι οτι "δε φταίω εγώ αλλά το Χ ή ο/η Χ γιατί..."
Οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια, από αυτούς που είναι σοβαροί και πραγματικά έκατσε στραβά και κάναν τη μαλακία τους, μέχρι τους φιλμ-νουάρ αρχετυπικούς καθήκιδες έχουν κάποιο στάτους, κάποια κότσια και καλαμπαλίκια.
Έτσι λοιπόν, όταν κάποιος από αυτούς τσακώνεται στα παροιμιώδη πράσα (να χαμε μια ωραία πρασόπιτα τώρα..) αν είναι "καλό παιδί" κατά μέσο όρο, σκύβει το κεφάλι, παραδέχεται τη μαλακία του και η μοναδική δικαιολογία που ξεστομίζει και πιθανόν να γίνει και δεκτή είναι "συγγνώμη. Έκανα μεγάλη χοντράδα. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Ντρέπομαι". Ο αρχετυπικός καθίκης από την άλλη, με τη γνωστή και κλασσική υπεροψία που τον διακρίνει θα σου πετάξει ένα "σακ ιτ απ μπιτς, στην έφραξα στο κωλί και τώρα τσούζει. Πρόσεχε την επόμενη". Και αυτόν τον παραδεχόμεθα γιατί τα χει καλά με τον αληταρά εαυτό του, έχει τα κότσια να παραδεχτεί αυτό που έκανε και αν κάτσει και σε ξαναδουλέψει/ξαναπροδώσει/ξαναχώσει κλπ, θα φταις εσύ.
Οι άλλες οι σιχαμερές λέρες, αυτές που ο Ζήκος στο χωριό του έπνιγε στο νεροχύτη για να μη χαλάσει η ράτσα, δεν έχουν τέτοια. Είναι εξωτερικώς καλά παιδιά και λοιπές πολιτικαλι κορρεκτ απαλεψιές, αλλά όταν παίξει ο εαυτούλης μέσα στο παιχνίδι, θα σε δώσουν. Στεγνά. Φίλο, αδερφό, ξάδερφο, μπατζανάκη, τριτοξάδερφο,συνάδελφο, σχέση, τα πάντα. Το επόμενο στάδιο είναι να προσπαθήσουν να καλύψουν τον τεράστιο λόφο με σκατά που έχτισαν και ο οποίος φαίνεται απο το διάστημα και βρωμάει μέχρι τον Albireo με την τεχνική "σσσσ, μην το πεις σε κανέναν" σε φίλους και γνωστούς. Βέβαια όλοι το ξέρουν εδώ και καιρό και επίσης κανένας άνθρωπος που ΔΕΝ έκανε μαλακία δεν είπε ποτέ σε κανέναν "μην το πεις σε κανέναν" για κάτι που έχει κάνει οπότε αν και νομίζουν ότι έτσι καλύπτουν το κωλί τους, κατά βάση αυτοενοχοποιούνται εξ'ορισμού και παίρνουν και έξτρα πόντους ρεντικολιάσματος λόγω "ο κόσμος το χει τούμπανο".
Τα βρωμόγελα βέβαια πέφτουν όταν επιτέλους κολληθούν σε καναν τοίχο στριμωγμένοι από την πραγματικότητα και τους φιλογνωστοσυναδελφοσχέσεις οπότε εκεί αρχίζουν οι δικαιολογίες.
Ποτέ δε φταίνε για τη μαλακία που έκαναν. ΠΟΤΕ. Πάντα φταίνε οι διάφορες καταστάσεις. Αν δεν είναι εφικτό να φταίνε καταστάσεις, τότε φταίνε οι τριγύρω με διάφορους αστείους και εμετικά ψεύτικους τρόπους. Αν η λέρα είναι και έξτρα ταλεντάρα σε ηθοποιία και έχει παρακολουθήσει και σεμινάρια μεταμέλειας τύπου "γύρισα τσόντα αλλά με ξεγέλασαν" από αυτά που μεταδίδονται σε μεσημεριανάδικα καθόλου αμφιβόλου ανθυποιότητας, σκάει και κανα μυξόκλαμα γιατί τον/την κατατρέχουν και δε φταίει και τον/την ζηλεύουν και τι να κάνει κύριε πρόεδρε αφού ο/η χ,ψ,ζ δεν έκανε ή έκανε το τάδε/δείνα/παρακάτω. Άλλο μοούντ ηθικής και εγκεφαλικής κατάπτωσης είναι και αυτό της ιεράς οργής του αδικοβαλλόμενου ιερομάρτυρα που οι σατανικοί του αντίπαλοι κακολογούν γιατί ο κόσμος είναι κακός και φθονερός και προσβάλλεται η τιμή και η υπόληψή του από τις άδικες και χαλκευμένες κατηγορίες εναντίον του. Έξτρα όπλο στη φαρέτρα της λέρας αποτελούν και τα εξαιρετικά δημοφιλή ψυχολογικά προβλήματα και παιδικά τραύματα που κυβερνούν τη ζωή του,αλλά εντελώς τυχαία μόνο όταν είναι να κάνει κάτι που συμφέρει το βρωμερό εαυτούλη του. Να κάνει μαλακία λόγω τραύματος που δεν συμφέρει δεν έχει κάτσει ποτέ ένα περίεργο πράγμα.
Ναι μαναμ, δε σε αγαπούσε ο πατέρας σου και η μαμά σου, είδες ένα απόγευμα το θείο Σάκη με τακούνια και άνιμαλ πριντ να καβλαντίζει με 12 κινέζους γυμναστές και 2 πυροσβεστήρες στο χωράφι με τα σέσκουλα και τις λαχανίδες, για αυτό έχεις ψυχολογικό τραύμα εγκατάλειψης και αποζητάς την αγάπη όπου την βρεις. Μέσα. Αυτό από πότε αποτελεί δικαιολογία για το οτι κλείστηκες σε ένα 5άστερο στην Πράγα με 4 μοντέλες ένα ΣΚ και το ριξες στις κόκες και τα όργια ενώ η γυναίκα σου γένναγε το τρίτο σας παιδί πρόωρα; Δεν έχεις ψυχολογικό πρόβλημα, απλά ένα τρισάθλιο καθήκι είσαι.
Ή π.χ πάει η άλλη με το φίλο της κολλητής της. Και την τσακώνουν. Νταξ ο φίλος παίρνει πόδι προφανώς, αλλά η άλλη αρχίζει τις δικαιολογίες. "Δεν τον πρόσεχε όσο έπρεπε". "Του γκρίνιαζε". "Δεν άξιζε τέτοια συμπεριφορά τόσο καλό παιδί (με λεφτά και μεγάλα προσόντα)"."Ήρθε ένα βράδυ σπίτι μου και ήπιαμε και δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα ντυμένη γατούλα στα 4 με 3 HD κάμερες να μας καταγράφουν την ώρα που μου μαστίγωνε τον κώλο με τη ζώνη του". κλπ κλπ.
ΟΞΩ ΡΕ.
Υπάρχουν μερικά πράγματα που αν δεν τα χεις σε εκτίμηση και δεν τα σέβεσαι, δε θέλω να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Η φιλία είναι ένα από αυτά (και τα άλλα προφανή,μην τα γράφουμε,μεγάλα παιδιά είμαστε). Και αν ο φίλος/φιλη σου είναι τόοοοοοοοσο καθήκι και μαλάκας και ζώο πια που συμπεριφέρεται στη σχέση του τόσο σκατά, εσένα η δουλειά σου (αν αντιπαρέλθουμε το ερώτημα "μα γιατί κάνεις παρέα τέτοιο βόδι;") είναι να κάτσεις ήρεμα και να εξηγήσεις οτι "άκου να δεις, σε αγαπάω,σε εκτιμάω,σε σέβομαι, σε υπολήπτομαι,αλλά η συμπεριφορά σου στο τάδε θέμα είναι κακή και αισχρή. Στρώσε χαρακτήρα". Δεν πας να σκυλοπηδιέσαι με το "θύμα".
Βέβαια ό,τι και να λέω εγώ, αυτές οι ανθρώπινες σβουνιές δε θα αλλάξουν ποτέ.
Ένας τρόπος αντιμετώπισης υπάρχει μόνο: Απομόνωση. Στεγνά. Μακριά. Ούτε καλημέρα. Να πά να κάνουν παρέα μεταξύ τους και να ανταλλάζουν δικαιολογίες και τραυματικές παιδικές εμπειρίες.
Α σιχτίρια..

Υ.Γ: Επειδή μπορεί να καταλάβετε λάθος, όχι δεν έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο (πρόσφατα) στην προσωπική μου ζωή, απλά έσκασε ένας επικός συνειρμός και μου ρθε.

Sunday, March 31, 2013

Μετεγχειρητικά

Καλημέρες. Όσοι με έχετε στο φατσοβιβλίο και στο twitter, θα χετε φάει ήδη στη μάπα τη χαριτωμένη -σκάσε,χαριτωμένη είναι- γκρίνια μου για την εγχείρισή μου. Νταξ δεν ήταν τίποτα σπουδαίο,μην αγχώνεσαι,μια απλή κήλη.Με λίγα λόγια όλα πήγαν καλά, είμαι κομπλέ αν κ πονάω προφανώς.
Το καλό από όλα αυτά ήταν ότι απεδείχθη πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οκ,είμαι φύσει μια χαρά παιδί και δε μασάω από πολλά πράγματα -νταξει,εκτός άμα με στέλνει καμια γυναίκα που γουστάρω,σκάσε-

Το γέλιο ξεκίνησε την Πέμπτη με τον τύπο που ρθε να με ξυρίσει (ξύρισμα "μποξεράκι", καταλαβαίνεις. Αστείο μεχρι εκει που δεν πάει,σα σημαία του ΠΑΟΚ είμαι εκει κάτω τώρα) και να με "υποκλύσει".  Μετά τον "υποκλυσμό", μου λέει "μην ανησυχείς, δε θα με ξαναδείς αδερφέ", οπότε αν κ πόναγα και είχαν ήδη πάρει μπρος τα gag reflexes μου (όχι κακοπροαίρετε αναγνώστη,δε μου φτασε μεχρι τις αμυγδαλές), του την είπα "κάτσε ρε φίλε, δε μου πες καν το ονομά σου,μας γάμησες κ τώρα ούτε ένα τηλέφωνο,ένα μήνυμα,κάτι;". Ο νοσοκόμος δεν ήταν πολύ χιουμορίστας αλλα εγώ να πα να χεστείτε,γέλασα.
Μου κάνει καρδιογράφημα μια ειδικευόμενη στη χειρουργική, μου λέει "ουαου,ακομα κ για την ηλικία σου το καρδιογράφημα είναι άψογο.Σαν 20χρονος". Κατ αρχήν αν έχω και χαμηλές τρανσαμινάσες, θα πάω για οντισιόν στο two and a half men. Πίνω,καπνίζω σαν ατμομηχανή σε τραίνο του φαρ ουέστ και τελευταία φορά που είδα γυμναστήριο ήταν σε ταινία.Πορνό.
Τα καλύτερα έγιναν εντός χειρουργείου.Η αναισθησιολόγος και ο αναισθησιολόγος β, δικά μας παιδιά.Στην αρχή δε με έπιανε η επισκληρίδιος γρήγορα,οπότε μου την είπε "καλά ρε,σου χουμε δώσει τα πάντα,δε σε πιάνει τίποτα" . Ε τους λέω θα ναι η υγιεινή διατροφή με τσίπουρα,τσιγάρα,μπύρες και ξενύχτια σε τελειωμενα ροκάδικα. Όταν είπε η τύπισα "ωπ δικός μας είσαι εσύ"  κατάλαβα ότι θα περάσουμε καλά εκεί μέσα.Και έγινε πάρτυ.
Ο αλλος γκρινιαξε που δεν με πιάναν τα pads του καρδιογραφήματος λόγω τρίχας, του λέω "ρε ντοκ, εξελικτικό κατάλοιπο,δε φταίω γω, τα παράπονά σου στο Δαρβινο". Μιλαμε φουλ μένταλ καπάσιτι, συνέχεια.
Μέχρι που την τρόλλαρα. Της λέω κάποια φάση "ρε συ,δεν αισθάνομαι το δεξί μου χέρι". Ε κόντεψε να μου μείνει στα χέρια η μικρή."ρε δεν κάνουν τέτοιες πλάκες στην αναισθησιολόγο τους,θες να βάλω εγώ μάσκα με οξυγόνο τώρα;". Ε και εκεί είδα ευκαιρία (να υπενθυμισω ότι ταυτόχρονα είχα μΙ τομή 20 εκατοστά στη βουβωνική μου χώρα και 2 τύποι μου σκάλιζαν τα έντερα προσπαθώντας να αποφύγουν το σπερματικό μου πόρο). Οπότε τι να της πω να την καθησυχάσω "μη στεναχωριέσαι θα σε παω για τσίπουρα να σε αποζημιώσω για το τρολλάρισμα.Και μη γκρινιλαζσις πολύ μη σταματήσω να αναπνπεω 20 δεύτερα,μου πέσει κανας κορεσμός στο 70 και μου μείνεις στα χέρια". Ε έπιασε.

Γενικά είπαμε πολλά και πέσαν μεγάλα γέλια και την ξανατρολαρα μετεγχειρητικα που ρθε να με εξετάσει "ρε συ,πονάω στη μέση μου :-p" κλπ.Ο χειρουργός βγαίνει εξω,λέει στον πατέρα μου "ρε συ αυτός το χει.Σε όλη την εγχείρηση γέλαγε και έκανε πλάκα με τους αναισθησιολόγους".
Έρχεται η νοσοκόμα να μου χώσει τους ορούς και τις αντιβιώσεις μετά μου λεει "ρε συ τι τους έλεγες,έχεις αποκτησει φαν κλαμπ εκεί έξω". Νταξ,απο κει που πέρναγα μια περίοδο χαμηλής ας πούμε αυτοεκτίμησης,ανέβηκα 10 σκαλιά.
Το καλό με το να κάνεις τέτοια με μια γυναίκα που επι μιαμιση ώρα ήταν από πάνω σου και έβλεπε να σε ανοίγουν στην περιοχή ενδιαφέροντος ενω είσαι πιο ναρκωμένος και από σκυλά πριν βγει για το δεύτερο πρόγραμμα στο 3ο χλμ εθνικής Κατω Παναγιας-Σκορδοπούτσανης,είναι ότι δεν παίρνει γουρούνι στο σακί.Ο,τι είναι να δει,το χει ήδη δει, και μάλιστα στα χειρότερά του.Οπότε νάις.Ξέρει.

"Πως γνωριστήκατε;"
"Της έλεγα να βγούμε για ξύδια την ώρα που είχα μέσα μου 2 νυστέρια, 5 εκατοστά από τα τσιμπιρδόνια
παίρνω εύσημα μόνο και μόνο για το οτι το κανα :-)
Τώρα ας απολαύσω το πρωινό μου με καφέ,τσιγάρο,φρουτοσαλάτα,κεφαλοσπορίνες και μερέντα με κομματάκια.

Wednesday, February 27, 2013

Άνγκερ Μανατζμεντ

Οι καιροί είναι χαλεποί και δύσκολοι για πρίγκηπες. Ακόμα πιο δύσκολοι για μας που δεν είμαστε  πρίγκηπες, ούτε καν nobility μη γαμήσω τίποτα.
Είναι φάσεις που σκάνε όλα μαζεμένα και πρέπει να κάτσεις κάτω να κάνεις μια εκτίμηση της κατάστασης. Όχι για να γλυτώσεις τις σφαλιάρες που έρχονται με άγριες διαθέσεις προς τη γενικότερη κατεύθυνση της αφεντομουτσουνάρας σου. Οι άντροι δεν δειλιάζουν μπροστά στις αναπόφευκτες σφαλιάρες. (τι είπα πάλι ο Κόναν).
Απλά για να τις βάλεις σε σειρά. Να τις τρως μεν, αλλά οργανωμένα ώστε να μην αισθάνεσαι ότι σε δέρνουν ταυτόχρονα 10 άτομα.
Τώρα θα μου πεις, "σιγά ρε φιλαράκι τι ανάγκη έχεις, μια χαρά είσαι". (για αυτούς που με ξέρουν λέω τώρα, εσύ ο χ,ψ,ζ τυχάρπαστος αναγνώσθας που να ξέρεις μαναμ,και γιατί να ξέρεις και τι σε ενδιαφέρει στο κάτω κάτω)
Να αυτά δε μπορώ, κατάλαβες; Ναι ρε έχουμε και μεις "ανάγκη" καμιά φορά.
Ναι μην ανησυχείτε, δεν έβγαλα όγκο σα μπάλα του μπέιζμπολ στον εγκέφαλο, ούτε έγινε κάτι τρομερό και φοβερό και αξεπέραστο, ούτε με απέλυσαν, ούτε τίποτα απολύτως φρικαλέο.
Απλά με έχει πιάσει μια τεράστια αίσθηση "μπούχτισα", τρέχουν παράλληλα διάφορα πράγματα και θέλω λίγο αέρα.


Φυσικά ακόμα και όταν τρώμε τις χαστουκάρες μας, μικρές ή μεγάλες, ποτέ δε χάνουμε το χιούμορ μας (έστω,μπορεί να κάνουμε μια μικρή παύση στην οποία το χιούμορ μας γίνεται κάπως πιο αιχμηρό και προσβλητικό, στρέφεται κυρίως προς τα μούτρα μας και σε κόσμο που μας σπάει τα νεύρα).
Το τελευταίο δίμηνο έχω εκτοξεύσει μερικές πολύ ωραίες ατάκες που βρήκαν μπουλζαϊ σε μούτρα απάλευτων διαφόρων ποιοτήτων. Δε θυμάμαι τώρα πολλά αλλά θυμάμαι πάντα με χαρά και νοσταλγία τις φάτσες των ανθρώπων που κάνουν μαλακία, τους "κοπανάς" και μετά σε κοιτάνε σα χαζοί για να καταλάβουν αν έκανες πλάκα ή όχι (και μερικές φορές την ίδια την ατάκα) και αν εννοείς το υποννοούμενο ότι είναι ηλίθιοι ( μιλάμε για τεράστιο Q.E.D εδώ πέρα).

Nαι δε σε βοηθάνε να ηρεμήσεις, βάλλεσαι από παντού. Τι να πεις στην ερώτηση "τί είναι αυτό;", όταν το "αυτό" είναι μια σοκολάτα υγείας Παυλίδη; ΤΙ ΝΑ ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, ΚΡΕΜΑ ΓΙΑ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ.
Άσε έχω πολλά τέτοια, άμα τα πω όλα ξανά, θα αρχίσω να κοπανάω το γραφείο. Με το κεφάλι μου.

Επίσης το ίδιο αλύπητα χτυπάει και ο δηλητηριώδης κυνισμός σε σημείο αγένειας όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Αλλά ήμουν πάντα της άποψης ότι αν είναι να είσαι κτήνος,καλύτερα να είσαι κτήνος που βρυχάται και σου δείχνει δόντια,νύχια και διαθέσεις παρά φίδι κολοβό,σερνάμενο στις λάσπες.
Έτσι την πάτησε κορασίς πριν λίγο καιρό που δεν άκουσε το "φύγε". Ήθελε να νταντέψει το πληγωμένο το ζώο. Και ξανάπα "φύγε" - μαζί με άλλες λιγότερο δημοσιοποιήσιμες λεπτομέρειες όπου ανέλυα το γιατί και πως έπρεπε να φύγει. Ε το φαγε το κεφάλι της. Έφυγα εγώ.



Δυστυχώς ή ευτυχώς- όλη αυτή η συμπεριφορά  κρύβει θυμό και διάθεση για ξέσπασμα κάπου. Και όταν βράζεις ενίοτε χύνεται και καίγεται και κόσμος που δε φταίει καθόλου, οπότε προσπαθείς να αποφύγεις όσο περισσότερο γίνεται τις παράπλευρες απώλειες. Ευτυχώς, τεράστια άσκηση ζεν σε φάσεις που θες να καρυδώσεις κόσμο είναι όταν σε τσαντίζουν οι γονείς, οπότε πιάνεις τον εγκέφαλό σου από το λαιμό και του ουρλιάζεις "ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΜΗ ΤΗΣ ΘΥΜΩΣΕΙΣ,ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΜΑΛΑΚΙΑ", ανακατευθύνοντας έτσι το θυμό σε κάποιον που μπορεί να τον αντέξει.
Για να σου πω παράδειγμα εφαρμογής της διαδικασίας:
Προχτές είχα βγάλει από το πρωί να ξεπαγώσουν δύο τρυφερότατες χοιρινές και όλη τη μέρα στο γραφείο λιγουρευόμουν ότι γυρνάω, τις πετάω στην ψηστιέρα με διάφορα καλούδια, φτιάχνω και ένα ρυζάκι με λαχανικά και τις τσακάω. Ναι αλλά το μεσημέρι πέρασε η μάνα μου από το σπίτι. Θεώρησε καλή ιδέα να μου τις ψήσει τις μπριζόλες να είναι έτοιμες, μη γυρίσει ο κανακάρης της και περιμένει 20 ολόκληρα λεπτά να γίνουν (να βλέπεις,ήδη αρχίζω και τα παίρνω). Οπότε γύρισα εγώ κατά τις 6 σπίτι και βρήκα δύο μπριζόλες που είχαν ψηθεί από τις 3, με έξτρα μπόνους παγωμένες παπαριασμένες τηγανιτές πατάτες. Το πόσα εγκεφαλικά έπαθα, δε μπορώ να σου πω. (Είδες ο θυμός που περιμένει να βγει με το παραμικρό;). Ευτυχώς έκανα τη μικρή άσκηση ζεν παραπάνω και απλά την πήρα τηλέφωνο και της είπα μελιστάλαχτα (όχι,όντως μελιστάλαχτα) άλλη φορά να αφήνει τις μπριζολίτσες μου ήσυχες και ευχαριστώ που μου τις έκανε αλλά όχι. Μετά έκλεισα το τηλέφωνο, έδωσα τις μπριζόλες στο σκύλο, έμεινα νηστικός από την τσαντίλα μου και σκότωσα κάτι δαίμονες στο Skyrim για να χαλαρώσω. Δεν χαλάρωσα.


Είμαι σε φάση μην πλησιάζετε.
Προσοχή, δαγκώνω.




Saturday, May 12, 2007

Μια συνέντευξη

Η Πασταφλώρα έκραξε, εγώ απαντώ : Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Οι Ρουσλάνες. Και παγωμένες μπύρες στην παραλία. Και ένα μπιτς-μπαρ που να παίζει καφρίλες
Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Η Ρουσλάνα. Και ενίοτε το ξυπνητήρι
Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Γελάω συνεχώς και άνευ λόγου. Ίσως για αυτό με κοιτάνε περίεργα οι πληβείοι
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Είμαι αντιπαθέστατος και κυνικός
Το βασικό ελάττωμά σας;
Σνομπαρία του κερατά
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Η επιείκεια δε συγκαταλέγεται στα ελαττώματά μου
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με το Μαρκήσιο ΝτεΣάντ. Έχουμε και γενέθλια την ίδια μέρα
Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Ο Στάθης Ψάλτης, ο Λάκης Τζορντανέλλι και η Σάσα Μπάστα
Το αγαπημένο σας ταξίδι;<br> Καναπές-Ψυγείο-Καναπές
Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
George R.R Martin, Robert Jordan, Terry Goodkind, Tracy Hickman,Νίκος Τσιφόρος και ο Πόε.
Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;<br> Το να μην κοιτάει περίεργα τη Ρουσλάνα
... και σε μια γυναίκα;
Να μη μου σπάει τα @@ και να έχει ωραία (.)(.)
Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο Νίκος Καζαντζάκης (μόρφωση λέμε)
Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Και εγώ σ'αγαπώ/ Γαμώ το ^%^#$#@ μου
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Το εκκρεμές του Φουκώ. Μια μέρα το διάβαζα στο κρεβάτι, με πήρε ο ύπνος και μου έπεσε πάνω στο καίριο σημείο. Από τότε έχω ένα @ ξύλινο.
Η ταινία που σας σημάδεψε;
Ass Worship #9 . Έπος!
Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ο Gericault. Το "Ναυάγιο της Μέδουσας" γαμεί!
Το αγαπημένο σας χρώμα;
Μααααααααααααυρο, μαααααααυρο
Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Παραλία-Μπύρα-Κώλοι παντού και ξημέρωμα τουρτουρίζοντας απο υγρασία
Το αγαπημένο σας ποτό;
Είμαι γνωστός νεροχύτης. Πίνω τα πάντα
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Είμαι αμετ-ανόητος
Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Αμα τα βάλω σε αλφαβητική σειρά φτιάχνω λεξικό. Με δύο λέξεις απεχθάνομαι τα πάντα.
Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να κοιτάω το γκαζόν να μεγαλώνει, τη μπογιά να στεγνώνει και τα σύννεφα.
Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Μπας και δε μου σηκώνεται μετά τα 85
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Πάντα. Δημιουργώ ευχάριστες εικονικές πραγματικότητες για όλους.
Ποιο είναι το μότο σας;
Μη μου ζαλίζετε τον έρωτα
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Από έμφραγμα, γύρω στα 95, μετά από τετραήμερο όργιο με 22χρονες Ρουσλάνες.Το έμφραγμα δε θα προέρθει από έκπληξη, όταν θα μου πούν όλες μαζί "Μα καλό κύριου, ντεν αντέκουμε άλλο. Αφήστε μας κλείσει κανα μπούτι"
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Είσαι Θεός! Παίρνεις τη θέση μου λίγο να πάω τίποτα διακοπές;
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Βαθύτατη πνευματική ραστώνη. Δεν καταλαβαίνω τίποτα