Friday, June 01, 2007

Για την Αμαλία

Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι Βρωμολαμόγια του κερατά, ελεεινοί και τρισάθλιοι απατεώνες, παλιοαλήτες, στους γιατρούς να τα φάτε τα φακελλάκια. Και στους δικηγόρους.
Η Αμαλία έφυγε. Αλλά είμαστε εμείς εδώ.
Και να είστε σίγουροι πως όποιος από μας σκάσει μύτη σε νοσοκομείο και κανένας χαμένος έστω και υποννοήσει φακελλάκι, θα τον μαζεύουν με κουταλάκια. Αλήτες.
Αμαλίτσα, καλό ταξίδι. Κατάφερες να ξεσηκώσεις πολύ κόσμο.
Ελπίζω να βγει κάτι από αυτό, αν και στη χώρα που ζούμε, δεν διατηρώ πολλές ελπίδες. Τουλάχιστον, πολλοί από μας, θα κάνουν την προσωπικη τους αντίσταση σε κάθε παπάρα που επειδή κρατάει ένα νυστέρι και φοράει μια ρόμπα θεωρεί δικαίωμά του να βασανίζει και να εκμεταλλεύεται άρρωστους ανθρώπους.
Σιχτίρια.
Υ.Γ : Ευτυχώς υπάρχουν και αξιόλογοι επιστήμονες, γεμάτοι ήθος και αίσθηση του καθήκοντος και σεβασμό για το λειτούργημά τους. Αυτούς πρέπει να τους υποστηρίξουμε, να τους αναδείξουμε, να τους επιβραβεύσουμε.
Και εις άλλα με υγεία

5 comments:

epwnimos said...

Καλά τα λέτε, αλλά αν αναδημοσιεύατε το κείμενο που δημοσιεύουμε όλοι, θα ήταν καλύτερα, για να είναι συλλογική η προσπάθεια.

Pastaflora said...

δίδυμε σύντροφε και συναγωνιστή, χάπι μπέρθντεϊ! πολύχρωμος και εντοιχισμένος! με μια ρουσλάνα, σβελτάνα, ιρίνα και ό,τι άλλο ποθείς βρε! και καλό απολυτήριο! και ρούφεν μπύρεν ουντ τεκίλεν μπόλικεν!

(ντόπια και ξένα κέντρα αποσταθεροποίησης εξαφάνισαν το μέιλ σου από το νέο τεμπλέιτ. γι' αυτό κι εγώ στα στέλνω έτσι τα συγχαρίκια και σε παρακαλώ πολύ να τα σβήσεις γιατί είναι μέσα στο ποστ για την αμαλία και δεν λέει)

πασταφλώρα η συν-δίδυμη (χα, χα είμαι τέσσερις μέρες μικρότερή σου ;-)

Constantine said...

Amalia, Zeis mesa stis kardies olwn mas. Egraspa to tragoudi auto kai to afierwnw stn mnimi sou. Kalo sou taxidi.
To tradoudi tis amalias:
www.caravassilis.net/for_amalia.html

Nicky-Athina Polymeri said...

Στεφανάκο μου χρόνια πολλάααααααααα!!!!!! Οτι επιθυμείς! Πάντα ευτυχισμένος! (οι ευχές βέβαια άργησαν μια μέρα!!!!! Sorry....)

Wizard! said...

Ρε Στέφανε... Εγώ, εσύ και μερικοί άλλοι, μετρημένοι στα δάκτυλα, έχουμε την όρεξη να γίνουμε κώλος για να μη δώσουμε φακελάκι, όχι για τα λεφτά, αλλά για την κοροϊδία. Πόσοι θα το κάνουν όμως? Εγχειρίζεται η γυναίκα σου, κι βγαίνει ο γιατρός και σου λέει, μπορούμε να τη σώσουμε, αλλά χρειάζεται "βοήθεια". Θα την αφήσεις να πεθάνει ή θα πλακώσεις το γιατρό επιτόπου, χωρίς μάρτυρες και με τη γυναίκα σου στο χειρουργείο?
Μια φορά που μου έτυχε, αλλά ήταν πριν το χειρουργείο, του εξήγησα όμορφα κι ευγενικά, χωρίς να του εξηγήσω με λεπτομέρειες τι θα κάνω στα παιδιά του αν, κι δεν πήρε τίποτα. Άλλοι φοβούνται κι εκεί πατάνε!