Άσχημα όνειρα

Δεν μας έφτανε ο ξύπνιος μας, μας έσκασε πρόβλημα και στον ύπνο μας. Εκτός του ότι έχω γίνει βρυκόλακας και δεν κλείνει το μάτι αν δε γκαρίξει κοκόρι (που να γίνουν όλα κοκ ο βάν :P), και όταν ξεραίνομαι επιτέλους, να σου τα καλά τα μαντάτα. Προσέχτε τώρα τι διάολο βλέπω τελευταία (τα γράφω αμέσως πριν τα ξεχάσω...) :
1. Το all time classic, ο πλέον συνήθης εφιάλτης μου εδώ και χρόνια.Τόσο οικείος πλέον που δε μου κάνει και τρελλή εντύπωση : Είμαι λέει σε ένα κεντρικό δρόμο της Αθήνας, πιθανότατα μπροστά απο την Εθνική βιβλιοθήκη.Καταμεσής του δρόμου, γονατιστός και μια γυναίκα ψυχορραγεί στα χέρια μου. Άλλες φορές έχει πρόσωπο,άλλες όχι. Πάντα όμως από τα μάτια της τρέχουν δάκρυα απο αίμα. (Απο κει βγήκε και αυτή η γαμάτη εικόνα που μου φτιαξε ενα παλλικάρι στο deviantart). Εγώ και καλά δε μπορώ να κάνω τίποτα απλά την κρατάω και την κοιτάω. Τη στιγμή που φεύγει, σηκώνω τα μάτια και απέναντί μας, ενώ ολος ο κόσμος κινείται τρέχοντας, είναι ένας τύπος ψηλός, ξερακιανός, με γαμψή μύτη.Μας κοιτάει έντονα. Τη στιγμή που ξυπνάω ανοιγοκλείνει τα μάτια του. Αλλά δεν έχει κανονικά βλέφαρα.Ανοιγοκλείνουν στο πλάϊ. Καλό ε;
2.Φρέσκο,πρόσφατο: Είμαι σε ένα πράγμα σαν αίθουσα δικαστηρίου. Βαριά χαλιά γύρω γύρω, και ενας κύκλος απο καρέκλες. Πάνω τους κάθονται άτομα των οποίων δε μπορώ να δω το πρόσωπο.Είναι όλοι ντυμένοι με μια περίεργη μαύρη τήβεννο, χρυσοποίκιλτη στα άκρα.Το κεντρικό πρόσωπο μπορώ να το δω. Έχει ένα πολύ συγκεκριμένο και γνωστό μου πρόσωπο. Με κοιτάει με λύπη,και συνεδριάζει με τους άλλους. Εγώ είμαι κάτι σαν δεμένος αλλά δε μπορώ να δω δεσμά. Το κεντρικό πρόσωπο με κοιτάζει για λίγο, κάνει ένα νεύμα με το πρόσωπο και καποιος με παίρνει.Στην αυλή που με βγάζουν δεν υπάρχει ψυχή. Είναι μια τεράστια,πλακόστρωτη αυλή χωρίς ίχνος ανθρώπου.Με αφήνουν εκεί. Ξυπνάω όταν ο ήλιος αλλάζει ξαφνικά χρώμα
3.Και άλλο φρέσκο :Είμαι λέει σε ένα νησί, πάνω σε μια γκρεμίλα.Απο κάτω θάλασσα,ήλιος και τα λοιπά γνωστά. Φοβερό τοπίο.Κάθομαι και καπνιζω; τρώω; κάτι τέτοιο συμβαίνει.Ξαφνικά μου πέφτει ένα δόντι.Τελικά πέφτουν και άλλα..ο,τι ναναι
4.Τελευταίο για σήμερα : Είμαι στην όχθη μιας λίμνης. Ολα καλά είναι αλλά ξαφνικά λες και μαυρίζει ο κόσμος. Η λίμνη ανταριάζει και σκάνε κύματα. Βλέπω ψόφια ψάρια κλπ.Αρχίζει μια τρελλή βροχή. Μέσα από τη λίμνη βγαίνει ένα άτομο.Έχω την εντύπωση ότι είναι ζωντανο και οχι κανα φάντασμα ή κάτι τέτοιο.Κάτι παέι να μου πεί αλλά δε μπορεί. Οταν με αγγίζει όμως, εμφανίζονται "ρωγμές" στον αέρα.Σα να σχίζεται ο χώρος.Μου λέει "μείνε" και εκεί απάνω ξυπνάω...
Έχω και κάτι ακατάλληλα που δε μπορώ να γράψω. :P Αλλά δεν τελειώνουν καλά ούτε αυτά:P

Μπλογκοπαίχνιδο

Εκβίασα το Πατσιούρι να με καλέσει σε μπλογκοπαίχνιδο και ιδού τα αποτελέσματα : Το θέμα είναι "5 αγαπημένα πράγματα" :
1.Το βιβλίο με τους στίχους: Ένα κλασσικό τετράδιο "Μέλισσα",με το εξώφυλλο διακοσμημένο με διάφορα γκοθικ πράματα και τον τίτλο "Dreamkeeper", παρατσούκλι που είχα στα 15 μου. Εκεί μέσα υπάρχει το απαύγασμα του γέλιου, της χαρας, της πίκρας και της απογοήτευσης απο τότε που άρχισα να γράφω. Τα περισσότερα είναι για γέλια αλλά μερικά αρέσουν ακόμα
2.Το παλιό μου ημερολόγιο :Θέλει και ανάλυση; εκεί να δείς τι γράφει...σταματα κάπου στο 96, στο τέλος του πρώτου έτους στη σχολή. Έχει μέσα πράγματα που δεν τα έλεγα ούτε στον εαυτό μου φωναχτά..
3.Ένα άλμπουμ με φωτογραφίες : Ξεκινά απο την 6η Δημοτικού και φτάνει μεχρι το Λύκειο.Εχει μέσα μεγάλα ξεφτιλίκια και τραγικές στιγμές. Έχει στην τελευταία σελίδα μια υπέροχη φωτογραφία, με εμένα και τον πρώτο μεγάλο έρωτα.2 παιδάκια. Το ένα άσχημο, με ακμή, πατομπούκαλα και μπλούζα Guns n roses, το άλλο ενα γλυκύτατο κοριτσάκι...(τι μου χε βρει ρε διάολε..)Αμα το χάσω ποτε θα φρικάρω
4.Η κιθάρα μου. Μια Alhambra 3c, αγορασμένη το 85.Εχει πιτσικάρει πλέον ο καβαλάρης και δεν είναι για πολύ παίξιμο, αλλά είναι μουσειακό κομμάτι. Κουβαλάει πλέον 22 χρόνια μουσικής πάνω της. Με αυτήν έλιωνα όταν χαιρομουν, με αυτήν όταν στεναχωριόμουν. Παράτησα τα μαθήματα ένα χρόνο πριν το πτυχίο γιατί έφυγε απο τη ζωή ο δάσκαλός μου. Από τότε όποτε την πιάνω, υπάρχει μια ιδιαίτερη φόρτιση...
5. Το νεκροτάμπελο του στρατού. Δεν το χω εγώ μεν, το χάρισα λιγο πρίν απολυθώ. Και αυτό πολύ ιδιαίτερο κομμάτι. Σου ρχεται λίγο κάπως να ξέρεις οτι αν τύχαινε κάτι ποτε, αυτό ήταν απο τα πράγματα που θα παίρναν οι δικοί σου..Είναι σε καλά χέρια
καλώ να απαντήσει ο σύντροφος Zaphod!!!

Ευαισθησίες

Μπορεί ενίοτε να είμαι το πιό αναίσθητο κάθαρμα που υπάρχει, αλλά μερικές φορές γονατίζεις με κάτι τέτοιο..

As soon as you're born they make you feel small
By giving you no time instead of it all
Till the pain is so big you feel nothing at all
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

They hurt you at home and they hit you at school
They hate you if you're clever and they despise a fool
Till you're so ------- crazy you can't follow their rules
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

When they've tortured and scared you for twenty odd years
Then they expect you to pick a career
When you can't really function you're so full of fear
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

Keep you doped with religion and sex and TV
And you think you're so clever and classless and free
But you're still ------- peasants as far as I can see
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

There's room at the top they are telling you still
But first you must learn how to smile as you kill
If you want to be like all the folks on the hill
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

If you want to be a hero well just follow me
If you want to be a hero well just follow me

Αναπηρία V

(Φτου μου, είμαι πολύ ωραίο άντρα...)
Ναι ρε εγώ είμαι απο πάνω!!
Καλώς τα δέχτηκα...
Πάω σήμερα στο διαγνωστικό κέντρο να πάρω τα αποτελέσματα.
Μπαίνω στο γραφείο, ήταν μια γιατρίνα,ε πάνω κάτω στην ηλικία μου, ωραία κοπέλα δε μπορώ να πω. Γεια σας λέω, ήρθα. Βγάζει τον εγκέφαλο και τον αυχένα μου, τα κοιτάει,δε λέει τίποτα. Βγάζει μια μπουκάλα Τζακ, και ένα πούρο. Πιές μου λέει. Μετά γδύνεται, μου σκάει ένα τρελλό φιλί, και τα υπόλοιπα είναι προφανή.
"Γιατρέ μου", λέω "καλά όλα αυτά, αλλά μήπως πρέπει να ανησυχήσω;"
"Κοίτα να δείς, έχω να σου δώσω μια συμβουλή : Πούλα ό,τι έχεις και δεν έχεις, κράτα μια βαλίτσα ρούχα μόνο. Αποχαιρέτισε τους γνωστούς, και ξεκίνα να γυρνάς τον κόσμο. Πιές, πάρε κόκα, κάνε σεξ και πέρνα καλά. Και σε κανα χρόνο γύρνα πίσω να χαιρετίσεις τους γνωστούς"
Βασικά οκ, δεν έγινε ακριβώς έτσι, αλλά είδα ένα παρόμοιο όνειρο.
Δισκοπάθεια έχω τελικά. Μεταξύ Α5-Α6 και Α6-Α7 δίσκων;σπονδύλων; είναι το πρόβλημα.Ακόμα δε χρειάζονται εγχειρήσεις κλπ κλπ αλλά θα αρχίσω θεραπείες στο νευρολόγο και βλέπουμε.
Με ψιλοκαθησύχασε ο γιατρός οτι δεν είναι μεγάλο το πρόβλημα, αλλά ξέρετε τώρα. Δεν είναι μεγάλο τώρα. Με βλέπω εγώ, στα 50 με τούρμπο καροτσάκι, γυαλί πατομπούκαλο και νοσοκόμα ξανθιά Χέλγκα ή Οξάνα να είναι στο "Κύριου Εσταρινάκη τέλει μασάζ;" .. Τουλάχιστον τη γλύτωσε ο εγκέφαλος. Θα τον δημοσιεύσω κιόλας, είναι ωραιότατος. Πήρα και σε cd τα αποτελέσματα, γιατι έτσι και αλλιώς χρειαζόμαστε εικόνες απο MRI..
Χίλια ευχαριστώ για τις ευχές και τα σχόλιά σας παίδες, και ακόμα περισσότερο για τα τηλέφωνα που βαράγατε 2 φορές τη μέρα μερικοί μερικοί... ήταν μεγάλη μου χαρά αυτό το πράμα, να το ξέρετε.Και το εκτιμώ αφάνταστα..
Πάω να οργανώσω το κυριακάτικο μπάρμπεκιου τώρα. Γεράσιμε άντε ψήσου. Θα σκάσει και το ζεύγος και ο Τρέμ...
Update : Ιδού και η απόδειξη ότι στο κεφάλι μου δεν έχω ούτε σκ.. ούτε αέρα κοπανιστό ούτε οτιδήποτε άλλο μειωτικό και υποτιμητικό :
(και άμα καμιά μου λέει οτι της αρέσουν οι άντρες με μυαλό, θα της δείχνω αυτά για να με κρίνει.. :P )

Παπαδαριό

Έχω αράξει που λέτε χτές βράδυ, ψιλοπονάω κιόλας, βαριέμαι ασύστολα, οποτε επιδίδομαι σε ακίνδυνο και προσφιλές σπόρ.Ζάπινγκ, μπύρινγκ και πίτσινγκ.(Και εχέσθην για τις θερμίδες, έχω γίνει σαν το Αη Γιάννη τον Καλυβίτη..).
Είχε παπαδοβραδιά χτες βράδυ. Παντού πετύχαινες και από έναν παπά. Μια καταιγίδα από μούσια, ράσα και χαζομάρα εξελίχθηκε μέσα στο σπίτι της αδερφής μου. Ευτυχώς έλειπε και δεν άκουσε τα καντήλια που μουρμούραγα.
Περίπτωση πρώτη : Γνωστός μάλλον παπάς, έλεγε για τη συντέλεια. Σε 11 χρόνια. Και επιστημονικότατα αράδιαζε αριθμούς. Να ο Ναβουχοδονώσορας (τώρα αν το έγραψα σωστά.. ε..) με τα μαρτύριά του, τοσα χρόνια απο τότε, τόσα χρόνια απο τη συντέλεια του 1948.. Ε.. ΟΡΙΣΤΕ? Ποια συντέλεια το 1948; Έσκασε το 1948 μύτη ο Οξαποδώς με τους Δαίμονες, ανοίξαν οι τάφοι και βγήκαν οι νεκροί, έβρεξε θειάφι και μαραθήκαν τα σπαρτά και μεις δεν πήραμε χαμπάρι; Εκτός αν εννοεί τον εμφύλιο συντέλεια (;!;!). Αλλά ρε μεγάλε, τοπικού χαρακτήρα συντέλεια δε γίνεται. Δε μετράει. Πρέπει να έχει καθολικό χαρακτήρα. Και έβγαλε πόρισμα ο παπάς οτι έχουμε 11 χρόνια ακόμα, οπότε προλαβαίνουμε δεν προλαβαίνουμε να μετανοήσουμε, να γίνουμε καλοί χριστιανοί και να παμε να ακουμπήσουμε και κανα ευρώπουλο στα παγκάρια μπας και σωθούν οι μαύρες και καταδικασμένες ψυχές μας. Ήταν απόσπασμα σε σατιρική εκπομπή οπότε δεν είδα αν τον κράξανε μετά. Αλλά ήθελε πολύ σάπιο λαχανικό το αλάνι. Καλά ρε ΑΥΤΟΥΣ βγάζουμε στην τηλεόραση να μιλάνε; ΑΥΤΟΥΣ βγάζουμε να επηρρεάζουν τον κόσμο; Ε ρε Dawkins που σας χρειάζεται.. Εδώ και 2000 χρόνια, έχουμε συντέλεια κάθε τρείς και λίγο. Αλλά πάντα αναβάλλεται γιατί προφανώς ο Big Boss έχει έλλειψη από στρατεύματα να στείλει, ή ο J.C παίζει τάβλι με τον Τζές (το μικρό αδερφό του) και δεν προλαβαίνει. Μου θύμησε Λιακόπουλο ο παπάς. Άλλος απο κει. Νεφελίμ, Ελοχίμ κλπ. Οι Έλληνες λέει είμαστε Ελοχίμ(σύμφωνα με το νετ, Elohim : acts as a singular noun in Hebrew grammar and is then generally understood to denote the single God of Israel). Θα έπρεπε να ντρέπεσαι και συ κύριε Λιακόπουλε, αλλά ποιος στον κόσμο έχασε ντροπή για να τη βρούμε στην Ελλάδα; Δε θέλουμε να είμαστε Θεοί του Ισραήλ. Θα προτιμούσα να είμαστε όχι Θεοί, αλλα απλοί αφέντες και κύριοι του εαυτού μας και της χώρας μας, αλλά ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε τελευταία. Όσο για Νεφελίμ και ρυπαρά γένη.. ε... άσε, άλλη φορά.
Περίπτωση δεύτερη και τραγικότερη : Στην εκπομπή του Χαλιαμπάλια, είχε θέμα αυτή την απατεώνισσα την Σία από το Αιγάλεω. Ξέρετε τώρα, Αγία Σία, Αθανασία κ' Σία Ο.Ε κλπ. Και πέτυχα για 5 δευτερολεπτα παπά, μάλλον όμως που άνηκε στη σέκτα, να λέει το εξής απίστευτο : "Η Εκκλησία είναι η πρώτη Δημοκρατία στον κόσμο"!!!!!!!!!. Και δε σηκώθηκε ΚΑΝΕΝΑΣ άχρηστος να του ρίξει δυό χαστούκια, να του τραβήξει τα γένια ή έστω να του ρίξει ένα γιαουρτι βιολογικό μαζί με την πέτσα! Τι λε ρε μάγκα; Αν είναι για κάτι γνωστή η Εκκλησία, και οποιαδήποτε Εκκλησία, είναι γνωστό ότι αυτό ΔΕΝ είναι η Δημοκρατία. Εκ φύσεως δηλαδή. Είναι δυνατόν να είσαι δογματικός φύσει και θέσει και να θεωρείσαι δημοκρατικός;Που τα είδατε αυτά ρε; Πως δε σηκώθηκαν ο Κλεισθένης και ο Περικλής να σκάσουν μύτη με τις χλαμύδες να σε πλακώσουν στις γρήγορες. Αλλά τα λέτε αυτά επειδή οι υπόλοιποι είμαστε δημοκρατικοί και όσες παπαριές και αν λέτε, δε γίνεται να σας αρπάξουμε από τα γένια και να σας πετάξουμε έξαποδώ :). Το "κακό" με τη Δημοκρατία είναι ότι πρέπει να αφήνεις ακόμα και τον υπέρβλακα, τον κακεντρεχή, τον απατεώνα, τον μισσαλόδοξο να λέει τη βλακεία του ελεύθερα. Αλλά το καλό είναι οτι μετά μπορείς να τον κοροϊδέψεις και να τον εξευτελίσεις ώστε να μην παρασύρει κόσμο.
Περίπτωση τρίτη, πάλι Αγία Σία και Σία : Η επίσημη Εκκλησία λέει την είχε καταδικάσει για αγυρτεία αλλά παρ όλα αυτά στέλνανε λέει παπάδες να λειτουργούν, γιατί, με λίγα λόγια, έτερον εκάτερον. Ναι ξέρω. Όχι εκάτερον όμως. Ευράτερον. Μπικικίνια. Ο λόγος του Θεού ερμηνεύεται κατά το δοκούν άμα πέφτουν 500ευρα. Άμα είσαι μπατίρης, πρεζάκι, μόνος και αναζητάς μια ελπίδα, κάπου να πιαστείς, κάπου να ακουμπήσεις και το μόνο σου αποκούμπι είναι (και δε διαφωνώ επί της αρχής - μόνο επί της ουσίας- ο καθένας μπορεί να δώσει στην ελπιδα του ό,τι όνομα θέλει, και να πιαστεί από όπου μπορεί) η Εκκλησία και ο Χριστός, σε διώχνουν επειδή "πόρνευσες" (ήγουν είχες προγαμιαίες σχέσεις).Αληθινό περιστατικό που περιγράφανε χτες το απόγευμα.
Τι να πείς για αυτούς που κάνουν έξωση σε άπορες οικογένειες επειδή δεν πληρώνουν το νοίκι; Τι να πεις για αυτούς που διώχνουν μια κακομοίρα ναρκομανή που ζητάει μια επιπλαστη έστω ελπίδα σωτηρίας; Τι να πείς για αυτούς που μαλλιοτραβιούνται για τα παγκάρια; Τι να πείς για αυτούς που σαν τα όρνια (ή μάλλον χειρότερα, τα όρνια τσιμπολογάνε το ήδη νεκρό σώμα) βυθίζουν νύχια σε έναν ετοιμοθάνατο άνθρωπο και ρίχνουν χολή παρασάγγας απέχουσα από τα "πιστεύω" τους; Και ο ετοιμοθάνατος, ό,τι και αν είναι, είτε ο Χίτλερ είτε ο Χριστόδουλος, πρέπει να είναι σεβαστός από όποιον θέλει να ονομάζεται άνθρωπος. Τι να πείς για αυτούς που έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι, αλλά αντί να μοιράσουν καμιά φετούλα καρπουζάκι σε εκείνους που την έχουν ανάγκη, ζητάνε και το δικό σου καρπούζι για να μεσολαβήσουν για τη σωτηρία της ψυχής σου, την οποία διαχειρίζονται, αποφασίζουν και καταδικάζουν μόνοι τους;
Τι να πείς πέρα από
ΝΤΡΟΠΗ ΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ, ΝΤΡΟΠΗ

Αναπηρία IV

Αυτή η αναμονή είναι πολύ κακή.. Σε καμιά ώρα πάω να κλείσω το ραντεβού για τη μαγνητική. Εγκεφάλου και αυχένα. Σε καθαρίζει αυτό το περίμενε. Και μπορεί να μην είναι τίποτα, αλλά όσο ΔΕΝ ξέρεις σίγουρα, δυστυχώς ο βρωμοεγκέφαλός σου τείνει να σκέφτεται τα χειρότερα. Να σε προετοιμάζει για να ακούσεις μεγάλη καμπάνα. Έχω φάει τα λυσσακά μου. Το βράδυ ήταν γεμάτο εφιάλτες. Το πρωί καλύτερο αλλά και πάλι δε μπορείς εμποδίσεις τη σκέψη, όσο χαρούμενα πράγματα και αν ζορίζεσαι να σκεφτείς. Με έχει πιάσει μεγάλη χαζομάρα, το ξέρω. Τίποτα δε θα ναι. Αλλά ΑΝ είναι; Αντε ρε γιατρέεεεε....
Ευχαριστώ παίδες για τις ευχές. Να στε καλά.
Τα αναπηρικά καροτσάκια τι μέγιστη ταχύτητα πιάνουν; γιατί άμα γίνω άναπηρ, θέλω να γίνω μέγας καμικάζι των πεζοδρομίων :P
Αυτό το κόλλημα που έφαγε το μυαλό μου το βράδυ οτι θα ψοφήσει ολο το αριστερό μέρος και έβλεπα οτι δε θα ξαναλειτουργήσει το εργαλείο και ότι θα μπορώ μόνο πλέον να βλέπω, δημιούργησε πολλούς τραγικούς κατά τη διάρκεια της νύχτας εφιάλτες και πολύ γέλιο το πρωί που σηκώθηκα πλήρως λειτουργικός και ακμαίος :P Ρε τι γράφω....

Αναπηρία ΙΙΙ

Live from Ilisia. Πήγα ΓΝΑ σήμερα. Σε νευρολόγο. Ένα έχω να πω : Όταν βλέπεις γιατρό να συνοφρυώνεται, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να ανησυχήσεις, για να μην πω να κλάσεις μέντες. Το κακό δεν είναι οτι στραβομουτσούνιασε για το νεύρο στο χέρι, αλλά όταν εξέτασε και το αριστερό πόδι, στο οποίο δεν έχω καμία ενόχληση. Αύριο πάω για μαγνητική. Εύχομαι να μην είναι τίποτα σοβαρό γαμώτο. Ή τουλάχιστον άμα είναι να παραλύσω μονο απο τη μιά μεριά. Και καθόλου στο κέντρο. Γιατί χωρίς περπάτημα τη βγάζω. Χωρίς κοκό;;; :P . Δε μασάω ρε. Και σοβαρό να είναι, η ιατρική κάνει θαύματα. Θα το προλάβουμε.
Δύο βδομάδες τα αντιφλεγμονώδη με σκίσανε. Ακόμα και με τις κάψουλες για το στομάχι. Το καλό είναι οτι έχω γίνει στυλάκι. 83 κιλά απολύθηκα, 76 είμαι τώρα. Και έπεται συνέχεια.
Ευτυχώς δεν πονάω ιδιαίτερα, αν και κυκλοφορώ με το χέρι στην κούνια. Το μούδιασμα όμως, μούδιασμα.
Ήταν ανάγκη να είναι νευρολογικό ρε γαμώτο;.. τεσπα, θα επιβιώσουμε στην τελική. Στανταράκι όμως.
Και μην τολμήσει κανείς να προευχηθεί για μένα! Είδαμε και τα καλά του Κρις :P
υ.γ : Υπάρχουν και χειρότερα. Έμαθα σήμερα για έναν γνωστό κύριο οτι βάρεσε κανόνι, φόρεσε πουκάμισο με μακρύ μανικάκι και μετακόμισε προς Δαφνί μεριά...

Αγαπημένο καλοκαιρινό τραγουδάκι. Ταίριαζε ιδιαιτέρως με blog action day...αλλα παντα επίκαιρο :



Διάβασα μολις οτι πέθανε και ο Robert Jordan..Ένας από τους καλύτερους συγγραφείς φαντασίας.. Πάει το Wheel of time ρε γμτ.. 11 βιβλία και μας άφησε λιγο πριν το τέλος.

Μαύρα κοράκια

Εδώ και μέρες θέλω να κράξω. Και να κρώξω -αλλά για άλλους λόγους- . Με έτρωγε ο απαυτός μου να γράψω για το ΠΑΣΟΚ, αλλά βροντοφώναξα ΟΧΙ! Μπορεί να έχω πέσει χαμηλά στη ζωή μου, αλλά μέχρι εκεί δε φτάνω ακόμα και εν μέσω της συμπαντικής γκαντεμοκαταιγίδας που με ακολουθεί παντού τελευταία. Οπότε τι έμεινε; Το παπαδαριό. Και οι δημοσιογράφοι. Είδα κάτι περίεργα όνειρα σήμερα (όλο μαλακίες βλέπω. Ούτε κανά "καλό" όνειρο δεν παίζει τελευταία.) και σηκώθηκα με έντονα αντι-παπαδίστικη διάθεση. Ρε τι είναι αυτοί ωρέ; Έχετε ξαναδεί τέτοια μανία; τέτοια λύσσα; Δεν θυμάμαι τι γινόταν όταν ψοφολόγαγε ο Σεραφείμ -φαντάζομαι τα αντίστοιχα- αλλά αυτοί εδώ έχουν φοβερή πλάκα! Είναι ο άλλος στο Αμέρικα και ετοιμάζεται για το meeting με το αφεντικό, και αυτοί εδώ πέρα όχι μόνο του το χουν ράψει το ξύλινο το κοστούμι, αλλά του έχουν πάρει και αξεσουάρ, χρυσό ρολόι, καδένα, του έχουν ετοιμάσει τα λουλούδια, τα θυμιατά είναι γεμάτα, οι ψάλτες ρουφάνε ωμό αυγό, οι μοιρολογίστρες μυξοκλαίνε για προθέρμανση κλπ. Ρεεε ζαγάρια, ρε κοράκια χαλαρώστε ρε. Είπαμε. Και τα όρνια ακόμα περιμένουν να πεθάνει ρε το ζώωο πριν το φάνε. Εσείς είστε σε φάση "ρε έλα τι τώρα τι μεθαύριο, τσίμπα κανα κοψιδάκι, δε θα καταλάβει". Ρε τι παπαδαριό είστε εσείς ρεεεεεεεε. Και είστε και οι επίσημοι Θεόσταλτοι, μην ξεχνιόμαστε. Είστε σύμφωνα με τα δικά σας λεγόμενα οι επίλεκτοι του ίδιου του Αποστόλου Παύλου. Μάλλον το χει χάσει λίγο το τάτς τώρα τελευταία ο Παυλάκης. Είναι κορυφαία στιγμή πάντως να ακούς κληρικό, και μάλιστα επίσκοπο, να δηλώνει "Όλα εδώ πληρώνονται" . Ρε αλάνι, άμα όλα εδώ πληρώνονται, εσάς τι σας χρειάζεται ο κόσμος; Αφού αυτή είναι η απειλή που κραδαίνετε πάνω από τα κεφάλια τους εδώ και δύο χιλιετίες : "Πίστεψε, γιατί άμα δεν πιστέψεις, ΜΕΤΑ έχει πηρούνα στον πρωκτούλι,φωτιά, θειάφι, και αιώνιο μπάρμπεκιου" . Άκου όλα εδώ πληρώνονται. Φιλαράκι βέβαια και μερικοί από μας, αυτό λέμε, το όλα εδώ πληρώνονται και δεν υπάρχει τίποτα παραπέρα, αλλά δε μας πιστεύουν. Τώρα που το είπες εσύ όμως, που είσαι μια από τις σεβαστότατες κεφαλές της Εκκλησίας στην Ελλάδα, και που σίγουρα έχεις ένα στρατό γραϊδίων από πίσω σου να σούρνονται με τα γόνατα ακολουθώντας σε, μάλλον έχει μια κάποια βαρύτητα η γνώμη σου. Βέβαια, με την συνηθισμένη ευφράδεια και ετοιμολογία των κληρικών, άμα στην πουν, κάποια παπ...εεε κάποιο τέχνασμα θα βρείς να πείς για να ξεφύγεις. Το συνηθέστερο είναι ότι "δεν το εννοούσα έτσι", "είναι αλληγορική έκφραση" (αυτό με τα αλληγορικά έχει τεράστια πλάκα, ειδικά όταν τσακώνεσαι με καναν φανατικό για παλαιές διαθήκες, καινές και κενές) (Ανοίγω μεγάλη παρένθεση τώρα : Μιλάς με τον άλλο, και τον φτάνεις στο σημείο να παραδεχτεί ότι η όλη φάση με τον Αδάμ, την Εύα και τα φιρίκια είναι "αλληγορική" και φυσικά κανείς δεν πιστεύει ότι έγιναν αυτά. Μετά απο κανα τέταρτο, στο ανυποψίαστο τον φέρνεις στο σημείο να έχει πει οτι : α. Όλοι κουβαλάμε πάνω μας το προπατορικό αμάρτημα, και β.ο Χριστός θυσιάστηκε και σταυρώθηκε για να πάρει από πάνω μας όχι μόνο την αμαρτία του προπατορικού αμαρτήματος αλλά και τις μελλούμενες αμαρτίες μας. Οπότε κάνεις μια ωραία κατακλείδα, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, ότι εμείς κουβαλάμε πάνω μας ένα φανταστικό προπατορικό αμάρτημα που έκανε ένας προπάτορας που δεν υπήρχε, και ο Θεός που πιστεύουμε έστειλε το γιό του να θυσιαστεί για να πάρει πάνω του το κρίμα αυτού του προπατορικού αμαρτήματος που δεν το έκανε ποτέ ένα φανταστικό πρόσωπο. Ε και εκεί γίνεται πανηγύρι!! ) Με έχουν εντυπωσιάσει πάντως οι ισαπόστολοι φέτος. Προφανώς παίζει τρελλό παγκάρι και βιάζονται να μασήσουν με την ψυχάρα τους. Φαίνεται ο DJ Christo μάζευε όλες τις εισπράξεις του κλάμπ για πάρτη του και για καναδυό τσιράκια, και οι άλλοι φεύγανε χωρίς να λιγδώσουν τη γενειάδα τους. Οπότε τώρα σου λέει "ιεεεελα εδώ. Τόσα χρόνια καλά μάσησες. Μάσησες τόσο που σάπισαν τα μέσα σου απο τη μάσα. Στοοοοπ. Δίαιτα. Κάτσε σε μια γωνιά και περίμενε το ασανσέρ για τα πάνω, και εμείς εδώ θα σου κάνουμε μια λειτουργία, που θα δακρύσουν και τα κουρτινόξυλα. Αλλά όλα και όλα, πρώτα το φαϊ." Εντωμεταξύ χτές ηττήθην σε λογική αντιπαράθεση με τον πατέρα μου. Για να δώσω ένα στίγμα, ο πατήρ είναι απόστρατος στρατιωτικός.Ναι της αεροπορίας. Οπως καταλαβαίνετε, έχει μια εγγενή αντιπάθεια προς αξυρισιά, μαλλούρα κλπ. Μπαίνω σπίτι, ερχόμενος απο Πάτρα, αξύριστος καναδυο βδομάδες. Γουρλώνει μάτι, "άντε και να ξυριστείς". Εγώ ανθίσταμαι "γιατίιιι;". Παίρνει το ύφος "σε έχω τώρα" και δηλώνει "το ξύρισμα είναι καθαριότητα" και μου τη φύλαγε έξυπνα, γιατί με έχει γεννήσει και ξέρει τις απόψεις μου. Πριν προλάβω να ελιχθώ, να πω καμιά μεγάλη φιλοσοφία ότι αξύριστοι ήταν οι ήρωες της επαναστάσεως κλπ κλπ, μου σκάει το μεγάλο καρφί στο φέρετρο "υπάρχουν μεγαλύτεροι βρωμιάρηδες από τους παπάδες;". Ε το βούλωσα και πήγα και έριξα μια κόντρα, που γινε το πρόσωπό μου σαν κώλος μωρού. (Μερικοί κακεντρεχείς θα έλεγαν ότι είναι μικρή η βελτίωση μια και το πρόσωπό μου είναι σαν κώλος γενικότερα)

Αναπηρία ΙΙ

Το σύμπαν εξακολουθεί να ξεσπάει πάνω μου την εκδικητική του μανία για κάποια εγκλήματα που προφανώς έχω κάνει αλλά αγνοώ παντελώς. Εξακολουθώ να πονάω ασύστολα, ευτυχώς όχι ολημερίς. Τουλάχιστον ήρθε ο Zaphod, με μάζεψε και με έφερε σπίτι του για να αλλάξω παραστάσεις, γιατί μια εβδομάδα σπίτι μόνος και αναγκαστικά ξάπλα, παραπήγαινε. Σε λίγο θα άρχιζα να μουγκρίζω και να δαγκώνω. Το κακό είναι οτι εδώ έχει αρκετή έως πολλή υγρασία και το πρωί που ξύπνησα δάκρυσα όχι απο συγκίνηση αλλά από το παλιοχέρι που μου έχει αλλάξει τα Πατριαρχεία. Σκέφτομαι σοβαρά να το κόψω. Το αριστερό είναι, δε χρησιμεύει και πολύ, εκτός αν ..χμμ.. ναι άσε καλύτερα δεν το κόβω.. Πονάω και έχω μια απίστευτη όρεξη να γκρινιάξω, να παραπονεθώ και να γίνω φορτικός, εριστικός, ανατριχιαστικός και ενδεχομένως ποταπά απαράδεκτος. Θα πάω και μια βόλτα Αθήνα αύριο-μεθαύριο γιατί πρέπει να με δεί και κανάς σοβαρός γιατρός. (Βασικά πολλοί γιατροί πρέπει να με δούν αλλά οκ.. ένας ένας..) Όταν περάσει όλη αυτή η συμπαντική καταιγίδα γκαντεμιάς και κακής υγείας θα αισθανθώ σαν τον τύπο που λέει στην τύπισα "πάρε με τηλέφωνο αν είσαι ελεύθερη σήμερα", αυτή του απαντάει "προτιμώ να τα βγώ με ουρακοτάγκο" και μετά από μερικές ώρες βρίσκει στον τηλεφωνητή του μήνυμα που λέει "καλησπέρα,εγώ είμαι. Είμαι τραγικά ελεύθερη και ο κοντινότερος ουρακοτάγκος είναι πολύ μακριά". Ίσως να έχω αρχίσει να αισιοδοξώ τελικά. Αλλά μην παίρνω και πολύ τ'απάνω μου. Γιατί όπως είπε και ο γνωστός συγγραφεύς, όταν θες κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν δε χέστηκε κιόλας και το πιο πιθανό είναι να σου χώσει καμιά ξανάστροφη για παραδειγματισμό. Πάρτε και ποιότητα :)

Blog action day

Είναι πραγματικά σπάνιο αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες με την παγκόσμια έκκληση των bloggers για ένα ενιαίο θέμα σήμερα, 15 Οκτώβρη του 2007. Αν και δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι συμμετέχουν σε κανένα «κίνημα», ούτε ότι με πέντε παραγράφους θα αλλάξω τον κόσμο, δε μπορώ παρά να συμμετάσχω σε αυτή την κίνηση. Γιατί πρόκειται για ένα θέμα που πρέπει και οφείλει να καίει όλους μας. Η γενιά μου από ό,τι φαίνεται, πάει ήδη να αποτύχει. Οι προηγούμενες 5-6 γενιές απέτυχαν οικτρά. Είναι πασιφανές. Κληρονομούμε έναν κόσμο σακατεμένο από τους γονείς μας. Εκείνοι κληρονόμησαν ένα κόσμο άρρωστο από τους δικούς τους. Και δεν κάνουμε τίποτα για αυτό. Εξακολουθούμε να πληγώνουμε, να λοιδωρούμε, να ασελγούμε σε ένα σώμα που ίσως πνέει τα λοίσθια. Σκυλεύουμε το πτώμα πριν καν ο οργανισμός αφήσει την τελευταία του πνοή. Δε συμμετέχουμε κύριοι. Όχι, δε συμμετέχουμε. Δε φτάνει μια απλή ανακύκλωση όποτε το θυμηθούμε ή να κρατάμε μούτρα σε διαδηλώσεις οικολόγων. Η Γή ψυχορραγεί. Και εμείς ζητωκραυγάζουμε την άφατη ηδονή μας χορεύοντας πάνω σε ένα ετοιμοθάνατο σαρκίο. Σκουλήκια που τρέφονται από ψοφίμια, απομυζούμε τα τελευταία απομεινάρια ζωής από τη μητέρα που μας θρέφει. Και εγώ μαζί. Όλοι μας. Απο ό,τι φαίνεται η παραμικρή μας κίνηση προκαλεί και άλλη μια πληγή σε αυτό το βασανισμένο σώμα. Είμαστε κομμάτια ενός φαύλου κύκλου που οι ίδοι τρέφουμε με τις παραμικρές καθημερινές μας συνήθειες. Μπορούμε να βγούμε από αυτόν; Δυστυχώς είμαι σε περίοδο που με έχει παρατήσει και η παραμικρή σταγόνα αισιοδοξίας. Πιστεύω ακράδαντα πλέον πως δεν υπάρχει επιστροφή. Θα τα καταστρέψουμε όλα, θα τα αφανίσουμε όλα. Θα πεθάνουμε κολυμπώντας στα δηλητήρια που εκκρίνουμε και μάλιστα θα χαμογελάμε αυτάρεσκα την ώρα του επιθανάτιου ρόγχου. Δεν πιστεύω οτι θα γίνει το παραμικρό. Θα κραυγάσουμε την αγωνία μας, ναι. Θα διαδηλώσουμε τις καλές μας τις προθέσεις, ναι. Θα διαρρήξουμε ιμάτια. Δικά μας και ξένα. Θα κλάψουμε δάκρυα πικρά αλλά προσωρινά. Γιατί μετά θα πάρουμε τα αυτοκίνητά μας να πάμε τη βόλτα μας. Θα καταναλώσουμε ρεύμα που για να παραχθεί θα αφανίσει δάση. Θα εκπνεύσουμε τη γεμάτη δηλητήριο εκδικητική ανάσα μας πάνω στο σαρκίο της μάνας Γής, θα γεμίσουμε το σπαράζον κορμί με τα φανταχτερά σκουπίδια μας, και θα κοιμηθούμε τον ύπνο του δικαίου σε σπίτια που χτίσαμε πάνω από τα κουφάρια δέντρων, καίγοντας κάρβουνα και πετρέλαια για να ζεσταθούμε, να δούμε τηλεόραση και να μαγειρέψουμε τα χουνκιάρ μας. Και εγώ, και εσείς, και όλοι μας. Η κεκτημένη μας ταχύτητα δε θα μας αφήσει να περισώσουμε τίποτα. Ίσως δε μας αξίζει να σωθούμε. Όχι με τη θρησκευτική έννοια. Με την κυριολεκτική. Ίσως μας αξίζει να πνιγούμε μέσα στα βρωμερά απόβλητα της ματαιοδοξίας μας. Της ελεεινής μας πίστης ότι τίποτα δε μας αγγίζει. Η ίδια η Γή θα μας τιμωρήσει. Αυτή θα γίνει Θεός, Δικαστής, Τιμωρός και Εκτελεστής. Πεθαίνοντας θα μας πάρει μαζί της. Με την τελευταία σπαραχτική κραυγή της θα μας καταδικάσει στη λήθη, εμάς και τα υπερφίαλα δημιουργήματά μας. Η Γή μας, είναι μια απίστευτα υπομονετική ερωμένη που εδώ και χρόνια μας δείχνει ότι η συμπεριφορά μας την καταπιέζει, την καταστρέφει, την μειώνει, την πνίγει. Και όλοι ξέρετε ότι οι ερωμένες που καταπιέζουμε, μια μέρα μας αφήνουν. Και όσο και αν κλαίμε γοερά, όσο και αν ουρλιάζουμε ότι τις αγαπάμε παραπάνω και από τη ζωή μας, αυτές δεν ξαναγυρνούν. Και χωρίς αυτή τη συγκεκριμένη ερωμένη, όντως, η ζωή μας δεν έχει νόημα, σκοπό και συνέχεια. Θα αφανιστούμε μοιρολογώντας μια ζωή που θα μπορούσαμε να έχουμε, αλλά επιλέξαμε να πετάξουμε στα πλαστικά μας σκουπίδια. Μακάρι να καταφέρουμε να λυπηθούμε τα παιδιά που θα φέρουμε στον κόσμο. Μακάρι να αγαπήσουμε πραγματικά ξανά αυτή την ερωμένη. Μακάρι να λάμψει μέσα μας η σπίθα της πραγματικής αγάπης για αυτήν. Να την πλησιάσουμε, να την πάρουμε από το χέρι και να της εκφράσουμε πόσο πραγματικά την αγαπάμε και τη χρειαζόμαστε. Πόσο μετανοιώνουμε για τον πόνο που της προκαλέσαμε. Πόσο ανάγκη έχουμε να τη γιατρέψουμε. Να χωθούμε στην ζεστή αγκαλιά της και να ονειρευτούμε ξανά μαζί της τα όνειρα που μας κάνουν ανθρώπους. Να ονειρευτούμε ξανά αυτά που τραγικά ξεχάσαμε ότι πάντα χρειαζόμασταν. Να αγαλλιάσουμε με το ζεστό χαμόγελό της. Να φιλήσουμε κλαυσιγελώντας τα χέρια της και να της ζητήσουμε γονυπετείς συγγνώμη. Σε αυτή την ασθμαίνουσα αιώνια ερωμένη μας. Στη μητέρα μας, την αδερφή μας, τη γυναίκα μας. Στη Γαία, που ψυχορραγεί σε μιαρή κλίνη, γιατί εμείς πνιγόμαστε στη ματαιοδοξία μας. Εύχομαι να αδράξουμε την τελευταία μας ευκαιρία. Γιατί η τελευταία μας ευκαιρία είναι εδώ και τώρα. Ο χωρισμός έρχεται σύντομα. Και η συγχώρεση απλά δεν θα υπάρξει. Γιατί ποιός αξίζει συγχώρεση λιγότερο από εμάς;
Υ.Γ : Το κερασάκι στην τούρτα, όταν θα σφίξουν πραγματικά τα πράγματα θα είναι τα παραληρήματα περί Δευτέρας Παρουσίας και οι 5-6 πόλεμοι που θα γίνουν ως φυσικό επακόλουθο της πίστης μερικών ότι έτσι θα σώσουν τον κόσμο.

Δεν την παλεύω

Και κάτι για να μην κοψουμε τα λαρύγγια μας..



Αν είχα επισκεφτεί τον τάφο του, θα έλεγα ότι έχει πέσει πάνω μου η κατάρα του Τουταγχαμών. Ελλείψει επισκέψεων σε καταραμένους τάφους, τείνω προς το συμπέρασμα ότι διανύω περίοδο τραγικότατης γκαντεμιάς. Ελπίζω να τελειώσει σύντομα γιατί δεν θα τα πάμε καλά.. (Άκου εκεί "ανώδυνα ημερολόγια".. που πα ρε Καραμήτρο.. Τα κατάντησες "Μίστερ Γκρίνια 2007")

Αναπηρία

Από τη Δευτέρα είμαι ημιανάπηρος. Ξύπνησα Δευτέρα πρωί με τρομερό πόνο στην αριστερή ωμοπλάτη και μουδιασμένα δάχτυλα στο αριστερό χέρι. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι παθαίνω έμφραγμα στα 30, πράγμα λιγο περίεργο μια και το κάπνισμα έχω κόψει και χοληστερίνη εχω κάτω απο 180. Παρ όλα αυτά ίσως να ήταν η ώρα μου. Ευτυχώς δεν ήταν και επιβίωσα. Αλλά απο τη Δευτέρα και μέχρι σήμερα το αριστερό μου χέρι είναι άχρηστο και πονάω αφόρητα. Παίρνω 37 χαπάκια τη μέρα αλλά παρ'όλα αυτά μόλις κάνω πως σηκώνομαι από το κρεβάτι τσακίζομαι στον πόνο. Και τώρα που γράφω αυτά, γράφω με ενα χέρι γιατί ΠΟΝΑΩ ρεεε.. Επίσης είμαι μόνος στην Πάτρα και έχω φρικάρει τοσες μέρες ξάπλα. Εχω γράψει και τη συνέχεια του Ρωμαίου αλλά δεν την παλεύω να την πληκτρολογήσω. Χρειάζομαι νοσοκόμα επειγόντως. Αν είσαι καλλίγραμμη, ευγενική, χαμηλοβλεπούσα, χιουμορίστα, με ωραίο πρόσωπο και στητό στήθος, προσλαμβάνεσαι. Στην ανάγκη κάνω μια υποχώρηση και λέω "Ρε Μλκ Γεράσιμε πέρνα καμιά βολτα γιατί ούτε να την τινάξω πλέον δε μπορώ" . Σιχτίρια γαμώ τα γηρατειά μου.