Φέρτε πίσω τα κτήματα ρε!!

Λοιπόν, έχω μεγάλα και σημαντικά νέα. Ψάχνοντας στη βιβλιοθήκη μου προψές, ανακάλυψα σε ένα σκονισμένο ράφι πίσω από τις τσόντες του προπάππου μου (καλά πρέπει να σας δείξω σέξυ περιοδικό του 1905..θα γελάνε μέχρι και τα κάδρα). Τέλος πάντων, ψάχνοντας που λέτε σε κάτι οικογενειακά κειμήλια, βρήκα ένα έγγραφο μισοκαμμένο και καρασκονισμένο και ξεσκισμένο. Το έγγραφο ήταν γραμμένο στα αραβικά και φαινόταν παμπάλαιο. Το πήγα σε ένα φίλο που ξέρει αραβικά και έμεινα κατάπληκτος από τα περιεχόμενά του. Ναι πλέον έχω και εγώ δικαιώματα σε γή από μεσαιωνικό φιρμάνι κάποιου σουλτάνου. ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΠΡΟΠΡΟΠΡΟΠΡΟΠΡΟΠΡΟΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ!!!!

Παραθέτω στο αναγνωστικό κοινό μετάφραση του κειμένου καθώς και σκανναρισμένο το πρωτότυπο το οποίο φυλασσεται σε χρηματοκιβώτιο στο 7^ο υπόγειο πίσω απο μια ταμπέλα που λέει “Προσοχή οι Τίγρεις δαγκώνουν”.

Ακολoυθεί σκαν του πρωτότυπου και μετάφραση εις την ελληνικήν :

Βεζύρ Φιρμάν

Ημείς, η Αυτού Μεγαλειότης Σουλτάνος Σουλεϊμάν Σελίμ Γιαβούζ Κανουνί,τέταρτος παντισάχ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τρισέγγονος του Μεχμέτ Β’ του Πορθητού, το Ξίφος της Οργισμένης Ειρήνης, ο επονομαζόμενος και Αμείλικτος Δικαστής και Νομοθέτης, αποφασίζω σήμερον την 4^η Ιουλίου 1564 μετά γεννέσεως του γιού του Θεού των Γκιαούρηδων, και εις το όνομα του Αλλάχ και του Ενός Προφήτου του ότι :

Εξαιτίας των εξαιρετικών υπηρεσιών που προσέφερε στην αχανή Αυτοκρατορία μας, των αμέτρητων μπαξισιών που μας έχωσε στας τσέπας, των εκατοντάδων χανουμακίων που εισήγαγε εις το πεφιλημένον μας χαρέμιον –τα οποία και χαίρομαι καθημερινώς εν νυκτί αφού μασαμβουκώσω το ιτς πιλάφ και τα κεμπάπ μου- και εξαιτίας γενικότερα της εξαιρετικής παρουσίας του ως πολίτου μας,

ΑΠΟΝΕΜΟΥΜΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΑΓΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΕΣΤΑΡΙΝΑΚΗΝ ΤΟΝ 1^ον ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑ ΚΑΤΩΘΙ :

1. Τον τίτλον του Βεζύρη με δύο ουράς και αυτόν του Βοεβόδα του βιλαετίου της Μακεδονίας

2. Μετά του τίτλου ταύτου του μεταβιβάζονται και τα κάτωθι οικοπεδάκια ίνα κάμνει τας βόλτας του, να φυτεύει ζαρζαβατικά και εσπεριδοειδή και ελεάς, ίνα αποφεύγει τα σύγχρονα λαχανικά που είναι τίγκα εις τας ορμόνας και τα φυτοφάρμακα :

a. Τον πρώτο και δεύτερο πόδα της Χαλκιδικής. Ενταύθα προτείνομεν όπως αναπτύξει τουριστικώς τας περιοχάς ταύτας καθοτι προβλέπομεν εις τους επόμενους αιώνας να γίνεται της πουτάν χανούμ το κιγκλίδωμα τα καλοκαίρια. Ιδιαιτέρα προσοχή εφιστούμε στας περιοχάς της Φούρκας, της Καλλιθέας, του Ποσειδίου και του Αρμενιστή διότι προβλέπομεν εκεί πέρα να συναθροίζονται τα ωραιότερα χανουμάκια της Μακεδονίας.

b. Άπασα την πόλην της Θεσσαλονίκης, από Ωραιόκαστρον έως και Καραμβουρνάκιον και από παραλίαν έως Πανόραμα, ίνα κτίσει τινά βιλίτσαν. Προφανώς θα πρέπει το κτίσμα να είναι αρκούντως μεγάλο –θα προτιμούσαμεν ινα κτισθεί αψηλά εις το Σεϊχ Σου και πλησίον του Γεντί Κουλέ, όπου όταν το επισκέπτεται ο πολυχρονεμένος Παντισάχ, να έχει και ωραία θέα και να ευφραίνεται η πολυχρονεμένη καρδία του εκ των κλαυθμών και οδυρμών των βασανιζόμενων ραγιάδων-

c. Τας περιοχάς της Επανωμής και Μηχανιώνος ίνα πηγαίνει το καλοκαίριον να κάνει τα μπάνια του εις περίπτωση που βαριέται να εκδράμει έως τους πόδας της Χαλκιδικής.

d. Άπαν το τσιφλίκιον του κάμπου της Λαρίσης ίνα το χρησιμοποιήσει για να σπείρει τα χρειώδη ινα ταίζει το σπιτικόν του. Και εις περίπτωση που οι ραγιάδες αγρόται κατέβουσι εις την δημοσιάν και την αποκλείσουσι μετά των κάρων τους, θα σκάσουσι μύτην τα ΜΑΤ των γενίτσαρων και θα τους δείξουσι τι εστί οθωμανικόν δίκαιον.

e. Επίσης, ως τελευταία παραχώρηση επειδή σήμερα το ατζέμ πιλάφ ήτο εξαιρετικό και ο Παντισάχ αισθάνεται γενναιόδωρος, παραχωρεί στον προαναφερθέντα, την περιοχή του κέντρου των Αθηνών, από Λόφο Φιλοπάππου έως Εξάρχεια, με όρια τας οδούς Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Πειραιώς και Λεωφόρου Αλεξάνδρας, μέχρι βορείως την Αμερικάνικην πρεσβείαν, πιάνομεν Βασιλίσσης Σοφίας και κλείνουμε εις Καλλιμάρμαρον.Μια μικρά παρατήρησις μόνον, να κτίσει καφετέριας εις πλατεία Κολωνακίου και πλατεία Μοναστηρακίου. Είμεθα βέβαιοι πως οι εν λόγω επιχειρήσεις θα αποδειχθούν σωστά χρυσορυχεία εις το μέλλον, καθώς θα βρίθουσι από ιτς ογλάν τα οποία θα ρουφώσι τον καϊβέ των βαρύ γλυκύν και όχι με δυο φουσκάλας την μεσημβρίαν, και τα ξύδια των υπό των ήχο τσιφτετελίων τας εσπέρας.

f. Τέλος, η μεγαλειότης του ο Πολυχρονεμένος Παντισάχ δωρίζει στο νέο του Βεζύρη χαρέμιον απαρτιζόμενον από 120 χανούμ, 18-21 ετών από όλας τας δημοφιλάς χώρας της αυτοκρατορίας του, ίνα του ζεσταίνουσι τους πόδας τας κρύας νύκτας του χειμώνα, και να του κάνουσι πιο καυτάς τας ζεστάς νύχτας του θέρους

Υπό το άγρυπνον βλέμμα του Αλλάχ, εις την σκιάν των ιερών μιναρέδων της Μπουγιούκ Αγιάς Σοφιάς, εν Ισταμπούλ

Βασιλικαί σφραγίδαι και υπογραφαί αξιωματούχων

Παντισάχ

Σουλεϊμαν Σελίμ Γιαβούζ

Μέγας Θησαυροφύλαξ - Παρά Μπαξέ Βεζύρ

Μέγας Δραγουμάνος - Μήτσος

Μέγας Φύλαξ Αξεσουάρ Χαρεμίου -Τσουτσου Φερετζέ Βεζύρ

Μέγας Υπουργός Τεθωρακισμένων - Σαματά Ντουλάπ Βεζύρ

Μέγας Ευνούχος - Γιόκ Τσουτσού Βεζύρ

Μέγας Μάγειρος - Μασαμπούκ Πρεπαρασιόν Τσογλάν

Μέγας Δικαστής - Γκισδάν Βεζύρ

Κλπ κλπ κλπ..

Bushfield κτηματομεσιτική

Bushfield Real Estate

Αξιοπιστία – Παράδοση – Σεβασμός στους πελάτας

Bushfield Real Estate.

Σε μια καταπράσινη έκταση, σε έναν επίγειο παράδεισο στη βόρεια Ελλάδα, έχει τη βάση του η Bushfield Real Estate Ltd. Με αφοσίωση, πίστη και σεβασμό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο, η Bushfield Real Estate Ltd εδώ και αιώνες παρέχει σταθερά και αδιάλειπτα τις υπηρεσίες της στο ευρύ καταναλωτικό κοινό.

Παραθαλάσσια οικόπεδα για να χτίσετε το σπιτάκι των ονείρων σας, μια ανάσα από το κύμα. Να μεγαλώσετε τα σκασμένα σας δίπλα στις χαρές τις θάλασσας, το αλμυρό αγέρι και την απεραντοσύνη του γαλάζιου. Να αναπνέουν καθαρό αγέρα να τους κοκκινίσουν τα μαγουλάκια τους ζωή να χουν. Το καλοκαίρι θα τσαλαβουτάτε όλη μέρα στα καταγάλανα νερά, θα πηγαίνετε στο αρχοντικό σας και θα ψήνετε τις προβατίνες σας. Το χειμώνα, αγκαλιά με την καλή σας, θα ανάβετε το τζακάκι σας και θα αγναντεύετε τα μανιασμένα κύματα να σκάνε με οργή στον κυματοθραύστη. Ρομαντζάδα παρα θιν αλός.

Οικόπεδα στο βουνό, για τους πελάτες μας που αποζητούν τη μοναξιά των βουνοκορφών και την ελευθερία των αψηλών οροπεδίων. Για τους περιπετειώδεις και ανεξάρτητους τύπους που θέλουν απλά την καλή τους και μια καλύβην. Ας είναι αυτή η καλύβη σε οικόπεδο αγορασμένο από εμάς και δε θα το μετανοιώσετε ούτε εσείς, ούτε η καλή σας. Οικόπεδα με πανοραμική θέα απέραντων εκτάσεων. Μαγευτικές τοποθεσίες. Το χειμώνα θα βγαίνετε στην αυλή του σαλέ σας και θα σας χτυπάει στο ξεράδι η αντανάκλαση του ήλιου, θα κατεβαίνετε τις πλαγιές με απαράμιλλο στυλ πάνω στα σκι σας. Το καλοκαίρι θα ταίζετε τα προβατάκια και τα κατσικάκια που θα πιλαλάνε τριγύρα και θα αράζετε κάτω από υπεραιωνόβιες βαλανιδιές. Ζωή μέγκλα

Πολυτελείς μεζονέτες σε αστικές περιοχές, για τον σύγχρονο νεοέλληνα γιάπι που σέβεται τον εαυτό του. Φοράς κοστούμι Boss για να πας το πρωί στη δουλειά σου; Πας στη δουλειά σου μόνο με το Cayenne ή την 911; Η δουλειά σου σου ανήκει κιόλας; Η γκόμενά σου είναι ξανθιά, ψηλή, γαλανομάτα, κορμάρα και σε ερωτεύτηκε επειδή είσαι φαλακρός και χοντρός και ανακάλυψε τα ψυχικά σου χαρίσματα; ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΜΑΣ; Αμαρτία τέκνο μου! Εμείς είμαστε εδώ. Bushfield Real Estate Ltd λέμε! Σπιταρόνες ΒουΠου, με αυτόνομη θέρμανση, εντοιχισμένη κουζίνα, φουλ χομ θίατερ με μπλουρεϊ πλέιερ, magnepan ηχεία, προενισχυτές και τελικούς, 42αρα lcd στα 100 Hz, 1080p, dlp προτζέκτορα, δύο κρεβατοκάμμαρες, μπάνιο με γρανίτη, πισίνα θερμαινόμενη, υπόγειο πάρκινγκ και αποθηκευτικό χώρο για τα ναρκωτικά σας. Σε τιμές ευκαιρίας

Χώροι για επαγγελματική χρήση , για εταιρίες που σέβονται το ίματζ τους. Πρώην ιδιοκτησίες δημοσίου, αποκτηθείσες με τίμια και διαφανή μέσα. Άνετοι χώροι, μοδέρνα αρχιτεκτονική, δίκτυα και ασύρματα και με οπτικές ίνες –ακόμα και το packet switching με light switches γινεται γαμώ την τεχνολογία μου-, δορυφορική πρόσβαση, οικολογικές τουαλέτες, ηλιακοί συλλέκτες και ανεμογεννήτριες, γιατί πάνω από όλα σεβόμεθα ΚΑΙ το περιβάλλον. Σύγχρονα κτίρια για σύγχρονες εταιρίες με σύγχρονους ανθρώπους και δυναμικό όραμα για το μέλλον

Bushfield Real Estate Ltd, με σήμα την καιόμενη βάτο πάνω από πράσινο πεδίο.

Bushfield Real Estate Ltd, μια εικόνα, μια κτηματομεσιτική, ένα όραμα.

Ένας κτηματομεσιτικός κολοσσός στα Βαλκάνια, τώρα και κάποιο υποκατάστημα κοντά σας.

Δωρεές δεκτές και επιθυμητές μπας και σωθείτε.

Είμαστε οι καλύτεροι, οι σοφότεροι, οι ανθεκτικότεροι, οι πιο μοδάτοι και οι πιο τρέντυ μεσίτες.

Χτυπάμε τον ανταγωνισμό κατάμουτρα

Χτυπάμε τις τιμές αλύπητα.

Και δεν πληρώνουμε και φόρους.

Γύρισε ο τουρίστας!

Λοιπόν που σαστε; Γύρισα ο τουρίστας. 15 μέρες, 3 πόλεις, πολλά κρασιά, πολύ φαϊ, πολύ περπάτημα (μιλάμε για τρελλό χιλιόμετρο) και μια αξέχαστη εμπειρία.

Από που να αρχίσω και που να τελειώσω..

Ε ας το πάρω από την αρχή..

St Tropez

Λίγο πολύ το χουμε όλοι ξαναδεί το μέρος. Ίσως όχι το ίδιο αλλά παρόμοια, παραπλήσια και άλλα συνώνυμα του “περίπου ίδιος”. Κόσμος, κότερα (ΚΟΤΕΡΑ όχι η ψαρόβαρκα του καπετάν Αντρέα Ζέπου), χλίδα, σολωμοί και μύδια και σαμπάνιες και τρελλή περαντζάδα.

Ωραίο μέρος. Περιποιημένο. Ένα πρώην ψαροχώρι που έγινε το πιο κοσμοπολίτικο θέρετρο της Γαλλίας. Μια πανέμορφη παλιά πόλη, μικρά εστιατοριάκια στους πεζόδρομους, μικρές και ωραίες παραλίες μπροστά στις βιλλάρες (που σε αντίθεση με εδώ, δε σου απαγόρευαν την πρόσβαση στη θάλασσα, μια και γνωρίζουν ότι δεν τους ανήκει ούτε η άμμος ούτε το νερό..).

Βέβαια το ταξίδι ξεκίνησε με μια μικρή γκαντεμιά, καθότι οι βαλίτσες μου δεν ήρθαν μαζί μου στη Νίκαια από τις Βρυξέλλες και για δυό μέρες φόραγα ξένα ρούχα. Ευτυχώς εκεί που έμενα το ζευγάρι που είχε την πανσιόν ήταν και οι δύο μουρλά και τρελλά φιλόξενοι και μου δωσαν τα πάντα. Ευτυχώς που φόραγα περίπου το ίδιο μέγεθος με τον Chico, αν και το ροζ μπλουζάκι δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Τέσπα, δεν παραπονιέμαι κιόλας.

Κάναμε και ένα τρελλό μπάρμπεκιου ένα βράδυ όπου οι ξένοι ήπιαν για πρώτη φορά ούζο και δεν άκουσαν τις προειδοποιήσεις μου (τώρα, να μπλέξεις σαμπάνια με κρασί και ούζο...αυτοκτονία) και αποχαιρέτησαν τα εγκόσμια συντόμως και χωρίς πολλά πολλά. Ούτε βοήθεια δεν πρόλαβαν να πουν.

Το μέρος αξίζει πάντως, το προτείνω.

Bordeaux

5 μέρες μετά , μάζεψα τα μπογαλάκια μου που ευτυχώς είχαν έρθει και ξεκίνησα για το Bordeaux. Είχα ακούσει ότι ήταν ωραία πόλη. Ε αυτό που είδα δεν το περίμενα. Ένα από τα πιο όμορφα μέρη που έχω δει ποτέ. Τύφλα να χει η Κυψέλη, το Παγκράτι και τα κάτω Πατήσια λέμε. Όχι , εντάξει, όντως είναι μια πανεμορφη πόλη, μεσαιωνικότατη, με όοοολα τα παλιά κτίρια διατηρημένα και περιποιημένα, τίγκα στον πεζόδρομο και στην τσάρκα. Είχα την τύχη να μείνω σε ένα ωραιότατο ξενοδοχειάκι, πίσω ακριβώς από την κεντρική πλατεία , την απίστευτη Place de la Bourse που μπορείτε να δείτε σε ναιτ φότο καθρεφτιζόμενη στον Miroire de l’eau ή όπως αλλιώς γράφεται αυτό το πράμα, καταλάβατε τέλος πάντων.

Place de la Bourse

To Bordeaux απο τ'αψηλά

Έλιωσα στη βόλτα δίπλα στο ποτάμι, στο κρασί (πολύ κρασί ρε παιδί μου. Αλλά πολύ κρασί..), πλακώθηκα στα confit de canard και γενικά στα παπιοπροϊόντα, έφαγα και τις φιλετιές μου με τα φουα γκρα μου και τα συναφή ο βλάχος και ήρθα και ένιωσα αριστοκράτης ρε παιδί μου. Είχα και στο χωριό μου φουα γκρά ο μπουρτζόβλαχος. Ναι ναι, αφου θυμάμαι στο δημοτικό το πρωί με κυνήγαγε η μάνα μου απο πίσω με το πλαστικό ταπεράκι του κολατσιού, που είχε φουα γκρα και χαβιάρι μπελούγκα. Ενίοτε είχε και margrete de canard, αλλα κυρίως στις εθνικές εορτές, όχι κάθε μέρα. Τέλος πάντωνε.

Ρε συ Νικόλα, κρίμα δεν είδα το comment σου εκείνη τη μέρα, θα σε είχα πάρει τηλεφωνάκι να πάμε για κρασί. Αλλά δυστυχώς το είδα όταν ήμουν πλέον Παρίσι..

Από παρέα πάντως στο Bordeaux καλά τα πήγα μη νομίζεις....Είμαι πολύ ωραίος στο εξωτερικό ρε :P Εντός FIR Αθηνών ασχημαίνω, δεν ξέρω γιατί!!!

Και πάμε στο Παρίσι τώρααα..

Ε καλά για το Παρίσι τι να πω, λίγο πολύ γνωστά είναι. Πολύ όμορφο, πολύ το ένα πολύ το άλλο, η πόλη του φωτός, μπλα μπλα μπλα μπλα και τα λοιπά.

Ile de la Cite κλπ

3 πράγματα μου κάναν εντύπωση, τουλάχιστον από την τελευταία φορά που είχα πάει, προ αμνημονεύτων..

Πρώτον, ανακάλυψα την Αγία Τσαπέλλα (βασικά Sainte Chapelle το λένε, αλλά μου αρέσει να εξελληνίζω τα πράγματα). Η Αγία Τσαπέλλα είναι στην Cite, στο νησάκι, πίσω από το μέγαρο της Δικαιοσύνης. Εκεί λοιπόν, πάω το μεσημέρι να μπω μέσα και βλέπω ότι το βράδυ έχει κονσέρτο εκεί. Ώπα δικέ μου λέω, εδώ είμαστε, θα το παίξουμε κουλτούρα, θα πάω το βράδυ να παρακολουθήσω μούζικα να εξημερωθεί το ζώο μέσα μου και έξω μου.

Πάω το βράδυ, μπαίνουμε στο ξωκλήσι, τίγκα στο βιτρό δικέ μου. Με κάτι φάτσες απάλευτες, κάτι βασανισμένους κάτι ταλαιπωρημένους κάτι σφαγμένου σε έπιανε η ψυχή σου αδερφέ. Καθόμαστε στις καρέκλες, κάτι δε μου πήγαινε καλά ρε μάγκα. Πιάνω την ταξιθέτρια

“έλα δω μωρή τσόντα” της λέω ,

“που είναι τα ξηροκάρπια και η μπουκάλα το Τσίβας, γιατί ο Estarinakis μόνο Τσίβας πίνει στα μαγαζιά το βράδυ”.

΄΄Οχι κύριε μου λέει, δε σερβίρουμε ποτά εδώ” .

“Και τι σκατά θα πιω μωρή να βραχεί ο λάρυγξ να πάνε τα φαρμάκια κάτω; ε; τι θα πιώ; “.

“όχι κύριε δυστυχώς δεν έχουμε ποτά”.

“Ωραία, τουλάχιστον φώναξέ μου τη λουλουδού να πάρω καμιά 15αριά πανέρια γαρύφαλλο να πετάξω στους οργανοπαίχτες να έρθουμε στ οκέφι “.

Ε ούτε λουλούδια είχαν οι άθλιοι..

H Αγία Τσαπέλλα

Και συνεχίζω να ψιλιάζομαι οτι δε θα ακούσω μουσική. Σκάνε κάτι τύποι με κάτι βιολιά, και αρχίζουν και παίζουν κάτι κλαψες, κάτι μοιρολόγια, κάτι ανατριχιαστικά, που ήρθε η τρίχα μου και καγκέλωσε και σκιάχτηκα ο ερίφης. Ξαναπιάνω την ταξιθέτρια.

“Τι είναι αυτά τα φρικουλιάρικα μωρή πατόζα; Τι πρόγραμμα είναι αυτό; που είναι η τραγουδιάρα, ποιος τα γραψε αυτά;΅

Kαι αρχίζει και μου λέει κάτι για Μπακ και Φούγκ. Εγώ αυτόν τον μπακ τον Φούγκ δεν τον ξέρω λέω. Που παιζει μπακ; Στην Παρι σεν ζερμέν; Και τι δουλειά έχει μωρή λέω ο μπακ να γράφει μουσική; Και μάλιστα με τέτοιο όνομα. Φουγκ! Κανας Αλγερινός θα είναι που τον φέραν να παίξει μπάλα και το είδε καλλιτέχνης.. τι να πεις..Ούτε ένα σουξεδάκι ρε.

Θες να κάνεις συναυλία; βγάλε δυό μπουζούκια και ένα μπαγλαμά, να ρίξουν μια πονεμένη πενιά να κλάσουν λιβάνι τα βιτρά εκεί μέσα! Φλώροι.. τι να πεις..

Παίξαν και ένα πένθιμο ενός Ιταλού σουξεδιάρη λέει του Albinoni, μου φυγε η μαγκιά δικέ μου λέμε.. .. Ιδού

Το δεύτερο που μου κανε εντύπωση ήταν η Cite des Sciences που την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον πάει, όπως και την Geode που είναι εκεί δίπλα. Είδα 3d ντοκιμανταίρ με δεινόσαυρους και έπαθα... (για όποιον ενδιαφέρεται, στάση μετρό Port de Lavilette ή κάτι που ακούγεται ακριβώς έτσι αλλά γράφεται εντελώς αλλέως)

H Geode (ξέρω, ωραίο καιρό μου κανε..)

Τα μουσούδια μου, φωτό από θερμική κάμερα

Το τρίτο που μου κανε εντύπωση ήταν το φαγητό στο Nos Ancetres les Gaulois...

Το ότι κατάφερα και βγήκα από κει μέσα περπατώντας, ήταν μεγάλο κατόρθωμα.

Στο βάθος η "σαλάτα". Έμπροσθεν το τρίτο πιάτο με ορεκτικά. Και κράσος..

Πλήρωνες ενα “μενου”, και απο κει και πέρα έτρωγες και έπινες όσο ήθελες. Είχαν τα ορεκτικά όλα σε μπουφέ, το κυρίως πιάτο μόνο ήταν συγκεκριμένη ποσότητα. Κρασί, όσο αντέχεις. Εκεί θέλω να πάω με τον Zaphod και τους υπόλοιπους. Με ασθενοφόρο θα φύγουμε στάνταρ. Το περιβάλλον εξαιρετικό επίσης. Αντί για σαλάτα σου φερναν μια καλαθούνα τίγκα στο λαχανικό.. καλή φάση.

Γενικά ήταν από τις ωραιότερες διακοπές έβερ. Θα μπορούσα να γράψω τεράστιο σεντόνι.. Αν και άμα είχε λείψει και η φάση με την τράπεζά μου, θα ήμουν πιο ευχαριστημένος . Ανακάλυψα κάποια φάση ότι δε μπορώ να τραβήξω λεφτά από το ATM. Το οτι η κάρτα μου πάνω έγραφε VISA βέβαια ήταν εντελώς τυχαίο. Μέχρι να συννεονηθώ με την τράπεζα, να μεταφέρω λεφτά στην προπληρωμένη που έχω, να εγκριθεί ο κωδικός για το phone banking κλπ κλπ, σφίχτηκα λίγο..Ειδικά ένα πρωί, που ΕΚΑΝΑ τη μεταφορά μέσω internet,παω στο ATM μετά, και μου λέει ότι “your bank refuses the transaction”. Εκεί λέω μάγκα, θα ξεμείνω..Πήρα ένα κάρο τηλέφωνα στην εξυπηρέτηση πελατών, και μόνο μετά από ένα τετράωρο ένας άγιος άνθρωπος που ήξερε τη δουλειά του μου εξήγησε ότι απο ATM θα μπορούσα να πάρω λεφτά την ΕΠΟΜΕΝΗ μέρα, ενώ μπορούσα κανονικά την ίδια να χρησιμοποιήσω την κάρτα για απευθείας χρέωση. Οι άλλοι μου λέγαν “ε συγνώμη δεν ξέρουμε τι πρόβλημα υπάρχει”.. ήμουν στο παρατσάκ να σκάσω μύτη στο ελληνικό προξενείο και να πω παιδιά αγιούτο, έχω 10 ευρώ πάνω μου και δε μπορώ να τραβήξω λεφτά να πληρώσω το ξενοδοχείο και να φύγω απο το Bordeaux.. τεσπα, ευτυχώς τη γλυτώσαμε και απο αυτό..

Ααααχ ωραία ήταν.. τα κεφάλια πάλι μέσα τώρα.. αλλά έχω τέτοια κέφια που θα αντέξω μεγάλο σκίσιμο μέχρι τα Χριστούγεννα. Και που θα πάει, κάποιον θα πείσω για πρωτοχρονιά στο Παρίσι. Ή στο Βερολίνο...

Me efage h ksenitia

Zei o poustis o touristas. Grafo apo to YPEROXO Bordeaux -an kai apo kairo tha mporouse na itan kalitera- . Eidika meta to St. Tropez opoy eliwsa sti zesti. Otan gurisw exw mpoliko prama na grapsw. Eftixws pantws poy exw erthei monos mou giati eixame diafores kriseis gkantemias kai ama imoun me parea tha eixa akousei megali gkrinia. Pantos telika oi diakopes solo lene apistefta.... Sas afino twra, afenos giati SIXAINOMAI ta greeklish, defteron dioti to pliktrologio einai AZERTY kai oxi QWERTY kai kanw 7 ores na grapsw mia leksi, triton giati exw rantevoy me kati trella krouasan, tetarto giati ektos apo ta krouasan exw rantevou kai me mia gallida poy gnwrisa xtes... parepiptontos efharisto gia ta kala comments sto proigoumeno, iliaxtida kai biologe alla ela re mi me kolakeyete toso -giati arxizei na mou aresei- :) a bientot re katharmata!!!!

Το είδαμε και αυτό..

..και ενώ σκέφτομαι να βάλω κανα πλυντήριο μπας και καθαρίσω κανα ρούχο και μαζέψω και καμιά βαλίτσα (δεν παίζει με τίποτα, πάλι Κυριακή βράδυ θα τα φτιάχνω τα πράματα, μην πω Δευτέρα πρωί...) έχω ένα θεματάκι που πρέπει να κοροιδέψω λίγο γιατί δε μπορώ..

Παρεπιπτόντως 40 μέρες άδεια είναι υπέραρκετές, δε ζηλεύω καθόλου πλέον τους φίλους καθηγητές που μου το παίζουν μάγκες επειδή έχουν δυό μήνες. Θα βαριόμουν ασυστόλως, άσε που όταν δεν έχεις τι να κάνεις, είχαν δίκιο οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Αργία μήτηρ πάσης κακίας. Εγώ θα έλεγα αργία μήτηρ πάσης αφραγκίας, γιατί τώρα τις μέρες που κάθομαι, παρατηρώ ότι τρώω τα ευρά σαν πασατέμπο. Κοντεύω να γίνω θύμα του σόππινγκ. Βέβαια δεν ψωνίζω ρούχα, δεν έφτασα ακόμα σε αυτό το σημείο, αλλά χαλάω σε ένα κάρο να μην πω τι. Μέχρι σαρκοφάγα φυτά πήγα και αγόρασα, για να τρώνε τις μύγες στο πρώην εξοχικό και γω να τα χαζεύω. Και δεν κάνω πλάκα, όντως πήρα σαρκοφάγα φυτά. Από ό,τι τα βλέπω πάντως μάλλον αργούν έναν ψιλάκο να φυτρώσουνε. Τέσπα..

Στο θέμα μας λοιπόν...

Καταρχήν δεν το είπαν στις ειδήσεις, αλλά θα έπρεπε. Χτες που κατέβαινα λιμάνι για καφεδάκι, πέρασα μπροστά από την εκκλησία της γειτονιάς. Απέξω ήταν τύπος σε στάση ημιανάπαυσης, με ένα καινούριο αυτοκίνητο, γερμανικής μάρκας και μπροστά στο αυτοκίνητο παπάς με αγιαστούρα και... ευλογούσε το αυτοκίνητο.. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να γελάσω, η δεύτερη να τρομάξω και η ερχόμενη σκέψη ήταν μια σχεδόν ακατανίκητη παρόρμηση –η οποία ευτυχώς κατενικήθη- να γκαζώσω και να πέσω πάνω στο γυαλιστερό τζιτζάτο αυτοκίνητο, μετά να βγώ έξω και να πώ "Αυτά τα γερμανικά, αθάνατα είναι. Ειδικά άμα έχει σκάσει και ευχέλαιο στους υαλοκαθαριστήρες, δεν παθαίνουν τίποτα. Μπράβο μπράβο. Να σου πω, πρίν πηδήξεις πρώτη φορά τον έβαλες να σου ευλογήσει και τα τσιμπιρδόνια σου;"

Πας το βραδάκι βόλτα με το αίστημα και γυρνάς από το κοσμικό κέντρο "Κώλαση", όπου έχεις ακούσει λαϊκά άζματα και έχεις κοπανήσει τα Τζόννυ σου (Ακρίβυνε το ρημάδι το Τσίβας στα σκυλάδικα τώρα. Αυτό το πετρέλαιο, όλα τα επηρρεάζει. Ειδικά άμα συμμετέχει ενεργά στην Παρασκευή.) με το κατουρημένο ξηροκάρπι –θυμάστε γνωστές εκπομπές, μη τα ξαναλέμε τώρα- και τα 17 παγάκια, έχεις ρίξει γύρω στα 200 κεσέδια γαρδένια νεκροταφείου (φρέσκες είναι ,προχτές τους κάναμε τα 40) και έχεις κάνει μεγάλο σαματά ρε δικέ μου. Όλοι εκεί μέσα τον σέβονται ναουμ το Μήτσο το αλάνι τον άντρα τον ντερμπεντέρη με το λαδί Άουντι με τα λεντάκια και τη γεννήτρια ομίχλης από κάτω. Και είναι και ευλογημένο. Και ιδού ποια τα προτερήματα μιας τέτοιας ευλογίας.

Πρώτον, αποφεύγεις εντελώς τα τρακαρίσματα. Πας με 200; είσαι πίτα; Έχει σκύψει και το γκομενάκι και σου κάνει τεχνητή αναπνοή στην τσουτσού και συ κοιτάς τα άστρα (από την συρόμενη ηλιοροφή – έχει και σεμεδάκι δώρο απο μαμά-); Κανένα πρόβλημα. Μαζί με το ABS, EBD, ESP, GPS, τους 28 αερόσακους (όχι μαμίσιους, μην ξενερώσω, έχεις βάλει καινούριους, πάνω σου έχει ράψει η μάνα την Οσία Περπέτουα να σε φυλάει perpetually), έχεις και EU-LO-GY. Εκτός του ότι η ιερά ευλογία σου βελτιώνει την ιπποδύναμη, καθαρίζει τη βενζίνη, δίνει καλύτερο κράτημα στις απότομες στροφές, ξεβουλώνει τα μπεκ και πραγματικά κάνει το σασμάν πιο απαλό και από κλάσιμο γάτας σε πάρτυ μαστουρωμένων ρινόκερων, σε περίπτωση ατυχήματος, το αστρόπλοιό σου περιβάλλεται από μια ιερά αχλύ που ενισχύει τις λαμαρίνες και κάνει τους αερόσακους 23.4% πιο αποτελεσματικούς. Άσε που ενισχύει το ανοσοποιητικό σου και σου ρίχνει τη χοληστερίνη –όσο είσαι μέσα στο ευλογοκίνητο προφανώς- .ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΔΕ, ότι άμα σου κάνουν και αλκοτέστ, σου ρίχνει και το ποσοστό του αίματος στο αλκοόλ σου. Όχι ανάποδα. Το πιάσατε τεσπα..

Το φοβερό μπόνους δε αυτής της φαεινής ιδέας να ευλογούμε το αυτοκίνητο –ενώ θα έλεγα ότι διάβασμα θέλουν μάλλον κυρίως οι οδηγοί- είναι το εξής :

Κατάφερες με τα χίλια ζόρια να γυρίσεις στον προορισμό σου. Αλλά, ενώ έχεις καινούρια αμαξάρα και χάλασες ένα κάρο φράγκα στη μπουζουκλερί, κατά βάση είσα μπατίρης και ούτε σπίτι να πας να πηδήξεις έχεις (γιατί μπορεί να είσαι 35 αλλά είσαι κατά του να μένεις μόνος σου πριν παντρευτείς <= αυτό είναι φαινομενικά και νοηματικά σχεδόν λάθος, αλλά ξέρω γω τι λέω...), ούτε σου χουν ξεμεινει φράγκα να πας σε κανα ξενοδοχείο να βγάλεις τα μάτια σου με την ησυχία σου. (Κρίμα, το δωμάτιο-κελλί σε γνωστό ξενοδοχείο, λέει πολύυυυυυυυυ). Οπότε τί να κάνεις ο μαύρος, πάς να κουνήσεις την αχλαδιά μέσα στο αυτοκίνητο, σε κανα ερημικό παρκάκι κουλουπού. Το ευλογημένο αυτοκίνητο, υπενθυμίζω. Και όταν ευλογούμε το αυτοκίνητο ευλογούνται όλα τα μέρη του. Από ζαντολάστιχα, μέχρι τους μεντεσέδες του πορτμπαγκάζ.

Που λες, είσαι στο παρκάκι, έχεις βάλει απαλή μουσική φίλε μου Μήτσο παιχνιδιάρη, τσίφτη και καραμπουζουκλή και γλεντζέ και λαρτζ, και πάνω που ξεκουμπώνεις το Βερσάτσε από Σάντα Μπάρμπαρα και ετοιμάζεις να πετάξεις έξω το φιλαράκι σου, ΤΣΟΥΠ, σου σκάει στο παρμπρίζ εξαγριωμένος και φανερά ψωμόλυσσασμένος βρυκόλακας. Τιιιιι κάνεις μάγκα; Αν δεν έχεις ευλογημένο αυτοκίνητο, την πάτησες. Αν το έχεις όμως, σαν κύριος με μία μόνο κίνηση του χεριού σου βάζεις σε λειτουργία υαλοκαθαριστήρες, και το αγιασμένο ύδωρ του ντεπόζιτού σου, που πλέον είναι αγιασμός, λούζει πατίκορφα και ενδεχομένως ακριβώς κατάμουτρα τον μέχρι πρίν λίγο σίγουρο για ένα εύκολο γεύμα, βρυκόλακα. Ο βρυκόλακας με ένα σπαραξικάρδιο "κάι κάι κάι" γίνεται μπουχός και συ πλέον φίλε μου Μήτσο, με 1000 κιλά παραπάνω αντρίλα, πετάς επιτέλους έξω το επίσης υπό την επήρεια ευλογίας όργανό σου και προστάζεις την ευλογημένη δίπλα σου να σκύψει.

Μπράβο Μήτσο. Θα πάω να το ευλογήσω και γω το αυτοκινητάκι. Μπορεί να φέρω και παπά να ευλογήσει το αεροπλάνο τη Δευτέρα το μεσημέρι, να έχω το κεφάλι μου ήσυχο..

London baby

Ρε δεν πήγα τώρα διακοπές, τον Αύγουστο θα πάω !

Τώρα μόνο 5 μερούλες Λονδίνο πήγα έτσι για βόλτα.

Πολύ μπροστά ρε οι Άγγλοι...τουλάχιστον 4 μήνες. Εμείς είχαμε Ιούλιο, αυτοί είχαν Νοέμβρη! Κατέβηκα από το αεροπλάνο με το λινό το παντελονάκι και το καλοκαιρινό παπουτσάκι και πήγα και αγόρασα αμέσως πάπλωμα, πέδιλα για σκι, ένα φορητό τζάκι, ένα έλκηθρο με χάσκι και 6 κιλά κονιάκ.

Τι είναι αυτά ρε; Τι βροχή ήταν αυτή ρεεεεεεεεεεε; 300 μέτρα από το σταθμό στο ξενοδοχείο και παραλίγο να αγοράσω και βάρκα! Και το κολύμπι στο γλυκό νερό είναι και δύσκολο το φελέκι μου!

Αλλά δε μπορώ να πω, ωραίο το Λονδίνο. Δεν είχα ξαναπάει ο βλάχος, από τριγύρω είχα περάσει μόνο. Ως συνήθως, θαύμασα το πόσο ο κόσμος εκτός Ελλάδος προσέχει ρε παιδί μου τα κτίριά του. Μόνο εδώ έχουμε γκρεμίσει το σύμπαν και έχουμε κτίσει αυτά τα άθλια τσιμεντόκουτα που μοιάζουν περισσότερο με εργατικές κατοικίες στη Βουδαπέστη.

Τέλος πάντων ας μη γκρινιάξω καλύτερα.

Από μουσεία δεν πήγα και πουθενά, προτίμησα να την περπατήσω την πόλη. Μου φυγε ο τάκος στο περπάτημα. Κάτω απο 5ωρο τη μέρα δεν έπεσα.

Πήγα όμως στο London Dungeon. Αυτό δεν το χανα με τίποτα. Πολύ γέλιο εκεί μέσα. Άμα πας ανυποψίαστος ..μέντες..Αλλά ευτυχώς έχω δει ίσα με 17 καντάρια ταινίες τρόμου στην καριέρα μου οπότε ήξερα. Όποτε παρασκοτείνιαζε, κάποιος θα πεταγόταν από καμια γωνιά.

Στο "Sweeney Todd" δωμάτιο, είχα δίπλα μου μια μαυρούλα (χμμ. Όχι ακριβώς μαυρούλα, έπιανε πολύ χώρο. Περίπου σαν την πλατεία Συντάγματος μαζί με τη Βουλή και τα McDonalds.. τεσπα μην την κακολογώ την κοπέλα μια χαρά κοριτσάκι ήταν). Που λέτε, εκεί που μας έχουν βάλει να κάτσουμε στις καρέκλες του μπαρμπέρη και καλα, σβήνουσι τα φώτα. Νταξ λέω οκ θα γελάσουμε. Ε ακουγόταν από τα μεγάφωνα ο Σουίνι μέσα στο δωμάτιο, πίσσα σκοτάδι λέμε, δεν έβλεπες τίποτα. Σου μίλαγε και καλά ο Σουίνι, σου λεγε τι καλά που θα σε κουρέψει και ξαφνικά εκεί πέρα που είχες χαλαρώσει, τσουυυπ έφευγε προς τα πίσω η καρέκλα, σου είχε κόψει και καλά το λαρύγγι ο Σουίνι. Και εκεί που φεύγει η καρέκλα, με αρπάει η μαυρούλα και πατάει μια στριγγλιά μέσα στο αυτί μου, τόσο δυνατή που έχασα την αίσθηση της ακοής και της όσφρησης για καμιά ώρα. Και ακόμα βλέπω κάτι αμυδρά λευκά σημάδια στην άκρη του οπτικού μου πεδίου. Μιλάμε πρέπει να μου μετατόπισε τη σφύρα και τον άκμονα 2 χιλιοστά παραμέσα...

Μου ζήταγε συγγνώμη μετά αλλά δεν άκουγα τίποτα! Άσε που είχε ένα χέρι σαν κουπί και κοντεψε να μου το σπάσει το χέρι από την τρομάρα της...

Το πιο ωραίο θέαμα εκεί μέσα πάντως ήταν η κρεμάλα.. Σε περνάγαν από δίκη και καλά, και μετά σε βάζαν σε ένα καθισματάκι που ανέβαινε καμιά 10ρια μέτρα ψηλά. Εκεί ψηλά ήταν και ένας δήμιος σε ένα ικρίωμα και σου λεγε και καλά πως θα σε κρεμάσουν και κάτι τέτοια. Και ξαφνικά σταμάταγε και έφευγε το κάθισμα στο κενό.. Πάτησαν κάτι ουρλιαχτά εκεί πέρα, μου ταρακούνησαν τον εγκέφαλο. Σε βγάζαν και φωτογραφία εντωμεταξύ την ώρα που άρχιζες να πέφτεις. Η τύπισσα δίπλα μου είχε μια φοβερή έκφραση τρόμου και λαγνείας ταυτόχρονα. Εγώ παραδόξως είχα τη φάτσα που έχω όταν έρχεται κανας φουσκωμένος λογαριασμός. Γουρλωμένο μάτι και απορία... Οπότε δεν την αγόρασα τη φωτογραφία (άσε που θέλαν και 10 λίρες..ή 7 δε θυμάμαι.. τι λε ρε φιλαράκι...)..

Ωραίο το Λονδίνο. Με άρεσκε. Γνωρίζεις και κόσμο εύκολα και χαλαρά, πολλοί έλληνες παντού.. ..(καλά αυτό δεν είναι και κατ ανάγκη καλό αλλά λέμε τώρα..)

Αλλά πανάκριβοι οι άτιμοι.. όχι παντού βέβαια. Σε μερικά πράγματα δε θα λεγα ότι εμείς διαφέρουμε και πολύ. Μάλλον εμείς είμαστε οι ακριβοί τουλάχιστον σε ορισμένα πράγματα και αναλογικά..

Τέλος πάντων.. Άντε και εις άλλα με υγεία. Γαλλιδάκια κάντε την προσευχή σας τώρα.. έρχομαι!

Διακοπές 2008

Λοιπόν θυμάστε που σας έλεγα κάτι για διακοπές με τους παντρεμένους και τέτοια; Ε να πα να χεστούνε! Θα φύγω μόνος μου, το αποφάσισα!

Το πρόγραμμα είναι ελεύθερο και άναρχο. Βασικά θα πάρω το αγεροπλάνο και θα κατέβω στη Νίκαια. Σκοπός είναι κινούμενος κυκλικά να καταλήξω στο Παρίσι μετά από 15 μέρες.

Θα γίνω ο σύγχρονος Ροβινσώνας Κρούσος, μη σου πω και Παρασκευάς μαζί. Θα βάλω το σακιδιάκι μου στον ώμο (αυτό πρέπει να το μοντάρω γιατί ο ώμος είναι λίγο κουλός με την παλιοδισκοπάθεια και δεν είναι για πολλά βάρη, ούτε καν για Βάρη-Κορωπί) και λέω έτσι με μια πρώτη ματιά που έριξα να το κάνω ενα St.Tropez, Perigord, Bordeaux, λιιιγο από Saint Malo και βουρ για Παρισίους να πετύχω και τους θείους μου γύρω στις 25 του Αout.

Τα προβλήματα είναι πολλά μεν, τα αντιπαρέρχομαι μετά παρρησίας δε. Το πρώτο είναι οτι δεν γνωρίζω και πολλά γαλλικά. Μπορεί να έκανα 6 χρόνια στο σχολείο μεν, αλλά τώρα όχι πείτε μου δηλαδή, έμαθε κανείς απο σας γαλλικά από το σχολείο; Άσε που ως γνήσιος αρσενικός Ελλην (βλέπε πιστοποίηση ISO στο προηγούμενο θέμα) τρέφω μια εγγενή απέχθεια σε γλώσσες που κάνουν το στόμα σου να κουνιέται ως κώλος αρτίστας χορεύτριας στα Μουλενρουζια κλπ. Όλα αυτά τα τσιμπλιμπλιμπλι ζενεπεπα κομανταλεβου δεν τα πολυεχω, αν και μια γαλλικού μου με είχε πει κάποτε πως "εσύ αγόρι μου τα παίρνεις, αλλά δε θες. Έχεις εκπληκτική προφορά αλλά δε γουστάρεις να μιλήσεις". Μετά από χρόνια κατάλαβα πως μου την έπεφτε αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία και δε θα της καθομουν κιόλας γιατί έμοιαζε με την αγελάδα της La vache qui rit, μονο λιγότερο κόκκινη και με μικρότερα κέρατα. Και μεγαλύτερο μουστάκι.

Τα γαλλικά που λέτε δεν τα έχω ως ομιλία αν και κάτι καταλαβαίνω όταν μιλάνε. Τουλάχιστον θα μπορώ να ρωτήσω το δρόμο για την παραλία "Ε ΤΟΥΑ, ΟΥ Ε ΛΕ ΜΠΙΤΣ, ΠΛΑΤΣ ΠΛΑΤΣ; ΠΛΑΤΣ ΠΛΑΤΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! ΛΑ ΜΕΡ! ΤΙ ΚΟΙΤΑ ΡΕ ΓΑΛΑΤΙΚΟ ΧΑΙΒΑΝΙ, ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΛΕΜΕ!", θα μπορώ να ζητήσω ενα ποτάκι "ΤΕΚΙΛΑ ΑΒΕΚ ΛΕΜΟΝ. ΑΝ. ΛΕΜΟΝ ΤΖΟΥΣ , ΠΑ ΝΤΕ ΛΕΜΟΝ ΚΟΜΜΑΤΙ. ΑΒΕΚ ΝΤΕ ΠΑΓΟ. ΠΑΓΟ ΜΩΡΗ ΧΑΖΟΒΙΟΛΑ. ΑΪΣ."

Ναι τέτοια. Το πρόβλημα τώρα είναι ένα : λε καμάκ γκρεκ. Αντε και τη γνωρίζεις τη γαλλιδούλα. Άντε και αρχίζετε να κοπανάτε τίποτα ωραία κόκκινα κρασάκια στο Bordeaux (λιώμα θα είμαι ολη μερα εκει πέρα...). Τι σκατά της λες; "Τυ ε τρε ζολί, βιεν αμπρασε μα γκρεκ πουλί;". Θα πει η άλλη μπλέξαμε. Αυτός είναι λε σαρ λε μαρ ε λε μοβέ ρανκόντρ.

Καλά, το χω, θα σου πω εγώ. Θα μιλήσουν τα σώματα .. ας αρχίσει να πίνει κρασί η άλλη και δε θα χρειαστεί να πω λέξη. Έτσι και αλλιώς οι ξένες έχουν μερικές κατά το ήμισυ καλές κατά το ήμισυ κακές διαφορές από τις δικές μας όσον αφορά το διακοποκαμάκι. Για παράδειγμα ξένη δε με έχει ρωτήσει ποτε πόσα παίρνω και τι αυτοκίνητο έχω. Ούτε έχει "τρομάξει" ποτέ όταν της έσκασα μύτη με ποτάκι στο χέρι και διάθεση χαλλοου λετς παρτυ. Οι δικές μας είναι ενίοτε πιο "σφιχτές". Όχι πως τις κακολογώ, τουλάχιστον όχι τώρα, αλλά να, υπάρχει μια διαφορά στην καμακοκουλτούρα. Η ξένη ας πούμε, κυρίως δε θα στραβώσει άμα θες να της δείξεις την ανατολή στα τέσσερα. Η ελληνίδα μπορεί και να παρεξηγηθεί. Βέβαια αυτό έχει να κάνει και με το οτι οι ελληνίδες ξέρουν τι μαλάκες είμαστε οι έλληνες, οπότε και σου λέει "και άαααλλος ήρθε να μας χουφτώσει, αμαν πια."

Τέλος πάντων, δε συνεχίζω με αυτό.

Έτερο πρόβλημα εκεί πέρα θα ναι το φαι. Είμαι καλοφαγάς, γουστάρω το μεζεκλίκι, γουστάρω τα περίεργα, γουστάρω να δοκιμάζω, αλλά εναν απαράβατο κανονα-απαίτηση :

To κρέας πρέπει να ναι ΚΑΛΟΨΗΜΕΝΟ. Δε θέλω κάτι να αιμορραγεί στο πιάτο μου. Δε με ενδιαφέρουν τα επιχειρήματα περί υγείας, ζουμεράδας και τα λοιπά. Με ενδιαφέρει μόνο τι σκάει στο ουρανίσκο μου. Και αυτή η απαίσια μεταλλική γεύση του ημιψημένου ή εντελωσάψητου αίματος ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ. Τέλος. Με είχανε βάλει μια φορά κάτω σε ένα τραπέζωμα ένα ζευγάρι πρώην φτωχομπινεδιάριδων και νυν σχεδοννεόπλουτων και μου κάνανε κήρυγμα για το φιλέτο που μου χανε σερβίρει και φρίκαρα. Και " δεν ξέρεις να τρώς" και "μας το παιζες και μάγειρας" και "έτσι τρώει ο κόσμος" και "κοίτα τι τρυφερό που είναι", και να μου ανεβαίνει εμένα η πίεση στο 958,3.. Το τι τους είχα κατεβάσει από μέσα μου δε φαντάζεστε. Είχανε ακούσει τα χειρότερα. Μάνες, πατέρες, σπίτια, αγίους, αγίες, καντήλια, μανουάλια, δισκοπότηρα, τα πάντα. ΡΕ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΓΑΜΗΔΙ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΕΣΕΝΑ!! Α σιχτίρ που μου μάθατε και οι μπαστουνόβλαχοι απο τις Κουκουβάουνες το σενιάν φιλέτο, που μέχρι πριν δυό χρόνια φοράγατε λάστιχα φορτηγών αντί για σαγιονάρες και τρώγατε κοπριά και λειχήνες για βραδυνό...

Στο θέμα μας, το καλοψημένο κρέας θα ναι θέμα στη Γαλλία αλλά έχω ενημέρωση περί πουστιάς που μπορώ να κάνω οπότε θα την εφαρμόσω. Γιατί την επόμενη φορά που θα δω εγώ αίμα να στάζει στο πιάτο μου θα δαγκώσω το λαιμό της σερβιτόρας..

Άσε που μου χουν υποσχεθεί τρελλό φαί στο γαλατικό εστιατόριο του Παρισιού, που είναι μ ικρογραφία του γνωστού χωριού και πας και τρώς γουρουνόπουλα και τέτοια.. Θα λιώσω εκεί.

Επίσης να προσθέσω τελειώνοντας ότι από άποψη διαμονής και εισητηρίων, με μια πρώτη ματιά προς το παρόν, 20 μέρες στη Γαλλία θα μου κοστίσουν εξευτελιστικά λιγότερο από 10 μέρες οπουδήποτε στην Ελλάδα...Πχ άντε βρες ξενοδοχείο στην Ελλάδα, Αύγουστο με 43 ευρώ σε τουριστική περιοχή, όχι στους Κάτω Μαχαλάδες Γορτυνίας, και έλα πες μου..

Τεσπα... έχω ψηθεί χονδροειδέστατα. Θα γίνει μεγάλο σόου φέτος. Θα το παίξω ταξιδιώτης..

Γουστάρωωωωω...