Από που να αρχίσω και που να τελειώσω..
Ε ας το πάρω από την αρχή..
St Tropez
Λίγο πολύ το χουμε όλοι ξαναδεί το μέρος. Ίσως όχι το ίδιο αλλά παρόμοια, παραπλήσια και άλλα συνώνυμα του “περίπου ίδιος”. Κόσμος, κότερα (ΚΟΤΕΡΑ όχι η ψαρόβαρκα του καπετάν Αντρέα Ζέπου), χλίδα, σολωμοί και μύδια και σαμπάνιες και τρελλή περαντζάδα.
Ωραίο μέρος. Περιποιημένο. Ένα πρώην ψαροχώρι που έγινε το πιο κοσμοπολίτικο θέρετρο της Γαλλίας. Μια πανέμορφη παλιά πόλη, μικρά εστιατοριάκια στους πεζόδρομους, μικρές και ωραίες παραλίες μπροστά στις βιλλάρες (που σε αντίθεση με εδώ, δε σου απαγόρευαν την πρόσβαση στη θάλασσα, μια και γνωρίζουν ότι δεν τους ανήκει ούτε η άμμος ούτε το νερό..).
Βέβαια το ταξίδι ξεκίνησε με μια μικρή γκαντεμιά, καθότι οι βαλίτσες μου δεν ήρθαν μαζί μου στη Νίκαια από τις Βρυξέλλες και για δυό μέρες φόραγα ξένα ρούχα. Ευτυχώς εκεί που έμενα το ζευγάρι που είχε την πανσιόν ήταν και οι δύο μουρλά και τρελλά φιλόξενοι και μου δωσαν τα πάντα. Ευτυχώς που φόραγα περίπου το ίδιο μέγεθος με τον Chico, αν και το ροζ μπλουζάκι δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Τέσπα, δεν παραπονιέμαι κιόλας.
Κάναμε και ένα τρελλό μπάρμπεκιου ένα βράδυ όπου οι ξένοι ήπιαν για πρώτη φορά ούζο και δεν άκουσαν τις προειδοποιήσεις μου (τώρα, να μπλέξεις σαμπάνια με κρασί και ούζο...αυτοκτονία) και αποχαιρέτησαν τα εγκόσμια συντόμως και χωρίς πολλά πολλά. Ούτε βοήθεια δεν πρόλαβαν να πουν.
Το μέρος αξίζει πάντως, το προτείνω.
Bordeaux
5 μέρες μετά , μάζεψα τα μπογαλάκια μου που ευτυχώς είχαν έρθει και ξεκίνησα για το Bordeaux. Είχα ακούσει ότι ήταν ωραία πόλη. Ε αυτό που είδα δεν το περίμενα. Ένα από τα πιο όμορφα μέρη που έχω δει ποτέ. Τύφλα να χει η Κυψέλη, το Παγκράτι και τα κάτω Πατήσια λέμε. Όχι , εντάξει, όντως είναι μια πανεμορφη πόλη, μεσαιωνικότατη, με όοοολα τα παλιά κτίρια διατηρημένα και περιποιημένα, τίγκα στον πεζόδρομο και στην τσάρκα. Είχα την τύχη να μείνω σε ένα ωραιότατο ξενοδοχειάκι, πίσω ακριβώς από την κεντρική πλατεία , την απίστευτη Place de la Bourse που μπορείτε να δείτε σε ναιτ φότο καθρεφτιζόμενη στον Miroire de l’eau ή όπως αλλιώς γράφεται αυτό το πράμα, καταλάβατε τέλος πάντων.
Place de la Bourse
To Bordeaux απο τ'αψηλά
Έλιωσα στη βόλτα δίπλα στο ποτάμι, στο κρασί (πολύ κρασί ρε παιδί μου. Αλλά πολύ κρασί..), πλακώθηκα στα confit de canard και γενικά στα παπιοπροϊόντα, έφαγα και τις φιλετιές μου με τα φουα γκρα μου και τα συναφή ο βλάχος και ήρθα και ένιωσα αριστοκράτης ρε παιδί μου. Είχα και στο χωριό μου φουα γκρά ο μπουρτζόβλαχος. Ναι ναι, αφου θυμάμαι στο δημοτικό το πρωί με κυνήγαγε η μάνα μου απο πίσω με το πλαστικό ταπεράκι του κολατσιού, που είχε φουα γκρα και χαβιάρι μπελούγκα. Ενίοτε είχε και margrete de canard, αλλα κυρίως στις εθνικές εορτές, όχι κάθε μέρα. Τέλος πάντωνε.
Ρε συ Νικόλα, κρίμα δεν είδα το comment σου εκείνη τη μέρα, θα σε είχα πάρει τηλεφωνάκι να πάμε για κρασί. Αλλά δυστυχώς το είδα όταν ήμουν πλέον Παρίσι..
Από παρέα πάντως στο Bordeaux καλά τα πήγα μη νομίζεις....Είμαι πολύ ωραίος στο εξωτερικό ρε :P Εντός FIR Αθηνών ασχημαίνω, δεν ξέρω γιατί!!!
Και πάμε στο Παρίσι τώρααα..
Ε καλά για το Παρίσι τι να πω, λίγο πολύ γνωστά είναι. Πολύ όμορφο, πολύ το ένα πολύ το άλλο, η πόλη του φωτός, μπλα μπλα μπλα μπλα και τα λοιπά.
Ile de la Cite κλπ
3 πράγματα μου κάναν εντύπωση, τουλάχιστον από την τελευταία φορά που είχα πάει, προ αμνημονεύτων..
Πρώτον, ανακάλυψα την Αγία Τσαπέλλα (βασικά Sainte Chapelle το λένε, αλλά μου αρέσει να εξελληνίζω τα πράγματα). Η Αγία Τσαπέλλα είναι στην Cite, στο νησάκι, πίσω από το μέγαρο της Δικαιοσύνης. Εκεί λοιπόν, πάω το μεσημέρι να μπω μέσα και βλέπω ότι το βράδυ έχει κονσέρτο εκεί. Ώπα δικέ μου λέω, εδώ είμαστε, θα το παίξουμε κουλτούρα, θα πάω το βράδυ να παρακολουθήσω μούζικα να εξημερωθεί το ζώο μέσα μου και έξω μου.
Πάω το βράδυ, μπαίνουμε στο ξωκλήσι, τίγκα στο βιτρό δικέ μου. Με κάτι φάτσες απάλευτες, κάτι βασανισμένους κάτι ταλαιπωρημένους κάτι σφαγμένου σε έπιανε η ψυχή σου αδερφέ. Καθόμαστε στις καρέκλες, κάτι δε μου πήγαινε καλά ρε μάγκα. Πιάνω την ταξιθέτρια
“έλα δω μωρή τσόντα” της λέω ,
“που είναι τα ξηροκάρπια και η μπουκάλα το Τσίβας, γιατί ο Estarinakis μόνο Τσίβας πίνει στα μαγαζιά το βράδυ”.
΄΄Οχι κύριε μου λέει, δε σερβίρουμε ποτά εδώ” .
“Και τι σκατά θα πιω μωρή να βραχεί ο λάρυγξ να πάνε τα φαρμάκια κάτω; ε; τι θα πιώ; “.
“όχι κύριε δυστυχώς δεν έχουμε ποτά”.
“Ωραία, τουλάχιστον φώναξέ μου τη λουλουδού να πάρω καμιά 15αριά πανέρια γαρύφαλλο να πετάξω στους οργανοπαίχτες να έρθουμε στ οκέφι “.
Ε ούτε λουλούδια είχαν οι άθλιοι..
H Αγία Τσαπέλλα
Και συνεχίζω να ψιλιάζομαι οτι δε θα ακούσω μουσική. Σκάνε κάτι τύποι με κάτι βιολιά, και αρχίζουν και παίζουν κάτι κλαψες, κάτι μοιρολόγια, κάτι ανατριχιαστικά, που ήρθε η τρίχα μου και καγκέλωσε και σκιάχτηκα ο ερίφης. Ξαναπιάνω την ταξιθέτρια.
“Τι είναι αυτά τα φρικουλιάρικα μωρή πατόζα; Τι πρόγραμμα είναι αυτό; που είναι η τραγουδιάρα, ποιος τα γραψε αυτά;΅
Kαι αρχίζει και μου λέει κάτι για Μπακ και Φούγκ. Εγώ αυτόν τον μπακ τον Φούγκ δεν τον ξέρω λέω. Που παιζει μπακ; Στην Παρι σεν ζερμέν; Και τι δουλειά έχει μωρή λέω ο μπακ να γράφει μουσική; Και μάλιστα με τέτοιο όνομα. Φουγκ! Κανας Αλγερινός θα είναι που τον φέραν να παίξει μπάλα και το είδε καλλιτέχνης.. τι να πεις..Ούτε ένα σουξεδάκι ρε.
Θες να κάνεις συναυλία; βγάλε δυό μπουζούκια και ένα μπαγλαμά, να ρίξουν μια πονεμένη πενιά να κλάσουν λιβάνι τα βιτρά εκεί μέσα! Φλώροι.. τι να πεις..
Παίξαν και ένα πένθιμο ενός Ιταλού σουξεδιάρη λέει του Albinoni, μου φυγε η μαγκιά δικέ μου λέμε.. .. Ιδού
Το δεύτερο που μου κανε εντύπωση ήταν η Cite des Sciences που την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον πάει, όπως και την Geode που είναι εκεί δίπλα. Είδα 3d ντοκιμανταίρ με δεινόσαυρους και έπαθα... (για όποιον ενδιαφέρεται, στάση μετρό Port de Lavilette ή κάτι που ακούγεται ακριβώς έτσι αλλά γράφεται εντελώς αλλέως)
H Geode (ξέρω, ωραίο καιρό μου κανε..)
Τα μουσούδια μου, φωτό από θερμική κάμερα
Το τρίτο που μου κανε εντύπωση ήταν το φαγητό στο Nos Ancetres les Gaulois...
Το ότι κατάφερα και βγήκα από κει μέσα περπατώντας, ήταν μεγάλο κατόρθωμα.
Στο βάθος η "σαλάτα". Έμπροσθεν το τρίτο πιάτο με ορεκτικά. Και κράσος..
Πλήρωνες ενα “μενου”, και απο κει και πέρα έτρωγες και έπινες όσο ήθελες. Είχαν τα ορεκτικά όλα σε μπουφέ, το κυρίως πιάτο μόνο ήταν συγκεκριμένη ποσότητα. Κρασί, όσο αντέχεις. Εκεί θέλω να πάω με τον Zaphod και τους υπόλοιπους. Με ασθενοφόρο θα φύγουμε στάνταρ. Το περιβάλλον εξαιρετικό επίσης. Αντί για σαλάτα σου φερναν μια καλαθούνα τίγκα στο λαχανικό.. καλή φάση.
Γενικά ήταν από τις ωραιότερες διακοπές έβερ. Θα μπορούσα να γράψω τεράστιο σεντόνι.. Αν και άμα είχε λείψει και η φάση με την τράπεζά μου, θα ήμουν πιο ευχαριστημένος . Ανακάλυψα κάποια φάση ότι δε μπορώ να τραβήξω λεφτά από το ATM. Το οτι η κάρτα μου πάνω έγραφε VISA βέβαια ήταν εντελώς τυχαίο. Μέχρι να συννεονηθώ με την τράπεζα, να μεταφέρω λεφτά στην προπληρωμένη που έχω, να εγκριθεί ο κωδικός για το phone banking κλπ κλπ, σφίχτηκα λίγο..Ειδικά ένα πρωί, που ΕΚΑΝΑ τη μεταφορά μέσω internet,παω στο ATM μετά, και μου λέει ότι “your bank refuses the transaction”. Εκεί λέω μάγκα, θα ξεμείνω..Πήρα ένα κάρο τηλέφωνα στην εξυπηρέτηση πελατών, και μόνο μετά από ένα τετράωρο ένας άγιος άνθρωπος που ήξερε τη δουλειά του μου εξήγησε ότι απο ATM θα μπορούσα να πάρω λεφτά την ΕΠΟΜΕΝΗ μέρα, ενώ μπορούσα κανονικά την ίδια να χρησιμοποιήσω την κάρτα για απευθείας χρέωση. Οι άλλοι μου λέγαν “ε συγνώμη δεν ξέρουμε τι πρόβλημα υπάρχει”.. ήμουν στο παρατσάκ να σκάσω μύτη στο ελληνικό προξενείο και να πω παιδιά αγιούτο, έχω 10 ευρώ πάνω μου και δε μπορώ να τραβήξω λεφτά να πληρώσω το ξενοδοχείο και να φύγω απο το Bordeaux.. τεσπα, ευτυχώς τη γλυτώσαμε και απο αυτό..
Ααααχ ωραία ήταν.. τα κεφάλια πάλι μέσα τώρα.. αλλά έχω τέτοια κέφια που θα αντέξω μεγάλο σκίσιμο μέχρι τα Χριστούγεννα. Και που θα πάει, κάποιον θα πείσω για πρωτοχρονιά στο Παρίσι. Ή στο Βερολίνο...
