Γαστρονομικά εγκλήματα

Τα τελευταία χρόνια που ανθεί το φαινόμενο του νεοπλουτισμού και του μεγαλοπιασίματος σεβαστής μερίδας των συμπατριωτών μας, έχει παρατηρηθεί και μια εξίσου σημαντική άνθιση των "καλών" εστιατορίων -επίτηδες σε εισαγωγικά-. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Τα περισσότερα από αυτά είτε δεν είναι "καλά" εστιατόρια παρά μόνο στις τιμές τους, άντε και στην ακριβή διακόσμηση με σοβαρό βλαχομπαρόκ ή ρετροσκυλοπόπ ή αρτντεκονταντά ύφος. Για την ταμπακέρα όμως ούτε λόγος. Η πολυτέλεια ενός χώρου δεν εγγυάται την ποιότητα και την απόλαυση ενός ΚΑΛΟΥ φαγητού. Και το να έχει ένα φαγητό μέσα αστακό, ή τρούφα ή πορτσίνι ή χαβιάρι μπελούγκα, όχι δεν το κάνει κατ ανάγκη καλό. Το να βαφτίζουν υψηλή γαστρονομία μια άσπρη μακαρονάδα που ο προφανώς ατάλαντος και άνευ φαντασίας σεφ απλά γαρνίρισε με τρούφα είναι αν μη τι άλλο γελοιότητα. Βέβαια σερβιρίστηκε σε πιάτο βαρύτιμο, χρυσοποίκιλτο, γεμάτο λιλιά και παράσημα, σαν Ρώσος πλωτάρχης στον πόλεμο της Κριμαίας. Και ο σερβιτόρος είχε το ύφος 100 καρδιναλίων και "χάρη σου κάνω που σε σερβίρω χλιμίντζουρα ταπεινέ" .Και υπομειδίασε ειρωνικά όταν είδε την επιλογή του κρασιού. Ώπα ρε που θα σε ρωτήσω και τι κρασί θα πάρω για να συνοδεύσω την άθλια μερίδα που μου σέρβιρες και που δεν χορταίνει ούτε ζεύγος σπουργιτιών. Που μέχρι πριν 2 χρόνια έπινες ρετσίνα χύμα Αμαλιάδας απο γκαζοτενεκέ και τώρα μου το παίζεις connoiseur. Στα διάλα με το ύφος και το δήθεν τους πια. Έχουν χαλάσει και το φαϊ . Είναι δυνατόν να μη θεωρείται μαγαζί υψηλής γαστρονομίας το Ούζου Μέλαθρο πχ στη Θεσσαλονίκη? (α ρε μάσες που χουν πέσει εκεί....ααααααααααχ...) Α ναι βέβαια, δεν έχει την κατάλληλη ατμόσφαιρα και δεν βάζει τρούφα στα φαγητά του. Η τρούφα έχει γίνει η κορωνίς της ψευτοψαγμένης κουζίνας. Την βάζουν όπου ναναι..μπαλαντέρ ένα πράμα. ΟΥΣΤ ΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ, ΕΙΧΑΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΑΣ ΤΡΟΥΦΑ!ΠΟΥ ΜΑΣΟΥΛΑΓΑΤΕ ΑΓΡΙΟΡΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΤΖΟΧΟΥΣ..Γαστρονομικά εγκλήματα διαπράττονται από τα περισσότερα "καλά" εστιατόρια, και δεί στην Αθήνα. Ωρέ τι πράμα είναι αυτό? Εδώ έχουμε φρίξει εμείς που δεν ξέρουμε και πολλά πολλά, φαντάζομαι κάτι ψαγμένοι όπως ο "Επίκουρος" ας πούμε..θα κοντεύει να κόψει φλέβες ο άνθρωπας... Ο χώρος δεν κάνει το φαγητό. Το φαγητό μιλάει μόνο του. Ένας Ρέμπραντ δεν χρειάζεται καλή κορνίζα, και η Αφροδίτη της Μήλου δεν χρειάζεται ωραίο βάθρο. Ένα καλό φαγητό,μεστό,καλομαγειρεμένο, με τις γεύσεις να κρύβονται και να αποκαλύπτονται ξαφνικά,με τους χυμούς να παίζουν το παιχνίδι των αντιθέσεων , με τα χρώματα να πειράζουν το μάτι, και τις μυρωδιές να σκανταλίζουν, δεν χρειάζεται ούτε πορσελάνινο πιάτο τύπου "Γοδεφρείδος ντε ΄Μπουγιόν" ούτε φανταχτερές καρέκλες "Λουι κενζ,κατορζ,κλπ" ούτε καν ακριβά υλικά,παπάρια κάστορα γουινέας μαριναρισμένα σε χυμούς πάσσιον φρουτ,αγριάδας απο τη Ζιμπάμπουε,αίμα βατράχου και σκατά με φράουλες Ινδονησίας. Το οτι ο χώρος ή τα υλικά θα είναι ακριβά δεν έχει την παραμικρή σημασία. Ο ΝταΒιντσι φαντάζομαι οτι δεν ζωγράφιζε αναγκαία με χρυσά πινέλα.. Το καλό φαγητό χρειάζεται απλά αγάπη, φαντασία, μεράκι και πάθος. Και όχι μαλακοπίτουρες που πάνε να κάνουν αρπαχτές από τις κυράτσες με τα αρκουδοτόμαρα και τους προγουλάτορες σύζυγούς τους, που ακόμα κρατούν την εσάνς της στρούγκας που δούλευαν μικροι. Αλλά έτσι είναι, άμα έχεις φράγκα πρέπει να τα σκάσεις στο εξευτελιστικά και παράλογα ακριβό εστιατόριο για να σε δουν και ας φάς απλά ένα μπιφτέκι με μαρούλια. Α συγνώμη.. μπιστέκα πριμαβέρα ήθελα να πω...(και σε μέγεθος 20 cent . "Πως βρήκατε το μπιφτέκι μας?" "Κατά τύχη κάτω απο έναν αρακά")

Η λεπτή ομορφιά της μοναξιάς

Θα έπρεπε να σταματήσω να εκπλήσσομαι όποτε μου κάνουν αυτή την ερώτηση, αλλά δεν μπορώ : "Πώς μπορείς τόσες ώρες μόνος σου στο σπίτι?" Μπορώ και παραμπορώ. Γιατί θα έπρεπε να μην μπορώ δηλαδή? Δεν ανήκω σε εκείνα τα υπερφίαλα πλάσματα που ισχυρίζονται σχίζοντας τα εσώρουχά τους πως μπορούν να ζήσουν μακριά από κάθε ίχνος έμβιου πλάσματος και πως δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Αντίθετα, γουστάρω πολύ και αποζητώ να βρίσκομαι κοντά σε κόσμο (συγκεκριμένο κόσμο, όχι ό,τι ναναι) . Παρ όλα αυτά, η ηρεμία και η νιρβάνα των μοναχικών ωρών στο σπίτι προσφέρουν μια ισορροπία στην όλη φάση. Ίσως τελικά είμαι πολύ εγωιστής και δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Θεωρητικά πάντα οι άνθρωποι που δεν έχουν πρόβλημα να μένουν μόνοι, είναι αυτοί που τα χουν βρεί με τον εαυτό τους, που δεν φοβούνται όυσιαστικά τίποτα, που είναι γενικά και ειδικά εντάξει. Και δεν ξέρω αν είμαι τέτοιος. Αλλά τι να κάνω που δεν έχω πρόβλημα με το να είμαι μέσα σε 4 τοίχους με τον εαυτό μου παρέα? Όχι δεν φρικάρω, δεν με πιάνει κλειστοφοβία ούτε σκέφτομαι όπως μια γνωστή μου πως θα καταλήξω να ειμαι "ο τρελλός κύριος με τα πολλά σκυλιά" (τι αμερικανιά και αυτό..) Πολλές φορές οι ήρωες στα βιβλία μου μου κάνουν καλύτερη παρέα από τους χ άσχετους που θα βρεθούμε μαζί και θα μου ζαλίσουν τον έρωτα με τη γκρίνια τους (βλέπε προηγούμενο ποστ). Τα φιλαράκια είναι άλλο προφανώς. Και μαλακίες να λέμε, και την πιο ανούσια συζήτηση να κάνουμε, καλά είναι. Ναι, μερικά χρονάκια πρίν όταν ήμουν νέος,ωραίος και ανεξάρτητος (ώπα μάγκα πάρτο αλλιώς, θα σκίσεις το καλτσόν και ειναι και Μπελίντα,αυτό που ανεβάζει τους γλουτούς), με ενοχλούσε η μοναξιά.Και γκρίνιαζα ασύστολα στους κολλητούς. Μετά άλλαξα. Γιατί είδα πολύ συμβιβασμό γύρω μου και πολλούς ανθρώπους να κάνουν παραχωρήσεις απο τον εαυτό τους, ΣΟΒΑΡΕΣ παραχωρήσεις, γιατί φοβόντουσαν να είναι μονοι στο σπίτι τους. Και είπα οχι παίδες,εγώ ΕΤΣΙ δεν θα γίνω. Στα 4 τοιχαλάκια μπορείς να κάνεις άπειρα πράγματα : Να διαβάσεις, να αράξεις, να παίξεις την κιθαριά σου, να γράψεις, να συγκεντρωθείς, να κάνεις τα σχέδιά σου και να προγραμματίσεις την πορεία σου.Να ακούσεις τις μουσικάρες σου,να αράξεις στην καναπεδιά αρχοντικά και να πιείς την κρασάρα σου χαζεύοντας τελείως κοιτώντας την φλόγα απο κανα κερί.Να αδειάσεις την ψυχή σου και το μυαλό σου από όλη την κούραση της μέρας/του μήνα κλπ. Να σκεφτείς τι σε ενοχλεί για να το αλλάξεις και τι σε φτιάχνει για να το κρατήσεις. Ακόμα και το να μην κάνεις απολύτως τίποτα και να πιάσεις τα ταβάνια να τα χαζεύεις, χαλαρωτικό είναι..(εκτός άμα το κάνεις όλη μέρα,οπότε έχουμε πρόβλημα,γιατι τοτε εισαι βόδι όχι άνθρωπος)..Μπορείς να γίνεις δημιουργικός με ένα εκατομμύριο τρόπους,να αυτοψυχολογηθείς και να αυτοχαρείς,να αυτολυπηθείς,να ψαχτείς .Αρκεί να μην το φοβάσαι.Και γιατί να το φοβάσαι άλλωστε. Ναι οι ανασφάλειές σου θα σου την πέσουν χοντρά όταν είσαι μόνος σου,αλλά άμα δεν στην πέσουν πως θα τις αντιμετωπίσεις?με ευχολόγια?..Αφού μόνο να κερδίσεις έχεις. Μάλλον δηλαδή... Έτσι και αλλιώς όπως φημολογείται, την μοναξιά τη νοιώθουν οι περισσότεροι όταν βρίσκονται με κόσμο.. Ναι μένω μόνος μου πολλές ώρες, αλλα μοναχός μου δεν είμαι ποτέ :) Όταν κάποια φορά είχα μια αντίστοιχη κουβέντα με μια πρώην γκόμενα ενός πρωην φίλου που σπούδαζε ψυχολογία και την είχε δει κάπως απο το 4ο εξάμηνο, άρχισε να μου λέει πως είμαι αγοραφοβικός, πως φοβάμαι την επαφή με κόσμο, την οποιαδήποτε δέσμευση, είτε φιλική, είτε ερωτική και κάτι τέτοια. Πάλι καλά που δεν με ρώτησε αν με βίασε κανας έβδομος θείος στο χωράφι με τα μούσμουλα οταν ήμουν 5 χρονών..Μετά όταν με είδε πως λειτουργούσα μέσα στον πολύ κόσμο άλλαξε γνώμη. Και δεν ήξερε τι συμπέρασμα να βγάλει. Οχι καλή μου, αγοραφοβικός δεν είμαι. Αλλά δεν είμαι ούτε και "μοναχοφοβικός" (τςς έβγαλα και δικό μου όρο). Αυτό είναι όλο. :)

Πωπω γκρίνιααα

Έχω βαρεθεί να βλέπω γύρω μου ανθρώπους να γκρινιάζουν. Μιλάμε για πολύ γκρίνια. Είτε απροκάλυπτη, είτε καλυμένη από ένα ή περισσότερα στρώματα φιλοσοφίας, ψευτοφιλοσοφίας και αμπελοφιλοσοφίας. Όταν αφαιρέσεις όμως τα περιτυλίγματα, πάλι σε γκρίνια καταλήγεις. ΟΛΟΙ γκρινιάζουν. Ακόμα και εγώ, με αυτό το θέμα, γκρινιάζω για αυτούς που γκρινιάζουν :) Ο ένας για τα λεφτά που είναι λίγα, ο άλλος για τα λάδια που καίει το αυτοκίνητο, η άλλη για τον γκόμενο που της βγήκε σκάρτος και ο άλλος για την γκόμενα που του βγήκε ξεκωλιάρα. Γκρίνια για τη δουλειά, γκρίνια για τον έρωτα, γκρίνια για το σπίτι, γκρίνια για την έξοδο, γκρίνια για τη μοναξιά ,γκρίνια για την γκρίνια. Η γκρίνια πρέπει να έχει πάρει μορφή επιδημίας πλέον. Δεν τολμάω να ρωτήσω κάποιον τι κάνει γιατι ξέρω οτι στο 80% των περιπτώσεων θα με κοιτάξει με βλέμα τεθλιμμένο-κηδεία-μνημόσυνο και θα αρχίσει να μου αραδιάζει τα άπειρα προβλήματά του, τα περισσότερα από τα οποία ανάγονται στη σφαίρα της αυτοϊκανοποίησης. Και ειδικά πολύ νέα άτομα. Τα απίστευτα μίζερα πράγματα τα έχω ακούσει από ανθρώπους που πρέπει να είναι εξ ορισμού καραισιόδοξοι και μέσα στην τρελλή χαρά. Κάτι 20 χρονα που τα πνίγουν τα σκατά της κοινωνίας, η αποξένωση και η μοναξιά του ανθρώπου, η μακαρονάδα που λάσπωσε και το απαυτό της Χάϊδως.. ΞΕΚΟΛΛΑΤΕ ΡΕ! Ναι, μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά όλοι έχουν τα προβλήματά τους. Και σε όλους τα δικά τους προβλήματα φαίνονται τα σημαντικότερα, τα πλέον ανυπέρβλητα και τα χρήζοντα άμεσης και σοβαρής αντιμετώπισης από όλο τον κόσμο, ακόμα και απο τον χ τυχάρπαστο συνδαιτημόνα/συνομιλητή σε κάποιο Σαββατιάτικο τραπέζωμα. Σιχαίνομαι τους ανθρώπους που βγαίνουν έξω για ούζα και κρασιά κάτω από έναν υπέροχο ήλιο, δίπλα σε μια μυρωδάτη θάλασσα (μυρωδάτη λέμε..όχι Σαρωνικό..ούτε Θερμαϊκό) και αρχίζουν τη μίρλα! ΕΛΕΟΣ. Μπορεί να μην είμαι ο πλέον αισιόδοξος άνθρωπος (κυνικό θα με χαρακτήριζα κυρίως ,αλλά μπορεί να λέω και μαλακίες..) αλλά το έχω αρχή, όταν στο τραπέζι παίζει κρασί να μην γκρινιάζω! Ειδικά για γκομενοαισθηματικοερωτικά. Παπαπαπα τι πρήξιμο είναι αυτό. Έχω γνωρίσει άτομα που μάλλον έχουν μάστερ, μην πω και διδακτορικό στον κατακερματισμό γεννητικών οργάνων. Ατέλειωτες δακρύβρεχτες ιστορίες για τον χ γκόμενο ή την ψ γκόμενα που έκανε αυτό και κείνο και το άλλο, και στο τέλος "Εσύ τι νομίζεις?τι εννοεί,τι θέλει?" ..Η απάντηση είναι σαφής, άμεση και ειλικρινής : "Σε κοροϊδεύει" . Και ενώ μια ώρα μου τα έχουν κάνει μετεωρολογικά μπαλόνια ιστορώντας τραγικές καταστάσεις ερωτικού εξευτελισμού, μόλις το ακούνε εκπλήσσονται και από πάνω. Γουρλώνουν κάτι μάτια νααααα σαν πιατάκια του καφέ και ξεροκαταπίνουν. "Γιατί είσαι τόσο σκληρός?" .. "ΕΓΩ ρε είμαι σκληρός?Αυτός/αυτή που σε έχει βάλει κάτω και σου έχει αλλάξει τον αδόξαστο στο δούλεμα, και μετά έρχεσαι εσύ και μας %$$#@ την ψυχολογία με τη μίρλα σου, δεν είναι σκληρός?" " Ναι αλλά ,έτσι χύμα μου το λες?" ........ Όχι το χω και συσκευασμένο αλλά το χύμα είναι πιο φτηνό. Θέατρο του παραλόγου εντελώς. Περιμένοντας τον Γκοντό και την Φαλακρή τραγουδίστρια ,γκρινιάζουμε στην αιωνιότητα, απλά για να γκρινιάζουμε, χωρίς να έχουμε προφανή σκοπό να ξεφύγουμε απο την κατάσταση που μας προκαλεί το παραλήρημα γκρίνιας. Ολοι ψάχνουν το τέλειο. Σε όλες τις καταστάσεις. Και εκεί διαφωνώ σε δύο καίρια σημεία : α.Ποιος σου είπε ρε ζωντόβολο (ζουντούβουλου) ότι αξίζεις το τέλειο ,να σου χ.. την τελειότητά σου δηλαδή, και β. Τί ακριβώς είναι το τέλειο και αν υπάρχει να μου το πείτε και μενα να δω τι θα κάνω με τη ζωή μου. Το τέλειο για τους γκρινιάρηδες απο ό,τι έχω καταλάβει είναι μια ιδεατή κατάσταση σε οποιαδήποτε έκφανση της ζωής τους , την οποία δεν μπορούν με τίποτα να φτάσουν, ούτε πρόκειται, και ενώ το γνωρίζουν ,προσποιούνται τεράστια έκπληξη όταν τους λες οτι δεν υπάρχει τέλειο, τουλάχιστον αντικειμενικά (αν και τι είναι αντικειμενικό, παρά η υποκειμενικότητα των περισσότερων-κλεμμένο αυτό,κάπου το διάβασα), πέφτουν από τα ροζ σύννεφα της πνευματικής ραστώνης τους. Ουαου ένα πράμα.. αλλά μετά πάλι πέρα βρέχει και γκρίνια στη γκρίνια. Σε όλη αυτή τη γκρίνια εγώ ένα έχω να πω : Μη μου τους κύκλους τάραττε, βαριέμαι να αντιμετωπίζω καθημερινή μίρλα. Πηγαίντε γκρινιάχτε παραπέρα που μπορεί και να ακούσετε πράγματα που σας αρέσουν . Πάλι με έπιασε η γκρίνια.. σταματάω..

Politicaly correct προστυχιά

Το πα χτες, δεν το πα? Ποιό? Τι ποιό? Ότι θα δημοσιεύσω πολιτικά ορθές εκδόσεις των προστυχιών που λέτε άνδρες και γυναίκες όταν βγάζετε τα μάτια σας, αλλά και πρίν και μετά. Αφορμή ήταν ο Ζαμπούνης, ναι αυτός ο κρυόκωλος bon-viveur ψευτοαριστοκράτης που κάθε φορά που τον βλέπουμε στην τηλεόραση με το ζόρι μας κρατάνε για να μην τη σπάσουμε. Δεν θα γράψω τίποτα άλλο για τον Ζαμπούνη, σε αυτόν πρέπει να αφιερώσουμε ολόκληρο θέμα. Και περνάμε στο ψητό ,χωρίς πολλές πολλές σάλτσες, για να μας διαβάζει και ο vague και να μην μας γκρινιάζει για τα μάτια του (Τόσα λεφτά βγάζεις, πάρε ένα ζευγάρι γυαλιά!) Πολιτικά Ορθές Εκφράσεις πρίν,μετά και κατά τη διάρκεια του σεξ (απο τούδε και στο εξής : συνουσία) Πριν: Μάνα μου, τι κωλάρα είναι αυτή! Έλα να σου δείξω τι εστί βερύκοκο (ίσα ρε αγρότη) Μετά : Ω καλλίπυγε μήτερ! Έλθετε προς εμέ ,ίνα σας επιδείξω την μεστή γεύση του καρπού της βερυκοκιάς Πρίν : Α στο διάολο ρε μαλάκα ,που θα μου πείς εμένα για τον κώλο μου (αλλά ευχαριστώ) Μετά : Ερυθριώ ωραίε μου νέε, δεν νομίζω πως αξίζω τέτοιους επαίνους γαρ. Πρίν : Έλα μωρό μου να σε βάλω κάτω να αναστενάξουν οι σωμιέδες λέμε (εσύ και ο Ηρακλής λέμε) Μετά : Ω ! ωραιοτάτη νεαρά, όνειρο ανοιξιάτικο, επιθυμώ σφόδρα όπως πλαγιάσωμεν μαζί Πρίν: Εγώ σου κάθομαι, εσύ έχεις τα κότσια να τα βγάλεις πέρα μαζί μου?(τςς να και η Ζήνα) Μετά: Σεμνό μου παλλικάρι, και εγώ επιθυμώ το αυτό, μα ξέρεις είμαι άβγαλτη και ανέγγιχτη Πρίν: Έλα και γλύψε το ερωτικό μου ματσούκι (τι να πει κανεις..) Μετά: Δεσποινίς παρακαλώ όπως περιποιηθείτε μετά της γλώσσης σας την ευαίσθητη περιοχή του φαλλού μου. Πρίν: Πιάσε τοίχο θα σπρώξω (ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑ) Μετά: Στήριξον εαυτόν επί του τοιχίου, ίνα ωθήσω επιθυμώ Πρίν: Πάρτα μωρή άρρωστη (Γιατρέ μου..) Μετά: Λαβέ ταύτα ανεγκέφαλη νοσούσα Πρίν: Σκίσε με άντρακλά μου,τσολιά μου (40 παλλικάρια απο τη Λε..) Μετά: Διέρρηξόν με αρρενωπέ μου εύζωνα Πρίν: Τί σου κάνω μάνα μου? (έλα τωρα που δεν ξέρεις..) Μετά: Τι ποιώ εις σε μήτερ? Πρίν: Τι μου κάνεις παίδαρε? (ούτε συ ξέρεις? άιντε καλά..) Μετά: Τι ποιείς εις εμέ τέκνον μέγιστον? Πρίν: Πέσε στα 4 και κάνε την προσευχή σου (ποιος είσαι ρε μεγάλε,ο παπάς της ενορίας?) Μετά: Παρακαλώ όπως εις στάσην επί των τεσσάρων εβολέψου και παράλληλα ψάλλε το πάτερη ημών Πρίν: Αυτός ο κώλος είναι δικός σου! Πάρτον Αντρούτσο μου (και που να τον πάω?) Μετά: Τα οπίσθιά μου σου ανήκουν όμορφο παλλικάρι . Σε παρακαλώ, να εισαι ευγενικός μαζί τους Πρίν: Τί είσαι? Είσαι το πουτανάκι μου? ε?ε? πες μου τι είσαι... (τι να ναι η κακομοίρα ρε που άνοιξες και κουβέντα) Μετά: Αναρωτιέμαι νεράιδα μου, τι ει? εί η προσωπική μου εταίρα ή μάλλον κάτι άλλο?πες μου παρακαλώ πολύ (εδώ ήθελα να βάλω την προστακτική του αρχαίου φημί,αλλά ρε διάολε δεν τη θυμάμαι...) (φω φης φη,..πως διαολο..) Πρίν: Στα φέρνω μωρή ξεκωλιάρα !!! (καλά, αλλά μην αργείς γιατι περιμένουν και άλλοι) Μετά: Γκουχ, συγνώμη αλλά έχω την εντύπωση πως επίκειται ο οργασμός μου Πρίν: Και εγώ αγόραρε, πάρτα πάρτα πάρτα (φέρτα φέρτα φέρτα) Μετά: Αχ ντρέπομαι μόνο και στη σκέψη πως μάλλον κα ιεγώ φτάνω εις οργασμόν Πρίν: Πωπω τι πήδουλος ήταν αυτός, φέρε τσιγάρο μωρή χαμούρα(αυτός ο ρομαντισμός με τσακίζει,αλήθεια) Μετά: Δεσποινίς σας αγαπώ. Η συνουσία μαζί σας ήτο ένα όνειρο. Παρακαλώ όπως μου προσφέρετε σιγαρέτον Πρίν: Καλά ,μας έχουν πηδήξει και καλύτερα, αλλά τέσπα,για μια φορά καλός ήσουν, τοσοδούλη..χιχιχι πάρε και τα βρωμοτσιγάρα σου Μετά: Και εγώ γυμνασμένε εραστή μου. Επιθυμώ όπως ξυπνώ κάθε μέρα μέσα στην θερμή σου αγκαλιά. Πιες από το μέλι των χειλιών μου.. Λαβέ και τούτο το σιγαρέττο Αυτά προς το παρόν. Άμα σκεφτώ και άλλα θα συμπληρώσω.Προτάσεις δεκτές

Χοληστερίνη #2 - η επιστροφή

Την Κυριακή του Πάσχα λιώσαμε στο φαϊ. Αρνιά, κοκορέτσια, τζατζίκια, πατάτες στον ξυλόφουρνο και άλλα τινά. Μετά πέσαμε σε λήθαργο και ξυπνήσαμε το βράδυ. Τελεία. Αφιερωμένο στον vague που ολο μου γκρινιάζει οτι γράφω μεγάλα post :P

Και η χοληστερίνη τελικιάζει

Οι διακοπές του Πάσχατος, ή Πάσχα ή Πεσάχ ή κατά προτίμηση μου, οι διακοπές των Ανθεστηρίων είναι από τις αγαπημένες μου. Αν και από τότε που έπαψα να ανήκω στο επαναστατικό κίνημα του φοιτητόκοσμου που επί 15 μέρες ξυνόμασταν και μπυροπίναμε με διπλή όρεξη από ό,τι στις κανονικές εκτός εορτών μέρες, έχουν μειωθεί οι μέρες των διακοπών, έχουν αυξηθεί οι άσπρες τρίχες και τα maalox μετά το φαί, εξακολουθώ να λατρεύω αυτή την ανοιξιάτικη γιορτή. Γιατί ξεκοιλιαζόμαστε στο φαγητό καθημερινά . Νηστεία? αχεμ,ναι κοίτα μερικά ποστ παρακάτω και θα καταλάβεις. Η εορταστική αυτή περίοδος έχει ως θέμα την αναγέννηση, την Ζωή (όχι αυτή τη Ζωή μπούφο, την άλλη..). Οπότε και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γιορτάζοντας τη Ζωή πρέπει να πεθάνω στην πείνα. Έτσι εορτάζωμεν τη Ζωή, πίνοντας ουζάκια,τσιπουράκια,μπυρίτσες και τρώγοντας εκλεκτά εδέσματα σε μεγαλες ποσότητες. Κατά την διάρκεια αυτού του εορτασμού της Ζωής, και ερχόμενοι στο κέφι, στο τσακίρ κέφι θα έλεγε κανείς, αρχίζουμε να παρατηρούμε και άλλα πράγματα που κάνουν την Ζωή μας όμορφη , όπως τα λυγερόκορμα κοριτσούδια (κοριτσούδια = απο 18 μεχρι 22. Μετά γερνάνε :P) τα οποία άκουσαν το πρόσταγμα του Υμέναιου και βγήκαν στους δρόμους φορώντας αραχνοϋφαντα παντελονάκια που δεν αφήνουν στην φαντασία μας καμιά λεπτομέρεια της ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσας ανατομίας τους .Που και που τις σχολιάζωμεν καταλλήλως ,απευθύνοντας προς αυτές κολακευτικά σχόλια όπως "Τι σου κάνω μάνα μου" "Ένα και να καίει" "ΑΝΑΣΤΑΣΗ!" "Μαλάμω τα κουμπούρια σου" "Τι μεζές είν αυτός" "Πααπαπαπαπαπαπαπα" "ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ" "Παιδάκι μου συ" και λοιπά πρόστυχα αηδιαστικά και σωβινιστικά σχόλια για τα σμιλεμένα τους κορμιά, που απ έξω τους τα κοροιδεύουν αλλά από μέσα τους τα γουστάρουν :P. Μετά τον μεσημεριανό μεζέ, πάμε σπίτι να ταβλιάσουμε μέχρι να έρθει η ώρα για τον βραδυνό μεζέ και τα μεταμεσονύκτια ξύδια. Όλοι αναρωτιούνται πως διάολο καταφέρνω να βρώ τραπέζι μετά τον Επιτάφιο κάθε Μεγάλη Παρασκευή (δεν ξέρω αν συμβαίνει παντού, πάντως στην ταπεινή και καταφρονεμένη παραλιακή πόλη που εγεννήθην και ανετράφην,κάθε Μεγαλη Παρασκευή μετά τον Επιτάφιο, γίνεται λαϊκό προσκύνημα στα φαγάδικα) . Η απάντηση είναι πολύ απλή και απορώ πως δεν με έχουν πιάσει ακόμα : ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ. Δεν χάνω χρόνο με περιττές λεπτομέρειες αφού η περιφορά του Επιταφίου είναι πολύ θλιβερό γεγονός για μένα μια που ο σκοπός της είναι να δείξουμε και να σχολιάσουμε ό,τι φοράνε οι γειτόνοι και βου) να βρούμε καναν γαμπρό για τις θεούσες με τις μάλλινες φούστες που φοβούνται πως θα μείνουν στο ράφι (ποιο ράφι καλή μου,στο υπόγειο θα σε κλείσουν να μη σε βλέπει κοσμος.Στο ράφι φαίνεσαι) Την ώρα που οι άλλοι κρατάνε τα κεράκια τους και φαντασιώνονται τα μύδια μετά,εγώ ήδη είμαι στο πρώτο τσίπουρο. Και η χοληστερίνη αρχίζει και ανεβαίνει. 138.8 139.9 και βάλε άλλο ένα . Ναι και μύδια τηγανητά. Ναι ρε και χταπόδι, και καβουρόψυχα φυσικά .Ε καλά,που πας χωρίς γαύρο.Και καλαμάρι.Και ξανά μύδια. Και τυροκαυτερές.Και παστό γαύρο.Και και και και και... Και ωχ μάνα μου τουμπάνιασα πάλι. Ρε οι αλήτες τρώγανε λες και είχανε να φάνε απο την κατοχή. Αλλά αυτοί νηστεύανε . Τελικά η νηστεία τον φέρνει τον άνθρωπο στα όρια της εξαθλίωσης. Πέσανε οι κολλητοί πάνω στο καλαμάρι λες και ήταν μπον φιλέ.Ενώ εγώ .. ΚΥΡΙΟΣ.... τελικά γίναμε τόσο κομμάτια με τα τσίπουρα (νομίζω μέτρησα 42 μπουκαλάκια αλλά παίζει να ήταν λιγότερα) που κλάμπινγκ δεν ακολούθησε .Πάει γεράσαμε. Και περνάμε στο Μεγάλο Σάββατο. Οι άλλοι σηκωνόντουσαν πρωί πρωί να πάνε να κοινωνήσουν (δεν ξέρω αν θυμήθηκαν να πάρουν κουταλάκια από το σπίτι όπως τους είπα),εγώ ξεράθηκα και ξύπνησα με τον ήλιο ντάλα μεσημέρι. Μετά τον πατροπαράδοτο καφέ στο λιμάνι, και αφού χτύπησε το κινητό μου και ακούστηκε η ρομαντική φωνή του πατέρα μου "ΕΓΩ ΤΟ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΘΑ ΤΟ ΦΤΙΑΞΩ? ΕΛΑ ΠΑΝΩΩΩΩΩ" ,πήγα σπίτι και βοήθησα στο πέρασμα του αρνιού στη σούβλα, και στο τύλιγμα του κοκορετσιού. Παρένθεση : Αν ακούσετε διάλογο μεταξύ αντρών την ώρα που σουβλίζουν αρνί χωρίς να έχετε εικόνα, θα γελάτε 2 μέρες . Πχ : - Άνοιξέ του τα πόδια - Σπρώξε να μπεί καλά. -Πιο βαθιά ρε! Δεν μπήκε μέσα -Βγήκε από το κεφάλι? -Ρίξε μια τελευταία σπρωξιά .Έσκασε μύτη. -Τώρα σφίχτου τα πόδια και φέρε το σύρμα ..τα σχόλια δικά σας.. Όλα αυτά μου άνοιξαν την όρεξη οπότε και το βράδυ αφού έφαγα γρήγορα γρήγορα την παραδοσιακή μαγειρίτσα ,έπεσα πάνω στα μπριζολίδια και τις γαρδούμπες. Είχε προηγηθεί ένας μέγκα τσακωμός με κωλοπαίδια που θεωρούσαν αστείο να πετάνε δυναμιτάκια κάτω απο τα αυτοκίνητά μας οπότε και αυτό μας έκανε να πεινάσουμε περισσότερο. Μετά τρέξαμε στα τοπικά κλαμπ να νυφοπαζαριαστούμε. (Εγώ δηλαδή ,γιατί όλοι οι υπόλοιποι είναι παντρεμένοι/αρραβωνιασμένοι κλπ κλπ οπότε δεν κοιτάνε αριστερά δεξιά :) ποσο τους λυπάμαι). Τα ποτά ήταν ΧΑΛΙΑ. Πετρέλαια, βαρβολίνες και απόνερα από το πλύσιμο των ποδαριών του μαγαζάτορα. Ευτυχώς που δεν είχα πάρει αυτοκίνητο γιατί ακόμα θα ψάχναν να βρούν το κουφάρι μου.. Άκουσε όλο το εορτολόγιο ο Κοντός (έτσι λέγεται αυτός που το χει το μαγαζί). Οικονομία λόγου ρε... η συνέχεια στο επόμενο.. Η τελική μάχη με την Χοληστερίνη την Κυριακή του Πάσχατος!

Και ,τι κάνεις σήμερα?

Διάθεση : Νυσταγμένη προς το παρόν, αλλά προβλέπονται παιχνιδιάρικα σύννεφα και βροχή καλής διάθεσης. Όλα καλά όλα ανθηρά και λοιπά.. Τι ακούμε λέει? Πάλι Yngwie Malmsteen - Toccata and Fugue,Cavalino Rampante, Francisco Tarrega-Capriccio Arabe,Heitor Villa Lobos-Prelude in Em,Metallica-Some kind of monster,Motorhead-Killed by death,Theater of Tragedy-Venus,Leaves Eyes-Norwegian Lovesong,Iron Maiden - Hallowed be thy name (να μαστε και μέσα στο κλίμα των ημερών) Από φαϊ?: Τυροκαυτερή ( 2 1/2πιπεριές μέσα -κόλαση-και μόνο λάδι, ποτέ ξύδια κλπ) , και κατσικάκι κοκκινιστό με ρύζι...μούρλια έγινε.. Πίνουμε πίνουμε ? Μαυροδάφνη Κλάους, Αγιωργήτικο Μπουτάρη και κάτι Warsteiner Καπνίζεις ρε ρεμάλι? Old Holborn κίτρινο, Rizla πράσινα μέχρι να ξαναγυρίσω στον Van Nelle μου.. Και τί σκέφτεσαι? Ότι βαριέμαι αύριο να κάνω για 1000στή φορά τους τελευταίους 3 μηνες τη διαδρομή Πάτρα-Αθήνα. Διαβάζεις καθόλου? Διαβάζω και πάλι το Eartsea quartet της LeGuin (δεν έχω φέρει ακομα πολλά βιβλία στην Πάτρα,θα στοκάρω τώρα), καθώς και συνεχιζουμε κανονικά με Image processing, Matlab, ιατρικά περί σπινθηρογραφήματος και στα διαλείμματα βλεφαριάζω και τον αγαπημένο μου Κέλσο ,λόγω των ημερών :) Γράφεις τίποτα ?Ασκήσεις στο Matlab, κάτι στίχους απο δω και απο κεί, ασκήσεις πεζών, και b-log Παίζεις? Ναι ,ξαναέπιασα την κιθάρα μου (μια Alhambra 3c) η οποία κακομοίρα μετά απο 18 χρόνια χρήσης έχει σκεβρώσει και πρέπει να την πάω σε μάστορα να την φέρει στα ισα της.Ααααχ η κιθαρούλα μου..ποσα χρόνια...Πάντως για άνθρωπο που τα χει παρατήσει , το Sons de Carhoes και κάτι πρελούδια του Lobos, καλά τα έβγαλα. Αλλά το Asturias και το Recuerdos de l'Alhambra τα ξέχασα. Θα ξαναασχοληθώ σοβαρά πάντως, μου το υπόσχομαι. Πικάντικες λεπτομέρειες ΔΕΝ έχει :P

Οι γυναίκες του σήμερα

Το παρακάτω κειμενάκι ίσως σας είχε έρθει κάποια στιγμή στο mailbox σας. Το δημοσιεύω εδώ πέρα που έχω βάλει και some rights reserved γιατί εγώ το είχα γράψει κάποια στιγμή σε ένα forum ,ως απάντηση στη γκρίνια μιας κοπελιάς για τους άντρες.Το κείμενο γράφτηκε τον Οκτώβρη του 2003 .Από τότε έχω ανακαλύψει και άλλα είδη βέβαια, αλλά βαριέμαι να γράφω τώρα.. :) Πάρτε να χετε

Πρίν ξεκινήσω το χώσιμο,να πώ πως όλες οι παρακάτω περιπτώσεις προέρχονται αποκλειστικά και μόνο απο προσωπικές εμπειρίες,και όχι "το άκουσα απο τον χ ψ ζ τριτοξάδερφο του μπατζανάκη ενός φίλου που είχα στο δημοτικό".Επίσης ναι,θα υπερβάλλω λίγο :) Τέλος,επειδή μπορεί να παρεξηγηθώ κιόλας,όχι δεν είμαι καθόλου μισογύνης,ούτε τόσο πικραμένος όσο φανεί (τώρα πιά μεγάλωσα για να εκπλήσσομαι από τέτοιες καταστάσεις).Και ξεκινάμε:

Οι τύποι των γυναικών που έχω συναντήσει : (ηλικιακό δείγμα απο 18-26..με πιο μεγάλη δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα,οπότε δεν ξέρω.Περίοδος έρευνας: 1995-σήμερα)

α.Κορίτσι "απο σπίτι".Ειναι σοβαρή.Ξέρει τι ζητάει.Δεν γουστάρει αρπαχτές και σαβουροπηδήματα.Τα είχε (πριν σε γνωρίσει) με 30αρη,γόνο πλούσιας οικογένειας που την σαβουροπήδαγε και την άφηνε να γυρίσει με ταξί σπίτι.Είναι απογοητευμένη και ζητάει έναν φίλο (ΘΥΜΑ,ναι εσύ εισαι αυτός) ,αλλά ίσως όχι μονο φίλο.Την ερωτεύεσαι σφόδρα.Τα δίνεις όλα.Είσαι φοιτητής και δουλεύεις σε 2 δουλειές για να την βγάζεις έξω,γιατί δεν γουστάρεις να τρώς απο τα έτοιμα.(μαλάκα...).Αυτή ξεκινάει το παιχνίδι "δώσε μου λίγο χρόνο" .Κάνεις υπομονή γιατί εισαι ένας ρομαντικός βλάκας.Εν τω μεταξύ,έχεις κάνει πλούσιο τον ανθοπώλη γιατί στην κιουρία αρέσουν τα κόκκινα τριαντάφυλλα,και έχεις μάθει να μαγειρεύεις γαλλικά,ιταλικά και κινέζικα μπάς και την εντυπωσιάσεις λίγο παραπάνω.Το αποτέλεσμα μετά απο 3 μήνες στενότατης πολιορκίας είναι "συγνώμη ,είσαι μικρός και αδημιούργητος ακόμα" .Κλάψε τώρα μαλάκα γιατί έπεσες στο πουτανάκι που ήθελε ίσα ίσα λίγο στήριγμα και αυτοεπιβεβαίωση,και μόλις έστρωσε,άρχισε πάλι να κυνηγάει τα πολλά λεφτά...

β.Η "παρθένα αλλα..." : Ειναι μικρή,συνήθως πρωτοετής,αλλά μπορεί και λίγο μεγαλύτερη.Παίζει με όλο τον κόσμο.Και με σένα.Την γουστάρεις,και της το λές.Ανταποκρίνεται αμέσως.Αχ και που να ξερες..Μετά τα 2-3 πρώτα ωραιότατα ρομαντικότατα ραντεβού,έχεις χαλαρώσει και έχεις ξεγελαστεί πως όλα πάνε καλά.Και νομίζεις πως βρήκες κάτι καλό,να αράξεις ρε αδερφέ.Να γουστάρεις που ξυπνάς το πρωί και βλέπεις δίπλα σου ένα όμορφο χαμογελο.Α ρε βούρδουλα που θες..Ερχεται και η ώρα να "πάμε σπίτι".Ετοιμάζεσαι ψυχολογικά,γιατί είσαι βλάκας και έχεις συνηθίσει όταν μια γυναίκα σου λέει να κοιμηθείτε μαζί,να εννοεί να κοιμηθείτε "μετα".Σε πάει σπίτι.Σε βάζει κάτω και σε κάνει turbo diesel.Και σταματάει.Γιατί?"Αχ γιατί δεν μπορώ,δεν κάνει,δεν το έχω ξανακάνει"."Και μωρή βλαμμένη,αφού δεν θες να ψήσεις μπριζόλες,φωτιά γιατί ανάβεις???" .Αυτό γίνεται 2-3-4 φορές,οπότε αγανακτείς κάθε φορά πάνω στο καλό να σε διώχνει και απο πάνω,και την στέλνεις.Και μετά γίνεσαι και ο μαλάκας της υπόθεσης γιατί ήθελες και καλούα μόνο να πηδήξεις.Συγνώμη που έχω συνηθίσει να κάνω έρωτα με την εκάστοτε κοπέλα μου δηλαδή..μετά μαθαίνεις πως το έχει ως hobby αυτό το σκηνικό και πως πολύ γελάει με τις φίλες της μετά..αλλά ,όλα αργά τα μαθαίνεις ,καλά να πάθεις..

γ.Η "δεν θέλω να σε πληγώσω" :Καλές κοπέλες,πολύ καλές,και με κάλλιστες προθέσεις.Κάνουν ένα λάθος όμως:Για να μην σε πληγώσουν ποτέ δεν μιλάνε στα ίσα και καταλήγουν να σε κάνουν χειρότερα χάλια στο τέλος.Γιατι?Γιατί δεν λένε απο την αρχή "ξέρεις,δεν γίνεται τιποτα",επειδή νομίζουν πως έτσι θα σε καταστρέψουν.Λάθος.Σε παιδεύουν απο δώ και απο κεί,κερδίζουν και καλά χρόνο,να στο φέρουν σιγά σιγά ,αλλά στο τέλος και σε πληγώνουν και -ω τι πρωτοτυπια- βγαίνεις και ο μαλάκας..΄Να λέτε αυτό που θέλετε απο την πρώτη στιγμή.Θα στεναχωρηθούμε λιγότερο

δ.Η "ψάχνω για σάκο του μποξ" : Πληγωμένη,αγανακτισμένη απο τον προηγούμενο μαλάκα που την πήδηξε και την παράτησε.Και για αυτό πρέπει να πληρώσω εγώ! Εγώ?Τι φταίω εγώ? "Φταίς,και εσύ άντρας είσαι" ..χμμ..επειδή δηλαδή είμαι και εγώ τσουτσουνοφόρος,πρέπει να μου %#@%@# την ψυχολογία,ασχέτως αν φερθώ καλά η όχι..μααααααααστα...

ε.Το κλασσικό "ξεκωλο" . Παραδόξως αυτές είναι πολλές φορές οι πιό ξηγημένες.Φαίνεται και ξέρεις τι θέλουν απο τήν αρχή.Τίποτα σοβαρό,τίποτα μόνιμο,λίγο λούσσο,λίγο έξω και λιγη μούρη,μια περιπετειούλα.Μεσα και εγώ,αρκεί να το ξέρω απο την αρχή..Και το πιο παράδοξο,άμα της φερθείς όπως στις άλλες,καλά δηλαδή,και δεν την έχεις στο στυλάκι "ξέκωλο είσαι,σε έχω και εγώ για τα βασικά",μπορεί και να ανταποδώσει το σεβασμό και να φάει και κανά κόλλημα μαζί σου..Και να προσπαθεί και να "βελτιωθεί" -χωρίς να απαιτήσεις τίποτα φυσικά- για να "μπορεί να στέκεται μαζί σου".

Την αττάκα αυτή την έχω ακούσει αυτούσια,και συγκινήθηκα εντονως μπορώ να πώ…..γιατί δεν το περίμενα..κακώς δεν το περίμενα,ήταν απίστευτα ξηγημένο άτομο.

στ.Η "εεεγώ δεν έχω απαιτήσεις αλλά..." ..Αλλά θες ένα συνδυασμό του Superman,του Αριστοτέλη Ωνάση(απο λεφτά),του Παπακαλιάτη(απο στυλάκι),του Τσιλιχρίστου(απο γνωριμίες) και πάει λέγοντας.Το κακό είναι και αυτή δεν σε στέλνει με τη μία,να ξέρεις που πάς ρε αδερφέ..Θα σε παιδέψει γιατί βαριέται τη ζωή της και γιατί φυσικά δεν έχει βρει αυτό που θέλει.Γιατί?Γιατί κοπέλα μου τα μεταξωτά στριγκάκια θέλουν και τον ανάλογο κώλο.Εσύ δηλαδή τι προσφέρεις και ζητάς αυτά?Ναι,ευχαρίστως να «πληρώσω» -ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΦΡΑΓΚΑ ΕΔΩ,μην χώσετε παλι τα γνωστά «αμα νομιζεις πως όλες σε θέλουν μονο για το πορτοφόλι..κλπ κλπ»για Φερράρι.Αλλά να πάρω Φερράρι,όχι Φίατ.

ζ.Η "δεσμευμένη" . Εδώ παίζουμε στα σοβαρά.Είναι δεσμευμένη(και όταν λέω δεσμευμένη δεν εννοώ 3 μήνες..εννοω >4 χρόνια),αλλά εσύ δεν το ξέρεις απο την αρχή.Το μαθαίνεις αφού τελεστεί το έγκλημα.Και επειδή είσαι και τίμιο παιδί,σε πιάνουν και τύψεις."Ωχ που πάω να μπώ ανάμεσα σε ζευγάρι" κλπ κλπ.Σου πουλάει τρελλό έρωτα γιατί είναι σκασμένη απο την πολύχρονη σχέση.Και επειδή είναι και ψιλομεγάλη,σκέφτεται και για ρύζια,κουφέτα κλπ και έχει τρομοκρατηθεί λίγο.Και εκεί που έχεις καψουρευτεί και σύ και λές "δεν πα να γ... όλα,εγώ θα κάνω αυτό που λέει η καρδούλα μου..και απο ό,τι φαίνεται θα τον χωρίσει "..τσουυυυυυυπ μένεις πάλι παρέα με τους τοίχους,γιατί της κυρίας της πέρασε το άγχος και θα γυρίσει στη σιγουριά.Και μετά σου στέλνει και sms του στύλ "θέλω να είσαι καλά..λυπάμαι αλλά δεν γινοταν αλλιώς" κλπ κλπ..οξωωω

η.η "Φιλη" . "Σε θέλω για φίλο.Σε θέλω για να ακούς τα ζόρια μου.Σε αγαπάω,σε εκτιμάω,είσαι καλός χρυσός/διαμαντένιος/πλατινενιος,αλλά σε έχω μόνο για να σου λέω πως με πήδηξε ο άχρηστος και με έστειλε.Ξέρω πως είσαι καψούρης μαζί μου και πως σε καταστρέφω μονο και μονο που με βλέπεις,αλλά έλα μωρέ θα σου περάσει..και κοντά τα χέρια γιατί είπαμε,παραείσαι καλός για μένα" ..δεν σχολιάζω παραπέρα..

και τέλος

θ.Η "ΟΧΙ" ...Τις πάω αυτές τις γυναίκες.Δεν θέλουν και στο λένε με τη μία.Δεν τους κάνω ρε αδερφέ,πώς το λένε..Δεν γουστάρουν.Και ξηγιούνται σπαθί."Ξέρεις,ναι αλλά δεν γίνεται τίποτα,μην ελπίζεις τσάμπα".Να ναι καλά τέτοιες κοπέλες.Ούτε στο περίμενε,ούτε στην εκδίκηση ούτε τίποτα.Στα ίσα.Και άμα σε δούν πως παραζορίζεσαι κόβουν επαφή για να μην σε καταστρέψουν,γιατί σε βλέπουν πως είσαι εντάξει και δεν γουστάρουν να σου κάνουν κακό.Τις πάω και τις γουστάρω..μπράβο τους..

Και επαναλαμβάνω τελειώνοντας για να αποφύγω όσο το δυνατόν περισσότερα μπινελίκια :

1.Δεν είμαι μισογύνης,τις γυναίκες τις λατρεύω και τις χρειάζομαι στη ζωή μου

2.Επ ουδενί δεν περιγράφω εδώ όλες τις γυναίκες του κοσμου τσουβαλιάζοντάς τες σε ηλίθιες κατηγορίες.Το τι μου έχει τύχει ,είναι και δική μου ευθύνη και όχι μονο αυτών που μου έκαναν κακό (ή και καλό)

3.Το κείμενο έχει εκτός από υπερβολή,και χιουμοριστική διάθεση.Παρ όλα αυτά ,αν βγάλετε τις σάλτσες τα συγκεκριμένα σκηνικά μου έχουν τύχει.(Και πάλι καλά να πάθω για τα άσχημα,εγώ έφταιγα)

3.Καλά,θα χώσετε anyway,αλλά τέλος πάντων

ουφ..αυτά πρός το παρόν :)

Βιβλία..πολλά βιβλία

Από μικρός, που με έχανες που με έβρισκες, ήμουν πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι. Ο πατέρας μου είχε απηυδήσει τότε και συνεχίζει και τώρα, όποτε με βλέπει αραχτό σε κρεβάτι ή καναπέ να διαβάζω. "Κουνήσου ρε απο τη θέση σου, σκόνη θα πιάσεις".. Βούδας εγώ. Ποτέ δεν υπήρξα αθλητικός τύπος (μόνο με ποδηλασία ασχολήθηκα κάποια στιγμή) σε σημείο που ο εν λόγω πατέρας για άλλη μια φορά απηυδισμένος αναγκάστηκε από την θέση του προπονητή μπάσκετ να πει στο γιό του "άστο αγόρι μου το μπάσκετ, εσύ είσαι μόνο για βιβλία και κιθάρες". Ήταν μια ύπουλη αλλά σημαντική νίκη που κατάφερα στα 12 μου χρόνια. Ναι ποτέ δεν ήμουν καλός , αλλά τόσο ανάπηρος, ε όχι. Προτιμούσα να κάθομαι και να παίζω μινουετάκια και πρελούδια και μπαλλαντούλες παρά να ιδροκοπάω στα γήπεδα και να ακούω χριστοπαναγίες επειδή δεν σκόραρα. Σε πολλούς αυτό ίσως να ακούγεται gay αλλά οι απόψεις είναι σαν ξέρετε-τι ,όλοι έχουν απο μία. Κόλλημα που λέτε με το διάβασμα. Και σιγά σιγά ,άρχισε να φαίνεται και μια προτίμηση σε συγκεκριμένα είδη. Από τον Ιούλιο Βέρν των πολύ παιδικών χρόνων, από την πίκρα και την σκληράδα, υφασμένη όμως με ρομαντισμό και ευαισθησία του Βενέζη, στις ψαγμένες ιστορίες του Έκο και του Ρόμπινς. Όταν ήταν να δώσω για FCE, η καθηγήτριά μου μου είχε πει να προσπαθήσω να διαβάσω αγγλικά βιβλία. Ακόμα θυμάμαι ποια ήταν τα 2 πρώτα που αγόρασα απο το Bookstall στην Τρικούπη, τέτοια εποχή, 14 χρόνια πρίν : Το "By the pricking of my thumbs" της Christie και μια έκδοση του Macbeth ,στο πρωτότυπο. Ναι το παραδέχομαι πως τον Macbeth δεν κατάφερα να τον διαβάσω παρά μονο όταν πήρα και το Proficiency,αλλά το άλλο της Christie,παρ όλες τις δυσκολίες του άλλαξα τα φώτα. Και απο τότε έφαγα το κόλλημα α.να μην διαβάζω μεταφράσεις β.με την Christie. Σε όλο το γυμνάσιο διάβαζα μανιωδώς για φόνους. Το τρελλο,το αλαφροϊσκιωτο είχε πορωθεί λέμε. Ως θαυμαστής της τετράγωνης λογικής και των παραγωγικών συμπερασμάτων, είχα εντυπωσιαστεί απο την κυρία Christie και ειδικότερα από τον κοντό φαλακρό Βέλγο που τον λέγαν Ηρακλή και που η φαιά ουσία του δούλευε στο φουλ. Η μις Μαρπλ δεν μου άρεσε λογω της κουτσομπολίστικης και γριοκαρακαξίστικης φύσεώς της (λεξιπλάστης ο δικός σου..) Παράλληλα με αυτά,ήρθε η αποκάλυψη..Το καλοκαίρι του 91 στα γενέθλιά μου κάποιος μου έκανε δώρο τον Άρχοντα. Τι "Ποιόν ΄Αρχοντα?" ΙΕΡΟΣΥΛΟΙ! Ουυυυ!! Ένας είναι ο Άρχοντας όπως ένα είναι το Κόμμα! :). Αυτό ήταν. Η καριέρα μου ως αναγνώστης άλλαξε πορεία. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε τέτοια φαντασία, τέτοιον λυρισμό,τέτοιο λεκτικό πλούτο. Οι λέξεις του μπαρμπά-Τόλκιν με ταξίδευαν. Τέτοιο ερέθισμα για την φαντασία και το μυαλό μου, τύφλα να χουν τα χημικά! Αυτό ήταν! Η λογοτεχνία φαντασίας με κέρδισε... Από το 91 και μετά με έχουν ενθουσιάσει πολλοί συγγραφείς, έχω ανακαλύψει πολλά άγνωστα ταλέντα, και έχω διευρύνει και τους ορίζοντές μου ως αναγνώστης, γιατί πρέπει και να μορφωνόμεθα και λίγο.. Και επειδή το Θέμα αυτό ,φαντάζομαι εντελώς αδιάφορο για σας, είναι αφιερωμένο στο τι σκατά διαβάζω γενικότερα και ειδικότερα, θα κάνω εδώ πέρα μια αναφορά σε ό,τι σχεδόν έχει περάσει από τα χέρια μου, μπας και γουστάρει και κανένας από σας και διαβάσει κάτι απο αυτά. Θα αναφερθούν όλα με χρονολογικη σειρά που τα ανακάλυψα ,γιατί έτσι γουστάρω :) Stephen King : Αν και δεν με ενθουσιάζει πλέον όπως παλιά,όταν διάβασα το "The shining", κοινώς ,έκλασα μέντες. Μετά τον καταβρόχθισα. Night Shift,Pet Sematary,The stand,Desperation,Tommyknockers,Dark half,Insomnia,The talisman,The black house,Nightmares and Dreamscapes και άλλα και άλλα... Μάστορας του φρικαλέου που ξεπηδάει πάντα από καθημερινές καταστάσεις Η.P Lovecraft : Εντάξει τι να πεί κανείς για αυτόν .Η μυθολογία Κθούλου, το Άρκαμ, το Miskatonic University,o Dagon,οι Παλιοί Θεοί...γλώσσα βαριά, περίπλοκη και ιδιαίτερη.Και περιγραφές ανατριχιαστικές. Ο σκοτεινός πρίγκηπας της λογοτεχνίας. Αξίζει να διαβαστεί ,και 80 σχεδόν χρόνια μετά το θάνατό του, τα κείμενά του Γ.Κ.Δ Margaret Weiss-Tracy Hickman: Το έπος του Dragonlance μου κόστισε εξεταστικές,όπως και οι ιστορίες του Drizzt στην επόμενη παράγραφο. Ξεκινήστε από το Dragons of autumn twilight..Ο Raistlin είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από ό,τι έχω διαβάσει και ένας από τους πιο καλοφτιαγμένους χαρακτήρες ever. Οι τριλογίες Chronicles και Legends ,ειδικά η δεύτερη ,με έκαναν να χαθώ απο τους φίλους.Με αυτά έχασα την λανθασμένη εντύπωση οτι τα βιβλία φαντασίας είναι για παιδιά. Robert Salvatore : Οι ιστορίες του ανυπότακτου και εξόριστου απο την κοινωνία του Drizzt Do Urden. Και πίσω από το fantasy περιτύλιγμα, στιγμές φιλοσοφημένες και απόψεις ζωής που δεν θα έβρισκα σε "σοβαρό" βιβλίο. Αξίζουν οι τρείς πρώτες τριλογίες ,το Dark Elf trilogy,το Icewind dale trilogy,και η Legacy of the drow. Μετά ο Salvatore φαίνεται ότι γράφει ακόμα και όταν κοιμάται..Κρίμα Guy Gavriel Kay : Έχω διαβάσει μόνο το Tigana και ξεκίνησα το A song for Arbonne αλλα το βαρέθηκα. Ο Kay έχει την ιδιοτροπία ότι βασίζει τους κοσμους του σε διαφορετικές χώρες. Πχ η Τigana είναι η Ιταλία και η Arbonne η Γαλλία..To Tigana πάντως το συνιστώ ανεπιφύλακτα,ενώ έχω ακούσει πως είναι πολύ καλό και το Υφαντό της Φιονάβαρ. Robert Jordan : Το τιτάνειο και ακόμα ανολοκλήρωτο έπος του Wheel of Time, μετράει ήδη 10 βιβλία (με μέσο όρο σελίδων γύρω στις 800,μερικά 1000αριζουν) είναι τόσο πολύπλοκο και δαιδαλώδες, που ο αναγνώστης αρχίζει και ψιλιάζεται πως α.ο Jordan παίρνει ΠΟΛΛΑ β.Αυτά κάπου έχουν ήδη γίνει,γιατί δεν γίνεται να φανταστείς τόσα πολλα με τόση λεπτομέρεις γ.ο Jordan είναι θετικός επιστήμων και καμμένος για αυτό τα γράφει αυτά (το σωστό ειναι το γ. ,ο τύπος είναι φυσικός :) ). Αξίζει να το ξεκινήσει κανείς. Σε αρπάει από το πρώτο κιόλας βιβλίο. Προφανώς και γύρω στο 6-7 κάνει κοιλιά,αλλά μέχρι τώρα δεν με έχει απογοητεύσει πλήρως..Μόνο που έχει ένα πρόβλημα με τις γυναίκες ο τύπος κα ιτις παρουσιάζει όλες σκύλες του κερατά.. :) Terry Goodkind : Η σειρά του Sword of truth αποτελείται απο 6 βιβλία και είναι πραγματικά διαμάντια. Όχι τόσο μπερδεμένα όσο του Jordan και περισσότερο βιβλία για ενήλικες, βασίζονται στις περιπέτειες του Richard Cipher και της Kahlan Amnell. Το καλό με αυτή τη σειρά είναι ότι ουσιαστικά το κάθε βιβλίο είναι αυτοτελές και δεν χρειάζεται να τα διαβάσει κανείς με συγκεκριμένη σειρά. (Καλά προφανώς πρέπει να διαβάσει κανείς πρώτα το πρώτο, έτσι?). Οι Mord-Sith θα σας προσφέρουν εφιάλτες το βράδυ,είμαι σίγουρος :) George R.R Martin : Song of ice and fire λέγεται η σειρά αυτού του τυπά ο οποίος βασίζεται λιγότερο στη φαντασία και περισσότερο σε κάποιον "πραγματικό" κόσμο. Διαβάζοντάς τον καταλαβαίνει κανείς ότι έχει βασιστεί σε πραγματικά στοιχεία της μεσαιωνικής ζωής ,και αντλεί την ιστορία του από τον εκατονταετή πόλεμο και τον πόλεμο των Ρόδων στην Αγγλία.Μόλις τελείωσα το δεύτερο βιβλίο και έχω ενθουσιαστεί. Ιντριγκα στην ίντριγκα,δολοπλοκία,πουστιά απίστευτη και επιτέλους ,κάποιος που σκοτώνει και τους "καλούς"! Σταματάω εδώ και δεν αναφέρω συγγραφείς απο το ίδιο ή άλλα είδη (αχ ήθελα να γράψω και μερικά για αρχαία Ελλάδα ρε γμτ..) γιατί ο vague tourist θα με κυνηγάει με ρόπαλο (ψέμματα, στα γρήγορα λοιπον : Richard Matheson,Ursula LeGuin,Ray Bradburry,Orson Scott Card,August Derleth,ό,τι αρχαιοελληνικό ,ουφ..τι άλλα τι άλλα..ωχ ωχ έρχεται ο τουρίστας με τα ρόπαλα ,φεύγω).. Συνέχεια περι αγαπημένων βιβλίων και συγγραφέων ίσως σε άλλο κουραστικό θέμα

Ο Χωρόχρονος,η Λουκά και το Σύμπαν

Για σήμερα είχα ετοιμάσει ένα αρχαϊζον κειμενάκι αλλά το ξέχασα στο σπίτι οπότε τρώτε απο αγωνία τα νύχια σας μέχρι αύριο. (Ναι δεν έχω βάλει ακόμα τηλέφωνο σπίτι, και για αυτό δεν παίζει και δημοσίευση το Σουκού!) Το σημερινό θέμα λοιπόν είναι "ταξίδια στο χρόνο". Ναι ρε καλά διαβάσατε, τα ταξίδια στο χρόνο και όχι "τα ξύδια στο Χρόνη"(όπου Χρόνης τελειωμένος μπάρμαν σε κακόφημο χαμετυπείο-Δεν μπορεί,κάπου θα υπάρχει ένας Χρόνης που σερβίρει ξύδια..). Το πως μου ήρθε δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο ούτε σε εμένα αλλά έχει πάλι να κάνει με κουβέντα που είχε μέσα και θρησκεία (ως συνήθως..). Δεν θα αναφερθώ όμως και σε αυτό το θέμα σε θρησκεία γιατί έλεος πια, το παράκανα. Θα αναφερθώ κυρίως στην ρεαλιστική διάσταση του ζητήματος. Ανέκαθεν το ταξίδι στο χρόνο ήταν ένας διακαής πόθος του ανθρώπου (τι πρόλογος είναι αυτός ρε μαλάκα, πέμπτη δημοτικού πας? στα διάλα ξεκίνα με κάτι πιο ενδιαφέρον).. (καλά οκ) . Προσέχτε με ρεμάλια : Όποιος ονειρεύεται ταξίδι στο χρόνο προς τα πίσω, είναι σχεδόν βέβαιο ότι μπορεί να το ξεχάσει ,αλλά όχι παντελώς..Το θεωρητικό πρόβλημα έχει σχεδόν λυθεί,το πρακτικό όμως είναι βουνό. (Και εδώ,αγαπητοί μου ψυχολόγοι και λοιποί κομπογιαννίτες, δεν είναι στατιστικό πείραμα που βγάζουμε ό,τι συμπέρασμα γουστάρουμε...). Υπάρχει η εικασία του Hawking που λέει ότι μια κλειστή χρονική καμπύλη δεν μπορεί να διατηρηθεί κλειστή λόγω κβαντικών παρεμβολών.Τα κβάντα εμποδίζουν τη δημιουργία χωροχρονικών συνεχών με τέτοιοες ιδιότητες. Με απλά λόγια ότι ένας "δρόμος" που μπορούμε να ταξιδέψουμε, μεταξύ δύο διαφορετικών χρονικών στιγμών, παθαινει καθίζηση και γκρεμίζεται μέχρι να πείς "ΠΕΦΤΩΩΩΩΩΩ". ΑΑΑΑΛΛΑ, βγήκαν ένας κιτρινιάρης και ένας Αγγλοσάξων και είπαν "ναι,αλλά όοοοχι κατ ανάγκη..μπορεί να μη μείνει κολυμπηθρόξυλο, αλλά μπορεί και να ξεφύγεις". Πως και που? Μέσα σε έναν χώρο Misner πoυ με απλά (νταξ οχι και πολύ απλά) λόγια είναι ένας χωρόχρονος με κβαντικό κενό ,άρα και άνευ λόγου και αιτίας καταστροφής των χρονικών μονοπατιών. Ωραία, βρήκαμε ότι είναι πιθανό να ταξιδέψουμε και μάλιστα προς τα πίσω. ΕΦΙΚΤΟ είναι? Απο ο,τι φαίνεται όχι ,τουλάχιστον όχι ακόμα. Η στρέβλωση του χωροχρονικού συνεχούς για κάτι τέτοιο έχει πολλά πρακτικά προβλήματα, αφήστε που όλοι οι υπολογισμοί έχουν γίνει προφανώς και με κάποιες προσεγγίσεις ,που ίσως να αποδεικνύονταν κρίσιμες για την εφαρμογή του όλου πλάνου. Και φτάνω στην πολύ φαεινή ιδέα που είχαν οι τύποι που απέδειξαν οτι παίζουν όντως κλειστές χρονικές καμπύλες : Όσον αφορά την δημιουργία του σύμπαντος, διατύπωσαν την άποψη ότι το σύμπαν θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει τον εαυτό του! Το μόνο που απαιτείται είναι μια κλειστή χρονική καμπύλη..η δυνατότητα ταξιδιού στο χρόνο.. Ένα σύμπαν στα πρώτα στάδια της διαστολής του ,θα είχε τη δυνατότητα να γεννάει "μωρά σύμπαντα", ένα από τα οποία μέσω μιας τέτοιας καμπύλης θα μπορούσε να καταλήξει ως το αρχικό σύμπαν! Μπερδεμένο? ναι.. αβάσιμο? καθόλου..Α και οι τύποι απέδειξαν επίσης ότι κλειστές χρονικές καμπύλες θα μπορούσαν να συνυάρχουν με καταστάσεις τεράστιας ενέργειας και δύναμης όπως αυτή ενός διαστελλόμενου σύμπαντος.. Κάτι άλλο τώρα πολύ σημαντικό : Οι μαύρες τρύπες σύμφωνα με τελευταία δεδομένα, μάλλον αποκλείονται απο "wormholes" .Δηλαδή μάλλον δεν στέκει η εικασία οτί μια μαύρη τρύπα είναι "πόρτα" μεταξύ δύο διαφορετικών, πολύ μακρινών σημείων του σύμπαντος, ή μεταξύ του δικού μας σύμπαντος και κάποιου άλλου. Το γιατί..χμμ..είναι αρκετά περίπλοκο και δεν θέλω να σας κουράσω με κάτι τόσο ιδιαίτερο. Πάντως έχει να κάνει με τον ορίζοντα Cauchy και τις singularities (ναι ΤΙΣ) .. (όποιοι κατάλαβαν, κατάλαβαν :) ) Υπάρχει πάντως η θεωρητική κατασκευή μηχανής του χρόνου. Λέγεται η μηχανή του Χ...αμ..πως τον λέγαν τον μάγκα?...κολλησα τώρα..φτου..Δεν τον θυμάμαι με τίποτα..Τέλος πάντων η μηχανή ήταν ένας κύλινδρος σχεδόν άπειρου μήκους και σχεδόν άπειρης μάζας (περίπου όση ενός αστέρα νετρονίων.ΠΟΛΥ μεγάλη..) που στριφογύριζε με μεγάλη -αλλά όχι άπειρη- ταχύτητα..ε όποιος το φτιάξει αυτό ,ας με πάρει τηλέφωνο να με ενημερώσει.. Και περνάμε στο ρομαντικό της υπόθεσης.. Θα ήταν εκπληκτικό και συνάμα απίστευτα επικίνδυνο να γίνει αυτό προσιτό στον κόσμο. Πόσοι τρελλοί θα πήγαιναν πίσω να εμποδίσουν ή να βοηθήσουν κάποιους? Πόσοι δεν θα πήγαιναν να βοηθήσουν τον Αδόλφο, να προειδοποιήσουν τον Ναπολέοντα για το Βατερλώ,άλλοι στον Παλαιολόγο να του πουν 5 πράγματα.. Ρε πόσοι θα πήγαιναν να δουν το Χριστό να σταυρώνεται..(Έχω διαβάσει εκπληκτικό διηγηματάκι στο οποίο οργανώνονται "χρονοδιακοπές" και ο βασικός προορισμός είναι αυτός. Τους λένε λοιπόν στους τουρίστες "όταν πάτε εκεί,μη μιλάτε σε κανέναν,θα φοράτε ρούχα της εποχής κλπ.Και όταν θα πάτε στη δίκη,μην σας έρθει καμιά διάθεση να πείτε να μην τον σταυρώσουν, ναι θα πείτε.Ε και πάνε ,τσιροκοπάνε όλοι να τον σταυρώσουν, και κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ένας τύπος οτι ΟΛΟΙ είναι τουρίστες εκει μέσα, και κανένας ντόπιος :) ) . Εγώ πάντως θα σκαγα μύτη αρχαία Ελλάδα στάνταρ..μην πω οτι θα έμενα κιόλας :) ...Καλά θα ήταν αλλά οι επιπτώσεις είναι τόσο σημαντικές που ακόμα και να το καταφέρουμε, δεν νομίζω πως θα αποκαλυφθεί ποτέ και σε κανέναν. Αφήστε που θα βγούν οι Ελένες Λουκά της εποχής και θα μαλλιοτραβιούνται ότι αυτά είναι του Διαβόλου...(δεν μπορούσα το πα το αντιχριστιανικό μου πάλι..) (παραπλανητικός ο τίτλος,σας γέλασα...η Λουκά αναφέρεται μόνο στην τελευταία γραμμή.. :P)

Επιτέλους Παρασκευή

Αυτή είναι μέρα..Παρασκευή..Όχι σαν την σιχαμερή Δευτέρα σε προηγούμενο θέμα. Ξυπνάς το πρωί και έχεις μια προαίσθηση πως κάτι καλό θα συμβεί ρε παιδί μου. Πώς κάποιος θεός (Ολύμπιος κατά προτίμηση) θα σου χαμογελάσει και θα σου κάνει καμιά χάρη.Ακόμα και στη δουλειά πας με περισσότερο κέφι (στα όρια του εφικτού, μην τρελλαθούμε κιόλας). Η Παρασκευή είναι ο προάγγελος του Σαββατοκύριακου, γνωστού σε πολλούς κύκλους με το ψευδώνυμο-ακρωνύμιο "Σουκού" . Σε αυτό κολλάει και η Παρασκευή και γίνεται "Πουσουκού" και όχι "ΠουΚουΣου" όπως μπερδεύονται μερικοί με ίχνη δυσλεξίας (εγκυκλοπαιδικά ,ΠουΚουΣού λέγεται το φοιτητικό στέλεχος της ΚΝΕ). Η Παρασκευή λοιπόν είναι μια μέρα γεμάτη υποσχέσεις, τουλάχιστον από τις 4 και μετά που σχολάω εγώ(αν πάω δουλειά δηλαδή), ή από τις ________ και μετά (εδώ συμπληρώνετε ώρα που σχολάτε εσείς) ή από ό,τι ώρα ξυπνήσετε εσείς ελεεινά και κολασμένα φοιτητάρια που μασάτε τα φράγκα των άμοιρων γονέων σας που νομίζουν πως σας πληρώνουν για να μορφώνεστε ενώ στην πραγματικότητα πληρώνουν τα ξύδια και τα λουλούδια που πετάτε στα γκομενάκια που φιστικώνετε ή θέλετε να φιστικώσετε. Αλλά για τους φοιτητές η Παρασκευή δεν έχει καμιά διαφορά από τις άλλες μέρες γιατί έτσι και αλλιώς ξύνονται επί καθημερινής βάσεως (ααααχ ωραία χρόνια..τοσο ξύσιμο...),οπότε άμα είσαι φοιτητής,ο ύμνος αυτός στην Παρασκευή δεν θα σε συγκινήσει ποσώς. Και επανέρχομαι. Η Παρασκευή είναι γεμάτη υποσχέσεις. Δεν είναι η χ τυχάρπαστη καθημερινή που θα γυρίσεις σπίτι και με το που θα ακουμπήσεις τον καναπέ και ανοίξεις τηλεόραση θα σε πιάσει μια τάση αυτοκτονίας. Την Παρασκευή γυρνάς σπίτι, βάζεις παντοφλίτσα ΕΛΒΙΕΛΑ (με το νυχάκι στο βγάλσιμο) ,αράζεις με αρχοντική στάση στην καναπεδιά, ανάβεις σιγαρέττο σέρτικο και μετά απο 2 επικές τζούρες κοιτάς το ταβάνι για ένα δευτερόλεπτο και σκέφτεσαι που διάολο θα πας το βράδυ. Επόμενες κινήσεις είναι να βάλεις το φαγητό να ζεσταθεί για να σαβουρώσεις (ή να κάτσεις να φτιάξεις κάτι γιατι χτες βράδυ βαριόσουν) και να ανάψεις θερμοσίφωνο. Ξανααράζεις καναπέ και περιμένεις να ψηθεί το αγνώστου προελεύσεως κομμάτι κρέας που πέταξες στο φούρνο ταυτόχρονα κάνοντας τα πρώτα τηλέφωνα για το τι θα παίξει το βράδυ. Ορισμένες φορές συνειδητοποιείς δυστυχώς ότι το να είσαι εργένης δεν βοηθάει, διότι εμπεριστατωμένη μελέτη του γραφόντως έχει αποδείξει περίτρανα πως όποιος παντρεύεται/αρραβωνιάζεται/έχει ΣΟΒΑΡΗ σχέση, τις Παρασκευές τα βράδια τείνει να : είναι κουρασμένος/βαριέται/νυστάζει/είναι σε φάση "έλα απο το σπίτι να δούμε κανα dvdακι" . Και εκεί σε πιάνει ο εργενοεγωισμός και βροντοφωνάζεις "Ου ρε ψοφίμιααααααααααααα" . Φυσικά τελικά θα βγείς είτε το θέλει η Σ.Ο.Π.Α (Σκοτεινή Οργάνωση Παντρεμένων Αρραβωνιασμένων.) ειτε όχι. Και καλή παρέα βρίσκεται πάντα και καλή διάθεση . Ακόμα και από τα μέλη της Σ.Ο.Π.Α .Αμέ, αμέ, πείθονται και αυτοί άμα τους γκρινιάξεις λίγο :) Και μέχρι να βγείς είσαι στην τσίτα και στην αναμονή. Σαν αθλητής πρίν τον τελικό (ατυχές παράδειγμα, στο μόνο άθλημα που θα μπορούσα να έχω κάποια τύχη είναι στα 200 μέτρα 8άρια απο τις τεκίλες) . 'Η σαν μαέστρος πριν την συναυλία (δεύτερο ατυχές παράδειγμα αλλά δεν λέω γιατι..) Ααααχ, Παρασκευή .Ψυχολογικές μελέτες από άθλιους και ανίκανους ψυχολόγους στους οποίους δεν έχω καμία εμπιστοσύνη και θεωρώ ότι κάνουν ό,τι νάναι μελέτες για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους (με τη στατιστική μπορείς να βγάλεις ό,τι συμπέρασμα θες, πιστέψτε με..), έχουν δείξει λέει ότι οι άνθρωποι τείνουν να ερωτεύονται πιό εύκολα την Παρασκευή. Σώπα ρε ψυχολόγε, μεγάλη ανακάλυψη έκανες ! Έχω ενα Νόμπελ στο ντουλάπι, είναι Φυσικής βέβαια ,αλλά πάρτο . Εμ βέβαια ρε χαμένε, αφου ο κόσμος (Τουλάχιστον στα ξένα που έκανες την έρευνά σου) την Παρασκευή βγαίνει και διασκεδάζει και πίνει και δεν έχει να σκεφτεί τι σκατά θα κάνει αύριο στη δουλειά και του ρχεται το κατιτίς για αυτό που λέτε "φλερτ" εσείς και "ρόπαλο" εγώ.. Προσωπικά την προτιμώ ακόμα και από το Σάββατο ..νομίζω.. Είναι ωραία η Παρασκευή.. να δούμε που θα πάμε το βράδυ.. Οι μισοί από σας να περάσετε καλά σήμερα!

Ρε τον Βενέδικτο...

Αλληλούια! Ωσαννά! Habemus Papam (ή όπως αλλιώς γράφεται).Αγγελάκια πετούν πάνω κάτω και αριστερά δεξιά. Χερουβείμ και Σεραφείμ πηγαινοέρχονται με εξαπτέρυγα,οι Ελβετοί φρουροί του Βατικανού έχουν ξεροσταλιάσει στην ορθοστασία και τα ζώα στην πλατεία δεν λένε να φύγουν με τίποτα. Ο λευκός καπνός βγήκε από την καμινάδα ,οι καμπάνες χτύπησαν, τα πρόβατα από κάτω χειροκροτούσαν και παραληρούσαν για την αγία αγιοσύνη του (βοήθειά μας). Και ακούγαμε τους σχολιαστές να λένε για τον ιλλουστρίσιμο νέο πάπα Βενέδικτο τον ΙΣΤ' ,και 256 Πάπα (8μπιτος είναι,κακή ποιότητα) "Ακραίος συντηρητικός, κατά των προγραμιαίων σχέσεων, κατά του προφυλακτικού, κατά ,κατά, κατά, μέλος της νεολαίας των Ναζί στα νιάτα του.." Με τις καλύτερες συστάσεις μας έσκασε μύτη η παναγιότης του. Τώρα που είναι και αλάθητος, ποιος στη χάρη μας (ποιος στη χάρη τους βασικά). Από που να πρωτοαρχίσω δεν ξέρω, έχω τόσα να γράψω δηλαδή..Ας τα πάρω από την αρχή με τα γενικότερα κολλήματα της Καθολικής Εκκλησίας και θα καταλήξω και στο κολλητάρι τον Βενέδικτο. Το χω πάρει απόφαση. Η Καθολική Εκκλησία αποτελείται από ανθρώπους που μισούν τον έρωτα και λατρεύουν το θάνατο. (Οι δικοί μας είναι άλλη πάστα. Στο τσακίρ κέφι φοράνε και τη ζαρτιέρα τους και ξελαμπικάρουν) .Είμαι σίγουρος δηλαδή, 100% . Η αγαμία του όλου κλήρου στην Καθολική Εκκλησία είναι κάτι που αδυνατώ να καταλάβω.Γενικότερα, ακόμα και στους υψηλόβαθμους μόνο ιερεις, όπως σε εμάς. Ρε σείς,δεν είπε ο Μεγάλος "Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε"? ε? Μήπως ήρθε μετά σε κανέναν απο σας τους εκλεκτούς του και είπε "Ακου μάγκα,εσείς είστε άλλο.Εσείς κοκό γιοκ,έχετε σοβαρότερα πράγματα να κάνετε?".Και ρε Υπερφίαλη Κεφαλή εσύ που το σκέφτηκες αυτό,πώς διάολο το δικαιλόγησες?Κατ εικόνα και ομοίωσή του ρε δεν μου λες οτι μας έφτιαξε?Ε?ναι,σωστά.Άρα και η σάρξ που τόσο σιχαίνεσαι και μετα βδελυγμίας απορρίπτεις δεν είναι και αυτή κάτι θεϊκό?Ναι ε?σοβαρά?Και τότε γιατί σιχαίνεσαι και απορρίπτεις την φυσιολογική λειτουργία της σαρκός που ο δικός σου Θεός έφτιαξε?Και γιατί σώνει και καλά ρε μάγκα απαγορεύεται η ευχαρίστηση?Στο πε και αυτό ο Μεγάλος?Ήρθε ρε ξεροκέφαλε πορωμένε το βράδυ και στα εκμυστηρεύτηκε όλα αυτά?Τιιιι μας λες...!! Ανατρίχιασα!Και όχι μόνο επιβεβλημένη αγαμία, αλλά και φοβερές και τρομερές απειλές για το "μετά" .Ε έρχονται οι άνθρωποι και συντρίβονται μεταξύ της φυσικής τους ανάγκης και της "θεϊκής" απαγόρευσης. Και όταν, αν τελικά ενδώσουν στον πειρασμό, κουρελιάζονται ακόμα περισσότερο πνευματικά, τους ξεχαρβαλώνουν οι τύψεις και γίνονται χειρότεροι. Και τώρα, πάλι καλά που ζούμε σε εποχή που ο κόσμος δεν μασάει πολύ από τέτοια. Παλιότερα και μάσαγαν και το κατάπιναν και έλεγαν και ευχαριστώ. Στις μεγάλες δόξες της Καθολικής Εκκλησίας, η επαφή μεταξύ ανδρόγυνου απαγορευόταν δια ροπάλου στις : νηστείες,μεγάλες γιορτές,το Πάσχα,της Παναγίας,τα Χριστούγεννα,τις Τετάρτες και τις Παρασκευές και κάτι άλλα ψιλά. Βγάλε τις μέρες που η γυναίκα είχε τα ρούχα της, πρέπει να τους έμεναν άντε καμια 10ρια μέρες το χρόνο :P .Και τότε μπορούσε ο απλός πολίτης να χαρεί το γυναικάκι του? Να το βάλει κάτω και να του δείξει πόσα απίδια βάζει ο σάκος? ΟΟΟΟΟΟΧΙ παρακαλώ. Έπρεπε να φοράνε και οι δύο ένα ολόσωμο ρασοειδές πράμα που είχε 2 τρύπες στα κατάλληλα σημεία. Ίσα ίσα να εκτελέσουν το έργο της τεκνοποίησης και τίποτα παραπάνω . Η ευχαρίστηση ήτο του Διαβόλου! Και μια και ξεκίνησα με τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, ξέρετε πουλάκια μου ποιο ήταν το πλέον σοβαρά τιμωρούμενο σεξουαλικό αμάρτημα κατά την Αγία Καθολική Εκκλησία? Εσύ εκεί δεξιά? Τι?Η μοιχεία? Όχι αγόρι μου...Άλλος. Ναι,εσύ η τσαχπίνα πίσω (ωραίο γκομενάκι είσαι ,θα τα πούμε μετά) Ααα..οχι οχι ούτε ο σοδομισμός μεταξύ αντρών. Λοιπόν επειδή δεν θα το βρείτε, θα σας το πεί ο μάστερ : Η ονείρωξη. Μαζεύτε τα σαγώνια σας τώρα. Ναι ναι,απαγορευόταν να βλέπεις ερωτικά όνειρα, επειδή έτσι λέει μπορούσες να έχεις όποια ερωτική απόλαυση ήθελες. Και αυτό το είχε υπογράψει κάποιος πάπας, έτσι? Ναι ναι από αυτούς με το αλάθητο. Άλλο πράμα το αλάθητο. Έχω μια βαθιά θεολογική απορία όσον αφορά το αλάθητο : Άμα ο πάπας κάνει λάθος, άμα λέω, ποιός ακούει τα μπινελίκια? Αυτός που έκανε μαλακία ή ο Θεός που τον έκανε αλάθητο? Και το κακό είναι ότι το πιστεύουν ακόμα .Αλάθητη η παναγιότης του! "Τι,απαγορεύει να βγάζουμε τα μάτια μας χωρίς στεφάνι?Ναι δίκιο έχει ο άγιος πατήρ,αλλά νταξ,και μεις τι θα γίνουμε, όλο στο χειροκίνητο?". Ούτε αυτή την άκρως υποκριτική στάση την καταλαβαίνω. Ενώ δείχνουν τόσο προσηλωμένοι και κολλημένοι με την θρησκεία τους ,τον πάπα τους κλπ κλπ, τον γράφουν κανονικά και με το νόμο εκεί που δεν πιάνει μελάνι, αλλά άμα ψοφήσει πάνε και πλαντάζουν στο κλάμα στις πλατείες. Συγνώμη αλλά εγώ αισθανόμουν έτσι για τον Χριστόδουλο, μπορεί και να τον άκουγα και να μην ειχα προγαμιαίες σχέσεις :P . Αλλά μπα,άντε το πολύ πολύ να μην τσάκιζα κοτόπουλα τη Μεγάλη Πέμπτη (το κόλπο που τα σταυρώνεις τρείς φορές και λες με πειθώ και βυζαντινό τόνο "Ραδίκια εισίιιιιιι" το ξέρετε?) Και περνάμε στην αυτού μεγαλειότητα,παναγιότητα και γενικότερα εξαίρετη προσωπικότητα,τον πάπα Βενέδικτο τον ΙΣΤ, γνωστό και ως Ράτσινγκερ .Μεγάλη η χάρη του.Συντηρητικότατος λέει. Συντηρητικούρα του κερατά .Χειρότερος απο τον προηγούμενο. Κάτι μου λέει θα γελάσουμε με αυτόν τον ερίφη. Ο προηγούμενος είχε πεί στον Χώκινγκ να σταματήσει να βγάζει βιβλία με θέμα την δημιουργία του Σύμπαντος και τον Χρόνο, γιατί αυτά είναι αρμοδιότητα του Μεγάλου. Αυτός να δούμε τι θα κάνει . Ελπίζω να μην αρχίσει να καίει κόσμο επειδή πιστεύει οτι η γή είναι σφαιρική .(Πράγμα που ΑΝ θυμάμαι καλά,η Καθολική Εκκλησία προσφάτως ,ΠΟΛΥ προσφάτως το παραδέχτηκε, λέγοντας πως τελικά,άχεμ,ναι ο Γαλιλαίος είχε δίκιο). Είναι λέει και κατά το προφυλακτικού ο μάγκας. Και τι θα κάνεις ωρέ? Θα στέλνεις τους Ελβετούς φρουρούς να κάνουν εφόδους στα πηδουλοξενοδοχεία και στα σπίτια και να αμολάνε πρόστιμα? ή να χώνουν κανόνες στον κοσμάκη? "Προγαμιαίο σεξ : 20 Άβε Μαρία , Προφυλακτικό με γεύση μπανάνα : 7 Άβε Μαρία , Πίπα : 35 Άβε Μαρία ,αυτά και θα σας συγχωρήσωμεν,αλλιώς θα σας παραλάβει ο Οξαποδώς και θα σας χώνει πηρούνες ατσάλινες τεφάλ εκ της οπισθίας οδού". Ρε βούρδουλας που χρειάζεται. Και ήταν και Ναζί ρε ο τύπος. Όταν ήταν μικρός λέει. Ε και τι έγινε ρε που ήταν μικρός? Δηλαδή άμα πάω εγώ τώρα και γραφτώ στη Χρυσή Αυγή ,και στα 60 μου γίνω πρόεδρος της Δημοκρατίας ,δεν θα σκάσει μύτη ο γιός του Τριανταφυλλόπουλου τοτε να με κράξει?Ρε ο Πάπας ήταν Ναζί λέει.. Καλά ως γνωστόν η Καθολική Εκκλησία δεν καταδίκασε ουτε τυπικά ποτέ την όλη φάση του ναζισμού κλπ κλπ (παρένθεση : μην με περνάτε για αριστερό, πλανάσθε οικτρά) αλλά τώρα βγάλαν και πάπα με προυπηρεσία στο Κόμμα..Μπράβο παιδιά καλά τα καταφέρατε. Τότε δεν ήταν αλάθητος και του συγχωρούνται οι μαλακίες ε? Ρε κούνια που σας κούναγε... Ε ρε ξύλο που θέλετε.. Κάπου εδώ τελειώνω..Αλλά πάντα θα με ενοχλεί και πάντα θα το χω άχτι για τις θρησκείες : Που θέλουν να ελέγχουν τι κάνει το τσουτσούνι μου!ΟΥΣΤ ρε! Δίας και Αφροδίτη (μανούλι...) που σας χρειάζεται!

Άγιες μέρες που ρχονται,νήστεψε ευλογημένε!

Τώρα που έρχεται το Πάσχα, και μπορεί να φτιάξει ο καιρός και να χαρούμε λίγο, όλο τον κόσμο τον πιάνει ξαφνικά μια κατάνυξη, ένα παραλήρημα αγάπης και βιτρινάτης ευλάβειας. "Να πας εκκλησία,να κοινωνήσεις, να νηστέψεις" με συμβούλευε η γιαγιά μου προχτές. Δεν κάθομαι να της εξηγήσω το γιατί δεν θα κάνω τίποτα από όλα αυτά γιατί μπορεί και να πάθει κανα εγκεφαλικό και να την τρέχουμε στα νοσοκομεία πασχαλιάτικα. Είναι πολύ ψεύτικο όλο αυτό το σκηνικό και έχει πάψει να με αγγίζει εδώ και αρκετά χρόνια. Ο κόσμος που ντύνεται στα καλά του για να πάει στην Εκκλησία και να προσκυνήσει,να ζητήσει τις ανάλογες χάρες απο τους άγιους κλπ κλπ,που μετά φόβου προσκηνάει τις άγιες εικόνες και τα λείψανα, αλλά που βασικά πάει για να δει και να τον δούν.Για να κουτσομπολέψει το φόρεμα της κυρα Μάρθας, τη φούστα της κόρης της,το αξύριστο μούτρο του γαμπρού της και τα κιλά που έβαλε η ανηψιά της. Για να μετρήσουν την ευλάβεια του γείτονά τους και να μπορούν να τον κατακρίνουν με αττάκες του στύλ "μα καλά δεν ντρέπεται αυτός/αυτή να έρχεται στην εκκλησία?Αυτός που... μπλα μπλα μπλα".Και μετά οι κλασσικοί πιτσιρικάδες που προπονούνται για την συντέλεια του κόσμου και θεωρούν λίαν ξεκαρδιστικό το να σου πετάνε χαλκοσωλήνες με μπαρούτι 5 μέτρα πιο δίπλα από το αυτοκίνητό σου. Δεν κατακρίνω το τυπικό και το στήσιμο του όλου σκηνικού, ούτε είμαι ενάντια στις παραδόσεις. Αλλά δεν μου αρέσει που είναι πλέον κενές, και οι μόνες παραδόσεις που έχουν πλέον νόημα έχουν να κάνουν με το φαϊ.Και δεν βλέπω κανένα λόγο να παίζω θέατρο αφού έτσι και αλλιώς δεν με αγγίζει το όλο πράγμα. Δεν είμαι άθεος, απλά δεν μπορώ να θεωρώ εαυτόν χριστιανό πλέον.Παλιότερα υπήρξα και μάλιστα αρκετά έντονα. Η επαφή μου όμως με τις επιστήμες, και με την Ιστορία, αργότερα με άλλαξαν. Διάβασα πολύ, προβληματίστηκα και σκέφτηκα άπειρες ώρες. Έκανα τις απίστευτες ολονύχτιες συζητήσεις με πάρα πολύ κόσμο, φανατισμένο και μη,και απο τις δύο πλευρές. Και κατέληξα στο οτί δεν με ικανοποιεί, δεν με εκφράζει και δεν με καλύπτει παρά μόνο η απλή ουσία του χριστιανικού δόγματος (και του οποιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος έτσι και αλλιώς) ,αυτό το "να μην είσαι καθήκι,δολοφόνος,απατεώνας,να αγαπάς και να αγαπιέσαι όσο περισσότερο μπορείς" .Ναι αλλά άμα με ικανοποιεί μονο αυτό και όλα τα υπόλοιπα τα θεωρώ 50% ασύστολα ψέμματα και 50% μυθολογική αλήθεια ,σερβιρισμένα με τρελλό μάρκετινγκ,απίστευτη καταπίεση και περιλουσμένα με το αίμα πολλών, ε δεν μπορώ να θεωρούμαι χριστιανός, έτσι δεν είναι?Και εκτός των θεολογικών μου ανησυχιών και διαφορών έχω και ιστορικές διαφορές με την συγκεκριμένη θρησκεία (Ο Λιβάνιος και ο Κέλσος με κατέστρεψαν,αλλα τι να κάνω, είχαν δίκιο) Οπότε και ,καλό το Πάσχα ,αλλά δεν θα νηστέψω,δεν βλέπω κανένα λόγο. Ούτε φυσικά θα κοινωνήσω (δεν ξέρω που το είχε πρίν το κουταλάκι ο παπάς.) Και την Μεγάλη Παρασκευή,ναι μπορεί να φάω ό,τι μου κάτσει ,ακόμα και παϊδάκια στα κάρβουνα.Χωρίς να προκαλέσω βέβαια το κοινό αίσθημα με το να τα ψήνω απέναντι απο τον επιτάφιο :) (αν και είμαι περίεργος ,αν έβαζα μια ψησταριά έξω από την Εκκλησία και έψηνα σουβλάκια,πόσοι θα έσπαγαν και θα τα λιάνιζαν εν ριπή οφθαλμού) . Την μαγειρίτσα ,τις γαρδούμπες και το αρνί θα τα τσακίσω χωρίς οίκτο εννοείται. Μπορεί να ακούσω μπινελίκια απο πολλούς τώρα ,αλλά τι να κάνω? Αφού πραγματικά δεν με αγγίζει το όλο θέμα.Δεν με ικανοποιεί ,πως να το κάνουμε. Αυτό το "μετα φόβου" ΄και η απειλή της τιμωρίας μετά, μου κάθεται στο λαρύγγι . Αυτό το "τα καλά και συμφέροντα" ,το "πίστευε και μη ερεύνα" και ειδικά το ανάθεμα των κοινωνούντων το ελληνικο πνεύμα στην λειτουργία της Κυριακής της Ορθοδοξίας ,ε..με έπεισαν να φύγω απο το συγκεκριμένο μαγαζί . Τα έχω ξαναπεί αυτά και πάντα με ρωτάνε "και πως θα παντρευτείς ρε?".. εκει πάντα χαμογελάω,τι να κάνω..αναγκαστικά θα ακολουθήσω το έθιμο για χάρη του εθίμου. Αφήστε που δεν με βλέπω να περνάω την εκκλησία ως γαμπρός με τα μυαλά που (δεν) κουβαλάω. Πάντως θα προτιμούσα να παντρευτώ στο Σούνιο, στο ναό (του Ποσειδώνα) ,την πανσέληνο του Αυγούστου παρά στην Οσία Περπέτουα τη Θαυματουργή ..τέλος πάντων,ο καθένας με την τρέλλα του. Σκέφτηκα το αρνάκι τώρα να ιδρώνει πάνω απο τα κάρβουνα και το στομάχι μου ανταποκρίθηκε με βρυχηθμό..

Πάαλι Δευτέρα?Κάθε Δευτέρα ,Δευτέρα είναι..

Δεν θα ήμουν φυσιολογικός άνθρωπος αν δεν σιχαινόνουν τη Δευτέρα. Όπως κάθε Δευτέρα, μισάνοιξα το ένα μάτι το πρωί και πρίν προλάβω να ανοίξω και το άλλο, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν "πωπω κούραση...". Και ακόμα κουρασμένος αισθάνομαι αλλά οκ μέχρι τις 12 θα έχω ξυπνήσει..μάλλον..Η αλήθεια είναι ότι έπαιξε κούραση αυτές τις μέρες, πήγαινε-έλα Αθήνα, ψιλοάγχος με την παρουσίαση που είχα, να τρέχα απο δώ να πάρεις αυτό, να τρέχα απο κει να πάρεις εκείνο, μέχρι αγγαρεία έπαιξε (κουβάλημα πέτρας για χτίσιμο) (ποιος πούστης έκανε μόδα την πέτρα,να του ψοφήσει ο σκύλος). Το Σάββατο το βράδυ όμως περάσαμε ωραιότατα και έγινα καστανόχωμα για γαρδένιες. Σε ένα ρεμπετοεντεχνομάγαζο έπιασε δουλειά ένας παλιός συμμαθητής που είναι μουσικός (είχαμε και συγκρότημα στο Λύκειο, τους Escape. Το όνομα είχε βγεί επειδή όποιος μας άκουγε προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποδράσει) ,οπότε και μαζευτήκαμε να πάμε να τον δούμε, να τον καμαρώσουμε και να γελάσουμε,διότι κλασσικός μεταλλάς να παίζει πλήκτρα στο "με μπουνάτσες και μποφόρια" ε είναι κάπως. :) Μαζεύτηκαν λοιπόν για άλλη μια φορά όλοι οι παντρεμένοι, αρραβωνιασμένοι και εγώωωωω... ο λεχρίτης, ο κόπρος, ο μαγκούφης :) Πλάκα έχει πάντως . Πλακωθήκαμε στις ρακές και ήρθαμε και γίναμε ένα με το πάτωμα. Το μαγαζάκι παρεπιπτόντως ήταν άψογο, αν και στα μεζεδικά εντάξει, έχουμε φάει και καλύτερα ,πάντως απο σερβιτόρες ήταν ΑΑΑ :) (πως δεν την σβέρκωσα εγώ την πιτσιρίκα με τόσες ρακές..).. Και καλά να πάθω με τόσες ρακές, γιατί χτες που ήταν να επιστρέψω το πρωί Πάτρα, σηκώθηκα και αισθανόμουν το κεφάλ μου σε μέγεθος θερμοσίφωνα Φυρογένης-Graman μαζί με τις σωληνώσεις.Ρε πάρτο αριστερά, ρε πάρτο δεξιά..τελικά πέρασε κανα μισάωρο μέχρι να σταματήσει η φουρτούνα οπότε και μάζεψα τα κομμάτια μου, μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα... Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που τήρησα στο ακέραιο όλα τα όρια ταχύτητας ακόμα και τα πλέον χαζά απο αυτά. (Ασχέτως του πονοκεφάλου αυτό, την τελευταία φορά έφαγα μια κλήση και έσκασα ένα πρόστιμο ,και αν ήθελε η τροχονόμα με παίρναν μέσα σηκωτό αφού πήγαινα με 121 σε σημείο που είχε όριο 80- ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΟΜΩΣ.Ηταν όριο μονο για ένα τούνελ της Αττικής Οδού,μιλάμε για 100 μέτρα βάλανε οριο 80..Και οι κουφάλες περιμέναν στην άλλη άκρη του τούνελ..γαμω την ατυχα μου). Τέλος πάντων έφτασα Πάτρα και ξεράθηκα στον καναπέ. Είχα ψιλοκανονίσει να πάω για φαγητό αλλά ούτε για νερό στην κουζίνα δεν είχα όρεξη να πάω. Τελικά ψιλοέστρωσα και επειδή πείναγα ασύστολα κάθισα και έφτιαξα κάτι να φάω. Μια και με έχει πιάσει ένα κάτι με πιο υγιεινή διατροφή τελευταία αποφεύγω να παραγκέλνω ακόμα και όταν είμαι πολύ κομμάτια. Μετά το σαβούρωμα και τον ύπνο ήρθε η ώρα της πίκρας.Και εξηγούμαι : Είμαι μόνος σπίτι, έχω φτιάξει τον καφέ μου, έχω αράξει, έχω πάρει μπροστά μου το σημειωματάριο και το μπλοκ (είχα όρεξη να γράψω) και κάθομαι και σκέφτομαι διάφορα. Και χαλάει ο γαμώκαιρος και σκοτεινιάζει,φυσάει και βρέχει. Ε που να τον φαν τα μάυρα Τάρταρα. Και μαυρίζει ο υποφαινόμενος...Τι πίκρα ήταν αυτή ..Έπαιρνα το μικρό και το ασήμαντο και το έκανα σημείο κλειδί για την Συντέλεια του κόσμου. Τα έπαιρνα με τον εαυτό μου,τα έπαιρνα με τον κόσμο γενικότερα, με συγκεκριμένο κόσμο ειδικότερα, να το ενα να το άλλο..Και η απάντηση σε όλο αυτό το ξέσπασμα πίκρας ήταν το γράψιμο..όπως πάντα δηλαδή. Τι ψυχολόγοι και παπαρολόγοι. Δεν έχω βρεί καλύτερη θεραπεία από το να γράφω. Ο,τιδήποτε. Είτε στίχους, είτε πεζά .Όχι κατ ανάγκη σχετικά με το τι σκέφτομαι .Έχει τύχει σε φάση που ήμουν να με κλαινε οι ρέγγες να γράψω ένα μικρό διηγηματάκι σε ύφος Douglas Adams .Ο,τι κάτσει δηλαδή..Μεγάλο πράμα η ησυχία για το γράψιμο πάντως... Τέλος πάντων,να μην γράφω και άλλα γιατι έχουμε και δουλειά .. νεότερα στο επόμενο που ελπίζω να είναι πιο ουσιαστικό και οχι τοσο κενό νοήματος και περιεχομένου.. καλημερα

Πάρτε τους τα μικρόφωνα και κατασχέστε τους τα λαπτόπια!

Ναι αυτό το κείμενο είναι εναντίον αυτών που φροντίζουν για την απρόσκοπτη ενημέρωσή μας, που μας λένε πως πρέπει να ζούμε για να είμαστε πολύ γαμάουα τύποι όπως αυτοί, που φροντίζουν να μας ξυπνούν από τον μακάριο λήθαργο που κάποιοι άλλοι (τώρα το ποιοί, κανείς δεν ξέρει) μας επιβάλλουν . Ναι αυτό το κείμενο είναι εναντίων της φάρας των δημοσιογράφων. Και δεν εννοώ τα νέα παιδιά που είναι ακόμα στο πήξιμο και στο τρέξιμο και που ακόμα ονειρεύονται πως εκείνοι θα αλλάξουν τον ρου της δημοσιογραφικής ιστορίας, ή απλά είναι χωμένοι και κάνουν τη δουλίτσα τους όσο καλύτερα μπορούν. Εννοώ τους "φτασμένους", τις κλίκες, τη σαπίλα που μας αυτοπροβάλλονται ως οι σωτήρες της ανθρωπότητας. Μας "ενημερώνουν" καθημερινά είτε μέσω χαζοκουτίου, είτε από τις φυλλάδες τους. Και είναι όλοι "όπου φυσάει ο άνεμος, γίνομαι άνεμος". Ποιόν μας συμφέρει να υποστηρίξουμε σήμερα?αααα καλή φάση..Αύριο ποιοοοον θα γουστάρουμε? αααα ακόμα καλύτερα, εδώ έχει ψωμί. Και καθόμαστε εμείς τα χαϊβάνια και τους βλέπουμε και τους διαβάζουμε. Άσπιλοι και αμόλυντοι όλοι, με πύρινες ρομφαίες να τιμωρούν τους άδικους, να υπερασπίζονται και να δικαιώνουν τους πτωχούς πλην τίμιους καταφρονεμένους αυτής της κακόμοιρης χώρας. Πήγα και πήρα τηλεόραση χτες. Είχα να δώ καμιά βδομάδα και είχα βρεί την υγειά μου. Μου έφυγε η μέση να την κουβαλήσω από το αυτοκίνητο στο σπίτι (έκανα την παλλικαριά να πάω να την πάρω μόνος μου)(και ξέχασα να πάρω και τραπεζάκι, οπότε και τοποθετήθη προσωρινώς στο πάτωμα :) ).. Την ανοίγω την στήνω, πιάνει τα καναλάκια της και τσοοουυυυπ ήταν ώρα για ειδήσειιιιις... Ε ρε γλέντιαααα..Πήρα τα νάτσος μου, tabasco και μια μπύρα και άραξα να γελάσω. Πάντα έτσι την παθαίνω. Κάθομαι για να γελάσω και τελικά καταλήγω να χώνω καντήλια. Ο Κούγιας λέει έδειρε τον Βαλλιανάτο. Πρώτο θέμα παντού..Πάνελ επι πάνελ, παράθυρα, μπαλκονόπορτες, της Πόπης! Κάναν και τα λογοπαίγνιά τους με το "άνανδρη επίθεση" (θέλαν βασικά να πουν "χαχα ειρωνία της τύχης, ανανδρη επίθεση σε λούγκρα..ουυυουχοχοχυχουχοχυχυουυ"). Ο κατακαημένος και δαρμένος Βαλλιανάτος να περιγράφει με πόνο ψυχής το πόσο ξύλο έφαγε (εγώ πάντως μια χαρά τον είδα, με τόσο μπουνίδι που λέει οτι έφαγε θα έπρεπε να του χει γίνει η μούρη μπλε μαρέν).Ο Κακαού (Ο Γκαγκαμπουμ μπουμ γκι) να ουρλιάζει (τι σπάνιο φαινόμενο) γενικότερα και άνευ λόγου και αιτίας (λες και του δείραν το παιδί..) , και ο Κούυυυγιας...αυτός ο εκλεκτός και συμπαθής κύριος να εξηγεί γιατί "καλά του έκανε" . Άκου αδερφέ αρχικό θέμα δελτίων ειδήσεων. Το ότι ένας μεγαλοδικηγόρος έδειρε έναν δεν_ξέρω_τι_επαγγέλλεται_ο_άλλος . Η χαρά του Ευαγγελάτου (αυτός δεν είδα τι είπε,όταν έχει ειδήσεις το Alter απαγορεύεται). Ευτυχώς μετά το φτιάξανε λίγο το ζήτημα γιατί είχαμε τα προβλήματα με τους φίλοι μας τους Τούρκοι. Για αυτό το ζήτημα θα οργιάσουν σήμερα, είμαι σίγουρος ! Περιμένω να δω πάνελ με Κολλάτο (ο οποίος θα υποστηρίζει ότι ας μπούν και μεσα στην Αθήνα οι Τούρκοι,αρκεί να του δώσουν λεφτά για καμιά ταινία -γνωστό το στυλάκι του :Όλοι είστε μαλάκες εκτός απο αυτούς τους 2 που τους αρέσουν οι ταινίες μου-), Λιάνα Κανέλλη (all time classic :Αν ζούσε το 50 ο Στάλιν θα την είχε δεξί του χέρι.Η "ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!".Ο στρουχτουραλιστικός φραξιοναλισμός και τα @@ του Καράμπελα εναντιώνονται στον ιμπεριαλισμό που αντιτίθεται στην κολχόζνικη ιδιοκτησία δημιουργώντας έτσι σεχταρισμό και καταπιέζοντας τη λαϊκή βάση!), Alexis Papahelas (Tell me Alexis,do you put the sock in the drawer?) ,καναδυό κυβερνητικούς (Δεν ξανακάνω πανελιά με τον Μειμαράκη που χει τούγκλα το μουστάκι), καναδυό της αξιωματικής αντιπολίτευσης(Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά ναι -τα υπουργεία- ,φέρτε τώρα κανα ταψι γαλακτομπούρεκο γιατι τον έπιασε υπογλυκαιμία τον Βαγγέλλα) και θα γίνει της εκδιδόμενης το κάγκελο (η εκδιδόμενη είναι η πουτάνα για όσους δεν το ξέρουν,απλά το είπα ευγενικά γιατί μας βλέπουν και παιδιά). Όξω ρεεεε όλοιιιι Έχω χάσει κάθε ειρμό μιλάμε..τι έγραφα,τι ήθελα να γράψω? γκουχ..μισο λεπτό,τσιγάρο για επανασύνταξη σκέψεων και επανέρχομαι.. Α ναι, πάμε παρακάτω τώρα, σε άλλη κατηγορία δημοσιογράφων σε αυτή των λαϊφσταϊλάδων : Παλιά, όταν ήμουν ακόμα νέος και είχα λίγες τρίχες στο μουστάκι, γούσταρα και εγώ να διαβάζω κανα από αυτά τα περιοδικά που δεν έχουν νόημα ύπαρξης.(Κυρίως καλοκαίρι, σε αυτά τα ατέλειωτα ταξίδια με πλοίο Πειραιά-Σαντορίνη κλπ..) Κανά Νitro, κανά Max, κλπ κλπ. Και σχεδόν πάντα μου χάλαγαν το κέφι. Το γιατί είναι πολύ απλό : Παρουσιάζουν έναν τρόπο ζωής τον οποίο είμαι σίγουρος ότι ελάχιστοι εργαζόμενοι, και ΚΑΝΕΝΑΣ φοιτητής (που ήμουν τότε που τα διάβαζα) δεν μπορεί να κάνει. Μας βάζουν σε τριπάκι να μπούμε στον γεμάτο στράς κόσμο τους και να αισθανόμαστε τουλάχιστον μουλάρια που δεν ανήκουμε στις γαμάτες παρέες τους και που δεν έχουμε παπούτσια αξίας 5 εκατομμυρίων σπίτι μας,αλλα ευχαριστώ δεν θα πάρω κύριοι. Έχω τύχει σε συνάθροιση της φάρας σας και το μόνο που είδα ήταν ναρκωτικά (πολλάααααα) ,ψεύτικα χαμόγελα(ακόμα περισσότερα από τα ναρκωτικά) και φρεσκοβαμμένη κατάθλιψη σε πολλά πρόσωπα.Μπα, κύριοι λαιφσταιλάδες ,μπορεί να μην αποκτήσω ποτέ βίλλα στη Μύκονο (εκτός αν αποφασίσω να αρχίσω να σπρώχνω χάπια) (έτσι και αλλιώς προτιμώ τη Σαντορίνη και τη Φολέγανδρο) ,αλλά τουλάχιστον όταν γελάω με τα φιλαράκια μου το κάνω με την καρδιά μου και όχι γιατί με φωτογραφίζει ο χ παπαρας-τσι και πρέπει να δείξω οτι περνάω καλά. Το κακό κύριοι λαιφσταιλάδες είναι ότι σας διαβάζουν μανιωδώς τα πιτσιρίκια και πορώνονται και θέλουν να σας μοιάσουν σε σας και στις πλαστικές ανθρώπινες φιγούρες που παρουσιάζετε. Και κλαίει η Κατερινούλα επειδή δεν έχει το στητό βυζί της Χ ψώλας ή την μαρμάρινη οπίσθια πρόσοψη της Ψ ψώλας . Και ο Κωστάκης που έχει ακμή και 2 κιλάκια παραπάνω τσαντιζεται μέ όλους αυτούς τους σφιγμένους που βλέπει .Και κομπλεξάρονται τα παιδάκια και αποζητούν να γίνουν τόσο ψεύτικοι και κενοί άνθρωποι όπως αυτοί στις σελίδες σας. ΠΟυ δεν έχουν τίποτα να παρουσιασουν εκτός απο την ομορφιά τους,που σε 15 χρόνια θα έχει ζαρώσει περισσότερο από τα ιλλουστρασιόν φύλλα των περιοδικών σας,κύριοι Λαϊφσταϊλάδες .Ουστ,γαμάτε την ψυχολογία των πιτσιρικάδων .Και δεν τα λέω από το κεφάλι μου, έχω αδερφή έφηβη και βλέπω αυτήν και τις φίλες της πως λειτουργούν και πως σκέφτονται όταν σας διαβάζουν. (Έχετε και την δικαιολογία "ααα μα το περιοδικό μας δεν απευθύνεται σε ανήλικους,δεν φταίμε εμείς άμα το διαβάζουν"..καλή δικαιολογία δε λέω,αλλά ξέρετε όπως τα πλασάρετε ,ουσιαστικά μόνο σε ανήλικους απευθύνεστε, αλλά δεν μας το λέτε φανερά..σιχαμένοι)

(Να ζητήσω συγγνώμη για το χώσιμο από την καλή μου φίλη Ν. που είναι υψηλόν στέλεχος σε τέτοιο περιοδικό αλλά ξέρει ότι έχω δίκιο, οπότε και δεν θα μου κρατήσει κακία..ελπίζω...γκουχ..ναι..) Το κακο με όλη αυτή την δημοσιογραφοφάρα είναι ότι δεν αφήνει όπως φαντάζομαι το νέο αίμα στο χώρο να δημιουργήσει όπως θέλει. Γιατί άμα είσαι φρεσκαδούρα από τη σχολή και σε προσλάβουν με τα χίλια ζόρια κάπου τι θα κάνεις?Δεν θα γράψεις αυτά που θα σου πουν?Ε αυτά θα γράψεις ,και εγώ στη θέση αυτή το ίδιο θα έκανα.. Φαύλος κύκλος Γαμώ τις κλίκες τους...

Οι εφημερίδες της Κυριακής

Μια και όντως σήμερα η μέρα είναι αργή (ποιός ξέρει πόσο θα περιμένω μέχρι να μου έρθουν οι άδειες χρήσης του Modelsim..) ας γράψουμε και τίποτα εδώ μέσα. Όπως όλοι γνωρίζουμε,χτές ήταν όλη τη μέρα Κυριακή,μέχρι που χτύπησε το ρολόι 12 και έγινε Δευτέρα.Και πρίν ήταν και Σάββατο αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Όπως κάθε Κυριακή λοιπόν,ξύπνησα (βασικά αυτό το κάνω κάθε μέρα,όχι μόνο τις Κυριακές),χασμουρήθηκα,τεντώθηκα,μισάνοιξα το ένα μάτι,πήγα στην κουζίνα σερνόμενος και έφτιαξα καφέ .Με την πρώτη γουλιά της φράπας μισάνοιξε και το άλλο μάτι,οπότε και είχαμε αρκετό οπτικό πεδίο για να στρίψουμε ένα τσιγαράκι με Old Holborn aromatic. Ε αράζοντας στον καναπέ και κάνοντας την πρώτη τζούρα της ημέρας,πανικόβλητος συνειδητοποίησα ότι δεν παίζει Κυριακάτικη εφημερίδα .ΦΤΟΥ! Οπότε,μια που ήταν να έρθουν τα παιδιά για καφέ,τους είπα να μου φέρουν το "Θέμα" ,όχι για κανένα άλλο λόγο,αλλά γιατί είχε DVD "Ήταν άξιος" με Κωστα Γκουσγκούνη (μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής 7ης τέχνης). Ε αφού έφυγαν ,άραξα και άρχισα να διαβαζω την εφημερίδα. Ποιά εφημερίδα? Ενάμιση τόνο ζυγίζαν όλα μαζί .Ένθετο #1,ένθετο #2 ,ένθετο #1489 και το λουρί της μάνας. DVD απο δω,dvd απο κει,dvd και παραπέρα .Μέχρι dvd για λιποαναρροφηση και ανόρθωση γλουτών είχε μέσα.Τι να τα κάνουμε όλα αυτά ρεεεε? Έχουν καταλήξει τα dvd χειρότερα και απο διαφημιστικά φυλλάδια .Με κάθε εφημερίδα παίρνετε δώρο εκτός απο τον γνωστό τόνο με το έντυπο υλικο (θα περάσουμε και στο περιεχόμενό του),και τουλάχιστον 3 dvd από τα οποία τα 5 είναι μάπα!Με το κιλό! Που και που ,στη χάση και στη φέξη βάζουν και καμιά ταινία της προκοπής,αλλά γενικότερα @@ μύδια παλαμίδια..Πότε θα αρχίσουν μαζί με την εφημερίδα να δίνουν δώρο και μια βιβλιοθήκη(ή έναν σκουπιδοτενεκέ) για τα dvd που έχουμε μαζέψει ..έλεος πιά.Δεν έχουν τι να γράψουν και για να πουλήσουν κανά φύλλο δίνουν ό,τι τους κάτσει. Και πάμε στο περιεχόμενοοοοο.... Ένα έχω να πω όσον αφορά το περιεχόμενο : Αν συνεχίσουν έτσι,καλύτερα να τις κόψουν γιατί δεν γράφουν απολύτως τίποτα ως επί το πλείστον .Εξαιρείται η Καθημερινή που αν και στερείται αντικειμενικότητας,διατηρεί ένα αρκετά σοβαρό προφίλ και δεν γράφει ολο παπαριές ,και το Βήμα (επίσης στερούμενο αντικειμενικότητας αλλα τουλάχιστον μπορείς να διαβάσεις και 5 σοβαρά άρθρα) .Οι υπόλοιποι μάλλον ξύνονται όλη την εβδομάδα και γράφουν ό,τι τους κάτσει για την Κυριακή.(άσχετο ως νοηματική συνέχεια,αλλά ο τύπος που γράφει τον Ιό της Κυριακής είναι εντελώς χυδαίος,ελέεινός και τρισάθλιος,αλλά έχε χάρη που είμαι υπέρ του πλουραλισμού και δεν μπορώ να του απαγορέψω να λέει τις μαλακιες που λέει κάθε φορά -μπορώ όμως να τις χαρακτηρίσω άνετα μαλακίες .) Ανοίγω που λέτε το "Θέμα" χτές και διαπιστώνω ότι τα Θέματά του ήτο : 1 . Ο Περικλής 2 . Ο Περικλής 3 . Ο Πέρι 4 . Οι άλλοι 4 του FS3 5 . Το γιατί χώρισε την Μιλένα Αποστολάκη ο ζάπλουτος άντρας της και πως έγινε όλο το σκηνικό κλπ κλπ κλπ 6 . Ενα αρθράκι για την Κάθαρση στα δικαστήρια κλπ κλπ 7 . 150000 άρθρα του Περρή ο οποίος δεν ξέρω,αλλά ψιλιάζομαι πως πιστεύει ότι είναι απίστευτα πνευματώδης και καυστικός . Εντάξει μάγκα,καλά τα λες ενίοτε αλλά τις περισσότερες φορές τα σχόλιά σου είναι αυτά που στο χωριό μου θα λέγαμε "κρυάδες" Στο ένα ένθετο είχε αφιέρωμα στον Πρίγκηπα Ρενιέ (πάει και αυτός,ζωή σε μάς) ,στα 70'ς (πάνε και αυτά πριν 25 χρόνια μας τελείωσαν,ζωή σε λόγου μας) , κλπ κλπ ..γενικότερα υπήρχε μια τάση νεκροφιλίας στο τεύχος,σχεδόν μύρισα τη φορμόλη..Περιττό να πω πως ασχολούμαστε ως έθνος περισσότερο με τον θάνατο του πρίγκηπα Ρενιέ και του Βοϊτίλα παρά με τίποτα πιο σοβαρό (τον Πέρι ας πούμε :P). Ε ρε κούνια που μας κούναγε ένα πράμα δηλαδή. Προσωπικά δεν μου κάνει την παραμικρή διαφορά και αίσθηση ο θάνατος του Πάπα και του Ρενιέ.Πραγματικά δεν θα μπορούσα να ενδιαφέρομαι λιγότερο για κάτι,αλλά τέλος πάντων.Δημοσιογραφικά το παρατραβήξανε πάντως.Τόση ενημερωση και τόση ανάλυση...μόνο τι γωνία σχημάτιζε το σκήπτρο με τον νοητό άξονα του σώματος δεν μας είπαν. Στο άλλο ένθετο είχε μεγάλη ποικιλία ύλης ,ναι το μαντέψατε Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ.. EΛΕΟΣ ΠΙΑ ΡΕΕΕ..Πότε έφαγε, πότε ήπιε, αν του χτυπήσαν την πλάτη για να ρευτεί μην του κάτσει στο λαιμό το φαι, ποιες χούφτωσε ,πώς τις χούφτωσε, αν τους άρεσε που τις χούφτωσε...Επίσης παρόμοια σχόλια για ν ανθυποάγνωστα μέλη του και καλά ελληνικού τζετ σετ (η Κυρία Σπανοβαγγελοπαπαγεωργακωπουλονικολοπουλουτίγκα στο χρυσαφικό και την γούνα -βιζόν αυθεντικό ,ποτέ φω,γιατί ειμαστε κιουριες εμεις- ,μετά του ευτυχισμένου συζύγου της -ο σύζυγος έχει γκριμάτσα σαν να μυρίζει κολιούς που προχτές τους κάναν τα 40- και της χαριτωμένης κόρης της -σαν μεσαιωνική γκραβούρα του σατανά η κόρη- στο πάρτυ κάποιου βρωμόπουστα (βαλτε μπιπ στο -βρωμό-) ) Δέ λέω, ασχέτως αν τον πάω τον Πέρι ή όχι, ο άνθρωπος δικαιούται τα 5 λεπτά δημοσιότητάς του, ως καθαρό προιόν της Τηλεόρασης (γνωστή και ως χαζοκούτι) .Και αυτόν θα τον στίψουν και θα βγάλουν τα φραγκάκια τους στην πλάτη του (και πολύ καλά θα κάνουν), αλλά εγώ ο απλός, ταπεινός και καταφρονεμένος πολίτης, εγώ ο τελευταίος τροχός της αμάξης , δεν αντέχω άλλο να μου κατακερματίζουν τα γεννητικά όργανα και μάλιστα με το ζόρι ,για τον Πέρι.Που Μπέρι μπέρι να τους έρθει .Ανοίγω εφημερίδα, ο Περικλής ,ανοίγω τηλεόραση ,ο Περικλής, ανοίγω ραδιόφωνο ο Περικλής .Αρχίζω και φοβάμαι σαν ήρωας σε διήγημα του Μπαρρουζ ή του Μπράντμπερρυ ένα πράμα, οτι καμιά μέρα θα ανοίξω το ψυγείο και θα δώ τον Περικλή να μου χαμογελάει .. Στα διαλα ,κομμένες οι εφημερίδες της Κυριακής.

Επιτέλους ,τέλος!

Επιτέλους ολοκληρώθηκε η μετακόμιση ! ! ! Το Σάββατο ήρθαν τα έπιπλα ,τα συναρμολογήσαμε μετά κόπων και βασάνων (η αλήθεια είναι πως στα ηλεκτρολογικά και τα υδραυλικά είμαι σαφώς καλύτερος από ό,τι στα ξυλουργικά) ,βάφτηκε επιτέλους και ο περίφημος τοίχος στο σωστό του χρώμα ,όλα στήθηκαν ωραία και καλά και ήρθε και έγινε το σπίτι άψογο. Απόλαυσα και την περίφημη στιγμή του πρώτου αραχτού ποτού στο νέο σπίτι ακούγωντας μουσικούλα (Skyclad - The one piece puzzle) κλπ κλπ . Τώρα πρέπει να πάρω να βάλω τίποτα πάνω στους τοίχους γιατί ακόμα είναι πολύ άδειοι. Λέω βάλω κάποιες αφίσες από κινηματογράφο και κάποιες απο πίνακες .Τα ρολόγια του Νταλί και το Φιλί του Κλίμτ νομίζω είναι μπαμ.Ισως να ρίξω και έναν Νταβίντσι (αυθεντικό :P) ή ίσως κανά από τα περίεργα του Ντυρερ.Θα δούμε,πρέπει να το ψάξω. Καλά στάνταρ θα αγοράσω μια εκτύπωση από το Deviantart.Εκεί μέσα βρίσκει κανεις πραγματικά διαμάντια. Ουφ τι άλλο, α ναι πρέπει να πάω να ψωνίσω φαγώσιμα σήμερα .Το ΜΑΚΡΟ μας περιμένει ;) δεν έχουμε και δουλειά από ό,τι φαίνεται ,να δούμε πως θα περάσει η ώρα.Το πολύ πολύ να την κάνω για πανεπιστήμιο.. αντε γεια

Η διάθεσή μας σήμερα..

Γιατί μερικές μέρες στραβοξυπνάω τόσο άσχημα που είμαι συνέχεια ψυχολογικό κουρέλι?Ε?ΕΕ? Και σήμερα είναι μία από αυτές τις μέρες. Κέφια 0 ,όρεξη -οο και κάτι μούτρα που σφουγγαρίζουν τα πατώματα. Αν και γενικότερα παίζουν κέφια αυτό τον καιρό...σήμερα αντε γειά.. Δεν ξέρω,αισθάνομαι περιττός σήμερα.Αντιπαθητικός,άχρηστος και παρείσακτος (καλά για μερικούς στάνταρ είμαι,ίσως και για πολλούς,αλλά δεν είναι αυτό το θέμα). Κενός αισθάνομαι.Παρ'όλους τους στόχους,τα όνειρα,τις φιλοδοξίες,παρ'όλα όσα έχω και θέλω να κάνω,παρ'όλο που πολύς κόσμος τελευταία μου λέει πόσο καλά μου πηγαίνουν όλα,εγώ σήμερα αισθάνομαι σαν όλα να πηγαίνουν στραβά. Μάλλον έχω πέσει θύμα της ματαιοδοξίας που με πιάνει ενίοτε και δεν μου φτάνει τίποτα από αυτά που έχω και θέλω και άλλα.Καλά,πάντα ζητάμε όλοι κάτι παραπάνω ,αλλά ρε διάολε τς απολειμάρες μου τι με έπιασε σήμερα και γιατί,αδυνατώ να καταλάβω. Παμ παρακάτω.. ΘΕΛΩ : Να βάψω τον ρημαδοτοιχο του σπιτιού σήμερα Να παραγγείλω την κουζίνα,το ψυγείο και την τηλεοραση (ναι αυτα ήταν για χτες,αλλά δεν έκατσε) Να παρω καινουριο dvd,ενισχυτή και ηχεία Να πάρω ένα σετ για fondue και ένα καλό wok Να πάρω 2-3 γαμάτα κηροπήγια που είδα Το νέο cd των Paradise Lost,των Green Day,και τα 24 καπριτσια για Βιολί του Paganini Την κιθάρα μου και την καλή μου ασημένια πένα γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορώ να γράψω. Τα 4 επόμενα βιβλία του Song of Ice and Fire,το A past and future king και το A knife of dreams που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα Να τελειώσω επιτέλους με το σπίτι ,να αράξω στον καναπέ ,να ανάψω το κερομάνι που έχω και να βάλω να παίζουν Nightwish και μετά άριες της Callas απολαμβάνοντας το 12αρι Ουισκάκι μου. Να ξυριστώ γιατί αρχίζω να μοιάζω με παπά Θελω θελω θελω..ολο θέλω.. αλλα δεν γαμείς..καλά έιναι στην τελική :) Επίσης θελω..αααχ..τι θελω..στα διαλα,πρέπει να γράψω και το deliverable για το AMDREL τώρα..τεσπα..τα λεμε

Το όνειρο..

Εδώ και μερικά χρόνια,σε περιόδους που είμαι είτε στεναχωρημένος γενικότερα,είτε απογοητευμένος,είτε καψουρεμένος και με πόρτα αλουμινίου Alumil περασμένη κολλάρο,βλέπω ένα συγκεκριμένο και πολύ έντονο όνειρο . Είμαι λέει σε κάποιον κεντρικό δρόμο της Αθήνας (απο το περιβάλλον ψιλιάζομαι οτι είναι μια παραλλαγή της Πανεπιστημίου,στο ύψος της Εθνικής βιβλιοθήκης,κάπου κει). Είμαι λέει γονατισμένος στη μέση του δρόμου,και στα χέρια μου ψυχορραγεί μια κοπέλα.Ενίοτε αναγνωρίζω ποια είναι,άλλες φορές όχι .Έχει σπασμούς και βογκάει .Και απο τα μάτια μου τρέχουν δάκρυα απο αίμα.Μιλάμε για πολύ αίμα ομως..Απλά κάθομαι και την βαστώ και περιμένω να τελειώσει .Ο κόσμος γύρω είναι μια απίστευτη θολούρα,σαν όλοι να τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Την στιγμή που ξεψυχάει και το χέρι της πέφτει στην άσφαλτο,σηκώνοντας το κεφάλι παρατηρώ έναν τύπο ψηλολιγνο,50αρη,με γκριζαρισμένα μαλλια και γαμψή μυτη,ντυμένο με ένα μαύρο κοστουμι?καμπαρντίνα? κάτι τελος παντων ,που μας κοιτάει με ενδιαφερον,εχοντας μάλιστα το 'ενα χέρι στο στήθος και το άλλο να χαιδεύει την 2-ημερών αξυρισιά του.Ο τύπος έχει κάτι απιστευτα πράσινα ανοιχτά μάτια,και όταν με βλέπει οτι τον πήρα χαμπάρι ανοιγοκλείνει τα βλέφαρά του,τα οποία δεν ειναι καθόλου ανθρώπινα -γιατι ανοιγοκλείνουν κάθετα,οπως στα ερπετα- και εξαφανιζεται.Και κει πάνω ξυπνάω. Το είδα και πρόσφατα σχετικά ,και φρίκαρα τελείως οταν ξύπνησα γιατι είδα αίμα στο μαξιλάρι.Ευτυχώς είχε ανοίξει η μύτη μου και οχι τα μάτια μου :P (με τέτοιο αιματοκρίτη που χω λογικό να μου ανοιγει συνέχεια η μύτη..) Όποτε το λέω αυτό το όνειρο,ο κόσμος ψιλοφρικάρει..μου χουν πει να πάω μεχρι και σε ψυχίατρο..Γιατι???? σιγά..ένας εφιάλτης είναι που επαναλαμβάνεται σε περιόδους που δεν είμαι καλά..Σιγά τα ωά δηλαδή... Εκτός και αν είναι τίποτα σημαντικότερο *evil grin* μουαχαχαχαχαχα

Χμου χμου χμου..

Ξεκινάω με την επική δήλωση ότι είμαι κομμάτια! Κουράστηκα ρεεεεεεεεε!! Τις τελευταίες μέρες μου χει φύγει η μέση .Σκύψε δω,σκύψε κει (όχι για αυτό που νομίζετε ,ζώα) κουβάλα απο δώ,κουβάλα απο κεί ,κουβάλα παραπέρα..Εχω κάνει τη διαδρομή MAKRO-PRAKTIKER-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΣΠΙΤΙ γύρω στις 10^n φορές ,με n->+oo ...Νυστάζω και βαριέμαι.. Έπαθα και μια νίλα με τον τοίχο.. Ήθελα να κάνω εικαστική παρέμβαση και να βάψω τον ένα τοίχο του σαλονιού σκούρο κόκκινο ,έτσι για να γουστάρουμε .Πήρα το χρωματάκι ωραία και καλά, σκούρο κόκκινο έδειχνε στην ετικέτα. Έλα ντε που ο τοίχος τελικά έγινε σαν ταπετσαρία μπουρδέλου στις οχθες του Σηκουάνα,την εποχή των μποέμ και του Moulin Rouge..Και άντε τώρα ξαναβάφε απο πάνω ,διαλύοντας λιιιιιιιιιιιιγο μαύρο μέσα στο κοκκινο και κάνοντας συνεχείς δοκιμές για την απόχρωση.Αμάν πια,να έρθει το Σάββατο να σκάσουν μύτη τα έπιπλα να ταχτοποιηθώ να τελειώνουμε. Πρέπει να παραγγείλω και την τηλεόραση σήμερα,καλά που το θυμήθηκα..και τραπεζάκι για την τηλεόραση..χμ ναι.. Εν τω μεταξύ ,έχω ξεπαραδιαστεί εντελώς για εντελώς..θα πεινάσουμε τον Απρίλη,τη βλέπω εγώ τη δουλειά..θα παίξει ρυζάκι και φακή που θα πάει σύννεφο...χεχεχε.. Και περνάμε στη γενικότερη διάθεση.. Με έχει πιάσει μια γενικότερη άρνηση ρε γαμώτο..Δεν έχω καθόλου μα καθόλου κέφια.Λογικό από μια άποψη αφου βολοδέρνω απο τις 8 το πρωί μεχρι τις 6-7 το απόγευμα τρέχοντας σε 1000 μεριές..Αλλά κάτι ,κάτι δεν μου πάει καλά,και δεν το έχω προσδιορίσει ακόμα.Τέλος πάντων ας το αποδώσω πρός το παρόν σε κούραση και ανυπομονησία να τελειώσει όλη αυτή η φάση της μετακόμισης και της εγκατάστασης ,και μετά βλέπουμε. Πεινάω ελεεινά τώρα..Να δούμε τι διάολο θα φτιάξω να φάω αργότερα,και το κυριότερο με τι κουράγια θα κάθομαι να μαγειρεύω.Και όχι,δεν θα παραγγείλω σαπίλα απ έξω,έχω ξεκωλιαστεί στις πίτσες και τους γύρους τις τελευταίες μέρες.Σήμερα θα φάμε υγιεινα..Κανενα σνιτσελάκι α λα κρεμ που γίνεται και γρήγορα :) Χμμ και κάτι άλλο πρέπει να κάνω εγώ σήμερα αλλά πρός το παρόν μου διαφεύγει τελείως.Που θα πάει θα το θυμηθώ.Γεράσαμε και ρετάρουμε συχνότερα.Δεν πειράζει,καλό και αυτό.Ξεπερνάμε την τελειομανία των προηγούμενων χρονων και αφήνουμε τον εαυτό μας πιο χαλαρό πλέον :) Βρήκα τί λείπει...αλλά δεν το γράφω.. α και κάτι άλλο ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΕΖΕΤΕ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΣΑΣ..ΑΜΑΝ ΠΙΑ! καλό απόγευμα