Τι θα γινόταν αν..

Τι θα γινόταν αν... στην Ελλάδα οι χρήστες του διαδικτύου αποτελούσαν αντιπροσωπευτικό εκλογικό δείγμα.

Εισαγωγή :
Στα διάφορα ιντεργουέμπια, απο ο,τι φαίνεται έχουμε πήξει στον προοδευτισμό και την ιδεολογία (η οποία πλειστάκις φλερτάρει τόσο στενά με την ιδεοληψία, που αν εγώ ήμουν η ιδεολογία και γκομενάκι η ιδεοληψία, θα μου κανε μήνυση για σεξουαλική παρενόχληση και προσβολή της δημοσίας αιδούς)
Απο ο,τι φαίνεται μη-αριστεροί ψηφοφόροι μάλλον δεν έχουν γκομπιούτερες στα σπίτια τους, ούτε ιντερνέτια (για μεγάλη μερίδα των πολύ-πολύ δεξιών φαντάζομαι ισχύει, γιατί το ιντερνετ ναι του διαβόλου, όπως και η ραπτομηχανή) κλπ, ή απλά φοβούνται να πουν τη γνώμη τους, γιατί χαρακτηρισμοί όπως "φασίστα", "πουλημένε", "όργανο του συστήματος" "σκουλήκι" κλπ, περισσεύουν.
(Παρένθεση, αυτούς ακριβώς τους χαρακτηρισμούς είχα φάει στη μάπα, όταν σε επαναστατικό βλόγι είπα πως το hoax με τα 20 δις που θα μας δίναν τσάμπα από μια ανύπαρκτη εταιρεία, ήταν.. hoax)
Μια και λοιπόν, η αφρόκρεμα της αγωνιώσας και αγωνιζομένης προοδευτικής νομενκλατούρας έχει πήξει το γουέμπ,αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ποσοστό Αλαβάνου, ας δούμε χαριτολογώντας πως θα ήταν η χώρα αν το γουέμπ αντικατόπτριζε πραγματικό εκλογικό ποσοστό.

1. Κατάταξη κομμάτων :

α. ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ-Συνιστώσα #1, Συνιστώσα #2,..... συνιστώσα #ν (ν->+οο) : 49,6% (συμψηφίζεται το ποσοστό των αναρχοαυτονομοανενταχτοανένταχτων γιατί έτσι με βολεύει και δεν περιγράφω και καμιά πραγματικότητα)
β.ΚΚΕ- ΜΛ-ΚΚΕ -ΛΜ-ΚΚΕ- Λ-ΚΚΕ-Μ, Μ-ΚΚΕ-Λ,Ε-μπουλκουμέκουκού, Κουκού-μπουλκουε-με κλπ : 38,3%
γ. ΠΑΣΟΚ : 10,1%
δ. ΝΔ : 2,9%
ε. ΛΑΟΣ και λοιποί 2. Όχι 2%, 2 άτομα.

Οπότε, έχουμε κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα, με αξιωματική αντιπολίτευση Αλέκας Παπαρήγα. Τη θέση που έχει τώρα το ΚΚΕ στη βουλή, την παίρνει ο ΓΑΠ, και τη θέση που έχει το ΛΑΟΣ στη βουλή, την παίρνει ο Antonis (κοίτα συμμετρία...)

Οπότε ως κυβέρνηση ο Αλέξης, πρέπει να μοιράσει την πίτα έτσι ώστε να ικανοποιηθούν όλες οι συνιστώσες. Μια και προφανώς τα υπουργεία δε φτάνουν για όλους, δημιουργούνται 67 νέα υπουργεία μεταξύ των οποίων :
Υπουργείο δικαιωμάτων γκέι σπάρου Αμβρακικού : Είσαι σπάρος; είσαι γκέι; ζεις στον Αμβρακικό; Τα προβλήματά σου λύθηκαν. Οι ψαράδες σε κυνηγάνε περισσότερο από τους στρέιτ σπάρους; τα σκουλήκια στο αγκίστρι είναι προπέρσινα; Σε προτιμούν για τηγάνισμα και όχι για ψήσιμο; Τέλος οι διακρίσεις στην κουζίνα.

Υπουργείο Γκρίνιας και Κραταωμούτρα με σκοπό τον έλεγχο του κυβερνητικού -και όχι μόνο- έργου :
Το υπουργείο στελεχώνεται με έμπειρα και δυναμικά στελέχη, με χρόνια στους αγώνες πόλης και πίστας, ώστε να γκρινιάζουμε συντονισμένα χωρίς οχλαγωγία σε λα μινόρε. Υπεύθυνο και για διοργανώσεις τύπου "Σώστε τους τριχωτούς όρχεις του Σουαζιλανδού κάστορα.Ολοι στο Σύνταγμα να κρατήσουμε μούτρα ανατολικά, φορώντας ροζουλί-σωμόν μπλουζάκια"

Υπουργείο Διοργανώσεως Συναυλιών και Δράσεων με έμφαση στον Πλιάτσικα
Αυτονόητο.

Υπουργείο Διοργανωσεως Διαδηλώσεων και Διαμαρτυριών
Καθόλου αυτονόητο. Γιατί συνήθως οι διαδηλωτές διαδηλώνουν εναντίον της κυβέρνησης. Αν είμαστε εμείς κυβέρνηση, εναντίον ποιού θα διαδηλώνουν οι διαδηλωτές; Εύκολο. Δημιουργείς το αντίστοιχο υπουργείο, ώστε να τροφοδοτεί την εκάστοτε συντεχνία, το εκάστοτε σωματείο κλπ με ικανούς και ωραίους λόγους για να διαδηλώσουν εναντίον της αντιπολίτευσης.

Υπουργείο Διαχείρισης Λούμπεν Καφενείων στα Πετράλωνα Με Τσίπουρο-Biohazard-1 ευρώ ο τόνος
Αυτονόητο. Έχει πήξει το σύμπαν από καφενειοειδή μυκητιώματα που σερβίρουν κεφτέδες με κρέας χειρότερο απο γκοτζίλα και τσίπουρο "έπλυνα τις μασκάλες μου με οινόπνευμα και το σέρβιρα για τσίπουρο", στα οποία ακούς Πλιάτσικα και Διάφανα Κρίνα,και περιτρυγιρίζεσαι από γραφικούς αυτόχθονες συντρόφους που μιλάνε για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, την 4η διεθνή και τις διακοπές τους σε ελεύθερο κάμπινγκ στη βραχονησίδα "Φαλκονέρα".

Υπουργείο Προστασίας και Εγγραφής Μειονοτήτων.
Ωραία ιδέα, αλλα στην υλοποίηση κολλάμε. Μια και ο ορισμός της μειονότητας είναι ελαφρώς ευρύς, καταλήγουμε να έχουμε μια μεινότητα για κάθε πολίτη, η οποία να διεκδικεί διαφορετικά δικαιώματα. Έχουμε πχ την μειονότητα Zaphod που απαιτεί φτηνά καθαρά ποτά και τσάμπα καπνό, τη μειονότητα Estarian που διεκδικεί καλύτερες πλαστικές στήθους, περισσότερο λυκίσκο στη μπυρα, ψητά και καπνό κλπ..
Υπουργείο Ενδυματολογικού κωδίκεως για πραγματικούς επαναστάτες (να ελέγχουμε πως ντυνόμαστε, μη μας πουν και τρέντουλες και χαλάσει η εικόνα του revolution-Friday που έχουμε κάνει νέο τρεντ) και φυσικά

Υπουργείο Διαχείρισης, Καταλογογράφησης και Ονοματοδοσίας Νέων Συνιστωσών
Καίριο υπουργείο, με ενδιαφέρουσες ευθύνες. Γιατί έστω και αν υπάρχουν περί τις χίλιες επτακόσιες τριγιάντα δύο συνιστώσες εν ενεργεία, ακόμα και αν το 50% τους αποτελείται από 1 άτομο, πάλι υπάρχει κίνδυνος διάσπασης. Μην ξεχνάμε πως μια συνιστώσα θεωρείται πολυπληθής αν γεμίζουν ταξί. Οπότε, αν ξαφνικά οι χίλιες επτακόσιες τριγιάντα δύο σπάσουν στη μέση, έχεις μάνι μάνι τρεις χιλιάδες τετρακόσες εξήντα τέσσερεις συνιστώσες. Φαντάσου τι θα γίνει στο συνέδριο. "Εσύ με ποιους είσαι σύντροφε;" "Τι να σου πω, δε θυμάμαι. Ήμουν στην ΟΚΕ,μετα πήγα στην ΕΚΟ, μετά διασπαστήκαμε σε ΚΕΟΚΕ, μετά η ΚΕΟΚΕ μετονομάστηκε σε ΟΕΚΚΟΚΕ και προχτές εγώ και ο Μπάμπης διασπαστήκαμε και δεν έχω βρει ακόμα όνομα". Εύκολο, πας στο ΥΔΚΟΝΣ,καταθέτεις μια αίτηση στην οποία αναγράφεται η συνιστώσα που ανήκες και που διασπάστηκε, αναφέρεις τον αριθμό διασπάσεων, και αυτόματα, γρήγορα και έξυπνα, δημιουργείται η νέα σου συνιστωσιακή ταυτότητα, με νέο λογκο, όνομα και αριθμό μητρώου έτσι ώστε να ξέρεις που βρίσκεσαι ρε αδερφέ! Ίσως να παρουσιαστεί μικρό πρόβλημα με τους διπολικούς συντρόφους που θέλουν να διασπαστούν με τον εαυτό τους, σαν αμοιβάδες, αλλά φαντάζομαι απλά θα σου δίνουν δυό ταυτότητες και καθάρισες.

Κυβερνητικό έργο :
Πρώτο μέλημα να βρούμε γενικότερα λεφτά, και μια και η ιδεολογία μας λέει να τα πάρουμε από τους πλούσιους, πάμε να τα πάρουμε από τους πλούσιους. Έλα όμως που οι μισοί πλούσιοι είναι μέλη στο κόμμα και καλή η ιδεολογία αλλά καλά και τα λεφτά. Δημιουργία αντιδραστικής συνιστώσας με αρχικά ΔΘΜΠΤΛΚΤ (Δε Θα Μας Παρεις Τα Λεφτα Κουφάλα Τσίπρα) με σήμα το ευρωδρέπανο περιστοιχισμένο από τις λέξεις "Liberte,Fraternite,Monetarite" και διοργανωση πορείας εναντίον στο φακέλωμα, τους ψεκασμούς και την οικολογική καταστροφή (για να μην ξεχνάμε και τις άλλες μας προτεραιότητες). Ο Αλαβάνος από την Πεντέλη εξαπολύει μύδρους του στυλ "Αν σηκώσεις το κεφάλι θα δεις μούτζες".
Στο κυβερνητικό έργο αυτό, το ΚΚΕ λέει αρχικά ΟΧΙ από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά καταλαβαίνει τη μαλακία του μετά το ψήφισμα. Μοναδική παρασπονδία η Καφαντάρη που ψηφίζει ΝΑΙ και δε μπορει να το αλλάξει σε ΟΧΙ όταν καταλαβαίνει πως το ΚΚΕ είναι το πλουσιότερο κόμμα και θα του πάρουν τα σώβρακα.
Ελάσσων αντιπολίτευση : Κανουν ό,τι κάναν πάντα, δηλαδή απολύτως τίποτα. Γκρινιάζουν που πλέον δεν έχουν το χέρι στην καρδάρα με το μέλι, αλλά δεν τρώνε πλέον πέτρες στο κεφάλι και για αλλαγή έχουν την ευθύνη αυτοι που τη θέλαν περισσότερο, οποτε παιρνουν ποπ κορν και λεμονάδες στη βουλή και χαζεύουν.
Δεύτερο μέλημα είναι η παιδεία. Αρχικά επιτρέπεται το κάπνισμα και το κομπολόι στην τάξη, και ενθαρρύνεται η αντίδραση στον καθηγητή ως μέσο διαφωνίας στο επιστημονικό κατεστημένο. Η κοπάνα θεσμοθετείται ως δικαίωμα, με ανώτατο όριο απουσιών τις εικοσιοκτώ χιλιάδες εξακόσες τρείς. Τα σχολεία αδειάζουν, αλλά όλοι μπαινουν στο πανεπιστήμιο αρκεί κάποτε να γράφτηκαν στην πρώτη δημοτικού.
Τα πανεπιστήμια δεν παίρνουν λεφτά, γιατί ακόμα περιμένουμε από τους πλούσιους να τα δώσουν, αλλά πρέπει να αντιμετωπίσουν την αθρόα εισροή πρωτοετών, πολλοί από τους οποίους είναι 12 χρονών και αναλφάβητοι. Οπότε -υπέροχη ιδέα- ο πρωθυπουργός προτείνει να λειτουργήσουν τα σχολεία ως λούμπεν καφενεία -μια και δεν πατάει κανένας-, οι καθηγητές να γίνουν μάγειροι και σερβιτόροι και τα έσοδα να δίδονται στα πανεπιστήμια για έρευνα. Εν τω μεταξύ δημιουργείται μείζον ηθικό θέμα με τα δικαιώματα του στρέιτ σπάρου του Παγασητικού, που ζητά ίση μεταχείριση με τον γκέι σπάρο του Αμβρακικού.
Η αστυνομία καταργείται ως σώμα και ως έννοια και τη θέση της παίρνουν ομάδες αστικής περιφρούρησης με σήμα το γαρύφαλλο. Η ΓΑΔΑ μετονομάζεται σε Βίλλα Ροζαλία και βάφεται ως παρανοικός παπαγάλος υπό την επίρρεια lsd.
Πρώτο μέλημα το κυνήγι των πρεζεμπόρων, αλλά η πρώτη τους σύγκρουση αποβαίνει ατυχής, μια και κανείς πρεζέμπορος δεν τρομοκρατείται από ένα πλήθος μυστακοφόρων πλιατσικοτραγουδιάρηδων που κραδαίνουν ιδιαιτέρως κοφτερά γαρύφαλλα.
Περνάμε στην κρατική τηλεόραση όπου απολύονται όλοι, αλλά δεν απολύονται ακριβώς παρά στο περιπου. Όλα τα καναλια της ΕΡΤ πλέον μεταδίδουν μόνο Μπόλεκ και Λόλεκ, Ταρκόφσκι, Κισλόφσκι, Κιαροστάμι κλπ . Παράλληλο κλείσιμο των ιδιωτικών σταθμών και μετατροπή τους σε Ανεξάρτητα Αυτοδιαχειριζόμενα Δίκτυα Ενημέρωσης και Ψυχαγωγίας, το οποίο σημαίνει ότι θα πήξουμε στην κλάψα, τη μαυρίλα και (ταραταταααααααααν) το Φίλιππο Πλιάτσικα και την άλλη με το ζαμπόν το λάιτ.
Η εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης, μια 65άρα πρώην χίπισσα που έχει να πλυθεί από τότε που ο Τιτανικός ήταν στη ναυπηγοεπισκευαστική, ανακοινώνει στην πρώτη δήλωση της νέας κυβέρνησης :
"κμ κμ κμ κμ.. ενα δύο ένα δύο.. Ναι.. Τέσσερα...Η αναλγησία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, δε μας αφήνει άλλη επιλογ..ε; τι; πότε ρε;; που; ε; Μαλάκα μου νικήσαμε; Και γω που νόμιζα ότι έφταιγε το προυσαλιό."

Παράλληλα στα ιντεργουέμπια γίνεται χαμός απο blog posts,tweets,twats,fb posts και τα συναφή, αλλά μετά από λίγο το backbone πέφτει, γιατί διασπάστηκε το Σωματείο Διαχείρισης και Ελέγχου Τηλεπικοινωνιακών Πορων στα 8, και δε μπορούν να αποφασίσουν ποιος θα κοιτάει το traffic.
Μια και πέφτει το ιντερνετ, η εκκλησία συγχαίρει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για την τόσο έντιμη αντιμετώπιση του σατανικού αυτου πράγματος.
2 ώρες μετά, η Αθήνα καίγεται από μανιασμένα netfreaks και η κυβέρνηση πέφτει..

Αγαπητέ υποψήφιε, πρόσεχε

Αγαπητέ υποψήφιε,
πρόσεχε όταν σε καλούν στο ραδιόφωνο. Το ραδιόφωνο δεν είναι τηλεόραση και όταν μιλάς πάνω στον άλλο, ενοχλείς επί 10.
Άκουγα τώρα το πρωί μια ραδιοφωνική συνέντευξη όλων των υποψηφίων για μια περιοχή. Δεν έχει σημασία η περιοχή, δεν έχουν σημασία οι υποψήφιοι, έχουν πολλή σημασία οι συμπεριφορές.
Οι δύο υποψήφιοι ήταν στο στούντιο, οι άλλοι δύο μιλούσαν τηλεφωνικώς. Οι κανόνες ήταν τόσο απλοί που ακόμα και παιδιά της πρώτης δημοτικού θα μπορούσαν να ακολουθήσουν.
Έπρεπε να πει ο καθένας με τη σειρά του μία πρόταση/δέσμευση για το τι θα κάνει.
Οι τρείς υποψήφιοι, ασχέτως κομματικής προελεύσεως ήταν ευγενέστατοι ο ένας προς τον άλλο. Η όποια "διακοπή" που έκαναν προς τον συνυποψήφιό τους ήταν του επιπέδου μία-δυό προτάσεις ως παρατήρηση. Αποδεκτό.
Υπήρχε όμως ΣΥΝΕΧΩΣ από κάτω τους η .. τέταρτη φωνή.
Όταν λέω συνεχώς, εννοώ συνεχώς. Πέτυχα την κουβέντα σε σημείο που δεν ήξερα ποιος μιλάει και ποιος ενοχλεί οπότε προς το παρόν τουλάχιστον δε μπορώ να κατηγορηθώ για κομματική εμπάθεια.
Δυστυχώς όμως καταλαβαίνεις μέσα σε 3 δευτερόλεπτα τουλάχιστον από που προέρχεται αυτός που χαλάει τη διαδικασία και μετατρέπει μια ραδιοφωνική κουβέντα σε ένα ακατάληπτο μπάχαλο.
Φαντάσου να μιλάει κάποιος που δε βλέπεις, και στο 60-70% της έντασης της φωνής του να υπάρχει μια άλλη φωνή που μιλάει χωρίς κόμματα, τελείες, θαυμαστικά, τίποτα. Μια φωνή που μιλάει με μια συνεχή ροή, λέγοντας λέξεις που πιάνεις μία στις τόσες.
Φαντάσου να λέω εγώ "για την πόλη μου η πρώτη προτεραιότητα είναι η καθαριότητα. Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε χ χώρους ανακύκλωσης, με τον τάδε τρόπο" κλπ κλπ κλπ κλπ. Και από κάτω -ή από πάνω, διάλεξε- να ακούς : "Ναιαλλαεσύθαπάρειςσυνταξητιγίνεταιόμωςμετιςσυντάξειςτωντάδεμελώντουταδεσωματείουπουέδωσαντηζωήτουςστοναγώναγιατηνεπιβίωσηκαιφταίτεόλοιεσείςπουδεναφήνετεμπλαμπλαμπλαμμπλαμπλαμπλα"
ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, προφανώς η φωνή που κάλυπτε ήταν υποψηφίου του Κομμουνιστικού Κόμματος που συμπεριφερόταν έτσι καθ'όλη τη διάρκεια που μιλούσαν οι υπόλοιποι τρείς. Φυσικά νόημα δεν έβγαζε καμία φωνή σε κάποια σημεία, απλά γιατί μπλέκονταν οι λέξεις τόσο πολύ, που θυμήθηκα τα περίφημα "γαλόπουλα" στην εκπαίδευση στο στρατό.
(Για τους ανενημέρωτους : Σε κάποια φάση στο στρατό, στην εκπαίδευση, γίνεται μια ωραία άσκηση κατά την οποία τρέχεις γύρω γύρω στο προαύλιο, γόνατα στο στήθος, χέρια στο κεφάλι κλπ και ταυτόχρονα αναφέρεσαι. Όταν το κάνουν αυτό 1600 άτομα, το γενικό ηχητικό αποτέλεσμα είναι ένα ατέλειωτο "γλουγλουγλουγλουγλου", εξ ου και το "καλώς τα γαλόπουλα" όταν θες να απευθυνθείς σε άρτι αφιχθέντες εκ του κέντρου εκπαίδευσης). Πάμε παρακάτω.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον οποιονδήποτε θέλει να πει τη γνώμη του για το ο,τιδήποτε. Ακόμα και αν είναι μπαρούφα. Πες ο,τι θες ρε αδερφέ. Αλλά όταν ειδικά στο ραδιόφωνο επιμένεις να μιλάς συνέχεια πάνω από τον άλλο, λέγοντας άσχετα -κυρίως ad hominem- τσιτάτα και λαικιστικές φανφάρες, ε μου σπας τα νεύρα. Προσωπικά, αν ήμουν κομμουνιστής, το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο δεν θα το ψήφιζα με την καμία, εξαιτιας του εκπροσώπου του. Αντιθέτως οι υπόλοιποι υποψήφιοι (ο,τι και αν είπαν, είτε μπούρδα, είτε σωστό, δεν το εξετάζω), σεβάστηκαν την απλή, καθημερινή ευγένεια και άφησαν τους άλλους να πουν τη γνώμη τους. Διαφορές ιδιαίτερες να σου πω, δεν είχαν. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ ουσιαστικά συμφωνούσαν στα μείζονα προβλήματα της συγκεκριμένης περιοχής, όπως και στους χονδρικούς τρόπους αντιμετώπισής τους. Η μοναδική παραφωνία, κακοφωνία κλπ εκεί μέσα ήταν ο/η υποψήφιος του ΚΚΕ που φάνηκε αισχρότατα, ότι απλά δεν ήθελε να αφήσει κανέναν άλλον να μιλήσει. Όταν πήρε το λόγο δε για να πει τις προτάσεις που έχει, δεν διεκόπη από κανέναν.
Σε κάποια φάση, που το κακό είχε παραγίνει, οι συντονιστές της κουβέντας είπαν "ακούστε να δείτε, επειδή δεν βγαίνει άκρη, θα κλείσουμε τα μικρόφωνα των υπολοίπων και θα χουμε ανοιχτό μόνο το μικρόφωνο αυτού που έχει το λόγο, μπας και καταλάβουμε τίποτα". Ε φυσικά στο καπάκι υπήρξε η κλασσική καταγγελία για φίμωσηδενεχετετοδικαίωμανααποκοπτετετηφωνήτουλαουετσιαπροκαλυπτακαιαυταειναιτακτικεςπουδενείναιπλέοναποδεκτές κλπ κλπ.
Ρε αλάνι τι διάολο, δεν μπορείς να ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ τις ρημάδες τις λέξεις;

Λοιπόν άκου να δεις και τελειώνω, αγαπητέ υποψήφιε.
Δε με ενδιαφέρει με ποιον κατεβαίνεις. Εγώ στο δήμο, ψηφίζω πρόσωπα, όχι κόμμα. Γκέγκε; Και αν το ΚΚΕ στο δήμο μου έχει αξιόλογους ανθρώπους, θα τους το ρίξω ευχαρίστως. Το ίδιο ισχύει για όλες τις παρατάξεις στο δήμο μου. Στο δήμο, επειδή αυτούς τους ξέρεις καλύτερα από τους βολευτές, επενδύεις σε προσωπική αξία ξεκάθαρα. Αν λοιπόν ακούσω υποψήφιο στο δήμο μου να συμπεριφέρεται έτσι όπως εσύ το πρωί, μαύρο δαγκωτό. Δεν πα να έχεις χίλια δίκια και όλοι οι άλλοι άδικο. Ξέρεις γιατί; Γιατί άνθρωπος που δεν μπορεί να σκάσει και να ακούσει 5 λεπτά τον "αντίπαλό" του ,να τον ΑΚΟΥΣΕΙ ρε διάολε, δεν είναι ικανός ποτέ και για τίποτα να πεισθεί ότι μπορεί να έχει λάθος σε κάτι, από τους δικούς του ή τους "άλλους".  Η λογική του "δρόμου" και της οχλαγωγίας και της μάζας, είναι καλή μόνο για το δρόμο, όχι όταν πας να λύσεις τα προβλήματα της περιοχής σου μαζί με ένα μάτσο άλλους ανθρώπους που πολλοί από αυτούς, όντως ενδιαφέρονται να λύσουν τα προβλήματα του τόπου -γιατί και αυτοί τα ίδια έχουν-, απλά το βλέπουν από άλλη οπτική γωνία.
Αλάθητους στο δήμο εγώ δε θέλω.

Καλλιτεχνικές ανησυχίες

Το φθινόπωρο μας αχνοχαϊδεύει με τα απαλά του ακροδάχτυλα, τα πορτοπαράθυρα φτεροκοπάνε από το αγέρι και χαμογελάνε στις πρώτες στάλες της βροχήσε. (Πρόσεξε, όχι "βροχής" αλλά "βροχήσ-ε" με το "ε" απαλό, αργόσυρτο σαν να σου  βγαίνει λίγο η ψυχή - συνδυάζεται απαραίτητα με ρομαντικό αναστεναγμόνε και πετάρισμα ματιών στη γενικότερη κατεύθυνση της ελπίδας του ουράνιου τόξου).
Κοίτα το ξέρω ότι έχω την κακή φήμη κάφρου και βάρβαρου, αλλά όπως ξέρεις ήδη έχω και τη φήμη μεγάλου παπατζή και ψεύτη, οπότε αφού θέλω να γράψω καλλιτεχνικό θέμα, είπα να το γράψω με καλλιτεχνική γλώσσα. Νταξ; μέσα είσαι δικέ μου, κόβει το μάτι σου.

Ένα πρωινό, μουντό σαν τα όνειρα λίγο πρίν το μούχρωμα, τα όνειρα αυτά που φεύγουν και δεν ξέρεις αν ευγνωμονείς το μυαλό σου που τα ξεχνά ή το καταριέσαι που τα αποδεσμεύει, είδα μια είδηση ο ρουφιάνος και μου φυγε η μαγκιά.
Ήταν δροσερό το αγέρι που φύσαγε το πρόσωπό μου και πάγωνε στην άκρη του ματιού το μισοτρεμάμενο δάκρυ και συνάμα την ελπίδα της φρίκης ή τη φρίκη της ελπίδας.
Δεν ήξερα αν η είδηση είναι αληθινή ή κατασκευασμένη, αλλά δε με ενδιαφέρει κιόλας, εγώ απλά ως ευαίσθητος καλλιτέχνης θέλω να κάνω κριτική στην υποτιθέμενη είδηση και όχι στην πραγματικότητα.
Γιατί άλλωστε, τί ακριβώς είναι η πραγματικότητα πέρα από θνητές μικροαστικές φωτοκόπιες που βγάζει η αντίληψή μας, όπως γέρνει αποκαμωμένη το αδύναμο κεφάλι της, στην αγκαλιά της λήθης; (σε έχω σκίσει, παραδέξου το. Το έχω)
Είδα λοιπόν πως -τουλάχιστον υποθετικά- αυτός ο πίνακας, στο γραφείο του πρωθυπουργού της χώρας,

θεωρητικά αντικαταστάθηκε ή θα αντικατασταθεί με αυτόν :

Ω Μούσες που ημίγυμνες χορεύετε με τις φεγγαραχτίδες και τις δροσοσταλίδες στις παρυφές του Ελικώνα...
Οποίος θαυμασμός, οποία ανατριχίλ διαπερνά με ταχύτητα του Ιντερσίτυ 551 τα σφριγηλά μου μούσκλα;
Τι θωρούν οι κουρασμένοι από το υπερθέαμα της ιλλουστρασιόν ζωής οφθαλμοί μου;
Σαφώς και έπρεπε να φύγει από το υπερφορτωμένο εικαστικά ρουστίκ γραφείο του πρωθυπουργού αυτό το ροκοκο-μπαρόκ πράμα με τις ξεπερασμένες υφέρπουσες ιδεοληψίες.
Προσέχτε την προφανή και απλή -αλλά ουδαμώς απλοϊκή- σημειοσημασιολογική προσέγγιση του απείρου και την ενδελεχώς υποβόσκουσα χάρη του νέου πίνακα.
Ο καλλιτέχνης με αδρές, παχιές γραμμές υποδηλώνει τα φραγμένα όρια του απειρισμένου υποσυνειδήτου του, ενώ η κόκκινη διαχωριστική είναι αυτή που οδηγεί το μάτι σε έναν σαφή προσδιορισμό του εφικτού και του ανέφικτου, υπογραμμισμένου από την αγνότητα του υποκίτρινου και την παιδική αφέλεια του υπορόζ.
Όλα αυτά ενυπάρχουν παρά και έναντι, σε ένα μουντό πεδίο που στη βάση, τη βάση που υποδηλώνει την επαφή μας με τη γη, το θάνατο, το χώμα, τους σκώληκας και τας σκουληκαντέρας, ενώ προς τα πάνω ανοίγει, ελαφρά, απαλά, ήρεμα, δείχνοντάς μας έτσι το δρόμο προς την ελευθερία της ψυχής, την ελευθερία του σώματος και την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Η πάνω οριζόντια πάλλευκη γραμμή είναι το όριο που όλοι πρέπει να ξεπεράσουμε, κοιτώντας ψηλά, μακριά και πέρα από ορίζοντες και τεχνητά όρια. Είναι η γραμμή της υπέρβασης και εσώτερης επανάστασης που ο πας εις ένας άξιος να ονομάζεται άνθρωψ και όχι απλά πίθηξ, οφείλει έστω και μία φορα στη ζωή του να τολμήσει να πατήσει αναφωνώντας "πίσω καθήκια και σας έφαγα".
Νομίζω ορθά θα έπραττε ο καθείς να έχει ένα τέτοιο κόσμημα στο γραφείο του και όχι αυτές τις παρωχημένες καλλιτεχνίες τεθνεόντων ψευτοζωγράφων που νόμιζαν ότι επειδή μπορούν να απεικονίσουν κάτι ζωντανό, πραγματικό, λεπτομερές και άρτιο, ήταν και αξιόλογοι.
Γιατί ως γνωστόν, το συγκινησιακό υπόβαθρο ενός πίνακος, η αληθινή γεννεσιουργός αιτία της επιρροής που σπάει το φράγμα αιτίου-αιτιατού και εναγκαλίζει το θεατή σε έναν ψυχικό διονυσιακό χορό, δεν έχει ανάγκη από εικόνα και ταλέντο, αλλά απλά από συναίσθημα.
Για αυτό παρουσιάζω και εγώ ένα αριστοτεχνικό έργο μου,  που αποτελεί γροθιά στο κατεστημένο και ευελπιστώ ότι κάποτε θα λάβει τη θέση που του αρμόζει στο γραφείο του κάπταιν Αντάμα, πάνω στο Αστρόπλοιο Γκαλάκτικα. Το ονομάζω, Σπουδή σε κόκκινο :

Ε ρε διάολε, θα αφήσω μούσι-θύσανο, θα πάρω αμπέχωνο και θα το παίζω άνθρωπος του πνεύματος απο δώ και πέρα...

Οδηγός Ανίχνευσης Χαζομάρας

Μία στο τόσο ψήνομαι και εγώ να γράψω κάτι "σοβαρό".

Σήμερα το θέμα μας είναι τα περί επιστήμης και ερμηνείας φαινομένων. Και τα λοιπά. Ξέρεις τώρα.

Άφησα ένα σχόλιο στον Vagelford πρίν μερικές μέρες, υποστηρίζοντας ότι δυστυχώς, η πλειοψηφία του κόσμου που δεν έχει σπουδάσει κάτι τείνει να θεωρεί τους "επιστήμονες" είτε ως αργόμισθους τρόμπες που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, είτε ως σκοτεινά όργανα μυστικών συνωμοσιών, κάτι μεταξύ Φρανκενστάϊν, Δρ.Νο και λοιπών διαστροφικών κακών από ταινίες. Συν τοις άλλοις, έχουμε ανεπτυγμένη τώρα τελευταία όλη αυτή τη συνωμοσιολογία για τα πάντα και με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το δίκτυο κλπ, ο ρυθμός διασποράς χαζομάρας έχει πιάσει αστρονομικά επίπεδα. Αυτοί οι ψεκασμοί για παράδειγμα φοριούνται πάρα πολύ και κανείς δεν έχει σκεφτεί το απλούστερο αντεπιχείρημα, ότι "γιατί ρε συ άμα κάνουν κάτι τέτοιο το κάνουν τόσο φανερά, και δεν το ρίχνουν στο νερό να μην πάρει χαμπάρι κανείς τίποτα;". Άσε, τη φυσική του πράγματος δεν την πιάνω καθόλου γιατί στόχος είναι ο "απλός" άνθρωπος που δε μπορεί να πάει το μυαλό του ότι ένα αέριο που το ψεκάζεις στα 10.000 πόδια έχει πιθανότητες να σε φτάσει όσες το τσιγάρο που κάνω εγώ τώρα κάπου στο κέντρο, να φτάσει περίπου στο Κορωπί. Άστο αυτό. Δεν είναι οι ψεκασμοί ο στόχος μου όμως τώρα, είναι άλλα πράγματα.

Ήθελα καιρό να γράψω ένα απλό θεματάκι περί της επιστημονικής μεθόδου και μερικών βασικών οδηγιών ανίχνευσης παπατζιλικίων, για κόσμο που ρε αδερφέ, δεν έχει σχέση με το άθλημα.

Τα παρακάτω τα κλέβω από παλαιότερο θέμα που είχα βάλει,΄ετσι για επανάληψη :

Ο όρος Επιστημονική Μέθοδολογία έχει να κάνει με μια συλλογή τεχνικών για τη διερεύνηση φαινομένων, την απόκτηση νέας γνώσης και τη βελτίωση/διόρθωση/ενσωμάτωση της παλαιότερης γνώσης με τη νεότερη. Για να είναι μια μέθοδος επιστημονική, η διερεύνηση πρέπει να βασίζεται στην συλλογή παρατηρήσιμων, εμπειρικών (με την ένοια του πραγματικού πειράματος έναντι της θεωρίας) και μετρήσιμων αποτελεσμάτων, τα οποία υπόκεινται σε συγκεκριμένες αρχές λογικής επεξεργασίας. Μια επιστημονική μεθοδολογία ξεκινάει από τη συλλογή στοιχείων μέσω παρατήρησης και πειραματισμού, και καταλήγει στην διατύπωση και τον έλεγχο υποθέσεων. Εξαίρεση φυσικά αποτελούν τα μαθηματικά, όπου ως γνωστόν εμείς οι μαθηματικοί κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Όχι. Βασικά η δικιά μας μεθοδολογία είναι διαφορετική επειδή τα μαθηματικά δεν προέρχονται από εμπειρική γνώση του κόσμου. Απλά τον μοντελοποιούν. Τέσπα.

Για να μην το πάμε πολύ μακριά, για να βγεί ένα συμπέρασμα, γίνονται τα εξής :

1. Χρησιμοποιείς την εμπειρία σου. Εξετάζεις το πρόβλημα και προσπαθείς να καταλάβεις τι διάολο είναι. Τσεκάρεις να δεις αν υπάρχουν πρότερες εξηγήσεις. Αν είναι εντελώς νέο πρόβλημα πας παρακάτω, στο 2.

2. Χτίζεις μια υπόθεση. Αν δεν υπάρχει τίποτα ήδη γνωστό στο θέμα, προσπαθείς να σχηματίσεις μια πρώτη εξήγηση, μια πρώτη ιδέα εξήγησης. Και τώρα προχωράμε στα καλά...

3. Από την εξήγηση επάγεις πρόβλεψη. Αν αυτά που υπέθεσες στο 2 ισχύουν, τι συνέπειες υπάρχουν; Και τώρα πάμε στα καλύτερα

4. Τεστάρεις! Εξετάζεις αν ισχύουν τα αντίθετα ΚΑΘΕ συνέπειας, ώστε να ανταποδείξεις το 2. Είναι λογικό σφάλμα να αναζητείς το 3 κατευθείαν ως απόδειξη του 2. Το σφάλμα αυτό είναι η γνωστή επιβεβαίωση του συνεπούς. ΛΑΘΟΣ!

Παρεπιπτόντως όπως είναι προφανές, αυτή η μέθοδος δεν μπορεί ποτέ να ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ, αλλά έχει σκοπό να ΑΝΤΑΠΟΔΕΙΞΕΙ. Η προσπάθεια κατάρριψης κάθε θεωρίας είναι δηλαδή το κύριο σώμα της επιστημονικής μεθόδου.

Όπως είχε πει και ο Αλμπέρτος

"No amount of experimentation can ever prove me right; a single experiment can prove me wrong."

Ούτε και αυτός δεν είναι αρκετά αυθεντία για να μην καταρρεύσει η θεωρία του αν ένα πείραμα δείξει ανάποδα αποτελέσματα δηλαδή. Ας τα ακούνε μερικοί μερικοί αυτά.. Πολύ το πήγαμε με τη θεμελίωση της μεθοδολογίας (αν και έχει βιβλία ολόκληρα).

Πάμε παρακάτω τώρα, σε μερικούς απλούς "κανόνες" που θα βοηθήσουν να ψιλιάζεσαι πότε δεν πάει κάτι καλά σε ισχυρισμούς που κάνει ο οποιοσδήποτε. Διανθισμένοι κανόνες μαζί με μερικά λογικά σφάλματα τα οποία όλοι μας τείνουμε εύκολα να κάνουμε, μια και αποτελούν την πιο "εύκολη" οδό (δηλαδή αυτή της ανύπαρκτης κριτικής σκέψης)

Τώρα θα μου πεις, "σκεπτικιστή" φίλε μου, ότι αυτά που σου λέω ίσως είναι οδηγίες μιας παγκόσμιας συνωμοσίας για την πάταξη της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, περιορίζοντας την πληροφορία σε υποτιθέμενους λογικούς κανόνες και τα λοιπά. Ε τι να πω τώρα, αν με πλήρωνε κάποιο μυστικό συνωμοσιολογικό σκοταδιστικό κέντρο, θα έπρεπε να με πληρώνει καλύτερα. Και επίσης ναι, αν αρνείσαι ότι η γη είναι σφαιρική επειδή δεν το "βλέπεις"...χμ... ε ναι, δε θα σε πείσει κανείς. Όπως επίσης δε θα "πειστείς" αν είσαι από αυτούς που ανάγουν κάθε "επιστημονική" κουβέντα σε υπαρξιακούς φιλοσοφικούς όρους του στυλ "ναι αλλά το μπλε είναι όντως μπλε;" / "υπάρχουμε πραγματικά,δεν υπάρχει πιθανότητα να είμαστε κάποιο όνειρο σε κάποιο όνειρο κάποιου ροζ μονόκερου;". Σου χω νέα. Ο μονόκερός σου είναι ένας γαϊδαρος με ένα ντίλντο στο μέτωπο. (Καρακλεμμένη ατάκα από τον αγαπημενο μου House)

Τέλος πάντων.

Άρξασθαι!

Το λεγόμενο "BALONEY DETECTION KIT" (που οφείλεται στον Carl Sagan) ή ελληνιστί "Οδηγός ανίχνευσης χαζομάρας". Κάποια πράγματα για να τεστάρεις επιχειρήματα και να ανιχνεύεις λάνθασμένα ή απατεωνίστικα επιχειρήματα. (Όπως πολλά που ακούγονται σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα κλπ κλπ και έχουν να κάνουν με ψευδοεπιστημονικές χαζομάρες)

1. Όποτε αυτό είναι δυνατόν, πρέπει να υπάρχει ανεξάρτητη επιβεβαίωση των γεγονότων.

2. Πρέπει να ενθαρρύνεται η ουσιαστική εξέταση και ο διάλογος για τα στοιχεία που παρουσιάζονται από γνώστες του αντικειμένου και όλες τις οπτικές γωνίες

3. Τα επιχειρήματα που βασίζονται στην "αυθεντία" δεν έχουν ισχύ. Στην επιστήμη δεν αναγνωρίζονται αλάθητα. Ακόμα και ο μεγαλύτερος επιστήμονας μπορεί να κάνει ένα σφάλμα.

4.Για κάθε εξήγηση φαινομένου, κάνε περισσότερες από μία υποθέσεις - μην κολλάς στην πρώτη εξήγηση που σου ρχεται στο μυαλό (αντίστοιχα και στην πρώτη που σου πασσάρεται) - με σκοπό να τις τεστάρεις βέβαια, όχι να διαλέξεις ποια σου φαίνεται καλύτερη, ε;

5. Μην κολλάς σε μια υπόθεση-εξήγηση μόνο και μόνο επειδή είναι δική σου (ή κατ'επέκταση μόνο και μόνο επειδή την άκουσες σε κάποια εκπομπή που βλέπεις)

6. Ποσοτικοποίησε όπου είναι δυνατόν. Αόριστες αναφορές υποδεικνύουν αμάθεια, άγνοια και μερικές φορές συνειδητή παραποίηση στοιχείων. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι όποτε σου πετάνε ένα νούμερο είναι αλήθεια.

7. Σε μια διαδικασία λογικής επαγωγής, πρέπει κάθε ξεχωριστό βήμα να δουλεύει. Δεν είναι μπακαλική η επιστήμη. Αν 9 στα 10 βήματα στο σκεπτικό σου είναι σωστά και ένα είναι λάθος, τότε όλο καταλήγει σε λάθος. Κλασσικό παράδειγμα με το όργανο και τον αστυνομικό : Το μπουζούκι είναι όργανο. Ο αστυνομικός είναι όργανο. Άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι. 2 στα 3 είναι σωστά. Αλλά το συμπέρασμα είναι λάθος..

8. Ρώτα αν η υπόθεση/εξήγηση/επιχείρημα που σου παρουσιάζεται μπορεί αρχικά επί της αρχής να αποδειχθεί ότι είναι λάθος μέσω ενός αντικειμενικού τεστ. Αν σου παρουσιάζεται ως αλάθητο, απίστευτο, τελειωτικό και αμετάβλητο και σουπερ ντούπερ ουάου, αλλά δε μπορεί να ελεγχθεί από πουθενά, ή κανείς δε δέχεται να τεσταριστεί τότε  σου λένε παπαριές. Ακόμα και ο Αϊνστάιν είχε πεί (το ξανάπαμε, αλλά δεν πειράζει, 10000 φορές θα το πούμε) ότι "ένα μοναδικό πείραμα μπορεί να αποδείξει οτι κάνω λάθος". Αν δεν τεστάρεται κάτι, μακριά.Επίσης, αν τεστάρεται, μπορεί να το κάνει και κάποιος άλλος και να πάρει το ίδιο αποτέλεσμα; Στις θετικές επιστήμες, αν κάνω εγώ ένα πείραμα και βγει όπως το περιμένω, αλλά το κάνουν και άλλοι 10 και δεν κάτσει, τότε η υπόθεσή μου θα αμφισβητηθεί και μάλλον οι άλλοι 10 θα χουν δίκιο.

9.Το ξυράφι του Όκκαμ : Αν δύο υποθέσεις εξηγούν τα δεδομένα εξίσου καλά, τότε επιλέγουμε αρχικά την απλούστερη.

Επιπλέον :

-Για να επιβεβαιωθεί μια υπόθεση και μια εξήγηση, ο καλύτερος τρόπος είναι τα διπλά τυφλά πειράματα.

Τι είναι αυτό; Απλό : Είναι ένα πείραμα όπου αυτός που το κάνει δε γνωρίζει ποια είναι τα άτομα του τεστ και ποια του ελέγχου. Ακόμα πιο απλά : Έχω φτιάξει ένα εμβόλιο που θεωρώ ότι θεραπεύει τον καρκίνο, δίνει τηλεπαθητικές ικανότητες και αυξάνει το IQ. Θέλω να τεστάρω αν δουλεύει. Έχω 10 άτομα. 5 που θα πάρουν το εμβόλιο και 5 που θα πάρουν νεράκι. Οι πρώτοι είναι το τεστ γκρουπ, οι άλλοι το γκρουπ ελέγχου. Διπλό τυφλό τεστ σημαίνει ότι ούτε αυτός που παίρνει το εμβόλιο ξέρει ποιο παίρνει, ούτε εγώ που του το δίνω ξέρω τι δίνω σε ποιον. Απλά κάνω τις μετρήσεις και βγάζω συμπεράσματα.

Κοινά, ΠΟΛΥ κοινά λάθη λογικής και ρητορικής που κάνουμε οι περισσότεροι :

1. Ad hominem : Όταν επιτίθεσαι στον άνθρωπο και όχι στο επιχείρημα. Π.χ "Η υπόθεση του Estarian ότι η γή γυρίζει γύρω από τον ήλιο είναι λάθος επειδή ο Estarian είναι ένα καθήκι και μισό"

2. Επιχείρημα εξ'αυθεντίας . "Α αφού το είπε ο Χ. , δίκιο θα χει, ξέρει αυτός". Παπάρια. Είπαμε, ακόμα και οι "αυθεντίες" μπορούν να κάνουν λάθος. Ελέγχουμε το ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ, την ΥΠΟΘΕΣΗ, το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Χεστήκαμε ποιος το λέει.Δηλαδή επειδή ο Αριστοτέλης είπε ότι τα άλογα έχουν τόσα δόντια (χωρίς να τα μετρήσει, έκανε λάθος φυσικά) πρέπει σώνει και καλά να είναι σωστό, επειδή το είπε ο Αριστοτέλης; Εδώ υπάρχει ένα ΑΛΛΑ. Άλλο πράγμα η βαρύτητα της γνώμης και ένα συμπέρασμα αξιοπιστίας που ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ στο "αυτός είναι αυθεντία άρα έχει δίκιο" και άλλο πράγμα η εξ'αρχής αξιοπιστία. Ο περιπτεράς μου εκ των πραγμάτων έχει λιγότερη βαρύτητα γνώμης σε θέματα που αφορούν κβαντομηχανική απο ό,τι ο Στίβεν Χώκινγκ.

3. Το επιχείρημα των αρνητικών συνεπειών. Δηλαδή το να αντεπιχειρηματολογείς όχι πάνω στο συμπέρασμα αλλά αναδυκνείοντας "κακές" συνέπειες αν αυτό ισχύει. Π.χ "Ναι αλλά άμα ισχύει η εντροπία ο ήλιος θα σβήσει κάποτε". Γιούχου.

4. Το επιχείρημα της άγνοιας. Η απουσία στοιχείων δεν είναι απόδειξη απουσίας. Για κανέναν και για τίποτα.

5. Ειδική εξαίρεση. (Π.χ ναι όλοι οι άνθρωποι δεν πετούν εκτός από μένα που είμαι ο σούπερμαν)

6. "Begging the question" - αυτό δυστυχώς δεν μπορώ να το αποδώσω. Update : Κυκλικό επιχείρημα-Φαύλος κύκλος. Δηλαδή το να απαντάς μια ερώτηση υποθέτοντας ότι αυτό που ισχυρίζεσαι είναι το σωστό. Παράδειγμα : "Μεταφυσικά φαινόμενα υπάρχουν επειδή είχα μεταφυσικές εμπειρίες". Το συμπέρασμα αυτού του επιχειρήματος είναι ότι υπάρχουν μεταφυσικά φαινόμενα. Η βασική υπόθεση είναι ότι ο ισχυριζόμενος είχε μεταφυσικές εμπειρίες. Ο ισχυριζόμενος δε θα έπρεπε να μπορεί να ισχυριστεί ότι οι εμπειρίες του είναι μεταφυσικές, αλλά θα έπρεπε να παρέχει στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτό τον ισχυρισμό.

7. Επιλεκτικότητα στην παρατήρηση. Δηλαδή το να μετράς τις επιτυχίες και να μη μετράς τις αποτυχίες. Αυτό που κάνουν οι περισσότεροι ζωδιομανιακοί με τα ζώδια. Σε 100000000 προβλέψεις που δεν πέφτει μέσα ο αστροτέτοιος τους, αυτοί μετράνε τη μία που έπεσε.

8. Στατιστική των μικρών αριθμών. Μεγάλο λάθος το να βγάζεις συμπέρασμα από ανεπαρκή δείγματα. Π.χ το "ο πατέρας μου και η μάνα μου είναι δημόσιοι υπάλληλοι", δεν επάγει το ότι όλοι οι πατεράδες και μανάδες είναι ΔΥ.

9. Κακή ερμηνεία των στατιστικών. Π.χ 1 στους 5 ανθρώπους στον πλανήτη είναι κινέζος, αλλά εγώ δεν ξέρω κανέναν, πως γίνεται αύτό;

10. Ασυνέπεια στην επιχειρηματολογία. Το κλασσικό "δυό μέτρα και δυό σταθμά".

11. Non sequitur - Το "δε βγαίνει από αυτό". Π.χ το ότι η ιατρική δεν έχει καταφέρει ακόμα να θεραπεύσει τον καρκίνο, δε σημαίνει ότι ο ισχυρισμός της φραπελιάς ότι τον θεραπεύει είναι αληθής. Χρειάζονται απευθείας δεδομένα για έναν ισχυρισμό.

12. Post hoc, ergo propter hoc : Συνέβη μετά, για αυτό η αιτία του ήταν αυτή. Μπλέξιμο δηλαδή αιτίας και αποτελέσματος. Π.χ Γίνεται μια έκλειψη, και συ προσεύχεσαι στο Μανιτού να ξαναφέρει τον ήλιο. Όταν ο ήλιος ξαναβγει, δε σημαίνει ότι στον έφερε ο Μανιτού. Ή΄αλλο αγαπημένο "οι γυναίκες φτάινε για τα πυρηνικά γιατί πριν αρχίσουν να ψηφίζουν δεν υπήρχε ατομική βόμβα". Αν ίσχυε αυτό θα έπρεπε να επαναφέρουμε και τους πειρατές, γιατί από τότε που εξαφανίστηκαν, το φαινόμενο του θερμοκηπίου έχει λυσσάξει.

13. Ερώτηση χωρίς νόημα : Π.χ "Τι συμβαίνει όταν μια άπειρη δύναμη συναντήσει ένα αμετακίνητο αντικείμενο". Φορδεμπαζ.

14. Αφαίρεση της μέσης κατάστασης. Δηλαδή το να λαμβάνεις υπόψη μόνο τα δύο άκρα. Το ΠΟΛΥ θετικό και το ΠΟΛΥ αρνητικό, κάνοντας έτσι την "άλλη" πλευρά να φαίνεται χειρότερη από ο,τι είναι. Πρόσεξε, αυτό δεν σημαίνει την κλασσική παπαριά "η αλήθεια είναι κάπου στη μέση" φορ φακς σέϊκ. Αυτή η εσφαλμένη διχοτόμηση σου παρουσιάζει ουσιαστικά μόνο δύο επιλογές υποθέσεων όταν υπάρχουν περισσότερες. Το κλασσικό "ή τρομοκράτης ή μαζί μας" είναι ένα τέτοιο επιχείρημα.

15. Βραχυπρόθεσμα εναντίον μακροπρόθεσμων : Π.χ γιατί να δίνουμε λεφτά στους επιστήμονες όταν έχουμε και γαμώ τις κρίσεις.

16. Μπλέξιμο συσχέτισης και σχέσης αιτίας-αποτελέσματος. Η σχέση αιτίας-αποτελέσματος προϋποθέτει συσχέτιση. Η συσχέτιση από μόνη της δε σημαίνει μία.

17. Η κοροϊδία. Δημιουργείς ένα στερεότυπο και χτυπάς αυτό, όχι την εξήγηση που παρέχεται.

18. Απόκρυψη στοιχείων και μισοαλήθειες. Είναι το πιο δύσκολο λογικό λάθος να ανιχνεύσεις, γιατί συχνά δεν έχουμε τρόπο να καταλάβουμε ότι δε μας το λένε όλο το πακέτο. Κάτι τέτοιο κάνουν πχ στις διαφημίσεις. Παλιότερα πχ δε σου λέγαν σε καμιά διαφήμιση ότι το κάπνισμα σου σκίζει την υγεία, μετά το μάθαμε. Αυτό το λάθος το κάνουν και μερικά λαμόγια στην επιστημονική κοινότητα. Βρείτε π.χ το 12ο επεισόδιο (Distractions) του δεύτερου κύκλου του House, όπου ένας τύπος ισχυρίζεται ότι βρήκε φάρμακο για τις ημικρανίες, κρύβοντας αρκετά πράγματα.
19. Βonus - Στην επιστήμη το βάρος της απόδειξης πέφτει στον ισχυριζόμενο. Δε μπορείς να έρθεις να μου πεις "υπάρχει μια τεράστια ροζ τσαγιέρα που ξέρει γαλλικά και πιάνο, ζει στη ζώνη του Ωρίωνα" και να υποστηρίξεις την ύπαρξή της με το γεγονός ότι εγώ δε μπορώ να αποδείξω ότι δεν είναι εκεί. Ούτε το "εσύ δε μπορείς να αποδείξεις ότι δεν υπάρχει, εγώ δε μπορώ να αποδείξω πως υπάρχει, άρα ας δεχτούμε ότι υπάρχει μέχρι να μου φέρεις στοιχεία ότι δεν"
Όσο πιο εξωπραγματικός ο ισχυρισμός, τόσο περισσότερες αποδείξεις χρειάζονται. Ένα πολύ ωραίο και σύντομο άρθρο στα αγγλικά εδώ, στο quackwatch

Ξέρω, είναι τεράστιο και κουραστικό. Αλλά είναι ένας γενικός μπούσουλας.

Πέραν αυτών, η βασική μου συμβουλή για όσους είναι περίεργοι αλλά δεν έχουν σχέση με το χώρο των θετικών επιστημών,

είναι η εξής :

ΨΑΞΕ-ΔΙΑΒΑΣΕ-ΣΚΕΨΟΥ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.

Πρόσεχε τις θεωρίες συνωμοσίας. Αν υπάρχει μια θεωρία συνωμοσίας που έχεις βρει και σου φαίνεται πολύ πιστευτή, με φωτογραφίες, άρθρα, γνωστούς δημοσιογράφους και "αναλυτές" που την υποστηρίζουν, αλλά για να είναι αληθινή, παραβιάζονται 6-7 βασικοί νόμοι της φυσικής, τότε λένε παπαριές. Τελειωτικά και αμετάκλητα.

Πρόσεχε αυτό με τις μισοαλήθειες. Πάρα πολύ. Πρόσεχε τα εμπειρικά δεδομένα χωρίς δυνατότητα απόδειξης. Όταν κάποιος δε δέχεται να ελεγχθεί ο ισχυρισμός του, τότε 99,999999999% λέει παπαριές. Όλοι αυτοί οι πνευματιστές που όταν τους τεστάρουν λένε ότι δεν πέταξαν επειδή υπήρχε αρνητική ενέργεια τριγύρω για παράδειγμα.

Και πρόσεχε τη λογική των επιχειρημάτων. ΚΑΘΕ κρίκος σε μια αλυσίδα επιχειρημάτων πρέπει να αποδεικνύεται, να είναι ελέγξιμος και τα αποτελέσματα να μπορούν να αναπαραχθούν. Δεν έχει σημασία αν σου πουν 999 σωστά και έχει ένα λάθος το οικοδόμημα. Αν υπάρχει ΕΝΑ λάθος τότε καταρρέει όλο.

Αυτά. Συγγνώμη αν κούρασα.

Οι πηγές μου ήταν το www.skepdic.com και ένα ψάξιμο στο google με τις λέξεις "baloney detection kit"

Οδηγίες ιματζ μεϊκινγκ για υποψήφιο

Δεύτερο ποστ για σήμερα γιατί είδα κάτι και έχω κέφια και μου ήρθε ιδέα.

Αγαπητέ φίλε, αγαπητή φίλη, σήμερα έχω σκοπό να σου προσφέρω τα φώτα μου, σχετικά με το χτίσιμο της προεκλογικής σου εικόνας και συγκεκριμένα όσον αφορά το βιογραφικό σου σημείωμα στην δικτυακή τοποθεσία που σε έπεισαν τα παιδιά σου/οι γειτόνοι/ο άλλος μάγκας υποψήφιος πως πρέπει να έχεις για να έχεις πενετρασιόν στο πόπολο. Μην πάει το μυαλό σου στο κοκό όταν λέμε πενετρασιόν, αυτό μετά τις εκλογές. Και αν εκλεγείς.

Σε επίπεδο δημοτικώνε εκλογώνε, οι υποψήφιοι τείνουν να είναι ελαφρώς πιο "λαϊκοί" και μπρουτάλ τύποι από ό,τι σε επίπεδο βουλευτικών (που εκεί προφανώς πάει η αφρόκρεμα της μόρφωσης, του εκλεπτυσμένου στυλ και της ανεπιτήδευτης σοβαρότητας, βλέπε Πρωτόπαπα έτσι φρομ δε τοπ οφ μαϊ χεντ). Οπότε ο λαϊκός ο τύπος, πρέπει να το καλλωπίσει ρε παιδί μου το βιογραφικό του λίγο, ώστε να τσιμπήσει ο ψηφοφόρος. Ο πτωχός πλην τίμιος ψηφοφόρος θα σε τιμήσει με ψηφαλάκι αν πειστεί ότι είσαι καλύτερος από αυτόν αλλά όχι και πολύ της καλής κοινωνίας γιατί τότε θα τον πιάσουν τα κλασσικά ελληνικά αριστερά κολλήματά του και θα σε μαυρίσει. Ακόμα και αν είσαι δεξιός δηλαδή, πρέπει να είσαι και λίγο παιδί του λαού. Άκουσέ με και δε θα χάσεις.
Και πως θα πετύχουμε τον καλλωπισμό ενός απλού και ταπεινού βιογραφικού;
Τα βασικά στοιχεία που πρέπει να προσέξεις είναι τα εξής :
1. Είσαι απλός, προσιτός, δικός μας, αλλά ταυτόχρονα καλύτερος. Έχεις καταφέρει κάτι που εντυπωσιάζει. Κοινώς χρησιμοποίησε κάποια ξένη λέξη, ή ίδρυμα του εξωτερικού. Βάλε και λίγο φούμαρο, δεν πειράζει. Και μίλα στο πρώτο πρόσωπο.
2. Επένδυσε στη συγκίνηση. Πρόβαλλε διακριτικά κάποιο πρόβλημα που αντιμετώπισες και ξεπέρασες, πράγμα που σε έκανε καλύτερο και σε υποδεικνύει ως "νικητή της ζωής" και "αγωνιστή"
3. Δείξε ότι δεν είσαι ευκαιριακός αλλά πονάς τον τόπο. Ότι η ενασχόλησή σου με τα κοινά είναι πάθος και δεν το κάνεις για να κονομήσεις ή να βολέψεις τους γνωστούς σου. Οπότε υποστήριξε ψιλοσαφώς αλλά όχι δεσμευτικά κάποια εξωπραγματική θέση ή αίτημα των συμπολιτών σου, ενάντια στη λογική και την πραγματικότητα, αλλά με μεγάλη απήχηση στα ζώα. (εδώ έχει σημασία να μην πας κόντρα μεν στο συνδυασμό σου, αλλά να πιάσεις και πελάτες από τους άλλους, οπότε αν η πλειοψηφία δεξιίζει, χρησιμοποιείς δεξό επιχείρημα, αν αριστερίζει, αριστερό. Αν είσαι μάγκας, και τα δύο.)
4. Πρόβαλε σταθερές ελληνικές αξίες που συγκινούν το 97%. Ντομπροσύνες, αυτοθυσίες, καλός οικογενειάρχης, επίτροπος στην εκκλησία, αθλητής, τέτοια.
5. Σύνθημα, σύνθημα, σύνθημα. Βρες σύνθημα πιασάρικο, μαγκιόρικο και γουστόζικο, αλλά όχι πολύ επαγγελματικό και ντιζαϊνάτο γιατί θα ξενερώσεις την εργατιά.

Πάμε σε ένα παράδειγμα για να δεις αγαπητέ υποψήφιε τι εννοώ.

Έστω ότι λέγεσαι Λευτέρης Τριγούτσουλας και είσαι 52 χρονώ, μπαρμπέρης στο επάγγελμα, σε κάποιο χωριό.  Κοίτα τώρα το βιογραφικό το αγυάλιστο, το δεν-έχω-ελπίδα-να-με-ψηφίσει-κανείς :
Βιογραφικόν :
Λευτέρης Τριγούτσουλας της Λεμονιάς και του Υάκινθου (ελπίζω να μην υπάρχετε κ.Τριγούτσουλα, γιατί και γαμώ τις συμπτώσεις μου λέμε)

Γεννήθηκε στη γραφική Ανωραχούλα Ταυρωπού, το 1958. Προέρχεται από κτηνοτροφική οικογένεια. Ορφάνεψε στην ηλικία των 17 όπου και έφυγε για την Αθήνα να πάρει τραίνο να πάει να μάθει την τέχνη της κομμωτικής, ως μαθητευόμενος στο θείο του στο Βέλγιο, που έκοβε τα μούσια των μεταλλορύχων. Μετά τη θητεία του γυρνάει στο χωριό μας και παντρεύεται τη Μαριγούλα Καρκακαλτακοπούλου, με την οποία αποκτά 4 παιδιά. Ανοίγει το μαγαζί του στην κεντρική πλατεία (απέναντι από του Τρύφωνα) και αρχίζει να ασχολείται με τα κοινά. Ο Λευτέρης είναι ένας απλός και τίμιος άνθρωπος, ένας επαγγελματίας του τόπου μας , που ποτέ του δεν ασχολήθηκε με κόμματα αλλά πάντα ασχολιόταν με το χωριό μας. Αξίζει την ψήφο μας.

Άχρωμο, άοσμο, χωρίς υπόθεση, πλοκή, σασπένς κλπ. Δες τώρα πόσο καλύτερο γίνεται :


Γεννήθηκα πριν 52 χρόνια, σε μια στάνη στην Ανωραχούλα. Η φλογέρα και η τσαμπούνα με νανούρισαν και τα πρώτα μου βήματα τα κανα στο χώμα και τις σβουνιές. Έχασα νέος τους γονείς μου, σε μια περίοδο δύσκολη για τη χώρα αλλά δεν το βαλα κάτω. Η φτώχεια και πείνα δε μπόρεσαν να με λυγίσουν. Ήξερα ότι αυτές σμιλεύουν τον άνθρωπο, όχι τα λούσα και η καλοπέραση. Αποφάσισα να παλέψω, να μοχθήσω και να γίνω χρήσιμος. Έφυγα για το Βέλγιο όπου και κατάφερα να σπουδάσω κομμωτική στο Σαν Κλού, δίπλα στο μεγάλο μάστορα Ζανό Μπον Λε Φου. 4 χρόνια έκατσα στο Βέλγιο, μέχρι που άκουσα το κάλεσμα της πατρίδας να παρουσιαστώ. Υπηρέτησα 28 μήνες θητεία στο τριεθνές, όταν οι σχέσεις μας με τους γείτονες ήταν από ψυχρές έως θερμές. Δύσκολοι καιροί αλλά και πάλι τα κατάφερα. Γύρισα στο χωριό έχοντας ως μοναδική περιουσία την παλιά και πλέον μισογκρεμισμένη στάνη του πατέρα μου. Με χρέη, ιδρώτα και κόπο άνοιξα το πρώτο μπαρμπέρικο στο χωριό, στην πλατεία, απέναντι από του Τρύφωνα. Εκεί που κάθε μέρα περνάτε για να πείτε μια καλημέρα και για ένα χαμόγελο.Με τη γυναίκα μου και τα 4 παιδιά μας ζοριστήκαμε αλλά παλέψαμε και καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας. Πάντα με έτρωγε όμως το σαράκι. Πως να καλυτερέψουμε το χωριό, πως να μειώσουμε τη λαθρομετανάστευση και να διώξουμε το σουπερμάρκετ στην εθνική που καταστρέφει τους τοπικούς επαγγελματίες. Το χωριό μας αξίζει πολλά. Και μπορεί να καταφέρει περισσότερα. Μου το λένε κάθε μέρα οι  πελάτες μου -αριστεροί δεξιοί, δε με νοιάζει, δεν ασχολήθηκα με κόμματα. Μου το λένε και τα παιδιά στην ομάδα ποδοσφαίρου που στήσαμε από το τίποτα.
 Με τον τόπο είμαι. Όχι με τα κόμματα. Έχω όραμα, όρεξη και όνειρα για το χωριό.
Τώρα ξέρεις, Λευτέρης.

Όχι πες μου δηλαδή, εσύ με ποιο βιογραφικό θα τον ψήφιζες;

(Το χω για σύμβουλος επικοινωνίας τελικά. Με θαμάζω)

Update : Το σύνθημα έχει χρησιμοποιηθεί, σε φοιτητικάς εκλογάς. Κάτω από φωτογραφία του υποψηφίου με φραπέ και τάβλι στο κυλικείο και το σήμα της νίκης.

Φοβού το ηλεκτρονικό βιβλίο

Τώρα το πρωί ήταν η Λιάνα στο χαζοκούτι. Πάντα χαζεύω λίγο το πρωί με το πρώτο τσιγάρο.
Έκανα ζάπινγκ όμως εκείνη την ώρα και δεν είμαι σίγουρος ότι έπιασα σωστά το πνεύμα της, γιατί μάλλον δεν άκουσα ολόκληρο το "επιχείρημα". Από τα συμφραζόμενα και το ύφος όμως κατάλαβα την, ας πούμε, αρνητική στάση στο εγχείρημα.
Άκουσα τα εξής : "με αυτά τα google και μούγκλ και τα ηλεκτρονικά βιβλία. ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΑΖΟΝ θα τα παίρνουνε. Το ΑΜΑΖΟΝ! (κούνημα δακτύλου). Γιατί είναι και καλά ΦΘΗΝΟΤΕΡΑ".
Επειδή φαντάζομαι πως οι προτάσεις αυτές στον ψύχραιμο αναγνώστη δεν υποδεικνύουν κάτι αρνητικό, για να αποδώσω το ύφος, φανταστείτε την Ελένη Λουκά να περιγράφει πώς τα παιδιά θα αγοράζουν ψηφιακά αντίγραφα από δίσκους των Deicide.

Κατ αρχήν αδυνατώ να καταλάβω γιατί τόσο μένος. Διακρίνω και μια ψιλή τεχνοφοβία να το πω;
Γιατί το ηλεκτρονικό βιβλίο είναι κακό; Σε περίπτωση που το αγοράζεις μάλιστα δε διακρίνω κάτι μεμπτόν. Βέβαια το ποιος θα αγοράσει κάτι το οποίο υπάρχει τσαμπέ παντού τριγύρω είναι άλλο θέμα.
Και γιατί κ.Λιάνα μας είναι κακό το Amazon ; Έχει και το Kεφάλαιο και τα πάντα σε ηλεκτρονική μορφή. Αν και τα βιβλία που έχουν εκδοθεί πριν το 1920 αν θυμάμαι καλά είναι ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων, οπότε πάμε στο Project Gutenberg και τα κατεβάζουμε χωρίς να πληρώνουμε νταβατζιλίκια στους εκδότες.

Ναι το ηλεκτρονικό βιβλίο (προσωπική γνώμη) δεν έχει τη χάρη του πραγματικού, με τίποτα. Από την άλλη όμως είναι σαφώς φθηνότερο, οικολογικότερο και δεν πιάνει χώρο. Με έναν e-reader και μια κάρτα sd μπορείς να έχεις βιβλιοθήκη με ένα σκασμό βιβλία και μάλιστα παντού μαζί σου. Μπορείς να έχεις βιβλία που σε πραγματικό όγκο θα σου γέμιζαν μια πολυκατοικία, το πάρκινγκ και το ψιλικατζίδικο απέναντι.
Τι σκατά θα κάνουμε τώρα, θα δαιμονοποιήσουμε και το διάβασμα εκεί στο ΚΚΕ; Γιατί; επειδή το Amazon, το Barnes & Noble κλπ δεν είναι "Approved by the C.C of the KKE";  Είδαμε και τι κάνετε approve εκεί πέρα, από το τηλεμάρκετινγκ στον 902. Μόνο το νερό του Καματερού που δεν έχετε κάνει approve ακόμα. (Ναι σε καμμένη κατάσταση έχω παρακολουθήσει τηλεμάρκετινγκ στον 902)
Ή σας χαλάει επειδή μας "φακελώνουν" με κάθε αγορά μας; Ο Τσίζουζ νόου. Το Άμαζον ξέρει ότι διαβάζω Λάβκραφτ, Φέϋνμαν, Τόλκιν, Μάρτιν και Ντόκινς. Οου φακ. Ο περιπτεράς μου ξέρει ποιες εφημερίδες παίρνω, ο ψιλικατζής μου ξέρει τι καπνό κάνω και ο χασάπης μου ξέρει ότι παίρνω το καλό κρέας όταν μαγειρεύω μόνος μου και κατεψυγμένο Γκοτζίλα όταν κάνω τραπέζια. Επίσης το ΚΚΕ ξέρει ότι δεν το υποστηρίζω και δεν διαβάζω Ριζοσπάστη, επειδή καναδυό φορές παλιά που μου χαν χτυπήσει το κουδούνι Κυριακή πρωί στις 8 οι ινστρούχτορες, τους είχα συμπεριφερθεί όπως στους Ιαχωβάδες και το Κατηχητικό που πούλαγε ημερολόγια του Αγίου Παφνουτίου του Προστάτη των Κρεμ Μπρυλέ. Τους έβρισα. Βρείτε τώρα από ποιον κινδυνεύω περισσότερο. Από την Κυβέρνηση των Νεφελίμ (που σαφώς συνεργάζεται με το Αμαζον κλπ, στο άσπρο πυραμιδοειδές σφαρικό τριγωνικό τραπεζοειδές παραλληλόγραμο στην έρημο Γκόμπι) ή τους τσαντισμένους κουκουέδες, Ιαχωβάδες κλπ που ξέρουν και που μένω;
Από τις τελευταίες φορές που την έχω δει, υποψιάζομαι πως η Λιάνα έχει αρχίσει και μετατρέπεται κάτι σε Λιακό της ΕΣΣΔ. Με το ίδιο δασκαλίστικο ύφος, την ίδια ιερή αγανάκτηση, που και κάτι σωστό να πει, το χάνει γιατί σε έχει κουράσει τόσο πολύ που δεν την παλεύεις να την ακούς με την καμία. Και είπε και καναδυό σωστά μετά.
Αλλά εμένα είδες ποιο μου έμεινε. Ο αφορισμός για τα ηλεκτρονικά βιβλία.
Έλα απαυτό στον τόπο σου. Μας πείραξε η μορφή του βιβλίου. Να μου πεις από το να μας πειράζει το περιεχόμενο, είναι ένα βήμα. Τώρα πιο κάτω; πιο πάνω; θα σε γελάσω.

Επικαιρότης

Ρε συ, πέρισυ (και κάθε πέρισυ) που είχαν κλείσει οι αγρότες τους δρόμοι, δεν είχαν βγει οι φορτηγατζήδες και τους κατέβαζαν μπινελίκια και αγίους επειδή τους κλέβαν το μεροκάματο;

Τώρα βγαίνουν οι αγρότες και τους βρίζουν που χαλάει η παραγωγή;
Και τους βρίζουν και οι καταστηματάρχες που έχουν αδειάσει τα ράφια;

Μπαϊ δε γούεϊ σε λίγο στα περισσότερα υπερ μάρκετ το μόνο που θα μπορείς να αγοράσεις είναι τσίχλες, λιπαντικά και μπαταρίες. Βλέπεις βέβαια έτσι και ποια προϊόντα φεύγουν. Φίλε καταναλωτή, πρόσεχε το κρέας που αγοράζεις. Έχω δει σε μερικά μαγαζιά κρέας που θα το απέρριπταν ακόμα και από αποκομμένη μονάδα των τεθωρακισμένων. Και μάλιστα είδα σε ένα σουπερ μάρκετ γνωστής μεγάλης αλυσίδας, ανάμεσα στους συσκευασμένους κιμάδες ,κιμά που είχε χρώμα βαθύ καφέ σε αντίθεση με τους διπλανούς που ήταν κατακόκκινοι. Δυστυχώς δεν είχα το τηλέφωνο μαζί για να το τραβήξω και να τους χώσω καμιά καταγγελία, οπότε δε λέω και σε ποιο μαγαζί το είδα.

Προβλέπω ότι με το που τελειώσουν την απεργία τα φορτηγκά, θα γίνει της ποπέας. Για να βγάλουν τα σπασμένα από τόσες μέρες απεργία, έχουν να χώσουν κάτι καπέλα στις μεταφορές, που θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Μετά θα κλαίγονται βέβαια πάλι αλλά που το περίεργο; Σε αυτή τη χώρα έχουν μάθει να κλαίγονται κυρίως αυτοί που βγάζουν γαμώ τα κέρδη, όταν χάσουν 1% από το 100000% τζίρο τους. Οι υπόλοιποι ως συνήθως κάνουν υπομονή και βλέπουν ριάλιτι.

Τώρα δε και με τα νέα ριάλιτι με τους σεφ, ποιος μας πιάνει. Θα μάθουμε να φτιάχνουμε πούδρα κοκορετσιού με μιλφεϊγ γαρίδας και κάστορα, περιχυμένα με σως δαμάσκηνου, ποπ κορν και σοκολάτας. Τα υλικά θα μας λείπουν αλλά δε γαμείς; Έρευνες έχουν δείξει πως το 90% των ανθρώπων καταφέρνει να πείσει το σώμα του να εκκρίσει τις ορμόνες που σε ειδοποιούν ότι χόρτασες και μόνο με την εικόνα του φαγητού. Βασικά αυτή τη στατιστική και την έρευνα τις έβγαλα μόλις τώρα από το μυαλό μου, αλλά μη μου πείτε ότι ο οποιοσδήποτε παπάρας δε θα μπορούσε να πει κάτι τέτοιο σε εκπομπή επιπέδου "αστρολογία-μανικιούρ-κουτσομπολιό-κώλοι" στην τηλεόραση και να μην τον πιστέψουν τουλάχιστον 5 χιλιάδες ζαγάρια..

Από την άλλη ο Mind the Gap φαίνεται ότι πιστεύει πραγματικά ότι τα πάει καλά, ότι προχωράμε και ότι ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει να ευτυχεί.
Εδώ υπάρχουν δύο τινά :
Ή είναι σαν την περίπτωση του θείου Μήτσου, που ήταν 96 χρονών, είχε 34 καρκίνους στα βασικά όργανα του σώματός του και άλλους 6 καρκίνους σε όργανα που είχε αναπτύξει μόνο και μόνο γιατί δεν υπήρχε χώρος για άλλο καρκίνο στα υπάρχοντα. Ο θείος Μήτσος δε, συμπεριφερόταν σα να ήταν 18 χρονών και του σηκωνόταν όποτε φύσαγε και πίστευε ότι θα τους θάψει όλους και ότι καλυτέρευε κάθε μέρα, γιατί "μετά τα 70 καρκίνος δεν πιάνει πάνω σου". Μετά πέθανε.
Ή είναι σαν την περίπτωση του γιατρού του θείου Μήτσου, που δεν ήταν 96 χρονών, δεν είχε 34 καρκίνους και τα λοιπά, αλλά έλεγε στο θείο Μήτσο ότι τα πάει καλύτερα γιατί τι να του πει; "Θείε κανονικά έπρεπε να είχες πεθάνει λίγο πριν τη μεταπολίτευση;"
Υπάρχει και μια τρίτη περίπτωση βέβαια, η οποία ελπίζω να μην ισχύει, αλλά με την ελπίδα δεν πήγε ποτέ κανείς μπροστά. Η τρίτη περίπτωση είναι να τα λέει όλα αυτά παπαγαλία, όπως τα ποιήματα που λέγαμε στο δημοτικό. Γενικά αν πω ότι δεν τον εμπιστεύομαι, θα ήταν μια δήλωση ίσης μετριοπάθειας με το "Τελικά ο Ιούδας έπρεπε να κερδίσει το διαγωνισμό "Καλύτερος Μαθητής" το 33μ.Χ".
Καταλαβαίνεις;

Τι να πω, η χώρα είναι σαν τον άρρωστο στο χειρουργείο (έλα μην κάνετε φτηνούς συνειρμούς, βαριέμαι). Η πρόταση της κυβέρνησης είναι :
"Θα σε ανοίξουμε και ό,τι βρούμε μπροστά μας θα το κόβουμε. Μετά θα ξαναπετάξουμε μέσα ό,τι περισσέψει.Τελικά θα γίνεις καλά"
Η πρόταση της ΝΔ είναι
"Θα σε ανοίξουμε αλλά δε θα χρησιμοποιήσουμε ιατρικά εργαλεία, θα φέρουμε τη Βίκη Καγιά και όλοι μαζί θα σου δώσουμε θετική ενέργεια μπας και αναστηθείς"
Η πρόταση του Συνασπισμού είναι
"Μπορεί να είσαι άρρωστος αλλά είμαστε κατά των νυστεριών και της δυτικής Ιατρικής. Χρειάζεσαι βελονισμό, υπνοθεραπεία και χαρτομαντεία"
Η πρόταση του ΚΚΕ είναι
"Μια χαρά είσαι δεν έχεις τίποτα. Ούτε ασπιρίνη. Αυτά είναι κόλπα. Λίγο κνούτο, βότκα και Σιβηρία χρειάζεται και θα δεις πως γίνεσαι περδίκι, πράκτορα των αμερικάνων"..
Και η πρόταση του Καρατζαφέρη σήμερα δεν ξέρω ποια είναι γιατί έχω μπερδευτεί με το ποιον υποστηρίζει τις ζυγές μέρες και ποιον τις μονές.

Η δική μου πρόταση δεν ξέρω ποια είμαι γιατί δε διοικώ παρά μόνο το τομάρι μου. Αλλά μάλλον το διοικώ αρκετά καλά γιατί το χρέος μου επί του ΑΕΠ μου είναι περίπου 1 τοις χιλίοις, οπότε ...Α και δανείζομαι από τις τράπεζες με ίδιο επιτόκιο με τον ΓΑΠ, χωρίς καμία διαπραγμάτευση και χωρίς οικονομικό επιτελείο να κάνει κρυφές συμφωνίες. Αυτός ρε πήγε και δανείστηκε με επιτόκιο πιστωτικής..

Ozzy, Μαλακάσα 25/09/10

Όταν σκάει μύτη στην Ελλάδα κάποιος που ακούς από τότε που ακόμα δεν ξυριζόσουν, ε πρέπει να πας..

Δε χρειάζεται να γράψω τίποτε εισαγωγικό για τον Ozzy. Αν τον ξέρεις, τον ξέρεις, αν δεν τον ξέρεις δεν υπάρχει λόγος να διαβάσεις εντυπώσεις από μια συναυλία του. 

Ήμασταν διστακτικοί γιατί ψιλιαζόμασταν ότι θα ρίχνει τίποτα καρέκλες και θα πηγαίναμε τσάμπα Μαλακάσα, άσε που και η Didi δε συγκαταλέγεται στις συμπάθειές μας, αλλά τελικά νίκησε -όπως πάντα-η λογική! "Δε γαμείς, εδώ έρχεται ο Ozzy"

Και ευτυχώς, όταν θριαμβεύει η λογική, στα καλαμπαλίκια σου για το αν συνωμοτεί το σύμπαν και ο Πάουλο. Όταν θριαμβεύει η λογική, σου βγαίνει σε καλό.

Φτάνουμε Μαλακάσα που λες, μια χαρά καιρός. Τσιμπάμε το εισιτηριάκι και μπουκάρουμε. Βρήκαμε άνετα θέση στο υποστεγάκι μπροστά από τη μικρή σκηνή (εκεί έπαιξε για κάποιο περίεργο λόγο... ) οπότε σε περίπτωση που έβρεχε κιόλας, μια χαρά καλυμμένοι ήμασταν.

Το μαγαζί τίγκαρε μέχρι να σκοτεινιάσει. Support παίξαν 4 τραγούδια οι πολύ καλοί έλληνες Poem. Ωραιότατο συγκροτηματάκι, μπράβο στα παιδιά.

Το εισιτήριο έλεγε ότι ο Ozzy θα βγει στις 9. Χαζογελάγαμε μεταξύ μας (ήταν και ο Μετζέλος δίπλα μας και έλεγε τα δικά του ..), ξέρεις τώρα "Τώρα τον τρομπάρουν", "τώρα γεμίζει", "τον έχουν βγάλει από την κατάψυξη και τον έχουν βάλει να ξεπαγώσει", "ρε λες να ξεχάσει να βγει" και τέτοια..

Ναι αμέ.. πως.. είπαμε , όταν θριαμβεύει η λογική... κλπ κλπ

Ο Ozzy έσκασε μύτη στη σκηνή στις 9 παρα 2 λεπτά. Δε μπορώ να περιγράψω ακριβώς τι ορμόνες έσκασαν στο ξεράδι μου μέσα, αλλά τι να σου πω ρε φίλε..

Όταν βλέπεις τον Ozzy να τραγουδάει το Bark at the moon και από πάνω αριστερά έχει σκάσει τεράστιο φεγγάρι, σκούρο κίτρινο, με μερικά αχνά σύννεφα να το σκιάζουν, ε... χαζεύεις λίγο

Από κει και πέρα τον πήρε η πάνω βόλτα.

Ο τύπος ΔΕ ΜΑΣΑΕΙ. Είχε  αφηνιάσει. Δεν ξέρω τι του δίνουν, αλλά όταν φτάσω στην ηλικία του θέλω και εγώ! Και πριν μη σου πω, να συνηθίζω. Παρέα με την πιστή του μάνικα πυροσβεστικής δρόσιζε το πλήθος συχνά (τι βροχή μου λες, μιλάμε οι κοντά στη σκηνή πρέπει να πνιγόντουσαν κατά καιρούς). Όχι πως ο ίδιος δεν έφαγε νερό. Μιλάμε για πολλούς κουβάδες νερό στην κασίδα του. Λούτσα ήταν συνέχεια.

Από φωνή δεν τη συζητώ. Ίδια. ΙΔΙΑ. Δεν έχει χάσει ρε παιδί μου πως το λένε.. Οι μουσικοί του σπέρνουν, ειδικά αυτός ο Gus G ο κιθαρίστας που είναι και πατριωτάκι μας (Σαλονικιότατος, ονομάζεται Κώστας Καραμητρούδης), ο οποίος, "τον έβγαλε τον Ozzy" που λέμε..

Τώρα όσον αφορά τι τραγούδι παίχτηκε... αν δεν ήρθες και ήθελες και δε μπόρεσες, θα κλάψεις έτσι και σου πω, αλλά.. (όχι με τη σειρά προφανώς)

Βark at the moon

Shot in the dark

Fire in the Sky

Let me hear you scream

Mr. Crowley ( ανατριχίλα σου λέω...)

Road to Nowhere ( το αφιέρωσε και στο Dio)

War pigs (να δεις τι έγινεεεε... να δεις τι Ε-ΓΙ-ΝΕ...)

Fairies wear boots

Crazy train (οααααααααααααααααααααααααα)

Iron man 

Into the void

Ι dont want to change the world

I dont know

Killer of Giants

Suicide solution 

Mama I m coming home

No more tears

Paranoid (όχι που δε θα το λεγε)

Μπορεί και να ξεχνάω καναδυό αλλά άμα ξέρεις, καταλαβαίνεις ΤΙ ΕΓΙΝΕ..

Έπαιξαν δυνατά, πορωτικά, απίστευτα. Δε μπορώ να περιγράψω ρε συ, αλήθεια. Τι να πω. Είδα τον Ozzy να λέει το War Pigs στα 30 μέτρα. Ε τι άλλο να πω; Εμπειρία.

Πέραν όμως της προσωπικής υποκειμενικής άποψης, υπάρχει και η ψυχρή λογική που λέει "ρε φίλε, μου πήρες 50 ευρώ (άμα είχαμε πάρει από την αρχή, θα χαμε δώσει 35),βγήκες μπαμ στην ώρα σου, έπαιξες απίστευτα 2 ώρες και μου έδωσες τα αυτιά μου στο χέρι. Είσαι σωστός επαγγελματίας και σέβεσαι αυτούς που σου δίνουν ψωμί, έστω και αν δεν το χεις ανάγκη εδώ και πολλά χρόνια". Ο Ozzy είναι πλέον ένας θρύλος. Είναι ένας από τους "ιδρυτές" του μέταλ κλπ κλπ κλπ. Και δεν είναι και ο πιο διανοητικά σταθερός άνθρωπος που υπάρχει εκεί έξω, έτσι; Θα μπορούσε να βγει 2 ώρες καθυστερημένος, να κατουρήσει στη σκηνή, να κλάσει στο μικρόφωνο και να αρχίσει να παίζει γκολφ με τα κεφάλια των θεατών μέχρι να του ρθει η όρεξη να τραγουδήσει.

Όχι σαν κάτι τσουτσέκια (και δε μιλάω μόνο για το χώρο του Μέταλ, μιλάω γενικά), που κάνουν επιτυχία 3 μήνες, άντε και 3 χρόνια σου λέω και τη βλέπουν ΥΑΤΣ (*) .

Η συναυλία τελείωσε με το Paranoid.

Με το που τέλειωσε, μας χαιρέτισαν και αρχίσαμε να την κάνουμε, ξεκίνησε να βρέχει..

Άλλη μια μεγάλη απόδειξη ότι

(*) Υπέρτατοι Άρχοντες Του Σύμπαντος

Ταινιοκριτική - Inception

Για να μη μου ζαλίζετε τα τσιμπιρδόνια, να προειδοποιήσω ότι άμα δεν το χεις δει και δεν είσαι περίεργος να μάθεις τι γίνεται, μη διαβάσεις το μισό ποστ. Το άλλο μισό διάβασέ το. Αλλά δε σου λέω ποιό μισό δεν πρέπει να διαβάσεις, οπότε πρέπει να το διαβάσεις όλο. Χα!

Ο Ντικάπριο που είναι κάτι σαν ονειροαπατεώνας, προσλαμβάνεται από έναν επιχειρηματία για να βάλει στο μυαλό ενός άλλου επιχειρηματία την ιδέα ότι πρέπει να πουλήσει την επιχείρησή του για να μην έχει ο πρώτος επιχειρηματίας ανταγωνισμό. Ναι ξέρω, χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί. Ποιον τον νοιάζει αυτό; ε; Σα να σου πουν να πας να δεις ένα έργο στο οποίο ο Λάτσης θα κάνει βιομηχανικό σαμποτάζ στο Βαρδινογιάννη. Θα έχεις αγωνία ποιος θα κερδίσει; ΑΛΗΘΕΙΑ; Που διάλο πήγαν οι παλιές κλασσικές υποθέσεις που πρέπει  ο ήρωας να σώσει τον κόσμο; τι σκατά; Το κεντρικό θέμα της υπόθεσης είναι πιο αδιάφορο και από έκθεση με φακελλάκια τσαγιού.

Πάμε τώρα να χώσω όσο δεν πάει άλλο.
Ο Νόλαν είναι σκηνοθετάρα, δεν αμφιβάλλει κανένας εχέφρων άνθρωπος για αυτό. Το χει το παλλικάρι, δεν το συζητάω. Αλλά η ταινία, για ταινία φαντασίας έχει ΤΡΑΓΙΚΕΣ ελλείψεις που υποψιάζομαι ότι ήταν θέμα προϋπολογισμού στην καλύτερη, έλλειψης φαντασίας στη χειρότερη.
Πρώτον : Υποτίθεται ότι η ταινία διαδραματίζεται σε έναν ονειρικό κόσμο, σωστά; Σωστά. Με ακολουθείς ε; Ωραία. Θα ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς αυτός ο ονειρικός κόσμος να είναι αν μη τι άλλο, ελαφρώς σουρρεάλ. Τα πιο "εξωπραγματικά" που γίνονται σε όλη την ταινία, είναι ένα τραίνο που σκάει από το πουθενά (το χουμε δει μέχρι και σε Die Hard αν θυμάμαι καλά, τουτέστην σιγά την πρωτοτυπία) και ο τύπος που "επιπλέει" στον αέρα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Και όλα αυτά, για να μην καταλάβει και καλά το θύμα ότι βλέπει όνειρο. Α και το Παρίσι που κόβει βόλτες πάνω κάτω. Μαϊ άς. Που πα ρε Καραμήτρο; Λες και δεν έχουμε δει όνειρα όλος ο πλανήτης ποτέ και δεν ξέρουμε ότι για να πειστείς ότι το ζεις, ένα όνειρο δε χρειάζεται να έχει την παραμικρή σχέση με τον φυσικό κόσμο και τους νόμους τους, απλά χρειάζεται να είσαι σε βαθύ ύπνο. Δηλαδή πραγματικά, ο τύπος ο οποίος είχε μάθει να προστατεύει τα όνειρά του μέσω ασκήσεων του υποσυνείδητού του, το καλύτερο που είχε καταφέρει να φανταστεί ήταν μεξικάνοι μετανάστες με αυτόματα; Πραγματικά;; Να του χέσω το υποσυνείδητο τότε. Θα του χα σκάσει του Ντικάπριο στην απάλευτη φάτσα του 37 εκατομμύρια δράκους, 8 τυφώνες από φλεγόμενους μετεωρίτες και άμα δεν είχε μασήσει με αυτά, θα του χα σκάσει στη μούρη όλους τους δαίμονες από τα 9 επίπεδα της Κόλασης και μερικούς ακόμα από 2-3 έξτρα επίπεδα που θα είχα φανταστεί ειδικά για την περίσταση. Άκου αυτόματα. Πρέπει λέει να υπακούμε στους φυσικούς νόμους. Και τότε τι το κάνεις ρε κλαπανάρα σε ονειρικό κόσμο;
Α ναι ξέχασα την φάση που ο τύπος "αλλάζει" το όνειρο την ώρα ενός πιστολιδιού, λέει "think big" και αντί για καραμπίνα βγάζει βομβιδοβόλο. ΑΥΤΟ ήταν το THINK BIG σου ρε φιλάρα;; Άμα αυτό είναι το think big ενός τύπου που είναι εκπαιδευμένος να τα γαμεί όλα στα όνειρά του, που καταθέτω βιογραφικό να σας πω εγώ τι σημαίνει think big...
Τελειώνω όσον αφορά τη "φαντασία" του ονειρικού κόσμου :  Ένα βασικό θέμα του έργου ήταν και η σχέση του απάλευτου με τη γυναίκα του (η οποία ήταν αντιπαθέστατη σκατιάρα και νόμιζε ότι έπαιζε καλά το ρόλο της μουρλής, επειδή γούρλωνε συνέχεια τα μάτια της) ήταν και αυτός ο περίφημος ονειρικός δικός τους κόσμος που είχαν φτιάξει μόνοι τους και έμεναν εκεί πέρα συχνά.
Πρόσεξε αναγνώστα μου : Σκέψου ότι μπορείς στο μυαλό σου να φτιάξεις με το γκομενάκι σου έναν κόσμο όπως τον θες, και να μένεις εκεί πέρα όσο θες και ΑΝ θες να γυρνάς που και που πάνω. Καλή φάση ε; Θα φτιαχνες κάτι παραλιάρες με αμμουδιά τρελλή, κοκοφοίνικες, μπιτσόμπαρα, ένα χιονοδρομικό παραδίπλα για να κάνεις σκι μετά το θαλάσσιο σκι, μια βιλλάρα του κερατά, ένα ιστοφόρο με πειρατές να σε κάνουν βόλτες στη λιμνοθάλασσα, ένα μαύρο δράκο να σε πηγαίνει βόλτες ψηλά, ένα διαστημόπλοιο να σε κόβει βόλτες στο σύμπαν και άλλα τέτοια, έτσι πρόχειρα σε 2 λεπτά που χρειάστηκε να γράψω αυτή την πρόταση.
Ο Ντικάπριο με τη γυναίκα του ξέρεις τι φτιάξανε ως ονειρικό ιδανικό κόσμο; Το Παγκράτι.
Δε σου κάνω πλάκα. Και μάλιστα φτιάξανε μια άσχημη έκδοση του Παγκρατίου, μια και ο ονειρικός τους κόσμος αποτελούνταν από πανομοιότυπες γκρι πολυκατοικίες. Στο Παγκράτι τουλάχιστον δεν είναι όλες γκρι πολυκατοικίες. Έχει και μερικές καφέ. Ρε δε σου κάνω πλάκα!
Και αυτός και η γυναίκα του ήταν τόσο καταθλιπτικοί μαλάκες που το καλύτερο που σκέφτηκαν ως ονειρικό κόσμο ήταν ένα δάσος από πολυκατοικίες. Έλα απαυτό στον τόπο σου.

Και τώρα πάμε στα περί "willing suspension of disbelief" θέματα. Τα οποία ο Νόλαν λυπάμαι, αλλά τους έσκισε τα ράμματα. Willing suspension of disbelief, είναι η διαδικασία κατά την οποία ο θεατής σταματά να λέει "τι μαλακίες βλέπω, αυτά δε γίνονται" και δέχεται τον φανταστικό κόσμο που του παρουσιάζεται ως έχει για χάρη της ταινίας. Καλά μέχρι εδώ; καλά. Όλοι τη γνωρίζουμε αυτή τη διαδικασία, εκτός από τη γκόμενα μπροστά μου στην πρεμιέρα του άρχοντα που επί 3 ώρες γκρίνιαζε "τι μαλακίες είναι αυτά, δράκοι μάγοι και ξωτικά, αυτά δε γίνονται" (ναι μωρή παλιοκασόμπρα, δε γίνονται το ΞΕΡΟΥΜΕ γαμώ την Τόλμη και Γοητεία). Που λες όμως αγαπητέ αναγνώσθα, υπάρχει μια παγίδα : Ακόμα και αυτοί οι φανταστικοί κόσμοι πρέπει να έχουν ΚΑΝΟΝΕΣ. Ω ναι. Πρέπει να είναι "συνεπείς" στη φαντασία τους.  Και ο κόσμος που έφτιαξε στο Inception συγγνώμη αλλά μόνο συνεπής δεν ήταν. Έχουμε 3-4 επίπεδα ονείρου, οκ; Έχουμε το πρώτο όνειρο, μετά ξανακοιμάσαι μέσα στο πρώτο όνειρο και μπαίνεις στο δεύτερο κ.ο.κ. Μια χαρά. Ωραία; ωραία. Ας το πάμε με επίπεδα. Έχουμε το επίπεδο 0, το 1, το 2, το 3 και αν σκάσει μαλακία, το 4. Ωραία. Αν στο επίπεδο 0 αρχίσεις και πέφτεις, στο επίπεδο 1 δεν έχεις βαρύτητα. Ωραία; μια χαρά. Λογικό. Το σώμα σου πέφτει άρα και ουσιαστικά "αιωρείται" για κάποιο διάστημα στο 0 επίπεδο και επειδή ο χρόνος ένα επίπεδο παραπέρα είναι x12 αν θυμάμαι καλά - αλλά μπορεί να είναι και x60 (5 λεπτά στο 0 = 1 ώρα στο 1;; ή 1 λεπτό στο 0 = 1 ώρα στο 1;;;) το σώμα σου στο "επόμενο επίπεδο" αιωρείται χωρίς βαρύτητα. Το χεις; το χω να λες. Ναι αλλά όταν αιωρείσαι στο 1, δεν πρέπει να χάσεις και τη βαρύτητα στο 2, και μαλιστα για περισσότερη ώρα;; προφανώς. ΟΧΙ. Οι τύποι πέφτουν στο 1, αιωρούνται στο 2, και περπατάνε κανονικότατα στο 3. ΛΑΘΟΣ. Γιατί; επειδή έτσι βόλευε. Τεράστια ασυνέπεια.
Άλλο πιο ελάσσων λάθος ήταν το ότι ποτέ και κανείς δεν εξήγησε το πως γίνεται όλο αυτό. Α, τους βάζεις όλους σε ένα δωμάτιο και τους κάνεις μια ένεση. Χμμ.. ναι.. περίμενα περισσότερα. Δεν έχεις να πεις τίποτα για το πως γίνεται όλο αυτό μια και σε αυτό βασίζεται όλη η ταινία; αλήθεια;;; τίποτα;; Έστω μια γραμμή ρε αδερφέ!! Πες ένα "μια οργανική χημική ένωση που λειτουργεί ως υπεραγωγός στους νευροδιαβιβαστές, ειδικά στην υπόφυση. Το χημικό αυτό κάνει το υποσυνείδητο να υπερλειτουργεί, διατηρώντας όμως ενεργό και ένα κομμάτι του συνειδητού ώστε να μπορείς να ελέγχεις και να αλλάζεις το όνειρο. Οι χρήστες συνδέονται μαζί στο ίδιο όνειρο μέσω ενός νευρωνικού interface που προσομοιώνει μπλα μπλα μπλα μπλα".. ΠΕΣ ΚΑΤΙ ΤΕΣΠΑ!!

Το άλλο σπαστικό ήταν που εξηγούσαν συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. ΟΚ το καταλάβαμε ΣΤΑΜΑΤΑ να μας πρήζεις με την υπέρμουρλη γυναίκα σου και το γιατί και το πως κλπ κλπ κλπ.. 18 φορές στην ταινία είπαν το ίδιο πράγμα, χωρίς να λένε ουσιαστικά τίποτα..

Κατάληξη : Η ταινία ως ταινία δράσης δεν ήταν καθόλου κακή. Είχε κάργα μπαμ μπουμ, είχε επιβλητική μουσική και ήταν γρήγορη. Το όλο θέμα του ονειρικού κόσμου για μένα ήταν τελείως περιττό, μια και ο "ονειρικός" κόσμος δεν ήταν καθόλου ονειρικός. Ήταν απλά ένα κυνηγητό που ξεκίνησε από μία πόλη, πήγε σε ένα ξενοδοχείο και κατέληξε σε ένα φρούριο σε κάποιο βουνό. Τα ίδια σκηνικά τα έχουμε δει σε όλα τα Τζέιμς Μπόντ.
Όσον αφορά τα εφφέ, η πιο εντυπωσιακή σκηνή της ταινίας ήταν εκεί που εκπαιδεύεται η αρχιτέκτονας και γυρίζει το σύμπαν τούμπα. Φοβερή σκηνή και πολύ "απλή" στη σύλληψη.
. Εκεί τελείωσαν τα ειδικά εφφέ της ταινίας, πράγμα ξενερωτικό. Περίμενα πολύ πράμα. Α ναι έδειξε και λίγο το Παγκράτι να γκρεμίζεται.

Είναι η ταινία στις 3 καλύτερες όλων των εποχών, όπως φαίνεται στο IMDB; Με τίποτα. Όχι στις 3, ούτε στις 100. Με την καμία.
Αξίζει όλο αυτό το σκοτωμό που έγινε; Όχι, όχι , όχι και ξαναμανά όχι. Ήταν μια καλή ταινία δράσης.  Κατά -ελάχιστους- τόπους εντυπωσιακή. Τίποτα παραπάνω. Πραγματικά
Πρόσεξε, δε λέω ότι ήταν κακή ή φλόμπα. Είχε ωραία φωτογραφία, ωραίο μοντάζ, δεν έκανε ιδιαίτερες κοιλιές κλπ. Είναι ΠΟΛΥ καλοφτιαγμένη σκηνοθετικά-εικαστικά. Αλλά δεν είναι επ ουδενί το υπεραριστούργημα των 5 ηπείρων και 7 θαλασσών.
Αλλά ξέρεις γιατί έπιασε τόσο πολύ; γιατί "έπεισαν" τον πολύ κόσμο ότι είναι μια "βαθιά" ταινία που μπορούν να την καταλάβουν όλοι... Ρε τι λες, πατώνεις;
Α είχε και την "ανατροπή" στο τέλος, την οποία την έλεγα στο έτερον περίπου από τη μέση της ταινίας. Και προέβλεψα και ακριβώς πως θα τελειώσει με το που τον είδα να γυρνάει τη σβούρα. Που πα ρε Καραμήτρο, λες και δεν έχουμε ξαναδεί ταινία με "ανατροπή" στο τέλος..
Κρίμα γιατί το αλάνι έχει κάνει και πολύ καλύτερες ταινίες...


Υ.Γ : Βρήκα εκνευριστικά αρκετά κοινά σημεία με το Shutter Island
Υ.Γ2 : Για όποιον μπαίνει εδώ μέσα πρώτη φορά, να επισημάνω ότι δεν είμαι σινεφίλ, απεχθάνομαι την κουλτούρα και γουστάρω τσάμπα εφέ, αίμα, ιπτάμενες συκωταριές  και τα λοιπά.

Αθάνατη ελληνική κουλτούρα

Στο ντοκυμανταίρ "Ο Τσόκλης στην Ιταλία" που μεταδόθηκε από την ΕΡΤ στις 15/8, έχουμε την παρακάτω δήλωση από τα χείλη ενός από τους "ανθρώπους του πνεύματος" της χώρας μας. (Του κυρίου Τσόκλεως δηλαδή, γνωστού καλλιτέχνου και ανθρώπου των γραμμάτωνε και των τεχνώνενε)

Λέει η μεγαλειότης του :

«Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός άνθρωπος από την κοπέλα που βγάζει τα βυζιά της έξω και προκαλεί. Τη βία τη ζητάει η ίδια, θέλει να τη βιάσουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί η αστυνομία πιάνει τον άνθρωπο που τη βίασε και δεν πιάνει αυτή την ίδια που τον προκαλεί, αφού η φύση τον σπρώχνει να το κάνει αυτό. Εχω άλλες απόψεις για τα πράγματα. Κάθε φορά που γίνεται ένας βιασμός, θα ήθελα να δω γιατί γίνεται. Ποιος έφταιξε από τους δύο; Ποιος είναι αλήθεια ο πιο σωστός άνθρωπος; Ο γερο-ηλίθιος που κάθεται σπίτι του και δεν έχει κανέναν ερωτισμό μέσα του; Ή εκείνος που ρισκάροντας την ίδια του τη ζωή, την ελευθερία του, βλέπει ένα πλάσμα σεξουαλικό και θέλει να το φιλήσει, να το αγκαλιάσει, τα το σφίξει;».

Σύμφωνα δηλαδή με τον Κολοσσό αυτό του ελληνικού πνεύματος, όχι μόνο δε φταίει ο βιαστής, κυριολεκτικά, αλλά και μεις οι υπόλοιποι που δε βγαίνουμε στο δρόμο να βιάζουμε ότι φοράει μίνι και έχει βυζάκι τσίτα, είμαστε και γερό-ηλίθιοι και χωρίς ερωτισμό.

Φαντάζομαι τα θύματα βιασμού θα ενθουσιαστούν με αυτή τη δήλωση και θα πανε σούμπιτα ως σύλλογος να αγοράσουν όλα τα έργα τέχνης του τρις- και τετρακισμέγιστου αυτού φιλοσόφου.

Και μη μου πείτε κύριε Καλλιτέχνα μου ότι "παρανοήσαμεν" και ότι τα λόγια σας τα εκλάβαμε "Out of context" που λένε και οι φίλοι μας οι αγγλοσαξωναίοι..

Α, και αν κανένας "ανοιχτόμυαλος" πει ότι "σιγά δεν είπε και τίποτα εξοργιστικό" να του προτείνω να κάνει μερικές τροποποιήσεις και μια μικροαπόδοση στο κείμενο, αλλάζοντας το "βιαστής" με το "παιδεραστής" και το "κοπέλα" με το "11χρονο". Οι συνδυασμοί είναι πραγματικά άπειροι. Έχουμε και πολιτικής φύσεως συνδυασμούς (ακροδεξιός-κομμουνιστής και τούμπαλιν) κλπ κλπ. Αν κάποιος τους κάνει αυτούς στο μυαλό του και καταλήξει ότι συμφωνεί, ε τι να πω, τρομάζω.

Το πιο λυπηρό από όλα ξέρετε ποιο είναι όμως Κύριε Καλλιτέχνα μου;; Είναι το ότι εσείς , όλοι, έχετε ασυλία από ο,τιδήποτε χαζομάρα πείτε, γιατί είστε άνθρωποι του πνεύματος. Είστε μια περίεργη αντι-ελίτ, που απολαμβάνει όμως όλα τα προνόμια μιας υπεράνω-κοινωνίας ελίτ. Και κακώς, γιατί αν είναι κάποιοι που πρέπει να είναι στόχοι αυστηρής και σκληρής κριτικής, αυτοί είναι τα "μεγάλα πνεύματα". Γιατί αυτοί έχουν καθήκον και υποχρέωση να χαράζουν δρόμο. Να υποδεικνύουν τα κακώς κείμενα. Και όχι να λένε μπαρούφες για να κάνουν εντύπωση μπας και ασχοληθεί κανείς μαζί τους.

Γιατί αν τα έλεγα εγώ αυτά κύριε Καλλιτέχνα μου, που είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, στην καλύτερη θα με γιαουρτώνανε όπου με πετυχαίνανε. Στην χειρότερη, θα με δέρνανε ολημερίς και ολονυχτίς.. ΚΥΡΙΩΣ οι πνευματικοί άνθρωπες και οι του κύκλου σας.. Και θα γράφανε πύρινους λόγους για την ηθική και πνευματική μου κατάπτωση κύριε Καλλιτέχνα μου..και που πάει η κενωνία μας και πόσο έχουμε ξεπέσει και που οδηγεί η καταπίεση του νεοσυντηρητισμού που βγάζει μπροστά τα πιο απάνθρωπα ένστικτα και τέτοια...

Αλλά εσείς, στο απυρόβλητο..

Πάντα

Συγχαρητήρια, εντυπωσιάστηκα. Να σας χαίρονται.

Σαπίλα..


Θα ήθελα να πω πολύ χειρότερα πράγματα, αλλά δεν είμαι καλλιτέχνης και δεν θα μου τα συγχωρήσει κανείς

Ικαριά και τα λοιπά

Γύρισα ψες αργά από την Ικαριά / φύσαγε και μας επέρνανε τα κυ-ματ-ά / πήρα δραμαμίνες και την πά-λε-ψά.

Φωτογραφίες δεν έχω ακόμα γιατί τη μηχανή την έχω στο αυτοκίνητο και βαριέμαι να πάω να την πάρω. Καταλαβαίνεις επίπεδο σαπίλας δηλαδή αγαπητέ αναγνώσθα. Φωτό, αύριο.

Πάμε λοιπόν, για έναν μίνι τουριστικό οδηγό ενός μικρού κομματιού της Ικαρίας.

Κατ'αρχήν, είχαμε ακούσει πολλά. Είχαμε διαβάσει πολλά. Είχαμε προετοιμαστεί για τα χειρότερα. Που δεν ήρθαν.
Φτάσαμε στις 4:30 το πρωί στον Άγιο Κύρηκο. Το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει, μας περίμενε στο λιμάνι με τα κλειδιά πάνω και ένα χαρτόνι με το όνομά μας στο παρμπρίζ. Ναι, μόνο του. Ο τύπος είχε παρατήσει το αυτοκίνητο ξεκλείδωτο στο λιμάνι, με τα κλειδιά στη μίζα. Ούτε συμβόλαια, ούτε υπογραφές, ούτε έλεγχος αν ξέρουμε να οδηγάμε κάτι δυσκολότερο από στράτα μωρού, τίποτα.
Ήμασταν κομμάτια και ο δρόμος για τον Αρμενιστή μακρύς. Και δύσκολος. Πριν κανένας έξυπνος ρωτήσει "μα γιατί πήγατε Άγιο και δεν πήγατε κατευθείαν Εύδηλο", να πω ότι η απάντηση σε αυτό είναι πιο προφανής και από ένα τεράστιο κτίριο με μια πινακίδα νέον 10x10 που γράφει πάνω "ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΤΙΡΙΟ".
Παμ παρακάτ. Ο δρόμος  από Άγιο μέχρι Αρμενιστή είναι εξαιρετικός. Ειδικά αν είσαι κουρασμένος και έχεις ένα θεματάκι με το σκηνικό "κωλόδρομος-γκρεμός χωρίς προστατευτικό-λιωμένοι ντόπιοι που τρέχουν". Τι γκρεμίλα ανεβοκατεβήκαμε Δία μου και Αφροδίτη μου! Πάνω-Κάτω-Πάνω-Κάτω. Στη μισή διαδρομή κοίταγα το πάτωμα. Ξέρεις, αυτή η ψευδαίσθηση που έχεις όταν είσαι σε μεγάλο αυτοκίνητο, ότι οι ρόδες είναι στον αέρα; Ότι ΤΩΡΑ πέφτεις; Ε εγώ την είχα σχεδόν δύο ώρες που κάναμε για να διανύσουμε τα 57 χιλιόμετρα. Είμαι λίγο υπερβολικός σε αυτό, αλλά δυστυχώς έχω ένα θέμα με τα άκρα. Όχι τα ύψη, τα άκρα. Τέλος πάντων, πάει αυτό.
Και φτάνουμε στον Αρμενιστή κατά τις 6:30.. Πρώτη εντύπωση, μια ομορφιά το χωριουδάκι. Κόσμο είχε που πηγαινοερχόσαντε, βρήκαμε και το -φαντάζομαι γνωστό στους θαμώνες του νησιού- τυροπιτάδικο και ξεδώσαμε στην τυρόπιτα. Έλα ντε όμως που το δωμάτιο θα άδειαζε στις 12.. Οπότε λιώσιμο. Οι άλλοι σαπίσαν στον ύπνο, εγώ είχα ξυπνήσει. Άραξα με καφεδιά, νερά και τσιγαριές και απολάμβανα τη θέα από το μπαλκονάκι των δωματίων.

                                                                          Το Λιβάδι και η Μεσακτή, από το μπαλκόνι μας στον Αρμενιστή

Στον Αρμενιστή που λες υπάρχουν δύο κοντινές παραλίες. Το Λιβάδι και η Μεσακτή. Ήμασταν τυχεροί και δε φύσαγε κάστανο κιόλας και φχαριστηθήκαμε - εεε λάθος ΦΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑΝ μπάνιο. Εγώ σε 10 μέρες που κάτσαμε έπεσα 4 φορές. Εφάρμοσα το εξαντλητικό πρόγραμμα διακοπών με τίτλο "Ύπνος-Μπύρες-Φαϊ-Ύπνος-Φαϊ-Κρασιά-Ξύδια-Ύπνος". Που και που βούταγα και το κεφάλι μέσα στο νερό να αλατιστεί λίγο να νοστιμίσει.
Στη Μεσακτή έχει ωραιότατο μπιτσμπαράκι με λογικέ τιμέ, στο οποίο τσακίσαμε τις ποικιλίες και τις μπύρες. (Μπύρα 2 ευρώ, ποικιλία μεγάλη 9. Ήταν μεγάλη όμως...Ποτά 5 ευρώ. Μια χαρά )
Στο Λιβάδι το Μπιτσόμπαροπιτσαριοταβέρνα "Παράσχος" δεν μας ικανοποίησε και πολύ καθώς μας έφερε ζεστές μπύρες. Όχι δροσερές. Ζεστές. Του στυλ "Τις έβαλα πριν 2 λεπτά στο ψυγείο. Που είναι σβηστό". Τη δεύτερη φορά που πήγαμε όμως, οκ, είχε προνοήσει από το πρωί.
Η Ικαρία προσφέρεται για αραλίκι. Για χαλάρωση. Και του δωσα και κατάλαβε. Ξύπναγα το νωρίτερο στη μία και πάλι το σκεφτόμουν να σηκωθώ. Έχει άλλους ρυθμούς το νησί, όχι όμως αυτούς που μου είχαν περιγράψει. Ήταν όλοι λίγο πιο αργοί από ό,τι έχουμε συνηθίσει γενικά, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας, μια χαρά ήταν η εξυπηρέτηση. Απλά κανείς δε σκιζόταν να σου φέρει τον καφέ ή το φαϊ. Δεν τρέχουν οι άνθρωποι, δεν αγχώνονται, πως το λένε. Και αυτό μου άρεσε. Και ας έκανε ένα πρωί η κοπελιά στο καφέ 20 λεπτά να φτιάξει 2 καφέδες. Γιατί την έβλεπα και τη χαιρόμουν. Είχε 10 παραγγελίες, τις έφτιαξε με μια συγκεκριμένη ταχύτητα. Ούτε άγχος ούτε τίποτα. Γενικά έτσι ήταν όλοι. Και γούσταρα. Άμα είσαι αγχωτικός και παραγγέλνεις τώρα και έχεις την απαίτηση να στα φέρουν προχτές, άστο καλύτερα, πήγαινε αλλού.
Πήγαμε και στο Να. Πανέμορφο μέρος. Αλλά το χαλάνε οι γκρουβαλέοι. Ειδικά οι Παραλίαρχοι, που αν και υπερασπιστές της ελευθερίας και της αχαλίνωτης τσουτσούς, συμπεριφέρονται σαν τους "παλιούς" στο στρατό. Ξέρεις τώρα, έχουν ένα υφάκι "σσσσ, φιλλλάρα, μου τη σπας που έρχεσαι γιατί το τσαρδί είναι δικό μου, και εγώ έρχομαι εδώ από το '85 και τώρα έχω ινδιάνικο όνομα και γκαραγκαγκάν γκαγκάν".

  Η παραλία του Να

Αυτοί πάντως για οικολόγοι έχουν περίεργες συνήθειες μιας και και τα σκουπιδάκια τους είδα στην παραλία και σαμπουανάκι και αφρόλουτρο να αφρίζει στο ρέμα. Να χαρώ εγώ επαφή με τη φύση. Τέλος πάντων. Άλλο θέμα αυτό.
Παρατήρηση γενική για το νησί : Αισθάνθηκα άσχημα που δεν είχα τατουάζ και σκύλο. Αλήθεια. Μιλάμε όλοι είχαν από ένα τουλάχιστον μεγάλο τατουάζ και ένα σκύλο.
Πήγαμε και στο περίφημο χωριό, το Χριστό Ραχών. Λυπάμαι αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Στις 2 το βράδυ ήταν σαν τη Χώρα οποιουδήποτε νησιού. Ο ένας πάνω στον άλλο, ποτά, μπαράκια κλπ. Με αυτά που είχα ακούσει, το περίμενα πιο μαζεμένο και πιο "χωριό". Κατά παράδοξο τρόπο δε, είδαμε κάργα τρεντόκοσμο εκεί πέρα, που δε βλέπαμε πουθενά αλλού. Που στο διάτανο ήταν όλοι αυτοί κρυμμένοι, δεν ξεύρω.
Πήγαμε και σε πανηγύρι, αλλά ήρεμο, όχι στη Λαγκάδα κλπ, γιατί α. ήταν μακριά και κωλόδρομος και β. ποιος θα οδηγούσε μετά από κει πέρα. Οπότε καταλήξαμε στο Γιαλισκάρι. Εμένα οι μουσικές δε με ενδιαφέραν και ιδιαίτερα, αλλά ο Χούμα που ήθελε να ακούσει παραδοσιακή μουσική απογοητεύτηκε γιατί παιξαν 2-3 ικαριώτικα και μετά κάναν κλασσικό πρόγραμμα ρεμπετοσκυλάδικου με μερικά βαλς για τα μπαρμπάδια. Από φαϊ όμως έσκισαν. 3 κιλά κατσίκι τσακίσαμε.

 Ικαριώτικος στο πανηγύρι στο Γιαλισκάρι

Του άλλαξα τα πατριαρχεία, μια και είμαι ο μοναδικός απο την παρέα που τρελλαίνεται για αμνοερίφια. Λούκουμος το κατσίκι σου λέω. Το περίφημο ικαριώτικο κρασί, προσωπικά δε με ενθουσίασε, αλλά το τίμησα δεόντως, δεν πρέπει να έχουν παράπονο. Νομίζω μέχρι 7 κιλά φτάσαμε στην καθησιά μας. Για κρασί, καλό σκοράκι.
Πάμε στο φαϊ τώρα, γιατί ξέρω ότι αυτό καίει :
Άμα πας, θα πας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στο Γεφύρι στον Αρμενιστή. Ο Σωτήρης και η γυναίκα του είναι εξαιρετικά παιδιά. Το φαϊ τους "μαμαδίστικο" και πεντανόστιμο. Και φτηνό. Να τα στιφάδα, να τα παστίτσια, να τα μοσχαράκια, να οι ντοματοκεφτέδες, να οι κολοκυθοκεφτέδες..Στο Γεφύρι επίσης έπαιζε και ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ γκρουπάκι ρεμπέτικα -ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ όμως, όχι γιαλαντζί-. Πάθαμε ΠΛΑΚΑ με τη φωνή της κοπέλας. Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας που πετύχαμε τέτοιο διαμάντι στο άσχετο στην Ικαρία. Απορούσαμε όλοι γιατί αυτοί δεν είναι γνωστοί και δεν έχουν δίσκο. Το χειμώνα τραγουδάνε Αθήνα, Σ-Κ στο Φίλεμα, οπότε θα τους ξαναδούμε.
Πρώτη μέρα φάγαμε σε μια μούφα, αλλά είχε γέλιο. Ο γιος του ταβερνιάρη μίλαγε σαν το Γκιωνάκη στα Κίτρινα Γάντια. Ξέρεις, το σκηνικό "πορτοκαλάδα θέτε; με μπορτοκάλι;".. ε τέτοιος. Και είχε και το αντίστοιχο παρουσιαστικό. Του λέμε "ένα νερό". Λέει "εμφιαλωμένο ή βρύση;" ε τον ρωτάμε "πίνεται το νερό της βρύσης;" , ε τι το θέλαμε... απαντάει "Γκαι εγώ αυθό μπίνω". Είπαμε, με φωνή Γκιωνάκη.. Δε γελάσαμε εκείνη τη στιγμή, κρατηθήκαμε, αλλά... τι να σου πω.. Κακώς μας προκάλεσε γέλιο, ξέρω, αλλά και συ στη θέση μας...
Το άλλο στον Αρμενιστή, το "Δελφίνι" που το χαμε ακούσει, να πω το κρίμα μου, δε με ενθουσίασε και ιδιαίτερα. Τίμιος βέβαια, νόστιμος αλλά απλά οκ.
Σκίσαμε και μια αστακομακαρονάδα στο Δειλινό,πίσω από το εκκλησάκι στο Γιαλισκάρι. Έφαγα και τις δαγκάνες του αστακού. Τα κόκκαλα σου λέω. Άπαιχτη και φτηνή. Για αστακομακαρονάδα ε..νταξ μην τρελλαθούμε κιόλας. Το είχε 60 το κιλό. Πολύ νορμάλ σε σχέση με αυτά που κυκλοφορούν εδώ πέρα.
Και στο Να λιώσαμε στο φαϊ αλλά δε θυμάμαι το όνομα της ταβέρνας, ήταν πάντως αυτή που βρίσκεται ακριβώς πάνω από την παραλία.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση στην Ικαρία είναι ότι αν και τα περισσότερα μαγαζιά φαινόντουσαν "τουριστίλα" και περίμενες να σε κουστουμιάσουν και να φας παπάτζες, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. ΚΑΚΟΣ δεν ήταν κανένας - εκτός από τον Γκιωνάκη που ήταν μετριότατος στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Οι μαγαζάτορες -ντόπιοι ή ξένοι- ήταν όλοι τους εξαιρετικοί. Και να περάσουν να σε ρωτήσουν αν τρως καλά και να σε κεράσουν το κρασάκι τους και να κάτσουν να πιούν ένα ποτηράκι μαζί σου αν τους έπαιρνε. Είπαμε, μπορεί μερικές φορές να ξέχασαν κάτι να σου φέρουν ή να σου άργησαν λίγο κάτι, αλλά  τους πάω. Είναι άρχοντες.
Ειδική εύφημος μνεία στον ιδιοκτήτη του "Ρέμπελου" στον Αρμενιστή. (Όπου "Ρέμπελος" ένα από τα ωραιότερα μπαράκια που έχω πάει ποτέ σε νησί, με γαμάτη μουσικούλα, και ανεμπόδιστη θέα στην ανατολή, με το κύμα να σκάει από κάτω σου..) . Είχαμε που λέτε κοπέλα με σπασμένο πόδι στην παρέα, οπότε κυκλοφορούσε με πατερίτσες. Πήγαμε στο Ρέμπελο 3 φορές. Την τρίτη φορά, με το που κάτσαμε μας έφερε ο άνθρωπος μια γύρα σφηνάκια και μας είπε το εξής " αυτά σας τα κερνάω για την κοπελιά, που με τιμάει και με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ανεβαίνει τόσες σκάλες με τις πατερίτσες για να έρθει στο μαγαζί μου 3 φορές συνεχόμενα". Ε τι να πεις; Έτσι είναι οι επαγγελματίες ρε σεις. Σε κερδίζει με.. τίποτα. Μια ατάκα και 6 σφηνάκια. Προφανώς απο κει εκείνη τη μέρα φύγαμε πρωί και μπουσουλώντας. Μας κάνανε χεστά. Πως κατέβηκε η άλλη τις σκάλες, ιδέα δεν έχω..
Τι άλλο, α ναι πήγαμε και στο περίφημο Κασμίρ και είδαμε μάλιστα και τον Μαραβέγια που ισχυρίζεται ότι είναι Ilegal. Για μένα προσωπικά μάλλον άοσμος είναι αλλά του αναγνωρίζω το γεγονός ότι παίζει ένα είδος που δεν παίζει άλλος εδώ πέρα. Α και μου τη σπάει το ότι το συγκρότημά του έχει το όνομά του. Πάντα μου την έσπαγε αυτό, για όλους. Γιατί ρε μεγάλε; Και "Μαραβέγιας" και "Ilegal"; με αναφορά Μάνου Τσάο και καλά; Και το λεγε και κάθε τρεις και λίγο "Ικαρία.. 2010... Μαραβέγιας........... ΙLEGAAAL". (είπαμε του αναγνωρίζω ότι αν και δεν παίζει είδος που με τρελλαίνει, είναι -κατ'οικονομίαν- πρωτότυπος)
 Θα φτιάξω και εγώ συγκρότημα , ρέγκε. Θα λέγεται Estarian Κουτσουμπιλά.

Outro : Πέρασα εξαιρετικά στην Ικαρία. Θα ξαναπήγαινα. Κυρίως για τους ανθρώπους και δευτερευόντως για το τοπίο.

Πάρε και τέχνη : Το πρώτο μου time-lapse βιντεάκι στην Ικαρία. Ήλπιζα να πιάσω και κανένα διάττοντα από Περσείδες αλλά δεν (σκόπευε και σχετικά μακριά από το επίκεντρο η μηχανή.. δεν μας έκατσε). Νταξ, δεν πολυβλέπεται αλλά κάτι έκανα. Ειδικά αν δε βάλεις full screen δεν παίρνεις χαμπάρ..
Είναι 64 φωτογραφίες με έκθεση 15 δεύτερα η κάθε μία, παρμένες ανά ένα λεπτό.

Χρυσάφι οι ξαπλώστρες χρυσή μου

"Μας κλέβουνε καλέ"
"Μας πήρανε τα ποκαμισοσώβρακα"
"Μαύρα, μαύρα, χωρίς απόδειξη οι ξαπλώστρες στην <γνωστό νησί> "
"Μας γδάρανε, 1360 ευρώ μια ξαπλώστρα, μισό μέτρο σκιά και δυό ματιές από το μπάρμαν. Που ήταν φωτιά όμως αγάπη μου. Είχε κάτι κοιλιακούς σου λέω, έπαιζες σκάκι. Ρυμοτομημένος όλος ο θώρακάς του. Καλέ σα χάρτης του Βόλου ήταν".
"Πανάκριβα τα .................... στην ..................."
Έτσι ξεκινάνε πολλές μα πολλές συζητήσεις τριγύρω τώρα τελευταία. Βέβαια ακούς και άλλες του στυλ "πόσο είχε το ποτό;" "ε δεν ήταν και πολύ ακριβό, από 10 μέχρι 15". Τι λες αγάπη μου, με 15 ευρώ το ποτό, έχω την απαίτηση να μου κάνουν και 2 λαπντανς οι σερβιτόρες.
Ακούς τον κόσμο να γκρινιάζει για τις τιμές της ξαπλώστρας, του καφέος, της μπύρας (μέσος όρος 7 ευρώ αν δεν κάνω λάθος, το μικρό, ζεστό μπουκαλάκι αποπλύματος ποδαριών). Ακούς να λένε ότι τους γδέρνουν και είναι κοροϊδία. Αλλά πάνε. Και ξαναπάνε. Και ξαναγκρινιάζουν. Και ξαναπάνε. Και ξαναγκρινιάζουν.
Κάτσε ρε φίλε, κάτσε ρε κοπελιά, μισό λεπτό δηλαδή. Έχεις ένα μπάτζετ μικρό ας πούμε, μέσα ; Δε σε παίρνει για πολυτέλειες. Εντάξει; Θεωρητικά πάντα.Και πας και δίνεις ένα δεκάρικο για ξαπλώστρα; Διατί περικαλώ; Για να ρχεσαι μετά να κάθεσαι δίπλα μου και να ξινομουνιάζεις και να θρηνείς τα ευρώπουλά σου; Για στάκα ρε αλάνι γιατί δε μας τα λες καλά. Αμ δεν έχεις λεφτά, αμ πας κάπου που ΞΕΡΕΙΣ ότι θα σου γυαλίσουν το σουφρί, αμ γκρινιάζεις μετά.
Θα μου πεις βέβαια "ΘΑ ΠΑΩ ΕΓΩ ΣΕ ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΗ; ΧΩΡΙΣ ΞΑΠΛΩΣΤΡΑ; Αφού εκεί κυκλοφορούν όλα τα γκομενάκια/όλοι οι γκόμενοι. Καλή η θάλασσα η ήρεμη χωρίς σκατά και πετρέλαιο αλλά εκεί δεν υπάρχει ψυχή. Και θα καεί και το δερματάκι μου" κλπ κλπ.
Κατ'αρχήν κατανοώ το θέμα "εκεί υπάρχουν πιθανότητες να ρίξω κανα μπίκο/να φάω καναν παργαλάτσο". Είναι καλοκαίρι, τις ορμόνες τις κλωτσάς στο δρόμο για να περάσεις και παραδέχομαι ότι αυτό το χούι με τα καυτά σορτσάκια με κάνει να θέλω να χλιμιντράω σαν τον Αστραχάν στο τελευταίο κατοστάρι. Και ναι, η παραλία θα έπρεπε να περιέχει την τριάδα "κώλοι-ποτά-άνεση" σε λογικές τιμές. Εγώ νομίζεις δε γουστάρω ξαπλωστρούλα, ομπρελίτσα και περατζάδα από μαγιό σε φυσικό κωλί; Φυσικά και γουστάρω. Αλλά τα χω τιμολογήσει όλα αυτά. Σύμφωνα με το πόσα υπάρχουν στο δικό μου πορτοφόλι. Όχι σύμφωνα με το πόσα θέλει ο κ.Επιχειρηματίας να βάλει στο δικό του. Δεν του χρωστάω τίποτα του εκάστοτε γλίτση που έχει τα κονέ με δημαρχαίους, νομαρχίες κλπ κλπ και έχει καβατζώσει μια παραλία και μου χρεώνει τον ήλιο και τη θάλασσα λες και αυτός πλήρωσε για να φτιαχτούν. Γιατί πίστεψέ με, ΔΕΝ πλήρωσε αυτός για να φτιαχτούν. Όχι, αλήθεια.
Και εγώ θέλω την καφεδούμπα μου με 7πλη δόση εσπρέσσο για να ξυπνήσω και μετά τα τρισπαγωμένα μπυρόνια μου να ρέει ο λυκίσκος στα σκώτια και στα στομάχια και να ευφραίνεται ο σύμπας. Αλλά ρε φίλε, 8 ευρώ για χλιαρή μπύρα; Όχι δε θα τα δώσω και πες με και τσίπη. Και ξέρεις γιατί; γιατί πάντα υπάρχουν και αλλού περτικαλιές που βγάζουνε καρπούζα.
Δυστυχώς φίλε και φίλη θαμώνες των "οργανωμένων" παραλιών, λυπάμαι που στο λέω, αλλά είστε θύματα. Ειδικά εσείς που δε σας περισσεύουν. Οι άλλοι στα παπάρια τους, έχουν και τα καίνε άμα λάχει κιόλας. Εσύ όμως που μετράς το φραγκοδίφραγκο και βάζεις 3 ευρώ βενζίνη για να μπορέσεις να πάρεις καφέ στην παραλία, είσαι θύμα. ΚΟΡΟΙΔΟ.
Και ακόμα περισσότερο, εσύ, ο γονέας που πριν λίγο γκρίνιαζες σαν παρθένα στην εμμηνόπαυση ότι πλήρωσες μια 60ρού για να πας για μπάνιο. ΝΑ ΠΑΣ ΠΑΡΑΠΕΡΑ δε σκέφτηκες ρε φωστήρα;;; Όχι, το σκέφτηκες, παραδέξου το. Αλλά τη Δευτέρα στη δουλειά πως θα πεις ότι "Μαλάκα το ΣΚ πήγα για μπάνιο πχ στον Αστέρα και γινόταν του αιδοίου η θύελλα";. Έχει μια γκλαμουριά ο Αστέρας και οι οργανωμένες γενικότερα. Σου προσδίδουν ένα στάτους. Ναι ρε φιλαράκι αλλά άμα φοράς τα σώβρακα μπρος πίσω και μέσα έξω για να κάνεις οικονομία στο Ντιξάν, σόρρυ αλλά να το χέσω το στάτους σου.
Έχουν ένα κατιτίς και οι ωραίες γαμάτες παραλίες στα γνωστά νησιά. Που μαζεύεται "ο καλός ο κόσμος". Ναι αλλά εσύ πας εκεί γιατί ανήκεις στον καλό τον κόσμο, ή για να σε δουν δίπλα στον καλό τον κόσμο και να σε μπερδέψουν και σένα για τον καλό τον κόσμο; Και όχι τίποτα άλλο, αλλά και πας και τα σκας και δεν έχεις μία όταν γυρνάς και μετά όλο το χειμώνα τρως βρύα και λειχήνες (αυτό το βρύα και λειχήνες έχει γίνει σήμα κατατεθέν εδώ μέσα) και μας πρήζεις που στα φάγανε, οι μαυραγορίτες, οι φοροφυγάδες και μετά τσιροκοπάς στο κράτος που δεν πιάνει αυτούς που σε πιάνουν κορόϊδο και συ το ξέρεις ότι σε πιάνουν κορόϊδο αλλά παρ'όλα αυτά συνεχίζεις να τους χρηματοδοτείς. Λογικό ε;;
Θα μου πεις τώρα, και τι να κάνω ρε φιλαράκι; να κλειστώ σπίτι Αυγουστιάτικα και να το παίξω νηστεία και προσευχή; ΟΧΙ. Βγες. Αλλά έχε το νου σου. Δες, σύγκρινε, αποφάσισε και ΤΙΜΩΡΗΣΕ τους αγυρταίους. Η μπύρα στο Πόρτο Ράφτη και στο κάθε Πόρτο Ράφτη έχει 8 ευρώ, γιατί κάθε μέρα είναι φίσκα. Άμα βάραγε μύγες και μέτραγε τα προβατάκια στα κύματα, θα την είχε λιγότερο.
Τόσο δύσκολο σου είναι ρε συ να πας μια φορά κάπου, να σε γδύσουν και να μην ξαναπάς;;
Κάντο και θα δεις που θα πάνε οι ξαπλώστρες. Αν δύο ΣΚ βαρέσουν μύγες τα παλλικάρια και πάρουν μυρωδιά ότι ο κόσμος τους γράφει στα παλαιότερα και την κάνει για άλλες παραλίες, σου πω εγώ που θα πάνε οι τιμές. Αλλά αντέχει ο κώλος σου δύο ΣΚ χωρίς ξαπλώστρα και κώλους; ε; αντέχει;;
Θα σου πω παραδειγματάκι παραλίας ανυποψίαστης. Θολό. Πιο κάτω από τη Ζαχάρω (ναι ρε είναι μακριά, αλλά οκ, ένα παράδειγμα σου φέρνω). Τεράστια παραλία. Με μπαράκι σένιο, με τιμές χώμα, μπύρα παγωμένη και ποικιλίες του θανάτου. Αυτός δεν κερδίζει νομίζεις; Της καριόλας γίνεται. Ψάχτο. Και ψάξε και τέτοια μέρη γενικότερα. Υπάρχουν αλλά δεν τα ξέρεις γιατί σε έχει φάει ο κοσμοπολιτισμός.
Άντε ξύπνα λίγο. Γιατί δανεικά δε σου δίνω.

Update - Ενημέρωση - Διαφήμιση : 
Χαλκιδική, Πλατανίτσι : Ξαπλώστρα-ομπρέλα , τσάμπα. Δωρεάν. Τον καφέ σου πληρώνεις. Μπράβο ρε παλλικάρια, είστε μάγκες. Και σας αξίζει να τα κονομήσετε φέτος. Ξαναμπράβο.
(Μάλλον το μαγαζί το διαχειρίζονται ξενωμερίτες, γιατί όσο θυμάμαι τους Χαλκιδικαίους, ήτο ούλτρα φραγκοφονιάδες). Αλλά μπράβο και ξαναμαναμπράβο