Bushfield κτηματομεσιτική

Bushfield Real Estate

Αξιοπιστία – Παράδοση – Σεβασμός στους πελάτας

Bushfield Real Estate.

Σε μια καταπράσινη έκταση, σε έναν επίγειο παράδεισο στη βόρεια Ελλάδα, έχει τη βάση του η Bushfield Real Estate Ltd. Με αφοσίωση, πίστη και σεβασμό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο, η Bushfield Real Estate Ltd εδώ και αιώνες παρέχει σταθερά και αδιάλειπτα τις υπηρεσίες της στο ευρύ καταναλωτικό κοινό.

Παραθαλάσσια οικόπεδα για να χτίσετε το σπιτάκι των ονείρων σας, μια ανάσα από το κύμα. Να μεγαλώσετε τα σκασμένα σας δίπλα στις χαρές τις θάλασσας, το αλμυρό αγέρι και την απεραντοσύνη του γαλάζιου. Να αναπνέουν καθαρό αγέρα να τους κοκκινίσουν τα μαγουλάκια τους ζωή να χουν. Το καλοκαίρι θα τσαλαβουτάτε όλη μέρα στα καταγάλανα νερά, θα πηγαίνετε στο αρχοντικό σας και θα ψήνετε τις προβατίνες σας. Το χειμώνα, αγκαλιά με την καλή σας, θα ανάβετε το τζακάκι σας και θα αγναντεύετε τα μανιασμένα κύματα να σκάνε με οργή στον κυματοθραύστη. Ρομαντζάδα παρα θιν αλός.

Οικόπεδα στο βουνό, για τους πελάτες μας που αποζητούν τη μοναξιά των βουνοκορφών και την ελευθερία των αψηλών οροπεδίων. Για τους περιπετειώδεις και ανεξάρτητους τύπους που θέλουν απλά την καλή τους και μια καλύβην. Ας είναι αυτή η καλύβη σε οικόπεδο αγορασμένο από εμάς και δε θα το μετανοιώσετε ούτε εσείς, ούτε η καλή σας. Οικόπεδα με πανοραμική θέα απέραντων εκτάσεων. Μαγευτικές τοποθεσίες. Το χειμώνα θα βγαίνετε στην αυλή του σαλέ σας και θα σας χτυπάει στο ξεράδι η αντανάκλαση του ήλιου, θα κατεβαίνετε τις πλαγιές με απαράμιλλο στυλ πάνω στα σκι σας. Το καλοκαίρι θα ταίζετε τα προβατάκια και τα κατσικάκια που θα πιλαλάνε τριγύρα και θα αράζετε κάτω από υπεραιωνόβιες βαλανιδιές. Ζωή μέγκλα

Πολυτελείς μεζονέτες σε αστικές περιοχές, για τον σύγχρονο νεοέλληνα γιάπι που σέβεται τον εαυτό του. Φοράς κοστούμι Boss για να πας το πρωί στη δουλειά σου; Πας στη δουλειά σου μόνο με το Cayenne ή την 911; Η δουλειά σου σου ανήκει κιόλας; Η γκόμενά σου είναι ξανθιά, ψηλή, γαλανομάτα, κορμάρα και σε ερωτεύτηκε επειδή είσαι φαλακρός και χοντρός και ανακάλυψε τα ψυχικά σου χαρίσματα; ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΜΑΣ; Αμαρτία τέκνο μου! Εμείς είμαστε εδώ. Bushfield Real Estate Ltd λέμε! Σπιταρόνες ΒουΠου, με αυτόνομη θέρμανση, εντοιχισμένη κουζίνα, φουλ χομ θίατερ με μπλουρεϊ πλέιερ, magnepan ηχεία, προενισχυτές και τελικούς, 42αρα lcd στα 100 Hz, 1080p, dlp προτζέκτορα, δύο κρεβατοκάμμαρες, μπάνιο με γρανίτη, πισίνα θερμαινόμενη, υπόγειο πάρκινγκ και αποθηκευτικό χώρο για τα ναρκωτικά σας. Σε τιμές ευκαιρίας

Χώροι για επαγγελματική χρήση , για εταιρίες που σέβονται το ίματζ τους. Πρώην ιδιοκτησίες δημοσίου, αποκτηθείσες με τίμια και διαφανή μέσα. Άνετοι χώροι, μοδέρνα αρχιτεκτονική, δίκτυα και ασύρματα και με οπτικές ίνες –ακόμα και το packet switching με light switches γινεται γαμώ την τεχνολογία μου-, δορυφορική πρόσβαση, οικολογικές τουαλέτες, ηλιακοί συλλέκτες και ανεμογεννήτριες, γιατί πάνω από όλα σεβόμεθα ΚΑΙ το περιβάλλον. Σύγχρονα κτίρια για σύγχρονες εταιρίες με σύγχρονους ανθρώπους και δυναμικό όραμα για το μέλλον

Bushfield Real Estate Ltd, με σήμα την καιόμενη βάτο πάνω από πράσινο πεδίο.

Bushfield Real Estate Ltd, μια εικόνα, μια κτηματομεσιτική, ένα όραμα.

Ένας κτηματομεσιτικός κολοσσός στα Βαλκάνια, τώρα και κάποιο υποκατάστημα κοντά σας.

Δωρεές δεκτές και επιθυμητές μπας και σωθείτε.

Είμαστε οι καλύτεροι, οι σοφότεροι, οι ανθεκτικότεροι, οι πιο μοδάτοι και οι πιο τρέντυ μεσίτες.

Χτυπάμε τον ανταγωνισμό κατάμουτρα

Χτυπάμε τις τιμές αλύπητα.

Και δεν πληρώνουμε και φόρους.

Γύρισε ο τουρίστας!

Λοιπόν που σαστε; Γύρισα ο τουρίστας. 15 μέρες, 3 πόλεις, πολλά κρασιά, πολύ φαϊ, πολύ περπάτημα (μιλάμε για τρελλό χιλιόμετρο) και μια αξέχαστη εμπειρία.

Από που να αρχίσω και που να τελειώσω..

Ε ας το πάρω από την αρχή..

St Tropez

Λίγο πολύ το χουμε όλοι ξαναδεί το μέρος. Ίσως όχι το ίδιο αλλά παρόμοια, παραπλήσια και άλλα συνώνυμα του “περίπου ίδιος”. Κόσμος, κότερα (ΚΟΤΕΡΑ όχι η ψαρόβαρκα του καπετάν Αντρέα Ζέπου), χλίδα, σολωμοί και μύδια και σαμπάνιες και τρελλή περαντζάδα.

Ωραίο μέρος. Περιποιημένο. Ένα πρώην ψαροχώρι που έγινε το πιο κοσμοπολίτικο θέρετρο της Γαλλίας. Μια πανέμορφη παλιά πόλη, μικρά εστιατοριάκια στους πεζόδρομους, μικρές και ωραίες παραλίες μπροστά στις βιλλάρες (που σε αντίθεση με εδώ, δε σου απαγόρευαν την πρόσβαση στη θάλασσα, μια και γνωρίζουν ότι δεν τους ανήκει ούτε η άμμος ούτε το νερό..).

Βέβαια το ταξίδι ξεκίνησε με μια μικρή γκαντεμιά, καθότι οι βαλίτσες μου δεν ήρθαν μαζί μου στη Νίκαια από τις Βρυξέλλες και για δυό μέρες φόραγα ξένα ρούχα. Ευτυχώς εκεί που έμενα το ζευγάρι που είχε την πανσιόν ήταν και οι δύο μουρλά και τρελλά φιλόξενοι και μου δωσαν τα πάντα. Ευτυχώς που φόραγα περίπου το ίδιο μέγεθος με τον Chico, αν και το ροζ μπλουζάκι δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Τέσπα, δεν παραπονιέμαι κιόλας.

Κάναμε και ένα τρελλό μπάρμπεκιου ένα βράδυ όπου οι ξένοι ήπιαν για πρώτη φορά ούζο και δεν άκουσαν τις προειδοποιήσεις μου (τώρα, να μπλέξεις σαμπάνια με κρασί και ούζο...αυτοκτονία) και αποχαιρέτησαν τα εγκόσμια συντόμως και χωρίς πολλά πολλά. Ούτε βοήθεια δεν πρόλαβαν να πουν.

Το μέρος αξίζει πάντως, το προτείνω.

Bordeaux

5 μέρες μετά , μάζεψα τα μπογαλάκια μου που ευτυχώς είχαν έρθει και ξεκίνησα για το Bordeaux. Είχα ακούσει ότι ήταν ωραία πόλη. Ε αυτό που είδα δεν το περίμενα. Ένα από τα πιο όμορφα μέρη που έχω δει ποτέ. Τύφλα να χει η Κυψέλη, το Παγκράτι και τα κάτω Πατήσια λέμε. Όχι , εντάξει, όντως είναι μια πανεμορφη πόλη, μεσαιωνικότατη, με όοοολα τα παλιά κτίρια διατηρημένα και περιποιημένα, τίγκα στον πεζόδρομο και στην τσάρκα. Είχα την τύχη να μείνω σε ένα ωραιότατο ξενοδοχειάκι, πίσω ακριβώς από την κεντρική πλατεία , την απίστευτη Place de la Bourse που μπορείτε να δείτε σε ναιτ φότο καθρεφτιζόμενη στον Miroire de l’eau ή όπως αλλιώς γράφεται αυτό το πράμα, καταλάβατε τέλος πάντων.

Place de la Bourse

To Bordeaux απο τ'αψηλά

Έλιωσα στη βόλτα δίπλα στο ποτάμι, στο κρασί (πολύ κρασί ρε παιδί μου. Αλλά πολύ κρασί..), πλακώθηκα στα confit de canard και γενικά στα παπιοπροϊόντα, έφαγα και τις φιλετιές μου με τα φουα γκρα μου και τα συναφή ο βλάχος και ήρθα και ένιωσα αριστοκράτης ρε παιδί μου. Είχα και στο χωριό μου φουα γκρά ο μπουρτζόβλαχος. Ναι ναι, αφου θυμάμαι στο δημοτικό το πρωί με κυνήγαγε η μάνα μου απο πίσω με το πλαστικό ταπεράκι του κολατσιού, που είχε φουα γκρα και χαβιάρι μπελούγκα. Ενίοτε είχε και margrete de canard, αλλα κυρίως στις εθνικές εορτές, όχι κάθε μέρα. Τέλος πάντωνε.

Ρε συ Νικόλα, κρίμα δεν είδα το comment σου εκείνη τη μέρα, θα σε είχα πάρει τηλεφωνάκι να πάμε για κρασί. Αλλά δυστυχώς το είδα όταν ήμουν πλέον Παρίσι..

Από παρέα πάντως στο Bordeaux καλά τα πήγα μη νομίζεις....Είμαι πολύ ωραίος στο εξωτερικό ρε :P Εντός FIR Αθηνών ασχημαίνω, δεν ξέρω γιατί!!!

Και πάμε στο Παρίσι τώρααα..

Ε καλά για το Παρίσι τι να πω, λίγο πολύ γνωστά είναι. Πολύ όμορφο, πολύ το ένα πολύ το άλλο, η πόλη του φωτός, μπλα μπλα μπλα μπλα και τα λοιπά.

Ile de la Cite κλπ

3 πράγματα μου κάναν εντύπωση, τουλάχιστον από την τελευταία φορά που είχα πάει, προ αμνημονεύτων..

Πρώτον, ανακάλυψα την Αγία Τσαπέλλα (βασικά Sainte Chapelle το λένε, αλλά μου αρέσει να εξελληνίζω τα πράγματα). Η Αγία Τσαπέλλα είναι στην Cite, στο νησάκι, πίσω από το μέγαρο της Δικαιοσύνης. Εκεί λοιπόν, πάω το μεσημέρι να μπω μέσα και βλέπω ότι το βράδυ έχει κονσέρτο εκεί. Ώπα δικέ μου λέω, εδώ είμαστε, θα το παίξουμε κουλτούρα, θα πάω το βράδυ να παρακολουθήσω μούζικα να εξημερωθεί το ζώο μέσα μου και έξω μου.

Πάω το βράδυ, μπαίνουμε στο ξωκλήσι, τίγκα στο βιτρό δικέ μου. Με κάτι φάτσες απάλευτες, κάτι βασανισμένους κάτι ταλαιπωρημένους κάτι σφαγμένου σε έπιανε η ψυχή σου αδερφέ. Καθόμαστε στις καρέκλες, κάτι δε μου πήγαινε καλά ρε μάγκα. Πιάνω την ταξιθέτρια

“έλα δω μωρή τσόντα” της λέω ,

“που είναι τα ξηροκάρπια και η μπουκάλα το Τσίβας, γιατί ο Estarinakis μόνο Τσίβας πίνει στα μαγαζιά το βράδυ”.

΄΄Οχι κύριε μου λέει, δε σερβίρουμε ποτά εδώ” .

“Και τι σκατά θα πιω μωρή να βραχεί ο λάρυγξ να πάνε τα φαρμάκια κάτω; ε; τι θα πιώ; “.

“όχι κύριε δυστυχώς δεν έχουμε ποτά”.

“Ωραία, τουλάχιστον φώναξέ μου τη λουλουδού να πάρω καμιά 15αριά πανέρια γαρύφαλλο να πετάξω στους οργανοπαίχτες να έρθουμε στ οκέφι “.

Ε ούτε λουλούδια είχαν οι άθλιοι..

H Αγία Τσαπέλλα

Και συνεχίζω να ψιλιάζομαι οτι δε θα ακούσω μουσική. Σκάνε κάτι τύποι με κάτι βιολιά, και αρχίζουν και παίζουν κάτι κλαψες, κάτι μοιρολόγια, κάτι ανατριχιαστικά, που ήρθε η τρίχα μου και καγκέλωσε και σκιάχτηκα ο ερίφης. Ξαναπιάνω την ταξιθέτρια.

“Τι είναι αυτά τα φρικουλιάρικα μωρή πατόζα; Τι πρόγραμμα είναι αυτό; που είναι η τραγουδιάρα, ποιος τα γραψε αυτά;΅

Kαι αρχίζει και μου λέει κάτι για Μπακ και Φούγκ. Εγώ αυτόν τον μπακ τον Φούγκ δεν τον ξέρω λέω. Που παιζει μπακ; Στην Παρι σεν ζερμέν; Και τι δουλειά έχει μωρή λέω ο μπακ να γράφει μουσική; Και μάλιστα με τέτοιο όνομα. Φουγκ! Κανας Αλγερινός θα είναι που τον φέραν να παίξει μπάλα και το είδε καλλιτέχνης.. τι να πεις..Ούτε ένα σουξεδάκι ρε.

Θες να κάνεις συναυλία; βγάλε δυό μπουζούκια και ένα μπαγλαμά, να ρίξουν μια πονεμένη πενιά να κλάσουν λιβάνι τα βιτρά εκεί μέσα! Φλώροι.. τι να πεις..

Παίξαν και ένα πένθιμο ενός Ιταλού σουξεδιάρη λέει του Albinoni, μου φυγε η μαγκιά δικέ μου λέμε.. .. Ιδού

Το δεύτερο που μου κανε εντύπωση ήταν η Cite des Sciences που την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον πάει, όπως και την Geode που είναι εκεί δίπλα. Είδα 3d ντοκιμανταίρ με δεινόσαυρους και έπαθα... (για όποιον ενδιαφέρεται, στάση μετρό Port de Lavilette ή κάτι που ακούγεται ακριβώς έτσι αλλά γράφεται εντελώς αλλέως)

H Geode (ξέρω, ωραίο καιρό μου κανε..)

Τα μουσούδια μου, φωτό από θερμική κάμερα

Το τρίτο που μου κανε εντύπωση ήταν το φαγητό στο Nos Ancetres les Gaulois...

Το ότι κατάφερα και βγήκα από κει μέσα περπατώντας, ήταν μεγάλο κατόρθωμα.

Στο βάθος η "σαλάτα". Έμπροσθεν το τρίτο πιάτο με ορεκτικά. Και κράσος..

Πλήρωνες ενα “μενου”, και απο κει και πέρα έτρωγες και έπινες όσο ήθελες. Είχαν τα ορεκτικά όλα σε μπουφέ, το κυρίως πιάτο μόνο ήταν συγκεκριμένη ποσότητα. Κρασί, όσο αντέχεις. Εκεί θέλω να πάω με τον Zaphod και τους υπόλοιπους. Με ασθενοφόρο θα φύγουμε στάνταρ. Το περιβάλλον εξαιρετικό επίσης. Αντί για σαλάτα σου φερναν μια καλαθούνα τίγκα στο λαχανικό.. καλή φάση.

Γενικά ήταν από τις ωραιότερες διακοπές έβερ. Θα μπορούσα να γράψω τεράστιο σεντόνι.. Αν και άμα είχε λείψει και η φάση με την τράπεζά μου, θα ήμουν πιο ευχαριστημένος . Ανακάλυψα κάποια φάση ότι δε μπορώ να τραβήξω λεφτά από το ATM. Το οτι η κάρτα μου πάνω έγραφε VISA βέβαια ήταν εντελώς τυχαίο. Μέχρι να συννεονηθώ με την τράπεζα, να μεταφέρω λεφτά στην προπληρωμένη που έχω, να εγκριθεί ο κωδικός για το phone banking κλπ κλπ, σφίχτηκα λίγο..Ειδικά ένα πρωί, που ΕΚΑΝΑ τη μεταφορά μέσω internet,παω στο ATM μετά, και μου λέει ότι “your bank refuses the transaction”. Εκεί λέω μάγκα, θα ξεμείνω..Πήρα ένα κάρο τηλέφωνα στην εξυπηρέτηση πελατών, και μόνο μετά από ένα τετράωρο ένας άγιος άνθρωπος που ήξερε τη δουλειά του μου εξήγησε ότι απο ATM θα μπορούσα να πάρω λεφτά την ΕΠΟΜΕΝΗ μέρα, ενώ μπορούσα κανονικά την ίδια να χρησιμοποιήσω την κάρτα για απευθείας χρέωση. Οι άλλοι μου λέγαν “ε συγνώμη δεν ξέρουμε τι πρόβλημα υπάρχει”.. ήμουν στο παρατσάκ να σκάσω μύτη στο ελληνικό προξενείο και να πω παιδιά αγιούτο, έχω 10 ευρώ πάνω μου και δε μπορώ να τραβήξω λεφτά να πληρώσω το ξενοδοχείο και να φύγω απο το Bordeaux.. τεσπα, ευτυχώς τη γλυτώσαμε και απο αυτό..

Ααααχ ωραία ήταν.. τα κεφάλια πάλι μέσα τώρα.. αλλά έχω τέτοια κέφια που θα αντέξω μεγάλο σκίσιμο μέχρι τα Χριστούγεννα. Και που θα πάει, κάποιον θα πείσω για πρωτοχρονιά στο Παρίσι. Ή στο Βερολίνο...

Me efage h ksenitia

Zei o poustis o touristas. Grafo apo to YPEROXO Bordeaux -an kai apo kairo tha mporouse na itan kalitera- . Eidika meta to St. Tropez opoy eliwsa sti zesti. Otan gurisw exw mpoliko prama na grapsw. Eftixws pantws poy exw erthei monos mou giati eixame diafores kriseis gkantemias kai ama imoun me parea tha eixa akousei megali gkrinia. Pantos telika oi diakopes solo lene apistefta.... Sas afino twra, afenos giati SIXAINOMAI ta greeklish, defteron dioti to pliktrologio einai AZERTY kai oxi QWERTY kai kanw 7 ores na grapsw mia leksi, triton giati exw rantevoy me kati trella krouasan, tetarto giati ektos apo ta krouasan exw rantevou kai me mia gallida poy gnwrisa xtes... parepiptontos efharisto gia ta kala comments sto proigoumeno, iliaxtida kai biologe alla ela re mi me kolakeyete toso -giati arxizei na mou aresei- :) a bientot re katharmata!!!!

Το είδαμε και αυτό..

..και ενώ σκέφτομαι να βάλω κανα πλυντήριο μπας και καθαρίσω κανα ρούχο και μαζέψω και καμιά βαλίτσα (δεν παίζει με τίποτα, πάλι Κυριακή βράδυ θα τα φτιάχνω τα πράματα, μην πω Δευτέρα πρωί...) έχω ένα θεματάκι που πρέπει να κοροιδέψω λίγο γιατί δε μπορώ..

Παρεπιπτόντως 40 μέρες άδεια είναι υπέραρκετές, δε ζηλεύω καθόλου πλέον τους φίλους καθηγητές που μου το παίζουν μάγκες επειδή έχουν δυό μήνες. Θα βαριόμουν ασυστόλως, άσε που όταν δεν έχεις τι να κάνεις, είχαν δίκιο οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Αργία μήτηρ πάσης κακίας. Εγώ θα έλεγα αργία μήτηρ πάσης αφραγκίας, γιατί τώρα τις μέρες που κάθομαι, παρατηρώ ότι τρώω τα ευρά σαν πασατέμπο. Κοντεύω να γίνω θύμα του σόππινγκ. Βέβαια δεν ψωνίζω ρούχα, δεν έφτασα ακόμα σε αυτό το σημείο, αλλά χαλάω σε ένα κάρο να μην πω τι. Μέχρι σαρκοφάγα φυτά πήγα και αγόρασα, για να τρώνε τις μύγες στο πρώην εξοχικό και γω να τα χαζεύω. Και δεν κάνω πλάκα, όντως πήρα σαρκοφάγα φυτά. Από ό,τι τα βλέπω πάντως μάλλον αργούν έναν ψιλάκο να φυτρώσουνε. Τέσπα..

Στο θέμα μας λοιπόν...

Καταρχήν δεν το είπαν στις ειδήσεις, αλλά θα έπρεπε. Χτες που κατέβαινα λιμάνι για καφεδάκι, πέρασα μπροστά από την εκκλησία της γειτονιάς. Απέξω ήταν τύπος σε στάση ημιανάπαυσης, με ένα καινούριο αυτοκίνητο, γερμανικής μάρκας και μπροστά στο αυτοκίνητο παπάς με αγιαστούρα και... ευλογούσε το αυτοκίνητο.. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να γελάσω, η δεύτερη να τρομάξω και η ερχόμενη σκέψη ήταν μια σχεδόν ακατανίκητη παρόρμηση –η οποία ευτυχώς κατενικήθη- να γκαζώσω και να πέσω πάνω στο γυαλιστερό τζιτζάτο αυτοκίνητο, μετά να βγώ έξω και να πώ "Αυτά τα γερμανικά, αθάνατα είναι. Ειδικά άμα έχει σκάσει και ευχέλαιο στους υαλοκαθαριστήρες, δεν παθαίνουν τίποτα. Μπράβο μπράβο. Να σου πω, πρίν πηδήξεις πρώτη φορά τον έβαλες να σου ευλογήσει και τα τσιμπιρδόνια σου;"

Πας το βραδάκι βόλτα με το αίστημα και γυρνάς από το κοσμικό κέντρο "Κώλαση", όπου έχεις ακούσει λαϊκά άζματα και έχεις κοπανήσει τα Τζόννυ σου (Ακρίβυνε το ρημάδι το Τσίβας στα σκυλάδικα τώρα. Αυτό το πετρέλαιο, όλα τα επηρρεάζει. Ειδικά άμα συμμετέχει ενεργά στην Παρασκευή.) με το κατουρημένο ξηροκάρπι –θυμάστε γνωστές εκπομπές, μη τα ξαναλέμε τώρα- και τα 17 παγάκια, έχεις ρίξει γύρω στα 200 κεσέδια γαρδένια νεκροταφείου (φρέσκες είναι ,προχτές τους κάναμε τα 40) και έχεις κάνει μεγάλο σαματά ρε δικέ μου. Όλοι εκεί μέσα τον σέβονται ναουμ το Μήτσο το αλάνι τον άντρα τον ντερμπεντέρη με το λαδί Άουντι με τα λεντάκια και τη γεννήτρια ομίχλης από κάτω. Και είναι και ευλογημένο. Και ιδού ποια τα προτερήματα μιας τέτοιας ευλογίας.

Πρώτον, αποφεύγεις εντελώς τα τρακαρίσματα. Πας με 200; είσαι πίτα; Έχει σκύψει και το γκομενάκι και σου κάνει τεχνητή αναπνοή στην τσουτσού και συ κοιτάς τα άστρα (από την συρόμενη ηλιοροφή – έχει και σεμεδάκι δώρο απο μαμά-); Κανένα πρόβλημα. Μαζί με το ABS, EBD, ESP, GPS, τους 28 αερόσακους (όχι μαμίσιους, μην ξενερώσω, έχεις βάλει καινούριους, πάνω σου έχει ράψει η μάνα την Οσία Περπέτουα να σε φυλάει perpetually), έχεις και EU-LO-GY. Εκτός του ότι η ιερά ευλογία σου βελτιώνει την ιπποδύναμη, καθαρίζει τη βενζίνη, δίνει καλύτερο κράτημα στις απότομες στροφές, ξεβουλώνει τα μπεκ και πραγματικά κάνει το σασμάν πιο απαλό και από κλάσιμο γάτας σε πάρτυ μαστουρωμένων ρινόκερων, σε περίπτωση ατυχήματος, το αστρόπλοιό σου περιβάλλεται από μια ιερά αχλύ που ενισχύει τις λαμαρίνες και κάνει τους αερόσακους 23.4% πιο αποτελεσματικούς. Άσε που ενισχύει το ανοσοποιητικό σου και σου ρίχνει τη χοληστερίνη –όσο είσαι μέσα στο ευλογοκίνητο προφανώς- .ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΔΕ, ότι άμα σου κάνουν και αλκοτέστ, σου ρίχνει και το ποσοστό του αίματος στο αλκοόλ σου. Όχι ανάποδα. Το πιάσατε τεσπα..

Το φοβερό μπόνους δε αυτής της φαεινής ιδέας να ευλογούμε το αυτοκίνητο –ενώ θα έλεγα ότι διάβασμα θέλουν μάλλον κυρίως οι οδηγοί- είναι το εξής :

Κατάφερες με τα χίλια ζόρια να γυρίσεις στον προορισμό σου. Αλλά, ενώ έχεις καινούρια αμαξάρα και χάλασες ένα κάρο φράγκα στη μπουζουκλερί, κατά βάση είσα μπατίρης και ούτε σπίτι να πας να πηδήξεις έχεις (γιατί μπορεί να είσαι 35 αλλά είσαι κατά του να μένεις μόνος σου πριν παντρευτείς <= αυτό είναι φαινομενικά και νοηματικά σχεδόν λάθος, αλλά ξέρω γω τι λέω...), ούτε σου χουν ξεμεινει φράγκα να πας σε κανα ξενοδοχείο να βγάλεις τα μάτια σου με την ησυχία σου. (Κρίμα, το δωμάτιο-κελλί σε γνωστό ξενοδοχείο, λέει πολύυυυυυυυυ). Οπότε τί να κάνεις ο μαύρος, πάς να κουνήσεις την αχλαδιά μέσα στο αυτοκίνητο, σε κανα ερημικό παρκάκι κουλουπού. Το ευλογημένο αυτοκίνητο, υπενθυμίζω. Και όταν ευλογούμε το αυτοκίνητο ευλογούνται όλα τα μέρη του. Από ζαντολάστιχα, μέχρι τους μεντεσέδες του πορτμπαγκάζ.

Που λες, είσαι στο παρκάκι, έχεις βάλει απαλή μουσική φίλε μου Μήτσο παιχνιδιάρη, τσίφτη και καραμπουζουκλή και γλεντζέ και λαρτζ, και πάνω που ξεκουμπώνεις το Βερσάτσε από Σάντα Μπάρμπαρα και ετοιμάζεις να πετάξεις έξω το φιλαράκι σου, ΤΣΟΥΠ, σου σκάει στο παρμπρίζ εξαγριωμένος και φανερά ψωμόλυσσασμένος βρυκόλακας. Τιιιιι κάνεις μάγκα; Αν δεν έχεις ευλογημένο αυτοκίνητο, την πάτησες. Αν το έχεις όμως, σαν κύριος με μία μόνο κίνηση του χεριού σου βάζεις σε λειτουργία υαλοκαθαριστήρες, και το αγιασμένο ύδωρ του ντεπόζιτού σου, που πλέον είναι αγιασμός, λούζει πατίκορφα και ενδεχομένως ακριβώς κατάμουτρα τον μέχρι πρίν λίγο σίγουρο για ένα εύκολο γεύμα, βρυκόλακα. Ο βρυκόλακας με ένα σπαραξικάρδιο "κάι κάι κάι" γίνεται μπουχός και συ πλέον φίλε μου Μήτσο, με 1000 κιλά παραπάνω αντρίλα, πετάς επιτέλους έξω το επίσης υπό την επήρεια ευλογίας όργανό σου και προστάζεις την ευλογημένη δίπλα σου να σκύψει.

Μπράβο Μήτσο. Θα πάω να το ευλογήσω και γω το αυτοκινητάκι. Μπορεί να φέρω και παπά να ευλογήσει το αεροπλάνο τη Δευτέρα το μεσημέρι, να έχω το κεφάλι μου ήσυχο..

London baby

Ρε δεν πήγα τώρα διακοπές, τον Αύγουστο θα πάω !

Τώρα μόνο 5 μερούλες Λονδίνο πήγα έτσι για βόλτα.

Πολύ μπροστά ρε οι Άγγλοι...τουλάχιστον 4 μήνες. Εμείς είχαμε Ιούλιο, αυτοί είχαν Νοέμβρη! Κατέβηκα από το αεροπλάνο με το λινό το παντελονάκι και το καλοκαιρινό παπουτσάκι και πήγα και αγόρασα αμέσως πάπλωμα, πέδιλα για σκι, ένα φορητό τζάκι, ένα έλκηθρο με χάσκι και 6 κιλά κονιάκ.

Τι είναι αυτά ρε; Τι βροχή ήταν αυτή ρεεεεεεεεεεε; 300 μέτρα από το σταθμό στο ξενοδοχείο και παραλίγο να αγοράσω και βάρκα! Και το κολύμπι στο γλυκό νερό είναι και δύσκολο το φελέκι μου!

Αλλά δε μπορώ να πω, ωραίο το Λονδίνο. Δεν είχα ξαναπάει ο βλάχος, από τριγύρω είχα περάσει μόνο. Ως συνήθως, θαύμασα το πόσο ο κόσμος εκτός Ελλάδος προσέχει ρε παιδί μου τα κτίριά του. Μόνο εδώ έχουμε γκρεμίσει το σύμπαν και έχουμε κτίσει αυτά τα άθλια τσιμεντόκουτα που μοιάζουν περισσότερο με εργατικές κατοικίες στη Βουδαπέστη.

Τέλος πάντων ας μη γκρινιάξω καλύτερα.

Από μουσεία δεν πήγα και πουθενά, προτίμησα να την περπατήσω την πόλη. Μου φυγε ο τάκος στο περπάτημα. Κάτω απο 5ωρο τη μέρα δεν έπεσα.

Πήγα όμως στο London Dungeon. Αυτό δεν το χανα με τίποτα. Πολύ γέλιο εκεί μέσα. Άμα πας ανυποψίαστος ..μέντες..Αλλά ευτυχώς έχω δει ίσα με 17 καντάρια ταινίες τρόμου στην καριέρα μου οπότε ήξερα. Όποτε παρασκοτείνιαζε, κάποιος θα πεταγόταν από καμια γωνιά.

Στο "Sweeney Todd" δωμάτιο, είχα δίπλα μου μια μαυρούλα (χμμ. Όχι ακριβώς μαυρούλα, έπιανε πολύ χώρο. Περίπου σαν την πλατεία Συντάγματος μαζί με τη Βουλή και τα McDonalds.. τεσπα μην την κακολογώ την κοπέλα μια χαρά κοριτσάκι ήταν). Που λέτε, εκεί που μας έχουν βάλει να κάτσουμε στις καρέκλες του μπαρμπέρη και καλα, σβήνουσι τα φώτα. Νταξ λέω οκ θα γελάσουμε. Ε ακουγόταν από τα μεγάφωνα ο Σουίνι μέσα στο δωμάτιο, πίσσα σκοτάδι λέμε, δεν έβλεπες τίποτα. Σου μίλαγε και καλά ο Σουίνι, σου λεγε τι καλά που θα σε κουρέψει και ξαφνικά εκεί πέρα που είχες χαλαρώσει, τσουυυπ έφευγε προς τα πίσω η καρέκλα, σου είχε κόψει και καλά το λαρύγγι ο Σουίνι. Και εκεί που φεύγει η καρέκλα, με αρπάει η μαυρούλα και πατάει μια στριγγλιά μέσα στο αυτί μου, τόσο δυνατή που έχασα την αίσθηση της ακοής και της όσφρησης για καμιά ώρα. Και ακόμα βλέπω κάτι αμυδρά λευκά σημάδια στην άκρη του οπτικού μου πεδίου. Μιλάμε πρέπει να μου μετατόπισε τη σφύρα και τον άκμονα 2 χιλιοστά παραμέσα...

Μου ζήταγε συγγνώμη μετά αλλά δεν άκουγα τίποτα! Άσε που είχε ένα χέρι σαν κουπί και κοντεψε να μου το σπάσει το χέρι από την τρομάρα της...

Το πιο ωραίο θέαμα εκεί μέσα πάντως ήταν η κρεμάλα.. Σε περνάγαν από δίκη και καλά, και μετά σε βάζαν σε ένα καθισματάκι που ανέβαινε καμιά 10ρια μέτρα ψηλά. Εκεί ψηλά ήταν και ένας δήμιος σε ένα ικρίωμα και σου λεγε και καλά πως θα σε κρεμάσουν και κάτι τέτοια. Και ξαφνικά σταμάταγε και έφευγε το κάθισμα στο κενό.. Πάτησαν κάτι ουρλιαχτά εκεί πέρα, μου ταρακούνησαν τον εγκέφαλο. Σε βγάζαν και φωτογραφία εντωμεταξύ την ώρα που άρχιζες να πέφτεις. Η τύπισσα δίπλα μου είχε μια φοβερή έκφραση τρόμου και λαγνείας ταυτόχρονα. Εγώ παραδόξως είχα τη φάτσα που έχω όταν έρχεται κανας φουσκωμένος λογαριασμός. Γουρλωμένο μάτι και απορία... Οπότε δεν την αγόρασα τη φωτογραφία (άσε που θέλαν και 10 λίρες..ή 7 δε θυμάμαι.. τι λε ρε φιλαράκι...)..

Ωραίο το Λονδίνο. Με άρεσκε. Γνωρίζεις και κόσμο εύκολα και χαλαρά, πολλοί έλληνες παντού.. ..(καλά αυτό δεν είναι και κατ ανάγκη καλό αλλά λέμε τώρα..)

Αλλά πανάκριβοι οι άτιμοι.. όχι παντού βέβαια. Σε μερικά πράγματα δε θα λεγα ότι εμείς διαφέρουμε και πολύ. Μάλλον εμείς είμαστε οι ακριβοί τουλάχιστον σε ορισμένα πράγματα και αναλογικά..

Τέλος πάντων.. Άντε και εις άλλα με υγεία. Γαλλιδάκια κάντε την προσευχή σας τώρα.. έρχομαι!

Διακοπές 2008

Λοιπόν θυμάστε που σας έλεγα κάτι για διακοπές με τους παντρεμένους και τέτοια; Ε να πα να χεστούνε! Θα φύγω μόνος μου, το αποφάσισα!

Το πρόγραμμα είναι ελεύθερο και άναρχο. Βασικά θα πάρω το αγεροπλάνο και θα κατέβω στη Νίκαια. Σκοπός είναι κινούμενος κυκλικά να καταλήξω στο Παρίσι μετά από 15 μέρες.

Θα γίνω ο σύγχρονος Ροβινσώνας Κρούσος, μη σου πω και Παρασκευάς μαζί. Θα βάλω το σακιδιάκι μου στον ώμο (αυτό πρέπει να το μοντάρω γιατί ο ώμος είναι λίγο κουλός με την παλιοδισκοπάθεια και δεν είναι για πολλά βάρη, ούτε καν για Βάρη-Κορωπί) και λέω έτσι με μια πρώτη ματιά που έριξα να το κάνω ενα St.Tropez, Perigord, Bordeaux, λιιιγο από Saint Malo και βουρ για Παρισίους να πετύχω και τους θείους μου γύρω στις 25 του Αout.

Τα προβλήματα είναι πολλά μεν, τα αντιπαρέρχομαι μετά παρρησίας δε. Το πρώτο είναι οτι δεν γνωρίζω και πολλά γαλλικά. Μπορεί να έκανα 6 χρόνια στο σχολείο μεν, αλλά τώρα όχι πείτε μου δηλαδή, έμαθε κανείς απο σας γαλλικά από το σχολείο; Άσε που ως γνήσιος αρσενικός Ελλην (βλέπε πιστοποίηση ISO στο προηγούμενο θέμα) τρέφω μια εγγενή απέχθεια σε γλώσσες που κάνουν το στόμα σου να κουνιέται ως κώλος αρτίστας χορεύτριας στα Μουλενρουζια κλπ. Όλα αυτά τα τσιμπλιμπλιμπλι ζενεπεπα κομανταλεβου δεν τα πολυεχω, αν και μια γαλλικού μου με είχε πει κάποτε πως "εσύ αγόρι μου τα παίρνεις, αλλά δε θες. Έχεις εκπληκτική προφορά αλλά δε γουστάρεις να μιλήσεις". Μετά από χρόνια κατάλαβα πως μου την έπεφτε αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία και δε θα της καθομουν κιόλας γιατί έμοιαζε με την αγελάδα της La vache qui rit, μονο λιγότερο κόκκινη και με μικρότερα κέρατα. Και μεγαλύτερο μουστάκι.

Τα γαλλικά που λέτε δεν τα έχω ως ομιλία αν και κάτι καταλαβαίνω όταν μιλάνε. Τουλάχιστον θα μπορώ να ρωτήσω το δρόμο για την παραλία "Ε ΤΟΥΑ, ΟΥ Ε ΛΕ ΜΠΙΤΣ, ΠΛΑΤΣ ΠΛΑΤΣ; ΠΛΑΤΣ ΠΛΑΤΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! ΛΑ ΜΕΡ! ΤΙ ΚΟΙΤΑ ΡΕ ΓΑΛΑΤΙΚΟ ΧΑΙΒΑΝΙ, ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΛΕΜΕ!", θα μπορώ να ζητήσω ενα ποτάκι "ΤΕΚΙΛΑ ΑΒΕΚ ΛΕΜΟΝ. ΑΝ. ΛΕΜΟΝ ΤΖΟΥΣ , ΠΑ ΝΤΕ ΛΕΜΟΝ ΚΟΜΜΑΤΙ. ΑΒΕΚ ΝΤΕ ΠΑΓΟ. ΠΑΓΟ ΜΩΡΗ ΧΑΖΟΒΙΟΛΑ. ΑΪΣ."

Ναι τέτοια. Το πρόβλημα τώρα είναι ένα : λε καμάκ γκρεκ. Αντε και τη γνωρίζεις τη γαλλιδούλα. Άντε και αρχίζετε να κοπανάτε τίποτα ωραία κόκκινα κρασάκια στο Bordeaux (λιώμα θα είμαι ολη μερα εκει πέρα...). Τι σκατά της λες; "Τυ ε τρε ζολί, βιεν αμπρασε μα γκρεκ πουλί;". Θα πει η άλλη μπλέξαμε. Αυτός είναι λε σαρ λε μαρ ε λε μοβέ ρανκόντρ.

Καλά, το χω, θα σου πω εγώ. Θα μιλήσουν τα σώματα .. ας αρχίσει να πίνει κρασί η άλλη και δε θα χρειαστεί να πω λέξη. Έτσι και αλλιώς οι ξένες έχουν μερικές κατά το ήμισυ καλές κατά το ήμισυ κακές διαφορές από τις δικές μας όσον αφορά το διακοποκαμάκι. Για παράδειγμα ξένη δε με έχει ρωτήσει ποτε πόσα παίρνω και τι αυτοκίνητο έχω. Ούτε έχει "τρομάξει" ποτέ όταν της έσκασα μύτη με ποτάκι στο χέρι και διάθεση χαλλοου λετς παρτυ. Οι δικές μας είναι ενίοτε πιο "σφιχτές". Όχι πως τις κακολογώ, τουλάχιστον όχι τώρα, αλλά να, υπάρχει μια διαφορά στην καμακοκουλτούρα. Η ξένη ας πούμε, κυρίως δε θα στραβώσει άμα θες να της δείξεις την ανατολή στα τέσσερα. Η ελληνίδα μπορεί και να παρεξηγηθεί. Βέβαια αυτό έχει να κάνει και με το οτι οι ελληνίδες ξέρουν τι μαλάκες είμαστε οι έλληνες, οπότε και σου λέει "και άαααλλος ήρθε να μας χουφτώσει, αμαν πια."

Τέλος πάντων, δε συνεχίζω με αυτό.

Έτερο πρόβλημα εκεί πέρα θα ναι το φαι. Είμαι καλοφαγάς, γουστάρω το μεζεκλίκι, γουστάρω τα περίεργα, γουστάρω να δοκιμάζω, αλλά εναν απαράβατο κανονα-απαίτηση :

To κρέας πρέπει να ναι ΚΑΛΟΨΗΜΕΝΟ. Δε θέλω κάτι να αιμορραγεί στο πιάτο μου. Δε με ενδιαφέρουν τα επιχειρήματα περί υγείας, ζουμεράδας και τα λοιπά. Με ενδιαφέρει μόνο τι σκάει στο ουρανίσκο μου. Και αυτή η απαίσια μεταλλική γεύση του ημιψημένου ή εντελωσάψητου αίματος ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ. Τέλος. Με είχανε βάλει μια φορά κάτω σε ένα τραπέζωμα ένα ζευγάρι πρώην φτωχομπινεδιάριδων και νυν σχεδοννεόπλουτων και μου κάνανε κήρυγμα για το φιλέτο που μου χανε σερβίρει και φρίκαρα. Και " δεν ξέρεις να τρώς" και "μας το παιζες και μάγειρας" και "έτσι τρώει ο κόσμος" και "κοίτα τι τρυφερό που είναι", και να μου ανεβαίνει εμένα η πίεση στο 958,3.. Το τι τους είχα κατεβάσει από μέσα μου δε φαντάζεστε. Είχανε ακούσει τα χειρότερα. Μάνες, πατέρες, σπίτια, αγίους, αγίες, καντήλια, μανουάλια, δισκοπότηρα, τα πάντα. ΡΕ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΓΑΜΗΔΙ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΕΣΕΝΑ!! Α σιχτίρ που μου μάθατε και οι μπαστουνόβλαχοι απο τις Κουκουβάουνες το σενιάν φιλέτο, που μέχρι πριν δυό χρόνια φοράγατε λάστιχα φορτηγών αντί για σαγιονάρες και τρώγατε κοπριά και λειχήνες για βραδυνό...

Στο θέμα μας, το καλοψημένο κρέας θα ναι θέμα στη Γαλλία αλλά έχω ενημέρωση περί πουστιάς που μπορώ να κάνω οπότε θα την εφαρμόσω. Γιατί την επόμενη φορά που θα δω εγώ αίμα να στάζει στο πιάτο μου θα δαγκώσω το λαιμό της σερβιτόρας..

Άσε που μου χουν υποσχεθεί τρελλό φαί στο γαλατικό εστιατόριο του Παρισιού, που είναι μ ικρογραφία του γνωστού χωριού και πας και τρώς γουρουνόπουλα και τέτοια.. Θα λιώσω εκεί.

Επίσης να προσθέσω τελειώνοντας ότι από άποψη διαμονής και εισητηρίων, με μια πρώτη ματιά προς το παρόν, 20 μέρες στη Γαλλία θα μου κοστίσουν εξευτελιστικά λιγότερο από 10 μέρες οπουδήποτε στην Ελλάδα...Πχ άντε βρες ξενοδοχείο στην Ελλάδα, Αύγουστο με 43 ευρώ σε τουριστική περιοχή, όχι στους Κάτω Μαχαλάδες Γορτυνίας, και έλα πες μου..

Τεσπα... έχω ψηθεί χονδροειδέστατα. Θα γίνει μεγάλο σόου φέτος. Θα το παίξω ταξιδιώτης..

Γουστάρωωωωω...

Δεκαεπτά έτη φωτός και τρισήμιση εκατοστά

Σήμερα αισθάνομαι έναν σουρρεαλιστικό αγέρα να χαϊδεύει τα μπιρμπιλωτά γαλαζοπράσινα μάτια μου, οπότε και θα είμαι αφαιρετικός, υπερβατικός και μιγαδικός, με μια δόση ντεκονστρουκτιβισμού πασπαλισμένη με έναν αεράτο φορμαλιστικό στρουκτουραλισμό.

Βασικά αυτό συνέβη επειδή πρωινιάτικα πέρασα από του Polsemannen και μου κατσε βαρύς ο πατσάς και να μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, που διαθέτει και νυχάκι με πένθος.

Που λέτε, με προβληματίζουσι αρκετά φιλοσοφικά ζητήματα τώρα τελευταία, όπως που σκατά θα πάω διακοπές επιτέλους, γιατί δεν τους αντέχω, ζευγαρωμένους και γω να μην έχω, τι κάνω εγώ με τόση αγάπη-γύρο (ναι μην ανησυχείτε δεν έγινα λαικός ξαφνικά, απλά προψές πέρασα από τη συναυλία της Αλεξίου στο Πέραμα να πάρω κάτι φίλους να πάμε για ούζα. Πάλι στο Πέραμα), πόσο χρειάζομαι πολύ διακοπές φέτος μια και η προηγούμενη χρονιά ήταν κατά το ήμισυ εφιαλτική και μάλιστα εφιαλτικότερη και από έναν από τους μαύρους πίνακες του Goya. Οπότε έχω ιερά υποχρέωσις προς την αφεντομουτσουνάρα μου ® ινα ξεδώσω, ξεσαλώσω, ξεαπαυτώσω και ξεξεδιάσω γενικότερα εις άγνωστον τόπον κατά προτίμηση του εσωτερικού, αλλά ψήνομαι και για του εξωτερικού, με ικανή ποσότητα αλκοολ, μουσικής, ξάπλας και ωραίων υπάρξεων να τριγυρνανε τριγύρω φορώντας στολές νοσοκόμας και μονοκίνι.

Έτερος σοβαρός προβληματισμός είναι πότε θα πλύνω το αυτοκίνητο, που αυτή τη στιγμή είναι λές και έχει κάνει το Παρίσι-Ντακάρ εικοσιεπτάμιση φορές και μάλιστα στις τέσσερεις κόμμα οκτώ από αυτές έπεσε σε επιδρομή σμήνους γιγάντιων μυγακίων. Σαν τεράστια μπλε μυγοπαγίδα είναι το καπώ μου και πολύ με στεναχωρεί τούτο καθότι τα μυγάκια είναι ντεμοντέ αξεσουάρ φέτος αν και διαφαίνεται μια τάση να επανέρθουν στη μόδα του χρόνου με τις νέες κωλεξιόνες.

Τρίτος σοβαρός προβληματισμός είναι ότι τη στιγμή τούτη η CPU μου δείχνει ότι χρησιμοποιείται κατά 100% πράγμα που σημαίνει ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπερ σημαίνει πως τον getrunken διότι ούτε βασιλικός είμαι, ούτε καν Δανός. Είμαι κλασσικός Έλλην εκ Σειρίου ορμώμενος και μάλιστα έχω και πιστοποίηση ISO 5tanh(2κπ+3π/2) ότι διαθέτω από κορυφή έως όνυχας το γονίδιον Αίπσηλων. (άτιμε Polsemannen σε διάβασα πριν πιω την πρώτη γουλια καφέ και να τι έγινε..)

Τέταρτος σοβαρός προβληματισμός είναι το τι θα κάνουμε με τα δάση φέτος. Όχι τίποτα άλλο, αλλα να, το σπίτι είναι και στα όρια του χωριού. (Νομιμότατο είναι ρε, μην πέσετε να με φάτε. Ω ναι υπάρχουν ακόμα ζαβοί που χτίζουν εντός σχεδίου και με άδεια για τα πάντα). Και στα χωριά συνήθως έχει δάσος τριγύρω. Και αυτό το δάσος έχει να καεί κάτι χρόνια. Και ψήνομαι πως φέτος έρχεται η σειρά μας. Ήγουν, θα φυλάμε καραούλι όλο το καλοκαίρι να μας σκάσει καμιά πυρκαϊά (ούτη εστί η ορθή λέξη κάφροι αναγνώστες μου και ουχί η εκβαρβαρισμένη "πυρκαγιά". Διαβάστε και το εγχειρίδιο σμηνίτη της Αγεροπορίας άμα δεν με πιστεύετε). Και όχι τίποτα άλλο αλλά πρέπει να καταστρώσουμε και σκέδιο απόδρασης εκ της οικίας σε περίπτωση που σφίξουσι οι κώλοι και κινδυνεύσομεν να γίνωμεν Άντανα κεμπάπ (το Άντανα κεμπάπ είναι η ζούπερ καυτερή εκδοχή του απλού κεμπάπ. Ως γνωστόν είμαι πικάντικο αγόρι οποτε μόνο Άντανα θα μπορούσα να γίνω, σε περίπτωση που ο Γιαραμπής αποφασίσει να με κεμπαποποιήσει).

Το βλέπω που λέτε να μας σκάει το φουρφούκι φέτος και να τρέχουν οι πόδες μας μην τους αφοδεύσει ο κώλος μας.. Πολύ φοβάμαι ότι θα γίνουμε στάχτη και burberry φέτος και δεν μου παν και τα καρώ με τίποτα. Μου φέραν και δυο καρώ πουκάμισα στα γενέθλιά μου και να δω τι θα τα κάνω. Σαν τον Αραφάτ που φόρεσε λάθος τη μαντίλα θα μαι..τεσπα, δεν απαυτώνεις, θα τα φοράω στην παραλίουα.

Ο τελευταίος μου προβληματισμός για σήμερα, εκ του οποίου εγεννήθη και ο σουρρεάλ τίτλος του ποστ είναι το γιατί ρε διάολε ο κόσμος μιλάει άμα δεν ξέρει κάτι. Εντάξει, δεν ξέρεις ότι το "έτος φωτός" είναι μονάδα μέτρησης της απόστασης και όχι του χρόνου. Όπως και εγώ δεν ξέρω τί είναι ο πατερναλιστικός καπιταλισμός. Πάσο λέμε. Δεν είναι ντροπή ούτε επιλήψιμ. Πολλά πράγματα δεν ξέρω και εγώ, και εσύ και ο παραδίπλα και ο απέναντι και πάει λέγοντας. ΔΕΝ τα χρησιμοποιώ σε συζητήσεις όμως! Ούτε το λέω με υφάκι. Και για να βάλουμε τα πράγματα σε μια semblance of order οπως θα έλεγα και αν ήμουν Αγγλοσάξων (που δεν είμαι, είπαμε είμαι Ελλην από τον Σείριο, και μάλιστα από Ανατολική πλαγιά με θέα θάλασσα), το έτος φωτός είναι η ΑΠΟΣΤΑΣΗ που διανύει ένα σώμα ταξιδεύοντας ενα χρόνο με την ταχύτητα του φωτός. Συνεχίζουμε την εκπαιδευτική τηλεόραση αναφέροντας πως η ταχύτητα του φωτός είναι c=300.000 km/sec, πράγμα που σημαίνει πως το φώς είναι διαολεμένα γρήγορο. Βέβαια ως γνωστόν υπάρχουν και πιο γρήγορα πράγματα όπως η σκέψη. Αλλά όπως θα ξέρετε, το πιο γρήγορο από όλα είναι η κωλοπετούρα, διοτι άμα σε πιάσει δεν προλαβαίνεις ούτε να σκεφτείς να ανάψεις το φώς.Και που λέτε λοιπόν άμα το φώς τρέχει έτσι και δεδομένου ότι s=u*t, δηλαδή διάστημα=ταχύτητα*χρόνο, φανταστείτε ποσο μακριά πάει το φως σε ένα χρόνο. Αφού απο τον ήλιο για να φτάσει εδώ κάνει κανα 8λεπτο νομίζω. Άστα να παν.

Τέλος πάντων. Συνάνθρωποι, συνέλληνες, συνάδελφοι και τα λοιπά. Προσπαθείστε να μη λέτε μαλακίες που δεν ξέρετε όταν μιλάτε γιατί το πιο πιθανό είναι να σας κοροιδεύουσι και οι πέτρες και να γελάει ακόμα και ο Τζέι Σι στο κάδρο.

Αυτά προς το παρόν. Πάω τώρα γιατί έχω να μονομαχήσω λίγο με τη Ντζάβα η οποία μου το παίζει μυστήρια αλλα θα τη σιάξω εγώ. Τις ξέρουμε δα κάτι τέτοιες παστρικές. Χτεσινός είμαι; Νομίζω;...

 

Πάλι καίνε τον Υμηττό!

Βγήκα πριν λίγο να πάω να πάρω κανα χυμό και μου σκασε η καπνίλα..
Καίγεται ο Υμηττός αυτή τη στιγμή..
Φαίνεται μεγάλη φωτιά. Άντε μεγειά τα οικόπεδα παίδες.

Ε δεν τρώγεστε με τίποτα!

H απαλεψιά του έλληνα όσο πάει και χειροτερεύει. Πραγματικά δεν πάει καλά ο κόσμος. Έχουμε ξεφύγει επίσημα, με υπογραφή, βούλα και σφραγίδα.

Δεν ξέρω αν φταίει το νερό, οι διοξίνες στα κοτόπουλα του Ευαγγελάτου, οι βαλβολίνες στο λάδι, το απεμπλουτισμένο γιουράνιουμ στο τζατζίκι ή το χρώμιο στο εμφιαλωμένο νερό. Την έχουμε ακούσει ομαδικά και αμετανόητα. Και χαιρόμαστε που την έχουμε ακούσει τόσο πολύ καθοτι σούπερ ντούπερ (γερμανιστί "ζούπα ντούπα" –με υποβόσκον "h" στο τέλος) αλάνια και πρώτης τάξεως κύριοι όλοι μας.

Ρε σείς πάτε καλά; Είπαμε ρε να πουλάμε τρέλλα αλλά όχι και έτσι. Και αυτές οι πατάτες είναι κομμένες στο χέρι; Σα φωτοτυπίες είναι. Νισάφι πια!

Είδατε φαντάζομαι το σκηνικό με το θέατρο Λυκαβηττού. Λουκέτο, φερμέ και τα λοιπά. Γιατί οι κερκίδες απο κάτω είναι σκουριασμένες και μπορεί να πάνε καμιά βόλτα προς Κολωνάκι καμιά μέρα, με τον κόσμο καβάλα. Για πρώτη φορά λειτούργησε μια υπηρεσία σωστά και παραπονεθήκαμε κιόλας επειδή χάσαμε τη συναυλία αυτού του κλαψοτέτοιου του Blunt. Ρε είστε σοβαροί; Σου λέει ο άλλος "το κλείνω γιατί μπορεί να τσακιστείτε ομαδικώς και να κόψετε τα μουσούδια σας φέτες" και συ του λες "ήρθαμε απο Θεσσαλονίκη και χάσαμε και μάθημα από την εξεταστική, βάλε μας μέσα να δούμε τη συναυλία" ; Βρε κάφροι, βρε ζώα, βρε βασιβουζούκοι, τι λέτε;

Άσε που ήμουν εκεί πέρα στη συναυλία του Cave (ωραίος παρεπιπτόντως. Ήταν τύφλα,λιάρδα, κομμάτια, έλεγε μαλακιες –πχ αυτό με το μουστάκι του τύπου που ήταν μπροστά- και βάραγε αλύπητα. Μας τελείωσαν επιτέλους οι λυρισμοί και οι κλάψες..αμήν).

Και ήμουν και ψηλά ψηλά στις κερκίδες. Και επειδή είμαι και λίγο υποχόνδριος ενίοτε, όποτε χοροπήδαγαν οι γκόμενες μπροστά (είχαμε μια ειδικά, ρέστα έδωσε..την είχε δει είμαι η ξεχασμένη κληρονόμος της Janis Joplin και γαμώ τα παιδιά των λουλουδιώνε) εγώ την άκουγα λίγο γιατί την ένοιωθα την κερκίδα να πηγαινοέρχεται λίγο. Και επειδή κάτι σκαμπάζουμε απο φυσική, άμα συντονιζότανε αυτό το πράμα, θα είχαμε κατέβει σούμπιτοι το Λυκαβηττό. Τώρα που θα σκάγαμε, δεν ξέρω. Θα προτιμούσα καμιά Μαβίλη, να φάμε και κανα βρώμικο πάντως.

Φανταστείτε σκηνικό λοιπόν τώρα, διαστροφικό και αιματηρό. Βγαίνει πχ η έκθεση που λέει "παιδιά, οι κερκίδες είναι σκουριασμένες απο κάτω, κλείστε το καλύτερα μην κλάψουνε μανούλες και θειάδες". Και λέει ο γραφιάς δημόσιος υπάλληλος "έλα μωρέ σιγά τώρα. Υπερβολές". Kαι πάει ο κοσμάκης στη συναυλία μια χαρά. Και πάνω που ο κλαψιάρης κλαίει για τη γκόμενα που τον άφησε αμανάτι αυτόν με το σκύλο του και δεν το αντέχει και δε μπορεί ούτε μανικιούρ να κάνει πια, και σκίζει τις φωτογραφίες της και μασάει τις κουρτίνες του για να αυτοκτονήσει, πάνω εκεί που λέτε, που ο κόσμος γουστάρει και κόβει φλέβες, πάνω στο "μπουχουχουυυχουυυ δεν έχω πλέον γκόμενα,χρωστάω και λεφτά και δε μου κάνει κούκου", οι κερκίδες αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν μη αντέχοντας άλλη κλάψα και σωριάζονται. Και απο δω κερκίδες, απο κει κόσμος από την άλλη ο Blunt, παραπέρα ο κουβάς με τα δάκρυα. Αλλού ο κόσμος αλλού τα ποδάρια του. Και ψοφάνε και καμιά 50αριά με δοκάρια στα κλαψιάρικα πισινά τους.

Μετά να δούμε τι γέλια θα κάναμε. Που θα γινόταν της πουτάνας το κάγκελο. Που θα βγαίναν μανάδες, θείες, ξαδέρφες, γειτόνισσες, ο παπάς της ενορίας, ο πάστορας της απέναντι ενορίας, ο ιμάμης, ο τροχονόμος στην Κατεχάκη, ο περιπτεράς της γειτονιάς, η Μαρία Δαμανάκη, ο Τσίπρας, ο ΓΑΠ όλος ο κόσμος να κράζει για την τραγωδία.

Που "ξέρατε αλλά δεν κάνατε τίποτα". Θα μύριζαν και τα σκουλήκια αίμα και θάνατο και θα τρέχαν να δαγκώσουν ό,τι μπορούν. Και θα βγαιναν πύρινοι λόγοι στα δελτία. Και ποιος φταίει, μήπως ΕΣΕΙΣ; Και ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ, και ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;

Σα να το βλέπω μπροστά μου σε υπέρτιτλό "ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ : Μόλις μια μέρα πριν τη συναυλία του θανάτου, έγγραφο προειδοποιούσε για την ακαταλληλότητα των κερκίδων"

"Η συναυλία του τρόμου : Πρώτα έκλαιγε ο Blunt , τώρα κλαίει όλη η Ελλάδα"

"Τραγικό γαιτανάκι θανάτου σε ροκ συναυλία: Λύγισαν οι κερκίδες από την κλαψομουνιά, λύγισε όλη η Ελλάδα από τον θρήνο"

"Αποκλειστικό : Οι κερκίδες ήταν σκουριασμένες και δεν τις πέρασαν ούτε με ένα Hammerite, ένα μίνιο ρε αδερφέ, να φαίνονται ψιλοκαινούριες"

"Πως γλύτωσα από του Χάρου τον κυνόδοντα : H τραγική ιστορία της 25χρονης Ονουφρίας που έζησε από τύχη καθοτι τη στιγμή της πτώσης είχε πάει να σαβουρώσει 27 χοτ ντογκ στην καντίνα. Έχασε δυό φίλες και το πιστό της πεκινουά"

Και μου έλεγε η άλλη για την εξεταστική της. Έλα αγάπη μου σε ποιους τα λες αυτά; Λες και άμα δεν πήγαινες στη συναυλία δε θα το καιγες το μάθημα. Άσε τώρα, που θυσιάστηκες για τον μίστερ Κλαψούρα 2008 και έχασες το σίγουρο το 10αρι...μεταξύ μας;

Ασε κάναμε και μεις φοιτητές, ξέρουμε απο τέτοια. Και σε αυτόν να μην είχες πάει, στη Φούρκα ή στην Καλλιθέα θα χες πάει και θα κούναγες το κωλαράκι σου πάνω στο μπαρ του Babewatch (υπάρχει ακόμα αυτό άραγε;). Σε χάλασε που σε γλυτώσανε από ΠΙΘΑΝΗ έστω μαλακία που άμα γινόταν όμως θα είχατε γίνει όλοι εκεί μέσα σαν τον Iron Man και θα σας μαζεύανε με ηλεκτρομαγνήτες..

Για ανακύκλωση ρε θα σας πηγαίναν μετά, όχι για ταφή..

Απάλευτοι. Μια φορά κάναν κάτι σωστό και πέσατε πάλι να τους φάτε. Και δε με νοιάζει, δεν πα να το είχαν κλείσει 10 λεπτά αφού είχε μπεί μέσα ο κόσμος. Καλύτερα ετσι παρά να κλαίγαμε. Νομίζω;

Θέλω!

Θέλω να γίνω ηθοποιός και να τρέχουν όλοι να μου λένε τι καλός που είμαι. Να πηγαίνω σε κοσμικά πάρτυ, να παίρνω κόκες, να με συλλαμβάνουν και να τη γλυτώνω. Και να καρδιοχτυπάνε τα γκομενάκια για μένα. Και να τα κονομάω.
Θέλω να γίνω τιβιπερσόνος και να ασχολείται το σύμπαν με το αν δουλεύει καλά το πεπτικό μου σύστημα. Να κρίνω τους πάντες και τα πάντα, να τα ξέρω όλα. Να πηγαίνω σε κοσμικά πάρτυ στη Μύκονο, να παίρνω κόκες, να με συλλαμβάνουν και να τη γλυτώνω. Και να τα κονομάω.
Θέλω να γίνω μεγαλοδημοσιογράφος. Να είμαι ο προστάτης των αδυνάτων και των πτωχών.Να κρίνω την εξουσία αλύπητα και να τα παίρνω στα κρυφά. Να πηγαίνω σε κοσμικά πάρτυ και να με λένε κύριο και να με σέβονται. Να παίρνω κόκες και να γλεντάω στα εξοχικά στη Μύκονο. Και να τα κονομάω.
Θέλω να γίνω πολιτικός. Να τα παίρνω από παντού και να με παρακαλάει ο κοσμάκης. Και γω να του λέω ότι θα του βελτιώσω τη ζωή του και θα τον πάω μπροστά. Να κάνω ένα εκατομμύριο ρεμούλες και άμα ψιλιαστώ ότι μπορούν να με τσιμπίσουν, να το ρίχνω στην ιδεολογία και στο ένδοξο παρελθόν μου μέσα στην παράταξη, τον αντιδικτατορικό μου αγώνα και τα χρόνια που πολέμαγα τους γερμανοτσολιάδες με το ΕΑΜ (ό,τι να ναι).Και ο κόσμος να με κοιτάει με ανοιχτό στόμα και να λέει "τι τραβάει ο κακόμοιρος". Και να τα κονομάω.
Θέλω να γίνω μεγαλοπαπάς. Να μην ξέρω τι έχω, να κρέμονται από το λαιμό μου βαρύτιμοι σταυροί. Η πισίνα στο σπίτι μου να είναι όσο το Παγκράτι και να τρώω με χρυσά κουτάλια. Να πηγαίνω στα ακριβότερα ξενοδοχεία γιατί έτσι αρμόζει σε ένα άτομο του κύρους και της σοβαρότητάς μου. Και ο κόσμος να μου φιλάει το χέρι και να δακρύζει όποτε μιλάω για την πίστη και την πενία και την απλότητα και τη σεμνότητα. Και όταν ψοφήσω να τραβάνε 3gp το χρυσοντυμένο πτώμα μου. Και να τα χω κονομήσει
Θέλω να γίνω παράγοντας του αθλητισμού. Να αγωνίζομαι για τα μεγάλο το απλό και το αληθινό και να ντοπάρω τους αθλητές γιατί μας τη λέει η εταιρία από πίσω πως θα μας κόψει τις διαφημίσεις. Και να λαδώνω διαιτητές για να παίρνει η ομαδάρα πρωτάθλημα. Και ο κόσμος να με λέει πρόεδρο και να πίνει νερό στο όνομά μου. Και να δουλεύουν στην εταιρία μου σαν χαμάληδες μέχρι τις 12 το βράδυ, να πληρώνονται ψίχουλα και να λένε "δεν πειράζει, ο πρόεδρος να ναι καλα". Και να τα κονομάω.
Θέλω να γίνω τηλεστάρ. Με σατυρική εκπομπή που να στηλιτεύω τα κακώς κείμενα στον τόπο. Και όλοι να κρέμονται από τα χείλη μου και ο λόγος μου να μην αμφισβητείται. Και να πηγαίνω σε κοσμικά πάρτυ σε κότερα να παίρνω κόκες, να με συλλαμβάνουν και να τη γλυτώνω. Και στην εκπομπή μου να εξαπολύω μύδρους εναντίον των δικαστικών. Και να τα κονομάω.
Αλλά γαμώ το κέρατό μου, ρε μάνα, ρε πατέρα, αυτή τη ρημάδα τη συνείδηση, τί τη θέλατε να μου τη δώσετε;

Καταναλωτική συνείδηση my ass..

Έχει γίνει τση μόδας τις τελευταίες μέρες αυτό το σλογκανάκι περί καταναλωτικής συνειδήσεως και τα λοιπά.
Πίπες αγαπητοί μου συνέλληνες.Είμαστε ο τελευταίος λαός που θα αποκτήσει ποτέ του καταναλωτική συνείδηση και αυτό όταν δε θα τη χρειάζεται καν πια. Γιατί ως καταναλωτές είμαστε ζώα τετράποδα και εντελώς κατά σύμπτωση όρθια. Θύματα, πρόβατα και όμηροι της απύθμενης χαζομάρας που μας δέρνει ως φυλή εδώ και αρκετά χρόνια.
Δε μπορούμε να συγκρατήσουμε την καταναλωτική μας ηλιθιότητα ούτε για 5λεπτο. Τι λέω, ούτε για δίλεπτο. Περνάμε και καλά περίοδο ισχνών αγελάδων, ζορίσματος, ακρίβειας και τα λοιπά. Και κάτι κακόμοιρες καταναλωτικές οργανώσεις πάνε να κάνουν κανα μποϋκοτάζ σε μερικά πράγματα μπας και πάρουν χαμπάρι μερικοί πως ως καταναλωτές έχουμε δύναμη. Παπάρια μάντολες. Η μόνη δύναμη που έχουμε ως καταναλωτές είναι η μεταφυσική δύναμη να αδειάζουμε το πορτοφόλι μας σε χρόνους που μετρούνται σε nanoseconds και να γεμίζουμε τις κάρτες μας ακόμα πιο γρήγορα. Για αυτό και τα πάντα σε αυτή τη βαριόμοιρη χώρα θα συνεχίσουν να ακριβαίνουν, γιατί εμείς οι μαλάκες θα συνεχίσουμε να αγοράζουμε.
Γιατί είμαστε ψωνάρες αγάπη μου. Θέλουμε και καφεδιά με 5 ευράκια στο Θησείο και κινητό με καμια 500αρού τουλάχιστον και μετά να πάμε για ψώνια στα κωλομάγαζα να δώσουμε 200 ευρώ για ένα τζην και μετά να πάμε να φάμε ένα μπιφτέκι σε μέγεθος 50λεπτου με ένα μαρουλόφυλλο διπλα και να το πληρώσουμε κανα 60αρι ευρά. Έπινα το πρωί το καφεδάκι μου πριν έρθω δουλειά, και χάζευα λίγο έναν κατάλογο από γνωστό μεγάλο εμπορικό πολυκατάστημα του κέντρου. Ονόματα δε λέμε, είναι στην Πανεπιστημίου πάντως. Ψάχνοντας για κανα λινο παντελόνι, κανα τζηνάκι,πέφτει που λέτε το μάτι μου πάνω σε κάτι τζηνάκια. Γυναικεία όμως. Το φτηνότερο έκανε 230, το ακριβότερο 468. Ευρώ. Ρε πάτε καλα; Για να τα πουλάνε τόσο, πάει να πει ότι υπάρχουν άτομα που πάνε και τα αγοράζουν. Και όχι αγάπη μου δε με ενδιαφέρει αυτή η ρημάδα η "πιόττα" που έλεγε και ο Ση Μι Τή. Γιατί το τζήν είναι τζήν! Καναβάτσο είναι στην τελική. Και θα πάς να πληρώσεις 468 ευρώ επειδή -και καλά- σου κάνει καλύτερη εφαρμογή στον κώλο; δεν κάνεις καμιά δίαιτα και κανά περπάτημα καλύτερα, να σου μικρύνει ο κώλος γενικότερα, να σου κάνουν και τα κανονικά τζήν;Θα σου ρθει και φτηνότερα. Αλλά είμαστε ψώνια του κερατά. Θεωρεί η άλλη ότι άμα δώσει 468 ευρώ για ένα τζην, θα πουλήσει μούρη. Άμα τα παπούτσια της κάνουν 2 μισθούς της, θα την περιβάλλει κάποια αίγλη. Η αίγλη της χαζομάρας μεν, αίγλη δε.
Έσκασε από την άλλη η φάση με τα γάλατα. ΚΑΝΤΕ ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ ΣΤΟ ΓΑΛΑ, έλεγαν. Εγώ ευτυχώς δεν πίνω και δεν αγοράζω γάλα ποτέ μου, οποτε κάνω αυτό το μποϋκοτάζ εδώ και 13 χρόνια που μένω μόνος μου. Είδα και αυτούς που το πίνουν. Που πήγαν και πήραν 4-5 λίτρα γάλα μεγάλης διάρκειας για να μην τους λείψει. ΡΕ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ! Πάτε καλά; Αυτό είναι προμήθειες για πόλεμο. Μην πιείς ρε διάολε τσ'απολειμάρες σου γάλα για μια βδομάδα. Δε θα πάθεις τίποτα εσύ. Οι άλλοι θα πάθουν όμως. Κάτι ψιλά βέβαια, αλλά θα πάθουν.
Εμένα το μεγάλο μου όνειρο ως έλληνα καταναλωτή, είναι να καταφέρουμε κάποια φάση να οργανώσουμε το εξής "Για ένα τριήμερο δεν καταναλώνει ΚΑΝΕΙΣ, ΤΙΠΟΤΑ". Το εντελώς τρελλό μου όνειρο δε, είναι να γίνει αυτό για μια εβδομάδα. Να τους πιάσει μερικούς βιομηχαναραίους μια καλή κωλοπιλάλα να σου πω εγώ. Να τους πάνε πίσω όλα τα γαλατάκια τους, να τους χαλάσουν τα κρέατά τους κλπ. Να ζοριστούν οι βενζινοπώλες, που έχω τον άλλο τώρα στην Αυξεντίου στα Ιλίσια και κάθε μέρα ανεβάζει τη βενζίνη 2 λεπτά. Να ζοριστούν αυτοί που πουλάνε ένα σωβρακο 40 ευρά. Να ζοριστούν κάτι κυριλλέ καφετέριες που σου πουλάνε το φραπέ 6 ευρώ. Να ζοριστούν κάτι εστιάτορες της κακιάς ώρας που σου σερβίρουν παπαριές και στις χρεώνουν ένα καφάσι 100ευρα.
Αλλά ξέρω, εδώ πέρα, αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτε. Γιατί έστω σε περίπτωση που ψιλοοργανωθεί, θα βγει το 70% του ελληνικού πληθυσμού (ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης) και θα μποϋκοτάρει το μποϋκοτάζ, με την υποβόσκουσα λογική ότι "σιγά μην κάνουμε τέτοια πράγματα. Λιγούρηδες είμαστε ή τσίπηδες; άσε τους πτωχούς να γκρινιάζουν".
Και μην ξαναδώ συνταξιούχο να κλαίγεται.. Για δύο λόγους. Και μένα ο παππούς μου δεν παίρνει μεγάλη σύνταξη.Οικοδόμος ήταν, δεν ήταν γιατρός. Αλλά επίσης δεν τη δίνει για να μου αγοράσει μουράτο κινητό, να πληρώνει τους λογαριασμούς μου, να πληρώνει τους λογαριασμούς της μάνας μου και να με χαρτζηλικώνει κιόλας για να μη με κοροιδεύουν οι συμμαθητές μου. Που λέει ο λόγος..Εντάξει δεν ισχύουν για όλους αυτά, προφανώς. Αλλά είμαι σίγουρος ότι ξέρετε όλοι τέτοιες φάσεις. Που τα παππούδια τα μαδάνε τα εγγόνια και μετά βγαίνουν στις λαϊκές και γκρινιάζουν για τις ντομάτες. Ρε μην πάτε να αγοράσετε μια βδομάδα ντομάτες, σου πω εγώ που θα πάνε οι τιμές..
(Α επίσης δεν αγοράζω και ντομάτες καθότι δε τις τρώω...μονο σε σάλτσα..) (βέβαια να σου φτιάξω χουνκιάρ με φρέσκια βιολογική ντομάτα και βιολογική μελιτζάνα, να πάθεις κωλόπλακα, αλλά λέμε τώρα..)
Πρέπει να ξυπνήσουμε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ και να σταματήσουμε το προσφιλές άθλημα που λέγεται πούλημα μούρης γιατί μας έχουν πιάσει κορόιδα και μας μαδάνε από 100 μεριές. Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα γιατί και γω μαλακοπίτουρας είμαι, μη βλέπετε που κράζω.. Ξυπνάμε ρεεεεεεεεεεεεεε

Το διπλοφάσκελο

Χτές ήπια περίπου 6.436 τόνους ρακή και σήμερα ξύπνησα με n σφυριά να με βαράνε πατοκόρφως, οπότε δεν έχω ούτε όρεξη ούτε έμπνευση να γράψω κανα αριστούργημα. Ευτυχώς με ξελάσπωσε η Offshore προσκαλώντας με σε blogοπαίχνιδο, με 5 πράγματα που μου αρέσουν και 5 μου δε μου αρέσουν. Πάμε :
5 πράγματα που μου αρέσουν :
1. Παραλία-μπύρα: Δεν είναι δύο πράγματα, είναι μια σχέση συνεπαγωγής. Αν πάω παραλία παίρνω μπύρα. Αν πάρω μπύρα όμως δε σημαίνει ότι θα πάω παραλία.
2. Οι ροκιές. Λετς ροκ και τα λοιπά. Του ολντ του ροκ, του γιάνγκ του νταϊ μαδαφάκα.
3. Τα μαθηματικά. Ειδικά τώρα που ξανάρχισα να ασχολούμαι με αυτά, τα ξανααγάπησα από την αρχή. Ζήτω οι άλγεβρες, ο προτασιακός λογισμός και τα πρώτα σώματα.
4. Τα θηλυκά. Άνευ εξηγήσεων
5. Το διάβασμα : Από τη φαντασία των Jordan, Martin, Goodking, Tolkien κλπ, στον τρόμο του Lovecraft, του Poe,του Machen,του Derleth,του Poe,του King. Από τον Hawking και τον Feynmann στον Αριστοτέλη και τον Επίκτητο. Τα πάντα καταβροχθίζονται αρκεί να υπάρχει χρόνος.

5 πράγματα που ΔΕ μου αρέσουν :
1. Οι ντομάτες: Για κάποιο περίεργο λόγο, απεχθάνομαι, σιχαίνομαι και αποφεύγω την ωμή ντομάτα. Δε μπορώ να το φάω αυτό το πράγμα
2. Το λιβάνι : Όχι λόγω των θρησκευτικών μου πεποιθήσεων. Δεν αντέχω τη μυρωδιά. Με τίποτα
3. Οι κολλημένοι που βλέπουν τα πράγματα "σφαιρικά" : Παπάρια. Οι περισσότεροι από αυτούς βλέπουν τα πράγματα παντελώς μονοδιάστατα και είναι σπασαρχιδαίοι, γκρινιάρηδες και μαλακοπίτουρες.
4. Οι κατ ιδεολογίαν αποτυχημένοι και μίζεροι άνθρωποι : Άλλη μεγάλη κλάση. Μονίμως μέσα στη μίρλα και τη γκρίνια για την κωλοζωή, την κωλοκοινωνία, την κωλοδουλειά, τις κωλοσπουδές και πάει λέγοντας. Σταμάτα μωρέ επιτέλους, άμα πια..Κλάψα,κλάψα,κλάψα, έ σκάσε επιτέλους
5. To life style: Μας τα κάνατε τσουρέκια με το πόσες πρέπει να χουμε πηδήξει μέχρι τα 30 (πέρασα και δεν ακούμπησα), πόσα σπίτια και πόσα κότερα πρέπει να χουμε μέχρι τα 35 (θα ακουμπήσω αλλά όχι και πολύ,επιπλέον βαριέμαι την ιστιοπλοϊα), πόσα σετ ΚΑΛΑ ιταλικά παπούτσια πρέπει να έχουμε (τι να τα κάνω τοσα παπούτσια ρε μαλάκα, πρέσβης είμαι;),πόσα κοστούμια πρέπει να έχουμε (άμα τα πάρω όλα αυτά θα πρέπει να φοράω κοστούμι και στον ύπνο μου, και να αλλάζω 3 φορές τη μέρα), τι αυτοκίνητο πρέπει να έχουμε (ρε πρεζέμπορος πρέπει να γίνω για να τα αγοράσω ολα αυτά.. μπα θα προτιμούσα έμπορος λευκής σαρκός. Πιο ενδιαφέρον) και γενικά πόσο γαμάτοι πρέπει να είμαστε για να είμαστε κάποιοι σε αυτή την κοινωνία. Καλά, δε θα πάρω, θα φάμε γλάρο..
Αυτά τα ολίγα, γιατί δεν είναι επ ουδενί ΜΟΝΟ αυτά..
Προσκαλεστείτε μόνοι σας ρε, αν και θα κάνω την αρχή με τα στανταράκια :
Zaphod και Humma
Aurelia
Androhoristra
Sissy
Osela
Σπιθας
Οι υπόλοιποι ελεύθερα, απλά ειδοποιήστε άμα το κάνετε να έρθω να σας κοροιδέψω :P

Άσχετο σχόλιο που δεν το κανα στο προηγούμενο θέμα : Δε θα εκπλαγώ ΚΑΘΟΛΟΥ αν τον έχει φάει κάποιος πολύ πολύ γνωστός...