And then there was rock..

Τι ήταν τούτο χτες το βράδυ; Τι χαμός ήταν αυτός; ΕΠΟΣ αγαπητοί μου. Λιώσαμε στην αρένα, που σε μερικές φάσεις έγινε πραγματικά αρένα. Αλλού ο Προφήτης, αλλού τα πόδια του και το κεφάλι λίγο παραπέρα.
Οι AC/DC απέδειξαν πόσο μεγάλη μπάντα είναι. Είχαμε ένα ελαφρό φόβο ότι θα ήταν λίγο πεσμένοι αλλά με το που ξεκίνησε η συναυλία μας έφυγε. Η μαγκιά. Το τι κραυγή ρίξαμε, τι χοροπηδητό, τι ταρακούνημα, τι ουρλιαχτό, δε λέγεται. Έχω μια πολύ σέξι φωνή σήμερα - αν μπορεί κανείς να παραδεχτεί ότι είναι πιθανό να έχω κάτι σέξι πάνω μου δηλαδή-. Το rock n roll train μας έσκασε στη μάπα με 800 χιλιόμετρα και μας άλλαξε τα πρέκια. Ο Brian Johnson να κρέμεται από το σκοινί της καμπάνας και να τη χτυπάει στο Hell's bells. Ο Angus Young τρελλός μαθητής να παραδίδει μαθήματα σκηνικής παρουσίας και το πλήθος να σεληνιάζεται. Τα παίξαν όλα και τα παίξαμε και εμείς. Όποιος έφυγε με το παραμικρό παράπονο, μετεξεταστέος το Σεπτέμβρη. Ξεκίνησαν με το Rock n Roll train και τελείωσαν -φυσικά- με το For those about to rock:we salute you. Στο Back in black ουρλιάζαμε. Στο T.N.T ουρλιάζαμε. Στο Hell's bells χάσαμε 10 κιλά ιδρώτα. Μας λούζαν με μπύρες και νερά. Στο You shook me all night long ξελαρυγγιαζόμασταν. Το ίδιο και στο Thunderstruck. Στο Highway to hell είχαμε περάσει σε άλλο επίπεδο ύπαρξης. Χορέψαμε μαζί με την τεράστια Rosie. Χαζεύαμε στις τεράστιες και εκπληκτικής ευκρίνειας οθόνες τον Angus να σολάρει και τώρα λέμε να πάμε να κάψουμε και τις κλασσικές και τις ηλεκτρικές μας κιθάρες. Βέβαια το παράπονό μου το πα στο Humma εγώ κάποια στιγμή. Του γκρίνιαζα που με έφερε σε αυτούς τους σατανιστές που δεν έχουν καν κοιλιακούς και γιατί δεν πήγαμε στη Γιουροβίζγιο καλύτερα... αλλα οκ. 16 λεπτά περίπου σόλαρε μόνος του ο Angus και χάζεψε κόσμο. Έκανε και το παραδοσιακό στριπτίζ στο The jack. Και από κάτω παραληρούσαμε. Έτσι είναι οι συναυλίες τσόλια. Ούτε δυό κομματάκια κουρασμένα, ούτε να βαριέται που ζει το συγκρότημα, ούτε τα μπαρμπάδια που πάνε να βγάλουν κανα τελευταίο φράγκο. Υπάρχει όμως μια μεγάλη αδικία. Έπρεπε να είχαμε γεννηθεί 6-7 χρόνια αργότερα. Οι ροκομεταλλούδες στην εποχή μας ήταν σα διασταυρώσεις γκρίζλι με γκνου. Και για να δεις τα μούτρα τους από την απλυσιά, έπρεπε να τις αφήσεις δυό βδομάδες σε ακουαφόρτε και μετά να τους κάνεις και μια αμμοβολή. Τι είναι τούτο τώρα όμως Σουβλακέα μου; Τι είν αυτά που κυκλοφορούν; Μου ρθε να πάω σε μία να της πω "δωσε μου τον ιδρώτα σου να φτιάξω βιάγκρα παιδάκι μου"...
I m on a hiiiiiiiiiiiiiighwaaaaaaaaay to heeell γκα γκαγκααααααααααααααααααααα...
Άντε και του χρόνουαααααααααααα!!!
Υ.Γ : Aν τυχόν εσύ που το διαβάζεις αυτό ήσουν μέσα και έχεις κανά καλό βιντεάκι ή φωτογραφία, ρίξε mail!!!! (το mail μου στα δεξά ====> )