Τι διάολο..

Κάτι παίχτηκε με το template και τα λίνκια πήγανε παγανιά σα κάτ.. Ενα ρημαδο "-->" κάνει τη ζημιά. Το σβήνω, πάνε τα πρώτα πρώτα πάνω εκεί που πρέπει και τα άλλα χάνονται. Το αφήνω εκεί που ΠΡΕΠΕΙ να είναι, και πάνε όλα βόλτα κάτω.. Κάτι με τα tags του Creative Commons license παίζει, αλλά γιατί ΤΩΡΑ?

Αντι - Τάντρα

Η δική μου συμμετοχή στα chain-mails :
Εστω μια ηλιόλουστη μέρα που ο Βούδας καθόταν κάτω από ένα δέντρο και λιαζότανε.
Σίγουρα κάποιος πατέρας είχε μια κουβέντα με το γιό του.
Τα γεγονότα αυτά είναι μούφα,και στην πραγματικότητα τίποτα απο αυτά δεν συνέβαινε. Απλα κάποιος κλάμπανος σε ένα γραφείο έξυνε τα @ του και είπε να γράψει ένα και καλούα σοφό κείμενο για να δημιουργήσει chain mail και να γεμίσει το mailbox μας παπαριές.
Ρωτάει που λέτε ο ανύπαρκτος σοφός πατέρας τον ανύπαρκτο γιό:"Ρε μπας και έχεις ζόρια?"
"Ισως" απαντάει ο γιός που εκτός του οτι ήταν κατακόκκινος,έβγαζε καπνούς από τα αυτιά και χτύπαγε τη γροθιά στον τοίχο, φαινόταν ηρεμότατος.
"Αν έχεις ζόρια, πήγαινε κάρφωσε καρφιά στο πεζοδρόμιο" του λέει ο σοφός πατέρας
"Να καρφώσω καρφιά στο πεζοδρόμιο?" ρε πατέρα, έχεις κόψει αλυσίδα?
"Όχι υιέ μου, δεν είμαι τρελλός. Άμα καρφώνεις καρφιά στο πεζοδρόμιο όταν είσαι θυμωμένος, είναι σαν να μετράς πρόβατα όταν δεν σε πιάνει ύπνος. Σε βοηθάει να ηρεμήσεις. Και θα δείς οτι με τον καιρό, κάθε μέρα θα καρφώνεις και λιγότερα καρφιά στο πεζοδρόμιο, και θα ελέγχεις περισσότερο τον θυμό σου. Και τη μέρα που δεν θα καρφώσεις κανένα καρφί, εγώ, ο σεβάσμιος και γέρος πατέρας σου θα σου πω να τα ξεκαρφώσεις, και οι τρύπες που θα μείνουν στο πεζοδρόμιο θα είναι σύμβολο για τις πληγές που θα αφήνες στις ψυχές των ανθρώπων που θα πλήγωνες με τον θυμό σου. Και αυτοί οι άνθρωποι θα γινόντουσαν πρεζόνια, και θα τους μαραίνονταν τα τσουτσούνια απο τη στεναχώρια τους, και θα μέναν στην Ομόνοια και στην Κουμουνδούρου, και θα ζητιάνευαν απο τον κουλουρτζή στην Πανεπιστημίου, και θα πέθαιναν με φριχτούς πόνους επειδή η φασολάδα απο το συσσιτιο του δήμου είχε χαλασμένο καρότο, και τα στομάχια τους θα κάναν κρότο. Και έτσι αγόρι μου καρφώνοντας καρφια στο πεζοδρόμιο θα γίνεις καλός άνθρωπος"
"Πατέρα, κατ αρχήν ξέρεις οτι σε σέβομαι, κατά δεύτερον άμα αρχίσω να καρφώνω καρφιά στο πεζοδρόμιο, θα με περάσουν για τρελλό και θα με μπουζουριάσουν. Τρίτον ξέρεις γιατί είμαι έτσι θυμωμένος και θέλω να τα σπάσω όλα?"
"Οχι αγόρι μου, γιατί?"
"Γιατι ανακάλυψα πως η μαμά έχει γκόμενο?"
"Γκόμενο? Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ? Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ? ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΣΦΥΡΙ, ΠΙΑΣΕ ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ, ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΡΦΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΚΟΜΕΝΟ ΜΑΖΙ"
Είτε είσαι προληπτικός είτε όχι , δεκάρα δεν δίνει κανείς, απλά άμα είσαι προληπτικός, δίνεις χαρά στον κόσμο με τη χαζομάρα σου
Για αυτό σκέψου τα εξής :
να θυμάσαι τα 4 Σ :
- Σεβασμό σε κανέναν εκτός άμα σε πληρώνει καλά
- Σεξ μέχρι να σου πέσουν τα νεφρά
- Στο σκοτάδι είμαστε όλοι ομορφότεροι
- Στα @@ μας για την δόξα, δώστε μας λεφτά
- Μη δίνεις στον κόσμο τίποτα αν δεν πληρώνεσαι καλά
- Όταν λες "σ'αγαπώ" μην σε πιάνουν τα γέλια!
- Το ίδιο όταν λες "ναι, σκέφτομαι και εγώ το γάμο"
- Μην περιγελάς τους άλλους για τα όνειρά τους, γιατι τα δικά σου είναι το ίδιο χαζά
- Μην κρίνεις τους άλλους εκτός αν είναι παντελώς ηλίθιοι, γελοίοι, και δεν μπορούν να σε δείρουν
- Μη μιλάς άμα δεν σε ενδιαφέρει ο άλλος
- Αν κάποιος σου κάνει ερώτηση που δεν θές να απαντήσεις πές του "αει στο διάολο καραγκιόζη"
- Να θυμάσαι πως η πολύ μεγάλη αγάπη θέλει ρίσκα, αλλά όχι κατ ανάγκη απο σένα
- Όταν χάνεις πάντα φταίει κάποιος άλλος
- Μη δίνεις σημασία στις πολλές λεπτομέρειες, είναι ο καλύτερος τρόπος να γίνεις αντιπαθητικός και μαλάκας
- Αυτά με τις παρεξηγήσεις και τις φιλίες είναι μαλακίες. Οι φίλοι δεν γίνεται να παρεξηγηθούν.
- Το να μην έχεις αυτό που θέλεις, θεωρείται τυχερό μόνο από αυτούς που θέλουν να πεθάνουν. Για τους άλλους είναι γκαντεμιά!
Αυτό το τάντρα ξεκίνησε την πορεία του όχι από κάποια σπηλιά του Νεπάλ (ποιός μαλάκας πιστεύει πως οι μοναχοί στις σπηλιές στο Νεπάλ έχουν δίκτυο, δεν μπορώ να καταλάβω), αλλά από ένα γραφείο εταιρίας από έναν βαριεστημένο υπάλληλο.
Μπορείς να το στείλεις στους φίλους σου, αλλά να και αν το στείλεις να και αν δεν το στείλεις, καμία κατάρα δεν πρόκειται να πέσει πάνω σου, ούτε να σου φυτρώσουν δυό βυζιά στα μάγουλα, ούτε να τρακάρεις στο δρόμο με μια υπερμεγέθη μεταλλαγμένη σαρκοβόρα καμηλοπάρδαλη, ούτε να σε βιάσουν 7 αιγύπτιοι με πυροσβεστήρες, ούτε τίποτα..
Αν το στείλεις πάλι , ούτε τύχη θα αποκτήσεις, ούτε λεφτά ,ούτε πλούσιο και γυμνασμένο γκόμενο (αν είσαι γυναίκα)(ή αναποφάσιστος), ούτε κατάξανθη κορμάρα, και εντελώς χαζή γκόμενα (αν είσαι άντρας)(ή θές να γίνεις)..
Και τώρα ρεμάλια κόφτε το διάβασμα και πάλι στις δουλειές σας..

Παρασκευή πρωίιιιι

Αγαπητό μου, σεβαστό και τα λοιπά βλόγ Σήμερα όπως δεν μπορείς να ξέρεις, γιατί είσαι κάτι άψυχο, είναι Παρασκευή. Ωραίουα? Μια χαρά. Σήμερα που λες -όπως παρατηρείς εξακολουθώ να σου μιλάω στο β' ενικό σαν να είσαι υπαρκτό πρόσωπο, δείγμα πρόωρων συμπτωμάτων κάποιας δυσκολοπρόφερτης ασθένειας που έχουν εφεύρει οι ψυχολόγοι για να μας πείθουν ότι σε κάτι χρησιμεύουν και αυτοί- θα φύγω νωρίς από τη δουλειά, θα πάω σπιτάκι μου και θα ετοιμάσω τα πράγματά μου. Πρέπει βασικά να θυμηθώ να βγάλω τα σκουπίδια έξω, γιατί οι προβλέπω οτι μέχρι την Κυριακή που θα γυρίσω, κάτι κρεατικά που βρίσκονται μέσα θα έχουν βγάλει πόδια,χέρια και φτερά και θα σουλατσάρουν μέσα στο σπίτι, μη μου πιούνε και τις μπύρες κιολας.. Που λες αγαπητό μου βλογ -εξακολουθώ..- αν και τα όνειρά μας σήμερα προσπάθησαν να μας χαλάσουν (οχι, διάβασε ένα που θυμάμαι : πάω λέει σε βενζινάδικο να φουσκώσω τα καινούρια λάστιχα, γιατι μου τα βάλαν χωρίς αέρα (???!?!?!?). Αφήνω τον βενζινομπόϊ να τα φουσκώσει και πάω να κάνω τσιγάρο. Και ξαφνικά ακούω ένα μπαααμ και ένα κρααααααακ. Τρέχω και τι να δώ : Το αυτοκίνητο τούμπα. Σαν αναποδογυρισμένη χελώνα. Τ'ανάσκελα. Είχε παραβάλει λέει αέρα στο λάστιχο και αυτό έσκασε και τουμπάρισε το αυτοκίνητο. Και είχε καταστραφεί από τη μέση και πάνω, σαν να το είχαν βάλει στην πρέσα. Πάει λέω ο Legolas,(έτσι το λέω, γιατι συναρμολογείται σαν Lego), άτιμε βενζινά πλέρωνε τώρα, και ο βενζινάς να γελάει και να μην λέει τίποτα για λεφτά και να τον έχω πιάσει λέει και να του έχω χώσει την αντλία στο λαιμό και αυτός ακομα να γελάει.Και μετά δεν θυμάμαι.) Τεσπά δεν μου χαλάσαν τα κέφια. Γιατί το απογευματάκι παίρνω το πουλμανάκι και ανεβαίνω Αθήνα. Θα πάω βραδάκι με τους γονέους για καμιά μάσα (έχω πεθυμήσει κεμπάπ στον Λάκη στου Ψυρρή. Κάνει ένα που το λέει Άδανα Κεμπάπ, και καίει σαν διάολος.Εγγύηση για να καούν τα πάντα από την είσοδο μέχρι την έξοδο.) και μετά με βλέπω Excalibur για ποζεριές (δεν τις αντέχω παραπάνω από 2ωρο αλλα τεσπα), μπύρες και λυτή μαλλούρα να ανεμίζει στην αύρα του αρκουδίσιου. Είναι γαμάτη η στιγμή που κατεβαίνει η γουλια απο την παγωμένη μπυρίτσα, και ξεκινάει επιτέλους το Hallowed be thy name και ταυτόχρονα είσαι στο ΟΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ και στο πνίγομαι ο μαλάκας !! Πωπω ναι θέλω τέτοια σήμερα. Να γίνω τίρλα. Και να πάω ξημερώματα για βρώμικο. Οχι στη Μιχαλακοπούλου όμως, στη Μαβίλη. Και αμα ειναι ανοιχτό κανένα απο αυτά εκεί πέρα στη Μαβίλη που μαζεύονται κάτι μπιχλίγκουρες καλλιτέχνες/κουλτουριαρέοι/wannabe ηθοποιοί του υπογείου Τέχνης/wannabe δημοσιοκάφροι κλπ, ε να πιούμε και καμια μπυρίτσα εκεί πέρα για τελείωμα. Σήμερα θέλω κραιπάλες. Γιατί αύριο πρέπει να είμαι σοβαρός στο γάμο. (Πωπω έχω να φορέσω κοστούμι...) καλημέρα καλημέρα... αντε να πάει 1 να φυγω.. μην τα πάρω και φύγω σε κανα μισάωρο. Αφιερωμένη Ποζεριά : Quiet Riot- Come on feel the noiz Cum on feel the noiz Girls rock your boys We'll get wild, wild, wild Wild, wild, wild So you think I got an evil mind, I'll tell you honey I don't know why I don't know why So you think my singing's out of time, it makes me money I don't know why I don't know why Anymore Oh no Chorus: So cum on feel the noiz Girls rock your boys We'll get wild, wild, wild Wild, wild, wild Cum on feel the noiz Girls rock your boys We'll get wild, wild, wild And drunk! So you say I've got a funny face, I got no worries And I don't know why I don't know why Lord I've got to say it's no disgrace, I'm in no hurry And I don't know why I don't know why Anymore Oh no Chorus Well you think we have a lazy time, you should know better I don't know why I don't know why So you say I got a dirty mind, I'm a mean go getter I don't know why I don't know why Anymore Oh no Chorus Cum on, feel it Girls, rock it We'll get wild, wild, wild (to fade)

1854 καφέδες και 7 τόνους καπνό μετά...

Πάει το ένα. Το καταθέσαμε. Ναι ρε, αλήθεια. Καταφέραμε και μισή ώρα πρίν τη λήξη της προθεσμίας να καταθέσουμε την ^%#^$#@πρόταση στους Ευρωπαίους χαρτογιακάδες που θα την διαβάσουν(???) και θα γελάνε(??). Η προσωπική κατανάλωση καφέ και τσιγάρου τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι αντίστοιχη φαντάζομαι αυτής ενός επαρχιακού καφενείου σε κατσικοχώρι την περίοδο των εορτών. Άπειρα πλαστικά κυπελλάκια με το καφέ υγρό βρίσκονταν πεταμένα γύρω απο το γραφείο. Φραπέ, εσπρέσσο, φρέντο, ελληνικός, σκέτοι, γλυκοί, μέτριοι, ό,τι ναναι έπινα. Και κάπνιζα. Φουγαροειδώς. Σε κάθε mail που έσκαγε από τους ξύστες partners, έστριβα ένα μεγάλο και την έκανα στον διάδρομο να ηρεμήσω. Κορυφαίοι ξύστες υπήρξαν 2 : Ένας ελβετός και ένας γερμανός. Σκηνικό, χτές, περίπου στις 2, 3 ώρες πριν τη λήξη της προθεσμίας. Ο προϋπολογισμός είναι ακόμα λειψός μια και οι περισσότεροι δεν μας έχουν στείλει τα οικονομικά τους στοιχεία. Επίσης δεν έχουν συμπληρώσει κάποιες τυπικές φόρμες με τα στοιχεία των οργανισμών τους. Παίρνω τηλέφωνο τον ελβετό Εγώ : Ναι γεια σου ρε μάγκα, τι λέει καλα? Ελβετός : Mia hara Stefanos, you? Εγώ : Μάγκα εγώ δεν είμαι και πολύ καλά, και για την ακρίβεια, τι λέει κανα mail διάβασες? Θέλω manmonth costs, overheads, travel costs, model status και τα @@ του Καράμπελα ,χωρίς το %@%@ της Χάϊδως όμως Ελβετός : A yes Karampelas.. Εγώ : Ρε τα mail τα είδες ρε κλάμπανε? Ελβετός (που εν τω μεταξύ έχει αρχίσει να κιτρινίζει και τα μάτια του να γίνονται σχιστά) : A ta mails, yes yes yes.. ohi den ta eida. aaa nai thelete afta.. Egw den kserw, miliste me th grammatea moy, alla kati tha steiloyme Εγώ : Ναι να τα στείλετε σήμερα γαμώ την Ελβετια σας, και μάλιστα σε καμιά ώρα το πολύ, γιατί αλλιώς θα έρθω στη Ζυρίχη και θα σε σοδομίσω με σοκολάτα Toblerone που ειναι και τριγωνική και καθόλου ανατομική για κώλους! Τελικά προφανώς και δεν έστειλαν τίποτα, οπότε και τα μαγειρέψαμε μονοι μας.. Τηλέφωνο #2 στον Γερμανό : Εγώ : Ναι τον κύριο καθηγητή θέλω Γραμματέύς : Χερ προφεσσόρ νοτ χίαρ. Χερ προφεσσόρ Λόντον. Μπομπαρντίρεν Ένγκλισε σβάϊνε Εγώ : -εγκεφαλικό,καρδιακό,εγκεφαλικό, ριπίτ- ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΩ ΜΩΡΗ ΣΑΛΟΥΦΑ ΤΑ ΚΟΣΤΗ ΣΑΣ? Γραμματεύς : Ιχ ξέρω νιχτς. Κοψεν ντάϊν λαρύγγεν Εγώ : Deine schlechten Wetter μωρή ! Που να σου κάτσουν τα λουκάνικα και να πνιγείς. Χέλγκα . Γκεσταπίτισσα. Και έχει πάει 3 και στις 6 λήγει η προθεσμία ,και απο ό,τι φαίνεται θα τον πιούμε. Και σκάει ο καθηγητής (υπεύθυνος για το όλο πράμα) τραγουδώντας. "Τι λεει, καλά?το καταθέσαμε?" "!!!!!!!$#@%$#@%^$#@^@ μαλλον το καταχέσαμε αλλα τεσπα.ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ!" "α δεν ειναι τίποτα, κάτσε 10 λεπτά δουλειά είναι !!" "!!!!!!" Όντως σε 10 λεπτά είχε ρίξει τρελλό μαγείρεμα. Μύρισε νύχια, μύρισε πόδια, έβγαλε προϋπολογισμό. Μόνο που μου άλλαξε τους μισούς ανθρωπομήνες και έπρεπε να κάθομαι να διορθώνω τη μισή πρόταση. Και εκεί που λες, οκ κάτι πάει να γίνει, τι συμβαίνει? οχι δηλαδή, να δείτε οτι ο άνθρωπος ο γκαντέμης, σωτηρία δεν έχει. Οτι δεν φτάνει να είσαι βουτηγμένος στα σκατά μέχρι το λαιμό, πρέπει να έρθει κάποιος πούστης να σου πατήσει το κεφάλι να μπείς όλος μέσα. ΕΠΕΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ. Ψόφησε. Καπούτ. Τον π.. κλαίγανε.. Εκεί έτσι και είχα μια μπουκάλα ρακή, την κατέβαζα μονορούφι. Ευτυχώς έσκασε μύτη ένα παλλικάρι απο μια εταιρία που συνεργαζόμαστε (απο τους μοναδικούς λογικούς και συνεργάσιμους ανθρώπους σε όλο το πρότζεκτ), με κατέβασε στην εταιρία και τελικά στις 17:34, ή πρόταση κατατέθηκε. Συνολικό κόστος : Τα πνευμόνια μου, το στομάχι μου και τα νεύρα μου.. Και πάμε για άλλα..

Ανούσιο, κενό, βαρετό post

Λοιπόν πραγματικά, δεν έχω τίποτα να γράψω. Αλλά θα ακολουθήσω την παραλλαγή του ρητού, "τρώγοντας έρχεται η όρεξη" και θα αρχίσω να γράφω, μέχρι να βγεί κάτι. Σήμερα είναι μια σχετικά ωραία μέρα. Οι ευθύνες του proposal επιτέλους έχουν φύγει απο την κασίδα μου, και πλέον μπορώ να βρίζω τον Dr. Claudio Laloni στη Siemens, ο οποίος πρέπει να έχει Ph.D με τίτλο "Modelling counter productive methodologies of violent genitalia scratching and their application in modern high tech industry". Κοινώς, ο Dr. Laloni τα ξύνει μέχρι να ματώσουν. Αλλά τα δικά του ματώνουν, τα δικά μου πρήζονται. Μέχρι χτες όμως. Απο σήμερα Νιρβάνα. Έχει και καλό καιρό σήμερα εδώ στην εξοχή. Ναι αμέ. Μέχρι που σκέφτομαι το βράδυ να ανέβω στο Κάστρο για καμιά μπύρα στο Χασομέρι ή στις Μουριές. Αλλά επειδή το κόβω πάλι να γυρνάω κατά τις 8 στο σπίτι, άσε μεγάλε τα σχέδια για μετά. Επίσης αναδεικνύεται σιγά σιγά αλλά σταθερά και απειλητικά μια μάξι οικονομική κρίση για την οποία ευθυνονται α. Ο Σωκράτης και β.Το γκαντέμικο από άποψη εξόδων καλοκαίρι. Τι θα γίνει κύριε Σωκράτη μας?Θα μας σκάσετε κανά φραγκάκι επιτέλους ή τσάμπα δουλεύουμε? Όχι για να ξέρω αν είναι να δουλεύω τσάμπα, να δουλεύω πιο χαλαρά από ό,τι τώρα. Και να μην αγχώνομαι με αττάκες του στύλ "πρέπει αύριο να είναι έτοιμα" ,"deadline" κλπ κλπ.. Πιστεύω οτι στην τελική θα είμαι ο μοναδικός στην παγκόσμια ιστορία μάρτυρας του πρωτοφανούς για την Ελλάδα φαινομένου, να πληρώνεται κανείς απο το πανεπιστήμιο στην ώρα του, και να μην πληρώνεται από μεγάλη, οργανωμένη και σοβαρή εταιρία. Τέλος πάντων. Το ζήτημα είναι επιτέλους, κάποιος από τους δύο τωρινούς εργοδότες μου να μου σκάσει κανά φράγκο ρε αλήτες. Και καλά το πανεπιστήμιο, ακόμα δεν έχει έρθει η ώρα (αύριο-μεθαύριο..). Ο κύριος Σωκράτης μας όμως, με έχει απλέρωτο τρείς μήνες. Βέβαια θα τα πάρω μαζεμένα και θα καταφέρω να πάω κανά Παρισάκι την πρωτοχρονιά, αλλά έχουμε άμεσα προβλήματα πλέον. Ο εσωτερικός δανεισμός είναι κακή λύση αλλά τι να κάνουμε, κλέφτες να γίνουμε? .. Τι άλλα, α ναι.. Τώρα που μίλαγα για λεφτά θυμήθηκα και το γάμο το Σάββατο. Δε μου λέτε καμιά καλή ιδέα για δώρο στα παιδιά, γιατί εγώ απο αυτά είμαι στούρνος? Και μην πείτε τίποτα εύκολο στην κατηγορία αποχυμωτής-τοστιέρα-καφετιέρα-δονητής πυροσβεστήρας, γιατί αυτά χαίρω πολύ, τα σκέφτηκα και εγώ. Και το άλλο Σάββατο δεύτερος γάμος, και εκεί είναι και συγγενείς κιόλας. Ελπίζω το μεθεπόμενο Σάββατο να καταφέρω να ηρεμήσω (όταν λέω "ηρεμήσω" εννοώ να κάτσω να δουλέψω λίγο στο MATLAB για τα νεφράκια, γιατί πολύ το χω αφήσει πίσω το πράμα) Ζεσταίνομαι βαριέμαι και νυστάζω αλλά με την ιδεολογική έννοια. Πάω να κάνω τσιγάρο Καλημέρα σας βρε

Αντι- φθινοπωριάτικο

"Δυστυχώς εφθινοπωριάσαμεν" για να παραφράσω τον Τρικούπη, Θεός σχωρέστον και αυτόν, καλός άνθρωπος ήταν, πάει πέθανε τώρα, ζωή σε λόγου σας. Το Φθινόπωρο είναι άθλια εποχή. Αλήθεια λέω ρε. Μην ακούτε τις ρομαντικές ποιητικές και καλλιτεχνικές παπάτζες για τα φύλλα που κοκκινίζουν και πέφτουν αργά προς το χώμα. Μην ακούτε για τον αγέρα που διαδίδει την μεστή μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, τη μυρωδιά της μητέρας γής. Μην ακούτε για το θρόισμα των φύλλων στην πρώτη δροσερή αύρα που έρχεται να στρώσει τον δρόμο για τον γερο-χειμώνα. Παπάτζες κύριοι, παπάτζες. Για την ακρίβεια το φθινόπωρο είναι η εποχή που τα μισά φυτά ψοφάνε και παν και αυτά, καλά ήταν ,ζωή σε λόγου μας, τα άλλα μισά φυτοζωούν (χμμ.. αφού είναι φυτά τι θες να κάνουν ρε μλκ? ναι αλλα το εννοώ με την άλλη έννοια, ξέρεις εσύ τώρα, μη μου σπας τα άσπαστα). Πλακώνουν οι πρώτες βροχές τις οποίες γαμωσταυρίζουμε γιατί α. δεν είναι μεν από τις ωραίες βροχάρες του χειμώνα που ρίχνει παπάδες και καλόγριες και καρεκλοπόδαρα και τραπεζομάχαιρα β.είναι -αν και φλώρικα ψιλόβροχα- δε ικανές να σου χαλάσουν το ωραίο σουέντ τζάκετ που είχες χρυσοπληρώσει το 1996 μπαίνοντας στο δεύτερο έτος και παρ'όλα αυτά είναι ακόμα σαν καινούριο -διόρθωση, ήταν- -μλκ τώρα το σκέφτηκα.. ΠΟΣΑ χρόνια το έχω αυτό το τζάκετ....και γιατί είναι ακομα έτσι??????!?!?- Το Φθινόπωρο είναι ένα ημίμετρο. Μια χρυσή μετριότητα. Και ως τέτοια απορρίπτεται κυρίες και κύριοι. Ρομαντικοί του κόσμου φτύστε με πατόκορφα, εγώ θα ανεχτώ στωικά τις αποδοκιμαστικές ροχάλες σας, ως εθνικός μάρτυρας τα βασανιστήρια των Τούρκωνε. Ναι ρε δεν το γουστάρω το φθινόπωρο. Γιατί δεν ξέρω τι να φορέσω. Ο,τι και να φορέσω λάθος βγαίνει... φοράω τα λινά, κρυώνω. Φοράω κανά μακρυμάνικο, ζεσταίνομαι. Παίρνω τζάκετ μαζί, το κουβαλάω στον αγκώνα. Δεν παίρνω? Δαγκώνω τον Μελεούτσο απο το κρύο. Αιδώς Αργείοι και Εκείς Ναυπλιώτες!ΣΚΑΤΑ(βαλε μπίπ στο σκατά) Από μικρός δεν με άρεζε (<== Πάντα κουβαλάμε τη Θεσσαλονίκη μέσα μας, ειδικά σήμερα που στον ύπνο μας ειδαμε τσιμπούσι στο Μέλαθρο) το Φθινόπωρο (Χινόπωρο για μερικούς συγγραφείς). Στο σχολείο μας το παρουσιάζανε σαν λίγο πρίν το τέλος. Θυμάστε μια εικονίτσα κάπου στην τετάρτη δημοτικού που παρομοίαζε το χρόνο με έναν τυπά, που την άνοιξη ήταν πιτσιρικάς, το καλοκαίρι παλλικάρι μέσα στα ταξίδια, τα ξύδια, τις γκομενες και το χαβαλέ, και το φθινόπωρο αρχίζαν τα προβλήματα? ε αυτό μου έχει κολλήσει. Δεν γουστάρω τον τύπο που αρχίζει και "πέφτει". Ο Χρόνος το Φθινόπωρο αρχίζει και έχει ζάχαρο, πίεση, καρδιά, προστάτη, το μοσχοκάρυδο του προκαλεί ασυγκράτητα αέρια, τον πιάνει υπνηλία, θέλει να μένει μέσα και να βλέπει ντιβιντιά, αρχίζει και έχει προβλήματα στύσης σιγά σιγά, κοιτάει τις φωτογραφίες από το καλοκαίρι και είναι σε φάση "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς" (Γιατί χλαιιιις, συ δεν ήσουνα που γέλαγες χτεεεες,ωωω ΧΛΑΙΣ ολοι μαζί , δικό σας!). Και μου λένε εμένα μετά να μου αρέσει αυτή η εποχή? ρε όξω ρε! ουρτ! ΟΞΞΩΩΩΑΑ.. Προτιμώ τον χειμώνα αν είναι έτσι. Που και ξέρει ο Χρόνος που πάει (καρφί για ξύλινο κοστούμι), και εμείς ξέρουμε τι θα φορέσουμε, και γενικότερα είναι πιο ισορροπημένη περίοδος. Και στο κάτω κάτω να παν να χεστούν και οι ποιητές και τα ερυθριώντα, ως παριές αγνών κορασίδων, φύλλα τους. Στα διάλα..

Spam spam spam spam

Που να ήξεραν οι Pythons όταν εβγαζαν το σκετσάκι με το Spam, ότι η λεξούλα αυτή θα γινόταν μετά απο 30 χρόνια το ηλεκτρονικό alter-ego του "μου πρήζετε τα *μπιιπ*". (από δώ και πέρα θα μπαίνει μπιπ σε λέξεις που προσβάλλουν την δημόσια αιδώ, γιατί είχαμε λυσσαλέες διαμαρτυρίες απο το Λαϊκό Χριστιανικό Κόμμα, το Χριστιανικό Λαϊκό Κόμμα, το Χριστιανολαϊκό κόμμα, το Χριστιανικό Κόμμα Λαού, τους ενωμένους Χριστιανούς Νέου Ψυχικού, την Κίνηση για τη Σωτηρία της Ψυχής Κοκκινιάς, τους Στρατιώτες του Φωτός, την κυρία Λουκά, τον τέως πρόεδρο της Μαδαγκασκάρης Φιλιμπέρ Τσιρανανά, τον Αμπέμπε Μπικίλα, τον Αντουάμπε Μπαμπαγκίντα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις ) Το spam που λέτε, για να σας ενημερώνουμε εκτός από το να γινόμεθα ρεντίκολο και να γελάτε εδώ μέσα, εκτός από κονσέρβα με κρέας (όπως ψιλιάζομαι κάτι σαν το σιχαμερό ζαμπονάκι τύπου Zwan θα είναι). Το αρκτικόλεξο SPAM, επιδέχεται αρκετές ερμηνείες όπως με πληροφορεί η Βικιπαίδεια, και αγαπημένη μου είναι η Stuff Posing As Meat και όχι η επίσημη SPiced HAm. Τεσπα, είχε βγεί που λέτε ένα σκετσάκι των Pythons, στο οποίο ένας κακομοίρης με τη γυναίκα του (λογικά η γυναίκα θα ήταν ο Terry Jones -αυτός που έκανε και τη μάνα του Brian,τεσπα..) -δεν θυμάμαι ποιοί παίζαν τον κάθε ρόλο τώρα,*μπιιπ* με ) ήθελαν να παραγγείλουν πρωϊνό σε ένα μπρεκφαστάδικο, και τα πάντα είχαν spam από πάνω. Αυγά με spam Αυγά Μπέϊκον και spam Spam με spam Spam με spam και spam , spam spam spam και spam. και πήγαινε όλο έτσι. Το κορυφαίο πιάτο, όπως βλέπω πάλι στην Βικιπαίδεια ήταν το (ακου να δείς) "Lobster Thermidor aux Crevette with a mornay sauce served in a Provencale manner with shallots and aubergines garnished with truffle pâté, brandy and with a fried egg on top and Spam." Όταν ο πρώτος *μπιιπ* άρχισε να στέλνει άχρηστα διαφημιστικά mail στο usenet αρχικά, κανείς δεν του έδωσε σημασία. Είπανε "ε θα βαρεθεί και θα σταματήσει". Αλλά επειδή ως γνωστόν το δίκτυο είναι κλασσικός χώρος που ο κάθε *μπιιπ* ,*μπιιπ* και *μπιιπ* έχει το ελεύθερο να σου πρήξει τα *μπιιπ* ώσπου να γίνουν μετεωρολογικά μπαλόνια, ο τύπος ξεκω*μπιιπ* να στέλνει ώσπου το πήραν και άλλοι επαγγελματίες *μπιιπ* πρέφα και ξεκίνησαν και αυτοί. Έτσι αυτή η εκδήλωση επικής μα*μπιιπ* ονομάστηκε πολύ σωστά spam, εις ανάμνηση του σκετσακίου το οποίο αν και μέτριο γενικά, κάποια στιγμή σε κάνει και κλάνεις στον γέλωτα. Και ερχόμαστε στα πρόσφατα. Μέχρι πριν 3 μέρες, οι προστασίες μου λειτουργούσαν τζάμι. Είχα να δώ spam πολύ καιρό. Φεύγαν όλα κατευθείαν για σκουπιδοτενεκέ. Αλλά ξαφνικά και εντελώς τυχαία την Τρίτη και 13, ο Δίας συνουσιάσθη και μάλλον με τον κώλο στη λάθος πλευρά. Άρχισε να γίνεται του spam το κάγκελο. Πολύς κόσμος ενδιαφέρεται για τη σωτηρία μου εν γένει έχω πάρει κλασσικά spam, αλλά και μη κλασσικά spam. Ιδού ένας πρόχειρος κατάλογος με το τι μου προσφέρουν : 1. Φάρμακα για να μεγαλώσει και να τραβάει στην ανηφόρα η τσουτσού (Ρε μήπως κάποια ψυχή θέλει εμμέσως πλην σαφώς να μου πεί τίποτα?) 2. Φάρμακα που από όσο μπορώ να καταλάβω μάλλον έχουν να κάνουν με ψυχοτέτοια (μας πήρανε χαμπάρι μας πήρανε χαμπάρι) 3. Ρολόγια (μάγκες τσάμπα στέλνετε. Δεν φοράω ρολόι με τίποτα όμως) 4. Σεξουαλικά βοηθήματα παντός είδους, υφής, οσμής, μεγέθους και τιμής 5. Πτυχία. Σε ό,τι ναναι : Βοηθός Χειριστού Ζαμπονοκόφτη από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Σουαζιλάνδης, Ανθυπομούτσος Πιρόγας από το Πανεπιστήμιο Αγκουάμπα, μεταπτυχιακό στην Μελέτη και Κατασκευή Μεταλλικών Πιγκάλ, και άλλα τέτοια 6. Μηχανήματα. Παντός είδους. Ο,τι μπαίνει σε πρίζα. 7. Στοίχημα! Πάλι παντός είδους ? Πόσο δίνει ο συνδυασμός : το 2005 ψοφάει ο Χ, παθαίνει κωλοπετούρα η Ψ , και την ίδια μέρα ένα σμήνος φαλακρά αλμπίνα κοράκια κάνει 17 φορές το γύρο του Μπιγκ Μπεν κρώζοντας τον Εθνικό ύμνο της Μοζαμβίκης? 8. Επενδύσεις. Βέβαια. Σίγουρη απόδοση. ΜΑΓΙΚΗ απόδοση, του τύπου "σας βουτάμε τα φράγκα και γινόμαστε καπνός". 9. Singles mail. White singles, black singles, asian singles, Christian singles (σε εμένα ρε??!??!!!?!?), singles with ham and bacon, singles with spam, spam and singles, spam singles and spam with singles. Πολύ singles.. Μερικά τα χαζεύω. Ειδικά τις εξελίξεις στα τσουτσουνοανορθωτικά χάπια, γιατί καλομελέτα και έρχεται, πόσο μας έμεινε? καμιά 20αριά χρόνια, και αν συνεχίσω να καπνίζω και να πίνω, τον κόβω να παίρνει σύνταξη στα 45 και μάλιστα αναπηρική. Καλά είχαμε καθαρίσει τόσο καιρό απο το spam,άντε να ξαναρυθμίσω τα φίλτρα, να βάλω κανα mail washer κλπ.. και ο Φινλανδός περιμένει. Να πα να ,*μπιιπ*, σήμερα ρεμπελεύω.. καλημέρα

Πάει το πρώτο

Το πρώτο proposal πάει μας τελείωσε.. Μόλις εστάλη στους κλαπανάρες πάρτνερς να το διαβάσουν να δουν τι ουαου πράμα θα φτιάξουν. (Βασικά οι περισσότεροι επιδίδονται σε ανελέητο μέχρι αιμάτωσης κνησμό της βουβωνικής τους χώρας, μια και εκεί που δουλεύουν δεν παίζουν γυναίκες παρά μόνο σε ξεθωριασμένα ημερολόγια του Πλέιμπόι και της Πιρέλλι) Το πρόγραμμα έχει τίτλο Gentle Autonomous Environment that Learns, αλλά μην σας ξεγελάει ο τίτλος, στην πραγματικότητα είναι ένα ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης για μεγάλους χώρους, το οποίο χρειάζεται ελάχιστη επιτήρηση απο τους χρήστες (πχ σεκιουριτάδες). Βασικά, άμα περάσει και αναπτυχθεί, στο Ελ.Βελ θα κλάνεις και θα σου σκάει αυτόματη μπούφλα απο ηλεκτρονικά χέρια (κάπως έτσι τεσπα..) μπα σας δουλεύω.. απλά αμα κάνετε πως φωνάζετε βοήθεια, όλα τα καμερόνια θα στρέφονται προς τα πάνω σας κλπ κλπ..τεσπα.. πάει αυτό ουσιαστικά, άντε τίποτα διορθώσεις να μας στείλουν και να το καταθέσουμε την Τετάρτη.. Μετά έχουμε το άλλο για τα embedded systems, αλλά αυτό είναι για την ΓΓΕΤ οπότε είμαστε λίγο πιο χαλαροί.. Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Θέλω να πάω σπίτι μου, να κλάσω στο φαϊ και στον ύπνο. Και να φάω τίποτα της προκοπής, όχι τις κατεψυγμένες πίτσες που τρώω τις τελευταίες μέρες.. Χμμ.. να κάνω κανά λαχανικό? Μοσχαράκι αρακά, κοτόπουλο μπάμιες, χοιρινό σέλινο? τι να κάνω ρε για πείτε καμιά ιδέα...

Το διάλειμμα των 11

Αντί να πάω για τσιγάρο θα γράψω ένα ποστάκι, το πολύ για 10 λεπτάκια. Το πήξιμο συνεχίζεται. Και σκάνε σφαλιάρες από παντού πλέον. Ούτε που βοήθεια δεν πρόλαβα να πω πρίν λίγο, όταν με άνεση και χαμόγελο μου ανακοινώθηκε πως "Α ναι έχουμε αυτό το project για τις 30 Σεπτέμβρη, κατέβασε τις φόρμες και ξεκίνα να γράφεις την πρόταση. Ναι ναι μόλις μας πήραν απο Nokia και είμαστε ΟΚ, ξεκινάμε" Οχι ξέρετε πότε έχουμε 30 Σεπτέμβρη? Σε 16 μέρες ακριβώς. Σηκώθηκε σήμερα το πρωί από το κρεβάτι ένας Φινλανδός, είχε νεύρα επειδή εκεί πάνω του γίνεται το απαυτό κασάτο από το κρύο και σκέφτηκε "Σήμερα έχω νεύρα. Στην Ελλάδα έχουν ήλιο και φοράνε κοντομάνικα. Άσε που το καλοκαίρι κάποιος μου πήδηξε την κόρη εκεί πέρα. Θα τους πηδήξω και εγώ!" Και έβγαλε το ασπρουλιάρικο φινλανδικό πουλάκι του που από το κρύο είναι ζαρωμένο σαν θρούμπα και το έστρεψε στο Νότο. Και ποιανού κώλος βρέθηκε σε ευθεία με το πουλί του Φινλανδού? Σωστά, ο δικός μου. Πάνω που πήζαμε στη μία δουλειά και αράζαμε στην άλλη, αντε γειά τώρα, μας πηδάνε απο 10 μεριές. Στο άλλο Project, που έχουμε και προθεσμία στις 21 μη χέσω, οι partners κωλοβαράνε ασύστολα. Περιμένω οικονομικά δεδομένα και στοιχεία και αυτοί αγρόν αγοράζουν. Ψήνεται το Oktoberfest όπου νά ναι και μαλλον στη Siemens κάνουν προπόνηση με Salvator, Warsteiner, Erdinger και Paulaner. Και με τα αγαπημένα μου Brat- και bockwurst. Φέρτε και λίγο Sauerkraut ρε ζώα. Φέρτε μου και μενα καμιά μπύρα! Και πληρώστε με επιτέλους ρε μαλάκες, για να μην τα πάρω και αντί για πρόταση σας γράψω σενάριο ταινίας για Γκουσγκούνη.. Διάλειμμα τέλος, τα κεφάλια μέσα, πρέπει να γράψω δυο σελίδες ακόμα προσπαθώντας να πείσω έναν ασπρουλιάρη Ευρωπαίο χαρτογιακά οτί η πρότασή μας γαμεί και δέρνει. Συναγωνιστή Darthiir βάστα γερά!!! Όξωααααααααααααα

Ο,τι ναναι

Πελάτες μου, σας πληροφορώ πως αυτές τις μέρες πήζω ασύστολα, και δεν έχω καθόλου διαθέσιμο περίσσευμα ιδεών, χιούμορ και χρόνου για να γράψω κάτι αντάξιό σας :P. Μπορώ αν θέλετε όμως άνετα να γκρινιάξω να κλαφτώ και να μοιρολογήσω (και όχι κατ' ανάγκη με αυτή τη σειρά). Αν και σε καθημερινή βάση παίζουν επικές ποσότητες γκρίνιας και κλάψας γύρω μας, οπότε γιατί να προσθέσω και εγώ σε αυτό το οικοδόμημα? Αυτές τις μέρες έχω ένα μικρό πρόβλημα με το χρόνο. Το γνωστό δηλαδή, απλά αυτές τις μέρες φαίνεται ελαφρώς μεγενθυμένο. Ποιό γνωστό? Έλα τώρα που δεν ξέρεις.. Αυτό που όταν περνάς καλά ο χρόνος συστέλλεται και όταν βαριέσαι/πήζεις/μιζεριάζεις/κλπ κλπ ο χρόνος διαστέλλεται εντυπωσιακά.. Και έπρεπε και καλά να βγεί ο Άλμπερτ να μιλήσει για σχετικότητες, διαστολές του χρόνου και τις πίπες τις Μέριλιν. Τι διάολο, πριν από αυτόν κανένας πούστης *beep* (Οχι εδώ το μπίπ ρε *μπίπ*, στο "πούστης" έπρεπε να μπει!) δεν είχε παρατηρήσει πως άμα είσαι σκατά η μέρα δεν περνάει με τίποτα ενώ άμα είσαι καλά ούτε που καταλαβαίνεις πως πέρασε? Ε αυτό έχω πάθει. Η Δευτέρα διήρκησε τριπλάσιο χρόνο από οτι ολο το ΠουΣουΚού μαζί, και η Τρίτη απο ό,τι ψιλιάζομαι θα κρατήσει περίπου 28.5 αιώνες! Γενικά η εβδομάδα μέχρι τις 21, μάλλον θα κρατήσει περίπου 98 χιλιετηρίδες, 8 αιώνες, 10 χρόνια και 54 ημέρες. Τουλάχιστον ας ελπίσουμε οτι θα τα βγάλει τα λεφτά της, να έχουμε και κάποιο κέρδος γμτ τον Μαμμωνά μου μέσα.. Κατά τα άλλα -δεν σας ενδιαφέρει, αλλά εχέσθην, στο blog μου γράφω ό,τι θέλω- καλά είμαι, μια χαρά περνάω, δεν παντρεύτηκα ούτε καν αρραβωνιάστηκα όπως δείχνετε να υποψιάζεσθε στα σχόλια του προηγούμενου post. Και μην ανησυχείτε πελάτες μου (και ειδικά πελάτισσές μου, ναι σε εσένα το λέω αυτό, ναι εσένα εκει πίσω με το καυτό μίνι και το ξώβυζο), δεν θα γίνει σύντομα κάτι τέτοιο. Και όταν λέω "όχι σύντομα" εννοώ τον επόμενο αιώνα και βλέπουμε. Γιατί εγώ είμαι άνθρωπας ελεύθερος και ανεξάρτητος και την έχω σκίσει τη γάτα στα 2 μη σας πω και στα 5. (Μωρό μου, γιατί κρατάς στο χέρι αυτό το τσόκαρο αντί να το φοράς? Μη..τι πας να κάνεις? ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟ ΤΣΟΚΑΡΟ.Ενα αστείο έκανα, δεν.. Όχι το τσόκαρο! αχ...ωχ...βαχ..μη..ο...α...πον..α..ω.. ΟΧΙ ΕΚΕΙ ΜΗ ΒΑΡΑΣ ΕΚΕΙ..Οααα..) Αχεμ, αγαπητό μου κοινό θα ήθελα να θαθ πληροφορήθω πωθ πρέπει να διακόπθω το ποθτ αυτό γιατί είχα ένα ατυχέθ ατύχημα (έπεθα θτιθ θκάλεθ) και πρέπει να πάω θτο νοθοκομείο να μου βάλουν γάδεθ,ιώδιο και μετά θτον οδοντίατρο για μαθέλα..

Ησαϊα χόοοορευεεεε

Και τώρα θα ξαναπιάσω στο στόμα μου ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Το γάμο. Αυτή την ιερή ένωση ,όχι απαραίτητα άντρα και γυναίκας τους οποίους η πότνια Εκκλησία μας ευλογεί και συγχωνεύει εις σάρκαν μία, και τους συμβουλεύει να τους χωρίσει μόνο ο Θάνατος (αλλά ενίοτε τους χωρίζει κανάς Τανάσης). Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα ( ναι ναι εμένα μου λες..), τα αγαθά του Αβραάμ και της Σάρας, του Ηωσήα και της Μελχεμώθ , του Αβεσσαλώμ και της Ιουδήθ,(τα εβραιοονόματα είναι σχεδόν τυχαία, σιγά μην θυμάμαι) Κουκουε Μου Λου, Μου Κουκουέ Λου, Λου Κουκουέ Μού, Κουκουέ Μπουλκουμέ, Ε Μπουλκουμέ Κουκού, Κουκού Μπουλκουέ Μέ, του τέως προέδρου της Μαδαγκασκάρης Φιλιμπέρ Τσιρανανά (ΧΑΡΡΥ ΘΕΕ ,σε αντιγράφουμε όλοι), κλπ κλπ . Έχω 2 γάμους σε λίγες μέρες. Στον ένα μάλιστα θα πάω και τη νύφη στην εκκλησία, γιατί ήθελε το δικό μου αυτοκίνητο. Αντε πάλι να βγάλουμε το καλό κοστούμι (pin stripe, άσπρο πουκάμισο, γαμάτη γραβάτα), να κάνουμε και κανά μπάνιο γιατί τώρα που τα οικονομικά μας δεν είναι ανθηρά πλενόμεθα όποτε βρέχει. Μεγάλη η μέρα του μυστηρίου. Βασικά ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό το πανηγύρι, αν δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι κλπ κλπ κλπ κλπ και όλα καλά. Γιατί γράφουν στις προσκλήσεις «η σημαντικότερη μέρα της ζωής μας» ? ε? Εγώ θα θεωρούσα πιο σημαντική μέρα τη μέρα που γνωρίστηκαν πχ. Ή τη μέρα που ο Μελεούτσος εξελέγη δήμαρχος πρώτη φορά και συνειδητοποίησαν και οι δύο οτι «εδώ είμαστε, δεν πάμε πουθενά». Γιατί είναι τοοοοσο σημαντικό πλέον το να κάτσεις μία ώρα μέσα σε αφόρητη ζέστη, με την καλή σου ντυμένη σαν μπουμπουνιέρα, έναν μουσάτο να σου μιλάει ακαταλαβίστικα, τον κολλητό σου από πίσω να σου χασκογελάει και να σου ψιθυρίζει «φύγε τώρα που προλαβαίνουμε» (εγώ αυτά έκανα στον κουμπάρο μου πάντως), και ένα εκατομμύριο υπερήλικες μασελοφορούσες γιαγιάδες να φυσάνε μύξες σε παλιομοδίτικα μαντηλάκια? Γιατί είναι σημαντικό να κάνεις τρείς γύρους με το κεφάλι σκυμμένο ενώ πέφτουν βροχή τα κουφέτα στο ξεράδι σου? Και για να μην πιάσουμε κανα περίεργο έθιμο που τρώς και ξύλο. Και εξηγούμαι : Η κουμπάρα μου κατάγεται απο τη Σάμο, και εκεί έχουν το έθιμο, στο χορό του Ησαία να βαράνε γαμπρό και κουμπάρο. Ευτυχώς που από Σάμο είχε κατέβει μονο ένας ξάδερφος, και έτσι εγώ και ο κουμπάρος μου φάγαμε ξύλο μόνο απο 4 άτομα (πατέρα, δύο αδέρφια και ξάδερφο), οι οποίοι ήταν και ντουλάπες τρίφυλλες. Η πλάτη μου πόναγε μια εβδομάδα (ρε μπαρμπα Γιάννη, έχεις και συ ένα χέρι, σαν κουπί από τριήρη). Έτσι που λέτε. Για να μην πω για τις χαιρετούρες μετά. «Να ζήσετε» (x100000), «άξιος» (τα ίδια), «ο κουμπάρος σας?», «όχι ο γαλατάς» , «ελεύθερος?» , «ναι απαγορεύεται η προσωποκράτηση» . Να πω για το γλέντι μετά τους γάμους, ναι. Εκεί μάλιστα. Όλοι γίνονται χεστοί στο ποτό, και επέρχεται μια ωραιότατη ευθυμία και ανάβει το κέφι. Να ο γαμπρός κομμάτια να προσπαθεί να χορέψει ζεϊμπέκικο, ενώ μέχρι τώρα ο μόνος χορός που ήξερε ήταν ο χορός στις τραγωδίες. Να και η νύφη που έχει βγεί πλέον από τα τούλια και προσπαθεί και αυτή να χαρεί με τους καλεσμένους της, αλλά που να χαρεί η κακομοίρα, με αυτό το κορσοειδές που φοράνε, με μια κακούκα στο κεφάλι και ένα τόνο μακιγιάζ. Όχι είναι βολικό αυτό για τις γυναίκες δηλαδή, για να ξέρω? (μωρό μου αν τα διαβάζεις αυτά, να ξέρεις, εμείς θα κάνουμε αλτέρνατιβ γάμο, ξέρεις εκεί που σου είπα..). Νταγκλιάζουνε και τα συμπεθέρια και οι θείοι-θείες κλπ και έχουν πολύ πλάκα «Γεια σου ρε συμπέθερε μερακλή» «Γεια σου συμπεθέρα , σας δώσαμε το καλύτερο παιδί» «Ναι αλλά και εμείς τι δώσαμε ε? Διαμάντι.Λουλούδι.Μπουμπούκι»(φυτό) Και μπήκε το Φθινόπωρο και λυσσάνε όλες να παντρευτούν. Ναι όλες! Εμείς ως γνωστόν έχουμε μια πιο αποστασιοποιημένη στάση όσον αφορά το γάμο. Δεν μας κάνει τίποτα ιδιαίτερο το όλο αυτό πατιρντί, οπότε και αφήνουμε εσάς να αγχωθείτε περισσότερο. Έτσι και αλλιώς, μεταξύ μας, για σας γίνεται όλο αυτό το σκηνικό.Οπότε... Πάλι θα τρέχω στις εκκλησίες στην άλλη άκρη του κόσμου (καλά ρε παιδιά, στη Νίκαια? ... πιο πολύ με βόλευε να το κάνατε στη Νίκαια της Γαλλίας). Αλλά έχετε χάρη που άμα δεν έρθω η κουμπάρα σας θα με κυνηγάει για ν μήνες με κανάν πλάστη. Ευτυχώς ο άλλος γάμος είναι κοντά στο σπίτι μου. Αλλά και πάλι, κάθε Σαββατοκύριακο θα μεταφέρομαι Πάτρα-Αθήνα? Ε τι το κάναμε, Κολιάτσου-Αμερικής? Τέλος πάντων, ελπίζω τουλάχιστον να φάμε καλά. Γιατί σας προειδοποιώ, η ζέστη και το λιβάνι (πως θα το αντέξω αυτό και άλλη φορά, αυτό το λιβάνι, είναι ο εφιάλτης μου..)μου ανοίγουν την όρεξη. Και μην περιμένετε να χορέψω ε. Με ξέρετε. Για να χορέψω πρέπει ή α. Να είμαι εντελώς ντίρλα ή β. Να είμαι με κόσμο που ξέρω ΠΟΛΥ καλά ή και τα δύο ταυτόχρονα. Και μια προειδοποίηση ρε, στον ένα γάμο δεν θα έρθω μόνος μου. Δεν θέλω υποννούμενα του στύλ «άντε άντε έρχεται και η σειρά σου», γιατί θα σας φέρω τις μπομπονιέρες κολλάρο, θα πιώ όλη τη μαυροδάφνη από το ιερόν σκεύος, και θα τσουρομαδήσω τα γένια του παπά.. Στον άλλο γάμο θα έρθω μόνος μου οποτε μην αγχώνεστε..δεν θα κάνω φασαρία :P Ουφ... πολλοί γάμοι .. άντε παιδιά, και στο γάμο μου θα δείτε τι σημαίνει «του Κουτρούλι ο γάμος» (και ναι, για να σας προλάβω Κουτρούλι ήταν και όχι Κουτρούλης)

Music for a worse living #1

Επειδή ο Ασαφής Τουρίστας πολύ μου την μπαίνει με τα παπατζίλίκια που ανεβάζει, και επειδή δεν υπάρχει πρός το παρόν στην ελληνική μπλογκόσφαιρα ένα αντίπαλο δέος για τα κλαμπίστικα/lounge/ambient/ταξιδιάρικα/ και αρκουδοκουλτουριάρικα που μας βάζει κάθε μέρα , (φωτεινή εξαίρεση ο ύμνος I dont wanna be a homosexual,από το "female trouble"), θα σας βάζω και εγώ κανά τραγούδι που και που, έτσι για αντίβαρο. Και επειδή είμαι καλός άνθρωπας ενίοτε, και δεν θέλω να σας τρομάξω, πάρτε δύο αργά ήρεμα και μελαγχολικά κομματάκια, έτσι για αρχή 1.Opeth - Windowpane 2. Within Temptation - Jilian (I'd give my heart) The links will self destruct in Seven days

Τα πρωτοβρόχια

Καταλαβαίνεις το φθινόπωρο όταν ένα πρωί ξυπνάς λίιιγο πιό νωρίς για να κλείσεις την ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτα. Μετά παίρνεις και μάτι έξω να δείς τι παίζει και ενώ υπό Κ.Σ θα έπρεπε να υπάρχει κάπου εκεί ψηλά αυτό το μεγάλο κίτρινο πράγμα, βλέπεις μια μεγάλη ασπρόγκριζη κουβέρτα που δείχνει να έχει απειλητικές διαθέσεις. Χασμουριέσαι, ξαναπέφτεις για ύπνο και το ξεχνάς πρός το παρόν. Μετά από καμιά ώρα χτυπάει η γνωστή καταραμένη εφεύρεση (που ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχει σπάσει ακόμα είναι πως είναι ενσωματωμένη στο κινητό μου), και αποφασίζεις πως ναι, όντως, δυστυχώς, πρέπει να ξυπνήσεις μετά την 10ωρη νιρβάνα που έπεσες χτές βράδυ (αυτή η σουπίτσα έπεσε σαν ναρκωτικό) και να πας στη δουλίτσα σου. Ανοίγεις πατζούρι, βγαίνεις στο μπαλκόνι, και με τον Μελεούτσο δήμαρχο, αναφωνείς με στεντόρεια φωνή ,όπως κάθε μέρα, "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΕΙΤΟΝΟΙΙΙΙΙΙΙΙ". Οι ευγενικοί πατρινοί γείτονες πάντα απαντάνε και αυτοί, "αντε γαμήσου ρε", "σκάσε ζώο", "τι μαλάκας είσαι εσύ" και λοιπές ευχές για εμένα, το σόι μου, κάποιες θείες μου , κλπ. Αλλά κάτι δεν πάει καλά. Ο κοιμισμένος εγκέφαλος είχε μεν καταγράψει δεδομένα όπως "κρύο" και "συννεφιά" πρίν που ξύπνησες για να κλείσεις τσι πόρτες, αλλά το έχεις ήδη ξεχάσει. Καθώς μια γλυκιά ανατριχίλα απλώνεται στο γυμνασμένο σου κορμί, και η πρωινή δροσιά χαϊδεύει ηδονικά τους γραμμωμένους κοιλιακούς σου, μια σκέψη σου περνάει από το μυαλό : "Μαλάκα μου κάνει κρύο!". Τι σύννεφο και μαυρίλα είν αυτή? Ήρθαν τα πρωτοβρόχια? ήρθε το φθινόπωρο ? Τον Μελεούτσο ανα χείρας, αρμ! Θυμήθηκα κάτι σχολικές εκθέσεις στο δημοτικό. "Τα πρωτοβρόχια" (Σήμερα εριξε την πρώτη βροχή. Η μαμά μου με έντυσε καλά και μου είπε να μην παίζω στις λάσπες γιατί θα μου πάρει ο διάολος τον πατέρα. Ο Γιαννάκης όμως με έριξε στις λάσπες και εγώ θα του $#!$! το ^%#$#$#@ που τον πέταγε. Για αυτό μου αρέσουν τα πρωτοβρόχια) , "Γιατί μου αρέσει το φθινόπωρο" (πάντα μαλακίες έγραφα γιατι ποτέ δεν μου άρεσε), "Περιγράφτε το φθινόπωρο" ( Το φθινόπωρο είναι μια εποχή που πάμε σχολείο και αρχίζει και κάνει κρύο και πέφτουν τα φύλλα, και μαζευόμαστε σπίτι και δεν κάνουμε πια μπάνια στη θάλασσα και γενικά είναι πολύ σκατά, και αυτός ο μαλάκας που το έβαλε ακριβώς μετά το καλοκαίρι πρέπει να είναι μεγάλος μπινές για να κάνει τέτοιο χοντρό αστείο) Ωραίες εποχές. Για τα παιδιά . Και για τους γονείς. Ναι εμένα μου λες.. Τα παιδιά κατά το 90% τρέμουν στην ιδέα πως θα ξαναπάνε σχολείο. Και οι γονείς μπορεί να χαίρονται που θα ξεφορτωθούν τα μούλικά τους, αλλά δεν χαίρονται καθολου υπολογίζοντας πως πρέπει να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πάρουν τσάντες,τετράδια,μολύβια,στυλά,γόμμες,ξύστρες,και @@ μάντολες στον Στεφανάκο και τη Μαιρούλα. Και ο Στεφανάκος και η Μαιρούλα τα σκασμένα, δεν έχουν ακόμα οικολογική συνείδηση, ή έστω δεν έχουν αναπτύξει το αίσθημα της αλληλεγγύης, και δεν ξέρουν περί UNICEF. Και τα "Διεθνές" δεν τους κάνουν. Πρέπει να πάρουν οπωσδήποτε τσάντα Γιούγκι Ο με δώρο τους 4 καβαλλάρηδες της αποκάλυψης, κασετίνα Πάουερ Ρέιντζερ με πολυβόλο, Καλάσνικοφ και 3 χειροβομβίδες και αυτά τα κραγιόνια που ναι μεν είναι εξοργιστικά πανάκριβα αλλά η μόνη τους διαφορά από τα άλλα είναι το κουτάκι.Η Μαιρούλα δε πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει τσάντα (ωχ, πως λένε τις κούκλες τις ξανθές..κολλησα..α ναι!)Barbi, ροζ, με φουρώ, πουά, μποά, δύο ουράνια τόξα και δεκαεπτά νυφικά φορέματα (για να κάνει προπόνηση για όταν μεγαλώσει και θέλει και αυτή να βρεί τον όμορφο πλούσιο και γυμνασμένο Τζον Τζον της -έτσι μας τις χαλάνε απο μικρές-), πάλι ροζ κασσετίνες, ροζ μολύβια, ροζ γομμες,ροζ μπλάνκο, ροζ ροζ ροζ, ολα ροζ. Και παστέλ. Και σκάει ο καημένος ο πατερούλης με τα πράγματα του κανακάρη του και της κοράκλας του στο ταμείο, και χτυπάει η πωλήτρια. Και χαζογελάει η πωλήτρια. (Τον έχει κόψει οτι θα του έρθει ταμπλας..). Και βγαίνει ο λογαριασμός. Και ο μπαμπάς πρασινίζει, ξεροκαταπίνει και μερικές στάλες ιδρώτα εμφανίζονται στο ταχέως επεκτεινόμενο μέτωπό του. "348 ευρά και 18 σέντς" .. Α ρε κακομοίρη μπαμπά.. για αυτό άλλη φορά να ξέρεις, πλαστική τσαντούλα-σακίδιο (ούτε καν Polo, μην ξεράσω), μαύρη για τον γιόκα, κόκκινη για την κόρη. Στυλάκια bic,αντε στην χειρότερη Pilot (τα αγαπημένα μου), τετράδια UNICEF ή Διεθνές (γαμάτα!) και απο δώ παν και οι άλλοι.. Θυμήθηκα και τις πρώτες μέρες στο σχολείο. Κυρίως στο Λύκειο. Που όλοι είχαμε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα, αλλά έχω την εντύπωση πως γενικότερα ψιλοχαιρόμασταν κιόλας γιατι από το πολύ ξύσιμο το καλοκαίρι μας είχαν ματώσει, και το είχαμε βαρεθεί πλέον. Αντε ήρθαν τα πρωτοβρόχια, ΤΩΡΑ επιτρέπω να μου πείτε ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Κατά πρωινού ξυπνήματος και πρωινού

Ξυπνάς ένα ωραίο πρωί και καταλαβαίνεις οτι έχεις ξυπνήσει μεσημέρι. Αυτό δεν είναι ιδιαιτέρως κακό εκτός και αν έπρεπε οπωσδήποτε να ξυπνήσεις πρωί για να κάνεις κάποια από αυτές τις δουλειές που απαιτούν να ξυπνήσεις πρωί. Γενικά το πρωί και δει το πρωινό ξύπνημα είναι κακές εφευρέσεις, και να μου το θυμηθείτε αυτοί που τα δημιούργησαν είχαν κακό τέλος, στα χέρια οργισμένων και αναμαλιασμένων όχλων. Ελπίζω πριν τους κάνουν τα ακατονόμαστα να τους πέρασαν ένα χέρι πίσσα και πούπουλα.Όχι για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, αλλά γιατί πάντα μου άρεσαν οι πισσοπουπουλιασμένοι απατεώνες στον Λούκυ Λούκ. Δεν αντέχω το πρωινό ξύπνημα. Για την ακρίβεια είμαι αλλεργικός στο πρωινό ξύπνημα.Έχω πάντα πρησμένα μάτια και ψιλοζαλάδα. Αυτά για έναν γιατρό είναι ενδεικτικά συμπτώματα αλλεργίας, και αμα του έλεγα οτι τα έχω θα μου δινε ένα Zirtec και θα με συμβούλευε να μένω μακριά απο λουλούδια την άνοιξη. Ενώ θα έπρεπε να με συμβουλεύσει να κοψω το πρωινό ξύπνημα. Εδώ και 3 χρόνια που χω κόψει- περίπου- την ζωή του βρυκόλακα, ακόμα δεν το έχω συνηθίσει. Την πρώτη χρονιά που ήμουν Αθήνα, ξύπναγα στις 6:30 το πρωί για να είμαι στις 9 στη δουλειά. Αυτό για μένα ήταν ένας Ηράκλειος άθλος, μια και μέχρι τότε η έκτη πρωινή ήταν περίπου η ώρα που έμπαινα σπίτι, έκανα ένα τσιγάρο βλέποντας λίγο χαζοκούτι, και ξεραινόμουν στον ύπνο, μερικές φορές μέχρι να ξαναπέσει το σκοτάδι (αυτό το είχα πετύχει μονο στο πρώτο έτος στη Θεσσαλονίκη, που το κλίμα σήκωνε άπειρο ύπνο). Το άμεσο επακόλουθο αυτής της φάσης ήταν οτι για να καταφέρω εγώ να ξυπνάω στις 6:30, στις 11 άρχιζα και αισθανόμουν σαν να μου χουν χώσει μια χούφτα ταβόρ στο λαιμό. Κουτούλαγα. Προσκύναγα. Το χασμουρητό μου ξεπερνούσε βρυχηθμό λέοντα στην Καλαχάρι. Μεσοβδόμαδα δεν πήγαινα πουθενα. Και που να πάω, αφού γύρναγα σπιτι γύρω στις 6-6:30. Μέχρι να μαγειρέψω πήγαινε 8, μέχρι να φάω και να αράξω πήγαινε 9. Και μετά στις 11 "καααληνύχτα στη μαμάκα, κααααληνύχτα στο μπαμπά,καααααληνύχτα στον παππούλη, καααααααληνύχτα στη γιαγιά". Εκείνη την περίοδο μπορούσα να κοιμηθώ πραγματικά παντού. Κοιμομουν στο λεοφωρείο απο Κολιάτσου για Παιανία. Κοιμόμουν στο πήγαινε ,κοιμομουν και στο έλα. Έχω ρίξει μέχρι και υπνάκο στη δουλειά, πάνω στο "θρόνο". Ευτυχώς για κανα τεταρτάκι. Ζόμπι τελείως. Και τα σαββατοκύριακα αναπλήρωνα ύπνο. Παρασκευή δεν έβγαινα. Κοιμόμουν. Σάββατο πρωί-μεσημερι, δεν έβγαινα για καφεδιές, κοιμόμουν. Κοιμόμουν μέχρι το Σάββατο το βράδυ, γύρω στις 11, οπότε και ξύπναγα καινούριος, με όρεξη, σκέρτσο και γυαλάδα στο μάτι, και χαμόγελο colgate 1000 αστέρων. Και έβγαινα. Και ένοιωθα στο στοιχείο μου τη νύχτα. Και γύρναγα. Και όλη την Κυριακή κοιμόμουν, για να αντέξω να μην ψοφήσω τη Δευτέρα. Και τη Δευτέρα το πρωί στις 6:30 που χτύπαγε ο Εχθρός, άκουγε κάτι εορτολόγια άλλο πράμα. -Αλλη μισητή εφεύρεση, το ξυπνητήρι. Ποιός $@%@^%^$#%& το έφτιαξε, να πάω να βεβηλώσω τον τάφο του- . Μετά τα πράγματα άλλαξαν, μετακόμισα, και πλέον για να πηγαίνω στη δουλειά στις 9, ξύπναγα στις 8:30. Γλέντια μεγάλα.. Ναι... @@ . Γιατί πήρα θάρρος και άρχισα να βγαίνω. Και μέχρι να κουλαντρίσω τα ωράρια, του άλλαξα τα φώτα. Οπότε το αποτέλεσμα πάλι μηδέν. Πάλι ζόμπι. Τότε απέκτησα άλλο ωράριο. Κοιμόμουν περίπου 3-8:30, και μετά όταν γύρναγα σπιτι κατά τις 4:30, έριχνα έναν υπνάκο μέχρι τις 7, οπότε και έστρωνε δερματάκι και διάθεση...Και πάλι απο την αρχή. Ο,τι και να κάνω το πρωινό ξύπνημα είναι ένας σχεδόν καθημερινός Γολγοθάς, ένα μαρτύριο. Δώστε μου τα μαρτύρια του Σίσυφου, του Τάνταλου, στείλτε με στα σκοτεινά Τάρταρα να κάνω παρέα με τον Τυφωέα και την Έχιδνα. Οχι άλλο πρωινό ξύπνημα! Σιχαίνομαι το πρωί. Εκτός και αν έχω ξενυχτήσει και βλέπω ανατολή. Σιχαίνομαι τους ήχους του πρωινού. Που από τις 6 μέχρι τις 8 βαράνε τα ξυπνητήρια απο τριγύρω και γίνεται συναυλία. Και κάποιος στην πολυκατοικία έχει ένα ξυπνητήρι, Δία βόηθα. Πρέπει να ξυπνάνε καθημερινά και μερικοί πελάτες στο νεκροταφείο παραδίπλα.. Δεν μπορώ να ακούω καφετιέρες να φουρφουρίζουν. Δεν μπορώ να βλέπω χαμογελαστούς ανθρώπους μέσα στο κέφι, ενώ εγώ δίνω μάχη με τις τσίμπλες και παλεύω να κρατηθώ όρθιος. Σιχαίνομαι το πρωινό. Τις μαρμελάδες, τα βούτυρα και τα μέλια.(εκτός άμα είμαι διακοπές και παίζει ο τρελλός μπουφές). ΚΑΦΕΣ+ΤΣΙΓΑΡΟ. Και μετά τρεχάτε ποδαράκια μου ;) Ένα καλό ΜΟΝΟ έχει το πρωινό ξύπνημα. Αυτό το αναγνωρίζω και το μετράω. Αλλά τα κακά είναι τόσα πολλά που δεν σώζεται με τίποτα.. Α ναι και τις τελευταίες μέρες με έχει βαρέσει η αϋπνία. Και δεν κλείνω μάτι. Τη Δευτέρα κοιμήθηκα στις 7 και ξύπνησα στις 8.Αυτή την εβδομάδα δεν έχω κοιμηθεί πριν τις 4 και δεν έχω ξυπνήσει μετά τις 8:00. Και δουλειά πάω πάλι 9. Και το γραφείο είναι 1.5-2 χλμ απο το σπίτι. Αλλά που θα πάω, θα στρώσω. Θα φύγει και θα γυρίσω πάλι στα γνωστά ωράρια και τις γνωστές γκρίνιες. Θα λιώσω στον ύπνο την άλλη εβδομάδα.Ετσι και αλλιώς έκατσε δεύτερη δουλειά και με βλέπω να δουλεύω 12-13ωρο στην καλύτερη. Θα γυρνάω σπίτι 9-10 το βράδυ και θα κοιμάμαι όπου πέσω. Πρέπει να βρώ νυχτερινή δουλειά στον τομέα μου ή να ανοίξω την πρώτη εταιρία με νυχτερινό ωράριο: 22:00-6:00... ρε λες....

Μια στιγμή

Ντισκλέϊμερ Το παρακάτω , εγράφη ενώ αισθάνομαι εντελώς deranged, όπως λέει και ο Γεράσιμος (παρουσίαση του Γεράσιμου σε άλλο θέμα, αναλυτικα). Το οποίον σημαίνει οτι τοπικά ο καιρός δεν θα είναι αίθριος, αλλά γράφεται ο,τι ναναι. Οχι δεν έχω πάρει τίποτα, δεν έχω καπνίσει τίποτα, ούτε έχω πουδράρει τη μύτη μου, απλά με έπιασε λίγο το σουρρεαλιστικό μου. Επισης έχω να πω πως το παστίτσιο χτες βγήκε καλό μεν, αλλά τα τυριά που πέσαν απο πάνω παραήταν αλμυρά και όλο το βράδυ λύσσαξα στη δίψα ο έρμος. Επίσης μην τα πιστεύετε και όλα όσα γράφω, εντάξει?.... Υπάρχουν στιγμές στις ζωές μας που είναι διαφορετικές.. Που τα πάντα μοιάζουν να κινούνται σε bullet time. Που ξέρεις οτι κάτι σοβαρό παίζει αλλά δεν είσαι σίγουρος για τις συνέπειες. Που την παρακολουθείς σχεδόν αποστασιοποιημένος, σχεδόν σαν σε όνειρο. Κυρίως υπάρχουν στιγμές που είναι ο,τι ναναι αλλά αυτές δεν μας ενδιαφέρουν. Κάποιος είπε οτι αν μια στιγμή είναι αρκετά σημαντική τότε αυτή η στιγμή σου μένει Κάποιος άλλος διαφώνησε μαζί του και είπε οτι αν και μονο αν η στιγμή είναι αρκετά σημαντική σου μένει Ο κάποιος τότε τον γαμωσταύρισε και πλακωθήκαν στο ξύλο, αλλα η πραγματική αιτία ήταν μια μελαχροινούλα μπουκιά και συγχώριο που έμενε παραδίπλα, απέναντι απο το ψιλικατζίδικο. Ένας τρίτος εκμεταλλεύτηκε αυτή τη στιγμή και άρπαξε τη μελαχροινή ο ερίφης και απο δώ παν και οι άλλοι Εγώ λέω πως α. δεν άξιζε να πλακωθούν για τα μούτρα της μελαχροινής και β. οι στιγμές που μας μένουν... οι στιγμές που μας μένουν...ε..γκουχ.. που ειναι το σκονάκι..χμ..να..οχι.. καπνος, χαρτάκια, έχασα και τον αναπτήρα, ένα ταμπόν, οχι.. ραγού,βούτυρο, αλτάνες, διακόπτης.. μπα.. α ναι.. εεε.. επειδή δεν έχω πιεί ακόμα καφέ δεν βρίσκω κάτι σοφό να δηλώσω περί στιγμών. Η στιγμή που σκας στο νηπιαγωγείο και σκας στα γέλια επειδή όλοι κλαίνε εκτός απο σένα που δεν βλέπεις την ώρα να την κάνει η μάνα σου. Η στιγμή που ο νταής του σχολείου που είναι έκτη, επιτίθεται ασθμαίνοντας και αγκομαχώντας,σε ένα μπασμένο της β' Δημοτικού. Η στιγμή που μαθαίνεις πως γίνονται τα παιδιά (οοοααααααααααααα) Η στιγμή που δίνεις το πρώτο σου φιλί σε κανά διάλειμμα στα κρυφά. Η στιγμή που ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο λυκειάρχης πατέρας της μέσα. Η στιγμή που ανοίγεις ΕΣΥ μια πόρτα και το μετανοιώνεις Η στιγμή που σε παίρνουν τηλέφωνο,σε ξυπνάνε, ρίχνεις δυο καντήλια και σου λένε "Θεσσαλονίκη" Η στιγμή που αράζεις στο πρώτο σου σπίτι, με τα έπιπλα να μυρίζουν ακόμα πλαστικούρα, και έχεις βάλει το πρώτο κρασί, στο πρώτο ποτήρι που βγήκε απο τις κούτες. Η στιγμή που ξεκινάει ο πρώτος καθηγητής στο πρώτο μάθημα την πρώτη ώρα να μιλάει Η στιγμή που για πρώτη φορά ξεμένεις από λεφτά και στο σπίτι έχεις μόνο φουντούκια και αλεύρι. (ξεπερνιέται, άνετα) Η στιγμή που συνειδητοποιείς οτι έσπασε μέσα και η απαυτή έχει ωορηξία. Η στιγμή που σου λένε πρώτη φορά οτι σε αγαπούν και το εννοούν Η στιγμή που ανακαλύπτεις πως @@ το εννοούσαν :P Η στιγμή που σουρωμένος, 6 το πρωί, μέσα στο χιόνι, δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις, να ουρλιάξεις, να γελάσεις ή να ξεράσεις. Τελικά αποφασίζεις να τα κάνεις και τα 4 ταυτόχρονα. Η στιγμή που βλέπεις ολο το φοιτητικό σπίτι πακεταρισμένο, άδειο.. Η στιγμή που κάνεις αίτηση ορκομωσίας και κάτι σε τσιγκλάει μάλλον κάτι δεν κάνεις καλά Μια συγκεκριμένη στιγμή στην ορκομωσία... Η στιγμή που πας στην πρώτη δουλειά ,ψάρακας του κερατά Η στιγμή που παίρνεις τα πρώτα λεφτά (ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ) Η στιγμή, λίγες στιγμές αργότερα, που σου τελειώνουν τα πρώτα λεφτά Η στιγμή που μπαίνεις στο πρώτο δικό σου αυτοκίνητο Πάλι λίγες στιγμές αργότερα, η στιγμή που από το αυτοκίνητο έχουν μείνει μόνο τα πατάκια Η στιγμή που σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε "Σκοτώθηκε ο Χ". Ετσι απλα.. Η στιγμή που ανακαλύπτεις με τρόμο πως "σε όλους συμβαίνει αγάπη μου" Η αμέσως επόμενη στιγμή που το κάνεις έτσι και αλλιώς :P Η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις : χαντάκι ή νταλίκα? Η στιγμή που η νύφη ψάχνει το νυφικό, και το βρίσκει πάνω στον γαμπρό ο οποίος είναι κάτω απο τον κουμπάρο Η στιγμή που πρέπει για πρώτη φορά να αποφασίσεις αν θα πείς αττάκα του στυλ "Φώφη, είσαι για έναν π...?" ή "Φώφη μωρό μου, τα αστέρια καθρεφτίζονται στα βαθυγάλαζα μάτια σου, και εγώ χάνομαι μέσα τους" Η στιγμή που πετάγεσαι έξω από ένα σπίτι,μονο με ένα μποξεράκι, τίγκα στις σαπουνάδες, με το παντελόνι και τα παπούτσια στο ένα χέρι, τα γυαλιά στραβοφορεμένα, και αντικρίζεις την έκπληκτη γιαγιά γειτόνισσα. (αν και φαίνεται μούφα, αυτό όντως έχει συμβεί. Αλλα ευτυχώς όχι σε μενα, σε έναν κολλητό) Η στιγμή που ανακαλύπτεις πως ενώ έχεις γίνει σύσκατος στο σπίτι δεν υπάρχει ούτε χαρτοπόλεμος. Η στιγμή που ο μπαμπάς και η μαμά καμαρώνουν τις ερωτικές επιδόσεις του κανακάρη τους Η στιγμή που ο πρώτος κολλητός παντρεύεται. Η στιγμή που παντρεύεται και ο τελευταίος :) Η στιγμή που συνειδητοποιείς οτι, ευτυχισμένος δεν μπορεί να είσαι συνέχεια, απλά σε στιγμές..

Γυρίσατε ολοι ε? τα κεφάλια μέσα, ζαγάρια!

Ρεπορτάζ απο την επιστροφή των προβατ.. του κόσμου απο τσι διακοπές του. Μούτρα. Μουτράκλες. (Έτσι δεν έλεγε τον Σαρτζετάκη ο Χάρυ? Μάνα με τους εννιά σου γιούς και με τη μια μουτράκλα.. κλπ) Όλοι έχουν κάτι να αναπολήσουν απο τα μπάνια το Αυγούστου. Εκτός απο τους παντρεμένους. Αυτοί πλέον δεν αναπολούν, δεν ονειρεύονται, δεν ελπίζουν -Leave every hope, ye who enter- (Δάντης. ΟΧΙ Ο "Μάγια μάγια" ρε ζώα! ο άλλος!) . Κως, Χαλκιδική, Ρόδος, Σαντορίνη, Ίος, Νάξος, Χίος, Λέσβος, Αλόννησος, Παγκράτι (?!?!?!?!?!? Welcome to the exotic paradise of Pagrati City, enjoy your stay), Χανιά και δε συμμαζεύεται. Ολοι έχουν να πουν τα δικά τους. (Εκτός απο τους παντρεμένους, για αυτούς δεν υπάρχει έτσι και αλλιώς ο έξω κόσμος, μονο αυτοί. Ειδικά οι νιόπαντροι. Είτε στη Λωζάνη πάνε είτε στην Κοζάνη, ένα και το αυτό) (υπάρχουν και οι εξαιρέσεις) -Φάγαμε ΚΑΤΙ λουκουμάδες στο χ κωλοχώρι... άλλο πράμα. Ειχε και μια θεα...ασε ασε -Κάηκα ρε γαμώτο αλλά πως σας φαίνομαι, δεν έχω κάνει κγμ τα μαυρίσματα? (ναι σαν καμμένο δέντρο είσαι. Εσύ και ο Μπαμπακίτα) - Ήπιαμε τον απαυτό μας. Ηπιαμε το Βόσπορο. Το φεγγάρι. Δοκιμάσαμε απο ρακόμελο μέχρι ένα πράμα που μαλλον είχαν πλύνει τις μασχάλες τους με οινόπνευμα και το εμφιάλωσαν (μαντεψτε για ποιους ισχύει αυτό) -Είχε κάτι γομινάκια στα Χανιάαααααααααααα.. άλλο πράμα (ναι αλλα σε βλέπω με επίπεδη μούρη οποτε μαλλον έπαιξε πόρτα Alumil μαζι με το κάσωμα- τώρα και σε νέα φυσική απόχρωση ξύλου) - Βρήκαμε μια παραλία στη Μήλο...δεν ήταν άνθρωπος. (Μήλος+ ερημική παραλία ε, παντρεμένοι..). (Στο φεγγάρι να δεις κατι ερημικές παραλίες που έχει. Και αμα κοιτάξεις ψηλά, έχει κγμ τις θέες.) - Καλά, πετύχαμε μια γιαγιά στη Σίφνο, που έφτιαχνε κάτι φασολάκια.. (εμ βέβαια ρε κακομοίρη, αφού η δικιά σου η μοναδική συνταγή που ξέρει είναι "2 πιτσες σπέσιαλ παρακαλώ") -Καταγάλανα νερά -Χρυσή άμμος (μεσα στην πρωτοτυπία. Να γράψεις ταξιδιωτικούς οδηγούς ρε) - Είχε σκάσει ένα φουρφούκι Αγγλιδες, που ήταν μονιμως μεθυσμένες και πρόθυμες (η πρόταση μετά το κόμμα ήταν περιττή.Πάντα έτσι είναι. Αλλά αγγλίδες ρε? ......δε λέει) - Τσακώθηκα με την Χ ρε γαμώτο, γίναμε μαλλιά κουβάρια. (Ξέρω, θα έσκασε κανας επικός κώλος στην παραλία, θα ξέφυγε το βλέμμα απο 0.25 της μοίρας μέχρι 270 μοίρες και θα έγινε τρίτος παγκόσμιος "Τι κοιτάς Τάκη, τι περισσότερο έχει αυτή απο μένα,δεν ήρθαμε εδώ για να βρείς γκόμενα, είσαι λιγούρης μπουρουμπουρουμπουρουμπουρουμπουρου") (Και συ ρε Τάκη, οκ σε καταλαβαίνω, δεν είναι δυνατόν να μην κοιτάξεις ένα θεσπέσιο και ηδονικό κωλαράκι, αλλά φόρα γυαλί ηλίου, και κάντο διακριτικά. Με χάρη, με τακτ. Οχι βαστάτε Τούρκοι τα άρματα και "παπαπαπαπαπα αλόγα μου τα καπούλια σου"...) -Έκανα μαλακία στις διακοπές.. (εμ, ποιος σας είπε να πάτε χωριστά διακοπές. Αφού ξέρεις..) - Έφυγα την δεύτερη μέρα. Δεν υπήρχε ψυχή στη Σίκινο (ΕΛΑ ΡΕ, ΣΟΒΑΡΑ? Και εγώ που νομιζα οτι η Σίκινος είναι κάτι σαν την Ibiza, την Αγία Νάπα και τη Φλόριντα στο spring break) - Πήγαμε σε κάτι παραλίες γυμνιστών, χάρμα. Αλλά έπηξε ο κόσμος στο Μελεούτσο λουόμενο. (ξέρω, περίμενες να πας και να δείς 10 κλώνους της Jenna Jameson, 5-6 Scarlet Johannson και πάει λέγοντας. Και εσύ να είσαι ο μοναδικός τσουτσουνοφόρος στην παραλία που οι λυσσάρες θα τον κυνηγάνε κράζοντας "στάσου μύγδαλα". Ε οχι) - Καναμε.. - Δείξαμε.. Πολύ γουστάρω να ακούω διακοποϊστορίες. Και έχω ακούσει κάτι πολύ καλές φέτος. . . Άσχετα αν κράζω απο πάνω. Το κάνω καλοπροαίρετα (αυτά τα παπαριλίκια αναγκάζομαι να τα γράψω μπας και αναγνωρίσει κανείς τη δική του αττάκα και με κυνηγάει :P) Να μαστε όλοι καλά, και του χρόνου να περάσουμε ακόμα καλύτερα Τραγούδι ημέρας : Staring at the sun - U2

Ιστορικές αττάκες #1

Στις σχέσεις μου με τις γυναίκες, πάντα έχω ΕΓΩ τον τελευταίο λόγο... ........ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Plaza of executioners

....he screamed his rage and utter despair to the sky .His throat ached and bled with the sudden violence of his hoarse cry.He opened his hands wide and turned his gaze to the gray clouds above .He concentrated and touched his Saar .Pain exploded inside his soul. His rage fuelled his touch with the Saar, and that fuelled the pain.The relentless punishment of his magick. Revelling inside the haze of his torment he laughed. His laughter could freeze the blood of a demon. His eyes glowed with hidden tears. His face turne expressionless. His fingernails turned slowly black .An ethereal viscous substance that reeked a horrible stench began to form on them .Little droplets of an otherwordly texture fell to the ground. He concentrated more, he immersed himself in the deep waters of the Rang'Saar.The power he was drawing from his soul threatened to overwhelm him.A black circle began to take form under his feet .A circle made of Void and Chaos ...and utter Death ,spinning,twisting,turning,writhing..almost alive.His face was agony itself ,his lips trembled with the effort it took to control his magick . Suddenly ,he raised his hands ,and with a violent gesture ,pointed at the stormclouds ,accusing them,begging them,punishing them ,bowing to their magnificence .The scream that escaped his lips was beyond human or beast. And the black circle spread under him and encompassed the plaza of the Executioners .Naarthana's body still hanged on the scaffold .He opened his eyes .And Moren recoiled from the malicious rage he saw mirrored in them .He knew what would follow .Not one would leave alive the place where their companion met an untimely death .The crowd ,cheering until two minutes ago,cheering with the perverted laughter of people receiving pleasure while watching the execution of another human,now stood silent .More than two thousand people where watching silent, mesmerised, the spectacle of power unleashed before their eyes. With an accusing hand ,he now pointed at the crowd. The clouds responded .Black Death rained from the sky .Huge dense drops of the same substance fell on the crowd .A black,sickly rain that sang the song of Gorthar the Stealer of Souls .The crowd responded like one man, crying in agony and fear.Panic erupted .Whatever the black rain touched, seemed to wither,to drain of life .Men tried to protect their loved, mothers tried to hide their children. But there could be no escape.Writhing bodies crumbled in the dust and panicked peasants trampled them before they too were struck down .(...)

Και άλλο οδυνηρό ?

Ανακοίνωση Αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν όπως το παρόν θέμα διαγραφεί,γδαρθεί,σκισθεί,πεταχτεί εις τα βράχια,ανασκολοπισθεί και τέλος απαγχονισθεί είς κεντρικήν πλατείαν της πόλεως. Το φιλοθεάμον κοινό παρακαλείται όπως προσέλθει ίνα λοιδωρήσει και εκφράσει τον αποτροπιασμόν το προς τας παπαριάς αι οποίαι είχον γραφεί εις το θέμα αυτόν. Αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν, λέγω, γκουχ, (πλατάγισμα γλώσσας,νερό) ,διατάσσωμεν λέγω, όπως ο κάτοχος του ιστολογίου αυτού τιμωρηθεί με sqrt(φ) ραπίσματα εις τα σφριγηλά του οπίσθια. Την ποινή θα εκτελέσει δερματοφορούσα καλλονή εκπρόσωπος της Αρείας φυλής εξ Άνω Παναγιάς Γκραβάρων. Είσοδος δωρεάν, στην έξοδο αφήσατε τα ποκαμισοσώβρακά σας

Το πρώτο μου εξώφυλλο

Επιτέλους, το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Το πρώτο μου εξώφυλλο, σε περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας. Θα το βρείτε σε όλα τα καλά περίπτερα, και σε όλα τα καλά ψυχιατρεία! Αν θέτε και εσείς το δικό σας βέβαια, πηγαίντε εδώ