O Κhal ο Drogo ως σεξουαλικό πρότυπο και η ιστορική σημασία του σάπωνος

Κυρίες μου.

Ξέρετε πόσο σας αγαπώ.

Πόσο σας σέβομαι.

Πόσο σας εκτιμώ.

Και πόσο παίρνω ακέραιο αριθμό μεταξύ 2 και 4 για αυτά μου τα προσόντα. Από σας.

Ναι.

Παρ'όλα αυτά δεν το βάνω κάτω και συνεχίζω να είμαι αυτός που είμαι. 

Σήμερα θα ασχοληθώ λοιπόν με μια από τις κλασσικές ομαδικές σας φαντασιώσεις που τροφοδοτούνται από τις τέλειες εικόνες που προβάλλονται ως πρότυπα σε γυαλιστερά περιοδικά,ταινίες, σειρές και τα λοιπά.

Αφορμή για το παραλήρημα που θα ακολουθήσει και την κυνική αποδόμηση που θα επιχειρηθεί, είναι μια συζήτηση που είχα στο twitter με την συμπαθεστάτη τουιτερού Κατερίνα Μετοφελό, περί του αντρικού ογκόλιθου που ονομάζεται (λάθος, ονομαζόταν, να ναι λαφριά η στάχτη του) Khal Drogo.

Για να μην πολυλογώ και για όσους και όσες πιθανώς δεν έχετε ιδέα, σε μια σειρά λοιπόν ο Khal ειν τούτος : 

O Khal o Drogo ο ίδιος

Φυσικά δε θα το παίξω "σιγά τον άντρα", "και τι έγινε" κλπ κλπ κλπ. Ο τύπος είναι άντρακλας, ωραίος,γυμνασμένος, σέξι και από όλα. 

Θα μου πει κάποια κακεντρεχής ενδεχομένως "καλά, δεν αισθάνεσαι ανασφάλεια με αυτόν τον τύπο;"

Κατ'αρχήν όχι γιατί δεν υπάρχει. Κατά δεύτερον, πάλι όχι γιατί αυτό που "πουλάω" αν θες εγώ, δεν είναι μούσκλα,τατουάζ και σφαγή,οπότε χέστηκα αν τα χει οποιοσδήποτε δίπλα μου καλύτερα από μένα. (Και για να μην πείτε καμιά μαλακία, φυσικά και έχω και εγώ τις ανασφάλειές μου.)

Και καταλαβαίνω απόλυτα τους ρομαντικούς υγρούς μηκυθμούς που βγάζουν όσες τον βλέπουν στο Game of Thrones. Εννοείται. Είναι το πρότυπο του άγριου,πρωτόγονου,βαρβάτου άντρα που θα σε πιάσει από το μαλλί, θα σε βιάσει, θα σε υποτάξει και θα σε πετάξει στα βράχια, αφού σε έχει ικανοποιήσει με ν διαστροφικούς τρόπους. Πάσο. Καταλαβαίνω.

Εγώ όμως είμαι μάστερ της αποδόμησης και της προσγείωσης, όσο και αν διαβάζω φάντασι/χορορ/σαιφαι κλπ από 10 χρονών.

Να πούμε λοιπόν μερικά πράγματα για ΑΥΤΟΝ τον άντρα και το πώς θα τον αντιμετωπίζατε αν σας έσκαγε μύτη. Δε μιλώ για τον ηθοποιό, μιλώ για το χαρακτήρα, να ξηγιόμεθα.

Αυτά που θα πω φυσικά πιάνουν και το ρομαντικό πρότυπο του μεσαιωνικού ιππότη με το άλογο και την πανοπλία, πράγματα που ακούς και τώρα δηλαδή μερικές φορές. Αυτός εδώ δεν είναι τίποτα άλλο από την παραλλαγή του προτύπου αυτού, για αυτές που "γουστάρουν τα κωλόπαιδα" (θα μπορούσα να ξεκινήσω τώρα διάφορα αλλά όχι, ψυχραιμία).

Βασικά στοιχεία της κουλτούρας του τύπου είναι η νομαδική ζωή σε τουνδροειδές/ερημικό τοπίο, πάνω σε ένα άλογο, ο βιασμός και η σφαγή και τέλος, ο φόβος για το νερό.

Το οποίο σημαίνει (αν δε σε τρομάζει ήδη ο βιασμός δηλαδή) οτι δεν πλένονται. Ποτέ. Δηλαδή ο τύπος πες είναι 25 χρονών, τελευταία φορά που έκανε μπάνιο ήταν μια φορά που γλύστρησε και έπεσε σε μια νερολακούβα,όταν ήταν 6.

Αυτός ο άντρακλας λοιπόν, έχει να πλυθεί 25 χρόνια. Έξτρα μπόνους, τόσα χρόνια έχει να πλύνει και τα δόντια του, όχι μόνο τα μαλλιά του, τις μασχάλες του και τα τσιμπιρδόνια του.

Μια πρώτη λύση για το πως θα έπρεπε να τον πλησιάσετε είναι αυτή

αλλά όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι αυτό δεν αρκεί, μια και η πλούσια κόμη του θα βρίθει φθειρών, σκόνης,γλίτσας και ενδεχομένως μικρών τρωκτικών, οπότε ένα πιο ολοκληρωμένο ανσαμπλ για μια βραδινή έξοδο με το αλάνι θα ήταν κάτι τέτοιο:

Ξέρω. Τα λέω γιατί ζηλεύω, γιατί αισθάνομαι ανεπαρκής, γιατί δε μπορώ να φτάσω αυτό το ιδανικό πρότυπο του άντρα του πολλά βαρύ, του πρόστυχου,του σατράπη, του "έλα να σε βάλω κάτω μωρή και μη λες πολλά". ΟΚ, τι να σου πω, μπορεί και να χεις δίκιο.

Τον κατανοώ ως υλικό φαντασίωσης βέβαια και μάλιστα ασφαλέστατης φαντασίωσης. Γιατί στην πραγματικότητα, ένα τέτοιο βρωμερό κτήνος θα σας έκανε να κάνετε τσισάκια και να αρχίσετε να ουρλιάζετε σε συχνότητες που θα κούφαιναν νυχτερίδες όταν θα σας έπιανε στα -25 χρόνια άπλυτα- χέρια του - αν δεν είχατε πάθει οβερντοουζ στα gag reflexes σας από τη σάπια μπόχα του.

Τουλάχιστον εμάς οι φαντασιώσεις μας συμπεριλαμβάνουν καλοπλυμένες και περιποιημένες γυναίκες. Ναι και όταν είναι επικίνδυνες κλπ. (Η Felurian π.χ ή Η Μπελούτσι στην Αδελφότητα των Λύκων)

Πλυμένη ρε. Από την κορφή μέχρι τα νύχια. Μοσχομυριστή

Ο κίνδυνος είναι βασικό στοιχείο φαντασιώσεων. Το ξέρω. Αλλά είπαμε. Αυτός δεν είναι ο τύπος που απλά θα σε υποτάξει στο σεξ και θα σε κάνει να βελάξεις την πέμπτη συμφωνία. Είναι ο τύπος που θα σε βιάσει 16 φορές παρα φύσει και μετά αν δεν αντέχεις να κάνεις 400 χιλιόμετρα καβάλα στο άλογο, θα σε πετάξει σε κανα γκρεμό. Και βρωμάει σαν κολιός που έμεινε Αύγουστο μια βδομάδα έξω.

Εσείς με τα36 σαπουνάκια σας στο μπάνιο, τις ωραίες κρέμες σας, τα αρωματικά άλατα κλπ, πως θα τον κάνατε ζάφτι ρε; ε;

Τελειώνοντας, το ζουμερό ιστορικό ινφορμέϊσιο της ημέρας, μια και οι Dothraki έχουν αρκετά στοιχεία από  τους Τατάρους.

Ναι απο κει βγήκε η γνωστή μπριζόλα Ταρταρ (το έξτρα "ρ" δεν ξέρω πως μπήκε παιδιά,συγγνώμη.Μπορεί να κάνω λάθος και στο όνομα της φυλής).

Update: Όχι δε βγήκε από κει όπως με πληροφορούν, έκανα λάθος.

Αυτοί λοιπόν ήταν σαν τους Dothraki, άπλυτοι βάρβαροι ντουβάρια νομάδες που περνούσαν τη ζωή τους πάνω στα άλογα. Επειδή δεν είχαν αναπτύξει πολιτισμό επιπέδου "να μαγειρέψουμε και τίποτα", βάζαν τη μπριζόλα ανάμεσα στα πόδια και τη σέλα στο άλογο και όποτε θέλαν μασαμπούκωναν. Η μπριζόλα "ψηνόταν" λοιπόν ανάμεσα στα πόδια τους. Δε λέω λεπτομέρειες γιατί θέλω να ξαναφάω, αλλά καταλαβαίνετε. Να, τέτοιον γουστάρετε. Συγχαρητήρια. 

Την καλησπέρα μου ε.

Και τώρα, χώστε μου 

Άνγκερ Μανατζμεντ

Οι καιροί είναι χαλεποί και δύσκολοι για πρίγκηπες. Ακόμα πιο δύσκολοι για μας που δεν είμαστε  πρίγκηπες, ούτε καν nobility μη γαμήσω τίποτα.

Είναι φάσεις που σκάνε όλα μαζεμένα και πρέπει να κάτσεις κάτω να κάνεις μια εκτίμηση της κατάστασης. Όχι για να γλυτώσεις τις σφαλιάρες που έρχονται με άγριες διαθέσεις προς τη γενικότερη κατεύθυνση της αφεντομουτσουνάρας σου. Οι άντροι δεν δειλιάζουν μπροστά στις αναπόφευκτες σφαλιάρες. (τι είπα πάλι ο Κόναν).

Απλά για να τις βάλεις σε σειρά. Να τις τρως μεν, αλλά οργανωμένα ώστε να μην αισθάνεσαι ότι σε δέρνουν ταυτόχρονα 10 άτομα.

Τώρα θα μου πεις, "σιγά ρε φιλαράκι τι ανάγκη έχεις, μια χαρά είσαι". (για αυτούς που με ξέρουν λέω τώρα, εσύ ο χ,ψ,ζ τυχάρπαστος αναγνώσθας που να ξέρεις μαναμ,και γιατί να ξέρεις και τι σε ενδιαφέρει στο κάτω κάτω)

Να αυτά δε μπορώ, κατάλαβες; Ναι ρε έχουμε και μεις "ανάγκη" καμιά φορά.

Ναι μην ανησυχείτε, δεν έβγαλα όγκο σα μπάλα του μπέιζμπολ στον εγκέφαλο, ούτε έγινε κάτι τρομερό και φοβερό και αξεπέραστο, ούτε με απέλυσαν, ούτε τίποτα απολύτως φρικαλέο.

Απλά με έχει πιάσει μια τεράστια αίσθηση "μπούχτισα", τρέχουν παράλληλα διάφορα πράγματα και θέλω λίγο αέρα.

Φυσικά ακόμα και όταν τρώμε τις χαστουκάρες μας, μικρές ή μεγάλες, ποτέ δε χάνουμε το χιούμορ μας (έστω,μπορεί να κάνουμε μια μικρή παύση στην οποία το χιούμορ μας γίνεται κάπως πιο αιχμηρό και προσβλητικό, στρέφεται κυρίως προς τα μούτρα μας και σε κόσμο που μας σπάει τα νεύρα).

Το τελευταίο δίμηνο έχω εκτοξεύσει μερικές πολύ ωραίες ατάκες που βρήκαν μπουλζαϊ σε μούτρα απάλευτων διαφόρων ποιοτήτων. Δε θυμάμαι τώρα πολλά αλλά θυμάμαι πάντα με χαρά και νοσταλγία τις φάτσες των ανθρώπων που κάνουν μαλακία, τους "κοπανάς" και μετά σε κοιτάνε σα χαζοί για να καταλάβουν αν έκανες πλάκα ή όχι (και μερικές φορές την ίδια την ατάκα) και αν εννοείς το υποννοούμενο ότι είναι ηλίθιοι ( μιλάμε για τεράστιο Q.E.D εδώ πέρα).

Nαι δε σε βοηθάνε να ηρεμήσεις, βάλλεσαι από παντού. Τι να πεις στην ερώτηση "τί είναι αυτό;", όταν το "αυτό" είναι μια σοκολάτα υγείας Παυλίδη; ΤΙ ΝΑ ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, ΚΡΕΜΑ ΓΙΑ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ.
Άσε έχω πολλά τέτοια, άμα τα πω όλα ξανά, θα αρχίσω να κοπανάω το γραφείο. Με το κεφάλι μου.

Επίσης το ίδιο αλύπητα χτυπάει και ο δηλητηριώδης κυνισμός σε σημείο αγένειας όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Αλλά ήμουν πάντα της άποψης ότι αν είναι να είσαι κτήνος,καλύτερα να είσαι κτήνος που βρυχάται και σου δείχνει δόντια,νύχια και διαθέσεις παρά φίδι κολοβό,σερνάμενο στις λάσπες.

Έτσι την πάτησε κορασίς πριν λίγο καιρό που δεν άκουσε το "φύγε". Ήθελε να νταντέψει το πληγωμένο το ζώο. Και ξανάπα "φύγε" - μαζί με άλλες λιγότερο δημοσιοποιήσιμες λεπτομέρειες όπου ανέλυα το γιατί και πως έπρεπε να φύγει. Ε το φαγε το κεφάλι της. Έφυγα εγώ.

Δυστυχώς ή ευτυχώς- όλη αυτή η συμπεριφορά  κρύβει θυμό και διάθεση για ξέσπασμα κάπου. Και όταν βράζεις ενίοτε χύνεται και καίγεται και κόσμος που δε φταίει καθόλου, οπότε προσπαθείς να αποφύγεις όσο περισσότερο γίνεται τις παράπλευρες απώλειες. Ευτυχώς, τεράστια άσκηση ζεν σε φάσεις που θες να καρυδώσεις κόσμο είναι όταν σε τσαντίζουν οι γονείς, οπότε πιάνεις τον εγκέφαλό σου από το λαιμό και του ουρλιάζεις "ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΜΗ ΤΗΣ ΘΥΜΩΣΕΙΣ,ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΜΑΛΑΚΙΑ", ανακατευθύνοντας έτσι το θυμό σε κάποιον που μπορεί να τον αντέξει.

Για να σου πω παράδειγμα εφαρμογής της διαδικασίας:

Προχτές είχα βγάλει από το πρωί να ξεπαγώσουν δύο τρυφερότατες χοιρινές και όλη τη μέρα στο γραφείο λιγουρευόμουν ότι γυρνάω, τις πετάω στην ψηστιέρα με διάφορα καλούδια, φτιάχνω και ένα ρυζάκι με λαχανικά και τις τσακάω. Ναι αλλά το μεσημέρι πέρασε η μάνα μου από το σπίτι. Θεώρησε καλή ιδέα να μου τις ψήσει τις μπριζόλες να είναι έτοιμες, μη γυρίσει ο κανακάρης της και περιμένει 20 ολόκληρα λεπτά να γίνουν (να βλέπεις,ήδη αρχίζω και τα παίρνω). Οπότε γύρισα εγώ κατά τις 6 σπίτι και βρήκα δύο μπριζόλες που είχαν ψηθεί από τις 3, με έξτρα μπόνους παγωμένες παπαριασμένες τηγανιτές πατάτες. Το πόσα εγκεφαλικά έπαθα, δε μπορώ να σου πω. (Είδες ο θυμός που περιμένει να βγει με το παραμικρό;). Ευτυχώς έκανα τη μικρή άσκηση ζεν παραπάνω και απλά την πήρα τηλέφωνο και της είπα μελιστάλαχτα (όχι,όντως μελιστάλαχτα) άλλη φορά να αφήνει τις μπριζολίτσες μου ήσυχες και ευχαριστώ που μου τις έκανε αλλά όχι. Μετά έκλεισα το τηλέφωνο, έδωσα τις μπριζόλες στο σκύλο, έμεινα νηστικός από την τσαντίλα μου και σκότωσα κάτι δαίμονες στο Skyrim για να χαλαρώσω. Δεν χαλάρωσα.

Είμαι σε φάση μην πλησιάζετε.

Προσοχή, δαγκώνω.

Απουσία

Δεν έχω έμπνευση να γράψω τώρα τελευταία.
Το χω ρίξει στη φωτογραφία και το ίνσταγκραμ.

Το τελευταίο μου έργο.

Έχω μέλλον ως καλλιτέχνης, το βλέπω.

Χωροχρονικοί φίλοι

Θα γίνω πολύ κλισεδιάρης σήμερα και ενδεχομένως εμετικά συναισθηματικός αλλά
 α.αν δε γουστάρς, άλλαξε κανάλι
β.βλέπε( γ) και
 γ.βλέπε (α)

Υπάρχουν καταστάσεις που σε ρίχνουν ενίοτε, ακόμα και αν είσαι από τη φύση σου ένας αισιόδοξος ψιλονάρκισσος εγωΐσταρος που συνήθως δεν τον ακουμπάνε και πολλά, όπως εγώ.
Και σε μια τέτοια καταστασούλα έχουμε πέσει από τις παραμονές των χριστουγέννων μια και έτυχε αναπάντεχη πόρτα/κεραμίδα πάνω που τα πράγματα φαινόντουσαν να πηγαίνουν υπεργαμάτα.

Σε αυτές τις καταστάσεις λοιπόν, οι φίλοι παίζουν τεράστιο ρόλο. Είτε είναι κοντά, είτε μακριά, μερικές φορές είτε είναι φίλοι από παλιά, είτε ημιάγνωστοι που μιλάς μόνο μέσα από το μηχάνημα του σατανά που λέγεται γκομπιούτερες.
Γιατί όταν σε βλέπουν ψιλοπατωματιασμένο, με το κενό βλέμμα του ροφού που χαζεύει τα φύκια να κουνιούνται, ενώ πίσω από τα μάτια σου φαίνονται να προβάλλονται εικόνες όπως τσεκούρια,σιδερένιες κρεμάλες,υπερμεγέθη περίστροφα,μπουκάλια με μπέρμπον-τουμποφλό,τσιγάρα,αντικαταθλιπτικά υπόθετα,λιποθυμίες σε πεζοδρόμια και παρακμή,τρέχουν αμέσως να σε μαζέψουν.
Εκεί λοιπόν ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι. Βλέπεις ποιος νοιάζεται και ποιος είναι απλά ένας παραφουσκωμένος φαφλατάς. Και εκπλήσσεσαι,γιατί σκάνε από το πουθενά άνθρωποι που νοιάζονται και ασχολούνται και σου μιλάνε ΠΟΛΥ και σε ρωτάνε και σε ξαναρωτάνε και σου ξαναμιλάνε κλπ κλπ κλπ.
Όλοι μας κάποτε χρειαζόμαστε στήριξη.Λίγη βοήθεια. Μια καλή κουβέντα, έναν άνθρωπο να μας δείξει λίγη στοργή, όταν τα πράγματα δείχνουν να μαυρίζουν απότομα. Μηδενός εξαιρουμένου.Όλοι μας κάποτε αισθανόμαστε σαν πληγωμένα ζώα, κλεινόμαστε σε μια γωνιά και γρυλλίζουμε απειλητικά σε όποιον πάει να πλησιάσει. Και εκεί σκάνε τα φιλαράκια (επαναλαμβάνω, real life ή digital life, ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ) και σου φέρνουν γάζες,αντισηπτικά,αντιβιωτικά, ουϊσκι και τσιγάρα και κάθονται να σε ακούσουν, να σου μιλήσουν,να σου κατεβάσουν και δυό καντήλια για τις μαλακίες που λες και να σε πάρουν από το χέρι ή από το μαλλί να σε τραβήξουν από τη σπηλιά.
Και όταν αρχίζει σιγά σιγά να ξεκαθαρίζει η ομίχλη, βλέπεις ότι λίγα πράγματα είναι πιο σημαντικά από το να καταλαβαίνεις ότι έχεις γύρω σου άτομα τα οποία σε νοιάζονται ακόμα και όταν είσαι τυλιγμένος σε μια μαύρη καταχνιά από πίκρα, όταν δεν είσαι καλή παρέα, όταν τα μούτρα σου σκουπίζουν πατώματα και όταν μισείς το σύμπαν.
Οπότε αισθάνομαι υποχρεωμένος να ευχαριστήσω αυτά τα φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που άλλοι για πρώτη φορά, άλλοι για χιλιοστή γιατί με ξέρουν δεκαετία και βάλε, κάθονται και ασχολούνται μαζί μου όποτε με πιάνουν οι δαίμονές μου.Και τους ξορκίζουν.
Οι δύο κουμπάροι μου, ο ένας με τις βόλτες και τις ολονυχτίες σπίτι του, ο άλλος με τις σουρρεαλιστικές του ατάκες τηλεφωνικώς (όπως "εμπρός για νέους χωρίζοντες"), το συμμαθητή μου το Νίκο που αν και δε βρισκόμαστε συχνά, το βράδυ των Χριστουγέννων άκουγε τη μίρλα μου αντί να διασκεδάζει, τον Τζι και την Αντζού, το Λαλάκη και την Έουη,την πρώην πρώην μου που με άκουγε να μιρλιάζω και να γκρινιάζω για τη νυν πρώην και κάθεται και μου κάνει ψυχοθεραπεία (ρε πούστη μου,δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, Σουηδία γίναμε), την Κωνσταντίνα, την Έμμυ, το Ντίνο,τον πατερούλη Άδη,την Εύφη που μόνο χαστούκια που δε μου χει ρίξει,τη Στέλλα για τις κοκακόλες στο Μοναστηράκι και τις ατελείωτες κουβέντες live και ψηφιακώς...Ο Μανώλης στο Λονδίνο με τις μαντινάδες, τον Ψαραντώνη και τις τραγουδάρες κάτι βράδια.Το Ντάφυ που με φιλοξένησε και 5 μέρες και λιώσαμε μαζί λέγοντας ιστορίες (και όπου κατάλαβα τη διαφορά τάξεως μεγέθους σε ζόρια),τη Χριστινούλα για τις τεκίλες στη Λέοντος Σοφού και την τεράστια pick-me-up μεθυσμένη κουβεντάρα.
Επίσης συγγνώμη στην ξανθομαλλούσα(κούκλααααα) κοπελιά στη Θεσσαλονίκη που βγήκαμε για ένα ρημαδοκαφέ και της ζάλισα τον έρωτα :p (οκ ήμουν στην 8η μπύρα εκείνη την ώρα, είχε αρχίσει και με έπιανε) - θα επανορθώσω στον επόμενο καφέ όπου θα έχω επανακτήσει την κλασσική κεφάτη ντανταϊστική μου φάτσα.
Μερικούς είχα να τους δω χρόνια και θα ΞΑΝΑΚΑΝΩ να τους δω χρόνια ίσως. Αλλά οι άνθρωποι που σε εκτιμούν και σε σέβονται και που με τη σειρά σου τους εκτιμάς και τους σέβεσαι και τους αγαπάς, δεν απομακρύνονται ποτέ όσο μακριά και αν είναι στο χώρο και το χρόνο.
Ευχαριστώ. Νεφρό να μου ζητήσετε, θα σκοτώσω άνθρωπο για να σας το δώσω :p

Y.Γ: Αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Είμαι στη φάση του θυμού και του εγωϊσμού. Επανέρχομαι δριμύτερος.

ω ρε μίρλα πρωϊνιάτικα...

ΟΚ φτάνει, αποσύρεται

Λίγα λόγια περί χιούμορ

Είπα να γράψω ένα quasi-σοβαρό ποστ, με θέμα τη δήλωση Τατσό περί της έντονης σεξουαλικής του δραστηριότητας εντός λεκανοπεδίου, το τζερτζελέ που ακολούθησε και την μετέπειτα αντίδρασή του.

Μια βασική αρχή που μου μάθαν μερικοί υπερχιουμορίστες τύποι εδώ και χρόνια είναι η εξής :

"To χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι βασικά χαρακτηριστικά του πραγματικά έξυπνου ανθρώπου."

Βρίσκω πολύ δύσκολο να χωνέψω ότι ένας πραγματικά μορφωμένος, πραγματικά πνευματικός και πραγματικά έξυπνος άνθρωπος, τα παίρνει τόσο άσχημα εις το κρανίον του, με αφορμή ένα τρελλό χαβαλέ στο τουίτερ ή στο fb.

Πολύ περισσότερο για χαβαλέ που ξεκίνησε από δήλωση τέτοιου ύφους. Ποιος χέστηκε ρε αδερφέ αν "απομονώθηκαν εκφράσεις" κλπ. Δεν έκανες πολιτική δήλωση. Τι με νοιάζει το υπόλοιπο; Ο χαβαλές επικεντρώθηκε εκεί που έπρεπε.

Λυπάμαι πραγματικά πολύ που ο εν λόγω κύριος (για τον οποίο δεν είχα γνώμη, δεν τον έχω παρακολουθήσει -μια και δεν έχω κεραία στην τηλεόραση τα τελευταία 3 χρόνια,δοκιμάστε το-και δεν έχω διαβάσει τα βιβλία του) αντέδρασε έτσι σε μερικές από τις υπεραττάκες που εκτοξεύθηκαν στο ιντερνέτι.

Αρκετές από αυτές τις πραγματικά μνημειώδεις ανταπαντήσεις τις είπα φυσικά εγώ, που μπορεί να είμαι ένας τελευταίος, ουτιδανός,χαμερπής κομπλεξικός υπάνθρωπος, αλλά δεν αφήνω κουβέντα να πέσει κάτω και δε χρωστάω καλό λόγο σε κανέναν.

Πιστός λοιπόν στις επιταγές της σχολής που με μεγάλωσε και με ανέθρεψε (βλέπε Black Adder, Monty Pythons, Black Books, Yes minister κλπ κλπ κλπ -ποια μαθηματικά και πίπες) του δωσα και κατάλαβε.

"Έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα"

"Σιγά τη μεγαλούπολη" ανταπαντώ με σθένος και αμετροέπεια εγώ. Που μπορεί ως εραστής να απέχω παρασάγγας από το ιδανικό πρότυπο του καλογυμνασμένου λατίνου μελαχρινού πρασινομάτη pool boy και να έχω φάει πόρτα από τη μισή και πλέον αττικοβοιωτία (παραδόξως στο εξωτερικό έχω περισσότερες επιτυχίες,αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στο οτι εκεί οι γκόμενες πίνουν πολύ,έχουν χαμηλά στανταρντ και θέλουν να εκδικηθούν τον πατέρα τους), αλλά δε με εντυπωσιάζουν τα νούμερα κύριε. Είμαι του ποιοτικού ρεπερτορίου, κοινώς άστα γάματα, τρώω τα αποφάγια των ωραίων,έξυπνων,πλούσιων και προικισμένων φίλων μου (γιατί μεταξύ μας, δεν έχω ταλέντο, δεν έχω εξοπλισμό, γάμα τα σου λέω, χάλια.Το ότι έχω φτάσει 35 και έχω καταφέρει να πάω με 2.75 γυναίκες, το θεωρώ θαύμα.)

Αν ήταν να παρεξηγιόμαστε από τη σάτιρα και τον σαρκασμό των άλλων και να μην αυτοσαρκαζόμαστε και μεις, εγώ τώρα θα ήμουν φυλακή σε διπλανό κελί με τον Zaphod γιατί με τις παπαριές που λέμε ο ένας στον άλλο (που να μας πετύχετε live) θα πρεπε να είχαμε μονίμως μαζί μας και κατάνα να μονομαχούμε. Σε παρακαλώ τώρα..

Έτσι που λες κύριε. Και μια και είσαι και της κουλτούρας και της διανόησης και άλλα τέτοια βαρύγδουπα και εντυπωσιακά, σα ροκοκό πολυθρόνα, θα έπρεπε να έχεις ρίξει τρελλά γέλια με τα χτεσινά και να έχεις δευτερολογήσει και από πάνω λέγοντας και τα δικά σου, να μη μείνει άντερο.

Γιατί όχι "η σάτιρα είναι ιερή" και τέτοιες πίπες όταν κοροϊδεύουν πολιτικούς σου αντιπάλους λόγω του πάχους τους, της αναπηρίας τους κλπ κλπ, αλλά όταν απαντάνε στη δήλωσή σου "ρε,ποια σπίτια και ποια λεφτά, άμα βγει ο Σύριζας κυβέρνηση θα μας πηδήξουν τις γυναίκες" να το θεωρείς "κανιβαλισμό". Μονά-ζυγά δικά μας; δεν πάει.
Α μην ξεχάσω, δηλώσεις του στυλ "εγώ είμαι υπεργαμάτος αλλά εσείς όλοι οι υπόλοιποι είστε γύφτοι και βλαμμένοι και δεν μπορείτε να εκτιμήσετε ένα τέτοιο απαστράπτον μνημείο κουλτούρας και πολιτιζμού" ..ξέρεις που το πάω..

Λυπάμαι πραγματικά και κυρίως, εκπλήσσομαι για την τόσο τεράστια έλλειψη χιούμορ και την τόσο εμφανή στριτζοσύνη.

Να τον χαίρεστε.

Υ.Γ: Μη βγει κανάς οπαδός τώρα και αρχίσει τα "αυτό σε ενόχλησε και όχι το Χ,Ψ,Ζ,Ω", θα ξεράσω αρκούδες.

Υ.Γ2: Α και σας τα χω μαζεμένα γιατί πάλι κανένας αλληλέγγυος δεν πάτησε στην αιμοδοσία σήμερα.Τα αφισάκια με τις μπουκαλίτσες αίμα με ατάκες "βρες το αίμα του μετανάστη" ξέρετε να τα κρεμάτε. Να έρθετε να δώσετε κανα μισόλιτρο αιματάκι, στα παπάρια σας.

Λογοτεχνικός Οίστρος

Μετά τα χτεσινά ξεφτιλίκια με τις δωρεές βιβλίων σε βιβλιοθήκες και το οργισμένο ξέσπασμα εκπροσώπου της εγχώριας δι-ανόησης περί τζαμπατζήδων αναγνωστών που δε σέβονται τον πνευματικό κάματο των πνευματικά ακούραστων πλην τίμιων δημιουργών, αποφάσισα και εγώ να ξεκινήσω μια τριλογία πάθους,έρωτα και αγωνίας μπας και βγάλω κανα φράγκο.

Υπάρχουν ήδη στα σκαριά προτάσεις για αγορά των βιβλίων μου από μεγάλα αμερικάνικα στούντιο και σκέφτομαι στο καστινγκ να παίξουν ονόματα όπως ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο, η Σάλμα Χάγιεκ και φυσικά η Τζένα.

Το πρώτο ανοσιούργημα της συγκλονιστικής τριλογίας θα έχει τον υπερβατικά σουρρεαλιστικό τίτλο

"Του κώλου τα εννιάμερα κρατήσαν μια βδομάδα". Η ιστορία μας θα συνεχιστεί με το "Μια νύχτα στο Κατάκωλο με έκανες σπεκτάκολο" και το αγωνιώδες τέλος, η κορύφωση, η κάθαρση και η Νέμεσις θα έρθουν με το "Οι καρδιές ματώνουν λίγο πριν τη χαραυγή".

Στην τριλογία αυτή, θα παρακολουθήσουμε την ταραχώδη ζωή της πρωταγωνίστριάς μας -δεν έχω ακόμα όνομα αλλά προσανατολίζομαι σε κάτι σέξι, μυστηριώδες και αισθησιακό όπως Νατάσσα(με 2 σ για να ξεχωρίζει από τις πλέμπες), Αλεξάνδρα-Σεσίλ ή και Shae (nee Θανασούλα)..Οι έρωτες, οι μοναξιές της, η φιλοσοφία, η ζωή που περνάει δίπλα μας σαν ποτάμι και μεις κοιτάμε τις πέστροφες, τα ζεστά βράδια του καλοκαιριού που μυρίζουν γιασεμί και λεβάντα και φυσικά ο όμορφος ψηλός άγνωστος που θα της αλλάξει την τελματωμένη ύπαρξη σε κάτι φίνο, περιπετειώδες και αγνό, σα μουσελίνα τυλιγμένη γύρω από δαμασκηνό μαχαίρι.

Προφανώς επειδή ακόμα είμαι άγνωστος συγγραφεύς πρέπει να κάνω κάτι για να τσιμπήσει το αναγνωστικό κοινό. Οπότε, πάρτε ένα δείγμα δωρεάν : 

Δεν της άρεσε ο Ιούλιος στην πόλη. Τα βράδια ήταν ζεστά και η υγρασία κόλλαγε στο κορμί και την έπνιγε σαν σχέση χωρίς μέλλον. Προτιμούσε το χειμώνα. Μια ζεστή κούπα αχνιστού καφέ με λίγη βανίλλια, δύο κούτσουρα στο περίτεχνο τζάκι και αναπόληση κοιτώντας τις στάλες της βροχής στο τζάμι με τα γόνατα τραβηγμένα στο στήθος. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και ρουθούνισε αυτάρεσκα. Της άρεσε το κορμί της. Ήταν γυμνασμένη, αδύνατη και το μπούστο της ορθωνόταν αυθάδικα και προκλητικά. Ναι, της άρεσε. Αλλά δεν υπήρχε κανείς να το..λατρέψει. Όχι,όχι, λατρέψει δεν ήταν η κατάλληλη λέξη. Εκμεταλλευτεί! Χμμμ, ναι αλλά με περισσότερο έλεγχο από μέρους της. Όχι, ούτε εκμεταλλευτεί. Δεν ήξερε. Αλλά ήταν σίγουρη ότι θα μάθαινε σύντομα. Η αστρολόγος της της το χε πει ξεκάθαρα. "Αυτό το καλοκαίρι είναι το καλοκαίρι σου. Θα δεις. Οι πλανήτες σου χαμογελούν, όλα θα πάνε όπως τα θες". Την εμπιστευόταν τη Μαρκέλλα. Πάντα βγαίναν οι προβλέψεις τις, ακόμα και αυτές που φαινόντουσαν λάθος.

Ήταν αργά. Την άλλη μέρα είχε μια σημαντική παρουσίαση στην εταιρεία και έπρεπε να κοιμηθεί νωρίς. Αλλά δε μπορούσε. Το μυαλό της ήταν αλλού. Ήθελε να ζήσει λίγο.Από τότε που εξαφανίστηκε ο Άλκης, είχε γίνει εργασιομανής.Και -στο βάθος της ψυχής της το ξερε καλά- καταθλιπτική. Ήταν πολύ επιτυχημένη επαγγελματίας, οι προτάσεις της έπεφταν βροχή, ο μισθός της ήταν εξαιρετικός και όλοι λέγαν ότι έχει μπροστά της μια λαμπρή καριέρα. Και της άρεσε αυτό. Αλλά αν λείπει ο έρωτας...

Αποφάσισε να βγει έξω για ένα ποτό. Έτσι, στα γρήγορα. Να ξεφύγει λίγο από το σπίτι. Έβαλε στα γρήγορα ένα λουλουδάτο μπλουζάκι, ένα στενό τζην, λίγο κραγιόν και έφτιαξε έναν επιμελώς ατημέλητο κότσο. "Κάζουαλ" Σκέφτηκε. "Δε μου πάει, αλλά τουλάχιστον για σήμερα, μια αλλαγη..".

Το "Μοχίτο Λάουντζ" ήταν άδειο. Σχεδόν. Ο Αλέξανδρος ο μπάρμαν βαριόταν. Στην άλλη γωνία της μπάρας καθόταν ένας..τύπος. Τον κοίταξε για λίγο αλλά δε μπορούσε να τον ξεχωρίσει έτσι όπως έπεφταν οι σκιές πάνω του. Φόραγε ένα λινό πουκάμισο, ένα τριμμένο τζην και... μπότες. "Μπότες μέσα στον Ιούλιο; Τι γύφτος". Παρήγγειλε ένα Appletini και περίμενε να της το φέρουν. Στα ηχεία οι Nouvelle Vague γκρίνιαζαν ότι είναι Too drunk to fuck. Κοίταξε στον καθρέφτη του μπαρ και αναρωτήθηκε πόσο καιρό είχε να είναι σε κατάσταση "too drunk to fuck". Ή έστω ένα από τα δύο, όποιο να ναι. Σκέφτηκε ότι χρειαζόταν ένα τουλάχιστον βράδυ αχαλίνωτου σεξ. Είχε καιρό να κάνει και νόμιζε ότι δεν την ενοχλούσε. Αλλά την ενοχλούσε.

"Ένα Talisker". Η φωνή που διέκοψε την παραλίγο ονείρωξή της ήταν βραχνή και υπόκωφη. Τραχειά. Σαν σμυρίδι που αργοσέρνεται πάνω σε γρανίτη. Γύρισε να κοιτάξει προς το μέρος της και είδε επιτέλους το πρόσωπο του άλλου πελάτη του μαγαζιού. Γωνιώδες, σκληρό, αγέλαστο, σαν άγαλμα από κάποιο σκοτεινό, ερεβώδες, στιλπνό μάρμαρο.Τα μάτια του αγνώστου πέρασαν για ένα δευτερόλεπτο από πάνω της. Ήταν τόσο ανοιχτά γαλάζια που έμοιαζαν διάφανα. Τη στιγμή που οι ματιές τους διασταυρώθηκαν, ένοιωσε το στομάχι της να σφίγγεται και το λαρύγγι της να στεγνώνει.Ηλεκτρίστηκε. Αλλά ήταν μόνο μια στιγμή. Η ματιά του πέρασε από πάνω της και.. έφυγε. Αδιάφορη. Σα να μην υπήρχε. Σα να μην την είδε. Σα να μην είχε σημασία η παρουσία της. Νευριασμένη έστρεψε απότομα το κεφάλι της και ήπιε μια γουλιά από το Appletini της. "Άκου εκεί, ούτε έδειξε να καταλαβαίνει ότι υπάρχω.Τι άκυρος γκόμενος. Λες να ναι γκέϊ; Μπα, με τέτοιο ντύσιμο αποκλείεται."

Ε προφανώς με τα πολλά πολλά - μη σας αποκαλύψουμε όλο το βιβλίο με το καλημέρα- η τύπισσα ξελιγωμένη αλλά και καλά αξιοπρεπής αποφασίζει να του την πέσει με τρόπο. Ο κάγκουρας τη γράφει στα παπάρια του γιατί του χει πεθάνει η δικιά του απο λευχαιμία πριν λίγες μέρες και μπλα μπλα μπλα, είναι ο σκληρός αλλά κατά βάθος αγαπούλης τύπος, το παιδί λαϊκής γειτονιάς που θα την πάρει στα χέρια του και θα της αλλάξει τον αδόξαστο. Ε βέβαια είναι λίγο αλητάκος, λίγο βαποράκι, λίγο πουτανιάρης κλπ αλλά αυτή θα τον στρώσει. Δε γίνεται όμως ,πρέπει να χουμε και μια σκηνή σεξ. Ε; πάμε λίγο FF και φτάνουμε σε αυτό γιατί προς το παρόν βαριέμαι να περιγράφω όλες τις σκέψεις στο ανύπαρκτο μυαλό της φαντασμένης αραχνομούνας που νομίζει ότι είναι το δώρο των Θεών στον αντρικό πληθυσμό αυτού του πλανήτη -και πολλών άλλων, αλλά δε θέλει να είναι υπερβολική-.

Άνοιξε την πόρτα ξέπνοη και λαχανιασμένη. Στο ασανσέρ ο Τζο λες και ήθελε να χαρτογραφήσει το κορμί της. Τα δυνατά του χέρια αναμόχλευαν αισθήσεις που είχε ξεχάσει ότι υπήρχαν και το στόμα του μύριζε καπνό, καλό single malt και πόθο. Η καμπύλη του λαιμού του μύριζε παλιά μπαχαρικά και δάση με κέδρους και την τρέλλαινε. Πριν καλά καλά κλείσει η πόρτα, το μπλουζάκι της ίπτατο προς το πάτωμα και το κουμπί του τζην της είχε ήδη ανοίξει. Τον έσπρωξε με το δείκτη του δεξιού της χεριού και του χαμογέλασε με νόημα, ενώ προσπαθούσε να κρατήσει τα γόνατά της που έτρεμαν. Ήλπιζε να μην την είχε πάρει χαμπάρι. Ειδικά την καρδιά της που νόμιζε ότι την άκουγαν 2 ορόφους παρακάτω έτσι όπως έκανε. Έστριψε, κατέβασε το τζην της αργά και αποκάλυψε τις υπέροχες καμπύλες του κορμιού της. Ανασηκώθηκε και σταύρωσε τα χέρια δήθεν ντροπαλά μπροστά στο στήθος της. Ο Τζο κοίταγε το κορμί της ανέκφραστα. "Πάλι δεν δείχνει τίποτα αυτός ο άνθρωπος; Μα από πέτρα είναι; Ούτε ένα χαμόγελο ικανοποίησης; Τέτοιο κορμί και τίποτα; Από πετρ..οοο ναι όντως από πέτρα είναι" σκέφτηκε καθώς το μάτι της ταξίδεψε λίγο νοτιότερα από το πρόσωπό του. Την πλησίασε με 2 βήματα και την άρπαξε από το σβέρκο, τραβώντας την προς το μέρος του. Τα χείλη τους κλειδώθηκαν σε ένα φιλί που έστειλε ηλεκτρικές εκκενώσεις στη σπονδυλική της στήλη. Ανατρίχιασε και αισθάνθηκε αυτή τη γνώριμη αίσθηση ζέστης, εκεί. Χαμηλά. Τα έμπειρα δάχτυλα του Τζο ταξίδεψαν στην πλάτη της και την έκαναν να βογγήξει μέσα από το στήθος της. Υπόκωφα.

Δεν κατάλαβε πότε βρέθηκαν στο πάτωμα, πότε ο Τζο γδύθηκε και πως δεν είχε πάρει χαμπάρι τι θεϊκό κορμί έκρυβε κάτω από το λινό πουκάμισο."Εμ βέβαια, λινό. Φαρδύ. Κρύβει. Υδροχόος θα ναι. Θέλει να κρύβεται και να μην δείχνεται. ΟΚ μπορεί και Ζυγός. Ή Σκορπιός. Θα ρωτήσω τη Μαρκ..αααααααααχ". Η σκέψη της διακόπηκε αυτόματα όταν η γλώσσα του ξεπέρασε το μεσημβρινό του στομαχιού της και κατέληξε στο μέσα μέρος των γλουτών της. Η πλάτη της συσπάστηκε ασυναίσθητα και τεντώθηκε σχηματίζοντας ένα τόξο. Κατάφερε να απλώσει το χέρι της και να χαϊδέψει τον παλλόμενο ανδρισμό του. "Ουάου, ο τύπος είναι..είναι.. ωωωωωωωωωωω.." . Οι σκέψεις της χανόντουσαν σε ένα σύννεφο κάβλας -ναι κάβλας, έτσι ακριβώς το σκέφτηκε, δεν ήταν η στιγμή για ντροπές και comme il faut λέξεις. Ήταν η στιγμή για πάθος, αχαλίνωτο πάθος και ζωώδη ένστικτα. Η στιγμή που τα στόματα σιωπούν και τα κορμιά τραγουδούν το αρχέγονο τραγούδι τους, τον ύμνο στην Αφροδίτη καθώς οι σκιές τα χαϊδεύουν ευλογώντας τα και το φως των κεριών σκιαγραφεί τις νυχτερινές διαδρομές τους στους δρόμους της ηδονής.

Η καρδιά της κόντευε να βγει από το στήθος της και στο μυαλό της κυριαρχούσε ένα μούδιασμα, μια παχιά αχλύς που άμβλυνε την κρίση της και εξοβέλιζε οποιαδήποτε άσχετη σκέψη μακριά.

Μια λέξη μόνο έφυγε από τα χείλη του, την ώρα που της άρπαζε τα μαλλιά και την ξανάφερνε κοντά στο στόμα του "Υποτάξου". Το είπε, ψυθιριστά. Ο ήχος κοφτός και συριχτός, σα λεπίδα δαμασκηνή πάνω σε λεπτεπίλεπτο δέρμα.

Με δύο μπράτσα που έμοιαζαν γρανιτένια, την άρπαξε και τη σήκωσε. Πρώτη φορά αισθανόταν τόσο απροστάτευτη. Τη γύρισε ανάποδα, τράβηξε τα γόνατά της, έσπρωξε το κεφάλι της στο πάτωμα και πριν προλάβει να σκεφτεί τι γινόταν, μπήκε απότομα μέσα της. Ο ήχος που βγήκε από το στόμα της δεν ήταν ανθρώπινος, ήταν μια απεγνωσμένη ελεγεία στους θεούς του πάθους. Το κορμί της είχε πλέον κυριαρχήσει πάνω στα αισθήματα και τη λογική της και ενεργούσε από μόνο του. Τα δάχτυλά της λες και ήθελαν να σκίσουν το πάτωμα και τα πόδια της έτρεμαν. Ο Τζο βγήκε, αλλά δεν τον αισθάνθηκε να απομακρύνεται. Ξαφνικά, απότομα, ένας οξύς πόνος.  Δεν πρόλαβε ούτε να φωνάξει, ούτε να διαμαρτυρηθεί, ούτε και ήθελε. Ο απότομος πόνος της παρα φύσει εισβολής, έγινε ξαφνικά λαίλαπα ηδονής και ευχαρίστησης. Παραδόθηκε τελείως. Αφέθηκε να την πάρει το κύμα του πάθους όπου εκείνο ήθελε. Και ας πνιγόταν. Δεν την ένοιαζε πια.

Μετά από λίγο το ένοιωσε να έρχεται. Ένα τεράστιο και τόσο καταπιεσμένο συναίσθημα απελευθέρωσης και ορμής, μια ασυγκράτητη χαοτική δόνηση που ξεκίνησε από το υπογάστριό της, ανέβηκε στο στήθος της και εξερράγη με δύναμη στο μυαλό της. Ο οργασμός της ήταν .. ανελέητος. Πρωτόγονος. Η όρασή της για μερικά δευτερόλεπτα χάθηκε και κατάλαβε πόσο δυνατά φώναξε μόνο και μόνο από τον απόηχο του ουρλιαχτού της. Ο Τζο σηκώθηκε. Εκείνη γύρισε ανάσκελα, τεντώθηκε και ακόμα τρέμωντας άρχισε να γουργουρίζει ευχαριστημένη. Το σώμα της ακόμα έκανε μικρούς σπασμούς και το μυαλό της ήταν μουδιασμένο. Κάπου στο βάθος κατάλαβε ότι πονούσε λίγο αλλά δεν την ένοιαζε.

Μύρισε τσιγάρο. Ο Τζο είχε ήδη ντυθεί. Την κοίταξε, αδιάφορα και πάλι και ψιθύρισε "Ευχαριστώ. Καληνύχτα".

Πριν προλάβει να καταλάβει τι ακριβώς είχε συμβεί, ο ήχος της πόρτας που έκλεινε πίσω του ήρθε να σφραγίσει το τετελεσμένο της πράξης του.

Έφυγε.

Γιατί;

(...)

Ε και μετά τρώει κόλλημα, τον ψάχνει, θέλει να τον εκδικηθεί, να τον κάνει σκλάβο, αλλά τον γουστάρει, ένας φόνος, ένα ταξίδι, μια νύχτα, δύο νύχτες, μια ζωή και μια καρδιά, τα δυό σου χέρια πήρανε βεργούλες και με δείρανε (είναι και σαδιστής ο τύπος, αυτή είναι μαζοχίστρια αλλά δεν το χει ανακαλύψει, άς τα να παν.)

η συνέχεια στο

"Του κώλου τα εννιάμερα κρατήσαν μια βδομάδα".

Μαγαζιά βέρσιον 2- Τα μπιστρό

Θυμόμαστε όλοι νομίζω το πραγματικά καταπληκτικό άρθρο που είχα γράψει το καλοκαίρι για τα μαγαζά του καλοκαιριού.

Εκεί ως συνήθως έκραζα τις γνωστές αμετροέπειες των διάφορων δημοσιογράφων που από ούλτρα μεγαλοδημοσιογράφοι ολκής και λαϊφ στάϊλ τώρα που έκλασε πόμολα το σταϊλ δεν έχουν καν λαϊφ, έγιναν "απλοί" κειμενογράφοι για μεταμοντέρνες νεοταβέρνες και σικ τρύπες στο άστυ.

Δε μπορώ ρε συφιλιάζομαι. 

Διάβασα πριν λίγο για ένα μαγαζάκι στο κέντρο. Είχε μια συμπαθητική φωτογραφία με ένα απλό μπάρ με διάφορα κρασιά.

Το κύριο ατού του ήταν ότι "μοιάζει με γαλλικό μπιστρό".

Πρώτον, φαίνεται ότι ο δημοσιογράφος απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. 

Θεωρητικά δηλαδή σε αυτούς τους τύπους που τους αρέσουν τα γαλλικά μπιστρό.

Μέτρα με και εμένα σε αυτούς. Γουστάρω.

Τα προβλήματα αρχίζουν από κει και πέρα, επειδή προφανώς απευθύνεται σε ανθρώπους που θα ήθελαν κάποια στιγμή στη ζωή τους να πάνε σε γαλλικό μπιστρό αλλά δεν έχουν καταφέρει ούτε να δουν την εξιδανίκευσή του σε ρομαντικές ταινίες του γαλλικού νεοτέτοιου (ενός πραγματικά συγκλονιστικού κύματος στην ιστορία της τέχνης, αισθάνομαι ντροπή που ακόμα δεν έχω δει τίποτα).

Και αρχίζει η γλυκαναλατιά τώρα.

Απευθύνεται και σε αυτές τις ρομαντικές ψυχές που ακούν Nouvelle Vague και νομίζουν ότι το Too drunk to fuck είναι δικό τους τραγούδι (φέρτε μου κάτι αιχμηρό να μπήξω με δύναμη σε κάποιο ζωτικό όργανο το οποίο δε θα με σκοτώσει γρήγορα αλλά αργά και βασανιστικά ώστε να ξεχάσω τουλάχιστον για όσο διαρκεί ο επιθανάτιος ρόγχος την ανάμνηση αυτής της αττάκας).

Τις ψυχές που με το που βρέχει τις πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία και κοιτάνε τις σταγόνες της βροχής με το απλανές βλέμμα του τύπου που μόλις πλήρωσε την τελευταία δόση για το σπίτι που έχτιζε 20 χρόνια το βλέπει να καίγεται. Τις ψυχές αυτές που νομίζουν ότι το Παρίσι είναι κάτι σαν το Ελ Ντοράντο της αγάπης και του ρομαντισμού και τη Σάνγκρι Λα του Πάθους, εκεί που θα βρουν έναν πραγματικό γάλλο εραστή να της μυήσει στα μυστικά της λαγνείας, του ανομολόγητου έρωτα και του σκόρδου σε όλες τις γαμωσυνταγές. Α ναι και επιτέλους, όποτε πηδάνε οι Γάλλοι δεν υπάρχει ασπρόμαυρος ακορντεονίστας παραδίπλα. Έλεος

Και επανέρχομαι στα μπιστρό.

Μπιστρό δεν είναι ένα μαγαζί που έχει μεγάλη κάβα σε κρασιά. Μόνο.

Μπιστρό δεν είναι ό,τι γουστάρουμε να είναι. Όπως δε μπορείς να πεις και για τα Σουβλάκια του Γιώργη στην πλατεία της Πεντέλης ότι θυμίζουν κλασσικό σουσομάγαζο του Τόκυο.

Π.χ για να "θυμίζεις" μπιστρό ε να πάρε ιδέες : 

Όπως βλέπεις αγαπητέ αναγνώσθα, πρόκειται περί τρουπών μεν, γλυκούλικων δε μαγαζακίων που φέρνουν σε ΤΑΒΕΡΝΑ ρε! Ενίοτε πιο εκλεπτυσμένη όπως το πρώτο, ενίοτε πιο κλασσική όπως το τελευταίο. Είναι μαγαζάκια με φθηνό φαγητό, αρκετά κρασιά (ενίοτε και λίγα) 

ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ "ΘΥΜΙΖΕΙ" ΜΠΙΣΤΡΟ 

Εξακολουθεί να σε τρώει το λαϊφστάϊλ παρόλο που σου λείπουν 99 ευρώ για να βάλεις στην άκρη κατοστάρικο. 

Γιατί ρε φίλε περιγράφεις το μαγαζί ως κάτι που δεν είναι;Αφού μια χαρά μαγαζάκι είναι και από μόνο του. Είναι σα να λες έναν μελαχροινό ξανθό για να ψαρέψεις κόσμο.

Αμα πια.

Γράψε κάτι άλλο.

Σύγκρινέ το με κάτι άλλο.

Ή τουλάχιστον βάλτε έναν ασπρόμαυρο ακορντεονίστα στη γωνία να παίζει, μπας και θυμίσει λίγο μπιστρό.

Άει σιχτίρ

Όχι δεν εννοώ το σεμνό και ταπεινό βλογ του Ζαφέωδα . Εννοώ αυτά που θα κατεβάσω τώρα και που τα μαζεύω όλο το καλοκαίρι.

1. Ρε βόδια στους δρόμους πάτε καλά; Έχετε ξεφύγει τελείως; Έχω παρατηρήσει στατιστική αύξηση χαζομάρας εν κινήσει μεγαλύτερη από αυτής της αύξησης αιθαλομίχλης με την έλευση της βιομηχανικής επανάστασης. Ναι είσαι μάγκας οδηγός και πας το μηχάνημα με τα μπούνια (είτε έχεις Πόρσε είτε Panda) και ναι αυτή η μαλακία το YOLO τραβάει τους επίδοξους νικητές Darwin awards ως μπλε λάμπα τα κουνούπια, αλλά γουαδαφακ ρε; Τι προσπεράσεις πάνω σε στροφή χωρίς ορατότητα (το χιτάκι του φετινού καλοκαιριού στη "εθνική" Κορίνθου-Πατρών και μέχρι Κυλλήνη. Τι κάθετη εφόρμηση στην εθνική (αυτό μετά την Πάτρα όπου οι ντόπιοι θεωρούν ότι θα τους δεις στα 2 μέτρα και θα προλάβεις να κόψεις). Κόκκινα φανάρια; Ας γελάσω. Δύο φορές κόντεψα να γίνω μύξα με κάγκουρες πάσης ηλικίας. Ο ένας θεώρησε ότι το κόκκινο φανάρι για να στρίψει αριστερά (σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας) ήταν προαιρετικό οπότε τον βρήκα μπροστά μου κάθετα στην αριστερή λωρίδα και αν υπήρχε κόσμος στη δεξιά ακόμα θα προσπαθούσαν να μας ξεμπλέξουν. Στο δευτερόλεπτο που έγινε αυτό πρόλαβα να δω την έκπληκτη φάτσα του αληταρά μπάρμπα να με κοιτάει σα χαζός με ύφος "Α! Περνάνε και από δω αυτοκίνητα; δεν το ξερα". Ο δεύτερος ήταν ένας κάγκουρας στο φανάρι της βιομηχανικής ζώνης στην Πάτρα, το οποίο έγινε κόκκινο και εγώ σταμάτησα. Από συνήθεια κοίταξα καθρέφτη και τον είδα να έρχεται πάνω μου με 800 και πάλι τελευταία στιγμή έκανα άκρη. Το φαρμάκωσε το κοκκινάκι για πλάκα. Πρόσεχε, όχι "πορτοκαλί που μόλις έγινε κόκκινο και ισα που προλάβαμε". 

Στην Αττική οδό δε, γιούχου. Είχαμε τη γκομενα που έβαζε λιπ γκλος και της έφυγε το αυτοκίνητο δεξιά, είχαμε τον τύπο με τη βέσπα που έστελνε sms με το αριστερό ενώ προσπαθούσε να την κρατήσει να μην του φύγει με το δεξί, έχουμε και τους τύπους με τα τζιπ οι οποίοι πρέπει να πιστεύουν ότι και με νταλίκα να τρακάρουν, δε θα πάθουν τίποτα, οπότε οδηγούν ανάλογα.

Μετά έχουμε τους ερεθισμένους (sic) νεαρούς οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορούν να κρατήσουν αυτοκίνητο που πάει με 160 και πρέπει να σταματήσει ξαφνικά. Φυσικά το ότι ξέρεις να πατάς το γκάζι δε συνεπάγεται ότι ξέρεις να κουμαντάρεις το αυτοκίνητο, πράγμα που πολλοί δυστυχώς μαθαίνουν με τον κακό τρόπο, αγοράζοντας στην καλύτερη τίποτα οικόπεδα αριστεροδεξιά του δρόμου, στη χειρότερη τίποτα οικόπεδα εν τόπω χλοερώ. Και το κακό είναι ότι ΚΑΝΕΙΣ δε φαίνεται να μαθαίνει από όλα αυτά που ακούει να γίνονται τριγύρω. Λύση φυσικά και δεν υπάρχει (όχι υπάρχει, αλλά κανείς δε θέλει να την εφαρμόσει) και το μόνο που θέλω να γλυτώσω ρε καραγκιόζηδες είναι να μη με πάρει κανας δολοφόνος στο λαιμό του. Από δικιά μου μαλακία, ας πάω. Το δικό μου το κεφάλι θα φάω άμα είμαι ζαβός. Τους άλλους ρε παλιοξεπλένηδες ποτέ σας δεν τους σκέφτεστε. Α σιχτίρ

2. Οι δήθεν κυριλλέ γκόμενες στα νησιά. Είμαστε με ένα φιλαράκι για 4 μερούλες σε νησί. Έχουμε αράξει στις ξαπλώστρες μας και έρχονται δίπλα 3 τσούπρεεες.. Οι δύο πολύυυυ καλές, η μία, οκ, 1/2 μπουκαλάκι τεκίλα. Και παίρνει κάποιος τηλέφωνο την τελευταία. Και αρχίζει η άλλη να λέει και μάλιστα αρκετά δυνατά.

 "Ναι ναι έχω έρθει με την τάδε και μια φίλη της μοντέλο. Άσε άσε, τι πέσιμο μας έχουν κάνει. Δεν ξέρω ποιον να πρωτοδιαλέξω. Όχι βρε δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα. Ε να ήταν κάτι συνομήλικοί μας χτες ωραία παιδιά και ευχάριστα, αλλά τώρα να, χωρίς καλή δουλειά, από το Κερατσίνι, ε νταξ μωρέ.Ε ναι ναι, αν ο άλλος φαίνεται ότι δεν έχει τον τρόπο του να σε βγάλει και μια έξω να σε κεράσει ένα φαϊ, ένα ποτό σε ένα καλό μαγαζί τι να τον κάνεις; Σιγά μην ασχοληθούμε με τους γκόμενους του χιλιάρικου. Ε ναι η άλλη είναι μοντέλο σου λέω,με τέτοιους θα μπλέκει; Θα θες να πας σε κανα Island, σε κανα Ακρωτήρι και θα σου αρχίζει τα "να ρε μωρό να μείνουμε σπίτι να δούμε καμιά ταινία γιατί είμαι κουρασμένος". χαχαχα ναι ναι.. ναι" κλπ κλπ. Καταλαβαίνεις τώρα στυλάκι. Και άντε, ας παραδεχτώ έτσι επειδή είμαι καλός σήμερα ότι οκ, είσαι μια γυναίκα που τα βγάζει και έχεις απαιτήσεις και καλά κάνεις γιατί είσαι και ωραία και θες να βρεις ο,τι καλύτερο μπορείς. Όταν μωρή πατόζα μετά σας είδα και τις τρεις να βγαίνετε από σκηνή 1x1 στο κάμπινγκ και να μετράτε τα πεντόευρα για να φάτε ένα γύρο στο πόδι, μου ρθε να έρθω να σας πλακώσω στις κουτουλιές. Και οκ η άλλη όντως έμοιαζε με μοντέλο (έχω πικάντικες φωτογραφίες από την επίδειξη κώλου που έκανε στην παραλία, κοιτώντας μάλιστα αν την κοιτάνε). Εσύ που είχες και τις απαιτήσεις, είσαι και εντελώς νορμάλ κοπελίτσα (ρε τι ευγενικός που είμαι σήμερα) και άφραγκη. Α σιχτίρ που μου θες και συ τον Σεϊχη, που πήγες διακοπές με ένα 20ρικο στην τσέπη. Και δε σου κάνουν και οι "γκόμενοι του χιλιάρικου". Έτσι για την ιστορία, τα παιδιά που λέγαν που τους την είχαν πέσει και δεν τους έκαναν, ήρθαν μετά στην παραλία και τις βρήκαν. Ήταν 3 παλλικαράκια, μια χαρά. Και ψηλοί ήταν και γυμνασμένοι ήταν και ωραίες ατάκες τους έλεγαν, κομπλέ. Αλλά "ήταν του χιλιάρικου". Α σιχτιρ μωρή καγκούρω.

3. Τα καμάκια/κάγκουρες/πηδίκουλες. Ρε παιδιά, πραγματικά, λύστε μου μια απορία : Κατάφερε ποτέ να πηδήξει κανείς μαρσάροντας τελειωμένο παπί μπροστά σε γυναίκα; Αμ ο λασπωτήρας για μαλλί; Είχα την εντύπωση ότι οι Χετταίοι είχαν εκλείψει. Αλλά υπάρχουν ακόμα, όχι μόνο Χετταίοι αλλά και καραφλοχαίτουλες οι οποίοι σκάνε μύτη για καμάκι με ύφος "Είμαι το δώρο του όποιου θεού πιστεύεις για τις γυναίκες. Ακόμα και αν δεν πιστεύεις,θα σου φτιάξω εγώ έναν θεό που θα με κάνει δώρο στις γυναίκες". Θυμήθηκα τις ένδοξες αρχές των 90's σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Άκουσα άνθρωπο να λέει (προφανώς μέγας γνώστης της γυναικείας ψυχολογίας) το απίστευτο "Πρέπει να σαι κουρασμένη γιατί όλο το βράδυ γυρνάς στο μυαλό μου".  Τι διάολο έχει βγει βιβλίο "Πως να μη πηδήξετε ποτέ και άλλες ιστορίες τρόμου";  Όχι δηλαδή αν όντως αυτός έριξε γυναίκα έτσι, τη συγκεκριμένη πρέπει να την προσέχετε όταν χειρίζεται μαχαιροπήρουνα, μη βγάλει κανα μάτι αντί να βάλει τη μπουκιά στο στόμα. Α σιχτίρ ρε, όσο AXE και να βάλεις (και βάζουν ΠΟΛΥΥΥΥ), δε θα σου πέφτουν οι γυναίκες από τον ουρανό όπως στη διαφήμιση. 

4. Οι αφυπνισμένοι ξερόλες φιλόσοφοι. Το τι μαλακία πιστεύει ο κόσμος, το βλέπουμε απο δω και απο κεί. Άλλο να το βλέπεις γραμμένο όμως, άλλο να το ακούς σε κουβέντα από δίπλα σου από ανθρώπους που φαίνονται νορμάλ. Ρε τι διαστημόπλοια, τι σκοτεινές δυνάμεις, τι γενετικά πειράματα, τι νάνοι,δράκοι,δαίμονες,τζίνια, εφρίτ, προφητείες και άλλα τέτοια που ακούς από ατομάκια 25 χρονών, δε λέγεται. Σε αυτούς μαλάκα μου αν δώσεις να διαβάσουν Wheel of time ή A song of ice and fire, παίζει να πιστέψουν ότι έχουν γίνει στην πραγματικότητα.

5. Οι τρέντουλες με το Game of thrones. Δε μπορώ άλλο, έλεος πια. Α σιχτιρ, δε θέλω καν να περιγράψω

6. Το κερασάκι στην τούρτα : Oι Red hot chili peppers. Παίζει να είναι η χειρότερη συναυλία που χω πάει, χειρότερη ίσως και από μια των Paradise Lost στο Ρόδον, που ο Holmes τραγούδαγε και έψαχνε τις τσέπες του. Είναι αίσχος συγκρότημα τέτοιας εμβέλειας να έχει μηδενική επαφή με τον κόσμο και να ΜΗΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ Η ΡΗΜΑΔΑ Η ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. Ήμουν αρένα, στην ευθεία των ηχείων, σε καλή απόσταση και κιθάρα σε όλη τη συναυλία δεν κατάλαβα αν έπαιξε εκτός από 3-4 λεπτά συνολικά. Αίσχος. Τέτοια παραγωγή ούτε σε πανηγύρι στο 23ο χιλιόμετρο εθνικής οδού Άνω Αρχιτέτοιας. Έξτρα μπινελίκια στις γκόμενες που πάνε σε συναυλία ροκ συγκροτήματος, στην αρένα , με σαγιονάρες. Και μετά γκρινιάζουν ότι τις πατάνε. 

ΟΞΩ ΡΕ!

Ε, γύρισα κεφάτος και με την ηλιόλουστη προσωπικότητά μου να χαρίζει φως και χαρά.

Μουφόλοτζι κόντεστ - Η επιστροφή

Τα λέγαμε και στο προηγούμενο, αλλά η χαζομάρα στο Ίντερνετ είναι χειρότερη από Λερναία Ύδρα, και δεν έχουμε και τίποτα Ηρακλήδες πρόχειρους να της κόβουν κεφάλια, ούτε καν Ιόλαους.
Σημερινός νικητής στο διαγωνισμό μούφας, η "είδηση" με τις "δηλώσεις" της Γερμανίδας σημαιοφόρου και μιας "αγγλίδας αθλητριας".
Σύμφωνα με τα "έγκυρα" ειδησεογραφικά site -μεταξύ των οποίων και site εφημερίδων (δεν τους κάνω χάρη να βάλω λινκ, η "είδηση" έχει προκαλέσει πάταγο, όλοι την άκουσαν)
(έχω και μερικά screenshots όμως, σε περίπτωση που κάποιοι κάποτε ισχυριστούν "εμείς; ΠΟΤΕ τέτοιο πράγμα, μόνο διασταυρωμένα).
Σύμφωνα με ο,τι δημοσιεύουν λοιπόν τα ακούραστα τσακάλια της δημοσιογραφίας, η Γερμανίδα σημαιοφόρος δήλωσε στο τουίτερ της (είπαμε ΨΕΜΑ). ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.
"το Ολυμπιακό χωριό έχει γεμίσει με ξυπόλητους Έλληνες αθλητές. Τους βλέπουμε και κάνουμε τους μαλάκες για να μη μας ζητήσουν δανεικά"
επίσης ΛΕΝΕ οι "έγκυροι" ότι μια αγνώστων στοιχείων αγγλίδα αθλήτρια "δήλωσε" πάλι στο τουίτερ της
"Ελπίζω οι πεινασμένοι Έλληνες, να μη φάνε όλο το φαί στο Ολυμπιακό χωριό"


(σε κόκκινο γιατί θα το ξαναδούμε παρακάτω)


Αντιμουφόλοτζι :
Ξεκινάμε με υποψίες : 
α. Το "κάνουμε το μαλάκα" αρχικά μας χτυπάει στο μάτι καθότι δεν το λες και "κλασσική γερμανική έκφραση" οπότε ψιλιάζεσαι ότι άντε κάτι μπορεί να μην πηγαίνει καλά, έστω και αν είναι ελεύθερη απόδοση.
β.Δύο μέρες μετά το σκηνικό με την Παπαχρήστου, βγήκαν και κάναν τέτοιες δηλώσεις; χμμ για να δούμε.
Ας το ψάξουμε λοιπόν στα ξένα ειδησεογραφικά site.
ΓΟΥΠΣ! Τίποτα.
Για να δούμε και το τουίτερ της Κέλλερ .. Επ! Πάλι τίποτα!!!
Για να προσπαθήσουμε να μεταφράσουμε τις δηλώσεις τους στα γερμανικά και στα αγγλικά και να τις γκουγκλάρουμε! ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ! ΤΙΠΟΤΑ!


Τελικά καταλήγουμε στα εξής ΓΕΓΟΝΟΤΑ : 
α. Οι δηλώσεις αυτές υπάρχουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και μόνο σε ελληνικά site
β. Δεν παρέχεται ΚΑΜΙΑ απόδειξη (πχ screenshot του τουήτ, βίντεο με κάποια δήλωση, ηχητικό από κάποιο ράδιο κλπ)
γ. Στο λογαριασμό της συγκεκριμένης κυρίας δεν φαίνεται τίποτα - και μια και έχει μονο 35 τουήτια, κανένα από τα οποία δεν ασχολείται με κανέναν.. ε.. βρώμα.


Δεδομένων των α,β,γ συμπεραίνω χωρίς πολλά πολλά ότι οι δηλώσεις αυτές είναι ψευδείς, δεν έγιναν ποτέ και ήταν προϊόν "υπερβολικού ζήλου" και "πατριωτισμού" από κάποιους που ήθελαν να δείξουν ότι για άλλη μια φορά εμείς αδικούμεθα ενώ άλλοι είναι στο απυρόβλητο.


Και μετά ήρθαν και αποδείξεις ότι όλα αυτά είναι αέρας κοπανιστός : 

Προφανώς δεν υποννοώ ότι η συγκεκριμένη κυρία οργάνωσε όλο αυτό το όργιο ψευτιάς. Μπορώ άνετα να υποθέσω όμως ότι κάποιος το είδε και το μετέτρεψε σε "είδηση".

Update Update , έλα πάρε πάρε και το δεύτερο seed of chaos : 

(είπαμε, δεν φταίει ο εν λόγω κύριος, αυτοί που το εκμεταλλεύτηκαν φταίνε. Για αυτό αφήνω και το όνομά του, ο άνθρωπος μια απλή άποψη είπε δεν διέσπειρε ψευδείς ειδήσεις) 

και φυσικά  ο τρολλιάς το πήρε και το σκισε. ΑΥΤΟΝ είδαν οι "δημοσιογράφοι" και το δημοσίευσαν  : 

Και τώρα περνάμε στην παράνοια : 

Είδα σχόλια του τύπου "ναι αλλά ΜΠΟΡΕΙ να το είχε πει!" και κοπανάω το κεφάλι μου στον τοίχο.

Ναι αλλά δεν το είπε, ούτε έδειξε προθεση να το πει ούτε ούτε ούτε. Μπορεί να το λέει από μέσα της, που να ξέρω εγώ. Το ζήτημα είναι ότι η εν λόγω είδηση είναι τόσο αληθινή όσο το αλήστου μνήμης ρεπορτάζ του Βήματος για τη συνάντηση Ερντογάν-Καραμανλή. Τι να κάνουμε τώρα, δεν έγινε!

Και πριν με κατηγορήσεις φίλε αναγνώστη ότι είμαι "αριστερός" κλπ κλπ κλπ και ότι αυτά μόνο κοιτάω κλπ, δες την προηγούμενή μου δημοσίευση με τις "επαναστατικές" μούφες.

Το ζήτημα είναι η αλήθεια. 

Και αλήθεια δεν είναι ό,τι μας βολεύει ανάλογα με την ιδεολογία μας να είναι. Τέλος. Ή γεγονότα ή παραμύθια.

Αλλιώς να διαμαρτυρηθώ και εγώ για το ρατσισμό της Μόνικας Μπελλούτσης (sic) που μετά από μια κολασμένη νύχτα σεξ με εμένα και 4 φίλες της δήλωσε: έχω να πω ότι οι έλληνες δεν το χουν και είναι κακοί εραστές.Άσε που βρωμάν τα πόδια τους."ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ! ΑΥΤΗ Η ΚΥΡΙΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ;

Λίγο μετά βέβαια,

 Για άλλη μια φορά δε, συγχαρητήρια στους "δημοσιογράφους" που τα διαδίδουν. Εύγε σας, είστε άξιοι επαγγελματίες.
Αλλά τι να σου κάνω που είστε στο απυρόβλητο.


υ.γ : Αν ο Orson Welles είχε τουήτερ (οκ και ζωή), πολύς κόσμος θα ταν τώρα σε καταφύγια περιμένοντας εξωγήινους (σοφά,μεστά λόγια, τα πα και αλλού)


υ.γ2 : ο @ppetoumenos με έδωκε και αυτό το εγκσαιρετικόν αρθρίδιον από το @sport24gr το οποίο και προφανώς δεν είχα δει μια και δεν έχω σκέση με sport και άλλα τέτοια τουδιαβολου και εξηγεί τα πάντααααα...

Μουφόλοτζι κόντεστ 2012

Ξέρετε πως η στάση του συγγραφέος έναντι στην μουφολογία παντός είδους, κατεύθυνσης και χρώματος είναι αμείλικτη.
Η μούφα πρέπει να αναδεικνύεται, να ανταποδεικνύεται και να γίνεται ρόμπα. Ειδικά δε η μούφα που "μας συμφέρει", τουτέστην
αν είμαστε 2 φορές καχύποπτοι και σκεπτικιστές με αυτά που γενικότερα θα κοροϊδεύαμε έτσι και αλλιώς, πρέπει να είμαστε 1000 φορές καχύποπτοι
με αυτά που "μας συμφέρει" ή γουστάρουμε να πιστέψουμε ή βολεύουν το ιδεολογικό μας υπόβαθρο, τοποθέτηση, κοσμοθεωρία κλπ.
Με άλλα λόγια
όχι "δεν πιστεύω τις θεωρίες συνωμοσίας τις δικές σου επειδή είναι μαλακίες και προφανή παραμύθια" και μετά 10 λεπτά,
"ελα ρε μαλάκα, ανακαλύφθηκε κρυφό δάνειο των αρχαίων Ελλήνων προς τους Κάρες και τους Λέλεγες, που ήταν 10 ασημένια τάλαντα και δεν το χουν ξεπληρώσει ακόμα, σήμερα με τους τόκους μας χρωστάνε 45 δεκαεξακις εκατομμύρια ευρώ. Έτσι καθαρίζουμε με το χρέος, αγοράζουμε τη Γερμανία , τη γκρεμίζουμε όλη και τη γαμάμε στα αυθαίρετα. Απίστευτο ε;"

ΝΑΙ ΡΕ ΚΝΩΔΑΛΟ, ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!

Έτσι λοιπόν μου σκασε η μούφα της ημέρας, μέσω φατσοβιβλίου. Το κακό με το ιντερνετ είναι ότι η χαζομάρα μεταδίδεται με την ταχύτητα του φωτός, αλλά δε μαζεύεται με τίποτα. Έτσι είτε γράψω εγώ εδώ πέρα ότι αυτό είναι μαλακία, είτε όχι, το ίδιο είναι. Αλλά τουλάχιστον αυτοί οι 2 άνθρωποι που θα το δουν και θα το διαβάσουν, ε θα το πουν και κάπου.
Βέβαια επειδή ο ζαβός είναι ανίκητος, άμα τον βολεύει να το πιστέψει, τέλος. Είναι αλήθεια. Δεν πα να του φέρεις 8 εκατομμύρια αποδείξεις. Σου αρχίζει τα "υπάρχουν και άλλα πράγματα στη ζωή πέραν των αποδείξεων", οπότε get in the fucking sack και συ .
Υπάρχει βέβαια και η αψεγάδιαστος λογική "και τι με νοιάζει που είναι ψέμμα, δεν μας πειράζει, είναι ένα συγκινητικό μήνυμα ανθρωπιάς και μπλα μπλα μπλα μπλα.."

Ξεκινάμε με την περιγραφή της μούφας :
Παρτην :

                                                 Εικόνα 1 - Λεζάντα απο φατσοβιβλίο: 
"Ενώ οι G20 συνεδριάζανε στο Μεξικό, ακριβώς απ' έξω γινόταν μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις παγκοσμίως με μηδενική τηλεοπτική και δημοσιογραφική κάλυψη!
Οι κυβερνήσεις έκαναν αίτημα στην google η όποια... είναι ιδιοκτήτρια του Youtube και έτσι όλα τα βίντεο κατεβαίνουνε από το yοutube αμέσως μόλις ανέβουνε.... Τα κανάλια ασφαλώς έχουν συμφωνήσει να μην καλύψουν αυτή την διαδήλωση...."


Εδώ ο Ανιχνευτής Μουφολογίας βαράει κόκκινο. Οπότε πάμε στο εκπληκτικό εργαλειάκι που ονομάζεται www.tineye.com και αναζητούμε αντίστροφα τις εικόνες που την απαρτίζουν :

Και τίιιι βλέπουμε :



Εικόνα 2 : Ούτε καν Μεξικό. Πλατεία Ταχρίρ
Πηγή εδώ !


Και το κορυφαίο :


Εικόνα 3 : El fan fest de la FIFA (με λινκάκι όχι αστεία)

Τα ισπανικά μου είναι λίγο σκουριασμένα αλλά οι λέξεις "fan" "fiesta" και "FIFA" καθώς και η ημερομηνία 2009 με κάνουν να πιστεύω οτι η φωτο ειναι απο μια εκδήλωση/γιορτή που είχε να κάνει με τη FIFA και οχι με τους G20.



Ξαναλέμε :

Ο νόμος προσωπικής ωφέλειας, δεν είναι πειστήριο ούτε απόδειξη. Κοινώς "ο,τι με βολεύει" δεν είναι κατ'ανάγκη αληθινό.

ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Τα μαγαζά του καλοκαιριού

Όλοι γνωρίζουμε πως ο Τύπος τραβάει τεράστια κρίση και μεγάλα ζόρια γιατί κυνηγάνε τη διαφήμιση με το ντουφέκι. Ναι, εντάξει, όχι όλοι, αλλά αρκετοί μη μου κολλάς τώρα.

Μια φαντάζομαι ιδιαίτερα επικερδής μπίζνα διαφήμισης πρέπει να ναι η ψιλογκρι/ψιλοέμμεση διαφήμιση μαγαζών, ειδικά τώρα που σφίγγουν οι ζέστες. Ξέρεις αυτό που σου το παρουσιάζει σαν αυτός που το γράφει να έχει όντως πάει (που παίζει και να έχει πάει καμια φορά με τους κολλητούς του, το παραδέχομαι) και σου δίνει τον παράδεισο τον ίδιο ρε παιδί μου.

Έτσι λοιπόν ξεκινάμε από το κλασσικό

"Το ColoBarIsta ένα κουκλίστικο μαγαζάκι χωμένο στο στενό της Διονυσίου Παπαρομούρη του β', στο οποίο συχνάζουν τα πιο συμπαθητικά μουτράκια της πόλης"

περνάμε στο

"δροσερά ποτά, πρωτότυπο φινγκερ φουντ και νοσταλγικές μουσικές από τον Dj. Thanassakis"

κάνουμε μια στάση στο 

"ήπιαμε πραγματικά το καλύτερο μοχίτο της πόλης"

δεν ξεχνάμε το

"απέριττη απόλαυση της ξαπλώστρας στην έξυπνα διαμορφωμένη ταράτσα του lounge bar"

και καταλήγουμε θριαμβευτικά στην άφτερ πρόταση για 

"το καλύτερο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ αμερικάνικο χοτ ντογκ με καραμελωμένα κρεμμύδια, τσιμπιρδόνια κάστορα, τηγανιτά μύδια και πραγματική σπιτική σως εσπανιόλ με βιολογικά υλικά".

Για να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή :

1. Το μαγαζί δεν είναι κουκλίστικο, είναι μια τρύπα σε πρώην αποθήκη σεντονιών με λάστιχο για κατούρημα. Δε μας χαλάει που το μαγαζί είναι τρύπα, μας χαλάει που το λες κουκλίστικο ενώ είναι τρύπα. Νταξ, το λες και μινιατούρα, μινιόν, γλυκούλι, συμπαθητικούλι, και διάφορα άλλα λήγοντα σε -ούλι και ναι η δουλειά σου είναι να μας κάνεις να θέλουμε να πάμε και όχι να μη θέλουμε, αλλά βρες άλλες λέξεις. Επίσης καλό θα ήταν να προειδοποιήσεις τους χαζούς που θα το διαβάσουν πως όταν λες "κουκλίστικο" εννοείς ότι χωράνε 3 άτομα, ο dj και το αφεντικό απόξω. Όχι ότι έχει διακόσμηση σαν κουκλόσπιτο παιδίσκης της βικτωριανής εποχής, από αυτές που γνώριζαν αβέρτα τον έρωτα στο Μέγα Ανατολικό

2. Η Διονυσίου Παπαρομούρη μέχρι χτες χρησιμοποιούνταν ως δημόσιο ουρητήριο γιατί είναι στενό και απόμερο και δεν έχει ούτε μια κολώνα φως. Για αυτό το νοίκι της πρώην αποθήκης είναι 200 ευρώ τον αιώνα και για αυτό πίνεις το ποτό σου και νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο τρίτο συνέδριο ουρολογίας/γαστρεντερολογίας με θέμα "Ουρία, ουρικό οξύ, αμμωνία- αυτοί οι άγνωστοι"

3. Τα πιο συμπαθητικά μουτράκια ήταν αρχικά οι φίλοι σου που πήγατε την πρώτη φορά, επειδή ο dj ήξερε έναν τύπο που ήξερε μια τύπισσα που γούσταρε τον Γιώργο που τα χε με τη Σοφία από το γραφείο σας και σας παρακάλεσε να πάτε μια βολτα απο το μαγαζί τώρα που άνοιξε και να τον βοηθήσετε. Από τη στιγμή που θα γράψεις τη διαφήμιση, θα τρέξουν όλα τα ζαβά να πάνε εκεί πέρα για να γίνουν και αυτά συμπαθητικά μουτράκια της πόλης.

4. Δροσερά ποτά. Ναι γιατί στα άλλα μαγαζιά στα σερβίρουν καυτά. Μάλιστα μια φορά είχα κάψει τη γλώσσα μου με ένα βραστό Τζιν Τόνικ. Αη Κουήτ.

5. Πρωτότυπο φινγκερ φουντ εννοούμε βασικά φαγητό επιπέδου "Ο Γιωργάκης κλείνει τα 4, ελάτε όλοι στο  πάρτυ στον παιδότοπο Φωφώκα να γιορτάσουμε" αλλά κομμένο σε περίεργα σχήματα. Όοοοχι, το ψωμι/ζαμπον/τυρι δεν είναι ΑΠΛΟ ψωμί του τοστ. Είναι χωρίς κόρα,βιολογικό,πολύσπορο και τυλιγμένο σε ρολάκι όχι απλά έτσι επίπεδο. Το ζαμπόν δεν είναι απλό ζαμπόν, είναι γουρούνι με περγαμηνές.Γαλλικά.Πιάνο.Μπαλλέτο.Είχε κάνει και καστινγκ για τα "3 γουρουνάκια" της Ντίσνεϋ αλλά το έφαγαν τα συμφέροντα.Και το τυρί... λιώνει στο στόμα με μια βουτυράτη επίγευση που θυμίζει χωριό -αλλά κυριλλέ χωριό, όχι τίποτα μπαστουνοβλαχιές με γριές με φακιόλια, γαϊδούρια και καβαλίνες. Επίσης διαθέτουμε "σπιτικές" φανταιζί σως (γιατί σάλτσες απαγορεύεται να τις λέμε, τι μας περάσατε, χωριάτες;) (από το μάκρο οι σάλτσες.Το σπιτικό τους έγκειται ότι π.χ έχουν αραιώσει τη μουστάρδα με κάτι ή έχουν ρίξει μεσα στην κέτσαπ κόκκους πιπεριού). Διαθέτουμε και άλλα σπιτικά, όπως πεντανόστιμες φλογέρες αλλαντικών (Μάκρο), τραγανές μπουκίτσες κοτόπουλο (Μάκρο), καυτερές μπάλες μοτσαρέλλας (Μάκρο) και βέβαια το απόλυτο χιτ του αθηναϊκού καλοκαιριού, τα επικά δαχτυλάκια με φέτα και σουσάμι (ξέρεις τι μπαίνει σε αυτή την παρένθεση. Μάκρο)

6. Οι ταξιδιάρικες μουσικές του dj Thanassakis : Βασικά ο τύπος όντως είναι ο Θανασάκης από το Λατζόι του νομού Ηλείας που τέλειωσε το λύκειο με άχρηστα, ήρθε στην Αθήνα να βρει καμιαά δουλειά και έμπλεξε με τη μουσική (μια φορά που έκοψε λάδια το winamp, ξανάβαλε τη λίστα να παίζει). Μετά μια φορά είχε πάει Πορτοραφτη για μπάνιο με το παπι και άκουσε να παίζει Καφε ντελ Μαρ (η παγκόσμια πρωτότυπη ιδέα, μνημειώδους εγκεφαλοπάθειας, να βάζεις ήχους θάλασσας να παίζουν σε μαγαζί δίπλα στη θάλασσα) και αγάπησε τη μουσική. Έτσι επειδή ήταν ανήσυχο πνεύμα, άρχισε να "ψάχνεται" και κατέληξε να παίζει μουσική-ψαγμένη μαιηνστριμ όμως, όχι ξεφτίλα μαιηνστριμ-στο "Κωλομπαρίστα" το μαγαζί με τα μουτράκια, τα δροσερά ποτά και τα κατεψυγμένα από το Μάκρο.

7. Ήπιαμε πραγματικά το καλύτερο μοχίτο της πόλης :Τον προηγούμενο μήνα δεν ήταν πραγματικά μας δούλευαν. Λάθος, ο φίλος μου ο Λευτέρης φτιάχνει το καλύτερο μοχίτο της πόλης όταν έρχεται στο σπίτι μου, γιατί βάζει μέσα μισό μπουκάλι ρούμι στην κάθε κανάτα (δεν τα πίνουμε σε ποτήρι) και δεν το κάνει να μοιάζει σαν μια μαρουλοσαλάτα που έχασε το δρόμο της, ούτε με ελαφρύ λικέρ μέντας που μέσα ρίξαμε κατά λάθος σόδα. Επίσης, πως γίνεται κάθε μήνα το καλύτερο μοχίτο της πόλης να το φτιάχνει άλλος, έχω μόνο μια λύση : Υπάρχει ένας μόνο μπάρμαν στην Αθήνα που φτιάχνει το καλύτερο μοχίτο και κάθε μήνα πραγματικά δουλεύει σε άλλο μαγαζί.

8. Απέρριτη απόλαυση της ξαπλώστρας κλπ κλπ.  Δεδομένου ότι η αμμωνία είναι πτητικό αέριο και οτι η Παπαρομούρη αποχωρητήριο, ο χώρος με τις ξαπλώστρες βραδιές του Ιουλίου δε θα μυρίζει σαν συνέδριο ουρολογίας. Θα μυρίζει σαν εργαστήριο ουρολογίας.

Ααα έχουμε και το άφτερ...τη μάσα μετά το φινγκερ φουντ γιατι για να χορτάσεις με τις κουτσουλιές που σου σερβίρουν, πρέπει το στομάχι σου να ναι μικρότερο και από ανορεξικής Τινκερμπελ (είπα τώρα Τινκερμπελ και θυμήθηκα τον βρυκόλακα στο Τουάϊλαϊτ.)

9. Μας έχουν ζαλίσει τα παπάρια με τα αυθεντικά χοτ ντογκ, τα αυθεντικά μπέργκερ κλπ. Σχετικά πρόσφατα μάλιστα, έφαγα και "αυθεντικό" χοτ ντογκ από μαγαζί που στο πίσω μέρος του φυλλαδίου του είχαν γράψει διθυράμβους οι μισοί ξεφτιλοσελέμπριτις της Αθήνας. Όχι δεν το πήρα για αυτό, αλλά ήθελα χοτ ντογκ και δεν είχα άλλη επιλογή. Πήρα μάλιστα 2. Ένα "μεξικαν" και ένα "νιου γιορκ" κάτι τέτοιο. Ε ένα έχω να πω, χίλιες φορές Μαβίλη και Μιχαλακοπούλου. Τα χοτ ντογκ που μου ήρθαν ήταν επιπέδου "5 το πρωί,Κεραμεικός, όλα κλειστά,τσιμπάω τον πρώτο πλανόδιο και ελπίζω να ζήσω". ΟΚ το ψωμάκι ήταν καλύτερο από τις καντίνες. Τέλος. Το λουκάνικο βρωμούσε πλαστικίλα, τα έξτρα ήταν του κώλου. Και δεν είμαι και σιχασιάρης. Όταν εγώ τσάκιζα το φαγητό του στρατού, οι δίπλα παίρναν τηλέφωνο τη μαμά τους. Τεσπα. Επίσης δεν είχα κοιτάξει τις τιμές πριν παραγγείλω. 11.5 ευρά για 2 χοτ ντόγκια, θα έπρεπε κανονικά να σέρβιραν και λαπντανς μαζί.

Ασε που άκου αγάπη μου, το "αυθεντικό" αμερικάνικο χοτντογκ είναι σε καντίνα στο δρόμο (ή άντε στον Papaya King). Όπως το αυθεντικό ελληνικό σουβλάκι είναι σε αυθεντικό ελληνικό σουβλατζίδικο στυλ "μπαρμπα Μήτσος". Όχι σε γκλαμουριάρικο φαστφουντάδικο που χει στήσει ο Γκόρντον Ράμσεϊ.

Αλλά αντε να πείσεις τώρα το τρεντοπλήθος ότι δε φτάνει να τρώνε πανάκριβο χοτντογκ για να γίνουν βέροι νεοϋορκέζοι

 Προσοχή στα μαγαζά του καλοκαιριού και τα τρέντι μουτράκια της πόλης. Και Cheesus!  όχι άλλο Γκάζι!

Γιατί δεν πρόκειται

να γίνεις άνθρωπος ποτέ;

Για αυτό :

Δίπλα πρέπει να μπει πινακίδα "Σε ευχαριστούμε που μας γράφεις στα παπάρια σου"

Απογευματάκι φέτος το Πάσχα νομίζω πέρασα από το γνωστό κατάστημα να πάρω κάτι χώματα για το γκήπο.
Το πάρκινγκ με κατηλειμμένες τις μισές και λιγότερες ενδεχομένως θέσεις.
Πηγαίνοντας προς την είσοδο, σκάει ο άντρας ο πολλά βαρύς ο πρόστυχος ο φραγκάτος και παρκάρει τη μπέμπα στην πρώτη θέση για ανάπηρους που βρήκε. Τον κοιτάω το μάγκα έκπληκτος. Και με βλέπει που τον κοιτάω. Είναι νέος, άντε 40ρης. Με κοιτάει και αυτός και καταλαβαίνει , δε χρειάζεται.
Και μου σκάει το γνωστό υπομειδίαμα περιφρόνησης που μεταφράζεται σε
"Στα αρχίδια μου σας γράφω, είμαι φραγκάτος"
ή σε "Ασε μας ρε φιλαρακι, εγώ σου φταίω; Ας πιάσουν πρώτα τους κλέφτες"
Το ξέρουμε ότι ούτε τα λεφτά σε κάνουν άνθρωπο αν είσαι καρμπόγυφτας, ούτε τα πτυχία σε κάνουν άνθρωπο αν είσαι ηλίθιος γιδοβοσκός (έχω συμφοιτητές που χαζεύω στο fb να λένε ο,τι μαλακίες μπορείς να φανταστείς αποδεικνύοντας ότι βόδια μπήκαν, μοσχάρια βγήκαν)

Πάγωσα σου λέω. Γιατί ξέρεις τι; Ακόμα και αν πάρω ένα λοστάρι και του κάνω την 535i (που μόλις είδα οτι ξεκινάει από 84 χιλιάρικα) να μοιάζει με καλοκαιρινή ξελότζα σε κάμπινγκ χίπιδων στα Κουφονήσια, εκτός του οτι θα μπω φυλακή, αυτός δεν πρόκειται να αλλάξει. Όχι εξαιτίας μου.
Θα με βάλει φυλακή, θα πάρει καινούρια BMW και επειδή θα ναι και τσαντισμένος, την επόμενη φορά μπορεί και να περάσει πάνω από καναν ανάπηρο για να παρκάρει. ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ.

Για αυτό μερικές φορές λέμε που είναι το κράτος;
Και στα μικρά. Χρειάζεται ΚΑΙ εκεί για να μην παίρνουν θάρρος ξεφτίλες σαν και αυτόν τον τύπο.
Και χέσε μας με τις δικαιολογίες του στυλ "να πιάσουν πρώτα τους κλέφτες και μετά αυτά", "εδώ είναι έξω ο Τάδε, αυτός σε πείραξε".

ΝΑΙ

ΑΥΤΟΣ με πείραξε

Αυτός είναι ο τύπος που θα παρκάρει σε πάρκινγκ αναπήρων και στα παπάρια του.

Είναι ο τύπος που θα πάει να χτίσει εξοχικό στα καμμένα και στα παπάρια του.

Είναι ο τύπος που θα πετάξει τα σκουπίδια του μακριά από τον κάδο και στα παπάρια του.

Είναι ο τύπος που θα οδηγήσει ντίρλα και στα παπάρια του.

Είναι ο τύπος που ΓΕΝΙΚΑ στα παπάρια του γιατί ξέρει ότι τον γράφει και η κοινωνία και το κράτος στα παπάρια της με τη δικαιολογία ότι δεν είναι μόνο αυτός που τα κάνει και "ε έχουμε σημαντικότερα πράγματα να κάνουμε τώρα".

Αυτοί οι σιχαμένοι δε, όταν βρεθεί κανας κακομοίρης κρατικός υπάλληλος που χει και λίγη τσίπα πάνω του και τους τσιμπήσει έχουν 2 πιθανές συμπεριφορές : 

1. Το κλασσικό "ξερειςποιοσειμαιγωρε, στονεβροθασεστειλω"  - και φυσικά άμα είσαι 28ος ανθυπουπουπουποαστυνόμος, παίρνεις 700 καθαρά και έχεις και παιδί,κάνεις την πάπια γιατί αυτός αν έχει αυτοκίνητο με 100 χιλιάρικα, όλο και κάποιον θα ξέρει

2. Το άλλο κλασσικό "εμέναβρηκεσναπιασεις". Αυτό είναι και της μόδας βέβαια τώρα που χουμε επανάσταση. Και είναι και δια-ταξικό, δε χρειάζεται να σαι φραγκάτος. Αφού σκέφτομαι να πάρω ένα ματσούκι και να αρχίσω να βαράω κόσμο ντυμένος με στολή Μπάτμαν -χωρίς το κολάν, με speedo από κάτω- και όταν με τσιμπήσουν να αλαλάξω "ΕΜΕΝΑ ΒΡΗΚΑΤΕ ΝΑ ΠΙΑΣΕΤΕ ΒΑΛΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΠΡΩΤΑ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΜΕΝΑ". Θα έχω και τεράστια υποστήριξη κιολας όχι τίποτα άλλο..

Το γιατί ο κόσμος συνήθως νομίζει ότι ο κοινωνικός ιστός ΔΕΝ εξαρτάται και από τη συμπεριφορά των ξεχωριστών ατόμων, δε μπορώ να το καταλάβω.

Αλλά από την άλλη, ζούμε σε μια χώρα που απαιτούμε πρώτα να αλλάξουν όλοι οι άλλοι και μετά εμείς.

Περίμενε μαλάκα από τον άλλο να μην παρκάρει όπου γουστάρει.

Αφελή.

Σιχτίρια

Για αυτό γουστάρω τους streetpanthers.gr . Κάνουν κάτι ρε παιδί μου (οκ βέβαια πριν 3 χρόνια μου χε σκάσει και μένα αυτοκολλητάκι για το οποίο είχα ένσταση - ρε παιδιά , ήμουν Αύγουστο σε άδειο πάρκινγκ πανεπιστημιούπολης και η μία ρόδα πέρασε στη διπλανή θέση- οκ λάθος αλλά και λίγο να κοιτάμε τα συμφραζόμενα :p)

Χοξ μπάστερζ

Ναι ρε έχω να γράψω καιρό γιατί με βαράνε από 10 μεριές και όχι με την καλή ένοια φίλε μου μαζοχιστή (μη νομίζεις ότι δε σε έχω καταλάβει. Δε νομίζεις ότι το φίμωτρο που φοράς συνέχεια σε καρφώνει λίγο;)

Σε ημισυνέχεια του προηγούμενου θέματος, ερχόμαστε στις διάφορες παπαριές που μας ζαλίζουν τα τσιμπιρδόνια μέσω mail ή της αθάνατης προφορικής παράδοσης που τόσο αγαπάμε.

Τελευταίο τεμάχιο στον κουβά με τις ανοησίες είναι το παρακάτω ανοσιούργημα : 

Και από πίσω περιμένουν και 3 δράκοι με υπερμεγέθη αποτέτοια και σου τραβάνε και 2 μανίκια και στις διακοπές φέτος έπιασα ένα σπάρο 25 κιλά και μετά τράβηξα και μια ντουφεκιά και παρτον κάτω τον Balrog στο Παγκράτι κλπ.

Υπό Κ.Σ δε θα ασχολιόμουν με αυτή τη φλόμπα περισσότερο από όσο ασχολήθηκα με τα εξίσου ανύπαρκτα "άρωμα στο πάρκινγκ", "αυτοκίνητα που σου αναβοσβήνουν τα φώτα" , το κλασσικό "H Μicrosoft παρακολουθεί το mail σου και θα σου δώσει λεφτά αν κάνεις forward" και το "η καριέρα του χ έλληνα διάσημου στην Αμερική".

Αλλά αναγκάζομαι πάνω που γράφω πιο σημαντικά πράγματα (δύο δημοσιεύσεις, μούρλια σου λέω) να ασχοληθώ με αυτές τις  γελοιότητες 

α. Γιατί το άκουσα και από φίλο που με εξέπληξε οτι το κατάπιε -έστω και προσωρινά-

β. Γιατί έχει περίπου 3000 βαθμούς τώρα και που να γράφεις paper. 

Θα επικεντρωθούμε στο προφορικό του πράγματος τώρα, οκ; Και στο γιατί ο κλάμπανος ο κολλητός το χαψε αμάσητο : 

Γιατί του παρουσιάστηκε έτσι ώστε αν δεν έτρεχε αμέσως να γουγλάρει, δεν είχε τη δυνατότητα (επειδή είναι ευγενικός και ευπροσήγορος σχεδοννέος και μόλις έγινε και πατέρας οπότε ) να πει στην τύπισα που του το πε "ΤΙΛΕΣΜΩΡΗΓΑΜΩΤΗΜΠΟΥΤΑΝΑΜΟΥΜΕΣΑΓΑΜΩ". ΟΚ την είχε, αλλά δεν το κανε.

Πήγε και του πε λοιπόν η τύπισα "απήγαγαν το παιδί μιας συναδέλφου της αδερφής μου και το βρήκαν στην εθνική οδό χωρίς όργανα μεχρι και τα μάτια του πήρανε. Κυκλοφορεί αυτοκίνητο και μπλα μπλα μπλα μπλα".

Γιατί δε μπορείς να τη βρίσεις εδώ, εκτός του ότι είναι συνάδελφός σου και δε γίνεται να τσακωνόμαστε με όλους για μαλακίες; 

Γιατί ισχύει ο νόμος του 3 που ανακάλυψα μόλις σήμερα . (ΟΚ λογικά το έχει πει και άλλος κόσμος πρίν από μένα, σιγά την παρατήρηση, απλά τώρα δεν κάθισα να το ψάξω κιόλας αν έχει κανα πιο επίσημο όνομα -καισιγατοπραμαδηλαδή) 

Τι λέει ο νόμος του 3; Ότι συνήθως όταν μεταφέρεται ένα τέτοιο παπατζιλίκι προφορικά, αυτός που του "ΣΥΝΕΒΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ" είναι συνήθως ο τρίτος από σένα .

Δηλαδή στην περίπτωση του φίλου μου ήταν : 

Φιλος -> Συνάδελφος φίλου -> Αδελφή της ->Συνάδελφος αδελφής της

                        1                                 2                           3

Έτσι τί επιτυγχάνεται; Ότι είναι αρκετά κοντά για να σοκαριστείς περισσότερο μια και ε, 3 άτομα παραπέρα και κυριότερο : δύσκολα θα της πεις ότι λέει  μαλακίες γιατί έτσι προσβάλλεις και αυτήν και την αδερφή της κλπ κλπ κλπ. (που όπως θα δούμε μετά, όντως είναι τόσο ηλίθιες όσο φαίνονται)

Επίσης ρόλο παίζει και το γεγονός ότι καλό να τα διαβάζεις στο νετ και να κοροϊδεύεις τους άσχετους που τα πιστεύουν, αλλά τους ανθρώπους με τους οποίους έρχεσαι σε άμεση επαφή καθημερινά και δεν τους βλέπεις να μη μπορούν να χειριστούν αιχμηρά αντικείμενα χωρίς να βγάλουν τα μάτια τους, τους εμπιστεύεσαι λίγο παραπάνω.

Και μεταξύ μας, του πούστη, η αλυσίδα από σένα μέχρι το θύμα είναι πολύ μικρή.

ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΗΓΑΜΗΣΟΣΑΥΡΟΥ!

Η αλυσίδα που σου είπανε εσένα είναι πολύ μικρή. Γιατί όχι δε συνέβη στην συνάδελφο της αδελφής της, συνέβη σε συνάδελφο του πρώην άντρα της συναδέλφου της αδερφής της (δεν κάνω καθόλου πλάκα, αυτό βγήκε μετά από ερώτηση) και η πρώτη πρώτη συνάδελφος (του φίλου μου δηλαδή) "δεν κατάλαβε καλά"

Τι είπαμε πριν λίγο με έντονα γράμματα;

ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΗΓΑΜΗΣΟΣΑΥΡΟΥ!

Μια χαρά είχε καταλάβει η πατόζα, απλά ντράπηκε να παραδεχθεί ότι είπε μαλακίες. Για να μην την περάσουν για χαζή. Γιατί δεν είναι.Ούτε αυτή ούτε η αδερφή της

Και σε αυτόν το συνάδελφο του πρώ... ξέρεις τώρα, δε συνέβη ακριβώς, αλλά σε κάποιον συνάδελφο κάποιου γνωστού του κλπ κλπ.  

Στην αλυσίδα της χαζομάρας δεν υπάρχουν περιττοί, υπάρχουν μόνο πρόθυμοι. Όλοι οι καλοί χωράτε 

Εν τω μεταξύ, λεπτομέρεια που την ώρα που μου το είπε δεν την έπιασα γιατί ήμασταν στο 2ο καφάσι μπύρες,

"βρήκαν το παιδάκι χωρίς μάτια"

Δε μπορώ να πω, η έξτρα προσθήκη ανατριχιαστικών λεπτομερειών δίνει ένα πιο γκραν γκινιόλ εφέ στην ιστορία ώστε να ανοίξεις και διάπλατα το στόμα, να σοκαριστείς και να φοβηθείς λίγο παραπάνω. Βέβαια μεταμοσχεύσεις ματιών δε γίνονται ακόμα (μόνο κερατοειδούς) και λογικά αυτό οι 5 γιατροί στο πίσω αυτοκίνητο θα το είχαν διαβάσει κάποια στιγμή στην φοιτητική τους ζωή, εκτός αν ήταν "γιατροί" όπως κάτι ινδοί που λέγαμε πριν, οπότε μπορεί και να έπαιρναν και τον εγκέφαλο του παιδιού, για να τον μεταμοσχεύσουν σε κανα άλλο σώμα, μην πάει τζάμπα το παιδάκι το καημένο.

Έσω έτοιμος να αντιμετωπίσεις όλες τις μαλακίες.  Πάντα σε εγρήγορση.

Και ο δε χρειάζεται καν ο Γούγλης στις περισσότερες των χωξεων. Βρωμάνε από 321 έτη φωτός παραπέρα.

Άμα πια..

- μου ρθε και πρόσφατα το mail με τις κολώνιες. ΟΧ ΓΑΜΩΤΗ ΜΟΥ ΟΧΙ...


Υ.Γ : Το ότι αν όντως είχε γίνει κάτι τέτοιο, θα είχε προκληθεί τέτοιος πανικός σε ο,τι μέσο ενημέρωσης υπάρχει και δεν υπάρχει, δε φαίνεται να επηρρεάζει κανέναν από αυτούς που σου λένε οτι "ΣΥΝΕΒΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ"

..και τί πειράζει;

Να σοβαρέψουμε λίγο;

Ο άνθρωπος θα πιστέψει με μεγάλη θέρμη ο,τιδήποτε φοβάται πολύ πως είναι αλήθεια και ο,τιδήποτε ελπίζει πολύ να είναι αλήθεια. Συνήθως αυτό μένει εντός λογικών ορίων.

Ένας άλλος κανόνας σαβουάρ-βιβρ, αλλά βιβρ με την κυριολεκτική έννοια, λέει ότι 

"όταν η μαλακία σου κοντράρεται με την πραγματικότητα, η πραγματικότητα ΠΑΝΤΑ κερδίζει".

Π.χ, είσαι επαναστάτης, ψαγμένος κλπ και δεν πιστεύεις στις μπαρούφες που λέει η επιστήμη περί βαρύτητας. Πιστεύεις ότι είναι μια σκοτεινή συνωμοσία αιώνων για να βγάζουν λεφτά οι φυσικοί κλπ κλπ, ότι μας έχουν επιβάλλει ψυχαναγκαστικά και εγκεφαλοπλυστικά το "γεγονός" ότι άμα πηδήξεις από το μπαλκόνι θα πέσεις και οτι αν ΘΕΛΟΥΜΕ, μπορούμε να πετάξουμε. Από αυτή τη σκευωρία λοιπόν βγάζουν τρελλά λεφτά οι αεροπορικές εταιρίες επειδή αν ΞΕΡΑΜΕ οτι μπορούμε να πετάξουμε, θα πηγαίναμε μόνοι μας παντού και δε θα κάναμε δισεκατομμύρια τζίρο σε αυτούς κλπ. 

Έτσι λοιπόν, αφού έχεις εμφανιστεί σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, σε έχουν κάνει ήρωα, το τουίτερ βουήζει για το θάρρος και την παρρησία σου και τις κοχόνες που έχεις να τα βάζεις κόντρα με το κατεστημένο και τα συμφέροντα, μια μέρα πηδάς από τον τελευταίο όροφο ουρανοξύστη στη Νέα Υόρκη...

και γίνεσαι χαλκομανία στο πεζοδρόμιο, 200 μέτρα παρακάτω. Λυπηρό, αλλά αναπόφευκτο.

Το φαγες μόνος σου το κεφάλι σου, επειδή.. ήσουν μαλάκας αγόρι μου. Θανατηφόρα,ανεπανάληπτα και αμετάκλητα μαλάκας. Το ξερό σου δε μπορούσε να χωρέσει την πραγματικότητα γιατί ήσουν από αυτούς με τα ροζ συννεφάκια σε συνδυασμό με ψευδαισθήσεις μεγαλείου. Ήθελες να πας κόντρα σε κατεστημένα, δημιούργησες πολύ ωραία τις συνωμοσίες σου, βρήκες και 10 συμπαθούντες χειροκροτητές από κάτω, τέλος. Κόντρα σε ό,τι πίστευες, κατέληξες όπως ήταν προφανές από την αρχη ο,τι θα καταλήξεις.

Κόντρα στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, η φύση γράφει στα παπάρια της το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Οι νόμοι της και ο τρόπος που λειτουργεί, δεν υπόκεινται σε διάλογο και διαπραγμάτευση. Είτε τους αποδέχεσαι, τους κατανοείς και κοιτάς πως να τους εκμεταλλευτείς ώστε να ζήσεις καλά και πολύ εντός τους, είτε σηκώνεις μπαϊράκι επανάστασης και τρως στο κασίδι σου όλη την κοτρώνα των συνεπειών.

Ναι καταλαβαίνω όλα αυτά τα σενάρια για απάτες,συνομωσίες,σκευωρίες και μπλα μπλα μπλα όλων 

των σατανικών επιστημόνων που καθημερινά σηκώνονται από το κρεβάτι τους για να καταστρέψουν τον κόσμο και να βγάλουν δισεκατομμύρια στην πορεία, είναι ιδιαίτερα ελκυστικά. 
Ακόμα πιο ελκυστικοί δε είναι και οι καλοί φιλάνθρωποι σωτήρες στον αντίποδα αυτών, που πουλάνε αφιλοκερδώς και σε λογικές τιμές, ελπίδα, φάρμακα και συμβουλές γεμάτες ηλιαχτίδες, γάργαρο νερό και ιαματικές ιδιότητες. Οι ακοίμητοι αυτοί  μοναχικοί επαναστάτες που η Κακιά Επίσημη Επιστήμη τους πέταξε στα Τάρταρα και αναγκάζονται να χαρίζουν ευτυχία στον κόσμο από ύποπτες κρυψώνες σε χώρες με αμφίβολα μέτρα προστασίας του πόπολου από Μάγους-Γιατρούς, Σαμάνους και Γκουρού.
Τους ακολουθείς και γουστάρεις, γιατί η επίσημη οδός σε απογοήτευσε μια και ενίοτε, σε πολλές περιπτώσεις, δεν υπάρχει ελπίδα. Και αυτό στο λένε οι κάφροι, οι αλήτες, οι ουτιδανοί. "Δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Θα πεθάνεις". Και εσύ δε μπορείς να το δεχτείς αυτό, γιατί δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει λύση. Δε μπορεί να συμβαίνει αυτό σε σένα.

Και γιατί οι άλλοι έχουν μια λύση για τα πάντα. Όχι άλλος πόνος, όχι άλλες αποκαρδιωτικές απαντήσεις. Μόνο μαγικές θεραπείες που θα σε θεραπεύσουν από ο,τι και αν έχεις, πολλές φορές πριν καν σε εξετάσει ο "γιατρός"

"Εξέτασε κάθε είδος ψευδοεπιστήμης και θα βρεις ένα διχτυ ασφαλείας,έναν αντίχειρα να βυζάξεις,μια φούστα να κρυφτείς από πίσω. Και μεις τι προσφέρουμε αντ'αυτού; Αβεβαιότητα! Ανασφάλεια" (Μεγάλη ατάκα του Ασίμοφ)"

Μερικές φορές δε και αυτό είναι πιο λυπηρό, έχεις κάτι το οποίο θεραπεύεται. Ή θα θεραπευόταν αν δεν έτρεχες από την αρχή να κουνήσει πάνω από το κεφάλι σου στο θερινό ηλιοστάσιο τα μαγικά του ραβδιά ο Γκαν-Σάγκι-Γκάγκα, ο θαυματουργός ημίγυμνος γκουρού. 
Ή αν δεν επισκεπτόσουν με αλφαβητική σειρά όλα τα είδη "θεραπευτών" που μπορούσαν να σου υποσχεθούν μαγικές θεραπείες.

Έτσι, σιγά αλλά σταθερά θα το φάς το κεφάλι σου, με την ίδια ακρίβεια που θα το φάει ο τύπος που πήδηξε από το μπαλκόνι. Αλλά το κακό με σένα είναι ότι θα το φας πιο αργά και πιο επώδυνα.

Ο δρόμος προς την καταστροφή σου είναι σπαρμένος με ελπίδα, χαρά και τις χαρούμενες κραυγούλες υποστήριξης και ανθρωπιάς αυτών που "στηρίζουν το δύσκολο αγώνα σου".

Βέβαια όλο αυτό είναι δικαίωμά σου. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αρχίσεις να κοπανάς το κεφάλι σου στα μάρμαρα με τη βέβαιη πεποίθηση ότι άμα το θέλεις πολύ και σου στέλνουν χαρούμενες σκέψεις οι υπόλοιποι, θα σπάσουν τα μάρμαρα και όχι το κεφάλι. 

Είσαι υπεύθυνος του εαυτού σου και η αυτοκαταστροφή σου άμα δεν έχεις μυαλό, δεν είναι ευθύνη κανενός άλλου. Είναι περίπου όπως ο πιτσιρικάς που του λες "γιατί αγόρι μου πίνεις τον άμπακο και μετά παίρνεις τη μηχανή και πας με 160 στην Α.Ο χωρίς κράνος;"  και σου απαντά "Γιατί μου αρέσει να ζω επικίνδυνα, γρήγορα κλπ". ΞΕΡΕΙΣ ότι οι πιθανότητές του να ζήσει και πάρα πολύ είναι ιδιαίτερα χαμηλές. Αλλά ΑΥΤΟΝ δε μπορείς να τον σώσεις.

Ξέρεις που τα παίρνω εγώ;

Επειδή αυτός θα πάρει και άλλους μαζί του κατά πάσα πιθανότητα. 

10 να ακούσουν το χαρμόσυνο μήνυμα της μαγικής απαλλαγής από την κακιά επιστήμη κλπ κλπ και να το πιστέψουν, 2 από αυτούς όταν πάθουν κάτι, πάνε καρφί στον Γκαν-Σάγκι-Γκάγκα αντί στο γιατρό τους, έχουμε 2 ακόμα πεζοδρόμια, 2 ακόμα πιτσιρικάδες χωρίς κράνος.

Και με νοιάζει πολύ περισσότερο η ζωή του μελλοντος θύματος, παρά η ζωή του αρχικού. Γιατί ο άλλος την έχει πάρει την απόφασή του, δεν τον γυρνάς πίσω με καμία δύναμη. 

Είναι εκεί, στο περβάζι του τελευταίου ορόφου και ετοιμάζεται για το άλμα που θα τον κάνει να πετάξει πέρα και πάνω από τους υπόλοιπους ανθρώπους, τα θύματα, τους μικρούς.

Αυτό που θέλω εγώ είναι να μην τον ακούσουν και ανέβουν και άλλοι εκεί πάνω.

Παράδειγμα : Πιάνουν 5-10 νέους φορείς HIV από αυτούς που πηγαίναν χωρίς προφυλακτικό με τις πόρνες. Και τους λένε στα κανάλια, στο τουήτερ, στο fb όλοι οι ψαγμένοι : 

"Γιατί αγόρι μου πήγαινες με πουτάνες χωρίς προφυλακτικό;"

και απαντάει το "κτήνος" : 

"Ρε μαλάκες με δουλεύετε; Εσείς δε λέγατε πριν λίγο καιρό ότι δεν κολλάει από γυναίκα σε άντρα, ότι δεν υπάρχει ως ασθένεια και οτι είναι απάτη των φαρμακευτικών; Εσείς δε βραβεύατε γυναίκα της χρονιάς κλπ την τύπισσα που τα έλεγε; Πλάκα μου κάνετε; Αφού ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΕΙ, γιατί να μην πάω χύμα;"

Μετά τι του λες; "Είσαι μαλάκας που μας πίστεψες;"
ή "καλέ δεν τα εννοούσαμε εννοώντας τα. Τα υποστηρίζαμε γιατί είναι της μόδας. Ψάρωσες;"

Το 2ο αντι-παράδειγμα, περιμένετε θα σκάσει άσχημα σύντομα.Ήταν και μεγάλο χιτ στον αγώνα ενάντια στην πραγματικότητα φέτος. Βουηξαν τα σοσιαλ μήντια από ανθρωπιά. Το ξέρετε όλοι αλλά όσο και αν θέλω, δε θέλω να γίνω τελείως κάφρος. Είναι σημεία των καιρών αυτά.

Κρίση έχει πέσει και όπου μυρίσει ανθρωπιά και πόνος, η λογική και η ψυχραιμία πάνε γερό περίπατο.

Και θησαυρίζει ο Γκαν-Σάγκι-Γκάγκα..

υ.γ : Ευχαριστώ τον Αντιδρασεξ που με έφτιαξε πρωί πρωί