Αντι- φθινοπωριάτικο

"Δυστυχώς εφθινοπωριάσαμεν" για να παραφράσω τον Τρικούπη, Θεός σχωρέστον και αυτόν, καλός άνθρωπος ήταν, πάει πέθανε τώρα, ζωή σε λόγου σας. Το Φθινόπωρο είναι άθλια εποχή. Αλήθεια λέω ρε. Μην ακούτε τις ρομαντικές ποιητικές και καλλιτεχνικές παπάτζες για τα φύλλα που κοκκινίζουν και πέφτουν αργά προς το χώμα. Μην ακούτε για τον αγέρα που διαδίδει την μεστή μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, τη μυρωδιά της μητέρας γής. Μην ακούτε για το θρόισμα των φύλλων στην πρώτη δροσερή αύρα που έρχεται να στρώσει τον δρόμο για τον γερο-χειμώνα. Παπάτζες κύριοι, παπάτζες. Για την ακρίβεια το φθινόπωρο είναι η εποχή που τα μισά φυτά ψοφάνε και παν και αυτά, καλά ήταν ,ζωή σε λόγου μας, τα άλλα μισά φυτοζωούν (χμμ.. αφού είναι φυτά τι θες να κάνουν ρε μλκ? ναι αλλα το εννοώ με την άλλη έννοια, ξέρεις εσύ τώρα, μη μου σπας τα άσπαστα). Πλακώνουν οι πρώτες βροχές τις οποίες γαμωσταυρίζουμε γιατί α. δεν είναι μεν από τις ωραίες βροχάρες του χειμώνα που ρίχνει παπάδες και καλόγριες και καρεκλοπόδαρα και τραπεζομάχαιρα β.είναι -αν και φλώρικα ψιλόβροχα- δε ικανές να σου χαλάσουν το ωραίο σουέντ τζάκετ που είχες χρυσοπληρώσει το 1996 μπαίνοντας στο δεύτερο έτος και παρ'όλα αυτά είναι ακόμα σαν καινούριο -διόρθωση, ήταν- -μλκ τώρα το σκέφτηκα.. ΠΟΣΑ χρόνια το έχω αυτό το τζάκετ....και γιατί είναι ακομα έτσι??????!?!?- Το Φθινόπωρο είναι ένα ημίμετρο. Μια χρυσή μετριότητα. Και ως τέτοια απορρίπτεται κυρίες και κύριοι. Ρομαντικοί του κόσμου φτύστε με πατόκορφα, εγώ θα ανεχτώ στωικά τις αποδοκιμαστικές ροχάλες σας, ως εθνικός μάρτυρας τα βασανιστήρια των Τούρκωνε. Ναι ρε δεν το γουστάρω το φθινόπωρο. Γιατί δεν ξέρω τι να φορέσω. Ο,τι και να φορέσω λάθος βγαίνει... φοράω τα λινά, κρυώνω. Φοράω κανά μακρυμάνικο, ζεσταίνομαι. Παίρνω τζάκετ μαζί, το κουβαλάω στον αγκώνα. Δεν παίρνω? Δαγκώνω τον Μελεούτσο απο το κρύο. Αιδώς Αργείοι και Εκείς Ναυπλιώτες!ΣΚΑΤΑ(βαλε μπίπ στο σκατά) Από μικρός δεν με άρεζε (<== Πάντα κουβαλάμε τη Θεσσαλονίκη μέσα μας, ειδικά σήμερα που στον ύπνο μας ειδαμε τσιμπούσι στο Μέλαθρο) το Φθινόπωρο (Χινόπωρο για μερικούς συγγραφείς). Στο σχολείο μας το παρουσιάζανε σαν λίγο πρίν το τέλος. Θυμάστε μια εικονίτσα κάπου στην τετάρτη δημοτικού που παρομοίαζε το χρόνο με έναν τυπά, που την άνοιξη ήταν πιτσιρικάς, το καλοκαίρι παλλικάρι μέσα στα ταξίδια, τα ξύδια, τις γκομενες και το χαβαλέ, και το φθινόπωρο αρχίζαν τα προβλήματα? ε αυτό μου έχει κολλήσει. Δεν γουστάρω τον τύπο που αρχίζει και "πέφτει". Ο Χρόνος το Φθινόπωρο αρχίζει και έχει ζάχαρο, πίεση, καρδιά, προστάτη, το μοσχοκάρυδο του προκαλεί ασυγκράτητα αέρια, τον πιάνει υπνηλία, θέλει να μένει μέσα και να βλέπει ντιβιντιά, αρχίζει και έχει προβλήματα στύσης σιγά σιγά, κοιτάει τις φωτογραφίες από το καλοκαίρι και είναι σε φάση "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς" (Γιατί χλαιιιις, συ δεν ήσουνα που γέλαγες χτεεεες,ωωω ΧΛΑΙΣ ολοι μαζί , δικό σας!). Και μου λένε εμένα μετά να μου αρέσει αυτή η εποχή? ρε όξω ρε! ουρτ! ΟΞΞΩΩΩΑΑ.. Προτιμώ τον χειμώνα αν είναι έτσι. Που και ξέρει ο Χρόνος που πάει (καρφί για ξύλινο κοστούμι), και εμείς ξέρουμε τι θα φορέσουμε, και γενικότερα είναι πιο ισορροπημένη περίοδος. Και στο κάτω κάτω να παν να χεστούν και οι ποιητές και τα ερυθριώντα, ως παριές αγνών κορασίδων, φύλλα τους. Στα διάλα..

Spam spam spam spam

Που να ήξεραν οι Pythons όταν εβγαζαν το σκετσάκι με το Spam, ότι η λεξούλα αυτή θα γινόταν μετά απο 30 χρόνια το ηλεκτρονικό alter-ego του "μου πρήζετε τα *μπιιπ*". (από δώ και πέρα θα μπαίνει μπιπ σε λέξεις που προσβάλλουν την δημόσια αιδώ, γιατί είχαμε λυσσαλέες διαμαρτυρίες απο το Λαϊκό Χριστιανικό Κόμμα, το Χριστιανικό Λαϊκό Κόμμα, το Χριστιανολαϊκό κόμμα, το Χριστιανικό Κόμμα Λαού, τους ενωμένους Χριστιανούς Νέου Ψυχικού, την Κίνηση για τη Σωτηρία της Ψυχής Κοκκινιάς, τους Στρατιώτες του Φωτός, την κυρία Λουκά, τον τέως πρόεδρο της Μαδαγκασκάρης Φιλιμπέρ Τσιρανανά, τον Αμπέμπε Μπικίλα, τον Αντουάμπε Μπαμπαγκίντα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις ) Το spam που λέτε, για να σας ενημερώνουμε εκτός από το να γινόμεθα ρεντίκολο και να γελάτε εδώ μέσα, εκτός από κονσέρβα με κρέας (όπως ψιλιάζομαι κάτι σαν το σιχαμερό ζαμπονάκι τύπου Zwan θα είναι). Το αρκτικόλεξο SPAM, επιδέχεται αρκετές ερμηνείες όπως με πληροφορεί η Βικιπαίδεια, και αγαπημένη μου είναι η Stuff Posing As Meat και όχι η επίσημη SPiced HAm. Τεσπα, είχε βγεί που λέτε ένα σκετσάκι των Pythons, στο οποίο ένας κακομοίρης με τη γυναίκα του (λογικά η γυναίκα θα ήταν ο Terry Jones -αυτός που έκανε και τη μάνα του Brian,τεσπα..) -δεν θυμάμαι ποιοί παίζαν τον κάθε ρόλο τώρα,*μπιιπ* με ) ήθελαν να παραγγείλουν πρωϊνό σε ένα μπρεκφαστάδικο, και τα πάντα είχαν spam από πάνω. Αυγά με spam Αυγά Μπέϊκον και spam Spam με spam Spam με spam και spam , spam spam spam και spam. και πήγαινε όλο έτσι. Το κορυφαίο πιάτο, όπως βλέπω πάλι στην Βικιπαίδεια ήταν το (ακου να δείς) "Lobster Thermidor aux Crevette with a mornay sauce served in a Provencale manner with shallots and aubergines garnished with truffle pâté, brandy and with a fried egg on top and Spam." Όταν ο πρώτος *μπιιπ* άρχισε να στέλνει άχρηστα διαφημιστικά mail στο usenet αρχικά, κανείς δεν του έδωσε σημασία. Είπανε "ε θα βαρεθεί και θα σταματήσει". Αλλά επειδή ως γνωστόν το δίκτυο είναι κλασσικός χώρος που ο κάθε *μπιιπ* ,*μπιιπ* και *μπιιπ* έχει το ελεύθερο να σου πρήξει τα *μπιιπ* ώσπου να γίνουν μετεωρολογικά μπαλόνια, ο τύπος ξεκω*μπιιπ* να στέλνει ώσπου το πήραν και άλλοι επαγγελματίες *μπιιπ* πρέφα και ξεκίνησαν και αυτοί. Έτσι αυτή η εκδήλωση επικής μα*μπιιπ* ονομάστηκε πολύ σωστά spam, εις ανάμνηση του σκετσακίου το οποίο αν και μέτριο γενικά, κάποια στιγμή σε κάνει και κλάνεις στον γέλωτα. Και ερχόμαστε στα πρόσφατα. Μέχρι πριν 3 μέρες, οι προστασίες μου λειτουργούσαν τζάμι. Είχα να δώ spam πολύ καιρό. Φεύγαν όλα κατευθείαν για σκουπιδοτενεκέ. Αλλά ξαφνικά και εντελώς τυχαία την Τρίτη και 13, ο Δίας συνουσιάσθη και μάλλον με τον κώλο στη λάθος πλευρά. Άρχισε να γίνεται του spam το κάγκελο. Πολύς κόσμος ενδιαφέρεται για τη σωτηρία μου εν γένει έχω πάρει κλασσικά spam, αλλά και μη κλασσικά spam. Ιδού ένας πρόχειρος κατάλογος με το τι μου προσφέρουν : 1. Φάρμακα για να μεγαλώσει και να τραβάει στην ανηφόρα η τσουτσού (Ρε μήπως κάποια ψυχή θέλει εμμέσως πλην σαφώς να μου πεί τίποτα?) 2. Φάρμακα που από όσο μπορώ να καταλάβω μάλλον έχουν να κάνουν με ψυχοτέτοια (μας πήρανε χαμπάρι μας πήρανε χαμπάρι) 3. Ρολόγια (μάγκες τσάμπα στέλνετε. Δεν φοράω ρολόι με τίποτα όμως) 4. Σεξουαλικά βοηθήματα παντός είδους, υφής, οσμής, μεγέθους και τιμής 5. Πτυχία. Σε ό,τι ναναι : Βοηθός Χειριστού Ζαμπονοκόφτη από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Σουαζιλάνδης, Ανθυπομούτσος Πιρόγας από το Πανεπιστήμιο Αγκουάμπα, μεταπτυχιακό στην Μελέτη και Κατασκευή Μεταλλικών Πιγκάλ, και άλλα τέτοια 6. Μηχανήματα. Παντός είδους. Ο,τι μπαίνει σε πρίζα. 7. Στοίχημα! Πάλι παντός είδους ? Πόσο δίνει ο συνδυασμός : το 2005 ψοφάει ο Χ, παθαίνει κωλοπετούρα η Ψ , και την ίδια μέρα ένα σμήνος φαλακρά αλμπίνα κοράκια κάνει 17 φορές το γύρο του Μπιγκ Μπεν κρώζοντας τον Εθνικό ύμνο της Μοζαμβίκης? 8. Επενδύσεις. Βέβαια. Σίγουρη απόδοση. ΜΑΓΙΚΗ απόδοση, του τύπου "σας βουτάμε τα φράγκα και γινόμαστε καπνός". 9. Singles mail. White singles, black singles, asian singles, Christian singles (σε εμένα ρε??!??!!!?!?), singles with ham and bacon, singles with spam, spam and singles, spam singles and spam with singles. Πολύ singles.. Μερικά τα χαζεύω. Ειδικά τις εξελίξεις στα τσουτσουνοανορθωτικά χάπια, γιατί καλομελέτα και έρχεται, πόσο μας έμεινε? καμιά 20αριά χρόνια, και αν συνεχίσω να καπνίζω και να πίνω, τον κόβω να παίρνει σύνταξη στα 45 και μάλιστα αναπηρική. Καλά είχαμε καθαρίσει τόσο καιρό απο το spam,άντε να ξαναρυθμίσω τα φίλτρα, να βάλω κανα mail washer κλπ.. και ο Φινλανδός περιμένει. Να πα να ,*μπιιπ*, σήμερα ρεμπελεύω.. καλημέρα

Πάει το πρώτο

Το πρώτο proposal πάει μας τελείωσε.. Μόλις εστάλη στους κλαπανάρες πάρτνερς να το διαβάσουν να δουν τι ουαου πράμα θα φτιάξουν. (Βασικά οι περισσότεροι επιδίδονται σε ανελέητο μέχρι αιμάτωσης κνησμό της βουβωνικής τους χώρας, μια και εκεί που δουλεύουν δεν παίζουν γυναίκες παρά μόνο σε ξεθωριασμένα ημερολόγια του Πλέιμπόι και της Πιρέλλι) Το πρόγραμμα έχει τίτλο Gentle Autonomous Environment that Learns, αλλά μην σας ξεγελάει ο τίτλος, στην πραγματικότητα είναι ένα ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης για μεγάλους χώρους, το οποίο χρειάζεται ελάχιστη επιτήρηση απο τους χρήστες (πχ σεκιουριτάδες). Βασικά, άμα περάσει και αναπτυχθεί, στο Ελ.Βελ θα κλάνεις και θα σου σκάει αυτόματη μπούφλα απο ηλεκτρονικά χέρια (κάπως έτσι τεσπα..) μπα σας δουλεύω.. απλά αμα κάνετε πως φωνάζετε βοήθεια, όλα τα καμερόνια θα στρέφονται προς τα πάνω σας κλπ κλπ..τεσπα.. πάει αυτό ουσιαστικά, άντε τίποτα διορθώσεις να μας στείλουν και να το καταθέσουμε την Τετάρτη.. Μετά έχουμε το άλλο για τα embedded systems, αλλά αυτό είναι για την ΓΓΕΤ οπότε είμαστε λίγο πιο χαλαροί.. Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Θέλω να πάω σπίτι μου, να κλάσω στο φαϊ και στον ύπνο. Και να φάω τίποτα της προκοπής, όχι τις κατεψυγμένες πίτσες που τρώω τις τελευταίες μέρες.. Χμμ.. να κάνω κανά λαχανικό? Μοσχαράκι αρακά, κοτόπουλο μπάμιες, χοιρινό σέλινο? τι να κάνω ρε για πείτε καμιά ιδέα...

Το διάλειμμα των 11

Αντί να πάω για τσιγάρο θα γράψω ένα ποστάκι, το πολύ για 10 λεπτάκια. Το πήξιμο συνεχίζεται. Και σκάνε σφαλιάρες από παντού πλέον. Ούτε που βοήθεια δεν πρόλαβα να πω πρίν λίγο, όταν με άνεση και χαμόγελο μου ανακοινώθηκε πως "Α ναι έχουμε αυτό το project για τις 30 Σεπτέμβρη, κατέβασε τις φόρμες και ξεκίνα να γράφεις την πρόταση. Ναι ναι μόλις μας πήραν απο Nokia και είμαστε ΟΚ, ξεκινάμε" Οχι ξέρετε πότε έχουμε 30 Σεπτέμβρη? Σε 16 μέρες ακριβώς. Σηκώθηκε σήμερα το πρωί από το κρεβάτι ένας Φινλανδός, είχε νεύρα επειδή εκεί πάνω του γίνεται το απαυτό κασάτο από το κρύο και σκέφτηκε "Σήμερα έχω νεύρα. Στην Ελλάδα έχουν ήλιο και φοράνε κοντομάνικα. Άσε που το καλοκαίρι κάποιος μου πήδηξε την κόρη εκεί πέρα. Θα τους πηδήξω και εγώ!" Και έβγαλε το ασπρουλιάρικο φινλανδικό πουλάκι του που από το κρύο είναι ζαρωμένο σαν θρούμπα και το έστρεψε στο Νότο. Και ποιανού κώλος βρέθηκε σε ευθεία με το πουλί του Φινλανδού? Σωστά, ο δικός μου. Πάνω που πήζαμε στη μία δουλειά και αράζαμε στην άλλη, αντε γειά τώρα, μας πηδάνε απο 10 μεριές. Στο άλλο Project, που έχουμε και προθεσμία στις 21 μη χέσω, οι partners κωλοβαράνε ασύστολα. Περιμένω οικονομικά δεδομένα και στοιχεία και αυτοί αγρόν αγοράζουν. Ψήνεται το Oktoberfest όπου νά ναι και μαλλον στη Siemens κάνουν προπόνηση με Salvator, Warsteiner, Erdinger και Paulaner. Και με τα αγαπημένα μου Brat- και bockwurst. Φέρτε και λίγο Sauerkraut ρε ζώα. Φέρτε μου και μενα καμιά μπύρα! Και πληρώστε με επιτέλους ρε μαλάκες, για να μην τα πάρω και αντί για πρόταση σας γράψω σενάριο ταινίας για Γκουσγκούνη.. Διάλειμμα τέλος, τα κεφάλια μέσα, πρέπει να γράψω δυο σελίδες ακόμα προσπαθώντας να πείσω έναν ασπρουλιάρη Ευρωπαίο χαρτογιακά οτί η πρότασή μας γαμεί και δέρνει. Συναγωνιστή Darthiir βάστα γερά!!! Όξωααααααααααααα

Ο,τι ναναι

Πελάτες μου, σας πληροφορώ πως αυτές τις μέρες πήζω ασύστολα, και δεν έχω καθόλου διαθέσιμο περίσσευμα ιδεών, χιούμορ και χρόνου για να γράψω κάτι αντάξιό σας :P. Μπορώ αν θέλετε όμως άνετα να γκρινιάξω να κλαφτώ και να μοιρολογήσω (και όχι κατ' ανάγκη με αυτή τη σειρά). Αν και σε καθημερινή βάση παίζουν επικές ποσότητες γκρίνιας και κλάψας γύρω μας, οπότε γιατί να προσθέσω και εγώ σε αυτό το οικοδόμημα? Αυτές τις μέρες έχω ένα μικρό πρόβλημα με το χρόνο. Το γνωστό δηλαδή, απλά αυτές τις μέρες φαίνεται ελαφρώς μεγενθυμένο. Ποιό γνωστό? Έλα τώρα που δεν ξέρεις.. Αυτό που όταν περνάς καλά ο χρόνος συστέλλεται και όταν βαριέσαι/πήζεις/μιζεριάζεις/κλπ κλπ ο χρόνος διαστέλλεται εντυπωσιακά.. Και έπρεπε και καλά να βγεί ο Άλμπερτ να μιλήσει για σχετικότητες, διαστολές του χρόνου και τις πίπες τις Μέριλιν. Τι διάολο, πριν από αυτόν κανένας πούστης *beep* (Οχι εδώ το μπίπ ρε *μπίπ*, στο "πούστης" έπρεπε να μπει!) δεν είχε παρατηρήσει πως άμα είσαι σκατά η μέρα δεν περνάει με τίποτα ενώ άμα είσαι καλά ούτε που καταλαβαίνεις πως πέρασε? Ε αυτό έχω πάθει. Η Δευτέρα διήρκησε τριπλάσιο χρόνο από οτι ολο το ΠουΣουΚού μαζί, και η Τρίτη απο ό,τι ψιλιάζομαι θα κρατήσει περίπου 28.5 αιώνες! Γενικά η εβδομάδα μέχρι τις 21, μάλλον θα κρατήσει περίπου 98 χιλιετηρίδες, 8 αιώνες, 10 χρόνια και 54 ημέρες. Τουλάχιστον ας ελπίσουμε οτι θα τα βγάλει τα λεφτά της, να έχουμε και κάποιο κέρδος γμτ τον Μαμμωνά μου μέσα.. Κατά τα άλλα -δεν σας ενδιαφέρει, αλλά εχέσθην, στο blog μου γράφω ό,τι θέλω- καλά είμαι, μια χαρά περνάω, δεν παντρεύτηκα ούτε καν αρραβωνιάστηκα όπως δείχνετε να υποψιάζεσθε στα σχόλια του προηγούμενου post. Και μην ανησυχείτε πελάτες μου (και ειδικά πελάτισσές μου, ναι σε εσένα το λέω αυτό, ναι εσένα εκει πίσω με το καυτό μίνι και το ξώβυζο), δεν θα γίνει σύντομα κάτι τέτοιο. Και όταν λέω "όχι σύντομα" εννοώ τον επόμενο αιώνα και βλέπουμε. Γιατί εγώ είμαι άνθρωπας ελεύθερος και ανεξάρτητος και την έχω σκίσει τη γάτα στα 2 μη σας πω και στα 5. (Μωρό μου, γιατί κρατάς στο χέρι αυτό το τσόκαρο αντί να το φοράς? Μη..τι πας να κάνεις? ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟ ΤΣΟΚΑΡΟ.Ενα αστείο έκανα, δεν.. Όχι το τσόκαρο! αχ...ωχ...βαχ..μη..ο...α...πον..α..ω.. ΟΧΙ ΕΚΕΙ ΜΗ ΒΑΡΑΣ ΕΚΕΙ..Οααα..) Αχεμ, αγαπητό μου κοινό θα ήθελα να θαθ πληροφορήθω πωθ πρέπει να διακόπθω το ποθτ αυτό γιατί είχα ένα ατυχέθ ατύχημα (έπεθα θτιθ θκάλεθ) και πρέπει να πάω θτο νοθοκομείο να μου βάλουν γάδεθ,ιώδιο και μετά θτον οδοντίατρο για μαθέλα..

Ησαϊα χόοοορευεεεε

Και τώρα θα ξαναπιάσω στο στόμα μου ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Το γάμο. Αυτή την ιερή ένωση ,όχι απαραίτητα άντρα και γυναίκας τους οποίους η πότνια Εκκλησία μας ευλογεί και συγχωνεύει εις σάρκαν μία, και τους συμβουλεύει να τους χωρίσει μόνο ο Θάνατος (αλλά ενίοτε τους χωρίζει κανάς Τανάσης). Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα ( ναι ναι εμένα μου λες..), τα αγαθά του Αβραάμ και της Σάρας, του Ηωσήα και της Μελχεμώθ , του Αβεσσαλώμ και της Ιουδήθ,(τα εβραιοονόματα είναι σχεδόν τυχαία, σιγά μην θυμάμαι) Κουκουε Μου Λου, Μου Κουκουέ Λου, Λου Κουκουέ Μού, Κουκουέ Μπουλκουμέ, Ε Μπουλκουμέ Κουκού, Κουκού Μπουλκουέ Μέ, του τέως προέδρου της Μαδαγκασκάρης Φιλιμπέρ Τσιρανανά (ΧΑΡΡΥ ΘΕΕ ,σε αντιγράφουμε όλοι), κλπ κλπ . Έχω 2 γάμους σε λίγες μέρες. Στον ένα μάλιστα θα πάω και τη νύφη στην εκκλησία, γιατί ήθελε το δικό μου αυτοκίνητο. Αντε πάλι να βγάλουμε το καλό κοστούμι (pin stripe, άσπρο πουκάμισο, γαμάτη γραβάτα), να κάνουμε και κανά μπάνιο γιατί τώρα που τα οικονομικά μας δεν είναι ανθηρά πλενόμεθα όποτε βρέχει. Μεγάλη η μέρα του μυστηρίου. Βασικά ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό το πανηγύρι, αν δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι κλπ κλπ κλπ κλπ και όλα καλά. Γιατί γράφουν στις προσκλήσεις «η σημαντικότερη μέρα της ζωής μας» ? ε? Εγώ θα θεωρούσα πιο σημαντική μέρα τη μέρα που γνωρίστηκαν πχ. Ή τη μέρα που ο Μελεούτσος εξελέγη δήμαρχος πρώτη φορά και συνειδητοποίησαν και οι δύο οτι «εδώ είμαστε, δεν πάμε πουθενά». Γιατί είναι τοοοοσο σημαντικό πλέον το να κάτσεις μία ώρα μέσα σε αφόρητη ζέστη, με την καλή σου ντυμένη σαν μπουμπουνιέρα, έναν μουσάτο να σου μιλάει ακαταλαβίστικα, τον κολλητό σου από πίσω να σου χασκογελάει και να σου ψιθυρίζει «φύγε τώρα που προλαβαίνουμε» (εγώ αυτά έκανα στον κουμπάρο μου πάντως), και ένα εκατομμύριο υπερήλικες μασελοφορούσες γιαγιάδες να φυσάνε μύξες σε παλιομοδίτικα μαντηλάκια? Γιατί είναι σημαντικό να κάνεις τρείς γύρους με το κεφάλι σκυμμένο ενώ πέφτουν βροχή τα κουφέτα στο ξεράδι σου? Και για να μην πιάσουμε κανα περίεργο έθιμο που τρώς και ξύλο. Και εξηγούμαι : Η κουμπάρα μου κατάγεται απο τη Σάμο, και εκεί έχουν το έθιμο, στο χορό του Ησαία να βαράνε γαμπρό και κουμπάρο. Ευτυχώς που από Σάμο είχε κατέβει μονο ένας ξάδερφος, και έτσι εγώ και ο κουμπάρος μου φάγαμε ξύλο μόνο απο 4 άτομα (πατέρα, δύο αδέρφια και ξάδερφο), οι οποίοι ήταν και ντουλάπες τρίφυλλες. Η πλάτη μου πόναγε μια εβδομάδα (ρε μπαρμπα Γιάννη, έχεις και συ ένα χέρι, σαν κουπί από τριήρη). Έτσι που λέτε. Για να μην πω για τις χαιρετούρες μετά. «Να ζήσετε» (x100000), «άξιος» (τα ίδια), «ο κουμπάρος σας?», «όχι ο γαλατάς» , «ελεύθερος?» , «ναι απαγορεύεται η προσωποκράτηση» . Να πω για το γλέντι μετά τους γάμους, ναι. Εκεί μάλιστα. Όλοι γίνονται χεστοί στο ποτό, και επέρχεται μια ωραιότατη ευθυμία και ανάβει το κέφι. Να ο γαμπρός κομμάτια να προσπαθεί να χορέψει ζεϊμπέκικο, ενώ μέχρι τώρα ο μόνος χορός που ήξερε ήταν ο χορός στις τραγωδίες. Να και η νύφη που έχει βγεί πλέον από τα τούλια και προσπαθεί και αυτή να χαρεί με τους καλεσμένους της, αλλά που να χαρεί η κακομοίρα, με αυτό το κορσοειδές που φοράνε, με μια κακούκα στο κεφάλι και ένα τόνο μακιγιάζ. Όχι είναι βολικό αυτό για τις γυναίκες δηλαδή, για να ξέρω? (μωρό μου αν τα διαβάζεις αυτά, να ξέρεις, εμείς θα κάνουμε αλτέρνατιβ γάμο, ξέρεις εκεί που σου είπα..). Νταγκλιάζουνε και τα συμπεθέρια και οι θείοι-θείες κλπ και έχουν πολύ πλάκα «Γεια σου ρε συμπέθερε μερακλή» «Γεια σου συμπεθέρα , σας δώσαμε το καλύτερο παιδί» «Ναι αλλά και εμείς τι δώσαμε ε? Διαμάντι.Λουλούδι.Μπουμπούκι»(φυτό) Και μπήκε το Φθινόπωρο και λυσσάνε όλες να παντρευτούν. Ναι όλες! Εμείς ως γνωστόν έχουμε μια πιο αποστασιοποιημένη στάση όσον αφορά το γάμο. Δεν μας κάνει τίποτα ιδιαίτερο το όλο αυτό πατιρντί, οπότε και αφήνουμε εσάς να αγχωθείτε περισσότερο. Έτσι και αλλιώς, μεταξύ μας, για σας γίνεται όλο αυτό το σκηνικό.Οπότε... Πάλι θα τρέχω στις εκκλησίες στην άλλη άκρη του κόσμου (καλά ρε παιδιά, στη Νίκαια? ... πιο πολύ με βόλευε να το κάνατε στη Νίκαια της Γαλλίας). Αλλά έχετε χάρη που άμα δεν έρθω η κουμπάρα σας θα με κυνηγάει για ν μήνες με κανάν πλάστη. Ευτυχώς ο άλλος γάμος είναι κοντά στο σπίτι μου. Αλλά και πάλι, κάθε Σαββατοκύριακο θα μεταφέρομαι Πάτρα-Αθήνα? Ε τι το κάναμε, Κολιάτσου-Αμερικής? Τέλος πάντων, ελπίζω τουλάχιστον να φάμε καλά. Γιατί σας προειδοποιώ, η ζέστη και το λιβάνι (πως θα το αντέξω αυτό και άλλη φορά, αυτό το λιβάνι, είναι ο εφιάλτης μου..)μου ανοίγουν την όρεξη. Και μην περιμένετε να χορέψω ε. Με ξέρετε. Για να χορέψω πρέπει ή α. Να είμαι εντελώς ντίρλα ή β. Να είμαι με κόσμο που ξέρω ΠΟΛΥ καλά ή και τα δύο ταυτόχρονα. Και μια προειδοποίηση ρε, στον ένα γάμο δεν θα έρθω μόνος μου. Δεν θέλω υποννούμενα του στύλ «άντε άντε έρχεται και η σειρά σου», γιατί θα σας φέρω τις μπομπονιέρες κολλάρο, θα πιώ όλη τη μαυροδάφνη από το ιερόν σκεύος, και θα τσουρομαδήσω τα γένια του παπά.. Στον άλλο γάμο θα έρθω μόνος μου οποτε μην αγχώνεστε..δεν θα κάνω φασαρία :P Ουφ... πολλοί γάμοι .. άντε παιδιά, και στο γάμο μου θα δείτε τι σημαίνει «του Κουτρούλι ο γάμος» (και ναι, για να σας προλάβω Κουτρούλι ήταν και όχι Κουτρούλης)

Music for a worse living #1

Επειδή ο Ασαφής Τουρίστας πολύ μου την μπαίνει με τα παπατζίλίκια που ανεβάζει, και επειδή δεν υπάρχει πρός το παρόν στην ελληνική μπλογκόσφαιρα ένα αντίπαλο δέος για τα κλαμπίστικα/lounge/ambient/ταξιδιάρικα/ και αρκουδοκουλτουριάρικα που μας βάζει κάθε μέρα , (φωτεινή εξαίρεση ο ύμνος I dont wanna be a homosexual,από το "female trouble"), θα σας βάζω και εγώ κανά τραγούδι που και που, έτσι για αντίβαρο. Και επειδή είμαι καλός άνθρωπας ενίοτε, και δεν θέλω να σας τρομάξω, πάρτε δύο αργά ήρεμα και μελαγχολικά κομματάκια, έτσι για αρχή 1.Opeth - Windowpane 2. Within Temptation - Jilian (I'd give my heart) The links will self destruct in Seven days

Τα πρωτοβρόχια

Καταλαβαίνεις το φθινόπωρο όταν ένα πρωί ξυπνάς λίιιγο πιό νωρίς για να κλείσεις την ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτα. Μετά παίρνεις και μάτι έξω να δείς τι παίζει και ενώ υπό Κ.Σ θα έπρεπε να υπάρχει κάπου εκεί ψηλά αυτό το μεγάλο κίτρινο πράγμα, βλέπεις μια μεγάλη ασπρόγκριζη κουβέρτα που δείχνει να έχει απειλητικές διαθέσεις. Χασμουριέσαι, ξαναπέφτεις για ύπνο και το ξεχνάς πρός το παρόν. Μετά από καμιά ώρα χτυπάει η γνωστή καταραμένη εφεύρεση (που ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχει σπάσει ακόμα είναι πως είναι ενσωματωμένη στο κινητό μου), και αποφασίζεις πως ναι, όντως, δυστυχώς, πρέπει να ξυπνήσεις μετά την 10ωρη νιρβάνα που έπεσες χτές βράδυ (αυτή η σουπίτσα έπεσε σαν ναρκωτικό) και να πας στη δουλίτσα σου. Ανοίγεις πατζούρι, βγαίνεις στο μπαλκόνι, και με τον Μελεούτσο δήμαρχο, αναφωνείς με στεντόρεια φωνή ,όπως κάθε μέρα, "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΕΙΤΟΝΟΙΙΙΙΙΙΙΙ". Οι ευγενικοί πατρινοί γείτονες πάντα απαντάνε και αυτοί, "αντε γαμήσου ρε", "σκάσε ζώο", "τι μαλάκας είσαι εσύ" και λοιπές ευχές για εμένα, το σόι μου, κάποιες θείες μου , κλπ. Αλλά κάτι δεν πάει καλά. Ο κοιμισμένος εγκέφαλος είχε μεν καταγράψει δεδομένα όπως "κρύο" και "συννεφιά" πρίν που ξύπνησες για να κλείσεις τσι πόρτες, αλλά το έχεις ήδη ξεχάσει. Καθώς μια γλυκιά ανατριχίλα απλώνεται στο γυμνασμένο σου κορμί, και η πρωινή δροσιά χαϊδεύει ηδονικά τους γραμμωμένους κοιλιακούς σου, μια σκέψη σου περνάει από το μυαλό : "Μαλάκα μου κάνει κρύο!". Τι σύννεφο και μαυρίλα είν αυτή? Ήρθαν τα πρωτοβρόχια? ήρθε το φθινόπωρο ? Τον Μελεούτσο ανα χείρας, αρμ! Θυμήθηκα κάτι σχολικές εκθέσεις στο δημοτικό. "Τα πρωτοβρόχια" (Σήμερα εριξε την πρώτη βροχή. Η μαμά μου με έντυσε καλά και μου είπε να μην παίζω στις λάσπες γιατί θα μου πάρει ο διάολος τον πατέρα. Ο Γιαννάκης όμως με έριξε στις λάσπες και εγώ θα του $#!$! το ^%#$#$#@ που τον πέταγε. Για αυτό μου αρέσουν τα πρωτοβρόχια) , "Γιατί μου αρέσει το φθινόπωρο" (πάντα μαλακίες έγραφα γιατι ποτέ δεν μου άρεσε), "Περιγράφτε το φθινόπωρο" ( Το φθινόπωρο είναι μια εποχή που πάμε σχολείο και αρχίζει και κάνει κρύο και πέφτουν τα φύλλα, και μαζευόμαστε σπίτι και δεν κάνουμε πια μπάνια στη θάλασσα και γενικά είναι πολύ σκατά, και αυτός ο μαλάκας που το έβαλε ακριβώς μετά το καλοκαίρι πρέπει να είναι μεγάλος μπινές για να κάνει τέτοιο χοντρό αστείο) Ωραίες εποχές. Για τα παιδιά . Και για τους γονείς. Ναι εμένα μου λες.. Τα παιδιά κατά το 90% τρέμουν στην ιδέα πως θα ξαναπάνε σχολείο. Και οι γονείς μπορεί να χαίρονται που θα ξεφορτωθούν τα μούλικά τους, αλλά δεν χαίρονται καθολου υπολογίζοντας πως πρέπει να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πάρουν τσάντες,τετράδια,μολύβια,στυλά,γόμμες,ξύστρες,και @@ μάντολες στον Στεφανάκο και τη Μαιρούλα. Και ο Στεφανάκος και η Μαιρούλα τα σκασμένα, δεν έχουν ακόμα οικολογική συνείδηση, ή έστω δεν έχουν αναπτύξει το αίσθημα της αλληλεγγύης, και δεν ξέρουν περί UNICEF. Και τα "Διεθνές" δεν τους κάνουν. Πρέπει να πάρουν οπωσδήποτε τσάντα Γιούγκι Ο με δώρο τους 4 καβαλλάρηδες της αποκάλυψης, κασετίνα Πάουερ Ρέιντζερ με πολυβόλο, Καλάσνικοφ και 3 χειροβομβίδες και αυτά τα κραγιόνια που ναι μεν είναι εξοργιστικά πανάκριβα αλλά η μόνη τους διαφορά από τα άλλα είναι το κουτάκι.Η Μαιρούλα δε πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει τσάντα (ωχ, πως λένε τις κούκλες τις ξανθές..κολλησα..α ναι!)Barbi, ροζ, με φουρώ, πουά, μποά, δύο ουράνια τόξα και δεκαεπτά νυφικά φορέματα (για να κάνει προπόνηση για όταν μεγαλώσει και θέλει και αυτή να βρεί τον όμορφο πλούσιο και γυμνασμένο Τζον Τζον της -έτσι μας τις χαλάνε απο μικρές-), πάλι ροζ κασσετίνες, ροζ μολύβια, ροζ γομμες,ροζ μπλάνκο, ροζ ροζ ροζ, ολα ροζ. Και παστέλ. Και σκάει ο καημένος ο πατερούλης με τα πράγματα του κανακάρη του και της κοράκλας του στο ταμείο, και χτυπάει η πωλήτρια. Και χαζογελάει η πωλήτρια. (Τον έχει κόψει οτι θα του έρθει ταμπλας..). Και βγαίνει ο λογαριασμός. Και ο μπαμπάς πρασινίζει, ξεροκαταπίνει και μερικές στάλες ιδρώτα εμφανίζονται στο ταχέως επεκτεινόμενο μέτωπό του. "348 ευρά και 18 σέντς" .. Α ρε κακομοίρη μπαμπά.. για αυτό άλλη φορά να ξέρεις, πλαστική τσαντούλα-σακίδιο (ούτε καν Polo, μην ξεράσω), μαύρη για τον γιόκα, κόκκινη για την κόρη. Στυλάκια bic,αντε στην χειρότερη Pilot (τα αγαπημένα μου), τετράδια UNICEF ή Διεθνές (γαμάτα!) και απο δώ παν και οι άλλοι.. Θυμήθηκα και τις πρώτες μέρες στο σχολείο. Κυρίως στο Λύκειο. Που όλοι είχαμε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα, αλλά έχω την εντύπωση πως γενικότερα ψιλοχαιρόμασταν κιόλας γιατι από το πολύ ξύσιμο το καλοκαίρι μας είχαν ματώσει, και το είχαμε βαρεθεί πλέον. Αντε ήρθαν τα πρωτοβρόχια, ΤΩΡΑ επιτρέπω να μου πείτε ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Κατά πρωινού ξυπνήματος και πρωινού

Ξυπνάς ένα ωραίο πρωί και καταλαβαίνεις οτι έχεις ξυπνήσει μεσημέρι. Αυτό δεν είναι ιδιαιτέρως κακό εκτός και αν έπρεπε οπωσδήποτε να ξυπνήσεις πρωί για να κάνεις κάποια από αυτές τις δουλειές που απαιτούν να ξυπνήσεις πρωί. Γενικά το πρωί και δει το πρωινό ξύπνημα είναι κακές εφευρέσεις, και να μου το θυμηθείτε αυτοί που τα δημιούργησαν είχαν κακό τέλος, στα χέρια οργισμένων και αναμαλιασμένων όχλων. Ελπίζω πριν τους κάνουν τα ακατονόμαστα να τους πέρασαν ένα χέρι πίσσα και πούπουλα.Όχι για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, αλλά γιατί πάντα μου άρεσαν οι πισσοπουπουλιασμένοι απατεώνες στον Λούκυ Λούκ. Δεν αντέχω το πρωινό ξύπνημα. Για την ακρίβεια είμαι αλλεργικός στο πρωινό ξύπνημα.Έχω πάντα πρησμένα μάτια και ψιλοζαλάδα. Αυτά για έναν γιατρό είναι ενδεικτικά συμπτώματα αλλεργίας, και αμα του έλεγα οτι τα έχω θα μου δινε ένα Zirtec και θα με συμβούλευε να μένω μακριά απο λουλούδια την άνοιξη. Ενώ θα έπρεπε να με συμβουλεύσει να κοψω το πρωινό ξύπνημα. Εδώ και 3 χρόνια που χω κόψει- περίπου- την ζωή του βρυκόλακα, ακόμα δεν το έχω συνηθίσει. Την πρώτη χρονιά που ήμουν Αθήνα, ξύπναγα στις 6:30 το πρωί για να είμαι στις 9 στη δουλειά. Αυτό για μένα ήταν ένας Ηράκλειος άθλος, μια και μέχρι τότε η έκτη πρωινή ήταν περίπου η ώρα που έμπαινα σπίτι, έκανα ένα τσιγάρο βλέποντας λίγο χαζοκούτι, και ξεραινόμουν στον ύπνο, μερικές φορές μέχρι να ξαναπέσει το σκοτάδι (αυτό το είχα πετύχει μονο στο πρώτο έτος στη Θεσσαλονίκη, που το κλίμα σήκωνε άπειρο ύπνο). Το άμεσο επακόλουθο αυτής της φάσης ήταν οτι για να καταφέρω εγώ να ξυπνάω στις 6:30, στις 11 άρχιζα και αισθανόμουν σαν να μου χουν χώσει μια χούφτα ταβόρ στο λαιμό. Κουτούλαγα. Προσκύναγα. Το χασμουρητό μου ξεπερνούσε βρυχηθμό λέοντα στην Καλαχάρι. Μεσοβδόμαδα δεν πήγαινα πουθενα. Και που να πάω, αφού γύρναγα σπιτι γύρω στις 6-6:30. Μέχρι να μαγειρέψω πήγαινε 8, μέχρι να φάω και να αράξω πήγαινε 9. Και μετά στις 11 "καααληνύχτα στη μαμάκα, κααααληνύχτα στο μπαμπά,καααααληνύχτα στον παππούλη, καααααααληνύχτα στη γιαγιά". Εκείνη την περίοδο μπορούσα να κοιμηθώ πραγματικά παντού. Κοιμομουν στο λεοφωρείο απο Κολιάτσου για Παιανία. Κοιμόμουν στο πήγαινε ,κοιμομουν και στο έλα. Έχω ρίξει μέχρι και υπνάκο στη δουλειά, πάνω στο "θρόνο". Ευτυχώς για κανα τεταρτάκι. Ζόμπι τελείως. Και τα σαββατοκύριακα αναπλήρωνα ύπνο. Παρασκευή δεν έβγαινα. Κοιμόμουν. Σάββατο πρωί-μεσημερι, δεν έβγαινα για καφεδιές, κοιμόμουν. Κοιμόμουν μέχρι το Σάββατο το βράδυ, γύρω στις 11, οπότε και ξύπναγα καινούριος, με όρεξη, σκέρτσο και γυαλάδα στο μάτι, και χαμόγελο colgate 1000 αστέρων. Και έβγαινα. Και ένοιωθα στο στοιχείο μου τη νύχτα. Και γύρναγα. Και όλη την Κυριακή κοιμόμουν, για να αντέξω να μην ψοφήσω τη Δευτέρα. Και τη Δευτέρα το πρωί στις 6:30 που χτύπαγε ο Εχθρός, άκουγε κάτι εορτολόγια άλλο πράμα. -Αλλη μισητή εφεύρεση, το ξυπνητήρι. Ποιός $@%@^%^$#%& το έφτιαξε, να πάω να βεβηλώσω τον τάφο του- . Μετά τα πράγματα άλλαξαν, μετακόμισα, και πλέον για να πηγαίνω στη δουλειά στις 9, ξύπναγα στις 8:30. Γλέντια μεγάλα.. Ναι... @@ . Γιατί πήρα θάρρος και άρχισα να βγαίνω. Και μέχρι να κουλαντρίσω τα ωράρια, του άλλαξα τα φώτα. Οπότε το αποτέλεσμα πάλι μηδέν. Πάλι ζόμπι. Τότε απέκτησα άλλο ωράριο. Κοιμόμουν περίπου 3-8:30, και μετά όταν γύρναγα σπιτι κατά τις 4:30, έριχνα έναν υπνάκο μέχρι τις 7, οπότε και έστρωνε δερματάκι και διάθεση...Και πάλι απο την αρχή. Ο,τι και να κάνω το πρωινό ξύπνημα είναι ένας σχεδόν καθημερινός Γολγοθάς, ένα μαρτύριο. Δώστε μου τα μαρτύρια του Σίσυφου, του Τάνταλου, στείλτε με στα σκοτεινά Τάρταρα να κάνω παρέα με τον Τυφωέα και την Έχιδνα. Οχι άλλο πρωινό ξύπνημα! Σιχαίνομαι το πρωί. Εκτός και αν έχω ξενυχτήσει και βλέπω ανατολή. Σιχαίνομαι τους ήχους του πρωινού. Που από τις 6 μέχρι τις 8 βαράνε τα ξυπνητήρια απο τριγύρω και γίνεται συναυλία. Και κάποιος στην πολυκατοικία έχει ένα ξυπνητήρι, Δία βόηθα. Πρέπει να ξυπνάνε καθημερινά και μερικοί πελάτες στο νεκροταφείο παραδίπλα.. Δεν μπορώ να ακούω καφετιέρες να φουρφουρίζουν. Δεν μπορώ να βλέπω χαμογελαστούς ανθρώπους μέσα στο κέφι, ενώ εγώ δίνω μάχη με τις τσίμπλες και παλεύω να κρατηθώ όρθιος. Σιχαίνομαι το πρωινό. Τις μαρμελάδες, τα βούτυρα και τα μέλια.(εκτός άμα είμαι διακοπές και παίζει ο τρελλός μπουφές). ΚΑΦΕΣ+ΤΣΙΓΑΡΟ. Και μετά τρεχάτε ποδαράκια μου ;) Ένα καλό ΜΟΝΟ έχει το πρωινό ξύπνημα. Αυτό το αναγνωρίζω και το μετράω. Αλλά τα κακά είναι τόσα πολλά που δεν σώζεται με τίποτα.. Α ναι και τις τελευταίες μέρες με έχει βαρέσει η αϋπνία. Και δεν κλείνω μάτι. Τη Δευτέρα κοιμήθηκα στις 7 και ξύπνησα στις 8.Αυτή την εβδομάδα δεν έχω κοιμηθεί πριν τις 4 και δεν έχω ξυπνήσει μετά τις 8:00. Και δουλειά πάω πάλι 9. Και το γραφείο είναι 1.5-2 χλμ απο το σπίτι. Αλλά που θα πάω, θα στρώσω. Θα φύγει και θα γυρίσω πάλι στα γνωστά ωράρια και τις γνωστές γκρίνιες. Θα λιώσω στον ύπνο την άλλη εβδομάδα.Ετσι και αλλιώς έκατσε δεύτερη δουλειά και με βλέπω να δουλεύω 12-13ωρο στην καλύτερη. Θα γυρνάω σπίτι 9-10 το βράδυ και θα κοιμάμαι όπου πέσω. Πρέπει να βρώ νυχτερινή δουλειά στον τομέα μου ή να ανοίξω την πρώτη εταιρία με νυχτερινό ωράριο: 22:00-6:00... ρε λες....

Μια στιγμή

Ντισκλέϊμερ Το παρακάτω , εγράφη ενώ αισθάνομαι εντελώς deranged, όπως λέει και ο Γεράσιμος (παρουσίαση του Γεράσιμου σε άλλο θέμα, αναλυτικα). Το οποίον σημαίνει οτι τοπικά ο καιρός δεν θα είναι αίθριος, αλλά γράφεται ο,τι ναναι. Οχι δεν έχω πάρει τίποτα, δεν έχω καπνίσει τίποτα, ούτε έχω πουδράρει τη μύτη μου, απλά με έπιασε λίγο το σουρρεαλιστικό μου. Επισης έχω να πω πως το παστίτσιο χτες βγήκε καλό μεν, αλλά τα τυριά που πέσαν απο πάνω παραήταν αλμυρά και όλο το βράδυ λύσσαξα στη δίψα ο έρμος. Επίσης μην τα πιστεύετε και όλα όσα γράφω, εντάξει?.... Υπάρχουν στιγμές στις ζωές μας που είναι διαφορετικές.. Που τα πάντα μοιάζουν να κινούνται σε bullet time. Που ξέρεις οτι κάτι σοβαρό παίζει αλλά δεν είσαι σίγουρος για τις συνέπειες. Που την παρακολουθείς σχεδόν αποστασιοποιημένος, σχεδόν σαν σε όνειρο. Κυρίως υπάρχουν στιγμές που είναι ο,τι ναναι αλλά αυτές δεν μας ενδιαφέρουν. Κάποιος είπε οτι αν μια στιγμή είναι αρκετά σημαντική τότε αυτή η στιγμή σου μένει Κάποιος άλλος διαφώνησε μαζί του και είπε οτι αν και μονο αν η στιγμή είναι αρκετά σημαντική σου μένει Ο κάποιος τότε τον γαμωσταύρισε και πλακωθήκαν στο ξύλο, αλλα η πραγματική αιτία ήταν μια μελαχροινούλα μπουκιά και συγχώριο που έμενε παραδίπλα, απέναντι απο το ψιλικατζίδικο. Ένας τρίτος εκμεταλλεύτηκε αυτή τη στιγμή και άρπαξε τη μελαχροινή ο ερίφης και απο δώ παν και οι άλλοι Εγώ λέω πως α. δεν άξιζε να πλακωθούν για τα μούτρα της μελαχροινής και β. οι στιγμές που μας μένουν... οι στιγμές που μας μένουν...ε..γκουχ.. που ειναι το σκονάκι..χμ..να..οχι.. καπνος, χαρτάκια, έχασα και τον αναπτήρα, ένα ταμπόν, οχι.. ραγού,βούτυρο, αλτάνες, διακόπτης.. μπα.. α ναι.. εεε.. επειδή δεν έχω πιεί ακόμα καφέ δεν βρίσκω κάτι σοφό να δηλώσω περί στιγμών. Η στιγμή που σκας στο νηπιαγωγείο και σκας στα γέλια επειδή όλοι κλαίνε εκτός απο σένα που δεν βλέπεις την ώρα να την κάνει η μάνα σου. Η στιγμή που ο νταής του σχολείου που είναι έκτη, επιτίθεται ασθμαίνοντας και αγκομαχώντας,σε ένα μπασμένο της β' Δημοτικού. Η στιγμή που μαθαίνεις πως γίνονται τα παιδιά (οοοααααααααααααα) Η στιγμή που δίνεις το πρώτο σου φιλί σε κανά διάλειμμα στα κρυφά. Η στιγμή που ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο λυκειάρχης πατέρας της μέσα. Η στιγμή που ανοίγεις ΕΣΥ μια πόρτα και το μετανοιώνεις Η στιγμή που σε παίρνουν τηλέφωνο,σε ξυπνάνε, ρίχνεις δυο καντήλια και σου λένε "Θεσσαλονίκη" Η στιγμή που αράζεις στο πρώτο σου σπίτι, με τα έπιπλα να μυρίζουν ακόμα πλαστικούρα, και έχεις βάλει το πρώτο κρασί, στο πρώτο ποτήρι που βγήκε απο τις κούτες. Η στιγμή που ξεκινάει ο πρώτος καθηγητής στο πρώτο μάθημα την πρώτη ώρα να μιλάει Η στιγμή που για πρώτη φορά ξεμένεις από λεφτά και στο σπίτι έχεις μόνο φουντούκια και αλεύρι. (ξεπερνιέται, άνετα) Η στιγμή που συνειδητοποιείς οτι έσπασε μέσα και η απαυτή έχει ωορηξία. Η στιγμή που σου λένε πρώτη φορά οτι σε αγαπούν και το εννοούν Η στιγμή που ανακαλύπτεις πως @@ το εννοούσαν :P Η στιγμή που σουρωμένος, 6 το πρωί, μέσα στο χιόνι, δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις, να ουρλιάξεις, να γελάσεις ή να ξεράσεις. Τελικά αποφασίζεις να τα κάνεις και τα 4 ταυτόχρονα. Η στιγμή που βλέπεις ολο το φοιτητικό σπίτι πακεταρισμένο, άδειο.. Η στιγμή που κάνεις αίτηση ορκομωσίας και κάτι σε τσιγκλάει μάλλον κάτι δεν κάνεις καλά Μια συγκεκριμένη στιγμή στην ορκομωσία... Η στιγμή που πας στην πρώτη δουλειά ,ψάρακας του κερατά Η στιγμή που παίρνεις τα πρώτα λεφτά (ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ) Η στιγμή, λίγες στιγμές αργότερα, που σου τελειώνουν τα πρώτα λεφτά Η στιγμή που μπαίνεις στο πρώτο δικό σου αυτοκίνητο Πάλι λίγες στιγμές αργότερα, η στιγμή που από το αυτοκίνητο έχουν μείνει μόνο τα πατάκια Η στιγμή που σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε "Σκοτώθηκε ο Χ". Ετσι απλα.. Η στιγμή που ανακαλύπτεις με τρόμο πως "σε όλους συμβαίνει αγάπη μου" Η αμέσως επόμενη στιγμή που το κάνεις έτσι και αλλιώς :P Η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις : χαντάκι ή νταλίκα? Η στιγμή που η νύφη ψάχνει το νυφικό, και το βρίσκει πάνω στον γαμπρό ο οποίος είναι κάτω απο τον κουμπάρο Η στιγμή που πρέπει για πρώτη φορά να αποφασίσεις αν θα πείς αττάκα του στυλ "Φώφη, είσαι για έναν π...?" ή "Φώφη μωρό μου, τα αστέρια καθρεφτίζονται στα βαθυγάλαζα μάτια σου, και εγώ χάνομαι μέσα τους" Η στιγμή που πετάγεσαι έξω από ένα σπίτι,μονο με ένα μποξεράκι, τίγκα στις σαπουνάδες, με το παντελόνι και τα παπούτσια στο ένα χέρι, τα γυαλιά στραβοφορεμένα, και αντικρίζεις την έκπληκτη γιαγιά γειτόνισσα. (αν και φαίνεται μούφα, αυτό όντως έχει συμβεί. Αλλα ευτυχώς όχι σε μενα, σε έναν κολλητό) Η στιγμή που ανακαλύπτεις πως ενώ έχεις γίνει σύσκατος στο σπίτι δεν υπάρχει ούτε χαρτοπόλεμος. Η στιγμή που ο μπαμπάς και η μαμά καμαρώνουν τις ερωτικές επιδόσεις του κανακάρη τους Η στιγμή που ο πρώτος κολλητός παντρεύεται. Η στιγμή που παντρεύεται και ο τελευταίος :) Η στιγμή που συνειδητοποιείς οτι, ευτυχισμένος δεν μπορεί να είσαι συνέχεια, απλά σε στιγμές..

Γυρίσατε ολοι ε? τα κεφάλια μέσα, ζαγάρια!

Ρεπορτάζ απο την επιστροφή των προβατ.. του κόσμου απο τσι διακοπές του. Μούτρα. Μουτράκλες. (Έτσι δεν έλεγε τον Σαρτζετάκη ο Χάρυ? Μάνα με τους εννιά σου γιούς και με τη μια μουτράκλα.. κλπ) Όλοι έχουν κάτι να αναπολήσουν απο τα μπάνια το Αυγούστου. Εκτός απο τους παντρεμένους. Αυτοί πλέον δεν αναπολούν, δεν ονειρεύονται, δεν ελπίζουν -Leave every hope, ye who enter- (Δάντης. ΟΧΙ Ο "Μάγια μάγια" ρε ζώα! ο άλλος!) . Κως, Χαλκιδική, Ρόδος, Σαντορίνη, Ίος, Νάξος, Χίος, Λέσβος, Αλόννησος, Παγκράτι (?!?!?!?!?!? Welcome to the exotic paradise of Pagrati City, enjoy your stay), Χανιά και δε συμμαζεύεται. Ολοι έχουν να πουν τα δικά τους. (Εκτός απο τους παντρεμένους, για αυτούς δεν υπάρχει έτσι και αλλιώς ο έξω κόσμος, μονο αυτοί. Ειδικά οι νιόπαντροι. Είτε στη Λωζάνη πάνε είτε στην Κοζάνη, ένα και το αυτό) (υπάρχουν και οι εξαιρέσεις) -Φάγαμε ΚΑΤΙ λουκουμάδες στο χ κωλοχώρι... άλλο πράμα. Ειχε και μια θεα...ασε ασε -Κάηκα ρε γαμώτο αλλά πως σας φαίνομαι, δεν έχω κάνει κγμ τα μαυρίσματα? (ναι σαν καμμένο δέντρο είσαι. Εσύ και ο Μπαμπακίτα) - Ήπιαμε τον απαυτό μας. Ηπιαμε το Βόσπορο. Το φεγγάρι. Δοκιμάσαμε απο ρακόμελο μέχρι ένα πράμα που μαλλον είχαν πλύνει τις μασχάλες τους με οινόπνευμα και το εμφιάλωσαν (μαντεψτε για ποιους ισχύει αυτό) -Είχε κάτι γομινάκια στα Χανιάαααααααααααα.. άλλο πράμα (ναι αλλα σε βλέπω με επίπεδη μούρη οποτε μαλλον έπαιξε πόρτα Alumil μαζι με το κάσωμα- τώρα και σε νέα φυσική απόχρωση ξύλου) - Βρήκαμε μια παραλία στη Μήλο...δεν ήταν άνθρωπος. (Μήλος+ ερημική παραλία ε, παντρεμένοι..). (Στο φεγγάρι να δεις κατι ερημικές παραλίες που έχει. Και αμα κοιτάξεις ψηλά, έχει κγμ τις θέες.) - Καλά, πετύχαμε μια γιαγιά στη Σίφνο, που έφτιαχνε κάτι φασολάκια.. (εμ βέβαια ρε κακομοίρη, αφού η δικιά σου η μοναδική συνταγή που ξέρει είναι "2 πιτσες σπέσιαλ παρακαλώ") -Καταγάλανα νερά -Χρυσή άμμος (μεσα στην πρωτοτυπία. Να γράψεις ταξιδιωτικούς οδηγούς ρε) - Είχε σκάσει ένα φουρφούκι Αγγλιδες, που ήταν μονιμως μεθυσμένες και πρόθυμες (η πρόταση μετά το κόμμα ήταν περιττή.Πάντα έτσι είναι. Αλλά αγγλίδες ρε? ......δε λέει) - Τσακώθηκα με την Χ ρε γαμώτο, γίναμε μαλλιά κουβάρια. (Ξέρω, θα έσκασε κανας επικός κώλος στην παραλία, θα ξέφυγε το βλέμμα απο 0.25 της μοίρας μέχρι 270 μοίρες και θα έγινε τρίτος παγκόσμιος "Τι κοιτάς Τάκη, τι περισσότερο έχει αυτή απο μένα,δεν ήρθαμε εδώ για να βρείς γκόμενα, είσαι λιγούρης μπουρουμπουρουμπουρουμπουρουμπουρου") (Και συ ρε Τάκη, οκ σε καταλαβαίνω, δεν είναι δυνατόν να μην κοιτάξεις ένα θεσπέσιο και ηδονικό κωλαράκι, αλλά φόρα γυαλί ηλίου, και κάντο διακριτικά. Με χάρη, με τακτ. Οχι βαστάτε Τούρκοι τα άρματα και "παπαπαπαπαπα αλόγα μου τα καπούλια σου"...) -Έκανα μαλακία στις διακοπές.. (εμ, ποιος σας είπε να πάτε χωριστά διακοπές. Αφού ξέρεις..) - Έφυγα την δεύτερη μέρα. Δεν υπήρχε ψυχή στη Σίκινο (ΕΛΑ ΡΕ, ΣΟΒΑΡΑ? Και εγώ που νομιζα οτι η Σίκινος είναι κάτι σαν την Ibiza, την Αγία Νάπα και τη Φλόριντα στο spring break) - Πήγαμε σε κάτι παραλίες γυμνιστών, χάρμα. Αλλά έπηξε ο κόσμος στο Μελεούτσο λουόμενο. (ξέρω, περίμενες να πας και να δείς 10 κλώνους της Jenna Jameson, 5-6 Scarlet Johannson και πάει λέγοντας. Και εσύ να είσαι ο μοναδικός τσουτσουνοφόρος στην παραλία που οι λυσσάρες θα τον κυνηγάνε κράζοντας "στάσου μύγδαλα". Ε οχι) - Καναμε.. - Δείξαμε.. Πολύ γουστάρω να ακούω διακοποϊστορίες. Και έχω ακούσει κάτι πολύ καλές φέτος. . . Άσχετα αν κράζω απο πάνω. Το κάνω καλοπροαίρετα (αυτά τα παπαριλίκια αναγκάζομαι να τα γράψω μπας και αναγνωρίσει κανείς τη δική του αττάκα και με κυνηγάει :P) Να μαστε όλοι καλά, και του χρόνου να περάσουμε ακόμα καλύτερα Τραγούδι ημέρας : Staring at the sun - U2

Ιστορικές αττάκες #1

Στις σχέσεις μου με τις γυναίκες, πάντα έχω ΕΓΩ τον τελευταίο λόγο... ........ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Plaza of executioners

....he screamed his rage and utter despair to the sky .His throat ached and bled with the sudden violence of his hoarse cry.He opened his hands wide and turned his gaze to the gray clouds above .He concentrated and touched his Saar .Pain exploded inside his soul. His rage fuelled his touch with the Saar, and that fuelled the pain.The relentless punishment of his magick. Revelling inside the haze of his torment he laughed. His laughter could freeze the blood of a demon. His eyes glowed with hidden tears. His face turne expressionless. His fingernails turned slowly black .An ethereal viscous substance that reeked a horrible stench began to form on them .Little droplets of an otherwordly texture fell to the ground. He concentrated more, he immersed himself in the deep waters of the Rang'Saar.The power he was drawing from his soul threatened to overwhelm him.A black circle began to take form under his feet .A circle made of Void and Chaos ...and utter Death ,spinning,twisting,turning,writhing..almost alive.His face was agony itself ,his lips trembled with the effort it took to control his magick . Suddenly ,he raised his hands ,and with a violent gesture ,pointed at the stormclouds ,accusing them,begging them,punishing them ,bowing to their magnificence .The scream that escaped his lips was beyond human or beast. And the black circle spread under him and encompassed the plaza of the Executioners .Naarthana's body still hanged on the scaffold .He opened his eyes .And Moren recoiled from the malicious rage he saw mirrored in them .He knew what would follow .Not one would leave alive the place where their companion met an untimely death .The crowd ,cheering until two minutes ago,cheering with the perverted laughter of people receiving pleasure while watching the execution of another human,now stood silent .More than two thousand people where watching silent, mesmerised, the spectacle of power unleashed before their eyes. With an accusing hand ,he now pointed at the crowd. The clouds responded .Black Death rained from the sky .Huge dense drops of the same substance fell on the crowd .A black,sickly rain that sang the song of Gorthar the Stealer of Souls .The crowd responded like one man, crying in agony and fear.Panic erupted .Whatever the black rain touched, seemed to wither,to drain of life .Men tried to protect their loved, mothers tried to hide their children. But there could be no escape.Writhing bodies crumbled in the dust and panicked peasants trampled them before they too were struck down .(...)

Και άλλο οδυνηρό ?

Ανακοίνωση Αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν όπως το παρόν θέμα διαγραφεί,γδαρθεί,σκισθεί,πεταχτεί εις τα βράχια,ανασκολοπισθεί και τέλος απαγχονισθεί είς κεντρικήν πλατείαν της πόλεως. Το φιλοθεάμον κοινό παρακαλείται όπως προσέλθει ίνα λοιδωρήσει και εκφράσει τον αποτροπιασμόν το προς τας παπαριάς αι οποίαι είχον γραφεί εις το θέμα αυτόν. Αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν, λέγω, γκουχ, (πλατάγισμα γλώσσας,νερό) ,διατάσσωμεν λέγω, όπως ο κάτοχος του ιστολογίου αυτού τιμωρηθεί με sqrt(φ) ραπίσματα εις τα σφριγηλά του οπίσθια. Την ποινή θα εκτελέσει δερματοφορούσα καλλονή εκπρόσωπος της Αρείας φυλής εξ Άνω Παναγιάς Γκραβάρων. Είσοδος δωρεάν, στην έξοδο αφήσατε τα ποκαμισοσώβρακά σας

Το πρώτο μου εξώφυλλο

Επιτέλους, το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Το πρώτο μου εξώφυλλο, σε περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας. Θα το βρείτε σε όλα τα καλά περίπτερα, και σε όλα τα καλά ψυχιατρεία! Αν θέτε και εσείς το δικό σας βέβαια, πηγαίντε εδώ

Φέρτε μου ένα μαντολίνο

Για να δείτε πως πονώ ρε. Η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη. Η άρνηση εναντίον της πραγματικότητας, εκδηλώνεται πλέον ψυχοσωματικά. Ο οργανισμός μου, φύσει αλλεργικός στα γραφεία, και με φυσικό περιβάλλον τις ζούγκλες με ξαπλώστρες των ελληνικών νησιών, αντιδρά έντονα και με προειδοποιεί για τα χειρότερα. Μόνιμη υπνηλία. Όσο και να κοιμηθώ, πάλι νυστάζω. Είτε 3 είτε 13 ώρες κοιμηθώ, όταν ξυπνήσω το πρώτο που θα σκεφτώ είναι "πωπω αντε να την ξαναπέσω". Ο βήχας επιμένει. Εκείιιι.. Πήρα τα πάντα! Mucosolvan για απόχρεμψη, απόφραξη και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Tuclase για καταστολή του κέντρου του βήχα. Μπα αυτό ήταν λάθος. Trebon παλι για να φύγουν ολα όσα πρέπει να φύγουν. Ενα @ και ένα μύδι έφυγαν. Και χτεεεες το απόγευμα εκεί που έτρωγα ένα ωραιότατο πιλαφάκι με κοτόπουλο που έφτιαξα με τις χερούκλες μου, ένοιωσα ένα κάτιτίς να με ενοχλεί πάνω πίσω αριστερα. Εκεί στην ωμοπλάτη. Επειδή τα ξέρω κάτι τέτοια, έτρεξα αμέσως στο φαρμακείο και πήρα έμπλαστρα (Salonpas), μυοχαλαρωτικά (Norgesic), αποσμητικό για τα πόδια και προφυλακτικά (γιατί θα τον πιούμε που θα τον πιούμε, μην κολλήσουμε και τίποτα). Μετά είχαμε πρόβλημα. Πως θα βάλω ρε το έμπλαστρο εκεί πάνω, ακριβώς στο σημείο που θέλω? Το παιδί λάστιχο είμαι? Αμα μπορούσα να λυγίσω το χέρι να πάει εκεί πέρα, θα δούλευα σε τσίρκο. Σκέφτηκα να πάω δίπλα στην γειτόνισα (που είναι μπουκιά και συχώριο) να της ζητήσω να μου βάλει το έμπλαστρο αλλα κόλωσα και δεν το κανα. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα και έβαλα 2 εμπλαστράκια περίπου στην πάσχουσα περιοχή. Η γλυκιά μυρωδιά του έμπλαστρου εξαπλώθηκε στο σαλόνι, που πλέον μύριζε σαν πιτ-στοπ νοσοκομείου (ξέρετε, έτσι λένε μερικοί γιατροί τους προθαλάμους του νεκροτομείου- πιτ στοπ: γκαζώνουν για να φύγουν, κλπ κλπ). Στο μυαλό μου είχαν έρθει διάφορες ωραίες εικόνες (τελικά οι μυρωδιές προκαλούν πολλές αντιδράσεις στο υποσυνείδητο), εμένα σε μαύρη σακούλα με φερμουάρ, εμένα την ώρα που με βάζουν στη μαύρη σακούλα, εμένα την ώρα που με μαχαιρώνει το κτήνος, εμένα την ώρα που φυστικώνω την απίστευτη γυναίκα του (ώπα εδώ κάτσε, είναι το καλό μέρος του πράγματος -πάρε ποπ κορν και κοκα κολα. Ρε τι σου κάνει η μυρωδιά από ένα έμπλαστρο. Αλλά δεν φταίει το έμπλαστρο, οι ανώμαλοι οι άντρες φταίνε, ναι ναι καλή μου, δεν τον βλέπεις τον λεχρίτη, από μυρωδιά νεκροτομείου, πάλι στο πήδημα κατάφερε και το φτασε.. εδώ αργίτες!) Αφού η ονείρωξη με το έμπλαστρο μας τελείωσε, ήρθε η ώρα της ντάγκλας. Δεν ξέρω αν σας πιάνουν εσάς τα μυοχαλαρωτικά, αλλά εμένα με πιάνουν και δεν με αφήνουν. Ήπια 2 θαυματουργά χαπάκια και έγινα ντίρλα. Χαλάρωσαν τα πάντα. Ούτε το κεφάλι όρθιο δεν μπορούσα να κρατήσω. Απλώθηκα στον καναπέ σαν λεκές απο λάδι. Αντίδραση καμία. Δεν κουνιόταν φύλλο. Είχα μισοκλείσει και τα μάτια και σκεφτόμουν -τι άλλο- τον Μυλοπότα και τις ξαπλώστρες, και ήμουν σχεδόν εκεί ρε παιδί μου. Αφού μισοπερίμενα απο στιγμή σε στιγμή να σκάσει η Caroline με το Breezer ή την μπύρα μου. Δυστυχώς η επίδραση τελειώνει και η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι χειρότερη και απο (θα έλεγα κάτι τώρα αλλα θα φάω τέτοιο κράξιμο που δεν το κάνω) .. Πανικόβλητος σηκώθηκα από την ξαπλώστρα που τελικά ήταν καναπές και απέναντί μου είδα όχι κόσμο, πιπινάκια και θάλασσα, αλλά μια τηλεόραση, μια μπαλκονόπορτα και τον απέναντι υπερήλικα με τα σώβρακα στο μπαλκόνι να ξύνει αυτά που δεν του χρειάζονται πια. Θα έπεφτα να αυτοκτονήσω, αλλά από τον πρώτο ώροφο, σιγά τη ζημιά.. Και η ψύξη επιμένει. Ήρθα στη δουλειά κυριολεκτικά στραβωμένος σήμερα. Κουτσαβάκι τρελλό. Το μαύρο ριγέ σακάκι με το ένα μανίκι όξωα και ο μύστακας μου λείπει. Να δούμε τι άλλο θα πάθουμε.. (ΟΧΙ ΑΥΤΟ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ! ΑΣΤΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ!) Ουφ καλημέρα και περαστικά μου

Ρε Γούγλη, πας καλά???

Μη μπορώντας να αντισταθώ στη μόδα των μετρητών, έβαλα και εγώ. Κοιτάω ο μαύρος τα στατιστικά μου, και το μάτι μου (το ένα μόνο) γουρλώνει όταν βλέπω τις αναζητήσεις στον Γούγλη που οδήγησαν σε αυτό το σεπτό ιστολόγιον : Σφαλιάρα #1: "ΑΡΤΕΜΗ ΜΑΤΣΑ" Σφαλιάρα #2: "Διακοπές και πάρτυ με ούζα" Σφαλιάρα #3: "τσόντα" Οι άλλες δύο ήταν νορμάλ , "τουριστικές συνήθειες" και "ημερολόγια" Καλά ρε Γούγλη, αντε να καταλάβω οτι πιάστηκες απο το "διακοπές", αλλά την τσόντα και τον Αρτέμη Μάτσα πού διάολο τα βρήκες? ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΒΑΖΕΙ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΤΣΟΝΤΑ" ΩΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ??!?!?! ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!! Υστερόγραφο και μάλιστα άσχετο με το θέμα : Περάστε από τους Χαμένους , ο ifallos έχει γράψει κάτι πολύ ενδιαφέρον.. Υστερόγραφο #2 : Ο ΓΟΥΓΛΗΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ : Εδώ κοιτάτε τι αναζητήσεις στέλνουν κόσμο εδώ : 26/08/2005 02:04:36 : μεγαλα+βυζια+φωτογραφια (Google) 25/08/2005 07:29:08 : ΠΡΟΣΤΥΧΗ (Google) ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΕΔΩ ΡΕ? ελεος δηλαδή..

Κάτι πρέπει να γράψω δεν γίνεται

Λοιπόν ωραία η κατάθλιψη, τα νεύρα και τα σιχτιρίσματα κάθε πρωί που ξυπνάω για να πάω στη δουλειά, ωραία η αναπόληση του 10ημέρου στην Ίο, αλλά πρέπει να στρώσω κάποια στιγμή αλλιώς με βλέπω να παίρνω καράβι, να σαλπάρω και να πηγαίνω να αράζω στην πλατεϊτσα στη Χώρα όπου σε 5-6 μέρες θα έχουν μείνει μόνο οι παππούδες, τα περιστέρια και εγώ. (Γαμώτο γαμώτο γαμώτο, γιατί το σκέφτηκα αυτό τώρα, αφού δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακή ιδέα..) Πρέπει να γράψω καμιά @@ιά να περάσει η ώρα. Αλλά @@ιές έχω να θυμηθώ μόνο από τις διακοπές! Γενικά το φτωχό πλην τίμιο μυαλό μου έχει γεμίσει από αυτές και δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο ακόμα. Είναι η κλασσική περίοδος αποτοξίνωσης... After xaples blues που είπε και η Μαρίνα. Θα γράψω ο,τι ναναι, οπως μου έρθει.. Σκηνικό #1 : Φίλοι μου! Άρρενες φίλοι μου! Πολλές φορές σε κουβέντες, σίγουρα θα έχετε πεί η ακούσει την αττάκα "Ρε μλκ, όποτε πλησιάζω καμιά γυναίκα, έχω την εντύπωση οτι κρατάει μια λίστα στα χέρια και τσεκάρει κάθε τρείς και λίγο". Ε λοιπόν μου την έβγαλαν τη λίστα στη μούρη αδέρφια! ΟΧΙ οχι δεν κάνω πλάκα! Μου σκάσαν τη λίστα στα μούτρα , και μάλιστα στην παραλία, και έμεινα στήλη άλατος! Η λίστα ήταν δυό χαρτιά μεγέθους Post-it. Μου την πασάραν με την δικαιολογία "για δες, είναι πολλά αυτά?". Η λίστα ξεκίναγε : "Ζητείται άντρας 28-35, μορφωμένος,πτυχιούχος,όχι καλλιτέχνης,οικονομικά ανεξάρτητος,να δουλεύει, να του αρέσουν τα ταξίδια,κοσμοπολίτης κλπ κλπ κλπ κλπ, αθλητικός,γυμνασμένος μπουρουμπουρουμπουρου συζητήσιμος, να μη λέει ψέμματα..." και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Εντάξει το πήρα στην πλάκα προφανώς, και άρχισα να αυτοτσεκάρομαι. Ε σε αυτό το αθλητικός και γυμνασμένος τα χαλάσαμε.. (Ήταν και οι δυό τους κούκλες, να μην τις ματιάσω). Ρε κορίτσια, κάντε μια έκπτωση στο αθλητικός και γυμνασμένος. Οχι, να κάνεις κανα χρόνο γυμναστική και να ξανάρθεις ! Ρε τι λέτε, πάτε καλά? Ενα χρόνο γυμναστική εγώ? Που ζείτε? :D . Ωραία ήταν γενικότερα η κουβέντα, πλάκα είχαμε, καλά περάσαμε. Αλλά μετά, αρκετά αργότερα, μου πέρασε η φρικαλέα σκέψη από το μυαλό : "ΡΕ ΜΛΚ, ΔΕΝ ΚΑΝΑΝ ΠΛΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΙΣΤΑ, ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑΛΑΓΑΝ ΜΑΖΙ!!!" .... τεσπα.. οχι για να μη λενε μερικές μερικές ότι είμαστε υπερβολικοί όταν λέμε οτι όταν σας την πέφτουμε αισθανόμαστε λες και δίνουμε συνέντευξη σε πολυεθνική :P Σκηνικό #2 : Στην παραλία πάλι. 2 Νορβηγάκια. Μπουκιά και συχώριο. Να τρώει ο Στέφανος και του Γεράσιμου να μη δίνει. Και τούμπαλιν. Έχουμε κάτσει μαζί, έχουμε γνωριστεί και συσφίγγουμε τις Ελληνονορβηγικές σχέσεις. Πέφτει μπλα μπλα ένα τρίωρο. Μέχρι που αρχίσαμε και την κλασσική φάση, να μαθαίνουμε εμείς σε αυτές ελληνικές αττάκες και αυτές σε εμάς νορβηγικές. (Και τι θέλανε να μάθουν και να μας μάθουν πρώτα από όλα?? ε Ε? ε προφανώς, το S.A.G.A.P.O που έλεγε και ο Ρακιντζής). Αφού έχουμε αράξει κανά τρίωρο-τετράωρο μαζί, μας λένε το βράδυ να πάμε να τις βρούμε στο Blue Note, ένα Σκανδιναβομάγαζο. Ξέρετε, από αυτά που μπαίνεις μέσα και είναι ένα φουρφούκι Βαλκυρίες τύφλα να χορεύουν "Heeeey hey babe, I wanna knooooooow if you ll be my girl" κλπ κλπ. (Και απο γύρω ένα άλλο φουρφούκι Greeklovers-γκατζούρια να κοιτάνε αλλα να μην ακουμπούν-οι περισσότεροι). Πάμε εκεί, μπαίνει πρώτος ο Γεράσιμος να τσεκάρει κίνηση. Βγαίνει με το μάτι γουρλωμένο! "Τι έγινε ρε?" "Ασε που να στα λέω!... Θα στα πω.. Μέσα είναι" "Ε και? Εσύ γιατί τρόμαξες?" "ΔΕΝ ΜΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΡΕ!!!" Πέφτει εκεί το πρώτο γέλιο... Αόρατε, ασήμαντε, ανύπαρκτε κλπ κλπ κλπ.. Μπαίνουμε μέσα έτσι και αλλιώς να πιούμε καμιά μπόμπα. Με βλέπει η μία και ανοίγει μια αγκάλη, 10 χιλιόμετρα "Stefanos, Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii" . Ματσα μούτσα κλπ. Ε εκεί πέρα ήταν που είχαμε πιάσει πατώματα και γελάγαμε μεχρι δακρύων. Πήρα την εκδίκησή μου από τον ομορφάντρα τον Γεράσιμο που μου καταστρέφει το μαγαζί όποτε βγαίνουμε μαζί και δεν κοιτάει καμία εμένα! Επιτέλους! Τον κέρδισα με γκολ απο τα αποδυτήρια! Ακομα το φυσάει και δεν κρυώνει :P (Χρόνη, ε Χρόνη! <- κώδιξ μεταξύ φίλων) Επισήμανση #1: Αννούλα, ναι εσένα λέω εκεί στη Λάρισα. Αννούλα, κατ αρχήν καλημέρα. Κατά δεύτερον, δεν ξέρω τι μαντζούνια έριξες στο ποτό του Γιώργου σου όταν ανέβηκε πάνω, αλλά στην Ίο ήταν όχι απλά Άγιος, αλλά παίρνει και έξτρα φωτοστέφανο για παράσημο! Ρε τι ήταν τούτο? Στόμα είχε και μιλιά δεν είχε. Μόνο σε σερβιτόρες μίλαγε και πάλι τα αγγλικά του περιορίζονταν στο "One large Amstel" "One tequila" και "χικ χικ χικ μιμιμιμιμιμιμιιυ τεκιλα". Εντάξει είπαμε πιστός, αλλά πες μια καλημέρα ρε Γιώργο! Και δεν τις κοίταγε καν στα μάτια. Οχι ρε, ούτε στα βυζιά τις κοίταγε. Κάτω, στο πάτωμα κοίταγε. Ρε σοβαρά τώρα! Με τον Γεράσιμο προσπαθήσαμε να τον φέρουμε στα ίσα. Μην τσιτώνεις ρε! Δεν είπαμε να πάρει σβάρνα και να σπρώχνει! Να κάνει κουβέντα είπαμε. "Δεν μπορώ, βλέπω την Άννα στο wallpaper του κινητού και με πιάνουν τύψεις" . Ε του αλλάξαμε wallpaper μπας και πει καμιά κουβέντα, τιποτα. Ρε ούτε στην κυρά-Μαρία που μας νοίκιαζε το δωμάτιο δεν μίλαγε! Αχ Αννούλα, τον χάλασες τον Τρέμ! Δεν ήταν έτσι :P Tεσπα, χαλάλι σου γιατί είσαι καλό παιδί! Κορυφαία καμακοαττάκα: Do you know Bill Karras? (Θεσσαλονικιός σε ξένη)(Παραλία Μυλοπότα, μεσημεράκι) Κορυφαία καμακοαττάκα #2: Πες ρε οτι ξέρουμε τον Βασίλη! (Ο ίδιος, το βράδυ, σε ελληνίδα, στο Red Bull bar) (2 μέρες όλο μπροστά μας τους είχαμε αυτούς) Κορυφαία πόρτα : - Ciao bella -Γύρισμα κεφαλιού απο την άλλη.. εεεεεεεεφυγες.. (Ιταλός την έπεσε μαλλον σε ελληνίδα, αλλά δεν ειμαι σίγουρος, ούτε καν του μίλησε) Αττάκα-κόλλημα: O Μελεούτσος δήμαρχος Αττάκα-κολλημα Γεράσιμου: Αισθάνομαι deranged Σουρρεαλιστικός διάλογος: -Γεράσιμε πόσα ρε? -Πέντε! -Τι πέντε? -Τι πόσα? Μεθυσμένος διάλογος: -E Paolo, ελα δω ρε μαλάκα. Do you want ragazza?( Οπου ragazza η Σέβη, μια φίλη απο Αθήνα, ωραιοτάτου και εντυπωσιακοτάτου) 50 Euros ρε, μόνο. - ιταλικο μπλαμπλα... you sell friends 50 euros? I cant.. ιταλικα ιταλικα... i have smoked grass and drunk to much and cant fuck -Γιατι ρε παπάρα λες να στις εδινα με cinquanta euros? no my friend,no cinquanta...you give mille euros and the due ragazze are yours! (και με προφορά don Corleone μιλαμε)(Είπα να πουλήσω και τη Μαρία εκτός απο τη Σέβη, να βγάλουμε κάτι παραπάνω. Εκεί είχαμε παράπονα απο Σέβη, γιατι πούλαγα εκείνη 50 ευρά και τη Μαρία 950, αλλά της εξήγησα πως και οι δύο απο 50 θα πάρουν και τα υπόλοιπα εγώ και η παρεξήγηση λύθηκε). - MILLE EUROS?Ι dont have mille euros to give (σιγά μην είχες γύφτο ναπολιτάνε). How much for me to take photo with girls? -For you, photo free ρε καμμενε -OK ,me take photo with blond ragazza eh? -Και οι δύο blond είναι ρε stupido.. (Εγώ και ο Πάολο, γείτονας στα δωμάτια. Εκλεκτός κύριος. Κέρδισε επάξια και την επωνυμία "ο Γύπας" για τις έντονα αρπακτικές διαθέσεις του).. Κάθισα να γράψω για να μου φτιάξει το κέφι, και τώρα οσο τα θυμάμαι χειροτερεύω.. Εναν γιατρό. Εναν ψυχολόγο. Λάθος.. ΜΙΑ ψυχολόγο... (Έχω μια καλή υπόψη μου, αλλά μου πέφτει μακριά :P) τεσπα.. Πάλι σεντόνι έπεσε... αλλα τι να κάνουμε, αφου ξέρετε.. Υ.Γ : Γεράσιμε στείλε καμιά φωτογραφία ρεεεεεεεεεεεεε

Αυτό δεν είναι ανώδυνο..

Κάθε χρόνο τα ίδια. Το παιδί πονάει. Δεν ξέρω αν αυτό που παθαίνω έχει επιστημονική ονομασία ή αν το έχουν κατατάξει κάπου οι ψυχολόγοι, αλλά εγώ θα το ονόμαζα σύνδρομο μετα-διακοπικής κατάθλιψης. Κάθε χρόνο τα ίδια. Την τελευταία μέρα των διακοπών κομματιάζομαι. Και μετά είμαι έτσι για καμιά βδομάδα ή και βάλε, εξαρτάται από το πόσο καλά πέρασα. Και πως να μην είμαι. Όταν από τον Μυλοπότα και τις ξαπλώστρες μου, την Caroline και τα παγωμένα Breezer, βρίσκομαι ξαφνικά σε ένα χώρο με πισιά, πληκτρολόγια και χαρτούρα με προτάσεις για τα ευρωπαϊκά project του Σεπτέμβρη. Που "project" να κάνει ο απαυτός τους και να έχουν φάει και tabasco! Είμαι σε κατάσταση πνευματικής αποχαύνωσης και ψυχολογικής άρνησης. Αρνούμαι να αντιμετωπίσω την σκληρή πραγματικότητα γύρω μου και αρνούμαι να δεχτώ ότι έτσι είναι τα πράγματα, σκάσε και δούλευε, μην είσαι μαλάκας. ΟΟΟΟΟΧΙ, είμαι μαλάκας και θα αντισταθώ. Ο αγώνας μου ενάντια στην πραγματικότητα θα είναι ανηλεής. Δεν θα με καταπιέσετε εμένα μέχρι να στρώσω χαρακτήρα. Μην πλησιάζετε, το παλλικάρι δαγκάνει! Δεν μπορώ να κοιτάω γύρω μου. Μου είπαν να βγώ χτες βράδυ και μου ήταν αδύνατο. Να βγώ να πάω ΠΟΥ? Στην Όλγας στον Κυρ-Μάκη? Στην άλλη την πλατεία που πάντα ξεχνάω το όνομά της αλλά έχει δροσιά το βράδυ? Δεν πάω πουθενά ρε. Σπίτι μου μόνος μου μαζί με τον πόνο μου. Με κρασάκι, τσιγαράκι και χαζοκούτι, να χαζέψω και άλλο να ηρεμήσω. Θέλω διακοπές μετά τις διακοπές. Διακοπές για να ξεχάσω τις διακοπές και να επανενταχτώ κανονικά στο χαμαλίκι που χαϊδευτικά αποκαλούμε "η δουλειά μου". Θέλω πρόγραμμα αποτοξίνωσης από τα ποτά, τα ξενύχτια, τα ωραία μπαράκια, το πανέμορφο νησί, όλες τις γνωριμίες που κάναμε, και τα απίστευτα βρωμόγελα που ρίξαμε. Πρέπει να βγάλω αυτό το ξύλινο χαϊμαλί που φόραγα στο λαιμό τοσες μέρες, και πρέπει να ξε-μαυρίσω επειγόντως. Είμαι κοντά στο να πάθω κρίση πανικού τώρα. Οι τοίχοι του γραφείου σαν να με κοιτάνε απειλητικά. Το νοιώθω σε λίγο θα αρχίσουν να πλησιάζουν... Οξωααααααααααααααα (Ξύπνα μλκ έχεις κόψει αλυσίδα και είσαι έτοιμος να σαλπάρεις για λιμάνια ξένα) (το ξέρω, άσε με. Καλύτερα σαλπαρισμένος παρά αγκυροβολημένος μπροστά στην 17αρα) (ναι αλλά η δουλειά σου, οι συνεργάτες σου, οι ευθύνες σου?) (σκατά στα μούτρα σου ρε, είναι πολύ πιο ωραία όταν δεν έχω τίποτα απο αυτά να μου σκοτίζει τα αποτέτοια) (σκάσε, βούτα και κολύμπα, γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή) (επιλογή έχω, κανα μύριο ευρά στην τράπεζα δεν έχω) Θα μου περάσει, που θα πάει.. Σε καμιά βδομάδα θα είμαι πάλι οκ. Κουρδισμένος και προγραμματισμένος να αντέξω μέχρι του χρόνου τον Αύγουστο.. Δουβλίνο rulez πάρτε και ωραίο κομματάκι που πάει με τη διάθεσή μου : If I walk down this hallway Tonight it's too quiet So I pat through the dark And call you on the phone Push your old nummer And let your house ring Till I wake your ghost Let him walk down your hallway It's not this quiet Slide down your receiver Stand across the wire Follow my number Slide into my hand It's the blaze across my nightgown It's the phone's ring I think last night you were driving circles around me I can't drink this coffee Till I put you in my closet Let him shoot me down Let him call me off I take it from his whisper You're not that tough It's the blaze across my nightgown It's the phone's ring You were in my dream (It think last night) You were driving circles around me

Ζεί ο πούστης ο τουρίστας!

Επέστρεψα.
Κατεστραμμένος.
10 μέρες άντεξα . Το 10ο βράδυ στο πλοιο της επιστροφής εκτός από τα γαμωσταυρίδια που έριχνα αριστερά δεξιά, άρχισε να τρέχει η μύτη, με έπιασε βήχας που έμοιαζε περισσότερο με επιθανάτιο ρόγχο και μια υπνηλία απίστευτη. Η ΙΟΣ ΓΑΜΕΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΙ. θα αγοράσω σπίτι εκεί. Στάνταρ. Το βρηκα ήδη. Μέχρι τα Χριστούγεννα ελπίζω να έχουν πέσει οι υπογραφές. Περίμενα να δώ ξεφτιλίκια στυλ Χερσόνησο-Μάλια-Λαγανά. Αλλά όχι! Δεν υπήρχαν πουθενά μεθυσμένα αγγλάκια έτοιμα για φασαρία και τσαμπουκά. Από τις 2 και μετά όλοι ήταν χεστοί στο ποτό, και σε μια διαθεση εντελώς καρναβαλίστικη-αγαπάμε ολο τον κόσμο- λετς πάρτυ κλπ κλπ. Η Ίος είναι ΦΤΗΝΟ νησι. Και όταν λέμε φτηνό, εννοούμε τσάμπα! 3 Ευρώ τα ποτά σε προσφορά (κυρίως κοκταίηλ) και 4 τα κανονικά. 2.5 ευρά η μεγάλη μπύρα. Και κατά το 90% ποτά ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ. Πρώτη φορά στη ζωή μου ήπια 5 τεκίλες σερί χωρίς καν να την ακούσω. Στο Far Out της Ποπέας. 12-8 εκεί. Και μετά πάλι 12-8 στη χώρα. Κλασμενοι από το ποτό συνέχεια. Αλλά σε ωραία φάση. Γνωρίσαμε όχι ένα αλλά δύο κάρα κόσμο. Πεθάναμε στο γέλιο. Γίναμε σαν γύφτοι απο το μαύρισμα. Λουστήκαμε με μπύρες. Χορέψαμε με στρινγκ στο κεφάλι. Στις 7 το πρωί προσπαθούσα να πουλήσω 2 φίλες απο την Αθήνα που πέτυχα εκει σε κάτι ιταλούς "Due ragazze, 50 euros". Οι Ιρλανδές είναι η πλέον γαμάτη φυλή. Τέτοια άτομα είχα χρόνια να δω. Η βόρεια Ελλάδα είχε στείλει τους χείριστους εκπροσώπους. Ακούσαμε Θεσσαλονικιό να κάνει καμάκι σε ξένη με αττάκες του στύλ "Do you know Bil Carras?" . Στις Θεσσαλονικιές που μέναν δίπλα μας στα δωμάτια είπαμε καλημέρα και γύρισαν το κεφάλι αλλού. ΚΑΛΗΜΕΡΑ σου είπα μωρή ψώλα, δεν σου την έπεσα. Σταδιαλα. Οι Ιταλοί είναι κγμ τους λαούς, αλλά μόνο κατά μονάδες ή δυάδες. Άμα μαζεύονται περισσότεροι απο 3, είναι και γαμώ τις φασαρίες. Μαθαίναμε στον Φραντσέσκο να βρίζει ελληνικά και αυτός μας μάθαινε να βρίζουμε ιταλικά. Ξημερώματα στην εκκλησία αυτός να φωνάζει "Εκω μεγκάλη πούτσα" και εμείς "Manganelo grosso" . Λιώσιμο με ποζεριές στο Flames. Απειρα mojito στο Ios Blue. Και μετά να σε παίρνουν καροτσάκι καμιά 10ρια Ιρλανδές και να σε πηγαίνουν για συνέχεια. Ατέλειωτο χτύπημα στο Rehab και σφηνάκια τεκίλα πάνω στον αφαλό της γκαρσόνας. Κραιπάλη-Ξενύχτι-Λιώσιμο. 10 μέρες απίστευτες. Και ακόμα ζεί ο πούστης ο τουρίστας. Και γύρισε Και έχει μια κατάθλιψη και κάτι νεύρα, άλλο πράμα. Μπορεί να μην ξεκουράστηκε σωματικώς αλλα ξεκουράστηκε πνευματικώς. (Και οσονούπω θα έρθει και ο IRA Πάτρα για καναδυο μέρες..Θα γεμίσει το σπίτι ξανθά/κοκκινομάλλικα ξωτικά) (θα μου πιούν όλα τα ποτά ρε διάολε...) Καλώς σας βρήκα. Και όποιος πούστης πει καλό χειμώνα θα του κοψω την καλημέρα..