Ησαϊα χόοοορευεεεε

Και τώρα θα ξαναπιάσω στο στόμα μου ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Το γάμο. Αυτή την ιερή ένωση ,όχι απαραίτητα άντρα και γυναίκας τους οποίους η πότνια Εκκλησία μας ευλογεί και συγχωνεύει εις σάρκαν μία, και τους συμβουλεύει να τους χωρίσει μόνο ο Θάνατος (αλλά ενίοτε τους χωρίζει κανάς Τανάσης). Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα ( ναι ναι εμένα μου λες..), τα αγαθά του Αβραάμ και της Σάρας, του Ηωσήα και της Μελχεμώθ , του Αβεσσαλώμ και της Ιουδήθ,(τα εβραιοονόματα είναι σχεδόν τυχαία, σιγά μην θυμάμαι) Κουκουε Μου Λου, Μου Κουκουέ Λου, Λου Κουκουέ Μού, Κουκουέ Μπουλκουμέ, Ε Μπουλκουμέ Κουκού, Κουκού Μπουλκουέ Μέ, του τέως προέδρου της Μαδαγκασκάρης Φιλιμπέρ Τσιρανανά (ΧΑΡΡΥ ΘΕΕ ,σε αντιγράφουμε όλοι), κλπ κλπ . Έχω 2 γάμους σε λίγες μέρες. Στον ένα μάλιστα θα πάω και τη νύφη στην εκκλησία, γιατί ήθελε το δικό μου αυτοκίνητο. Αντε πάλι να βγάλουμε το καλό κοστούμι (pin stripe, άσπρο πουκάμισο, γαμάτη γραβάτα), να κάνουμε και κανά μπάνιο γιατί τώρα που τα οικονομικά μας δεν είναι ανθηρά πλενόμεθα όποτε βρέχει. Μεγάλη η μέρα του μυστηρίου. Βασικά ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό το πανηγύρι, αν δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι κλπ κλπ κλπ κλπ και όλα καλά. Γιατί γράφουν στις προσκλήσεις «η σημαντικότερη μέρα της ζωής μας» ? ε? Εγώ θα θεωρούσα πιο σημαντική μέρα τη μέρα που γνωρίστηκαν πχ. Ή τη μέρα που ο Μελεούτσος εξελέγη δήμαρχος πρώτη φορά και συνειδητοποίησαν και οι δύο οτι «εδώ είμαστε, δεν πάμε πουθενά». Γιατί είναι τοοοοσο σημαντικό πλέον το να κάτσεις μία ώρα μέσα σε αφόρητη ζέστη, με την καλή σου ντυμένη σαν μπουμπουνιέρα, έναν μουσάτο να σου μιλάει ακαταλαβίστικα, τον κολλητό σου από πίσω να σου χασκογελάει και να σου ψιθυρίζει «φύγε τώρα που προλαβαίνουμε» (εγώ αυτά έκανα στον κουμπάρο μου πάντως), και ένα εκατομμύριο υπερήλικες μασελοφορούσες γιαγιάδες να φυσάνε μύξες σε παλιομοδίτικα μαντηλάκια? Γιατί είναι σημαντικό να κάνεις τρείς γύρους με το κεφάλι σκυμμένο ενώ πέφτουν βροχή τα κουφέτα στο ξεράδι σου? Και για να μην πιάσουμε κανα περίεργο έθιμο που τρώς και ξύλο. Και εξηγούμαι : Η κουμπάρα μου κατάγεται απο τη Σάμο, και εκεί έχουν το έθιμο, στο χορό του Ησαία να βαράνε γαμπρό και κουμπάρο. Ευτυχώς που από Σάμο είχε κατέβει μονο ένας ξάδερφος, και έτσι εγώ και ο κουμπάρος μου φάγαμε ξύλο μόνο απο 4 άτομα (πατέρα, δύο αδέρφια και ξάδερφο), οι οποίοι ήταν και ντουλάπες τρίφυλλες. Η πλάτη μου πόναγε μια εβδομάδα (ρε μπαρμπα Γιάννη, έχεις και συ ένα χέρι, σαν κουπί από τριήρη). Έτσι που λέτε. Για να μην πω για τις χαιρετούρες μετά. «Να ζήσετε» (x100000), «άξιος» (τα ίδια), «ο κουμπάρος σας?», «όχι ο γαλατάς» , «ελεύθερος?» , «ναι απαγορεύεται η προσωποκράτηση» . Να πω για το γλέντι μετά τους γάμους, ναι. Εκεί μάλιστα. Όλοι γίνονται χεστοί στο ποτό, και επέρχεται μια ωραιότατη ευθυμία και ανάβει το κέφι. Να ο γαμπρός κομμάτια να προσπαθεί να χορέψει ζεϊμπέκικο, ενώ μέχρι τώρα ο μόνος χορός που ήξερε ήταν ο χορός στις τραγωδίες. Να και η νύφη που έχει βγεί πλέον από τα τούλια και προσπαθεί και αυτή να χαρεί με τους καλεσμένους της, αλλά που να χαρεί η κακομοίρα, με αυτό το κορσοειδές που φοράνε, με μια κακούκα στο κεφάλι και ένα τόνο μακιγιάζ. Όχι είναι βολικό αυτό για τις γυναίκες δηλαδή, για να ξέρω? (μωρό μου αν τα διαβάζεις αυτά, να ξέρεις, εμείς θα κάνουμε αλτέρνατιβ γάμο, ξέρεις εκεί που σου είπα..). Νταγκλιάζουνε και τα συμπεθέρια και οι θείοι-θείες κλπ και έχουν πολύ πλάκα «Γεια σου ρε συμπέθερε μερακλή» «Γεια σου συμπεθέρα , σας δώσαμε το καλύτερο παιδί» «Ναι αλλά και εμείς τι δώσαμε ε? Διαμάντι.Λουλούδι.Μπουμπούκι»(φυτό) Και μπήκε το Φθινόπωρο και λυσσάνε όλες να παντρευτούν. Ναι όλες! Εμείς ως γνωστόν έχουμε μια πιο αποστασιοποιημένη στάση όσον αφορά το γάμο. Δεν μας κάνει τίποτα ιδιαίτερο το όλο αυτό πατιρντί, οπότε και αφήνουμε εσάς να αγχωθείτε περισσότερο. Έτσι και αλλιώς, μεταξύ μας, για σας γίνεται όλο αυτό το σκηνικό.Οπότε... Πάλι θα τρέχω στις εκκλησίες στην άλλη άκρη του κόσμου (καλά ρε παιδιά, στη Νίκαια? ... πιο πολύ με βόλευε να το κάνατε στη Νίκαια της Γαλλίας). Αλλά έχετε χάρη που άμα δεν έρθω η κουμπάρα σας θα με κυνηγάει για ν μήνες με κανάν πλάστη. Ευτυχώς ο άλλος γάμος είναι κοντά στο σπίτι μου. Αλλά και πάλι, κάθε Σαββατοκύριακο θα μεταφέρομαι Πάτρα-Αθήνα? Ε τι το κάναμε, Κολιάτσου-Αμερικής? Τέλος πάντων, ελπίζω τουλάχιστον να φάμε καλά. Γιατί σας προειδοποιώ, η ζέστη και το λιβάνι (πως θα το αντέξω αυτό και άλλη φορά, αυτό το λιβάνι, είναι ο εφιάλτης μου..)μου ανοίγουν την όρεξη. Και μην περιμένετε να χορέψω ε. Με ξέρετε. Για να χορέψω πρέπει ή α. Να είμαι εντελώς ντίρλα ή β. Να είμαι με κόσμο που ξέρω ΠΟΛΥ καλά ή και τα δύο ταυτόχρονα. Και μια προειδοποίηση ρε, στον ένα γάμο δεν θα έρθω μόνος μου. Δεν θέλω υποννούμενα του στύλ «άντε άντε έρχεται και η σειρά σου», γιατί θα σας φέρω τις μπομπονιέρες κολλάρο, θα πιώ όλη τη μαυροδάφνη από το ιερόν σκεύος, και θα τσουρομαδήσω τα γένια του παπά.. Στον άλλο γάμο θα έρθω μόνος μου οποτε μην αγχώνεστε..δεν θα κάνω φασαρία :P Ουφ... πολλοί γάμοι .. άντε παιδιά, και στο γάμο μου θα δείτε τι σημαίνει «του Κουτρούλι ο γάμος» (και ναι, για να σας προλάβω Κουτρούλι ήταν και όχι Κουτρούλης)

Music for a worse living #1

Επειδή ο Ασαφής Τουρίστας πολύ μου την μπαίνει με τα παπατζίλίκια που ανεβάζει, και επειδή δεν υπάρχει πρός το παρόν στην ελληνική μπλογκόσφαιρα ένα αντίπαλο δέος για τα κλαμπίστικα/lounge/ambient/ταξιδιάρικα/ και αρκουδοκουλτουριάρικα που μας βάζει κάθε μέρα , (φωτεινή εξαίρεση ο ύμνος I dont wanna be a homosexual,από το "female trouble"), θα σας βάζω και εγώ κανά τραγούδι που και που, έτσι για αντίβαρο. Και επειδή είμαι καλός άνθρωπας ενίοτε, και δεν θέλω να σας τρομάξω, πάρτε δύο αργά ήρεμα και μελαγχολικά κομματάκια, έτσι για αρχή 1.Opeth - Windowpane 2. Within Temptation - Jilian (I'd give my heart) The links will self destruct in Seven days

Τα πρωτοβρόχια

Καταλαβαίνεις το φθινόπωρο όταν ένα πρωί ξυπνάς λίιιγο πιό νωρίς για να κλείσεις την ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτα. Μετά παίρνεις και μάτι έξω να δείς τι παίζει και ενώ υπό Κ.Σ θα έπρεπε να υπάρχει κάπου εκεί ψηλά αυτό το μεγάλο κίτρινο πράγμα, βλέπεις μια μεγάλη ασπρόγκριζη κουβέρτα που δείχνει να έχει απειλητικές διαθέσεις. Χασμουριέσαι, ξαναπέφτεις για ύπνο και το ξεχνάς πρός το παρόν. Μετά από καμιά ώρα χτυπάει η γνωστή καταραμένη εφεύρεση (που ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχει σπάσει ακόμα είναι πως είναι ενσωματωμένη στο κινητό μου), και αποφασίζεις πως ναι, όντως, δυστυχώς, πρέπει να ξυπνήσεις μετά την 10ωρη νιρβάνα που έπεσες χτές βράδυ (αυτή η σουπίτσα έπεσε σαν ναρκωτικό) και να πας στη δουλίτσα σου. Ανοίγεις πατζούρι, βγαίνεις στο μπαλκόνι, και με τον Μελεούτσο δήμαρχο, αναφωνείς με στεντόρεια φωνή ,όπως κάθε μέρα, "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΕΙΤΟΝΟΙΙΙΙΙΙΙΙ". Οι ευγενικοί πατρινοί γείτονες πάντα απαντάνε και αυτοί, "αντε γαμήσου ρε", "σκάσε ζώο", "τι μαλάκας είσαι εσύ" και λοιπές ευχές για εμένα, το σόι μου, κάποιες θείες μου , κλπ. Αλλά κάτι δεν πάει καλά. Ο κοιμισμένος εγκέφαλος είχε μεν καταγράψει δεδομένα όπως "κρύο" και "συννεφιά" πρίν που ξύπνησες για να κλείσεις τσι πόρτες, αλλά το έχεις ήδη ξεχάσει. Καθώς μια γλυκιά ανατριχίλα απλώνεται στο γυμνασμένο σου κορμί, και η πρωινή δροσιά χαϊδεύει ηδονικά τους γραμμωμένους κοιλιακούς σου, μια σκέψη σου περνάει από το μυαλό : "Μαλάκα μου κάνει κρύο!". Τι σύννεφο και μαυρίλα είν αυτή? Ήρθαν τα πρωτοβρόχια? ήρθε το φθινόπωρο ? Τον Μελεούτσο ανα χείρας, αρμ! Θυμήθηκα κάτι σχολικές εκθέσεις στο δημοτικό. "Τα πρωτοβρόχια" (Σήμερα εριξε την πρώτη βροχή. Η μαμά μου με έντυσε καλά και μου είπε να μην παίζω στις λάσπες γιατί θα μου πάρει ο διάολος τον πατέρα. Ο Γιαννάκης όμως με έριξε στις λάσπες και εγώ θα του $#!$! το ^%#$#$#@ που τον πέταγε. Για αυτό μου αρέσουν τα πρωτοβρόχια) , "Γιατί μου αρέσει το φθινόπωρο" (πάντα μαλακίες έγραφα γιατι ποτέ δεν μου άρεσε), "Περιγράφτε το φθινόπωρο" ( Το φθινόπωρο είναι μια εποχή που πάμε σχολείο και αρχίζει και κάνει κρύο και πέφτουν τα φύλλα, και μαζευόμαστε σπίτι και δεν κάνουμε πια μπάνια στη θάλασσα και γενικά είναι πολύ σκατά, και αυτός ο μαλάκας που το έβαλε ακριβώς μετά το καλοκαίρι πρέπει να είναι μεγάλος μπινές για να κάνει τέτοιο χοντρό αστείο) Ωραίες εποχές. Για τα παιδιά . Και για τους γονείς. Ναι εμένα μου λες.. Τα παιδιά κατά το 90% τρέμουν στην ιδέα πως θα ξαναπάνε σχολείο. Και οι γονείς μπορεί να χαίρονται που θα ξεφορτωθούν τα μούλικά τους, αλλά δεν χαίρονται καθολου υπολογίζοντας πως πρέπει να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πάρουν τσάντες,τετράδια,μολύβια,στυλά,γόμμες,ξύστρες,και @@ μάντολες στον Στεφανάκο και τη Μαιρούλα. Και ο Στεφανάκος και η Μαιρούλα τα σκασμένα, δεν έχουν ακόμα οικολογική συνείδηση, ή έστω δεν έχουν αναπτύξει το αίσθημα της αλληλεγγύης, και δεν ξέρουν περί UNICEF. Και τα "Διεθνές" δεν τους κάνουν. Πρέπει να πάρουν οπωσδήποτε τσάντα Γιούγκι Ο με δώρο τους 4 καβαλλάρηδες της αποκάλυψης, κασετίνα Πάουερ Ρέιντζερ με πολυβόλο, Καλάσνικοφ και 3 χειροβομβίδες και αυτά τα κραγιόνια που ναι μεν είναι εξοργιστικά πανάκριβα αλλά η μόνη τους διαφορά από τα άλλα είναι το κουτάκι.Η Μαιρούλα δε πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει τσάντα (ωχ, πως λένε τις κούκλες τις ξανθές..κολλησα..α ναι!)Barbi, ροζ, με φουρώ, πουά, μποά, δύο ουράνια τόξα και δεκαεπτά νυφικά φορέματα (για να κάνει προπόνηση για όταν μεγαλώσει και θέλει και αυτή να βρεί τον όμορφο πλούσιο και γυμνασμένο Τζον Τζον της -έτσι μας τις χαλάνε απο μικρές-), πάλι ροζ κασσετίνες, ροζ μολύβια, ροζ γομμες,ροζ μπλάνκο, ροζ ροζ ροζ, ολα ροζ. Και παστέλ. Και σκάει ο καημένος ο πατερούλης με τα πράγματα του κανακάρη του και της κοράκλας του στο ταμείο, και χτυπάει η πωλήτρια. Και χαζογελάει η πωλήτρια. (Τον έχει κόψει οτι θα του έρθει ταμπλας..). Και βγαίνει ο λογαριασμός. Και ο μπαμπάς πρασινίζει, ξεροκαταπίνει και μερικές στάλες ιδρώτα εμφανίζονται στο ταχέως επεκτεινόμενο μέτωπό του. "348 ευρά και 18 σέντς" .. Α ρε κακομοίρη μπαμπά.. για αυτό άλλη φορά να ξέρεις, πλαστική τσαντούλα-σακίδιο (ούτε καν Polo, μην ξεράσω), μαύρη για τον γιόκα, κόκκινη για την κόρη. Στυλάκια bic,αντε στην χειρότερη Pilot (τα αγαπημένα μου), τετράδια UNICEF ή Διεθνές (γαμάτα!) και απο δώ παν και οι άλλοι.. Θυμήθηκα και τις πρώτες μέρες στο σχολείο. Κυρίως στο Λύκειο. Που όλοι είχαμε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα, αλλά έχω την εντύπωση πως γενικότερα ψιλοχαιρόμασταν κιόλας γιατι από το πολύ ξύσιμο το καλοκαίρι μας είχαν ματώσει, και το είχαμε βαρεθεί πλέον. Αντε ήρθαν τα πρωτοβρόχια, ΤΩΡΑ επιτρέπω να μου πείτε ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Κατά πρωινού ξυπνήματος και πρωινού

Ξυπνάς ένα ωραίο πρωί και καταλαβαίνεις οτι έχεις ξυπνήσει μεσημέρι. Αυτό δεν είναι ιδιαιτέρως κακό εκτός και αν έπρεπε οπωσδήποτε να ξυπνήσεις πρωί για να κάνεις κάποια από αυτές τις δουλειές που απαιτούν να ξυπνήσεις πρωί. Γενικά το πρωί και δει το πρωινό ξύπνημα είναι κακές εφευρέσεις, και να μου το θυμηθείτε αυτοί που τα δημιούργησαν είχαν κακό τέλος, στα χέρια οργισμένων και αναμαλιασμένων όχλων. Ελπίζω πριν τους κάνουν τα ακατονόμαστα να τους πέρασαν ένα χέρι πίσσα και πούπουλα.Όχι για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, αλλά γιατί πάντα μου άρεσαν οι πισσοπουπουλιασμένοι απατεώνες στον Λούκυ Λούκ. Δεν αντέχω το πρωινό ξύπνημα. Για την ακρίβεια είμαι αλλεργικός στο πρωινό ξύπνημα.Έχω πάντα πρησμένα μάτια και ψιλοζαλάδα. Αυτά για έναν γιατρό είναι ενδεικτικά συμπτώματα αλλεργίας, και αμα του έλεγα οτι τα έχω θα μου δινε ένα Zirtec και θα με συμβούλευε να μένω μακριά απο λουλούδια την άνοιξη. Ενώ θα έπρεπε να με συμβουλεύσει να κοψω το πρωινό ξύπνημα. Εδώ και 3 χρόνια που χω κόψει- περίπου- την ζωή του βρυκόλακα, ακόμα δεν το έχω συνηθίσει. Την πρώτη χρονιά που ήμουν Αθήνα, ξύπναγα στις 6:30 το πρωί για να είμαι στις 9 στη δουλειά. Αυτό για μένα ήταν ένας Ηράκλειος άθλος, μια και μέχρι τότε η έκτη πρωινή ήταν περίπου η ώρα που έμπαινα σπίτι, έκανα ένα τσιγάρο βλέποντας λίγο χαζοκούτι, και ξεραινόμουν στον ύπνο, μερικές φορές μέχρι να ξαναπέσει το σκοτάδι (αυτό το είχα πετύχει μονο στο πρώτο έτος στη Θεσσαλονίκη, που το κλίμα σήκωνε άπειρο ύπνο). Το άμεσο επακόλουθο αυτής της φάσης ήταν οτι για να καταφέρω εγώ να ξυπνάω στις 6:30, στις 11 άρχιζα και αισθανόμουν σαν να μου χουν χώσει μια χούφτα ταβόρ στο λαιμό. Κουτούλαγα. Προσκύναγα. Το χασμουρητό μου ξεπερνούσε βρυχηθμό λέοντα στην Καλαχάρι. Μεσοβδόμαδα δεν πήγαινα πουθενα. Και που να πάω, αφού γύρναγα σπιτι γύρω στις 6-6:30. Μέχρι να μαγειρέψω πήγαινε 8, μέχρι να φάω και να αράξω πήγαινε 9. Και μετά στις 11 "καααληνύχτα στη μαμάκα, κααααληνύχτα στο μπαμπά,καααααληνύχτα στον παππούλη, καααααααληνύχτα στη γιαγιά". Εκείνη την περίοδο μπορούσα να κοιμηθώ πραγματικά παντού. Κοιμομουν στο λεοφωρείο απο Κολιάτσου για Παιανία. Κοιμόμουν στο πήγαινε ,κοιμομουν και στο έλα. Έχω ρίξει μέχρι και υπνάκο στη δουλειά, πάνω στο "θρόνο". Ευτυχώς για κανα τεταρτάκι. Ζόμπι τελείως. Και τα σαββατοκύριακα αναπλήρωνα ύπνο. Παρασκευή δεν έβγαινα. Κοιμόμουν. Σάββατο πρωί-μεσημερι, δεν έβγαινα για καφεδιές, κοιμόμουν. Κοιμόμουν μέχρι το Σάββατο το βράδυ, γύρω στις 11, οπότε και ξύπναγα καινούριος, με όρεξη, σκέρτσο και γυαλάδα στο μάτι, και χαμόγελο colgate 1000 αστέρων. Και έβγαινα. Και ένοιωθα στο στοιχείο μου τη νύχτα. Και γύρναγα. Και όλη την Κυριακή κοιμόμουν, για να αντέξω να μην ψοφήσω τη Δευτέρα. Και τη Δευτέρα το πρωί στις 6:30 που χτύπαγε ο Εχθρός, άκουγε κάτι εορτολόγια άλλο πράμα. -Αλλη μισητή εφεύρεση, το ξυπνητήρι. Ποιός $@%@^%^$#%& το έφτιαξε, να πάω να βεβηλώσω τον τάφο του- . Μετά τα πράγματα άλλαξαν, μετακόμισα, και πλέον για να πηγαίνω στη δουλειά στις 9, ξύπναγα στις 8:30. Γλέντια μεγάλα.. Ναι... @@ . Γιατί πήρα θάρρος και άρχισα να βγαίνω. Και μέχρι να κουλαντρίσω τα ωράρια, του άλλαξα τα φώτα. Οπότε το αποτέλεσμα πάλι μηδέν. Πάλι ζόμπι. Τότε απέκτησα άλλο ωράριο. Κοιμόμουν περίπου 3-8:30, και μετά όταν γύρναγα σπιτι κατά τις 4:30, έριχνα έναν υπνάκο μέχρι τις 7, οπότε και έστρωνε δερματάκι και διάθεση...Και πάλι απο την αρχή. Ο,τι και να κάνω το πρωινό ξύπνημα είναι ένας σχεδόν καθημερινός Γολγοθάς, ένα μαρτύριο. Δώστε μου τα μαρτύρια του Σίσυφου, του Τάνταλου, στείλτε με στα σκοτεινά Τάρταρα να κάνω παρέα με τον Τυφωέα και την Έχιδνα. Οχι άλλο πρωινό ξύπνημα! Σιχαίνομαι το πρωί. Εκτός και αν έχω ξενυχτήσει και βλέπω ανατολή. Σιχαίνομαι τους ήχους του πρωινού. Που από τις 6 μέχρι τις 8 βαράνε τα ξυπνητήρια απο τριγύρω και γίνεται συναυλία. Και κάποιος στην πολυκατοικία έχει ένα ξυπνητήρι, Δία βόηθα. Πρέπει να ξυπνάνε καθημερινά και μερικοί πελάτες στο νεκροταφείο παραδίπλα.. Δεν μπορώ να ακούω καφετιέρες να φουρφουρίζουν. Δεν μπορώ να βλέπω χαμογελαστούς ανθρώπους μέσα στο κέφι, ενώ εγώ δίνω μάχη με τις τσίμπλες και παλεύω να κρατηθώ όρθιος. Σιχαίνομαι το πρωινό. Τις μαρμελάδες, τα βούτυρα και τα μέλια.(εκτός άμα είμαι διακοπές και παίζει ο τρελλός μπουφές). ΚΑΦΕΣ+ΤΣΙΓΑΡΟ. Και μετά τρεχάτε ποδαράκια μου ;) Ένα καλό ΜΟΝΟ έχει το πρωινό ξύπνημα. Αυτό το αναγνωρίζω και το μετράω. Αλλά τα κακά είναι τόσα πολλά που δεν σώζεται με τίποτα.. Α ναι και τις τελευταίες μέρες με έχει βαρέσει η αϋπνία. Και δεν κλείνω μάτι. Τη Δευτέρα κοιμήθηκα στις 7 και ξύπνησα στις 8.Αυτή την εβδομάδα δεν έχω κοιμηθεί πριν τις 4 και δεν έχω ξυπνήσει μετά τις 8:00. Και δουλειά πάω πάλι 9. Και το γραφείο είναι 1.5-2 χλμ απο το σπίτι. Αλλά που θα πάω, θα στρώσω. Θα φύγει και θα γυρίσω πάλι στα γνωστά ωράρια και τις γνωστές γκρίνιες. Θα λιώσω στον ύπνο την άλλη εβδομάδα.Ετσι και αλλιώς έκατσε δεύτερη δουλειά και με βλέπω να δουλεύω 12-13ωρο στην καλύτερη. Θα γυρνάω σπίτι 9-10 το βράδυ και θα κοιμάμαι όπου πέσω. Πρέπει να βρώ νυχτερινή δουλειά στον τομέα μου ή να ανοίξω την πρώτη εταιρία με νυχτερινό ωράριο: 22:00-6:00... ρε λες....

Μια στιγμή

Ντισκλέϊμερ Το παρακάτω , εγράφη ενώ αισθάνομαι εντελώς deranged, όπως λέει και ο Γεράσιμος (παρουσίαση του Γεράσιμου σε άλλο θέμα, αναλυτικα). Το οποίον σημαίνει οτι τοπικά ο καιρός δεν θα είναι αίθριος, αλλά γράφεται ο,τι ναναι. Οχι δεν έχω πάρει τίποτα, δεν έχω καπνίσει τίποτα, ούτε έχω πουδράρει τη μύτη μου, απλά με έπιασε λίγο το σουρρεαλιστικό μου. Επισης έχω να πω πως το παστίτσιο χτες βγήκε καλό μεν, αλλά τα τυριά που πέσαν απο πάνω παραήταν αλμυρά και όλο το βράδυ λύσσαξα στη δίψα ο έρμος. Επίσης μην τα πιστεύετε και όλα όσα γράφω, εντάξει?.... Υπάρχουν στιγμές στις ζωές μας που είναι διαφορετικές.. Που τα πάντα μοιάζουν να κινούνται σε bullet time. Που ξέρεις οτι κάτι σοβαρό παίζει αλλά δεν είσαι σίγουρος για τις συνέπειες. Που την παρακολουθείς σχεδόν αποστασιοποιημένος, σχεδόν σαν σε όνειρο. Κυρίως υπάρχουν στιγμές που είναι ο,τι ναναι αλλά αυτές δεν μας ενδιαφέρουν. Κάποιος είπε οτι αν μια στιγμή είναι αρκετά σημαντική τότε αυτή η στιγμή σου μένει Κάποιος άλλος διαφώνησε μαζί του και είπε οτι αν και μονο αν η στιγμή είναι αρκετά σημαντική σου μένει Ο κάποιος τότε τον γαμωσταύρισε και πλακωθήκαν στο ξύλο, αλλα η πραγματική αιτία ήταν μια μελαχροινούλα μπουκιά και συγχώριο που έμενε παραδίπλα, απέναντι απο το ψιλικατζίδικο. Ένας τρίτος εκμεταλλεύτηκε αυτή τη στιγμή και άρπαξε τη μελαχροινή ο ερίφης και απο δώ παν και οι άλλοι Εγώ λέω πως α. δεν άξιζε να πλακωθούν για τα μούτρα της μελαχροινής και β. οι στιγμές που μας μένουν... οι στιγμές που μας μένουν...ε..γκουχ.. που ειναι το σκονάκι..χμ..να..οχι.. καπνος, χαρτάκια, έχασα και τον αναπτήρα, ένα ταμπόν, οχι.. ραγού,βούτυρο, αλτάνες, διακόπτης.. μπα.. α ναι.. εεε.. επειδή δεν έχω πιεί ακόμα καφέ δεν βρίσκω κάτι σοφό να δηλώσω περί στιγμών. Η στιγμή που σκας στο νηπιαγωγείο και σκας στα γέλια επειδή όλοι κλαίνε εκτός απο σένα που δεν βλέπεις την ώρα να την κάνει η μάνα σου. Η στιγμή που ο νταής του σχολείου που είναι έκτη, επιτίθεται ασθμαίνοντας και αγκομαχώντας,σε ένα μπασμένο της β' Δημοτικού. Η στιγμή που μαθαίνεις πως γίνονται τα παιδιά (οοοααααααααααααα) Η στιγμή που δίνεις το πρώτο σου φιλί σε κανά διάλειμμα στα κρυφά. Η στιγμή που ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο λυκειάρχης πατέρας της μέσα. Η στιγμή που ανοίγεις ΕΣΥ μια πόρτα και το μετανοιώνεις Η στιγμή που σε παίρνουν τηλέφωνο,σε ξυπνάνε, ρίχνεις δυο καντήλια και σου λένε "Θεσσαλονίκη" Η στιγμή που αράζεις στο πρώτο σου σπίτι, με τα έπιπλα να μυρίζουν ακόμα πλαστικούρα, και έχεις βάλει το πρώτο κρασί, στο πρώτο ποτήρι που βγήκε απο τις κούτες. Η στιγμή που ξεκινάει ο πρώτος καθηγητής στο πρώτο μάθημα την πρώτη ώρα να μιλάει Η στιγμή που για πρώτη φορά ξεμένεις από λεφτά και στο σπίτι έχεις μόνο φουντούκια και αλεύρι. (ξεπερνιέται, άνετα) Η στιγμή που συνειδητοποιείς οτι έσπασε μέσα και η απαυτή έχει ωορηξία. Η στιγμή που σου λένε πρώτη φορά οτι σε αγαπούν και το εννοούν Η στιγμή που ανακαλύπτεις πως @@ το εννοούσαν :P Η στιγμή που σουρωμένος, 6 το πρωί, μέσα στο χιόνι, δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις, να ουρλιάξεις, να γελάσεις ή να ξεράσεις. Τελικά αποφασίζεις να τα κάνεις και τα 4 ταυτόχρονα. Η στιγμή που βλέπεις ολο το φοιτητικό σπίτι πακεταρισμένο, άδειο.. Η στιγμή που κάνεις αίτηση ορκομωσίας και κάτι σε τσιγκλάει μάλλον κάτι δεν κάνεις καλά Μια συγκεκριμένη στιγμή στην ορκομωσία... Η στιγμή που πας στην πρώτη δουλειά ,ψάρακας του κερατά Η στιγμή που παίρνεις τα πρώτα λεφτά (ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ) Η στιγμή, λίγες στιγμές αργότερα, που σου τελειώνουν τα πρώτα λεφτά Η στιγμή που μπαίνεις στο πρώτο δικό σου αυτοκίνητο Πάλι λίγες στιγμές αργότερα, η στιγμή που από το αυτοκίνητο έχουν μείνει μόνο τα πατάκια Η στιγμή που σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε "Σκοτώθηκε ο Χ". Ετσι απλα.. Η στιγμή που ανακαλύπτεις με τρόμο πως "σε όλους συμβαίνει αγάπη μου" Η αμέσως επόμενη στιγμή που το κάνεις έτσι και αλλιώς :P Η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις : χαντάκι ή νταλίκα? Η στιγμή που η νύφη ψάχνει το νυφικό, και το βρίσκει πάνω στον γαμπρό ο οποίος είναι κάτω απο τον κουμπάρο Η στιγμή που πρέπει για πρώτη φορά να αποφασίσεις αν θα πείς αττάκα του στυλ "Φώφη, είσαι για έναν π...?" ή "Φώφη μωρό μου, τα αστέρια καθρεφτίζονται στα βαθυγάλαζα μάτια σου, και εγώ χάνομαι μέσα τους" Η στιγμή που πετάγεσαι έξω από ένα σπίτι,μονο με ένα μποξεράκι, τίγκα στις σαπουνάδες, με το παντελόνι και τα παπούτσια στο ένα χέρι, τα γυαλιά στραβοφορεμένα, και αντικρίζεις την έκπληκτη γιαγιά γειτόνισσα. (αν και φαίνεται μούφα, αυτό όντως έχει συμβεί. Αλλα ευτυχώς όχι σε μενα, σε έναν κολλητό) Η στιγμή που ανακαλύπτεις πως ενώ έχεις γίνει σύσκατος στο σπίτι δεν υπάρχει ούτε χαρτοπόλεμος. Η στιγμή που ο μπαμπάς και η μαμά καμαρώνουν τις ερωτικές επιδόσεις του κανακάρη τους Η στιγμή που ο πρώτος κολλητός παντρεύεται. Η στιγμή που παντρεύεται και ο τελευταίος :) Η στιγμή που συνειδητοποιείς οτι, ευτυχισμένος δεν μπορεί να είσαι συνέχεια, απλά σε στιγμές..

Γυρίσατε ολοι ε? τα κεφάλια μέσα, ζαγάρια!

Ρεπορτάζ απο την επιστροφή των προβατ.. του κόσμου απο τσι διακοπές του. Μούτρα. Μουτράκλες. (Έτσι δεν έλεγε τον Σαρτζετάκη ο Χάρυ? Μάνα με τους εννιά σου γιούς και με τη μια μουτράκλα.. κλπ) Όλοι έχουν κάτι να αναπολήσουν απο τα μπάνια το Αυγούστου. Εκτός απο τους παντρεμένους. Αυτοί πλέον δεν αναπολούν, δεν ονειρεύονται, δεν ελπίζουν -Leave every hope, ye who enter- (Δάντης. ΟΧΙ Ο "Μάγια μάγια" ρε ζώα! ο άλλος!) . Κως, Χαλκιδική, Ρόδος, Σαντορίνη, Ίος, Νάξος, Χίος, Λέσβος, Αλόννησος, Παγκράτι (?!?!?!?!?!? Welcome to the exotic paradise of Pagrati City, enjoy your stay), Χανιά και δε συμμαζεύεται. Ολοι έχουν να πουν τα δικά τους. (Εκτός απο τους παντρεμένους, για αυτούς δεν υπάρχει έτσι και αλλιώς ο έξω κόσμος, μονο αυτοί. Ειδικά οι νιόπαντροι. Είτε στη Λωζάνη πάνε είτε στην Κοζάνη, ένα και το αυτό) (υπάρχουν και οι εξαιρέσεις) -Φάγαμε ΚΑΤΙ λουκουμάδες στο χ κωλοχώρι... άλλο πράμα. Ειχε και μια θεα...ασε ασε -Κάηκα ρε γαμώτο αλλά πως σας φαίνομαι, δεν έχω κάνει κγμ τα μαυρίσματα? (ναι σαν καμμένο δέντρο είσαι. Εσύ και ο Μπαμπακίτα) - Ήπιαμε τον απαυτό μας. Ηπιαμε το Βόσπορο. Το φεγγάρι. Δοκιμάσαμε απο ρακόμελο μέχρι ένα πράμα που μαλλον είχαν πλύνει τις μασχάλες τους με οινόπνευμα και το εμφιάλωσαν (μαντεψτε για ποιους ισχύει αυτό) -Είχε κάτι γομινάκια στα Χανιάαααααααααααα.. άλλο πράμα (ναι αλλα σε βλέπω με επίπεδη μούρη οποτε μαλλον έπαιξε πόρτα Alumil μαζι με το κάσωμα- τώρα και σε νέα φυσική απόχρωση ξύλου) - Βρήκαμε μια παραλία στη Μήλο...δεν ήταν άνθρωπος. (Μήλος+ ερημική παραλία ε, παντρεμένοι..). (Στο φεγγάρι να δεις κατι ερημικές παραλίες που έχει. Και αμα κοιτάξεις ψηλά, έχει κγμ τις θέες.) - Καλά, πετύχαμε μια γιαγιά στη Σίφνο, που έφτιαχνε κάτι φασολάκια.. (εμ βέβαια ρε κακομοίρη, αφού η δικιά σου η μοναδική συνταγή που ξέρει είναι "2 πιτσες σπέσιαλ παρακαλώ") -Καταγάλανα νερά -Χρυσή άμμος (μεσα στην πρωτοτυπία. Να γράψεις ταξιδιωτικούς οδηγούς ρε) - Είχε σκάσει ένα φουρφούκι Αγγλιδες, που ήταν μονιμως μεθυσμένες και πρόθυμες (η πρόταση μετά το κόμμα ήταν περιττή.Πάντα έτσι είναι. Αλλά αγγλίδες ρε? ......δε λέει) - Τσακώθηκα με την Χ ρε γαμώτο, γίναμε μαλλιά κουβάρια. (Ξέρω, θα έσκασε κανας επικός κώλος στην παραλία, θα ξέφυγε το βλέμμα απο 0.25 της μοίρας μέχρι 270 μοίρες και θα έγινε τρίτος παγκόσμιος "Τι κοιτάς Τάκη, τι περισσότερο έχει αυτή απο μένα,δεν ήρθαμε εδώ για να βρείς γκόμενα, είσαι λιγούρης μπουρουμπουρουμπουρουμπουρουμπουρου") (Και συ ρε Τάκη, οκ σε καταλαβαίνω, δεν είναι δυνατόν να μην κοιτάξεις ένα θεσπέσιο και ηδονικό κωλαράκι, αλλά φόρα γυαλί ηλίου, και κάντο διακριτικά. Με χάρη, με τακτ. Οχι βαστάτε Τούρκοι τα άρματα και "παπαπαπαπαπα αλόγα μου τα καπούλια σου"...) -Έκανα μαλακία στις διακοπές.. (εμ, ποιος σας είπε να πάτε χωριστά διακοπές. Αφού ξέρεις..) - Έφυγα την δεύτερη μέρα. Δεν υπήρχε ψυχή στη Σίκινο (ΕΛΑ ΡΕ, ΣΟΒΑΡΑ? Και εγώ που νομιζα οτι η Σίκινος είναι κάτι σαν την Ibiza, την Αγία Νάπα και τη Φλόριντα στο spring break) - Πήγαμε σε κάτι παραλίες γυμνιστών, χάρμα. Αλλά έπηξε ο κόσμος στο Μελεούτσο λουόμενο. (ξέρω, περίμενες να πας και να δείς 10 κλώνους της Jenna Jameson, 5-6 Scarlet Johannson και πάει λέγοντας. Και εσύ να είσαι ο μοναδικός τσουτσουνοφόρος στην παραλία που οι λυσσάρες θα τον κυνηγάνε κράζοντας "στάσου μύγδαλα". Ε οχι) - Καναμε.. - Δείξαμε.. Πολύ γουστάρω να ακούω διακοποϊστορίες. Και έχω ακούσει κάτι πολύ καλές φέτος. . . Άσχετα αν κράζω απο πάνω. Το κάνω καλοπροαίρετα (αυτά τα παπαριλίκια αναγκάζομαι να τα γράψω μπας και αναγνωρίσει κανείς τη δική του αττάκα και με κυνηγάει :P) Να μαστε όλοι καλά, και του χρόνου να περάσουμε ακόμα καλύτερα Τραγούδι ημέρας : Staring at the sun - U2

Ιστορικές αττάκες #1

Στις σχέσεις μου με τις γυναίκες, πάντα έχω ΕΓΩ τον τελευταίο λόγο... ........ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Plaza of executioners

....he screamed his rage and utter despair to the sky .His throat ached and bled with the sudden violence of his hoarse cry.He opened his hands wide and turned his gaze to the gray clouds above .He concentrated and touched his Saar .Pain exploded inside his soul. His rage fuelled his touch with the Saar, and that fuelled the pain.The relentless punishment of his magick. Revelling inside the haze of his torment he laughed. His laughter could freeze the blood of a demon. His eyes glowed with hidden tears. His face turne expressionless. His fingernails turned slowly black .An ethereal viscous substance that reeked a horrible stench began to form on them .Little droplets of an otherwordly texture fell to the ground. He concentrated more, he immersed himself in the deep waters of the Rang'Saar.The power he was drawing from his soul threatened to overwhelm him.A black circle began to take form under his feet .A circle made of Void and Chaos ...and utter Death ,spinning,twisting,turning,writhing..almost alive.His face was agony itself ,his lips trembled with the effort it took to control his magick . Suddenly ,he raised his hands ,and with a violent gesture ,pointed at the stormclouds ,accusing them,begging them,punishing them ,bowing to their magnificence .The scream that escaped his lips was beyond human or beast. And the black circle spread under him and encompassed the plaza of the Executioners .Naarthana's body still hanged on the scaffold .He opened his eyes .And Moren recoiled from the malicious rage he saw mirrored in them .He knew what would follow .Not one would leave alive the place where their companion met an untimely death .The crowd ,cheering until two minutes ago,cheering with the perverted laughter of people receiving pleasure while watching the execution of another human,now stood silent .More than two thousand people where watching silent, mesmerised, the spectacle of power unleashed before their eyes. With an accusing hand ,he now pointed at the crowd. The clouds responded .Black Death rained from the sky .Huge dense drops of the same substance fell on the crowd .A black,sickly rain that sang the song of Gorthar the Stealer of Souls .The crowd responded like one man, crying in agony and fear.Panic erupted .Whatever the black rain touched, seemed to wither,to drain of life .Men tried to protect their loved, mothers tried to hide their children. But there could be no escape.Writhing bodies crumbled in the dust and panicked peasants trampled them before they too were struck down .(...)

Και άλλο οδυνηρό ?

Ανακοίνωση Αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν όπως το παρόν θέμα διαγραφεί,γδαρθεί,σκισθεί,πεταχτεί εις τα βράχια,ανασκολοπισθεί και τέλος απαγχονισθεί είς κεντρικήν πλατείαν της πόλεως. Το φιλοθεάμον κοινό παρακαλείται όπως προσέλθει ίνα λοιδωρήσει και εκφράσει τον αποτροπιασμόν το προς τας παπαριάς αι οποίαι είχον γραφεί εις το θέμα αυτόν. Αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν, λέγω, γκουχ, (πλατάγισμα γλώσσας,νερό) ,διατάσσωμεν λέγω, όπως ο κάτοχος του ιστολογίου αυτού τιμωρηθεί με sqrt(φ) ραπίσματα εις τα σφριγηλά του οπίσθια. Την ποινή θα εκτελέσει δερματοφορούσα καλλονή εκπρόσωπος της Αρείας φυλής εξ Άνω Παναγιάς Γκραβάρων. Είσοδος δωρεάν, στην έξοδο αφήσατε τα ποκαμισοσώβρακά σας

Το πρώτο μου εξώφυλλο

Επιτέλους, το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Το πρώτο μου εξώφυλλο, σε περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας. Θα το βρείτε σε όλα τα καλά περίπτερα, και σε όλα τα καλά ψυχιατρεία! Αν θέτε και εσείς το δικό σας βέβαια, πηγαίντε εδώ

Φέρτε μου ένα μαντολίνο

Για να δείτε πως πονώ ρε. Η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη. Η άρνηση εναντίον της πραγματικότητας, εκδηλώνεται πλέον ψυχοσωματικά. Ο οργανισμός μου, φύσει αλλεργικός στα γραφεία, και με φυσικό περιβάλλον τις ζούγκλες με ξαπλώστρες των ελληνικών νησιών, αντιδρά έντονα και με προειδοποιεί για τα χειρότερα. Μόνιμη υπνηλία. Όσο και να κοιμηθώ, πάλι νυστάζω. Είτε 3 είτε 13 ώρες κοιμηθώ, όταν ξυπνήσω το πρώτο που θα σκεφτώ είναι "πωπω αντε να την ξαναπέσω". Ο βήχας επιμένει. Εκείιιι.. Πήρα τα πάντα! Mucosolvan για απόχρεμψη, απόφραξη και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Tuclase για καταστολή του κέντρου του βήχα. Μπα αυτό ήταν λάθος. Trebon παλι για να φύγουν ολα όσα πρέπει να φύγουν. Ενα @ και ένα μύδι έφυγαν. Και χτεεεες το απόγευμα εκεί που έτρωγα ένα ωραιότατο πιλαφάκι με κοτόπουλο που έφτιαξα με τις χερούκλες μου, ένοιωσα ένα κάτιτίς να με ενοχλεί πάνω πίσω αριστερα. Εκεί στην ωμοπλάτη. Επειδή τα ξέρω κάτι τέτοια, έτρεξα αμέσως στο φαρμακείο και πήρα έμπλαστρα (Salonpas), μυοχαλαρωτικά (Norgesic), αποσμητικό για τα πόδια και προφυλακτικά (γιατί θα τον πιούμε που θα τον πιούμε, μην κολλήσουμε και τίποτα). Μετά είχαμε πρόβλημα. Πως θα βάλω ρε το έμπλαστρο εκεί πάνω, ακριβώς στο σημείο που θέλω? Το παιδί λάστιχο είμαι? Αμα μπορούσα να λυγίσω το χέρι να πάει εκεί πέρα, θα δούλευα σε τσίρκο. Σκέφτηκα να πάω δίπλα στην γειτόνισα (που είναι μπουκιά και συχώριο) να της ζητήσω να μου βάλει το έμπλαστρο αλλα κόλωσα και δεν το κανα. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα και έβαλα 2 εμπλαστράκια περίπου στην πάσχουσα περιοχή. Η γλυκιά μυρωδιά του έμπλαστρου εξαπλώθηκε στο σαλόνι, που πλέον μύριζε σαν πιτ-στοπ νοσοκομείου (ξέρετε, έτσι λένε μερικοί γιατροί τους προθαλάμους του νεκροτομείου- πιτ στοπ: γκαζώνουν για να φύγουν, κλπ κλπ). Στο μυαλό μου είχαν έρθει διάφορες ωραίες εικόνες (τελικά οι μυρωδιές προκαλούν πολλές αντιδράσεις στο υποσυνείδητο), εμένα σε μαύρη σακούλα με φερμουάρ, εμένα την ώρα που με βάζουν στη μαύρη σακούλα, εμένα την ώρα που με μαχαιρώνει το κτήνος, εμένα την ώρα που φυστικώνω την απίστευτη γυναίκα του (ώπα εδώ κάτσε, είναι το καλό μέρος του πράγματος -πάρε ποπ κορν και κοκα κολα. Ρε τι σου κάνει η μυρωδιά από ένα έμπλαστρο. Αλλά δεν φταίει το έμπλαστρο, οι ανώμαλοι οι άντρες φταίνε, ναι ναι καλή μου, δεν τον βλέπεις τον λεχρίτη, από μυρωδιά νεκροτομείου, πάλι στο πήδημα κατάφερε και το φτασε.. εδώ αργίτες!) Αφού η ονείρωξη με το έμπλαστρο μας τελείωσε, ήρθε η ώρα της ντάγκλας. Δεν ξέρω αν σας πιάνουν εσάς τα μυοχαλαρωτικά, αλλά εμένα με πιάνουν και δεν με αφήνουν. Ήπια 2 θαυματουργά χαπάκια και έγινα ντίρλα. Χαλάρωσαν τα πάντα. Ούτε το κεφάλι όρθιο δεν μπορούσα να κρατήσω. Απλώθηκα στον καναπέ σαν λεκές απο λάδι. Αντίδραση καμία. Δεν κουνιόταν φύλλο. Είχα μισοκλείσει και τα μάτια και σκεφτόμουν -τι άλλο- τον Μυλοπότα και τις ξαπλώστρες, και ήμουν σχεδόν εκεί ρε παιδί μου. Αφού μισοπερίμενα απο στιγμή σε στιγμή να σκάσει η Caroline με το Breezer ή την μπύρα μου. Δυστυχώς η επίδραση τελειώνει και η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι χειρότερη και απο (θα έλεγα κάτι τώρα αλλα θα φάω τέτοιο κράξιμο που δεν το κάνω) .. Πανικόβλητος σηκώθηκα από την ξαπλώστρα που τελικά ήταν καναπές και απέναντί μου είδα όχι κόσμο, πιπινάκια και θάλασσα, αλλά μια τηλεόραση, μια μπαλκονόπορτα και τον απέναντι υπερήλικα με τα σώβρακα στο μπαλκόνι να ξύνει αυτά που δεν του χρειάζονται πια. Θα έπεφτα να αυτοκτονήσω, αλλά από τον πρώτο ώροφο, σιγά τη ζημιά.. Και η ψύξη επιμένει. Ήρθα στη δουλειά κυριολεκτικά στραβωμένος σήμερα. Κουτσαβάκι τρελλό. Το μαύρο ριγέ σακάκι με το ένα μανίκι όξωα και ο μύστακας μου λείπει. Να δούμε τι άλλο θα πάθουμε.. (ΟΧΙ ΑΥΤΟ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ! ΑΣΤΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ!) Ουφ καλημέρα και περαστικά μου

Ρε Γούγλη, πας καλά???

Μη μπορώντας να αντισταθώ στη μόδα των μετρητών, έβαλα και εγώ. Κοιτάω ο μαύρος τα στατιστικά μου, και το μάτι μου (το ένα μόνο) γουρλώνει όταν βλέπω τις αναζητήσεις στον Γούγλη που οδήγησαν σε αυτό το σεπτό ιστολόγιον : Σφαλιάρα #1: "ΑΡΤΕΜΗ ΜΑΤΣΑ" Σφαλιάρα #2: "Διακοπές και πάρτυ με ούζα" Σφαλιάρα #3: "τσόντα" Οι άλλες δύο ήταν νορμάλ , "τουριστικές συνήθειες" και "ημερολόγια" Καλά ρε Γούγλη, αντε να καταλάβω οτι πιάστηκες απο το "διακοπές", αλλά την τσόντα και τον Αρτέμη Μάτσα πού διάολο τα βρήκες? ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΒΑΖΕΙ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΤΣΟΝΤΑ" ΩΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ??!?!?! ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!! Υστερόγραφο και μάλιστα άσχετο με το θέμα : Περάστε από τους Χαμένους , ο ifallos έχει γράψει κάτι πολύ ενδιαφέρον.. Υστερόγραφο #2 : Ο ΓΟΥΓΛΗΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ : Εδώ κοιτάτε τι αναζητήσεις στέλνουν κόσμο εδώ : 26/08/2005 02:04:36 : μεγαλα+βυζια+φωτογραφια (Google) 25/08/2005 07:29:08 : ΠΡΟΣΤΥΧΗ (Google) ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΕΔΩ ΡΕ? ελεος δηλαδή..

Κάτι πρέπει να γράψω δεν γίνεται

Λοιπόν ωραία η κατάθλιψη, τα νεύρα και τα σιχτιρίσματα κάθε πρωί που ξυπνάω για να πάω στη δουλειά, ωραία η αναπόληση του 10ημέρου στην Ίο, αλλά πρέπει να στρώσω κάποια στιγμή αλλιώς με βλέπω να παίρνω καράβι, να σαλπάρω και να πηγαίνω να αράζω στην πλατεϊτσα στη Χώρα όπου σε 5-6 μέρες θα έχουν μείνει μόνο οι παππούδες, τα περιστέρια και εγώ. (Γαμώτο γαμώτο γαμώτο, γιατί το σκέφτηκα αυτό τώρα, αφού δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακή ιδέα..) Πρέπει να γράψω καμιά @@ιά να περάσει η ώρα. Αλλά @@ιές έχω να θυμηθώ μόνο από τις διακοπές! Γενικά το φτωχό πλην τίμιο μυαλό μου έχει γεμίσει από αυτές και δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο ακόμα. Είναι η κλασσική περίοδος αποτοξίνωσης... After xaples blues που είπε και η Μαρίνα. Θα γράψω ο,τι ναναι, οπως μου έρθει.. Σκηνικό #1 : Φίλοι μου! Άρρενες φίλοι μου! Πολλές φορές σε κουβέντες, σίγουρα θα έχετε πεί η ακούσει την αττάκα "Ρε μλκ, όποτε πλησιάζω καμιά γυναίκα, έχω την εντύπωση οτι κρατάει μια λίστα στα χέρια και τσεκάρει κάθε τρείς και λίγο". Ε λοιπόν μου την έβγαλαν τη λίστα στη μούρη αδέρφια! ΟΧΙ οχι δεν κάνω πλάκα! Μου σκάσαν τη λίστα στα μούτρα , και μάλιστα στην παραλία, και έμεινα στήλη άλατος! Η λίστα ήταν δυό χαρτιά μεγέθους Post-it. Μου την πασάραν με την δικαιολογία "για δες, είναι πολλά αυτά?". Η λίστα ξεκίναγε : "Ζητείται άντρας 28-35, μορφωμένος,πτυχιούχος,όχι καλλιτέχνης,οικονομικά ανεξάρτητος,να δουλεύει, να του αρέσουν τα ταξίδια,κοσμοπολίτης κλπ κλπ κλπ κλπ, αθλητικός,γυμνασμένος μπουρουμπουρουμπουρου συζητήσιμος, να μη λέει ψέμματα..." και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Εντάξει το πήρα στην πλάκα προφανώς, και άρχισα να αυτοτσεκάρομαι. Ε σε αυτό το αθλητικός και γυμνασμένος τα χαλάσαμε.. (Ήταν και οι δυό τους κούκλες, να μην τις ματιάσω). Ρε κορίτσια, κάντε μια έκπτωση στο αθλητικός και γυμνασμένος. Οχι, να κάνεις κανα χρόνο γυμναστική και να ξανάρθεις ! Ρε τι λέτε, πάτε καλά? Ενα χρόνο γυμναστική εγώ? Που ζείτε? :D . Ωραία ήταν γενικότερα η κουβέντα, πλάκα είχαμε, καλά περάσαμε. Αλλά μετά, αρκετά αργότερα, μου πέρασε η φρικαλέα σκέψη από το μυαλό : "ΡΕ ΜΛΚ, ΔΕΝ ΚΑΝΑΝ ΠΛΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΙΣΤΑ, ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑΛΑΓΑΝ ΜΑΖΙ!!!" .... τεσπα.. οχι για να μη λενε μερικές μερικές ότι είμαστε υπερβολικοί όταν λέμε οτι όταν σας την πέφτουμε αισθανόμαστε λες και δίνουμε συνέντευξη σε πολυεθνική :P Σκηνικό #2 : Στην παραλία πάλι. 2 Νορβηγάκια. Μπουκιά και συχώριο. Να τρώει ο Στέφανος και του Γεράσιμου να μη δίνει. Και τούμπαλιν. Έχουμε κάτσει μαζί, έχουμε γνωριστεί και συσφίγγουμε τις Ελληνονορβηγικές σχέσεις. Πέφτει μπλα μπλα ένα τρίωρο. Μέχρι που αρχίσαμε και την κλασσική φάση, να μαθαίνουμε εμείς σε αυτές ελληνικές αττάκες και αυτές σε εμάς νορβηγικές. (Και τι θέλανε να μάθουν και να μας μάθουν πρώτα από όλα?? ε Ε? ε προφανώς, το S.A.G.A.P.O που έλεγε και ο Ρακιντζής). Αφού έχουμε αράξει κανά τρίωρο-τετράωρο μαζί, μας λένε το βράδυ να πάμε να τις βρούμε στο Blue Note, ένα Σκανδιναβομάγαζο. Ξέρετε, από αυτά που μπαίνεις μέσα και είναι ένα φουρφούκι Βαλκυρίες τύφλα να χορεύουν "Heeeey hey babe, I wanna knooooooow if you ll be my girl" κλπ κλπ. (Και απο γύρω ένα άλλο φουρφούκι Greeklovers-γκατζούρια να κοιτάνε αλλα να μην ακουμπούν-οι περισσότεροι). Πάμε εκεί, μπαίνει πρώτος ο Γεράσιμος να τσεκάρει κίνηση. Βγαίνει με το μάτι γουρλωμένο! "Τι έγινε ρε?" "Ασε που να στα λέω!... Θα στα πω.. Μέσα είναι" "Ε και? Εσύ γιατί τρόμαξες?" "ΔΕΝ ΜΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΡΕ!!!" Πέφτει εκεί το πρώτο γέλιο... Αόρατε, ασήμαντε, ανύπαρκτε κλπ κλπ κλπ.. Μπαίνουμε μέσα έτσι και αλλιώς να πιούμε καμιά μπόμπα. Με βλέπει η μία και ανοίγει μια αγκάλη, 10 χιλιόμετρα "Stefanos, Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii" . Ματσα μούτσα κλπ. Ε εκεί πέρα ήταν που είχαμε πιάσει πατώματα και γελάγαμε μεχρι δακρύων. Πήρα την εκδίκησή μου από τον ομορφάντρα τον Γεράσιμο που μου καταστρέφει το μαγαζί όποτε βγαίνουμε μαζί και δεν κοιτάει καμία εμένα! Επιτέλους! Τον κέρδισα με γκολ απο τα αποδυτήρια! Ακομα το φυσάει και δεν κρυώνει :P (Χρόνη, ε Χρόνη! <- κώδιξ μεταξύ φίλων) Επισήμανση #1: Αννούλα, ναι εσένα λέω εκεί στη Λάρισα. Αννούλα, κατ αρχήν καλημέρα. Κατά δεύτερον, δεν ξέρω τι μαντζούνια έριξες στο ποτό του Γιώργου σου όταν ανέβηκε πάνω, αλλά στην Ίο ήταν όχι απλά Άγιος, αλλά παίρνει και έξτρα φωτοστέφανο για παράσημο! Ρε τι ήταν τούτο? Στόμα είχε και μιλιά δεν είχε. Μόνο σε σερβιτόρες μίλαγε και πάλι τα αγγλικά του περιορίζονταν στο "One large Amstel" "One tequila" και "χικ χικ χικ μιμιμιμιμιμιμιιυ τεκιλα". Εντάξει είπαμε πιστός, αλλά πες μια καλημέρα ρε Γιώργο! Και δεν τις κοίταγε καν στα μάτια. Οχι ρε, ούτε στα βυζιά τις κοίταγε. Κάτω, στο πάτωμα κοίταγε. Ρε σοβαρά τώρα! Με τον Γεράσιμο προσπαθήσαμε να τον φέρουμε στα ίσα. Μην τσιτώνεις ρε! Δεν είπαμε να πάρει σβάρνα και να σπρώχνει! Να κάνει κουβέντα είπαμε. "Δεν μπορώ, βλέπω την Άννα στο wallpaper του κινητού και με πιάνουν τύψεις" . Ε του αλλάξαμε wallpaper μπας και πει καμιά κουβέντα, τιποτα. Ρε ούτε στην κυρά-Μαρία που μας νοίκιαζε το δωμάτιο δεν μίλαγε! Αχ Αννούλα, τον χάλασες τον Τρέμ! Δεν ήταν έτσι :P Tεσπα, χαλάλι σου γιατί είσαι καλό παιδί! Κορυφαία καμακοαττάκα: Do you know Bill Karras? (Θεσσαλονικιός σε ξένη)(Παραλία Μυλοπότα, μεσημεράκι) Κορυφαία καμακοαττάκα #2: Πες ρε οτι ξέρουμε τον Βασίλη! (Ο ίδιος, το βράδυ, σε ελληνίδα, στο Red Bull bar) (2 μέρες όλο μπροστά μας τους είχαμε αυτούς) Κορυφαία πόρτα : - Ciao bella -Γύρισμα κεφαλιού απο την άλλη.. εεεεεεεεφυγες.. (Ιταλός την έπεσε μαλλον σε ελληνίδα, αλλά δεν ειμαι σίγουρος, ούτε καν του μίλησε) Αττάκα-κόλλημα: O Μελεούτσος δήμαρχος Αττάκα-κολλημα Γεράσιμου: Αισθάνομαι deranged Σουρρεαλιστικός διάλογος: -Γεράσιμε πόσα ρε? -Πέντε! -Τι πέντε? -Τι πόσα? Μεθυσμένος διάλογος: -E Paolo, ελα δω ρε μαλάκα. Do you want ragazza?( Οπου ragazza η Σέβη, μια φίλη απο Αθήνα, ωραιοτάτου και εντυπωσιακοτάτου) 50 Euros ρε, μόνο. - ιταλικο μπλαμπλα... you sell friends 50 euros? I cant.. ιταλικα ιταλικα... i have smoked grass and drunk to much and cant fuck -Γιατι ρε παπάρα λες να στις εδινα με cinquanta euros? no my friend,no cinquanta...you give mille euros and the due ragazze are yours! (και με προφορά don Corleone μιλαμε)(Είπα να πουλήσω και τη Μαρία εκτός απο τη Σέβη, να βγάλουμε κάτι παραπάνω. Εκεί είχαμε παράπονα απο Σέβη, γιατι πούλαγα εκείνη 50 ευρά και τη Μαρία 950, αλλά της εξήγησα πως και οι δύο απο 50 θα πάρουν και τα υπόλοιπα εγώ και η παρεξήγηση λύθηκε). - MILLE EUROS?Ι dont have mille euros to give (σιγά μην είχες γύφτο ναπολιτάνε). How much for me to take photo with girls? -For you, photo free ρε καμμενε -OK ,me take photo with blond ragazza eh? -Και οι δύο blond είναι ρε stupido.. (Εγώ και ο Πάολο, γείτονας στα δωμάτια. Εκλεκτός κύριος. Κέρδισε επάξια και την επωνυμία "ο Γύπας" για τις έντονα αρπακτικές διαθέσεις του).. Κάθισα να γράψω για να μου φτιάξει το κέφι, και τώρα οσο τα θυμάμαι χειροτερεύω.. Εναν γιατρό. Εναν ψυχολόγο. Λάθος.. ΜΙΑ ψυχολόγο... (Έχω μια καλή υπόψη μου, αλλά μου πέφτει μακριά :P) τεσπα.. Πάλι σεντόνι έπεσε... αλλα τι να κάνουμε, αφου ξέρετε.. Υ.Γ : Γεράσιμε στείλε καμιά φωτογραφία ρεεεεεεεεεεεεε

Αυτό δεν είναι ανώδυνο..

Κάθε χρόνο τα ίδια. Το παιδί πονάει. Δεν ξέρω αν αυτό που παθαίνω έχει επιστημονική ονομασία ή αν το έχουν κατατάξει κάπου οι ψυχολόγοι, αλλά εγώ θα το ονόμαζα σύνδρομο μετα-διακοπικής κατάθλιψης. Κάθε χρόνο τα ίδια. Την τελευταία μέρα των διακοπών κομματιάζομαι. Και μετά είμαι έτσι για καμιά βδομάδα ή και βάλε, εξαρτάται από το πόσο καλά πέρασα. Και πως να μην είμαι. Όταν από τον Μυλοπότα και τις ξαπλώστρες μου, την Caroline και τα παγωμένα Breezer, βρίσκομαι ξαφνικά σε ένα χώρο με πισιά, πληκτρολόγια και χαρτούρα με προτάσεις για τα ευρωπαϊκά project του Σεπτέμβρη. Που "project" να κάνει ο απαυτός τους και να έχουν φάει και tabasco! Είμαι σε κατάσταση πνευματικής αποχαύνωσης και ψυχολογικής άρνησης. Αρνούμαι να αντιμετωπίσω την σκληρή πραγματικότητα γύρω μου και αρνούμαι να δεχτώ ότι έτσι είναι τα πράγματα, σκάσε και δούλευε, μην είσαι μαλάκας. ΟΟΟΟΟΧΙ, είμαι μαλάκας και θα αντισταθώ. Ο αγώνας μου ενάντια στην πραγματικότητα θα είναι ανηλεής. Δεν θα με καταπιέσετε εμένα μέχρι να στρώσω χαρακτήρα. Μην πλησιάζετε, το παλλικάρι δαγκάνει! Δεν μπορώ να κοιτάω γύρω μου. Μου είπαν να βγώ χτες βράδυ και μου ήταν αδύνατο. Να βγώ να πάω ΠΟΥ? Στην Όλγας στον Κυρ-Μάκη? Στην άλλη την πλατεία που πάντα ξεχνάω το όνομά της αλλά έχει δροσιά το βράδυ? Δεν πάω πουθενά ρε. Σπίτι μου μόνος μου μαζί με τον πόνο μου. Με κρασάκι, τσιγαράκι και χαζοκούτι, να χαζέψω και άλλο να ηρεμήσω. Θέλω διακοπές μετά τις διακοπές. Διακοπές για να ξεχάσω τις διακοπές και να επανενταχτώ κανονικά στο χαμαλίκι που χαϊδευτικά αποκαλούμε "η δουλειά μου". Θέλω πρόγραμμα αποτοξίνωσης από τα ποτά, τα ξενύχτια, τα ωραία μπαράκια, το πανέμορφο νησί, όλες τις γνωριμίες που κάναμε, και τα απίστευτα βρωμόγελα που ρίξαμε. Πρέπει να βγάλω αυτό το ξύλινο χαϊμαλί που φόραγα στο λαιμό τοσες μέρες, και πρέπει να ξε-μαυρίσω επειγόντως. Είμαι κοντά στο να πάθω κρίση πανικού τώρα. Οι τοίχοι του γραφείου σαν να με κοιτάνε απειλητικά. Το νοιώθω σε λίγο θα αρχίσουν να πλησιάζουν... Οξωααααααααααααααα (Ξύπνα μλκ έχεις κόψει αλυσίδα και είσαι έτοιμος να σαλπάρεις για λιμάνια ξένα) (το ξέρω, άσε με. Καλύτερα σαλπαρισμένος παρά αγκυροβολημένος μπροστά στην 17αρα) (ναι αλλά η δουλειά σου, οι συνεργάτες σου, οι ευθύνες σου?) (σκατά στα μούτρα σου ρε, είναι πολύ πιο ωραία όταν δεν έχω τίποτα απο αυτά να μου σκοτίζει τα αποτέτοια) (σκάσε, βούτα και κολύμπα, γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή) (επιλογή έχω, κανα μύριο ευρά στην τράπεζα δεν έχω) Θα μου περάσει, που θα πάει.. Σε καμιά βδομάδα θα είμαι πάλι οκ. Κουρδισμένος και προγραμματισμένος να αντέξω μέχρι του χρόνου τον Αύγουστο.. Δουβλίνο rulez πάρτε και ωραίο κομματάκι που πάει με τη διάθεσή μου : If I walk down this hallway Tonight it's too quiet So I pat through the dark And call you on the phone Push your old nummer And let your house ring Till I wake your ghost Let him walk down your hallway It's not this quiet Slide down your receiver Stand across the wire Follow my number Slide into my hand It's the blaze across my nightgown It's the phone's ring I think last night you were driving circles around me I can't drink this coffee Till I put you in my closet Let him shoot me down Let him call me off I take it from his whisper You're not that tough It's the blaze across my nightgown It's the phone's ring You were in my dream (It think last night) You were driving circles around me

Ζεί ο πούστης ο τουρίστας!

Επέστρεψα.
Κατεστραμμένος.
10 μέρες άντεξα . Το 10ο βράδυ στο πλοιο της επιστροφής εκτός από τα γαμωσταυρίδια που έριχνα αριστερά δεξιά, άρχισε να τρέχει η μύτη, με έπιασε βήχας που έμοιαζε περισσότερο με επιθανάτιο ρόγχο και μια υπνηλία απίστευτη. Η ΙΟΣ ΓΑΜΕΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΙ. θα αγοράσω σπίτι εκεί. Στάνταρ. Το βρηκα ήδη. Μέχρι τα Χριστούγεννα ελπίζω να έχουν πέσει οι υπογραφές. Περίμενα να δώ ξεφτιλίκια στυλ Χερσόνησο-Μάλια-Λαγανά. Αλλά όχι! Δεν υπήρχαν πουθενά μεθυσμένα αγγλάκια έτοιμα για φασαρία και τσαμπουκά. Από τις 2 και μετά όλοι ήταν χεστοί στο ποτό, και σε μια διαθεση εντελώς καρναβαλίστικη-αγαπάμε ολο τον κόσμο- λετς πάρτυ κλπ κλπ. Η Ίος είναι ΦΤΗΝΟ νησι. Και όταν λέμε φτηνό, εννοούμε τσάμπα! 3 Ευρώ τα ποτά σε προσφορά (κυρίως κοκταίηλ) και 4 τα κανονικά. 2.5 ευρά η μεγάλη μπύρα. Και κατά το 90% ποτά ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ. Πρώτη φορά στη ζωή μου ήπια 5 τεκίλες σερί χωρίς καν να την ακούσω. Στο Far Out της Ποπέας. 12-8 εκεί. Και μετά πάλι 12-8 στη χώρα. Κλασμενοι από το ποτό συνέχεια. Αλλά σε ωραία φάση. Γνωρίσαμε όχι ένα αλλά δύο κάρα κόσμο. Πεθάναμε στο γέλιο. Γίναμε σαν γύφτοι απο το μαύρισμα. Λουστήκαμε με μπύρες. Χορέψαμε με στρινγκ στο κεφάλι. Στις 7 το πρωί προσπαθούσα να πουλήσω 2 φίλες απο την Αθήνα που πέτυχα εκει σε κάτι ιταλούς "Due ragazze, 50 euros". Οι Ιρλανδές είναι η πλέον γαμάτη φυλή. Τέτοια άτομα είχα χρόνια να δω. Η βόρεια Ελλάδα είχε στείλει τους χείριστους εκπροσώπους. Ακούσαμε Θεσσαλονικιό να κάνει καμάκι σε ξένη με αττάκες του στύλ "Do you know Bil Carras?" . Στις Θεσσαλονικιές που μέναν δίπλα μας στα δωμάτια είπαμε καλημέρα και γύρισαν το κεφάλι αλλού. ΚΑΛΗΜΕΡΑ σου είπα μωρή ψώλα, δεν σου την έπεσα. Σταδιαλα. Οι Ιταλοί είναι κγμ τους λαούς, αλλά μόνο κατά μονάδες ή δυάδες. Άμα μαζεύονται περισσότεροι απο 3, είναι και γαμώ τις φασαρίες. Μαθαίναμε στον Φραντσέσκο να βρίζει ελληνικά και αυτός μας μάθαινε να βρίζουμε ιταλικά. Ξημερώματα στην εκκλησία αυτός να φωνάζει "Εκω μεγκάλη πούτσα" και εμείς "Manganelo grosso" . Λιώσιμο με ποζεριές στο Flames. Απειρα mojito στο Ios Blue. Και μετά να σε παίρνουν καροτσάκι καμιά 10ρια Ιρλανδές και να σε πηγαίνουν για συνέχεια. Ατέλειωτο χτύπημα στο Rehab και σφηνάκια τεκίλα πάνω στον αφαλό της γκαρσόνας. Κραιπάλη-Ξενύχτι-Λιώσιμο. 10 μέρες απίστευτες. Και ακόμα ζεί ο πούστης ο τουρίστας. Και γύρισε Και έχει μια κατάθλιψη και κάτι νεύρα, άλλο πράμα. Μπορεί να μην ξεκουράστηκε σωματικώς αλλα ξεκουράστηκε πνευματικώς. (Και οσονούπω θα έρθει και ο IRA Πάτρα για καναδυο μέρες..Θα γεμίσει το σπίτι ξανθά/κοκκινομάλλικα ξωτικά) (θα μου πιούν όλα τα ποτά ρε διάολε...) Καλώς σας βρήκα. Και όποιος πούστης πει καλό χειμώνα θα του κοψω την καλημέρα..

Το μαγαζί κλείνει...

Αγαπητοί πολίτες της ελληνικής μπλογκοκενωνίας. (παύση) (νερό) (πλατάγισμα γλώσσας) Από σήμερον ιγ' του μηνός Εκατομβαίωνος και μέχρι τις ς' του μηνός Μεταγειτνιώνος, η στήλη θα διακοπάρει ανηλεώς ανά την ελληνική επικράτεια. Μια πρώτη γεύση θα πάρωμεν την προσεχή Δευτέρα που θα εκδράμωμεν εις τα πανέμορφα Χανιά, ίνα συναντήσωμεν τα κουμπάρια μας και ινα παραδοθώμεν στην ηδείαν ζάλην του αποστάγματος τσάμπουρων. Ακολούθως με μια στάση εις την οικογενειακήν εξοχικήν οικείαν και αφού επισκευάσωμεν την ζημία που προεκλήθη προ ημερών στο μεταφορικό μας μέσον, θα εκδράμωμεν κατά πάσαν πιθανότηταν εις την νήσον Ίον, τόπο που ως φημολογείται απεβίωσε ο Όμηρος. Εκεί θα συνοδευόμεθα από ωραιοτάτην παρέαν και έχωμεν σκοπό ίνα ξεκωλιασθώμεν στο πιοτό, την ρέχλαν, την κραιπάλην, και την ακολασίαν. Ευελπιστώμεν όπως επιστρέψωμεν ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι, εξαντλημένοι και έτοιμοι για δουλειά. Εις περίπτωσην που μας περισσέψουν και μερικές ημέρες, ενδέχεται όπως επισκεφθώμεν την πολυαγαπημένη μας Θεσσαλονίκη, μας έχουν λείψει πολύ οι μεζέδες στο Μέλαθρον γαρ. Επίσης και μερικές κάτοικοι της εν λόγω πόλης.(μονο μην τις βρώ ύπανδρες και με τέκνα πλέον) Το σεπτόν και χριστιανικόν μας βλογ, εύχεται σε όλους σας, καλές διακοπές, όχι σκουπίδια όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές, καλά ζευγαρώματα οι ελεύθεροι, καλά οφθαλμόλουτρα οι δεσμευμένοι και καλά κρασιά γενικότερα Μην κλαίτε, μην στενοχωρείσθε, δεν θα σας λείψω και δεν θα μου λείψετε ποσώς! :P MAGRATHEA!!! Ι'M COMING!

Διακοπές ΤΩΡΑ λέω!

Τη Δευτέρα το πρωί τέτοια ώρα θα είμαι στα Χανιά. Κατέβηκαν τα κουμπάρια μου, και είπα να σκάσω μύτη και εγώ 2 μερούλες έτσι για βόλτα. Τη Δευτέρα το πρωί τέτοια ώρα θα πίνω το καφεδάκι μου στο ενετικό λιμάνι, κάπου κοντά στο Ναυτικό μουσείο. Μετά θα πάμε για κανά μπανάκι στον Πλατανιά. Ίσως στο Mambo, ή αν θέλουμε βαβούρα στο "Ηλιος και Άμμος". Μετά θα παίξει στάνταρ μάσα στο Ταμάμ ή στον "Αποστόλη". Και για τέλος ένα Ζουμερό απο το "Σπιτικό". Το βράδυ Κουμ Καπί για πρώτο ποτάκι σε ένα απο τα πολλά και μετά Συναγωγή για δεύτερο (και τρίτο και τέταρτο..).. Δυστυχώς θα κάτσω μόνο 2 μέρες, αλλά έχουμε και συνέχεια διακοπών απο τις 10/8 στην Ίο (κατά πάσα πιθανότητα) ή στην Πάρο(κατά δεύτερη πάσα πιθανότητα) Αλλά πρός το παρόν.. Τρέμετε Χανιώτισσες, έρχομαι τρίτη συνεχόμενη χρονιά να μου δώσετε πόρτες με δόσεις! (Σκέφτομαι τώρα τις ρακές και μου χει έρθει ένα κάτι...) απντεϊτ : Αντί να αρχίσω τις διακοπές μου απο την Παρασκευή, θα τις αρχίσω απο σήμερα. Γιατί να περιμένουμε..

Εσύ πότε θα γίνεις πατέρας?

Βρισκόμενος στην προκεχωρημένη ηλικία των 28 ετών (που στους 2 μήνες που την απολαμβάνω δεν έχω δεί και κανά κακό),αρχίζω να ακούω απο γύρω τριγύρω να πετιούνται δήθεν τυχαία κάτι φρικαλέες αττάκες. Οι φίλοι μου απο το σχολείο είναι ήδη στην κατηγορία καμμένων/θαμμένων (αρραβωνιασμένοι/παντρεμένοι), καναδυό ακόμα έχουν σχέση που μετριέται πλέον σε "χρόνια", και γενικότερα πολύ σοβαρότης και οικογενειακή ζωή παίζει. Δεν είναι ούτε καν 30 και συμπεριφέρονται ως οικογενειάρχες. Εντάξει, αυτό δεν είναι γενικά και για αυτούς κακό, αλλά είναι ειδικά για μένα κακό, γιατί ενίοτε τους πιάνει μια διάθεση για κήρυγμα. Να με φέρουν στο δρόμο το σωστό, να με νουθετήσουν και από ρεμάλι και απόκληρος τσι κενωνίας να γίνω και εγώ ένας σοβαρός και μετρημένος άνθρωπας, με τη γυναικούλα του, που θα την προσέχει και θα την αγαπάει, θα της κάνει έρωτα και δεν θα την πηδάει ποτέ, και θα είναι ασφυκτικά συνέχεια μαζί σε σημείο πνιγμού. Ναι δε λέω, ευτυχώς ο κουμπαράκος μου είναι ο μόνος που με υποστηρίζει στον αγώνα μου εναντίον της πραγματικότητας και μου λέει "μηηηη κανεις καμιά μαλακίαααααα, μείνε ελεύθερος!!". Οι άλλοι ε.. Ξέρουν πόσο απο εδώ και απο εκεί είμαι, και αν και λένε που και που κανα "ε γιατί να αλλάξεις? μια χαρά δεν είσαι εσύ? καλά δεν περνάς έτσι? κααααααλά κάνεις!", μετά όμως σκάνε το "αλλά.." "αλλά τελικά περνάς πραγματικά καλά" , "αλλά ήρθε η ώρα σου να βρείς κάτι σοβαρό" (ήρθε η ώρα μου? ετοιμάστε και τα κολλυβα. Φτου σας προδότες.. Να βρώ κάτι σοβαρό ευχαρίστως. Πρέπει όμως να το κατσικωθώ στην πλάτη και να το κουβαλάω μέχρι να πεθάνω? Δεν γίνεται να βρώ το σοβαρό για κανά 6μηνο και πολυ λέω?).. Για τις γυναίκες τους δε, εντάξει μπορει να με ξέρουν χρόνια και να με συμπαθούν, να με γουστάρουν ως παρέα κλπ, αλλά τις βλέπω πως τσιτώνουν κάθε φορά που λέω για κανά καινούργιο στους άντρες τους. Δεν είμαι και η καλύτερη επιρροή για αυτούς. Οπότε, αρχίζουν και αυτές κανα κηρυγματάκι ενίοτε. Και προφανώς δεν χοροπηδάνε απο τη χαρά τους στην προοπτική να βγώ μόνος μου με τους άντρες τους. (Εχουν την εντύπωση οτι το να βγούμε για καμιά μπύρα αντροπαρέα έχει σώνει και καλά κατάληξη στον Πρίαμο με πουτάνες, σαμπάνιες σε γοβάκια, κοκαϊνες και λοιπά. Ειδικά μία από αυτές ξέρω οτι πιστεύει ακράδαντα πως ακομα και 10 το πρωί να βγώ για καφέ με τον "δικό" της, θα τον πάω σε στριπτιζαδικο να πηδήξει) Ομως το κορυφαίο έγινε την Κυριακή το πρωί. Η γιαγιά μου, την οποία αγαπώ και σέβομαι, έχει ένα μικρό πρόβλημα. Μεγάλη γυναίκα είναι, να κάτι πόλεμοι, να κάτι κατοχές, ε έχει μια αλλέγκρα και ιδιαίτερη προσωπικότητα που στους αμύητους φαντάζει σαν μια ελαφρά περίπτωση γεροντικής άνοιας, ενώ εμείς της οικογένειας ξέρουμε οτι μικρή κρύφτηκε μέσα σε μια μαρμίτα με κάτι ύποπτο για να γλυτώσει απο τους Γερμανούς. Η γιαγιά μου που λέτε, τρώει φλασιές (η απάντησή της στο "τι φλασιά έφαγες πάλι ρε γιαγιά" ήταν "δεν τρώω εγώ αυτά τα σκατολοϊδια που τρώτε εσείς"). Και προχτές που με είδε μετά απο αρκετό καιρό έφαγε τη φλασιά να με παντρέψει. Το κακό με τη γιαγιά είναι πως απο timing δεν ξέρει την τύφλα της. Οποτε θα κάτσει να σε ζορίσει την πιό ακατάλληλη στιγμή. Είχα κοιμηθεί γυρω στις 5 και κατα τις 9 που ξύπνησα (γιατι η αδερφή μου άκουγε τις μαλακίες που ακούει, που θα πάει, δεν θα πάει στο πανεπιστήμιο, θα στρώσει και δεν θα ξυπνάει αχάραγα), οπότε κατεβαίνω στην κουζίνα με μια επική τσίμπλα στο μάτι να φτιάξω εναν καφέ μπας και ανοίξει το ρημάδι. Σταμπάρω τα ποτήρια-κουβάδες που έχω πάρει ειδικα για τον καφέ, βάζω μέσα τις 17 ζαχαρίτσες, 2 κουταλιές καφέ, πολλά πολλά παγάκια και αράζω με ένα τσιγαράκι. Και εκεί ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η γιαγιά. Πάντα με όρεξη για κουβέντα. Και με πιάνει απο τα μούτρα "Ελα δω αγόρι μου, εσύ πότε θα γίνεις πατέρας? Ποτε θα δούμε κανα δισέγγονο?" Ωπα, στάκα ρε γιαγιά, ούτε καλημέρα ούτε τίποτα? Στον ύπνο σου με έβλεπες? "Είσαι ολόκληρος άντρας, είσαι 28 και ακομα δεν έχεις αρραβωνιαστεί, δεν έχεις βρει μια καλή νοικοκυρα να σου κάνει τα παιδιά σου" Εχω αρχίσει να πνίγομαι. Με έχει πιάσει φαγούρα. Ζεσταίνομαι. Πίνω καφέ και τραβάζω τζούρες απο το τσιγάρο. Είμαι σχεδόν σίγουρος οτι ακομα κοιμάμαι και οτι βλέπω κάποιο διεστραμμένο ονειρο αλλα οχι.. Χτυπάει και η καμπάνα της εκκλησίας που σχολάει απο διπλα (ναι ρε γαμώτο το πατρικό είναι κοντά σε εκκλησία) και αρχίζω και την ακούω στερεοφωνικά. Τι στερεοφωνικά, 6.1 την ακούω και με πιστοποίηση THX. Η γιαγιά δεν παίρνει πρέφα απο το γουρλωμένο μάτι και συνεχίζει με το τελειωτικό χτύπημα, αυτό που δίνει ο δήμιος στον εκτελεσθέντα που βρίσκεται στον επιθανάτιο ρόγχο. "Σου χω βρεί εγώ νύφη!" Ωπα δέσαμε!!!! Τώρα αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρον.. "Η τάδε. Τώρα τελειώνει το πανεπιστήμιο, σπουδάζει Θεσσαλονίκη" (ωπα, καλό αυτό) "λεφτά έχει αρκετά, κτήματα στην Κρήτη, μαγαζιά" (ωρε κελεπούρι που θα πάρω. Για μισό λεπτό, η αυτή δεν ήταν που.... * εδώ θα έμπαιναν κάποιες λεπτομέρειες, αλλά είμαι κύριος και δεν αποκαλύπτω προσωπικά δεδομένα, γιατι μπορεί η κοπελίτσα να διαβάζει και το blog μου* (μη βαράτε ρε) "και είναι και κούκλααααααααααα" (αν θυμάμαι καλά μια φορά που την είχα δει, οταν ηταν γύρω στα 15, όντως ήταν πολλά υποσχόμενη) "λοιπόν τι λες?" (περίμενε ρε και απάντηση. Εν τω μεταξύ έχει σκάσει μύτη και η μάνα μου απο δίπλα και έχει διπλώσει στο γέλιο) Βέβαιάουα γιαγιά! MAGRΑTHEA! Φέρτην! Τώρα! Σήμερα! Χτες! Την παίρνω. Χαρά η γιαγιά... θα την πάρω παντού, στην παραλία, πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά, στο μπάνιο το πάνω, στο μπάνιο το κάτω, στην κουζίνα, στο πλυντήριο, στο αυτοκίνητο,στην Αθήνα, την Πάτρα, το Ηράκλειο, τα Χανιά, θα την πάρω θα την πάρω και μπορεί να δώσω και στον κουμπάρο Εκεί η γιαγιά με σιχτίρισε και έφυγε. Έχασε ωραία νύφη.. Α ρε γιαγιά, είσαι ικανή να ζήσεις μεχρι τα 200 για να με δεις γαμπρό.. (γαμώτο το γκομενάκι είναι πολύ ωραίο αλλά οχι και να κρεμαστούμε..)

Χτές βράδυ...

Μετά από ένα ιδιαζόντως άσχημο ξεκίνημα της χτεσινής μέρας, μου την κάρφωσε άσχημα, μάζεψα τα μπογαλάκια μου και έσκασα Αθήνα.(Αγαπητοί κύριοι που παρακολουθείτε τα blog μας, το 'εσκασα' το εννοώ με την μεταφορική έννοια και όχι την πραγματική). Αφού σε όλο το δρόμο έβριζα Θεούς, ημίθεους και δαίμονες για την γκαντεμιά μου, έφτασα κατά τις 5 στον κολλητό. Είχα ξεχάσει εντελώς τα περί πανσελήνου κλπ κλπ κλπ και το μόνο που με απασχολούσε ήταν να βγώ να ξεσκάσω και να χαλαρώσω λίγο. Οπότε και ξεκίνησα το πρόγραμμα από νωρίς. Συναντήθηκα με ένα γκομινάκι :P και χτύπησα νωρίς 2 μπυρίτσες στο Craft στην Αλεξάνδρας, υπό τους ρομαντικούς ήχους των εξατμίσεων και την απαράμιλλη ευωδία της ηλιοκαμμένης ασφάλτου που μας έδινε πίσω τη ζέστη της ημέρας. Ήταν μετά να πάμε Kibubu, αλλα αλλάξαμε γνώμη και καταλήξαμε Διόσκουρους. Πως μ αρέσει αυτή η περιοχή ρε γαμώτο. Το Μοναστηράκι και τα περίχωρα είναι το αγαπημένο μου σημείο στην Αθήνα. (Ο πεζόδρομος του Θησείου εξαιρείται, γιατι προτιμώ να δώσω 9 ευρώ να πιώ καφέ στο Franco's παρά 5 στον πεζόδρομο.) Είχα και καιρό να έρθω, γούσταρα απίστευτα. Φωτισμένη όλη η Ακρόπολη, φωτισμένος ο ναός του Ηφαίστου, κόοοοοσμος να πηγαινοέρχεται, μπυρίτσα, καλή παρέα και γέλιο. Ξεχάστηκα. Και ηρέμησα. Δεν σεληνιάστηκα τελικά, αλλά μάλλον καλύτερα γιατί δεν είναι ωραίο θέαμα όταν βγάζω τρίχες και δόντια μπροστά σε πολύ κόσμο, δεν κάνω καλή εντύπωση. Ρίξαμε και το περπατηματάκι μας μια γύρα, και καταλήξαμε χαλαρά στην Αίγλη για μια Μαργαρίτα πριν την πέσουμε.. Ωραία βραδιά.. χμ... λέω να την κάνω τώρα για κέντρο για καμια φράπα...πρέπει να εφοδιαστώ και με κανα βιβλίο οπότε Ελευθερουδάκη σου ρχομαι.. υ.γ : Μήνυμα προς το παλλικάρι που καθόταν δίπλα μας με 2 κοπελιές χτες στους Διόσκουρους : Οταν ήρθε ο τυπάς με τα λουλούδια και του λες 'μπα οχι φίλες μου είναι', σοβαρολογούσες ? Ρε πας καλά? έχεις τέτοιες φίλες και τις έχεις μονο φίλες? πώς αντέχεις? 'οχι δηλαδή απορώ!!! Ούτε μια προσπάθεια? ποτέ? τίποτα? έστω ένα υποννοούμενο? ΚΑΤΙ???

Εκπτωτικό post - Στις 2 η μία δώρο

Ξεκίνησαν οι εκπτώσεις!!!! Ξέρω τι περιμένεις απο μένα τώρα, φιλοθεάμον και κακεντρεχές αναγνωστικό κοινό μου. -Ναι Μπάμπη εσένα εννοώ, βλέπεις κανάν άλλον?- . Περιμένεις άλλο ένα μισογύνικο θέμα, στο οποίο θα τα χώνω στις ορδές των αναμαλλιασμένων κουφέτων που ξεχύνονται σαν των οχτρών τα φουσάτα στο καλντερίμι της Ερμού, και τα τακούνια ηχούν σαν πέταλα αραβικών αλόγων στις μάχες της Σιδώνας, της Τύρου και του Μπαϊρακτάρη. Θα διαρρήξω όμως το λευκό κολλητό πουκάμισο που φοράω και που έχω να πλύνω ν μήνες μια και είμαι ο άντρας ο σωστός ο βαρβάτος, με την μεστή γήινη μυρωδιά και θα βροντοφωνάξω με την στεντόρεια και μπασα φωνή μου : "ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΧΩΣΩ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ" Αυτό το θέμα είναι αφιερωμένο στους τσουτσουνοφόρους φίλους μου, τους μικρούς καθημερινούς ήρωες των εκπτώσεων. Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράμα κατ αρχήν. Για το 99% των ανδρών (στατιστικό δείγμα : άνω των 25, απασχολούμενοι, στρέϊτ) το να μάθουν οτι "αύριο ξεκινάν οι εκπτώσεις" τους προκαλεί τόση εντύπωση όση και η φράση "χτες ψιχάλισε στην Γκουανταλαχάρα". Κοινώς, ένα μεγάλο Ε ΚΑΙ? ζωγραφίζεται στα τσαχπίνικα και μπιρμπιλωτά μας μάτια όποτε ξεκινάνε οι εκπτώσεις. Αυτό δεν οφείλεται στην περίφημη απεριποιησιά που και καλά μας δέρνει, αλλά στην απλή διαπίστωση που έχει κάνει ο κάθε άντρας εδώ και πολλά πολλά χρόνια, πως ένα λευκό, καλά σιδερωμένο πουκάμισο, ένα μαύρο παντελόνι με τσάκιση και καλογυαλισμένα απλά μαύρα παπούτσια, ήταν, είναι και θα είναι αρκετά για κάθε περίσταση, έως την πιο σοβαρή. Οπότε και ο άντρας δεν έχει λόγο να αγχώνεται. Η γκαρνταρόμπα μας, τουλάχιστον στους περισσότερους αποτελείται απο ελάχιστα, πλην λειτουργικά και ευκόλως συνδυαζόμενα μεταξύ τους ρούχα. Οποτε που να τρέχεις μέσα στη ζέστη, να δοκιμάζεις ένα κάρο παπαριές. Άσε που, τι να ψωνίσεις ως άντρας? Μου λέτε? Έχετε δει τις βιτρίνες των "αντρικών" μαγαζιών? ΕΓΩ ΚΟΥΦΕΤΟ ΔΕΝ ΝΤΥΝΟΜΑΙ! Ενα σιελάκι, ένα απαλο απαλό ροζζζάκι -ξέρετε, το "ζ" παχύ- . Εγώ ένα παντελονάκι λινό -μαύρο- και ένα πουκάμισο θέλω να πάρω. Αυτά για φέτος. Αλλα που να βρείς! Οι κολλεξιόνες που κυκλοφορούνε θα έπρεπε να έχουν ονόματα όπως "πεταλουδίτσα", "μελαγχολικό μαγιάτικο πρωϊνο", "Μπλουγκρω", "Blue Oyster" κλπ. Επίσης ως γνωστόν, οι άρρενες ακόμα και αν έχουν ανάγκη να πάνε να ψωνίσουν 5 πράγματα, βαριούνται θανατερά την όλη διαδικασια. Για αυτό η κλασσική τακτική είναι η εξής : Σταμπάρουμε ένα μαγαζί απο το οποίο και συνήθως ψωνίζουμε (για μένα αυτό είναι ο Μπερτολούτσος που λέω εγώ). Μπουκάρουμε μέσα. Ξέρουμε ηδη τι ΑΚΡΙΒΩΣ θέλουμε να πάρουμε (ενα μαύρο πουκάμισο, χωρίς σχήματα χωρίς σχέδια χωρις τιποτα. Οχι γυαλιστερο. Ενα τζιν. Μπλε.Μονο μπλε. Οχι σχηματα, οχι σχεδια κλπ. Ενα παντελονι λινο. Μαύρο ή μπεζ. Αυτά) Δοκιμάζουμε, εγκρίνουμε, πληρώνουμε, τελειώσαμε, αντε και του χρόνου. Συνολικός χρόνος αγορών (μαζί με περίμενε στην ουρά για να πληρώσεις κλπ) γύρω στα 25 λεπτά. Κέρδη οσον αφορά την ψυχραιμία μας, την ψυχραιμία των πωλητριών (πρέπει να είμαι ο άντρας των ονειρων της κάθε πωλήτριας. "Αυτο...Μου κάνει..Το παίρνω" "Μα, δεν θα δοκιμάσετε κάτι άλλο?" "Οχι, αφού αυτό θελω" ":-) :-) :-)" ) και τον ελεύθερο χρόνο μας. Στα 25 λεπτά αυτά βέβαια πρέπει να προσθέσω και τη διάρκεια του περιπάτου απο το πάρκινγκ (στη Βαλαωρίτου) μεχρι την Ερμού, και τα 6-7 λεπτά χαζέματος γενικότερου. Αντε βάζω ένα 45λεπτο βαριά βαριά και με υπερβολές. Μετά έχουμε άλλο ένα τεταρτάκι γενικών ψωνιών (after shave, κολώνια, λάδι για το burner γιατι μας τελείωσε) και μετά ειμαστε οκ για φράπα, κατά προτίμηση στους Διόσκουρους ή κάπου εκεί, και μετά για ποικιλίες. Εκεί πάλι. Μην κάνουμε και μεγάλες αποστάσεις γιατι κουραστήκαμε απο τα ψώνια... Εκπτώσεις.. ε, και? δεν πάμε για μπύρες καλύτερα? (Φίλιππε, πλάκα πλάκα θα ανέβω την άλλη Παρασκευή πάλι, οποτε Σάββατο πρωί πάμε για ψώνια και ποικιλίες? :P)

Διακοπές

Μια παραλία στην Αμοργό, μια ξαπλώστρα και παγωμένες μπύρες. Ενα Beach bar να βαράει Nightwish, Metallica, Morricone, Paradise Lost, Apocalyptica και Motorhead. Οκ συμβιβάζομαι και με Marley και Manu Chao. ή βόλτες στο Stare Mesto στην Πράγα, με τα αγάλματα, τα μεσαιωνικά κτίρια και την τρομερή ατμόσφαιρα το βράδυ. (και μην ξεχνάμε τις Τσέχες - υπέροχη ράτσα) ή αραλίκι στο μικρό καφέ πίσω απο την Notre Dame με εφημερίδα, τσιγαράκι και κρουασάν σοκολάτα, που πριν θα έχω γαμωσταυρίσει την μπαζογαλλίδα σερβιτόρα μεχρι να καταλάβει τι θέλω (αμα δεν μιλησεις γαλλικά σαν βέρος γάλλος, σου το παίζουν κινέζοι) ή "a pint of Guinnes" σε κάποιο Pub του Δουβλίνου ή ρακές στο λιμάνι στα Χανιά μετά απο μασαμπούκα στο Ταμάμ ,αφού ολη τη μέρα έχω καεί στη Γραμβούσα και στο Μπάλο Μπάλος - Κρήτη ή ... ή.... ή.... Απντεϊτ : Oneiros, Φαλάσαρνα είπες? Πάρε και ενα ηλιοβασίλεμα στα Φαλάσαρνα (μερικές ώρες μετά το κολύμπι στον Μπάλο, απο πάνω ) 9 εργάσιμες έμειναν.. μετα 10 μερες ψήσιμο στο Σούνιο και μετά άλλες 10 μέρες όπου με βγάλει ο δρόμος.. Απντέϊτ #2 : Γουστάρω! Από ό,τι φαίνεται, λόγω "κακών" ημερομηνιών, παίζει να πάω μονος μου διακοπές φέτος!! ΚΑΛΗ ΦΑΣΗ! Σακιδιάκι και δρομοοοοοο... ε ρε γλέντια !!!

Η κοσμική παραλία

Τα καλοκαιρινά μπάνια του λαού είναι συνήθως μια πικραμένη υπόθεση. Αν δεν ξέρεις καμιά χωμένη παραλία που παίζει να είσαι και μόνος με τους σπάρους , την πάτησες (Ξέρω αρκετές ρεμάλια στο Σούνιο, αλλά δεν σας τις λέω που να χτυπάτε τον κώλο σας στα μάρμαρα. Εδώ στην Αχαϊα δεν ξέρω την τύφλα μου. Αφήστε που τα νερά είναι τόσο κρύα που... καταλαβαίνετε). Μετά τις οικογενειακές παραλίες, ο δεύτερος βραχνάς είναι οι οργανωμένες-τρέντυ-κοσμικές παραλίες. Και τι να κάνεις, δεν γίνεται να είσαι μονίμως εσύ και εσύ στην παραλία, άσχετα αν μπορείς να τα πετάς και να κάνεις μπάνιο με τον mini-me να περιφέρεται ελεύθερα. Θες κάποια στιγμή να δεις και κόσμο, οποτε λες στον κολλητό σου "ρε μλκ πάμε πουθενά να δούμε λίγο κόσμο, να παίζει και κανα beach bar και να δροσίσουμε και το λαρύγγι μας". Ε και ο κολλητός που είναι και ντόπιος και ξέρει τα κατατόπια σε πάει. Ionian beach λέει. Τι μανία και αυτή με τα ξένα ονόματα. Είχατε beach και στην Άνω Παναγιά ρε? Οξωωωα.. Τέλος πάντων. Με είχε προειδοποιήσει πάντως, οτι γίνεται πανικός εκεί πέρα. Εγώ ως συνήθως δεν τον πολυπίστεψα, γιατι ειναι λίγο γέρος και πολύ έως ελεεινά δεσμευμένος οποτε και αυτό που εννοεί ως πανικό συνήθως μεταφράζεται σε 5-6 άτομα. Αλλά είχε δίκιο, παραείχε δίκιο. Τι λαός ήταν αυτός? Κοσμοοοοοοοοοοοοοοοοοος... και κατά βάση όχι το κλασσικό σκηνικό "οικογένεις με παιδάκια και ταπεράκια" αλλά νεαρόκοσμος. Μετά απο μια επιφανειακή παρατήρηση του περίγυρου, ξεχώρισαν αμέσως οι φυλές της παραλίας : 1. Ο σφίχτης-κολλητό μαγιώ-παίζω ρακέτες μεσα στα μουτρα σου-προσεξτε δικέφαλο που έχω 2. Η υποψήφια σύντροφος του σφίχτη : Ξανθό μαλλι, αποκαλυπτικό μπικίνι, προσεκτικό αδιάβροχο βάψιμο και για να δείξουμε και μόρφωση, ο Κώδικας ΝταΒιντσι διπλα στην ροζ πετσέτα (που ανάθεμα και αν ξέρει ποιος ήταν ο ΝταΒιντσι) 3. Η φίλη της ξανθιάς : Συνήθως οι ωραίες ξανθιές κάνουν παρέα με ασχημούλες, για να μην υπάρχει περίπτωση να τους φάνε καναν σφίχτη της κατηγορίας 1. Χαρακτηριστικό τους είναι το βλέμμα που μονιμως κοιτάει την άμμο, και ενιοτε καναν κοιλιακό με λαχτάρα. Αλλά ξέρουν οτι μολις τα μάτια του σφιχτη πεσουν στην περιοχή, αυτές δεν θα βρίσκονται στο οπτικό του πεδίο 4. Οι πιτσιρίκες που ψάχνονται : Κατά βάση τσούρμο απο φοιτήτριες που έχουν ή δεν έχουν τελειώσει εξεταστική και βγήκαν για μπανάκι καμάκι και εις άγραν αρσενικού. 3-3 , 4-4 με παρδαλά μαγιώ, τρέντυ γυαλιά ηλίου (αυτά που σε κάνουν να μοιάζεις με κλώνο του Σεθ Μπράντλ στη Μύγα), λίκνισμα σε ρυθμούς λάτιν/ντισκοχαους/ντισκοραπ/αραπ/τσουραπ/ο,τι ναναι/γυφτολαϊκά/ρεγγε κλπ, και πονηρά βλέμματα την ώρα που ρουφάνε απο το καλαμάκι Τεκίλα Σανράϊζ ή Breezer καρπούζι 5. Η γυναικοπαρέα με τις παντρεμένες. Πιο σοβαρές, και καλούα (μην ξεχνιόμαστε, στην Πάτρα ειμαι, έχετε ακουστά..) Με μαύρο γυαλί-τηλεόραση σκαννάρουν προσεκτικά τον χώρο και κουτσομπολεύουν μεταξύ τους τα "πιπινια" της παραλίας 6. Εμείς. Μια και δεν μπορούμε να το παίξουμε σφίχτες και αθλητικοί τύποι το παίζουμε σοφιστικέ. Αραχτοί με φραπεδιά ή μπύρα, τα πόδια όσο απλωμένα γίνεται πάνω στα τραπέζα (ναι, τραπέζα :) ) Μια νότα ανέμελης διονυσιακής κουλτουροπαρέας που μπορεί να συζητήσει εξίσου αποτελεσματικά για τις κβαντικές διαταραχές σε κλειστές χρονικές καμπύλες, και για τις κλειστές καμπύλες του κώλου της απέναντι 20χρονης καλλονής. Μαλλον μας βλέπουν σαν γραφικούς κακομοιρέους φοιτητές, αλλά παντα το μετανοιώνουν στην πορεία :P. Οτι ειμαστε γραφικοί ομως.. ε ειμαστε.. :) 7. Τα "καμακια" : Λες και ειναι βγαλμενοι απο τρας βιντεοκασσέτα του Ομηρου Ευστρατιάδη, εποχής 1984 και βγάλε .Πολύχρωμο μαγιώ μεχρι τα γόνατα, συνήθως με tribal διακοσμηση, ή Hawaii κλπ κλπ. Βλέμμα μπλαζέ πισω απο μοδάτα γυαλιά κατά βάση στυλ "πιλότος" (πιλότος αστρόπλοιου θα έλεγα..). Μαύρισμα σαν καμμένα δέντρα. Συνήθως -δε ξερω γιατί- αλλά αυτή η κατηγορία αποτελείται απο απιστευτα αδύνατους ανθρώπους. Πως ήταν ο Ψάλτης? ενα τέτοιο πράγμα, στο πιο μαύρο, πιο 00's (οχι πολύ ομως) και με χειρότερη οδοντοστοιχία. Μπορει να κουβαλάνε και κάποια καδένα πάνω τους, φυσικά χρυσή. Οχι πάντα καραβόσκοινο. Αυτό ομως που έμοιαζε να μην λείπει απο κανέναν στη παραλία, ήταν αυτά τα λαστιχάκια για το χέρι. Ασπρα, κιτρινα, κοκκινα, μπλε, λαστιχακια του χεριού δεν μου παίρνετε καλε? Το καλύτερο παντως ειναι το μαύρο που έχει πάνω τη λέξη "LiveWrong". Τι μόδα και αυτή.. Σημαντική ενόχληση αποτελούσαν οι αθλητές της παραλίας που έπαιζαν με τρελλό ζήλο ρακέτες. Τα μπαλάκια σφύριζαν διπλα στα αυτιά μου. Ένοιωθα σαν Αμερικανός σε δάσος του Βιετνάμ. Γνταπ,γκντουπ "πιο δυνατά ρε μαλακα αψυχεεεε" , "ετσι ετσι, παρε να εχεις" και τέτοιες αττάκες. Να πάτε σε γήπεδο με ταρτάν ρε επαγγελματίες, που μονο που δεν έσκαψα χαράκωμα στην άμμο για να σωθώ απο τα βλήματά σας. Δεύτερη πηγή ενόχληση. Οι κραυγές για αντηλιακό. "Εχεις αντιηλιακό για το πρόσωπο?για τη μύτη? για τα μάτια? για τους αγκώνες? για τα γόνατα? για τα μαλλια? για τα φρύδια?" ε μου ηρθε να της πω (Ειχε και τσιριχτή φωνή γαμωτο) "εχω γω ενα αντιηλιακό για το ..... ! της μανας σου ομως! στα διαλα πρήχτρα). Μετά η εν λόγω ζήταγε και σύνεργα καλλωπισμού. Τσιμπιδάκι, μάσκαρα (αδιάβροχη πάντα), μολύβι(!!! στην παραλία μωρη??!!?!?), καθρεφτάκι. Ε σε λίγο θα μας ζήταγε να της κάνουμε και αποτρίχωση. Η μουλάρα. Σπιτι δεν έχεις καλή μου? (και ειπαμε, μια τσιριχτή φωνηηηηηη...αλλο πράμα..υπέρτατα εκνευριστικη. Η Φραν Φάιν μπροστά της είναι βαρύτονη) Ομολογώ πάντως δύο πράγματα, μπορεί και τρία, δεν ξέρω αν μου βγούν και τέσσερα : α. Η νέα γενιά (18-24) έχει ομορφύνει και έχει ψηλώσει. β. Η νέα γενιά την έχει δεί κοπάδι απο πρόβατα. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τοσες όμοιες γυναίκες και τοσοι όμοιοι άντρες. Λες και βρισκόμουν στην Κίνα αισθάνθηκα. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τους μισούς απο τους άλλους μισούς γ. Μπορεί μια γυναίκα να είναι παντρεμένη, να έχει κάνει 18 παιδιά και να μην έχει κυταριττιδα. Επισης μπορεί να ειναι 18 χρονών και να έχει κυταρίττιδα μεχρι τα ρουθούνια δ. Ένα ωραίο αυτοκίνητο σου δίνει περισσότερους πόντους απο φέτες κοιλιακούς. (στο στατιστικό δείγμα του κοπαδιού) ε. Στύλ υπάρχει, φινέτσα δεν υπάρχει. Σαν να ντύνεις μαϊμούδες με μετάξια.. στ. (ειδατε, τελικά βγήκαν 6) Ειναι προτιμότερο να κάθεσαι να πινεις μπύρες στη σκιά απο το να παίζεις ρακέτες στον ήλιο (καήκαν οι μαλάκες..χεεχεχεε..)

Καλοκαίρι είναι , ελατε σε ένα Ινστιτούτο Αδυνατίσματος.

Απο το Μάρτη αρχίζουν να ψήνουν με διαφημίσεις τον κοσμάκη. Και η δραστηριότητά τους κορυφώνεται την περίφημη περίοδο των "μπάνιων του λαού". Εξτρα λαρτζ διαφημίσεις παντού, ολες τις ώρες και σε όλα τα μέσα. "Είστε χοντρή? Εμείς έχουμε τη λύση" (και εσείς τα λεφτά) (οχι για πολύ όμως) "Παίρνουμε κυρίες ευτραφείς (sic), προγουλατόρισσες, με κυταρίττιδα που φτάνει και στα βλέφαρα, με βυζί που σφουγγαρίζει πατώματα και μπάκα που θα ζήλευε ο Γαργαντούας. Αυτή τη μεσαιωνική γκραβούρα του Σατανά, αναλαμβάνομεν όπως μετατρέψωμεν εις σύγχρονη, όμορφη, ποθητή γυναίκα" (πως ρε μάγκα, αυτή δεν θέλει επισκευη, πέταμα θέλει) Και τις βάζουν κάτω και τις αρχίζουν, να μασσερ, να μηχανήματα που καίνε τα λίπια δια της τριβής και του shaking, να θαυματουργά βοτάνια και αρωματικά τσάγια απο τα δάση της Γουαδελούπης (που έχει και την περίφημη Παναγία) .Να μετά έρχεται ο πασαλειφτής με τα πασπαλιψατέρ του, αρωματικα λάδια απο φουντούκια, καρύδια και τρίχες ελβετικής αγελάδας, σοκολάτα μπανάνα και αμύγδαλα (κρεπα θα φτιάξεις ρε μάγκα?) ,να εσάνς απο σπάνια ορχιδέα που φυτρώνει μια φορά στα 10 χρονια σε καποιο ξεχασμένο δάσος της Μαδαγκασκάρης. Μάσκα μαλλιών απο όρχεις νευρασθενικού πίθηκου και ματοτσίνορα δυσκοίλιας φραγκόκοτας απο το Μπορντώ. Μετά αρωματοθεραπεία, σοκολατοθεραπεία, μπακλαβοθεραπεία, πετροθεραπεία, λασποθεραπεία. Φυκοθεραπεία! Τις τυλίγουν με φύκια και λάσπη και μετά σε ένα αλουμινόχαρτο. Και ποιο το αποτέλεσμα? Ένας υπερμεγέθης γυαλιστερός ντολμάς παρακαλώ.. Δεν έχω τίποτα εναντίον των ντολμάδων ισα ισα που με εκοψε λορδα μονο που τους σκέφτηκα. "Εχετε τρίχες στο απαυτό σας? ελάτε να στις βγάλουμε. Έχετε τρίχες απο τα πέλματα μέχρι το λαιμό? ε τότε δεν είστε καν Homo Sapiens ,πηγαίντε σε καναν ζωολογικό κήπο, θα σας βοηθήσουν εκεί" Φωτόλυση, laser, phaser, ποζιτρονικοί εγκέφαλοι, τεχνητή νοημοσύνη, φυσική ηλιθιοτητα σε μεγάλες δόσεις και με άτοκες δόσεις. "Ελάτε να σας κάνουμε όμορφη γιατι έτσι μπάζο που είστε μονο στη σχολή τυφλών θα έχετε πέραση" "Ααα.. έχουμε έναν εξαίρετο καινούριο ιατρό στο τήμ μας (καταλάβαμε, το πολύ Σιβητανίδειο οδοντοτεχνίτης, και ΠΟΛΥ λεω), τον Γκάς (καταλάβαμε, Μιστόκλας) που σπούδασε στην Ιατρική σχολη του Bellevue (δε στο πα γω, Καλλιθέα σπούδασε..) Σε αρπάνε στο δρόμο κάτι εξαίσια γκομενάκια και σε γεμίζουν προσφορές για "εναν καθαρισμο προσώπου" . "Γιατι ρε παιδί μου? το πλυνα το πρόσωπό μου το πρωί." "Μα οχι πάρτε την προσφορά μας, δώστε μας το τηλέφωνό σας" "Μανούλι αμα ειναι να το χρησιμοποιήσεις εσύ, να στο δώσω, αμα ειναι να με πρήξουν για να χάσω την κυταρίττιδα που δεν έχω (ειμαι αντρας αν το πρόσεξες..) αστο καλύτερα. Και δεν έχω σύζυγο, αδερφή, μάνα , γκομενα μεσα στο σπιτι για να παρει αυτη τις προσφορες σας (το γκομενα παντα τελευταίο μπας και τσιμπήσουμε και τιποτα, ποτε δεν ξερεις) " "Οχι εμεις θα σας καθαρισουμε το πρόσωπο" "Ρε δεν θέλω να μου καθαρισεις το πρόσωπο. Αμα ψήνεσαι να μου καθαρισεις το σπιτι, μέσα.." Και μαζεύονταιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι μιλιούνια. Γιατί πως θα βγούν στις παραλίες και αυτές οι καψερές. Οχι δεν κακολογώ τις περισσότερες. Που απλά το χειμώνα πήραν 2-3 κιλάκια επειδή κάνουν παρέα με άντρες μερακλήδες και καλοφαγάδες όπως εγώ, και θέλουν να τα χάσουν. Αλλά αυτές δεν χρειάζονται ινστιτούτα, δίαιτα χρειάζονται(και οχι πάντα, ειπαμε,να παίζεικαμπυλη). Κακολογώ τις άλλες που μέσα σε έναν χειμώνα καταφέρνουν απο άνθρωποι να γίνουν βόδια και μετά αρχίζουν τα "αέρα τρώω και παχαίνω" (ναι σε είδαμε κατι μπουκιές που κόβεις, σα γατοκέφαλα , που έτρωγε και ο Σπίθας στον Μικρό Ήρωα) "αληθεια έχασα 2 κιλά" (αμα ήταν σαν και αυτά που σου έμειναν καλά έκανες και τα χασες. Τα αλλα 45 ομως πως θα τα χάσεις? Μονο τα κλειδιά και οι αναπτήρες χάνονται ευκολα καλή μου, οχι τα 7 αρνιά που εχεις απλωμένα μέσα σου) Και τις πιάνει το άγχος και τρέχουν να προλάβουν σε ένα μήνα να λιώσουν τα 3 κοπάδια αμνοεριφίων και να τα μετατρέψουν σε "σμιλεμένους γλουτούς, σφριγηλό στήθος και δέρμα απαλό σαν βελούδο". Ναι καλά χαιρέτα μου τον πλάτανο. Σαν και εμένα που κάνω 1 1/2 κοιλιακο την ημέρα και περιμένω να γίνω φέτες σε 15 μέρες :P Και στεναχωριέμαι περισσότερο όταν βλέπω όμορφες γυναίκες να αγχώνονται για αυτά. ΝΑΙ, ομορφες, και υπάρχουν παρα πολλες. Προφανώς και δεν κυκλοφορούν χιλιάδες Μπελλούτσι (αχ Μονικα) και χιλιάδες Tαϊλερ, αλλά έλεος με το κομπλεξ που έχουν πάθει. Και ΟΧΙ δεν φταίμε αποκλειστικά εμείς, το στραβό τους το κεφάλι φταίει. Εμείς έχουμε τις μπάκες μας, έχουμε τις τρίχες μας, τα μπούτια μας, και δεν έχουμε βλέψεις να ριξουμε ουτε την Μονικα ούτε την Λυβ. Ναι θέλουμε μια ωραία γυναίκα δίπλα μας, αλλα οι περισσότερες ωραίες πραγματικά το μόνο που χρειάζονται είναι να αποκτήσουν λίγη αυτοπεποίθηση και λιγότερο άγχος (αλλα οχι και να μην πέφτει η μύτη απο τον Πλούτωνα ε..) γιατι ετσι τους τρώνε άντρες κάτι μπαζόλες που δεν αγχώνονται αν εχουν λίπος μέχρι και στα αυτιά.. Καταραμένα Ινστιτούτα, τις κάνατε ολες, χοντρές-αδύνατες, άσχημες-ωραίες να πιστεύουν οτι σας έχουν ανάγκη. Πάω να βγάλω τη μπάκα μου σε καμια παραλία σήμερα. .. (δεν λέει να πέσει με τίποτα η ρουφιάνα...)

Περί αρχιτεκτονικής

Ανοιξε ωραία κουβέντα περί αρχιτεκτονικής στο blog της Eve. Όχι μπράβο δηλαδή στα παιδιά. Έχουν κέφι, μεράκι και όραμα. Και αγχώνονται και το παλεύουν και το γουστάρουν το άθλημα. Με έκαναν να ενδιαφερθώ, με τσίγκλησαν. Με έκαναν να θέλω να ψαχτώ γιατί η αρχιτεκτονική είναι ένας σημαντικός τομέας της ζωής μας. Και έχω γνώσεις δυστυχώς μονο τουριστικές (εναν Gaudi, εναν Libeskind και εναν Le Corbusier, αντε και κατι ψιλά απο Bauhaus με τον Gropius γιατι ειχα κάποτε συγκάτοικο αρχιτέκτονα) Μόνο και μόνο που με έκαναν να ψάξω να βρω τι μου αρέσει, τι θεωρώ καλαίσθητο και όμορφο, χίλια ευχαριστώ δηλαδή. Κάθε μέρα περπατάμε σε δρόμους και γύρω μας συνήθως περνάνε απαρατήρητα τα περισσότερα κτίρια. Μεταξύ μας , τα περισσότερα απο αυτά καλά κάνουμε και δεν τα παρατηρούμε γιατί έχουμε καταντήσει να ζούμε σε πόλεις γεμάτες τσιμεντόκουτα που στερούνται οποιασδήποτε αισθητικής. Ο Terry Giliam οταν έκανε το Brazil μαλλον θα πρέπει να είχε μείνει στο Παγκράτι κανα μήνα πριν. Βέβαια τελευταία με τον οικοδομικό οργασμό που παρατηρήθηκε λόγω Ολυμπιακών αγώνων είδαμε –τουλάχιστον στην Αθήνα- να χτίζεται πολύ πράμα. Αρκετά απο αυτά είναι εντυπωσιακά και ομορφα, κάτι άλλα είναι απλά μεγάλα και χτυπάνε στο μάτι. Πχ εμένα δεν μου αρέσει η γέφυρα Καλατράβα στην γωνία Κατεχάκη-Μεσογείων. Σε κάποιο άλλο σημείο ίσως να έδειχνε καλύτερα αλλα εκει πέρα δεν ξέρω με ενοχλεί. Μου φαίνεται παράταιρη και πνιγμένη τουλάχιστον απο τη μία πλευρά. Βέβαια θα μου πει κανας σχετικός «σταμάτα συ, δεν ξέρεις ,ωραίο είναι» . Δεν διαφωνώ, δεν είπα οτι ξέρω θεωρία και ιστορία της αρχιτεκτονικής κλπ κλπ. Ξέρω όμως τι μου χτυπάει καλά στο αμόρφωτο, χωριάτικο και με 6 βαθμούς μυωπία μάτι. Και αυτό ΔΕΝ μου χτυπάει καλά. Όπως και το ρημάδι το Μέγαρο Μουσικής. Καλά είμαστε σοβαροί? Ποιός το έφτιαξε αυτό ρε παιδιά? Και πόσα πήρε? Ολος αυτός ο χώρος για να φτιάξουν αυτό το μεγάλο μαρμάρινο ΚΟΥΤΙ? Ενταξει απο μέσα δε λέω, εντυπωσιακό είναι. Απ έξω? Οχι ρε παιδιά πείτε μου δηλαδή, είναι ωραίο αυτό το πράμα? Δεν μπορούσαν να φτιάξουν κάτι πιο «καλλιτεχνικό»? Αυτό το κτίριο δεν με προδιαθετει για τέχνη, και μάλιστα κλασσική. Μου βγάζει ένα αίσθημα πως να το πω.. αποστείρωσης, αυστηρότητας, περιορισμού. Και είναι «κρύο». Σαν μεγάλο νεκροτομείο. Οκ φτάνει το θάψιμο. Μου αρέσουν πολλά στύλ αρχιτεκτονικής. Από την αρχαία, τη γοτθική/μεσαιωνική , μέχρι τα πέτρινα σπίτια στα Ζαγοροχώρια, τα αρχοντικά του Πηλίου και της Καστοριάς και τα νεοκλασσικά. Ειδικά τα νεοκλασσικα, χαίρομαι να τα βλέπω. Και έχει πέσει πολύ γκρέμισμα νεοκλασσικού. Είχαμε δίπλα στο πατρικό μου ένα απίστευτο κτίριο, ένα σωστό νεοκλασσικό παλάτι. Γκρεμίστηκε «κρυφά» μέσα σε μια νύχτα και στη θέση του ξεφύτρωσε ένα θηρίο με πολυτελή διαμερίσματα μεν, καθολου μα καθολου προσωπικότητα δε. Ενα τεράστιο τσιμεντόκλουβο γκρι και απειλητικό.(Ηθελα να ήξερα τι είπαν στην πολεοδομια μετά ? "Συγγνώμη ρε παιδιά αλλά να ..δεν ξέρουμε, ξαφνικά σήμερα το πρωί ήρθαμε και το σπιτι έλειπε. Να καλέσουμε την αστυνομία?") Μου αρέσουν τα νεοκλάσσικά στην Όλγας στη Θεσσαλονικη,αν και μερικά έχουν περισσότερο χρώμα απο οσο προτιμώ  Μου αρέσει και το απιστευτο κτίριο στην Αγίας Σοφίας που στο ισόγειο ειναι το Κουρδιστό Γουρούνι (εχουν πέσει κατι τρελλά γκομενοτραπεζώματα εκεί πέρα :P) . Μου αρέσει η πέτρα. Ειδικά όταν επιχειρούνται περίεργοι συνδυασμοι. Πέτρα-ξύλο κλπ σε κάτι τρελλά εξοχικά και ξενοδοχεία που έχω δει. Μου αρέσει και η μοντέρνα αρχιτεκτονική, αρκεί αυτή να μην εμπίπτει στην αντίληψη που έχω περί κραυγαλέου και επιτηδευμένου (στυλάκι, κοιτάχτε τι έφτιαξα, δεν είμαι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ αρχιτέκτονας?) . Πχ αυτο που ειδα απο ενα link του the_real_martinos, ενα κτιριο στο οποιο ο παπάρας που το έφτιαξε είχε την φαεινή ιδέα να στρεβλώσει τις ακμές στα στερεά οποτε έβγαινε ένα αποτέλεσμα σαν εφιάλτης.(Και αν θυμάμαι μαλιστα ήταν και βαμμένο ροζ?μωβ? αισχος..) Μου αρέσει η αρχιτεκτονική που μέσα στην πόλη ξαλαφρώνει το τοπίο απο την μουντάδα του τσιμέντου. Κλασσικό αντιπαράδειγμα η πλατεία Ομονοίας. Ηθελα να ήξερα ποιος διεστραμμένος νους την έφτιαξε. Και αν θυμάμαι καλά, απο τις ειδήσεις, η μακέτα που είχαν φτιάξει, δεν ειχε καμια σχέση με αυτό το τεράστιο τσιμεντένιο τηγάνι που παρέδωσαν. Μιλάμε τι μετα-αποκαλυπτικό τοπίο είναι αυτό? Ελεος ρε.. και δώσαμε και λεφτά για αυτό το πράμα? Μιλάγαμε για Βερολίνο (ή μάλλον εγώ μίλαγα) στο blog της Eve, και ανέβασα μερικές φωτογραφίες στο flick απο χαρακτηριστικά μοντέρνα κτίρια που μου έκαναν τρομερή εντύπωση. Αν θυμάμαι καλά όλα απο αυτά είναι στην Potsdamerplatz, σε ένα σημείο που απο αριστερά σου βλέπεις το μοντέρνο και γυρνώντας το κεφάλι βλέπεις το παλιο, ανατολικό Βερολίνο και σου ψιλοσφίγγεται η καρδιά . (Αν ομως προχωρήσεις, εχει και στο ανατολικό άλλα διαμάντια..) Εδώ είναι μερικά δείγματα αν ενδιαφέρεστε : Βερολίνο 1 Βερολίνο 2 Βερολίνο 3 Βερολίνο 4

Το όνειρο της ιδανικής συνοδηγού...

Ήρθε πρίν λίγο σε mail και είπα να το ανεβάσω.. Μια σπάνια περίπτωση γυναίκας εξομολογείται τα 20 πράγματα που την κάνουν ιδανική συνοδηγό... 1. Δεν αργώ ποτέ στα ραντεβού μου. Το να με περιμένει ο καλός μου από κάτω με το cabrio και εγώ να είμαι ακόμα στη χαλάουα το θεωρώ γουρουνιά. 2. Όταν με το καλό κατέβω δεν περιμένω να μου ανοίξει την πόρτα. Οι Μαντάμ Σουσού δεν ανακυκλώνονται. 3.Δεν βαράω ποτέ την πόρτα. Moi? Jamais!! Έχω ακούσει ότι η συγκεκριμένη συνήθεια τη σπάει χοντρά στους άντρες. 4.Κάθομαι πάντα σταυροπόδι. Δεν βολεύει, ειδικά αν το αυτοκίνητο είναι χαμηλό. Αλλά είναι αφόρητα σέξι. Κι εγώ του το προσφέρω. 5.Τον αφήνω να διαλέγει αυτός τη μουσική και δεν ζητάω αηδίες τύπου Καλομοίρα. τόσες σκοτούρες έχει το αγόρι μου, πληρώνει βενζίνες, τέλη, ασφάλεις, να τον ζαλίσω κι εγώ με τα σεκλέτια μου; 6.του χαιδεύω απαλά τα μαλλιά. Ακριβέστερα, όχι στο πάνω μέρος του κρανίου(σε μερικούς τους τη σπάει γιατί τους χαλέι την coup) αλλά στο σβέρκο. Το έχω δει σε πολλές ταινίες και αφού το συνήθιζαν από τη Ζωή Λάσκαρη μέχρι τη Φέι Ντάναγει, κάτι θα ξέρουν καλύτερα. 7. Σταματώ να του τα χαιδεύω (... τα μαλλιά) όταν επιταχύνει σαν σεληνιασμένο. Επιστημονικές έρευνες υποστηρίζυν ότι αποσπάται η προσοχή τους. Ακόμα και στους καλύτερους του είδους. 8. Ναι, φοβάμαι... 9. Αλλά δεν το δείχνω. Πίσω από τις μισές μετωπικές βρίσκεται πάντα μια υστερική. 10. Τρια πράγματα δεν πρέπει να πεις ποτέ σε έναν άντρα: α. ότι δεν είναι έξυπνος β. ότι την έχει μικρή γ. ότι είναι κακός οδηγός 11. Γι αυτό σαν καλό κορίτσι φροντίζω να τον καθησυχάζω. 12. Επιδιορώνω -ακόμα κι αν δεν χρειάζεται- το make up μου στον καθρέφτη. Σε συνδyασμό με την εξομολόγηση #4( και για λόγους που προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι) είναι ακαταμάχητα γοητευτικά συνδυασμός 13. Στο φανάρι δεν χαζοκοιτάω τους τύπους που με φλερτάρουν από τα διπλανά αυτοκίνητα. Έτσι ξεκινούν οι βεντέτες. 14. Δίνω ψιλά στους πιτσιρικάδες στα φανάρια όταν αυτός τσιγκουνεύεται. Δεν υπάρχει πιο πειστικό μάθημα που εκθέτει τη μιζέρια των αντρών. 15. Δεν ζητώ ποτέ το αυτοκίνητό του. Εμένα θα μου άρεσε να με δάνειζε; 16. Τον ακούω με τις ώρες να με πρήζει για το καινούργιο super, wow μοντέλο που διάβασε στα περιοδικά. τα αυτοκίνητα είναι το παιχνίδι των ενήλικων παιδιών, το έχω εμπεδώσει. 17. Δεν έχω πρόβλημα να με γυρνάει βραδιάτικα στις εκθέσεις. Αυτός κοιτάει τα αυτοκίνητα, εγω χαζεύω το είδωλό μου στις τζαμαρίες. 18. Βαριέμαι. 19. Είμαι νέα, πλούσια, μοναχοκόρη, δεν θέλω δεσμεύσεις, παιδιά, δεν τον παίρνω κάθε τρεις και λίγο στο κινητό και όταν κατεβω το βράδυ από το cabrio δεν τον ρωτάω "μωρό μου πότε θα βρεθούμε;" 20. Υπάρχω στα όνειρά σας. Και μόνο.... .... Ατιμη ζωή..

Σε βλέπω..σε ακούω..ολα τα ξέρω..

Ε ρε γλέντια.. ε ρε γλέντια όμως.. Άκουσα καλά στις ειδήσεις? θα μας παρακολουθούν λέει όλους? και τα τηλεφωνήματά μας? και τα mail μας? μπουχαχαχαχαχα... ωραίουα.. Καλά ρε είναι σοβαροί? ρε δεν πάνε καλά ετούτοι.. Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Θα πέσουν τρελλά γέλια λέμε. Προσωπικά θα αρχίσω να στέλνω σε φίλους και γνωστούς ύποπτα mail και να κάνω ακόμα πιο ύποπτα τηλεφωνήματα. Μέχρι να έρθει η αστυνομια να μου ζητήσει εξηγήσεις... πχ θα στέλνω mail με τίτλο "Φωτιά στα Σαββατόβραδα", ή "θα τα βάλω ολα μπουρλότο" Θα παίρνω τηλέφωνο και θα ανάμεσα στις προστυχιές θα λέω και ένα "φωτιά είσαι μωρό μου,δυναμίτης και C4, στάχτη και πούλβερη θα γίνουμε μαζι!" Τουλάχιστον να δίνουμε τροφή σε αυτούς που θα μας παρακολουθούν , να περάσουν και λίγο ευχάριστα την ώρα τους βρε αδερφέ. Ξέρεις τι είναι να κάθεσαι σε ένα γραφείο και να περιμένεις να σου σκάσει κοκκινο φωτάκι απο το μηχανηματάκι, και να μη σκάει? Η απολυτη βαρεμάρα. Θα τους δώσω εγώ δουλειά, που θα πάει σύννεφο. Βλέπω να με παίρνουν τηλέφωνο καμιά φάση και να με γαμωσταυρίζουν "ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΡΕ ΣΕΝΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΠΡΩΞΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ?ΠΥΡΟΜΑΝΗ!". Προβλέπω πως λέξεις-φρασεις "τζιζ" θα είναι : ΒΟΜΒΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΦΩΤΙΑ ΣΚΑΩ ΑΛΛΑΧ ΑΔΡΑΧΤΙ ΑΝΕΜΟΓΚΑΣΤΡΙ ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΑΑΑΑΑΨΩ ΤΑ ΡΗΜΑΔΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΑΝΑΨΕ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΩΣ ΜΟΥ ΦΩΤΙΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΜΠΛΕΡ (Η σειρά ειναι εντελώς τυχαία) ΑΡΑΒΙΑ ΚΑΡΑΒΙΑ (οδός στα Κ.Πατήσια - έμενα καποτε εκει) ΚΑΡΑΒΙΔΑ ΑΡΑΒΙΔΑ (όρος πλασθείς εκ της εθνικής μας αοιδού Αντζελας) κλπ κλπ Δεν ξέρω με τις κάμερες ως που θα μας παρακολουθούν? θα μας παρακολουθούν και μέσα στο σπίτι? θα έχουν και υπέρυθρες? και θα μας ενημερώσουν για το απο ποια οπτική γωνία θα μας παίρνουν? οχι για να ξέρω προς τα που θα εκδηλώνω όλες τις ανατριχιαστικές και αηδιαστικές συνήθειές μου. Επίσης θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στην προσωπική μας ταινιοθήκη? θα ήμουν πολύ υπόχρεος αν με κινηματογραφούσε άλλος εν ώρα ζευγαρώματος και μου έδινε την κασέτα μετά. Θα με απάλλασε και απο τον κοπο να κάθομαι να ψάχνω που σκατά θα βάλω την κάμερα. (υπέρυθρη, ασύρματη, έγχρωμη, 60 ευρά απο το ΜAKRO). Θα με παρακολουθούν και όταν κοιμάμαι? πολύ ενδιαφέρον θέαμα. Ιδιαίτερα όταν γυρνάω ανάσκελα, πιάνω την οικογένεια με το αριστερό, το δεξί πίσω απο το κεφάλι και ροχαλίζω σε άπταιστα λατινικά το "Τα παιδιά της Σαμαρίνας". Εγώ λυπάμαι τους κακόμοιρους που θα είναι χειριστές στα πισιά που θα τα ελέγχουν ολα αυτά. Για αυτό, ας τους δώσουμε όλοι τροφή, ας τους δώσουμε κάτι να περνάει η μέρα τους ευχάριστα. Σκεφτείτε αν ΟΛΟΙ μας στέλνουμε ωραία mail-ακια καθε μερα που θα περιέχουν τουλάχιστον μια φορά απαγορευμένες λέξεις..(θα μπουκώσει το ρημάδι, δεν θα μπουκώσει?) Την αρχή κάνω εγώ με την παρακάτω παράγραφο : "Αγαπημένη μου, Χτές πήγαμε στην παραλία του Ionian Beach. Είχε περισσότερη ζέστη και απο την Αραβία.Αφου να φανταστείς περίμενα να δω παραισθήσεις οπως στην έρημο, με τον ιμάμη να ψέλνει για τον Αλλαχ, και απο διπλα αγωνιστές της ελευθερίας ζωσμένους φυσεκλίκια. Γινοταν της Πόπης. Ασε για το τρελλο γυναικομάνι, μιλάμε έπηξε το μάτι μου. Αλλά εγώ πιστός σε εσένα, πιο πιστός και απο Ταλιμπάν. Και εκεί που λες που άραζα στην παραλία και έπινα τη φραπεδιά μου, μιλάμε τα είδα όλα ανάποδα. Έσκασε η βόμβα Τέτοια εκπληξη, ειχα καιρό να νοιώσω. Ειδα τον Μάκη με τη Σούλα αγκαλίτσα, να χαμουρεύονται ασύστολα πάνω στην καυτή άμμο.Αυτός δεν ήταν θεωρητικά στην Ουάσιγκτον? Και αυτή δεν είναιπρόεδρος ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος στηΡώμη? Πώς βρέθηκαν ξαφνικά στην Αχαϊα? και γιατί χαμουρευόσαντε ενώ είναι αρραβωνιασμένοι με άλλους?Αλλά οπου και να πάνε, το μάτι του Θεού (και του ρουφιάνου) (εμένα δηλαδή) τους βλέπει. Αγρυπνεί. Ετσι που λες, μεγάλο νέο.Πρέπει να το σχεδίαζαν πολύ καιρο να εμφανιστούν ινκόγνιτο και κάπου που δεν θα είχαν κανένα γνωστό, αλλά κούνια που τους κούναγε..Λες να τα καρφώσω όλα στους συντρόφους τους? νταξ μπορεί να είμαι μεγάλος ρουφιάνος αλλα αυτό ειναι τρομοκρατική ενέργεια, όχι απλό κάρφωμα..αλλα απο την άλλη ποτέ δεν χώνεψα τον Μάκη, θυμάσαι τοτε που σου την έπεφτε ασύστολα.. τεσπα.. αυτά αγαπημένη μου , σε φιλώ. Μαχμούτ" αντε να δούμε, τι ώρα θα μου χτυπήσουν την πόρτα.

H.R Giger

Ο Giger είναι μια περίεργη περίπτωση καλλιτέχνη. Περιπτωσάρα θα έλεγα. Είναι από αυτούς που είτε θα σιχαθείς, είτε θα λατρέψεις. Εγώ ανήκω στην δεύτερη κατηγορία. Ο Hans Rudi Giger ,είναι ελβετός. Και αυτό είναι αρκετά παράξενο γιατί πέραν της σοκολάτας,των τρυπών στα τυρια, των ρολογιών και των τραπεζών, η Ελβετία δεν έχει προσφέρει και πολλά στον κόσμο. Εντάξει ναι και τα γαμάτα θερινά τουριστικά θέρετρα που μαζεύεται όλο το τζετ σετ και στα οποία θα πήγαινα και εγώ , αν χτες είχα το 5,το 23, το 16 και το 12 στην ίδια στήλη και όχι σε διαφορετικές, πράγμα που μου κοστισε 11 εκατομμύρια ευρά. Πίσω στον Hans.. Ο Hans δεν φύτρωσε αλλά γεννήθηκε κάπου στο 1940, και ως πιτσιρικάς γούσταρε ιδιαίτερα να τρομάζει τους φίλους του. Νοσηρό χόμπυ ίσως, αλλά αυτή του η μανια να τρομάζει τον κοσμο του βγήκε σε καλό και εμάς σε καλύτερο. Το '59 δημοσιεύονται τα πρώτα σκίτσα του σε κάποια underground περιοδικά. 3 χρόνια μετά την κάνει για Ζυρίχη για να σπουδάσει βιομηχανικό σχέδιο και αρχιτεκτονική. Τελειώνει την σχολή σε 3 χρόνια, καψουρευεται μια τύπισσα, και συζεί μαζί της. Αυτά περίπου εν έτει 68. Και τότε αρχίζει σιγά σιγά να δημιουργεί, να εμπνέεται, να παίρνει φόρα. (Αχ, ο έρωτας , τι δημιουργικό συναίσθημα). Η πρώτη του δουλειά είναι για μια ελβετική ταινία, στην οποία φτιάχνει ένα ρομποτοιδές τέρας και έναν περίεργο σκύλο. Το 70 φτιάχνει ένα εξώφυλλο και γενικότερα artwork για τους Emerson,Lake & Palmer. Τα 70s είναι η δεκαετία που θα τον σημαδέψει. Σε ένα πάρτυ που γίνεται η συντροφός του βγάζει ένα ρεβόλβερ και αντί για ορντέβρ, αποφασιζει να φάει μια σφαίρα. Έρωτας + Θάνατος + Giger.. νομιζω πως ο συνδυασμός είναι πραγματικά εκρηκτικός. Ο Giger ξεκινάει να δουλεύει μανιωδώς. Αρχικά δουλεύει στο project του Dune, αλλά λόγω έλλειψης κεφαλαίων το project δεν τα βγάζει πέρα. Και τότε έρχεται το Alien και η παγκόσμια αναγνώριση.
Εικόνα από το πρώτο Alien.
O Giger είναι υπερρεαλιστής. Ο Gigger γουστάρει μαυρίλα, τρόμο και γκοθίλα. Επίσης έχει για πρώτη φορά την ιδέα να ενώσει οργανική ύλη με "βιομηχανικά" υλικά και προσθετικά μέλη. Τα δημιουργήματά του είναι τερατόμορφα πλάσματα , τα λεγόμενα biomechanoids. Είναι πραγματικά τρομαχτικά, ανατριχιαστικά να τα κοιτάς. Αλλά ταυτόχρονα υπέρμετρα γοητευτικά. Σου τραβούν το μάτι, σε κολλάνε.
Magus
Το "Necronomicon" του είναι μία απο τις καλύτερες συλλογές σουρρεαλιστικής τέχνης που έχω δεί ποτέ. Τα τοπία του είναι ζωντανά και απόκοσμα. Οι πίνακές του προκαλούν και μαγνητίζουν.Ο Giger είναι για την τέχνη της ζωγραφικής ό,τι ο Lovecraft για την λογοτεχνία. Αν δεν τον ξέρετε, τσεκάρετέ τον, αν τον ξέρετε, ε... ξέρετε.. Τον τοίχο μου πάντως σε λίγες μέρες θα στολίζει το Anima Mia :

Δε γουστάρω

Δεν γουστάρω αίμα παρά μόνο σε ταινίες. Και δεν γουστάρω να πεθαίνει ο κοσμάκης επειδή ο χ καυλαρίδης θέλει αίμα για τους βωμούς των πεινασμένων θεών του. Και αυτό πάει και στους μεν και στους δε. Και η κάθε ζωή είναι ιερή. Εκτός από αυτή των εμπόρων πρέζας. Και -εντάξει το παραδέχομαι- της Τατιάνας Στεφανίδου. Δεν γουστάρω ρε να βλέπω παιδάκια με μύγες να περπατάνε πάνω τους και τα μάτια καρφωμένα στο άπειρο, σε έναν κόσμο που δεν πρόλαβαν καν να τους υποσχεθούν. Δεν γουστάρω ρε να βλέπω μάνες και συζύγους να σπαράζουν πάνω από πτώματα, είτε αυτά είναι ξανθά και γαλανομάτικα, είτε είναι μαυροτσούκαλα μουσάτα. Δε γουστάρω ρε μαλάκες να σας βλέπω στα κοστουμάκια σας να "θρηνείτε" και να υπόσχεστε συνέχιση της Σταυροφορίας σας (καλά, πιο σοβαρό χαρακτηρισμό δεν μπορούσατε να δώσετε? έπρεπε να την πείτε σταυροφορία? Θυμάστε, ε.. εκλεκτοί κύριοι οι σταυροφόροι), ενώ ξέρετε πολύ καλα ρε θλιβερά καθήκια πως έχετε κάνει εκτιμήσεις "αποδεκτών απωλειών" απο "τρομοκρατικές" ενέργειες. Τα χετε υπολογίσει όλα ρε αιδοία. Και σας συμφέρει ρε αλήτρες να ψοφήσουν και καμιά 50αρια, γιατί έτσι συσπειρώνεται ο κόσμος και σας υποστηρίζει στη συνέχιση του πολεμικου ξεπετσιάσματός σας. Δε γουστάρω ρε Τζαμάλ να μου ρθεις μια μέρα στο μετρό, να μου ανοίξεις την κελεμπία, να μου πείς "μπου" και να μου σκάσεις μέσα στα μούτρα. Κυρίως γιατί απεχθάνομαι οτιδήποτε σκάει μέσα στα μούτρα μου και έχει ώς άμεση συνέπεια τον τάχιστο διαμελισμό μου. Τζαμάλ, πάρε το ντουφέκι και βάρα στο ψαχνό, αλλά όχι εμένα, δεν ήρθα εγώ να σου πάρω τη χώρα, ο άλλος ήρθε. Δε γουστάρω να παραμυθιαζουν τον κόσμο οτι άμαχοι υπάρχουν μόνο στη μία πλευρά, ενώ στην άλλη είναι ολοι κακοί,μαύροι,μουσάτοι και ένοχοι, έστω και αν πεθαίνουν ξαφνικά ενώ θηλάζουν. Και όσο κρίμα είναι που ψοφάει ο 5χρονος Τζο απο το Σάσσεξ άλλο τόσο κρίμα είναι που ψοφάει ο Αχμέτ απο το Τικρίτ, ο Βλαντιμιρ απο το Σαραγεβο, κλπ κλπ κλπ. Έχει μαζευτεί πολύ αίμα τα τελευταία χρόνια και κάποια στιγμή θα σηκωθεί και θα σας πνίξει. Δε γουστάρω που πρέπει σώνει και καλά να πάρω το μέρος ενός απο τους δύο. Εγώ θέλω απλά να μην χύνεται άλλο αίμα. Και στα αρχίδια μου για το τι καθεστώς υπήρχε εκεί πέρα και το πόσο κακά παιδιά ήταν (ναι ξέρουμε ήταν κακά παιδιά επειδή δεν σας έστηναν κώλο για τα πετρέλαια. Όπως θα γίνουμε και εμείς κακά παιδιά αν κάνουμε πως στήνουμε εξέδρες στη Θάσο). Δε γουστάρω τις πίπες περί "αθώων". Μαλακίες. Αθώος ο Τζών που πήγαινε στη δουλειά του χτες το πρωί και του σκασε το μπομπίδι στα μούτρα. Ο Μαχμούτ όμως όταν του σκασαν τα ναπάλμ στη μούρη που πήγαινε? μήπως να πουλήσει πρέζα ή να καθαρίσει καναν άλλο "αθώο"?. Και ναι κύριοι, δεν είστε αθώοι πολίτες. Συγγνώμη αλλά εσείς τσιροκοπάτε και ζητωκραυγάζετε για τα στρατά σας που πολεμούν τους μουσάτους σατανάδες. Και μη μου λέτε κλαπαρχιδιές, άμα δεν γουστάρατε, δεν θα τον ξαναψηφίζατε τον Τόνυ. Οσο για τους Έλληνες που είναι πάνω, παίδες μην ανησυχείτε, εσείς είστε όντως αθώοι, αλλά σας έχουν υπολογίσει στις "αποδεκτές απώλειες" που λέγαμε παραπάνω. Εγώ στη θέση σας δεν θα καθομουνα να δουλεύω για τους μαλάκες τους Άγγλους. Προτιμώ Ψωροκώσταινα.. Δεν γουστάρω που πρέπει να λυπάμαι μόνο για τους αριστερά, ενώ για τους δεξιά πρέπει να λέω "αυτά έχει ο πόλεμος, μερικές παράπλευρες απώλειες είναι αναγκαίες". ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ! Δε γουστάρω που πάνε να με κάνουν αμερικανάκι, να φοβάμαι τα πάντα, να καταδίδω τον γείτονα επειδή φάνηκε ύποπτος και να μην ξέρω απο που θα μου σκάσει το μπομπίδι Δε γουστάρω που με έχετε κάνει να σκέφτομαι μερικές στιγμές "καλά να πάθετε ρε, πόλεμο δεν θέλατε? πολεμο έχετε, και στον πόλεμο ψοφάνε και απο τις 2 πλευρές". Αλλά γουστάρω πάαααααααρα πολύ που μένω στην Ελλαδάρα που όλοι, την έχουνε γραμμένη στα @@ τους... :) :) :) Φήμες : Κυκλοφορεί φήμη πως λίγο πρίν την πρώτη έκρηξη ακούστηκε στο μετρό η φράση "Ωραίο το μετρό του Λονδίνου, Μαρίκα" Κακίες : Ενθυμούμαι πριν δυό χρονάκια και μέχρι που ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί εδώ πέρα, τους Βρεταννούς να μας τη λένε για την ασφάλειά μας, οτι είμαστε κωλοχανείο, ότι θα σκάνε 3 Παλαιστίνιοι/σταθμό μετρό, και κάτι ταξιδιωτικές οδηγίες του Φορεϊν Οφις (που μαύρος όφις να τους φάει) που προτειναν στους Βρεταννούς πολίτες να την αποφεύγουν την Ελλάδα γιατί δεν είναι και ασφαλής χώρα,γιατί δεν έχουμε ρεύμα νερό και πουτάνες,και γιατί θα πέσει πολύ μπομπίδι. Ε ρε craddle that was craddling you.Το δικό μας ΥΠ.ΕΞ γιατι δεν βγάζει τώρα μια ταξιδιωτική οδηγία να μην πατήσει κανείς στο κωλονήσι?

Προχώρα κυρά μου!

Η οποιαδήποτε ουρά σε οποιαδήποτε υπηρεσία ήταν πάντα ένας από τους παράγοντες που με φέρναν ένα βήμα πιο κοντά στο εγκεφαλικό. Πάντα σεβόμουν τις ουρές και την προτεραιότητα, αλλά άμα δώ ουρά με πάνω απο 3 άτομα με πιάνει ψυχοπλάκωμα. Μερικές φορές βέβαια οι συμπολίτες μας που περιμένουν στην ουρά αποτελούν ιδιαίτερα δείγματα για ψυχολογική μελέτη και κράξιμο σε blog. Ή αντίθετα κάνουν την παραμονή στην ουρά διασκεδαστική και χαρούμενη. Σήμερα που πήγα να πληρώσω το νοίκι στην τράπεζα, πέσαμε στην πρώτη περίπτωση. Ήταν μαζεμένες όλες οι φυλές του Ισραήλ, καθώς και μερικές απροσδιόριστες εθνολογικά αλλά χαρακτηριστικές ψυχολογικά. Κατ αρχήν , με το που μπήκα στο μικρό σε εμβαδόν κατάστημα της Εμπορικής στην Αγία Σοφία, με έπιασε αυτή η χαρακτηριστική σκοτοδίνη και το ψυχοπλάκωμα. Μπροστά μου ήταν χαλαρά μια 15αρια άτομα που δεν περίμεναν υπομονετικά. Όλοι ήταν τσιτωμένοι. Και ανυπόμονοι. Προφανώς με κόλλησαν και εμένα. Άρχισα να χτυπάω το ποδάρι στο πάτωμα ρυθμικά, προσπαθώντας να παίξω το ρυθμό από το One (των Metallica). Φυσικά απέτυχα, αλλά για λίγο αφαιρέθηκα. Τα ταμεία ήταν δύο, και οι ταμίες που εξυπηρετούσαν τον κόσμο οπαδοί του δόγματος "Για μας είν η ζωή, γιατί να βιαστούμε" . Όλα γίνονταν αργά, βασανιστικά, αγγελοπουλικά θα έλεγα. Ο παππούς από πίσω μου είχε αρχίσει να κατεβάζει εορτολόγια. "Γαμώ τα καντήλια τους, πουσταράδες, μας παίρνουν τα λεφτά και μας έχουν και περιμένουμε σαν τα ζώα. ΖΩΑ. ΖΩΑ. ΖΩΑ (τρις, άλλη μια φορά, ΔΙΚΟ ΣΑΣ)." Ο παππούς παραπίσω ήταν πιο ευγενικός : "Τι θα γίνει ρε παιδάκι μου, έχουμε ξεροσταλιάσει εδώ πέρα, και το αρκοντίσιο δεν δουλεύει και καλά, έχω και τα πόδια μου." . Παππούς #1, encore "Γαμώ το %$@%#@ της αδερφής τους (ιδιαιτέρως αγαπητή έκφραση εδώ πέρα), εδώ θα αφήσουμε τα κόκκαλά μας μέχρι να μας εξυπηρετήσουν οι παλιορεμπεσκέδες, θέλαν και απεργία γαμώ τους αγίους, που να τους απολύσουν ολους και να γίνουν ζητιάνοι". Εγώ έχω αρχίσει να το διασκεδάζω. Ψήνομαι να αρχίσω να μπριζώνω τον παππού, να του θυμίσω για τις χρεώσεις σε κάθε συναλλαγή (1.5 ευρώ για κατάθεση ρε αλήτες?), να του θυμίσω τη σύνταξή του, το ζάχαρό του, τον προστάτη του, τη γυναίκα του που την πήρε μπουμπούκι και τώρα μοιάζει με λάμια κλπ κλπ. Αλλά ο παππούς δεν χρειάζεται μπρίζωμα, έχει βάλει τον αυτόματο και χώνει. Θα μπορούσε να σταματήσει αν έκανα λίγο άκρη και έβλεπε το απίστευτο κοριτσάκι που ήταν ακριβώς μπροστά μου, ντυμένο με κάτι διάφανα τσίτια που ελάχιστα πράγματα άφηναν στη φαντασία. Οπότε τα μάτια μπροστά, τα αυτιά πίσω. Και οι ταμίες στην κοσμάρα τους. Πέρα βρέχει λέμε. Ντάγκλα και οι δύο! Πόση ώρα χρειάζεται για να πατήσεις έναν κωδικό, να μετρήσεις 5 χαρτονομίσματα και να τυπώσεις ένα παλιόχαρτο? Ε κάντε μια εκτίμηση και πολλαπλασιάστε το επί 10. Μόνο όταν είναι να απεργήσουν ζωντανεύουν. Μου ήρθε να φωνάξω "ΚΥΡΗΧΘΗΚΕ ΝΕΑ 28ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ" ,μονο και μόνο για να δώ σε πόσα nanosecond θα είχαν αδειάσει τα γραφεία και θα ήταν απέναντι στο καφενείο αραχτοί με τσιγάρο και φράπα. Οι πελάτες εξυπηρετούνται αργά αλλά σταθερά. Λίγο πιο μπροστά είναι οι δυό χαρακτηριστικές 40ρες νοικοκυρές, που βρέθηκαν στην τράπεζα και πιάσαν το κουτσομπολιό. Οπότε για λίγο το αυτί εστιάζει μπροστά. "Ναι σου λέω ,ναι, έτσι έτσι έγινε" (γαμώτο έχασα τι έγινε..) "Κοίτα να δείς ρε παιδί μου, ποιος το περίμενε.Τέλος πάντων" "Να σου πω, στους γίγαντες βάζεις και σκόρδο ή μονο κρεμμύδι?" "Μόνο κρεμμύδι μωρέ, δεν μπορώ το σκόρδο" (κακώς, κάνει καλό στην καρδιά και διώχνει και τους βρυκόλακες) "Τους κάνεις καυτερούς ?" "Μπα δεν μου αρέσουν τα καυτερά" (κακώς, ο γίγαντας άμα δεν είναι turbo δεν τρώγεται) "Και να σου πω.." Εν τω μεταξύ έχει φτάσει η σειρά τους. Αλλά αγρόν αγοράζουν και μάλιστα κάπου μακριά. Οι ταμίες στα @@ τους, ούτε καν ένα νεύμα δεν τους κάνουν ,απλά τις κοιτάνε. Οπότε και οι πελάτες επαναστατούμε όλοι μαζί, και με ένα στόμα ,μια φωνή κράζουμε ΑΝΤΕ ΚΥΡΑ ΜΟΥ ΠΡΟΧΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ Ευτυχώς η μανδάμ ξυπνάει, μας κοιτάει απορημένη, κάνει μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας (του στύλ "τσ τσ τσ τσ αγροίκοι, ούτε να πει μια κουβέντα δεν μπορεί κανείς"), μετά βλέπει τα άγρια βλέμματα απο όλους, και τρέχει στο ταμείο. Ο ταμίας την εξυπηρετεί με τη γνωστή του ταχύτητα. Και πάνω που πάμε να ξελασκάρουμε και να προχωρήσουμε, σκάει μύτη ο σεκιούριτι με τα φράγκα, και ο ένας ταμίας με σαρδόνιο χαμόγελο "χεχε μαλάκες..." μας ανακοινώνει οτι θα κλείσει για λίγο για να κάνει παραλαβή. Στο ένα τέταρτο που έμεινα ακόμα στην τράπεζα φυσικά ο τυπάς παραλάμβανε συνέχεια. Φαινόταν τόσο συγκεντρωμένος στο σταυρολ.. εεε στα χαρτιά που έπρεπε να φτιάξει για να παραλάβει 2 τούβλα με 500ρικα (τα οποία και κοίταγα με γουρλωμένο μάτι.. πιπινι-500ρικα-πιπινι-500ρικα). Έρχεται και η ώρα μου να εξυπηρετηθώ, αλλά με το που πάω να απλώσω χέρι, με την άκρη του ματιού μου βλέπω μια μαυροφορεμένη σκιά να έρχεται με ορμή. "Αμαν μας την έπεσε ο μπάτμαν" σκέφτηκα. Κοντά έπεσα. Μια χήρα ίσα με 1400 ετών, και με εκπληκτική ευλυγισία για την ηλικία της, ρίχνει έναν πήδο μπαίνει μπροστά μου, μου σκάει το γλυκερό χαμόγελο του "συγγνώμη αλλά είμαι γριά δεν με παίρνουν τα πόδια μου, δεν με παίρνουν τα χέρια μου, να περάσω μπροστά σας?" (που να σε πάρουν 4 και να τους πέσει και η μέση, απο που ξεφύτρωσες?). Ε τι να κάνω, επειδή είμαι και ευγενικό παιδί της παραχώρησα τη θέση μου με "χαρά". Δυστυχώς όμως ένας άλλος παππούς πήγε να πάρει θάρρος και να περάσει και αυτός μπροστά μου, αλλά απογοητεύτηκε οικτρά όταν του γρύλλισα κάτι μεταξύ "έχω δουλειά,βιάζομαι" και "DIE ΠΑΠΠΟΥΚΑ" . Τελικά έφτασα στο ταμείο και εξυπηρετήθηκα. Και είδα απο κοντά την ταχύτητα του ταμία. Αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να δουλεύουν στην Jack Daniels Co. και να παίζουν με τις τάπες των βαρελιών. Παπαππαα μια ώρα για να πληρώσω ένα γαμωνοίκι και να μου κλέψουν και 1.5 ευρώπουλο για του κώλου τους τα εννιάμερα.. καθήκια...

Φάσιον βίκτιμ

Ναι το ομολογώ. Είμαι άθλιος και χαμερπής. Και ποταπός και ουτιδανός. Αυτές είναι οι πιο δύσκολες λέξεις που ξέρω και τις μοστράρω όπου να ναι για να πουλήσω και λίγη μούρη, γιατί ως γνωστόν, άμα δεν πουλήσεις λίγη μούρη σε έχουν όλοι χεσμένο (Αρκάς). Έπεσα θύμα. Της μόδας. Του καλοκαιριού. Των διαφημίσεων. Των ειδήσεων. Του κόσμου γενικότερα. Είμαι πλέον ένα φάσιον βίκτιμ. Φοβάμαι μήπως αρχίσω να ξυρίζω το στήθος μου , κάνω ξανθές ανταύγειες στη μαλλούρα, και πω στους φίλους μου αντί Στέφανο να με φωνάζουν Λάρυ. Αλλά τι να κάνω, έπρεπε να λυθεί το πρόβλημα. Ή μάλλον πρέπει να λυθεί, γιατί δεν έχει λυθεί ακόμα. Περί μπάκας ο λόγος. Καλοκαιράκι κλπ κλπ και οι ποικιλίες, τα ούζα, οι καταπαγωμένες μπύρες και οι Μαργαρίτες υπό το σεληνόφως, έχουν ένα σοβαρό αντίκτυπο, ο οποίος εκδηλώνεται στην κοιλιακή χώρα και μην πω οτι πιάνει μέχρι και βυζί. Προψές λοιπόν, γυρνώντας από τη δουλειά, πήγα στον ΝΑΟ (οχι στον Χόντο, στον Βασιλόπουλο :P) να πάρω κάτι για μαγείρεμα. Είχα όρεξη για ψάρι, οπότε είπα να παίξει μια μακαρονάδα με σολωμό καπνιστό (πολύ εντυπωσιακό και παρ’ολα αυτά πανεύκολο φαγητάκι). Πάω λοιπόν στην Ειρήνη, χτυπάω το κουδουνάκι, ανεβαίνω πάνω, και με το που ανοίγει η πόρτα χύνομαι ως σίφουνας στην κουζίνα μουγκρίζοντας αντί για «καλησπέρα» «ΠΕΙΝΑΩ». Σε μισή ωρίτσα απολάμβανα τη μακαροναδούλα μου. Έφτιαξε και ένα γλυκάκι στα γρήγορα και το τσάκισα και αυτό. Εγώ της είπα μη αλλά μολις είδα τη σοκολάτα παρεδόθην άνευ μάχης. Και εκεί που έχω ανάψει το τσιγαράκι μου και έχω γείρει και κοιτάω την γεωγραφία του ταβανιού, η αναιδέστατη δεξιά μου χείρ, άρχισε να χαϊδεύει με αγαλλίαση το στομάχι μου. Και ξαφνικά πνίγηκα. Γουρλωσε το μάτι. Άκουσα κάτι καμπάνες να βαράνε. Αμάν..τι στομάχι είναι αυτό ρε μάγκα? Είσαι ξάπλα και παίζει τέτοια καμπύλη? ΠΡΟΔΟΣΙΑ! Μα τους χίλιους διάβολους, που θα έλεγε και ο Τζων Σίλβερ. Ανασηκώθηκα πανικόβλητος και με τις πρώτες στάλες ιδρώτα στο μέτωπο. Η Ειρήνη τρόμαξε! «Τι επαθες καλεεεεε?» «Ειρήνη έχω πρόβλημα» . «Καλά αυτό το ξέρω, τίποτα άλλο?» (για αυτό την αγαπάω εγώ την Ειρήνη επειδή το χιούμορ δεν το φυλάει για κοινωνικές εκδηλώσεις) «Ειρήνη το στομάχι μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ» Ε μετά από έναν 5 λεπτο διάλογο που της περιέγραψα το δράμα μου που είχε μόλις αποκαλυφθεί, και εκείνη με έβριζε ασύστολα για την παράνοιά μου, της ανακοίνωσα πως θα κάνω δίαιτα και πως θα ξεκινήσω να γυμνάζω τη στομάχα μπας και γίνει ανθρώπινη και πάψει να μοιάζει με μεσαιωνική γκραβούρα της Λαιμαργίας. Προσπάθησε να με πείσει να μην το κάνω με τις κλασσικές παπαριές που λένε οι γυναίκες για το πόσο ωραία και σέξυ είναι μια κοιλίτσα στον άντρα, και μετά με το που δουν κανάν αδύνατο ξερογλείφονται σαν λιοντάρια που χαζεύουν αντιλόπες. Αλλά εγώ βράχος. Με είχε πάρει από κάτω. Οπότε και απο χτές ξεκίνησα πρόγραμμα. Ελαφριά δίαιτα, πολύ νερό, και κοιλιακοί. Αλλά εγώ είμαι άνθρωπος του πνεύματος και όχι του σώματος, πράγμα που σημαίνει πως έχω να γυμναστώ περισσότερο από όσο έχω να κάνω σεξ (βλέπε ποστ Δεν μας γαμάς μουσιού) και προφανώς πως μετά από καμιά 70αριά κοιλιακούς που κατάφερα να κάνω χτές, σήμερα ΠΟΝΑΩ . Αλλά επέμενα, έκανα και το σημερινό πρόγραμμα και έστρωσε λίγο η κατάσταση. Πριν 5 λεπτά αρχίσαν πάλι οι ενοχλήσεις. Αλλά δεν θα υποκύψω. Τουλάχιστον ένα μηνάκι θα προσέξω λίγο για να μην καταλήξω ένας ανθρώπινος ντολμάς που θα καπνίζει και θα πίνει μπροστά σε μια TFT οθόνη.Και στο κάτω κάτω γκοθάς είμαι. Πρέπει να είμαι αδύνατος (παλεύεται), ψηλός (μπαααα) και με βαθουλωμένα μάτια (παίζει..) Καιρός να αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μας . (ξανά Αρκάς)... Μπρός στα κάλλη τι είναι ο πόνος (ανώνυμος) Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα ( Χάρρυ Κλυνν) update : Γαμώ το Τζόκερ μου.. Κέρδισα μεν τα πρώτα μου λεφτά (ο.58 ευρά, 1 νούμερο+τζοκερ), αλλά ρε μαλάκα δεν μπορούσες τα άλλα 3 νούμερα που έπιασες να τα είχες ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΗΛΗ??? Θα έφευγα διακοπές όπως είμαι.. το κέρατό μου.. τεσπά, έχουμε και την Τετάρτη..

ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΑΙΔΕΣ, ΚΑΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ?

Λοιπόν παιδιά αν υπάρχει εδώ μέσα κανάς γιατρός που μπορεί να μου πεί πληροφορίες για την "ηωσινοφιλική κυταρίττιδα" θα το εκτιμούσα πάρα πάρα πολύ!!! Ευχαριστώ!