Ο εκλογολόγος πανελίστας χτυπά

Χτες ήμουν γραμματέας σε ένα εκλογικό κέντρο. Είδατε τι κάνει το εργαζόμενο νιάτο για ένα μεροκάματο; Ενώ οι περισσότεροι λιαζόντουσαν σε παραλίες πασαλειμμένοι με λάδια και μαρμελάδες καρύδα, ο υποφαινόμενος βοηθούσε τον κόσμο να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα. Θα ξεκινήσω με το γέλιο και μετά θα πάω στα σοβαρά, αν υποθέσει κανείς ότι μπορώ να μιλήσω και έτσι. Είχαμε στο εκλογικό κέντρο που ήμουν 2 εκπροσώπους, μία από ΝΔ και μία από ΠΑΣΟΚ που ήταν μεγάλα τσίρκα. Με την καλή έννοια. Οι δυό κυρίες (μεταξύ 60 και 70 ετών) γνωριζόντουσαν μεταξύ τους και είχαν κάθε διάθεση να κάνουν πλάκα μέχρι δακρύων. Ήρθε και ένα παλλικάρι του ΚΚΕ κάποια στιγμή και τον φοβήθηκα λίγο να σου πω την αλήθεια στην αρχή, ξέρεις, επειδή μερικές φορές μερικοί το παραπαίρνουν πατριωτικά το πράγμα, αλλά τελικά απεδείχθη πιο ήσυχος και από αρκούδα σε χειμερία νάρκη. Και αρχίσαν οι δυό κυρίες πρωινιάτικα να κάνουν δημόσιες σχέσεις, ειδικά με τον δικαστικό, έναν εξαιρετικό κύριο. Αρχίσαμε με την ιστορία της ζωής τους και τα προβλήματα που έχουν τώρα. Της μιας ο άντρας ήταν πηδηχτούλης κατά τα λεγόμενά της. Την είχε λιώσει στο κέρατο κατά τα λεγόμενά της. Ναι αλλά τώρα έχει καρδιά και καρκίνο και χημειοθεραπείες και τέτοια και τα χει πάρει στο κρανίο. Και όποτε κάποιος τον ενοχλεί τον αρχίζει στα καντήλια και στις παναγίες. Γέλια.
"Μπαίνω σπίτι, παναγία. Βγαίνω από το σπίτι, παναγία"...
"ΑΦΗΣΤΕ που του χει μείνει το χούι. Πηδηχτούλης ήταν, μπερμπάντης παραμένει. Ναι αλλά τώρα δε μπορεί να κάνει τίποτα.. Οπότε βλέπει τσόντες".
Φύγανε καφέδες, φύγανε τσιγάρα, φύγανε ψιλά χοντρά. Θαύμασα την ψυχραιμία του δικαστικού που έμεινε απολύτως παγερός. Βέβαια ο άνθρωπος, εισαγγελέας ήταν, είναι εκπαιδευμένος να μην αντιδρά. Οι υπόλοιποι λιώσαμε στο γέλιο. Μας είχε πιάσει κωλοφεράντζα όμως η γιαγιά. Έλεγε για τον αχαϊρευτο το γιο που ήταν 5 χρόνια άνεργος και της τα μάσαγε, και πήγε και γκάστρωσε μία στο άσχετο και "μαμά φέρε λεφτά να παντρευτώ" και για την κόρη της που της έσουρε μπινελίκια επειδή της είπε λάθος κέντρο να ψηφίσει και πήγε και αυτή η μουλάρα στη διπλανή πόρτα και χαλάστηκεεεεεεεεεεεεε... Όλα αυτά όμως σε συνδυασμό με το υφάκι και τη φάτσα της γιαγιάς ήταν μια να κλαις, μια να λιώνεις στα γέλια.
Μετά πήρε σειρά η άλλη. Πιο μικρή από τη γιαγιά, πιο γελαστερδή, αλλά βρε καλή μου κυρία.. Καταλαβαίνω την ιδεολογική σου τοποθέτηση. Καταλαβαίνω ότι είναι κάτι σημαντικό για σένα. Και το σέβομαι. Είτε είσαι Πασόκα, είτε Νεοδημοκράτισσα, είτε Γιουχουχουχου, εγώ μαζί σου. Αλλά οι άλλοι οι κάφροι στο "κομμα" δε λυπήθηκαν να στείλουν να ξεροσταλιάζει σε ένα παιδικό καρεκλάκι 14 ώρες μια γυναίκα υπέρβαρη, με κάτι πόδια κατεστραμμένα, με πλαστικά γόνατα/γοφούς/ δε θυμάμαι τι.. Μα πόσο κάφροι είστε; Είπαμε ρε παιδιά, να γουστάρετε το κόμμα, αλλά έλεος πια. Τα παιδιά σου αγάπη μου (που τα ξέρω..) δε μπορούσαν να έρθουν αντί για σένα; Τόοοοσες δουλειές είχαν πλέον; Τι να πεις ρε διάολε. Να είχα τη μάνα μου εγώ να περπατάει σαν καϊκι στη φουρτούνα από το βάρος και να τον έβαζα να μετράει μέσα στη ζέστη ψηφαλάκια για το κόμμα. Καλά η κυρία φυσικά και το γούσταρε το θέμα (μιλάμε τρελλό γέλιο και αυτή - πράσινη φούστα, πράσινο κολλιέ, πράσινο σουτιέν. Άσπρη μπλούζα. Και βυζί από τα γνωστά, τα μετακατοχικά. 5 τόνοι, διπλό διαφορικό, τραβάει και υπερωκεάνειο).
Μόλις τελειώσαν τα αστεία όμως, πιάσαμε τα σοβαρά. Σκάσαν τα ζάχαρα, οι καρδιές, τα συκώτια, οι καρκίνοι, οι υδροχόοι, τα πάντα. Μάθαμε και για τα 2 σόγια, 3 βαθμούς συγγενείας αριστερά και δεξιά, τι έχει ο καθένας με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Τι για μπατζανάκηδες με ζάχαρο και ένα κομμένο πόδι, ένα τυφλό μάτι (ο συγκεκριμένος μάλιστα από τη μούρλα του μη χάσει ψήφο το κόμμα, ήρθε να ψηφίσει από αυτοκίνητο. Κατέβηκε κάτω ο δικαστικός, τα γνωστά..). Τι για γιαγιάδες με αλτσχάϊμερ αλλά υγιέστατες κατά τα άλλα. Τι για μέσες, για ποδάρια, για νεφρά, για εγκεφάλους.. Μέχρι τις 4 το απόγευμα είχα κάνει έναν 25άρι καπνό. Ήθελα να τελειώνω μια ώρα αρχύτερα λέμε.
Και να περάσουμε και στους ψηφοφόροι. Καλά, εσείς, το 48% που δεν ήρθε να ψηφίσει, ΔΕ μπορείτε να φανταστείτε ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΓΙΑ ΣΑΣ.. Σκάσανε κάτι κομμάτια, κάτι μνημεία εγκεφαλικής δυσλειτουργίας. Κάτι ογκόλιθοι διανοητικής ανεπάρκειας. Κάτι απαστράπτουσες πνευματικές ανυπαρξίες, άλλο πράμα. Ήρθε η άλλη, 19 χρονών (τρυφερούδι του γαλάτου, να το πιείς στο ποτήρι). Έδωσε ταυτότητα, παίρνει το φάκελλο και ευτυχώς την προλάβαμε, πήγε να τον ρίξει έτσι, χύμα. Άδειο. Που πας αγάπη μου; Φάκελλος, ψηφοδέλτια, παραβάν, κόμμα, κάλπη. Άδειο τι να το κάνω το φακελλάκι, να το κρατήσω για όταν θα χρειαστώ καμιά εγχείρηση;
Σκάει τύπος, 30κάτι,40φεύγα. Έζεχνε μπύρα, λάσπη και τραγίλα από 4 χιλιόμετρα. Το ψηφοδέλτιό του στην καταμέτρηση το κατάλαβα ποιο ήταν. Το ανοίξαμε και λιποθύμησαν 3 γριές. Στο δίπλα τμήμα. Ήρθε αυτός, κουέττο τελείως. Κόντεψε να πάρει σβάρνα τα θρανία, έμπλεξε την κάλπη και τελικά το ριξε αρχικά στα σκουπίδια. Βγήκε από το παραβάν με τα περισσευούμενα στο χέρι και το φακελλάκι στη σκουπιδοσακούλα. Χαιρόταν κιόλας.
Αυτό με την ψήφο στα σκουπίδια το κάνανε δυο τρεις ακόμα. Και επειδή κόβω τους τετρακέφαλούς μου ότι ο έλλην δε σκαμπάζει από στρουχτουραλιστικό συμβολισμό, τον ξανακόβω δηλώνοντας ότι το κάναν από βλακεία.
Κάτι κοιτάω στον κατάλογο και σκάει μπροστά μου ταυτότητα. Είναι μια κυρία, γεννημένη το 30. Δεν κοιτάω προς τα πάνω. Βρίσκω το όνομα, το διαγράφω, λέω και στο δικαστικό τον εκλογικό της αριθμό. Ψηφίζει αυτή και σηκώνω το κεφάλι να τη δω όταν της δίνω πίσω την ταυτότητα. Φλούο πορτοκαλί καυτό μίνι ξώβυζο φόρεμα, χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερύκοκο, ρίκο ρίκο ρίκοκο. Ξασμένο μαλλί ξανθό μέχρι τους ώμους, φρύδι βγαλμένο ίσα ίσα να φαίνεται, μάτι με τρεις τόνους μπλαβιά σκιά (η σκιά του θανάτου..) και βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις.Προς όλους. Τι να σε κάνω ρε γιαγιά; Να σε πάω βόλτα σε μνημόσυνο και για άφτερ σε καμιά νεκροψία; Άσε που ήταν σα μεσαιωνική γκραβούρα του σατανά, ρετουσαρισμένη από τον Νταλί. Μου φυγε η ερωτική επιθυμία για τους επόμενους 6 μήνες. ... Ά ρε γιαγιά, μας έκαψες. Εκεί που έφαγα μεγάλη φρίκη, ήταν όταν έσκασαν μερικοί συμμαθητές μου, που είχα να δω από το 95 που τελειώσαμε. Μιλίκι έχουν σπάσει άσχημα αυτοί. Και εγώ που νόμιζα ότι έχω σαπίσει.... Τι λες τώρα. Κάτι γκρίζα μαλλιά, κάτι φαλάκρες με κοιλάρες, κάτι τριμμένα παλιακά ρούχα.. Ήρθε όμως και μια συμμαθήτρια που παραδόξως είχε αλλάξει προς το καλύτερο. Ήταν ένα ανορεξικό μαυροτσούκαλο με ηλίθιο βλέμμα και έχει γίνει μια αν όχι εντυπωσιακή, αεράτη γυναίκα, προσεγμένη, χαμογελαστή κλπ. Εύγε τι να πω, υπάρχει πάντα ελπίδα. Ίσως και για μένα.
Έσκασε τύπος που με ρώτησε τι να ψηφίσει.. Τι να σου πω ρε φίλε, έτσι όπως είσαι, ψήφισε Κατέλη..
Έσκασε η άλλη και φώναζε από το παραβάν "ΤΟΥ ΛΑΟΣ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΔΕ ΜΟΥ ΤΟ ΒΑΛΑΤΕΕΕΕΕ". Ναι μωρή βλαμμένη, πες "Λείπει ένα ψηφοδέλτιο, δώστε άλλο πακετάκι".
Και φτάνουμε στην τραγική.. Έρχεται κόρη με γιαγιά. Η κόρη 50άρα; Η γιαγιά νομίζω ήταν του 27-28. (Θαύματα μηχανικής αυτά τα μοντέλα, δε χαλάνε με τίποτα). Προσέχτε, η γαγιά με το ΝΥΧΤΙΚΟ. Μισότυφλη και τρεμάμενη. Της δίνουμε το φάκελο, πάει ντουγρού να πέσει και αυτή (όπως ο πίτας) στα παιδιά της εφορευτικής. Επεμβαίνει ο πλοηγός, διορθώνει πορεία νοτιοανατολικά. Πάει η γιαγιά να μπει στο παραβάν, ψήφιζε άλλος εκείνη την ώρα. Ώπα γιαγιά, στάκα. Και στραβώνει η γιαγιά και γυρίζει και μας κάνει μια χειρονομία περίεργη. Τώρα τι εννοούσε, δεν κατάλαβα, αλλά σίγουρα δεν εννοούσε "να στε καλά παιδιά". Μπαίνει μέσα να ψηφίσει..περιμένουμε.. περιμένουμε. Ωχ λέω, πάει από τη συγκίνηση τη χάσαμε. Μπα, έψαχνε να βρει το ψηφοδέλτιο στη τσέπη. Γιατί να το έβρισκε εκεί ανάμεσα στα άλλα.. με τίποτα. Βγαίνει, κάνει ένα 20λεπτο να έρθει από το παραβάν στην κάλπη, κάναμε τσιγάρο, βγήκαμε έξω, γυρίσαμε.. Και να προσπαθεί να βρει τη σχισμή στην κάλπη. Πάει να τη βοηθήσει ο δικαστικός, τραβάει το χέρι της έντρομη και στραβώνει πάλι... Τελικά το ριξε, έκανε και το σταυρό της και έφυγε..
Έγιναν πολλά αλλά δεν τα θυμάμαι πλέον όλα ρε γαμώτο. Πολλές χαζομάρες κάναν και τα πιτσιρίκια, που σε μερικά πράγματα είναι χειρότερα από τα τρεμάμενα τα γεροντάκια που τα σέρνουν με το ζόρι..
Τελικός απολογισμός, σε 522 εγγεγραμμένους, 281 ψήφισαν. Οι υπόλοιποι για μπάνιο.
Αυτό που μου προκάλεσε έκπληξη,ήταν πως στην περιοχή μου, κλασσική εργατομάνα, αριστερομάνα κλπ κλπ κλπ, σε περιοχή που το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ βγάζανε 20αρια χαλαρά, ο ΣΥΝ ειδικά τον ήπιε. Στο τμήμα που ήμουν εγώ πήρε 14 ψήφους μόνο. Πρέπει να έβγαλε κάτω απο 4%. Αλλά ..άσε μην το ανοίξω το ρημάδι, έχω πει να μη μιλάω πολιτικά εδώ μέσα. Και με τρώει να πω και για τον "οικολόγο πράσινο" Τρεμόπουλο, τον "ελληνόφωνο θεσσαλονικιό" Τριαρίδη και λοιπά.. αλλά κυκλοφορούν παντού οι "οικολογικές" του παρουσιάσεις. Δε χρειάζεται.
Στο 48% των συμπολιτών μου που δεν ψήφισαν ένα έχω να πω : Μπράβο παιδιά, να στε καλά. Δώσατε πνοή εξουσίας και δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις για σας το 17%. Συγχαρητήρια. Το ξεκωλιάσατε ρε σας λέω το σάπιο σύστημα. Του αλλάξατε τα φώτα. Τέτοιους επαναστάτες, θα τους ζήλευε ο Τσε. Θα σας ήθελε όλους μπροστάρηδες στον αγώνα του ενάντια στο παγωμένο μοχίτο και την ηλίαση.

Υ.Γ : Πως γίνεται όλοι αυτοί που δεν έχουν λεφτά, δουλειά, φαϊ, νερό, γκόμενα,γκόμενο, πράντα και λουί βιττόν, να φίσκαραν τις Μυκόνους και τις Σαντορίνες το τριήμερο, δε μπορώ να καταλάβω. Ναι οκ πήγατε και στην Ελαφόνησο, εκεί που πάνε οι εναλλακτικοί οι σύντροφοι. Δεν ξαναλυπάμαι κανέναν πούστη που γκρινιάζει. Πραγματικά..