Ως βόμβα έσκασε στην ελληνική ιντερνετική σφαίρα η είδηση για τη δημιουργία της ελληνικής διαστημικής εταιρείας και εδώκαμε πόνο για το θέμα.
Οι αντιδράσεις ήταν πιο αναμενόμενες και από κάτι πολύ πολύ αναμενόμενο και έπεσε κατά περιπτώσεις μεγάλο γέλιο.
Συμμετείχα και ο ίδιος στο τζέρτζελο μια και δε λείπει ο Μάρτης από την Σουβλακοστή οπότε..
Πέραν της εξαιρετικής πλάκας, η συγκεκριμένη δομή ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ιδρύεται και κακώς τόσα χρόνια απείχαμε από την ESA αν και έλληνες ερευνητές συμμετείχαν και συμμετέχουν σε πειράματα και έρευνα σχετική με το διάστημα (πήρε το μάτι μου έρευνα έλληνα για διαταραχές ύπνου στο διάστημα, σε πειράματα της ESA φέτος).
Μετά το τζέρτζελο αντέδρασε και η γνωστή Έλενα Αντωνιάδου, με alma mater την πληροφορική του ΑΠΘ που τώρα δουλεύει στη NASA (και χίλια μπράβο στην κοπέλα, ζηλεύουμε παντοιοτρόπως).
Φυσικά ο μέσος χρήστης του τουίτα αισθάνθηκε προσβεβλημένος που μας την είπε η κ.Αντωνιάδου και άρχισαν αττάκες του στυλ "και ποια είσαι συ, που δε σε ξέρει η μάνα σου και μας τη λες" και κάτι τέτοια γραφικά.
Αλλά ας το πάρουμε λίγο ψύχραιμα και πολύπλευρα.
Το σχόλιο που απέσπασε κράξιμο ήταν αυτό:
Προσωπικά δεν παρεξηγήθηκα ποσώς από τη διατύπωση γιατί ναι, το ελληνικό (και όχι μόνο) ιντερνέτς, έχει την κακή συνήθεια να αντιδρά σπασμωδικά και ούλτρα "συναισθηματικά" στα πάντα, βρίθει από ανθρώπους που νομίζουν ότι η πραγματικότητα ορίζεται από τα λάικ και τα σέαρ και νομίζει ότι γνωστός είναι μόνο όποιος έχει πολλούς φόλοερς στο ακκάου του κλπ. Δεν πέφτω σε σφάλματα επίκλησης της αυθεντίας αλλά ναι όταν ένας άνθρωπος που κατάφερε από τη Σαλλόνικα και τη Μελενίκου να δουλεύει στη NASA, κάτι έχει κάνει σωστά και κάτι ξέρει παραπάνω για το διάστημα και τις διαδικασίες, απο ό,τι η @Soylakoula με bio "Έχω το σκορπιό στον καβουρογαμώσαυρο και σας γαμώ όλους", όχι βέβαια πως αποκλείεται η @Soylakoula να είναι και το κρυφό ακκάου του Στιβεν Χώκινγκ, αλλά δεν είναι πολύ πιθανό, μεταξύ μας.
Από την άλλη η παραίνεση κράζουμελιγότερο, διαβάζουμε περισσότερο, επίσης προσωπικά δε μου πολυάρεσε αν και καταννοώ από που ξεκινάει και γιατί.
Η παραίνεση δε μου πολυάρεσε γιατί τα χαβαλεδιάρικα τουίτς των χρηστών δεν επικεντρωνόντουσαν στην ίδια τη διαστημική υπηρεσία (όσα είδα τουλάχιστον ρε παιδί μου, δεν τα είδα και όλα) ή τους έλληνες επιστήμονες ή ή ή, αλλά είχαν ως βάση τους την πιστοποιημένη για δεκαετίες ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας να οργανώσει σωστά έστω και περίπτερο, τις βραδυκίνητες και κουραστικές γραφειοκρατικές διαδικασίες του δημοσίου, όπως και την κλασσική εικόνα του αρχετυπικού κακού ελελχρ δ.υ που θα του λέει ο άλλος "Kalamata, we have a problem" και θα απαντάει "σορι μαν, έχουμε στάση εργασίας". Γενικά οι αντιδράσεις ήταν γύρω από το θέμα "εδώ δε μπορούμε να φτιάξουμε μετρό στη Θεσσαλονίκη, θέλουμε και διάστημα".
Η διαστημική υπηρεσία προφανώς και δεν είναι για να στείλουμε αποστολή στην Ανδρομέδα (αν και φαντάζομαι τίποτα Ελεύθερες Ώρες και Σειριόπληκτοι θα το καταλήξουν εκεί κάποια στιγμή) .
Παρένθεση, ο Σείριος είναι ένα πανέμορφο διπλό αστέρι και το πιο φωτεινό -αμφιφανές όμως στο βόρειο ημισφαίριο- στον ουρανό μας, στον Μέγα Κύωνα, (φοβερή μυθολογία από πίσω, Ωρίωνας, οι σκύλοι του και οι Πλειάδες κλπ)
Η διαστημική υπηρεσία σε πλήρη λειτουργία θα αποτελέσει πυλώνα έρευνας και ανάπτυξης και καινοτομίας σε πολλούς τομείς και αν δεν αρχίσουμε να διορίζουμε οι μεν τους δικούς μας και οι δε τους άλλους δικούς μας, θα χαρώ να δω φίλους με διδακτορικάρες στην αστρονομία να δουλεύουν εκεί και να μην τρέχουν απο δω και από κει αιώνιοι μπλοκάκηδες στα Horizon (άσε μην ανοίξω το στόμα μου). Και δεν εννοώ μόνο "άχρηστης" έρευνας (όπου "άχρηστη" έρευνα, ο,τι δεν καταλαβαίνει ο μέσος John Doe, που είναι εν ολίγοις τα πάντα πέραν του Εμείς και ο Κόσμος), εννοώ πρακτικά πράγματα που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Εκτός αν ο John Doe νομίζει ότι το gps του δουλεύει με χαμόγελα και ευχές ή ότι οι τηλεπικοινωνίες και το κινητό του δουλεύουν όπως ο τηλέγραφος.
Τέλος πάντων.
Ναι ήταν ελαφρώς ελιτίστικη η δημοσίευση και εμένα με ξένισε, γιατί τουλάχιστον τα μέλη της επιστημονικής κοινότητας που ξέρω εγώ, ειδικά οι θετικοί επιστήμονες με τους οποίους και έχω τη μεγαλύτερη επαφή λόγω ειδικότητας (ναι τι να κάνω , δουλεύω και κάνω παρέα με μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς κλπ) από χιούμορ πάνε σφαίρα. Και είναι και σε γενικές γραμμές λιγότερο κομπλεξαρισμένοι. Προφανώς με φοβερές εξαιρέσεις στρίτζηδων, μαμούχαλων, υπερφίαλων και ψωνισμένων πλασμάτων αλλά μην ξεχνάμε οτι ο μέσος θετικός είναι ταυτόχρονα και άνθρωψ οπότε δεν γλυτώνει από πολλά. Τέσπα, πλατειάζω.
Από την άλλη, ναι στη νέα γενιά επιστημόνων παρατηρώ μια τάση για λιγότερη ανοχή από ο,τι οι παλαίουρες (να κάτσεις σε τραπέζι με ένα γνωστό αστρονόμο της Ελλάδας, να μη σου μείνει άντερο και να φας 19 εκατομμύρια σοκ από το πείραγμα) το οποίο είναι και παράδοξο. Ίσως ανασφάλειες, δεν ξέρω.
Εδώ υπάρχει ένα τεράστιο ΑΛΛΑ όμως, για το οποίο δε δικαιολογώ ακριβώς την απάντηση της κ.Αντωνιάδου, την καταννοώ πλήρως όμως και καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία:
Ο μέσος έλληνας απόφοιτος θετικής σχολής (εγώ π.χ, για όσους δεν ξέρουν, μαθηματικός) αντιμετωπίζεται πλειστάκις στην καλύτερη ως Σέλντον στη χειρότερη ως το χαζό της παρέας. Για δεκαετίες της ζωής του.
Κλασσικό παράδειγμα, είσαι σε μεγάλη παρέα, πίνετε τις μπύρες σας και ξαφνικά σκάει η ερώτηση:
Ρε συ Estarinaki εσύ που το χεις σπουδάσει το θέμα, για πες μας τη γνώμη σου για το Χ.
Όπου Χ ο,τιδήποτε από ζώδια μέχρι τα κουκούτσια που θεραπεύουν τον καρκίνο.
Αλλοίμονό σου αν δεν επιβεβαιώσεις την προϋπάρχουσα γνώμη του ερωτώντα (συνήθως).
Εκεί αρχίζουν οι ειρωνίες, τα "η ζωή είναι εκεί έξω", αττάκες του στυλ "τι να πείτε και σεις, έχετε καεί από την πολλή μόρφωση", τα "δεν τα ξέρει όλα η επιστήμη" (αν τα ξερε όλα θα σταματούσε. Βόδι), τα "πήρατε ένα πτυχίο και το παίζετε κάμποσοι" μέχρι τη φοβερή αττάκα γηραιάς κυρίας που είχε έρθει σε κοινωνική μάζωξη των γονέων μου σπίτι, είδε το τηλεσκόπιο με ρώτησε τι είναι και όταν της είπα με ρώτησε με μεγάλο τρόμο "καλά βρε παιδάκι μου, με αυτά ασχολείσαι; δε πα να βρεις καμιά γυναίκα;"
Που να ξερε ότι παίζω και DnD..
Είμαστε συνηθισμένοι που λες σε δεκαετίες ειρωνίας, ακόμα από τότε που ήμασταν σχολείο και τα "φυτό", "σπασικλάκι" κλπ έπαιρναν και έδιναν -εκτός από όταν είχαμε διαγώνισμα οπότε αρχίζαν τα παρακάλια "έλα ρε, συ που τα καταλαβαίνεις, δείξε κάτι".
Παρένθεση 2: Τολμώ να λέω ότι "είμαστε συνηθισμένοι" υποννοώντας την κατάταξή μου στους διαβόητους "επιστήμονες" επειδή μπορεί να μην είμαι κανα όνομα, να μην είμαι ο καλύτερος εκεί έξω, να μην είμαι το πιο λαμπρό αστέρι και ούτε να χω τα φόντα ή την όρεξη να γίνω, αλλά ρε διάολε, ΚΑΤΙ έχω κάνει.
Έτσι λοιπόν, πολλές φορές έχουμε μια ελαχιστοποιημένη ανοχή στο πείραγμα και μια διάθεση "ρε άντε γαμήσου και συ και ο γρύλλος σου" στον κάθε άσχετο χλιμίτζουρα που θα αρχίσει τις ειρωνίες και το χαβαλέ επί προσωπικού ή γενικά, επιτιθέμενος σε αυτό που αγαπάμε.
Εγώ τουλάχιστον ψιλοβαρέθηκα να με κοροϊδεύουν άνθρωποι που πιστεύουν στα ζώδια και να γίνομαι αντικείμενο χλεύης (ναι, χλεύης, το χω ζήσει και όσο και σταρχιδας και αν είμαι κάποιες φορές, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις μια κοινωνική κατάσταση στην οποία σε δουλεύουν και χασκογελάνε 5 άτομα μαζί σου) οπότε πλέον δεν απαντάω αν δεν είμαι σε παρέα στενών φίλων, όπου τουλάχιστον ξέρω ότι με ρωτάνε κάτι με ειλικρινές ενδιαφέρον και ακόμα και αν δε συμφωνήσουν, θα ακούσουν και θα ζυγίσουν τη γνώμη μου. Θυμήθηκα τώρα την άλλη με το booring και φούντωσα.
Για αυτό λοιπόν καταννοώ τη δήλωση της κ.Αντωνιάδου, όσο και αν μου φάνηκε ένα τσικ άκομψη -βεβιασμένη και πιστεύω οτι θα έπρεπε να κρατηθεί λίγο παραπάνω, γιατί πολύ απλά, δε γίνεται να τα βάλεις με τους χωρικούς με τις τσουγκράνες και τις δάδες. Θα "χάσεις', έστω και μόνο στο επικοινωνιακό επίπεδο. Είναι αυτό που λέγαν οι γιαγιάδες "αν σε πιασουν στο στόμα τους δε σε ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας".
Από την άλλη προφανώς, όσο και αν κράξει ο χρήστης @Sfixterman1982 η κ.Αντωνιάδου, ο Γιάννης στο εθνικό αστεροσκοπείο, ο Χρήστος στο Fraunhofer, τη δουλειά τους θα την κάνουν όπως πάντα στην ιστορία. Πατώντας στις πλάτες γιγάντων και κοιτώντας μπροστά (έγινα και εγώ ρομαντικός).
Γιατί όσο έχω καταλάβει τουλάχιστον, η πρόοδος και η επιστήμη χάραξαν πορεία συνήθως μεσα από και παρά τις κατάρες, το φόβο και τη χλεύη.
