Στο πλαίσιο του προηγούμενου ποστ, να πούμε και κάτι σοβαρό. Ναι ρε αλάνια, σοβαρό. Μόνο για κράξιμο με έχετε δηλαδής;
Προειδοποιώ, μια και εμένα προσωπικά μου χρειάστηκε χαρτομαντηλάκι μέχρι να τελειώσει το βίντεο που θα παρατεθεί -και μια και είμαι γνωστό αναίσθητο γομάρι- πάρτε καμια ντάνα δίπλα να χετε γιατί θα κλάψετε περισσότερο και από τότε που σας ήρθε ο τελευταίος λογαριασμός της ΔΕΗ την ίδια μέρα με το ΤΣΜΕΔΕ (το βαλα όχι γιατί είμαι μηχανικός αλλά γιατί ειναι το πιο ακριβό και τσούζει), τα κοινόχρηστα και τον ΕΝΦΙΑ. Και ήταν και τα γενέθλια του έτερου οπότε έπρεπε να τα σκάσετε.
Τέλος πάντων.
Πραγματικά την παρακάτω ιστορία δεν ξέρω πως να την προλογίσω. Το "έχω μείνει κάγκελο" είναι πολύ λίγο, το "πω ρε τι κάνω εγώ με τη ζωή μου" είναι πολύ ηττοπαθές και μεμψίμοιρο, το "πόσα κιλά κοχόνες έχει ο άνθρωπος" είναι υποτιμητικό για αυτόν κλπ.
Αλλά το "πάρτα στα μούτρα μωρή ατυχία που μου σκασες και εγώ δε θα το βάλω κάτω", το "άντε ρε γαμηθείτε που θα κάθομαι να κλαίω τη μοίρα μου", το "εμείς είμαστε επιστήμονες και χρέος μας είναι να κάνουμε τη ζωή καλύτερη και να εξελίσσουμε συνεχώς την τεχνολογία και τη γνώση προς όφελος του ανθρώπου" και η απύθμενη αγάπη και αφοσίωση τόσο στην επιστήμη αλλά όσο και στο συνάνθρωπο που αποπνέει ο λόγος του καθηγητή Herr είναι αρκετά.
Όχι δες και πες.
Και μετά έλα ξαναπές μου αν μήπως αυτή είναι η ζωή που ναι εκεί έξω και όχι αυτή που νομίζεις εσύ κάθε φορά που κοροϊδεύεις αυτούς που τα κάνουν αυτά, επειδή βλέπεις Σέλντον Κούπερ και νομίζεις ότι οι μεγάλοι επιστήμονες είναι βλαμμένοι σαν αυτόν.
Ξαναλέω, χαρτομαντηλάκι. Εμένα μου έφτιαξε τη μέρα πάντως..
"Α δεν έχω πόδια. Ε οκ θα φτιάξω". "Και θα φροντίσω να τα πάρουν και άλλοι. Και να έχουν πρόσβαση όλοι μετά."
(θα έλεγα καμιά κακία για περιφορά παντοφλών τώρα, αλλά άστο. Δε χρειάζεται)
Προειδοποιώ, μια και εμένα προσωπικά μου χρειάστηκε χαρτομαντηλάκι μέχρι να τελειώσει το βίντεο που θα παρατεθεί -και μια και είμαι γνωστό αναίσθητο γομάρι- πάρτε καμια ντάνα δίπλα να χετε γιατί θα κλάψετε περισσότερο και από τότε που σας ήρθε ο τελευταίος λογαριασμός της ΔΕΗ την ίδια μέρα με το ΤΣΜΕΔΕ (το βαλα όχι γιατί είμαι μηχανικός αλλά γιατί ειναι το πιο ακριβό και τσούζει), τα κοινόχρηστα και τον ΕΝΦΙΑ. Και ήταν και τα γενέθλια του έτερου οπότε έπρεπε να τα σκάσετε.
Τέλος πάντων.
Πραγματικά την παρακάτω ιστορία δεν ξέρω πως να την προλογίσω. Το "έχω μείνει κάγκελο" είναι πολύ λίγο, το "πω ρε τι κάνω εγώ με τη ζωή μου" είναι πολύ ηττοπαθές και μεμψίμοιρο, το "πόσα κιλά κοχόνες έχει ο άνθρωπος" είναι υποτιμητικό για αυτόν κλπ.
Αλλά το "πάρτα στα μούτρα μωρή ατυχία που μου σκασες και εγώ δε θα το βάλω κάτω", το "άντε ρε γαμηθείτε που θα κάθομαι να κλαίω τη μοίρα μου", το "εμείς είμαστε επιστήμονες και χρέος μας είναι να κάνουμε τη ζωή καλύτερη και να εξελίσσουμε συνεχώς την τεχνολογία και τη γνώση προς όφελος του ανθρώπου" και η απύθμενη αγάπη και αφοσίωση τόσο στην επιστήμη αλλά όσο και στο συνάνθρωπο που αποπνέει ο λόγος του καθηγητή Herr είναι αρκετά.
Όχι δες και πες.
Και μετά έλα ξαναπές μου αν μήπως αυτή είναι η ζωή που ναι εκεί έξω και όχι αυτή που νομίζεις εσύ κάθε φορά που κοροϊδεύεις αυτούς που τα κάνουν αυτά, επειδή βλέπεις Σέλντον Κούπερ και νομίζεις ότι οι μεγάλοι επιστήμονες είναι βλαμμένοι σαν αυτόν.
Ξαναλέω, χαρτομαντηλάκι. Εμένα μου έφτιαξε τη μέρα πάντως..
"Α δεν έχω πόδια. Ε οκ θα φτιάξω". "Και θα φροντίσω να τα πάρουν και άλλοι. Και να έχουν πρόσβαση όλοι μετά."
(θα έλεγα καμιά κακία για περιφορά παντοφλών τώρα, αλλά άστο. Δε χρειάζεται)
