Η καγκουρογειτονιά

Χτες βράδυ είχα βγεί. Φάγαμε, ήπιαμε, γελάσανε, και γυρίσαμε σπίτια μας νωρίς νωρίς κατά τις 2 γιατί παίζει και πρωϊνό ξύπνημα. Ο ύπνος όμως έγινε όνειρο απατηλό, όνειρο θερινής νυκτός και όνειρο άπιαστο. Όταν πρωτονοίκιασα το σπίτι είχα την εντύπωση πως νοικιάζω σε ήσυχη γειτονιά. Τα γραφικά γεροντάκια στα γραφικά καφενεία μου έδιναν την εικόνα ήσυχης γραφικότητας και γραφικής ησυχίας. Η γειτονιά έδινε μια εντύπωση σιέστας και "εμείς εδώ πετάμε τάπες βαρελιών για να περάσουμε την ώρα μας". Αναστάτωση για τους κατοίκους αποτελούσε μόνο το εκάστοτε τροφαντό πιπινάκι που πήγαινε στο φροντιστήριό του κουνώντας τα τροφαντά προτσόντα του. Κούνια που με κούναγε όμως. Σιγά σιγά τα πρώτα σύννεφα έκαναν την εμφάνισή τους στον ορίζοντα. Οι πρώτοι κάγκουρες με τα μηχανάκια άρχισαν να μαρσάρουν κάτω από το σπίτι μου. (Στην πολυκατοικία απο ο,τι ψιλιάζομαι παίζουν μερικά ενδιαφέροντα κοριτσάκια, οπότε οι χλέμπουρες κάνουν φιγούρα). Κολιές, φρεναρίσματα, στριγγλίσματα φρένων, μαρσαρίσματα και λοιπές παραδείσιες μελωδίες ταλανίζουν τα μεγάλα μου αυτιά όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Μετά τους μηχανάκηδες (Τρομάρα να σας έρθει, πήρατε ένα καφάσι με ρόδες και το λέτε και μηχανή), σκάσαν μύτη οι αναβαθμισμένοι κάγκουρες , οι κλασσικοί τύποι με τα κωλοφτιαγμένα 106 που μοιάζουν με το αστρόπλοιο Galactica και περνάνε αργά αργά το δρόμο, με το χέρι κρεμασμένο έξω απο το παράθυρο, να κάνει μανικιούρ στην άσφαλτο. Αυτοί περνάνε αργά μεν (νταξ ,συνήθως) αλλά διαδηλώνουν με προσήλωση και ευλάβεια τα μουσικά τους γούστα. Ξέρετε τι είναι στις 4 το πρωί και ενώ επιτέλους σε έχει πάρει ο ύπνος να σκάει ξαφνικά φωνή απο το δάσος "Τσικουλάτα τσικιτσικιτσικινται τσικινται τσικινται"? 'Η καψουροτράγουδο βαρύ και ασήκωτο "Για σένα αλήτη μου το έκαψα το σπίτι μου" ή άμα είναι νεοκάγκουρας του 21 άιώνα, να βαράει τα λεγόμενα πριόνια? Ημαρτον ρε πίθηκα ,εντάξει έχεις κάβλες σαν τα γατιά. Θα μπορούσες να νιαουρίζεις σαν αυτά αντί να μας κατακερματίζεις τα γεννητικά όργανα με τις τσικουλάτες σου. Ηθελα να ήξερα που βρήκες τα λεφτά για τέτοια ηχεία μέσα στο αυτοκίνητο. Τι αυτοκίνητο δηλαδή, είπαμε, αστρόπλοιο... Χτες βράδυ πάλι κάποιος εκλεκτός και καψουρεμένος νέος έκανε καντάδα στην Ιουλιέτα του, με γνωστά ανεβαστικα σκυλοτράγουδα, συνοδευόμενος από ουρλιαχτά σκύλων (ω τι ταιριαστό) , νιαουρίσματα, και τα απαραίτητα μαρσαρίσματα από τα παπάκια και τα σκουτεράκια. Αλλά η πουτάνα η Ιουλιέτα τίποτα. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Όπως κάθε Ιουλιέτα που σέβεται τον εαυτό της τηρούσε σιγή ιχθύος (ή πολύ απλά έβγαζε τα μάτια της με άλλον κάπου σε καμιά παραλία) Πες του κάτι μωρή και συ του γύφτου που μας τα έχει κάνει τσουρέκια!Πές του και εγώ μετά ό,τι θες Πραγματικά ο νεανικός έρωτας με συγκινούσε και με συγκινεί, αλλά στην δική μου πλάτη πας ρε να καψουρευτείς? Με κατάντησες να κοιμηθώ δυό ώρες σήμερα, άσε που μεράκλωσα και εγώ απο το πολύ καψουροτράγουδο και σηκώθηκα και εκανα τσιγάρα και χτύπησα και ένα ουισκάκι. Οι γαρδένιες μου έλειπαν. Αϋπνο με άφησες ρε παλιοκάγκουρα, αλλα δεν θα σε πετύχω κουρασμένο? θα ακούσεις δισκογραφία απο ο,τι χειρότερη καφρίλα έχω.... Απλυτε Ρωμαίο....