Άγιες μέρες που ρχονται,νήστεψε ευλογημένε!

Τώρα που έρχεται το Πάσχα, και μπορεί να φτιάξει ο καιρός και να χαρούμε λίγο, όλο τον κόσμο τον πιάνει ξαφνικά μια κατάνυξη, ένα παραλήρημα αγάπης και βιτρινάτης ευλάβειας. "Να πας εκκλησία,να κοινωνήσεις, να νηστέψεις" με συμβούλευε η γιαγιά μου προχτές. Δεν κάθομαι να της εξηγήσω το γιατί δεν θα κάνω τίποτα από όλα αυτά γιατί μπορεί και να πάθει κανα εγκεφαλικό και να την τρέχουμε στα νοσοκομεία πασχαλιάτικα. Είναι πολύ ψεύτικο όλο αυτό το σκηνικό και έχει πάψει να με αγγίζει εδώ και αρκετά χρόνια. Ο κόσμος που ντύνεται στα καλά του για να πάει στην Εκκλησία και να προσκυνήσει,να ζητήσει τις ανάλογες χάρες απο τους άγιους κλπ κλπ,που μετά φόβου προσκηνάει τις άγιες εικόνες και τα λείψανα, αλλά που βασικά πάει για να δει και να τον δούν.Για να κουτσομπολέψει το φόρεμα της κυρα Μάρθας, τη φούστα της κόρης της,το αξύριστο μούτρο του γαμπρού της και τα κιλά που έβαλε η ανηψιά της. Για να μετρήσουν την ευλάβεια του γείτονά τους και να μπορούν να τον κατακρίνουν με αττάκες του στύλ "μα καλά δεν ντρέπεται αυτός/αυτή να έρχεται στην εκκλησία?Αυτός που... μπλα μπλα μπλα".Και μετά οι κλασσικοί πιτσιρικάδες που προπονούνται για την συντέλεια του κόσμου και θεωρούν λίαν ξεκαρδιστικό το να σου πετάνε χαλκοσωλήνες με μπαρούτι 5 μέτρα πιο δίπλα από το αυτοκίνητό σου. Δεν κατακρίνω το τυπικό και το στήσιμο του όλου σκηνικού, ούτε είμαι ενάντια στις παραδόσεις. Αλλά δεν μου αρέσει που είναι πλέον κενές, και οι μόνες παραδόσεις που έχουν πλέον νόημα έχουν να κάνουν με το φαϊ.Και δεν βλέπω κανένα λόγο να παίζω θέατρο αφού έτσι και αλλιώς δεν με αγγίζει το όλο πράγμα. Δεν είμαι άθεος, απλά δεν μπορώ να θεωρώ εαυτόν χριστιανό πλέον.Παλιότερα υπήρξα και μάλιστα αρκετά έντονα. Η επαφή μου όμως με τις επιστήμες, και με την Ιστορία, αργότερα με άλλαξαν. Διάβασα πολύ, προβληματίστηκα και σκέφτηκα άπειρες ώρες. Έκανα τις απίστευτες ολονύχτιες συζητήσεις με πάρα πολύ κόσμο, φανατισμένο και μη,και απο τις δύο πλευρές. Και κατέληξα στο οτί δεν με ικανοποιεί, δεν με εκφράζει και δεν με καλύπτει παρά μόνο η απλή ουσία του χριστιανικού δόγματος (και του οποιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος έτσι και αλλιώς) ,αυτό το "να μην είσαι καθήκι,δολοφόνος,απατεώνας,να αγαπάς και να αγαπιέσαι όσο περισσότερο μπορείς" .Ναι αλλά άμα με ικανοποιεί μονο αυτό και όλα τα υπόλοιπα τα θεωρώ 50% ασύστολα ψέμματα και 50% μυθολογική αλήθεια ,σερβιρισμένα με τρελλό μάρκετινγκ,απίστευτη καταπίεση και περιλουσμένα με το αίμα πολλών, ε δεν μπορώ να θεωρούμαι χριστιανός, έτσι δεν είναι?Και εκτός των θεολογικών μου ανησυχιών και διαφορών έχω και ιστορικές διαφορές με την συγκεκριμένη θρησκεία (Ο Λιβάνιος και ο Κέλσος με κατέστρεψαν,αλλα τι να κάνω, είχαν δίκιο) Οπότε και ,καλό το Πάσχα ,αλλά δεν θα νηστέψω,δεν βλέπω κανένα λόγο. Ούτε φυσικά θα κοινωνήσω (δεν ξέρω που το είχε πρίν το κουταλάκι ο παπάς.) Και την Μεγάλη Παρασκευή,ναι μπορεί να φάω ό,τι μου κάτσει ,ακόμα και παϊδάκια στα κάρβουνα.Χωρίς να προκαλέσω βέβαια το κοινό αίσθημα με το να τα ψήνω απέναντι απο τον επιτάφιο :) (αν και είμαι περίεργος ,αν έβαζα μια ψησταριά έξω από την Εκκλησία και έψηνα σουβλάκια,πόσοι θα έσπαγαν και θα τα λιάνιζαν εν ριπή οφθαλμού) . Την μαγειρίτσα ,τις γαρδούμπες και το αρνί θα τα τσακίσω χωρίς οίκτο εννοείται. Μπορεί να ακούσω μπινελίκια απο πολλούς τώρα ,αλλά τι να κάνω? Αφού πραγματικά δεν με αγγίζει το όλο θέμα.Δεν με ικανοποιεί ,πως να το κάνουμε. Αυτό το "μετα φόβου" ΄και η απειλή της τιμωρίας μετά, μου κάθεται στο λαρύγγι . Αυτό το "τα καλά και συμφέροντα" ,το "πίστευε και μη ερεύνα" και ειδικά το ανάθεμα των κοινωνούντων το ελληνικο πνεύμα στην λειτουργία της Κυριακής της Ορθοδοξίας ,ε..με έπεισαν να φύγω απο το συγκεκριμένο μαγαζί . Τα έχω ξαναπεί αυτά και πάντα με ρωτάνε "και πως θα παντρευτείς ρε?".. εκει πάντα χαμογελάω,τι να κάνω..αναγκαστικά θα ακολουθήσω το έθιμο για χάρη του εθίμου. Αφήστε που δεν με βλέπω να περνάω την εκκλησία ως γαμπρός με τα μυαλά που (δεν) κουβαλάω. Πάντως θα προτιμούσα να παντρευτώ στο Σούνιο, στο ναό (του Ποσειδώνα) ,την πανσέληνο του Αυγούστου παρά στην Οσία Περπέτουα τη Θαυματουργή ..τέλος πάντων,ο καθένας με την τρέλλα του. Σκέφτηκα το αρνάκι τώρα να ιδρώνει πάνω απο τα κάρβουνα και το στομάχι μου ανταποκρίθηκε με βρυχηθμό..