Το πικρό τσάϊ της ξενιτιάς

Ακολουθεί πληρωμένη διαφήμιση (οκ δεν έχω πάρει φράγκο, αλλά ελπίζω κέρασμα στη Brewdog Pub την επόμενη φορά που θα πάω Λονδίνο).

Η Ασημίδα Κουτσάβλου, εε..χμμ. εε. όχι. (πώς την είπαμε ρε; Α!)..

Η Ασημίδα Κουτσηίδου είναι μια φέρελπις και αψίκορη (μαλάκες σας γάμησα τώρα με το "αψίκορος" ε; τελείως θουκυδιδικό.) νέα συγγραφέας, που έσκασε στο προσκήνιο της παγκόσμιας πολιτιστικής κονίστρας σα στερημένος κόκορας μέσα σε κοτέτσι. Είναι η πρώτη συγγραφέας κάτω των 30, με 40χρονη συγγραφική καριέρα. Είναι ένα φαινόμενο, ένα πραγματικό ρολλεκοστερ που κάνει τους δακρυικούς αδένες των φανατικών αναγνωστριών της να έχουν πολλαπλούς g-spot οργασμούς. Με αξέχαστα αριστουργήματα όπως το "Μάρτης Γδάρτης και κακός κοριτσοκάφτης" και το αλησμόνητο, ανυπέρβλητο και επικό "Μονοπάτι Μονόφθαλμου Μπακάλη" έβαλε ανεξίτηλο στίγμα στη νέα ελληνική - και παγκόσμια, γιατί όχι- λογοτεχνία με την αμίμητη δύναμη της Mont Blanc πένας της (αν και γράφει σε OpenOffice γιατί είναι και εναλλακτικιά).

Το τελευταίο πόνημα της Ασημίδας είναι το περίφημο και στα σπάργανα ακόμα "Το πικρό τσάϊ της ξενιτιάς" το οποίο είναι ένα φιούζιον βιβλίου, τηλεοπτικής σειράς, μεσημεριανάδικου και ονείρωξης του Παπακαλιάτη με Μανούσο Μανουσάκη. Το βροχερό Λονδίνο, το φωτεινό Da Capo, μια ξεφτισμένη τσάντα, μια πιο ξεφτισμένη οικογένεια, ένας αθηναίος ζεν πρεμιέ που από τα σαλώνια καταλήγει στα pubόνια, αναγκασμένος να δουλέψει σαν κανονικός άνθρωπος. Μια μέρα, μια αιωνιότητα, ένας ποταμός και ένας ποταμός από δάκρυα, στιγμές κοφτερές σα μαχαίρι και ματιές αμβλείς σα γυαλισμένο πόμολο. Λόγια, σκέψεις και επιθυμίες, μπλέκονται σε ένα σατανικό γαϊτανάκι το οποίο κανείς δεν ξέρει αν θα δέσει πάνω του τα ανθρώπινα θύματά του ή αν θα τα τινάξει φυγοκεντρικά στους 5 ανέμους των στενών του Λονδίνου.

Πραγματικά ανυπομονούμε Ασημίδα.

Για την Ασημίδα είπαν:

"Ναι την έχω διαβάσει. Είναι εξαιρετική. Μου γάμησε το μυαλό. Αν δεν ήμουν νεκρός, θα γυρνούσα το Μάρτης Γδάρτης, καπάκι μετά το Eyes Wide Shut" - Στάνλεϊ Κιούμπρικ.

"Η Ασημίδα πήρε την παγκόσμια λογοτεχνία, τη γύρισε ανάποδα, την κάθισε σε ένα ντίλντο και κατέγραψε το αποτέλεσμα των οργασμών της με αίμα και δάκρυα σε χαρτί. Συγκλονιστική" - Χαρούκι Μουρακάμι

"Δεν έχω λόγια. Τα παρατάω. Αποσύρω τα βιβλία μου από την κυκλοφορία" - Αλέξανδρος Δουμάς

"Αχ τα έχω διαβάσει ολα κυρία Μίδα μουυυ.Θέλω και εγώ να παίξω στο σήριαλλλ" - Ματινάκι, Νυχού

"Μπράβον Ασημίδαν, τα λλες πολλάν καλλάν" - Ψιλικατζούν

"Η Κουτσηίδου παίρνει από το χέρι τον αναγνώστη και τον οδηγεί σε μια ζεν τρικυμία αισθήσεων που δεν πρόκειται να ξαναζήσει. Είναι τόσο συγκλονιστική, που πρέπει να εφεύρουμε καινούρια λέξη για να το περιγράψουμε. Ίσως "Ασημιδική"." -  Ε.Παπανούτσος

"Ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί υψηλό το φρόνημα των συντρόφων και να πειστούν για τα εκτρώματα της δυτικής αλλοτρίωσης, είναι να διαβάζουν υποχρεωτικά Ασημίδα. Από αύριο θα διδάσκεται υποχρεωτικά σε όλα τα σχολεία και τις ανώτατες σχολές" - Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι.

Περισσότερες πληροφορίες στο λινκ εντός κειμένου ή στο Banner δεξά. 

Κατάρα και μήνυση στα αντβερτόριαλ

Αντβερτόριαλ: Άρθρο-διαφήμιση, γραμμένο ως άρθρο και ουχί ως διαφήμιση ώστε να πιστέψεις ότι είναι η ειλικρινής προσωπική άποψη του συντάκτη για κάτι. Ξέρεις, το δοκίμασε ο άνθρωπος, το καταφχαριστήθηκε και είπε να μας ενημερώσει πασιχαρής ότι ανακάλυψε ένα νέο γαμάτο πράγμα που το πήρε και του άλλαξε τη ζωή. 

Computer says NO.

Οι δημοσιογράφοι στις κακές μέρες ισχνών αγελάδων που ζούμε, ειδικά οι των ιντερνετικών μέσων ενημέρωσης που είναι και πιο χοτ και τους εμπιστευόσαστε περισσότερο γιατί είναι "εναλλακτικοί", είναι ακόμα περισσότερο κράχτες από τους παλιούς. Ναι, δουλειά τους δεν είναι να δημοσιογραφούν, αλλά να πουλάνε πελάτες στους διαφημιστές. Στεγνά. Χωρίς διαφήμιση, καρβέλι στο τραπέζι δεν παίζει, οπότε κάνουμε ό,τι γουστάρει το αφεντικό. Δηλαδή αυτοί που μας πληρώνουν για να βάζουμε διαφημίσεις. Απλοϊκή ανάλυση αλλά όποιος τη νομίζει ανακριβή ή κακόπιστη, ας κοιτάξει καλύτερα τα περισσότερα άρθρα στα αγαπημένα του site.

Αγαπητοί μου, το ξαναλέω. Δεν είστε δημοσιογράφοι. Είστε πελατοβοσκοί.

Κράχτες.

Ιντερνετογράφος την ώρα του καθήκοντος

Και θα μου πεις τώρα τις γνωστές παπατζοκλαψομουνιές, "και τι σε νοιάζει εσένα, τη δουλειά μου κάνω αξιοπρεπώς, το ψωμάκι μου βγάζω, αμάν πια, κλαψ κλαψ κλαψ κλαψ" κλπ.

Και τώρα κράξιμο σε 2 κατηγορίες "οπίνιον λίντερζ" μην πω τίποτα βαρύ τώρα.

Round 1 : Οι επίσημοι, επαγγελματίες του αντβερτόριαλ.

Μετά τον ημιεπίσημο θάνατο της βλαχομπαροκιάς και την αποκαθήλωση του ποντίφικά της, του Πέτρου ντε, είχαμε δει μια ισχνή ελπίδα ανάνηψης από το παρελθόν στα δικτυακά μέσα. Ελπίζαμε πως οι πρώην κακοπληρωμένοι (ή και απλήρωτοι) υπηρέτες-παλαμακιστές (όχι,κανονικά, στις βραδυνές εκπομπές του μαζευόταν όλοι οι υπάλληλοι για να τον χειροκροτούν) των γκλαμουροπεριοδικών, θα την έβλεπαν και λίγο αλτέρνατιβ και "αντε γαμήσου και συ και ο γρύλλος σου". Φευ! Φρούδες ελπίδες. Σε πείσμα των καιρών συνεχίζουν ακριβώς την ίδια στάση, με ακριβώς την ίδια ψωνίλα και  απεριόριστη λατρεία στη χαζομάρα, την "αφέλεια", τη μούρη, το ίματζ, τα φρουφρου και τα αρώματα. Αμετανόητα προσηλωμένοι στο ίδιο όνειρο που πουλούσαν προ 10ετίας και που τώρα όσο και αν συγκρούεται με την πραγματικότητα, παραμένει η δική τους Χαμένη Magrathea. Γιατί ας πάει και το παλιάμπελο, τι σημασία έχει να μην έχεις να φας, να χρωστάς παντού, αρκεί το ψυγείο σου να είναι Smeg. Τεσπα

Αυτοί που λες, τι να κάνουν τα παιδιά, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει πρέπει να βγει το μεροκάματο. Οπότε γράφουν ας πούμε "προσωπικά" άρθρα με τις "αντικειμενικές" τους απόψεις για ένα προιόν ή για μια πρακτική -που απαιτεί να αγοράσεις προϊόν, μην είστε και μαλάκες- . Η ύπουλη κατάσταση πίσω από ένα αντβερτόριαλ, είναι ότι παρουσιάζεται ως αυθεντική γνώμη ή τουλάχιστον δεν αναφέρεται ρητά ως "και τώρα μια διαφήμιση του Υπέροχου Αποσμητικού Κόλπου που θα κάνει τον Κόλπο σας να μυρίζει Ωκεανό, Κοχύλια και θα βελτιώσει τις ικανότητές σας στη μαγειρική και το τέννις".

Ουόοοχι. Είναι στην πιο ύπουλη φάση. Ως άρθρο-αποψάρα του συντακταρά. Η οποία μερικές φορές είναι και κάπως πως να το πω, υπέρμετρα προτρεπτική προς τον αναγνώστη για να αγοράσει το διαφημιζόμενο προϊόν. ΟΚ, βασικά υποννοεί ότι είσαι και λίγο μαλάκας αν δεν το πάρεις. Όπως εδώ:

Αγόρασσσσεεε, μην είσαι οπισθοδρομικός μπουρτζόβλαχοοςςς

Άκουσε να δεις αγαπητέ συντάξαντα το άρθρο τούτο. Δε θα σε έκραζα αν έγραφες το απλό και λιτό "ντάξει ρε παιδιά, μη ντρεπόμαστε και μεις οι άντρες, δεν είναι κακό μετά τα 35 να βάζουμε και τίποτα στο δέρμα μας, για να μη γίνουμε στα 40 σα σταφίδες Κορίνθου. Να ορίστε και μερικά προϊόντα, δοκιμάστε". Ή κάτι τέτοιο. Ουδέτερο. Που δε προσπαθεί να με προσβάλλει, να με μειώσει και να με κάνει να αγοράσω ενοχικά, είτε για να μη με πουν μπαστουνόβλαχο οι φωστήρες που το έγραψαν, είτε για να μην είμαι ο παρίας μέσα στο  zeitgeist της ιντερνετόσφαιρας. Αλλά φιλαράκι, τα παίρνω άσχημα όταν λες φάτσα φόρα κομπλεξικούς όσους δεν αγοράζουν τα προϊόντα της εταιρείας που σε πληρώνει. Αλλά φυσικά δεν ποντάρεις να σε ακούσω εγώ, ποντάρεις να μαζέψεις κάμποσα θύματα από αυτά που διαβάζουν τις άτεχνες "παρουσιάσεις" σου επειδή σε νομίζουν opinion leader ή κάτι τέτοιο. 

Και ενώ θα μου κλαψομουνιάσεις πάλι οτι "το ψωμάκι να βγαίνει", "δε σκοτώνω και γατάκια", "το κακό αφεντικό μου φταίει" κλπ θα σου απαντήσω ότι αφού είσαι τόσο ταπεινό σκουλήκι και σφουγγοκωλάριος και φοβάσαι μη χάσεις τη δουλειά σου γιατί έχεις να ταϊσεις τα 156 παιδάκια σου (και ΚΑΛΑ κάνεις), τότε ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΑΡΘΡΑΚΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΥΦΑΚΙ ΣΦΟΥΓΓΟΚΩΛΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΣΑΝΑΚΟΓΛΕΙΦΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑΚΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΗΜΙΝΕΑΝΤΕΡΤΑΛ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΜΗ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΥΣ ΜΟΔΑΤΟΥΣ WEST-ENDERS ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ.

*επίσης το "γιατί ασχολείστε μαζί μου" δεν πιάνει εδώ. Είδαμε τι υφάκι αποκτήσατε απο το 90 και μετά που ξεμυτίσατε και "δεν ασχολούνταν" μαζί σας κανένας. Γαμήσατε μια γενιά ολόκληρη. Ε τώρα ασχολούμαστε και σας κράζουμε που και που για να μη συνεχίσετε να νομίζετε ότι είστε η αφρόκρεμα.

Α και μην ξεχάσω, οκ παρένθεση, δεν ήταν από αντβερτόριαλ ήταν απο κανονική διαφήμιση (παλι με προσωπικές παραινέσεις βέβαια του στυλ "έλα,τόλμα,μην είσαι φλώρος"), αλλά ήθελα να ήξερα πραγματικά ποιος θα δώσει 100+ έουρος για να ντυθεί μπουκαμβίλια:

Γίνε τολμηρός, Γίνε προχώ, Ντύσου ζαρντινιέρα

Round 2 : Οι πιο ύπουλοι, οι "ερασιτέχνες"

Ποτέ δεν ήμουν κατά του να ξεκινήσει κάποιος ένα blog και μετά από κάποιο διάστημα να αρχίσει να κερδίζει κάποια χρήματα από αυτό. Μάλιστα, δε θα ήμουν κατά στο να βγάζω εγώ πολλά χρήματα από το blog αυτό, γράφοντας την άποψή μου για πράγματα και προσκαλώ όποιον ενδιαφέρεται να γράψω την κριτική μου για τα προϊόντα του (ειδικά αν πρόκειται για μπύρες, πίτες για σουβλάκια, έτοιμα κρεατοσκευάσματα, είδη εστίασης κλπ) να επικοινωνήσει μαζί μου. Αλλά να ξέρει ότι αν αυτό που πουλάει δε μου αρέσει, είτε θα το κράξω, είτε no deal. Το οποίο βέβαια και με αποκλείει από το να με πλησιάσει ποτέ κανείς για να παρουσιάσω το ο,τιδήποτέ του. Γιατί μπορεί να μαι πολλά κιλά μαλάκας ενίοτε, αλλά δε θα φιλήσω αυτά που φτύνω για 5 φράγκα. Εκτός αν είναι πολλά τα φράγκα οπότε το συζητάμε.

Έτσι λοιπόν καταννοώ το γεγονός πως ορισμένοι βλογερς εκμεταλλεύτηκαν το πενετρέισιο που είχαν στο μάρκετ και έκαναν -εκτός από την πλάκα τους- και καμια ωραία συμφωνία για να βγάλουν -ενδεχομένως- κανένα φράγκο. Όπως π.χ η Σοφία τότε που έκανε τα βιντεάκια με γνωστή εταιρεία με μαγιονέζες. Δε μας τα παρουσίασε σαν προσωπική της δουλειά, δε μας πούλησε φίδια ότι αυτό κάνει στο σπίτι της, δε μας είπε μαλάκες αν δε χρησιμοποιούμε μαγιονέζα Σπερμανς και προπαντώς δεν το παιξε διαιτολόγος να μας πουλήσει γνώση για τις διατροφικές συνήθειες των νικητών που τρώνε πάντα Σπέρμανς. Απλά είπε "μια μέρα με καλέσαν απο κει να πάω να γυρίσω βιντεάκι και γουάου δέχτηκα γιατί ήταν ωραία εμπειρία κλπ". Και χίλια μπράβο της. Ξαναλέω, μακάρι να με καλέσουν και μένα από εταιρεία με σάλτσες, να κάνουμε βιντεάκι με μπάρμπεκιου γουρούνια και τέτοια, να τους φτιάξω σάλτσα μπάρμπεκιου με ουίσκι και αρωματικα να αυξηθούν οι πωλήσεις τους 1000% εντός της οικίας μου, σε άντρες 37 ετών.

Τα παίρνω όμως ασύστολα όταν τέτοια άτομα, γνωστά στο ιντερνετ όπως το Σοφάκι, εκμεταλλεύονται την ιντερνετική τους αναγνωρισιμότητα και όχι μόνο γράφουν πληρωμένα αντβερτόριαλ (με τα κλασσικά ψιλα γράμματα στο τέλος "για αυτή τη δημοσίευση έκανα συμβόλαιο με γνωστή εταιρεία που εντελώς τυχαία παράγει αυτό που λέω οτι είναι γαμάτο"  ) αλλά ΤΟΛΜΟΥΝ να δίνουν π.χ διατροφικές συμβουλές στο κοινό τους.

Εκεί εξοργίζομαι.

Το ότι είσαι μάνα δε σε κάνει ειδήμονα σε τίποτα. Αλήθεια. Ειδικότερα, το ότι είσαι μάνα, γνωστή στο ίντερνετ, καλό παιδί -δεν αμφιβάλλω καθόλου-, εξαιρετική σύζυγος -πάλι δεν αμφιβάλλω-, εξαιρετική επαγγελματίας -εδώ και αν δεν αμφιβάλλω, κρίνοντας από την επιτυχία σου στο ιντερνέτς-, ΔΕ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΚΡΑΧΤΕΙΣ.

Ξέρω ότι γράφοντας αυτές τις γραμμές και επειδή το εν λόγω βλόγιο είναι πασίγνωστο, διάσημο κλπ, κινδυνεύω να μπλέξω σε μια κοκορομαχία άνευ προηγουμένου, αλλά δε με νοιάζει. Γιατί; Γιατί πάρε:

Μπορεί να μην ξέρω, αλλά θα σου κάνω ανάλυση μετά

Εδώ έχουμε μια αρχική δήλωση ενός γεγονότος, η οποία ακολουθείτα από δήλωση αποποίησης ευθύνης (εγώ δεν είμαι ειδική, δεν ξέρω από αυτά), από χάϊδεμα αυτιών κοινού -το αντίθετο από τον επαγγελματία με τις κρέμες παραπάνω- (ΕΣΥ είσαι ο ειδικός και ο μάστερ), μαζί με φωτογραφία από χαρούμενα παιδάκια. Εμ βέβαια, διαφημίζεις πρωινό για παιδιά, τι θα βάλεις; Τα παιδιά της Μπιάφρα; Είναι δυνατόν τα παιδάκια να τρώνε το υπερουάου προϊόν σου και να μην είναι έξυπνα,καθαρά,χαρούμενα και η ζήλεια όλης της γειτονιάς επειδή φτιάχνουν υγιεινό κέικ την Κυριακή το πρωί, είναι άριστες μαθήτριες και σηκώνουν 250 κιλά πάγκο με το ένα χέρι;

Και αφού έχεις αποποιηθεί ευθύνες και έχεις κάνει τα προκαταρκτικά χάδια στα πελατάκια, τσουυπ, πετάς και την ανάλυση που σου έδωσαν από την εταιρεία δημητριακών που διαφημίζεις: 

Κορφολόγηση και απόκρυψη δεδομένων

Α ναι και στο τέλος είπαμε, προς τιμήν σου, γράφεις ότι το ποστ ειναι διαφημιστικό-αλλά όχι ακριβώς έτσι. Αν και θα έπρεπε να το χες γράψει στην αρχή, γιατί στο τέλος, το μήνυμα έχει περάσει ότι εσύ, η καλή μανούλα με τα ευτυχισμένα παιδάκια σου χρησιμοποιείς Δημητριακά Τάδε γιατί είναι υπερουάου, να και η απίστευτη απόδειξη με ΑΡΙΘΜΟΥΣ και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ.

Και εγώ διαιτολόγος δεν είμαι (προσοχή, διαιτολόγος είναι προστατευόμενος όρος και μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις μόνο αν έχεις σπουδάσει την επιστήμη, ενώ "διατροφολόγος" δεν είναι προστατευόμενος όρος και μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ο οποιοσδήποτε, ακόμα και εγώ. Και αν δεν το κατάλαβες, σκέψου τη διαφορά μεταξύ "οδοντίατρου" και "οδοντολόγου" :p) .

H ανάλυση που δίνεται εδώ πακέτο σε μορφή πίνακα προφανώς από την εταιρεία που τα παράγει τα "δημητριακά" αυτά -θα εξηγήσω αργότερα γιατί τα έβαλα σε παρένθεση- είναι κλασσικό, αρχετυπικό παράδειγμα της τεχνικής της "κορφολόγησης" ή στο ελληνικότερο "cherry picking". Τι εννοούμε; Ότι η εταιρία πήρε να συγκρίνει με το προϊόν της 5 άλλες εναλλακτικές -γενικότερα συνηθισμένες, για να μην υποψιάσουμε το κοινό- οι οποίες όμως εντελώς τυχαία είναι όλες σαφώς χειρότερες σε πρώτη όψη διατροφικά, αν και "παρόμοιες". Εντελώς τυχαία δε, έχουμε πλήρη έλλειψη σύγκρισης με ίδια ή παρόμοια προϊόντα άλλων εταιρειών (π.χ η πιθανότητα 30 γρ ΑΠΛΗ βρώμη με ίδια ποσότητα γάλακτος λείπει εντελώς τυχαία). Το άλλο που θα έπρεπε να μας υποψιάσει είναι η  πλήρης απουσία "υγιεινών' τροφών μαζί με το γάλα, μια και δεν πιστεύω να κατατάσσει κανείς στις υγιεινές τροφές το "άλειμμα φουντουκιού", τις μαρμελάδες, τα ζαμπον/τυριά για τοστ και τις τυρόπιτες (τουλάχιστον του εμπορίου), ή τα έτοιμα μπισκότα. Η σύγκριση εδώ του προϊόντος γίνεται με κλασσικά παραδείγματα βιομηχανικών αποβλήτων (μη με παρεξηγείτε, τρελλαίνομαι και για πραλίνα φουντουκιού και για μαρμελάδες και για τυρόπιτες , αλλά δεν τα περνάω και για το απαύγασμα της υγιεινής διατροφής). Περιέργως δε, αυτά που ονομάζεις "δημητριακά", δεν είναι "δημητριακά" απλά σε κάποιο στάδιο της παραγωγής τους περιέχουν δημητριακά.
UPDATE: Mια και η περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες που αναφέρεται στο εν λόγω πινακάκι είναι αρκετά ύποπτη (στα 30 γρ προιόντος , 22.2 γρ ίνες; του ματς) κάθισα και έκανα ένα γουγλ σερτς απλό με το όνομα του προιόντος. Για να είμαι σίγουρος δε, έψαξα όλη τη σειρά αυτών των προιόντων. Η περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες των συγκεκριμένων, κυμαίνεται από 2 έως 3 γρ, ανα 30 γρ προιόντος.
Πάρτε και τον πίνακα όπως τον δίνει η εταιρία. 22 γρ είναι οι υδατάνθρακες στα 30. Όχι οι φυτικές ίνες (ή η "ολική άλεση" που λέτε στο πινακάκι.)

22,2 gr "Ολική άλεση"; Computer says NO

Έτσι, εκτός της εμετικότητας του αποσπάσματος λόγω ύφους και είδους, προστίθεται και η ψευδής αναφορά διατροφικών στοιχείων, πράγμα που το κάνει ακόμα πιο άθλιο κυρία μου. Και δε δέχομαι ότι είναι λάθος εκ παραδρομής γιατί εκτός του οτι το άρθρο είναι εκεί πάνω κανα χρόνο, τα υπολοιπα διατροφικά στοιχεία είναι φαινομενικά χωρίς λάθη. Ναι άντε εγώ να πιστέψω τώρα ότι το μοναδικό λάθος που έγινε στον πίνακα για να βελτιώσει την εικόνα του προιόντος που διαφημίζεις σχετικά με το πόσο υγιεινό είναι, ήταν τυχαίο. Οπότε, ΝΤΡΟΠΗ και ΑΠΑΤΗ εις το τετράγωνο κυρία μου.
Τέλος Update.

Γιατί αν νομίζει κάποιος ότι κάτι σε τέτοια μορφή έχει καμία σχέση με δημητριακά, ε τι να πω..:

"Δημητριακά", κατευθείαν από το στάχυ.

Αν δεν κάνω λάθος, η γενικότερη οδηγία κανονικών ανθρώπων που ασχολούνται με τη διαιτολογία είναι ότι το καλύτερο είναι κάτι τέτοιο να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο επεξεργασμένο. Έτσι, για τα συγκεκριμένα "δημητριακά", computer says NO. (Θα σας τα πεί καλύτερα αυτά ο Zουρδός του metavolismos.com, που είναι διαιτολόγος ο άνθρωπος)

Πρόσεχε, δε σου λέω μη τα φας, ότι δεν είναι νόστιμα, ότι ότι ότι ότι (αν και εγώ τα συγκεκριμένα τα θεωρώ κάτι σαν γλυκά γαριδάκια) (ε την έχουν τη ζαχαράρα, το αμυλοσιρόπι ή κάτι αντίστοιχο  μέσα, δεν είναι και -το ξαναλέω- νιφάδες σκέτης βρώμης). Σου λέω ότι η συγκεκριμένη "αθώα" διαφήμιση από μια "απλή μανούλα" είναι τραγικό παράδειγμα ψευδοεπιστημονικής, ψευδοπροσωπικής διαφήμισης, αποκλειστικά βασιζόμενη στην κορφολόγηση δεδομένων και που απλά ενεργοποιεί τα μανουλίστικα αντανακλαστικά του αναγνώστη ώστε να πειστεί να αγοράσει ένα προϊόν που ε, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι αυτό που λέει ακριβώς η εν λόγω μανούλα, γιατί της προτάθηκε συνεργασία από την εταιρεία παραγωγής, όταν είδαν ότι έχει απήχηση το βλογ της στο τάργκετ γκρουπ "μανούλες με παιδάκια που ψάχνουν υγιεινό πρωϊνό".
(Update: Το ποστ εννοείται έχει "κατέβει" από τότε μια και κάποιος ανάλγητος γκρινιάρης έκανε σχετικό σχόλιο..αλλά το webarchive να ναι καλά..Το χω λινκάρει παραπάνω)
Και ο λόγος που αντιτίθεμαι σε όλο αυτό είναι ο εξής, πολύ συγκεκριμένος:
Είστε "opinion leaders" ή "trend setters" ή ό,τιδήποτε άλλο αντίστοιχο μαρκετίστικο τιτλόνι. ΟΚ. Ψάχνετε πελάτες για τις εταιρίες που σας πληρώνουν. Δεκτό. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Εντάξει, σχεδόν καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.
Ο τρόπος που το κάνετε όμως είναι στην πρώτη περίπτωση, υπεροπτικά σιχαμερός και αναδίδει την κλασσική μποχίλα της βλαχογκλαμουριάς των χρυσών περιόδων του κλίκεος και του νίτρεος και στη δεύτερη περίπτωση το γλυκερό χάϊδεμα αυτιών της ευαίσθητης ομάδας των απανταχού "μανούλων" με ανεπαρκή δεδομένα που παρέχονται από μια εταιρία, που πλασάρεται ως "προσωπική επιλογή' και το χειρότερο ως υπόδειγμα υγιεινής διατροφής.
Για αυτό κύριοι σας αξίζει και κράξιμο και χλεύη και τρολλάρισμα.

Rockχαχαχαwave 2014

Εκεί που έπαιζε ο Ozzy και οι Mastodon
τώρα θα παίζει η Μποφίλιου και ο Αντώνης Καλογιάννης

Έλα παλλικάρια, μετονομάστε το τουλάχιστον, μη ξεφτιλιζόμαστε.
Άκου εκεί Rockwave.
Προτείνω εναλλακτικό τίτλο

Όποιοςκατσειναμαςέρθειτονδεχόμαστεwave

Πάρτε και πρόμο αφισάκι εκ του προφήτου

Απ δη Άϊρονζ

Εκλογές και άλλες ιστορίες τρόμου

Πριν μπω στο κυρίως θέμα, όπως μας έλεγαν και οι εκθεσάδες στο φροντιστήριο, τότε στις μακρινές πανελλήνιες (btw, πρωτοδεσμίτης και 17.5 έκθεση, γάμησα στο να καταφέρω να τους πω αυτά που ήθελαν να ακούσουν), πρέπει να ξεκινήσω με ένα σχετικό πρόλογο. Ε επειδή δε γράφω πανελλήνιες πάλι, θα κάνω άσχετο πρόλογο με το κυρίως θέμα, έτσι για την αλητείουα.

Όπως θα παρατηρήσατε οι πιο παρατηρητικοί από εσάς αναγνωστάρες μου, άλλαξε το banner και προστέθηκε η στάμπα "Salonika edition". Γιατί ΝΑΙ, μετά από 14 χρόνια απουσίας από τη μικρή προσωπική μου Magrathea (να το στείλω στο Στόκα και τον Πλιάτσικα αυτό, να γίνει πιασάρικη φα-σολ-άδα), ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ Ο Π.. Ξαναπατώ στα άγια χώματα της Σαλονικάρας μου, τα ποτισμένα με τσίπουρο, φραπεδιά, ρετσίνα και είμαι φουλ συγκεκινημένος και συγκεκαμμένος από τη χαρά μου.

Τέλος προλόγου, κουφάλες επέστρεψα, θα αναστενάξουν τα τσιπουράδικα, τα γυράδικα και τα φαρμακεία (θα χρειαστούμε συντόμως χάπια για το συκώτι και τη χοληστερίνη). 

Το ποστ όμως δεν έχει να κάνει με αυτό, έχει να κάνει με τις δημοτικές εκλογές και μόνο και την εντύπωση που απεκόμισον ο τρισυπόστατος.

Κατ'αρχήν να πω πως αν και είμεθα στο 2014, στις μικρές, ασήμαντες, αδιάφορες πόλεις από τις οποίες προερχόμεθα ημείς οι μπαστουνόβλαχοι που τώρα θέλουν μεγαλεία στη μεγαλούπολη, μύριζε κάργα 80λα. Μάλλον ως μια χαζοχαρούμενη παράκρουση περί επιστροφής στις ρίζες και την πολιτική που προσπάθησαν να προωθήσουν κάποιοι υποψήφιοι δημαρχίτες και δημαρχέσσες. Έτσι, αν και ομολογουμένως, δεν πήξαμε στην αφίσα και το πλαστικό σημαιάκι, παρ'όλα αυτά πήξαμε στο φυλλάδιο, στις πεταμένες καρτούλες και προφανώς, τη χαζομάρα. Για να μην πω για την προφανή ρετρό-80'ς αισθητική των "επιχειρημάτων", των κοκορομαχιών υποψηφίων και της αντιπαλότητας μεταξύ κατοίκων. Α ναι και πάμπολλων παρασκηνιακών "μηχανορραφιών" επιπέδου β' δημοτικού. Γιατί ο ΑΙΛΛΗΝ, τη λαμογιά και την κουτοπονηριά, δεν την ξεχνά φίλε αναγνώσθα. Να βλέπεις φίλο σου π.χ που δε μπορεί να ξεπεράσει το ότι είσαι υποψήφιος στον "απέναντι" συνδυασμό και να προσπαθεί να βρει τρόπο να σου κάνει πουστιά τη μέρα των εκλογών. (τρου στόρι) 80λα σου λέω. Μόνο η Ρίτα Σακελλαρίου και τα ζιβάγκο έλειπαν.

Παμ'παρακάτω; Παμ. Κάθισα και διάβασα τα βιογραφικά όλων των υποψηφίων, όλων των συνδυασμών και για αυτά θα ήθελα να μιλήσω κυρίως. Τώρα που τελείωσαν και οι αγωνίες με τους υποψήφιους, δε μπορείτε να μου πείτε και οτι επηρρεάζω την κοινή γνώμη και να με κατηγορήσετε.

Ξεχώρισαν οι παρακάτω περιπτώσεις

1. Η (ή Ο)"κατάφερα να κάνω σεξ"

Πραγματικό βιογραφικό τώρα λέμε. "Γεννήθηκα εκεί, μένω εκεί, είμαι παντρεμένος/η και έχω 2 παιδιά".

Τέλος. Ναι. ΟΚ. Ζητάς να στο ρίξω το ψηφαλάκι. Και θεωρητικά στο κουκουρίκουλουμ βίταε που καταθέτεις, πρέπει να με εντυπωσιάσεις και λίγο, να πω "χμμ..αυτός ο άνθρωπος παίζει να ναι χρήσιμος για το δήμο". Ε ωραία ρε αδερφέ, θες να με εντυπωσιάσεις με το γεγονός ότι κατάφερες να ζευγαρώσεις επιτυχώς; Τα ίδια ακριβώς προσόντα έχει και ο σκύλος του διπλανού μου. Γεννήθηκε στην περιοχή, ζει στην περιοχή, έκανε σεξ και μάλιστα έχει 5 υγιέστατα σκυλάκια. Να τον κατεβάσουμε και αυτόν. Ψιλιάζομαι δε ότι τα γαβγίσματά του παίζει να έχουν και μεγαλύτερο αντίκτυπο στο δημοτικό συμβούλιο από τη σιωπή σου. Κατάφερε ο άλλος να κάνει σεξ και το βάζει και στο βιογραφικό του. Και τι να σε κάνουμε στο δήμο ρε φίλε; να ερχόμαστε να μας πηδήξεις;

2. Ο φέρελπις νεανίας του κομματικού σωλήνα

Βλέπεις τον άλλο που είναι δεν είναι 30, και στο βιογραφικό του έχει ότι πήρε πτυχίο και μετά κατευθείαν δούλεψε ως σύμβουλος κάποιου υπουργού/βουλευτή κλπ. Ναι φίλε, καταλάβαμε, είσαι ο πυλώνας της αξιοκρατίας. Πήρες πτυχίο και κατευθείαν χωρίς προϋπηρεσία, πήγες καρφωτός σε υπουργείο. Και θες να σε βάλουμε να διοικήσεις το δήμο κιόλας. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά έχεις και την κλασσική φωτογραφία του κλαρινογάμπρεμαν, με γυαλιστερό στενό κοστουμάκι, ξυρισμένο μαλλί και πουκάμισο με μεγάλο γιακά. Άσε καταλάβαμε. Σκυλάδικο, γαρύφαλλο, παραγοντιλίκι και δημόσιες σχέσεις. Ξέρω ξέρω, δε θα χαθείς ρε άνθρωπε. Θα σε βολεύουν πάντα κάπου. Και αν δε βγεις, ε θα μπεις "διοικητής" σε καναν οργανισμό που χρωστάει, θα προσλάβεις και 5-10 να ξεπληρώσεις χάρες (θα τους δηλώσεις βέβαια ως υπάλληλους καθαριότητας, αλλά ως δια μαγείας θα δουλεύουν σε κάποιο γραφείο του οργανισμού ρίχνοντας πασιέντζες). Όξω, γλίτσα.

3. Το μέντιουμ

Δεν κάνω πλάκα. Κατέβηκε ο άλλος με βιογραφικό "μέντιουμ-παραψυχολόγος-αστρολόγος-μελλοντολόγος-παπατζολόγος". Α, και ιδιοκτήτης αυθαιρέτου. ΔΕΝ κάνω πλάκα. Δεν έγραψε βέβαια "ιδιοκτήτης αυθαιρέτου", αλλά όταν δηλώνεις "οικιστής" σε συνοικισμό αυθαιρέτων, ε.. Ομολογώ ότι ο συγκεκριμένος έχει προσόντα. Καταφέρνει να βγάζει λεφτά κοροϊδεύοντας κόσμο, άρα κάνει για πολιτικός ο άνθρωπος. Παρασιτεί στην κοινωνία εκμεταλλευόμενος τους αφελείς και τους απεγνωσμένους, άρα στην πράξη θα έλεγα είναι ιδανικός. Ζω για τη στιγμή που αν βγει θα βγάλει λόγο στο δημοτικό συμβούλιο, λέγοντας ότι τα οικονομικά του δήμου πάνε σκατά και γίνεται της κλεψιάς, επειδή είναι ο Δίας ορθοκωλομπρούμητος με τον Ωρίωνα.

4. Ο "ενεργός πολίτης"

Nαι το είδαμε και αυτό. Όνομα, επώνυμο και δίπλα "ενεργός πολίτης". Αυτό. Τέλος. Ναι φιλαράκι οκ, ενεργός πολίτης, αλλά μεταξύ μας, όλοι ξέρουμε τις ενέργειες που έκανες για τον εαυτό σου και την οικογένειά σου 30 χρόνια "ενεργός πολίτης" στα του δήμου. Και επειδή ήσουν συνδικαλάρας (διορισμένος με τους γνωστούς διαφανείς τρόπους των 80's) και δήλωνες εργαζόμενος στο χ μέρος που δούλευαν και άλλοι, όλοι ξέρουν πως πατούσες μόνο τη μέρα της μισθοδοσίας. Και οι ομοϊδεάτες σου, γιατί αυτοί σε καντηλιάζουν κυρίως. Επειδή και δε σε έβλεπαν ποτέ, αλλά και τους έχωνες και δούλευαν διπλά γιατί εσύ "αγωνιζόσανε". Όταν σε βρίζουν μέχρι και οι δικοί σου, αστα να παν.

5. Ο "τίμιος" γυρολόγος

Πως είναι ο Μπίστης ένα πράμα; Μόνο στο πιο επιτυχημένο. Σε ξέρουμε. Κάθε φορά που πάει να αλλάξει ο δήμος χέρια, εσύ ξαφνικά αποκτάς ιδεολογικές διαφορές, κρίση συνειδήσεως, βγάζεις μια δακρύβρεχτη ανακοίνωση στα μήντια και πας εντελώς τυχαία στο συνδυασμό που χει τις μεγαλύτερες προοπτικές να νικήσει. Έτσι, σε έχουμε δει υποψήφιο σύμβουλο με το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τώρα πάλι ΠΑΣΟΚ. Και η μαλακία είναι ότι βγαίνεις κάθε φορά. Γιατί "νοιάζεσαι τον τόπο". Βιογραφικό του στυλ "Τάδε Ταδόπουλος, 40 χρόνια δημοτικός σύμβουλος, έχω εμπειρία και άποψη, μπορεί να έκανα λάθη στο παρελθόν, αλλά τώρα ανένηψα και είμαι έτοιμος να υπηρετήσω τον τόπο, από διαφορετικό πόστο, αλλά με την ίδια δυναμικότητα" (έχεις και ισχυρό ένστικτο επιβίωσης και ιδιαίτερη ικανότητα να πείθεις γιαγιάδες ότι θα δώσεις δουλειά στα παιδιά τους). Το "τώρα ανένηψα" μεταφράζεται σε "θα χάσουν οι προηγούμενοι, οπότε κάτσε να πάω με τον άλλο που χει ρεύμα γιατί που να ξανατρέχω να δουλεύω τώρα". 

6. Ο "ψηφίστε με γιατί είμαι νέος"

Κάποια στιγμή διαχύθηκε στην ελληνική κοινωνία το μιμήδιο του ότι επειδή είσαι νέος, έχεις πάντα δίκιο και έχεις πάντα καλές ιδέες. Ναι. Όχι. Το ότι είσαι νέος, εγγυάται αποκλειστικά και μόνο το ότι είσαι νέος. Για τα άλλα, θέλουμε αποδείξεις. Και στο τμήμα αποδείξεων έχεις λιγότερο υλικό από ο,τι έχω εγώ στο τμήμα κοιλιακών, τρικεφάλων και επικίνδυνων σπορ. Βασικά, είσαι ένας μαντράχαλος 30 χρονών που αρνήθηκες να δουλέψεις ακόμα και στη δουλειά του πατέρα σου, επειδή δεν ήθελες αφεντικό πάνω από το κεφάλι σου και μάλλον η φρέσκια ιδέα που έχεις στο μυαλό σου είναι ότι περιμένεις να πάρει σύνταξη για να γίνεις διευθυνταράς. (Να σου πω ένα μυστικό; Ο διευθυνταράς ο καλός, ο σωστός -και υπάρχουν τέτοιοι, έχω δει- τις ικανότητές του τις αποκτά δουλεύοντας και σε χαμηλότερες θέσεις πριν γίνει διευθυντής, και άμα είναι σωστός και τζαμάτος, εκεί μαθαίνει τη δουλειά και το πως να σέβεται τον υφιστάμενό του αργότερα. -Επαναλαμβάνω, υπάρχουν τέτοιοι, έχω δουλέψει με τέτοιον στον ιδιωτικό τομέα και ο άνθρωπος δούλευε σαν το σκυλί, μας σεβόταν, μας βοηθούσε και πραγματικά ήταν παράδειγμα και τιμιότητας και σεβασμού στο συνάδελφο-. Εσύ, θα γίνεις ο κλασσικός αρχοντομαλάκας που θα πηγαίνει στη δουλειά για να δει τι έχει το ταμείο και να χριστοπαναγιάσει τους "τεμπέληδες" που δεν του βγαλαν σήμερα αρκετά για να πάει το βράδυ να τα πιεί στα μπουζούκια. Θες να γίνεις και δημοτικός σύμβουλος. Άχρηστε. Που την είδες και παράγοντας. Γλίτση

7. Ο "ανεξάρτητος"

Ψηφίστε μια ανεξάρτητη, ακομμάτιστη φωνή που ειλικρινά νοιάζεται για τον τόπο και τα προβλήματά του. Βέβαια η ανεξάρτητη και ακομμάτιστη φωνή ήταν επιλεγμένος σύμβουλος υπουργού γνωστού κόμματος, έβγαινε πρώτος πρώτος φωτογραφίες με βουλευτές και πολιτικούς γνωστού κόμματος, ήταν παραλίγο υποψήφιος βουλευτής γνωστού κόμματος, αλλά τώρα που σφίξαν τα ζωνάρια, το παίζει ανεξάρτητος, άσχετα αν εξακολουθεί να υποστηρίζεται με νύχια και με δόντια από γνωστό κόμμα. Η ταμπέλα γράφει ανεξάρτητος, άρα ας τον πιστέψεις, εσύ η αθώα θείτσα. Γιατί νοιάζεται το παιδί για τον τόπο. Οκ και γιατί χρωστάς ένα διορισμό που σου βόλεψε, μέσω του γνωστού κόμματος. Δε βαριέσαι ρε θείτσα, όλοι ανεξάρτητοι είναι. Τι σου λέω τώρα ε;

Έχει και άλλα φυντάνια αλλά βαριέμαι να γράφω. Στείλτε μας τη δική σας ιστορία άκυρων ή λαμογουποψήφιων στα σχόλια και κερδίστε την αμέριστη εκτίμηση του άτιμου του συντάξαντος την ανάρτηση ταύτη.

Και μεθαύριο, να πάτε να το ρίξετε. Γιατί είδατε ποιοι πάνε και ψηφίζουν όταν δεν πάτε εσείς ε; 

Ναι ξέρω,ξέρω, αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομες. Ναι οκ, και αν η αποχή άλλαζε κάτι, παρομοίως.

Τα λέμε

Πάω να στήσω κανα έπιπλο τώρα γιατί πολύ κωλοβάρεσα.

Υγιαίνετε.

Ευοί Ευάν.

Αριβεντέρτσι

Τσουρέκια

Μια και είναι η περίοδός τους, το σημερινό ποστ είναι αφιερωμένο σε αυτά.

Αλλά όχι, δε θα βγάλω συνταγές.

Θα αναφερθώ σε μερικές περιπτώσεις ανθρώπων, που φτιάχνουν δε φτιάχνουν τσουρέκια, εμένα -και πολλών άλλων- μας τα κάνουν, κάθε φορά που μας ανοίγουν κουβέντα. Και για τα επόμενα 5 λεπτά, μέχρι να τους καταλάβουμε και να αρχίσουμε να μιλάμε με καναν άλλον στην παρέα- μας αραδιάζουν αμπελοφιλοσοφίες, αποκομμένα από την πραγματικότητα τσιτάτα και "προσωπικές" εμπειρίες που θα έπρεπε να φωτίζουν το σωστό το δρόμο και για μας τους πληβείους που είμαστε αναίσθητοι, ρεμάλια, άχρηστοι, κακοί άνθρωπες και άλλα τέτοια συναφή.

1. Αυτοί που "ζουν στο δικό τους κόσμο" 

Όταν ήταν μικρά, κρύβονταν πίσω από τη φούστα της μαμάς, σάλιωναν μετά μανίας τον αντίχειρα που τους προσέφερε τη θαλπωρή της πιπίλας την οποία τους έκοψαν, μια και είχαν φτάσει πλέον 14 χρονών και ήταν "προστατευμένοι" από τα πάντα, μην πάθουν τίποτα. Όταν λέμε από τα πάντα, δεν εννοούμε τις ασπρόμαυρες υπέροχες αρκούδες-σύμβολο της τεμπελιάς και της μάσας, εννοούμε από ο,τιδήποτε μπορούσε να "επηρρεάσει αρνητικά" το μικρό Τανασάκη. (Ή τη μικρή Κερασούλα, μην είμαστε σεξιστές). Έτσι το παιδί "προστατεύτηκε" απο ο,τιδήποτε "αρνητικό", όπως οι κακοί βαθμοί στο σχολείο (καθάριζε ο πατέρας που απειλούσε τη δασκάλα και μετά τους καθηγητές) και το παιχνίδι στο χώμα, που μπορούσε να κολλήσει τέτανο, μαλαφράντζα και να το τσιμπήσει κανα τζιτζίκι. Αργότερα, όταν ψόφησε το χρυσόψαρο, αντί να του πουν οτι ψόφησε και να μάθουν στο παιδί ότι αυτό είναι φυσικό και αναμενόμενο και συμβαίνει, το αντάλλαξαν με άλλο καινούριο για να μη στεναχωρεθεί. Βέβαια δε μπορούσαν να αντικαταστήσουν τη γιαγιά με καινούρια όταν πέθανε, οπότε ο Τανασάκης ήρθε για πρώτη φορά στη ζωή του σε επαφή με τη δύσκολη κατάσταση του πένθους και έμεινε στο δωμάτιό του 6 μήνες ψάχνοντας να βρει τρόπο να την αναστήσει. Ώπα ρε Herbert West (<= λιτεραρι ρεφερενς εδώ).

Όταν μεγαλώνουν λοιπόν αυτοί, αφού έχουν δημιουργήσει μια τεράστια φούσκα τριγύρω τους, δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι "εγώ ζω στο δικό μου κόσμο και είμαστε καλά εδώ μέσα" ή κάποια τέτοια παραλλαγή. Αυτό που βασικά εννοούν είναι ότι στην ουσία σε ο,τιδήποτε αρνητικό μπορεί να συμβεί, από το τελείωμα του κωλόχαρτου εν ώρα επίπονης κένωσης μέχρι το θάνατο αγαπητού προσώπου, τρώνε την ίδια ψυχολογική καρασφαλιάρα-κλωτσά στα τσιμπιρδόνια και χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Παρ'ολα αυτά συνεχίζουν απτόητοι την εξαιρετική πρακτική του ψυχολογικού αντίστοιχου του "κλείνω τα αυτιά μου και κάνω αλαλαλαλαλαλαλαλα όποτε κάποιος πει κάτι αρνητικό" για να μην κάνουν ψυχολογικό βαβά και το ξαναρίξουν στις πιπίλες και τις φούστες. Έτσι, σύμφωνα με το "δικό τους τον κόσμο", οι καλοί άνθρωποι επιβραβεύονται από το σύμπαν (κλαίω ρε μαλάκα,κλαίω), δεν υπάρχουν καθήκια και αληταριά, οι άνθρωποι "παίρνουν αυτό που τους αξίζει", όλοι είναι καλοπροαίρετοι άμα τους φερθείς καλά και το χρυσόψαρό τους δεν ψόφησε, αλλά το πήγαν σε φάρμα εκπαίδευσης χρυσόψαρων για τσίρκο, κάπου έξω από τα Τρίκαλα. Φυσικά η τακτική του "κάνω ότι δεν υπάρχει τίποτα από ο,τι δε με βολεύει /με φοβίζει" στέφεται με παταγώδη αποτυχία σε καθημερινή βάση, μια και όταν ο "δικός τους κόσμος" συγκρούεται με την πραγματικότητα, χάνουν με χαρακτηριστική ευκολία και κλαψομουνιάζουν μέχρι να τους προσφέρεις γρανίτα φράουλα και να χαρίσεις πάλι το χαμόγελο στα παιδικά προσωπάκια τους. Φυσικά, το ότι όποτε σκάει στραβή αυτοί αυτοκαταστρέφονται πιο γρήγορα και από μήνυμα στην αρχή του Mission Impossible, δεν τους αποτρέπει από το να σου ξερνάνε λουλουδιασμένα κηρύγματα κάθε φορά που θα σε ακούσουν να αναφέρεις τίποτα "κακό". Κυρίως ότι "μαυρίζεις την ψυχή" σου με "αρνητικές" σκέψεις και ότι αν σκεφτόμασταν όλοι όπως αυτοί, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος.  Μπερδεύουν συνεχώς την αντιμετώπιση κατάφατσα της πραγματικότητας, με το τι θέλει ο συνομιλητής τους να συμβαίνει. Όχι ρε κνώδαλο, φυσικά και δε θέλω να υπάρχουν καθήκια, ρουφιάνοι, γυναίκες που σε κερατώνουν την ώρα που είσαι στο χειρουργείο, άντρες που σε παρατάνε για μια με μεγαλύτερα βυζιά και νεογέννητα με νευροεκφυλιστικές ασθένειες, αλλά το ότι δεν το θέλω, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ. Πέτα επιτέλους την ψυχολογική σου πιπίλα και σακ ιτ απ μπιτς. Η μπουνιά στο στομάχι πονάει κάπως λιγότερο άμα σφιχτείς πρώτα, παρά αν πεις στο δίμετρο νταγκλαρά που στη δίνει "ααα δεν πιστεύω να το κάνεις, είσαι καλό παιδί, θα μπορούσες να χτυπήσεις ένα τέτοιο όμορφο κοιλουμπινάκι;" και του δείξεις επιδεικτικά το "κοιλουμπινάκι" σου. Και όχι, δε θα ρθει η Τίνκερμπελ να σε σώσει. Και να ρχοταν θα τρωγε σκόνη και χώμα από τον Κόναν το Βάρβαρο. Και διάβασε ρίξε και μια ματιά στη γνωστική ασυμφωνία να δεις τι τραβάς.

Οι άνθρωποι δεν "παίρνουν αυτό που τους αξίζει". Παίρνουν ο,τι πάρουν. Και αυτό δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τι τους αξίζει. Ούτε αν φαίνεται έτσι. ΟΚ εκτός αν γίνεις μασκοφόρος εκδικητής και αρχίσεις να φοράς μπέρτα και κολλάν και κοπανάς κόσμο. 

2. Οι "ψάχνω τον πρίγκηπα" - "ψάχνω την πριγκήπισσα"

Εντάξει το παραδέχομαι. Είναι ουσιαστικά υποκατηγορία του παραπάνω. Και έχουν πλάκα. Γιατί λένε π.χ εμάς που διαβάζουμε μεσαιωνική φαντασία γκίκουλες, αλλά αυτοί πάνε να εφαρμόσουν μεσαιωνικό ρομαντισμό στη σημερινή πραγματικότητα. Ιπποσύνες, πριγκήπισσες, πρίγκηπες, άσπρα άλογα, Σέξπηρ και Byrnes στο σεληνόφως, τροβαδούροι και ρόδα, έχουν καταστρέψει κόσμο και κοσμάκη. Και κάθεσαι και ακούς τώρα από άτομα 30+ ότι περιμένουν τον πρίγκηπα. Ναι περίμενε, ταϊζει σανό το αραβικό του άλογο, την Καταιγίδα και έρχεται να σε πάρει να σε κλέψει μια βραδιά και να πάτε να εγκατασταθείτε στο Neuschwanstein. Αντί να κάνεις αποδόμηση όλων αυτών και να καταλήξεις σε ένα συμπέρασμα όπως π.χ 

"πρίγκηπας/πριγκήπισσα= ένας άνθρωπος που με σέβεται και με εκτιμάει και με προσέχει και με ακούει και είναι στήριγμα"               καταλήγεις στο

 "πρίγκηπας/πριγκήπισσα= ένας επηρμένος μαλάκας με κόμπλεξ ανωτερότητας που έχει λεφτά και αυτοκίνητα (άλογο) και ακριβό σπίτι (κάστρο) και παρ'όλο που είναι ένα καθήκι και μισό, για μένα γίνεται χαλί να το πατήσω γιατί με αγαπάει με μεσαιωνικό τρόπο" (τα λεφτά και το σπίτι είναι παράδειγμα, έχω και φάση "πρίγκηπα" που ήταν μπάρμαν, αλλά διάβαζε ποίηση και ήταν ρομαντικός και ευαίσθητος καλλιτέχνης. Απλά ως γνήσιος πρίγκηπας, πηδούσε ο,τι παρέγγελνε ποτό στο μπαρ.)

(έχω πολλαπλά παραδείγματα αυτής ακριβώς της κατάστασης) (οκ δεν είμαι το μέτρο της πραγματικότητας, ούτε μπλέκω τις προσωπικές εμπειρίες με καθολικά ή έστω στατιστικά σημαντικά γεγονότα. Αλλά έλα τώρα που δεν το χεις ξαναδεί.). Ναι. Όχι. Οι ιππότες, ειδικά οι περιπλανώμενοι ήταν καρακαταάπλυτοι νταγκλαράδες, που έζεχναν από χιλιόμετρα, ήταν άξεστοι και βίαιοι και όπου πέρναγαν, τράβαγαν και τίποτα μανίκια σε ο,τι κόρη ταβερνιάρη κυκλοφορούσε τριγύρω. Οι εξευγενισμένοι αρθουριανοί τύποι που ξεπήδησαν από το Κάμελοτ, γιοκ. Οπότε ξέχνα το Λάνσελοτ και σκέψου ότι κατά βάση ένας ιππότης τότε ήταν πιο κοντά στο Gregor Clegane. Και οι πρίγκηπες, περισσότερο σαν το Joffery παρά σαν τον καλοχτενισμένο φλώρο της Disney. (για να είμαστε και κέντρο μέσα στο χάϊπ της εποχής, μη μας πουν και παλιομοδίτες).

Πάλι βέβαια, στη σύγκρουση με την πραγματικότητα αυτοί οι πριγκηποαλαφροϊσκιωτοι χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους μια και δε μπορούν να κατανοήσουν πως π.χ ο προαναφερθείς μπάρμαν, την έπεφτε και βόλευε τα υδραυλικά σε όποια έμπαινε στο μαγαζί. Αφού διάβαζε ποίηση το βράδυ και έπαιζε πιάνο. Να ξέρεις, όταν ζεις σε ταινία του Παπακαλιάτη, το πιθανότερο είναι ο πρωταγωνιστής να πηδήξει εσένα, τη θεία σου, την αδερφή σου και άμα του κάτσει καλά και τον πατέρα σου. Αλλά θα είναι ρομαντικός και ευαίσθητος και θα ακούει και -μισό να πάρω δραμαμίνη και πριμπεράν- Coldplay. 

Mισό έχω μια δουλειά. Που σκατά έβαλα το σκαμνάκι...

Κάνε δουλειά σου, έρχομαι

3. Οι επαγγελματίες ευαίσθητοι

Από αυτούς τώρα έχει ξεχειλίσει ο τόπος. Τους κλωτσάς για να περάσεις. Κροκοδείλια δάκρυα, κραυγές αγωνίας, ευαισθησία να φαν και οι κότες. Μα για τα κακόμοιρα τα κοτοπουλάκια που γίνονται νοστιμότατα καυτερά τσίκεν γουινγκς (είχες και στο χωριό σου, μπαστουνόβλαχε. Πλατάρια τα λέγατε, μυζηθρότατε.). Για τα γατάκια. Ω Σουβλακέα μου τα γατάκια. Τόνοι γατάκια. Εκατομμύρια γατάκια. Δισεκατομμύρια γατάκια. Δεκάκις εκατομμύρια γκούγκολ γατάκια. Και παιδάκια. Και πατουσάκια. Και ακρογιαλιές με συνθήματα-μπακαλιάρους. Και δρόμοι σε δάση που προσπαθούν να σου δώσουν κίνητρα να καλυτερεύσεις τη ζωή σου. Χιντ: Αν η ζωή σου είναι τόσο εύκολη που αρκεί μια ατάκα του στυλ "πόσοι δρόμοι πρέπει να ανοιχτούν μπροστά σου για να ξεκινήσεις το ταξίδι της ζωής" για να σε κάνει καλύτερα, εύγε και μπράβο. Αλλά μη μου τα κολλάς στη μούρη και μου κουνάς και το δάχτυλο ότι άμα δε δακρύζω σα να μου γρατζούνισες το blu ray με την σούπερ έκδοση του άρχοντα όταν τα βλέπω, είμαι αναίσθητος. Δηλαδή όχι, το χω μεγάλη απορία. Πώς μπορείς να λειτουργείς σε καθημερινή βάση όταν είσαι τόσο ευαίσθητος/η για τα πάντα; Πώς την παλεύεις και "σε πονάνε" τόσα τόσα πολλά πράγματα και δεν παθαίνεις την καρακαταθλιψάρα του αιώνα; Πνίγεσαι με το ένα, ασφυκτιάς με το άλλο, κλαις με το παράλλο... ε όλη τη μέρα πνίγεσαι και ασφυκτιάς, σιγά ρε Πέπε.

Ο Πέπε κρατά την αναπνοή του εις ένδειξη διαμαρτυρίας

Εννοείται πως σε όποια κουβέντα έχω πει "ώπα ρε παιδιά, σιγά , πολλή ευαισθησία, πώς την παλεύετε;" το συμπέρασμα ήταν πως αν δεν είσαι έτσι είσαι ένα εμετικό κυνικό κάθαρμα που δεν το νοιάζει τίποτα. Το γνωστό σφάλμα της διχοτόμησης. Και μετά κήρυγμα. Για το Έξον Βαλντέζ. Τα παιδιά της Μπιάφρα. Τη μεγάλη σφαγή της Noche Triste που χύθηκε τόσο αίμα το 1520, τους χίψτερ που δεν έχουν λεφτά να πάρουν τα ΣΩΣΤΑ κοκκάλινα γυαλιά, τα δάση του Αμαζονίου, τις γλάστρες με τα χρυσάνθεμα της απέναντι, το τελευταίο φόρεμα-αποτυχία της τάδε που την κράξαν όλοι,το ένα το άλλο το παράλλο, πόνος, λυγμός και οδυρμός. Και που να τολμήσεις να κάνεις και κανα χωρατό. Η ευθυμία απαγορεύεται όταν ο κόσμος πάει τόσο κατά διαόλου. Σουτ. Δεν ξέρεις εσύ. Είσαι κάφρος κυνικός. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιαδήποτε ένδειξη καλοπέρασης. Γιατί για να σαι πραγματικός ευαίσθητος, πρέπει να σαι πολιτικαλι κορρέκτ κλαψομούνης που θεωρείς τα πάντα σοβαρά και τα πάντα σε προσβάλλουν και πρέπει να κλαίμε ολημερίς και ολονυχτίς το άνοιξε πέτρα για να μπω σε μίξη με πειραματικό αφρικανορωσοεσκιμόϊκο χιπχοπ με επιρροές ιντιανάπολις γκόα γκράϊντκορ και στεναγμούς αμανέ. 

Τώρα θα μου πεις, οκ ρε πάπαρε, τι δουλειά έχεις με όοολους αυτούς;

Και θα πάρω κανα φτυάρι να σε κοπανήσω. Εσύ ρε δε γνωρίζεις ποτέ κόσμο; Μιλάς μόνο με 5 φίλους και τέρμα; Δε βγαίνεις έξω; Δεν πας σε κανα πάρτι, σε κανα μπαράκι, σε κανα παμπόνι (Γεια σου ρε ΑΘΑΝΑΤΗ Local ). Μούγκα τη βγάζεις; Ε μια και αυτοί είναι αρκετά μεγάλη μερίδα, ε τυχαίνει και γνωρίζεις. Για λίγο βέβαια γιατί μετά τους πετάς 2-3 καφρίλες, σου πετάνε το κήρυγμα, ξενερώνουν και σε αφήνουν ήσυχο να πιεις καμιά μπύρα της προκοπής. Έχουν κάνει και το ιεραποστολικό τους έργο και πάνε να κλάψουν τη μοίρα τους παραπέρα. 

Σε κανα ηλιόλουστο λιβάδι που από πάνω γράφει με helvetica "Ο ήλιος εδώ είναι πιο ζεστός και από αυτόν της καρδιάς σου" παρέα με νεράϊδες, ξωτικά, τον Ludwig το μουρλό του Neuschwanstein, το Hasufel και τον Shadowfax και 2 λατέρνες να παίζουν μπαλλάντες του Σεξπηρ.

Η δουλειά του να γίνεται..

Το προηγούμενο Σάββατο ήμανε με μια φιλική παρέα σε μια ωραία μπυραρία σε επαρχιακή πόλη τση βορείου Ελλάδος και μεταξύ λουκάνικου, σνίτσελ και κιλά septem, χαζολογούσαμε.

Μέχρι που έσκασε ο Ελληνάρας και το κλίμα βάρυνε.

Ξέρεις, είναι πάντα ένα ελαφρό σοκ να βλέπεις ατομάκια νεαρά, εκεί στην αρχή των 30, με κοσμοθεωρία λαμόγιου των μέσων του 80. Όχι πως δεν ξέρεις ότι υπάρχουν. Ξέρεις. Αλλά σπανίως -εμένα τουλάχιστον- σου δίνεται η δυνατότητα να τους ακούς να "επιχειρηματολογούν".

Λέγαν τα παιδιά εκεί πέρα για τις δημοτικές εκλογές και προβληματιζόντουσαν ποιον να ψηφίσουν, γιατί οι 5 από τους 6 είχαν βαρεθεί τους ίδιους και τους ίδιους μεγαλοπαράγοντες κλπ και θέλαν να δώσουν την ψήφο τους σε καναν σοβαρό άνθρωπο με όρεξη και κέφι να γίνει και τίποτα σοβαρό, οπότε έψαχναν. Αλλά τους έδωσε τη λύση ο κλασσικός, ο αρχετυπικός, ο ελληνάρας ο ίδιος : "αυτός που θα μου κάνει τη δουλειά μου - αυτός που θα με βολέψει".

 Και ενώ ευτυχώς οι άλλοι 5 του την είπαν φυσικά για αυτό, ότι κάτσε ρε φίλε, εδώ έχει γαμηθεί ο Δίας, εδώ μας έχουν σκίσει τον απόπατο, εσύ ακόμα εκεί στο βόλεμα, ο αρχοντοναμηνπωτι, εκεί . 

"Καλά καλά,ξεκινήστε να νικήσετε εσείς το σύστημα, εγώ θα πάω με τα νερά του. Ας με βολέψουν εμένα και την οικογένειά μου και να κόψετε το λαιμό σας εσείς". Ιδεολογία απείρου κάλλους, με ψυχολογική απεμπλοκή από την ατομική ευθύνη - δε φταίω εγώ, εγώ γρανάζι είμαι, έτσι δουλεύει το πράμα, έτσι δουλεύω αναγκαστικά και εγώ-, με ειρωνία προς τους υπόλοιπους -καλά καλά, αν σας βυσματώσουν κάπου πείτε όχι εσεις-, με πλήρη αδιαφορία για την προσωπική του αξιοπρέπεια. Δεν τον ενδιέφερε να φιλήσει κατουρημένες ποδιές -που έλεγε και ο θείος μου και ο πατέρας μου- για να πετύχει κάτι, δεν τον ενδιέφερε που θα μπορεί σε όλη του τη ζωή ο οποιοσδήποτε απατεώνας να τον κρατά από τα παπάρια και να του ζητάει "χάρες" επειδή κάποια στιγμή "τον βόλεψε". Όχι. Διεκδικήσεις,στόχοι και επιθυμίες αμοιβάδας: Εγώ να φάω. Τέλος.

Φυσικά όταν άκουσε πολύ λιβάνισμα από τους γύρω άρχισε να το γυρνάει στην κλασσική πλάκα. "Νταξει ρε πως κάνετε έτσι, πλάκα κάνουμε". Ναι ναι, ξέρω. Και εσύ για πλάκα θα τρέξεις μεθαύριο το πρωί στο γραφείο του χ κομματάρχη να ζητήσεις καμιά χάρη. Να του δώσεις άλλο ένα στήριγμα, να συναλλαγείς υγιώς ρε παιδί μου, ως γνήσια πιστός στις πατροπαράδοτες αρχές που τόσο σε καλό μας βγήκαν. "Δε φταίω εγώ για το πελατειακό σύστημα" έλεγε ο τυπάς. Ναι φυσικά και δε φταις ΕΣΥ συγκεκριμένα. Μόνο που είσαι πελάτης αμετανόητος. Και κανένα μαγαζί δεν κλείνει όταν έχει πελάτες. Άσε που η απενοχοποίηση της ατομικής ευθύνης, επειδή είσαι μέρος μιας μάζας που κάνει τα ίδια είναι γαμώ τα ψυχολογιά μαξιλάρια.

Φυσικά, δεν ξέρω κανέναν απολύτως άξιο και σοβαρό άνθρωπο ο οποίος ακόμα να πιστεύει ότι θα σωθεί από τα απολειφάδια του πολιτικού συρφετού παλαιάς κοπής τόσο σε επίπεδο βουλευτικών, όσο σε δημοτικών εκλογών.Όμοιος ομοίω κλπ μαδερφάκερς. Και αν στις βουλευτικές είναι δυσκολότερο να κρίνεις προσωπικά τους υποψήφιους του συνδυασμού που σε ενδιαφέρει, μια και η προσωπική επαφή είναι δυσκολότερη, σε επίπεδο δημοτικών είναι πιο εύκολο να ξέρεις ποιος από το χωριό σου ΔΕΝ είναι απατεώνας και καρεκλοφάγο λαμόγιο.

Για παράδειγμα ο συγκεκριμένος τύπος θα ήταν εξαιρετικός γαμπρός για μια άλλη περιπτωσάρα που ξέρω, που στις προηγούμενες εκλογές κατέβηκε με το σύνθημα "Κατεβαίνω μόνο και μόνο για να βάλω φυλακή επιτέλους τον αλήτη τον απατεώνα το Μαέβιους Αρπαχτίδη" και στις τωρινές κατεβαίνει μαζί με τον Αρπαχτίδη γιατί μυρίστηκε μεγαλεία, μέλλον στις περιφέρειες και βουλές και τέτοια.

Και θα μου πεις καχύποπτε Αναγνώστη των ανώδυνων -και θα χεις και δίκιο- "καλά ρε φιλαράκι, εσύ δηλαδή είσαι αθώος; άμα σου δινε θεσούλα ο Αρπαχτίδης θα λεγες όχι; Έλα τώρααα". Και θα σου απαντήσω με όλη την ειλικρίνεια που συνήθως δε με διακατέχει: Ναι. Όταν πριν χρόνια είχα την ευκαιρία για καρεκλίτσα δημοσίου σε κυριλέ θέση και τα λοιπά, είπα όχι γιατί δεν ήθελα να χρωστάω τον κώλο μου σε κανέναν παπάρα που να με κρατάει από τα παπάρια μέχρι να ψοφήσω να ησυχάσετε. Τώρα θα με πεις μαλάκα, αλλά τι να κάνουμε. Πες με. Μπορεί η αξιοπρέπεια να μην τρώγεται και να μη χορταίνεις με αυτή, αλλά εγώ πουτανάκι του κάθε Αρπαχτίδη δε γίνομαι. Α σιχτίρ δηλαδή.

Τελικά με τον αρχοντοπελάτη των βουλευτοδημαρχαίων δε βγάλαμε άκρη, μια και αρνούνταν να καταλάβει ότι ό,τι του "δώσουν" θα του το ζητήσουν πίσω με τόκο και παλούκι εκεί που δεν πιάνει ήλιος οπότε τον αφήσαμε. Τον αφήσαμε να τρέχει στα γραφεία και να φιλάει χέρια, πόδια και κώλους για να "κάνει τη δουλειά του". Και κάποια στιγμή θα τον δούμε στανταράκι να "συμμετέχει στα κοινά" ως νέος και με όρεξη και με οράματα, για να συνεχιστεί η παράδοση, μη χάσει η βενετιά βελόνι.

Γιατί από πίσω του θα χει σπείρει και αυτός νέα φουρνιά βολεψάκηδων που θα κάνουν κωλοδάχτυλα με το κιλό σε εμάς τους υπόλοιπους και θα φωνάζουν πιο δυνατά από εμάς για τα "κεκτημένα" τους όταν πάνε να τους πάρουν πίσω τα βολεψοξεροκόμματα που τους πέταξαν και "έκανα την τη δουλειά τους".

Να τελειώσω λέγοντας ότι παραδόξως για μένα και μάλλον λόγω κατάποσης ποσοτήτων Honey ale και καταβρόχθισης καυτερών λουκανικοειδών, εγώ σε όλη αυτή την κουβέντα δεν έβγαλα λέξη.

Ίσως γιατί το να μιλάς με τέτοιο βόδι είναι σα να παίζεις σκάκι με περιστέρι. (κλεμμένο, δε θυμάμαι απο που)

Εσύ παίζεις κανονικά, με τους κανόνες, αυτό τσιμπολογάει και ρίχνει τα πιονια κάτω και στο τέλος κάνει παρέλαση και χέζει πάνω στη σκακιέρα με το βρωμοκέφαλό του να πηγαίνει μπρος πίσω και το στήθος φοyσκωμένο, σα να σου κανε ματ σε 2 nsec.