Επιστροφή και κράξιμο

Ηγαπημένα μου παιδιά, επέστρεψα. 

Διακοπές πάπαλα, φράγκα πάπαλα, μέχρι τα Χριστούγεννα θα τρέφομαι με φακές, φάβα και ναι, το μαντέψατε, στανταράκι, βρύα και λειχήνες.

Ήταν ωραία εκεί στην άπονη ξενιτιά, με τους βρωμερούς ξένους και τις βρωμερές χώρες τους. Κοινώς, βρρρρώωωμαααα..

Ζέστη είχε, θάλασσα δεν είχε, μόνο κάτι βρωμοπόταμα, κάτι βρωμορυάκια, κάτι βρωμοαμπελώνες,κάτι βρωμοδάση και βρωμοαγροδασικά συστήματα (<=== μαθαίνουμε και απόδασολογία βλέπω εεε; γηράσκω αεί διδασκόμενος ρε καθήκια).

Επίσης είχε κάτι βρωμόκρασα, κάτι βρωμοαγριογούρουνα και κάτι βρωμοσάλαμα, παπαπαπαπ χάλια σου λέω.

Βρωμογούρουνα που κατέληξαν βρωμοσάλαμα που δεν τρωγ.. ναι οκ..

Παρ'όλα αυτά, είτε στην ημεδαπή, είτε στην αλλοδαπή, πάντα υπάρχουσι πλείστοι όσοι λόγοι για να κράξουμε, μια και ως γνωστόν είμαι μεγαλύτερος γκρινιάρης και από το Zaphod, ο οποίος πιστέψτε με, είναι ένας από τους μεγαλύτερους γκρινιάρηδες στο γνωστό και άγνωστο σύμπαν (αλλά όχι, δεν έχει δημιουργηθεί ειδικό σύμπαν στο οποίο να γκρινιάζει και εκεί. Τουλάχιστον όχι ακόμα).

Πρώτα απ΄όλα, θα ήθελα να κράξω επίσημα και ανερυθρίαστα, αυτό που κράζω συνέχεια και θα κράζω μάλλον και μέσα από τον βαθύ,υγρό μου τάφο, ενώ θα μου χουν χώσει ένα παλούκι στην καρδιά για σιγουριά και θα μου χουν γεμίσει το στόμα σκόρδα-  σύμφωνα με την πανάρχαιη ρουμάνικη παράδοση (τώρα γιατί θα με θάψουν ρουμάνοι,δεν ξέρω, μάλλον θα μπλέξω με τίποτα μαφίες κάποια στιγμή στη ζωή μου και θα με φυτέψουν)- εννοώ τη μόδα και τις επιλογές της.

Πρώτη καραμπινάτη μοδάτη παπαριά, που δεν ήξερα ότι έχει ερθει και στην Ελλάδα, αλλά με ενημέρωσαν μετά βδελυγμίας που ήμουν ανενημέρωτος ότι κυκλοφορεί ήδη, το σορτσάκι με μπότα στους 35 βαθμούς υπό σκιάν, ντάλα μεσημέρι. Και όχι πάντα σορτσάκι. Ενίοτε και τζινάκι. Με μπότα. Μεσημεριάτικα. Που αυτοκτονούσαν τζιτζίκια καμικάζι από τη ζέστη πάνω στα δέντρα.  Και για να γκρινιάζω, δεν το είδα σε μια μόνο που λες, αντε οκ, κυκλοφορούν και ζαβοί. Ούτε σε δύο, που λες αντε ρε πούστη μου, ολόκληρη Ιταλία, καλοκαίρι, τίγκα στους τουρίστες, έχει μπόλικους ζαβούς. Ήταν τόσες πολλές που πλέον ξεφύγαμε από το σκηνικό "στα όρια του στατιστικού σφάλματος" και περάσαμε σε σκηνικό "ε οκ είναι ο μέσος όρος". Γιατί μπορεί το κίνημα "εγώ θα φοράω ό,τι θέλω και συ ποιος είσαι που θα μου πεις τι να φορέσω, μεποιοδικαίωμα-κοιτάχτηκεςστονκαθρέφτηπρωίπρωί ρε μαντράχαλε" να κερδίζει βίαια και συνεχώς έδαφος στον κόσμο, μαζί με το YOLO δηλαδή και το "Haters gonna hate", αλλά εγώ ως ανένταχτος και αντικινηματικός δε μασάω από συλλογικότητες που υπερασπίζονται το δικαίωμά σου στο να ακολουθείς προβατοειδώς τη μόδα και τις επιταγές της για να ξεχωρίζεις από μας που δεν ασχολούμαστε (αλλά να σαι φωτοτυπία 1000000000 άλλων που την ακολουθούν) και επίσης είμαι μαχητικός υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου και του αναφαίρετου δικαιώματός μου να σε κράξω, μια και ναι, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη πρωί πρωί, ήμουν ξανά άσχημος, δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό, και ΔΕΝ ΦΟΡΑΩ ΠΑΝΟΠΛΙΑ,ΠΟΝΤΣΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΣΤΟΛΗ ΙΝΚΑΣ ΜΕ 40 ΒΑΘΜΟΥΣ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΔΙΣΤΡΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΠΑΝΟΠΛΙΕΣ,ΠΟΝΤΣΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ ΙΝΚΑΣ. Και ναι, το να φοράς μπότες μεσημεριάτικα με 40 βαθμούς, ή έστω 35-36 μου φαίνεται εξίσου έξυπνο με το να φοράς πανοπλία,πόντσο και παραδοσιακές στολές Ίνκας. Γιατί κατά 99% το πόδι σου μέσα σε αυτό το πράγμα βράζει σα μοσχαροκεφαλή σε πατσατζίδικο. Το οποίο σημαίνει ότι δεν αισθάνεσαι άνετα. Και ένας από τους βασικούς σκοπούς των ενδυμάτων και των υποδημάτων είναι να αισθάνεσαι άνετα στο κλίμα στο οποίο τα φοράς. Άντε, και του χρόνου να ΄γινουν της μόδας οι γούνες το καλοκαίρι να σας δω.

Δεύτερο επίσημο κράξιμο πάει σε αυτό το ανσάμπλ το οποίο ήταν επίσης της μοδός στο Ιτάλια, την πατρίδα του στυλ και της φινέτσας, αλλά που στα απαίδευτα χωριάτικα και αγροίκικα (είναι αυτό λέξη τώρα; όχι πες μου) μάτια μου, φάνταζε σαν πινακίδα νέον που έγραφε "κοιτάχτε με κοιτάχτε με κοιτάχτε με κοιτάχτε με" - αλλά όχι για να με θαυμάστε, μα για να με βγάλετε φωτογραφίες και να με κοροϊδεύετε: 

Χάρη,φινέτσα,μπολιτιζμόουζ - Χρόνια μπροστά.

Καταλαβαίνω. Περίπου. Καταλαβαίνω ότι αν στο δείξουν πολλές φορές σε περιοδικά μόδας ή αντίστοιχα, είσαι ικανή να φορέσεις στολή stormtrooper, να ντυθείς σαν επίτιμος καλεσμένος στο αποκριάτικο πάρτυ του Τζόκερ και των κολλητών του, να δώσεις 800 ευρώ για φόρεμα από φιλεταρισμένο γαύρο και καπάκια μπύρας, να δώσεις 500 ευρώ για παπούτσια από πεπιεσμένο χαρτί και σκατά αγελάδας. Ναι, το χεις, είμαι σίγουρος. Αλλά εδώ αποφάσισε. Ή θες να μας προκαλέσεις οπότε δε φοράς καν σουτιέν και μας αφήνεις να προσπαθούμε να διακρίνουμε side-boob απεγνωσμένα ή δε θες να προκαλέσεις οπότε φοράς σουτιέν και μας κρύβεις τα δίδυμα αλλά κρύβεις και το σουτιέν στην πλάτη σου. Όχι φοράς σέξι ξώπλατο μπλουζάκι και μας κοτσάρεις και το άσπρο μινέρβα μωρή σβελιάτζα. Ή φόρα πως το λενε αυτό το που δε φαίνονται οι ράντες, ή φόρα κάτι άλλο από αυτά που πιάνουν χαμηλά ή α σιχτίρ δεν ξέρω τι άλλο, φόρα μπέρτα και περικεφαλαία, αλλά όχι αυτό. Αυτή η παπαριά δεν ξέρω αν έχει έρθει ακόμα εδώ, αλλά με τρόμο είδα παραλλαγή της στο μετρό προχτές και ψιλιάζομαι πως μας έρχεται με βήμα ταχύ.

Δεύτερο κράξιμο και προσδεθείτε, γιατί θα σας εκπλήξω. Θα είναι η πρώτη φορά που θα κράξω φαγητό σε ξένη χώρα και μάλιστα κρέας και ΟΧΙ λόγω ψησίματος, γιατί μια χαρά ήταν ψημένο. Ως γνωστόν, μου αρέσουν σχεδόν τα πάντα, δεν είμαι ιδιαίτερα μυστήριος (έχω μια δυο παραξενιές αλλά οκ..), μου αρέσουν οι τοπικές κουζίνες από όλα τα μέρη που πηγαίνω και καταφέρνω να τις εκτιμώ στιν αυθεντικότητά τους χωρίς να τις συγκρίνω με τις "εξελληνισμένες" εκδοχές τους στα εδώ μαγαζά.

Μας είχαν πει που λέτε για την περίφημη μπιστέκα Φιορεντίνα. Εγώ δε θα έτρωγα γιατί τη σερβίρουν από σενιάν μέχρι "σου κάνει μουυυυ το μοσχάρι την ώρα που ακουμπάς το μαχαίρι". Αλλά ήμουν φυσικά περίεργος να τη δω και να δοκιμάσω αν υπήρχε κανα κομματάκι που δεν έμοιαζε με σκηνή από το Braindead. Ξέραμε ότι την κοπανάγανε στην τιμή, αλλά κάποιος καριόλης φίλος μας είχε διαβεβαιώσει ότι θα παθαιναμε πλάκα, θα πέφταμε στα πατώματα, θα είχαμε 165 οργασμούς κλπ κλπ κλπ. Και μάλιστα μας πρότεινε και μαγαζί να πάμε στη Φλωρεντία που είχε φάει και αυτός και ήταν εγγυημένο.

Και ιδού

Η "περίφημη" μπιστέκα Φιορεντίνα

Τι βλέπεις φίλε αναγνώστη; Ναι μην αγχώνεσαι, δεν είναι παγίδα. Καθόλου. Είναι μια μοσχαρίσια μπριζόλα. Απλά αυτό. Μια μοσχαρίσια μπριζόλα (που μας ήρθε και αρκετά καλοψημένη, χωρίς αίματα, αλλά ζουμερή και ωραιότατη). Είναι μια σκέτη ρημάδα μοσχαρίσια μπριζόλα, που την ίδια ακριβώς ψήνει και ο λιγδιασμένος ταβερνιάρης που έχω εδώ παραδίπλα. Μια απλή,αξιοπρεπής μοσχαρίσια μπριζόλα που βρίσκεις παντού ρε πούστη μου ειδικά εδώ, μόνο που αυτοί οι κλάμπανοι έχουν καταφέρει να τη μαρκετάρουν καλά, τη λένε μπιστέκα φιορεντίνα και τη χρεώνουν 25 ευρά. Ναι είναι λέει το μοσχάρι από τοπική ράτσα και καλά σιτεμένο. Και τα δικά μας τα μοσχάρια από τοπική ράτσα είναι και αν ο ταβερνιάρης είναι μάγκας, είναι και καλά σιτεμένη και όχι σα σόλα. Καταννοώ ότι πλείστοι όσοι ταβερνιάρηδες εδώ πέρα ούτε νοιάζονται ούτε ξέρουν να ψήνουν ωραία μια μοσχαρίσια ώστε να έχει γεύση κρέατος και υφή κρέατος και όχι γεύση κομοδίνου και υφή τσιμεντόλιθου, αλλά δε φταίω εγώ αν τρώτε μοσχαρίσιες μόνο το καλοκαίρι στις ταβέρνες στα νησιά. Ακόμα και εντός των τειχών του άστεος υπάρχουν τίμιοι, μάστορες και μερακλήδες ψήστες που το ξέρουν το κάρβουνο και σου κάνουν μπριζολικό σπεσιάλε και με 12 έουρος. Όχι 25. 

Και θα έρθει ο έξυπνος τώρα και θα μου πει "έλα ρε τσίπη, ήσουν με το έτερον, στις Φλωρεντίες, στις ζάχαρες και στα μέλια,πήγες σε κυριλλέ μαγαζίον και το πλήρωσες. Σκάσε."

Όχι φίλε μου, δεν κάνω συγκρίσεις με εδώ, κάνω συγκρίσεις με εκεί. Γιατί πήγα σε άλλο κυριλλέ μαγαζίον μέσα στο Κιάντι, σε μια ταράτσα που βλεπε όλη την εξοχή, με μεσαιωνικούς πύργους τριγύρω, έφαγα πρώτο πιάτο, δεύτερο πιάτο (αγριογούρουνα και κουνέλια) πήρα μπουκάλι κρασί, πήρα γλυκό και καφέ και πλήρωσα λιγότερα από ο,τι σε αυτό τον απατεώνα στη Φλωρεντία που φάγαμε 2 πιάτα (και το οσσο μπούκο που έφαγα εγώ παρεμπιπτόντως ήταν το χειρότερο που χω φάει στην Ιταλία) και ήπια 1 μπύρα. Κοινώς, όχι. Ο Πεπεροντσίνο στη Φλωρεντία, δεν προτείνεται παρ'εμού, αν και το μαγαζί ήταν καλόγουστο, περιποιημένο, με ευγενέστατους και ενημερωμένους σερβιτόρους κλπ κλπ κλπ. Το φαί, ήταν επιεικώς μάπα το δικό μου, εντελώς συνηθισμένη και άνευ λόγου επαίνων η μπριζόλα. Και γενικά, να σας πω την αλήθεια και σε άλλα που πήγαμε και την είδαμε τριγύρω μας, ε μην μασάτε το hype.Μια απλή μοσχαρίσια μπριζόλα είναι. Έχει υπέροχα πράγματα να φας η Τοσκάνη, αυτό είναι στανταράκι το λιγότερο εντυπωσιακό (και περισσότερο υπερτιμημένο).

Update : 
Θα κράξω και το έτερο, γιατί μου το θύμισε και δεν κρατιέμαι. (Μου χει πει να την κράζω συνεχώς και αδιαλλείπτως, Περίεργο. Περάσαμε στις μαζοχίστριες. Νοτ μπαντ)
Πάμε που λες Φλωρεντία.
Περιδιαβαίνουμε τα στενά.
Ζάχαρες, μέλια, αγκαλιές, έρως.
Πάμε πρώτα και βλέπουμε Πόντε Βέκιο και το τσουτσούνι του Δαβίδ μετά. Και αρχίζω και την ανηφορίζω προς τη Ντουόμο.
Οπότε...
Μέσα από ένα στενό, βγαίνεις σε ένα πλάτωμα που δεξιά σου είναι αυτή η γκουμούτσα:

Η Ντουόμο . Τέρας.

 Οπότε βγάζεις, φωτογραφική μηχανή, αρχίζεις και τραβάς ενώ ακούς από δίπλα σου μια κραυγούλα θαυμασμού. "ααααα...ααααα"
λες, "τςςς που σε έφερα πάλι ρε άτιμο, όχι να δεις να εκτιμάς τον Εσταρινάκη"
και συνεχίζει
"αααα, έχει Pandora"

Αριστερά. Κοίταγε αριστερά, Δεν είδε δεξιά όλο αυτό το πράμα. Κοίταγε από την άλλη και στάμπαρε στο χιλιόμετρο τα pandora (φίλε άρρενα αναγνώστη μην αγχώνεσαι και εγώ τώρα τα μαθα τα Pandora, είναι κάτι κάστομ βραχιολάκια που κρεμάς πάνω τους ο,τι ασημένιο μπιρμπιλόνι θες και μου ψαχνε η άλλη να βρει να πάρει κάτι να χει να θυμάται την Ιταλία. )
Έλιωσα στο γέλιο λέμε.
"Τι Pandora βρε Κνώδαλο, που δίπλα σου είναι ένα από τα αριστουργήματα της Αναγ.."
"ΟΥΠΣ ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ - ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ - αυτό να το γράψεις στο blog"
(Τώρα το είδε)
Δε θυμάμαι πόση ώρα ακουγόταν στην πιάτσα ντουόμο ένας έλληνας να κράζει, αλλά ήταν αρκετό.

(Και όχι, δεν της αγόρασα εγώ το μπιρμπιλόνι σε περίπτωση που ετοιμάζεστε να με κοροϊδέψετε)

Κατά τα άλλα, μιλάμε για ένα υπέροχο μέρος, με φοβερά χωμένα χωριουδάκια, κάστρα και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα, που αξίζει να πας μια φορά road trip να γουστάρεις. Χωριό και κρασί/προσούτο/μασαμπούκα. Και αξίζει να πας σε αγρόκτημα να κάνεις δοκιμή κρασιών (αλλά μην ψαρώσεις με τις τιμές που βλέπεις στο ιντερνέτι, κάτι 150άρια το άτομο, έχει και φτηνά και αξιοπρεπέστατα). 

Μεσαιωνίλα κάργα - Σαν Τσιμινιάνο

Επίσης αν πας, κανόνισε να ξέρεις τη διαφορά μεταξύ λογαριασμού και εισιτηρίου στα ιταλικά, γιατί αν ζητάς στο σερβιτόρο "μπιλιέτο" θα σε κοιτάει περίεργα.

Αλλά τι να λέμε, όπως πολύ εύστοχα έγραψα και στο βιβλίο επισκεπτών στους κήπους του Μπόμπολι,

Όχι παίζουμε

Υ.Γ: Επειδή με πρήξατε με τη Σιένα: Ναι φυσικά πήγαμε και Σιένα. Και Μοντεριτζιόνι,Βολτέρα και στα κεφαλοχώρια του Κιάντι. Γενικώς, γυρίσαμε όσο περισσότερο γινόταν. (Γιατί το πολύ κρασί,ξέρεις, δε βοηθάει στην οδήγηση)

Εύκολα

Μερικές φορές τα πράγματα φαίνονται εύκολα.Απλά.Σαν να είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι, σα να πέσαν τα κομμάτια του παζλ ακριβώς στη θέση τους, Σαν Φρανσίσκο και Σαν Τσιμινιάνο.
Μερικές φορές ξυπνάς το πρωί με χαμόγελο γιατί έχεις κοιμηθεί χωρίς άγχος, χωρίς φόβο, χωρίς να μην ξέρεις τι θα ξημερώσει.
Μερικές φορές σου ξορκίζονται  οι φόβοι, οι δαίμονες, οι σκιές και οι μάσκαρες.
Εύκολα.
Μ'αρέσει αυτό.

Μετά από κάμποσες μέρες στις εξοχές της Τοσκάνης, γέμισα μπαταρίες για πολύ καιρό. Ήπια τις κρασάρες μου, έφαγα ο,τι αγριογούρουνο υπήρχε και δεν υπήρχε, τσάκισα απιστευτες μακαροναδες και αναγεννησιακά προσούτα και τώρα ετοιμάζομαι για έναν δύσκολο λόγω δουλειάς, αλλά υπέροχο για άλλους λόγους, χειμώνα.

Εύκολα ρε. Γιατί ο Εσταρινάκης δε μασά.
Εύκολα. :-)

Μ'αρέσει αυτό. Το ξαναλέω.

Παρεμπιπτόντως, όταν ζητάς σε εστιατόρια εισιτήριο αντί για λογαριασμό,παίζει να σε κοιτάξουν με απορία.
Επίσης, ο Μικελάντζελος είχε μια φετιχιστική σχεδόν λατρεία στα μικρά παργαλατσάκια κ οι κήποι του Μπόμπολι είναι ωραίοι, αλλά σαν τη Χαλκιδική δεν έχει.

Υ.Γ: Όχι δε χάλασα και άρχισα τις γλυκαναλατιές. Το κράξιμο δεν αποθαίνει ποτέ, μην αγχώνεστε.

Καλοκαίρι, διακοπές, ζευγαράκια

Το καλοκαίρι όπως όλοι ξεύρετε (και αν δεν ξεύρετε τι σκατά μάθατε τόσα χρόνια, ολόκληρα γαϊδούρια;) είναι εκτός των άλλων, εποχή ραστώνης και περισυλλογής, εποχή μαζέματος εσωτερικού και εξωτερικού και εποχή που ναι παχιές οι μύγες και οι κολιοί.

Επίσης δε είναι η εποχή της περίφημης αυγουστιάτικης πανσελήνου κατά την οποία τα χιτάκια της Χαρούλας Αλεξίου σιγοτραγουδώνται με πάθος από μύριες όσες γυναικείες φωνές την ώρα που απελπισμένοι αγαπητικοί παραδίπλα προσπαθούν να τα αντέξουν για εκατομμυριοστή φορά μπας και έχουμε ευχάριστη κατάληξη στη βραδιά (αν και το άσχετο,χωρίς λόγο ξεκατίνιασμα/μίρλα/ψυχολογική κλωτσοπατινάδα είναι απείρως πιο αστεία και ευχάριστη κατάληξη της βραδιάς - για κάτι χαιρέκακους σαν και εμένα).

Μυριάδες Ρωμαίοι και Ιουλιέτες, ασχέτως αν δεν κατάγονται από Καπουλέτους και Μονδέγους αλλά από Σπανοβαγγελοδημήτρηδες και Παχατουρίδηδες, ξεχύνονται σε παραλίες, συναυλιακούς χώρους, τσιπουράδικα, νησιά, βουνά, ερήμους, τόπους απόθεσης πυρηνικών αποβλήτων και άλλα για να ζήσουν τον έρωτά τους στη φλόγα της αποκορύφωσης του καλοκαιριού.

Βλέπεις πολλά είδη ζευγαριών τριγύρω και αυτό είναι το θέμα μας σήμερα: Τα ζευγαράκια που κυκλοφορούν τριγύρω και που τα αγαπάμε γενικά γιατί ο έρως είναι μεγάλο πράγμα και το σεβόμαστε και του υποκλινόμαστε, αλλά αυτό δε μας (προσέχεις τον πληθυντικό μεγαλοπρέπειας ε; ε; όχι παίζουμε. Ολοι την έχουν δει σε αυτή την έρμη χώρα, εγώ γιατί όχι ; α σιχτιρ δηλαδή) αποτρέπει από το να τα κοροϊδεύουμε, να τα τσιγκλάμε και να τα πειράζουμε όσο δεν πάει άλλο, είτε είναι ζευγαράκια άγνωστα (οπότε αν παρεξηγηθούν, ξύδι και από Σεπτέμβρη να παίρνετε και κανα chill pill και να βγάλετε το παλούκι απο τον κωλαράκο σας) είτε είναι γνωστά (που δεν παρεξηγιούνται οπότε τους λες τα χειρότερα και μετά πίνετε τις τσιπουριές σας και γίνεστε χεστά.Η πριν. Ή κατά τη διάρκεια, δε γαμείς), είτε πρόκειται για τα μούτρα μας τα ίδια οπότε ξεπερνάμε κάθε όριο χυδαιότητας και αλληλο- και αυτο-ξεφτιλιζόμαστε.

α. Το νεόκοπα ζευγαράκια

Η φάση νεόκοπου ζευγαριού είναι στο < 3 μήνες. Είναι που χεις γνωριστεί, έχεις φάει την μπαλταδιά στο κεφάλι, έχουν σκάσει ενδορφίνες,ντοπαμίνες και ακετυλχολίνες (μόρφωση ο καργιόλης όμως, Λαρούς έπρεπε να με λένε. Οκ πρέπει να γίνω πιο σύγχρονος. Γουίκι έπρεπε να με λένε) και είσαι 24/7 στα μέλια, τις αγάπες, τα λουλούδια, τα μηνύματα με καρδούλες και υποκοριστικά και το στρουμφοσεξ.(= αυτό που βγάζεις τα μάτια σου μέχρι να γίνετε και οι δύο μπλε). Με μια κουβέντα: Αηδία. Είστε αίσχος. Χυδαίοι. Είστε πιο γραφικοί από φολκλορικό συγκρότημα που δίνει συναυλία σε ελληνική παροικία του εξωτερικού, πιο εμετικοί από το Ρομίλντα με 9 μποφώρ και πιο σοροπιαστοί από ταψί μπακλαβά στον Αλί Ουστά (άμα πας Κωνσταντινούπολη, να πας να φας. Ο,τιδήποτε. Στο Σίρκετζι μες στο κέντρο είναι, ρώτα. Ναι και μη μου πεις σε σχόλιο για το άλλο με τα προφιτερόλ. Είπαμε. Έκλεισε)

Γενικά όπου βρεθείτε δε χάνετε ευκαιρία να ακουμπηστείτε, να χαμογελάσετε πονηρά ο ένας στον άλλο, ακόμα και να στείλετε sms από την τουαλέτα ο ένας στον άλλο, του τύπου "Σε θέλω" , ή "Τελείωσε το κωλόχαρτο εδώ μέσα γαμώ το σπίτι τους φέρε κανα χαρτομάντηλο ρε μαλάκα". Φυσικά όλα αυτά συνοδεύονται από περίεργους ήχους από την παρέα όπως "μπλιουργκχχχ", "ίιιοουυυυυ" , "σταματήστμπλιουργκκχχχ" και "βγάλε τη γλώσσα σου από τις αμυγδαλές της, της έχει πέσει ο κορεσμός στο 60 ρεεεε" (<== πάλι μόρφωση)

Κανονίσατε διακοπές μόνοι σας φυσικά, που θα τις περάσετε σε ρομαντικό μέρος (υποχρεωτικά, εννοείται). Αλλά ώπα ρε μαλάκες, τι σημαίνει ρομαντικό και μη ρομαντικό μέρος; Και μπάκουροι και ζευγάρια πάνε σε ωραία μέρη διακοπές. Σε μέρη ωραιότερα από το μέρος που μένουν. Δεν έχει σχέση αν είσαι ζεύγος ή όχι, όλα τα μέρη είναι ρομαντικά στις διακοπές. ΟΚ υπάρχουν μέρη με υψηλότερη ζευγαρακοσυγκέντρωση αλλά δε χαλάν το συμπέρασμά μου. Θα πας διακοπές σε άσχημο μέρος μόνο αν έχεις τα ψυχολογικά προβλήματα του ζεύγους στο Ινσέψιον (που θυμίζω οτι ο ονειρικός τους κόσμος ήταν το Παγκράτι). Τέλος πάντων. Θα πάτε διακοπές που λες σε ωραίο μέρος, θα τις περάσετε μάλλον  τέλεια (γιατί είπαμε, ντοπαμίνες κλπ κλπ κλπ, μην επαναλαμβανόμαστε) (μπορεί βέβαια να αρπαχτείτε τόσο άγρια για μια ασήμαντη παπαριά που να τις περάσετε τελικά μόνοι σας) και μετά θα γυρίσετε να πρήξετε τα μπιλιαδέλια των φίλων σας για το πόσο γαμάτα ήταν, πόσο καλά περάσατε, πόσο σεξ κάνατε , πόσο ωραία μέρη είδατε και πόσο καλά φάγατε. Πράγματα δηλαδή που δεν ενδιαφέρουν κανέναν εκτός από εσάς, αλλά τους υποβάλλετε στο βασανιστήριο να τα ακούσουν. Προσοχή όμως, στις περιεργες στάσεις. Από μια ηλικία και μετά το στριφογυριστό βιδωτό με γερμανικά καπάκια στην αυτοκρατορική παραλλαγή δεν είναι για χαλασμένες μέσες, χειρουργημένες βουβωνικές χώρες και γαλλικές μυτούλες.

β. Οι παλαίουρες

Ε νταξ, εσείς δεν έχετε ανάγκη. Είστε μαζί χρόνια πια. Ξέρετε ο ένας τον άλλο σαν κάλπικη λίρα. Η μη δυσλειτουργικοί, έχετε περάσει από το πάθος στην αγάπη και δε μπορείτε μακριά ο ένας από τον άλλο, στην ηλικία μας πλέον συζείτε κιόλας, έχετε ακούσει μυριάδες φορές ο ενας τον άλλο να κλάνει και γενικά είστε πλέον ένα άτομο και όχι δύο - και αυτό ενίοτε είναι αξιοθαύμαστο για μερικούς απο μας.(όχι πως δεν τσακώνεστε.. μια χαρά αρπάζεστε, αλλά για μαλακίες) Αλλά δε μας ενδιαφέρουν οι μη-δυσλειτουργικοί, τι να πεις για αυτούς; μας ενδιαφέρουν πάντα οι δυσλειτουργικοί. Που είναι χρόνια μαζί και πλέον βαριούνται ασύστολα ο ένας τον άλλο. Με αποτέλεσμα γκρίνια το πρωί,γκρίνια το μεσημέρι,γκρίνια το βράδυ, γκρίνια χωρίς διακοπές,χωρίς σταματημό,χωρίς έλεος,χωρίς ανακούφιση -όπως ακριβώς τα βασανιστήρια στην Κόλαση του Δάντη του Αλιγκιέρι. Το σεξ είναι πιο άνοστο και από τον φιδέ που μου δωσαν στο νοσοκομείο πριν την εγχείρηση, πιο μηχανικό και απρόσωπο από υπάλληλο φαστφουντάδικου στην εθνική οδό και πιο τυπικό από δημόσιο υπάλληλο υπηρεσίας πρωτοκόλλου 3 μήνες πριν τη σύνταξη. Α και πιο γρήγορο από γιαπωνέζικο τραίνο.

Αυτοί όπου και να πάνε διακοπές, το ίδιο είναι. Μα στις Κουκουβάουνες πάνε, μα στις Μαλδίβες πάνε, η γκρίνια είναι μέσα τους πιο ριζωμένη και από mangrove σε αφρικάνικο βάλτο. Θα τους φταινε και στους 2 όλα. Το ξενοδοχείο δεν ήταν τόσο καλό όπως στις φωτογραφίες. Ναι κοπελιά, με 25 ευρώ τη βραδιά το δικλινο με φουλ-πανσιον, 4 seasons δεν παίζει να ναι.  Έχει κουνούπια. Έχει μύγες, έχει αλλιγάτορες,σαλάχια,τυραννόσαυρους και γενικά υπάρχουν τριγύρω και άλλα πλάσματα με διπλή έλικα DNA, πράγμα με το οποίο δε φαίνεστε να είστε συμβιβασμένοι. Η θάλασσα είναι πολύ μπλε,πολύ πράσινη,πολύ ροζ,πολυ αλμυρή,πολύ γλυκιά,πολυ ρηχή,πολύ βαθιά,  η πισίνα απαπαπαπα γιατί η μάνα σας ειπε οτι εκεί κατουράνε όλοι, το φαγητό δεν τρώγεται γιατί είναι ξένη χώρα και ποιος ξέρει τι βάζουνε μεσα "αυτοί εδώ" και δεν έχει και σουβλάκια, βρρρώμα εδώ, βρρωώωωμα εκεί (βλέπε προηγούμενο ποστ), το πρωινό δεν είναι όπως θα πρεπε (φραπέ και τσιγάρο 355 μέρες το χρόνο και σε χαλάει που τις 10 που σαι διακοπές δεν έχει προσούτο Πάρμας τουλάχιστον 2 ετών ωρίμανσης, βιολογικά πολύσπορα ψωμάκια, μαρμελάδα απο μύρτιλα και μπέικον Καναδά. Χωριάταρε) (και εγώ τέτοιος είμαι, μη νομίζεις). (το καναδέζικο μπέικον τα σπάει,χοντροκομμενο και ξεροτηγανισμένο)

Σκοτώνεστε διαρκώς λοιπον, ειδικά άμα είσαι σε μέρος που δεν έχει και να ψωνίσεις τα απολύτως απαραίτητα (από γούνες και ατμοκαθαριστές, μέχρι ποτήρια σαμπάνιας και πορσελάνινα ντίλντο) και γυρνάτε πίσω μέσα στη μίρλα και την απογοήτευση, θάβοντας παράλληλα και τη χώρα (ή το εντός Ελλάδος μέρος) που πήγατε και τους ντόπιους, με μοναδική ουσιαστική αιτία το γεγονός οτι δε γουστάρετε πια ο ένας τον άλλο. Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας, ξεσυμβιβαστείτε και χωρίστε γιατί οκ, γαμάτε τη ζωή σας, αλλά κυρίως μας χαλάτε το ψυχολογικό φενγκ σούι. Ευτυχώς δεν έχω τέτοιους τριγύρω να λες. Εχω δει παραδίπλα όμως και φρίττω κάθε φορά.

γ.Οι παντρεμένοι (με παιδί)

Εσύ φίλε μου καλέ καλέ μου φίλε, ναι εσύ ο παντρεμένος φίλος μου με το παιδάκι και τη σύζυγο. Αχ αχ αχ τι να σου πω εσένα ρε ταλαίπωρε που για να πας διακοπές πούλησες το αυτοκίνητό σου και πήρες τριαξονικό για να χωράνε τα πράγματα του παιδιού. Καροτσάκι, δεύτερο καροτσάκι, αγωνιστικό καροτσάκι, βραδυνό καροτσάκι (έχεις περισσότερα καροτσάκια από ο,τι Κολωνακιότισσα παπούτσια), κουβερτούλα για το πρωι, κουβερτούλα για το βράδυ, υπο-κουβερτούλα,ανω-κουβερτούλα, αντικουνουπική κουνουπιέρα, αντιαλλεργική κουνουπιέρα, προστατευτική κουνουπιέρα με νανο-ινες και ιονιστή για πάνω από την κουνουπιέρα, παπουτσάκια,σαγιοναράκια,παντοφλάκια,σανδαλάκια,βερμουδίτσες,σορτσάκια, πουλοβεράκια-μπας και έχει κρύο το βράδυ-, μπουφανάκια, αουτάν, φενιστίλ, αμοξιλ,καρβοξύλ,φτυαράκια,γκασμαδάκια,φορτηγάκια,απόχη,φουσκωτό στρωματάκι,τρόμπα για το στρωματάκι,ψάθα για σας, αντιαλλεργική ψάθα για το παιδι, ομπρέλα για την ψάθα #1, σπεσιαλ αντιβακτηριδιακή και αντικρυπτονιτική ομπρέλα για την ψάθα #2, 168 διαφορετικά αντιηλιακά, για μασχάλες, ποδια,χέρια,μούρες,πρόσωπα,μαλλιά,αυτιά,μάτια,μύτες,στόμα, τη ζωή το σύμπαν και τα πάντα. 

(Σίγουρα ξεχνάω πολλά αλλά δεν έχω παιδί ακόμα ρε παιδιά, οκ τι να κάνω).

Είσαι βέβαια στα μέλια με το γυναικάκι σου και το παιδάκι σου, το πλέον αξιομνημόνευτο δημιούργημα των λαγώνων σου από τότε που ανακάλυψες τις χαρές του σεξ, ένα βράδυ που στο RTL έπαιζε σοφτκορ με γερμανίδες βοσκοπούλες.Και καλά κάνεις. Αλλά πας στο ενοικιαζόμενο (κοντά στη βάση σου ρε αχρείε γιατί ως γνήσιος έλλην πιστεύεις οτι τα παιδιά βασανίζονται στα ταξίδια, ασχέτως αν βλεπεις τριγύρω σου αυστραλούς με μωρά 4 μηνών στην παραλία- δεν ξέρουν αυτοί. Συγγνώμη, παρένθεση μεσα στην παρένθεση: Δεν το λέω για σένα ρε παπάρα, τα χουμε πει αυτά. Για κάτι ατάκες που ακούγαμε σε παραλία μαζί τα λέω. Πριν κανεις παιδί :p ).. Αλλά πας στο ενοικιαζόμενο που λες και ωρεπουστημου ειναι μικρό το δωμάτιο και που θα βάλεις το παιδί όταν θες να κάνεις στη μάνα του αυτό που μας κάνει ομαδικά ο Στουρνάρας; Γιατί έχεις και μια τσίπα, μια αξιοπρέπεια και δε θες ο γιος σου να σε δεί σε ορθοκωλομπρούμητο με τη μαμά και πάθει κανα κοκομπλόκο (ξέρω γω, καλά κανεις μαλλον). Οπότε, μια και η ανάγκη είναι η μητέρα των εφευρέσεων, την ώρα που κοιμάται το παιδί, σβερκώνεις τη μάνα, την πας στο μπάνιο,ανοίγεις τη ντουζιέρα και προσπαθείς στα όρθια να της τραβήξεις κανα μανίκι εντός διλέπτου μην ξυπνήσει το παιδι και εκεί γίνονται και κάτι ατυχήματα που ντρέπονται να τα περιγράψουν στους γιατρούς στα κέντρα υγείας (που να πεις οτι πάτησες σαπούνι,έπεσες και έπαθες κάταγμα στον παργαλάτσο και τον πρωκτό γιατί κωλόκατσες, σου μπήκε το σαπούνι και από πάνω έπεσε η γυναίκα σου μαζί με την κουρτίνα του μπάνιου με όλο της το βάρος) και απο δω παν και οι άλλοι. Τα μεσημέρια τη βγάζεις σε ταβερνάκι με καλαμαράκι τιγκα στη λαδίλα και χωριάτικη με βαρβολίνες, πίνεις και μια παγωμένη πράσινη δίπλα στο κύμα και δίνεις στο παιδί να δοκιμάσει αφρό για να μαθαίνει και να μασουλήσει τηγανιτή πατάτα κατεψυγμένη που δεν τρώνε ούτε τα γατιά όταν τους την πετάς κάτω ("αχ κοίτα το γατί έχει και προτιμήσεις,θέλει κρέας". Δε θέλει κρέας ρε μαλάκα, αλλά αυτό δεν είναι πατάτα)..
ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, κάντε άλλο ένα παιδί, να αγγαρεύετε το πρώτο να το προσέχει για να μπορείτε εσείς να κάνετε και κανα σεξ χωρίς να κρέμεστε από ντουζιέρες,πολυελαίους και να χετε το κεφάλι ενός απο τον δύο σε ευθεία οπτική επαφή με το μωρό.

Αυτά είχα να πω.

Τελείωσα.

ΤΙμητική αναφορά όμως στους σύντροφους μπάκουρους, που για άλλη μια φορά δε θα ξέρουν τι να κάνουν μόνοι τους το καλοκαίρι, μια και κάνουν παρέα με τους άνωθεν τύπους εδώ και χρόνια. Και μια πολύτιμη συμβουλή: Μην κολλήσετε να πάτε διακοπές μόνοι σας. Και γίνεται και γαμάτα είναι και άμα δεν είστε μίζεροι,σπαστικοί μαλακοκαύληδες (όπως μερικοί στο προηγούμενο ποστ με τον τουρισμο) θα περάσετε σουπερ ντούπερ και θα γνωρίσετε κόσμο. Βουρ.

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι ρε.

Και άλλο κραξιματικό - Ταξιδωτικό

Λες και έχει πέσει η κατάρα του Τουταγχαμών και τώρα τελευταία πέφτω συχνά σε φάσεις που τριγύρω μου ακούω απίστευτα ηλίθιες συζητήσεις.

Αυτό εντείνεται δε στα εξωτερικά που για κάποιο λόγο οι έλληνες απο ο,τι φαίνεται πιστεύουν οτι αποκλείεται κανείς άλλος στον κόσμο να μιλάει τη γλώσσα τους ή να είναι και αυτός έλληνας, οπότε αράζουν (ή περπατούν) και αφήνονται ελεύθεροι να πουν ο,τι τους κατέβει μη υπολογίζοντας τον τύπο που πίνει μπυρίτσα και καπνίζει τσιγαράκι δίπλα τους ο οποίος προσπαθεί απεγνωσμένα να μην κουνήσει ούτε βλέφαρο προς το μέρος τους, τη στιγμή που θέλει  να:

α. Σκάσει στα γέλια

β. Πάρει ένα γκασμά και να τους κοπανάει

γ. Πάρει γκασμά γελώντας και τους κοπανάει

δ. Σκάσει στα γέλια και μετά τους κοπανήσει με γκασμά

κλπ κλπ κλπ, το κατάλαβες πως πάει.

Κατά καιρούς λοιπόν έχω πέσει σε απίστευτες συζητήσεις από επίπεδο "είμαι ένα απλό κομοδίνο και λέω και καμια παπαριά", σε επίπεδο "είμαι τεράστιο καδρόνι και λέω υπερμαλακίες" για να καταλήξουμε στο "είμαι απαστράπτον μνημείο εγκεφαλικής ανεπάρκειας και θα πρεπε κανονικά να μου χουν αφιερώσει το δικό μου ξωκλήσι γάμων στο Λας Βέγκας, τίγκα στην πινακίδα νεον και τα λαμπερά καθρεφτάκια"

Αγαπημένα δε θέματα των συνελλήνων ταξιδιωτών στα εξωτερικά πολλές φορές είναι τα εξής:

α. Ψώνια

β. Ψώνια

γ. Ψώνια

δ. "Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά, είμαστε οι καλύτεροι όλων,όλοι οι άλλοι είναι στην καλύτερη homo habilis"

ε. Γκομενικά (μεγάλα γέλια γιατί "δε μας ακούει κανείς")

στ.Γκρίνια για τα πάντα. Κυρίως για το φαϊ. Γιατί τα σουτζουκάκι που βρήκε στο "ελληνικό" εστιατόριο στην Κουάλα Λουμπούρ, δεν ήταν σαν της μάνας του.

στ. Τουριστικές πληροφορίες και απορίες (αλλά από τις "αφελείς", ξέρεις).

Πάμε λοιπόν αγαπημένοι μου φίλοι να εξετάσουμε μερικές από τις εν λόγω κατηγορίες.Όχι όλες γιατί βαριέμαι, είμαι κομμάτια (Χτες γύρισα απο Κωνσταντινούπολη - παρατηρείται ήδη πτώση της στάθμης του Βοσπόρου και έλλειψη αμνοεριφίων για κεμπάπ).

Σειρά τυχαία.

Ξεκινάω από αυτούς που σιχαίνονται τα πάντα και δεν τρώνε τίποτα. 

ΟΚ αδερφέ καταλαβαίνω οτι αν είσαι στην Μαλαισία και δεις τον πάγκο με τις κατσαρίδες και τους σκορπιούς ως μεζέ, να κάνεις πίσω. Και εγώ θα λιποψυχούσα.

Αλλά να σαι στα Παρίσια, στα Λονδίνα, στα Βερολίνα και στη ρημάδα την Πόλη με τη γαμάτη κουζίνα και να μη μπορείς να φας τίποτα, ε είσαι μυστήριος.

(Και εγώ είμαι μυστήριος στο φαϊ, δεν το κρύβω, αλλά αυτοί είναι αλλιώς μυστήριοι.)

Είναι 2 υποκατηγορίες: ο "σιχαίνομαι" και δε μπορώ να φάω και ο "δεν είναι όπως στην Ελλάδα" (δηλαδή όπως το παστίτσιο της μάνας μου)(ακόμα και αν μιλάει για τάπας. Ναι δεν είναι τα τάπας σαν το παστίτσιο της μάνας του και ζορίζεται, τι θες τωρα;)

Η λύση για αυτούς τους ανθρώπους είναι ή ψάξιμο παραδοσιακού ελληνικού σουβλατζίδικου και φαϊ μόνο εκεί ή συνδυασμός μακντοναλτς-μπεργκερ κινγκ και λοιπών πλαστικούρων.

Ανακεφαλαίωση: Ναι,υπάρχει άνθρωπος (φίλη φίλης) που πήγε στη Γαλλία και δεν κατάφερε να βρει τίποτα καλύτερο να φάει από Μακντοναλτς και "γύρο" στο Καρτιέ Λατεν!

Και οκ, μπορεί να διαφωνώ γαστριμαργικά, αλλά στο κάτω κάτω είναι δικαίωμά σου να θεωρείς οτι ο,τιδήποτε πέραν της ελληνικής ταβέρνας και της μάνας σου δεν είναι νόστιμο.(θα σε κοροϊδέψω και για αυτό βέβαια)

ΑΛΛΑ οταν αρχίζεις τα "να δε μπορώ σιχαίνομαι", "βρρρώωωμααααααα" (εξ'ορισμού ε; όχι να δούμε κάτι), "τι κρέατα χρησιμοποιούν αυτοί εδώ", "τα μαρούλια σιγά μην τα πλένουν", "τα ακουμπάνε άραγε με γυμνά χέρια" κλπ ε μου ρχεται να σε κοπανήσω.

Εκτός αν νομίζεις οτι στο Ελλάντα οι χασαποταβέρνες είναι όλες χειρουργείο. Και επειδή έχω δουλέψει ως πιτσιρικάς σε κάτι τέτοια, να σε διαβεβαιώσω οτι όσο "βρρρρρώωωμααααα" είναι στα εξωτερικά, είναι και εδώ. Ίδιες πιθανότητες έχεις να φας "βρρρώωωμααααα" παντού. Σουρπριζ. Σοκ και δέος.

Καθόμουν λοιπον σε κυριλε κεμπαπάδικο προψές και σκασαν οι κυρατσες οι ελληνίδες. "Βρρρώωμααααααααααα". (Μιλάμε έτρωγες από το πάτωμα). "Τα σιχαίνομαι αυτά τα αρνιά, ποιος ξέρει από που τα φέρνουν" (Απο την Τουρκία μωρή, που χει παραγωγή 8 γκαζίλιον αρνιά. Α, που σαι, αν θεωρείς οτι στην Ελλάδα έχουμε ικανή παραγωγή αρνιών να μας καλύψει, να σου δώσω το τηλέφωνο ενος φιλου κτηνίατρου να σου πει οτι και συ εδώ το τσακάς το τούρκικο το αρνακι και λες και μπιραλλάχ). Μετά σταμάτησα να ακούω, ήρθε το γιαουρτλού μου. Kαι το Άντανα. Και το Αλί ναζικ. Και το Ατσί εσμέ. Και μετά το κιουνεφέ. Καταλαβαίνεις. Δεν άντεξα. Α ναι, και λαχματζούν πήραμε. (αχχχχ έρως).

"Βρρρώωωμαααααααα"

Ναι και εγώ αναρωτήθηκα τι σκατά τάϊζαν το αρνί και έγινε τόσο νόστιμο

Αν δε μπορείς να φας τίποτα στο εξωτερικό πέραν σουβλακίου και μπέργκερ, κάτσε εδώ.Όχι τίποτα άλλο, να μη γκρινιάζεις και χαλιέσαι τσάμπα κιόλας.

Οι "είμαστε οι καλύτεροι"

Αυτοί όπου και να τους πας χτυπιούνται και οδύρονται σα μανιάτισες μοιρολογίστρες που κλαίνε το θείο που ήταν λεβέντης και παλικάρι και απόθανε μόλις 120 χρονών,πάνω στο άνθος της ηλικίας τους.Ρε δε βρίσκουν τίποτα όμορφο. Ρε τίποτα. Θα κάτσουν να παρατηρήσουν ή να επινοήσουν ασχήμια για να βγούν από πάνω. Πας ας πούμε στο Βερολίνο, πίνεις καφεδιά στην Unter den Linden, λάμπει ο τόπος απο τα φώτα, απο τη μια στο βάθος ο καθεδρικός, από την άλλη η Πύλη του Βραδεμβούργου, και ξαφνικά θα ακούσεις μια ξυνή φωνή "εμ βέβαια,οι κακόγουστοι οι άγριοι,που να φτιάξουν κάτι δικό τους, όλα απο μας τα κλέψανε. Σαν την Ελλαδίτσα τίποτα. Που έρχονται το καλοκαίρι και κοιτάνε τις παραλίες σα λιμασμένοι. Βρε έχει τέτοιες παραλίες εδώ; μόνο δρόμους και ποτάμια". (αυτο έχει ακουστεί όντως). Πήγε η άλλη στο Βερολίνο και έψαχνε παραλίες. Και της έφταιγε η πόλη.

Μπαίνει ο άλλος στην Παναγία των Παρισίων, έχει υγρασία. Ανεβαίνει στον Αιφελ, είναι ψηλά, πάει στο Λονδίνο,είναι βρώμικος ο Τάμεσης (α και φυσικά "έχει πολλούς μαύρους και φοβάμαι". Ναι καννίβαλοι όλοι οι μαύροι, γνωστό), πάει στη Βαρκελώνη, ξερωγωκάτιβρισκει (δε θυμάμαι κάτι απο κει). Γυρνάει στο αεροδρόμιο εδώ πέρα και είναι στο "ααααχ, πατρίδα ρεε.. οχι σαν τους κουτόφραγκους τους ηλίθιους που όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη αυτή τρώγαν βατόμουρα". Και δε λέω, ολοι αγαπάμε την Ελλαδίτσα. Αλλά προσπαθώντας να μειώσουμε όλους τους άλλους δε δείχνουμε αγάπη μαναμ. Κομπλεξ δείχνουμε. Θαύμασε και τα επιτεύγματα των άλλων ρε φιλαράκι. Δε γίνεσαι προδότης. Α σιχτιρ πια δηλαδή εγκεφαλικά μικροτσούτσουνοι δε γουστάρω να μαστε.

Τα γκομενικά

Αυτό είναι και ο λόγος εμπνεύσεως του ποστιου, μια και τη Δευτέρα το απόγεμα στο Χαβαλιμάν καθόμουν δίπλα μια παρέα απο δικές μας που φτύναν πόνο και οργή για τους άντρες,το σεξ,τη ζωή,το σύμπαν και τα ψων..πάντα. 

Κατ'αρχήν μάθαμε ότι ο Νίκος την έχει κάνει τάρανδο τη μια και αυτή το ξέρει, αλλά συνεχίζει να του κάθεται γιατί πηδάει καλά και έχει και πολλα κονε. Από τα συμφραζόμενα ψιλιαστηκα πως Νικος=Μπάρμαν ή κάτι αντίστοιχο,καβλωμένος γιακάς,τατού,γυαλί-τηλεόραση κλπ.Ευτυχώς οι φίλες της την έκραζαν (και την κράζουν συνεχόμενα απο ο,τι κατάλαβα, αλλά ο Νίκος είναι γλυκοτσούτσουνος και δεν ξεκολλάει, τι να κάνουμε).

Μετά μάθαμε πως η μία φίλη της ακόμα σιχαίνεται το παγωτό πύραυλο και δεν το κάνει στο δικό της που της το ζητάει και εντάξει, τι να κάνουμε, αν θέλει να βρει άλλη που να το κάνει ας πάει και ας μην εκτιμήσει το πόσο γαμάτη,απίστευτη και φανταστρουμφική είναι και τα λοιπά. Εγώ να δαγκώνομαι,να κρατιέμαι να μη γελάσω, να κρατιέμαι μην προδοθώ και καταλάβουν οτι ειμαι πατρίδας (ευτυχώς ο τούρκος μπαρμπέρης που πήγα να φτιάξω το μούσι με έκανε χάλια σαν κούρδο φοροεισπράκτορα στο Ντιάρμπακιρ και μάλλον με πέρασαν για ιτσ-ογλάν.)

Η τρίτη δεν είχε παραδόξως ιδιαίτερο γκομενικό πρόβλημα,απλά δεν είχε γκόμενο και καλοκαιριάζει και έχει αγχωθεί λίγο αλλά απο ο,τι μάθαμε είναι αποφασισμένη να μη το βγάλει το καλοκαίρι μπουκάλα και να τον μερεντιάσει το λουκουμά σύντομα. Εύγε κοπελιά,(όχι χωρίς πλάκα το λέω αυτό) σου εύχομαι να περάσεις ένα καλοκαίρι που θα σαι συνεχώς με πορτοκαλάδες και νερά από την αφυδάτωση. Η τρίτη ήταν η μοναδική που γκρίνιαζε χαριτωμένα και που την πόνεσα, οι άλλες δύο στο μισάωρο που ήμουν εκεί είπαν επικές παπάτζες κατά συρροή και εξακολούθηση αλλά δυστυχώς δεν τις θυμάμαι ολες καθότι πριν πάω στο χαβαλιμαν, ειχα τσακίσει κάτι ρακές και ήμουν ελαφρώς deranged που λέει και ο Ζάφοντας.

Σιχτιρ πιλάφ: Τα ψώνια

Η μανία του συμπατριώτη μας για τα ψώνια το εξωτερικό είναι παροιμιώδης. Είναι τόσο άρρωστοι και άρρωστες που θα μπουν ακόμα και στα Ζάρα για να ψωνίσουν, παροτι έχει 17 υποκαταστήματα σε απόσταση κλασίματος από την πόρτα τους. Και θα πάρουν τα ίδια που παίρνουν στην Ελλάδα. (ΙΣΩΣ κανα δυο ευρώ φτηνότερα). Στο Παρίσι, ορδές θυμάμαι. Να βλέπεις το γκρουπ να κανει στάση St.Michel για καφέ και να απλώνουν οι κυρίες ο,τι πήραν και δεν πήραν απο τα μαγαζιά που καναν επιδρομή. "ΑΑΑΑΑ ωραίο σουτιέν". "Α πήρα κάτι ποτήρια σαμπάνιας, μην το πεις στο Γιώργο, θα του τα δείξω σπίτι" (<==ΔΕΝ το βγάζω από το ξεράδι μου αυτό)(που ήθελες και ποτήρια σαμπάνιας στο Αρκουδοχώρι κάτω Μπλουχοτσάνης, που δεν έχεις κουτάλια για τη φασολάδα και την τρως σε γουβωμένο ψωμί. Και πόσο συχνά πινεις σαμπάνια που πρέπει να πάρεις ποτήρια απο τα Παρίσια;)

Στο Καπαλι Τσαρσί δε που πέρασα Σάββατο πρωί, είχαν σκάσει τα γκρουπ απο την πατρίδα. 

"Μαριιιααα, έλα έλα έχει απο δω δερμάτινα" "Όχι όχι να πάμε σε αυτόν τον πουεχωτοχαρτάκι με τη διεύθυνση, θα πάμε συστημένες θα μας κάνει καλύτερες τιμές" (πάω στοίχημα οτι στον "αυτόν" πάνε ίσα με 10.000 συστημένοι κάθε σαββατοκύριακο). "Κώστααααα!! Εδώ! Εδώ!! Έχει και γάντια!"

"Πάμε ρε σεις να πιούμε τίποτα να δροσιστούμε,1 πήγε η ώρα, περπατάμε απο τις 9, εχω κορακιάσει" "ΟΧΙ ΟΧΙ ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ" (θα προλάβουν να τα πάρουν τα καλά δερμάτινα οι βασιβουζούκοι φαίνεται και δε θα γνωρίσουν τη δόξα που τους αξίζει στις ΕΛ-ληνικές ντουλάπες).

Ψώνια,ψώνια,ψώνια. Ο επαρχιωτίστικος εθνικός καημός μας να γυρίσουμε στο σπίτι και να πούμε οτι αυτό το σετάκι κουτάλια για φακές το πήραμε απο το "ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ". Ή ότι το μαχαίρι του ροκφόρ  ήταν ευκαιρία και δε μπορούσαμε να μην το πάρουμε. (Για το ιντερνετ δεν έχουμε ακούσει ακόμα).

Φυσικά όλα αυτά τα "ΨΩΝΙΑ" γίνονται εις βάρος άλλων πραγμάτων, οπότε κάθεσαι και ακούς να σου περιγράφουν άνθρωποι το ταξίδι τους και να σου λεν πως πηγαν σε 10 πολυκαταστήματα, αλλά δεν τους έφτασαν οι μέρες να δουν την οποιαδήποτε πόλη και την άλλη φορά θα ξέρουν καλύτερα. 

Ή ακούς το χειρότερο, "έλα μωρέ το Χ, σιγά την πόλη. Νταξ, δεν εντυπωσιάστηκα". Τι να σε εντυπωσιάσει ρε μαλάκα που είδες μόνο ράφια με κολώνιες, πανέρια με εσώρουχα και τάβλες με τζιν μαιμού;

Ναι θα ξέρετε. Που θα πάτε πάλι να ψωνίσετε σώβρακα,ποτήρια σαμπάνιας και μυξομάντηλα μεταξωτά.

Γκρίνια όβερ εντ άουτ γιατί έχει τόση πολλή ζέστη αυτή τη στιγμή που σε λίγο θα αρχίσω να φωνάζω "Μπι ντο μπι ντο μπι ντο μπι ντο" μεχρι να έρθει κάποιο μίνιον να με λούσει με εναν κουβά νερο.(και όχι τίποτα άλλο,αλλά δε θα βγαινα ούτε στην πρώτη δεκάδα σε διαγωνισμό wet t-shirt) (με 5διαγωνιζόμενους)

Κραξιματικό:Απεχθάνομαι το Big Bang Theory

Είναι γνωστό πόσο κομπλεξικός,ζηλιάρης,μίζερος,μισάνθρωπος,εγωϊστής και αβυσσαλέος μαλάκας είμαι.

Είναι γνωστό ότι είμαι επίσης ιδεολογικά και σωματικά μικροτσούτσουνος, πνευματικά ανίκανος και σωματικά άπλυτος.

Ο πρόλογος αυτός γίνεται για να μη μου πρήξετε τα παπάρια επαναλαμβάνοντας τα άνωθεν σε σχόλια επειδή για άλλη μια φορά θα θίξω κάτι δημοφιλές που εμένα δε μου αρέσει.

(Χιντ: Δεν κράζω ο,τιδήποτε δημοφιλές επειδή θέλω να το παίζω ανωτερότητα κλπ, κράζω πράγματα που δε μου αρέσουν, ΜΕΡΙΚΑ από τα οποία τυγχάνει να ναι δημοφιλή. Τέλος χιντ)

Το θέμα μας σήμερα είναι το εξέμεσμα που ονομάζεται Big Bang Theory και όχι μη χαίρεσαι θεούσε φίλε μου δεν εννοώ την επιστημονική θεωρία, εννοώ την τηλεοπτική σειρά που κάνει θραύση.

Παραδόξως, δε θα κράξω αυτούς που τη βλέπουν, που πολύ καλά κάνετε, να στε καλά, ο Σουβλακέας να σας κόβει δευτερόλεπτα και να μου δίνει αιώνες. Μαγκιά σας, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και τα σκυλιά δεμένα.

Επίσης να ξεκαθαρίσω οτι ναι, την έχω δει, όχι δεν έχω δει τρία επεισόδια και έβγαλα συμπέρασμα, είδα 4 κύκλους.

(Εδώ είναι που σκάει ο γνωστός σχολαστικός κλάμπανος με επιχείρημα του στυλ "μπα μπα μπα,είδες 4 κύκλους για να αποφασίσεις οτι δε σου άρεσε και τώρα κράζεις,άρα σου άρεσε μπλα μπλα μπλα", ο ίδιος που αν είχα δει λιγότερα θα άρχιζε τα "μα δεν έχεις δει τη σειρά,πώς κρίνεις,δεν έχουν προλάβει να αναπτυχθούν οι χαρακτήρες μπλαμπλαμπλαμπλαμπλα *ινσερτ ήχο κατακερματισμου γεννητικών οργάνων εδώ*).

Δυστυχώς έπεσα στην παγίδα του "κάτσε μπορεί να στρώσει" και είδα μέχρι 4ο κύκλο. (Κάτι που δεν ξαναέγινε, π.χ με το breaking bad και το arrested development που κόπηκαν από το τρίτο επεισόδιο)

Πάμε στα σημεία διαφωνίας μου πριν αρχίσετε να μου πετάτε πέτρες. Κρατήστε τις για το τέλος.

1. Ο πρωταγωνιστής είναι για τον πουλοκλέοντα

Ναι ένας είναι ο πρωταγωνιστής, ο Σέλντον. Οι άλλοι ως storylines απλά γεννιούνται και πεθαίνουν τριγύρω του βασικά. Και αν δε με πιστεύεις εσύ αγαπητέ φαν της σειράς, σκέψουν αν θα συνεχιζες να την βλέπεις αν έφευγε αυτός. Ε; όχι; τεσπα.

Ο Σέλντον λοιπόν είναι ένα από τα μεγαλύτερα καθήκια που χει εμφανιστεί ποτέ στην οθόνη της τηλεόρασής μου:

Είναι υπερόπτης (αυτό οκ,δεν είναι και ακριβώς ελάττωμα,είναι για σας όμως),είναι παρτάκιας,είναι ρουφιάνος,είναι ναρκισσιστής σε σημείο να χρειάζεται φάρμακα, δεν υποστηρίζει ποτέ τους φίλους του, δε θα σήκωνε το δαχτυλάκι του να κανει μια καλή πράξη αν αυτό δεν είχε άμεσο θετικό αντίκτυπο σε αυτόν,πάσχει από παντελή έλλειψη χιούμορ (και διορθώστε με αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος έξυπνος χωρίς χιούμορ) και μιλάει συνέχεια για τον εαυτό του. (είναι ακόμα χειρότερος γλίτσας από τον Alan του 2 1/2 men). Θα μπορούσε να ναι εριστικός και προσβλητικός και ειρωνικός σαν τον House και τον Blackadder,αλλά όχι. Είναι εριστικός και προσβλητικός επειδή δεν έχει καμία συναίσθηση του τι συμβαίνει γύρω του και δεν καταλαβαίνει καν οτι είναι εριστικός και προσβλητικός επειδή είναι ζαβός -γιατί είναι έξυπνος-. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ -για μένα-. (btw,στο ολο θέμα του στήνω την υπόθεση, για τόσο γαμάτος έξυπνος κλπ,δεν έχουμε δει στη σειρά να καταφέρνει απολύτως τίποτα όσο καιρό κοκορεύεται για το πόσο υπεργαμάτος είναι,αντιθέτως ασχολείται με το να μειώνει τους "κολλητούς" του όταν καταφέρνουν κάτι. Συγχαρητήρια.Αξιαγάπητος.Πρότυπο)

Η "κωμική" αξία του ως χαρακτήρα σειράς,δεν είναι ο χαρακτήρας αυτός καθεαυτός, είναι ότι ο θεατής κοροϊδεύει με το γέλιο του αυτό το απροσάρμοστο ελεεινό καθήκι. (αλλά τον "συμπαθεί")

2. Η σειρά και καλά είναι για nerds,αλλά βασικά τα προσβάλλει.

Είναι σα να γράφει το σενάριο κάποιος ο οποίος στο σχολείο πέταγε πέτρες στους συμμαθητές του που φοράγαν γυαλιά. Και είναι η δική του οπτική γωνία για το πως είναι ολοι οι επιστήμονες: Απροσάρμοστοι,παρίες,κοινωνικά αταίριαστοι,αγάμητοι και ψιλοπερίγελος όλων των "κανονικών" ανθρώπων που δεν κατάφεραν να τελειώσουν το Λύκειο επειδή ήταν απασχολημένοι με τα παπιά και τις κόντρες.

Και θα μου πεις, η κωμωδία είναι υπερβολή και έτσι πρέπει να ναι, τραβάει το χαρακτήρα από τα μαλλιά για να βγάλει γέλιο. Ωραία να το δεχτώ.

Πείτε μου έναν από τους "νορμαλ" χαρακτήρες στη σειρά που είναι τόσο ρεντίκολο και ξεφτίλας όσο οι 4 αούγκανοι. Η ξανθιά; μια χαρά είναι. Ντουβάρι με ωραία βυζιά που ναι μεν του κάθεται του άλλου αλλά για όνομα, μην αναφερθεί ο άνθρωπος στη δουλειά του, να τον κοροϊδέψουμε γιατί είναι ζαβό. Η σειρά δε μας κάνει να γελάμε π.χ με το χιούμορ των πρωταγωνιστών κ τις ατάκες τους, μας κάνει να γελάμε επειδή κοροϊδεύουμε τα απροσάρμοστα φυτά. Και αυτό με χαλάει. (αν θες να με πεις κομπλεξικό, βλέπε 2 πρώτες σειρές, τελειώσαμε με αυτά). 

Κοινωνικά απροσάρμοστοι κλπ ήταν και στο IT Crowd το οποίο βγάζει απίστευτο γέλιο χωρίς να αισθανεσαι ότι στήνει στον τοίχο τους πρωταγωνιστές και τους ξεφτιλίζει. Θα μου πεις αμερικάνικο vs αγγλικό χιούμορ και θα χεις και δίκιο. Και η διαφωνία μου με κάποιον που μου χε πει ότι είναι γαμάτη σειρά για nerds "σαν εμάς" είναι ότι η σειρά δεν είναι για nerds "σαν εμάς", είναι για αυτούς που κοροϊδεύουν τα nerds "σαν εμάς". Και δικαίωμά τους και καλά κάνουν να σου πω -είπαμε, δεν κράζω το κοινό της σειράς, τη σειρά κράζω-

3. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις γυναίκες

Σε σχέση με το Big bang theory, το 2 1/2 men τις αποθέωνε.

Έχεις μια χαζή ξανθιά ωραία γκόμενα που κοροϊδεύει τους νερντς αλλά δεν είναι ικανή να θυμηθεί ούτε μια παραγγελία με 2 μπιφτέκια και μια σαλάτα, τη βγάζει τσάμπα όμως επειδή εχει ωραία βυζιά και την κερνάνε οι μαλάκες που την καψουρεύονται. Επίσης δυσκολεύεται να καταλάβει λέξεις με παραπάνω απο 3 συλλαβές. Είναι σα να μιλάς σε μαϊμού. (Η μοναδική ατάκα του Σέλντον που αγάπησα).

Έχεις μια άλλη ξανθιά κοντή ψιλοζαβή φυσικά (γιατί έχει πτυχίο προφανώς) που μιλάει σα γάτος που τον ευνουχίζουν με τανάλια

και έχεις και μια μουρλοκακομοίρα και αυτή φυσικά με πτυχίο η οποία μοιάζει ανησυχητικά με το πως θα έπρεπε να είναι ο απόγονος της Ελένης Λουκά με μια χωματερή και έχει και διάφορα ψυχολογικά σύνδρομα που θα την οδηγήσουν κατά πάσα πιθανότητα στην αυτοκτονία με κάποιο σκουριασμένο και αμβλύ μαχαίρι που θα καρφώσει κάποια μέρα στο μάτι της την ώρα που θα τραγουδά τη Μασσαλιώτιδα ντυμένη σταχτομπούτα πάνω σε ένα κάρο με βιολογικά απόβλητα. Κοίτα να δεις που έγραψα ΕΓΩ ψιλοφεμινιστικό πράμα.. Νταξ,θα πέσει κανα ντουβάρι.

4. Δεν υπάρχει πλοκή. 

Κάθε φορά γίνονται σχεδόν τα ίδια. Μαζεύονται, ο ένας δε μιλάει σε γκόμενες άμα δεν πιει, ο άλλος προσπαθεί να πηδήξει φορώντας γελοία στενά παντελόνια και ζιβάγκα και πετάγοντας ατάκες επιπέδου "ψιτ μανιτσα,εισαι να σου τραβήξω ενα μανίκι στα γρήγορα;",ο άλλος ασχολείται με τον εαυτό του και τα διάφορα υποχόνδριά του (το αστείο με το "κάθεσαι στη θέση μου" , "έχει το τσαι θερμοκρασία χ βαθμων,με 12,32 γραμμαρια ζαχαρη λευκη κρυσταλλικη με κοκκίδωση χ mm^3 και φτιαγμενο σε βραστήρα κόκκινο με στρογγυλή βάση διαμέτρου χ εκατοστών" σταμάτησε να είναι αστείο τη δεύτερη φορά. Κανονικά δε θα πρεπε να γελάει ούτε το Mp3 με το γέλιο που πατάνε κάθε φορα ) και ο τέταρτος προσπαθεί να φέρει ισορροπίες και να πηδήξει την ξανθιά. Αυτά με μικρές παραλλαγές. Και αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Βασικά, δε συμβαίνει τίποτα. Ποτέ. Είναι η μέρα της Μαρμότας σε δενξερωκαιεγωποσους κύκλους.

Ουφ και να φανταστείς χτες βράδυ έλεγα να μην το γράψω γιατί βαριόμουν το κράξιμο. 

Το δικό σου εννοώ αγαπητέ αναγνώσθα.

Μετεγχειρητικά

Καλημέρες. Όσοι με έχετε στο φατσοβιβλίο και στο twitter, θα χετε φάει ήδη στη μάπα τη χαριτωμένη -σκάσε,χαριτωμένη είναι- γκρίνια μου για την εγχείρισή μου. Νταξ δεν ήταν τίποτα σπουδαίο,μην αγχώνεσαι,μια απλή κήλη.Με λίγα λόγια όλα πήγαν καλά, είμαι κομπλέ αν κ πονάω προφανώς.
Το καλό από όλα αυτά ήταν ότι απεδείχθη πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οκ,είμαι φύσει μια χαρά παιδί και δε μασάω από πολλά πράγματα -νταξει,εκτός άμα με στέλνει καμια γυναίκα που γουστάρω,σκάσε-

Το γέλιο ξεκίνησε την Πέμπτη με τον τύπο που ρθε να με ξυρίσει (ξύρισμα "μποξεράκι", καταλαβαίνεις. Αστείο μεχρι εκει που δεν πάει,σα σημαία του ΠΑΟΚ είμαι εκει κάτω τώρα) και να με "υποκλύσει".  Μετά τον "υποκλυσμό", μου λέει "μην ανησυχείς, δε θα με ξαναδείς αδερφέ", οπότε αν κ πόναγα και είχαν ήδη πάρει μπρος τα gag reflexes μου (όχι κακοπροαίρετε αναγνώστη,δε μου φτασε μεχρι τις αμυγδαλές), του την είπα "κάτσε ρε φίλε, δε μου πες καν το ονομά σου,μας γάμησες κ τώρα ούτε ένα τηλέφωνο,ένα μήνυμα,κάτι;". Ο νοσοκόμος δεν ήταν πολύ χιουμορίστας αλλα εγώ να πα να χεστείτε,γέλασα.
Μου κάνει καρδιογράφημα μια ειδικευόμενη στη χειρουργική, μου λέει "ουαου,ακομα κ για την ηλικία σου το καρδιογράφημα είναι άψογο.Σαν 20χρονος". Κατ αρχήν αν έχω και χαμηλές τρανσαμινάσες, θα πάω για οντισιόν στο two and a half men. Πίνω,καπνίζω σαν ατμομηχανή σε τραίνο του φαρ ουέστ και τελευταία φορά που είδα γυμναστήριο ήταν σε ταινία.Πορνό.
Τα καλύτερα έγιναν εντός χειρουργείου.Η αναισθησιολόγος και ο αναισθησιολόγος β, δικά μας παιδιά.Στην αρχή δε με έπιανε η επισκληρίδιος γρήγορα,οπότε μου την είπε "καλά ρε,σου χουμε δώσει τα πάντα,δε σε πιάνει τίποτα" . Ε τους λέω θα ναι η υγιεινή διατροφή με τσίπουρα,τσιγάρα,μπύρες και ξενύχτια σε τελειωμενα ροκάδικα. Όταν είπε η τύπισα "ωπ δικός μας είσαι εσύ"  κατάλαβα ότι θα περάσουμε καλά εκεί μέσα.Και έγινε πάρτυ.
Ο αλλος γκρινιαξε που δεν με πιάναν τα pads του καρδιογραφήματος λόγω τρίχας, του λέω "ρε ντοκ, εξελικτικό κατάλοιπο,δε φταίω γω, τα παράπονά σου στο Δαρβινο". Μιλαμε φουλ μένταλ καπάσιτι, συνέχεια.
Μέχρι που την τρόλλαρα. Της λέω κάποια φάση "ρε συ,δεν αισθάνομαι το δεξί μου χέρι". Ε κόντεψε να μου μείνει στα χέρια η μικρή."ρε δεν κάνουν τέτοιες πλάκες στην αναισθησιολόγο τους,θες να βάλω εγώ μάσκα με οξυγόνο τώρα;". Ε και εκεί είδα ευκαιρία (να υπενθυμισω ότι ταυτόχρονα είχα μΙ τομή 20 εκατοστά στη βουβωνική μου χώρα και 2 τύποι μου σκάλιζαν τα έντερα προσπαθώντας να αποφύγουν το σπερματικό μου πόρο). Οπότε τι να της πω να την καθησυχάσω "μη στεναχωριέσαι θα σε παω για τσίπουρα να σε αποζημιώσω για το τρολλάρισμα.Και μη γκρινιλαζσις πολύ μη σταματήσω να αναπνπεω 20 δεύτερα,μου πέσει κανας κορεσμός στο 70 και μου μείνεις στα χέρια". Ε έπιασε.

Γενικά είπαμε πολλά και πέσαν μεγάλα γέλια και την ξανατρολαρα μετεγχειρητικα που ρθε να με εξετάσει "ρε συ,πονάω στη μέση μου :-p" κλπ.Ο χειρουργός βγαίνει εξω,λέει στον πατέρα μου "ρε συ αυτός το χει.Σε όλη την εγχείρηση γέλαγε και έκανε πλάκα με τους αναισθησιολόγους".
Έρχεται η νοσοκόμα να μου χώσει τους ορούς και τις αντιβιώσεις μετά μου λεει "ρε συ τι τους έλεγες,έχεις αποκτησει φαν κλαμπ εκεί έξω". Νταξ,απο κει που πέρναγα μια περίοδο χαμηλής ας πούμε αυτοεκτίμησης,ανέβηκα 10 σκαλιά.
Το καλό με το να κάνεις τέτοια με μια γυναίκα που επι μιαμιση ώρα ήταν από πάνω σου και έβλεπε να σε ανοίγουν στην περιοχή ενδιαφέροντος ενω είσαι πιο ναρκωμένος και από σκυλά πριν βγει για το δεύτερο πρόγραμμα στο 3ο χλμ εθνικής Κατω Παναγιας-Σκορδοπούτσανης,είναι ότι δεν παίρνει γουρούνι στο σακί.Ο,τι είναι να δει,το χει ήδη δει, και μάλιστα στα χειρότερά του.Οπότε νάις.Ξέρει.

"Πως γνωριστήκατε;"
"Της έλεγα να βγούμε για ξύδια την ώρα που είχα μέσα μου 2 νυστέρια, 5 εκατοστά από τα τσιμπιρδόνια
παίρνω εύσημα μόνο και μόνο για το οτι το κανα :-)
Τώρα ας απολαύσω το πρωινό μου με καφέ,τσιγάρο,φρουτοσαλάτα,κεφαλοσπορίνες και μερέντα με κομματάκια.

Του Κοέλιου τα εννιάμερα

ΟΚ έμαθα χτες βράδυ ότι ήρθε ο Κοέλιο (ή Κοέλο ή όπως θέτε πείτε τον) στην Ελλάδα και είπα δε μπορεί, πρέπει να γράψω κάτι.

Ώρες τώρα φαντασιώνομαι τις ορδές διαβαζμένων ατομακίων που θα κραδαίνουν τα βιβλία του και θα κλαίνε κροκοδείλια δάκρυα συγκίνησης βρέχοντας βρακάκια την ώρα που θα τους υπογράφει με μια επίχρυση πένα το όνομά του, σκουπίζοντας την άμμο από το βιβλίο. 

Γιατί συνήθως τα βιβλία του είναι όπως τα φύκια, τα κοχύλια και τα χρησιμοποιημένα προφυλακτικά : Ενδημούν κυρίως σε παραλίες. 

Επίσης τα βιβλία του έχουν και τεράστια ομοιότητα με τα βερνίκια νυχιών. Χρησιμοποιούνται κυρίως από γυναίκες. 

(Μισό, να βάλω ντισκλέϊμερ: Όχι δεν είναι υποτιμητικό για τις γυναίκες το ότι τα βιβλία του χρησιμοποιούνται από γυναίκες. Είναι απλά μια διαπίστωση. Και τα ταμπόν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από γυναίκες, αυτό δεν αποτελεί κανενός είδους ψόγο για τα ταμπόν, τις γυναίκες ή αυτούς που τα φτιάχνουν. Το να έχει το μπραντ σου συγκεκριμένο τάργκετ γκρουπ δε λέει τίποτα για το τάργκετ γκρουπ, ακόμα και αν φτιάχνεις χνουδωτές παντόφλες καμουφλάζ προβάτου για κτηνοβάτες.Το ότι μια μερίδα κόσμου επιλέγει να διαβάζει βιβλία που εγώ θεωρώ μαλακίες, δεν υποτιμά την ομάδα. Υποτιμά όμως την ομάδα το να τσαντίζεται με το παραμικρό. Ντισκλέϊμερ τέλος)

Παμ παρακάτω.

Ο τύπος δε μπορώ να μην το παραδεχτώ. Είναι μάστορας. Είναι καλλιτέχνης. Είναι ο βιρτουόζος του άδειου τσιτάτου. Είναι περίπου όπως εγώ, μόνο που εγώ δεν έχω καταφέρει να βγάλω λεφτά ακόμα γράφοντας μαλακίες, καθότι εγώ τις μαλακίες μου δεν τις στουμπώνω σε περιτύλιγμα σοβαρού. Και η μαλακία σε περιτύλιγμα σοβαρού, είναι ένα από τα πιο ακριβοπληρωμένα και επικερδή είδη τα τελευταία χρόνια με κοντινά δεύτερα ίσως την κόκα, το κέρατο ρινόκερου σε σκόνη (αφροδισιακό λένε στην Ασία- δεν έχω ιδία γνώμη, εμένα ευτυχώς μου λειτουργεί ακόμα μια χαρά - αν και σπάνια χρειάζεται να λειτουργήσει ΜΕ ΤΟΣΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΠΟΥ ΛΕΩ ενάντια στα ποπ κάλτσουρ είδωλα των θηλυκών.)

Είναι ο ερίφης μαέστρος. Σου παίρνει 5 ωραίες λέξεις, σου πετάει μια παπάτζα ολκής χωρίς ιδιαίτερο νόημα, σου τη σερβίρει με πολλές τσιριτσάντζουλες και σάλτσες, σαν φιλέτο μεγέθους φακής σε τεράστιο πιάτο με πολλά μαρούλια σε γκουρμέ εστιατόριο και σε αφήνει και καλά "να ψάχνεσαι μόνος σου" για να "βρεις τη σωστή ερμηνεία".

Σου χω ένα μυστικό αδερφέ : Συνήθως προτάσεις που δε βγάζουν νόημα, δεν έχουν κανένα νόημα, ούτε βαθύτερο , ούτε ρηχότερο ούτε τίποτα. Και ειδικά μερικές ποιητικές εκφράσεις (ρώτα και καναν ποιητή) πολλές φορές είναι ΑΠΛΑ ΤΥΧΑΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΒΑΛΜΕΝΕΣ Η ΜΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ, με τη μέθοδο "ό,τι μου καβλώσει".

Επειδή η μοναδική του ατάκα που ξέρω είναι αυτή με το σύμπαν (ναι, για να έχω άποψη είχα διαβάσει τον αλχημιστή. Σε μια χαρτοπετσέτα χώραγε κανονικά. Τέτοια φλόμπα..), είπα να ψάξω quotes του και να κανιβαλίσω λίγο, έτσι για το χαβαλέ. Πάμε;

"Σε αγαπούν επειδή σε αγαπούν. Δεν υπάρχει λόγος για την αγάπη"

-ΟΚ, είσαι άσχημη σα μεσαιωνική γκραβούρα της βουβωνικής πανώλους, είσαι πιο χαζή από αλουστράριστο κομοδίνο και πιο άπλυτη από χωματερή. Μην ανησυχείς όμως, ο Παυλάκης είναι εδώ να σε φτιάξει, να σου δώσει ελπίδα. Υπάρχει και για σένα ο λευκός πρίγκηπς στο άλογο (γιατί μόνο τέτοιοι αξίζει να σε αγαπούν ε; όχι τίποτα πλέμπες, μην τρελλαθούμε τώρα!)που θα ρθει να σε αγαπήσει χωρίς κανένα λόγο, έτσι επειδή ο Παυλάκης δε μπορεί να βρει κανένα καλό λόγο να αγαπάς κάποιον. Και μη μου πεις για τους γονείς και το αίμα. ΔΕΝ εννοεί αυτό και μην κρυβόμαστε πίσω από δάχτυλα ολόκληροι ελέφαντες.

-"Λοιπόν σε αγαπώ γιατί όλο το σύμπαν συνωμότησε να με βοηθήσει να σε βρω"

-Έχω βλενόρροια Παυλάκη, πες του σύμπαντος να συνωμοτήσει να μου δώσεις καμιά πενικιλίνη γιατί άμα με πηδήξεις θα σου ξεκολλήσει και θα σου πέσει στο πάτωμα. 

Αυτό με το σύμπαν είναι τόσο απύθμενη μοιρολατρική παπάτζα που απορώ πως υπάρχει κόσμος που εν έτει 2013 το θεωρεί μεγάλη φιλοσοφία. Αλλά βέβαια, δε μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα μόνοι μας. Δε μπορούμε να αντισταθούμε σε καμιά δυσκολία μόνοι μας. Ψάχνουμε πάντα να βρούμε μια φούστα να κρυφτούμε από κάτω, κάτι να μην έχουμε ευθύνη για τίποτα. Ε τώρα βρήκαμε το σύμπαν. (Που μεταξύ μας, μη σοκαριστείτε όμως, δε δίνει δεκάρα για σένα, αλλά φυσικά υπερφίαλο πλάσμα θεωρείς ότι είσαι τόσο σημαντικό που θα ασχολείται ολόκληρη συμπαντάρα με το πως θα μουτζώνεις το ταβάνι με τα πόδια το σαββατοκύριακο). 

-"Όταν αγαπάμε, πάντα προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι από ο,τι είμαστε. Όταν προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι, όλα γύρω μας γίνονται καλύτερα και αυτά."

- Θα μπορούσες απλά να πεις μαλακία του στυλ "Κάνε λάϊκ για να θεραπευτεί ο καρκίνος" αλλά είσαι πολύ πιο ύπουλος για αυτό. Αυτή η λογική του οτι άμα κάνεις χαρούμενες σκέψεις ο σόσιοπαθ με το τσεκούρι που σε περιμένει σπίτι ντυμένος με τα βαμβακερά εσώρουχα της προγιαγιάς του δε θα στο χώσει στον υποθάλαμο για να σου ξαναρυθμίσει τη θερμοκρασία, είναι που φταίει για πολλά. Σου χω νέα. Η αγάπη δε νικάει πάντα. Πάρτο απόφαση και σακ ιτ απ. Άλλες φορές θα φας καλά, άλλες φορές θα τον πιείς τόσο άσχημα που θα χρειαστεί αντικαταθλιπτικά και ο ψυχίατρος του ψυχιάτρου που θα πας.

-"Το μυστικό της ζωής είναι να πέσεις 7 φορές και να σηκωθείς 8"

- Έπρεπε να βάλει νούμερα το νούμερο στην κλασσικότερη έκφραση όλων για να την πλασάρει ως δικιά του. Τί "ποιά έκφραση" βρε απαστράπτων μνημείο εγκεφαλικής ανεπάρκειας; Στην έκφραση που λέει το μυστικό δεν είναι να πέφτεις, το μυστικό είναι να ξανασηκώνεσαι. Αυτό αν το έγραφα εγώ θα με κατηγορούσαν για λογοκλόπο γελοίο, το γραψε αυτός και ξεροχύναν ποτάμια. Κάτσε να σου πω και εγώ μερικά σοφά δικά μου : "Όσα δε φτάνει η αλεπού, λέει ότι είναι πολύ ψηλά", "στου κουφού την πόρτα,δεν πα να χτυπάς 19 φορές το κουδούνι", "της στραβής ψωλής της φταίνε οι 9 κοντές τρίχες", "τι του λείπει του ψειριάρη; σκούφια με εννιά μαργαριτάρια". Το πιασες;

-"Όταν κάποιος φεύγει είναι επειδή κάποιος άλλος είναι να έρθει"

- Όχι Παυλάκη, κάνεις το κλασσικό λογικό σφάλμα του συσχετισμού λόγω χρονικής αλληλουχίας.Όταν μας παρατάνε Παυλάκη δεν είναι για να κάνουν χώρο. Είναι γιατί δεν τους κάνουμε. Γιατί μας βαρέθηκαν και θέλουν να ρθει άλλος σε αυτές/αυτούς, γιατί δε γουστάρουν άλλο τα μούτρα μας, γιατί γιατί γιατί . Και χέστηκαν αν ξανάρθει άλλος ποτέ προς τη μεριά μας. Όχι πως δε θα ρθει ποτέ. (Σουρπράϊζ, μερικές φορές συμβαίνει και αυτό, αλλά που να πεις τέτοιο πράγμα στους τρισευτυχισμένους αναγνώστες σου που περιμένουν να αρχίσει το σύμπαν να βρέχει καλά πράγματα πάνω τους επειδή σε διάβασαν και τους άνοιξες τα μάτια) Μπορεί να μην έχω βυζιά να τραβήξω ρε Παύλε, αλλά σκέφτομαι πολύ σοβαρά να τραβήξω τη βουβωνοκήλη μου που χει γίνει ΝΑ -ψιλιάζομαι από τόσες μαλακίες που ακούω-

-"Το περίμενε είναι οδυνηρό, το να ξεχνάς είναι οδυνηρό. Αλλά το να μην ξέρεις τι να κάνεις είναι το πιο οδυνηρό από όλα"

-Ναι οκ όταν έχεις τόσα ψυχολογικά προβλήματα που να σε πονάει ακόμα και η έλλειψη αναμνήσεων,άντε να ξέρεις τι θα κάνεις οπότε σε έχει τσακίσει η απαλεψιά. Αλλά Παυλάκη, δεν ξέρω στον κόσμο σας πως λειτουργείτε, από δω πέρα πάντως το να θυμάσαι και επειδή θυμάσαι να περιμένεις κάτι, χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό, ΓΑΜΑΕΙ μυαλά.

-"Θυμήσου ότι όπου είναι η καρδιά σου εκεί θα βρεις θησαυρό"

- Παίρνοντάς το κυριολεκτικά θα πω ότι ψάχνω μετά μανίας στο στέρνο μου να βρω κανα θησαυρό και προς το παρόν βρίσκω μόνο αρτηρίες, φλέβες,μύες, κόκκαλα και τα συναφή. Παίρνοντάς το μεταφορικά επειδή είμαι και ψαγμένος και μπορώ να αναλύσω βαθιά νοήματα και τέτοια, θα πω ότι πολλές φορές στη ζωή μας (πω ρε σουρπράϊζ σου λέω, κρατάτε αναπνοή, θα σκάσω βόμβα πραγματικότητας) η "καρδιά" μας (το μυαλό μας δηλαδή, γιατί η καρδιά μας είναι μια μεγάλη αντλία που τρομπάρει αίμα αν δεν το ξέρετε), ασχολείται όχι με θησαυρούς, αλλά με το συναισθηματικό αντίστοιχο του περιεχομένου δεξαμενής βιολογικού καθαρισμού, πριν τον καθαρισμό. Βέβαια το να λες στον άλλο ότι "άκου πάντα τα συναισθήματά σου αποκλείεται να κάνεις λάθος" δε λέω, είναι τόσο επική παπαριά που λογικά και θα έπιανε ως πάνσοφη ατάκα.Σε πιάνει από παντού. Συναίσθημα (της μόδας) σε συνδυασμό με έλλειψη ευθύνης και αποκλεισμο πιθανότητας λάθους; μαλάκα μου τζακ ποτ. Μη σου πω και Πολ Ποτ.

Λοιπόν έχει ενα μύριο ατάκες, βαριέμαι απίστευτα να εξετάζω και άλλες, μου ρχεται αναγούλα, είμαι και άρρωστος άνθρωπος.


Θα γράψω και εγώ βιβλίο ρε. Θα λέγεται μάλλον "Ο μονομάχος"  (πιασάρικο ε;) και όλο το νόημά του θα είναι η επική ατάκα (και πρωτότυπη που δεν έχει πει κανείς άλλος)
"Sometimes shit happens. Suck it up and go on"


Υ.Γ: Προς διευκρίνηση πιθανών αποριών:
α.Ναι την έχω μικρή,μαύρη και ζαρωμένη σα θρούμπα και με κοροϊδεύαν από μικρό
β.Ναι,είμαι άσχημος,γελοίος,άπλυτος και έχω να πηδήξω από την εξημέρωση της κότας.
γ. Ναι με κακομεταχειριζόταν ο πατέρας μου βάζοντάς με να ξύνω υπονόμους με το δάχτυλο,για αυτό φθονώ τους πετυχημένους όλων των ειδών και έχω ψυχολογικά προβλήματα.

Ηλίθιες ερωτήσεις,πληρωμένες απαντήσεις

Πριν λίγη ώρα είδα ότι σε "σοβαρή" φαντάζομαι συνέντευξη, έγινε η εξής -γελοία- ερώτηση:

"Τι πιστεύεις ότι σκέφτεται κάποιος όταν σε βλέπει για πρώτη φορά;".

Μα τους χίλιους διαόλους, αν ποτέ κερδίσω κανα τζόκερ και δεν έχω ανάγκη από λεφτά, θα το κάνω πέρσοναλ χόμπι να πηγαίνω σε τέτοιες συνεντεύξεις (ντυμένος Μπάτμαν, όπως έχω πει πολλές φορές) και να τους απαντάω σε τέτοιες γελοίες πιαρατζίδικες ψευτοψυχολογικές ερωτήσεις.

Μια και το είδα αυτό λοιπόν είπα να γράψω έναν μικρό αλλά περιεκτικό οδηγό απαντήσεων σε τέτοιες ερωτήσεις, που δυστυχώς δε θα ακολουθηθεί ποτέ από κανέναν, μια και για να πας για συνέντευξη για δουλειά και ειδικά σε τέτοιους ναμηνπωτι, έχεις ανάγκη τα λεφτά και δεν πρόκειται να τους "πουλήσεις μούρη", γιατί ουαί και αλλοίμονο αν κανας "μάνατζερ" ή "HR executive" κάτσει να καταπιεί ποτέ ότι κάποιος είναι πιο έξυπνος (αν και εξ ορισμού, ο περισσότερος κόσμος είναι πιο έξυπνος από αυτούς)

Πάμε λοιπόν ξεκινώντας με την πρώτη τιμητική θέση στην ερώτηση που το ξεκίνησε όλο αυτό:

1. Τι πιστεύεις ότι σκέφτεται κάποιος όταν σε βλέπει για πρώτη φορά;

Αχ από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω...

-Ω θεέ μου έρχεται προς το μέρος μου!

-Αυτό το πράγμα δηλαδή στο πρόσωπό του είναι Η ΜΥΤΗ ΤΟΥ;

-Άραγε πηδάει όσο καλά όσο νομίζω;

-Να χαμε ένα γαλακτομπούρεκο τώρα...

-Μου θυμίζει το μαλάκα τον πρώην μου. Τον αγαπώ τον παλιομπάσταρδο ακόμα.

-Είναι ΦΤΥΣΤΟΣ ο Μπραντ Πιτ μετά από επίθεση 3000 ζόμπι και 6 ατυχήματα με αλυσοπρίονο.

Πάμε παρακάτω, μην το κουράσουμε με μια ερώτηση μόνο..

2. Που βλέπεις τον εαυτό σου ας πούμε 5 χρόνια αφού θα δουλεύεις για εμάς;

- Αν δε με έχει αποτελειώσει το αλκοόλ,πιθανότατα κατατονικό σε κάποιο ψυχιατρείο.Θα προτιμούσα τη Λέρο που ναι και νησί.

- Χχαχαχαχα,νομίζετε ότι θα στε ανοιχτοί σε 5 χρόνια;Σε 5 χρόνια θα χετε βαρέσει 18 λουκέτα ρε μαλάκες με τις παπάτζες που πουλάτε στον κόσμο.

- Καβάλα στη γραμματέα σας, πάνω στο φωτοτυπικό

- Σε κάποια άλλη, πιο σοβαρή δουλειά.

- Στα δικαστήρια με εσάς για σεξουαλική παρενόχληση και χρωστούμενους μισθούς 5 ετών

- Η αλήθεια είναι ότι δε βλέπω τόσο μακριά.Πιστεύω ότι 5 μήνες με εσάς θα ναι αρκετοί για να πάρω ένα τσεκούρι και να σας κάνω όλους πολτό.

3.Ποιοι είναι οι στόχοι σου στη ζωή πλην των επαγγελματικών;

- Να με φοβούνται όλοι αρκετά ώστε να μου μιλάνε με παγωμένο χαμόγελο και με γρήγορες,μικρές προτάσεις

-Να σταματήσει ο Χιου Τζάκμαν να κάνει ταινίες αν δε φοράει φαβορίτες και μεγάλα νύχια

-E τα κλασσικά, ειρήνη στη γη, να έχουν φαϊ τα παιδάκια στην Αφρική, να χαμογελάει ο κόσμος,τέτοια.

- Να με παντρευτεί κουνελάκι του Πλειμπόι για το ευμεγέθες πέος μου και να με χαρτζηλικώνει αγρίως.

- Να βρω το κουράγιο να οργανώσω τη δολοφονία μερικών πρώην μου χωρίς να με πιάσουν.Για αυτό βλέπω συνέχεια CSI, για να αποφύγω όλα τα πιθανά λάθη. Το ακλόνητο άλλοθι είναι μεγάλο ζόρι αδερφέ.

- Να κατέβω στις εκλογές με το κόμμα "Πανελλήνια Οργάνωση Υποστήριξης Της Σεξουαλικής Αποχαύνωσης" και να κερδίσω 289 έδρες. Τις υπόλοιπες 11, ο Λεβέντης.

4. Ποια θα έλεγες ότι είναι τα δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα σου;

- Δε μασάω να σου σπάσω το κεφάλι άμα μου παραπρήξεις τα παπάρια.

- Η ζωώδης τάση μου στην πελματολαγνεία, το σαδισμό και το πλέξιμο φλις καλτσών την ώρα του σεξ.

- Η ακλόνητη προσήλωσή μου στο στόχο μου. Ειδικά αν το τουφέκι είναι καλά ζυγισμένο και το στόχαστο λέιζερ, πετυχαίνω φρύδι βγαλμένο στα 1000 μέτρα με 8 μποφώρ.

- Η αφοσίωση και ο σεβασμός στους συνεργάτες μου. (παγίδα, wait for it). Πιστεύω ότι οι νεκροί ή συντόμως μελλοθάνατοι αξίζουν μιας κάποιας αξιοπρεπούς αντιμετώπισης. Αν και δεν είμαι υπεράνω μεθόδων τύπου Αχιλλέα-Έκτορα.

5. Ποιά είναι η μεγαλύτερή σου αδυναμία; (πωπω μας έσκισες μεγάλε)

- Το προφιτερόλ από τον Κωνσταντινίδη

- Οι παρτ.. Όχι συγγνώμη. Τα όργια.

- Η τεκίλα σε αφαλό 20χρονης ασιάτισσας.

- Δεν έχω αδυναμίες ρε, γιατί είμαι ο Χούλκ. (βοηθά αν έχεις πράσινα μπράτσα)

- (με λάγνο βλέμμα προς την hrατζού) Ήταν η πρώην μου,αλλά από ό,τι ψιλιάζομαι θα είσαι εσύ από δω και πέρα..μανίτσα

6. Γιατί να σας προσλάβουμε;Γιατί νομίζετε ότι είστε ο ιδανικός υποψήφιος;

-Αν δεν ξέρεις ρε μαλάκα, έλα κάτσε δω που είμαι εγώ να σου πάρω εγώ συνέντευξη.

-Γιατί έτσι και αλλιώς είστε για τα μπάζα, ένας άχρηστος παρά πάνω δε θα κάνει και πολλή ζημιά.

- Να σας πω, δεν ξέρετε να παίρνετε συνέντευξη από κόσμο ε;

- (μισοψυθιριστά) Στα καλλιστεία ήρθα γαμώ την καταδίκη μου;

- Εχμ.. γιατί είστε τόσο απελπισμένοι και ηλίθιοι που κάνετε τέτοιες ερωτήσεις, που ψάχνετε απεγνωσμένα έναν άνθρωπο με 3ψηφιο IQ μπας και πάρει μπρος το μαγαζί.

- Γιατί στην πραγματικότητα δε σας νοιάζει ποσώς ποιον θα πάρετε, απλά θέλετε να το παίζετε μούρη στις συνεντεύξεις.

- Γιατί μπορώ να καταλάβω ότι τις ερωτήσεις για αυτή τη συνέντευξη τις βρήκατε στο πρώτο google αποτέλεσμα με query "GOOD INTERVIEW QUESTIONS"

Αυτά προς το παρόν, δε μου ρχονται άλλες.

Φίλε υποψήφιε υπάλληλε.

Μη μασάς.

Αν έχεις ακούσει άλλες ηλίθιες ερωτήσεις, στείλτες μου και εγώ θα σου βρω απάντηση.

Κουράγιο


Updates

H Μαρίνα ξεκίνησε το χορό των απντέητιων με 3 ωραίες ερωτήσεις.

- Ποια είναι τα ομαδικά σας χόμπι;
Οκ οι απαντήσεις είναι τόσο προφανείς που θεωρώ ότι θα προσβάλλω την -ομολογουμένως ισχνή- νοημοσύνη του αναγνωστικού κοινού του βλογ μου. Εδώ αναγκαστικά αρχίζεις τις ανωμαλίες
Όργια με ναύτες (ντόπιους και ξένους), μπουκάκε, σαδομαζοχιστικά σαββατοκύριακα κλπ. Και αν έχει απορίες ο "εξεταστής" του δίνεις το dvd που γυρίσατε εσύ και οι 238 φιλοξενούμενοί σου το προηγούμενο ΣΚ. (Έλα παραδέξου το, μπορεί να μην είναι 238,αλλά το βίντεο υπάρχει)

-Πόσο εύκολα μπορείτε να ενσωματωθείτε στο πνεύμα της οικογενειακής μας επιχείρησης;

- Δεδομένου του ότι οι χειρότεροι συνεταίροι είναι οι συγγενείς, ψιλιάζομαι ότι η οικογενειακή σας επιχείρηση είναι ένα τριμπούρδελο και μισό και σας διαβεβαιώ ότι αν έχω σε κάτι πείρα, είναι να μπαίνω σε ένα τριμπούρδελο και να το ανεβάζω τρεις τάξεις μεγέθους.

-Α, έτσι εξηγούνται τόσοι κρετίνοι μαζεμένοι. Είναι στην οικογένεια. Αιμομιξία εδώ και 15 γενιές να φανταστώ ε;

-Κοιτάχτε, η οικογενειακή σας επιχείρηση είναι ένα ημιυπόγειο στα Πετράλωνα που τυπώνετε κάρτες για μαστρωπούς και μπουρδέλα. Και ο Στιβ Τζομπς να ήμουν, και να ενσωματωνόμουν καλύτερα και απο λοκατζή σε τούνδρα, πιο πάνω να πάτε αποκλείεται.

-Αχ είχαμε και εμείς οικογενειακή επιχείρηση κύριε αποτέτοιε μου. Τώρα ο μπαμπάς είναι στη φυλακή γιατί σκότωσε το θείο που κανε παιδί με τη μάνα μου την ώρα που αυτός πήδαγε τη θεία, ο ξάδερφός μου το ριξε στα ναρκωτικά και τον παθητικό σοδομισμό επειδή με είδε τι χημικά έριχνα στο μείγμα για τα μπισκότα και εγώ είμαι ο μόνος που είμαι στα καλά μου αν και μερικές φορές τσαντίζομαι επειδή δεν πιάνω καλό σήμα με το Βούδα που του μιλάω αλλά μου απαντάει μαλακίες.

- Εξαρτάται το πνεύμα. Κυρίως με το οινό-πνευμα τα πάω καλά, αλλά έχω εξαιρετικές διπλωματικές σχέσεις και με το πνεύμα του Κακού, το πνεύμα των Χριστουγέννων και το πνεύμα του Μιχαλάκη του περιπτερά μας που πέθανε από ανακοπή μια μέρα που μου δινε καπότες και σοκολάτες φράουλα.

-Ποιες οι απαιτήσεις σας;

- Να στις πω αλφαβητικά ή με τυχαία σειρά;

- Κοιτάχτε είμαι απλός και λογικός άνθρωπος. Θέλω οι άλλοι να δουλεύουν για μένα και να μου δίνουν τα λεφτά τους, θέλω να έχω έντονες αλλά ανούσιες σεξουαλικές σχέσεις με πανέμορφες αλλά ψυχικά τραυματισμένες ανασφαλείς γυναίκες και επίσης θέλω κάθε 2 μήνες 3 μήνες άδεια.

- Θέλω τη μπύρα μου κρύα και τη γυναίκα μου καυτή. 

- Θέλω 3000 πρώτο μισθό, πλήρη ιδιωτική ασφάλεια, έξοδα κίνησης, σπιτιού, χαρτζηλίκι για έκτακτα έξοδα (ξύδια,πουτάνες,ναρκωτικά), καθώς και πίπες στο λαντς μπρέϊκ από συνάδελφο της επιλογής μου.

-Θέλω να κάνετε όλοι μαζί προσευχή ακριβώς την ώρα που θα μπαίνω στο γραφείο, καίγοντας ακριβώς 23 γραμμάρια λιβανιού πρώτης ποιότητας και έχοντας αναμμένα 109 κεριά τα οποία θα ισαπέχουν μεταξύ τους.

-Βασικά να απαγορευτούν οι μπότες ούγκ, το υποχρεωτικό στρινγκ με χαμηλοκάβαλο στις συναδέλφους της επιλογής μου, καθώς και η κήρυξη μιας Παρασκευής του μήνα σε ροκ φράϊντει όπου θα μαζευόμαστε θα παίρνουμε ναρκωτικά, θα ακούμε Χέντριξ και θα κάνω σεξ πάλι με τις συναδέλφους της επιλογής μου. Μία μία ή μαζί, ανάλογα τα κέφια.