Μπολιτιζμός

ΟΚ θα ήταν πολύ εύκολο να πω κάτι για το Λαζόπουλο
"Ουυυυ Προφήτη είσαι ισοπεδωτικός και κακός, άλλωστε τόσος κόσμος τον βλ..

..Κχμ κχμ.. ναι και που λες θα ήταν εύκολο να ασχοληθώ με Λαζόπουλα, αλλά επειδή
α. είναι πρωί, η γαστρίτιδά μου λίγο τσιμπάει σήμερα και πονάει και ο φρονιμήτης που θα πάω να βγάλω το απόγευμα, είπα να μην αυξήσω τα ψυχοσωματικά μου συμπτώματα
β.Είμαι 10000% σίγουρος ότι μετά τις πρώτες ψευτοαντιδράσεις του "κόσμου" θα βγει λάδι  ενώ κανονικά θα έπρεπε  να μην ξαναδουλέψει ποτέ ούτε καν σα μούτσος στο μπρίκι του Κάπτεν Φλιντ.

Σήμερα θα ασχοληθούμε λίγο με παιδεία, λίγο με πολιτισμό, να τέτοια πράγματα που είναι μέσες άκρες μόνο ήχοι και φθόγγοι και σύμβολα σε χαρτί για τους περισσότερους.
Ναι ναι φίλο, ξέρω ξέρω, η παιδεία είναι σκατά και το υπουργείο είναι απόσκατα και ο υπουργός ο πλέον άχρηστος όλων. Η αντίστοιχη υπουργός του Καναδά έχει Νόμπελ. Ο δικός μας απολυτήριο λυκείου. Και δε λέω να γίνουμε Καναδάς, γιατί έχει κρύο και δε θα μας πάρετε τον ήλιο βρωμοκουτόφραγκοι και τέτοια. Όχι πως μπορούμε να γίνουμε Καναδάς κιόλας εδώ που τα λέμε.
Ναι η παιδεία είναι κουλουβάχατα από το νηπιαγωγείο μέχρι το postdoc (προφανώς με φωτεινές, φωτεινότατες, υπέρλαμπρες εξαιρέσεις και αστερίσκους και πυρήνες πραγματικής δουλειάς και βαθειάς γνώσης). ΑΛΛΑ φανταστικέ μου αναγνώσθα, στην παιδεία, στη διαδικασία της μάθησης συμμετέχει και ο δέκτης, όχι μόνο ο πομπός. Και η δική μου πικρή εμπειρία ξέρεις ποια είναι; Σε όλες τις βαθμίδες, εννοείται με φθίνουσα ένταση, αλλά το ίδιο:
Ότι οι καλύτεροι των δασκάλων, οι πραγματικοί επιστήμονες και αυτοί που την κούραζαν τη φανέλα, τύγχαναν της μεγαλύτερης αποδοκιμασίας από το πόπολο και ενίοτε, όταν ήταν ήσυχοι και πράοι άνθρωποι, ήταν και οι δέκτες της μεγαλύτερης καζούρας.
Και ότι στις ελάχιστες φορές που πήγε να γίνει βήμα μπροστά, βήμα προς το να σουλουπωθεί λίγο το πράγμα, η μόνιμη αντίδραση και άγχος των δεκτών ήταν το πως θα περάσουν την τάξη με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια χωρίς να χρειαστεί να δουλέψουν καθολου.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα που 40ρίζουμε πια πετάνε απο δω και απο κει αφορισμούς για το σχολείο και τους καθηγητές
"εγώ στο σχολείο δεν έμαθα τίποτα με αυτούς τους άχρηστους που είχαμε",
"άμα είχαμε καλούς καθηγητές στο σχολείο θα μουν τώρα γιατρός" κλπ κλπ.
Φυσικά η αλήθεια δε βρίσκεται ακριβώς στη μέση, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι που τα λένε αυτά τώρα οργάνωναν 2 τρίμηνες καταλήψεις κάθε φορά που καθηγητής ψέλλιζε "ββ...βββγάλτε μια κόλλα χαρτί να γράψουμε διαγ.. σας παρακαλώ.." αλλά οκ, αυτός έφταιγε που ο Θανασάκης ο Κλαπαρχιδόπουλος και η Μαρία η Τουρμποντίζελ δεν έμαθαν να γράφουν τα ρήματα με ω μέχρι την τρίτη λυκείου που πήραν επιτέλους απολυτήριο με 10,000001 και παντρεύτηκαν.
Όχι πως η παιδεία δεν έχει και πρόβλημα ως σύνολο, αλλά για κάθε άχρηστο, τεμπέλη ή ακόμα και με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα καθηγητή που είχαμε (και που φυσικά ποτέ κανείς δεν πρόκειται να κουνήσει απο τη θέση τους μπικοζ σύνδικαλιζμ) υπήρχαν 100 αντίστοιχοι τρισηλίθιοι μαθητές με 200 ακόμα τρισχειρότερους γονείς να γκαρίζουν για τα μοναδικά και υπέρτατα βλαστάργια τους που η άτιμη κενωνία και το σύστημα δεν τα άφηνε να εξελιχθούν χωρίς κανένα κόπο και προσπάθεια στους βοηθούς χειριστού ζαμπονοκόφτη που πάντα ήξεραν πως μπορούσαν να γίνουν.
Έτσι λοιπόν η παιδεία πάσχει και βλέπουμε το λυπηρό φαινόμενο άνθρωποι να μην καταλαβαίνουν καν τι είναι η ηλεκτρόλυση. Τη μαθαίνεις στην Ε' δημοτικού, Εμείς και ο Κόσμος. Ακόμα θυμάμαι πόσα μπολάκια μεταλλικά είχα χαλάσει, επειδή με το που μας το δείξανε στο -δημόσιο, μην πει κανεις καμια μαλακία για ιδιωτικά σχολεία- δημοτικό, πήγα σπίτι, πήρα μπαταρια 9βολτη, πήρα μεταλλικα μπολάκια, 2 καλωδιακια, αλάτι και άρχισα να ηλεκτρολύω. Και φυσικά τα γάμησα τα μπολάκια εκεί που ακουμπούσε το ηλεκτρόδιο.
Θα μου πεις, οκ, πρέπει όλοι να γίνουν σαν εσένα, παιδιά έξυπνα, όμορφα, με μάτι τσακίρικο και ταλαντούχοι στο όμποε; Ή πρέπει όλοι να ξέρουμε τι είναι η ηλεκτρόλυση;
Κατ αρχήν ναι, πρέπει όλοι να γαμωξέρουμε τι είναι η γαμωηλεκτρόλυση, γιατί κάτι που είναι αρκετά απλό ώστε να το μαθαίνει ενα 9χρονο παιδί,αν δε μπορείς να το μάθεις, μάντεψε.

ΤΟ ΞΕΡΑΔΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥ 9ΧΡΟΝΟΥ

(το οποίο δεν είναι ντροπή μόνο αν είσαι 9 χρονών. Αν είσαι 30, έχεις πρόβλημα)

Και γιατί να έχω παιδείες πολιτισμούες και τέτοια ρε μαλάκα Προφήτη, τι σκατά τα χρειαζόμαστε;

θα μου πεις τώρα αγαπητέ αντικομφορμιστή επαναστάτουρα της κωλάρας; Φακ δε σύστεμ. Γουι ντοντ νιντ νο εντουκέϊσιο μαδερφάκερ κλπ.
Ναι, ο Ρογήρος ο Νερών δεν είχε στο μυαλό του (μάλλον)αυτό ακριβώς που εννόησες εσύ, αν με εννοείς.
Τα χρειαζόμαστε για να ελαττωθούν κάτι τέτοια π.χ :

Το φεγγαράκι στη νέα παραλία, το ριξαν στη θάλασσα οι καννίβαλοι

Η νέα παραλία εδώ στας Σαλόνικας, είναι εξαιρετικός χώρος κοινωνικού πειραματισμού για να βγάλεις συμπεράσματα για τους απανταχού αμόρφωτους κάγκουρες, όλων των ειδών της αμορφωσιάς και κακογουστιάς όμως. Γιατί μη νομίζεις φίλο ότι αμόρφωτοι κάγκουρες είναι μόνο οι τύποι που έκαναν το συνειρμό

"φεγγαράκι έχει το ισλάμ για σύμβολο=>φεγγαράκι βάλαμε στην παραλία=> έρχονται οι μαμελούκοι και ο Σάλαντιν να μας βιάσουν τις φτέρνες=> πετάχτε το γλυπτό στη θάλασσα".

Εξίσου αμόρφωτοι κάγκουρες είναι και αυτοί εδώ :

Νέα Παραλία #2 - Κάγκουρevolution

Γενικά στη Νέα παραλία, βλέπω εδώ και 2 χρόνια που μένω Θεσσαλονίκη, μια αέναη μάχη μεταξύ ενός ανώνυμου αλλά πανίσχυρου συρφετού που ενδιαφέρεται μόνο για την καταστροφή και ενός ημι-επώνυμου τουλάχιστον κόσμου που τρέχει να μαζεύει τα σκατά των άλλων, μόνο και μόνο για να υπάρχει μέσα σε μια γαμημένη τσιμεντούπολη, σε μια γαμημένη εποχή που όλα έχουν γαμηθεί πατόκορφα, ένας ελάχιστος πυρήνας ομορφιάς, για να μπορούμε να κάνουμε μια γαμωβόλτα να ξεχνάμε το ταμτιριρί που τρώμε άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο.

Επεξήγηση για τους εκτός Θεσσαλονίκης: Οι Los Lampicos είναι μια παρέα που αντί να ξύνουν τις τρίχες του εφηβαίου τους ολημερίς και να βγάζουν υψηλά νοήματα -οκ μπορει και να το κάνουν τις υπόλοιπες μέρες- μαζεύονται νομίζω κάθε Τετάρτη και καθαρίζουν τη νέα παραλία από τα σκατά και τη μπίχλα που αφήνει πίσω του ο αγανακτισμένος ανθός της κοινωνίας της πόλης. Οπότε ο καβλωμένος 15χρονος-αν είναι παραπάνω, συγχαρητήρια, είσαι και μαλάκας και ηλίθιος- με καβλόσπυρα μέχρι τα βλέφαρα που την έχει δει επανάστα, και που ο πατέρας του δεν του ριξε μια με το πατόφτυαρο οταν άρχισε τις μαλακίες, το χει δει βεντέτα και πάει και βρωμίζει x10 τη νέα παραλία όποτε μπορεί, για να τους την πει. "Χοχοχο, μαλάκα, πήγαμε χτες με τα ζμπρέι και ταγκάραμε την παραλία πάνω που την καθάρισαν οι άλλοι οι γελοίοι, χουχοουχου, γαμω, ελα να γυρνάει". Πατόφτυαρό στο ξεράδι και καρατιά στο σβέρκο. Ζωάδια.

Φυσικά μπορεί να υπάρχουν διαφόρων ειδών ενστάσεις, καλλιτεχνικές, αρχιτεκτονικές, πολιτικές, κοινωνικές, πολιτικοκοινωνικοοικονομικές, ακόμα και θρησκευτικές, για το πως είναι διαμορφωμένη  η παραλία, οτι ήθελε περισσότερο πράσινο, λιγότερο πράσινο, αζαλέες, όχι αζαλέες, οτί έπρεπε τα λεφτά να τα δώσουμε για να γίνουν θερμοκοιτίδες μωρών στην Τανζανία και οχι νεα παραλία σε μια παρηκμασμένη πόλη της επάρατου Δύσης, ότι τα δεντρολίβανα στον κήπο των αναμνήσεων είναι αποικιοκρατικό κατάλοιπο και σύμβολο της καταπίεσης των χούτου από τους τούτσι, οτι το γκογκ που κλέψανε ήταν από μπρούτζο μη ορθής γεωργική πρακτικής, ότι οι κούνιες ειναι ισλαμικό παιχνίδι, καταλαβαίνεις.

Όλοι αυτοί και θα με πείτε θεωρία δύο άκρων τώρα αλλά χέστηκα, από όπου και αν προέρχονται οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, ιδεολογικά ακόμα και θρησκευτικά έχουν ένα μόνο σημείο τομής στο διάγραμμα Venn της ζωής τους : Ότι το μόνο που προσφέρουν προς το παρόν, είναι να καταστρέφουν πράγματα.

Και αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα παιδείας, τεράστιο έλλειμα πολιτισμού και ακόμα χειρότερη αντίληψη για το τι σημαίνει να είσαι πολίτης.

Ναι ναι μαλάκα ξέρω ξέρω. "Ουγκ, εδώ δεν έχουμε να φάμε θα είμαστε πολίτες" και τέτοια γραφικά.

Ναι γιατί όταν είχες να φας, έπινες το τσάι με τεντωμένο δαχτυλάκι σε κινέζικη πορσελάνη και ξημεροβραδιαζόσουν στη λυρική σκηνή κλαίγοντας στην τελευταία σκηνή της Μαντάμ Μπάτερφλαϊ (οκ και αν ήσουν πιο δεξιούρας, ξημεροβραδιαζόσουν κυριολεκτικά όμως -15 ώρες παράσταση- στους μαραθώνιους του Δαχτυλιδιού των Νιμπελούνγκεν και έκλαιγες στο Götterdämmerung). 

Όχι. Και στις περιόδους των παχιών, πολύ παχιών αγελάδων και της αστακομακαρονάδας, πάλι γλίτσης κάφρος ήσουν, απλά τότε ήσουν λίγο πιο μαζεμένος. Τώρα που έχουν σφίξει τα ζωνάρια, έχεις ξεσαλώσει..

Το κακό είναι οτι ο όχλος πάντα κερδίζει και δε βλέπω φως.

Κλασσικά κάτι γραφικοί μαλάκες γκρινιάζουμε σα τους γέρους του μαπετ σοου και μας μας κοροϊδεύουν ακόμα και οι φίλοι μας. 

Αλλά δε γαμείς, καλή καριέρα είναι το "γέρος του μάπετ σοου"

Ειδικά όταν ο πολιτιστικός φάρος της χώρας σου, που δεν τον αγγίζει τίποτα, είναι ο τύπος που κανε τη δήλωση 

"Οταν ο άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε καρέκλα, σιγά σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε μια ιδέα. Εγώ αυτό το λέω παράνοια, το λέω παραφροσύνη"


και -λογικά, υποθέτω, όπως φαίνεται κλπ- θα συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει χωρίς καμία επίπτωση, με ορδές μάλιστα φανατικών υποστηρικτών

Y.Γ: Ο Λάκης είναι εμετικός, holier-than-thou σαλτιμπάγκος εδώ και πολλά χρόνια. Τα από κάτω λέσια που τον χειροκρότησαν με το που το πε αυτό, είναι εξίσου επικίνδυνοι και συνυπεύθυνοι.

Το φτυάρι και η Ρομποτική Βουβωνοκλωτσιά

Μη γκρινιάζεις, είπαμε πήζω. Έχω δουλειές. Πως το λένε.
 Αλλά το οτι έχω και δουλειές δε σημαίνει ότι σε καθημερινή βάση δε σκέφτομαι τουλάχιστον 3 φορές "πω ρε γαμώ το φελέκι μου, να μπορούσα να χα ένα φτυάρι να το κοπανήσω στο ξεράδι του μαλάκα"

Μισό λεπτό αγάπη μου, φτυαρίζω κάτι και έρχομαι

Υπάρχουν όπως έχουμε πει πλειστάκις, απείρων ειδών μαλάκες. Και το ότι είσαι ο,τιδήποτε, δεν εγγυάται οτι δεν είσαι μαλάκες (ναι πληθυντικός. Γιατί μπορεί να είσαι πολυδιάστατος μαλάκας), όπως έχουμε πει στο γνωστό ποστ, "άκυρες συνεπαγωγές". 

Οι απανταχού μαλάκηδες λοιπόν, αυξάνονται και πληθύνονται γιατί δεν υπάρχει κανείς με ένα φτυάρι τριγύρω να τους κοπανάει όποτε κάνουν την παπαριά τους. Ή γιατί είναι παράνομο, δεν ξέρω.

Αυτοί λοιπόν, όσο κάνουν του απαυτού τους το χαβά και κανείς δε λέει τίποτα, νομίζουν μετά από πολλές επαναλήψεις ότι έχουν και δίκιο από πάνω. Σου λέει "20 χρόνια παρκάρω κάθετα πάνω σε ράμπα αναπήρων, μερικές φορές και πάνω στον ανάπηρο με το καροτσάκι και δεν τρέχει κάστανο, εσύ τι ζορι τραβάς, χούντα έχουμε, ΜΗΠΩς ΕΙΣΑΙ ΦΑΣΙΣΤΑΣ-ΡΟΥΦΧΙΑΝΟΣ;"

Δεν υπάρχουν λύσεις φίλε μου και φίλη μου για αυτούς. Προχτές πήγα πρωί σε γνωστό πολυκατάστημα ηλεκτρικών στην Πυλαία, για να δώσω τα σκληρά κερδισμένα μου λεφτά σε γερμανούς αποικιοκράτες. Το παρκινγκ ηταν σχεδον άδειο, ζήτημα να ήμασταν 10 αυτοκινητα μέσα.

Μάντεψε που ήταν παρκαρισμένοι οι 5. Εννοείται είχαν κλείσει όλες τις θέσεις αναπήρων, προφανώς σκεπτόμενοι με τον κλασσικό τρόπο του πρώην πασόκου σταρχιδόλα "5 λεπτάκια έκανα ρε αδερφέ, είδες εσύ καναν ανάπηρο να έρθει να παρκάρει και να μη μπορεί; ώχουυ.. ελα μωρε καλή καρδιά".

Ναι ρε βρωμόγυφτε, "καλή καρδιά" αρκεί να εξυπηρετείται η αρχοντοχωριάτικη τριχωτή βρωμοκωλάρα σου. Αν σε φανάρι σβήσει το αυτοκίνητο της μπροστά της άμπαλης και σε καθυστερήσει 11.5 δευτερόλεπτα , θα βγεις   να ουρλιάζεις την Κάστα Ντίβα σε Τουμπιώτικα, παθαίνοντας αναφυλακτικό σοκ επειδή δεν έχουν έρθει τα ΕΚΑΜ να εκτελέσουν στον τόπο τους τρομοκράτες.

Βάψανε το τσιμεντένιο φέρετρο που χαϊδευτικά αποκαλούμε "σχολή" και "χώρο εργασίας" την προηγούμενη βδομάδα, μπας και μοιάσει λίγο σε κάτι που δε θα χρειάζεται κανείς μαντηλάκι με χλωροφόρμιο στη μούρη για να τον πείσουν να μπει μέσα.

Εννοείται πως μέσα σε νανοδευτερόλεπτα ο επαναστατημένος μελλοντικός μπαστουνοβλαχόγερος αρχοτομαλάκας που παρκάρει σε θέσεις αναπήρων, αλλά ακόμα είναι στη φάση "ουυυ το πανεπιστήμιο είναι για όλους μας, δεν εχεις εσύ δικαίωμα να μου πεις που θα κανω ταγκ εξουσιαστή παπάρα χτεσινέ", ήρθε και έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του, για να μείνει η μαλακία του ανεξίτηλη στις μνήμες μας μέχρι να ξαναβάψουν τη σχολή. Έτσι ο "ΓΚΙΑΝΝΙΣ 4- ΜΠΑΟΚ" -ή κάτι τέτοιο- έβαλε πρώτος τη τζίφρα του στον τοίχο της σχολής, ακολουθούμενος φυσικά από τους συνήθεις υπόπτους κατά πόδας, με διάφορα συνθήματα που μας κάνουν να μισούμε και το σύνθημα και την ουσία του και αυτόν που το γράφει, μονο και μόνο επειδή φέρεται σαν αυτάρεσκος holier-than-thou (<==πως μεταφράζεται αυτό ρε μάγκες; βοήθεια) αρχιτρόμπας που του ανήκει δικαιωματικά το σύμπαν, ενώ οι υπόλοιποι είμαστε προφανώς "άβουλα ρομποτάκια" κλπ.

Και εκεί με πιάνουν εμένα οι ονειρώξεις με τα φτυάρια, τα ρόπαλα και τις ρομποτικές αρχιδοκλωτσιές (το επόμενό μου Project: Τhe Incredible Balls-o-blaster-matic, θα το καταθέσω και σε Horizon. Στο Health κιόλας. ΟΚ έστω, στο ICT..). 

Παρένθεση. Τι περιλαμβάνει η ρομποτική Βουβωνοκλωτσιά:

Είναι ένα ενεργητικό (active) σύστημα (system) συναγερμού (alarm) το οποίο καμουφλάρεται μέσα σε τοίχους πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Έτσι, όταν έρθει ο γνωστός Θανασάκης με τις αφίσες του, τις γλουτολίνες του, τα σπρέι του και τα λοιπά συμπαραμαρτούντα, μια έξυπνη (smart) κάμερα (camera) ανιχνεύει το σπινθηροβόλο κενό βλέμμα της απαστράπτουσας ηλιθιότητάς του Θανασάκη, και με ειδικό αλγόριθμο γεωπροσδιορισμού, τριγωνίζει τη θέση του ακριβώς, ώστε να κεντράρει. Όταν ο Θανασάκης πλησιάσει τοίχο έτοιμος να εκτελέσει τη θεάρεστη μαλακία του, ανοίγει απο τον τοίχο κρυφή μπουκαπόρτα, ξεπροβάλει ο εξωτερικός βραχίονας της βουβωνοκλωτσιάς και με μια υδραυλική υποστήριξη του χώνει κλώτσο που θα ζήλευε και ο Πείτε-εναν-γνωστό-ποδοσφαιριστή-μην-κουράζομαι-να-ψάχνω. Η βουβωνοκλωτσιά μπορεί να υλοποιηθεί και ως Πατόφτυαρο, μια και το σύστημα θα είναι modular ώστε να παίρνει διάφορες τελικές προεκτάσεις για να ικανοποιεί τα αρρωστημένα γούστα του εκάστοτε αγοραστή. 

Κλείνει η παρένθεση

Άλλοι υπερ-entitled (πάλι πρόβλημα στη μετάφραση. Τι έχω πάθει σήμερα γαμώτο..) βλαχοκάγκουρες που δεν είχαν ποτέ συνέπειες στη ζωή τους είναι και οι τύποι που έβγαλαν τη διαφήμιση της ΓΝΩΣΤΗΣ-ΦΤΟΥ-ΚΑΚΑ-"ΖΥΘΟΠΟΙΙΑΣ"-ΜΕ-ΤΗ-ΓΝΩΣΤΗ-ΜΠΥΡΑ-ΤΟΥ-ΟΙΚΟΔΟΜΟΥ  (6/100) που τη "λέει" με μεγάλη αποτυχία σε όσους φτιάχνουμε σπιτική μπυρίτσα. 

Για να μην το παίζω μάγκας και εστέτ, και εγώ αυτές τις μαλακίες έπινα πριν πιω κανονική μπύρα. Και θεωρούσα "κυριλέ" την "κόκκινη" (άλλο νεροζούμι απο κει). Aλλά πραγματικά, σας το υπόσχομαι. Η διαφορά της κανονικής μπύρας από αυτά τα ξεπλύματα είναι...χμμ.. οκ το βρήκα..

Είναι σα να νομίζεις οτι σεξ είναι να παστελώνεις αυτό:

Ο,τι είναι η Χαμστερ για τις μπύρες, είναι αυτό για το σεξ

ενώ για κάποιο περίεργο λόγο θεωρείς τη μοντελάρα από κάτω "έλα μωρε μαλάκα, να γαμήσω θέλω όχι να κουραστώ"

Tυχαίο παράδειγμα 

* ( Το δεύτερο είναι και διαθέσιμο για σένα, το μέσο πότη. Και σε περιμένει στο διπλανό μπαράκι Απλά αυτοί που πουλάνε το πρώτο, σε έχουν κάνει να νομίζεις οτι μόνο αυτό υπάρχει)

ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ

Έτσι που λες, αυτοί οι σούπερ μάγκες μαρκετέρες-διαφημιστές κλπ, είπαν οτι μάλλον είναι καλή διαφήμιση για την εταιρεία τους η προσπάθεια να εξοργίσουν όσους γουστάρουν μπυρίτσα και ακόμα περισσότερο όσους έχουν ακούσει (γιατί όλοι σχεδόν έχουν ακούσει) για την ελλεεινή πολιτική προώθησης και διείσδυσης στην αγορά που ακολουθεί αυτή η εταιρεία. Οπότε επειδή φτυάρι δεν παίζει, απλά προσωπικά ακόμα και όταν θέλω κοκορετσόμπυρα (σ.τ.μ: κοκορετσόμπυρα εστί η μπύρα που θες να πιείς παγωμένη κράκουλο όταν έχεις σκάσει από τη ζέστη βάζοντας φώκο για την προβατίνα κλπ κλπ κλπ και δε σε νοιάζει τι πίνεις) θα πίνω Βεργίνα. Και όχι δεν προσβλήθηκα ως οικιακός μικροζυθοποιός. Τα χοντρόπετσα γουρούνια σαν εμένα δεν προσβάλλονται από τις φαεινές εγκεφαλικές κλανιές των οπίνιον λήντερς του επιθετικού μάρκετινγκ. Κυρίως γιατί τρέφω για αυτούς την ίδια εκτίμηση και  σεβασμό που τρέφω για τις τρίχες που μαζεύω από το νεροχύτη.

Kαι για να βλογήσουμε τα γένια μας, ιδού τι γράφει πίσω από το μπουκάλι ενός εξαιρετικού ζουμιού που ήπια το Σάββατο στην αγαπημένη Hoppy pub:

OAKED ARROGANT BASTARD ALE

This is an aggressive beer. You probably won’t like it. It is quite doubtful that you have the taste or sophistication to be able to appreciate an ale of this quality and depth. We would suggest that you stick to safer and more familiar territory—maybe something with a multimillion-dollar ad campaign aimed at convincing you it’s made in a little brewery, or one that implies that their tasteless fizzy yellow beer will give you more sex appeal. Perhaps you think multimillion-dollar ad campaigns make a beer taste better. Perhaps you’re mouthing your words as you read this. 

Too many strive towards complacency as a goal. We grow up thinking that the ability to become complacent is the equivalence of success in life. True Arrogant Bastards know that this could not be further from the truth. The real beauty, richness and depth in life can only be found if the journey through life itself is looked upon as a constant chance to learn, live and find life’s passion. Passion threatens the complacent, and fills them with fear. Fear of the new, the deep and the different. We, on the other hand, seek it out. Endlessly, joyously...and aggressively. To this end we bring you “OAKED Arrogant Bastard Ale.” Another reward for those seeking new sources of passion, and another point of dissension for those who are not.

Και τώρα που πα μαρκετέρες-διαφημιστές, δεν ξέρω αν βελτιώθηκαν οι ικανότητές μου στην παρατήρηση από τότε που έγραψα τελευταία φορά για αντβερτόργιαλ, που ξέρετε πόσο τα αγαπώ, αλλά πλέον έχω την εντύπωση πως από τη μεγάλη πείνα που χει πέσει στην αγορά την ιντερνετική (συριζαϊκή σύνταξη εδώ) η γενική οδηγία προς τους συντάκτες είναι "δε γράφετε ΤΙΠΟΤΑ χωρίς διαφήμιση". 

"Καλημέρα" λες..

"Αχ ούτε καλημέρα δε μπορώ να πω αν δε βάλω ταμπόν ΜΠΗΞΕ"

"Μωρή πας καλά, καλημέρα είπα, δε θέλω να ξέρω λεπτομέρειες"

"Ναι αλλά τη λεπτομέρεια οτι το μέικαπ ΣΤΟΥΠΕΤΣΙ καλύπτει τις ατέλειες, δεν την ήξερες, φίλες μου, χιχιχι"

Έχω διαβάσει ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ το φελέκι μου, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. Και η άλλη μέσα στη συνέντευξη, στις απαντήσεις που δινε, έκανε διαφήμιση. Και να πεις οτι ηταν καμια πορνοσταρ και μας έδειχνε σε τατουαζ τη μάρκα λιπαντικού που χρησιμοποιεί, παστοδιαολο. Η άλλη γράφει συμβουλές για τσιμπούκια στο ιντερνετ, την έχει δει κάλτσουραλ σύμπολ και στη συνέντευξη που έδινε (τρελλή ομφαλοσκόπηση τα media) έκανε διαφήμιση στο που κάνει τα μαλλιά της, τα νύχια της και που κατσαρώνει τις τρίχες. Ξέρεις ποιες τρίχες, μη κάνεις τον ανίδεο.

Και οκ, είπαμε η δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά έχω δει την ίδια τύπισα με ύφος χιλίων καρδιναλίων να δίνει "συμβουλές" για υγεία ΚΑΙ ΔΙΑΙΤΑ, (εννοείται κάνοντας διαφήμιση σε όποιον την πλήρωνε εκείνο το 10ήμερο) οι οποίες συμβουλές, αν υπήρχαν συνέπειες για τον εκάστοτε αμόρφωτο μαλάκα που την έχει δει "εχω τα αρχίδια του πάπα στο τσεπάκι μου" και λέω ο,τι γουστάρω επειδή δουλεύω σε περιοδικό, θα είχε τουλάχιστον απολυθεί.

Αλλά, "ωω κοιτάχτε με είμαι νέο, τρέντι, όμορφο φατσάκι και ο,τι μαλακία και να λέω δεν έχω ευθύνη γιατί δουλεύω σε περιοδικό και άρα είμαι γαμώ τα άτομα κλπ. Α και δε σπούδασα επειδή ήθελα να μαι ανεξάρτητη από τα 17 μου που έφυγα απο το σπίτι, και το οτι λέω επικίνδυνα πράγματα για την υγεία αυτών που με διαβάζουν και επηρρεάζω κόσμο που μπορεί να πάθει ζημιά είναι δικαίωμά μου και οι γιατροί που γράφετε απο κάτω οτι λεω μαλακίες και είμαι επικίνδυνη είστε ξενέρωτοι κακοί ζηλιαρηδες μαλάκες που δε γράφετε για τσιμπούκια στο ιντερνετ αλλά φάγατε τα χρόνια σας να σπουδάζετε μπας και σώσετε κανα γέρο από χέσιμο και από πέσιμο. Νια νια νια νια."

Kοίτα μαμά, χωρίς συνέπειες

Αναγνώστη τι έγινε, όλα καλά;

Έλειψα πάνω από μήνα, ξέρω, αλλά έχω και σημαντικότερες δουλειές από το μπλόγκι, άσε που ποιος χέστηκε για τη μαλακιάρα που θα πετάξω κιόλας εδώ που τα λέμε.

Παρένθεση

Ναι Θανασάκη Στόκε-ρ, ναι, έχεις δίκιο "που ήμουν όταν έγινε το χ,ψ,ζ,ω τεράστιο γεγονός που συνέβη απο τις 5/11 που έγραψα το τελευταίο ποστ εδώ μέσα" και αλήθεια "ΕΓΩ τι σκατά έκανα για όλα αυτά τα συγκλονιστικά που συμβαίνουν γύρω μου ενώ όλοι τριγύρω βάζετε φωτιά στα κήμπορντζ;"

Θα σου πω πραγματικά Θανασάκη Στόκε-ρ τι έκανα όλο αυτό τον καιρό που συνέβαιναν τόσο κοσμοϊστορικά γεγονότα : Σε έγραφα στα παπάρια μου Θανασάκη Στοκε-ρ. Και να ξέρεις, αυτό ισχύει για όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα για τα οποία δεν εκφέρω άποψη στο ιντερνετ, ή δε βγάζω περήφανος τις φωτογραφίες μου από φιλανθρωπικές δράσεις ωστε να μου εκδόσετε εσύ και οι άλλοι τρολομαλάκες του ιντερνετ το πιστοποιητικό ανθρωπιάς. 

Τέλος παρένθεσης αφιερωμένης στον Άγνωστο Θανασάκη.

Καλά, όχι πως θα τη γλυτώσει έτσι απλά.. 

Ξέρετε οι τακτικοί εδώ μέσα, που με έχετε χαρακτηρήσει πλειστάκις με μέγιστες εκφράσεις λατρείας όπως "Μαλάκα προφέτα είσαι και οι δύο γέροι του Μάπετ Σόου" πως μία από τις αγαπημένες μου (κοινωνικές) δραστηριότητες εκτός από τις μπύρες, τις τεκίλες και τα τσίπουρα, είναι να παρατηρώ, να υποθέτω, να βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα και να κράζω. Τα μισά από την κλασσική επιστημονική μεθοδολογία δηλαδή, τα πιάνω. 

Ένα από τα πρόσφατα αυθαίρετα συμπεράσματα που έχω βγάλει και το οποίο το βασίζω σε επίπονη διαδικασία απορρόφησης αλκοόλης και ώριμης σκέψης είναι ότι είμαστε τόσο μπουρδέλο γιατί μάθαμε από μικροί μέσες άκρες οτι δεν υπάρχουν συνέπειες για τίποτα.

Η έλλειψη συνεπειών, συμπέρανα ένα βράδυ με στόμφο (και με προφορά "η έλλειπχι χικ-νεπειών") είναι ένα κάλτσουραλ τρέϊτ, ντιπλι ρουτιντ ιν δε γκρικ σάϊκι οφ ποπουλεϊσιο γουιθ λέϊτ εϊτισ απμπρινγκινγκ. (τι έγινε, εδώ μας χαλάνε τα γκρίκλις; σου φαίνονται βλαχουριά μωρή μπαλότσα; μήπως δε μπορείς να τα γαμωδιαβάσεις;)

Κοινώς, άμα γεννήθηκες απο το 70 και μετά την ψιλογάμησες μια και είναι αρκετές οι πιθανότητες κανένας καριόλης ποτέ να μη σου είπε "ξέρεις φιλλαράκι, αι μαλακίαι πληρώνονται και μην κάνεις παραβάσεις που ο κώλος σου δε μπορεί να υποστηρίξει".

Όλα ξεκινήσαν από μια αθώα "απειλή" από κάποιον γονιό, που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε.

Όταν η μαμά είπε "Θανασάκη κάτσε καλά γιατί αλλιώς θα σε πάρω και θα πάμε σπίτι" και μετά το επανέλαβε 30 φορές χωρίς ποτέ να πάνε σπίτι, δε φταίει μόνο ο Θανασάκης που 30 χρόνια μετά είναι τόσο μαλάκας.

Όταν μετά ο Θανασάκης πήγε σχολείο, άρχισε να καπνίζει εννοείται στη δευτέρα γυμνασίου. Και να γράφει -κατά πάσα πιθανότητα- ηλίθιους στίχους των Πυξ Λαξ ή άμα ήταν ψαγμένος των Panx Romana στους τοίχους του λυκείου, που τότε, το 1993 ήταν ολοκαίνουριο. Η εφηβεία είναι μια δύσκολη ηλικία γεμάτη οργισμένη αυτοδικαίωση, ορμόνες, καβλόσπυρα και κάβλες, όλοι τα περάσαμε. Ακόμα και εγώ που άκουγα οργισμένη μουσική, είχα οργισμένες αφίσες και ήμουν και τριπλά οργισμένος γιατί είχα κάβλες αλλά με είχε παρατήσει η Λίτσα. Σε αντίθεση με το Θανασάκη βέβαια, εμένα ο πατέρας μου και η μάνα μου, τις πραγματοποιούσαν τις απειλές τους (άσε που ήμουν κλασσικός βούδας και γενικά δεν ακουγόμουν άμα μου δινες ένα βιβλίο) οπότε όταν πήγα στο λύκειο δε θεώρησα δημοκρατικό μου δικαίωμα να σπάω τα παράθυρα, τα θρανία, τις καρέκλες, τις πόρτες και να γράφω "ΚΑΡΓΙΟΛΑ Χ,.Ψ.Ζ ΓΑΜΝΙΕΣΑΙ" στις πόρτες των γραφείων των καθηγητών.  Ο Θανασάκης βέβαια το έκανε, γιατί ήταν πολύ άγριο νιάτο, άσε που για αυτόν ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΟΤΕ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ μια και ήταν γιος καθηγήτριας οπότε το παιδί ετύγχανε ιδιαίτερης μεταχείρισης οπότε τον μάζευαν στο γραφείο, του έκαναν ένα κήρυγμα και μετά τους έδινε πίσω το στυλό που είχε δανειστεί για να τους γράψει στα παπάρια του, έφευγε κύριος. Είχε ιδιαίτερη πλάκα δε, μια φορά που τους πιάσαν καμια 10ρια να καπνιζουν (πράγμα που καταλαβαίνουμε όλοι ελπίζω οτι καλώς απαγορεύεται για τους μαθητές και εντός αλλά και εκτός σχολείου ε; άλλο αν καπνίζαν οι περισσότεροι όταν τουλάχιστον εγώ ήμανε μαθητής), αναγκάστικαν να τον αποβάλλουν μια μέρα γιατί δε μπορούσαν να εφαρμόσουν τόσο εξώφθαλμα το "ο Θανασάκης είναι άλλο", οπότε ο Θανασάκης έκανε Κίνημα στο σχολείο, με απειλή κατάληψης και απαίτηση "να γίνει καπνιστήριο για τους μαθητές, γιατί δηλαδή καπνιζουν οι καθηγητές;" Ευτυχώς πήρε τα αρχίδια του στη συνέλευση, όσο και αν τσίριζε και αυτός και η κομπανία του οτι οι υπόλοιποι είμαστε δειλές κότες και δε διεκδικούμε αρκετά τα δικαιώματά μας. Φυσικά όταν δεν υπάρχουν ποτέ συνέπειες για ό,τι κάνεις Θανασάκη, το να διεκδικείς το ο,τιδήποτε γίνεται πολύ πιο εύκολο. Ακόμα πιο φυσικά, εντελώς τυχαία όταν έγινε μια άλλη χοντράδα και τον έπιασαν πάλι και δεν έπαιζε να τη γλυτώσει εύκολα, ο Θανασάκης φυσικά μετατράπηκε σε τεράστιο καθήκι, δίνοντας άλλον ως υπεύθυνο, οπότε πάλι τη γλύτωσε.

Μετά το λύκειο ο Θανασάκης έμαθε ότι δεν τρέχει τίποτα αν παρκάρει τη σακαράκα της μάνας του όπου γουστάρει γιατί ο θείος στην αστυνομία του έσβηνε τις κλήσεις. Και τις κλήσεις για παρκάρισμα, για παραβίαση στοπ, για ο,τιδήποτε.

Μηδέν συνέπειες.

Ο Θανασάκης έμαθε μια χαρά να κρύβεται πίσω από -τις περισσότερες φορές- αόριστα δικαιώματα η επίκληση των οποίων μάλιστα ευτελίζει διαρκώς τα "κανονικά" δικαιώματα, αυτά που όντως έχουν αποκτηθεί με αίμα και ιδρώτα και ξύλο. Δεν υπήρξαν ποτέ συνέπειες για το Θανασάκη.  Ο κόσμος ήταν -και σε πολλές περιπτώσεις είναι ακόμα- φτιαγμένος για να μη ζορίζεται "το παιδί".

Και ο Θανασάκης ΦΩΝΑΖΕΙ. Πάρα πολύ και για τα πάντα.  Όταν τον πιάνουν ειδικά, φωνάζει πολύ. Γιατί δεν μπορεί να συλλάβει το πως γίνεται να υπάρξουν ποτέ κυρώσεις για ο,τιδήποτε σε αυτόν.

Από το πιο μικρό στο πιο μεγάλο.

Τώρα με την κρίση δε, έχει οργιάσει γιατί μια και μας τα φάγαν οι αλήτες οι γερμανοτσολιάδες, ο Θανασάκης δικαιούται έξτρα πόντους ελευθερίας, τουλάχιστον μέχρι να συλληφθούν και εκτελεστούν όλοι οι υπόλοιποι πριν από αυτόν.

Η απαίτηση για ισότητα στην παρανομία, μια νέα και επαναστατική νομική ένοια, παγκόσμιο μνημείο εγωκεντρικής μαλακίας, είναι σχεδόν καθημερινή από τους Απανταχού Θανασάκηδες κυρίως δε όταν συνδυάζεται με μια επαναστατική εσάνς.

Ανοίγει την παραθυράρα του και πετάει τα σκουπίδια του στο δρόμο; Τι σε νοιάζει εσένα; Ρουφιάνος είσαι; Χούντα έχουμε. Α πάγαινε από δω, έχουμε σημαντικότερα προβλήματα.

Παρκάρει στη ράμπα των ανάπηρων; Και τι έγινε ρε μαν; Εδώ μας φάγαν τις συντάξεις /5 λεπτά θα κάτσω-πωςκανειςετσιρευστερικέμαλάκα.

Βγάζει πύρινους λόγους που προτρέπουν σε βία; Ποιος χέστηκε; Ο Θανασάκης έγινε και παπάς και έχει έξτρα armor of faith +1, αλεξί-νομη.

Βγάζει άλλους λόγους που προτρέπουν σε βία ή συμμετέχει σε βία εναντίον πολιτικών αντιπάλων; Τι λες κυρά μου, η δίκαιη οργή του λαού δεν καταπνίγεται, μια και ο Θανασάκης είναι αριστερός αγωνιστής πια και όχι κοινός θνητός από αυτούς που πρέπει να υπακούν στους νόμους. Τουλάχιστον όχι στους νόμους που δεν του αρέσουν. Σαν ελελχρ με τσι γραφές. Τα καλά και συμφέροντα.

Κανείς δεν κάθισε να ρίξει μια μεταφορική μπάτσα στους απανταχού Θανασάκηδες ώστε να συνέλθουν λίγο και να καταλάβουν ότι οι ηθικοπλαστικές μαλακίες για παραφουσκωμένα δικαιώματα που τους τάϊζαν από πιτσιρίκια είναι ακριβώς μαλακίες και οτι πρέπει να μαζέψουν λίγο τα παραχαϊδεμένα εγώ τους αν θέλουν να μην σφαλιαρίζονται κοινωνικά καθημερινώς.

Αλλά τι λέω, είναι τόσο πολιτιστικό χαρακτηριστικό πλέον που θα πάρει -φαντάζομαι- καιρό να συνηθίσουμε στην ένοια των συνεπειών. Ναι ρε μαλάκα Θανασάκη, ακόμα και εγώ, ναι και εγώ μέσα σε αυτή τη μαλακία είμαι. Αλλά τουλάχιστον έχω το νου μου να μη γίνομαι σαν εσένα. Ναι δεν πετάω σκουπίδια έξω, ναι δεν παρκάρω σε ράμπες και ναι ρε μαλάκα Θανασάκη δεν έβαλα βύσμα για το δημόσιο ούτε όταν μου προσφέρθηκε (ευτυχώς χαρ χαρ χαρ).

Είναι ένα από τα βασικά προβλήματα που δεν έχουμε λύσει εδώ και που έχουν εν πολλοίς λύσει σε άλλες χώρες (από αυτές που ζηλεύω και είμαι ξενομανής και γερμανοτσολιάς και δεν έχουν ήλιο και αλμύρα και τέτοιες ρομαντικές και ανούσιες μαλακιάρες που μου λένε μερικές φορές). 

Ένα ποσοστό συμπατριωτών μας ξέρει το εξής M.O (Modus Operandi, γιδοβοσκέ):

Κάνω μαλακία => Βασικά μάλλον δε θα με πιάσουν ούτε τα οποιαδήποτε αρμόδια όργανα ούτε οι συμπολίτες μου. Αν με πιάσουν γκρινιάζω/απειλώ/κλαίγομαι/γαμωσταυρίζω/βάζω βύσμα και μάλλον τη γλυτώνω. Αν δε τη γλυτώσω=> Χούντα.

Στις κανονικες κοινωνίες το M.O είναι -τουλάχιστον πιο συχνά απο ο,τι εδώ- : 

Κάνω μαλακία => Είτε οι συμπολίτες μου είτε τα αρμόδια όργανα με τσιμπάνε => υπάρχουν οι όποιοες συνέπειες => το σκέφτομαι παραπάνω πριν ξανακάνω μαλακία που δε σέβεται τους γύρω μου.

Μην πάει το μυαλό σου σε πολύ σύνθετα πράγματα, μιλάω κυρίως για τα απλά. Π.χ για το να περάσεις μπροστά σε σειρά, ή να πετάξεις το απόκομμα των διοδίων κάτω με το που περάσεις τα διόδια. Γιατί αυτό μας έφαγε.

Δε μπορούμε να συννενοηθούμε για τα απλά, θέλουμε να λύσουμε τα δύσκολα. 

Παπάρα Θανασάκη.

Update:
Αναφέρθηκα μόνο σε κοινωνικές εκφάνσεις των πράξεων και των συνεπειών τους. Σε καταστάσεις δηλαδή που οι "κανόνες" είναι και συνάρτηση του χρόνου, ή πιο καλά, του zeitgeist.
Υπάρχει όμως και ένα σαφές και ίσως μεγάλο δείγμα ανθρώπων που αδυνατούν να χαμπαριάσουν τις συνέπειες φυσικών νόμων και διαδικασιών και έτσι εκπλήσσονται από τα αρνητικά αποτελέσματα, τα οποία μερικές φορές δε είναι και θανατηφόρα. Πολλά δείγματα τέτοιων θα βρείτε σε σάιτ όπως τα Darwin Awards κλπ, ή σε πρακτικά δικαστηρίων (μια και όταν αφήνεις το παιδί σου να έχει πυρετό, ξαφνική τύφλωση και αιμορραγία στα ούρα χωρίς να το πας σε γιατρό επειδή είναι ιβιλ σάϊεντιστς και συ καλός πιστός/προτιμάς τη βοτανοθεραπεία/τους ενεργειακούς κρυστάλλους/τον αστρολόγο σου/τον λαϊφ κοατς σου τότε α. το παιδί πεθαίνει β.εσύ πας φυλακή για εγκληματική μαλα... αμέλεια). Αλλά εκεί ΥΠΑΡΧΟΥΝ συνέπειες, απλά το πρόβλημα είναι ότι ο χ Θανασάκης ΔΕΝ τις αναγνωρίζει. Οπότε πηδάει από το μπαλκόνι με τη βέβαιαη πεποίθηση ότι θα φύγει δεξιά. Όταν ο μετωπιαίος του λοβός τσακωθεί με την Πλάκα Πεζοδρομίου είναι το σημαντικότερο και τελευταίο μάθημα περι συνεπειών.

Υ.Γ: Αν είδα/κατάλαβα καλά από τις δηλώσεις, ο άλλος ο cτόκοc νόμισε οτι το "Θεέ μου τι σου κάναμε" το έγραψε ο Λαζόπουλος. Πιο χαμηλά και από Ταμήλο. OK δεν μπέρδεψε και την Αντιγόνη με το ΘΒ φαλακρός πράκτωρ, αλλά μου αρέσει το γενικότερο πλαίσιο όχι μόνο ασχετίλας αλλά και ανοργανωσιάς.
ΥΓ2: Αν δεν κατάλαβα καλά ζητώ ταπεινά συγγνώμη. We will always have 360 μοίρες και Μυτιλήνη ενιγουέι

Αλέξη, απολυτήριο λυκείου νύχτα;

Κοιτάχτε, μη με βλέπετε που κρατιέμαι, κρατιέμαι και δεν ανοίγω το στόμα μου. Μη σοκάρεσαι, κλειστό το χω το στοματάκι μου, τηρουμένων των αναλογιών. Αλλά οκ, υπάρχουν και μερικά όρια στη μαλακία που μας δέρνει. Δε σχολίασα καν το Φίλη -ούτε καν για τον επιστημονικό/νομικό/κοινωνικό ορισμό της γενοκτονίας vs. εθνοκάθαρσης, αλλά για μεγαλύτερες μαλακίες από αυτήν. 

Αλλά ρε μαλάκα μου έλεος πια με τον Αλέξη. Αμα πια.

Αγγλικά, δεν ξέρει. Το δικαιολογήσαμε. Φυσική, δεν ξέρει. Το δικαιολογήσαμε. Οικονομικά, δεν ξέρει. Το δικαιολογήσαμε. Γεωμετρία, δεν ξέρει. Το δικαιολογήσαμε.

Ε ρε μαλάκα μου α σιχτιρ, δεν ξέρει καν οτι η Μυτιλήνη είναι στη Λέσβο;

Πάλι "εν τη ρύμη του λόγου", το βλέπω να ρχεται. Ναι, πάλιωσε η δικαιολογία μάγκες

Αλλά να ξέρουν οι φίλτατοι ψηφοφόροι του, οι ίδιοι που πέφταν πάνω σου σωρηδόν να σε ξεφτιλίσουν ως αμόρφωτο μπαμπουϊνο αν αγνοούσες τις γεωπολιτικές συνιστώσες του ουκρανικού προβλήματος σε αντιδιαστολή με τον πόλεμο των Μπόερς και την ροζ εξέγερση των ινδουϊστών παραγωγών κανέλλας της νήσου Σπάστεμουταπαπάρια το 1790, αρχίζουν και παραγίνονται φτηνοί στo αλεύρι και κόβουν πάτους στα πίτουρα

Δε μπορείς ρε μάγκα, να διαχέεται η ιδέα (και μάλιστα συνολικά, ως σούπερ ντούπερ ειδικό ποιοτικό χαρακτηριστικό σύσσωμης της αριστεράς*) ότι περίπου πρέπει να είσαι τέρας διανόησης, γνώσης και ευφυϊας για να είσαι αριστερός (γιατί αλλιώς δε διαθέτεις ούτε το iq ούτε τη γνώση να το πάρεις απόφαση) και μετά να μην ξέρεις ούτε πόσο κάνει μια στροφή 360 μοίρες (απόφοιτος προ και μετα- πτυχιακό ΕΜΠ να προσθέσω), να μην ξέρεις ότι το έτος φωτός είναι μονάδα μέτρησης απόστασης και στο κάτω κάτω της γαμημένης της γραφής, να σαι 40 χρονών πρωθυπουργός χώρας και να μην ξέρεις οτι η γαμημένη η Μυτιλήνη είναι στη γαμημένη τη Λέσβο, όταν πας επίσκεψη εκεί για να το παιξεις και καλά ευαισθητοποιημένος για τα προβλήματά του μέρους.
Γελούσατε με τη Φαίη Σκορδά που έμπλεκε το Αίγιο με το Αιγαίο, τώρα δεν πιστεύω να κόπηκαν σε κανέναν τα γέλια επειδή είπε -πάλι- -ξαναμανά- μαλακιάρα ο Ηγέτης;
Ο Αλέξης μορφωτικά είναι φωτοτυπία του κλασσικού κάγκουρα που υπήρχε σε όλα τα ελληνικά σχολεία στις αρχές των 90ς: Πράσινο μπουφάν "φλάϊ" με τεράστια κουκούλα με γούνα στην άκρη, doc martens απαραίτητα (ή wehrmacht παραδόξως), παπί χιλιοφτιαγμένο, πρόεδρος 15μελούς, έμενε κάθε χρονιά αρχαία, μαθηματικά και φυσική και είχε όλες τσι γκόμενε στα πόδια του.
Απλά στο συγκεκριμένο έκατσε καλά και έγινε πρωθυπουργός, αντί να ανοίξει συνεργείο ή βενζινάδικο όπως όλοι οι άλλοι φωτεινοί παντογνώστες σαν αυτόν.
(Όποιος παραπονεθεί για το πως μιλάω έτσι για δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό χώρας, έχει 3 μαντεψιές να βρει από ποιους ψηφοφόρους έμαθα αυτή την αγένεια και την ασέβεια στην εξουσία)

* Ισχύει για ποσοστό. Για όλους τους πολιτικούς χώρους. Το ποσοστό των φελών όμως είναι μεγαλύτερο και οι φελοί είναι πάντα πιο δημοφιλείς/πετυχημένοι/αποδεκτοί, τουλάχιστον στην πολιτική.

ΣΟΚ-ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ

Σύσσωμο το αθώο και άβγαλτο πόπολο του ίντερνετς σοκαρίστηκε όταν έμαθε πως υπάρχουν άθρωποι που πληρώνονται για να κάνουν διαφήμιση στο ίντερνετς, χωρίς να παραδέχονται ευθέως οτι κάνουν -έλα, μάντεψέ το..- διαφήμιση στο ίντερνετς.

Αφορμή είναι αυτό το άρθρο εδώ πέρα, με την περίφημη 18χρονη που σιχάθηκε να το κάνει και ξέρασε τα "μυστικά" του επαγγέλματος.

Βέβαια το ότι ο κακομοίρης ο εγώ τα λέει αυτά εδώ και καιρό και τα ξαναλέει γιατί τα βλέπει και του σπάνε τα νεύρα, δεν έχει σημασία, γιατί είναι γραφικός γκρινιάρης ε;

Και μόλις τον διαβάζετε, χασκογελάτε με τις παπαριές που λέει και μετά πάτε να αγοράσετε τρισευτυχισμένοι τις μαλακίες που σας προωθεί η Μάτα, το μπλογκ που αγαπάτε και εμπιστεύεστε γιατί είναι μαμά και ξέρει από καλό λάδι Μυτιλήνης, άσχετα αν δεν είναι απο τη Μυτιλήνη, ούτε έχει ελιές, είναι όμως μαμά, πράγμα που επιβεβαιώνει τις γνώσεις της στα πάντα ακόμα και αν πρόκειται απλά για μια χιπστεράτσα που κατάφερε να της δίνουν λεφτά για να διαφημίζει ως απλός-καθημερινός-χρήστης διάφορα προϊόντα. Και τα κρίνει και σαν "ειδικός" μέσες άκρες. Την οποία Μάτα την έχω ξανακράξει κατά καιρούς, όπως στο ποστ με τη "διατροφική ανάλυση" που έκανε σε δημητριακά για να τα βγάλει πιο υγιεινά από "κλασσικά" πρωινά που τρώνε τα παιδιά. Και φυσικά είχε παραποιημένα διατροφικά στοιχεία.

Και από κάτω της λέγαν μπράβο. Γιατί την εμπιστεύονται.

Και γιατί την εμπιστεύονται;

Γιατι η εικόνα που έχει χτίσει στο ιντερνέτς, με κόπο, αφιερώνοντας χρόνο (ίσως και χρήμα), με σχεδιασμό και εργατοώρες (και δεν είναι αυτό που ψέγουμε) είναι αυτή της ειλικρινούς-καθημερινής-απλής-μανούλας όπως εσύ που ψάχνεις απεγνωσμένα στο δίκτυο για συμβουλές για το τι να γαμωταϊσεις τα παιδιά σου όταν γυρνάς πτώμα από τη δουλειά και δεν έχεις και πολύ χρόνο. Ή σε πολλές περιπτώσεις όταν είσαι άσχετη από μαγειρικ και βαριέσαι να μαγειρεύεις πάντα, ακόμα και αν έχεις κάνει διακοπές 6 μήνες στην Ταϋλάνδη, όπου τις πέρασες με 24/7 μασαζ και κοκτέηλ στις πισίνες, και μετά έρχεται η μικρή σου κόρη και σου λέει "μαμά πεινάω, θέλω ενα βραστό αυγό" και συ της απαντάς "μα για όνομα, ανάσα δε μπορώ να πάρω πια από τότε που σας γέννησα, έλεος δηλαδή".

Έτσι λοιπόν η χ Μάτα, έχει χτίσει ένα "brand-name" ή κάτι τέτοιο (δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, απλά σκαμπάζω λίγες βασικές αρχές νομίζω) και μετά  αφού χτίσει το κοινό της, "δώστε μου λεφτά να πουλήσω τα πάντα". Μα μακαρόνια θες; μα σάλτσες για μακαρόνια θες; μα φορεματάκια θες; μα σερβιέτες θες; μέχρι και έτοιμο μείγμα κέικ με κοκα κόλα ως υγιεινό κέικ για παιδιά θα σου πουλήσει. Και το μπικικίνι πέφτει. Ακόμα και για μια φωτό που θα χρησιμοποιεί το χ χαρτομάντηλο αντί το ψ, το μπικικίνι πέφτει.

Η "μανούλα" που διαβάζεις -και ίσως θαυμάζεις- ΔΕΝ, επαναλαμβάνω ΔΕΝ υπάρχει. Ήταν μια μανούλα κάποτε, πριν της πρωτοδώσουν λεφτά για να διαφημίσει το ο,τιδήποτε. Από τη στιγμή που έπεσε το πρώτο τσεκ, αυτή στο βλογ της είναι τόσο μανούλα όσο εγώ είμαι συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ στον οργανισμό Κωπαϊδας. Στη ζωή της μπορεί να ναι. Όταν γράφει, θέλει να φέρει πελάτες στην εταιρεία που την πληρώνει, γιατί το ιματζ της πουλάει. ΔΕΝ είναι φίλη σου, δεν έχει καμία σημασία που στα σχόλια μιλάτε σα γνωστές, πωλήτρια είναι.

Για χιλιοστή φορά παρένθεση για να μην παρεξηγιόμαστε: Με τους ανθρώπους που δουλεύουν στη διαφήμιση δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα. Κάνουν μια επίπονη, δύσκολη και ναι, θα το πω, δεν κρατιέμαι, όχι αφήστε με, δημιουργική δουλειά. Μάλιστα γνωστοί κειμενογράφοι του χώρου με έχουν σιχτιρίσει για την επαγγελματική μου επιλογή και έχουν ρίξει στα πόδια μου πακτωλό χρημάτων για να γίνω κειμενογράφος. (<== έτσι χτίζεις ίματζ και μπραντ νέιμ. Η στεγνή αλήθεια είναι ότι μια φορά η Ψιλικατζού μου πε "ρε φιλαράκι θα σουν καλός κειμενογράφος"). Με τσαντίζει απίστευτα αυτό το δούλεμα που ρίχνουν στους "φανς" τους κάτι ιντερνετικές σελέμπριτι του κώλου που περιφέρονται και σε διάφορες εκδηλώσεις απο δω και απο κει και το παίζουν μούρες και σοσιαλ μιντια γκούρου και τέτοια. 

Και μετά σκάνε τίποτα δημοσιεύσεις όπως αυτή με την κοπελίτσα στην αρχή και ρίιιχνετε τα σαγόνια στο πάτωμα. 

"Έλα ρε, γίνονται τέτοια; Αμερικάνοι, τι περιμένεις..απαπαπαπ...."

.. 2 λεπτά μετά 

"ααα έβγαλε καινούριο ποστ η Τασούλα η Μανούλα. Για να δω τι προτείνει για πρωϊνό στα παιδιά της" ή 

"Πω ρε πούστη μου κοίτα κοίτα, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μόνο για τις τρίχες στο απαυτό της δεν έκανε διαφήμιση."

..2 sec later...

"ΑΑΑΑ κάτσε να διαβάσω το άρθρο της δημοσιογράφου Τάδε στο σάιτ Παρατάδε που γράφει για την ψυχή της μάνας της και μας λέει κάθε εβδομάδα σε ποια μαγαζιά πάει και περνάει υπέροχα. Εντελώς ανιδιοτελώς, μη νομίζεις, είναι το σάϊτ τόσο γαλαντόμο που δε θέλει διαφημίσεις, τώρα ειδικά στον καιρό των παχιών διαφημιστικών αγελάδων".

ΜΠΕΡΓΚΕΡ ΘΑΝΑΣΑΚΗΣ ΣΤΗ ΜΑΓΚΟΥΦΑΝΑ - ΠΑΝΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΣΑΙΤ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΡΩΝΕ ΣΑ ΖΩΑ. ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΜΠΕΣΑ ΓΙΑ ΜΠΕΣΑ ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ ΠΟΤΕ. 

Ναι, είστε υπεράνω χρημάτων και σεις, όσο ο Τσοχατζόπουλος ήταν υπεράνω δωροδοκίας. Και αν είσαι τελείως βλήμα και δεν κατάλαβες, ο Τσοχατζό ήταν υπεράνω δωροδοκίας όσο η θάλασσα είναι υπεράνω του ουρανού.

Όχι ρε απαστράπτον μνημείο εγκεφαλικής ανυπαρξίας, και η Τασούλα Μανούλα και η Ταδοπούλου στο σάϊτ που διαβάζεις, την ίδια δουλειά κάνει με την αμερικλάνα, απλά έχει α.λιγότερο πόπολο για συνολικό κοινό β.προφανώς πιο βλαμμένο κοινό από αυτά που βλέπουμε τριγύρω. ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΘΕΛΕΙ. Το οποίο δεν είναι κακό. Κακό είναι να το κάνει δήθεν ειλικρινά και δήθεν ανεπηρρέαστα, παίζοντας τον Average Joe, δηλαδή εσένα, για να σε ξεγελάσει.

"Γίνεσαι κακός ρε, ζηλεύεις την επιτυχία τους"

Ναι σωστά. Με τσάκωσες.

Ήταν πάντα το μεγάλο απωθημένο της ζωής μου να ρθει ένας κατασκευαστής προφυλακτικών να μου πει 

"ρε καρντάσι, παρε ένα 500ρικάκι και γράψε στα ανώδυνα ότι στο δικό σου το πουλί, που το προσέχουνε πολύ, βάζεις μόνο καπότες Δούρειος Ίππος". 

Ή καλύτερα ακόμα, "βγάλε μια φωτογραφία με την κοπέλα σου σε μια παραλία ξαπλωμένη, το τριχωτό σου μπούτι και τη μπύρα να φαίνονται όπως στο μπάνερ σου και δίπλα να φαίνεται στη γωνία με νόημα το κουτάκι με τις καπότες Δούρειος Ίππος".

(όποιος νομίζει οτι για το τι φαίνεται στο μπανερ εχω πάρει λεφτά, κάνει λάθος) (μαλακία μου πρέπει να αφαιρέσω τις μάρκες)

(και τον καπνό πρέπει να τον αφαιρέσω μια και το κοψα)

Αλλά όταν η μέση χοντροκώλα (ιδεολογικά το λέμε, όχι σωματικά) εμπιστεύεται τον οποιονδήποτε αρκεί να είναι γνωστός, ιντερνετικά ή όχι, είτε είναι η κομμώτριά της είτε είναι η Μάτα-Ντομάτα-Μανούλα-ΑΑΑ και όχι μόνο τον εμπιστεύεται, αλλά τον εμπιστεύεται ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, καλά να πάθει και αυτή και ας τρώει αντβερτόριαλ στη μάπα μέχρι να φτάσει ο διανοητικός απόπατος στο βαμμένο πεθαμενί βλέφαρο.

Τρελλαίνομαι ρε.

Που ο μέσος χ Εσταρινάκης λέει κάτι σε κάποιον και ο κάποιος το τσεκάρει απο 100 μεριές, ψάχνει πηγές, αντεπιχειρήματα, βιβλιογραφία κλπ. (Καλά κάνει).

Μόλις πει η ΜανούλαΜάτα το Χ, σκάει χειρότερο dumb mode και από του Zaphod οταν τελείωναν τα λεμόνια. (φιλμ ρεφερενς αυτο, δες το Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ. Δες. Στο βιβλίο δεν υπάρχει αυτό με τα λεμόνια). 

Και πάλι, κύκλος και τελειώνω.

"Ρε τους άτιμους, ακόμα και για να κλάσουν στο ίντερνετ λεφτά παίρνουν"

"ααααα...κοίτα τι ωραία μακαρόνια βρήκε εντελώς τυχαία στο υπεργαμάτο μπακάλικο Τάδε η αξιόπιστη συντάκτης Μάγια Αντβερτοριοπούλου".

Η πίεση μου ανέβηκε.

Πάω για τσίπουρα.

Τα δευτεριάτικα σιχτίρια

Εδώ και καιρό ήθελα να δημιουργήσω μια νέα, ξεχωριστή στήλη στο βλογ αυτό, στην οποία να σιχτιρίζω πράγματα άπαξ εβδομαδιαίως, αλλά μετά σκέφτηκα ότι γενικότερα σιχτιρίζω πράγματα εδώ μέσα οπότε θα ήταν βαρέως πλεονάζουσα κατηγοριοποίηση.

Ξεπερνώντας τα όποια υπαρξιακά μου στην αναζήτηση τίτλου του σημερινού ποστ, κατέφυγα στην πεπατημένη και ασφαλή  η δημοσιογραφική μέθοδο Χ-Σ-Π στον Τίτλο (χρονική-σημασιολογική-περιχαράκωση) η οποία διδάσκεται στο πρώτο εξάμηνο σε όλες τις δημοσιογραφικές σχολές*. Έτσι, "τα δευτεριάτικα σιχτίρια" όπου προϊδεάζω και κάνω σαφές στον αναγνώστη οτι α. είναι Δευτέρα,  β.θα σιχτιρίσω. 

Απλά, κατανοητά, σύντομα. 

Ελεγκαντ. Που θα λεγε και ο χ συνάδελφος για κάποια απόδειξη.

Άρξασθαι:

Αυτοί που γιορτάζουν το "Halloween". Μαζί με αυτούς που θέλουν να γιορτάσουν το Halloween αλλά δε μπορούν επειδή αχ τι κρίμα, γεννήθηκαν στην μπανάλ ψωροκώσταινα.

Πραγματικά δυσκολεύομαι να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσω την αηδία μου και για όποιον με ξέρει, αυτό είναι κατόρθωμα. Βέβαια εδώ που τα λέμε, ήταν αναμενόμενο εδώ και χρόνια για όποιον είχε μάτια και έβλεπε, μυαλό και στοχαζόταν (<==με λίγο ξεσκόνισμα γίνεται γκραν δημοτικο σουξε ανώνυμου, επιπέδου Διγενή Ακρίτα). Στην αρχή ήρθαν τα Σταρμπακς και άρχισαν να σερβίρουν αυτές τις υγρές πάστες που σερβίρουν (όχι να το παινευτώ, αλλά τους κράζω εδώ και τουλάχιστον 5ετία ) και το φθινόπωρο άρχισαν να σερβίρουν ακόμα πιο αηδιαστικές πάστες με γεύση κολοκύθα και κανέλλα (καφέ με γεύση καφέ, εξακολουθούσαν να μη σερβίρουν). Μετά άρχισαν να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους οι νοσταλγές των ωραίων και ρομαντικών 50ς, με τις πουά φούστες τους, τις πουά ρόμπες τους , τις πουά τσάντες τους, τις πουά γόβες τους και τις πουά γαμώτοφελέκιμου. Αυτές δεν χάλασαν τον ανδρικό πληθυσμό στην αρχή. Φορούσαν πουά ρούχα, ξώβυζα φορεματάκια, είχαν αστεία μαλλιά και πιο αστεία γυαλιά και έψηναν κεικ. Όλα αυτά παρέπεμπαν στα ένδοξα 50ς που όλες αυτές δεν είχαν ζήσει αλλά είχαν δει τη ρομαντική απεικόνισή τους σε διάφορες ταινίες με πρωταγωνίστριες με -το μάντεψες- πουά φορέματα. Στα ενδοξα 50ς να υπενθυμίσουμε δε οτι η θέση της γυναίκας ήταν στο σπίτι να ψήνει κέικ και να κάθεται στον άντρα της όποτε αυτός είχε σηκωμάρες, να του έχει κολλαριστά τα πουκάμισα και ξυράφι-τσάκιση στο παντελόνι γιατί αλλέως έπεφτε και καμια ξανάστροφη και γενικά η θέση της απείχε παρασάγγας από την ιδανική θέση που όλες αυτές οι τύπισες με τις πουά-ρομπες, σαν μεταμοντέρνα εκδοχή των γιαγιάδων στα νεκροταφεία ή των γιαγιάδων με τα φασολάκια στα σκαλάκια πολυκατοικίας το 1983. Μην ξεχάσουμε δε οτι στα ένδοξα 50'ς ο άντρας ξενογαμούσε και με την ευλογία της κοινωνίας και με ένα άνετο "άντρας είναι, αυτά θα κάνει, αλλά στο τέλος θα γυρίσει σπίτι", ξεστομισμένο από την ίδια τη γυναίκα του ΚΑΙ την πεθερά του μαζί. Οπότε..ώπα ώπα.

Ρε μαλάκα μου, γιατί δε γυρίσαμε ΕΜΕΙΣ σε αυτή τη μόδα και γύρισαν αι γυναίκαι; 

Πουά-Βυζιά-Κέικ. Το όνειρο κάθε άντρα. ΟΚ και με σκέτα βυζιά, πάλι μέσα είσαι.

Τέλος πάντων, αρχίσαμε με καφέδες, περάσαμε από μόδα 50'ς, τώρα βλέπεις δειλά δειλά κόσμο να γιορτάζει χαλλογουήν και θενκσγκιβινγκ. Ή να θέλει. Γιατί "ωωωω κοίτα, τρώνε γαλοπούλα και κρανμπερι τζέλι το Νοέμβρη και έχουν και τρικ ορ τριτ με χαρούμενα παιδάκια ντυμένα σκελετούς και σκαλιστές κολοκλυθες". Ή σε περίπτωση παιδακίων "το είδαν στην τηλεόραση" <== το είδα πριν λίγο σε κλασσικο μπλογκ που σιχαίνομαι να βλέπω, αλλά βλέπω για να χω κάτι να σιχαίνομαι. Είναι μια μπερδεμένη σχέση την οποία συζητάω ενδελεχώς με τον τρίτο κατά σειρά ψυχίατρό μου. Οι άλλοι 2 απεβίωσαν ιδιοχείρως.

Και όχι τίποτα άλλο αλλά θα ρθουν μετά οι ίδιοι μαλακοπίτουρες να σου κάνουν και διάλεξη για "κάλτσουραλ απροπριέϊσιον" που κάνουν οι κακοί δυτικοί στους αθώους ασιάτε.

Ρε α-ποδοπέρα-ρε. Είσαι ο Θανασάκης από τη Μαγκουφάνα και συ είσαι το Μαράκι από το Βουρλοπόταμο** . Όσο και αν μαϊμουδίσεις συνήθειες και έθιμα άλλων λαών, πάλι ο ίδιος θα σαι και όχι κανας κοσμοπόλιταν-the-world-is-my-oyster-γκουρού της παγκοσμιοποίησης. Τι γιορτάζεις ρε στο θενκσγκιβινγκ; Την επέτειο που οι πουριτανοί πρόγονοι κάποιου λαού στην άλλη άκρη της γης ξεγέλασαν τους ινδιάνους; Χαλογουήν επίσης δικό σου, έχεις. Απόκριες το λέμε και είναι Φλεβάρη μεριά. Άμα θες να βάλεις στολή και να ξεφαντώσεις, ιδού πεδίον δόξης λαμπρότατον. Βέβαια κάποιος που ντύνεται καθημερινά με τη στολή κάποιων πριν 70 χρόνια, δε λες κιόλας οτι θα χει και καμιά μεγάλη καβλάντα να "ντυθεί" τις απόκριες αλλά ποιος είμαι εγώ για να κρίνω; Βέβαια, ξέρω. Δε θες να γιορτάσεις ούτε απόκριες ούτε το χαλλογουήν (ο ενήλικας λέω, τα παιδάκια που ζητάνε χαλλογουήν είναι άλλο θέμα). Να ξεχωρίσεις θες. Αυτό είναι το νόημα εδώ πέρα. Να πούνε οι άλλοι "Αχ πόσο μπροστά. Γιορτάζει χαλλογουην. Θενκσγκιβινκ. Λέιμπορ ντέϊ. Κολόμπους ντέι. Είναι λες και είναι τρουμπορν νιουγιόρκερ. Ουάου. Ξερόχυσα 7 νταμιτζάνες. Είχα για πρώτη φορά στη ζωή μου κλειτοριδικό και τζι-σποτ οργασμό. Και είμαι και άντρας παναθεμά με, αλλά μου δημιουργήθηκαν γυναικεία αξεσουάρ μόνο και μόνο για να έρθω σε οργασμό από το γεγονός οτι γιορτάζεις χαλλογουήν γιατί με αντρικά ματζαφλάρια δε μπορεί να νοιώσει κανείς το μεγαλείο του πόσο μπροστά είσαι την πουτάνα μου μέσα!" .

 Επίσης, μην ξεγελιόμαστε, είναι και το θέμα του ότι τα τυπάκια βρίσκουν τα "ελληνικά" έθιμα κακόγουστα και μπλιαχ και "αχ εγώ δεν τρώω αρνί, μην είστε βάρβαροι βαλκάνιοι" ένα πράμα. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό, γιατί και εγώ προσωπικά συμμετέχω στο 1/100 των "ελληνικών" εθίμων που θα "έπρεπε" σύμφωνα με τους ελελχρ δω πέρα, αλλά δεν τρέχω να γιορτάζω τη "Μεγάλη γιορτή του Ήλιου που βγαίνει από τα Βουνά λίγες μέρες πριν Ανθίσουν οι Ορχιδέες δίπλα στα Χωράφια του Τσαγιού, τιμώντας τον μεγάλο Γκανέσα". Έλεος πια. 

Που μου θελε η άλλη τώρα που πήγαινε στο λύκειο της Γκράβας και νόμιζε οτι επειδή έπινε φραπέ Φωκίωνος στην κοπάνα, να μου το παίξει μισιζ Ρόμπινσον που μεγάλωσε στα προάστια της Σάντα Κλάρα και εμείς δεν πάμε Άναχαιμ ή Σέρμαν Οουκς γιατί εκεί μένει όλη η πλέμπα... Α σιχτιρ πια δηλαδή. Ό,τι και να κάνεις θα κουβαλάς το ελληνικό πολιτιστικό υπόβαθρο πίσω σου. Οι εμπειρίες σου είναι "ελληνικές", η κουλτούρα σου είναι "ελληνική", όλο το σκεπτικό σου είναι "ελληνικό" και αντί να κοιτάς να μαϊμουδίσεις ξένες γιορτές για να αισθανθείς ανώτερος, κοίτα πως θα αποβάλλεις τις ελληνικούρες, τις βαλκανίλες και τις κουτοπονηριές από τη συμπεριφορά σου και τη βάση της κουλτούρας σου. Γιορτάζοντας γιορτές άλλων στο σπίτι σου, είναι μαϊμουδιά και ούλτρα κακογουστιά.  (Το να πας στο σκωτσέζο φίλο σου που γιορτάζει το samhain, ή την αμερικάνα συνάδελφο που γιορτάζει thanksgiving ή τον ινδό που γιορτάζει τα γενέθλια του 110ου πέους κάποιου τσακαλόμορφου θεού είναι άλλο πράμα. Πώς τον καλείς εσύ τη Μεγάλη Παρασκευή να φάτε τα μπριζολίδια σας και την Κυριακή του Πάσχα την αρνάρα σας; έτσι. )

Δεύτερο σιχτίρι σήμερα, εδώ. (Donotlink για να μη δίνουμε και ρανκινγκς τσάμπα στους ναμηνπωτι)

Η ιστορία πάει ως εξής: 

Ένας 15χρονος από την Καβάλα κέρδισε έναν περιφερειακό διαγωνισμό ρομποτικής. Προφανώς φτιάχνοντας κάποιου είδους ρομπότ. Όταν λέμε ρομπότ μην τρελλαίνεστε και εσείς και σας έρχονται στο μυαλό το iRobot και οι Cylons, ούτε καν οι Dalek. Κάτι έφτιαξε το παιδί τελος πάντων, που δουλεύει και μπράβο του του πιτσιρικά, χίλια συγχαρητήρια παλλίκαρε, σου βγάζω το καπέλο, κυνήγα το 

Αλλά όχι. Το είδε ο σωστός ο ρομαντικός ο "η ζωή είναι εκεί έξω" ο καλλιτεχνικός τυπάς, ο καθηγητής μουσικής και του ρθε ντουβρουτζάς. Το χαρακτήρισε μάλιστα και "θλιβερό και ανήθικο, όπως η εγωιστική εποχή που ζούμε". Δεν τα λέω εγώ αυτά, αυτός τα λέει. 'Ωπα συγγνώμη, αυτή τα λέει. Θεωρεί οτι ο "νεαρός έλληνας" αυτός, συμβάλλει στο να "μην έχουν μέλλον οι συνομήλικοί του". 

Δεν ξέρω τι να τραβήξω πρώτα. Τα μαλλιά μου; τα βυζιά μου; τις μασχαλότριχες; τις τρίχες στα μπούτια μου; τι να τραβήξω ο άνθρωπος;

Τι λέτε μωρή κυρία μπορδόχα μας; Κουνήστε το κρανίο σας να δούμε αν ακούγεται τζιγκιτιγκλόν απο τα λασκαρισμένα μπουλόνια ή είναι εντελώς άδειο.

Φάε με το κιλό αμάλγαμα λουδδίτικης σοφίας: 

"Και μετά σκέφτομαι αυτούς τους περήφανους γονείς που στήριξαν το δικό τους παιδί να συμβάλει στην ακύρωση του Ανθρώπου και στην αντικατάσταση του από ρομπότ και ανδροειδή, συμβάλλοντας έτσι στο επερχόμενο τσουνάμι απολύσεων, κατάργηση θέσεων και αύξηση της παγκόσμιας ανεργίας. Το δικό τους παιδί θα είναι εξασφαλισμένο και απασχολημένο για καιρό μέχρι να “τελειοποιηθούν”, τα μηχανήματα που θα ακυρώσουν μια προς μια τις ζωές των συνομηλίκων τους."

Κοίτα κυρία, καταλαβαίνω,  προφανώς μορφώθηκες ιδεολογικά σε συγκεκριμένα μέρη και μάλλον από πολύ μικρή ηλικία οπότε δε μπορώ να κάνω καν διάλογο/κουβέντα μαζί σου γιατί είσαι σαν φονταμενταλιστής πιστός περίπου. Αμα σου πειράζουν τα ιερά και τα όσια, κατεβάζεις μεχρι τα γόνατα την ιδεολογική σου μπούργκα και δε βλέπεις τίποτα μπροστά.

Απλά ας υπενθυμίσουμε μερικά πράγματα που βολικά ξέχασες ή που πολύ άβολα, το μικρό μαύρο μπαλάκι κοπριάς που αντικαθιστά τον εγκέφαλό σου, αδυνατεί να χωρέσει:

α. Τα έγραψες αυτά σε ένα γκομπγιούτερεζ και τα πόσταρες στο διαδίκτυο. Έτσι συμβάλλεις στο να χάσουν τις δουλειές τους οι παρακάτω κατηγορίες ανθρώπωνε:

1. Παρασκευαστές μελανιού

2. Χαρτοποιοί

3. Στυλοποιοί/μολυβοποιοί

4. Τυπογράφοι

5. Βιβλιοπώλες/ χαρτικά/σχολικά (από κάπου πρέπει να αγοράσεις γραφική ύλη)

6. Ταχυδρόμοι / διαμοιραστές εντύπων γενικώς

7. Εφημεριδοπώλες και ολο το οργανόγραμμα μιας εφημερίδας ειδικώς.

(θα έχει και άλλους)

επίσης 

β. Κατά πάσα πιθανότητα έχεις τουλάχιστον 1 από τα παρακάτω οχήματα: ποδήλατο,αυτοκίνητο,μηχανάκι. Αν δεν έχεις κανένα χρησιμοποιείς μέσα μαζικής μεταφοράς, αεροπλάνο,καράβι, μετρό. Έτσι άφησες άνεργους όλους τους απο κάτω:

1. Αμαξάδες

2. Ιπποκόμους

3. Κατασκευαστές αμαξών

4. Πεταλωτές/ Σαγματοποιούς

5. Κωπηλάτες γαλέρας

..και πάει λέγοντας

Να μην πω για το πλυντήριό σου που καταδίκασε τις πλύστρες, το τηλέφωνό σου που καταδίκασε τους υπαλλήλους του τηλεγραφείου και τους γιατρούς που καταδίκασαν σε ανεργία τους σαμάνους και τους μάγους (οκ αυτό το τελευταίο δεν ισχύει, ακόμα πάει σε απατεώνες ο κόσμος)

γ. Επειδή σε έκοψα, ανήκεις στην κατηγορία που κάποια στιγμή στη ζωή της είπε στους δύστυχους μαθητές που δυστυχώς διδάσκεις το γνωστό παραμύθι με τον μαθητή που θα εξελιχθεί μετά σε εργαζόμενο και παρότρυνες να μη μετατραπούν σε ρομποτάκια που θα δουλεύουν ολη μερα και θα πηγαίνουν σπίτι, αλλά να γίνουν δημιουργικοί άνθρωποι.

Ξέρεις μωρή μπορδόχα έναν καλό τρόπο να μη μετατραπείς σε ρομποτάκι που θα κάνει κάθε μέρα την ίδια δουλειά και θα πηγαίνει σπίτι; 

ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΡΟΜΠΟΤΑΚΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΩΣΤΕ ΕΣΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. 

Τα ρομποτ διασώστες δε σε χάλασαν π.χ, που αν πάρει φωτιά το σπίτι σου από το τζάκι που μαγειρεύεις (γιατί δεν πιστεύω να χεις ηλεκτρισμό και κουζίνα ε;) δε θα χρειαστεί να κινδυνεύσει την κωλάρα του πυροσβέστης, αλλά θα ρθει να σε σώσει ο fire2d2. (εκτός αν σε χάλασαν και θες για τη μαλακία σου να κινδυνεύσει ένας αλλος ξερωγώ, λέω γω τώρα).
Επίσης, αφαιρετικά ο βηματοδότης είναι ΚΑΙ ρομπότ ΚΑΙ κάτι εντελώς αφύσικο που βάζουμε στο σώμα μας (πρέπει να σου βαράνε 1000 πρωτόγονα κουδούνια σιχαμάρας και αγανάκτησης τώρα. Μπρούτζινα βέβαια, όχι από τα μοντέρνα, τα χαλύβδινα) αλλά δε σε χαλάει να τον βάλεις για να μην ψοφονταρέψεις, άσχετα αν έτσι στερείς πελατεία από το νεκροθάφτη. Και τον ιατροδικαστή. Και τον παπά.
Και επειδή σε κόβω μουσικοδιδάσκαλο (είδες που τα λέω και καθαρευουσιάνικα;), ρε παλιοπαλτό, ρε παλιοχρέπι, το γαμημένο το αρμόνιο/σύνθι με 10000 όργανα και 500 ρυθμούς που έχει μέσα πόσους γαμωμουσικούς άφησε χωρίς δουλειά, μου λες; ή το μόνο που μας χαλάει είναι το "σύνολα ρομπότ θα παίζουν τζαζ", αλλά δε μας χάλασε το "για τη γιορτή του σχολείου δε χρειαζόμαστε ορχήστρα που θα παίζει πόλκα και ρούμπα, ουτε κλαρινετίστα, ούτε όμποε. Ούτε χορωδία. Ούτε κιθαρίστα. Ούτε βιολιστή. Γάμα τους. Έχουμε την καθηγήτρια μουσικής με το αρμόνιό της." Εκεί γουστάρουμε τεκνόλοτζι και "πω ρε πούστη είδες το καινούριο κοργκ;". Στον κακομοίρη τον 15χρονο βρήκαμε να αδειάσουμε την εμετική ιδεοληπτική κλαψομουνιά μας.

Αλλά κλασσικά. Ο,τι δεν καταλαβαίνουμε το φοβόμαστε και το αποκηρύσσουμε. Ίδια και απαράλλαχτα όπως θα έκανε ενας κλασσικός επίσκοπος σε κάποιο γερμανικό χωριό του 12ου αιώνα. Ακριβώς ίδια μυαλά, ίδιο περιτύλιγμα, παρόμοιες ατάκες. Σαβοναρόλες του κώλου. Διδάσκετε και σε σχολεία. Μισό να πω στο συνάδελφο στο δίπλα εργαστήριο που φτιάχνει γαμημένα χέρια ρομπότ για γαμημένους παραπληγικούς να σταματήσει τη δουλειά του και να πα να παίζει Πυξ Λαξ σε πάρτυ ή στη Ναυαρίνου μπας και γαμήσει τη Λίτσα από το Γ3. Άχρηστοι.

Βγήκε ένα παλλικαράκι 15 χρονών και συνδύασε 5-6 διαφορετικές επιστήμες και έφτιαξε κάτι καινούριο και αξιόλογο και έσκασε ο κλασσικός "δημιουργικός" εσμός να πει τη λουδδίτικη ασυναρτησία του. Κατά 99% δεν έσωσε τον κόσμο ο πιτσιρικάς. Ούτε θα πάρει νόμπελ, ουτε καν έφτιαξε κάτι που δεν έχει ξαναφτιαχτεί καλύτερα από τίποτα γιαπωνέζους σε κάποιο λαμπ της Τοσίμπα. Ο,τι έκανε όμως το έκανε στα 15, στην ηλικία που οι περισσότεροι συμμαθητές του έχουν ως μεγαλύτερο επίτευγμα τους το "καπνίζω κρυφά", "γάμησα" και "έσπασα ενα καβλόσπυρο σαν την Πελοπόννησο". (Οι δημιουργικοί που λέγαμε τις προάλλες. Που η ιδέα τους για δημιουργία είναι να γρατζουνάς το ναμαγαπάς σε ξεκούρδιστη κιθάρα με μαλαματίνα και τζιβάνες απο πακέτο πρινς σε κάμπινγκ στην Ικαρία).

Οσο και να βρίσω, λίγο θα ναι.
Σάπια κολλημένα μυαλά, σκουριασμένα. Δε φτάνει που χαμε τους κρυφοφασίστες καθηγητές, δε φτάνουν οι θρησκόληπτοι παπάρες,  έχουμε και αυτά τα φυντάνια εδώ πέρα. Και που να ζητήσεις και αξιολόγηση. Ποιος να τους αξιολογήσει; Αηδία. Απογοήτευση.

* Προφανώς για τους μυημένους η Χ-Σ-Π είναι μέθοδος που έβγαλα από τη στομάχα μου και δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν διδάσκεται πουθενά. Για να μάθεις να μην πιστεύεις ο,τι σκατά διαβάζεις στα μπλογκ, θύμα. Βούρλο. Κομοδίνο. Τώρα που το σκέφτομαι αν διδάσκεται πουθενά- γιατί παραδέξου το, ακούγεται εξαιρετικά ηλίθιο οπότε μπορεί να ισχύει- θα έπρεπε η συγκεκριμένη σχολή να κλείσει και οι διδάσκοντες να μεταστραφούν επαγγελματικά σε κάτι πιο οικολογικό, όπως π.χ η βοσκή αιγοπροβάτων ή η καλλιέργεια πατάτας.

**Πραγματικά ονόματα γειτονιών της Αθήνας. Πριν τα καλογυαλίσουν και τα εκμοντερνίσουν.

H Χιπστεράτσα. Μια προσωπική ήττα σε σι ύφεση μινόρε.

ΟΚ ήρθε η ώρα της χιπστεράτσας που είπαμε στο προηγούμενο.

Για όσους δεν με παρακολουθούν -κάκιστα- είπαμε πως χιπστεράτσα = δική μου λέξη = χίπστερ+κυράτσα.

Είναι σχεδόν εντελώς περίπου το μοντέρνο αντίστοιχο του 70ρη θείου στα πασχαλινά τραπέζια που λέει όλο χαρά "εγώ θα πα να κάτσω με τη νεολαία"; ε στη χίπστερ έκδοσή της.

Πώς μου ρθε τώρα αυτή; Ε είχαμε επεισόδιο τις προάλλες.

Μας είχαν καλέσει που λέτε στην εκδήλωση μιας πολύ καλής φίλης που έχει μια επιχείρηση και την παλεύει και την τρέχει. Ήθελε να γιορτάσει που λέτε τα γενέθλια τση επιχειρήσεως στο κουρμπέτι οπότε αντί να κρατήσει κανα φράγκο στην τσέπη της να το φάει με τον σύζυξ της, θεώρησε ως καλή ιδέα να ταϊσει και να ποτίσει ένα τσούρμο μουσκαρομούσκαρα για να χαρούμε όλοι μαζί. Φυσικά αυτά τα επιχειρηματικά αζμπέτα έχουν και ως σκοπό ενίσχυση και επιβεβαίωση συνεργασιών κλπ και καλά κάνουν, μια δουλειά μόνητς κάνει η γυναίκα, θέλει και πάμπλικ ριλέσιο το πράμα, πώς να το κάνουμε; Φυσικά δεν ήταν το πρόβλημα αυτό.

Κάποια φάση είχαμε μείνει λίγα ατομάκια οπότε έγιναν και οι συστάσεις. "Απο δω η τάδε που χει το τάδε μαγαζί", εν χορώ όπως στο δημοτικό "γεια σου τάδεεεεεε, καλώς ήρθες στην παρέα μααας" , οκ όχι έτσι αλλά περίπου. "Από δω ο τάδε που ναι καλός φίλος και γεωπόνος και μας τιμά", "από δω οι φίλοι που ναι μηχανικοί κλπ" κλπ. Μια χαρά μέχρι εδώ;

Ε.. "Από δω ο Εστάριαν που ναι μαθηματικός" . Οπότε πετάγεται η χιπστεράτσα, φορώντας το απαραίτητο αρτιστίκ φουλάρι, σκισμένο τζιν και ολσταρ, κάνει το περίφημο σήμα του θανάτου στις ρωμαϊκές αρένες, ξεστομίζει ένα μεγαλοπρεπές "μπόοοοοοριιιινγκ" γελάσαμε όλοι, μαζί και εγώ και αυτό ήταν.

Τώρα ο τακτικός και παλαιός αναγνώστης που με γνωρίζει καλά -νομίζει- θα είναι σίγουρος πως η συνέχεια περιλαμβάνει το λεκτικό αντίστοιχο του θανάτου δια ανασκαλοπισμού, πυράς και άλλων μεσαιωνικών βασανιστηρίων για τη χιπστεράτσα.

Και όμως όχι.

Ξέρεις γιατί;

Γιατί εγώ, όσο κάφρος και αν είμαι ρε μαλάκα μου, έχω τις ελάχιστες κοινωνικές δεξιότητες για να καταλάβω πως ήμουν καλεσμένος σε μια εκδήλωση στην οποία μια καλή φίλη ήθελε να προωθήσει την επιχείρησή της και όχι απλά να μας ταϊσει γαμάτα κρεατοπιτάκια. Σε αντίθεση με την χιπστεροντυμένη μπαλότσα, αντιπρόσωπο μιας δήθεν κουλτουρο-ούρμπαν-εστέτ του κώλου, κρατήθηκα και δεν προσέβαλλα κανέναν άγνωστο σε μένα τύπο εκεί μέσα, από σεβασμό στην κακομοίρα τη γυναίκα που με κάλεσε.

Ντισκλέϊμερ :  (Αγαπητή φίλη και εκλεκτή συνδαιτημόνα μου σε ουκ ολίγες εξόδους. Ξέρω πως δε θα παρεξηγηθείς γιατί δεν είναι και αδερφή σου, αλλα αν είναι να παρεξηγηθείς, σταμάτα να διαβάζεις εδώ, γιατί από δω και κάτω θα χειροτερέψει).

Βέβαια αυτή η αντίδραση εξωτερικευμένη ή όχι, είναι ιδιαίτερα συνηθισμένη και δε θα πρεπε να με ενοχλεί πλέον. Ειδικά από τυπάκια που ασχολούνται με "δημιουργικά" επαγγέλματα όπως το "μαμά-μπλόγκερ" και το "πουλάω ακριβά πιατάκια για παιδικά πάρτυ". Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι.. Αυτό που με ενοχλεί πολύ είναι κυρίως πάνω μου. Που με έχει πιάσει μια ενοχή και μια απαλεψιά του στυλ "άσε την κάθε μαλάκο να λέει, δώσε τόπο στην οργή και μην απαντάς" με αποτέλεσμα όλα αυτά τα τσουτσέκια να καβαλάνε καλάμια και να μας πρήζουν τα αρχίδια, με τρελλή αγένεια, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν τον τίτλο της γλυκούλας, ενώ εγώ διατηρώ τον τίτλο του ημίτρελλου κάφρου.

Βγήκε η κυράτσα που κάνει κλασσικά "μάρκετινγκ-δημόσιες σχέσεις-σχεδίαση πάρτυ"και δηλώνει ως επάγγελμα "μαμά-μπλόγκερ"  να με κράξει ενώ δε με ξέρει μόνο και μόνο επειδή "αχ εγώ μικρή δεν τα καταλάβαινα τα μαθηματικά και τους σιχαίνομαι τους μαθηματικούς".

Όταν εγώ λέω ότι σιχαίνομαι τις προεμμηνοπαυσικές νεομπουρζουα βλαμμένες που πουλάνε πλαστικά ποτήρια και έχουν ύφος οτι κάνουν δωρεάν εγχειρήσεις εγκεφάλου σε άπορα παιδάκια, είμαι κακός και γενικεύω.

Μετά άνοιξε το στόμα της να μιλήσει για κάτι άλλο και σε 5 προτάσεις είπε 38 φορές τη λέξη "δημιουργικός" και τα συναφή παράγωγά της. Πήγαν να μου βγουν τα κρεατοπιτάκια ρουκετοβόλο από τα αυτιά. Και εκεί δένει το γλυκό. Συγκλίνει η ακολουθία, όπως θα λέγαμε και μεις οι μαλάκες, οι άχρηστοι, οι καθόλου δημιουργικοί μαθηματικοί. Τους έχω σιχαθεί τους δημιουργικούς ανθρώπους τελευταία. Γιατί περιχαρακώνουν τη δημιουργία και μόνο ό,τι κάνουν εκείνοι το θεωρούν δημιουργικό. Και φυσικά κάνουν κάτι "καλλιτεχνικό". Αν δημιουργείς εσύ κάτι άλλο, φτύνοντας -πνευματικό έστω ρε μαλάκα- αίμα για χρόνια, δε μετράει. Πρέπει μόνο να ζωγραφίζεις, να φτιάχνεις κεραμικά, σκουλαρίκια, πολύχρωμα μπαλόνια, χορδές για μπαλαλάϊκα, χρωματιστά αυγά και τέτοια. Η χιπστεράτσα δε νογάει από πολλά πράγματα, απλά νομίζει ότι νογάει επειδή η ενασχόλησή της είναι "καλλιτεχνική-δημιουργική" οι άλλοι όλοι είστε για τομπούτσο. Ειδικά αν είστε κάτι δύσκολο και ακαταλαβίστικο, όπως θετικοί επιστήμονες. "Γιατί έλα σε παρακαλώ τι να μας κλάσετε, τι ακριβώς κάνετε δηλαδή; παιδεύετε παιδάκια στο σχολείο". Μέχρι εκεί φτάνει. Και όχι, δε θέλω να κάτσω να τους εξηγήσω τι κάνω. Αυτοί που γαμωενδιαφέρονται να γαμωμάθουν τι γαμωκάνω γαμωρωτάνε. Και δεν είναι γαμωυποχρεωμένοι να τους γαμωαρέσει. Αλλά κανένας σοβαρός άνθρωπος μέχρι τώρα δεν αντέδρασε με "μποοοοριιιινγκ". Οι συμμαθήτριές μας στο σχολείο που μας κορόϊδευαν επειδή δε γράφαμε το "και" λάθος, που είχαν πράσινες τζιν τσάντες γραμμένες με μαρκαδόρους (ΠΥΞ ΛΑΞ, ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΙΣΟ) (<==επίτηδες το γραψα έτσι ρε βόϊδι) , που θεωρούσαν μεγάλη μαγκιά το οτι κάπνιζαν κρυφά, μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν, το ριξαν στον Κοέλιο και τη "δημιουργικότητα", έγιναν μαμαδομπλόγκερζ και εξακολουθούν να καταλαβαίνουν τόσα όσα το 1995 που πήγαμε πενταήμερη. (Ναι είμαι και μπάρμπας, θές να τα φάμε τα μουστάκια μας και για αυτό τώρα;). Μόνο για να φαρμακώνουν πολύχρωμα κάπκεικς συζητώντας για το πόσο πολύ έχεσε ο Μικρός Αρμάνδος-Σιγφρίδος-Περσέας τις ούλτρα οικολογικές πάνες από λιναροσπορο και χασισοβλάσταρα είναι.

Τώρα θα μου πεις, και συ "ναι ρε Εσταρινάκη αλλά αυτό το είστε όλοι γιατομπούτσο είναι περιπου η δική σου αντίληψη για όλο το σύμπαν". Ναι αλλά εγώ είμαι μισάνθρωπος και μονόχνωτος. Αυτή είναι γλυκούλα, ευγενική και γλυκομίλητη. Θεωρητικά.

Και θα σε ρωτήσω ειλικρινά. Στο συγκεκριμένο σκηνικό ήμουν εγώ ο μαλάκας; Πάλι;

Ναι ήμουν, για άλλο λόγο.

Γιατί δεν απάντησα.

Αλλά τελευταία φορά. Την επόμενη φορά θα απαντήσω.

Να κάτι τέτοια λέω και μετά δε θα με ξανακαλέσουν να φάω κρεατοπιτάκια.

Kαι αν δε μπείς στη βουλή;

Άλλο είχα σκοπό να γράψω σήμερα, άλλο θα γράψω.

Να κράξω μια χιπστεράτσα ήθελα (δική μου λέξη: χιπστερ+κυράτσα) αλλά θα το κάνω εν ευθέτω γιατί δεν έχω βρει ακόμα αρκετές προσβολές για την πάρτη της. Έχω γίνει πολύ ευγενικός με τον κόσμο έξω και αναγκάζομαι να τα γράφω όλα εδώ μέσα. Αίσχος. Πρέπει να αλλάξει αυτό το τροπάρι γιατί πολύ καβαλάνε καλάμια και δε μπορώ.

Εκεί λοιπόν που σχεδίαζα το μπινελίκωμα της αρκούδας για την καλοβαλμένη 45αρα με το φουλάρι και το σκισμένο τζιν που έχει σπουδάσει μάρκετινγκ και πάμπλικ ριλέσιονς και τώρα δηλώνει επάγγελμα "μαμά και μπλόγκερ" (μαζί με πώληση πλαστικών ποτηριών) είπα ωπ. Αστην αυτήν τώρα, μετά. 

Γιατί με κάποιο περίεργο τρόπο μου έσκασε ένας συνειρμός και είπα να κάνω λίστα, όπως αυτές που κάνουν αυτά τα βρωμοσάϊτ που πάτε και είναι πολύ δημοφιλή και τους ακούτε και τους κάνετε citations στον καθημερινό σας λόγο και βγάζουν λεφτά και εγώ δε βγάζω και ζηλεύω και θέλετε να ζηλεύω αλήτες; Δε θέλετε, γιατί είμαι και σε ευαίσθητη ηλικία και όπως έχω ξαναπεί περίπου 10000000 φορές παντού όπου βρίσκομαι "έκοψα το κάπνισμα πριν ενα μήνα και προσέχτε γιατί είμαι στα όρια του να σφάξω κάποιον έτσι απλά για να δω τι χρώμα έχουν τα νεφρά του".

Το σημερινό μας θέμα λοιπόν αντί χιπστεράτσας είναι "τι δουλειά θα έκαναν αν δε μπαίναν στη βουλή". Όπου ως γνήσιος συμπεριφοριστής/φυσιογνωμιστής/ξερόλας θα προσπαθήσω να αναθέσω επαγγέλματα σε πολιτικά πρόσωπα, ως εναλλακτικές αν την επόμενη φορά βάλουμε μυαλό ως ψηφοφόροι και δεν τους βάλουμε στη βουλή. Η σειρά είναι κατά σειρά πολιτικής δύναμης και εξουσίας, μια και χτυπάμε πρώτα το δυνατό, όχι αυτόν που ναι πεσμένος κάτω. (Και αυτόν τον χτυπάμε, μη μπερδεύεσαι, δεν κάνουμε διακρίσεις απλά τον χτυπάμε λίγο πιο μετά)

Ο Αλέξης : Ο Αλέξης είναι ο πρώτος πρώτος στη λίστα και αλήθεια, πολύ δυσκολεύτηκα. Γιατί είναι άνθρωπος φαντομάς. Χαμελαίων. Σαν τον Πρωτέα που άλλαζε συνέχεια μορφές (υγράνθηκε βρακάκι τώρα που έδειξα βαθιές μυθολογικές γνώσεις ε;). Αλλά το βρήκα. Βρήκα ένα επάγγελμα που συνδυάζει και σκληρό καπιταλισμό και οικολογική/κοινωνική ευαισθησία. Ιδρυτής/ιδιοκτήτης οικολογικού/βιολογικού/fair practice/vegan/vegetarian σουπερμάρκετ με γεύσεις (και αρώματα) του κόσμου. Πώς είναι αυτή η χιψτερίδα στην Αμερική; Κάτι τέτοιο. Στα ράφια του καινούριου urban bakaliko του Αλέξη, φυσικά στα Πετράλωνα ή πίσω από τη Μαβίλη, ή ακόμα καλύτερα στην πλατεία Αγίας Ειρήνης θα βρίσκατε καφέ ορθής πρακτικής από την επαρχία Τσιάπας (ε μαλάκα, απο το '95 συνέλευση παρά συνέλευση μας έλεγαν για αυτόν το γαμωκαφέ), αβοκάντο από την Πουέμπλα, organic teas of the world απο την Κίνα και τα υψίπεδα του Βόρνεο. Αρωματικά μπαχαρικά που θα σας ταξίδευαν από το Μαρόκο στις στέπες της Μογγολίας και από τα σοκάκια της Βηρυττού στις φαβέλες της Βραζιλίας με μια στάση στην Πορτογαλία για fado και μπακαλιάρο (μη γελάτε ρε μαλάκες, τον τσακάνε το μπακαλιάρο στην Πορτογαλία). Φρέσκα λαχανικά καλλιεργημένα με αγάπη και φροντίδα από γιατρούς και βιολόγους που δεν την πάλεψαν να κάνουν αυτό που σπούδαζαν και γύρισαν στο χωριό να γίνουν αγρότες, ξεκινώντας από το 0, έχοντας μόνο ως βοήθεια τα 400 στρέμματα του πατέρα τους και 4 εκατομμύρια ευρώ. Στο urban bakaliko δεν υπάρχει κρεάς καθότι είμαστε εναντίον της βίας, αλλά μπορείτε να βρείτε σε εξωπραγματικές τιμές εναλλακτικές τροφές όπως τόφου, φασόλια σόγιας και κινόα καθώς και φύκια από την Ιαπωνία μαζί με άλλα δυσκολοπρόφερτα πράγματα που κάνουν κακό στην τσέπη σας αλλά καλό στην υγεία σας. Μπροστά στις προθήκες έχουμε πάντα φρέσκο γκοτζι μπέρι από το Βόλο, αλάτι Ιμαλαϊων από τη Σπάρτη (τα καλλιεργούν η Μαρία και ο Ορέστης που τώρα είναι 60ρηδες αντρεπρενούρς, μαζι με τα παιδιά τους), Σπιρουλίνα και Υγρό κολλαγόνο. Έχει και μια ειδική σειρά από οικολογικές κρέμες με βιταμίνες και βότανα που κάνουν θαύματα για το πρόσωπο και την επιδερμίδα, με μια μόνο εφαρμογή.Το Urban Bakaliko (U.B για τους φανς) έχει τιμές x4 απο ο,τι όλα τα άλλα, αλλά η ορθή πρακτική πληρώνεται ακριβά, όπως και οι ενας σκασμός γραφίστες μαρκετίστες και διαφημιστές που φτιάχνουν την εικόνα του μαγαζιού. Καλώς ήρθατε στο UB. O Αλέξης σας περιμένει. Kαλώς ήρθατε σπίτι. (Ναι είδα το τελευταίο επεισόδιο south park, μη μου τα κάνετε τσουρέκια με πραλίνα)

Ο Βαγγέλης : Έλα οκ αυτό είναι εύκολο. Πολύ εύκολο. Στην οικογενειακή του ταβέρνα "Ο Λέλας"  στη Χασιά (ή στην Περαία για τους εδώ, ή στα Βραχνέϊκα για τους Πατρινοί ή στο Βάμο στα Χανιά για τους κάτω) θα φάτε με την ψυχή σας και δε θα σας πάρουμε τα σώβρακα. Ο πάντα χαμογελαστός και χωρατατζής ταβερνιάρης Βαγγέλης είναι εκεί για να σας καλωσορίσει, να σας φιλέψει και αν δεν έχει δουλειά, να κάτσει στο τραπέζι σας να σας πει ιστορίες από τη Βόλβη. Τα αρνίσια παϊδάκια του είναι λουκούμι. Η μοσχαρίσια του λιώνει στο στόμα -και μια συμβουλή, μην του πείτε ποτέ "σενιάν, μίντιουμ ρέαρ, μπλε" και τέτοια, θα σας κοιτάξει με τα πάντα χαμογελαστά του μάτια και θα σς πει "στη Χασιά είσαι ρε αδερφέ, όχι στα Σανζελυζές". Για τις γαρδούμπες του έπιανε λιγούρα τον Ανδρέα Παπανδρέου κάθε τρεις και λίγο και όποτε πήγαινε στο εξωτερικό έπαιρνε μαζί του ταπεράκι με 2 κιλάκια να τρώει στο αεροπλάνο. Για τα μαγειρευτά του έχουν κλάψει μανούλες και μανούλες καθότι ο όρος "μαμαδίστικο παστίτσιο" πρέπει να αλλάξει σε "μεϊμαράκικο παστίτσιο" και ο πατσάς και η γιδόσουπά του είναι καλύτερα φάρμακα για το κρύο απο το τσαι του βουνού και τις μαλακίες με τα γκοτζι μπέρι και τα αφεψήματα απο γκινκο μπιλόμπα και  ενεργειακούς κρυστάλλους που πουλάνε οι χιψτερ στο κεντρο. Κάθε Κυριακή μεσημέρι στις σούβλες μπαίνει και μια γουρνοπούλα, ενώ τα Κατσαμπάκια γρατζουνάνε γλυκά τις κιθάρες τους, δίπλα από μια κανατούλα κοκκινέλι-κεχριμπάρι από τα Σπάτα. Στην αυλή το παραδοσιακό ψιλό γαρμπίλι, 2 κούνιες και τα υποχρεωτικά φωτιστικά-μανιτάρια που είναι εκεί απο το 1982.

Ο Πάνος : Δύσκολος και αυτός, μια και ο ταβερνιάρης είναι πιασμένος από τον προηγούμενο. Αλλά νομίζω, νομίζω οτι το έχω. Ταρίφας. Μέσα σε ένα τρισάθλιο ασκόνα του 1980, που κάθε γκαζιά του καταστρέφει και 7.6 κυβικά χιλιόμετρα πάγου στην Ανταρκτική. Το ταμπλώ είνια σαν είσοδος σε παλαιοημερολογίτικο μοναστήρι. Εικόνες, θυμιατά, κεριά, μανουάλια, λιβάνια, εικονίτσες πιο μικρές, πιο μεγάλες, τέμπλο σκαλιστό το ταμπλό. Απο τον καθρέφτη κρέμονται κομποσκοίνια, σταυροί , μεγαλόσταυροι, εθνόσημα, ένα αγιαστήρι μαζί με το βασιλικό, δύο δάχτυλα αγίου και μια νεκροκεφαλή των αμερικάνων πεζοναυτών με το σύνθημα "Semper Fidelis". Στο ραδιόφωνο παίζει πάντα ή κλαρίνα ή το σταθμό της εκκλησίας. Μπαίνεις μέσα και σε παίρνει η μπόχα από το  κάθισμα που φιλοξενεί τον ιδρωμένο πισινό του για 30 χρόνια καθώς και από το πουκάμισο που έχει την ιδια ακριβώς χημική σύσταση με το υπέδαφος της Φουκουσίμα. Με το που του πεις που πάτε κατ'αρχήν σε ρωτάει αν μπορεί να καπνίσει, βγάζει τη ζώνη γιατί διάβασε στο ιντερνετ οτι κανει κακό στα νεφρά και ακολούθως παίρνει μια γριά που πάει Πετράλωνα, εναν τύπο που πάει Πειραιά και μια μανούλα που πάει Περιστέρι, ενώ είστε στο Χίλτον και πας Μαρούσι. Σε όλη την τρίωρη διαδρομή το ταξί βογγάει φτύνει θάνατο από την εξάτμιση ενώ αυτός αναλύει κάτι από τα αγαπημένα του θέματα όπως: Θεωρίες συνωμοσίας (ψεκασμοί, πράκτορες, τούρκοι πράκτορες, αλβανοί πράκτορες, άραβες πράκτορες, αμερικάνοι πράκτορες, εβραίοι πράκτορες, παρακολουθήσεις, μυστικοί δορυφόροι, κοίλη γη, υπερόπλα ελλήνων, σείριος και άλφα κενταύρου, τι μας κρύβουν ενώ εγώ τα ξέρω κλπ), έθνικά θέματα και θρησκευτικά (αφού εξηγήσει πώς πάνε να μας αφελληνίσουν αφαιρόντας την πίστη μας και την γλώσσα μας απαντάει στο τηλέφωνο στη γκόμενά του και αφού της κατεβάσει 3 γαμωσταυρίδια της λέει "θα σε πάρω από την οδός Τάδε να πάμε για κανα κινηματόγραφο και μετά στα γρήγορα ξενοδοχείο"). Μετά πιάνει τα ποδοσφαιρικά και όταν μείνετε μόνοι σας σε ρωτάει αν γαμάς κανα καλό τεμάχιο και αν θες να γαμήσεις να σου πει αυτός που να πας γιατί ξέρει τις καλές καβάτζες.

Η Φώφη: Υπάλληλος σε εφορία. Από αυτές που πληκτρολογούν το ΑΦΜ σου με τον ένα δείκτη φορώντας γυαλιά πρεσβυωπίας. Αφού πρώτα έχεις περιμένει 1 1/2 ώρα να σε εξυπηρετήσει καθώς μιλάει σε μια φίλη της στο τηλέφωνο εξηγώντας τη συνταγή της για γίγαντες (προσοχή μην κάψεις το σκόρδο στο τσιγάρισμα). Έχει μονίμως το ύφος κομμένου αυγολέμονου και ως υπάλληλος είναι πιο άχρηστη και από τοίχο σε νεκροταφείο. Παρένθεση. Ελπίζω να καταλάβετε γιατί είναι άχρηστοι οι τοίχοι σε νεκροταφείο*. Φοράει το υποχρεωτικό μωβ ταγιερ με χρυσά παπούτσια (αυτό κάνει και για φιλόλογο. Όχι τυχαία, είχαμε τέτοια φιλόλογο), το μάτι ειναι βαμμένο λες και μετά τη δουλειά θα πάει σε κάστινγκ για το ρόλο του Τζόκερ και η ταχύτητα εξυπηρέτησής της είναι μικρότερη και από τη δικιά μου όταν η σύντροψ μου λέει "έχω να πάω κέντρο για κάτι ψώνια, θα έρθεις;". Μια μέρα ο διευθυντής της της ανακοινώνει οτι μεταφέρεται από πόστο που έχει επαφή με κόσμο (γιατί οι κατάρες των πελατών πια έχουν αρχίσει και πιάνουν και έχουν γεννηθεί ήδη 4 παιδια με 3 κεφάλια ανάμεσα στους συναδέλφους) και τη μετακινεί στο αρχείο στο υπόγειο, όπου γκρινιάζει για την αδικία, αλλά αφού σε 6 μήνες που θα κλείσει τα 40 θα πάρει σύνταξη, δεν την ενοχλεί, έτσι και αλλιώς δεν θα ξαναπάει αφού ποτέ κανείς δεν κατεβαίνει στο αρχείο στο υπόγειο γιατί έχει ποντίκια. Για το γαμώτο όμως κάνει και μια διαμαρτυρία στο συνδικαλιστικό της όργανο που οργανώνει μια εξαιρετική καθιστική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο, συμπαραστεκόμενο στο γολγοθά της συναδέλφου της.

Κουτσούμπας: Αυτός δε θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο. Εκεί. Στο Κόμμα. Τέλος.

Σταύρος: Για το Σταύρο έχω μεγάλα όνειρα. Τον βλέπω με δίσκο. Φρόντμαν στο ασιντ εξπεριμένταλ τζαζ συγκρότημα "The Ungrateful Not-quite-Dead-yet". O Σταύρος παίζει φαγκότο, φλάουτο, όμποε και κλαρινέτο και συνοδεύεται από μια πληθώρα σέσσιον βιρτουόζων που δίνουν σε κάθε συναυλία κάτι το ξεχωριστό, το άπιαστο, το απροσδιόριστο. Οι μουσικές του σε ταξιδεύουν απο τα σοκάκια της Νέας Ορλεάνης στα σοκάκια του Μπρονξ και από τα σοκάκια της Λίμα στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης. Γενικά, σε κεντρικό δρόμο δε βγαίνουν. Ξεκίνησαν τα λαϊβ τους από ένα μπαρ-κουρείο-οπορωπωλείο στο Σόχο και μετά όταν έγιναν γνωστοί από το γιουτιούμπ επειδή όλοι έβγαζαν βιντεάκια τον κουρέα-μπαρμαν-μανάβη και αυτοί παίζαν δίπλα του, υπέγραψαν και το πρώτο τους συμβόλαιο για δίσκο με την "HahahaNotAVirgin" records. Το πρώτο χιτάκι τους "boat on the river" δεν άρεσε ούτε στους ίδιους και απο κει και πέρα  πήραν την Κατιούσα. Της έκαναν μια μπριτ ποπ αλτέρνατιβ τζαζ μιξόλοτζι ούρμπαν διασκευή αλλά ούτε αυτή έπιασε. Τελικά το μόνο που κατάφεραν είναι να προσληφθούν για να γράφουν τζινγκλάκια για τα διαφημιστικά του Ούρμπαν Μπακάλικου του Αλέξη και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Βαριέμαι να γράψω άλλα.

ΟΚ το Λεβέντη τον είχα για λυκειάρχη. Βρείτε τα υπόλοιπα μόνοι σας.

Update άσχετο μόνο κ μόνο γιατί τρόμαξα: Πριν λίγο πήγα σουπερμάρκετ. Πλήρωσα με την κάρτα μου, τη χρεωστική. Πιστωτική δεν έχω. Και άκουσα από 2-3 άτομα απο πίσω μουρμούρα. ΑΚΡΙΒΕΙΣ εκφράσεις: "Να έτσι μας κάναν, ο,τι μας λένε το κάνουμε" "δε γίνεται να υπακούμε σε όλα πρέπει να τους ρίξουμε" "θα αντισταθούμε στις κάρτες". Δε γύρισα καν να κοιτάξω προς τα πίσω. Τρόμαξα σου λέω. Τροχάδην και δρόμο.

*Γιατί ο τοίχος σε νεκροταφείο είναι άχρηστος; Γιατί κανείς δε θέλει να μπει με το ζόρι. Και αυτοί που ναι μέσα, δεν πρόκειται να βγουν. Οριστε. Όλα εγώ πια

Μπήκε ο Οχτώβρης, σφίξαν οι ζέστες

Ποστ επικαιρότητας το παρόν, συνοπτικού τε και ελαφρολαϊκού κραξίματος, ουδόλως σοβαρόν, τελείως σουρρεαλιστικόν.

 Υποψηφιότητα Αδώνιδος.

Τρέξαν όλοι να τον υπερασπιστούν που τον κόψαν επειδή άργησε και τραβούσα τα μαλλιοκέφαλά μου. "Ε στη χώρα που είμαστε" λίγο, "έλα μωρέ για 8 λεπτά" λίγο παραπάνω, "νταξ πως κάνετε έτσι, εδώ #ινσερτ γενικευμένο παράδειγμα ξυσταρχιδισμού " παραπέρα και καταλαβαίνεις.

Ημείς, που έχουμε μάθει να λειτουργούμε με προθεσμίες τύπου "September 10th 17:00  CET" και που άμα πας να καταθέσεις πράμα στις 17:00:01, σου βγαίνει ένα τεράστιο κωλοδάχτυλο και σου λέει "sorry mate, you re late , fuck off now" δεν καταλαμπαίνουμε γρι. Θα μου πεις "ρε ξεφτίλα ακόμα και αυτό σε πειράζει, σιγά πώς κάνεις έτσι;". Ε να, πώς κάνω έτσι για το ένα, πώς κάνω έτσι για το άλλο, πώς κάνω έτσι για το παράλλο, φάτο μπουρδέλο στη μάπα μέχρι να καταλάβεις ότι στις μονάδες μέτρησης πάει κάπως έτσι:

1 Γίγα Μπουρδέλο= 1.000.000.000 ΠώςΚάνειςΈτσι

Αφήνω εννοείται παραπέρα το γεγονός οτι ένας τύπος που δε μπορεί να τηρήσει ούτε μία προθεσμία, θέλει να είναι -σε θεωρητικό επίπεδο- ο άνθρωπος που ως πρωθυπουργός χρόνια μετά θα σώσει τη χώρα. Τη βλέπουμε την αναντιστοιχία ή όχι; Ρε μαν, ούτε 50 υπογραφές δε μπορείς να μαζέψεις στην ώρα σου, θα μαζέψεις το 1ΓιγαΜπουρδέλο; α σπιτάκι σου. (Όχι πως το γεγονός ότι τις μάζεψαν άλλοι στην ώρα τους εγγυάται πως εκείνοι είναι ικανοί, μη μπερδεύετε τη συνεπαγωγή με την ισοδυναμία..). Α, ομολόγησε ότι πέρασε και 2-3 κόκκινα και δε βλέπω να κουνιέται κανείς. Τι; δεν πειράζει; επειδή ήταν να καταθέσει αίτηση για πρόεδρας; ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΣ;

Ο Κορωνάκης φαντάρος

Πιστότατος στα ιδεώδη που ανέθρεψαν γενιές και γενιές κομματικών στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ο τύπος πήγε φαντάρος στις 3 του Σεπτέμβρη, ώριμος 40ρης πια (που άλλοι γυρνούσαν στους καφενέδες και κερνούσαν τσικουδιά τα παλλικάρια) και τώρα απολύεται -φαντάζομαι με εύφημο μνεία, βαθμό, ταρατατζουμ και τέτοια. ΟΚ καταλαβαίνω το πόσο αντίθετοι είναι με την ιδέα του στρατού όλοι αυτοί οι μεγαλοστελεχάρες όλων των κομμάτων(μη νομίζετε ότι οι αριστεροί έχετε το μονοπώλιο. Οι δεξιοί υψηλόβαθμοι σιχαίνονται εξίσου το στρατό με εσάς, αλλά απλά δεν το διατυμπανίζουν και φροντίζουν να λουφάρουν πιο στη ζούλα. Με κανά Ι4 με "δισκοπάθειες", μερικοί με τρελλόχαρτα-τι, αμφιβάλλεις; δεξιός με τρελλόχαρτο; ένας σκασμός. Δίπλα δίπλα με τους αγωνιστές βάζαν τα μολύβιαα στα ρουθούνια και τα σώβρακα για καπέλο όπως ο Μπλακάντερ ->μεταφορά αυτό, όχι ριάλιτι).

Σε αντίθεση με όλους εμάς τα κορόϊδα που πήγαμε -μεγάλοι μεν, δε μας κάναν χάρες δε- και υπηρετήσαμε όλη την προβλεπόμενη θητεία μας, αυτοί όλοι έχουν άλλο νομικό πλαίσιο. Όποιος πει καμιά παπαριά του στυλ "άσε ρε,"ΟΥΚΑ", ου ρε" να του κοπεί ο γέλως καθότι μπορεί να μην υπηρετήσαμε εμείς οι μαλάκες στις ειδικές δυνάμεις κιόλας, αλλά πήγαμε 12 γαμωμήνες -τόσο ήταν όταν πήγαμε, 432 να ήταν, 432 θα πηγαίναμε-, χάσαμε τις δουλειές μας και ρίξαμε και τα καραμπόλικα ξενύχτια μας να φυλάμε το ο,τιδήποτε. Να υπενθυμίσω δε στα κομμάντα, που θα γκρινιάξουν πως α. ο στρατός δεν είναι μόνο κομμάντα, έχει και άλλα στο οργανόγραμμα β.και στο μπαλκόνι σου να μείνεις 3 μέρες ξύπνιος, το ίδιο θα νυστάξεις. Μαλάκα.

Που λέτε, πήγε και η στελεχάρα φαντάρος 1 μήνα να μην έχουν να του προσάψουν και τίποτα μετά. Φυσικά ούτε η ζωή του κόπηκε στη μέση, ούτε η καριέρα του απειλείται (μια και δεν έχει καριέρα, κομματικό στέλεχος είναι, εξασφαλισμένο το παιδί). Πήγε, χτύπησε τις φραπεδιές του, θα κανε και τα κόζα του "κοίτα ρε τους μαλάκες τους καραβανάδες" και τέτοια. Και είναι και τύποις εντάξει με τις υποχρεώσεις του ναουμ. Βέβαια, καταννοώ, δε γίνεται ένα υπερστέλεχος Π.Α.Ρ και Δ.Α.Ρ να μπει σε μια δομή στην οποία θα πρέπει να ΥΠΑΚΟΥΕΙ τυφλά κάποιους μόνο και μόνο επειδή έχουν στο πέτο κάτι σύμβολα. Ζαμαί. Πα ποσίμπλ. ΙΝ-ΚΡΟΥ-Α-ΓΙΑΜΠΛ. Τι τα χουμε τα κονέ στο ΥΠΕΘΑ; έτσι; Ας πάνε να κάνουν τη θητεία τα μαλακισμένα των ψηφοφόρων που έτσι και αλλιώς άνεργα είναι, θα τρώνε και θα πίνουν και τσάμπα στο στρατο. Ίσα και όμοια; μπααα..

Δώσε κανα αίμα ρε

Σήμερα έχει αιμοδοσία εδώ στο απιθήτα, έχει και την άλλη Τρίτη. Πρέπει να είναι η 12η αιμοδοσία που πηγαίνω σε πανεπιστημιακό ίδρυμα τα τελευταία 10 χρόνια. Ε ρε έχει σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και ποτέ δεν έχω δει μαζική συμμετοχή από τους διάφορους πρήχτες ανθρωπιστές εδώ μέσα. Τα τραπεζάκια τους απόξω φίσκα ήταν βέβαια, και οι αφίσες παντού σε όλο το πανεπιστήμιο, δε λες οτι δεν το ξέρουν κιόλα. Αλλά φευ. Δεν πέτυχα πάλι κανέναν τους.Ρε κοίτα να δεις παιχνίδια που παίζει η τύχη ρε μαλάκα μου..Απίστευτο ε;

Οι σειρήνες του πολέμου

Στις 11 χτυπήσαν οι σειρήνες να δούμε αν δουλεύουν. ΟΚ δεκτόν. Μη γίνει καμιά στραβή και δεν το πάρουμε χαμπάρι έγκαιρα. Αν έρχονται βομβαρδιστικά π.χ από μακριά να προλάβουμε να πάμε στα καταφύγια, μπας και σωθεί καν... ώπα.

Ποιά καταφύγια;

Έχουμε καταφύγια;

Ξέρουμε που είναι;

Με ένα πρόχειρο σερτς, έχουν να συντηρηθούν από τον βουπουπού. Πάλι με πρόχειρο σερτς, δεν έχω ιδέα που μπορεί να βρίσκονται.

Οπότε τι κάνουν οι σειρήνες πολιτικής προστασίας; αντίστροφη μέτρηση πριν μας σκάσουν τα μπομπίδια στο ξεράδι, μην πάμε ανενημέρωτοι και δεν ξέρουμε ότι μας βομβάρδισαν;

Όποιος έχει λεπτομέρειες παρακαλώ να με διορθώσει. Ειδικά αν είναι κάποιος που ξέρει που μπορώ να βρω πληροφορίες για τα καταφύγια-αν υπάρχουν ακόμα.

Επίσης συμφωνώ με το Θωμά το Βάρβαρο σε αυτό το ποστ απο το οποίο κουοτάρω ξεδιάντροπα:

[Καιάδας] Στους παπάρες που κάνουν ζογκλερικά στα φανάρια

Έχουν πάντα την ίδια εμφάνιση. Μαλλί που έχει τζιβώσει σαν μπουχάρα μπορδοροδοκόκκινη των οχτώ δισεκατομμυρίων κόμπων, μούσι τζιχαντιστή (για τους άντρες, αλλά όχι απαραίτητα), μπλουζάκι από κάποια ska ή ρέγκε μπάντα που βγάζει το ίδιο τραγούδι με άλλο τίτλο εδώ και 15 χρόνια, βράκα διασταύρωση Κρητικού με MC Hammer και σταράκια σε χειρότερη φάση αποσύνθεσης κι απ'τη φάτσα του Μίκι Ρουρκ. Περιμένουν πότε θα ανάψει το κόκκινο για να βγουν στη διάβαση και να αρχίσουν να πετάνε μπάλες στον αέρα ή να στριφογυρίζουν αλυσίδες με φωτιές στην άκρη, νομίζοντας ότι διασκεδάζουν τον Έλληνα οδηγό που ως γνωστόν είναι ήρεμος και πράος και δεν ψάχνει αφορμές να διαπράξει κατά συρροήν ανθρωποκτονία. Κάποιες φορές φαντασιώνομαι ότι απορροφώνται τόσο πολύ από την "τέχνη" τους, δεν προλαβαίνουν να πηδήξουν στο πεζοδρόμιο και γίνονται μπουγάτσα με κιμά από κάποιο διερχόμενο φορτηγό. Και δεν το μετανιώνω καθόλου.

Εσταρινακική συμπλήρωση: Κάποιες φορές φαντασιώνομαι ότι δεν έχει να κάνει με την απορρόφησή τους από την "τέχνη" τους, ούτε με το αν προλάβουν να πηδήξουν στο πεζοδρόμιο. *ιβιλ σμαϊλ*

Τώρα που πα Μπαλτάς

...θυμήθηκα γιατί έκραζα στο προηγούμενο πόστιο το Μπαλτά και του λεγα οτι μπορεί να είναι εντός χώρου, αλλά είναι εκτός χρόνου.
Θυμάστε την αττάκα του για τους προτζέκτορες και τα επιδιασκόπια (=μοντέρνα πράγματα, λειτουργούν με ρεύμα, ίβιλ),  που αποστειρώνουν τη διδακτική σχέση ενώ η κιμωλία και ο πίνακας τη βοηθούν;

Σημείωση του μεταφραστή:
Επιδιασκόπιο είναι αυτό:

..και εφευρέθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ο Κλίβερ λοιπόν αυτό το θεωρούσε μοντέρνα συσκευή που αποστειρώνει τη διδακτική σχέση σε αντίθεση με 8 κιλά κιμωλία σε ένα μαυροπίνακα.
Ε και έβλεπα αυτό προχτές και τον θυμήθηκα. Μη του το δείξετε όμως, μην αρχίσει να σταυροκοπιέται και να πετάει αγιασμό στην οθόνη.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: Η ύπαρξη εξελιγμένων εποπτικών μέσων δε θεωρείται πανάκεια για την απόκτηση γνώσης. Αν ο πομπός είναι ντουβάρι και ο δέκτης μοσχάρι, κανείς δεν τα βάζει στο κεφάλι κανενός. Υπάρχουν  καθηγητές που δε χρειάζονται καν κιμωλία και πίνακα για να σε κάνουν να κρέμεσαι από τα χείλη τους, υπάρχουν καθηγητές που τα πάντα να χουν στη διάθεσή τους, παπάρια θα σε μάθουν. Αυτή όμως η προσκόλληση στην "παράδοση" και η τεχνοφοβία αριστερών δασκάλων μου σπάει τα νεύρα*.
Δεν κάνει τζιζ ρε φιλαράκι το γκομπγιούτερες άμα ξέρεις πως να το δουλέψεις. Δε θα σε χαζέψει. Θα σου κάνει και τη δουλειά πιο εύκολη.
Και εδώ ακούγεται φωνή από το πρωτόγονο δάσος: "Ναιιιι αλλά δεν είναι σωστό η γνώση να είναι εύκολη, πρέπει να σου βγαίνει η ζμπαναγία, να σε πονάει η μέση, ο λαιμός, να ιδρώνεις, να υποφέρεις για τα πάνταααα". Και αφού πούμε στη φωνή από το δάσος να βάλει την προτεσταντική αυτή αντίληψη περί μάθησης και γνώσης στον κώλο της,  συνεχίζουμε.
Η γνώση στην εποχή που βρισκόμαστε ή μάλλον η πρόσβαση σε αυτή καθώς και η "παρουσίασή" της πρέπει να συμβαδίζουν με τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας. Έτσι και αλλιώς η κατανόηση και το χώνεμά της, η μεταμόρφωση της πληροφορίας σε γνώση είναι υπόθεση αυστηρά προσωπική και -για μένα τουλάχιστον- φοβερά εσωτερική εμπειρία.
Κοινώς, κάντε ρε ζωάδια το μάθημα εντυπωσιακό ΚΑΙ στο μάτι και θα σου πω εγώ πως θα κερδίσεις κόσμο πιο εύκολα.
Κάποτε το βλέπω να λένε "πω μαλάκα, όταν εμείς είχαμε ολογράμματα αυτοί ζωγράφιζαν με κιμωλία"


* Aπό την άλλη είναι εξίσου γελοίο το θέαμα νεόκοπων techfreaks πολιτικών ξερωγώ που νομίζουν οτι επαφή με την τεχνολογία σημαίνει "έχω λογαριασμό στα σοσιαλ μίντια"