Τραυματίας πολέμου

Το Σάββατο έκανα μία από αυτές τις άθλιες παρορμητικές χαζομάρες για τις οποίες συνηθίζω να κοροϊδεύω τον κόσμο ασύστολα. Όλα ξεκίνησαν από τα κλειδιά που έμειναν μέσα, πέρασαν μέσα από έναν λάθος υπολογισμό και κατέληξαν σε έναν βλαμμένο τραυματισμό.
Έπαιξα τον Μπάτμαν και έχασα.
Ξέχασα τα κλειδιά μέσα στο σπίτι, πήγα να πηδήξω τη μάντρα για να μπω μέσα. Έπεσα όσο πιο μαλακά μπορούσα (από 2 1/2 περίπου μέτρα). Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα πολλά, μετά από 2 ώρες που πήγα να οδηγήσω, πέθανα.
Έτσι κατέληξα να πρέπει να μείνω 10 μέρες στο κρεβάτι, με κρυοθεραπείες, αντιφλεγμονώδη και διάφορα άλλα, γιατί ξεκώλιασα τους συνδέσμους στα πόδια μου (δε λες πάλι καλά που δεν τσάκισα τίποτα αστραγάλους να τρέχουμε;)..

Οπότε αυτή τη στιγμή,

σύμφωνα με τη μάνα μου είμαι κάπως έτσι :

o πατέρας μου νομίζει ότι βασικά είμαι έτσι : 

το έτερον νομίζει ότι γίνεται αυτό : 

εγώ με βλέπω κάπως έτσι

αλλά στην πραγματικότητα είμαι απλά έτσι