Εορταστικό και σοβαρό ως έμφραγμα

Αγάπη δεν είναι προκάτ χαρά και φτιασιδωμένη ευωχία. Δεν είναι με-το-ετσι-πρέπει χαμόγελα σε αδιάφορους συνδαιτημόνες, ούτε καθώς πρέπει ρεβεράντσες σε εκπληκτικά βαρετές γιορτές.
Αγάπη δεν είναι φωτάκια και μπιχλιμπίδια που καλύπτουν για 15 μέρες τον καθημερινό σας αγώνα να ζήσετε, να επιβιώσετε, να φχαριστηθείτε τη ζωή σας, να αγαπηθείτε και να αγαπήσετε.
Αγάπη δεν είναι ούτε ο αγώνας δρόμου στην Ερμού, ούτε τα αλογάκια στο Σύνταγμα. Αγάπη δεν είναι ούτε τα Χριστουγεννιάτικα ξεφαντώματα σε σπίτια φίλων, με την καλοσιδερωμένη μας μουτράκλα να το παίζει κοινωνική, ούτε τα φλερτ με απελπισμένες ή απελπισμένους (για τις κυρίες) με την ελπίδα να μετριάσουμε τη μοναξιά μας φέτος τα Χριστούγεννα.
Αγάπη δεν είναι τα φανταχτερά ρεβεγιόν, ο σολωμός ποσέ ή καπνιστός, και μια Moet. (Αν και βοηθούν ενίοτε).
Αγάπη δεν είναι ούτε τα μελομακάρονα απο το ζαχαροπλαστείο του Μήτσου, που μπορεί και να βάζει τις τσίμπλες του μέσα.
Πως μπορείς να αγαπήσεις μια περίοδο που ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ πρέπει να αγαπάς και να αγαπιέσαι;
Αγάπη δεν είναι όλα αυτά...
Αγάπη είναι, όταν βλέπεις το δάκρυ της να στραφταλίζει στη ρυτιδούλα στην άκρη του ματιού της και θες να το φιλήσεις με την άκρη των χειλιών σου.
Αγάπη είναι όταν ξυπνάς από ένα χάδι στο μάγουλο, και ενώ είσαι έτοιμος να γκρινιάξεις, βλέπεις το χαμόγελό της και ζαλίζεσαι.
Αγάπη είναι όταν βγαίνει από τη θάλασσα, και χιλιάδες σταγόνες στολίζουν το κορμί της σαν κατάλευκα διαμάντια, και συ το σκέφτεσαι ακριβώς έτσι, τυφλωμένος από τη λάμψη τους.
Αγάπη είναι όταν ο παππούς τρώει ό,τι του πάει η γιαγιά, ακόμα και αν έχει γεύση καστανοχώματος.
Αγάπη είναι όταν καταλαβαίνεις πως όποιο λάθος και αν κάνεις, όσο χοντρό και αν είναι, κάποια άτομα θα είναι πάντα δίπλα σου.
Αγάπη είναι να σε σκέφτονται όταν είσαι απών.
Αγάπη είναι να σε νοιάζονται όταν πέφτεις χαμηλά.

Αγάπη είναι όταν φεύγοντας, δε μπορείς ποτέ να πεις αντίο.