(3 ώρες και 20mg Haloperidol αργότερα)
Α ωραία διακόσμηση εδώ πέρα, άσπροι τοίχοι με μαξιλαράκια και τα λοιπά. Δε πάει στοδγιάλο, φεύγει και ένα άγχος στην τελική. Ελπίζω να έχουν καλό φαϊ εδώ πέρα και να μη με πρήξουν στο βραστό κολοκύθι και το κουνουπίδι καπαμά.
Που λες, θέλω απεγνωσμένα διακοπές.
Αλλά ταυτόχρονα δε θέλω διακοπές.
Όχι ακριβώς.
(Τώρα αρχίζεις να ψιλιάζεσαι ότι το haloperidol ίσως είναι και κάποια λύση. Αν δεν ξέρεις τι είναι ψάξε μόνος σου. Δε βάζω λινκ, βαριέμαι).
Στην προκεχωρημένη ηλικία που βρίσκομαι, δε θέλω ακριβώς διακοπές. Θέλω κάτι πρωτόγνωρο, διαφορετικό, προχωρημένο, που να μοιάζει τόσο εξωπραγματικό, όσο έμοιαζαν αυτά που έλεγε ο Ασίμοφ στο Foundation, 50 χρόνια πρίν. Θέλω διακοπές που να μη θέλω να γυρίσω. Που να μου κάνουν το μυαλό πουρέ. (ό,τι έχει μείνει)
Δε θέλω να πάω διακοπές έτσι, για να πάω διακοπές. Δεν έχω καμία όρεξη να πάω να πλατσουρίσω σε μια "ωραία" παραλία με άλλες 7000 κόσμο που θα ανήκει σε μία από τις μιαρές κατηγορίες λουόμενων. Δε θέλω να ακούσω ρακέτες. Δε θέλω να δω παιδάκια να τα κυνηγάνε μανάδες με ταπεράκια με κεφτέδες -ούτε καν αν μου δώσουν μεζέ-. Δε θέλω να πιω παγωμένη μπύρα ακούγωντας AC/DC στο μπιτς μπαρ στο Θολό. (αυτό για μένα αποτελεί δήλωση εξίσου σοκαριστική με το να έλεγα "αγαπώ την αστρολογία, το σεξ εντ δε σίτυ και βλέπω Τατιάνα") Ή ίσως θέλω, αλλά δε με ενθουσιάζει η ιδέα πια. Γενικά δε θέλω ρε παιδί μου.
Δε θέλω να πάω σε γραφικό νησί με άσπρα πλακόστρωτα και γαλάζια παράθυρα, ούτε στην "κουκλίστικη" πλατειούλα με τον πλάτανο στη μέση και τους γέρους στο καφενείο να κερνάνε ρακές. Το κανα και αυτό 1000 φορές, φτάνει. Δε θέλω να κάνω άλλη περατζάδα σε στενά σοκάκια το βράδυ μυρίζοντας τη μπόχα από τις 1200 γκόμενες που φοράνε όλες τα ίδια καλοκαιρινά αρώματα καρύδα/ανανα/μεντα/πορτοκάλι/ανεμώνη/ωκεάνεια αύρα/ και τα λοιπά. Και ας εξακολουθούν να μου αρέσουν τα κωλαράκια τους. Άλλο αυτό.
Δε θέλω για 1000000στή φορά στη ζωή μου να δω την ίδια παραλλαγή μπιτς μπαρ, την ίδια παραλλαγή παραλίας, τον ίδιο -χωρίς παραλλαγή- κόσμο, την ίδια παραλλαγή μέρους -είτε είναι η Κρήτη, είτε η Σαντορίνη, είτε το Κατάκωλο, είτε η Προσοτσάνη. Δε με ενδιαφέρει. Έφτασα δυστυχώς στο σημείο να τα βλέπω όλα αφαιρετικά. Άμμος και νερό δίπλα. Οπότε όλα φαίνονται ίδια.-
Το κύριο πρόβλημα είναι ο κόσμος τριγύρω. Κάθε καλοκαίρι τα ίδια. Αγαπητοί μου συμπολίτες έχω να σας πω ότι σας βαριέμαι ακόμα και στις διακοπές σας. Και το κακό είναι πως ψιλιάζομαι πως έχω και εγώ την ίδια συμπεριφορά με εσάς, μια και μπορεί να είμαι κατά γενική ομολογία και γαμώ τα παιδιά, αλλά ψιλιάζομαι πως έχω πέσει και εγώ στη λούμπα της διακοπολογικής προβατοποίησης.
Οπότε πρέπει να βρω κάτι καινούριο να κάνω. Δεν την παλεύω ρε. Νομίζω ότι περνάω κάτι αντίστοιχο με το shell shock (ή combat stress reaction άμα είσαι πιο πολιτικαλλι κορεκτ και παπάρια μάντολες).
Που λες, πρέπει να κάνω κάτι καινούριο, κάτι εντυπωσιακό, κάτι που θα αναπολώ με νοσταλγία τις κρύες νύχτες του χειμώνα που θα έχω κλειστή τη θέρμανση γιατί δε θα χω φράγκο για πετρέλαιο -αλλά θα τα χω φάει όλα στις υπεργαμάτες διακοπές-
Αλλά ΤΙ να κάνω;
Ούτε η Ευρώπη πλέον με πολυ-ενθουσιάζει αν και η Βαρκελώνη ή η Τοσκάνη που παίζουν ως πιθανότητες δε με χαλάνε καθόλου. Αλλά και αυτό το χω ξανακάνει. Και αρκετές φορές. Γενικά από Ευρώπη έχουμε ψιλοτελειώσει, αν εξαιρέσεις τη Σκανδιναβία κυρίως. Οπότε τι σκατά;;
Να πάω για Σαφάρι στην Τανζανία; Όχι. Μου αρέσουν τα λιοντάρια του ζωολογικού κήπου και ειδικότερα τα κάγκελα ενδιάμεσα σε αυτά και σε εμένα. Επίσης η συνείδησή μου μπορεί να είναι μικρή και αδύναμη, αλλά ακόμα και εγώ δε γουστάρω να δω τα φολκλορικά θεάματα με μέλη φυλών που θα μου χορεύουν χαμογελώντας όλο το βράδυ για να πληρωθούν με μια μάλλον ισχνή φέτα ζαμπόν. Τα τοπία εκεί δε φαίνονται ιδιαίτερα προκλητικά και όμορφα, αλλά κάτι μου λέει πως δεν είναι αυτό για μένα.
Το βρήκα. Παταγωνία-Γη του Πυρός. 6 ημέρες λέει. Τι 6 ημέρες ρε καννίβαλε;; 2 μέρες θες για να πας και να έρθεις. Άσε που τώρα έχει χειμώνα εκεί πέρα. Και γω είμαι γνωστός για την μεγάλη μου επιθυμία να κάνω πρωτοχρονιά στην Αυστραλία, με μπάρμπεκιου σε παραλία. (Ακούς Ζουζού, μέλλουσα σύζυγε του Λαλάκεως; σε σένα εναποθέτω τις ελπίδες μου). Επίσης έχω ξαναδεί παγετώνα καλοκαίρι. Στην Αυστρία. Ήμουν με κοντομάνικο και σορτσάκι. Δεν ήταν καλή εμπειρία. Νομίζω ότι το ένα τσιμπιρδόνι μου για αυτό εξακολουθεί να είναι μπλε από τότε.
Θιβέτ-Νεπάλ 11 μέρες; Κοίτα. Ενδιαφέρον ακούγεται, δε μπορώ να πω. Τελείως ξένος τόπος, άλλη κουλτούρα, άλλοι άνθρωποι, άλλα τα πάντα. Αλλά κάτσε ντε, τούτοι δω είναι γνωστοί για την ικανότητά τους να επιβιώνουν με μισό κιλό ρύζι το χρόνο. Το Πάσχα αντί για αρνί ψήνουν τις κατσαρίδες του σπιτιού τους. Και αντί για φοντάν κερνάνε δυσεντερία και βουβωνική πανώλη, αρρώστιες στις οποίες αυτοί πλέον έχουν ανοσία γιατί τις κουβαλάνε από τότε που ο Homo Sapiens λεγόταν ακόμα Μήτσος. Ο δικός μου οργανισμός φαντάζομαι θα διαφωνήσει έντονα και με τις διαιτητικές τους συνήθειες και με τη γενικότερη υγιεινή τριγύρω. Και τα εμβόλια του στρατού πρέπει να χουν ατονήσει πλέον. Άστο καλύτερα, δε γαμείς;
Γαλλικές Πολυνησίες και τέτοια. 11-12 μέρες. Αυτό ίσως να ήταν καλή ιδέα αν δεν ήταν από τους βασικούς προορισμούς νεονύμφων από όλο τον κόσμο. Φαντάσου δηλαδή. Να είσαι περιτριγυρισμένος από ένα κάρο νεόνυμφες που θα δείχνουν η μία στην άλλη τα δαχτυλίδια αρραβώνων τους και θα διηγούνται μεταξύ τους κρυφά από τους άνδρες τους πως έριξαν τον Τζακ λέγοντάς του ότι τις γκάστρωσε, ή πως τον τύλιξαν στο πάρτυ της εταιρείας και τις πήδηξε πάνω στο φωτοτυπικό λίγο πριν έρθει ο Αη Βασίλης, την ώρα που έπαιζε Σελίν Ντιόν. Ή κάτι τέτοιο. Και δίπλα τους, παραδίπλα, οι νεόκοποι σύζυγοι οι οποίοι ήδη το έχουν μετανοιώσει και προσπαθούν να παρηγορηθούν παρατηρώντας σαλάχια να κάθονται εκνευριστικά ακίνητα. Ίσως οι σέξυ σερβιτόρες σε αυτά τα ωραία ξενοδοχεία να ήταν μια κάποια λύση, αλλά προτιμώ τις πιο ανοιχτόχρωμες το κέρατό μου. Άσε που αν πάς τέτοια εποχή, παίζει και να είσαι και κωλόφαρδος και να βρέχει 24/7 για όλη τη διάρκεια των διακοπών σου, πράγμα που θα σημαίνει ότι το μετάνοιωσες που δεν πήγες τις τριπλάσιες μέρες, με τα μισά λεφτά, στο Ινβερνές. Ή στο Εδιμβούργο.
Η λίστα με πρωτότυπα και κουλ μέρη δεν έχει τελειωμό, αλλά τελειωμό δεν έχουν και οι ενστάσεις μου.
Ιαπωνία; Έχει το βασικό μειονέκτημα το ότι είναι γεμάτη Ιάπωνες, αλλιώς θα πήγαινα. Και μην απορείτε, όλοι ξέρετε ότι οι Ιάπωνες είναι ένας λαός με εμετικές -ακόμα και για μένα- διαστροφές, και με την κακή συνήθεια να αυτοκτονούν για ψύλλου πήδημα, μερικές φορές δε επειδή δεν πήδηξε καν ο ψύλλος. Άσε που οι γυναίκες τους έχουν το φοβερό ελάττωμα να μιμούνται -μάλλον- 8χρονα κοριτσάκια όταν κάνουν σεξ. (ναι έχω δει γιαπωνέζικη τσόντα. Ήταν ταυτόχρονα αστείο και τρομακτικό). Πάει και η Ιαπωνία, απόθανε
Κούβα; Θα πάει ένας φίλος τον Ιούλιο. Δε με ενθουσιάζει για πολλούς λόγους, κυρίως γιατί θα εκμεταλλευτούν το καπιταλιστικό μου συνάλλαγμα για να μην πάρουν καινούρια λεωφορεία για το λαό και γιατί θεωρώ ακόμα και εγώ κοροϊδία το κράτος δικαίου που μας διαφημίζουν. ( "Μα τι λες, έχει τσάμπα παιδεία και γαμώ τις περιθάλψεις ΔΩΡΕΑΝ για τον κόσμο". Ναι, τις 15χρονες πουτάνες που νοικιάζεις για 20 δολλάρια την εβδομάδα, η αφόρητη χλιδή που ζουν τις οδήγησε εκεί. Τεσπα, μη το πάμε ιδεολογικά). Γενικά, δεν ξέρω γιατί αλλά με ψιλοαπωθεί ως ιδέα.
Ντουμπάι : Ρε πας καλά; Δεν το συζητάω καν. Τί να κάνω εκεί; να δω μεγάλα συντριβάνια και τεράστια αιρκοντίσια; και άμμο τριγύρω; Για να μην αναφέρω τη μισή Αθήνα που θα ναι εκεί πέρα. Μπα..
Εδώ είναι τώρα που θα βγει κάποιος έξυπνος και θα πει το στανταράκι "Μα γιατί δεν πας Χαλκιδική;".
Ε έτσι όπως το πες, πάρτο πίσω. Έχω σκυλοβαρεθεί τη Χαλκιδική εδώ και χρόνια. Και τη Φούρκα και την Καλλιθέα, και το Ποσείδι, και τον Αρμενιστή και την Καψόχωρα και τη Βουρβουρού και την Άφυτο και άλλες 32131 τοποθεσίες που ξεχνάω γιατί συνήθως μεθυσμένος πήγαινα, μεθυσμένος έφευγα. Και όχι ΜΗΝ πεις "Κουρσάρος". Θα χεστούμε. Τέρμα το διάλειμμα που ήταν αφιερωμένο στους Θεσσαλονικείς φίλους μου. (Ως γνωστόν, όποτε πεις "που να πάμε' η μόνη, αιώνια και συνεχής πρόταση των τύπων που μένουν βορειότερα από το Βόλο είναι "Χαλκιδική". Τέλος. Και η μόνιμη επωδός όπου αλλού και αν πάνε είναι "Ε νταξ, καλά είναι ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ" )
Το βρήκα ρε, το βρήκα. Γκαντ νταμν μαδερφακερ, το χω. Βρήκα μέχρι και δωμάτιο σε 2 λεπτά ψαξίματος.
Λας Βέγκας μπέϊμπι, Λας Φάκιν Βέγκας.
Δεν έχει απολύτως κανένα αξιοθέατο. Μόνο καζίνα και κακόγουστα ξενοδοχεία. Δεν έχει τίποτα ιστορικό, αξιόλογο και αξιοπρεπές. Μόνο άμμο και πολλά πολλά φωτάκια.
Έχει όμως τα βασικά.
Ποτό
Και στριπτιτζούδες.
Έκανα μόλις και ένα γρήγορο search για να δω που παίζουν οι τιμές.
Για να μη λέτε ότι λέω και μαλακίες.
Σε αυτό το ξενοδοχείο -που όλοι το χετε δει κάπου σε κάποια ταινία-
Ιδού οι τιμές . Αύγουστο
Μάδερ φάκιν' ουάου..
Και δεν έψαξα και παραπάνω από 1 λεπτό. Φαντάσου δηλαδή να το πάρω απόφαση
Πωπω τώρα ψήθηκα κανονικά όμως...
Προς το παρόν, αύριο Σάμο. Μέχρι το Σάββατο. Ελαφρώς για δουλειά, αλλά μετά βαρέως για λιώσιμο.
