Υπερ ταξιδίων

Γενικά ξέρουμε όλοι πόσο υπερβατικός δάσκαλος είμαι και πόση σοφία μοιράζω απελόχερα κάθε φορά που ανοίγω το φιλήδονο στόμα μου. Γνωστόν οτι καταπλήσσω τις μάζες και εξημερώνω τα άγρια θηρία (παλιά ήταν η μουσική, τώρα κουράστηκε και απογοητεύτηκε μετά από την εμφάνιση των σκυλοποπ και με άφησε λίγο στο πόδι της, απλά δεν έχω μεγάλη εμβέλεια).

Έτσι λοιπόν πριν ελάχιστες ημέρες, ρουφώντας -και πάλι φιλήδονα- μια περιποιημένη φραπεδούμπα (αγαπημένο ντριγκ των απανταχού αμπελοφιλοσόφων) έτυχε η κουβέντα να ερθει στα ταξίδια και βομβαρδίστηκα από ερωτήσεις μια και ευτυχώς μέχρι τώρα ήμανε τυχερός (και χαλούσα μόνο εκεί τα λεφτά μου) και έχω κάνει ψιλοαρκετά.

Οπότε ιδού οι βασικές μου ταξιδιωτοσυμβουλές, προσαρμοσμένες στο ελληνικό κοινό(ρε λες να έχω ξαναγράψει για αυτό; κάτι μου θυμίζει. Δε γαμείς, ξαναγράφω..)

1. ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ

Καταννοώ απόλυτα τους δισταγμούς και φόβους που μπορεί να έχει μια κοπέλα 20 χρονών που έχει μεγαλώσει σε κάποια επαρχιακή πόλη (προσοχή βλαμμένοι, δεν υποτιμώ κανέναν εδώ, δεν είναι ντροπή να έχεις μεγαλώσει στην επαρχία, ούτε να μην έχεις βγει απο το καβούκι σου. Αειντε. Ντροπή είναι να είσαι νέος και να μη θέλεις καν να φύγεις ποτέ από το καβούκι σου).

Ένα ταξίδι στο εξωτερικό (μόνος; με παρέα; αδιάφορο) θέλει μια α οργάνωση και μια α αντίληψη η οποία αποκτάται με την εμπειρία που λέμε. Οπότε η πρώτη φορά ίσως να επάγει λίγο άγχος. 

ΑΛΛΑ, ακούω 'πω δω και 'πω κει αττάκες του στυλ "μα δεν είναι επικίνδυνα στο Λονδίνο/Παρίσι/Βερολίνο/Μόναχο/Φλωρεντία/Βαρκελώνη;" 

ΚΜΚΜΚΜ - (καθάρισμα λαιμού είναι αυτό)

ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

"Επικίνδυνο" μπορεί να είναι ακόμα και το μικρότερο κωλοχώρι του κερατά στη μέση του πουθενά (στο νομό Ηλείας τα ποσοστά ανεβαίνουν απότομα, όχι τυχαία :p). Οι ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις δεν είναι περισσότερο επικίνδυνες από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή τη Λάρισα. Ναι όπου μαζεύονται πολλοί, αυξάνεται η πιθανότητα να γίνει μαλακία, όχι δε θα σε βιάσουν/σφάξουν/πηδήξουν στα όρθια άμα σε δουν να κυκλοφορείς μόνος/μόνη στις 11 το βράδυ στην Place Concorde ή στο Kreuzberg ή στο οπουδήποτε. ΝΑΙ υπάρχουν περιοχές που καλά κάνουμε να αποφεύγουμε, αλλά μέσες άκρες είναι οι ίδιες που θα αποφύγεις και εδώ στην Ελλάδα. Εκτός αν θες να μου πεις οτι ξερωγω πας πίσω απο το σιδηροδρομικό σταθμό στις 3 το πρωί κοριτσάκι, ή στη Γιαννιτσών ή στο Δενδροπόταμο και φοβάσαι να βγεις στο Παρισάκι, στο οποίο κανείς ποτέ δε συχνάζει στο Gare du Nord ξερωγω. Το μυαλό μας να χουμε στο κεφάλι μας και να μας κόβει το μάτι και δε χρειάζεται να φοβόμαστε. Να είμαστε λίγο καχύποπτοι αλλά όχι παρανοικοί. Είστε 2 μόνες κοπέλες και με το που κατεβαίνετε αεροδρόμιο, σας πλησιάζει τύπος και πάει να μάθει που ακριβώς μένετε, με ποιον και αν μπορεί το βραδυ να ρθει να σας παρει να σας παει σε παρτι; Και θα του τα πειτε ολα; Πάτε καλά;  Εδώ θα το κάνατε; Προφανώς όλοι πλέον φοβόμαστε με τα χ,ψ,ζ αρνησίζωα κτήνη που πάνε και σκάνε απο δω και απο κει αλλά εγώ τον καφέ μου στο Danton το άλλο Σάββατο θα τον πιω και να πα να γαμηθείτε.

Το Danton που σου λέω. Εκεί, στο πρώτο τραπεζάκι κάθομαι

TL;DR: Μη φοβάσαι, μη μασάς. Ψάξε πριν πας ποιες περιοχές πρέπει να αποφύγεις, εξ'ορισμού απέφευγε περιοχές γύρω απο σιδηροδρομικούς σταθμούς το βράδυ και θα σαι οκ. Δεν σε περιμένουν οι δαίμονες της κόλασης να σε διαμελίσουν με το που πατήσεις το πόδι σου σε άλλη χώρα. Το Taken είναι μια ταινία. Αλλά και συ μην τρίβεσαι στη γκλίτσα του τσοπάνη.

2. "Πωω πανάκριβα είναι"

Εξαρτάται την πόλη αλλά γενικά ναι, η Ευρώπη συχνά είναι πιο ακριβή κατά μέσο όρο από την Ελλάδα πλην της Αθήνας. Από την άλλη, πολλές από αυτές τις φορές που νομίζεις ότι σου πιάνουν τον κώλο, βασικά σου προσφέρουν ένα πολύ καλό και ποιοτικό προϊόν σε μεγαλύτερη ποσότητα (απο ο,τι π.χ στην Αθήνα) και εκδίδοντας αποδείξεις-πληρώνοντας κανονικά όλους τους φόρους κλπ. Πολλές άλλες φορές η Ελλάδα είναι ακριβότερη κατά πολύ (ειδικά σε σύγκριση με Γερμανία).

Παράδειγμα: Στο κέντρο του Μονάχου, στην Augustiner το κότσι είναι πιο φτηνό από την Αθήνα -για ένα ίδιο πάμε περίπου στα 20 (αν θυμάμαι καλά τις τιμές στο Ζύθο, το Beer Academy παλιότερα  και στον Erich στα Μελίσσια - Ο Erich ΓΑΜΑΕΙ, να πάτε). 

Το Παρίσι ναι είναι ακριβό. ΑΡΚΕΤΑ ακριβό. Αλλά πάλι, αν υπολογίσουμε τη σχέση ποιότητας-τιμής, η διαφορά μειώνεται.

Αυτό που ΔΕΝ παίζεται όμως είναι με τα γαμημένα τα νερά και τους καφέδες. Έχω βαρεθεί να ακούω "Αρχίδια φτηνά στη Γερμανία, πληρώσαμε 2.5 ευρώ το 0.5l νερό", "μαλάκα στο Παρίσι ο καφές έχει 10 ευρώ, τι μας είπες;"

Λοιπόν, αδέρφια, για να μη μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι:

1. Νερά να παίρνετε απο γαμωσουπερμάρκετ ή γαμωψιλικατζίδικα και όχι απο τα περίπτερα/κιόσκια έξω ακριβώς απο το ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΛΟΥΒΡΟ. Όπως ακριβώς ΔΕΝ πάτε να πάρετε νερό για το σπίτι σας από το περίπτερο έξω απο την Ακρόπολη. Στη γερμανία το λίτρο το νερό έχει στα σουπερμαρκετοψιλικατζίδικα κατά μέσο όρο περίπου 0.30. ΤΟ ΛΙΤΡΟ. με Lidl,Aldi κλπ να το ξεκινάνε απο τα γαμημένα τα 13 λεπτά το λίτρο  

( Mineralwasser

(1 Liter)0.13€0.19€ / 1.5Liter))

 Aν εσύ έδωσες 2.5 ευρά για το μικρό μπουκάλι , δε φταίει αυτός που σε έκλεψε, φταις εσύ που δε σέβεσαι τα λεφτά σου. 

Το ίδιο και για το Παρίσι. Περνάει ο άλλος έξω απο το Monoprix (σουπερμάρκετ), δε μπαίνει μέσα να πάρει ένα γαμημένο μπουκάλι νερό, περιμένει να πάρει από το μαγαζάκι του μουσείου ξερωγώ. Καλά να σου κάνουν. 20 ευρώ να στο χρεώσουν. Το ποτηράκι.Το ίδιο με τον καφέ. Στο Παρίσι ο καφές έχει 2.20 στο τραπέζι και λιγότερο αν κάτσεις να τον πιεις στον πάγκο. (Νομιζω 1.40; 1.80;). ΑΝ ΠΑΣ ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΚΑΦΕ ΣΤΗΝ ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΒΑΣΤΙΛΛΗΣ, ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΡΏΣΕΙΣ. Το ίδιο και στην πλατεία της Μονμάρτης. Εκεί θα κάτσεις, θα σου πιασουν το κωλι και θα πεις κ ευχαριστώ. (Για τους αμυητους, στη Μονμάρτη στην πλατεία με τους ζωγράφους, 10 πάει το νερόπλυμα). Kαι ναι, δε χρειάζεται να βγεις εκτός ορίων πόλης για να πιεις καφέ 2.20. Μιλάω για καφέ στο St.Germain de Pres, μέσα στο κωλοκέντρο. Αλλα όχι, θες καφέ στα "διάσημα". Ακόμα και στο υπερδιάσημο Cafe de Flore, δεν πάει 10 ο καφές ομως, 7 πάει. Αλλα εκεί ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΣ. Η π.χ πήγε ο άλλος να κάτσει για καφέ πανω στα Champs Elysees. Που πα ρε Καραμήτρο; Και γκρνιάζεις; Δε σου άρεσε η rive gauche με τα ωραία τα καφέ; ήθελες να πιεις καφέ διπλα στου Γκούτσι, ε πλέρωνε τώρα. Στη Σαντορίνη δεν πας για πρωινο καφε στο Φράνκος. (που ο καφές είχε 9.20 το 2002.). Τώρα αν απαιτείς να έχει 1.5 ο καφές στο καφέ του Λούβρου, είσαι και λίγο τρόμπας, πως να το κάνουμε.

(Φαν φακτ: Στο "πανάααακριβο" St.Tropez, το 2008 που πήγα, στις καφετέριες μπροστά στο λιμάνι, με τα κότερα του Αμπραμοβιτς, του Puff Daddy και τον Σιράκ σε παραδιπλανό τραπέζι, ο καφές είχε 3.).

Επίσης δεν είναι ανάγκη να μείνεις στην Πλάκα και το Μοναστηράκι του Παρισιού, μπορείς να μείνεις στο Χαλάνδρι ξερωγω και να πληρώσεις σχεδον τα μισά, με μετρό να περνάει κάθε 4 λεπτά και να σαι σε αποσταση 10 απο το καρακεντρο.
Το χα ξεχάσει, αλλά να, πάρε site  να βρίσκεις που τρώς στο Παρίσι, με 10 ευρουλάκια. Ναι δε θα φας fillet au poivre με κανα chateauneuf du Pape, αλλα, θα φάς.

TL:DR: Το εξωτερικό είναι μεν ακριβό, αλλά άμα είσαι θύμα, είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ.

3. Ψώνια κάνεις και απο το ιντερνετ

Άμα πας 3 μέρες πρώτη φορά κάπου, μη χαλάσεις τη μια μέρα για να πας στο σουπερ-ντούπερ εκπτωτικό χωριό που σου είπε η φίλη σου η Μαριγώ.

Δεν έχει TL:DR εδώ.

4. Έλεος με το φαγητό

Ελληνικό φαγητό, ακριβώς όπως στην Ελλάδα και περίπου όπως στο φτιάχνει η μάνα σου, θα σου πω εγώ ακριβώς που έχει:

ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Το μόνο περίπου παρόμοιο πράγμα που έφαγα έβερ και που αν είχα κλειστά μάτια θα λεγα οτι ειμαι Ελλάδα, ήταν τηγανιτός γόνος καλαμαριού στη Βαρκελώνη. 

Μην περιμένεις ΠΟΤΕ, να φας κάτι όπως στην Ελλάδα. Αν είσαι τόσο "σιχασιάρης" που θες μόνο πιτόγυρο, τα "ξένα" ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με τα δικά μας. Αν μπορείς να φας μόνο Σαββίκο, Πρασσά, Μπαϊρακτάρη, Σάββα και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, θα ζοριστείς άσχημα, αλλά ΔΕ φταίει η χώρα για αυτό. Θυμάμαι με λατρεία τα χιλιοβρώμικα ντονερ που τρωγα με το Βιο_Λογο στο Saarbrucken απο εναν τούρκο στο σταθμό .. αααχ.. ωραία χανγκοβερ.

Δοκίμαζε τα γαμημένα τα ντόπια φαγητά. Οι ντόπιοι δεν είναι εξωγήινοι, ούτε "βρώμικοι" , ούτε ψυχικά άρρωστοι. Αυτά που τρώνε τρώγονται και δε θα πάθεις τίποτα άμα δοκιμάσεις κάτι που δε σου έχει φτιάξει η μανούλα σου ή που δεν έχεις ξαναφάει στα γκούντις. ΟΚ να μην πάμε σε εξτριμ καταστάσεις ΝΑ Ασίας, δεκτόν, αλλά ρε γαμημένε, δοκίμασε αφού τρως κεφαλοτύρια και φέτα, δοκίμασε ένα γαμημένο ρεμπλοσόν και ας βρωμάει λίγο, δε θα πάθεις τίποτα. ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. 

Και μην ακούω άλλο "αχ 10 μέρες στο Παρίσι, νηστικοί μείναμε", είστε βλαμμένοι. Υπάρχουν μακντοναλντς, πιτσαρίες, ινδικά, ταϋλανδέζικα, ελληνικά, ισπανικά, τα πάντα ολα εστιατορια. Αν έμεινες νηστικός έμεινες γιατί ήθελες αποκλειστικά και μόνο το παστίτσιο της μάνας σου και δεν καταδέχτηκες να φάς ουτε καν γαμημενες πατατες τηγανιτές ή έστω μια γαμημενη κρεμμυδόσουπα.

TL:DR: Οι "ξένοι" τρέφονται και αυτοί με φαγητό και δεν θέλουν να μας δηλητηριάσουν. Δοκίμασε την κουζίνα τους.

5. Μάθε λίγα γαμωαγγλικά

Είμαστε στο 2017. Άνθρωπος ξερωγώ κάτω των 70, με ένα πτυχίο, είναι σχεδόν υποχρεωμένος να ξέρει βασικά αγγλικά ώστε να μπορεί να διαβάσει τις βασικές ταμπέλες, να ρωτήσει οδηγίες και να καταλάβει τα μισά τουλάχιστον από έναν κατάλογο εστιατορίου.

Αν είσαι 30 χρονών και δεν ξέρεις τις λέξεις "Museum", "left", "right", "steak", "fries" και "hot", έχεις πιθανότητες να γίνεις πρωθυπουργός αργότερα (αλλά εκεί θα κάνεις εντατικά ιδιαίτερα) αλλά ρε αλάνι, νταξει έλεος, σε ποια σπηλιά ζεις;

Υποπεριπτωση: Να είσαι ευέλικτος με αυτούς που ΔΕΝ μιλάνε αγγλικά και μάθε να μιλάς με τα χέρια. Ιταλοί, ισπανοί και Τούρκοι, από αγγλικά συνήθως δύσκολα. Μαλάκα μου στη Βαρκελώνη ακομα και οι ταξιτζήδες, αρχίδια. Περίεργο. Μη στεναχωριέσαι, όπως είδαμε και στην από πάνω παράγραφο, ούτε συ είσαι κανα αστέρι στα αγγλικά. Οπότε χεράκι, φατσούλα, γλωσσα σώματος και λέξεις κλειδιά. Αμα μπεις σε ταξι στη Βαρκελώνη και πεις "Σαγράδα φαμίλια", θα σε πάει εκεί. Αν του πεις "κατεντραλε" κατι θα καταλαβει, αν του πεις "Re filos, ego vasika thelo na pao se mia megali ekklisia alla de ksero pos ti lene", θα πάρεις τα αρχίδια μου. Ακομα και αν του το πεις σε απταιστα αγγλικά. Ενα λεξικο τσέπης με τα βασικα παντα βοηθαει, εστω ενα app στο κινητο. ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ προσοχη στους καταλογους των φαγητών. Όπως μάθαν φίλοι πρόσφατα, τα scallops δεν είναι σκαλοπίνια :D.

6. Αναμίξου με τους ντόπιοι

Αν είσαι  φαν της τζαζ, γουστάρεις ουισκάκια και κονιακακια και πας σε ενα μπαρακι με τζαζ μουσική που υπάρχει κόσμος που πίνει ουισκάκια και κονιακάκια, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να έχεις κάποια κοινά πράγματα με κάποιους απο κει μέσα, οπότε αν βγεις για τσιγάρο (ναι γιατι ΘΑ ΒΓΕΙΣ για τσιγάρο, δεν είναι Ελλάδα εκεί) μη ντραπεις να πιασεις κουβέτα με τον διπλανό/διπλανή αν κάτσει. Το smirting ειναι φαινόμενο, αλλά το οτι μιλάς σε κάποιον στο εξωτερικό δε σημαίνει αυτόματα οτι πας να γαμήσεις/ να σε γαμήσουν, όπως πολύ λανθασμένα υπάρχει διάχυτη αυτή η εντύπωση εδώ. 

Εξαιρετικό συνδυασμό των 5 και 6, έκανε ο Zaphod, ο οποίος χωρίς γρυ γαλλικά και με τουριστικά αγγλικά έπιανε κουβέντα με γάλλους ντόπιοι όποτε έβγαινε για τσιγάρο στο Παρίσι και γινονταν κολλητάρια, μιλώντας μόνο με χέρια, γκριμάτσες και 10 βασικές λέξεις. Τον θαύμασα και τον θαυμάζω ακόμα για αυτό και bonus γιατι ήταν και η πρώτη του φορά γενικότερα στο εξωτερικό και δεν κόλωσε πουθενά, δεν έδειξε ποτέ κανένα από τα κακά χαρακτηριστικά του ελληναρά ταξιδιώτη.

7. Τα ΜΜΜ 

Μη χαθείς, δε γίνεται, πραγματικά. Δε γίνεται να καταφέρνεις να κινείσαι στα λεωφορεία της Ελλάδας ξερωγώ (αντε κατέβα στο αεροδρόμιο στα Χανιά, ξένος, να χει φύγει το λεωφορείο για την πολη και να θες να ψαξεις απο που και ποτε φευγει..) και να μη μπορεις να βρεις το δρόμο σου στο εξωτερικό που έχουν τόσες πολλές πινακίδες που σε κάποιο σημείο λες "ρε αντε γαμηθείτε, δεν είμαστε ηλίθιοι, πριν 20 εκατοστά μου ξαναπες "δεξιά", τι να άλλαξε απο τότε;".

Το εισιτήριό σου λέει "17:00, αποβάθρα 5, τραίνο #12, βαγόνι #4, θέση #34". Σε αντίθεση με την Ελλάδα που το ιντερσιτι, εχει στα βαγονια τεράστια 1, 2 (που υποδεικνύουν τη θεση) και με μικρότερο αριθμο το νούμερο του βαγονιου κοντα στην πορτα και μπερδευεται ο κοσμος, στην Ιταλία π.χ γραφει σε ηλεκτρονικο πινακα πανω στην καθε πορτα ποιο βαγονι ειναι, ποιο τραινο, απο που ξεκινησε και που παει. Απαιτείται δε η βασική κατανόηση λατινικων χαρακτηρων βεβαια. Τι να κάνουμε.. Το κακο με την Ιταλία βέβαια ειναι οτι μερικές φορές πτεάνε μια ανακοίνωση στα ιταλικα και λενε οτι αλλαζει η αποβάθρα αλλά μετά στα αγγλικά ζορίζει το πράγμα και δεν τα πιανεις εύκολα, αλλά ρε τσέκαρε τους πινακες αναχωρήσεων άμα τραβάς ζόρι, για αυτό είναι εκεί. Για σένα που δεν ακούς καλά.

8. Τσιλαου

Δε σε στέλνουν στο Βιετνάμ (οκ εκτός αν πηγαίνεις στο Βιετνάμ, αλλά και πάλι, δεν είναι εμπόλεμη ζώνη), δεν πας σε μια χώρα με απολίτιστους καννίβαλους που δεν έχουν ξαναδεί άνθρωπο (και πάλι.. εκτός αν όντως πηγαίνεις εκεί). Αν πηγαίνεις ειδικά εντός Ευρώπης, πας σε μια χώρα που η κουλτούρα σας δε διαφέρει ΤΟΟΟΣΟ πολύ, έχετε παρόμοια γλώσσα σώματος και παρόμοιες προσλαμβάνουσες.

Έχε μαζί σου τα νούμερα της πρεσβείας και προξενείου της πόλης που πας, πρόσεχε τα διαβατήρια , ταυτότητες κλπ. Μην έχεις πορτοφολια και τέτοια να κρέμονται ή στην κωλότσεπη, μην πας σε κακοφημες συνοικίες και μην είσαι μαμάκιας και δεν τρέχει τίποτα.

Καλό ταξίδι.

Η ομάς φθίνει

Όλο θέλω να γράψω και όλο το αναβάλλω.

Αι υποχρεώσεις με σκίζουσι και τις μέρες που έχω χρόνο προτιμώ να τον περνώ αλλιώς από το να γράφω στο βλόγι. Όχι πως χέστηκε και κανείς, άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε.

Παρατηρώ όμως τι γίνεται τριγύρω και προφανώς τα σχολιάζω εσωτερικώς ή εξωτερικώς με τη γνωστή μου υπομονή, ευγένεια και απλοχεριά συναισθημάτων. Ξέρετε όσοι διαβάζετε καιρό (μιλάμε 12 χρόνια blog πλέον..) πόσο χαρίζομαι στους πάντες και τα πάντα. Και πόσο δε γκρινιάζω. #Not.

Παρ'όσο γκρινιάζω και χώνω εδώ μέσα, πραγματικά θα εξέπληττα ακόμα και τους πολύ κολλητούς μου, με το πόσο υπομονετικός και χαριστικός έχω γίνει αυτό το ακαδημαϊκό εξάμηνο. ΟΚ τηρουμένων των αναλογιών πάντα, μην είμαστε και πλεονέκτες.

Αλλά έχω καιρό να γκρινιάξω οπότε, να: 

Α) Κανά βιβλίο ΡΕΕΕ

Ένα από τα πράγματα που έχω παρατηρήσει και μου τη σπάνε, τώρα που ξεφεύγω λίγο από το μικρόκοσμο των γνωστών μου είναι ότι ο κόσμος φαίνεται ότι δε διαβάζει. Γενικά λέω. Λογοτεχνία. Νουβέλες. Τριλογίες. Κόμικς. Πορνογραφία. Συνταγές. Ο,τιδήποτε. Έπαθα σοκ  (καλός μαλάκας είμαι και εγώ) που 20χρονα παιδιά δεν ήξεραν τον Τσιφόρο (ΕΚΤΟΣ από αυτά των οποίων οι γονείς διαβάζουν - αρκετά ήταν) και που δεν ήξεραν πόσο γαμάτη πηγή για να διαβάσεις μη-βαρετή ιστορία είναι.

Έχουμε που έχουμε μια παιδεία γιατομπούτσο, που βασίζεται εν πολλοίς στην παπαγαλία και που αντιδρά σε ο,τιδήποτε ουσιαστικό και χρήσιμο - και δε μιλάω γενικά και αφαιρετικά. Το σώμα της ελληνικής παιδείας είναι ο δάσκαλος και ο καθηγητής και τα "δε μπορώ να δημιουργήσω-με καταπιέζει το σύστημα", όποιος τα λέει να τα πει αλλού, εμείς δε μασάμε από μαλακίες. Κοινώς, πάσχουμε από όρεξη μαλάκες μου και αφήστε τις κοελικές δικαιολογίες και το Βασιλάκη τον Καϊλα της εκπαίδευσης. Είναι στραβό το κλίμα, και απο ο,τι φαίνεται ελάχιστοι θυμούνται να πουν στα παιδιά"διάβασε κανα γαμωβιβλίο, να σου ανοίξει το μυαλό, μπορεί και να μάθεις περισσότερα πράγματα από ο,τι στο σχολείο το φελέκι μου". Και έτσι φτάνει ο άλλος στο πανεπιστήμιο και η βιβλιοθήκη του δεν έχει καν Τζέην Ώστεν -που όπως ξέρουμε, η αφαίρεση των βιβλίων της από μια βιβλιοθήκη θα έκανε αυτόματα τη βιβλιοθήκη καλύτερη, ακόμα και αν δεν έμενε κανένα άλλο βιβλίο-.. Δεν έχει διαβάσει την Ιστορία της Αθήνας του Τσιφόρου. Χελλ, νομίζει οτι ο Άρχοντας είναι "παραμυθάκι". Ναι άσε αυτή τη μανία με τη ρεαλιστική πεζογραφία. ΟΚ ναι μανα μου, καλός ο Ταχτσής (προσωπικά σκυλοβαρέθηκα), καλός ο Philip Roth (Ούτε 20 σελίδες δεν άντεξα - γούστα ειν τούτα), ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ "ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ";;

Διαβάστε κανα βιβλίο γαμώ τον Κριστομπάλ ντε Κολόν. Να μάθετε και ποιος είναι ο Κριστομπάλ ντε Κολόν και ο πατέρας του ο Δομίνγκος ο Περιστέρης.

"Και γιατί να μάθουμε ντε και κα"

*ΣΛΑΠ* *ΣΛΑΠ* *ΧΡΑΤΣ* *ΓΚΑΡΓΚΛ*

Α σιχτίρ δηλαδή..

Β) Μα πώς μπορεί μόνος του;

Βρισκόμανε τις προάλλες σε μια επαρχιακή ωραία πόλη και έπινα την καφεδάρα μου αραχτός δίπλα σε γάργαρα νερά.  Και δίπλα κολλητά μια παρέα με νεανίες και νεανίδες (νεολαίους υπό το αριστερότερον -δεν ξέρω για σας αλλά εγώ τη λέξη "νεολαίος" την είδα πρώτη φορά σε αφισάκι ΠΚΣ-ΑΡΡΕΝ-ΕΑΑΚ, κάτι τέτοιο τεσπα οπότε μου μεινε ως ιδιόκτητη ορολογία). Οι νεολαίοι κατ'αρχήν σχολίασαν -μεταξύ τους- πόσο μίζερο τους φαινόταν που καθόμουν μόνος μου και έπινα καφέ -επαναλαμβάνω, ΚΟΛΛΗΤΑ μου- και πώς δε θα μπορούσαν ποτέ να το κάνουν αυτό, ΕΙΔΙΚΑ χωρίς κινητό να βλέπουν κώλους στο ινσταγκραμ οι μεν, κοιλιακούς οι δε.

Α και δεν ήταν αυτό που με πείραξε, ας με πουν κακομοίρη και μίζερο όσο θένε. Είναι που κανείς τους δε σκέφτηκε να ρωτήσει "ρε μπάρμπα να σε πω, πώς και έτσι μόνος εδώ πέρα, έχεις κάνει κανά τάμα, είσαι κανας ανώμαλος, είσαι ζαβός ή μήπως δεν είσαι αποδώ και έχεις δουλειά εδώ και δε θες να μείνεις μέσα και γουστάρεις λιακάδα και καφεδιά;". Βέβαια τώρα που θα πω τι λέγαν μετά θα κατανοήσετε πως δεν ήταν και τίποτα μνημεία εγκεφαλικής λειτουργίας, ούτε καν πλαστικά βραχιολάκια για motivation εγκεφαλικής λειτουργίας δεν ήταν.

Μετά πιάσαν κουβέντα για ταξίδια. Εκεί μεγαλούργησαν. Ήταν 2 σχολές: Οι πιο νορμάλ "ναι γουστάρω να κάνω ταξίδια, να πάω και μακριά να δούμε τον κόσμο, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας"-κοελιά οκ, αλλά δεκτόν.

Και η ανησυχητική μερίδα κόσμου : "Δε με αφορά καθόλου, τον εαυτό μου τον μαθαίνω και εδώ" (στα Μικέλ απέναντι απο το σπίτι μου), "δε με νοιάζει να πάω ούτε μέχρι τη Θεσσαλονίκη, έχω και τηλεόραση, κλάιν".

Εντάξει περιττό να πω τί είπαν όλοι όσον αφορά την υπόθεση "πάω ταξίδι μόνος μου στο εξωτερικό 20 μέρες". Πάλι εκεί κρατήθηκα να τους κάνω φροντιστήριο για το πόσο γαμάτα μπορούν να περάσουν μόνοι τους έξω, αλλά εδώ οι μισοί δε θέλαν να πάνε ούτε καν μέχρι την Έδεσσα..

Πραγματικά η αττάκα "δε με αφορά καθολου [το ταξιδι], δε με νοιάζει να πάω πουθενά, καλά είμαι εδώ" από στόμα 20χρονου κοριτσιού, είναι σοκαριστική πέραν του δέοντος. Έχεις ένα πλάσμα παραιτημένο στα 20. Χωρίς καμία περιέργεια. Καμία όρεξη. Καμία ένταση για ζωή, τίποτα. Έτσι. "Εγώ εδώ θα μείνω και θα πίνω καφέδες και ειμαι και κουλ, γιατι εχω κινητό". Από ποια κρεατομηχανή μυαλών πέρασε αυτό το παιδί και έγινε έτσι, μου λέτε; Γιατί δε γίνεσαι έτσι μόνος σου. Σε κάνουν. Η φυσική ροπή σου στα 20 ειναι η φυγή, το σεξ, τα ξύδια και να δεις τον κόσμο. Πότε σκατά την κάναν έτσι αυτή τη γυναίκα; Δε θα βαρεθεί ποτέ να πίνει καφέδες και να βλέπει βίντεο με κραγιόν από το γιουτιουμπ; Για τι μπορείς να μιλήσεις μαζί της; Καλά είμαι και εγώ μαλάκας ρομαντικός ξέρω. Λες και δεν έχω γνωρίσει κόσμο που το μόνο που μπορείς να πεις μαζί τους είναι για σκυλάδικα, ομάδα, κόμμα και ποτά. Αλλά και πάλι ρε διάολε, ΕΛΕΟΣ.

Γ) Κλάμα με τη ΣΥΡΙΖΑΡΑ

ΟΚ έχουμε παραιτηθεί πλέον ακόμα και αυτοί που ήμασταν "ηλίθιοι" και δεν τους πιστέψαμε τότε, το 15, από το να περιμένουμε κάτι, μικρό. Γιατί όσο και αν ήσουν κατά και το βλεπες να ρχεται, έλεγες "δε μπορεί, ΚΑΤΙ παίζει να κάνει".

Ρε και μνημόνιο έσφιξε (όχι που δε θα υπόγραφε, κάπου το χα γράψει προ 2015 και με έβριζαν, αλλά τρέχα βρες το τώρα. Παραδόξως τα ιντερνετ τρολλζ και επαγγελματίες μετακλητοί κλπ ψάχνουν και βρίσκουν μόνο πράγματα που τους συμφέρουν, τα "δεν πρόκειται να βγει το πρόγραμμα θεσσαλονικης, μας δουλεύετε χοντρα και το ξερετε" μαζί με τις απαντήσεις τους σε αυτά, ως δια μαγείας εξαφανισμένα) ρε και παρελάσεις έκανε ρε και τον άγιο αναπτήρα θα φέρει με τιμές αρχηγού κράτους ρε και υπουργό έστειλε ασυζητητί με το που γκρίνιαξε το παπαδαριό.. Όχι δε λέω, ακόμα και αυτοί είναι λίγο καλύτεροι απο το Σαμαρά. Κυρίως γιατί δεν είχαν ακόμα ευκαιρία να κοπανήσουν πολύ κόσμο, γιατί ο κόσμος πλέον παραιτήθηκε και δεν έχει ελπίδα οποτε δε βγαίνει στους δρόμους κάθε που υπογράφεται μαλακία οπότε δε χρειάζεται να τους κοπανάνε. Κάτι ψιλά δε μετράνε, οκ είμαστε, τους παραδέχομαι σε αυτό, κρατάνε χαρακτήρα όσο μπορούνε στο ξύλο.

Αλλά κλαίω με τις κωλοτούμπες, τα ασύστολα ψέμματα και τις δικαιολογίες. Μαλάκα μου μερικές φορές συμπεριφέρονται λες και δεν υπάρχει ιντερνετ, λες και δε μπορεις να δεις ακριβώς τι έλεγε ο Χ πριν 2 μέρες. Αν ήμασταν στις αρχές 90ς θα μας είχαν βγάλει το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, το παράλληλο πρόγραμμα κλπ οτι δεν είχαμε ακούσει καλά και οτι ήταν αστικοί μύθοι και διαδώσεις. 

Επίσης κλαίω και με τις προσπάθειες για μετακίνηση του ενδιαφέροντος αλλού. Παλιά ήταν "ε μην τους κοροϊδεύετε δεν είναι κυβέρνηση", τώρα είναι "ε μην τους κοροϊδεύετε, είναι κυβέρνηση μεν αλλά προσπαθούνε και ζορίζονται, μην είστε τέτχιοι, οι άλλοι ειναι χειρότεροι". Αυτή την παράγραφο τη γράφω μόνο και μόνο για να μείνει γιατί προβλέπω το 2019, τα αλάνια που υπογράψαν τα πάντα τώρα, οι ίδιοι σκιτζήδες,οι ίδιοι που είναι ανίκανοι να σπάσουν κριτσίνια, να έρθουν ως αντιπολίτευση (κατά πάσα πιθανότητα μάλλον) και να μας καλούν να κατέβουμε στους δρόμους να τα κάνουμε όλα λίμπα και "δεν πληρώνω" επειδή τότε θα απαιτείται να τα εφαρμόσουν άλλοι. Nα μου το θυμηθείτε, κάτι Κυρίτσηδες που πονάνε αλλά ψηφίζουν (όπως το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ) θα μας κουνάνε επιδεικτικά τα σκουλαρίκια τους και το δάχτυλό τους για να μας υπερασπιστούν από τους (άλλους) κακούς φιλελεύθερους.

Δ) Κλάμα με ΝΔ

Αυτές οι αριστείες μας φάγανε. Βγαίνει και μιλάει σε ανθρώπους με διδακτορικά και μεταπτυχιακά τύπος που έκανε 12 χρόνια να πάρει πτυχίο και μιλάει για αριστείες. Που αμα μας ερχόταν σε συνέντευξη για να μπει σε μεταπτυχιακό θα του λέγαμε "πόσα χρόνια κάνατε; 12; α ευχαριστούμε πολύ, έχουμε μια θέση ομως στο καφενείο, γιατί μάλλον είναι το φυσικό σου περιβάλλον". Βλέπεις και κάτι "ανερχόμενους" κλασσικούς τύπους που βάλαν βύσμα μέχρι και για να πάνε για κατούρημα να σου μιλάνε για αξιοκρατίες (έχω τρανά παραδείγματα, ο ένας όμως μου χάλασε τη σούπα γιατί λάκισε και πήγε στο Σύριζα, αλλά η θεσάρα στο δημόσιο χρώμα δεν έχει, μόνο αποτύπωμα κώλου στην καρέκλα). Και γενικά πάνε να στήσουν το γνωστό πανηγύρι των "χρήσιμων" και "άριστων" άνθρωποι που εξίσου δε μπορούν να σπάσουν κριτσίνια με αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που οι συριζαίοι κάνουν την αχρηστία τους γενική συνέλευση αμφιθέατρου με τσίπουρα και στριφτά, ενώ οι νδιτες την αχρηστία τους τη στήνουν σε μανατζεριλίκι, σε αίθουσα με προτζεκτορα και λαπτοπ, brainstorming και mindmaps. Γενικά στο στυλ διαφέρουμε. Στα άλλα, λάδια πολλά και τηγανίτες τίποτα. Ασε που τους έχει αφήσει λάσκα ο Κυριάκος και οι Σαμαρικοί κάνουν πάρτυ και εχουν κάνει τεικοβερ. Οι φιλελεύθεροι του κωλου. Που είμαστε φιλελεύθεροι όσο είναι να πέσουν φράγκα, αλλά άμα σου απαιτήσουν αλλαγές στη δικαιοσύνη, διαχωρισμό κράτους εκκλησίας, ισότητα και ισονομία, κόψιμο των μαλάκηδων πυο θέλουν να πεθάνουν οσοι δεν είναι στρειτ λευκοί, αρχίζεις την κλαούνα για την κουλτούρα και παράδοση αιώνων. Πάλι καλά που αποφύγαμε το κάψιμο μαγισσών το 1700, γιατί ο Καμμένος ξερωγώ μπορεί να ζήταγε να επανέλθει η πυρά για τις γκόμενες με ελιές στο μάτι, ως παραδοσιακή πρακτική που άμα αφαιρεθεί πλήττεται η αιώνια παράδοσή μας.

Update
Tίποτα δεν αλλάζει, ούτε νοοτροπίες, ούτε συμπεριφορές, ούτε παθογένειες. Δε βελτιώνεται τίποτα, παρά μόνο από μικρά, ελάχιστα κύτταρα που τα καταπνίγει η θάλασσα της επιπλέουσας και περιρέουσας κουράδας. Ούτε μια γαμωταμπέλα σε ένα γαμωαρχαιολογικό χώρο δεν παίζει να κάνουμε σωστά

Word

Δεν έχει σημασία ποιος το κανε, ποιος το έλεγξε και ποιος το γραψε στα τσιμπιρδόνια του. Έχει σημασία ότι κανείς, μα ΚΑΝΕΙΣ δε θα χαλάσει τη ζαχαρένια του. Γιατί ΠΟΤΕ δεν υπάρχουν συνέπειες για κανέναν. Το γραψες λάθος πασάκα μου; στα παπαροντσίνι σου. Σιγά, δε θα πάρουμε και κεφάλια για αυτό. Εδώ δεν πήρανε το κεφάλι άλλων και άλλων που ξερωγω παραδώσαν και παρέλαβαν δρόμους που σε 1 μήνα πάθαν καθίζηση, για ένα ορθογραφικό; Εδώ ΔΕ ΧΕΣΤΗΚΕ ΚΑΝΕΝΑΣ που έχει 1 ασθενοφόρο στη Χαλκιδική και ο άλλος πέθανε 38 χρονών επειδή έκανε 2 ώρες να έρθει, για μια διαδρομή max 30 λεπτών (ευτυχώς που δεν έγινε επί ΝΔΣΟΚ αυτό να βγάλουμε τα ευαισθητόμετρα να κοπανιόμαστε μυξοκλαίγοντας). Και άμα πείτε και τίποτα στον Ξανθό, στον Πολλάκη και στους προηγούμενους 20 υπουργούς υγείας, θα βρείτε και το μπελά σας. Γιατί και αυτοί ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΤΟΥΣ.
Ξέρω υπερβολικός είμαι αλλά κάτι τέτοια είναι τρελλό confirmation bias για μένα και μου γυρνάνε τα άντερα ανάποδα.

Γκρινιαξα και τα πα.

Ουφ.

Μετά το Πάσχα πάλι

Space- the final frontier

Ως βόμβα έσκασε στην ελληνική ιντερνετική σφαίρα η είδηση για τη δημιουργία της ελληνικής διαστημικής εταιρείας και εδώκαμε πόνο για το θέμα.

Οι αντιδράσεις ήταν πιο αναμενόμενες και από κάτι πολύ πολύ αναμενόμενο και έπεσε κατά περιπτώσεις μεγάλο γέλιο.

Συμμετείχα και ο ίδιος στο τζέρτζελο μια και δε λείπει ο Μάρτης από την Σουβλακοστή οπότε..

Πέραν της εξαιρετικής πλάκας, η συγκεκριμένη δομή ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ιδρύεται και κακώς τόσα χρόνια απείχαμε από την ESA αν και έλληνες ερευνητές συμμετείχαν και συμμετέχουν σε πειράματα και έρευνα σχετική με το διάστημα (πήρε το μάτι μου έρευνα έλληνα για διαταραχές ύπνου στο διάστημα, σε πειράματα της ESA φέτος).

Μετά το τζέρτζελο αντέδρασε  και η γνωστή Έλενα Αντωνιάδου, με alma mater την πληροφορική του ΑΠΘ που τώρα δουλεύει στη NASA (και χίλια μπράβο στην κοπέλα, ζηλεύουμε παντοιοτρόπως).

Φυσικά ο μέσος χρήστης του τουίτα αισθάνθηκε προσβεβλημένος που μας την είπε η κ.Αντωνιάδου και άρχισαν αττάκες του στυλ "και ποια είσαι συ, που δε σε ξέρει η μάνα σου και μας τη λες" και κάτι τέτοια γραφικά.

Αλλά ας το πάρουμε λίγο ψύχραιμα και πολύπλευρα.

Το σχόλιο που απέσπασε κράξιμο ήταν αυτό:

Προσωπικά δεν παρεξηγήθηκα ποσώς από τη διατύπωση γιατί ναι, το ελληνικό (και όχι μόνο) ιντερνέτς, έχει την κακή συνήθεια να αντιδρά σπασμωδικά και ούλτρα "συναισθηματικά" στα πάντα, βρίθει από ανθρώπους που νομίζουν ότι η πραγματικότητα ορίζεται από τα λάικ και τα σέαρ και νομίζει ότι γνωστός είναι μόνο όποιος έχει πολλούς φόλοερς στο ακκάου του κλπ. Δεν πέφτω σε σφάλματα επίκλησης της αυθεντίας αλλά ναι όταν ένας άνθρωπος που κατάφερε από τη Σαλλόνικα και τη Μελενίκου να δουλεύει στη NASA, κάτι έχει κάνει σωστά και κάτι ξέρει παραπάνω για το διάστημα και τις διαδικασίες, απο ό,τι η @Soylakoula με bio "Έχω το σκορπιό στον καβουρογαμώσαυρο και σας γαμώ όλους", όχι βέβαια πως αποκλείεται η @Soylakoula να είναι και το κρυφό ακκάου του Στιβεν Χώκινγκ, αλλά δεν είναι πολύ πιθανό, μεταξύ μας. 

Από την άλλη η παραίνεση κράζουμελιγότερο, διαβάζουμε περισσότερο, επίσης προσωπικά δε μου πολυάρεσε αν και καταννοώ από που ξεκινάει και γιατί.

Η παραίνεση δε μου πολυάρεσε γιατί τα χαβαλεδιάρικα τουίτς των χρηστών δεν επικεντρωνόντουσαν στην ίδια τη διαστημική υπηρεσία (όσα είδα τουλάχιστον ρε παιδί μου, δεν τα είδα και όλα) ή τους έλληνες επιστήμονες ή ή ή, αλλά είχαν ως βάση τους την πιστοποιημένη για δεκαετίες ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας να οργανώσει σωστά έστω και περίπτερο, τις βραδυκίνητες και κουραστικές γραφειοκρατικές διαδικασίες του δημοσίου, όπως και την κλασσική εικόνα του αρχετυπικού κακού ελελχρ δ.υ που θα του λέει ο άλλος "Kalamata, we have a problem" και θα απαντάει "σορι μαν, έχουμε στάση εργασίας". Γενικά οι αντιδράσεις ήταν γύρω από το θέμα "εδώ δε μπορούμε να φτιάξουμε μετρό στη Θεσσαλονίκη, θέλουμε και διάστημα".

Η διαστημική υπηρεσία προφανώς και δεν είναι για να στείλουμε αποστολή στην Ανδρομέδα (αν και φαντάζομαι τίποτα Ελεύθερες Ώρες και Σειριόπληκτοι θα το καταλήξουν εκεί κάποια στιγμή) . 

Παρένθεση, ο Σείριος είναι ένα πανέμορφο διπλό αστέρι και το πιο φωτεινό -αμφιφανές όμως στο βόρειο ημισφαίριο- στον ουρανό μας, στον Μέγα Κύωνα, (φοβερή μυθολογία από πίσω, Ωρίωνας, οι σκύλοι του και οι Πλειάδες κλπ)

Η διαστημική υπηρεσία σε πλήρη λειτουργία θα αποτελέσει πυλώνα έρευνας και ανάπτυξης και καινοτομίας σε πολλούς τομείς και αν δεν αρχίσουμε να διορίζουμε οι μεν τους δικούς μας και οι δε τους άλλους δικούς μας, θα χαρώ να δω φίλους με διδακτορικάρες στην αστρονομία να δουλεύουν εκεί και να μην τρέχουν απο δω και από κει αιώνιοι μπλοκάκηδες στα Horizon (άσε μην ανοίξω το στόμα μου). Και δεν εννοώ μόνο "άχρηστης" έρευνας (όπου "άχρηστη" έρευνα, ο,τι δεν καταλαβαίνει ο μέσος John Doe, που είναι εν ολίγοις τα πάντα πέραν του Εμείς και ο Κόσμος), εννοώ πρακτικά πράγματα που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Εκτός αν ο John Doe νομίζει ότι το gps του δουλεύει με χαμόγελα και ευχές ή ότι οι τηλεπικοινωνίες και το κινητό του δουλεύουν όπως ο τηλέγραφος.

Τέλος πάντων.

Ναι ήταν ελαφρώς ελιτίστικη η δημοσίευση και εμένα με ξένισε, γιατί τουλάχιστον τα μέλη της επιστημονικής κοινότητας που ξέρω εγώ, ειδικά οι θετικοί επιστήμονες με τους οποίους και έχω τη μεγαλύτερη επαφή λόγω ειδικότητας (ναι τι να κάνω , δουλεύω και κάνω παρέα με μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς κλπ) από χιούμορ πάνε σφαίρα. Και είναι και σε γενικές γραμμές λιγότερο κομπλεξαρισμένοι. Προφανώς με φοβερές εξαιρέσεις στρίτζηδων, μαμούχαλων, υπερφίαλων και ψωνισμένων πλασμάτων αλλά μην ξεχνάμε οτι ο μέσος θετικός είναι ταυτόχρονα και άνθρωψ οπότε δεν γλυτώνει από πολλά. Τέσπα, πλατειάζω.

Από την άλλη, ναι στη νέα γενιά επιστημόνων παρατηρώ μια τάση για λιγότερη ανοχή από ο,τι οι παλαίουρες (να κάτσεις σε τραπέζι με ένα γνωστό αστρονόμο της Ελλάδας, να μη σου μείνει άντερο και να φας 19 εκατομμύρια σοκ από το πείραγμα) το οποίο είναι και παράδοξο. Ίσως ανασφάλειες, δεν ξέρω.

Εδώ υπάρχει ένα τεράστιο ΑΛΛΑ όμως, για το οποίο δε δικαιολογώ ακριβώς την απάντηση της κ.Αντωνιάδου, την καταννοώ πλήρως όμως και καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία:

Ο μέσος έλληνας απόφοιτος θετικής σχολής (εγώ π.χ, για όσους δεν ξέρουν, μαθηματικός) αντιμετωπίζεται πλειστάκις στην καλύτερη ως Σέλντον στη χειρότερη ως το χαζό της παρέας. Για δεκαετίες της ζωής του.

Κλασσικό παράδειγμα, είσαι σε μεγάλη παρέα, πίνετε τις μπύρες σας και ξαφνικά σκάει η ερώτηση:

Ρε συ Estarinaki εσύ που το χεις σπουδάσει το θέμα, για πες μας τη γνώμη σου για το Χ.

Όπου Χ ο,τιδήποτε από ζώδια μέχρι τα κουκούτσια που θεραπεύουν τον καρκίνο.

Αλλοίμονό σου αν δεν επιβεβαιώσεις την προϋπάρχουσα γνώμη του ερωτώντα (συνήθως).

Εκεί αρχίζουν οι ειρωνίες, τα "η ζωή είναι εκεί έξω", αττάκες του στυλ "τι να πείτε και σεις, έχετε καεί από την πολλή μόρφωση", τα "δεν τα ξέρει όλα η επιστήμη" (αν τα ξερε όλα θα σταματούσε. Βόδι), τα "πήρατε ένα πτυχίο και το παίζετε κάμποσοι" μέχρι τη φοβερή αττάκα γηραιάς κυρίας που είχε έρθει σε κοινωνική μάζωξη των γονέων μου σπίτι, είδε το τηλεσκόπιο με ρώτησε τι είναι και όταν της είπα με ρώτησε με μεγάλο τρόμο "καλά βρε παιδάκι μου, με αυτά ασχολείσαι; δε πα να βρεις καμιά γυναίκα;"

Που να ξερε ότι παίζω και DnD..

Είμαστε συνηθισμένοι που λες σε δεκαετίες ειρωνίας, ακόμα από τότε που ήμασταν σχολείο και τα "φυτό", "σπασικλάκι" κλπ έπαιρναν και έδιναν -εκτός από όταν είχαμε διαγώνισμα οπότε αρχίζαν τα παρακάλια "έλα ρε, συ που τα καταλαβαίνεις, δείξε κάτι".

Παρένθεση 2: Τολμώ να λέω ότι "είμαστε συνηθισμένοι" υποννοώντας την κατάταξή μου στους διαβόητους "επιστήμονες" επειδή μπορεί να μην είμαι κανα όνομα, να μην είμαι ο καλύτερος εκεί έξω, να μην είμαι το πιο λαμπρό αστέρι και ούτε να χω τα φόντα ή την όρεξη να γίνω, αλλά ρε διάολε, ΚΑΤΙ έχω κάνει.

Έτσι λοιπόν, πολλές φορές έχουμε μια ελαχιστοποιημένη ανοχή στο πείραγμα και μια διάθεση "ρε άντε γαμήσου και συ και ο γρύλλος σου" στον κάθε άσχετο χλιμίτζουρα που θα αρχίσει τις ειρωνίες και το χαβαλέ επί προσωπικού ή γενικά, επιτιθέμενος σε αυτό που αγαπάμε.

Εγώ τουλάχιστον ψιλοβαρέθηκα να με κοροϊδεύουν άνθρωποι που πιστεύουν στα ζώδια και να γίνομαι αντικείμενο χλεύης (ναι, χλεύης, το χω ζήσει και όσο και σταρχιδας και αν είμαι κάποιες φορές, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις μια κοινωνική κατάσταση στην οποία σε δουλεύουν και χασκογελάνε 5 άτομα μαζί σου) οπότε πλέον δεν απαντάω αν δεν είμαι σε παρέα στενών φίλων, όπου τουλάχιστον ξέρω ότι με ρωτάνε κάτι με ειλικρινές ενδιαφέρον και ακόμα και αν δε συμφωνήσουν, θα ακούσουν και θα ζυγίσουν τη γνώμη μου. Θυμήθηκα τώρα την άλλη με το booring και φούντωσα.

Για αυτό λοιπόν καταννοώ τη δήλωση της κ.Αντωνιάδου, όσο και αν μου φάνηκε ένα τσικ άκομψη -βεβιασμένη και πιστεύω οτι θα έπρεπε να κρατηθεί λίγο παραπάνω, γιατί πολύ απλά, δε γίνεται να τα βάλεις με τους χωρικούς με τις τσουγκράνες και τις δάδες. Θα "χάσεις', έστω και μόνο στο επικοινωνιακό επίπεδο. Είναι αυτό που λέγαν οι γιαγιάδες "αν σε πιασουν στο στόμα τους δε σε ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας".

Από την άλλη προφανώς, όσο και αν κράξει ο χρήστης @Sfixterman1982 η κ.Αντωνιάδου, ο Γιάννης στο εθνικό αστεροσκοπείο, ο Χρήστος στο Fraunhofer,  τη δουλειά τους θα την κάνουν όπως πάντα στην ιστορία. Πατώντας στις πλάτες γιγάντων και κοιτώντας μπροστά (έγινα και εγώ ρομαντικός).

 Γιατί όσο έχω καταλάβει τουλάχιστον, η πρόοδος και η επιστήμη χάραξαν πορεία συνήθως μεσα από και παρά τις κατάρες, το φόβο και τη χλεύη.