Όχι,θα σε κράξω

Αυτό το ψευδεπίγραφο πολίτικαλι κορρέκτ και "ανεκτικότητα" και "ανωτερότητα" και τέτοιες παπαριές που πωλείται αφειδώς τώρα τελευταία ως μπεστ σελλερ στα ιντερνετικά σαλόνια πολύ μου σπάει los tsibirdons.

ΟΚ έχεις δίκιο φίλτατε αναγνώστη, ο κατάλογος με τα πράγματα που μου τα σπάνε είναι μεγαλύτερος και από τον τηλεφωνικό κατάλογο του Νέου Δελχί μαζί με τα περίχωρα, αλλά ε τι να κάνω, είμαι οξύθυμος και γκρινιάρης. Ναι σκάσε, ξέρω.

Με αυτο το πόστιο όμως ΔΕ θα κράξω. ΟΚ όχι ακριβώς, σχεδόν εντελώς όχι,αλλά από την άλλη ακριβώς καθόλου,θα ΜΕΤΑ-κράξω. Τουτέστην, θα δηλώσω στόχους διαχρονικά αξιόκραχτους, ειδικά λόγω της μόνιμης κλαούνας τους όποτε τους τη λες. 

"Μα σε ενοχλήσαμε;" 

-ΓΚΕΣ ΓΟΥΑΤ. ΝΑΙ.

"Γιατί ασχολείσαι μαζί μας;άλλαξε κανάλι/σάιτ/μπλα μππλα. Δε σκοτώνουμε και γατάκια" -Συμπεριφέρεστε όμως σα να βρήκατε τη θεραπεία για τον καρκίνο και διασπείρετε χαζομάρα και δηθενούρα με κάθε σας αναπνοή

"Χέιτερς γκοννα χέιτ. Γιόλο. Σουάγκ.Μπιτς πληζ." 

- Τσεκουριά στο γόνατο, μπετόβεργα στο σβέρκο. Όχι κατ'ανάγκη με αυτή τη σειρά.

"Μα γιατί με λες σούργελο; επειδή φόρεσα την κάπα του Μπάτμαν, το σώβρακο του Σούπερμαν και τα φτερά της Τίνκερμπελ και βγήκα να πάρω σέσκουλα χορεύοντας σουίνγκ;"

ΝΑΙ. Γκες γουάτ. Όταν βγαίνεις έξω έτσι, το κάνεις για να σε προσέξουν γιατί δε σε πρόσεχαν αρκετά ως παιδί. Μη γκρινιάζεις λοιπόν όταν σε προσέχουν και σε κράζουν.

Πάμε σε ανάλυση; πάμε..

1. Αυτοί που πιστεύουν ο,τι hoax μαλακία δουν στο ίντερνετ. 

Από τις σύριγγες με ΕΗΝΤΖ στα καθίσματα των κινηματόγραφων (ο λάθος τόνος είναι τρίμπγιουτ στη γιαγιά μου που το λεγε έτσι) στις αναισθητικές κολώνιες μετά βιασμού στα πάρκινγκ, μέχρι τους κομήτες που θα μας καταστρέψουν κάθε μέρα, τις προφητείες κάθε βδομάδα που ποτέ δε βγαίνουν, τις διαρροές από τα διάφορα μυστικά σχέδια και τα λοιπά. Πάρτο χαμπάρι μάγκα/κοπελιά: 

ΕΙΣΑΙ ΚΟΜΟΔΙΝΟ, ΝΤΟΡΒΑΣ, ΤΣΙΜΕΝΤΟΛΙΘΟΣ, ΒΟΥΡΛΟ, ΧΑΠΑΤΟ, ΖΩΑΔΙ. 

Πιστεύεις ο,τι βγάλει ο χ "δημοσιογράφος" του διαδικτύου από τη στομάχα του. Καταπίνεις αμάσητη όλη τη χαζομάρα που αποπατείται από το συλλογικό πρωκτό του διαδικτύου και δεν ψιλιάζεσαι ποτέ στο επόμενο ηλίθιο και προφανώς μούφα νέο που διαβάζεις πως μπορεί κάτι να βρωμάει. Ίσα ίσα, η ηλίθια γκριμάτσα απορίας που ζωγραφίζεται στο βοϊδομάτικο πρόσωπο σου αντανακλά για άλλη μια φορά την ελπίδα που γεννά το μνημείο διανοητικής ανεπάρκειας που χαϊδευτικά ονομάζεις εγκέφαλο, οτι ΑΥΤΗ τη φορά η προφητεία πως μεθαύριο το πρωί στις 6, ενας συμπαντικός νυχτεριδόμορφος δολοφόνος θα φάει κουλούρι και μίλκο και μετά το πρωϊνό χέσιμο θα καταστρέψει τον κόσμο με θειάφι και ueber-πλουτώνιο, θα ναι αληθινή και επιτέλους θα δικαιωθείς. Όχι. Δεν έχω καμία υποχρέωση για χιλιοστή φορά να ακούσω τα "επιχειρήματά" σου, ούτε τις δικαιολογίες σου οτι το κατάπιες αμάσητο επειδή στο στειλε το λινκ η φίλη σου η Κωλομπαρίτσα που ναι άνθρωπος εμπιστοσύνης,ούτε επειδή στο πε η Μανάβισσα απέναντι που ναι ψαγμένη. Είσαι ζώο τετράποδο και εντελώς κατά σύμπτωση όρθιο και θα έπρεπε να σου απαγορευτεί η χρήση αιχμηρών αντικεμένων.Και δεν θέλω να στο παίξω ανώτερος. ΟΚ όχι, είμαι. Αλλά τουλάχιστον έχω την ικανότητα να καταλάβω οτι ο καρκίνος δε θεραπεύεται με τσάι και καβουροπουτσότριχες και οτι δεν υπάρχουν συμπαντικοί νυχτεριδόμορφοι δολοφόνοι.  Πληζ, ντοντ προκριεητ.

2. Οι "μοδατο"κάτι.

Σου χει τύχει ποτέ να φοράς τζινάκι, σταράκια και μαύρο μπλουζάκι και ένα φωσφοριζέ λαμπατέρ με χρυσόσκονη, ανανά, καρμπυρατέρ και απερολσπριτζ παραδίπλα να σε ειρωνεύεται γιατί δεν είσαι ντυμένος σύμφωνα με τις τελευταίες επιταγές της μοδός; Μετά καταλαβαίνεις βέβαια οτι το πράγμα που περιέγραφα απο το "..ενα λαμπατέρ" μέχρι το "απερολσπριτζ" είναι το βραδυνό ένδυμα του ατομακίου απέναντι. Με τα ρούχα λοιπόν ρίχνω μεγάλα γέλια. Είμαι πιο συντηρητικός και από Ε213 σε μουστάρδα στο ντύσιμό μου και εξίσου καρκινογόνος στο κράξιμό μου. Παλιά δεν ασχολούμουν με τα διάφορα καρναβάλια που βλέπεις στο δρόμο ενίοτε. Άρχισα όμως να ασχολούμαι όταν πήρα χαμπάρι οτι τα εν λόγω καρναβάλια με τάραζαν στο δούλεμα και με κοίταγαν και αφ υψηλού. Εφ'οσον λοιπόν το δικό μου ντύσιμο προκαλεί το γέλωτα και τα αρνητικά ειρωνικά σχόλια, μια και προφανώς εκτίθεμαι στον κόσμο όποτε κυκλοφορώ έξω, το ίδιο λογικό και αναμενόμενο ισχύει και για όλους. Ναι;

NAI ΛΕΩ;

Όχι (αρχίδια). Με το που θα κράξεις την τύπισα που ναι ντυμένη ταυτόχρονα Ιωάννα της Λοραίνης/Μαρία Αντουανέτα/Τσάκι η Κούκλα του Σατανά/Τζον Λένον στη μετά το Sgt.Peper's εποχή/Σκουπιδοτενεκές Ανακύκλωσης στη Μπρυζ/Μποέμ Μπαράκι στην κακόφημη συνοικία της Αντίς Αμπέμπα, θα σου αρχίσει μια ατέλειωτη clapsomunitis vulgaris για τα δικαιώματά της, το πόσα συμπλέγματα πρέπει να ξεπερνάει καθημερινά για να ντύνεται σαν παραίσθηση παρανοϊκού παπαγάλου που έχει κατεβάσει υπόθετα μεθαμφεταμίνης και για το πόσο αβαντ γκαρντ και προχώ είναι το ντύσιμο αυτό και δείχνει τι πλούσιο και μοναδικό εσωτερικό κόσμο έχει.

Σόρι, αρχίδια. Το μοναδικό που μου δείχνει εμένα το ντύσιμό σου είναι η ανάγκη να ξεχωρίσεις και να σε κοιτάνε και να σε θαυμάζουν, γνωστό και στα ψυχολογικά περιοδικά χρόνια τώρα ως "σύνδρομο Βουγιούκλω". (Σημείωση: Το "σύνδρομο Βουγιούκλω" μόλις το βγαλα απο τo δωδεκαδάκτυλό μου και αν πίστεψες οτι υπάρχει χωρίς να το γκουγκλάρεις, πρόσεχε την κατηγορία 1. Στην αρχή είχα βάλει σύνδρομο σταχτομπούτα και συνδρομο Μέριλυν,αλλά από ο,τι φαίνεται είναι υπαρκτά.). Αν θες να σε κοιτάζουν και να σε θαυμάζουν όλη μέρα και να μη σε δουλεύει κανένας, κότσαρε πούπουλα στην πλάτη σου, πήγαινε στο ζωολογικό και ζήτα να δουλέψεις ως παγώνι. Άμα πχια. Και ναι, και να σταματήσεις να δουλεύεις εμάς που ντυνόμαστε αδιάφορα και συντηρητικά και βαρετά κλπ, εμείς πάλι θα σε κράζουμε. 

3.Οι γκλαμουροτρασάδες. (Όχι οι θρασάδες ρε μαλάκα Hades)

Και οι παλαιάς κοπής και οι νέας και αυτοί που νομίζουν πως δεν είναι αλλά είναι. Όπου τρασάδες εννοούμε αυτο το συρφετό των "δημοσιογράφων" που εν ετει 2013 συνεχίζουν ακόμα τα κουτσομπολάδικα (γιατί πουλάνε), τους στημένους καβγάδες μεταξύ τους (γιατί πουλάνε), τις κωστοπουλικές συμβουλές επιπέδου "30 πράγματα που πρέπει να κάνεις για να σου δώσει κώλο", "πως πρέπει να είναι ο άντρας ο σωστός για να αρέσει στις συντάκτριες του ονλαϊ γαμάτου περιοδικού μας" κλπ. 

Θα ομολογήσω οτι κουτσομπολάδικα και μεσημεριανάδικα κλπ δε βλέπω καθοτι δεν είμαι μανούλα με νεογέννητο για να βάζω το παστίτσιο εκείνες τις ώρες, αλλά μερικές φορές κλικάρω τα πλαϊνά άρθρα σε ειδησεογραφικό site που τσεκάρω συχνά. Θα μου πεις, "μα έχεις επιλογή, να μην το δεις, να μην το κάνεις κλιτς και κλατς, μια απο τα ίδια είσαι και εσύ κλπ".

Για να είσαι ο ίδιος που 3,4,5 χρόνια μετά, όταν θα καθόμαστε σε ένα τραπέζι και λέω εγώ "πω ρε γαμώ το διάτανό μου, τίγκα στο σκουπίδι έχουμε γίνει, παντού βαλλόμεθα από της μαλακίας το ανάγνωσμα" να μου πεις "ναι αλλά δε μίλησες ποτέ σου, το παιζες ανώτερος" και να σου βάλω το πιατάκι με τη φάβα στο κωλαρίνι.

Επικεντρώνομαι στους ιντερνετικούς βοθρογράφους εδώ, η τηλεόραση δε με αφορά. Βλέπω κατά καιρούς κάτι άρθρα γραμμένα από γυναίκες και μου πέφτει το σαγώνι. Τέτοιος σεξισμός, τέτοιο μίσος, τέτοια χολή, παπαπαπα. Όχι φίλε αναγνώστη δε θα ρίξω το επίπεδο και δε θα καταφύγω σε φτηνές αλληγορικές μπηχτές περί σεξουαλικής στέρησης. Θα κράξω τις "φεμινίστριες" συντάκτριες που σε σταυρώνουν προσβεβλημένες αν αναφερθείς στο άτομό τους με θηλυκή αντωνυμία, αλλά δε θεωρούν σεξιστικά πλείστα όσα άρθρα που παρουσιάζουν το μέσο άντρα σήμερα ως έναν απίστευτο φλώρο,μαμάκια, βρωμιάρη σε σημείο πανούκλας, παντελώς άχρηστο να φτιάξει από καφέ έως μπρίζα,επικίνδυνο με αναπτήρες και μαχαίρια, αγνώμωνα,αμόρφωτο κλπ.

Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες νεοκωστοπουλικούς συντάκτες. Σε άρθρο για τον εργένη τέτοιου τυπάκου διάβασα τη φοβερή ατάκα "βάλτε βιβλία στη βιβλιοθήκη για να νομίζει πως διαβάζετε και να εντυπωσιαστεί".

Φίλε, τόσο μαλάκας, δε γαμάς. 

Μάλλον όχι. ΟΚ ,γαμάς. Κάτι κομοδίνα σαν και αυτά που διαβάζουν μόνο τεστ για το αν ταιριάζουν τα ζώδιά σας και "πώς να τον τυλίξετε σε 2 ραντεβού"

Και στην κοπελιά που ΑΠΑΙΤΕΙ ενα κάρο πράγματα που θα πρέπει να έχει ο άντρας για να την εντυπωσιάσει (μεταξύ των οποίων προφανώς 3 τουλάχιστον πτυχία,δικό του διαμέρισμα, εξοχικό με πισίνα, κοιλιακούς, IQ>160, μερτσεντέ και άνω, 3-4 χιλιάρικα μισθό,κολλητούς με βίλες στο Γκστάαντ, τις Μαλδίβες και τα άλλα μέρη που θέλει να πάει τσάμπα) έχω να πω το εξής: Πρώτον, από το 1990 γράφετε τα ίδια και τα ίδια, πόσες γενιές πρέπει να καταστρέψετε; Εσύ τι προσφέρεις μωρή μουρλοκακομοίρα με το πτυχίο αισθητικής από το ΤΕΙ Μποτσουάνας, την ημιυπόγεια γκαρσονιέρα στον Αγιο Παντελεήμονα και τα 450 ευρώ μεικτά που παίρνεις το μήνα δουλεύοντας στο πνευματικό εξώγαμο του Κωστόπουλα; το αθάνατο "πνεύμα" σου; 

Ανειδίκευτες συμβουλές για πήδημα στο ίντερνετ γράφεις. Πώς κάνεις έτσι; 

(Εδώ πάει το "δε σκοτώνουμε και γατάκια".."ναι αλλά συμπεριφέρεστε σα να ανακαλύψατε το φάρμακο για τον καρκίνο"). Ναι φυσικά χρειάζεστε και εσείς,δε λέω. Αλλά παντού υπάρχει ο αντίλογος.

Αρκετή χολή έβγαλα σήμερα.

Πάω να βάλω το παστίτσιο στο φούρνο γιατί θα ρθει η άλλη και θα πέσει παντόφλα.

Ναι με αποκαλύψατε.

Βγάζω τέτοια απογοήτευση γιατί με έχει κλεισμένο και με εκμεταλλεύεται μια στο σπίτι της και δε μπορώ να της πω κουβέντα και βγάζω τα κομπλεξ μου σε ανυπεράσπιστους χαχόλους στο ίντερνετ.

Όχι, να ικανοποιηθούν και οι κραγμένοι ρε παιδιά. Ψυχώλα έχουν και αυτά.

Σταυροφόρε α παράτα μας

Πολύ παλιά, αλλά πιο μετά από όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες και οι Φράγκοι τρώγαν ακόμα βατόμουρα, οι Σταυροφορίες ήταν ενός είδους μόνο:

"Πάμε προς τα κάτω να κοπανήσουμε άπιστους και να εκδικηθούμε - και να κονομήσουμε και το κατιτίς μας για τον κόπο μας, μη μας πιάσουν και κορόιδα."

Σιδηρόφρακτοι ιππότες πάνω στα περήφανα άλογά τους ξεκινούσαν από τα κάστρα και τα φέουδά τους για να πάνε στους άγιους τόπους να κάνουν μάνες δίχως γιούς, γυναίκες δίχως άντρες κλπ. Και βασικά για να επεκτείνουν τα φέουδά τους γιατί αν κάθε άρχοντας είχε και 3-4 γιούς και μοίραζε τη γη του στα 4 κάθε φορά, μετά απο 4-5 γενιές δια 4, θα έμενε στον καθέναν γη όσο ένα περίπτερο, οπότε έπρεπε να βρουν κοκό να φάνε και άσε τις ιδεολογίες.

Φυσικά υπήρχε και το απαραίτητο ιδεολογικόν περιτύλιγμα καθότι έπρεπε να πείσουμε και την πλέμπα (παρατηρείστε εδώ την ορθή χρήση της διατήρησης του τελικού "ν" για  στιγμιαίο σύμφωνο) για το ορθόν και αξιόλογον του σκοπού μας, οπότε.. φορτώστε.  Έτσι δημιουργήθηκε ένα πλήθος φανατικό και μανιασμένο για σφαγή που δε μάσαγε μία μπροστά στην πιθανότητα να αφαλοκόψουν άπιστους αφαλούς και να εκδικηθούν επιτέλους και δε σήκωναν μύγα στο σπαθί τους άμα τους έλεγε και κανείς τίποτα για το θεάρεστο έργο τους.

Τη σήμερον φυσικά σταυροφορίες πάλι γίνονται από κράτη αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας εδώ.

Το θέμα μας είσαι εσύ, σπαστικέ, μίζερε, πρήχτη μοναχικέ σταυροφόρε που περιφέρεσαι στο δρόμο και στο ίντερνετ κρατώντας μια συμβολική και ανύπαρκτη σπάθα (flamberge, για έξτρα εφφέ) και το παίζεις Ατσάλινος Φωτεινός Εκδικητής Τιμωρός των Πάντων Που Διαφωνούν Μαζί Σου.

Δυστυχώς, ο βαρύς και ασήκωτος τίτλος του σταυροφόρου απονείμεται σε ατομάκια όλων των ηλικιών,φύλων και φυσικά, πολιτικοκοινωνικών ιδεολογιών. Κοινώς μάγκες, είστε πολλοί, ενοχλητικοί και μας βάλλετε από παντού. Μη φουσκώνετε σα γαλόπουλα τα στήθη σας από υπερηφάνια, μας βάλλετε από παντού με έναν ασυνάρτητο οχετό παπαριάς και συναισθηματικά φορτισμένης ατάκας, τίγκα στο caps lock και τα θαυμαστικά. Ακόμα και στον προφορικό λόγο.

Βασικότερο δε γνώρισμα του κλασσικού έλληνα σταυροφόρου, είναι η Παντελής 'Ελλειψη Χιούμορ (ΠΕΧ- Εδώ είδες για πρώτη φορά τη χρήση του αρκτικόλεξου αυτού ως κλινικού όρου τον οποίο και εισάγω αυτή τη στιγμή στη διεθνή βιβλιογραφία) και διάθεσης αστεϊσμού για τα πράγματα που τον "απασχολούν" ή έχουν να κάνουν με την "ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ" του.

Φυσικά όσον αφορά τους "άλλους" έχει υπέρτατο χιούμορ και δεν είναι καθόλου πολιτικαλι κορρέκτ. Μετατρέπεται όμως σε αμερικάνο λογοκριτή ταινιών στα 50s όταν πας να κάνεις το παραμικρό χιουμοράκι με τα μεγάλα και σοβαρότατα προβλήματα της ιδεολογικής του ταυτότητας. Ταυτόχρονα φυσικά και βαφτίζεσαι ανάλγητος, άπονος, άκαρδος, μισθοφόρος της αντίπαλης πλευράς, πληρωμένος κοντυλοφόρος των απέναντι, πράκτορας, προδότης, ανθέλληνας, φασίστας, φαλλοκράτης, μισογύνης, αγάμητη/ος τα πάντα όλα-κομπλέ περιποίηση.

Προσβάλλεται συνέχεια. Με τα πάντα. Μην τολμήσεις και πεις κάτι πέραν της πεπατημένης (του). Μαύρο φίδι που σε έφαγε. Ειδικά σε διαδικτυακές συζητήσεις. Φανατισμός, μισαλλοδοξία, γείωση των άλλων, κατηγορίες κλπ. Βρίσκει τα πάντα προσβλητικά. Και το χρησιμοποιεί αυτό ως επιχείρημα στην κουβέντα του.

"Το βρίσκω προσβλητικό" "Ε και;"

Ο σταυροφόρος επίσης πάντα την έχει μεγαλύτερη από σένα. Αναφέρεις ένα συμβάν, ένα γεγονός, που μπορεί να ναι από χαρούμενο έως τραγωδία.  Υπάρχει πάντα σοβαρότερη ανταπάντηση η οποία ταυτόχρονα δείχνει πόσο νοιάζεται ο σταυροφόρος για το τι γίνεται γύρω του ΚΑΙ ταυτόχρονα στη λέει που ασχολείσαι με τόσο ασήμαντα πράγματα , ως αιδοίο που χτενίζεται (αν και η φράση αυτή πρέπει να καταργηθεί, ή έστω το ρήμα) ενώ ο κόσμος καίγεται.

Θα προσπαθήσω να πιάσω όλο το φάσμα των ιδεολογιών στα παραδείγματά μου για να μη με πείτε άδικο και προκατειλημμένο και τα λοιπά και μου αρχίσετε εδώ μέσα τα σταυροφοριλίκια, ρε απύθμενες εγκεφαλικές ενότητες που διαβάζετε τις παπαριές μου όποτε τις γράφω.

1. Είσαι σε μια παρέα. Μεταξύ τύρου και αχλάδου που λένε και στο χωριό μας και πάνω στα κρασάκια ανάβει η κουβέντα, γίνεται λίγο πιο πολιτική. Στη γωνία κάθεται ένα παλλικαράκι που είναι χωρατατζής και λοιδωρεί με αρχαιοελληνικό μπρίο τους χοντρούς σαπιοκοιλιάδες ταγούς του πολιτικού συστήματος, πόσο τρώνε, πως τα κάνουν σε μπανιέρα αντί λεκάνη γιατί δε χωράνε, πόση στροφορμή έχουν τα πατσόκοιλά τους, το βαρυτικό πεδίο που δημιουργούν και καμπυλώνει το χωρόχρονο γύρω τους, τέτοια, ξέρεις. Τώρα, ας υποθέσουμε, ας υποθέσουμε λέω 'οτι ανήκει στο χώρο της κοινοβουλευτικής αριστεράς και κάποιος άτυχος από την παρέα ψελλίσει αντίστοιχο αστείο για κάποιον από τους "δικούς του" πολιτικούς ταγούς. Που όπως και να το κάνεις έχεις να λες πράμα για το τι παπαριά πετάνε κατά καιρούς και τι συμπεριφορά έχουν.Μαύρο φίδι που σε έφαγε. Το φρύδι σμίγει, το χειλάκι τρέμει (ε τί,μόνο η Όλγα;) και σε κοιτάει με απορία και καχυποψία. Μπας και είσαι ασφαλίτης; Είπες κάτι για την Αλέκα ή ακόμα χειρότερα, την Κωνσταντοπούλου; (Τρου περιστατικό, σε κουβέντα για τους βουλευτές που εξελέγησαν με μοναδικό προσόν οτι ήταν απόγονοι βουλευτών); Θα πάρει ένα σφυρί και θα σου σπάσει τα παπάρια χιλιοστό-χιλιοστό με έναν άνευ προηγουμένου φιλιππικό, αποδεικνύοντάς σου πόσο κρυφοφασίστας και τέτοια είσαι μια και φυσικά 

"ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΣΤΕΙΟ ΑΥΤΟ".

Αντιστρέφοντας την κατάσταση λίγο, πες οτι το εν λόγω παλικάρι ανήκει σε πιο δεξιό χώρο, από ψεκασμένο μέχρι και πιο δεξιά. Και του κάνεις αντίστοιχο χιουμοράκι για τους δικούς του. (Έχεις και τεράστια δεξαμενή περιστατικών κιόλας, να γελάς 2 μέρες). Θα σκάσει το ίδιο σφυρί με τον από πάνω, ο ίδιο φιλιππικός, το ίδιο πάθος, μόνο που τώρα θα σαι κρυφοδωσίλογος, προδότης και ανθέλληνας.

2. Γυναίκες σταυροφόροι. Που μερικές από ό,τι φαίνεται προσβάλλονται μόνο και μόνο αν χρησιμοποιήσεις θηλυκές αντωνυμίες αναφερόμενος σε αυτές μια και υπαινίχθηκες οτι είναι γυναίκες.  (; ναι ξέρω, γκο φίγκιουρ). Πρόσφατο παράδειγμα, το σκηνικό με το θηλασμό που ο κακομοίρης ο Μπάτσμαν τόλμησε να αμφισβητήσει την ανάγκη για συντονισμένο ομαδικό δημόσιο θηλασμό, με σαφέστατο τρόπο και χωρίς σωβινιστικές μαλακίες, αλλά φυσικά υπέστη καμια 300αριά μαινόμενα σχόλια από προσβλεβλημένες μάνες ή όχι-ακόμα-μάνες που δε διάβασαν τι έγραφε από τη στιγμή που νόμισαν ότι έγραψε πως είναι ενάντια στο θηλασμό. ΟΚ καταλαβαίνω πως για μερικές ο άντρας είναι ένας εχθρός που πρέπει να ευνουχιστεί, να του μπουν τα τσιμπιρδόνια στην άλμη και να του βάλουμε κατάλληλο φίμωτρο και κολλάρο ώστε να ελέγχεται η συμπεριφορά του σε κάθε έκφανση της ζωής του (Αζόρ, κάτω.). Ναι δεν είναι έτσι. Και όχι, το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα σαφή φαλλοκρατικοσβωινιστικά εκτρώματα στην κοινωνία μας, ΔΕ σημαίνει ότι δε μπορώ να διαφωνώ με μια γυναίκα σε τίποτα. Α και μπαϊ δε γουέϊ, εγώ να μη μπορώ να διαφωνήσω, αλλά αν διαφωνώ να χαρακτηρίζομαι μικροτσούτσουνος, αγάμητος και με ψυχολογικά προβλήματα που μου δημιούργησε η μάνα μου, το λες και "μονά ζυγά δικά μας".Και αν αυτό το βρίσκεις προσβλητικό αγαπητή σταυροφόρα, να σε παραπέμψω στη ρήση του Stephen Fry. (Το ίδιο φυσικά νομίζουν και μερικοί άντροι που είναι πολύ άντροι κλπ και δεν ανέχονται μία από γυναίκες. ) 

3. Ο "την έχω πιο μεγάλη". 'Οπου εδώ, το "θύμα" λαμβάνει μαθήματα σωστής συμπεριφοράς και πραγματικής πραγματικότητας από τους πεφωτισμένους ινστρούχτορες παντογνώστες των πάντων, οι οποίοι τον οικτίρουν και τον λυπούνται, προσπαθώντας να τον προσγειώσουν με τον κώλο στο καυτό μεταλλικό γιγάντιο ντίλντο της σκληρής καθημερινότητας, εκτοξεύοντας δε και ύπουλες απειλές για το σκοτεινό και δυσοίωνο μέλλον του.

-Πω ρε, είδες τι έγινε στις Φιλιππίνες. Ένα σκασμό κόσμο έπνιξε ο τυφώνας

-ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ 40000000000 ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΣΥ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ!!!!!!

-Είδαμε μια ταινιάρα προχτές, πεθάναμε στο γέλιο, γαμώ τις κωμωδίες, έπαιζε ο...

-ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ 40000000000 ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΣΥ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑΙΝΙΕΣ!!!!!

-Λέω τα Χριστούγεννα να πάρω το έτερον να πάμε καμιά βολτίτσα να ξελαμπικάρουμε λίγο να ξεφύγουμε.

 -ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ 40000000000 ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΣΥ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑΞΙΔΙΑ!!!!!

Κάτσε να αλλάξω πλευρά στην κασέτα..

-Την Κυριακή ξυπνήσαμε το πρωί, κάναμε ένα ωραίο πρωινό και μετά πήγαμε για περπάτημα στην παραλία, υπέροχα ήταν.

- Οι φασίστες κατακλύζουν τους δρόμους,οι μπάτσοι κοπανάνε γέρους και συ πας βόλτες.Κοιμήσου και άλλο,πρόβατο, όταν θα ρθουν να σου χτυπήσουν την πόρτα θα βελάζεις.

- Λέμε να πάμε μια μέχρι Γιάννενα να πιούμε κανα τσιπουράκι το επόμενο ΣΚ, έτσι για το ξέσκασμα.

- Οι φασίστες κατακλύζουν τους δρόμους,οι μπάτσοι κοπανάνε γέρους και συ πας βόλτες.Κοιμήσου και άλλο,πρόβατο, όταν θα ρθουν να σου χτυπήσουν την πόρτα θα βελάζεις.

- Πω ρε πούστη μου έχω άγχος με τη δουλειά, αλλά ντάξει ευτυχώς πάμε καλά

- Οι φασίστες κατακλύζουν τους δρόμους,οι μπάτσοι κοπανάνε γέρους και σένα σε νοιάζει η δουλίτσα σου.Κοιμήσου και άλλο,πρόβατο, όταν θα ρθουν να σου χτυπήσουν την πόρτα θα βελάζεις.

Έτσι λοιπόν συνoψίζουμε στον δεκάλογο του καλού σταυροφόρου. Αν αγαπητέ έχεις τα παρακάτω συμπτώματα, ηρέμησε, πάρε ένα chill pill και προσπάθησε να εκτιμήσεις την κατάσταση ψύχραιμα (ναι οκ δεν έχω πολλές ελπίδες) και δες αν είσαι κομματάκι υπερβολικός.

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥ

1. Απαγορεύονται οι διαφωνίες μαζί του. (Όποιος διαφωνεί, είναι εχθρός, πράκτορας κλπ κλπ κλπ. Δε διαφωνεί επειδή διαφωνεί, αλλά επειδή έχει σκοτεινό σκοπό. Κοινώς, ο σταυροφόρος έχει πάντα και μόνο ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ)

2. Χιούμορ επιτρέπεται μόνο για τους εχθρούς. Για τα δικά μας, το χιούμορ είναι προσβλητικό και όχι πολιτικά ορθό. Είναι δε σαφής ένδειξη ότι είσαι εχθρός μας.

3. Ως φυσικό επακόλουθο του 2 και του 1, τον προσβάλλουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Ασφυκτιεί. Τα βρίσκει όλα προσβλητικά.

4. Απαγορεύεται να ασχολείσαι με ο,τιδήποτε άλλο πέραν των καυτών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η σταυροφορία

5. Απαγορεύεται να περνάς καλά όταν την ίδια στιγμή έχεις 40000000 αυτοκτονίες το δευτερόλεπτο, οι μπάτσοι σκοτώνουν γέρους, οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια, οι νεφελίμ μας ψεκάζουν, οι γυναίκες δε δικαιούνται να είναι γυναίκες δημόσια, η Σάσα Μπάστα δεν έχει πια εκπομπή κλπ..

6. Νοιάζεται και ολοφύρεται για όλα τα δεινά που συμβαίνουν παντού ανά την υφήλιο ανά πάσα στιγμή. Αλήθεια, το εννοεί.  (τα σχετικά με το δικό του θεματάκι βέβαια. Οι υπόλοιποι ναπαναγαμηθουνε)

7. Μονά ζυγά δικά μας. Συν απολογητισμός όταν στριμώχνεται. Πχ άντε πες σε αριστερό ότι η αριστερά έκανε την τάδε μαλακία, ή άντε πες σε δεξιό ότι η δεξιά έκανε τη δείνα. Θα στα κάνει μετεωρολογικά μπαλόνια.

8. Συγκριτική παπαρολογία: "Οι εχθροί μας κόβουν κεφάλια, άρα εμείς που απλά θα κόψουμε χέρια,πόδια και τσουτσούνια είμαστε υπεράνω και πολιτισμένοι"

9. Τάση προς ακατάσχετη συνωμοσιολογία όσον αφορά "επιθέσεις" προς τη δική του μεριά.

10. Όποιο γεγονός έχει ερμηνεία που τον συμφέρει, ερμηνεύεται όπως τον συμφέρει, χωρίς καμία κριτική διάθεση απέναντι στην πληροφορία. Εφτά εκατομμύρια αποδείξεις περί του αντιθέτου να του φέρεις, είτε είναι κατασκευασμένες, είτε δεν είναι ακριβώς έτσι, είτε είσαι εχθρός, τα μάθαμε πια.Από την άλλη, είδηση που δεν τον συμφέρει, θα κάνει το παν να αποδείξει ότι είναι ψεύτικη, όσο και αν δε του βγαίνει. Κοινώς, "Ου με πείσεις,καν με πείσεις"

Μπόνους 11: Ατενσιοχοριλίκι. Άμα δεν είναι το κέντρο της προσοχής όταν βγάζει τους λόγους του ή όταν κάνει τα κομμέντς του, θα σκάσει. Θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να γίνει μπλε. Θα προγκήξει, θα προσβάλλει, θα επιτεθεί, αλλά την προσοχή θα την τραβήξει.

Για αυτό η λύση είναι μια.

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΤΕ

ΠΟΤΕ

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΑΣ ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ

ΟΚ

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΟΛΛΑΡΕΤΕ

ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΜΠΟΛΝΤ

Y.Γ: Οι ιδέες σου δεν έχουν δικαιώματα. Μόνο οι άνθρωποι έχουν.
Υ.Γ2: Πρόσφατο καραμπινάτο παράδειγμα σταυροφόρων, από αυτοί που έβαλαν 11χρονο κοριτσάκι να εκφωνήσει πολιτικό μήνυμα για να συγκινήσουν μεγαλύτερο μέρος κοινού.

Λίγη τσίπα ρε, τί σου ζητάνε;

Είναι ένα είδος ανθρώπων (εντάξει εντάξει,όχι μόνο ένα, αρκετά,αλλά ένα είναι το θέμα μας εδώ πέρα) που με βγάζει από τα ρούχα μου. Και πιστέψτε με, ένας γυμνός  κοντόχοντρος 35άρης πατσοκοιλιάς με αρχές φαλάκρας και τριχοφυϊα λύκου, δεν είναι θέαμα για ευαίσθητους θεατές σινεφίλ ταινιών για το ρομαντικό έρωτα ενός ιρανού καπνοδοχοκαθαριστή με ισραηλινό φοροεισπράκτορα τα χρόνια του μεσοπολέμου.

Υπάρχουν πολλοί χαρακτηρισμοί για το συγκεκριμένο είδος, προερχόμενοι από το ζωικό βασίλειο (φίδι,οχιά,νυφίτσα κλπ) μέχρι προϊόντα καθημερινής χρήσης των γυναικών στις δύσκολες ημέρες του μήνα.

Είναι βασικά αυτός/αυτή που είναι καθήκι του κερατά μεν, αλλά ταυτόχρονα σιγανοπαπαδιά, υπουλάκι και βασικό του "όπλο" είναι ο "έντιμος" κατά τα άλλα βίος καθώς και το ανεξάντλητο οπλοστάσιο από συνήθως εντελώς μαλακισμένες δικαιολογίες που πετάει αβέρτα όποτε τσακωθεί στα πράσα να έχει κάνει την παπαριά του. Κλασσική τεχνική που χρησιμοποιεί σε συνδυασμό με τις μαλακίες που πετάει για να δικαιολογηθεί είναι οτι "δε φταίω εγώ αλλά το Χ ή ο/η Χ γιατί..."

Οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια, από αυτούς που είναι σοβαροί και πραγματικά έκατσε στραβά και κάναν τη μαλακία τους, μέχρι τους φιλμ-νουάρ αρχετυπικούς καθήκιδες έχουν κάποιο στάτους, κάποια κότσια και καλαμπαλίκια.

Έτσι λοιπόν, όταν κάποιος από αυτούς τσακώνεται στα παροιμιώδη πράσα (να χαμε μια ωραία πρασόπιτα τώρα..) αν είναι "καλό παιδί" κατά μέσο όρο, σκύβει το κεφάλι, παραδέχεται τη μαλακία του και η μοναδική δικαιολογία που ξεστομίζει και πιθανόν να γίνει και δεκτή είναι "συγγνώμη. Έκανα μεγάλη χοντράδα. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Ντρέπομαι". Ο αρχετυπικός καθίκης από την άλλη, με τη γνωστή και κλασσική υπεροψία που τον διακρίνει θα σου πετάξει ένα "σακ ιτ απ μπιτς, στην έφραξα στο κωλί και τώρα τσούζει. Πρόσεχε την επόμενη". Και αυτόν τον παραδεχόμεθα γιατί τα χει καλά με τον αληταρά εαυτό του, έχει τα κότσια να παραδεχτεί αυτό που έκανε και αν κάτσει και σε ξαναδουλέψει/ξαναπροδώσει/ξαναχώσει κλπ, θα φταις εσύ.

Οι άλλες οι σιχαμερές λέρες, αυτές που ο Ζήκος στο χωριό του έπνιγε στο νεροχύτη για να μη χαλάσει η ράτσα, δεν έχουν τέτοια. Είναι εξωτερικώς καλά παιδιά και λοιπές πολιτικαλι κορρεκτ απαλεψιές, αλλά όταν παίξει ο εαυτούλης μέσα στο παιχνίδι, θα σε δώσουν. Στεγνά. Φίλο, αδερφό, ξάδερφο, μπατζανάκη, τριτοξάδερφο,συνάδελφο, σχέση, τα πάντα. Το επόμενο στάδιο είναι να προσπαθήσουν να καλύψουν τον τεράστιο λόφο με σκατά που έχτισαν και ο οποίος φαίνεται απο το διάστημα και βρωμάει μέχρι τον Albireo με την τεχνική "σσσσ, μην το πεις σε κανέναν" σε φίλους και γνωστούς. Βέβαια όλοι το ξέρουν εδώ και καιρό και επίσης κανένας άνθρωπος που ΔΕΝ έκανε μαλακία δεν είπε ποτέ σε κανέναν "μην το πεις σε κανέναν" για κάτι που έχει κάνει οπότε αν και νομίζουν ότι έτσι καλύπτουν το κωλί τους, κατά βάση αυτοενοχοποιούνται εξ'ορισμού και παίρνουν και έξτρα πόντους ρεντικολιάσματος λόγω "ο κόσμος το χει τούμπανο".

Τα βρωμόγελα βέβαια πέφτουν όταν επιτέλους κολληθούν σε καναν τοίχο στριμωγμένοι από την πραγματικότητα και τους φιλογνωστοσυναδελφοσχέσεις οπότε εκεί αρχίζουν οι δικαιολογίες.

Ποτέ δε φταίνε για τη μαλακία που έκαναν. ΠΟΤΕ. Πάντα φταίνε οι διάφορες καταστάσεις. Αν δεν είναι εφικτό να φταίνε καταστάσεις, τότε φταίνε οι τριγύρω με διάφορους αστείους και εμετικά ψεύτικους τρόπους. Αν η λέρα είναι και έξτρα ταλεντάρα σε ηθοποιία και έχει παρακολουθήσει και σεμινάρια μεταμέλειας τύπου "γύρισα τσόντα αλλά με ξεγέλασαν" από αυτά που μεταδίδονται σε μεσημεριανάδικα καθόλου αμφιβόλου ανθυποιότητας, σκάει και κανα μυξόκλαμα γιατί τον/την κατατρέχουν και δε φταίει και τον/την ζηλεύουν και τι να κάνει κύριε πρόεδρε αφού ο/η χ,ψ,ζ δεν έκανε ή έκανε το τάδε/δείνα/παρακάτω. Άλλο μοούντ ηθικής και εγκεφαλικής κατάπτωσης είναι και αυτό της ιεράς οργής του αδικοβαλλόμενου ιερομάρτυρα που οι σατανικοί του αντίπαλοι κακολογούν γιατί ο κόσμος είναι κακός και φθονερός και προσβάλλεται η τιμή και η υπόληψή του από τις άδικες και χαλκευμένες κατηγορίες εναντίον του. Έξτρα όπλο στη φαρέτρα της λέρας αποτελούν και τα εξαιρετικά δημοφιλή ψυχολογικά προβλήματα και παιδικά τραύματα που κυβερνούν τη ζωή του,αλλά εντελώς τυχαία μόνο όταν είναι να κάνει κάτι που συμφέρει το βρωμερό εαυτούλη του. Να κάνει μαλακία λόγω τραύματος που δεν συμφέρει δεν έχει κάτσει ποτέ ένα περίεργο πράγμα.

Ναι μαναμ, δε σε αγαπούσε ο πατέρας σου και η μαμά σου, είδες ένα απόγευμα το θείο Σάκη με τακούνια και άνιμαλ πριντ να καβλαντίζει με 12 κινέζους γυμναστές και 2 πυροσβεστήρες στο χωράφι με τα σέσκουλα και τις λαχανίδες, για αυτό έχεις ψυχολογικό τραύμα εγκατάλειψης και αποζητάς την αγάπη όπου την βρεις. Μέσα. Αυτό από πότε αποτελεί δικαιολογία για το οτι κλείστηκες σε ένα 5άστερο στην Πράγα με 4 μοντέλες ένα ΣΚ και το ριξες στις κόκες και τα όργια ενώ η γυναίκα σου γένναγε το τρίτο σας παιδί πρόωρα; Δεν έχεις ψυχολογικό πρόβλημα, απλά ένα τρισάθλιο καθήκι είσαι.

Ή π.χ πάει η άλλη με το φίλο της κολλητής της. Και την τσακώνουν. Νταξ ο φίλος παίρνει πόδι προφανώς, αλλά η άλλη αρχίζει τις δικαιολογίες. "Δεν τον πρόσεχε όσο έπρεπε". "Του γκρίνιαζε". "Δεν άξιζε τέτοια συμπεριφορά τόσο καλό παιδί (με λεφτά και μεγάλα προσόντα)"."Ήρθε ένα βράδυ σπίτι μου και ήπιαμε και δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα ντυμένη γατούλα στα 4 με 3 HD κάμερες να μας καταγράφουν την ώρα που μου μαστίγωνε τον κώλο με τη ζώνη του". κλπ κλπ.

ΟΞΩ ΡΕ.

Υπάρχουν μερικά πράγματα που αν δεν τα χεις σε εκτίμηση και δεν τα σέβεσαι, δε θέλω να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Η φιλία είναι ένα από αυτά (και τα άλλα προφανή,μην τα γράφουμε,μεγάλα παιδιά είμαστε). Και αν ο φίλος/φιλη σου είναι τόοοοοοοοσο καθήκι και μαλάκας και ζώο πια που συμπεριφέρεται στη σχέση του τόσο σκατά, εσένα η δουλειά σου (αν αντιπαρέλθουμε το ερώτημα "μα γιατί κάνεις παρέα τέτοιο βόδι;") είναι να κάτσεις ήρεμα και να εξηγήσεις οτι "άκου να δεις, σε αγαπάω,σε εκτιμάω,σε σέβομαι, σε υπολήπτομαι,αλλά η συμπεριφορά σου στο τάδε θέμα είναι κακή και αισχρή. Στρώσε χαρακτήρα". Δεν πας να σκυλοπηδιέσαι με το "θύμα".

Βέβαια ό,τι και να λέω εγώ, αυτές οι ανθρώπινες σβουνιές δε θα αλλάξουν ποτέ.

Ένας τρόπος αντιμετώπισης υπάρχει μόνο: Απομόνωση. Στεγνά. Μακριά. Ούτε καλημέρα. Να πά να κάνουν παρέα μεταξύ τους και να ανταλλάζουν δικαιολογίες και τραυματικές παιδικές εμπειρίες.

Α σιχτίρια..

Υ.Γ: Επειδή μπορεί να καταλάβετε λάθος, όχι δεν έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο (πρόσφατα) στην προσωπική μου ζωή, απλά έσκασε ένας επικός συνειρμός και μου ρθε.

Πρωινή γκρίνια (αλλά ωραία γκρίνια)

Ναι ρε τι θες; ακόμα και όταν γκρινιάζω είμαι συμπαθητικός και τα λοιπά λέμε. Ρωτήστε τριγύρω.
Είμαι ελαφρώς κρυωμένος με κάτι λαιμούς κάτι μύτες κάτι βηξίματα σαν 85χρονος που καπνίζει άσφαλτο και πυρηνικά απόβλητα από 6 μηνών, μέσα σε πίπες φτιαγμένες από αμίαντο και υαλοβάμβακα αλλά νταξ, η νοσοκομειακή περίθαλψή μου είναι εξαιρετικής ποιότητας μπορώ να πω. Και τσάμπα. Απλά δεν έχω πείσει ακόμα για αγορά στολής νοσοκόμας.

Μια και λοιπόν είμαι κλεισμένος μέσα και έχω βαβά στο λαιμό είπα να ρίξω μια γενική γκρίνια έτσι να υπάρχει γιατί σου έλειψε αγαπημένε μου Αναγνώστη.

Άρξασθε.

Προ ημερών είχαμε εδώ πέρα στο χωριό μας ένα ατύχημα με ένα φούρνο,ένα ταψί πίτσα, 2 καμαρότους, ένα φτερό κότας, 2 λίτρα λιπαντικό και έναν ανεμιστήρα τοίχου. Ναι οκ όχι δεν κάναμε κάποιο όργιο που αντιγράψαμε από το "Η Σεχραζάτ και οι χίλιες και μία διαστροφές". Βασικά κάηκε ο φούρνος, τα υπολοιπα τα έβαλα για εντυπωσιασμό.
Οπότε μια και η αγορά ολάκερης κουζίνας είναι σε μελλοντική φάση προγραμματισμένη, μαζί με ανακαίνιση κουζίνας κλπ (και ψυγείο ντουλάπα στο πρόγραμμα γιατί αγαπάμε ψυγείο ντουλάπα, χωράει πολλά ξύδια), έπεσε η ιδέα (όχι από μένα δυστυχώς, δεν το σκέφτηκα) για αγορά μίνι φουρνακίου, από αυτά που πολύ αποτυχημένα αποκαλούν "ρομπότ". Δηλαδή ένα τέτοιο.

Φούρνος "ρομπότ";;;;

Και τώρα ξεκινάω. Τι ρομπότ ρε τιτάνες εγκεφαλικής κενότητας; ρε απαστράπτοντα μνημεία διανοητικής ανεπάρκειας; Είναι μια αντίσταση με έναν ανεμιστήρα και από κάτω ένας γυάλινος κουβάς. Αν αυτό ονομάζεται ρομπότ, ο φούρνος μικροκυμάτων που πετάει και αόρατες αχτίνες (αχτίνες, όχι ακτίνες ) που εξιτάρουν τα μόρια του νερού και ανεβάζουν θερμοκρασία είναι ένα μίνι death star στο σπίτι μας. Άκου ρομπότ. Ναι, υπακούει και τους τρείς νόμους του Ασίμοφ.
Καταλαβαίνω τις αγωνιώδεις προσπάθειες σπουδαγμένων στα καλύτερα παπατζιλίκια μαρκετοδιαφημιστών να πουλήσουν ένα προϊόν με αεριτζίδηκες περιγραφές αλλά το "ρομπότ" εδώ είναι πιο τραβηγμένο και από διαφήμιση αποσμητικού που μόλις το βάζεις στη μπέφτουν ένας σκασμος σεξουαλικά στερημένες μοντέλες που επιθυμούν διακαώς να σε κάνουν σεξουαλικό τους σκλάβο και να σε ταϊζουν ενδοφλέβια αντι-αφυδατωτικά και βιάγκρα για να αντέξεις τις ακόρεστες ορμές τους. (δεν δουλεύει, δοκίμασα)
Μετά, έρχονται και τα σχόλια σε διάφορα φόρα όσον αφορά τις καταπληκτικές ιδιότητές του. Μιλάμε για ενα θαύμα της τεχνολογίας.
"Μαγειρεύει πιο υγιεινά από τον κανονικό φούρνο"
Πίπες. Τι σημαίνει μαγειρεύει πιο υγιεινά; Αν βάλω μέσα ταψάκι με 1 κιλό προβατίνα,μισό κιλό βούτυρο αγελάδος,2 κρέμες γάλακτος και καψαλισμένο μπέικον το αποτέλεσμα θα ναι μαγειρεμένο πιο "υγιεινό" από το ίδιο που θα ψήσω σε κανονικό φούρνο;ε; όχι ε; Άλλη μια πιασάρικη ατάκα για να μαζέψουμε πελατάκια τώρα που όλοι προσέχουν τη σιλουέτα τους και θέλουν κάτι να μαγειρεύουν "πιο υγιεινά". Τιπ: Αν θες να μαγειρέψεις υγιεινά, χωρίς λίπια, χωρίς βούτυρα,χωρίς τηγανιτά κλπ, το κάνεις όπου γουστάρεις, ακόμα και σε τηγάνι. Ναι στο συγκεκριμένο φουρνάκι μπορείς να "τηγανίσεις" πατάτες με μια κουταλιά λάδι, αλλά μια και δεν τις τηγανίζεις αλλά απλά τις ψήνεις λεπτοκομμένες με λίγο λάδι, είναι πιο "υγιεινό". Pfeifen. Επειδή κει πέρα έχει 2 σχάρες ναουμ, και δε χρειάζεται να ψήνεις τις χοιρινές σε ταψι μέσα στο λίπος τους, είναι πιο ¨"υγιεινό". Αποκάλυψη: Και στον κανονικό φούρνο μπορείς να βάλεις ταψάκι με σχάρα και να στάξουν τα λίπια κάτω και να μην τα μασαμπουκώσεις, ανήσυχε φακλάνε μου. Πιο υγιεινά, μαι λιτλ γουάιτ άς.
(Για να μαι δίκαιος να πω ότι μαγειρεύει κατά μέσο όρο πιο γρήγορα,με μικρότερη κατανάλωση ενέργειας, πράγμα λογικό, μια και με 1400watt κερδίζει στεγνά τις κουζίνες με τα 3 και 4000 watt τους, πράγμα λογικότατο, μια και για να ζεστάνεις ένα χώρο 12lt στους 200 βαθμούς,χρειάζεσαι λιγότερη ενέργεια και χρόνο απο ο,τι για να ζεστάνεις στην ίδια θερμοκρασία ένα χώρο 65-70lt)

Γκρίνια #2 : Οδηγοί
Ρε μαλάκες, έχουμε ξεφύγει τελείως; Ο καθένας ο,τι γουστάρει. Πάει και παρκάρει ο άλλος στο πάρκινγκ του μετρό πάνω στις θέσεις των αναπήρων, μονο και μόνο επειδή είναι δίπλα στην είσοδο και δε χρειάζεται να κάνει 10 βήματα παραπάνω για να πάει στο σταθμό. Πιο αναίσθητο γαιδούρι δεν πάει. Α σιχτιρ παπάρα μου ρθε να σου σχεδιάσω τον όρκο της Nightwatch στο καπό με κλειδί. Για τη συμπεριφορά στο δρόμο δεν το συζητάω. Ούτε κόκκινα,ούτε φλας, ούτε τίποτα. Ο,τι του φανεί του λωλωστεφανή. Μέχρι και οι ποδηλάτες την έχουν ακούσει. Τις προάλλες ο άλλος με την ποδηλατάρα του θεώρησε δικαώμά του να περάσει κάθετα τη Μεσογείων έχοντας κόκκινο φανάρι στη μεριά του . Μπράβο αγόραρε, μπράβο τσολιά μου,μπράβο λεβέντη μου. Να πέσεις σε καναν παππού με αντανακλαστικά 3 1/2 ωρών, να μην προλάβει να φρενάρει, να σε πάρει παραμάζωμα από τη Μεσογείων και να σταματήσει κάπου στο Χίλτον απορώντας με την απορημένη μουσούδα σου κολλημένη στο παρμπρίζ του. Βόδαρε. Κνώδαλο.

Γκρίνια #3:
Αισθάνομαι μια αδυναμία τώρα, λόγω ασθένειας. Πάω να πάρω τα φάρμακά μου και να πέσω την κορμάρα μου στην κλίνη του πόνου μέχρι να έρθει το νοσοκομειακό με τη νοσοκόμα να με νταντέψει.
Αριβε-ντέρτσι.

Επιστροφή και κράξιμο

Ηγαπημένα μου παιδιά, επέστρεψα. 

Διακοπές πάπαλα, φράγκα πάπαλα, μέχρι τα Χριστούγεννα θα τρέφομαι με φακές, φάβα και ναι, το μαντέψατε, στανταράκι, βρύα και λειχήνες.

Ήταν ωραία εκεί στην άπονη ξενιτιά, με τους βρωμερούς ξένους και τις βρωμερές χώρες τους. Κοινώς, βρρρρώωωμαααα..

Ζέστη είχε, θάλασσα δεν είχε, μόνο κάτι βρωμοπόταμα, κάτι βρωμορυάκια, κάτι βρωμοαμπελώνες,κάτι βρωμοδάση και βρωμοαγροδασικά συστήματα (<=== μαθαίνουμε και απόδασολογία βλέπω εεε; γηράσκω αεί διδασκόμενος ρε καθήκια).

Επίσης είχε κάτι βρωμόκρασα, κάτι βρωμοαγριογούρουνα και κάτι βρωμοσάλαμα, παπαπαπαπ χάλια σου λέω.

Βρωμογούρουνα που κατέληξαν βρωμοσάλαμα που δεν τρωγ.. ναι οκ..

Παρ'όλα αυτά, είτε στην ημεδαπή, είτε στην αλλοδαπή, πάντα υπάρχουσι πλείστοι όσοι λόγοι για να κράξουμε, μια και ως γνωστόν είμαι μεγαλύτερος γκρινιάρης και από το Zaphod, ο οποίος πιστέψτε με, είναι ένας από τους μεγαλύτερους γκρινιάρηδες στο γνωστό και άγνωστο σύμπαν (αλλά όχι, δεν έχει δημιουργηθεί ειδικό σύμπαν στο οποίο να γκρινιάζει και εκεί. Τουλάχιστον όχι ακόμα).

Πρώτα απ΄όλα, θα ήθελα να κράξω επίσημα και ανερυθρίαστα, αυτό που κράζω συνέχεια και θα κράζω μάλλον και μέσα από τον βαθύ,υγρό μου τάφο, ενώ θα μου χουν χώσει ένα παλούκι στην καρδιά για σιγουριά και θα μου χουν γεμίσει το στόμα σκόρδα-  σύμφωνα με την πανάρχαιη ρουμάνικη παράδοση (τώρα γιατί θα με θάψουν ρουμάνοι,δεν ξέρω, μάλλον θα μπλέξω με τίποτα μαφίες κάποια στιγμή στη ζωή μου και θα με φυτέψουν)- εννοώ τη μόδα και τις επιλογές της.

Πρώτη καραμπινάτη μοδάτη παπαριά, που δεν ήξερα ότι έχει ερθει και στην Ελλάδα, αλλά με ενημέρωσαν μετά βδελυγμίας που ήμουν ανενημέρωτος ότι κυκλοφορεί ήδη, το σορτσάκι με μπότα στους 35 βαθμούς υπό σκιάν, ντάλα μεσημέρι. Και όχι πάντα σορτσάκι. Ενίοτε και τζινάκι. Με μπότα. Μεσημεριάτικα. Που αυτοκτονούσαν τζιτζίκια καμικάζι από τη ζέστη πάνω στα δέντρα.  Και για να γκρινιάζω, δεν το είδα σε μια μόνο που λες, αντε οκ, κυκλοφορούν και ζαβοί. Ούτε σε δύο, που λες αντε ρε πούστη μου, ολόκληρη Ιταλία, καλοκαίρι, τίγκα στους τουρίστες, έχει μπόλικους ζαβούς. Ήταν τόσες πολλές που πλέον ξεφύγαμε από το σκηνικό "στα όρια του στατιστικού σφάλματος" και περάσαμε σε σκηνικό "ε οκ είναι ο μέσος όρος". Γιατί μπορεί το κίνημα "εγώ θα φοράω ό,τι θέλω και συ ποιος είσαι που θα μου πεις τι να φορέσω, μεποιοδικαίωμα-κοιτάχτηκεςστονκαθρέφτηπρωίπρωί ρε μαντράχαλε" να κερδίζει βίαια και συνεχώς έδαφος στον κόσμο, μαζί με το YOLO δηλαδή και το "Haters gonna hate", αλλά εγώ ως ανένταχτος και αντικινηματικός δε μασάω από συλλογικότητες που υπερασπίζονται το δικαίωμά σου στο να ακολουθείς προβατοειδώς τη μόδα και τις επιταγές της για να ξεχωρίζεις από μας που δεν ασχολούμαστε (αλλά να σαι φωτοτυπία 1000000000 άλλων που την ακολουθούν) και επίσης είμαι μαχητικός υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου και του αναφαίρετου δικαιώματός μου να σε κράξω, μια και ναι, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη πρωί πρωί, ήμουν ξανά άσχημος, δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό, και ΔΕΝ ΦΟΡΑΩ ΠΑΝΟΠΛΙΑ,ΠΟΝΤΣΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΣΤΟΛΗ ΙΝΚΑΣ ΜΕ 40 ΒΑΘΜΟΥΣ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΔΙΣΤΡΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΠΑΝΟΠΛΙΕΣ,ΠΟΝΤΣΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ ΙΝΚΑΣ. Και ναι, το να φοράς μπότες μεσημεριάτικα με 40 βαθμούς, ή έστω 35-36 μου φαίνεται εξίσου έξυπνο με το να φοράς πανοπλία,πόντσο και παραδοσιακές στολές Ίνκας. Γιατί κατά 99% το πόδι σου μέσα σε αυτό το πράγμα βράζει σα μοσχαροκεφαλή σε πατσατζίδικο. Το οποίο σημαίνει ότι δεν αισθάνεσαι άνετα. Και ένας από τους βασικούς σκοπούς των ενδυμάτων και των υποδημάτων είναι να αισθάνεσαι άνετα στο κλίμα στο οποίο τα φοράς. Άντε, και του χρόνου να ΄γινουν της μόδας οι γούνες το καλοκαίρι να σας δω.

Δεύτερο επίσημο κράξιμο πάει σε αυτό το ανσάμπλ το οποίο ήταν επίσης της μοδός στο Ιτάλια, την πατρίδα του στυλ και της φινέτσας, αλλά που στα απαίδευτα χωριάτικα και αγροίκικα (είναι αυτό λέξη τώρα; όχι πες μου) μάτια μου, φάνταζε σαν πινακίδα νέον που έγραφε "κοιτάχτε με κοιτάχτε με κοιτάχτε με κοιτάχτε με" - αλλά όχι για να με θαυμάστε, μα για να με βγάλετε φωτογραφίες και να με κοροϊδεύετε: 

Χάρη,φινέτσα,μπολιτιζμόουζ - Χρόνια μπροστά.

Καταλαβαίνω. Περίπου. Καταλαβαίνω ότι αν στο δείξουν πολλές φορές σε περιοδικά μόδας ή αντίστοιχα, είσαι ικανή να φορέσεις στολή stormtrooper, να ντυθείς σαν επίτιμος καλεσμένος στο αποκριάτικο πάρτυ του Τζόκερ και των κολλητών του, να δώσεις 800 ευρώ για φόρεμα από φιλεταρισμένο γαύρο και καπάκια μπύρας, να δώσεις 500 ευρώ για παπούτσια από πεπιεσμένο χαρτί και σκατά αγελάδας. Ναι, το χεις, είμαι σίγουρος. Αλλά εδώ αποφάσισε. Ή θες να μας προκαλέσεις οπότε δε φοράς καν σουτιέν και μας αφήνεις να προσπαθούμε να διακρίνουμε side-boob απεγνωσμένα ή δε θες να προκαλέσεις οπότε φοράς σουτιέν και μας κρύβεις τα δίδυμα αλλά κρύβεις και το σουτιέν στην πλάτη σου. Όχι φοράς σέξι ξώπλατο μπλουζάκι και μας κοτσάρεις και το άσπρο μινέρβα μωρή σβελιάτζα. Ή φόρα πως το λενε αυτό το που δε φαίνονται οι ράντες, ή φόρα κάτι άλλο από αυτά που πιάνουν χαμηλά ή α σιχτίρ δεν ξέρω τι άλλο, φόρα μπέρτα και περικεφαλαία, αλλά όχι αυτό. Αυτή η παπαριά δεν ξέρω αν έχει έρθει ακόμα εδώ, αλλά με τρόμο είδα παραλλαγή της στο μετρό προχτές και ψιλιάζομαι πως μας έρχεται με βήμα ταχύ.

Δεύτερο κράξιμο και προσδεθείτε, γιατί θα σας εκπλήξω. Θα είναι η πρώτη φορά που θα κράξω φαγητό σε ξένη χώρα και μάλιστα κρέας και ΟΧΙ λόγω ψησίματος, γιατί μια χαρά ήταν ψημένο. Ως γνωστόν, μου αρέσουν σχεδόν τα πάντα, δεν είμαι ιδιαίτερα μυστήριος (έχω μια δυο παραξενιές αλλά οκ..), μου αρέσουν οι τοπικές κουζίνες από όλα τα μέρη που πηγαίνω και καταφέρνω να τις εκτιμώ στιν αυθεντικότητά τους χωρίς να τις συγκρίνω με τις "εξελληνισμένες" εκδοχές τους στα εδώ μαγαζά.

Μας είχαν πει που λέτε για την περίφημη μπιστέκα Φιορεντίνα. Εγώ δε θα έτρωγα γιατί τη σερβίρουν από σενιάν μέχρι "σου κάνει μουυυυ το μοσχάρι την ώρα που ακουμπάς το μαχαίρι". Αλλά ήμουν φυσικά περίεργος να τη δω και να δοκιμάσω αν υπήρχε κανα κομματάκι που δεν έμοιαζε με σκηνή από το Braindead. Ξέραμε ότι την κοπανάγανε στην τιμή, αλλά κάποιος καριόλης φίλος μας είχε διαβεβαιώσει ότι θα παθαιναμε πλάκα, θα πέφταμε στα πατώματα, θα είχαμε 165 οργασμούς κλπ κλπ κλπ. Και μάλιστα μας πρότεινε και μαγαζί να πάμε στη Φλωρεντία που είχε φάει και αυτός και ήταν εγγυημένο.

Και ιδού

Η "περίφημη" μπιστέκα Φιορεντίνα

Τι βλέπεις φίλε αναγνώστη; Ναι μην αγχώνεσαι, δεν είναι παγίδα. Καθόλου. Είναι μια μοσχαρίσια μπριζόλα. Απλά αυτό. Μια μοσχαρίσια μπριζόλα (που μας ήρθε και αρκετά καλοψημένη, χωρίς αίματα, αλλά ζουμερή και ωραιότατη). Είναι μια σκέτη ρημάδα μοσχαρίσια μπριζόλα, που την ίδια ακριβώς ψήνει και ο λιγδιασμένος ταβερνιάρης που έχω εδώ παραδίπλα. Μια απλή,αξιοπρεπής μοσχαρίσια μπριζόλα που βρίσκεις παντού ρε πούστη μου ειδικά εδώ, μόνο που αυτοί οι κλάμπανοι έχουν καταφέρει να τη μαρκετάρουν καλά, τη λένε μπιστέκα φιορεντίνα και τη χρεώνουν 25 ευρά. Ναι είναι λέει το μοσχάρι από τοπική ράτσα και καλά σιτεμένο. Και τα δικά μας τα μοσχάρια από τοπική ράτσα είναι και αν ο ταβερνιάρης είναι μάγκας, είναι και καλά σιτεμένη και όχι σα σόλα. Καταννοώ ότι πλείστοι όσοι ταβερνιάρηδες εδώ πέρα ούτε νοιάζονται ούτε ξέρουν να ψήνουν ωραία μια μοσχαρίσια ώστε να έχει γεύση κρέατος και υφή κρέατος και όχι γεύση κομοδίνου και υφή τσιμεντόλιθου, αλλά δε φταίω εγώ αν τρώτε μοσχαρίσιες μόνο το καλοκαίρι στις ταβέρνες στα νησιά. Ακόμα και εντός των τειχών του άστεος υπάρχουν τίμιοι, μάστορες και μερακλήδες ψήστες που το ξέρουν το κάρβουνο και σου κάνουν μπριζολικό σπεσιάλε και με 12 έουρος. Όχι 25. 

Και θα έρθει ο έξυπνος τώρα και θα μου πει "έλα ρε τσίπη, ήσουν με το έτερον, στις Φλωρεντίες, στις ζάχαρες και στα μέλια,πήγες σε κυριλλέ μαγαζίον και το πλήρωσες. Σκάσε."

Όχι φίλε μου, δεν κάνω συγκρίσεις με εδώ, κάνω συγκρίσεις με εκεί. Γιατί πήγα σε άλλο κυριλλέ μαγαζίον μέσα στο Κιάντι, σε μια ταράτσα που βλεπε όλη την εξοχή, με μεσαιωνικούς πύργους τριγύρω, έφαγα πρώτο πιάτο, δεύτερο πιάτο (αγριογούρουνα και κουνέλια) πήρα μπουκάλι κρασί, πήρα γλυκό και καφέ και πλήρωσα λιγότερα από ο,τι σε αυτό τον απατεώνα στη Φλωρεντία που φάγαμε 2 πιάτα (και το οσσο μπούκο που έφαγα εγώ παρεμπιπτόντως ήταν το χειρότερο που χω φάει στην Ιταλία) και ήπια 1 μπύρα. Κοινώς, όχι. Ο Πεπεροντσίνο στη Φλωρεντία, δεν προτείνεται παρ'εμού, αν και το μαγαζί ήταν καλόγουστο, περιποιημένο, με ευγενέστατους και ενημερωμένους σερβιτόρους κλπ κλπ κλπ. Το φαί, ήταν επιεικώς μάπα το δικό μου, εντελώς συνηθισμένη και άνευ λόγου επαίνων η μπριζόλα. Και γενικά, να σας πω την αλήθεια και σε άλλα που πήγαμε και την είδαμε τριγύρω μας, ε μην μασάτε το hype.Μια απλή μοσχαρίσια μπριζόλα είναι. Έχει υπέροχα πράγματα να φας η Τοσκάνη, αυτό είναι στανταράκι το λιγότερο εντυπωσιακό (και περισσότερο υπερτιμημένο).

Update : 
Θα κράξω και το έτερο, γιατί μου το θύμισε και δεν κρατιέμαι. (Μου χει πει να την κράζω συνεχώς και αδιαλλείπτως, Περίεργο. Περάσαμε στις μαζοχίστριες. Νοτ μπαντ)
Πάμε που λες Φλωρεντία.
Περιδιαβαίνουμε τα στενά.
Ζάχαρες, μέλια, αγκαλιές, έρως.
Πάμε πρώτα και βλέπουμε Πόντε Βέκιο και το τσουτσούνι του Δαβίδ μετά. Και αρχίζω και την ανηφορίζω προς τη Ντουόμο.
Οπότε...
Μέσα από ένα στενό, βγαίνεις σε ένα πλάτωμα που δεξιά σου είναι αυτή η γκουμούτσα:

Η Ντουόμο . Τέρας.

 Οπότε βγάζεις, φωτογραφική μηχανή, αρχίζεις και τραβάς ενώ ακούς από δίπλα σου μια κραυγούλα θαυμασμού. "ααααα...ααααα"
λες, "τςςς που σε έφερα πάλι ρε άτιμο, όχι να δεις να εκτιμάς τον Εσταρινάκη"
και συνεχίζει
"αααα, έχει Pandora"

Αριστερά. Κοίταγε αριστερά, Δεν είδε δεξιά όλο αυτό το πράμα. Κοίταγε από την άλλη και στάμπαρε στο χιλιόμετρο τα pandora (φίλε άρρενα αναγνώστη μην αγχώνεσαι και εγώ τώρα τα μαθα τα Pandora, είναι κάτι κάστομ βραχιολάκια που κρεμάς πάνω τους ο,τι ασημένιο μπιρμπιλόνι θες και μου ψαχνε η άλλη να βρει να πάρει κάτι να χει να θυμάται την Ιταλία. )
Έλιωσα στο γέλιο λέμε.
"Τι Pandora βρε Κνώδαλο, που δίπλα σου είναι ένα από τα αριστουργήματα της Αναγ.."
"ΟΥΠΣ ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ - ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ - αυτό να το γράψεις στο blog"
(Τώρα το είδε)
Δε θυμάμαι πόση ώρα ακουγόταν στην πιάτσα ντουόμο ένας έλληνας να κράζει, αλλά ήταν αρκετό.

(Και όχι, δεν της αγόρασα εγώ το μπιρμπιλόνι σε περίπτωση που ετοιμάζεστε να με κοροϊδέψετε)

Κατά τα άλλα, μιλάμε για ένα υπέροχο μέρος, με φοβερά χωμένα χωριουδάκια, κάστρα και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα, που αξίζει να πας μια φορά road trip να γουστάρεις. Χωριό και κρασί/προσούτο/μασαμπούκα. Και αξίζει να πας σε αγρόκτημα να κάνεις δοκιμή κρασιών (αλλά μην ψαρώσεις με τις τιμές που βλέπεις στο ιντερνέτι, κάτι 150άρια το άτομο, έχει και φτηνά και αξιοπρεπέστατα). 

Μεσαιωνίλα κάργα - Σαν Τσιμινιάνο

Επίσης αν πας, κανόνισε να ξέρεις τη διαφορά μεταξύ λογαριασμού και εισιτηρίου στα ιταλικά, γιατί αν ζητάς στο σερβιτόρο "μπιλιέτο" θα σε κοιτάει περίεργα.

Αλλά τι να λέμε, όπως πολύ εύστοχα έγραψα και στο βιβλίο επισκεπτών στους κήπους του Μπόμπολι,

Όχι παίζουμε

Υ.Γ: Επειδή με πρήξατε με τη Σιένα: Ναι φυσικά πήγαμε και Σιένα. Και Μοντεριτζιόνι,Βολτέρα και στα κεφαλοχώρια του Κιάντι. Γενικώς, γυρίσαμε όσο περισσότερο γινόταν. (Γιατί το πολύ κρασί,ξέρεις, δε βοηθάει στην οδήγηση)

Εύκολα

Μερικές φορές τα πράγματα φαίνονται εύκολα.Απλά.Σαν να είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι, σα να πέσαν τα κομμάτια του παζλ ακριβώς στη θέση τους, Σαν Φρανσίσκο και Σαν Τσιμινιάνο.
Μερικές φορές ξυπνάς το πρωί με χαμόγελο γιατί έχεις κοιμηθεί χωρίς άγχος, χωρίς φόβο, χωρίς να μην ξέρεις τι θα ξημερώσει.
Μερικές φορές σου ξορκίζονται  οι φόβοι, οι δαίμονες, οι σκιές και οι μάσκαρες.
Εύκολα.
Μ'αρέσει αυτό.

Μετά από κάμποσες μέρες στις εξοχές της Τοσκάνης, γέμισα μπαταρίες για πολύ καιρό. Ήπια τις κρασάρες μου, έφαγα ο,τι αγριογούρουνο υπήρχε και δεν υπήρχε, τσάκισα απιστευτες μακαροναδες και αναγεννησιακά προσούτα και τώρα ετοιμάζομαι για έναν δύσκολο λόγω δουλειάς, αλλά υπέροχο για άλλους λόγους, χειμώνα.

Εύκολα ρε. Γιατί ο Εσταρινάκης δε μασά.
Εύκολα. :-)

Μ'αρέσει αυτό. Το ξαναλέω.

Παρεμπιπτόντως, όταν ζητάς σε εστιατόρια εισιτήριο αντί για λογαριασμό,παίζει να σε κοιτάξουν με απορία.
Επίσης, ο Μικελάντζελος είχε μια φετιχιστική σχεδόν λατρεία στα μικρά παργαλατσάκια κ οι κήποι του Μπόμπολι είναι ωραίοι, αλλά σαν τη Χαλκιδική δεν έχει.

Υ.Γ: Όχι δε χάλασα και άρχισα τις γλυκαναλατιές. Το κράξιμο δεν αποθαίνει ποτέ, μην αγχώνεστε.

Καλοκαίρι, διακοπές, ζευγαράκια

Το καλοκαίρι όπως όλοι ξεύρετε (και αν δεν ξεύρετε τι σκατά μάθατε τόσα χρόνια, ολόκληρα γαϊδούρια;) είναι εκτός των άλλων, εποχή ραστώνης και περισυλλογής, εποχή μαζέματος εσωτερικού και εξωτερικού και εποχή που ναι παχιές οι μύγες και οι κολιοί.

Επίσης δε είναι η εποχή της περίφημης αυγουστιάτικης πανσελήνου κατά την οποία τα χιτάκια της Χαρούλας Αλεξίου σιγοτραγουδώνται με πάθος από μύριες όσες γυναικείες φωνές την ώρα που απελπισμένοι αγαπητικοί παραδίπλα προσπαθούν να τα αντέξουν για εκατομμυριοστή φορά μπας και έχουμε ευχάριστη κατάληξη στη βραδιά (αν και το άσχετο,χωρίς λόγο ξεκατίνιασμα/μίρλα/ψυχολογική κλωτσοπατινάδα είναι απείρως πιο αστεία και ευχάριστη κατάληξη της βραδιάς - για κάτι χαιρέκακους σαν και εμένα).

Μυριάδες Ρωμαίοι και Ιουλιέτες, ασχέτως αν δεν κατάγονται από Καπουλέτους και Μονδέγους αλλά από Σπανοβαγγελοδημήτρηδες και Παχατουρίδηδες, ξεχύνονται σε παραλίες, συναυλιακούς χώρους, τσιπουράδικα, νησιά, βουνά, ερήμους, τόπους απόθεσης πυρηνικών αποβλήτων και άλλα για να ζήσουν τον έρωτά τους στη φλόγα της αποκορύφωσης του καλοκαιριού.

Βλέπεις πολλά είδη ζευγαριών τριγύρω και αυτό είναι το θέμα μας σήμερα: Τα ζευγαράκια που κυκλοφορούν τριγύρω και που τα αγαπάμε γενικά γιατί ο έρως είναι μεγάλο πράγμα και το σεβόμαστε και του υποκλινόμαστε, αλλά αυτό δε μας (προσέχεις τον πληθυντικό μεγαλοπρέπειας ε; ε; όχι παίζουμε. Ολοι την έχουν δει σε αυτή την έρμη χώρα, εγώ γιατί όχι ; α σιχτιρ δηλαδή) αποτρέπει από το να τα κοροϊδεύουμε, να τα τσιγκλάμε και να τα πειράζουμε όσο δεν πάει άλλο, είτε είναι ζευγαράκια άγνωστα (οπότε αν παρεξηγηθούν, ξύδι και από Σεπτέμβρη να παίρνετε και κανα chill pill και να βγάλετε το παλούκι απο τον κωλαράκο σας) είτε είναι γνωστά (που δεν παρεξηγιούνται οπότε τους λες τα χειρότερα και μετά πίνετε τις τσιπουριές σας και γίνεστε χεστά.Η πριν. Ή κατά τη διάρκεια, δε γαμείς), είτε πρόκειται για τα μούτρα μας τα ίδια οπότε ξεπερνάμε κάθε όριο χυδαιότητας και αλληλο- και αυτο-ξεφτιλιζόμαστε.

α. Το νεόκοπα ζευγαράκια

Η φάση νεόκοπου ζευγαριού είναι στο < 3 μήνες. Είναι που χεις γνωριστεί, έχεις φάει την μπαλταδιά στο κεφάλι, έχουν σκάσει ενδορφίνες,ντοπαμίνες και ακετυλχολίνες (μόρφωση ο καργιόλης όμως, Λαρούς έπρεπε να με λένε. Οκ πρέπει να γίνω πιο σύγχρονος. Γουίκι έπρεπε να με λένε) και είσαι 24/7 στα μέλια, τις αγάπες, τα λουλούδια, τα μηνύματα με καρδούλες και υποκοριστικά και το στρουμφοσεξ.(= αυτό που βγάζεις τα μάτια σου μέχρι να γίνετε και οι δύο μπλε). Με μια κουβέντα: Αηδία. Είστε αίσχος. Χυδαίοι. Είστε πιο γραφικοί από φολκλορικό συγκρότημα που δίνει συναυλία σε ελληνική παροικία του εξωτερικού, πιο εμετικοί από το Ρομίλντα με 9 μποφώρ και πιο σοροπιαστοί από ταψί μπακλαβά στον Αλί Ουστά (άμα πας Κωνσταντινούπολη, να πας να φας. Ο,τιδήποτε. Στο Σίρκετζι μες στο κέντρο είναι, ρώτα. Ναι και μη μου πεις σε σχόλιο για το άλλο με τα προφιτερόλ. Είπαμε. Έκλεισε)

Γενικά όπου βρεθείτε δε χάνετε ευκαιρία να ακουμπηστείτε, να χαμογελάσετε πονηρά ο ένας στον άλλο, ακόμα και να στείλετε sms από την τουαλέτα ο ένας στον άλλο, του τύπου "Σε θέλω" , ή "Τελείωσε το κωλόχαρτο εδώ μέσα γαμώ το σπίτι τους φέρε κανα χαρτομάντηλο ρε μαλάκα". Φυσικά όλα αυτά συνοδεύονται από περίεργους ήχους από την παρέα όπως "μπλιουργκχχχ", "ίιιοουυυυυ" , "σταματήστμπλιουργκκχχχ" και "βγάλε τη γλώσσα σου από τις αμυγδαλές της, της έχει πέσει ο κορεσμός στο 60 ρεεεε" (<== πάλι μόρφωση)

Κανονίσατε διακοπές μόνοι σας φυσικά, που θα τις περάσετε σε ρομαντικό μέρος (υποχρεωτικά, εννοείται). Αλλά ώπα ρε μαλάκες, τι σημαίνει ρομαντικό και μη ρομαντικό μέρος; Και μπάκουροι και ζευγάρια πάνε σε ωραία μέρη διακοπές. Σε μέρη ωραιότερα από το μέρος που μένουν. Δεν έχει σχέση αν είσαι ζεύγος ή όχι, όλα τα μέρη είναι ρομαντικά στις διακοπές. ΟΚ υπάρχουν μέρη με υψηλότερη ζευγαρακοσυγκέντρωση αλλά δε χαλάν το συμπέρασμά μου. Θα πας διακοπές σε άσχημο μέρος μόνο αν έχεις τα ψυχολογικά προβλήματα του ζεύγους στο Ινσέψιον (που θυμίζω οτι ο ονειρικός τους κόσμος ήταν το Παγκράτι). Τέλος πάντων. Θα πάτε διακοπές που λες σε ωραίο μέρος, θα τις περάσετε μάλλον  τέλεια (γιατί είπαμε, ντοπαμίνες κλπ κλπ κλπ, μην επαναλαμβανόμαστε) (μπορεί βέβαια να αρπαχτείτε τόσο άγρια για μια ασήμαντη παπαριά που να τις περάσετε τελικά μόνοι σας) και μετά θα γυρίσετε να πρήξετε τα μπιλιαδέλια των φίλων σας για το πόσο γαμάτα ήταν, πόσο καλά περάσατε, πόσο σεξ κάνατε , πόσο ωραία μέρη είδατε και πόσο καλά φάγατε. Πράγματα δηλαδή που δεν ενδιαφέρουν κανέναν εκτός από εσάς, αλλά τους υποβάλλετε στο βασανιστήριο να τα ακούσουν. Προσοχή όμως, στις περιεργες στάσεις. Από μια ηλικία και μετά το στριφογυριστό βιδωτό με γερμανικά καπάκια στην αυτοκρατορική παραλλαγή δεν είναι για χαλασμένες μέσες, χειρουργημένες βουβωνικές χώρες και γαλλικές μυτούλες.

β. Οι παλαίουρες

Ε νταξ, εσείς δεν έχετε ανάγκη. Είστε μαζί χρόνια πια. Ξέρετε ο ένας τον άλλο σαν κάλπικη λίρα. Η μη δυσλειτουργικοί, έχετε περάσει από το πάθος στην αγάπη και δε μπορείτε μακριά ο ένας από τον άλλο, στην ηλικία μας πλέον συζείτε κιόλας, έχετε ακούσει μυριάδες φορές ο ενας τον άλλο να κλάνει και γενικά είστε πλέον ένα άτομο και όχι δύο - και αυτό ενίοτε είναι αξιοθαύμαστο για μερικούς απο μας.(όχι πως δεν τσακώνεστε.. μια χαρά αρπάζεστε, αλλά για μαλακίες) Αλλά δε μας ενδιαφέρουν οι μη-δυσλειτουργικοί, τι να πεις για αυτούς; μας ενδιαφέρουν πάντα οι δυσλειτουργικοί. Που είναι χρόνια μαζί και πλέον βαριούνται ασύστολα ο ένας τον άλλο. Με αποτέλεσμα γκρίνια το πρωί,γκρίνια το μεσημέρι,γκρίνια το βράδυ, γκρίνια χωρίς διακοπές,χωρίς σταματημό,χωρίς έλεος,χωρίς ανακούφιση -όπως ακριβώς τα βασανιστήρια στην Κόλαση του Δάντη του Αλιγκιέρι. Το σεξ είναι πιο άνοστο και από τον φιδέ που μου δωσαν στο νοσοκομείο πριν την εγχείρηση, πιο μηχανικό και απρόσωπο από υπάλληλο φαστφουντάδικου στην εθνική οδό και πιο τυπικό από δημόσιο υπάλληλο υπηρεσίας πρωτοκόλλου 3 μήνες πριν τη σύνταξη. Α και πιο γρήγορο από γιαπωνέζικο τραίνο.

Αυτοί όπου και να πάνε διακοπές, το ίδιο είναι. Μα στις Κουκουβάουνες πάνε, μα στις Μαλδίβες πάνε, η γκρίνια είναι μέσα τους πιο ριζωμένη και από mangrove σε αφρικάνικο βάλτο. Θα τους φταινε και στους 2 όλα. Το ξενοδοχείο δεν ήταν τόσο καλό όπως στις φωτογραφίες. Ναι κοπελιά, με 25 ευρώ τη βραδιά το δικλινο με φουλ-πανσιον, 4 seasons δεν παίζει να ναι.  Έχει κουνούπια. Έχει μύγες, έχει αλλιγάτορες,σαλάχια,τυραννόσαυρους και γενικά υπάρχουν τριγύρω και άλλα πλάσματα με διπλή έλικα DNA, πράγμα με το οποίο δε φαίνεστε να είστε συμβιβασμένοι. Η θάλασσα είναι πολύ μπλε,πολύ πράσινη,πολύ ροζ,πολυ αλμυρή,πολύ γλυκιά,πολυ ρηχή,πολύ βαθιά,  η πισίνα απαπαπαπα γιατί η μάνα σας ειπε οτι εκεί κατουράνε όλοι, το φαγητό δεν τρώγεται γιατί είναι ξένη χώρα και ποιος ξέρει τι βάζουνε μεσα "αυτοί εδώ" και δεν έχει και σουβλάκια, βρρρώμα εδώ, βρρωώωωμα εκεί (βλέπε προηγούμενο ποστ), το πρωινό δεν είναι όπως θα πρεπε (φραπέ και τσιγάρο 355 μέρες το χρόνο και σε χαλάει που τις 10 που σαι διακοπές δεν έχει προσούτο Πάρμας τουλάχιστον 2 ετών ωρίμανσης, βιολογικά πολύσπορα ψωμάκια, μαρμελάδα απο μύρτιλα και μπέικον Καναδά. Χωριάταρε) (και εγώ τέτοιος είμαι, μη νομίζεις). (το καναδέζικο μπέικον τα σπάει,χοντροκομμενο και ξεροτηγανισμένο)

Σκοτώνεστε διαρκώς λοιπον, ειδικά άμα είσαι σε μέρος που δεν έχει και να ψωνίσεις τα απολύτως απαραίτητα (από γούνες και ατμοκαθαριστές, μέχρι ποτήρια σαμπάνιας και πορσελάνινα ντίλντο) και γυρνάτε πίσω μέσα στη μίρλα και την απογοήτευση, θάβοντας παράλληλα και τη χώρα (ή το εντός Ελλάδος μέρος) που πήγατε και τους ντόπιους, με μοναδική ουσιαστική αιτία το γεγονός οτι δε γουστάρετε πια ο ένας τον άλλο. Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας, ξεσυμβιβαστείτε και χωρίστε γιατί οκ, γαμάτε τη ζωή σας, αλλά κυρίως μας χαλάτε το ψυχολογικό φενγκ σούι. Ευτυχώς δεν έχω τέτοιους τριγύρω να λες. Εχω δει παραδίπλα όμως και φρίττω κάθε φορά.

γ.Οι παντρεμένοι (με παιδί)

Εσύ φίλε μου καλέ καλέ μου φίλε, ναι εσύ ο παντρεμένος φίλος μου με το παιδάκι και τη σύζυγο. Αχ αχ αχ τι να σου πω εσένα ρε ταλαίπωρε που για να πας διακοπές πούλησες το αυτοκίνητό σου και πήρες τριαξονικό για να χωράνε τα πράγματα του παιδιού. Καροτσάκι, δεύτερο καροτσάκι, αγωνιστικό καροτσάκι, βραδυνό καροτσάκι (έχεις περισσότερα καροτσάκια από ο,τι Κολωνακιότισσα παπούτσια), κουβερτούλα για το πρωι, κουβερτούλα για το βράδυ, υπο-κουβερτούλα,ανω-κουβερτούλα, αντικουνουπική κουνουπιέρα, αντιαλλεργική κουνουπιέρα, προστατευτική κουνουπιέρα με νανο-ινες και ιονιστή για πάνω από την κουνουπιέρα, παπουτσάκια,σαγιοναράκια,παντοφλάκια,σανδαλάκια,βερμουδίτσες,σορτσάκια, πουλοβεράκια-μπας και έχει κρύο το βράδυ-, μπουφανάκια, αουτάν, φενιστίλ, αμοξιλ,καρβοξύλ,φτυαράκια,γκασμαδάκια,φορτηγάκια,απόχη,φουσκωτό στρωματάκι,τρόμπα για το στρωματάκι,ψάθα για σας, αντιαλλεργική ψάθα για το παιδι, ομπρέλα για την ψάθα #1, σπεσιαλ αντιβακτηριδιακή και αντικρυπτονιτική ομπρέλα για την ψάθα #2, 168 διαφορετικά αντιηλιακά, για μασχάλες, ποδια,χέρια,μούρες,πρόσωπα,μαλλιά,αυτιά,μάτια,μύτες,στόμα, τη ζωή το σύμπαν και τα πάντα. 

(Σίγουρα ξεχνάω πολλά αλλά δεν έχω παιδί ακόμα ρε παιδιά, οκ τι να κάνω).

Είσαι βέβαια στα μέλια με το γυναικάκι σου και το παιδάκι σου, το πλέον αξιομνημόνευτο δημιούργημα των λαγώνων σου από τότε που ανακάλυψες τις χαρές του σεξ, ένα βράδυ που στο RTL έπαιζε σοφτκορ με γερμανίδες βοσκοπούλες.Και καλά κάνεις. Αλλά πας στο ενοικιαζόμενο (κοντά στη βάση σου ρε αχρείε γιατί ως γνήσιος έλλην πιστεύεις οτι τα παιδιά βασανίζονται στα ταξίδια, ασχέτως αν βλεπεις τριγύρω σου αυστραλούς με μωρά 4 μηνών στην παραλία- δεν ξέρουν αυτοί. Συγγνώμη, παρένθεση μεσα στην παρένθεση: Δεν το λέω για σένα ρε παπάρα, τα χουμε πει αυτά. Για κάτι ατάκες που ακούγαμε σε παραλία μαζί τα λέω. Πριν κανεις παιδί :p ).. Αλλά πας στο ενοικιαζόμενο που λες και ωρεπουστημου ειναι μικρό το δωμάτιο και που θα βάλεις το παιδί όταν θες να κάνεις στη μάνα του αυτό που μας κάνει ομαδικά ο Στουρνάρας; Γιατί έχεις και μια τσίπα, μια αξιοπρέπεια και δε θες ο γιος σου να σε δεί σε ορθοκωλομπρούμητο με τη μαμά και πάθει κανα κοκομπλόκο (ξέρω γω, καλά κανεις μαλλον). Οπότε, μια και η ανάγκη είναι η μητέρα των εφευρέσεων, την ώρα που κοιμάται το παιδί, σβερκώνεις τη μάνα, την πας στο μπάνιο,ανοίγεις τη ντουζιέρα και προσπαθείς στα όρθια να της τραβήξεις κανα μανίκι εντός διλέπτου μην ξυπνήσει το παιδι και εκεί γίνονται και κάτι ατυχήματα που ντρέπονται να τα περιγράψουν στους γιατρούς στα κέντρα υγείας (που να πεις οτι πάτησες σαπούνι,έπεσες και έπαθες κάταγμα στον παργαλάτσο και τον πρωκτό γιατί κωλόκατσες, σου μπήκε το σαπούνι και από πάνω έπεσε η γυναίκα σου μαζί με την κουρτίνα του μπάνιου με όλο της το βάρος) και απο δω παν και οι άλλοι. Τα μεσημέρια τη βγάζεις σε ταβερνάκι με καλαμαράκι τιγκα στη λαδίλα και χωριάτικη με βαρβολίνες, πίνεις και μια παγωμένη πράσινη δίπλα στο κύμα και δίνεις στο παιδί να δοκιμάσει αφρό για να μαθαίνει και να μασουλήσει τηγανιτή πατάτα κατεψυγμένη που δεν τρώνε ούτε τα γατιά όταν τους την πετάς κάτω ("αχ κοίτα το γατί έχει και προτιμήσεις,θέλει κρέας". Δε θέλει κρέας ρε μαλάκα, αλλά αυτό δεν είναι πατάτα)..
ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, κάντε άλλο ένα παιδί, να αγγαρεύετε το πρώτο να το προσέχει για να μπορείτε εσείς να κάνετε και κανα σεξ χωρίς να κρέμεστε από ντουζιέρες,πολυελαίους και να χετε το κεφάλι ενός απο τον δύο σε ευθεία οπτική επαφή με το μωρό.

Αυτά είχα να πω.

Τελείωσα.

ΤΙμητική αναφορά όμως στους σύντροφους μπάκουρους, που για άλλη μια φορά δε θα ξέρουν τι να κάνουν μόνοι τους το καλοκαίρι, μια και κάνουν παρέα με τους άνωθεν τύπους εδώ και χρόνια. Και μια πολύτιμη συμβουλή: Μην κολλήσετε να πάτε διακοπές μόνοι σας. Και γίνεται και γαμάτα είναι και άμα δεν είστε μίζεροι,σπαστικοί μαλακοκαύληδες (όπως μερικοί στο προηγούμενο ποστ με τον τουρισμο) θα περάσετε σουπερ ντούπερ και θα γνωρίσετε κόσμο. Βουρ.

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι ρε.

Και άλλο κραξιματικό - Ταξιδωτικό

Λες και έχει πέσει η κατάρα του Τουταγχαμών και τώρα τελευταία πέφτω συχνά σε φάσεις που τριγύρω μου ακούω απίστευτα ηλίθιες συζητήσεις.

Αυτό εντείνεται δε στα εξωτερικά που για κάποιο λόγο οι έλληνες απο ο,τι φαίνεται πιστεύουν οτι αποκλείεται κανείς άλλος στον κόσμο να μιλάει τη γλώσσα τους ή να είναι και αυτός έλληνας, οπότε αράζουν (ή περπατούν) και αφήνονται ελεύθεροι να πουν ο,τι τους κατέβει μη υπολογίζοντας τον τύπο που πίνει μπυρίτσα και καπνίζει τσιγαράκι δίπλα τους ο οποίος προσπαθεί απεγνωσμένα να μην κουνήσει ούτε βλέφαρο προς το μέρος τους, τη στιγμή που θέλει  να:

α. Σκάσει στα γέλια

β. Πάρει ένα γκασμά και να τους κοπανάει

γ. Πάρει γκασμά γελώντας και τους κοπανάει

δ. Σκάσει στα γέλια και μετά τους κοπανήσει με γκασμά

κλπ κλπ κλπ, το κατάλαβες πως πάει.

Κατά καιρούς λοιπόν έχω πέσει σε απίστευτες συζητήσεις από επίπεδο "είμαι ένα απλό κομοδίνο και λέω και καμια παπαριά", σε επίπεδο "είμαι τεράστιο καδρόνι και λέω υπερμαλακίες" για να καταλήξουμε στο "είμαι απαστράπτον μνημείο εγκεφαλικής ανεπάρκειας και θα πρεπε κανονικά να μου χουν αφιερώσει το δικό μου ξωκλήσι γάμων στο Λας Βέγκας, τίγκα στην πινακίδα νεον και τα λαμπερά καθρεφτάκια"

Αγαπημένα δε θέματα των συνελλήνων ταξιδιωτών στα εξωτερικά πολλές φορές είναι τα εξής:

α. Ψώνια

β. Ψώνια

γ. Ψώνια

δ. "Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά, είμαστε οι καλύτεροι όλων,όλοι οι άλλοι είναι στην καλύτερη homo habilis"

ε. Γκομενικά (μεγάλα γέλια γιατί "δε μας ακούει κανείς")

στ.Γκρίνια για τα πάντα. Κυρίως για το φαϊ. Γιατί τα σουτζουκάκι που βρήκε στο "ελληνικό" εστιατόριο στην Κουάλα Λουμπούρ, δεν ήταν σαν της μάνας του.

στ. Τουριστικές πληροφορίες και απορίες (αλλά από τις "αφελείς", ξέρεις).

Πάμε λοιπόν αγαπημένοι μου φίλοι να εξετάσουμε μερικές από τις εν λόγω κατηγορίες.Όχι όλες γιατί βαριέμαι, είμαι κομμάτια (Χτες γύρισα απο Κωνσταντινούπολη - παρατηρείται ήδη πτώση της στάθμης του Βοσπόρου και έλλειψη αμνοεριφίων για κεμπάπ).

Σειρά τυχαία.

Ξεκινάω από αυτούς που σιχαίνονται τα πάντα και δεν τρώνε τίποτα. 

ΟΚ αδερφέ καταλαβαίνω οτι αν είσαι στην Μαλαισία και δεις τον πάγκο με τις κατσαρίδες και τους σκορπιούς ως μεζέ, να κάνεις πίσω. Και εγώ θα λιποψυχούσα.

Αλλά να σαι στα Παρίσια, στα Λονδίνα, στα Βερολίνα και στη ρημάδα την Πόλη με τη γαμάτη κουζίνα και να μη μπορείς να φας τίποτα, ε είσαι μυστήριος.

(Και εγώ είμαι μυστήριος στο φαϊ, δεν το κρύβω, αλλά αυτοί είναι αλλιώς μυστήριοι.)

Είναι 2 υποκατηγορίες: ο "σιχαίνομαι" και δε μπορώ να φάω και ο "δεν είναι όπως στην Ελλάδα" (δηλαδή όπως το παστίτσιο της μάνας μου)(ακόμα και αν μιλάει για τάπας. Ναι δεν είναι τα τάπας σαν το παστίτσιο της μάνας του και ζορίζεται, τι θες τωρα;)

Η λύση για αυτούς τους ανθρώπους είναι ή ψάξιμο παραδοσιακού ελληνικού σουβλατζίδικου και φαϊ μόνο εκεί ή συνδυασμός μακντοναλτς-μπεργκερ κινγκ και λοιπών πλαστικούρων.

Ανακεφαλαίωση: Ναι,υπάρχει άνθρωπος (φίλη φίλης) που πήγε στη Γαλλία και δεν κατάφερε να βρει τίποτα καλύτερο να φάει από Μακντοναλτς και "γύρο" στο Καρτιέ Λατεν!

Και οκ, μπορεί να διαφωνώ γαστριμαργικά, αλλά στο κάτω κάτω είναι δικαίωμά σου να θεωρείς οτι ο,τιδήποτε πέραν της ελληνικής ταβέρνας και της μάνας σου δεν είναι νόστιμο.(θα σε κοροϊδέψω και για αυτό βέβαια)

ΑΛΛΑ οταν αρχίζεις τα "να δε μπορώ σιχαίνομαι", "βρρρώωωμααααααα" (εξ'ορισμού ε; όχι να δούμε κάτι), "τι κρέατα χρησιμοποιούν αυτοί εδώ", "τα μαρούλια σιγά μην τα πλένουν", "τα ακουμπάνε άραγε με γυμνά χέρια" κλπ ε μου ρχεται να σε κοπανήσω.

Εκτός αν νομίζεις οτι στο Ελλάντα οι χασαποταβέρνες είναι όλες χειρουργείο. Και επειδή έχω δουλέψει ως πιτσιρικάς σε κάτι τέτοια, να σε διαβεβαιώσω οτι όσο "βρρρρρώωωμααααα" είναι στα εξωτερικά, είναι και εδώ. Ίδιες πιθανότητες έχεις να φας "βρρρώωωμααααα" παντού. Σουρπριζ. Σοκ και δέος.

Καθόμουν λοιπον σε κυριλε κεμπαπάδικο προψές και σκασαν οι κυρατσες οι ελληνίδες. "Βρρρώωμααααααααααα". (Μιλάμε έτρωγες από το πάτωμα). "Τα σιχαίνομαι αυτά τα αρνιά, ποιος ξέρει από που τα φέρνουν" (Απο την Τουρκία μωρή, που χει παραγωγή 8 γκαζίλιον αρνιά. Α, που σαι, αν θεωρείς οτι στην Ελλάδα έχουμε ικανή παραγωγή αρνιών να μας καλύψει, να σου δώσω το τηλέφωνο ενος φιλου κτηνίατρου να σου πει οτι και συ εδώ το τσακάς το τούρκικο το αρνακι και λες και μπιραλλάχ). Μετά σταμάτησα να ακούω, ήρθε το γιαουρτλού μου. Kαι το Άντανα. Και το Αλί ναζικ. Και το Ατσί εσμέ. Και μετά το κιουνεφέ. Καταλαβαίνεις. Δεν άντεξα. Α ναι, και λαχματζούν πήραμε. (αχχχχ έρως).

"Βρρρώωωμαααααααα"

Ναι και εγώ αναρωτήθηκα τι σκατά τάϊζαν το αρνί και έγινε τόσο νόστιμο

Αν δε μπορείς να φας τίποτα στο εξωτερικό πέραν σουβλακίου και μπέργκερ, κάτσε εδώ.Όχι τίποτα άλλο, να μη γκρινιάζεις και χαλιέσαι τσάμπα κιόλας.

Οι "είμαστε οι καλύτεροι"

Αυτοί όπου και να τους πας χτυπιούνται και οδύρονται σα μανιάτισες μοιρολογίστρες που κλαίνε το θείο που ήταν λεβέντης και παλικάρι και απόθανε μόλις 120 χρονών,πάνω στο άνθος της ηλικίας τους.Ρε δε βρίσκουν τίποτα όμορφο. Ρε τίποτα. Θα κάτσουν να παρατηρήσουν ή να επινοήσουν ασχήμια για να βγούν από πάνω. Πας ας πούμε στο Βερολίνο, πίνεις καφεδιά στην Unter den Linden, λάμπει ο τόπος απο τα φώτα, απο τη μια στο βάθος ο καθεδρικός, από την άλλη η Πύλη του Βραδεμβούργου, και ξαφνικά θα ακούσεις μια ξυνή φωνή "εμ βέβαια,οι κακόγουστοι οι άγριοι,που να φτιάξουν κάτι δικό τους, όλα απο μας τα κλέψανε. Σαν την Ελλαδίτσα τίποτα. Που έρχονται το καλοκαίρι και κοιτάνε τις παραλίες σα λιμασμένοι. Βρε έχει τέτοιες παραλίες εδώ; μόνο δρόμους και ποτάμια". (αυτο έχει ακουστεί όντως). Πήγε η άλλη στο Βερολίνο και έψαχνε παραλίες. Και της έφταιγε η πόλη.

Μπαίνει ο άλλος στην Παναγία των Παρισίων, έχει υγρασία. Ανεβαίνει στον Αιφελ, είναι ψηλά, πάει στο Λονδίνο,είναι βρώμικος ο Τάμεσης (α και φυσικά "έχει πολλούς μαύρους και φοβάμαι". Ναι καννίβαλοι όλοι οι μαύροι, γνωστό), πάει στη Βαρκελώνη, ξερωγωκάτιβρισκει (δε θυμάμαι κάτι απο κει). Γυρνάει στο αεροδρόμιο εδώ πέρα και είναι στο "ααααχ, πατρίδα ρεε.. οχι σαν τους κουτόφραγκους τους ηλίθιους που όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη αυτή τρώγαν βατόμουρα". Και δε λέω, ολοι αγαπάμε την Ελλαδίτσα. Αλλά προσπαθώντας να μειώσουμε όλους τους άλλους δε δείχνουμε αγάπη μαναμ. Κομπλεξ δείχνουμε. Θαύμασε και τα επιτεύγματα των άλλων ρε φιλαράκι. Δε γίνεσαι προδότης. Α σιχτιρ πια δηλαδή εγκεφαλικά μικροτσούτσουνοι δε γουστάρω να μαστε.

Τα γκομενικά

Αυτό είναι και ο λόγος εμπνεύσεως του ποστιου, μια και τη Δευτέρα το απόγεμα στο Χαβαλιμάν καθόμουν δίπλα μια παρέα απο δικές μας που φτύναν πόνο και οργή για τους άντρες,το σεξ,τη ζωή,το σύμπαν και τα ψων..πάντα. 

Κατ'αρχήν μάθαμε ότι ο Νίκος την έχει κάνει τάρανδο τη μια και αυτή το ξέρει, αλλά συνεχίζει να του κάθεται γιατί πηδάει καλά και έχει και πολλα κονε. Από τα συμφραζόμενα ψιλιαστηκα πως Νικος=Μπάρμαν ή κάτι αντίστοιχο,καβλωμένος γιακάς,τατού,γυαλί-τηλεόραση κλπ.Ευτυχώς οι φίλες της την έκραζαν (και την κράζουν συνεχόμενα απο ο,τι κατάλαβα, αλλά ο Νίκος είναι γλυκοτσούτσουνος και δεν ξεκολλάει, τι να κάνουμε).

Μετά μάθαμε πως η μία φίλη της ακόμα σιχαίνεται το παγωτό πύραυλο και δεν το κάνει στο δικό της που της το ζητάει και εντάξει, τι να κάνουμε, αν θέλει να βρει άλλη που να το κάνει ας πάει και ας μην εκτιμήσει το πόσο γαμάτη,απίστευτη και φανταστρουμφική είναι και τα λοιπά. Εγώ να δαγκώνομαι,να κρατιέμαι να μη γελάσω, να κρατιέμαι μην προδοθώ και καταλάβουν οτι ειμαι πατρίδας (ευτυχώς ο τούρκος μπαρμπέρης που πήγα να φτιάξω το μούσι με έκανε χάλια σαν κούρδο φοροεισπράκτορα στο Ντιάρμπακιρ και μάλλον με πέρασαν για ιτσ-ογλάν.)

Η τρίτη δεν είχε παραδόξως ιδιαίτερο γκομενικό πρόβλημα,απλά δεν είχε γκόμενο και καλοκαιριάζει και έχει αγχωθεί λίγο αλλά απο ο,τι μάθαμε είναι αποφασισμένη να μη το βγάλει το καλοκαίρι μπουκάλα και να τον μερεντιάσει το λουκουμά σύντομα. Εύγε κοπελιά,(όχι χωρίς πλάκα το λέω αυτό) σου εύχομαι να περάσεις ένα καλοκαίρι που θα σαι συνεχώς με πορτοκαλάδες και νερά από την αφυδάτωση. Η τρίτη ήταν η μοναδική που γκρίνιαζε χαριτωμένα και που την πόνεσα, οι άλλες δύο στο μισάωρο που ήμουν εκεί είπαν επικές παπάτζες κατά συρροή και εξακολούθηση αλλά δυστυχώς δεν τις θυμάμαι ολες καθότι πριν πάω στο χαβαλιμαν, ειχα τσακίσει κάτι ρακές και ήμουν ελαφρώς deranged που λέει και ο Ζάφοντας.

Σιχτιρ πιλάφ: Τα ψώνια

Η μανία του συμπατριώτη μας για τα ψώνια το εξωτερικό είναι παροιμιώδης. Είναι τόσο άρρωστοι και άρρωστες που θα μπουν ακόμα και στα Ζάρα για να ψωνίσουν, παροτι έχει 17 υποκαταστήματα σε απόσταση κλασίματος από την πόρτα τους. Και θα πάρουν τα ίδια που παίρνουν στην Ελλάδα. (ΙΣΩΣ κανα δυο ευρώ φτηνότερα). Στο Παρίσι, ορδές θυμάμαι. Να βλέπεις το γκρουπ να κανει στάση St.Michel για καφέ και να απλώνουν οι κυρίες ο,τι πήραν και δεν πήραν απο τα μαγαζιά που καναν επιδρομή. "ΑΑΑΑΑ ωραίο σουτιέν". "Α πήρα κάτι ποτήρια σαμπάνιας, μην το πεις στο Γιώργο, θα του τα δείξω σπίτι" (<==ΔΕΝ το βγάζω από το ξεράδι μου αυτό)(που ήθελες και ποτήρια σαμπάνιας στο Αρκουδοχώρι κάτω Μπλουχοτσάνης, που δεν έχεις κουτάλια για τη φασολάδα και την τρως σε γουβωμένο ψωμί. Και πόσο συχνά πινεις σαμπάνια που πρέπει να πάρεις ποτήρια απο τα Παρίσια;)

Στο Καπαλι Τσαρσί δε που πέρασα Σάββατο πρωί, είχαν σκάσει τα γκρουπ απο την πατρίδα. 

"Μαριιιααα, έλα έλα έχει απο δω δερμάτινα" "Όχι όχι να πάμε σε αυτόν τον πουεχωτοχαρτάκι με τη διεύθυνση, θα πάμε συστημένες θα μας κάνει καλύτερες τιμές" (πάω στοίχημα οτι στον "αυτόν" πάνε ίσα με 10.000 συστημένοι κάθε σαββατοκύριακο). "Κώστααααα!! Εδώ! Εδώ!! Έχει και γάντια!"

"Πάμε ρε σεις να πιούμε τίποτα να δροσιστούμε,1 πήγε η ώρα, περπατάμε απο τις 9, εχω κορακιάσει" "ΟΧΙ ΟΧΙ ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ" (θα προλάβουν να τα πάρουν τα καλά δερμάτινα οι βασιβουζούκοι φαίνεται και δε θα γνωρίσουν τη δόξα που τους αξίζει στις ΕΛ-ληνικές ντουλάπες).

Ψώνια,ψώνια,ψώνια. Ο επαρχιωτίστικος εθνικός καημός μας να γυρίσουμε στο σπίτι και να πούμε οτι αυτό το σετάκι κουτάλια για φακές το πήραμε απο το "ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ". Ή ότι το μαχαίρι του ροκφόρ  ήταν ευκαιρία και δε μπορούσαμε να μην το πάρουμε. (Για το ιντερνετ δεν έχουμε ακούσει ακόμα).

Φυσικά όλα αυτά τα "ΨΩΝΙΑ" γίνονται εις βάρος άλλων πραγμάτων, οπότε κάθεσαι και ακούς να σου περιγράφουν άνθρωποι το ταξίδι τους και να σου λεν πως πηγαν σε 10 πολυκαταστήματα, αλλά δεν τους έφτασαν οι μέρες να δουν την οποιαδήποτε πόλη και την άλλη φορά θα ξέρουν καλύτερα. 

Ή ακούς το χειρότερο, "έλα μωρέ το Χ, σιγά την πόλη. Νταξ, δεν εντυπωσιάστηκα". Τι να σε εντυπωσιάσει ρε μαλάκα που είδες μόνο ράφια με κολώνιες, πανέρια με εσώρουχα και τάβλες με τζιν μαιμού;

Ναι θα ξέρετε. Που θα πάτε πάλι να ψωνίσετε σώβρακα,ποτήρια σαμπάνιας και μυξομάντηλα μεταξωτά.

Γκρίνια όβερ εντ άουτ γιατί έχει τόση πολλή ζέστη αυτή τη στιγμή που σε λίγο θα αρχίσω να φωνάζω "Μπι ντο μπι ντο μπι ντο μπι ντο" μεχρι να έρθει κάποιο μίνιον να με λούσει με εναν κουβά νερο.(και όχι τίποτα άλλο,αλλά δε θα βγαινα ούτε στην πρώτη δεκάδα σε διαγωνισμό wet t-shirt) (με 5διαγωνιζόμενους)

Κραξιματικό:Απεχθάνομαι το Big Bang Theory

Είναι γνωστό πόσο κομπλεξικός,ζηλιάρης,μίζερος,μισάνθρωπος,εγωϊστής και αβυσσαλέος μαλάκας είμαι.

Είναι γνωστό ότι είμαι επίσης ιδεολογικά και σωματικά μικροτσούτσουνος, πνευματικά ανίκανος και σωματικά άπλυτος.

Ο πρόλογος αυτός γίνεται για να μη μου πρήξετε τα παπάρια επαναλαμβάνοντας τα άνωθεν σε σχόλια επειδή για άλλη μια φορά θα θίξω κάτι δημοφιλές που εμένα δε μου αρέσει.

(Χιντ: Δεν κράζω ο,τιδήποτε δημοφιλές επειδή θέλω να το παίζω ανωτερότητα κλπ, κράζω πράγματα που δε μου αρέσουν, ΜΕΡΙΚΑ από τα οποία τυγχάνει να ναι δημοφιλή. Τέλος χιντ)

Το θέμα μας σήμερα είναι το εξέμεσμα που ονομάζεται Big Bang Theory και όχι μη χαίρεσαι θεούσε φίλε μου δεν εννοώ την επιστημονική θεωρία, εννοώ την τηλεοπτική σειρά που κάνει θραύση.

Παραδόξως, δε θα κράξω αυτούς που τη βλέπουν, που πολύ καλά κάνετε, να στε καλά, ο Σουβλακέας να σας κόβει δευτερόλεπτα και να μου δίνει αιώνες. Μαγκιά σας, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και τα σκυλιά δεμένα.

Επίσης να ξεκαθαρίσω οτι ναι, την έχω δει, όχι δεν έχω δει τρία επεισόδια και έβγαλα συμπέρασμα, είδα 4 κύκλους.

(Εδώ είναι που σκάει ο γνωστός σχολαστικός κλάμπανος με επιχείρημα του στυλ "μπα μπα μπα,είδες 4 κύκλους για να αποφασίσεις οτι δε σου άρεσε και τώρα κράζεις,άρα σου άρεσε μπλα μπλα μπλα", ο ίδιος που αν είχα δει λιγότερα θα άρχιζε τα "μα δεν έχεις δει τη σειρά,πώς κρίνεις,δεν έχουν προλάβει να αναπτυχθούν οι χαρακτήρες μπλαμπλαμπλαμπλαμπλα *ινσερτ ήχο κατακερματισμου γεννητικών οργάνων εδώ*).

Δυστυχώς έπεσα στην παγίδα του "κάτσε μπορεί να στρώσει" και είδα μέχρι 4ο κύκλο. (Κάτι που δεν ξαναέγινε, π.χ με το breaking bad και το arrested development που κόπηκαν από το τρίτο επεισόδιο)

Πάμε στα σημεία διαφωνίας μου πριν αρχίσετε να μου πετάτε πέτρες. Κρατήστε τις για το τέλος.

1. Ο πρωταγωνιστής είναι για τον πουλοκλέοντα

Ναι ένας είναι ο πρωταγωνιστής, ο Σέλντον. Οι άλλοι ως storylines απλά γεννιούνται και πεθαίνουν τριγύρω του βασικά. Και αν δε με πιστεύεις εσύ αγαπητέ φαν της σειράς, σκέψουν αν θα συνεχιζες να την βλέπεις αν έφευγε αυτός. Ε; όχι; τεσπα.

Ο Σέλντον λοιπόν είναι ένα από τα μεγαλύτερα καθήκια που χει εμφανιστεί ποτέ στην οθόνη της τηλεόρασής μου:

Είναι υπερόπτης (αυτό οκ,δεν είναι και ακριβώς ελάττωμα,είναι για σας όμως),είναι παρτάκιας,είναι ρουφιάνος,είναι ναρκισσιστής σε σημείο να χρειάζεται φάρμακα, δεν υποστηρίζει ποτέ τους φίλους του, δε θα σήκωνε το δαχτυλάκι του να κανει μια καλή πράξη αν αυτό δεν είχε άμεσο θετικό αντίκτυπο σε αυτόν,πάσχει από παντελή έλλειψη χιούμορ (και διορθώστε με αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος έξυπνος χωρίς χιούμορ) και μιλάει συνέχεια για τον εαυτό του. (είναι ακόμα χειρότερος γλίτσας από τον Alan του 2 1/2 men). Θα μπορούσε να ναι εριστικός και προσβλητικός και ειρωνικός σαν τον House και τον Blackadder,αλλά όχι. Είναι εριστικός και προσβλητικός επειδή δεν έχει καμία συναίσθηση του τι συμβαίνει γύρω του και δεν καταλαβαίνει καν οτι είναι εριστικός και προσβλητικός επειδή είναι ζαβός -γιατί είναι έξυπνος-. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ -για μένα-. (btw,στο ολο θέμα του στήνω την υπόθεση, για τόσο γαμάτος έξυπνος κλπ,δεν έχουμε δει στη σειρά να καταφέρνει απολύτως τίποτα όσο καιρό κοκορεύεται για το πόσο υπεργαμάτος είναι,αντιθέτως ασχολείται με το να μειώνει τους "κολλητούς" του όταν καταφέρνουν κάτι. Συγχαρητήρια.Αξιαγάπητος.Πρότυπο)

Η "κωμική" αξία του ως χαρακτήρα σειράς,δεν είναι ο χαρακτήρας αυτός καθεαυτός, είναι ότι ο θεατής κοροϊδεύει με το γέλιο του αυτό το απροσάρμοστο ελεεινό καθήκι. (αλλά τον "συμπαθεί")

2. Η σειρά και καλά είναι για nerds,αλλά βασικά τα προσβάλλει.

Είναι σα να γράφει το σενάριο κάποιος ο οποίος στο σχολείο πέταγε πέτρες στους συμμαθητές του που φοράγαν γυαλιά. Και είναι η δική του οπτική γωνία για το πως είναι ολοι οι επιστήμονες: Απροσάρμοστοι,παρίες,κοινωνικά αταίριαστοι,αγάμητοι και ψιλοπερίγελος όλων των "κανονικών" ανθρώπων που δεν κατάφεραν να τελειώσουν το Λύκειο επειδή ήταν απασχολημένοι με τα παπιά και τις κόντρες.

Και θα μου πεις, η κωμωδία είναι υπερβολή και έτσι πρέπει να ναι, τραβάει το χαρακτήρα από τα μαλλιά για να βγάλει γέλιο. Ωραία να το δεχτώ.

Πείτε μου έναν από τους "νορμαλ" χαρακτήρες στη σειρά που είναι τόσο ρεντίκολο και ξεφτίλας όσο οι 4 αούγκανοι. Η ξανθιά; μια χαρά είναι. Ντουβάρι με ωραία βυζιά που ναι μεν του κάθεται του άλλου αλλά για όνομα, μην αναφερθεί ο άνθρωπος στη δουλειά του, να τον κοροϊδέψουμε γιατί είναι ζαβό. Η σειρά δε μας κάνει να γελάμε π.χ με το χιούμορ των πρωταγωνιστών κ τις ατάκες τους, μας κάνει να γελάμε επειδή κοροϊδεύουμε τα απροσάρμοστα φυτά. Και αυτό με χαλάει. (αν θες να με πεις κομπλεξικό, βλέπε 2 πρώτες σειρές, τελειώσαμε με αυτά). 

Κοινωνικά απροσάρμοστοι κλπ ήταν και στο IT Crowd το οποίο βγάζει απίστευτο γέλιο χωρίς να αισθανεσαι ότι στήνει στον τοίχο τους πρωταγωνιστές και τους ξεφτιλίζει. Θα μου πεις αμερικάνικο vs αγγλικό χιούμορ και θα χεις και δίκιο. Και η διαφωνία μου με κάποιον που μου χε πει ότι είναι γαμάτη σειρά για nerds "σαν εμάς" είναι ότι η σειρά δεν είναι για nerds "σαν εμάς", είναι για αυτούς που κοροϊδεύουν τα nerds "σαν εμάς". Και δικαίωμά τους και καλά κάνουν να σου πω -είπαμε, δεν κράζω το κοινό της σειράς, τη σειρά κράζω-

3. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις γυναίκες

Σε σχέση με το Big bang theory, το 2 1/2 men τις αποθέωνε.

Έχεις μια χαζή ξανθιά ωραία γκόμενα που κοροϊδεύει τους νερντς αλλά δεν είναι ικανή να θυμηθεί ούτε μια παραγγελία με 2 μπιφτέκια και μια σαλάτα, τη βγάζει τσάμπα όμως επειδή εχει ωραία βυζιά και την κερνάνε οι μαλάκες που την καψουρεύονται. Επίσης δυσκολεύεται να καταλάβει λέξεις με παραπάνω απο 3 συλλαβές. Είναι σα να μιλάς σε μαϊμού. (Η μοναδική ατάκα του Σέλντον που αγάπησα).

Έχεις μια άλλη ξανθιά κοντή ψιλοζαβή φυσικά (γιατί έχει πτυχίο προφανώς) που μιλάει σα γάτος που τον ευνουχίζουν με τανάλια

και έχεις και μια μουρλοκακομοίρα και αυτή φυσικά με πτυχίο η οποία μοιάζει ανησυχητικά με το πως θα έπρεπε να είναι ο απόγονος της Ελένης Λουκά με μια χωματερή και έχει και διάφορα ψυχολογικά σύνδρομα που θα την οδηγήσουν κατά πάσα πιθανότητα στην αυτοκτονία με κάποιο σκουριασμένο και αμβλύ μαχαίρι που θα καρφώσει κάποια μέρα στο μάτι της την ώρα που θα τραγουδά τη Μασσαλιώτιδα ντυμένη σταχτομπούτα πάνω σε ένα κάρο με βιολογικά απόβλητα. Κοίτα να δεις που έγραψα ΕΓΩ ψιλοφεμινιστικό πράμα.. Νταξ,θα πέσει κανα ντουβάρι.

4. Δεν υπάρχει πλοκή. 

Κάθε φορά γίνονται σχεδόν τα ίδια. Μαζεύονται, ο ένας δε μιλάει σε γκόμενες άμα δεν πιει, ο άλλος προσπαθεί να πηδήξει φορώντας γελοία στενά παντελόνια και ζιβάγκα και πετάγοντας ατάκες επιπέδου "ψιτ μανιτσα,εισαι να σου τραβήξω ενα μανίκι στα γρήγορα;",ο άλλος ασχολείται με τον εαυτό του και τα διάφορα υποχόνδριά του (το αστείο με το "κάθεσαι στη θέση μου" , "έχει το τσαι θερμοκρασία χ βαθμων,με 12,32 γραμμαρια ζαχαρη λευκη κρυσταλλικη με κοκκίδωση χ mm^3 και φτιαγμενο σε βραστήρα κόκκινο με στρογγυλή βάση διαμέτρου χ εκατοστών" σταμάτησε να είναι αστείο τη δεύτερη φορά. Κανονικά δε θα πρεπε να γελάει ούτε το Mp3 με το γέλιο που πατάνε κάθε φορα ) και ο τέταρτος προσπαθεί να φέρει ισορροπίες και να πηδήξει την ξανθιά. Αυτά με μικρές παραλλαγές. Και αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Βασικά, δε συμβαίνει τίποτα. Ποτέ. Είναι η μέρα της Μαρμότας σε δενξερωκαιεγωποσους κύκλους.

Ουφ και να φανταστείς χτες βράδυ έλεγα να μην το γράψω γιατί βαριόμουν το κράξιμο. 

Το δικό σου εννοώ αγαπητέ αναγνώσθα.