Καλημέρα.
Χαμογέλα και λίγο ρε..
Η πρόσοψη του γκαράζ της βιβλιοθήκης του Κάνσας. (Φαντάζομαι εδώ, αναλόγως με τα βιβλία της προσόψεως, θα είχαμε μεγάλα θέματα..)
Ζωγραφιές στο χιόνι (από άνθρωπο ε...χωρίς εξωγήινο. Συγκεκριμένα απο την Sonja Hinrichsen)
o Simon Beck κάνει το ίδιο
Ωραίο γλυπτό. Calamita Cosmica (Οσονούπω φαντάζομαι με τη σχετική εξήγηση, θα γίνει ανάρπαστο σε συνομωσιολογικούς κύκλους)
Bosco Verticale - Ποιος είπε ότι μια πολυκατοικία είναι ένα γκρι άχαρο πράμα;
Πάρε να χεις τι φτιάχνουν τα αλάνια στο Bregenz (Αυστρία), που οργανώνουν φεστιβάλ στη λίμνη και παίζουν όπερες σε σκηνές χτισμένες πάνω στα νερά.
"The Dark Hedges" - Ιρλανδία ( ο φοτογκραφερ )
Wednesday, February 29, 2012
Friday, February 24, 2012
Όχι ρε δεν είμαι ελέφαντας
Τώρα που πέφτουν σιγά σιγά όλα τα γκλαμουροϊνδάλματα της ψευτοκαλής κοινωνίας, έχουμε θέματα.
Ξέρετε, όλοι αυτοί που έσερναν τους χορούς της δηθενιάς, του καγιέν, του ντιζαϊνάτου κλαμπ, πρώτο τραπέζι-μπουζούκια-3 χιλιάρικα γαρύφαλλα-τσίβας-μοντελογκόμενες να πίνουν κοκτέηλ κλπ.
Σε δυσ-κωλους καιρούς, ενίοτε αυτοί τον πίνουν. Οι φούσκες βλέπεις σπάνε πιο εύκολα από άλλα πράγματα. Τι να πεις, δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Το θέμα μου είναι ο λαός τους. Για την ακρίβεια, το ποιμνίο τους. Γιατί περί προβατοποιημένων πρόκειται. Δε μπορεί κανένας πούστης να δεχθεί ότι ΕΓΩ -ναι προσωπικά μιλάω- ΔΕ συμμετείχα σε αυτά. Και πάνε και από πάνω να μου προάγουνε όλους τους άχρηστους αυτούς ως πρωτοπόρους του πολιτισμού και της κουλτούρας. (επειδή έβγαζαν λεφτά λέει) ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ;
Ναι, δεν πηγαίνω σε κλαμπ, πως να το κάνουμε τώρα; Έχω να πάω από την προηγούμενη χιλιετία. Ειδικά δε σε "γνωστά" αθηναϊκά κλαμπ, δεν έχω πατήσει ποτέ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;
[Update : Αυτό το τελευταίο ήταν ψέμα. Μου θύμισαν προψές ότι το Σεπτέμβρη του 2007 πήγα με τον κουμπάρο μου στο Μάο. Μη φοβάστε όμως, φύγαμε σε λιγότερο από ώρα]
Ναι, δε διάβαζα περιοδικά. Όχι ΟΥΤΕ στις διακοπές. (ουάου ε..) ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, διάβαζα βιβλία.
Ναι, δεν άκουγα ούτε ραδιόφωνο. Ως μεταλλάς δε γινόταν να ακούσω μουσική που μου άρεσε εύκολα. Και χώρεσε το καλά στο κεφάλι σου : ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ. Υποφέρω με τη μουσική που γουστάρεις -εκτός αν με μπάσεις στο μαγαζί ήδη χεστό στο αλκοόλ-. Και επειδή την έχω φάει στη μάπα παλιά για να μη "χαλάω την παρέα" πλέον που γέρασα και παραξένεψα, δεν κάνω καμία έκπτωση. Δεν το κάνω για μαγκιά, δεν το κάνω από σνομπισμό, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ. Και όταν το λες αυτό σε κανα φαν, σε αντιμετωπίζει με το ηλίθιο χαμόγελο του "οκ πλάκα μου κάνει,αποκλείεται,είναι μια φάση που περνάει και θέλει να το παίξει μαγκας,άμα καψουρευτεί τι θα ακούσει δηλαδή μπλα μπλα μπλα μπλα".
Την πρωτοχρονιά φέτος που δεν ήξερα που θα πήγαινα, σηκώθηκα και παράτησα τον κολλητό μου και μια μεγάλη παρέα σε ένα μαγαζί ΕΠΕΙΔΗ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ. Επειδή ήταν από αυτά τα μαγαζιά που μαζεύονται όλοι οι γκλαμουριάρηδες ψευτογιάπηδες του κώλου που έχουμε πλημμυρίσει τα τελευταία 30 χρόνια. Οι πουθενάδες που νομίζουν ότι μαϊμουδίζοντας "μεγάλη" ζωή, μεγαλώνουν και αυτοί
Και -κρατήσου γιατί αυτό μπορεί να μην το πιστέψεις- δε βλέπω τηλεόραση. Έχω βγάλει την κεραία εδώ και χρόνια. Δεν ξέρω ούτε για σήριαλ, ούτε για τις βλαχοσελέμπριτις που προσκυνάς, ούτε για το ποιος πήδηξε ποια, ούτε για την κυλότα της μοντέλας που φάνηκε στα καλλιστεία ούτε τίποτα. Και ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, τι να κάνουμε τώρα.
Είμαι αυτός που σιχαινόσουν, αυτός που με τις υπερχλιδάτες φίλες σου σνομπάριζες,γιατί ποτέ δε φόραγα ακριβά ρούχα, γιατί δεν πήγαινα στα μπουζούκια να πετάω γαρύφαλλα και γιατί δεν ήξερα την εκδιδόμενη/πρεζάκι με την οποία έβγαλες περήφανα φωτογραφία στο FB.
ΥΠΑΡΧΕΙ και άλλος κόσμος εκτός απο σας, επηρμένοι ψευτογκλαμουράτοι, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ.
Ούτε τζιπ είχαμε, ούτε εξοχικά στη Μύκονο, ούτε μοντέλες γκόμενες.
[αν και τζιποειδές παίζει να χρειαστεί, γιατί το τηλεσκόπιο με τη βάση δε χωράει στο σιτροέν οπότε πρέπει να μαζέψω λεφτά για κάτι μεγαλύτερο]
Κυρίως γιατί δε μας γεμίζουν τη ζωή μας αυτά. Και το εννοώ, αλλά ποτέ σου δε θα μπορέσεις να το δεχτείς.
[Αν διαβάζοντας αυτό καταλαβαίνεις ότι το ιδανικό μου είναι να ζω σε μια λασπωμένη σπηλιά και να τρώω ο,τι βλάστηση ξύνω από τις πέτρες, ντυμένος με αρκουδοτόμαρα, αστο, δεν το χεις. Λειτουργείς μόνο με άκρα.]
Στην παπαριασμένη από εγκεφαλικές ακαθαρσίες κεφάλα σου, ευτυχία σημαίνει Μύκονος κάθε τριήμερο, Αράχωβα το χειμώνα, ατσαλάκωτο κοστούμι και πρώτο τραπέζι στις τελευταίες τραγουδιάρες κάθε Σάββατο. Προ πάντων να σε δούνε. Επίσης θεωρείς ότι τόσο καιρό εμείς οι υπόλοιποι σε ζηλεύαμε κιόλας! Ο,τι να ναι..
Ευτυχία για μένα σημαίνει άλλα. Και να στα εξηγήσω, πάλι θα τα σνομπάρεις οπότε δεν έχει νόημα.
Το νόημα ξέρεις ποιο είναι;
Ότι τα γυαλιστερά καθρεφτάκια που σου δώσαν οι άποικοι της γκλαμουριάς αρχίζουν και σπάνε σιγά σιγά, και μέσα σε αυτά βλέπεις τις παραμορφωμένες γλοιώδεις μούρες ξεπεσμένων "αρχόντων", τίγκα στην κόκα, τη λαμογιά και τη ρεμούλα και δε θες να παραδεχτείς ότι ήσουν από τους εύπιστους παπάρες που τους προσκύναγαν. Οπότε πρέπει να είναι όλοι σαν και σένα.
Μπα, λάθος.
Παρακαλώ να εξακολουθήσετε να με σνομπάρετε, μη μου λέτε όμως ότι είμαι σαν και εσάς.
Ξέρετε, όλοι αυτοί που έσερναν τους χορούς της δηθενιάς, του καγιέν, του ντιζαϊνάτου κλαμπ, πρώτο τραπέζι-μπουζούκια-3 χιλιάρικα γαρύφαλλα-τσίβας-μοντελογκόμενες να πίνουν κοκτέηλ κλπ.
Σε δυσ-κωλους καιρούς, ενίοτε αυτοί τον πίνουν. Οι φούσκες βλέπεις σπάνε πιο εύκολα από άλλα πράγματα. Τι να πεις, δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Το θέμα μου είναι ο λαός τους. Για την ακρίβεια, το ποιμνίο τους. Γιατί περί προβατοποιημένων πρόκειται. Δε μπορεί κανένας πούστης να δεχθεί ότι ΕΓΩ -ναι προσωπικά μιλάω- ΔΕ συμμετείχα σε αυτά. Και πάνε και από πάνω να μου προάγουνε όλους τους άχρηστους αυτούς ως πρωτοπόρους του πολιτισμού και της κουλτούρας. (επειδή έβγαζαν λεφτά λέει) ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ;
Ναι, δεν πηγαίνω σε κλαμπ, πως να το κάνουμε τώρα; Έχω να πάω από την προηγούμενη χιλιετία. Ειδικά δε σε "γνωστά" αθηναϊκά κλαμπ, δεν έχω πατήσει ποτέ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;
[Update : Αυτό το τελευταίο ήταν ψέμα. Μου θύμισαν προψές ότι το Σεπτέμβρη του 2007 πήγα με τον κουμπάρο μου στο Μάο. Μη φοβάστε όμως, φύγαμε σε λιγότερο από ώρα]
Ναι, δε διάβαζα περιοδικά. Όχι ΟΥΤΕ στις διακοπές. (ουάου ε..) ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, διάβαζα βιβλία.
Ναι, δεν άκουγα ούτε ραδιόφωνο. Ως μεταλλάς δε γινόταν να ακούσω μουσική που μου άρεσε εύκολα. Και χώρεσε το καλά στο κεφάλι σου : ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ. Υποφέρω με τη μουσική που γουστάρεις -εκτός αν με μπάσεις στο μαγαζί ήδη χεστό στο αλκοόλ-. Και επειδή την έχω φάει στη μάπα παλιά για να μη "χαλάω την παρέα" πλέον που γέρασα και παραξένεψα, δεν κάνω καμία έκπτωση. Δεν το κάνω για μαγκιά, δεν το κάνω από σνομπισμό, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ. Και όταν το λες αυτό σε κανα φαν, σε αντιμετωπίζει με το ηλίθιο χαμόγελο του "οκ πλάκα μου κάνει,αποκλείεται,είναι μια φάση που περνάει και θέλει να το παίξει μαγκας,άμα καψουρευτεί τι θα ακούσει δηλαδή μπλα μπλα μπλα μπλα".
Την πρωτοχρονιά φέτος που δεν ήξερα που θα πήγαινα, σηκώθηκα και παράτησα τον κολλητό μου και μια μεγάλη παρέα σε ένα μαγαζί ΕΠΕΙΔΗ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ. Επειδή ήταν από αυτά τα μαγαζιά που μαζεύονται όλοι οι γκλαμουριάρηδες ψευτογιάπηδες του κώλου που έχουμε πλημμυρίσει τα τελευταία 30 χρόνια. Οι πουθενάδες που νομίζουν ότι μαϊμουδίζοντας "μεγάλη" ζωή, μεγαλώνουν και αυτοί
Και -κρατήσου γιατί αυτό μπορεί να μην το πιστέψεις- δε βλέπω τηλεόραση. Έχω βγάλει την κεραία εδώ και χρόνια. Δεν ξέρω ούτε για σήριαλ, ούτε για τις βλαχοσελέμπριτις που προσκυνάς, ούτε για το ποιος πήδηξε ποια, ούτε για την κυλότα της μοντέλας που φάνηκε στα καλλιστεία ούτε τίποτα. Και ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, τι να κάνουμε τώρα.
Είμαι αυτός που σιχαινόσουν, αυτός που με τις υπερχλιδάτες φίλες σου σνομπάριζες,γιατί ποτέ δε φόραγα ακριβά ρούχα, γιατί δεν πήγαινα στα μπουζούκια να πετάω γαρύφαλλα και γιατί δεν ήξερα την εκδιδόμενη/πρεζάκι με την οποία έβγαλες περήφανα φωτογραφία στο FB.
ΥΠΑΡΧΕΙ και άλλος κόσμος εκτός απο σας, επηρμένοι ψευτογκλαμουράτοι, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ.
Ούτε τζιπ είχαμε, ούτε εξοχικά στη Μύκονο, ούτε μοντέλες γκόμενες.
[αν και τζιποειδές παίζει να χρειαστεί, γιατί το τηλεσκόπιο με τη βάση δε χωράει στο σιτροέν οπότε πρέπει να μαζέψω λεφτά για κάτι μεγαλύτερο]
Κυρίως γιατί δε μας γεμίζουν τη ζωή μας αυτά. Και το εννοώ, αλλά ποτέ σου δε θα μπορέσεις να το δεχτείς.
[Αν διαβάζοντας αυτό καταλαβαίνεις ότι το ιδανικό μου είναι να ζω σε μια λασπωμένη σπηλιά και να τρώω ο,τι βλάστηση ξύνω από τις πέτρες, ντυμένος με αρκουδοτόμαρα, αστο, δεν το χεις. Λειτουργείς μόνο με άκρα.]
Στην παπαριασμένη από εγκεφαλικές ακαθαρσίες κεφάλα σου, ευτυχία σημαίνει Μύκονος κάθε τριήμερο, Αράχωβα το χειμώνα, ατσαλάκωτο κοστούμι και πρώτο τραπέζι στις τελευταίες τραγουδιάρες κάθε Σάββατο. Προ πάντων να σε δούνε. Επίσης θεωρείς ότι τόσο καιρό εμείς οι υπόλοιποι σε ζηλεύαμε κιόλας! Ο,τι να ναι..
Ευτυχία για μένα σημαίνει άλλα. Και να στα εξηγήσω, πάλι θα τα σνομπάρεις οπότε δεν έχει νόημα.
Το νόημα ξέρεις ποιο είναι;
Ότι τα γυαλιστερά καθρεφτάκια που σου δώσαν οι άποικοι της γκλαμουριάς αρχίζουν και σπάνε σιγά σιγά, και μέσα σε αυτά βλέπεις τις παραμορφωμένες γλοιώδεις μούρες ξεπεσμένων "αρχόντων", τίγκα στην κόκα, τη λαμογιά και τη ρεμούλα και δε θες να παραδεχτείς ότι ήσουν από τους εύπιστους παπάρες που τους προσκύναγαν. Οπότε πρέπει να είναι όλοι σαν και σένα.
Μπα, λάθος.
Παρακαλώ να εξακολουθήσετε να με σνομπάρετε, μη μου λέτε όμως ότι είμαι σαν και εσάς.
Tuesday, February 21, 2012
Ε ρε καντήλια που θα φάω εδώ..
Δεν την παλεύω γιατί είμαστε τελείως των άκρων. Ή του ύψους ή του βάθους. Και ας τσιρίζουν οι τιμητές της λογικής ότι υπάρχει και γκρι και οτι οι αλήθειες βρίσκονται στη μέση.
Τσιμπιρδόνια μάντολες.
Προειδοποιώ, πριν αρχίσω να γράφω το όλο ποστ : Αν ανήκεις σε αυτούς που είναι ευχαριστημένοι από το επίπεδο υπηρεσιών που απολαμβάνουν από το δημόσιο τομέα, τόσο συλλογικά όσο και ατομικά-κατά περίπτωση υπαλλήλου, μη συνεχίσεις, θα συγχιστείς. Πιο συγκεκριμένα : Αν είσαι από αυτούς που για να μην καούν τα χλωρά, υποστηρίζεις την παραμονή στο δημόσιο των κομματικών στρατών -οποιασδήποτε απόχρωσης- αστο να πάει, μη διαβάζεις. ΜΙΛΑΩ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΩΡΑ, ΟΚ; ΤΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΚ ΤΗΣ ΟΠΙΣΘΕΝ ΘΥΡΟΣ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΡΙΞΑΝ ΤΟ ΚΟΥΚΙ.
Δεν ξέρω αν είμαι άτυχος ή μεμονωμένη περίπτωση, αλλά συγγνώμη κιόλας, όσα χρόνια πηγαινοέρχομαι σε δημόσιες υπηρεσίες,το επίπεδο εξυπηρέτησης είναι για να το πω ευγενικά "κατώτερο των περιστάσεων". Η μοναδική υπηρεσία μάλιστα στην οποία μου χουν μιλήσει στον πληθυντικό είναι η αστυνομία! Εφορία, ΤΕΒΕ, ΔΕΗ και οι παλιές καραβάνες στα ΚΕΠ είναι για μπάτσες. Σε ένα ποσοστό 80% -για να μην είμαστε και απόλυτοι. Πράγμα που με κάνει να συμπεράνω -ενδεχομένως και λάθος-, πως το ποσοστό αυτών που χουν διοριστεί χύμα από μπάρμπα στην Κορώνη, γαμάει και σπέρνει.
Αφού καταλαβαίνεις αμέσως ποιοι έχουν διοριστεί βυσματικά, από τον τρόπο που μιλάνε. Όσο πιο χύμα και αγενείς είναι καταλαβαίνεις και το μέγεθος του βύσματος που έχουν.
"Καλημέρα σας, θα ήθελα.."
"ΠΕΡΙΜΕΝΕ, ΜΙΛΑΩ" (βουλευτής βύσμα)
"Καλημέρα σας, θα ήθελα.."
"ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΚΥΡΙΕ" (νομαρχιακός ή δημοτικός σύμβουλος)
"Καλημέρα σας, θα ήθελα..."
"Βεβαίως, πείτε μου" (ΑΣΕΠ και συνήθως <35 ετώνε)
Βλέπεις ξεκάθαρα κιόλας μια συντριπτικά καλύτερη διάθεση να σου κάνουν τη δουλειά σου οι πιο νέες ηλικίες, ενώ οι μεγαλύτεροι είναι ζνταμαμπαρια τους. Και όχι δεν έχει να κάνει μόνο με την ηλικία. Αυτοί που τώρα είναι μεγαλύτεροι και παλιά ίδια ρεμάλια ήταν, απλά τώρα έχουν και το δικαιολογητικό της βαρεμάρας-σελιγοπαιρνωσυνταξη-35χρονιαμεζαλισατε κλπ.
Και εμένα τι με νοιάζει κύριε;
Ναι είμαι ανάλγητος.
Γιατί περίμενα μισή ώρα σε ουρά 5 ατόμων επειδή η 50αρα αντιπρόεδρος της τοπικής πασκε μίλαγε στο τηλέφωνο για πόσο σκόρδο βάζει στους γίγαντες
Γιατί ο τύπος στην εφορία που μου είπε με πολύ νόημα ότι αν θέλω δε χρειάζεται να κάνω περαίωση και μπορεί και να μη με ελέγξουν. Αλλά έχε χάρη που δεν έχω δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι μαζί.
Γιατί μετά από κάθε αργία, είναι άδειες όλες οι υπηρεσίες, αλλά οι κάρτες χτυπημένες.
Γιατί η καθαρίστρια πριν πάρει σύνταξη πήρε προαγωγή σε υπάλληλο γραφειου (για κοινωνικούς λόγους - ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ, να πάρει κανα φράγκο παραπάνω η γυναίκα μην ψοφήσει της πείνας)- ΑΛΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ;
Τι βάζεις γυναίκα 60 χρονών με απολυτήριο δημοτικού να χειρίζεται υπολογιστές; Θα τα κάνει μπουρδέλο και θα γκρινιάζει ο κόσμος. Κρύφτην σε ένα γραφείο να κοιτάει τα ταβάνια και βάλε κάποιον που μπορεί να εξυπηρετήσει τα 200 άτομα που περιμένουν να κάνει 2 κλικ.
Δε νομίζω να είμαι ούτε μουρλός, ούτε περίεργος.
Εκτός αν όλοι είστε ευχαριστημένοι από τις υπηρεσίες που σας προσφέρουν στις δημόσιες υπηρεσίες, από το ύφος των υπαλλήλων, από τη διάθεση να σας βοηθήσουν, από το επίπεδο κατάρτισής τους στο θέμα τους κλπ. Αν είναι έτσι ,πάσο.
Το πρόβλημά μου ξέρεις ποιο είναι;
Ότι 30 χρόνια γκρινιάζουμε για το επίπεδο υπηρεσιών στο δημόσιο.
Θέλουμε να αλλάξουν προς το καλύτερο. Μέσα.
Αυτό θέλουμε να γίνει:
χωρίς έλεγχο
χωρίς αξιολόγηση
χωρίς κατάργηση της μονιμότητας
χωρίς απολύσεις των χειροτέρων
χωρίς ποινές στους στυγνούς παραβάτες και καταχραστές κλπ κλπ.
χωρίς να φύγει ούτε ένα κομματικό βλαστάρι που μπήκε χωρίς ΑΣΕΠ στη ζούλα.
Μισό λεπτό να φέρω τον μαγικό αόρατο μονόκερο να τους πει ότι άμα το ξανακάνουν θα τους βάλει τιμωρία στη γωνία.
(Δεν εξετάζω ποιος θα κάνει την αξιολόγηση, ποιος τον έλεγχο κλπ, αλλά είδαμε την προκοπή τώρα που τα κάνουν μεταξύ τους. Πως π.χ σου ζητάει γιατρός φακελλάκι, τον καταγγέλεις και πεφτουν σύσσωμοι όλοι οι συνάδελφοί του να σε διαψεύσουν; έτσι, συνδικαλιστικα; ε αυτό εννοώ..)
Μας έχει φάει και η συνδικαλιστική αλληλεγγύη. Εκβίαζε ο άλλος στην εφορία πολίτες, είχε μισθό 2 χιλιάρικα αλλά ζωή 100 χιλιάρικων, τον τσίμπησαν, ενώθηκαν όλοι οι ευσυνείδητοι συνάδελφοι να προτάξουν τα στήθη τους... Βέβαια και συ που του δινες τα χιλιαρικάκια σου πεσκέσι για να μην πληρώσεις ΦΠΑ, δεν είσαι αθώος- αλλά εσένα δε θα σε υπερασπιστεί κανείς όταν σε τσιμπήσουν.
Αν κατάλαβες ότι με όλα αυτά που λέω, υποστηρίζω τα μέτρα, τις οριζόντιες περικοπές κλπ κλπ κλπ,δε μπορούμε να συννενοηθούμε.
Γιατί εγώ είμαι της άποψης πως ολόκληρη η χώρα τώρα τον τρώει στεγνά και ασάλιωτα, ακριβώς γιατί δε θέλουμε να γίνουν τα παραπάνω.
Θέλουμε να αλλάξει "το πολιτικό σύστημα" εννοώντας τα λαμόγια που κυβερνάνε από τα ψηλά και μας έχουν τσαταλιάσει στη σφαλιάρα, αλλά υπερασπιζόμαστε λυσσαλέα όλο το οικοδόμημα που τους στηρίζει και θα τους στηρίζει.
Γιατί μη γελιέσαι, οι χ χιλιάδες διορισμένοι στη ζούλα και από πίσω (τι έγινε φιλαράκι, καλή η θέση στο λιμεναρχείο; ναι ναι ξέρω ξέρω, με την αξία σου μπήκες...), όσο την έχουν τη θεσούλα, μονοκούκι θα πάει το ψηφαλάκι στον ευεργέτη. Γιατί ως γνωστόν "εγώ να τρουπώσω θέλω, άμα τρουπώσω.." ... "να πα να γαμηθείτε όλοι σας" είναι η κατάληξη. Και θα το δείτε και στα ποσοστά τους στις επόμενες εκλογές βέβαια. Όχι πως δε θα πέσουν τραγικά, εννοείται. Γιατί καλή η ευεργεσία και η μονιμότητα,αλλά όχι και να του κόψεις το μισθουλάκο ρε λαμόγιο.
Πάμε πάλι, γιατί το βλέπω να ρχεται : Μιλάμε για τους διορισμένους στη ζούλα από κομματικό βύσμα, οκ; Αν θες ΑΥΤΟΙ να συνεχίσουν να είναι στη θέση τους, πάλι, δε συννενοούμαστε.
Πως θα τους βρούμε; έχω μια ιδέα αλλά μπορεί να ναι και λάθος: Κατ'αρχήν τσεκάρουμε ποιοι έχουν μπει χωρίς ΑΣΕΠ, μετά την εφαρμογή του ΑΣΕΠ. Δες ποιοι διορίστηκαν μέχρι 6μηνο προ εκλογών π.χ. Και άντε πες ότι μπορεί ο άλλος να μπήκε βυσματικά, αλλά ετυχε να ναι καλός στη δουλειά του ο άνθρωπος και ευσυνείδητος και και και. Ε τσέκαρέ το και αυτό. Βάλε και κοινωικά κριτήρια μέσα. ΟΚ μπορεί να μην είναι ο πιο παραγωγικός άνθρωπος στον κόσμο, αλλά να χει 4 παιδιά. Μην τον πετάξεις στο δρόμο, κάντου μια επίπληξη, μια μικρή μείωση μισθού και πες του να μην κοπροσκυλιάζει γιατί θα φάει πορτα.
Τρόποι υπάρχουν να ξεφορτωθείς τα τσιμπούρια. ΑΝ ΘΕΣ
Αλλά δυστυχώς τα τσιμπούρια είναι αυτά που στηρίζουν τις μεγάλες τις φαγάνες και εμείς έχουμε πέσει στη λούμπα του να τα λυπηθούμε.
Επειδή δε μπόρεσαν να φάνε περισσότερα; ΤΙ ΛΕ ΡΕ;
Γιατί μερικοί πέφτοντας την παγίδα του "λιμάρια,απατεώνες,προδότες,τραπεζίτες κλπ κλπ κλπ" ξεχνάνε ότι δυστυχώς εδώ πέρα το ψάρι βρωμάει και στην ουρά..
Y.Γ: Και μέσα σε όλα αυτά, μαντέψτε ποιοι μένουν αφορολόγητοι ΚΑΙ πληρωμένοι από το κράτος..
Update από το πρώτο σχόλιο, το οποίο κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει ως σημείωση στο ποστ για να μην παρεξηγιόμαστε : (το είπα ότι δεν είναι όλοι έτσι από την αρχή..επίσης, όχι και πως ο έλληνας είναι ο ιδανικός πελάτης εδώ που τα λέμε)
Κοίτα να δεις ρε estarian, δεν θεωρώ πως τα πάντα είναι ρόδινα, αλλά θεωρώ πως δεν είναι και της καταστροφής.
Ας πούμε, εμένα στην εφορία μου είναι μια πολύ γλυκιά κοπελίτσα που όχι μόνο μιλάει σε όλους (όχι μόνο σε εμένα λόγω της εμορφιάς μου και των 80 καμήλων) στον πληθυντικό, αλλά εξυπηρετεί και προσπαθεί να βρει λύση για κάθε πρόβλημα.
Τώρα επίσης, υπάρχει άλλη μία, η οποία μια μέρα πραγματικά φέρθηκε με πολύ απότομο τρόπο. Αλλά η αλήθεια ήταν πως αν εγώ είχα απέναντί μου τη συγκεκριμένη πολίτη να εξυπηρετήσω, πιθανότατα θα της έτρωγα τα συκώτια, δεν θα της μιλούσα απλά απότομα και αδιάφορα χωρίς να της κατεβάσω και 15 καντήλια.
Άλλη μια μέρα που λες, ήμασταν 2 άτομα ουρά (2 άτομα, ουαουουουου) για ένα ταμείο. Και με το που μπαίνει κάποια άρχισε την γκρίνια γιατί δεν υπάρχει και δεύτερο γκισέ και έχει ουρά! (!) Χωρίς καν να σκεφτεί φυσικά πως αν υπήρχαν 2 γκισέ για να εξυπηρετούν 3 άτομα τότε η φορολογία θα έπρεπε να είναι τριπλάσια από τη σημερινή για να εξυπηρετούνται οι πολίτες και ταυτόχρονα να αποπληρώνεται και το χρέος!
Κοινώς, οι υπηρεσίες στην ελλάδα βρωμάνε και ζέχνουν, ανεξαρτήτως τομέα, γιατί άμα πιάσω την ταλαιπωρία που έχω φάει στον ιδιωτικό τομέα δεν θα τελειώσω ούτε αύριο. Η αλήθεια όμως είναι όντως κάπου στη μέση γιατί και οι υπό εξυπηρέτηση πολίτες δεν είναι και η αφρόκρεμα, μάλλον είναι ακριβώς ίδιας ποιότητας όσο και οι εξυπηρετητές τους.
Κι έτσι, μαζί με τα ξερά, καιγόμαστε κι εμείς τα χλωρά! :)
Monday, February 06, 2012
Άλλο βρώμικο άλλο βρωμιά. Ομορφάντρα μου
Δε γίνεται, θα γράψω. Γιατί, οι άλλοι που γράφουν καλύτεροι είναι;
Το θέμα μας σήμερα, το γνωστό άρθρο στο protagon.gr με τον ομορφάντρα και τη λίγδα.
'Εχουν χυθεί τόνοι ηλεκτρονικό μελάνι αλλά τι να κάνω, δε μπορώ να αντισταθώ.
Δεν ξέρω ακόμα αν θα μου βγει σαρκαστικοειρωνικό το ποστ ή σοβαρό. Λέω να το σοβαρέψω λίγο. Καλά ντε, όσο μπορώ και εγώ τέλος πάντων.
Κατ αρχήν να κάνουμε μερικές συστάσεις, αν έρχεσαι πρώτη φορά.
Δε μου αρέσει το ποδόσφαιρο.Για την ακρίβεια δεν παρακολουθώ κανένα άθλημα ούτε πάω στα γήπεδα. Τόσο πολύ που κάποτε σκεφτόμουν αυτό να το κάνω πρώτη ατάκα γνωριμίας σε μπαρ : "Καλησπέρα.."-με ύφος- "δε βλέπω ποδόσφαιρο".
Δεν έχω αυθαίρετο. Δεν ακούω σκυλάδικα και μπουζούκια, ούτε πηγαίνω σε κλάμπ κλπ γιατί δε γουστάρω όχι μόνο τα σκυλάδικα αλλά ούτε και τα "ξένα" που παίζουν εκεί.
Δεν ήμουν,είμαι ούτε πρόκειται ποτέ να είμαι σε οποιαδήποτε εργασιακή σχέση με το δημόσιο.
Δεν είμαι βολεμένος, δεν είμαι αραχτός, δεν έχω φιλήσει κανενός καργιόλη την κατουρημένη ποδιά για να βρω δουλειά. Έχω και κάτι ρημαδοπτυχία κει πέρα να υπάρχουν, καλά είναι.
Με αρέσκουν τα ταξίδια, έχω φίλους διάσπαρτους στις Ευρώπες και τις Αμερικές που προσπαθώ να επισκέφτομαι και κάνω παρέα και με τους βρωμερούς ξένοι. Μάλιστα για την ακρίβεια έχω και φίλους Γερμανούς, και συνεργάτες και απ΄όλα και περνάμε και καλά μαζί.
Ούτε εμένα μου αρέσει το κομμάτι των συμπολιτών μου που είναι βουτηγμένο στη μιζέρια, στη μικρο- ή μεγαλο-ρεμούλα, το βολεματάκι (ε είχαμε μια άκρη,βάλαμε το παιδί στο λιμενικό). Ούτε εμένα μου αρέσει που μερικούς άλλοτε ωραίους τουριστικούς προορισμούς τους έχουμε σκίσει και τους έχουμε βιάσει και την αισθητική και το περιβάλλον γιατί κονομάγαμε ζεστά ευρουλίνια από τους ξένοι.
Ούτε εμένα μου αρέσουν τα κακώς κείμενα γύρω μου και όπως μπορώ, με τη συμπεριφορά μου και τη ζωή μου, κυρίως με την άρνησή μου να συμμετέχω σε αυτά, προσπαθώ να τα διορθώσω. Στους γύρω μου, στους φίλους και γνωστούς, και στους ανθρώπους που μπορώ να επηρρεάσω, προσπαθώ καθημερινά να αντιπαλέψω την κακογουστιά, την αγένεια, το προσπέρασμα από τα δεξιά και το τσιγάρο στην παραλία.
ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ.
Μακριά από γενικεύσεις, αφορισμούς και ατάκες που ούτε στα περιοδικά του Κωστόπουλου δε θα γραφόντουσαν ως πολύ δήθεν.
Έμαθα να ξεχωρίζω τη βρωμιά από το "βρώμικο". Η λίδα μου και η τσίκνα μου είναι η ίδια με τη λίγδα και την τσίκνα του Γερμανού, του Άγγλου, του Γάλλου, του Νορβηγού.
Ακόμα και αν το τρικαλινό λουκάνικο μου αρέσει περισσότερο από το bratwurst (χάνει όμως από ένα καλό feuerwurst) αυτό δε με κάνει ούτε εθνικιστή, ούτε βολεμένο στη μιζέρια μου.
Μπύρες και πίνω και φτιάχνω. Με Έλληνες και ξένους.
Μερικές από τις ευτυχέστερες και ωραιότερες στιγμές στη ζωή μου έχουν διαδραματισθεί γύρω από ένα τραπέζι με μπύρες και ψητά, με καλή παρέα. Ίσως αυτό για πολύ κόσμο να είναι λίγο κατάντια αλλά για αυτούς δεν έχω να πω κάτι γιατί δε θα μπορέσουμε να συννενοηθούμε έτσι και αλλιώς.
Η καλή παρέα, η μπύρα και το λουκανικάκι είναι τα ίδια είτε είσαι στο Interlaken, είτε στο Zell am See (σου χω και ωραίο οικογενειακό ξενοδοχειάκι κει δίπλα αμα θες Κριστίν, στο Saalfelden), είτε στο Garmisch Partenkirchen, είτε στο Canary Wharf, είτε στο βάσκικο στο Barrio Gotico, είτε στον έλληνα με τα φοντύ στην οδό de la montagne st.Genevieve,πίσω από το Πάνθεον. Έχω και άλλα, αλλά φτάνει η φιγούρα με τα μέρη που έχω πιεί μπύρες και έχω φάει τσικνιασμένα λουκάνικα.
Παμ παρακάτω. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και κάτι άλλο :
Η λίγδα και η τσίκνα, το λουκάνικο, η ασχήμια, η βρωμιά, η απατεωνιά και η λαμογιά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΕΝΤΑ.
Παραδόξως από ο,τι φαίνεται, καθάρματα, κακόγουστοι, λιμάρηδες, πέφτουλες, κάγκουρες και λαμόγια υπάρχουν και σε άλλες χώρες του κόσμου. Πάλι καλά να λες, γιατί αν με τέτοια ωραία ιστορία που έχουμε ήμασταν αυτοί που είχαν την αποκλειστικότητα σε όλα αυτά, θα φούνταρα.
Ο αντίστροφος ρατσισμός, είναι εξίσου ζαβός με τον "ορθόδοξο" ρατσισμό. Ούτε είμαστε οι ανώτεροι, πιο γυαλιστεροί και με περισσότερα χρόνια εγγύηση από τους άλλους, ούτε είμαστε η τελευταία πλέμπα, το χειρότερο κατασκεύασμα που ξεπήδησε ποτέ από τη γενετική πισίνα του Homo Sapiens, μετά τη συγγραφέα του Twilight και μερικούς άλλους που θα θελα να αναφέρω αλλά φοβάμαι τις μηνύσεις.
Τα καλά μας και τα κακά μας έχουμε όλοι οι λαοί.
Και οι Έλληνες τα χουμε τα κακά μας. Έχουμε και τα καλά μας.
Γιατί εκτός από τα καθήκια,τους κλέφτες, τα βολεμένα κομματόσκυλα και αυτούς που έχουν πειραγμένο 106 με φωτάκια σαν το αστρόπλοιο Galactica, υπάρχουν νέοι άνθρωποι, με μόρφωση και παιδεία, τίμιοι, καλόγουστοι, αξιοπρεπείς και αγωνιστές στη ζωή τους. Και έχω τη χαρά και την τιμή να κάνω παρέα με μπόλικους τέτοιους. (Όλοι τρώνε το λουκανικάκι το λιγδερό όμως)
Α και έχουμε μεθύσει κιόλας μαζί. Σε πλείστες όσες χώρες. Μαζί με ξένους κιόλας . Ω ΝΑΙ! Βρήκαμε ξένους που έπιναν. ΑΜΕ! Θα έβαζα φωτογραφίες από ένα συνέδριο πέρισυ στην Κρήτη που τακίμιασα με 2 γερμανούς και ένα σουηδό, και μετά τις παρουσιάσεις μας προσκυνάγαμε τα πατώματα από τις ρακές και τις μπύρες, αλλά δε θα έβγαζες άκρη. Θα τη σούφρωνες με περιφρόνηση τη μυτούλα σου.
Επίσης, το να είναι κοντός και άσχημος κάποιος, δε σημαίνει οτι είναι κοντός και άσχημος και σαν χαρακτήρας. Δε στο μάθανε αυτό ποτέ;
Πως ΤΟΛΜΑΣ και γράφεις για "κοντούς και άσχημους άντρες"; -σε σοβαρό, δημοσιογραφικό άρθρο κιόλας. ΟΚ υποτίθεται.
Κοίτα δω τι είπε :
"Νιώθω ένα τσίμπημα δυστυχίας όποτε ακούω τη λέξη «ομορφάντρα μου». Μου έρχεται στο νου και η εικόνα: ασπρόμαυρη Ελλάδα, κοντοί κι άσχημοι άντρες, τσίκνα, βρωμιά ιδρώτα στο γήπεδο, λίπη και λίγδες. Όταν ακούω τη φράση «τι βάζω μέσα; Τη μάνα μου και τον πατέρα μου βάζω μέσα!» μου έρχεται στο νου ένα φέρετρο σκεπασμένο με την ελληνική σημαία."
Προσεβλήθην εκ μέρους όλων των κοντών, άσχημων, χοντρών και μικροτσ..-ξέρεις που το πάω- ανδρών εντός και εκτός ελληνικής επικράτειας.
Πέρασε από την εικόνα ενός τυπά που πουλάει λουκάνικα στο γήπεδο στην κατάντια της Ελλάδας μας. Και αλλού πουλάνε λουκάνικα μαναμ, δεν είναι ντροπή. Αλήθεια στο λέω. Την ενόχλησε και ο χαβαλές που έκανε ο τύπος. Α ρε Τσιφόρος που χρειάζεται να διδάσκεται στις Νομικές..
Και αφήστε τις μύγες και τα μυγιάσματα παραδίπλα.
Άμα είχε γράψει "κοντόχοντρες πατσαβούρες" θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν και θα της είχαν κάνει και μερικές μηνύσεις.
Ναι η λίγδα και οι κοντοί κάναν την Ελλάδα από λίκνο του πολιτισμού βάλτο της ακωλασιας. (όποιος δεν κατάλαβε πως αυτό ΔΕΝ είναι ορθογραφικό λάθος, να φέρει τον έλεγχο να του βάλω 2)
Το θέμα με το άρθρο ήταν πως ξεκίνησε σωστά και αδιάφορα ως ένα παιχνίδι διαπίστωσης του προφανούς. Ξεκίνησε άσχημα, συνεχίστηκε χειρότερα, και ο,τι και να πεις για το τέλος είναι λίγο.
Μυξοπαρθενικός σνομπισμός που μου θύμισε μια τύπισσα (οκ όχι μία) που σύχναζε Bell Air, Αέρα κλπ, έμενε Πανόραμα, είχε τελειώσει Ανατόλια και δε μίλαγε σε κόσμο που δεν είχε BMW. Δική της, πραγματική αττάκα. Όχι σε εμένα, εμένα δε μου μίλαγε. Τώρα είναι μέρος της εγχώριας σοουμπιζ και τη δειχνουν στα κανάλια. Αυτή μου θύμισε το άρθρο σας , Χριστίνα.
Το ακόμα χειρότερο, είναι η δευτερολογία σας, που αρνείστε να πείτε "ωπα ρε παιδιά, οκ μου ξέφυγε, τα παραείπα".
Τι διάτανο,
ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΕΙ "ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΝΑ" ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ;;
(Αν ξέρετε τέτοια περίπτωση, παρακαλώ σχολιάσθε αναλόγως για να κάνω απντέϊτ)
Υ.Γ : Πληροφορούμεθα από φίλο βιολόγο πως οι αψηλοί, γυμνασμένοι και έμορφοι, ιδρώνουν με την ίδια μπόχα που ιδρώνουμε εμείς οι κακομούτσουνοι
Υ.Γ 2 : Στο DigitalScullery έχω σελίδα που δίνω συνταγές για μπύρες, λουκάνικα, αλλαντικά και κοψίδια. Ο μον ντιε, κελ ντεκαντάνς..
Το θέμα μας σήμερα, το γνωστό άρθρο στο protagon.gr με τον ομορφάντρα και τη λίγδα.
'Εχουν χυθεί τόνοι ηλεκτρονικό μελάνι αλλά τι να κάνω, δε μπορώ να αντισταθώ.
Δεν ξέρω ακόμα αν θα μου βγει σαρκαστικοειρωνικό το ποστ ή σοβαρό. Λέω να το σοβαρέψω λίγο. Καλά ντε, όσο μπορώ και εγώ τέλος πάντων.
Κατ αρχήν να κάνουμε μερικές συστάσεις, αν έρχεσαι πρώτη φορά.
Δε μου αρέσει το ποδόσφαιρο.Για την ακρίβεια δεν παρακολουθώ κανένα άθλημα ούτε πάω στα γήπεδα. Τόσο πολύ που κάποτε σκεφτόμουν αυτό να το κάνω πρώτη ατάκα γνωριμίας σε μπαρ : "Καλησπέρα.."-με ύφος- "δε βλέπω ποδόσφαιρο".
Δεν έχω αυθαίρετο. Δεν ακούω σκυλάδικα και μπουζούκια, ούτε πηγαίνω σε κλάμπ κλπ γιατί δε γουστάρω όχι μόνο τα σκυλάδικα αλλά ούτε και τα "ξένα" που παίζουν εκεί.
Δεν ήμουν,είμαι ούτε πρόκειται ποτέ να είμαι σε οποιαδήποτε εργασιακή σχέση με το δημόσιο.
Δεν είμαι βολεμένος, δεν είμαι αραχτός, δεν έχω φιλήσει κανενός καργιόλη την κατουρημένη ποδιά για να βρω δουλειά. Έχω και κάτι ρημαδοπτυχία κει πέρα να υπάρχουν, καλά είναι.
Με αρέσκουν τα ταξίδια, έχω φίλους διάσπαρτους στις Ευρώπες και τις Αμερικές που προσπαθώ να επισκέφτομαι και κάνω παρέα και με τους βρωμερούς ξένοι. Μάλιστα για την ακρίβεια έχω και φίλους Γερμανούς, και συνεργάτες και απ΄όλα και περνάμε και καλά μαζί.
Ούτε εμένα μου αρέσει το κομμάτι των συμπολιτών μου που είναι βουτηγμένο στη μιζέρια, στη μικρο- ή μεγαλο-ρεμούλα, το βολεματάκι (ε είχαμε μια άκρη,βάλαμε το παιδί στο λιμενικό). Ούτε εμένα μου αρέσει που μερικούς άλλοτε ωραίους τουριστικούς προορισμούς τους έχουμε σκίσει και τους έχουμε βιάσει και την αισθητική και το περιβάλλον γιατί κονομάγαμε ζεστά ευρουλίνια από τους ξένοι.
Ούτε εμένα μου αρέσουν τα κακώς κείμενα γύρω μου και όπως μπορώ, με τη συμπεριφορά μου και τη ζωή μου, κυρίως με την άρνησή μου να συμμετέχω σε αυτά, προσπαθώ να τα διορθώσω. Στους γύρω μου, στους φίλους και γνωστούς, και στους ανθρώπους που μπορώ να επηρρεάσω, προσπαθώ καθημερινά να αντιπαλέψω την κακογουστιά, την αγένεια, το προσπέρασμα από τα δεξιά και το τσιγάρο στην παραλία.
ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ.
Μακριά από γενικεύσεις, αφορισμούς και ατάκες που ούτε στα περιοδικά του Κωστόπουλου δε θα γραφόντουσαν ως πολύ δήθεν.
Έμαθα να ξεχωρίζω τη βρωμιά από το "βρώμικο". Η λίδα μου και η τσίκνα μου είναι η ίδια με τη λίγδα και την τσίκνα του Γερμανού, του Άγγλου, του Γάλλου, του Νορβηγού.
Ακόμα και αν το τρικαλινό λουκάνικο μου αρέσει περισσότερο από το bratwurst (χάνει όμως από ένα καλό feuerwurst) αυτό δε με κάνει ούτε εθνικιστή, ούτε βολεμένο στη μιζέρια μου.
Μπύρες και πίνω και φτιάχνω. Με Έλληνες και ξένους.
Μερικές από τις ευτυχέστερες και ωραιότερες στιγμές στη ζωή μου έχουν διαδραματισθεί γύρω από ένα τραπέζι με μπύρες και ψητά, με καλή παρέα. Ίσως αυτό για πολύ κόσμο να είναι λίγο κατάντια αλλά για αυτούς δεν έχω να πω κάτι γιατί δε θα μπορέσουμε να συννενοηθούμε έτσι και αλλιώς.
Η καλή παρέα, η μπύρα και το λουκανικάκι είναι τα ίδια είτε είσαι στο Interlaken, είτε στο Zell am See (σου χω και ωραίο οικογενειακό ξενοδοχειάκι κει δίπλα αμα θες Κριστίν, στο Saalfelden), είτε στο Garmisch Partenkirchen, είτε στο Canary Wharf, είτε στο βάσκικο στο Barrio Gotico, είτε στον έλληνα με τα φοντύ στην οδό de la montagne st.Genevieve,πίσω από το Πάνθεον. Έχω και άλλα, αλλά φτάνει η φιγούρα με τα μέρη που έχω πιεί μπύρες και έχω φάει τσικνιασμένα λουκάνικα.
Παμ παρακάτω. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και κάτι άλλο :
Η λίγδα και η τσίκνα, το λουκάνικο, η ασχήμια, η βρωμιά, η απατεωνιά και η λαμογιά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΕΝΤΑ.
Παραδόξως από ο,τι φαίνεται, καθάρματα, κακόγουστοι, λιμάρηδες, πέφτουλες, κάγκουρες και λαμόγια υπάρχουν και σε άλλες χώρες του κόσμου. Πάλι καλά να λες, γιατί αν με τέτοια ωραία ιστορία που έχουμε ήμασταν αυτοί που είχαν την αποκλειστικότητα σε όλα αυτά, θα φούνταρα.
Ο αντίστροφος ρατσισμός, είναι εξίσου ζαβός με τον "ορθόδοξο" ρατσισμό. Ούτε είμαστε οι ανώτεροι, πιο γυαλιστεροί και με περισσότερα χρόνια εγγύηση από τους άλλους, ούτε είμαστε η τελευταία πλέμπα, το χειρότερο κατασκεύασμα που ξεπήδησε ποτέ από τη γενετική πισίνα του Homo Sapiens, μετά τη συγγραφέα του Twilight και μερικούς άλλους που θα θελα να αναφέρω αλλά φοβάμαι τις μηνύσεις.
Τα καλά μας και τα κακά μας έχουμε όλοι οι λαοί.
Και οι Έλληνες τα χουμε τα κακά μας. Έχουμε και τα καλά μας.
Γιατί εκτός από τα καθήκια,τους κλέφτες, τα βολεμένα κομματόσκυλα και αυτούς που έχουν πειραγμένο 106 με φωτάκια σαν το αστρόπλοιο Galactica, υπάρχουν νέοι άνθρωποι, με μόρφωση και παιδεία, τίμιοι, καλόγουστοι, αξιοπρεπείς και αγωνιστές στη ζωή τους. Και έχω τη χαρά και την τιμή να κάνω παρέα με μπόλικους τέτοιους. (Όλοι τρώνε το λουκανικάκι το λιγδερό όμως)
Α και έχουμε μεθύσει κιόλας μαζί. Σε πλείστες όσες χώρες. Μαζί με ξένους κιόλας . Ω ΝΑΙ! Βρήκαμε ξένους που έπιναν. ΑΜΕ! Θα έβαζα φωτογραφίες από ένα συνέδριο πέρισυ στην Κρήτη που τακίμιασα με 2 γερμανούς και ένα σουηδό, και μετά τις παρουσιάσεις μας προσκυνάγαμε τα πατώματα από τις ρακές και τις μπύρες, αλλά δε θα έβγαζες άκρη. Θα τη σούφρωνες με περιφρόνηση τη μυτούλα σου.
Επίσης, το να είναι κοντός και άσχημος κάποιος, δε σημαίνει οτι είναι κοντός και άσχημος και σαν χαρακτήρας. Δε στο μάθανε αυτό ποτέ;
Πως ΤΟΛΜΑΣ και γράφεις για "κοντούς και άσχημους άντρες"; -σε σοβαρό, δημοσιογραφικό άρθρο κιόλας. ΟΚ υποτίθεται.
Κοίτα δω τι είπε :
"Νιώθω ένα τσίμπημα δυστυχίας όποτε ακούω τη λέξη «ομορφάντρα μου». Μου έρχεται στο νου και η εικόνα: ασπρόμαυρη Ελλάδα, κοντοί κι άσχημοι άντρες, τσίκνα, βρωμιά ιδρώτα στο γήπεδο, λίπη και λίγδες. Όταν ακούω τη φράση «τι βάζω μέσα; Τη μάνα μου και τον πατέρα μου βάζω μέσα!» μου έρχεται στο νου ένα φέρετρο σκεπασμένο με την ελληνική σημαία."
Προσεβλήθην εκ μέρους όλων των κοντών, άσχημων, χοντρών και μικροτσ..-ξέρεις που το πάω- ανδρών εντός και εκτός ελληνικής επικράτειας.
Πέρασε από την εικόνα ενός τυπά που πουλάει λουκάνικα στο γήπεδο στην κατάντια της Ελλάδας μας. Και αλλού πουλάνε λουκάνικα μαναμ, δεν είναι ντροπή. Αλήθεια στο λέω. Την ενόχλησε και ο χαβαλές που έκανε ο τύπος. Α ρε Τσιφόρος που χρειάζεται να διδάσκεται στις Νομικές..
Και αφήστε τις μύγες και τα μυγιάσματα παραδίπλα.
Άμα είχε γράψει "κοντόχοντρες πατσαβούρες" θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν και θα της είχαν κάνει και μερικές μηνύσεις.
Ναι η λίγδα και οι κοντοί κάναν την Ελλάδα από λίκνο του πολιτισμού βάλτο της ακωλασιας. (όποιος δεν κατάλαβε πως αυτό ΔΕΝ είναι ορθογραφικό λάθος, να φέρει τον έλεγχο να του βάλω 2)
Το θέμα με το άρθρο ήταν πως ξεκίνησε σωστά και αδιάφορα ως ένα παιχνίδι διαπίστωσης του προφανούς. Ξεκίνησε άσχημα, συνεχίστηκε χειρότερα, και ο,τι και να πεις για το τέλος είναι λίγο.
Μυξοπαρθενικός σνομπισμός που μου θύμισε μια τύπισσα (οκ όχι μία) που σύχναζε Bell Air, Αέρα κλπ, έμενε Πανόραμα, είχε τελειώσει Ανατόλια και δε μίλαγε σε κόσμο που δεν είχε BMW. Δική της, πραγματική αττάκα. Όχι σε εμένα, εμένα δε μου μίλαγε. Τώρα είναι μέρος της εγχώριας σοουμπιζ και τη δειχνουν στα κανάλια. Αυτή μου θύμισε το άρθρο σας , Χριστίνα.
Το ακόμα χειρότερο, είναι η δευτερολογία σας, που αρνείστε να πείτε "ωπα ρε παιδιά, οκ μου ξέφυγε, τα παραείπα".
Τι διάτανο,
ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΕΙ "ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΝΑ" ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ;;
(Αν ξέρετε τέτοια περίπτωση, παρακαλώ σχολιάσθε αναλόγως για να κάνω απντέϊτ)
Υ.Γ : Πληροφορούμεθα από φίλο βιολόγο πως οι αψηλοί, γυμνασμένοι και έμορφοι, ιδρώνουν με την ίδια μπόχα που ιδρώνουμε εμείς οι κακομούτσουνοι
Υ.Γ 2 : Στο DigitalScullery έχω σελίδα που δίνω συνταγές για μπύρες, λουκάνικα, αλλαντικά και κοψίδια. Ο μον ντιε, κελ ντεκαντάνς..
Wednesday, February 01, 2012
Τραυματίας πολέμου
Το Σάββατο έκανα μία από αυτές τις άθλιες παρορμητικές χαζομάρες για τις οποίες συνηθίζω να κοροϊδεύω τον κόσμο ασύστολα. Όλα ξεκίνησαν από τα κλειδιά που έμειναν μέσα, πέρασαν μέσα από έναν λάθος υπολογισμό και κατέληξαν σε έναν βλαμμένο τραυματισμό.
Έπαιξα τον Μπάτμαν και έχασα.
Ξέχασα τα κλειδιά μέσα στο σπίτι, πήγα να πηδήξω τη μάντρα για να μπω μέσα. Έπεσα όσο πιο μαλακά μπορούσα (από 2 1/2 περίπου μέτρα). Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα πολλά, μετά από 2 ώρες που πήγα να οδηγήσω, πέθανα.
Έτσι κατέληξα να πρέπει να μείνω 10 μέρες στο κρεβάτι, με κρυοθεραπείες, αντιφλεγμονώδη και διάφορα άλλα, γιατί ξεκώλιασα τους συνδέσμους στα πόδια μου (δε λες πάλι καλά που δεν τσάκισα τίποτα αστραγάλους να τρέχουμε;)..
Οπότε αυτή τη στιγμή,
σύμφωνα με τη μάνα μου είμαι κάπως έτσι :
Έπαιξα τον Μπάτμαν και έχασα.
Ξέχασα τα κλειδιά μέσα στο σπίτι, πήγα να πηδήξω τη μάντρα για να μπω μέσα. Έπεσα όσο πιο μαλακά μπορούσα (από 2 1/2 περίπου μέτρα). Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα πολλά, μετά από 2 ώρες που πήγα να οδηγήσω, πέθανα.
Έτσι κατέληξα να πρέπει να μείνω 10 μέρες στο κρεβάτι, με κρυοθεραπείες, αντιφλεγμονώδη και διάφορα άλλα, γιατί ξεκώλιασα τους συνδέσμους στα πόδια μου (δε λες πάλι καλά που δεν τσάκισα τίποτα αστραγάλους να τρέχουμε;)..
Οπότε αυτή τη στιγμή,
σύμφωνα με τη μάνα μου είμαι κάπως έτσι :
o πατέρας μου νομίζει ότι βασικά είμαι έτσι :
το έτερον νομίζει ότι γίνεται αυτό :
εγώ με βλέπω κάπως έτσι
αλλά στην πραγματικότητα είμαι απλά έτσι
Subscribe to:
Posts (Atom)