Ξεκινάω με το ποιοί θα παίξουν φέτος στο Rockwave .
Ιδού λοιπόν αναλυτικό πρόγραμμα :
Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010
The Black Eyed Peas
Faithless
K.BHTA
Σάββατο 10 Ιουλίου 2010
Fatboy Slim
The Ting Tings
DJ Shadow
White Lies
Garcia Plays Kyuss
Κυριακή 11 Ιουλίου 2010
Massive Attack
SKA – P
Gogol Bordello
Yannis Agelakas
Martina Topley Bird
Συνεχίζω με μια απλή μετάφραση-απόδοση της λέξεως "Rockwave" που αποτελεί και τον τίτλο του 3ήμερου φεστιβάλ.
Rock = Πέτρα / Είδος μουσικής
Wave = κύμα
Όλο μαζί, αν το αποδώσουμε στα ελληνικά θα μας κάνει κάτι σαν "Το κύμα της Ροκ".
Δηλαδή, ένα κύμα από ροκ μουσική που κρατάει 3 μέρες και στο οποίο συγκροτήματα παίζουν ροκ μουσική, μια και είναι ροκ και άνω, συγκροτήματα.
Προφανώς από πέρσι μέχρι φέτος, ο ορισμός της ροκ άλλαξε σε κάτι άλλο, γιατί όπως μπορούν να δουν ακόμα και οι αμύητοι, οι Black Eyed Peas για παράδειγμα έχουν τόση σχέση με το ροκ, όσο εγώ με την εκκλησία του Οσίου Παφνουτίου στο Μπουλαγουάϊο της πρώην Ροδεσίας. Δευτερότριτα μεγάλα ονόματα της πρώτης μέρας αποτελούν και οι γνωστοί ροκάδες Faithless και Κ.Βήτα. Μάστα. Εντυπωσιακό, δε λέω, όλοι ξέρουμε ότι οι Faithless είναι κάτι σαν τους Ramones των 00'ς. Σωστά; Νομίζω; Ε ναι, νομίζω. Για τον Κ.Βήτα δε μπορώ να πω κάτι γιατί για κάποιο λόγο θεωρείται και πολύ προχώ συνθέτης και μουσικός και εδώ που τα λέμε θα προτιμούσα να τον ακούω 1000 φορές απο ο,τι πχ. κάτι μεταμοντέρνους σκυλάδες με μαλλί κλαπέτα και προϋπηρεσία στα ριάλιτι.
Αλλά και πάλι. Ο Κ.Βήτα Βασιλόπουλος στο Rockwave; και οι Faithless; και οι Black eyed peas;;
ΤΖΙΖΟΥΖ ΝΟΟΥ!!!
Πάμε και στη δεύτερη μέρα, μπας και το σώσουμε το μαγαζί. A σήμερα είναι πολύ ροκ η μέρα, γιατί οι μισοί από αυτούς που παίζουν, χρησιμοποιούν και αληθινές κιθάρες. Ηλεκτρικές. Αρα, ΡΟΚ. Οι White Lies επίσης είναι και χαρακτηρισμένοι ως alternative rawk πράγμα που δε μπορώ να αμφισβητήσω γιατί δεν τους ξέρω, αλλά κρίνοντας από τις φωτογραφίες τους μάλλον είναι ένα από αυτά τα χυδαία συγκροτήματα των οποίων η μουσική ανήκει στα σουπερμάρκετ και στα σάουντρακ του Twilight και ρομαντικών κομεντί -στις σκηνές που η τίγκα στο PMS παλιοχαμούρα σπάει τις κοχόνες του μέλλοντα πρώην συντρόφου της επί δύωρο, γιατί δεν της είπε με αρκετή πειθώ ότι αγαπάει πραγματικά αυτήν και την κυταρίττιδά της, καθώς και τις αφίσες της από το Twilight-. Έτσι τους έκοψα αυτούς, δεν ξέρω, τι να πω, μπορεί να κάνω και λάθος -αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό συμβαίνει σπάνια.
Για τον Fatboy Slim (τςςς.. και γαμώ τα puns ο τύπος, μιλάμε για πολύ φιλοσοφία σου λέω) δεν έχω να πω κάτι. Ροοουκ και αυτός προφανώς, πήρε μεταγραφή φαίνεται φέτος. Οι Τινγκ Τινγκς έχουν βγάλει 2 τραγούδια που με δυσκολία ξεχωρίζεις μεταξύ τους, αλλά τους αναγνωρίζω ότι έχουν έναν α ρυθμό και μια α αισθητική η οποία είναι πολύ πιο κοντά σε μια κάπως πρωτόλεια μορφή ροκ από ο,τι οι υπόλοιποι σαχλαμαράκηδες εδώ μέσα. Μάλιστα το γκομενάκι αν και δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, ενίοτε με το υφάκι της μου προκαλεί αναπαραγωγικούς μυκηθμούς στο πάντα σκληρά εργαζόμενο ασυνείδητό μου. Δεν ξέρω γιατί.
Ευτυχώς που υπάρχει και ο Garcia που θα παίξει επιτυχίες των Kyuss -που για όσους δεν ξέρουν ήταν ένα υπεργαμάτο συγκρότημα του πρωτοδεύτερου μισού των 90'ς των οποίων η μουσική σε προκαλούσε να πιείς μπύρα με Τζακ Ντάνιελς από τον αφαλό στριπτιτζούδων με ονοματα όπως Pearl Necklace, να γκαζώσεις τη μηχανή σου (φαντασιακά μιλάμε τώρα)και να πλακωθείς στα μπουνίδια με φορτηγατζήδες. (Αρκεί να ήταν δεμένοι και ναρκωμένοι - μη πάθουμε και καμιά ζημιά). Αυτός ναι ρε φίλε είναι παλιοροκάς. Αλλά τον φοβάμαι. Γιατί λίγα είναι τα παραδείγματα απο frontmen που μετά τη διάλυση του συγκροτήματος ή μετά την αποχώρησή τους από αυτό, κάναν καριέρα και κάτι αξιόλογο. Δες τον Di'Anno για παράδειγμα, που ήταν και ταλεντάρα. Τώρα ο Garcia που θα παίζει παλιές αγαπημένες επιτυχίες των Kyuss, ναι ροκ είναι ο τύπος, αλλά το θέμα μου θυμίζει συναυλία στυλ "Η Φλέρυ Νταντωνάκη τραγουδάει Μάνο Χατζιδάκι στο καφέ Ζώγια-τσάι και συμπάθεια". Δηλαδή μου κάνει λίγο σε μνημόσυνο, πως να το πω.
Και πάμε στην τρίτη μέρα, που αναλογικά φαντάζομαι, είναι η Μέταλ μέρα. Μια και έχει ογκόλιθους της σύγχρονης ροκ, όπως οι Massive Attack που η wikipedia με ενημερώνει πως θεωρούνται οι παππούδες της trip-hop. Έχω ακούσει μερικές φορές τη μουσική τους. Έχω την εντύπωση πως είναι και το σηματάκι της αρχής στο House M.D . Φαντάζομαι είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα σε περίπτωση που πάσχεις από κάποιου είδους ψυχική διαταραχή και δε σε πιάνουν τα φάρμακα, οπότε πρέπει να σου βάλουν να ακούς κάτι να ηρεμήσεις. Ή για τον αντίθετο λόγο, να σου βάλουν κάποιο από τα εξαιρετικής βαρετότητας κομμάτια τους με σκοπό να σε εξαγριώσουν τόσο, ώστε να σηκωθείς, να ξεκολλήσεις το αριστερό σου χέρι από τη ρίζα να το χρησιμοποιήσεις ως ρόπαλο για να σκοτώσεις ό,τιδήποτε περπατάει, σέρνεται ή πετάει σε μια νοητή σφαίρα ακτίνας 2km, μετά να κάψεις τελετουργικά τον dj αφού του χώσεις τα μηχανήματα εκεί που δεν πιάνει ήλιος, και στο τέλος να ανέβεις στο ψηλότερο βουνό και να ουρλιάξεις πρωτόγονες επικλήσεις στον Κθούλου και τον Τσαθόγκουα. "ΒΑΛΤΕ ΜΟΥ SLAYER TΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ" φάση κετς. Αρέσουν σε πολύ κόσμο βέβαια, γιατί "χάνονται", "ταξιδεύουν" και τα λοιπά. Προτείνω ηλεκτροσόκ και κωλονοσκόπηση 3 φορές την ημέρα.
Μετά τους Massive Attack τη σκηνή παίρνουν οι ska-p, αρχικά που παραπέμπουν σε skato-Poystes, skato-paparies paizoyme, skata-pantou και skato-poutana ή κάτι τέτοιο, έστω αν ισχυρίζονται ότι παίζουν ska-punk και τα λοιπά. Το ska-punk είναι ίσως η μουσική που σιχαίνομαι περισσότερο μετά τις new age lounge και τα λοιπά παπαριές, κυρίως γιατί απεχθάνομαι την τρομπέτα ως όργανο -μόνο τον Gillespie μπορώ να ακούσω και όχι πάντα. Είμαι μυστήριος, το ξέρω. Παράτα με δηλαδή. Εγώ φταίω που δε μπορώ να ακούω 2 ώρες ντεμέκ τζαμαϊκανο-νεοϋρκεζο-fusion-punk και τα λοιπά, κυρίως γιατί απεχθάνομαι εξ ορισμού και τη γαμημένη τη ρέγγε. Για αυτό φταίει ο Zaphod ο οποίος είμαι σίγουρος ότι έχει ήδη ακούσει περισσότερες ώρες ρέγγε από ο,τι ο ίδιος ο Μάρλει. Δεν την αντέχω πλέον, τη βαριέμαι ασύστολααααααααααααα... Και ο,τι ξεπηδάει και από αυτήν. Και μη μου πει κανείς για τους Λοκομόντο, θα του δαγκώσω το λαρύγγι.
OK περνάμε και στους Gogol Bordello. Νταξ, μου αρέσουν το Start Wearing Purple και το Passport. Τέλος. ΟΧΙ ΡΟΚ. Δεν είναι ροκ. Με καμία διευρυμένη ένοια του ορισμού. Ροκ-ίζει. Ναι. Οχι. Σκατά στα μούτρα σας .
Ο Αγγελάκας είναι ο πιο ροκ τύπος από όλους τους υπόλοιπους εκεί μέσα. Το ροκ δεν είναι τρόπος ζωής, όπως νομίζουν οι αφελείς 15χρονοι (ήμουν και εγώ τέτοιος), αλλά μουσική. Στα παπάρια μου αν "ζεις" ως ροκάς και αν η μουσική σου είναι για τον πουλοκλέοντα. Βέβαια ο Γιαννάκης το χει γυρίσει προς άλλα μουσικά μονοπάτια τώρα αλλά και πάλι ρε αδερφέ, είναι ροκάς καθαρόαιμος. Purebred. Pedigree. Πως το λένε. Σώζει λίγο την κατάσταση ο Αγγελάκαρος αλλά τι να σώσει ο κακομοίρης..
Α και το φεστιβάλ ύμνο στο Ροκ θα το κλείσει άλλη μια τριπχοπιάρα. Ο,τι να ναι.
Απολογισμός : 3 μέρες Rockwave festival.
Ροκάδες : 3 (μέχρι και τους Ting Tings μέτρησα για να τους φτάσω, φαντάσου)
Άσχετοι : Εβριθινγκ ελσ.
Αντε σας έχω και πρόταση για το Line-up του χρόνου :
Με Βανδή, Χατζηγιάννη, Πάνο Κιάμο, Britney Spears, τον άλλο τον πιτσιρικά με την κλαπέτα που βλέπω στο MTV οποτε κάνω ζάπινγκ και τραγουδάει λες και του χουν κοψει το παπάρι με σκαρπέλο, ε τι άλλο, α Ενρικε Ιγκλέσιας, Ρικι Μάρτιν, και αν μας κάνει και την τιμή, Sakis που όλοι ξέρουμε πόσο ντιπ για ντιπ ΡΟΚΑΣ είναι.
Kαι στη Metal μέρα να βάλουμε MC HAMMER, Vanilla Ice (αυτούς θυμάμαι να πάτε να χεστείτε) και ξΕΜΙΝΕΜ (γνωστός και ως ο Εμινεμ της Κοκκινιάς)
Raaaaaaaaaaaaaaawk!!!! Go go go!!!
Tuesday, June 29, 2010
Monday, June 21, 2010
Πάλι διακοπές;
Η αλήθεια είναι πως περνάω μια φάση μισανθρωπισμού θα έλεγα. Όχι πως είμαι γενικότερα και κανένας γνωστός φιλάνθρωψ ή υπερασπιστής του είδους και τέτοια χαζά. Απλά τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι όπως αυτοί που κατά καιρούς μπαίνουν σε διάφορους πολυσύχναστους χώρους και γαζώνουν κόσμο με παράνομα ΑΚ-47 ή Ούζι αγορασμένα από το περίπτερο απέναντι. Πριν μου χτυπήσει την πόρτα κανένας συνάδελφος του κ.Σφακιανάκη από τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, να διευκρινήσω ότι όχι, δεν πρόκειται να εκτελέσω κανέναν και ποτέ, κυρίως γιατί με απωθεί η ιδέα του να κάνω ντους με 15 μουστακαλήδες που με το που μπω στη φυλακή θα πουν "Καλώς τον. Από σήμερα θα σε λέμε Ντέμπορα". Και επειδή βλέπω πολύ CSI και τέτοια, είμαι σίγουρος πως αν έκανα ποτέ κάτι τέτοιο, θα με είχαν συλλάβει πριν καν προλάβω να πω "ΖΗΤΩ Ο ΝΤΑΡΘ ΒΕΪΝΤΕΡ, ΘΑ ΠΕΘ..." ντυμένος μπάτμαν, κραδαίνοντας ένα ούζι, στο Mall. Οπότε μην ανησυχείτε, αυτός είναι απλά ένας κακός πρόλογος για να προλειάνω το έδαφος για την εντελώς ασύνδετη συνέχεια. Μισό λεπτό ήρθαν κάτι τύποι ύποπτα ντυμένοι στα άσπρα. Όχι αλήθεια. Μα βέβαια σας λέω. Δεν έχω καμία προθ.. Όχι HALOPERIDOL, το βλέπω στο House, ξέρω τι είναι, μα γιατ...
(3 ώρες και 20mg Haloperidol αργότερα)
Α ωραία διακόσμηση εδώ πέρα, άσπροι τοίχοι με μαξιλαράκια και τα λοιπά. Δε πάει στοδγιάλο, φεύγει και ένα άγχος στην τελική. Ελπίζω να έχουν καλό φαϊ εδώ πέρα και να μη με πρήξουν στο βραστό κολοκύθι και το κουνουπίδι καπαμά.
Που λες, θέλω απεγνωσμένα διακοπές.
Αλλά ταυτόχρονα δε θέλω διακοπές.
Όχι ακριβώς.
(Τώρα αρχίζεις να ψιλιάζεσαι ότι το haloperidol ίσως είναι και κάποια λύση. Αν δεν ξέρεις τι είναι ψάξε μόνος σου. Δε βάζω λινκ, βαριέμαι).
Στην προκεχωρημένη ηλικία που βρίσκομαι, δε θέλω ακριβώς διακοπές. Θέλω κάτι πρωτόγνωρο, διαφορετικό, προχωρημένο, που να μοιάζει τόσο εξωπραγματικό, όσο έμοιαζαν αυτά που έλεγε ο Ασίμοφ στο Foundation, 50 χρόνια πρίν. Θέλω διακοπές που να μη θέλω να γυρίσω. Που να μου κάνουν το μυαλό πουρέ. (ό,τι έχει μείνει)
Δε θέλω να πάω διακοπές έτσι, για να πάω διακοπές. Δεν έχω καμία όρεξη να πάω να πλατσουρίσω σε μια "ωραία" παραλία με άλλες 7000 κόσμο που θα ανήκει σε μία από τις μιαρές κατηγορίες λουόμενων. Δε θέλω να ακούσω ρακέτες. Δε θέλω να δω παιδάκια να τα κυνηγάνε μανάδες με ταπεράκια με κεφτέδες -ούτε καν αν μου δώσουν μεζέ-. Δε θέλω να πιω παγωμένη μπύρα ακούγωντας AC/DC στο μπιτς μπαρ στο Θολό. (αυτό για μένα αποτελεί δήλωση εξίσου σοκαριστική με το να έλεγα "αγαπώ την αστρολογία, το σεξ εντ δε σίτυ και βλέπω Τατιάνα") Ή ίσως θέλω, αλλά δε με ενθουσιάζει η ιδέα πια. Γενικά δε θέλω ρε παιδί μου.
Δε θέλω να πάω σε γραφικό νησί με άσπρα πλακόστρωτα και γαλάζια παράθυρα, ούτε στην "κουκλίστικη" πλατειούλα με τον πλάτανο στη μέση και τους γέρους στο καφενείο να κερνάνε ρακές. Το κανα και αυτό 1000 φορές, φτάνει. Δε θέλω να κάνω άλλη περατζάδα σε στενά σοκάκια το βράδυ μυρίζοντας τη μπόχα από τις 1200 γκόμενες που φοράνε όλες τα ίδια καλοκαιρινά αρώματα καρύδα/ανανα/μεντα/πορτοκάλι/ανεμώνη/ωκεάνεια αύρα/ και τα λοιπά. Και ας εξακολουθούν να μου αρέσουν τα κωλαράκια τους. Άλλο αυτό.
Δε θέλω για 1000000στή φορά στη ζωή μου να δω την ίδια παραλλαγή μπιτς μπαρ, την ίδια παραλλαγή παραλίας, τον ίδιο -χωρίς παραλλαγή- κόσμο, την ίδια παραλλαγή μέρους -είτε είναι η Κρήτη, είτε η Σαντορίνη, είτε το Κατάκωλο, είτε η Προσοτσάνη. Δε με ενδιαφέρει. Έφτασα δυστυχώς στο σημείο να τα βλέπω όλα αφαιρετικά. Άμμος και νερό δίπλα. Οπότε όλα φαίνονται ίδια.-
Το κύριο πρόβλημα είναι ο κόσμος τριγύρω. Κάθε καλοκαίρι τα ίδια. Αγαπητοί μου συμπολίτες έχω να σας πω ότι σας βαριέμαι ακόμα και στις διακοπές σας. Και το κακό είναι πως ψιλιάζομαι πως έχω και εγώ την ίδια συμπεριφορά με εσάς, μια και μπορεί να είμαι κατά γενική ομολογία και γαμώ τα παιδιά, αλλά ψιλιάζομαι πως έχω πέσει και εγώ στη λούμπα της διακοπολογικής προβατοποίησης.
Οπότε πρέπει να βρω κάτι καινούριο να κάνω. Δεν την παλεύω ρε. Νομίζω ότι περνάω κάτι αντίστοιχο με το shell shock (ή combat stress reaction άμα είσαι πιο πολιτικαλλι κορεκτ και παπάρια μάντολες).
Που λες, πρέπει να κάνω κάτι καινούριο, κάτι εντυπωσιακό, κάτι που θα αναπολώ με νοσταλγία τις κρύες νύχτες του χειμώνα που θα έχω κλειστή τη θέρμανση γιατί δε θα χω φράγκο για πετρέλαιο -αλλά θα τα χω φάει όλα στις υπεργαμάτες διακοπές-
Αλλά ΤΙ να κάνω;
Ούτε η Ευρώπη πλέον με πολυ-ενθουσιάζει αν και η Βαρκελώνη ή η Τοσκάνη που παίζουν ως πιθανότητες δε με χαλάνε καθόλου. Αλλά και αυτό το χω ξανακάνει. Και αρκετές φορές. Γενικά από Ευρώπη έχουμε ψιλοτελειώσει, αν εξαιρέσεις τη Σκανδιναβία κυρίως. Οπότε τι σκατά;;
Να πάω για Σαφάρι στην Τανζανία; Όχι. Μου αρέσουν τα λιοντάρια του ζωολογικού κήπου και ειδικότερα τα κάγκελα ενδιάμεσα σε αυτά και σε εμένα. Επίσης η συνείδησή μου μπορεί να είναι μικρή και αδύναμη, αλλά ακόμα και εγώ δε γουστάρω να δω τα φολκλορικά θεάματα με μέλη φυλών που θα μου χορεύουν χαμογελώντας όλο το βράδυ για να πληρωθούν με μια μάλλον ισχνή φέτα ζαμπόν. Τα τοπία εκεί δε φαίνονται ιδιαίτερα προκλητικά και όμορφα, αλλά κάτι μου λέει πως δεν είναι αυτό για μένα.
Το βρήκα. Παταγωνία-Γη του Πυρός. 6 ημέρες λέει. Τι 6 ημέρες ρε καννίβαλε;; 2 μέρες θες για να πας και να έρθεις. Άσε που τώρα έχει χειμώνα εκεί πέρα. Και γω είμαι γνωστός για την μεγάλη μου επιθυμία να κάνω πρωτοχρονιά στην Αυστραλία, με μπάρμπεκιου σε παραλία. (Ακούς Ζουζού, μέλλουσα σύζυγε του Λαλάκεως; σε σένα εναποθέτω τις ελπίδες μου). Επίσης έχω ξαναδεί παγετώνα καλοκαίρι. Στην Αυστρία. Ήμουν με κοντομάνικο και σορτσάκι. Δεν ήταν καλή εμπειρία. Νομίζω ότι το ένα τσιμπιρδόνι μου για αυτό εξακολουθεί να είναι μπλε από τότε.
Θιβέτ-Νεπάλ 11 μέρες; Κοίτα. Ενδιαφέρον ακούγεται, δε μπορώ να πω. Τελείως ξένος τόπος, άλλη κουλτούρα, άλλοι άνθρωποι, άλλα τα πάντα. Αλλά κάτσε ντε, τούτοι δω είναι γνωστοί για την ικανότητά τους να επιβιώνουν με μισό κιλό ρύζι το χρόνο. Το Πάσχα αντί για αρνί ψήνουν τις κατσαρίδες του σπιτιού τους. Και αντί για φοντάν κερνάνε δυσεντερία και βουβωνική πανώλη, αρρώστιες στις οποίες αυτοί πλέον έχουν ανοσία γιατί τις κουβαλάνε από τότε που ο Homo Sapiens λεγόταν ακόμα Μήτσος. Ο δικός μου οργανισμός φαντάζομαι θα διαφωνήσει έντονα και με τις διαιτητικές τους συνήθειες και με τη γενικότερη υγιεινή τριγύρω. Και τα εμβόλια του στρατού πρέπει να χουν ατονήσει πλέον. Άστο καλύτερα, δε γαμείς;
Γαλλικές Πολυνησίες και τέτοια. 11-12 μέρες. Αυτό ίσως να ήταν καλή ιδέα αν δεν ήταν από τους βασικούς προορισμούς νεονύμφων από όλο τον κόσμο. Φαντάσου δηλαδή. Να είσαι περιτριγυρισμένος από ένα κάρο νεόνυμφες που θα δείχνουν η μία στην άλλη τα δαχτυλίδια αρραβώνων τους και θα διηγούνται μεταξύ τους κρυφά από τους άνδρες τους πως έριξαν τον Τζακ λέγοντάς του ότι τις γκάστρωσε, ή πως τον τύλιξαν στο πάρτυ της εταιρείας και τις πήδηξε πάνω στο φωτοτυπικό λίγο πριν έρθει ο Αη Βασίλης, την ώρα που έπαιζε Σελίν Ντιόν. Ή κάτι τέτοιο. Και δίπλα τους, παραδίπλα, οι νεόκοποι σύζυγοι οι οποίοι ήδη το έχουν μετανοιώσει και προσπαθούν να παρηγορηθούν παρατηρώντας σαλάχια να κάθονται εκνευριστικά ακίνητα. Ίσως οι σέξυ σερβιτόρες σε αυτά τα ωραία ξενοδοχεία να ήταν μια κάποια λύση, αλλά προτιμώ τις πιο ανοιχτόχρωμες το κέρατό μου. Άσε που αν πάς τέτοια εποχή, παίζει και να είσαι και κωλόφαρδος και να βρέχει 24/7 για όλη τη διάρκεια των διακοπών σου, πράγμα που θα σημαίνει ότι το μετάνοιωσες που δεν πήγες τις τριπλάσιες μέρες, με τα μισά λεφτά, στο Ινβερνές. Ή στο Εδιμβούργο.
Η λίστα με πρωτότυπα και κουλ μέρη δεν έχει τελειωμό, αλλά τελειωμό δεν έχουν και οι ενστάσεις μου.
Ιαπωνία; Έχει το βασικό μειονέκτημα το ότι είναι γεμάτη Ιάπωνες, αλλιώς θα πήγαινα. Και μην απορείτε, όλοι ξέρετε ότι οι Ιάπωνες είναι ένας λαός με εμετικές -ακόμα και για μένα- διαστροφές, και με την κακή συνήθεια να αυτοκτονούν για ψύλλου πήδημα, μερικές φορές δε επειδή δεν πήδηξε καν ο ψύλλος. Άσε που οι γυναίκες τους έχουν το φοβερό ελάττωμα να μιμούνται -μάλλον- 8χρονα κοριτσάκια όταν κάνουν σεξ. (ναι έχω δει γιαπωνέζικη τσόντα. Ήταν ταυτόχρονα αστείο και τρομακτικό). Πάει και η Ιαπωνία, απόθανε
Κούβα; Θα πάει ένας φίλος τον Ιούλιο. Δε με ενθουσιάζει για πολλούς λόγους, κυρίως γιατί θα εκμεταλλευτούν το καπιταλιστικό μου συνάλλαγμα για να μην πάρουν καινούρια λεωφορεία για το λαό και γιατί θεωρώ ακόμα και εγώ κοροϊδία το κράτος δικαίου που μας διαφημίζουν. ( "Μα τι λες, έχει τσάμπα παιδεία και γαμώ τις περιθάλψεις ΔΩΡΕΑΝ για τον κόσμο". Ναι, τις 15χρονες πουτάνες που νοικιάζεις για 20 δολλάρια την εβδομάδα, η αφόρητη χλιδή που ζουν τις οδήγησε εκεί. Τεσπα, μη το πάμε ιδεολογικά). Γενικά, δεν ξέρω γιατί αλλά με ψιλοαπωθεί ως ιδέα.
Ντουμπάι : Ρε πας καλά; Δεν το συζητάω καν. Τί να κάνω εκεί; να δω μεγάλα συντριβάνια και τεράστια αιρκοντίσια; και άμμο τριγύρω; Για να μην αναφέρω τη μισή Αθήνα που θα ναι εκεί πέρα. Μπα..
Εδώ είναι τώρα που θα βγει κάποιος έξυπνος και θα πει το στανταράκι "Μα γιατί δεν πας Χαλκιδική;".
Ε έτσι όπως το πες, πάρτο πίσω. Έχω σκυλοβαρεθεί τη Χαλκιδική εδώ και χρόνια. Και τη Φούρκα και την Καλλιθέα, και το Ποσείδι, και τον Αρμενιστή και την Καψόχωρα και τη Βουρβουρού και την Άφυτο και άλλες 32131 τοποθεσίες που ξεχνάω γιατί συνήθως μεθυσμένος πήγαινα, μεθυσμένος έφευγα. Και όχι ΜΗΝ πεις "Κουρσάρος". Θα χεστούμε. Τέρμα το διάλειμμα που ήταν αφιερωμένο στους Θεσσαλονικείς φίλους μου. (Ως γνωστόν, όποτε πεις "που να πάμε' η μόνη, αιώνια και συνεχής πρόταση των τύπων που μένουν βορειότερα από το Βόλο είναι "Χαλκιδική". Τέλος. Και η μόνιμη επωδός όπου αλλού και αν πάνε είναι "Ε νταξ, καλά είναι ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ" )
Το βρήκα ρε, το βρήκα. Γκαντ νταμν μαδερφακερ, το χω. Βρήκα μέχρι και δωμάτιο σε 2 λεπτά ψαξίματος.
Λας Βέγκας μπέϊμπι, Λας Φάκιν Βέγκας.
Δεν έχει απολύτως κανένα αξιοθέατο. Μόνο καζίνα και κακόγουστα ξενοδοχεία. Δεν έχει τίποτα ιστορικό, αξιόλογο και αξιοπρεπές. Μόνο άμμο και πολλά πολλά φωτάκια.
Έχει όμως τα βασικά.
Ποτό
Και στριπτιτζούδες.
Έκανα μόλις και ένα γρήγορο search για να δω που παίζουν οι τιμές.
Για να μη λέτε ότι λέω και μαλακίες.
Σε αυτό το ξενοδοχείο -που όλοι το χετε δει κάπου σε κάποια ταινία-
Ιδού οι τιμές . Αύγουστο
Μάδερ φάκιν' ουάου..
Και δεν έψαξα και παραπάνω από 1 λεπτό. Φαντάσου δηλαδή να το πάρω απόφαση
Πωπω τώρα ψήθηκα κανονικά όμως...
Προς το παρόν, αύριο Σάμο. Μέχρι το Σάββατο. Ελαφρώς για δουλειά, αλλά μετά βαρέως για λιώσιμο.
(3 ώρες και 20mg Haloperidol αργότερα)
Α ωραία διακόσμηση εδώ πέρα, άσπροι τοίχοι με μαξιλαράκια και τα λοιπά. Δε πάει στοδγιάλο, φεύγει και ένα άγχος στην τελική. Ελπίζω να έχουν καλό φαϊ εδώ πέρα και να μη με πρήξουν στο βραστό κολοκύθι και το κουνουπίδι καπαμά.
Που λες, θέλω απεγνωσμένα διακοπές.
Αλλά ταυτόχρονα δε θέλω διακοπές.
Όχι ακριβώς.
(Τώρα αρχίζεις να ψιλιάζεσαι ότι το haloperidol ίσως είναι και κάποια λύση. Αν δεν ξέρεις τι είναι ψάξε μόνος σου. Δε βάζω λινκ, βαριέμαι).
Στην προκεχωρημένη ηλικία που βρίσκομαι, δε θέλω ακριβώς διακοπές. Θέλω κάτι πρωτόγνωρο, διαφορετικό, προχωρημένο, που να μοιάζει τόσο εξωπραγματικό, όσο έμοιαζαν αυτά που έλεγε ο Ασίμοφ στο Foundation, 50 χρόνια πρίν. Θέλω διακοπές που να μη θέλω να γυρίσω. Που να μου κάνουν το μυαλό πουρέ. (ό,τι έχει μείνει)
Δε θέλω να πάω διακοπές έτσι, για να πάω διακοπές. Δεν έχω καμία όρεξη να πάω να πλατσουρίσω σε μια "ωραία" παραλία με άλλες 7000 κόσμο που θα ανήκει σε μία από τις μιαρές κατηγορίες λουόμενων. Δε θέλω να ακούσω ρακέτες. Δε θέλω να δω παιδάκια να τα κυνηγάνε μανάδες με ταπεράκια με κεφτέδες -ούτε καν αν μου δώσουν μεζέ-. Δε θέλω να πιω παγωμένη μπύρα ακούγωντας AC/DC στο μπιτς μπαρ στο Θολό. (αυτό για μένα αποτελεί δήλωση εξίσου σοκαριστική με το να έλεγα "αγαπώ την αστρολογία, το σεξ εντ δε σίτυ και βλέπω Τατιάνα") Ή ίσως θέλω, αλλά δε με ενθουσιάζει η ιδέα πια. Γενικά δε θέλω ρε παιδί μου.
Δε θέλω να πάω σε γραφικό νησί με άσπρα πλακόστρωτα και γαλάζια παράθυρα, ούτε στην "κουκλίστικη" πλατειούλα με τον πλάτανο στη μέση και τους γέρους στο καφενείο να κερνάνε ρακές. Το κανα και αυτό 1000 φορές, φτάνει. Δε θέλω να κάνω άλλη περατζάδα σε στενά σοκάκια το βράδυ μυρίζοντας τη μπόχα από τις 1200 γκόμενες που φοράνε όλες τα ίδια καλοκαιρινά αρώματα καρύδα/ανανα/μεντα/πορτοκάλι/ανεμώνη/ωκεάνεια αύρα/ και τα λοιπά. Και ας εξακολουθούν να μου αρέσουν τα κωλαράκια τους. Άλλο αυτό.
Δε θέλω για 1000000στή φορά στη ζωή μου να δω την ίδια παραλλαγή μπιτς μπαρ, την ίδια παραλλαγή παραλίας, τον ίδιο -χωρίς παραλλαγή- κόσμο, την ίδια παραλλαγή μέρους -είτε είναι η Κρήτη, είτε η Σαντορίνη, είτε το Κατάκωλο, είτε η Προσοτσάνη. Δε με ενδιαφέρει. Έφτασα δυστυχώς στο σημείο να τα βλέπω όλα αφαιρετικά. Άμμος και νερό δίπλα. Οπότε όλα φαίνονται ίδια.-
Το κύριο πρόβλημα είναι ο κόσμος τριγύρω. Κάθε καλοκαίρι τα ίδια. Αγαπητοί μου συμπολίτες έχω να σας πω ότι σας βαριέμαι ακόμα και στις διακοπές σας. Και το κακό είναι πως ψιλιάζομαι πως έχω και εγώ την ίδια συμπεριφορά με εσάς, μια και μπορεί να είμαι κατά γενική ομολογία και γαμώ τα παιδιά, αλλά ψιλιάζομαι πως έχω πέσει και εγώ στη λούμπα της διακοπολογικής προβατοποίησης.
Οπότε πρέπει να βρω κάτι καινούριο να κάνω. Δεν την παλεύω ρε. Νομίζω ότι περνάω κάτι αντίστοιχο με το shell shock (ή combat stress reaction άμα είσαι πιο πολιτικαλλι κορεκτ και παπάρια μάντολες).
Που λες, πρέπει να κάνω κάτι καινούριο, κάτι εντυπωσιακό, κάτι που θα αναπολώ με νοσταλγία τις κρύες νύχτες του χειμώνα που θα έχω κλειστή τη θέρμανση γιατί δε θα χω φράγκο για πετρέλαιο -αλλά θα τα χω φάει όλα στις υπεργαμάτες διακοπές-
Αλλά ΤΙ να κάνω;
Ούτε η Ευρώπη πλέον με πολυ-ενθουσιάζει αν και η Βαρκελώνη ή η Τοσκάνη που παίζουν ως πιθανότητες δε με χαλάνε καθόλου. Αλλά και αυτό το χω ξανακάνει. Και αρκετές φορές. Γενικά από Ευρώπη έχουμε ψιλοτελειώσει, αν εξαιρέσεις τη Σκανδιναβία κυρίως. Οπότε τι σκατά;;
Να πάω για Σαφάρι στην Τανζανία; Όχι. Μου αρέσουν τα λιοντάρια του ζωολογικού κήπου και ειδικότερα τα κάγκελα ενδιάμεσα σε αυτά και σε εμένα. Επίσης η συνείδησή μου μπορεί να είναι μικρή και αδύναμη, αλλά ακόμα και εγώ δε γουστάρω να δω τα φολκλορικά θεάματα με μέλη φυλών που θα μου χορεύουν χαμογελώντας όλο το βράδυ για να πληρωθούν με μια μάλλον ισχνή φέτα ζαμπόν. Τα τοπία εκεί δε φαίνονται ιδιαίτερα προκλητικά και όμορφα, αλλά κάτι μου λέει πως δεν είναι αυτό για μένα.
Το βρήκα. Παταγωνία-Γη του Πυρός. 6 ημέρες λέει. Τι 6 ημέρες ρε καννίβαλε;; 2 μέρες θες για να πας και να έρθεις. Άσε που τώρα έχει χειμώνα εκεί πέρα. Και γω είμαι γνωστός για την μεγάλη μου επιθυμία να κάνω πρωτοχρονιά στην Αυστραλία, με μπάρμπεκιου σε παραλία. (Ακούς Ζουζού, μέλλουσα σύζυγε του Λαλάκεως; σε σένα εναποθέτω τις ελπίδες μου). Επίσης έχω ξαναδεί παγετώνα καλοκαίρι. Στην Αυστρία. Ήμουν με κοντομάνικο και σορτσάκι. Δεν ήταν καλή εμπειρία. Νομίζω ότι το ένα τσιμπιρδόνι μου για αυτό εξακολουθεί να είναι μπλε από τότε.
Θιβέτ-Νεπάλ 11 μέρες; Κοίτα. Ενδιαφέρον ακούγεται, δε μπορώ να πω. Τελείως ξένος τόπος, άλλη κουλτούρα, άλλοι άνθρωποι, άλλα τα πάντα. Αλλά κάτσε ντε, τούτοι δω είναι γνωστοί για την ικανότητά τους να επιβιώνουν με μισό κιλό ρύζι το χρόνο. Το Πάσχα αντί για αρνί ψήνουν τις κατσαρίδες του σπιτιού τους. Και αντί για φοντάν κερνάνε δυσεντερία και βουβωνική πανώλη, αρρώστιες στις οποίες αυτοί πλέον έχουν ανοσία γιατί τις κουβαλάνε από τότε που ο Homo Sapiens λεγόταν ακόμα Μήτσος. Ο δικός μου οργανισμός φαντάζομαι θα διαφωνήσει έντονα και με τις διαιτητικές τους συνήθειες και με τη γενικότερη υγιεινή τριγύρω. Και τα εμβόλια του στρατού πρέπει να χουν ατονήσει πλέον. Άστο καλύτερα, δε γαμείς;
Γαλλικές Πολυνησίες και τέτοια. 11-12 μέρες. Αυτό ίσως να ήταν καλή ιδέα αν δεν ήταν από τους βασικούς προορισμούς νεονύμφων από όλο τον κόσμο. Φαντάσου δηλαδή. Να είσαι περιτριγυρισμένος από ένα κάρο νεόνυμφες που θα δείχνουν η μία στην άλλη τα δαχτυλίδια αρραβώνων τους και θα διηγούνται μεταξύ τους κρυφά από τους άνδρες τους πως έριξαν τον Τζακ λέγοντάς του ότι τις γκάστρωσε, ή πως τον τύλιξαν στο πάρτυ της εταιρείας και τις πήδηξε πάνω στο φωτοτυπικό λίγο πριν έρθει ο Αη Βασίλης, την ώρα που έπαιζε Σελίν Ντιόν. Ή κάτι τέτοιο. Και δίπλα τους, παραδίπλα, οι νεόκοποι σύζυγοι οι οποίοι ήδη το έχουν μετανοιώσει και προσπαθούν να παρηγορηθούν παρατηρώντας σαλάχια να κάθονται εκνευριστικά ακίνητα. Ίσως οι σέξυ σερβιτόρες σε αυτά τα ωραία ξενοδοχεία να ήταν μια κάποια λύση, αλλά προτιμώ τις πιο ανοιχτόχρωμες το κέρατό μου. Άσε που αν πάς τέτοια εποχή, παίζει και να είσαι και κωλόφαρδος και να βρέχει 24/7 για όλη τη διάρκεια των διακοπών σου, πράγμα που θα σημαίνει ότι το μετάνοιωσες που δεν πήγες τις τριπλάσιες μέρες, με τα μισά λεφτά, στο Ινβερνές. Ή στο Εδιμβούργο.
Η λίστα με πρωτότυπα και κουλ μέρη δεν έχει τελειωμό, αλλά τελειωμό δεν έχουν και οι ενστάσεις μου.
Ιαπωνία; Έχει το βασικό μειονέκτημα το ότι είναι γεμάτη Ιάπωνες, αλλιώς θα πήγαινα. Και μην απορείτε, όλοι ξέρετε ότι οι Ιάπωνες είναι ένας λαός με εμετικές -ακόμα και για μένα- διαστροφές, και με την κακή συνήθεια να αυτοκτονούν για ψύλλου πήδημα, μερικές φορές δε επειδή δεν πήδηξε καν ο ψύλλος. Άσε που οι γυναίκες τους έχουν το φοβερό ελάττωμα να μιμούνται -μάλλον- 8χρονα κοριτσάκια όταν κάνουν σεξ. (ναι έχω δει γιαπωνέζικη τσόντα. Ήταν ταυτόχρονα αστείο και τρομακτικό). Πάει και η Ιαπωνία, απόθανε
Κούβα; Θα πάει ένας φίλος τον Ιούλιο. Δε με ενθουσιάζει για πολλούς λόγους, κυρίως γιατί θα εκμεταλλευτούν το καπιταλιστικό μου συνάλλαγμα για να μην πάρουν καινούρια λεωφορεία για το λαό και γιατί θεωρώ ακόμα και εγώ κοροϊδία το κράτος δικαίου που μας διαφημίζουν. ( "Μα τι λες, έχει τσάμπα παιδεία και γαμώ τις περιθάλψεις ΔΩΡΕΑΝ για τον κόσμο". Ναι, τις 15χρονες πουτάνες που νοικιάζεις για 20 δολλάρια την εβδομάδα, η αφόρητη χλιδή που ζουν τις οδήγησε εκεί. Τεσπα, μη το πάμε ιδεολογικά). Γενικά, δεν ξέρω γιατί αλλά με ψιλοαπωθεί ως ιδέα.
Ντουμπάι : Ρε πας καλά; Δεν το συζητάω καν. Τί να κάνω εκεί; να δω μεγάλα συντριβάνια και τεράστια αιρκοντίσια; και άμμο τριγύρω; Για να μην αναφέρω τη μισή Αθήνα που θα ναι εκεί πέρα. Μπα..
Εδώ είναι τώρα που θα βγει κάποιος έξυπνος και θα πει το στανταράκι "Μα γιατί δεν πας Χαλκιδική;".
Ε έτσι όπως το πες, πάρτο πίσω. Έχω σκυλοβαρεθεί τη Χαλκιδική εδώ και χρόνια. Και τη Φούρκα και την Καλλιθέα, και το Ποσείδι, και τον Αρμενιστή και την Καψόχωρα και τη Βουρβουρού και την Άφυτο και άλλες 32131 τοποθεσίες που ξεχνάω γιατί συνήθως μεθυσμένος πήγαινα, μεθυσμένος έφευγα. Και όχι ΜΗΝ πεις "Κουρσάρος". Θα χεστούμε. Τέρμα το διάλειμμα που ήταν αφιερωμένο στους Θεσσαλονικείς φίλους μου. (Ως γνωστόν, όποτε πεις "που να πάμε' η μόνη, αιώνια και συνεχής πρόταση των τύπων που μένουν βορειότερα από το Βόλο είναι "Χαλκιδική". Τέλος. Και η μόνιμη επωδός όπου αλλού και αν πάνε είναι "Ε νταξ, καλά είναι ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ" )
Το βρήκα ρε, το βρήκα. Γκαντ νταμν μαδερφακερ, το χω. Βρήκα μέχρι και δωμάτιο σε 2 λεπτά ψαξίματος.
Λας Βέγκας μπέϊμπι, Λας Φάκιν Βέγκας.
Δεν έχει απολύτως κανένα αξιοθέατο. Μόνο καζίνα και κακόγουστα ξενοδοχεία. Δεν έχει τίποτα ιστορικό, αξιόλογο και αξιοπρεπές. Μόνο άμμο και πολλά πολλά φωτάκια.
Έχει όμως τα βασικά.
Ποτό
Και στριπτιτζούδες.
Έκανα μόλις και ένα γρήγορο search για να δω που παίζουν οι τιμές.
Για να μη λέτε ότι λέω και μαλακίες.
Σε αυτό το ξενοδοχείο -που όλοι το χετε δει κάπου σε κάποια ταινία-
Ιδού οι τιμές . Αύγουστο
Μάδερ φάκιν' ουάου..
Και δεν έψαξα και παραπάνω από 1 λεπτό. Φαντάσου δηλαδή να το πάρω απόφαση
Πωπω τώρα ψήθηκα κανονικά όμως...
Προς το παρόν, αύριο Σάμο. Μέχρι το Σάββατο. Ελαφρώς για δουλειά, αλλά μετά βαρέως για λιώσιμο.
Tuesday, June 15, 2010
Επικαιρότης
Αδέρφια μου αλήται, όρνιθαι.
Ξέρω, έλειψον ελαφρώς, αλλά είχα διάφορε επαγγελματικέ υποχρεώσεις και έτρεχον ως η Βουγιούκλο σε ρομαντική κομεντί εποχής (με το αριστερό χέρι τεντωμένο όπισθεν και το δεξί να καλύπτει τους τσακίρικους οφθαλμούς μου). Οι επαγγελματικέ χωσιματικαί δεν έχουν τελειώσει ακόμα, απλά αυτή τη στιγμή τριγύρω κάνει Ιούνιο και εδώ που κάθομαι Αύγουστο, γύρω στις τρεις το μεσημέρι.
Έχοντας λείψει τόσο καιρό από τα ιντερνετικά δρώμενα, αλλά παρ'όλα αυτά παρακολουθώντας με μισοάγρυπνο μάτι το τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα (πραγματικά, ακόμα και στις 2 του Γιούνη -που θα λέγαν και οι σύντροφοι- που γενεθλίαζα και έπινα παγωμένη San Miguel (που είναι San Νερό βασικά) στην Πλαθα Ρεάλ στη Βαρκελώνη, εγώ σκεφτόμουν την πατρίδα και το τι τραβά αυτός ο ταλαίπωρος τόποουζ). Δυστυχώς η επικαιρότης δε σταμάτησε να κάνει ένα διάλειμμα όσο εγώ είχα δουλειά - και θα έπρεπε να ντρέπεται βαθέως δια τούτο- αλλά συνέχισε το αμείλικτο έργο της καταστροφής και της χαζομάρας. Οπότε και εγώ τι να κάνω, μάζεψα τα τοπ και είπα να πω 5 πράγματα από καρδίας.
Σκάνδαλο #1 - Τόλης Βοσκόπουλας : Βοσκόπουλος, 11 γράμματα. Γκερέκου, 8 γράμματα. Φαντασία 8 γ ράμματα. 5 που χρωστάει και τα τρία που θα δώσει, 8 . Όλο μαζί, 11888. Τυχαίο; Έτσι νομίζω. (Πλάκα πλάκα ο τύπος αυτός από τη διαφήμιση κάνει εξαιρετική δουλειά στον εξευτελισμό της αριθμοτέτοιας και μπράβο του, μπας και ξυπνήσει λίγο ο κόσμος).
Σκάνδαλο #2 - Μαντέλης : Πέφτω από τα σύννεφα! Εκπλήσσομαι. Πραγματικά δεν περίμενα ποτέ ένας πρώην υπουργός και μεγαλοστέλεχος, μεγαλοτέτοιος και μεγαλοκείνος να έχει τόσο χαμηλή ταρίφα στο λάδωμα. Τι είναι 200 χιλιάρικα ρε κακομοίρη; Ψιλικατζή. Μικρομαγαζάτορα. Περιπτερά. Λαχειοπώλη! Ίσα μια άδεια ταξί που παίρνεις. Ή ένα δυάρι στην Κυψέλη, ούτε καν στην Άνω. Τόσες σπουδές, τόσος αγώνας, τόση συντροφικότητα, τόσες φορές να τραγουδήσεις το "αυτό το χώωωμα είναι δικό τους και δικό μας", το "ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος που ανατέλλει, μας-όδη-γει"τόσος Ξυλούρης το 81 και τόση Ρίτα Σακελλαρίου το 85 και συ κατέληξες να εξαγοράσεις όλο αυτό το τρέξιμο στο τέλος με 200 χιλιάρικα; Και η μόνη δικαιολογία που βρήκες ήταν "με πήραν τηλέφωνο και μου παν ότι μου τα βάλαν στην τράπεζα"; Και σύ ήσουν υπουργός; Με τέτοια ρητορική δεινότητα και ευστροφία, για να μην πω για το φαινόμενο IQ, εσένα θα σε έκανα ίσα με παραγιό εκκενωτή βόθρων (ο Φαταούλας) ή στην καλύτερη περίπτωση και με βύσμα, για μπακαλόγατο. Κοίτα το μάστορα παρακάτω να μάθεις πως γίνονται τα λεφτά :
Σκάνδαλο #3 - Τσοχατζόπουλος : Τώρα περνάμε από το χωμάτινο/χαλικόστρωτο δ τοπικού, σε γρασίδι τσάμπιονς λίγκ. Από τους παραγιούς του μπακάλη στους CEO και τα λοιπά. Από τα αλώνια στα σαλόνια. Γιατί ο άλλος δεν το δειχνε, ήταν κρυφός και για αυτό εκπλαγήκαμε. Για τούτονα εδώ πραγματικά έπεσε κανείς από τα σύννεφα; Όχι γιατί αν έπεσε κάποιος από τα σύννεφα, να μου πείτε σε ποιο ψυχιατρικό νοσοκομείο νοσηλεύεται να του πάω μάντολες και τουτουμάκια. Δηλαδή πραγματικά, είναι τόσο απλά μαθηματικά που ακόμα και ο Zaphod θα τα βγαζε πέρα. Είσαι βουλετής-υπουργός κλπ. Χωρίς καμία άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα, έτσι; (λέμε τώρα, για το πως περιγράφεται επίσημα το πρόβλημα). Δε θα μιλήσω με τα πραγματικά νούμερα, αλλά με αναλογίες. Γιατί βαριέμαι να ψάχνω τώρα. Ωραία. Είσαι ξέρω γω, 35 χρόνια βουλευτής να σου πω. Με x απολαβές (επίσημες) το χρόνο. Άρα έχεις συνολικά έσοδα αυτά τα 35 χρόνια, 35x μπικικίνια. Σωστά; Και ΞΑΦΝΙΚΑ ο κόσμος ανακαλύπτει -κλασσικά πέφτοντας από τα cumulus ή ακόμα πιο ψηλά, από τα cirrostratus- ότι μόνο η ακίνητη περιουσία σου αξίζει -λέω γω τώρα- 60x μπικικίνια. (που δεν είναι τόσο, είναι περισσότερο). Κάτσε ρε μπάρμπα, κάτσε ρε αλάνι. Αν έβγαλες 35, και μόνο τα σπίτια που ζεις κάνουν 60, και έχεις μόνο ένα δάνειο (της τάξης του 0.5x) , για το ένα μόνο σπίτι, που τα βρήκες τα υπόλοιπα; είχες ευρώδεντρα στον κήπο; βρήκες το θησαυρό των εβραίων σε κανα λόγγο; βρήκες το θησαυρό της Βαγίας; (το θυμάστε το βιβλιαράκι;); έκανες τουρνέ με τους Πειρατές της Καραϊβικής; Με περιέργεια το ρωτάω, γιατί αν το έκανες με τίμιο και διαφανή τρόπο, θέλω και εγώ να μάθω πως γίνεται μπας και αυγατίσω τις οικονομίες της ζωής μου, που αυτή τη στιγμή δε φτάνουν για να ταϊσουν μοντέλο για μια βδομάδα. Και ενώ έχει επίδειξη την άλλη. Και ενώ της έχουν πει να χάσει μερικά κιλά αλλιώς λος πούλος. Και κάθεσαι και μου λες τώρα για φυσική εξόντωση και σενάρια πολιτικής δολοφονίας και μπήκαν στην πόλη οι οχτροί και άλλα τέτοια. Που δεν αμφιβάλλω κιόλας ότι μπορεί να συμβαίνει αλλά για στάκα ρε αλάνι. ΟΚ να δεχτώ ότι δε θέλουν να σε παίζουν πλέον. Αλλά εσύ δηλαδή τη φωλιά σου την έχεις γυαλισμένη;; καθαρή;;; Όχι για να μη λέμε τα σύκα σκάφη και τη σκάφη σύκα!
Και στο κάτω κάτω αν θέλουν να σε εξοντώσουν πολιτικά, αυτό σημαίνει ότι είχες πολιτικές βλέψεις για σταδιοδρομία στο χώρο. Και άλλη σταδιοδρομία. Στα 70φεύγα που είσαι; Άσε κύριε Άκη μας, κάνε τόπο να ασχοληθεί και κανάς άλλος. Κάτσε με τη γυναικούλα σου στο φτωχόσπιτό σου, στην καμαρούλα μια σταλιά, άκου και Καζαντζίδη άμα θες, βλέπε και Ξανθόπουλο - μάνα δε μου κολλάν τα ένσημα- και νοιώσε όσο αδικημένος θες. Παλιοζωή, δε λέω. Αλλά θα αντέξεις, είμαι σίγουρος. Ο πόνος της απόρριψης δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Και είναι και αχάριστοι όλοι αυτοί. Που όταν ήταν πιτσιρίκια στη νεολαία της ΠΑΣΠ τους κέρναγες αβέρτα ούζα μετά τα πάρτυ της Νομικής και τους έβαζες μπουκαλάκι τσαμπέ στη Σακελλαρίου, όταν τα σπάγατε με τον πρόεδρο και την παλιά φρουρά. Τώρα ξετσουτσούρωσαν και στο παίζουν αδέκαστοι τιμωροί του εγκλήματος και τα λοιπά, ενώ ακόμα δεν έχουν προλάβει να φάνε ούτε τσεντέσιμο από κανέναν... Σε καταλαβαίνω σύντροφε, πονάς πολύ. Και εγώ σε πονάω. Αλλά υποχώρησε και συ λίγο. Χάρισέ μου κανα κωλόσπιτο, έτσι για καλό P.R. Και δε θα πω τίποτα
Σκάνδαλο #4- Πάρτυ στο Αβέρωφ : Εδώ δεν ξέρω από που να το πιάσω και που να το τελειώσω σου λέω, αγαπητέ μου Αναγνώστη. Ξεκινάμε από τα απλά, την 100χρονη φέτος,ιστορία του Αβέρωφ, το αίμα που χύθηκε πάνω, τα στενά των Δαρδανελλίων, τη μεταφορά των προσφύγων του 22 στην Αθήνα κλπ. Είναι ένα μέρος της πρόσφατης ιστορίας μας. κλπ κλπ κλπ, δε θα επεκταθώ, θεωρώ ότι στη γενιά μου τουλάχιστον οι περισσότεροι ξέρουν το Αβέρωφ έστω και μόνο από το πως χαρακτηρίζαμε τις χοντρές στο δημοτικό "πως είσαι έτσι μωρή, σαν το Αβέρωφ". Άλλο επίπεδο τότε αγάπη μου, ακόμα και οι βρισιές μας περιείχαν μια α γνώση. Ήξερες αν μη τι άλλο, ότι υπήρχε και ότι είχε ιστορία. Κάτι ήταν και αυτό. Βγήκε ένας εφοπλιστής να πει στις ειδήσεις, ως υπεράσπιση για το πάρτυ, ότι έτσι προωθήθηκε η ιστορία του και η γνώση περί αυτής. Ναι είμαι σίγουρος κ.Εφοπλιστά μου. Άμα ρωτήσουμε τώρα τις μοντέλες που έβγαζαν φωτογραφία στα 4 μπροστά στα κανόνια, τι ήταν το Αβέρωφ, θα σου πουν μέχρι και πόσους ίππους ήταν οι μηχανές του ( μηχανές 19.000 ίππων με πληροφορεί η σελίς του). Στανταράκι. Ρε που τα πουλάτε αυτά; Πάτε να μαζέψετε τα ασυμμάζευτα. Το ξέρουμε ότι έχει χαθεί κάθε ίχνος μέτρου σε αυτή τη χώρα, αλλά περίμενα από τους εφοπλισταί να είναι και λίγο, πως να το πω, λίγο λιγότερο κακόγουστοι γαμώ την τύχη μου! Να τα χέσω τα λεφτά σου ρε Παστίτσο άμα είσαι τόσο χάπατο που θεωρείς ένα θωρηκτό του περασμένου αιώνα ιδανικό μέρος για πάρτυ μεξεκωλάκια μοντέλα που ψάχνουν να κάνουν κοννέ με τους ελεύθερους συμμαθητές σου. Κάνε ένα γκαλά στο γκολφ κλουμπ τση Εκάλης, όπως γίνονται τα career day στο κολλέγιο. Φώναξε όλες τις ξέκωλες μοντέλες και στήσε σε περίπτερα τους ελεύθερους φίλους σου, και άστες να περνάνε από συνεντεύξεις. Κοίτα πως το χω φανταστεί :
Περίπτερο #1-κ.Τεό Καλογάμπρογλου. Έχει δική του εταιρεία με κότερα, δική του εταιρεία που φτιάχνει τα κότερα, δική του εταιρεία που φυτεύει τα δέντρα που φτιάχνουν τα κότερα και δική του εταιρεία που φτιάχνει τη γη που βάζουν τα δέντρα που φτιάχνουν τα κότερα. Έχει ένα δικό του νησί, μισή πλαγιά στο Γκστάαντ και ένα κομμάτι της λίμνης του Ιντερλάκεν. Του αρέσουν η ζωγραφική, η λυρική ποίηση του Αλκαίου -του αρχαίου ζώα, όχι του νέου-, το άλμα επί κοντής και το τρίαθλον (Μοντέλο-Τραγουδιάρα-Τηλεπαρουσιάστρια). Στον ελεύθερο χρόνο του ξύνει το αριστερό του τσιμπιρδόνι, γιατί όταν δουλεύει ξύνει το δεξί -γιατί ο μπαμπάς δεν τον εμπιστεύεται ούτε να μοιράσει πυρετό-. Αγαπημένη του πόλη είναι η Νέα Υόρκη και αγαπημένο του φαγητό το σούσι (κυρίως νιγκίρι, γιατί το μάκι του φέρνει αέρια με κάποιο περίεργο τρόπο -μάλλον τα φύκια). Ε πάει στο περίπτερο η μοντέλα που λέτε, και αρχίζει τις ερωτήσεις ο Καλογάμπρογλου (που μιλάει και με περίεργο "ρο". Οι περισσότεροι φλώροι, δε λένε καλά το "ρο", το χω παρατηρήσει). "Πόσο χρονών είσαι;" "21 στα 23". "Α,για μόρφωση δεν το συζητάω ε.." "Έχω τελειώσει λύκειο και τώρα ιεκ βοηθού ψυχολόγου-νυχοθεραπευτή-αστρολόγου" κλπ κλπ κλπ. Ε ρε παιδιά, άμα θέλουν οι συμμαθητές της τάξης του 85 να γνωρίσουν το νέο αίμα που κυκλοφορεί στις πιάτσες, έτσι να τα κάνουν τα πάρτυ. Όχι να τα κάνουν στα θωρηκτά και τα μουσεία. Λίγη τσίπα. Αυτά βλέπει το ΠΑΜΕ και απλώνει πανά στην Ακρόπολη. Σου λέει, "ο άλλος κοίτα τι ντόρο που έκανε, με ένα παρτάκι για να βρει γκόμενες στο Αβέρωφ. Εμείς άμα πάμε και απλώσουμε κανα πανώ Ακρόπολη μεριά, δε θα πιάσουμε περισσότερο τα νεανικά κοινά;". Μου αρέσει κιόλας που σε αυτά τα πάρτυ πάνε όλοι και παινεύουν τα χάπατα. "Ααααα μα είναι εξαιρετική κοπέλα. Μπορεί να είναι πολύ όμορφη, αλλά είναι και έξυπνη. Ξέρει να μετράει μέχρι το 10, και μπορεί να συλλαβίσει μέχρι και το "μονοκοτυλήδονο. Μια φορά της κάναμε το εγκεφαλογράφημα και είχε και κοίλα ΚΑΙ κυρτά! Ούτε μια ευθεία!" . Να είστε άντρες ρε σε αυτό που κάνετε. Να φοράτε τα παντελόνια και να τα τιμάτε. Πες "ναι ρε τσόλια, έχω τα φράγκα του αιώνα και έκανα πάρτυ για να γνωρίσουμε γκόμενες και να δούνε τι γαμάτοι που είμαστε εμείς οι πλούσιοι, και σας γράφω και στα παπάρια μου ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ. Σας έχω όλους χεσμένους ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. Και σήμερα θα πηδήξω και 6 από αυτές εδώ τις κάργιες, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ.Και θα βλέπει και η γυναίκα μου και θα λέει και ευχαριστώ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. Και με ζηλεύετε όλοι και με βρίζετε, αλλά κατά βάθος θέλετε να γίνετε σαν και εμένα, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ." . Αλλά που τέτοια κότσια... Α ρε να μουν εγώ στη θέση σου ρε Παστίτσα. Θα είχα κάνει ένα πάρτυ μιας εβδομάδας κλείνοντας ολόκληρο νησί (και μάλιστα ΙΣΤΟΡΙΚΟ νησί, όχι μαλακίες), με καλεσμένες χίλιες μοντέλες, όλη την αφρόκρεμα της Αθήνας και της Ελλάδας γενικότερα. Ρωμαϊκά όργια, κόκες, πρέζες, ξεκωλιάσματα, ξεφτιλίκια, τίγρεις, καγκουρώ, δεινόσαυροι, φαϊ, αθλοπαιδιές "πιάσε το μοντέλο", "το φοντύ του κώλου" (αυτό που άμα σου πέσει το ψωμάκι σε πηδάνε ολοι οι καλεσμένοι), τα γνωστά που είπαμε και παραπάνω "τρίαθλον" και άλμα επί κοντής, κλπ κλπ κλπ. Και στο τέλος θα έβγαζα dvd, με όλες τις κυρίες στα 4 και σε φάσεις "δώσε και άλλο εφοπλισταρά μου" με τους φίλους μου, και θα έβγαινα στις ειδήσεις με ύφος 1000 καρδιναλίων, ντυμένος μπάτμαν και θα έλεγα στον παρουσιαστή "Και όλα αυτά, ξέρεις γιατί; ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ.". Αλλά άμα είναι ο άνθρωπος χέστης, τα λεφτά δεν κάνουν τίποτα.
Ξέρω, έλειψον ελαφρώς, αλλά είχα διάφορε επαγγελματικέ υποχρεώσεις και έτρεχον ως η Βουγιούκλο σε ρομαντική κομεντί εποχής (με το αριστερό χέρι τεντωμένο όπισθεν και το δεξί να καλύπτει τους τσακίρικους οφθαλμούς μου). Οι επαγγελματικέ χωσιματικαί δεν έχουν τελειώσει ακόμα, απλά αυτή τη στιγμή τριγύρω κάνει Ιούνιο και εδώ που κάθομαι Αύγουστο, γύρω στις τρεις το μεσημέρι.
Έχοντας λείψει τόσο καιρό από τα ιντερνετικά δρώμενα, αλλά παρ'όλα αυτά παρακολουθώντας με μισοάγρυπνο μάτι το τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα (πραγματικά, ακόμα και στις 2 του Γιούνη -που θα λέγαν και οι σύντροφοι- που γενεθλίαζα και έπινα παγωμένη San Miguel (που είναι San Νερό βασικά) στην Πλαθα Ρεάλ στη Βαρκελώνη, εγώ σκεφτόμουν την πατρίδα και το τι τραβά αυτός ο ταλαίπωρος τόποουζ). Δυστυχώς η επικαιρότης δε σταμάτησε να κάνει ένα διάλειμμα όσο εγώ είχα δουλειά - και θα έπρεπε να ντρέπεται βαθέως δια τούτο- αλλά συνέχισε το αμείλικτο έργο της καταστροφής και της χαζομάρας. Οπότε και εγώ τι να κάνω, μάζεψα τα τοπ και είπα να πω 5 πράγματα από καρδίας.
Σκάνδαλο #1 - Τόλης Βοσκόπουλας : Βοσκόπουλος, 11 γράμματα. Γκερέκου, 8 γράμματα. Φαντασία 8 γ ράμματα. 5 που χρωστάει και τα τρία που θα δώσει, 8 . Όλο μαζί, 11888. Τυχαίο; Έτσι νομίζω. (Πλάκα πλάκα ο τύπος αυτός από τη διαφήμιση κάνει εξαιρετική δουλειά στον εξευτελισμό της αριθμοτέτοιας και μπράβο του, μπας και ξυπνήσει λίγο ο κόσμος).
Σκάνδαλο #2 - Μαντέλης : Πέφτω από τα σύννεφα! Εκπλήσσομαι. Πραγματικά δεν περίμενα ποτέ ένας πρώην υπουργός και μεγαλοστέλεχος, μεγαλοτέτοιος και μεγαλοκείνος να έχει τόσο χαμηλή ταρίφα στο λάδωμα. Τι είναι 200 χιλιάρικα ρε κακομοίρη; Ψιλικατζή. Μικρομαγαζάτορα. Περιπτερά. Λαχειοπώλη! Ίσα μια άδεια ταξί που παίρνεις. Ή ένα δυάρι στην Κυψέλη, ούτε καν στην Άνω. Τόσες σπουδές, τόσος αγώνας, τόση συντροφικότητα, τόσες φορές να τραγουδήσεις το "αυτό το χώωωμα είναι δικό τους και δικό μας", το "ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος που ανατέλλει, μας-όδη-γει"τόσος Ξυλούρης το 81 και τόση Ρίτα Σακελλαρίου το 85 και συ κατέληξες να εξαγοράσεις όλο αυτό το τρέξιμο στο τέλος με 200 χιλιάρικα; Και η μόνη δικαιολογία που βρήκες ήταν "με πήραν τηλέφωνο και μου παν ότι μου τα βάλαν στην τράπεζα"; Και σύ ήσουν υπουργός; Με τέτοια ρητορική δεινότητα και ευστροφία, για να μην πω για το φαινόμενο IQ, εσένα θα σε έκανα ίσα με παραγιό εκκενωτή βόθρων (ο Φαταούλας) ή στην καλύτερη περίπτωση και με βύσμα, για μπακαλόγατο. Κοίτα το μάστορα παρακάτω να μάθεις πως γίνονται τα λεφτά :
Σκάνδαλο #3 - Τσοχατζόπουλος : Τώρα περνάμε από το χωμάτινο/χαλικόστρωτο δ τοπικού, σε γρασίδι τσάμπιονς λίγκ. Από τους παραγιούς του μπακάλη στους CEO και τα λοιπά. Από τα αλώνια στα σαλόνια. Γιατί ο άλλος δεν το δειχνε, ήταν κρυφός και για αυτό εκπλαγήκαμε. Για τούτονα εδώ πραγματικά έπεσε κανείς από τα σύννεφα; Όχι γιατί αν έπεσε κάποιος από τα σύννεφα, να μου πείτε σε ποιο ψυχιατρικό νοσοκομείο νοσηλεύεται να του πάω μάντολες και τουτουμάκια. Δηλαδή πραγματικά, είναι τόσο απλά μαθηματικά που ακόμα και ο Zaphod θα τα βγαζε πέρα. Είσαι βουλετής-υπουργός κλπ. Χωρίς καμία άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα, έτσι; (λέμε τώρα, για το πως περιγράφεται επίσημα το πρόβλημα). Δε θα μιλήσω με τα πραγματικά νούμερα, αλλά με αναλογίες. Γιατί βαριέμαι να ψάχνω τώρα. Ωραία. Είσαι ξέρω γω, 35 χρόνια βουλευτής να σου πω. Με x απολαβές (επίσημες) το χρόνο. Άρα έχεις συνολικά έσοδα αυτά τα 35 χρόνια, 35x μπικικίνια. Σωστά; Και ΞΑΦΝΙΚΑ ο κόσμος ανακαλύπτει -κλασσικά πέφτοντας από τα cumulus ή ακόμα πιο ψηλά, από τα cirrostratus- ότι μόνο η ακίνητη περιουσία σου αξίζει -λέω γω τώρα- 60x μπικικίνια. (που δεν είναι τόσο, είναι περισσότερο). Κάτσε ρε μπάρμπα, κάτσε ρε αλάνι. Αν έβγαλες 35, και μόνο τα σπίτια που ζεις κάνουν 60, και έχεις μόνο ένα δάνειο (της τάξης του 0.5x) , για το ένα μόνο σπίτι, που τα βρήκες τα υπόλοιπα; είχες ευρώδεντρα στον κήπο; βρήκες το θησαυρό των εβραίων σε κανα λόγγο; βρήκες το θησαυρό της Βαγίας; (το θυμάστε το βιβλιαράκι;); έκανες τουρνέ με τους Πειρατές της Καραϊβικής; Με περιέργεια το ρωτάω, γιατί αν το έκανες με τίμιο και διαφανή τρόπο, θέλω και εγώ να μάθω πως γίνεται μπας και αυγατίσω τις οικονομίες της ζωής μου, που αυτή τη στιγμή δε φτάνουν για να ταϊσουν μοντέλο για μια βδομάδα. Και ενώ έχει επίδειξη την άλλη. Και ενώ της έχουν πει να χάσει μερικά κιλά αλλιώς λος πούλος. Και κάθεσαι και μου λες τώρα για φυσική εξόντωση και σενάρια πολιτικής δολοφονίας και μπήκαν στην πόλη οι οχτροί και άλλα τέτοια. Που δεν αμφιβάλλω κιόλας ότι μπορεί να συμβαίνει αλλά για στάκα ρε αλάνι. ΟΚ να δεχτώ ότι δε θέλουν να σε παίζουν πλέον. Αλλά εσύ δηλαδή τη φωλιά σου την έχεις γυαλισμένη;; καθαρή;;; Όχι για να μη λέμε τα σύκα σκάφη και τη σκάφη σύκα!
Και στο κάτω κάτω αν θέλουν να σε εξοντώσουν πολιτικά, αυτό σημαίνει ότι είχες πολιτικές βλέψεις για σταδιοδρομία στο χώρο. Και άλλη σταδιοδρομία. Στα 70φεύγα που είσαι; Άσε κύριε Άκη μας, κάνε τόπο να ασχοληθεί και κανάς άλλος. Κάτσε με τη γυναικούλα σου στο φτωχόσπιτό σου, στην καμαρούλα μια σταλιά, άκου και Καζαντζίδη άμα θες, βλέπε και Ξανθόπουλο - μάνα δε μου κολλάν τα ένσημα- και νοιώσε όσο αδικημένος θες. Παλιοζωή, δε λέω. Αλλά θα αντέξεις, είμαι σίγουρος. Ο πόνος της απόρριψης δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Και είναι και αχάριστοι όλοι αυτοί. Που όταν ήταν πιτσιρίκια στη νεολαία της ΠΑΣΠ τους κέρναγες αβέρτα ούζα μετά τα πάρτυ της Νομικής και τους έβαζες μπουκαλάκι τσαμπέ στη Σακελλαρίου, όταν τα σπάγατε με τον πρόεδρο και την παλιά φρουρά. Τώρα ξετσουτσούρωσαν και στο παίζουν αδέκαστοι τιμωροί του εγκλήματος και τα λοιπά, ενώ ακόμα δεν έχουν προλάβει να φάνε ούτε τσεντέσιμο από κανέναν... Σε καταλαβαίνω σύντροφε, πονάς πολύ. Και εγώ σε πονάω. Αλλά υποχώρησε και συ λίγο. Χάρισέ μου κανα κωλόσπιτο, έτσι για καλό P.R. Και δε θα πω τίποτα
Σκάνδαλο #4- Πάρτυ στο Αβέρωφ : Εδώ δεν ξέρω από που να το πιάσω και που να το τελειώσω σου λέω, αγαπητέ μου Αναγνώστη. Ξεκινάμε από τα απλά, την 100χρονη φέτος,ιστορία του Αβέρωφ, το αίμα που χύθηκε πάνω, τα στενά των Δαρδανελλίων, τη μεταφορά των προσφύγων του 22 στην Αθήνα κλπ. Είναι ένα μέρος της πρόσφατης ιστορίας μας. κλπ κλπ κλπ, δε θα επεκταθώ, θεωρώ ότι στη γενιά μου τουλάχιστον οι περισσότεροι ξέρουν το Αβέρωφ έστω και μόνο από το πως χαρακτηρίζαμε τις χοντρές στο δημοτικό "πως είσαι έτσι μωρή, σαν το Αβέρωφ". Άλλο επίπεδο τότε αγάπη μου, ακόμα και οι βρισιές μας περιείχαν μια α γνώση. Ήξερες αν μη τι άλλο, ότι υπήρχε και ότι είχε ιστορία. Κάτι ήταν και αυτό. Βγήκε ένας εφοπλιστής να πει στις ειδήσεις, ως υπεράσπιση για το πάρτυ, ότι έτσι προωθήθηκε η ιστορία του και η γνώση περί αυτής. Ναι είμαι σίγουρος κ.Εφοπλιστά μου. Άμα ρωτήσουμε τώρα τις μοντέλες που έβγαζαν φωτογραφία στα 4 μπροστά στα κανόνια, τι ήταν το Αβέρωφ, θα σου πουν μέχρι και πόσους ίππους ήταν οι μηχανές του ( μηχανές 19.000 ίππων με πληροφορεί η σελίς του). Στανταράκι. Ρε που τα πουλάτε αυτά; Πάτε να μαζέψετε τα ασυμμάζευτα. Το ξέρουμε ότι έχει χαθεί κάθε ίχνος μέτρου σε αυτή τη χώρα, αλλά περίμενα από τους εφοπλισταί να είναι και λίγο, πως να το πω, λίγο λιγότερο κακόγουστοι γαμώ την τύχη μου! Να τα χέσω τα λεφτά σου ρε Παστίτσο άμα είσαι τόσο χάπατο που θεωρείς ένα θωρηκτό του περασμένου αιώνα ιδανικό μέρος για πάρτυ με
Περίπτερο #1-κ.Τεό Καλογάμπρογλου. Έχει δική του εταιρεία με κότερα, δική του εταιρεία που φτιάχνει τα κότερα, δική του εταιρεία που φυτεύει τα δέντρα που φτιάχνουν τα κότερα και δική του εταιρεία που φτιάχνει τη γη που βάζουν τα δέντρα που φτιάχνουν τα κότερα. Έχει ένα δικό του νησί, μισή πλαγιά στο Γκστάαντ και ένα κομμάτι της λίμνης του Ιντερλάκεν. Του αρέσουν η ζωγραφική, η λυρική ποίηση του Αλκαίου -του αρχαίου ζώα, όχι του νέου-, το άλμα επί κοντής και το τρίαθλον (Μοντέλο-Τραγουδιάρα-Τηλεπαρουσιάστρια). Στον ελεύθερο χρόνο του ξύνει το αριστερό του τσιμπιρδόνι, γιατί όταν δουλεύει ξύνει το δεξί -γιατί ο μπαμπάς δεν τον εμπιστεύεται ούτε να μοιράσει πυρετό-. Αγαπημένη του πόλη είναι η Νέα Υόρκη και αγαπημένο του φαγητό το σούσι (κυρίως νιγκίρι, γιατί το μάκι του φέρνει αέρια με κάποιο περίεργο τρόπο -μάλλον τα φύκια). Ε πάει στο περίπτερο η μοντέλα που λέτε, και αρχίζει τις ερωτήσεις ο Καλογάμπρογλου (που μιλάει και με περίεργο "ρο". Οι περισσότεροι φλώροι, δε λένε καλά το "ρο", το χω παρατηρήσει). "Πόσο χρονών είσαι;" "21 στα 23". "Α,για μόρφωση δεν το συζητάω ε.." "Έχω τελειώσει λύκειο και τώρα ιεκ βοηθού ψυχολόγου-νυχοθεραπευτή-αστρολόγου" κλπ κλπ κλπ. Ε ρε παιδιά, άμα θέλουν οι συμμαθητές της τάξης του 85 να γνωρίσουν το νέο αίμα που κυκλοφορεί στις πιάτσες, έτσι να τα κάνουν τα πάρτυ. Όχι να τα κάνουν στα θωρηκτά και τα μουσεία. Λίγη τσίπα. Αυτά βλέπει το ΠΑΜΕ και απλώνει πανά στην Ακρόπολη. Σου λέει, "ο άλλος κοίτα τι ντόρο που έκανε, με ένα παρτάκι για να βρει γκόμενες στο Αβέρωφ. Εμείς άμα πάμε και απλώσουμε κανα πανώ Ακρόπολη μεριά, δε θα πιάσουμε περισσότερο τα νεανικά κοινά;". Μου αρέσει κιόλας που σε αυτά τα πάρτυ πάνε όλοι και παινεύουν τα χάπατα. "Ααααα μα είναι εξαιρετική κοπέλα. Μπορεί να είναι πολύ όμορφη, αλλά είναι και έξυπνη. Ξέρει να μετράει μέχρι το 10, και μπορεί να συλλαβίσει μέχρι και το "μονοκοτυλήδονο. Μια φορά της κάναμε το εγκεφαλογράφημα και είχε και κοίλα ΚΑΙ κυρτά! Ούτε μια ευθεία!" . Να είστε άντρες ρε σε αυτό που κάνετε. Να φοράτε τα παντελόνια και να τα τιμάτε. Πες "ναι ρε τσόλια, έχω τα φράγκα του αιώνα και έκανα πάρτυ για να γνωρίσουμε γκόμενες και να δούνε τι γαμάτοι που είμαστε εμείς οι πλούσιοι, και σας γράφω και στα παπάρια μου ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ. Σας έχω όλους χεσμένους ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. Και σήμερα θα πηδήξω και 6 από αυτές εδώ τις κάργιες, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ.Και θα βλέπει και η γυναίκα μου και θα λέει και ευχαριστώ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. Και με ζηλεύετε όλοι και με βρίζετε, αλλά κατά βάθος θέλετε να γίνετε σαν και εμένα, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ." . Αλλά που τέτοια κότσια... Α ρε να μουν εγώ στη θέση σου ρε Παστίτσα. Θα είχα κάνει ένα πάρτυ μιας εβδομάδας κλείνοντας ολόκληρο νησί (και μάλιστα ΙΣΤΟΡΙΚΟ νησί, όχι μαλακίες), με καλεσμένες χίλιες μοντέλες, όλη την αφρόκρεμα της Αθήνας και της Ελλάδας γενικότερα. Ρωμαϊκά όργια, κόκες, πρέζες, ξεκωλιάσματα, ξεφτιλίκια, τίγρεις, καγκουρώ, δεινόσαυροι, φαϊ, αθλοπαιδιές "πιάσε το μοντέλο", "το φοντύ του κώλου" (αυτό που άμα σου πέσει το ψωμάκι σε πηδάνε ολοι οι καλεσμένοι), τα γνωστά που είπαμε και παραπάνω "τρίαθλον" και άλμα επί κοντής, κλπ κλπ κλπ. Και στο τέλος θα έβγαζα dvd, με όλες τις κυρίες στα 4 και σε φάσεις "δώσε και άλλο εφοπλισταρά μου" με τους φίλους μου, και θα έβγαινα στις ειδήσεις με ύφος 1000 καρδιναλίων, ντυμένος μπάτμαν και θα έλεγα στον παρουσιαστή "Και όλα αυτά, ξέρεις γιατί; ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ.". Αλλά άμα είναι ο άνθρωπος χέστης, τα λεφτά δεν κάνουν τίποτα.
Subscribe to:
Posts (Atom)