Φάτε σκουλήκια πτώμα

Αυτά τα λυκόρνια της δημοσιογραφίας ποτέ δε σταματούν να με επιβεβαιώνουν. Τελικά φαντάζομαι πως η μόνη τους διαφορά με τα γνωστά όρνια του Λούκυ Λούκ είναι πως τα όρνια έχουν φτερά και κρώζουν. Εντάξει ρε, τον φάγανε τον κακομοίρη τον άνθρωπο. ΟΚ το καταλάβαμε. Και μην ανησυχείτε, με το που ακούσαμε την είδηση, καταλάβαμε αμέσως ποιοί είναι οι δύο πιθανότεροι λόγοι που κάποιος θα τον είχε φάει έτσι. Πραγματικά δηλαδή, δε χρειάζεται να μας τρίβετε στη μούρη τις "προσωπικές του επιλογές", τα "πάθη του" και συναφείς αηδίες. Δε σέβεστε τίποτα σε αυτό τον κόσμο. Τίποτα όμως. Η μυρωδιά του αίματος σας σεληνιάζει. Γουστάρετε. Τρελλαίνεστε. Βλέπετε ψωμί. Νούμερα. Τηλεθέαση. Όπου θρήνος και δάκρυ τα λυκόρνια πρώτα. Όπου τραγωδία και οδυρμός, τρέχετε και σεις να προβάλλετε τις και καλά θλιμμένες μούρες σας και να ψάλλετε δακρύβρεχτους επικηδείους. Ξαφνικά όλοι τον ξέρατε και τον αγαπούσατε και γλυκανάλατες αηδίες. Φυσικά τους ανθρώπους του και τον πόνο τους δεν τους σκέφτεστε ποτέ. Γιατί προέχει ο "κόσμος". Ναι ρε το "κοινό". Εμείς δηλαδή. Άλλες αιματορουφήχτρες απο κεί.
Πρέπει να είσαι υπέρμετρα υπάνθρωπος για να λές τέτοια πράγματα πάνω από το πτώμα ενός άγρια δολοφονημένου συνανθρώπου μας. Να μιλάς για σκοτεινά πάθη και επιλογές που τον οδήγησαν στον κατήφορο και για ατραπούς της νύχτας και ο,τι ναναι. Ξέρουμε μην ανησυχείτε. Δε θέλουμε να μάθουμε άλλα. Δε θέλουμε να μάθουμε τι έκανε μόλις τελείωνε το γύρισμα και πήγαινε σπίτι του, που πήγαινε βόλτες και τι έκανε. ΔΕ μας ενδιαφέρει. Καθόλου. Εμένα προσωπικά με ενδιέφερε οτι ήταν ένας καλός ηθοποιός και ότι γούσταρα πολύ τους χαρακτήρες του. Δε θα τον έκανα ποτέ παρέα, δε θα τον έκανα ποτέ φίλο, αλλά όποτε τον έβλεπα στο γυαλί, γέλαγα. Και αυτό μου αρκεί. Δε με ενδιαφέρει τι έκανε πίσω από τις κάμερες. Αλήθεια ρε. Τι με νοιάζει; Tι με νοιάζει εμένα ρε η προσωπικότητά του και τι ποτό έπινε και που το έπινε και με ποιούς;
Με ενδιαφέρει όμως το αδίστακτο ψέμμα που διαγράφεται στις καλοταϊσμένες μούρες σας όταν λέτε όλα αυτά τα βαρύγδουπα και εντυπωσιακά λόγια του στυλ "δεν τον ήξερα και τι κρίμα, το μετανοιώνω τώρα" κλπ κλπ. Αντε πνιγείτε ρε, κάφροι. Καννίβαλοι. Υπάνθρωποι. Σκουλήκια. Ο άνθρωπος στο θάνατο δε δικαιώνεται μεν, δεν εξιλεώνεται μεν, αλλά το σαρκίο που μένει πίσω προσωρινά είναι ιερό. Ο νεκρός είναι ιερό πράμα. Και σιχαίνομαι αυτή τη μιντιακή σκύλευση ενός νεκρού, όποιος και αν είναι αυτός.
Ο πολιτισμός των ανθρώπων φαίνεται από πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι και η αντιμετώπιση των νεκρών. Και σεις αποδεικνύετε αλάνθαστα, κάθε φορά, πως με τον πολιτισμό έχετε τσακωθεί. Υπάρχουν πρωτόζωα στην Ανταρκτική που είναι πιο πολιτισμένα απο σάς. Αμοιβάδες στον Κρόνο που έχουν περισσότερη ανθρωπιά.
Καθάρματα. Καννίβαλοι. Ούνοι. Κάφροι.
Αφήστε το νεκρό ήσυχο. Σεβαστείτε την οικογένεια και τους δικούς του.
Ναι καλά ξέρω, σιγά...