Πάλι θα φάμε...

Έρχονται γιορτές.. Ευτυχία. Αφθονία. Χοληστερίνη και ζάχαρο. Μπρίο και κέφι σε ντο ματζόρε (η δικιά μου φωνή μάλλον είναι κλειδωμένη σε ένα μόνιμο Em οπότε λογω πένθους δεν με αφήνουν ποτέ να τραγουδήσω στις γιορτές. Εδώ που τα λέμε, δεν με αφήνουν ποτέ να τραγουδάω. Βασικά, σταμάτησα να τραγουδάω και στο μπάνιο, γιατί τα πλακάκια μου αποκτούσαν πολύ απειλητικές διαθέσεις όποτε ερμήνευα μεγάλες επιτυχίες του Σταμάτη Γονίδη στο τηλέφωνο του ντους. Και στο καπάκι Celtic Frost) . Έρχονται γιορτές και εκτός από τους συνταξιούχους, τους συμβασιούχους, και εμένα, όλοι οι αλλοι θα φάνε και θα πιούνε με την ψυχάρα τους. Στις γειτονιές θα μοσχομυρίζει το μαχλέπι, το ξύσμα πορτοκάλι και το κανελογαρύφαλλο (αυτά άχρηστες νεοελληνίδες είναι μερικά από τα μυρωδικά που βάζουν στα τσουρέκια, στα μελομακάρονα κλπ κλπ :P) . Μέσα στα σπίτια οργασμός εργατικότητας. Στο δικό μου σπίτι οργασμός ούτε για πλάκα. Εκτός άμα τελικά βάλουμε Filmnet στην πολυκατοικία, οπότε όλο και κάτι θα κάνουμε.. Μανάδες βουτηγμένες μέσα σε λεκάνες με αλεύρια, αυγά, ζάχαρες κλπ. Σαν το φάντασμα του Κάντερβιλ με ποδιά. Πατεράδες που ζυμώνουν τα τσουρέκια (αφού φουσκώσει καλά η ζύμη) γιατί είναι πιο δυνατοί . Παιδάκια να τσακίζουν ο,τιδήποτε έχει μέσα ζάχαρη και να ουρλιάζουν ευτυχισμένα πασαλειμμένα με άχνη. (Ναι και εγώ θέλω να τα πετάξω από το μπαλκόνι, αλλά δεν έχω καμία όρεξη να κάνω πρωτοχρονιά με τον Μπάμπη τον Σουγιά στην υπόγα του αστυνομικού τμήματος). Φέρτε μου μελομακάρονα. Μελομακάρονα όμως. Όχι σκέτα -μακάρονα. Να είναι καλά μελωμένα. Να είναι υγρά, όχι ξερά. Και να έχουν πολύ πορτοκάλι και κανέλα. Νταξ; Και για αυτούς που απορούν γιατί τα λένε μελομακάρονα αφού δεν έχουν σχέση με μακαρόνια, άντε να κάνω την καλή μου πράξη και να απαντήσω πως η κατάληξη δεν έχει σχέση με τα μακαρόνια αλλά με τα γαλλικά macarons, που σε ελεύθερη μετάφραση είναι κάτι σαν τα δικά μας αμυγδαλωτά-ζαχαρωτά, με μορφή όμως κωκ. Σας μπέρδεψα; ε... πηγαίντε εδώ να δείτε μια συνταγή να καταλάβετε για τι πράμα λέμε και γιατί λέμε και τα δικά μας μελομακάρονα. Τέλος πάντων. Και άντε να ξεφύγουμε από τα γλυκά. ΦΑΙ .. πολύ φαϊ. Και κυρίως κρέας. Απο όλα τα είδη, γιατί είμαστε και μερακλήδες και γουστάρουμε ποικιλία. Προσωπικά είμαι αντίθετος στην μόδα της γαλοπούλας, που λόγω χαμηλών λιπαρών και θερμίδων προτιμάται από τις νοικοκυρές που πάντα σκέφτονται και το οτί θα φάνε έναν σκασμό πράγματα τα Χριστούγεννα, οπότε προσπαθούν να βάλουν και ένα μέτρο όσο γίνεται. Δεν μου αρέσει η γαλοπούλα ιδιαίτερα. Όπως και να είναι μαγειρεμένη.. Την έχω φάει με ένα εκατομμύριο τρόπους. Δεν.. Όταν στο τραπέζι σκάει το τρυφερό και ζουμερό γουρουνοπουλάκι, με την πετσούλα του καλά ξεροψημένη, περιχυμένη με τους χυμούς του και λεμονάκι, και από πάνω μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι, εγώ παραδίνομαι. Εκεί χάνονται όλες οι αντιστάσεις και δεν μασάω μία. Πιστεύω πως για ένα τέτοιο θεϊκό γουρουνόπουλο θα άντεχα και ίσα με 2 λεπτά πάλης με τον Κόναν τον βάρβαρο. (Πωπω με έπιασε μια λιγούραααααα... και που να τρέχω στην Καλαμάτα ή στην Δημητσάνα για γουρουνοπούλα. Είναι μακριά..) Στα χριστουγεννιάτικα τραπέζια γενικά γίνεται το έλα να δείς. Έχω ακούσει από παραδοσιακά τραπέζια ανάλογα με την περιοχή, μέχρι "εκκεντρικά" χριστουγεννιάτικα τραπέζια που τους την κάρφωσε με τις γαλοπούλες και τα γουρουνόπουλα και αντί αυτών έφτιαξαν κινέζικο, ταϋλανδέζικο, μέχρι και μεξικάνικο. Το κύριο είναι πως στο 90% των σπιτιών μαζεύεται ένα μέρος του σογιού (το άλλο μέρος του σογιού σε άλλο σπίτι γιατί είναι τσακωμένοι με τους άλλους επειδή τους έφαγαν μια στάνη στα Τζουμέρκα που κανείς ποτέ δεν έχει δεί) και αρχίζουν : "αααααααααααα γεια στα χέρια σου Μαρίκα, αυτό τί είναι;" "Γαλοπούλα με σως από δαμάσκηνα, 3 πιπέρια και κράνμπερρυ" "Είχατε και στον Μελιγαλά σως και κράνμπερρυ;" "Ναι ρε, μας κυνήγαγε η μάνα μας το πρωί με το κράνμπερρυ στο χέρι" "Ναι και εγώ άμα δεν επινα μια Moet et Chanton και δεν κάπνιζα ένα Μontechristo, δεν με άφηναν να πάω στο δημοτικό" "Μήτσο μην τρώς πολύ" "Έτσι λίγο για το καλό".. μετά από λίγο "Ελένη, σοοδεεεεεεεεεες" "Αχ στα λεγα εγώ, μην φας πολύ θα φουσκώσεις" "Δεν έφαγα πολύ, με πειράζει το μοσχοκάρυδο στη μπεσαμέλ" "Το ένα ταψί πατάτες και μισό γουρούνι που εφαγες δεν σε πειράξαν δηλαδή;" Η υπεραττάκα που θέλω να πέσω κάτω κλαίγοντας από τα γέλια όποτε ακούω είναι η Αχ καλή μου εγώ κάνω δίαιτα και δεν θα φάω πολύ, θα δοκιμάσω ίσα-ίσα. Αυτή ακούγεται κυριως σε πάρτυ και όχι οικογενειακές συγκεντρώσεις. Η αττάκα αυτή μεταφράζεται σε "Θα ξεκωλιαστώ στο φαϊ αλλά στα κρυφά για να μην νομίζουν πως δεν προσπαθώ,άλλωστε πρέπει να κρατήσουμε και τα προσχήματα." Μετά γίνεται του Σπίθα το κάγκελο. (Οι της γενιάς μου και πίσω αν έχουν διαβάσει μικρό Ήρωα θα θυμούνται τι κατέβαζε ο Σπίθας). Συμβουλή : Αυτοί που το λένε αυτό, είναι συνήθως αυτοί που θα δείτε να τρώνε με μούρη στον τοίχο και πλάτη στον κόσμο. Και μετά σκάνε και τα γλυκά. Εκτός από τα πατροπαράδοτα, κάτι μελομακάρονα, κάτι κουραμπιέδες, κάτι δίπλες, κάτι ξεροτήγανα κλπ κλπ, έχει φέρει και ο κάθε καλεσμένος και το κατιτίς του. Αυτός που θυμάται να φέρει τούρτα σοκολάτας, γίνεται και ο αγαπημένος συγγενής του έτους για μένα. Αφού ο κόσμος τσακίσει όλη αυτή την απίστευτη ποσότητα (που σέ ένα σχετικά μεγάλο σόι, σίγουρα επαρκεί για να ταϊσει μια χώρα όπως η Μποτσουάνα για έξι μήνες) πάνε και ξεραίνονται σαν τα πτώματα όπου βρουν. Σε καναπέδες, σε κρεβάτια, σε φλοκάτες, όπου έχει χώρο ρε παιδί μου. Λύσιμο ζώνης, ξεκούμπωμα πουκαμίσου κλπ. Και ζωώδεις αναστεναγμοί "ωωωωωωωωωωωωωωωωωωωχ" "αααααααααααααααααααααχχ" "να χαμε ένα καφεδάκι τώρα. ΜΙΜΙΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΚΑΦΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ" (σταμάτα ρε θείο, άσε μας να νταγκλιάσουμε).. ααααααααχ... που θα πάει, δεν θα έρθουν οι γιορτές.. Από τώρα δίαιτα κάνω για να έχω χώρο.. (καλά μην ψαρώνετε, που θα κάνει ο κοιλιόδουλος δίαιτα...) Στο επόμενο θα παίξει και περιγραφή της βραδυνής εξόδου μετά τη μάσα..

Βροχή

Αγαπητοί μου φίλοι. Βαρέθηκα τη βροχή. Για την ακρίβεια την σιχάθηκα. Για να γίνω πιό ακριβής, αν πέσει και άλλη μια σταγόνα βροχής, θα φορέσω μαύρο δερμάτινο παντελόνι, μαύρο δερμάτινο μπουφάν, μαύρη δερμάτινη μάσκα, θα πάρω ένα τσεκούρι και ουρλιάζοντας "όχι άλλη βροχή" θα αρχίσω να σφάζω όποιον βλέπω μπροστά μου. Φυσικά πρέπει από τώρα να σκεφτώ τα χρόνια της φυλακής με καναν Καπετανάκη που ..στη γη στερεωμένα τα παιδάκια τα καημένα κλπ κλπ οπότε μάλλον το σενάριο αυτό αντικαθίσταται από το σενάριο "δεν φοράω κανενός είδος δερμάτινο, απλά βγαίνω στο μπαλκόνι και ουρλιάζω σαν αρκούδα με δυσκοιλιότητα". Θέλω να ανέβω Αθήνα σήμερα και δεν μπορώ. Δηλαδή *μάλλον* δεν μπορώ. Άμα βρέχει έτσι, που να οδηγήσεις σε αυτό τον κωλόδρομο με λάστιχα-γυαλί; (Πρέπει να αλλάξω τα λάστιχά μου επειγόντως. Πόδι άμα βάλω κάτω, καλύτερη πρόσφυση θα έχω). θα έρθω πετώντας; γλιστρώντας; με μουσική υπόκρουση Καρυοθράυστη σίγουρα πάντως. Η βροχή είναι χρήσιμη μόνο για να πίνουν νερό τα σαλιγκάρια και να μελαγχολούν οι καψουρεμένοι ποιητές. Α ναι και να χαίρονται οι οικολόγοι. Για τους υπόλοιπους κανονικούς ανθρώπους βροχή σημαίνει πως :
1. Θα λερώσουν τα πάντα. Από τα παπούτσια τους μέχρι το σπίτι τους (γιατί όσο καλά και αν σκουπίσεις πόδια, πατημασιές θα κάνεις). Η λάσπη είναι φίλη μας..
2. Στην Αθήνα θα μποτιλιαριστούνε παντού. Και σε αλάνα να είσαι παρκαρισμένος, όταν βρέξει θα μποτιλιαριστείς. Στη Θεσσαλονίκη θα ακούγονται γαμωσταυρίδια στην Όλγας και στην Εγνατία. Ας βάλω και Τσιμισκή για να μαι μέσα. Στην Πάτρα θα γίνεται της Πατρινής στην Κορίνθου και στην Αγίου Ανδρέου. Γενικά, όταν βρέχει στην Ελλάδα όποιος κρατάει τιμόνι γαμωσταυρίζει.
3. Θα πλημμυρίσει το σύμπαν. Θα βγούνε οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων που από σπίτια έγιναν ενυδρεία , και θα παραπονιούνται πως δεν υπάρχει κράτος, πως ποιός θα τους αποζημιώσει κλπ. Ρε μάγκα, όταν εσύ έβαλες φωτίτσα πριν 10 χρόνια, έκαψες όλο το Λαγονήσι/Ανάβυσσο/Σαρωνίδα/Σούνιο/Καμάριζα/Φώκαια και μετά έχτισες μέσα στο ρέμα καλά ήταν ε; Ναι ξέρω δεν είστε λεφτάδες εσείς και τα χτίσατε με τους κόπους μιας ζωής, αλλά δυστυχώς όποιος χτίζει παράνομα μέσα σε ρέματα είναι τόσο έξυπνος όσο και αυτός που επένδυσε την περιουσία του σε αδιάβροχα σακουλάκια τσαγιού. Κοινώς, λυπάμαι αλλά εγώ ως φορολογούμενος πολίτης δεν δέχομαι τα λεφτάκια τα δικά μου να τα πάρεις εσύ επειδή είσαι και παράνομος και χαζός.
4. Οι δημοσιογράφοι θα οργιάσουν. Θα μιλήσουν για θεομηνίες, λαίλαπες, κατακλυσμούς. Θα πάρουν συνεντεύξεις από πληγέντες, πλημμυροπαθείς, επιπλέοντα μαξιλάρια. Θα έχουμε σε πάνελ τον Νώε και τους γιούς του ως εμπειρογνώμονες. Τον κύριο Δαραβίγκα, την Τιτίκα Τσιμπουκίδου (πρώην παίκτρια ριάλιτυ),την Κικύ Μπούτη (νυν παίκτρια ριάλιτυ), τον Εφράιμ Θυμιατήρη (εκπρόσωπο εκκλησίας, ειδικό σε θέματα δευτέρας παρουσίας και κατακλυσμών), και τον Μήτσο Κλαπανάρα (κλαπανάρα). Θα μας πούν για το ανάλγητο κράτος κουνώντας συμπονετικά τα φρύδια τους. Βλέμμα πύρινο και πυρωμένο (ποιος αρχάγγελος και ποια ρομφαία..) και λέξεις που βγαίνουν από χείλη σφιγμένα, οργισμένα θα επιτεθούν εναντίων αυτών που κλεισμένοι στους πύργους τους, βλέπουν τον κοσμάκη να θαλασσοπνίγεται μέσα στην πλατεία Κολωνακίου στο Central, στο Μικρολίμανο στο Iguana, στον Βάρσο στην Κηφισιά, και στον Αβραάμ στα Ταμπούρια. Θα ιδρώνουν για μας πάλι οι εθνοσωτήρες δημοσιογράφοι. (Μιλάμε πάντα για τα μεγάλα κεφάλια. Εγώ τον κακομοίρη που είχαν στείλει έξω και έκανε ρεπορτάζ βουτηγμένος μέχρι τη γάμπα στη λάσπη τον λυπάμαι). Θα προσπαθούν να μας δώσουν κουράγιο ενώ παράααλληλα θα καθίζουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου όλους εκείνους που αδιαφορούν. Μετά θα πάνε στα χαμόσπιτά τους, θα πουν στην φτωχή υπηρέτρια να τους φέρει κάτι ελαφρύ να φάνε, και μετά θα ρευτούν ήσυχοι πως έκαναν το καθήκον τους.
5. Δεν έχει 5
6. Έχει όμως 6. Το μόνο καλό όταν ρίχνει καρέκλες είναι πως έχεις περισσότερη όρεξη για σκηνικά "σπιτάκι-κρασάκι-φαϊ και ταινιούλα". Αλλά έτσι όπως τα έχουμε κάνει σκατά, αυτό κάνουμε έτσι και αλλιώς πολύ συχνά. Οπότε το να σου δίνεται ένας επιπλέον λόγος να το κάνεις και να σου υπενθυμίζεται τόσο οδυνηρά ότι έτσι και αλλιώς αυτό θα κάνεις (μπερδευτήκατε ε; :P), ε σου σπάει λίγο παραπάνω τα νεύρα. Άντε να βγάλει λίγο ήλιο να γελάσει το χειλάκι μας...
Υ.Γ : Μάνα χρόνια πολλά

Παρασκευή και πάλι...

Όσοι έχει τύχει να περάσετε απο δω μέσα, είτε ηθελημένα, είτε ψάχνοντας στους γούγληδες και τις αλταβίστες και τα γιαχά για "μεγάλα βυζιά", "σεξ με οικόσιτα ζώα" και "1000 τρόποι για να την πείσετε να πασαλειφτεί με μαρμελάδα και να.." -όχι δεν λέω τη συνέχεια- θα ξέρετε πως είμαι λάτρης της Παρασκευής. Προλογίζοντας ακόμα θα πω πως τον τελευταίο καιρό λόγω εργασιακών αναταραχών σχεδόν κάθε μέρα είναι για μένα Παρασκευή αλλά έτερον εκάτερον. Σήμερα είναι μια από τις σπάνιες Παρασκευές εδώ και 2 μήνες που ήρθα στη δουλειά. Το αποτέλεσμα είναι να με πιάσει μια γλυκιά νοσταλγία για τις συνηθισμένες Παρασκευές of yore όπως θα έλεγε και ένας αγγλομαθής. Πόσο όμορφα ηχεί αυτή η λέξη στο κεφαλάκι του τυχαίου ταλαιπωρημένου εργαζόμενου... Που μετά από το ελλεεινό πρωινό ξύπνημα, το πρωινό τσιγάρο, το πλύσιμο των δοντιών και τον καφέ των 23 δευτερολέπτων έχει τρέξει πανικόβλητος με το ένα πόδι στο παντελόνι και το άλλο στο μπουφάν, να πάει στο αυτοκινητάκι του, και να διασχίσει μια διαδρομή τύπου (λέω εγώ τωρα την παλιά μου διαδρομή, έτσι για παράδειγμα) Κάτω Πατήσια-όοολη η Πατησίων, Αλεξάνδρας, Μεσογείων, δεξιά στον σταυρό, Παιανία.. (μην τρομάζετε με τους υπολογισμούς, 1 ώρα και 20 λεπτά περίπου, τις μέρες με νορμάλ κίνηση). Ο εργαζόμενος αυτός, -ο τυχαίος επαναλαμβάνω- έχει ρίξει κατά μέσο όρο 18.5 καντήλια στη διαδρομή, έχει κάνει το πουκάμισο που σιδέρωνε 3 ώρες, μούτι από τον ιδρώτα και το τσαλάκωμα, και έχει αναπνεύσει μεταξύ άλλων ιδρωτίλα, ποδαρίλα, υδρόθειο, θειικό κάτι και γενικότερα δεν έχει βρεθεί οξυγόνο σε αυτά που έχει αναπνεύσει.. ΠΟυ να χει πάει δηλαδή και με συγκοινωνία, που είναι πιο γρήγορα μεν (μόνο για αυτούς που παίρνουν μετρά κλπ) αλλά πρέπει να ανέχεσαι τον χ τυχάρπαστο διπλανό που δεν έχει κάνει ποτέ τις απαραίτητες συστάσεις με Rexona, Axe, αφρόλουτρα, σαμπουάν κλπ και που θεωρεί μεγάλη γρουσουζιά το να πλύνει το παντελόνι του. Έχετε κάτσει ποτέ δίπλα σε άνθρωπο που θα ορκιζόσασταν ότι όχι μόνο μύριζε σαν, αλλά και ήταν όντως γάλλος χωρικός περιπου από 1340;
Φτάνει που λέτε στη δουλειά του, πάει και φτιάχνει τον πρώτο ουσιαστικό καφέ της ημέρας (αυτό σε περίπτωση που δουλεύει σε σχετικά ανθρώπινη εταιρία που προσφέρει καφέ στους εργαζόμενους) και κάθεται στο γραφειάκι του (ναι σε εσένα μιλάω που διαβάζεις τώρα και χασκογελάς γιατί βλέπεις τον εαυτό σου εδώ μέσα. Πολύ κωλοβάρα δεν έχεις ρίξει; εεε;ΕΕΕ; καλά, δεν έγινε και τίποτα, και εγώ το ίδιο κάνω.. συνέχισε λοιπόν το διάβασμα. Ωπ ωπ! για κοίτα πίσω σου! ρε τι φοράει η γραμματέας σας σήμερα;... παπαπαπαππα.. ίδρωσα ο άνθρωπας). Και μόλις κάθεται στο γραφειάκι του τσιτωμένος, αγχωμένος, με την τσίμπλα ακόμα στο μάτι και την πίεση γύρω στο 23 απο το ταξίδι μέχρι τη δουλειά, του έρχεται ξαφνικά ότι σήμερα είναι Παρασκευή. Ε εκεί τσουυυυυυυυπ... αααααα.. επέρχεται η χαλάρωση όχι του στήθους αλλά του εργασιακού ήθους. Ώπα λέει μεγάλε, άραξε.. Απλώνει πόδι, σταυρώνει πόδι. Αν επιτρέπεται το κάπνισμα και δεν αναγκάζεται να τρέχει απο δώ και απο κεί σαν αντάρτης του ΕΑΜ , όποτε είναι να καπνίσει, ανάβει και ένα σέρτικο, ρουφά ηδονικά (το "νι" πατρινό παρακαλώ) μια τζούρα και βλέπει τα μαιλ του, όχι τα επαγγελματικά, αλλά τα τσοντίδια που στέλνουν οι συνάδελφοί του. Κάνει τις ατυχείς συγκρίσεις μεταξύ πραγματικότητας και εικόνας, και συνεχίζει την ξάπλα του. Μετά περνάει μια βόλτα και απο τα μπλόγκια, τα σάιτ με πληροφορίες διασκέδασης, τα σάιτ με νέα αλκοολούχα ποτά και τα σάιτ με τα καλύτερα στριπτιζάδικα (και εσύ που νομίζεις οτι κρύφτηκες, καλά ρε, "80 year old grandmas I d like to f***" ; πας καλά; .. γούστα, είπε ο πίθηκος και δάγκωσε το σαπούνι...).. Παρασκευή ρε.. αν μια μέρα ήταν ευλογημένη από τους ανθρώπους, θα ήταν αυτή.. όχι το Σάββατο, όχι η Κυριακή (αυτές τις έχουν προλάβει ο Γιαχβέ και ο Άλλος). Γιατί με το που τελειώσει το ωράριο (για να ζηλέψετε εσείς που δουλεύετε κανονικά ή και υπερκανονικά ωράρια, σας λέω οτι σήμερα λέω να σχολάσω κατά τη 1.. όχι το βράδυ..), γίνεσαι άλλος άνθρωπος ρε παιδί μου.. σκάει χαμογελάκι ,και όχι απο το πλαστικό που φοράς κάθε μέρα για να πείς καλημέρα στον διαχειριστή, στην ενοχλητική σκατόγρια απέναντι, και σε μερικούς συναδέλφους, αλλά ορίτζιναλ 24 καρατίων και με εγγυημένη λάμψη στο δεξί ή αριστερό μάτι (ανάλογα τις πεποιθήσεις, δεν μας νοιάζει). Για πρώτη φορά μέσα στην εβδομάδα φαίνεσαι ότι εσύ φοράς τα ρούχα σου και όχι αυτά εσένα. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο με χαρακτηριστική άνεση και χάρη που τύφλα να χει ο Κόννερυ και η Άστον Μάρτιν του και γκαζώνεις επιδεικτικά στην Αττική οδό (που ολοκληρώθηκε όσο εσύ περίμενες στην κίνηση της Μεσογείων το πρωί), κολλώντας πίσω από την κλώσσα με το γδαρμένο Ματίζ που πάει με 50 στην αριστερή λωρίδα. Αφού παίξεις μαζί της κανα δυο λεπτά, κόβεις απότομα δεξιά, την προσπερνάς καραπαράνομα και γελάς με το τρομοκρατημένο ύφος της πάνω από τις τσάντες με μαξιλαράκια ΙΚΕΑ (αυτό ολοκληρώθηκε όσο ήσουν στριμωγμένος στο φανάρι Αλεξάνδρας-Κηφισίας). Φτάνεις σπίτι, πετάς το μπουφανάκι, πετάς τα παπούτσια (όπου να ναι πάντα), πέφτεις στον καναπέ με ένα χαρακτηριστικό και ηχηρό "οοοοοαααααααααα" και το σατανικό σου μυαλό αρχίζει και καταστρώνει σχέδια για το βράδυ και για λίγο πιο πρίν, τώρα δηλαδή που θες να σαβουρώσεις. Εν τω μεταξύ συνειδητοποιείς πως ο καναπές την Παρασκευή έχει άλλη υφή, άλλη αίσθηση, άλλη, άνεση. Τι, τι είπες εσύ κοπελιά δεξιά; εχμ.. ναι .. γκουχ.. η κοπελιά λέει πως έχει και άλλη γεύση..τι να πει κανείς..τεσπα.. Έτσι που λέτε. Προσέχτε το. Αράχτε στον καναπέ την Παρασκευή το απογευματάκι μόλις γυρίσετε και νοιώστε την ξεχωριστή αίσθηση που σας προσφέρει.. το απαλό του χάδι στα κουρασμένα κωλομέρια σας. Ναι εσύ κάνε λίγο πιο δεξιά έχεις κάτσει πάνω στο τηλεκοντρόλ. Εσύ κάνε λίγο πιο αριστερά -ΙΙΙΙΚ Κοίτα που κάθεται ο κόσμος...- . Ο Παρασκευιάτικος Καναπές είναι μια απόλαυση από τις λίγες που μας έχουν μείνει ρε παίδες. Και το παρασκευιάτικο χάζεμα, μα πραγματικά χάζεμα, στην τηλεόραση έτσι για χαλάρωση. Με έχω πιάσει, και ντρέπομαι, ερυθριώ και αισχύνομαι που το λέω, Παρασκευή απόγευμα να κολλήσω για 4 ολόκληρα λεπτά βλέποντας Καλημέρα Ζωή. Και θα καθομουνα παραπάνω, αλλά 4 λεπτά λέγαν τις ίδιες φράσεις : " Αγαπάς τον Μήτσο;" "Ναι αγαπάω το Μήτσο" " Δηλαδή, τι μου λες τώρα, πως αγαπάς το Μήτσο;" "Πραγματικά, τον αγαπώ το Μήτσο" "Δεν είναι δυνατόν να αγαπάς το Μήτσο, πες μου οτι δεν είναι αλήθεια" .. ξέρετε κάπως έτσι.. Αλλά έτσι πρέπει, η Παρασκευή και δει το απόγευμά της έχουν εφευρεθεί για να κάνουμε οικονομία σε εγκεφαλικά κύτταρα. Να χαλαρώνουμε, να αράζουμε. Ποτέ δεν παίρνουμε σημαντικές αποφάσεις Παρασκευή. Ποτέ δεν συζητάμε επαγγελματικά Παρασκευή. Προσέχουμε μην μας την φέρουνε όμως από πίσω. (Οι Ναϊτες δεν το ήξεραν αυτό, και Παρασκευή τους αφαλόκοψε ο Φίλιππος). Η Παρασκευή είναι αυστηρά αφιερωμένη α. στην ξάπλα και β. στην βραδυνή έξοδο, που για τους ελεύθερους σημαίνει πως πρέπει να προσπαθήσουν να την πέσουν κάπου, και για τους δεσμευμένους πως δεν θα πάνε πουθενά, θα κάτσουν σπίτι και θα ζουζουνίσουν με την τζουτζούκα τους βλέποντας απίστευτα ανόητες και βαρετές κομεντί (όχι μωρό μου δεν το λέω για σένα αυτό, πόσες φορές θα στο πω; αμάν πια..μην παρεξηγείσαι. τι; ωχ..μη.. οχι.. τον .. πλα...στη..μα..α... ιχ.. οχ.. μη.. βα .. ρας στη με...ση... ιγχκ..) . Ανακαλώ και λέω πως για τους δεσμευμένους η Παρασκευή το βράδυ είναι η ιερή ώρα που θα ανανεώσουν τον έρωτά τους με το αίσθημα, μαγειρεύοντας κάτι εκλεκτό, ανάβοντας κεριά και απολαμβάνοντας κάποιο διδακτικό και συγκινητικό αριστούργημα της 7ης τέχνης στην τηλεόραση (που εντελώς τυχαία όποτε βλέπουμε κομεντί παθαίνει βλάβες..:P ) (σου χω πάρει μια υπερταινία για σήμερα αγάπη μου άλλο πράμα.. Cannibal Ferrox λέγεται.. ψάχτο.. θα ενθουσιαστείς) Λοιπόν για να μην μακρυγορώ περισσότερο (ξέρω, είμαι πολυλογάς ,αλλά τι να κάνω..) Παρασκευή σήμερα (το παμε μαλάκα, παρακάτω..) χαλαρώστε, βγείτε, φάτε, πιείτε, πιείτε, πιείτε, πιείτε και μετά γυρίστε σπίτι και ξεραθείτε μέχρι τις 3 το μεσημέρι.. Καλά να περάσετε σήμερα και καλά να περάσω και εγώ

Απογοήτευση

Ο καιρός γαρ εγγύς από ό,τι μαθαίνω τελευταία. Θα σκάσουνε οι Κένταυροι από τον Σείριο, οι Λάπιθες θα αναστηθούν και θα πιλαλήσουν τους λόγγοι και τις ραχούλε, θα έρθουν οι Ε με τα μυστικά τους όπλα, θα πάρουμε την Τουρκιά, θα περάσουμε την Κόκκινη Μηλιά, θα βγεί και κανάς τρελλαμένος που θα το παίζει Μέγας Αλέξανδρος, θα βγουν και οι τράγοι να ευλογάνε (γιατί ως γνωστόν σε κάτι τέτοιες φάσεις αν κερδίσεις έχει να φάς με την ψυχάρα σου. Ναι δεν το ξέρετε; άμα "σώζεις" πολλές ψυχές σου αφήνουν και ένα κατιτίς για τα γεράματά σου, ένα σπίτι, δύο σπίτι, κανά ψωροεκατομμύριο -ευρώ ε..-) . Γενικά ετοιμαζόμαστε για επαναστάσεις, μεγαλεία στη Γαλλία, να κατακτήσουμε τον κόσμο. Θα φτάσουνε τα φουσάτα μας μέχρι το Σινικό τείχος λέμε. Εκεί θα κάνουμε μια στάση για τσαγάκι και χοιρινό γλυκόξινο, και μετά όπως λέει και ο λαός θα τους πάρουμε τα εσώβρακα. Τώρα τί θα κάνουμε ένα δισεκατομμύριο κινέζικα σώβρακα, δεν ξέρω, αλλά ψιλιάζομαι πως κάποιος επιτήδειος (μάλλον όργανο παπάδων - αυτοί είναι μανούλες σε κάτι τέτοια) , θα τα κάνει παραεισαγωγή και θα τα διοχετεύσει στην ελληνική αγορά. Έτσι νόμιζα μέχρι χτες και εγώ ο αφελής, ο μικρός, ο αδαής, ο απλός έλλην πολίτης που κοιτάει απλά τη δουλειά του απλά το σπίτι του, και καθόλου απλά τα πρωτοετά που κυκλοφορούν πλέον στο πανεπιστήμιο . Σήμερα όμως διάβασα μια έρευνα που μου τα κατέρριψε όλα αυτά. Μου γκρέμισε τον κόσμο γύρω μου. Ισοπεδώθηκαν όλα. Πάνε οι επαναστάσεις, οι εκστρατείες, οι δόξες, οι τιμές, πάει το όνειρό μου να πιώ υδρόμελι στην Αλεξάνδρεια, παρέα με την υπηρέτρια της Κλεοπάτρας (αυτη την δεύτερη απο τα αριστερά), να μπω θριαμβευτής στην Περσέπολη και στα Σούσα, καβάλα σε έναν Κένταυρο (και μπροστά οι παπάδες να ψελνουν και να μαζεύουν λεφτά για την αποπεράτωση του Ιερού Ναού του Οσίου Ποτάπιου του Μπυροβλήτη). Πάνε όλα γκρεμίστηκαν. Γιατί; Γιατί ρε που πάμε οι Καραμήτροι να κατακτήσουμε τον κόσμο έτσι, ξεβράκωτοι; Ρε αντί να κάνουμε εισαγωγή κινέζικα σώβρακα θα μας πάρουν και τα δικά μας. Και τι να τα κάνουν 10 εκατομμύρια σώβρακα οι κινέζοι; Αυτά δεν φτάνουν ούτε για 2 πολυκατοικίες τους. Έκανε η Μέτρον Ανάλυσις μια έρευνα σε άτομα άνω των 18 , να δει ρε παιδί μου τι πουλιά πιάνουμε. Από ό,τι φαίνεται όντως πουλια πιάνουμε. Αλλά από τα άλλα.. Εγώ από αυτά που είδα κατάλαβα ότι οι έλληνες άνω των 18, ως επί το πλείστον νομίζουν οτι τον Παρθενώνα τον έχτισαν οΦειδίαςκαι ο Καλλίνικος (εντάξει οκ, δεν ήταν η απάντηση με την μεγαλύτερη συχνότητα, αλλά τεσπα η σωστή απάντηση βγήκε πρώτη τσίμα τσίμα..) Επίσης δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την Ακρόπολη από τον Παρθενώνα. Επίσης οι Έλληνες άνω των 18, στην ερώτηση "πείτε μου ρε ζώα έναν σύγχρονο έλληνα συγγραφέα" απάντησαν κατά 68% "δεν ξέρω". Υπήρχαν 3 που είπαν τον Καζαντζάκη , 2 είπαν τον Ελύτη (?!?!?!?) και μετά απο 1 είχαμε Ξανθούλη, Σαμαράκη, Βασιλικό (καλά υπάρχει άνθρωπος που έχει αντέξει να διαβάσει βιβλίο του Βασιλικού χωρίς να κοιμηθεί απο το εξώφυλλο;). 45% των ερωτηθέντων άνω των 18 δεν θεωρεί κανέναν σύγχρονο έλληνα ως πρέσβη του ελληνικού πολιτισμού, 10 θεωρούν την Παπαρίζου και 8 την Βαρδινογιάννη. (να) ρε ζώα! Με τη μόδα που έχει πέσει όσον αφορά τον κινηματογράφο δεν περίμενα 53% να απαντήσουν οτι δεν γνωρίζουν έλληνα σκηνοθέτη και 69% ξένο. Μετά από αυτά, το να ξέρουν έλληνα σκηνοθέτη θεάτρου φάνταζε εντελώς εξωπραγματικό και ήταν. 77% δεν ήξερε. Ρωτήσαν για χορογράφους (εκεί ξέραν τα ζώα, βλέπαν fame story βλέπετε). Ρώτησαν για μαέστρο ορχήστρας .. σφαγή 87% . Ό,τι και να ρωτάγαν, μάυρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα. Τίποτα. Μηδέν. Μεσαίωνας. Μας έχουν φάει οι Βισσοβανδές και οι Λαμπίρηδες. Εκεί. Και μετά οι ίδιοι που είπαν οτι ο Φειδίας και ο Καλλίνικος έριξαν τα μπετά του Παρθενώνα, θα βγουν και θα διαμαρτύρονται γιατί δίνουμε τη σημαία σε "ξένους" στις παρελάσεις; ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΖΩΑ, ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΕΑΥΤΟΥΣ ΑΞΙΟΥΣ ΝΑ ΤΗΝ ΣΗΚΩΣΕΤΕ; Εδώ δεν ξέρετε που παν τα τέσσερα, οι παράτες και οι φανφάρες σας μάραναν. Για τον απαυτό είστε.. Ειλικρινά απογοητεύτηκα με αυτά που είδα. ΟΚ μπορεί να είναι μικρό το δείγμα (2000 άτομα) και μπορεί να μην έχει γίνει καλή δειγματοληψία, μπορεί να βαριόντουσαν να απαντήσουν, ένα κάρο μπορεί. Αλλά ρε διάολε τσ'απολειμάρες τους, δεν είναι εικόνα αυτή. Να μου πεις, τι περιμένεις, εδώ έχουμε καταντήσει να τσακωνόμαστε γιατί οι μισοί απο μας "δεν βολεύονται" να γράφουν ελληνικά στο δίκτυο... Η γνωστή μου διαφωνία με πολύ κόσμο είναι στο "και γιατί να τα ξέρω όλα αυτά, τι θα κερδίσω;" Εκεί σηκώνω ψηλά τα χέρια. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ να απαντήσω συνήθως είναι οτι "άμα είσαι τόσο μαλάκας που για να παρακινηθείς να μην είσαι ένα ζώο που δεν γνωρίζει τίποτα για τον περίγυρό του, χρειάζεσαι κέρδος, ε μείνε ζώο". Αλλά δεν μπαίνω στον κόπο. Τι να πείς ρε διάολε.. Άκου ο Φειδίας και ο Καλλίνικος... Ο Καλλίνικος να τον ψιλογκρέμιζε για να τον κάνει εκκλησία, παίζει.. (κάποτε τον είχαν κάνει εκκλησία, Παναγία η Αθηνιώτισσα τον βάφτισαν.. και το Θησείο πως το έλεγαν ρε πούστη μου, Αγιος Ήφαιστος ο πυρφόρος;) Τέσπα.. Πάνε οι εκστρατείες, πάνε τα μεγαλεία.. Με τέτοια ζώα ούτε μέχρι τη Λαμια δεν θα φτάσουμε, όχι στο Σινικό τείχος.. Άσε που στο Μαλλιακό οι μισοί θα στουκάρουν.. μεσαίων.. σαπίλα.. οι παπάδες φταίνε για όλα.. (η σημερινή αντιπαπαδική προπαγάνδα οφείλεται στις μαλακίες που ακούμε τόσες μέρες στις τηλεοράσεις. Οχι δεν είμαι Σημιτικός Πασόκος - και να μουν δικαίωμά μου- αλλά με τόσα που του λένε οι παπάδες, θα πειστώ ότι όντως ήταν άξιος. Το είπε και ο Νίτσε ότι το μέτρο της πραγματικότητας είναι τα λόγια του κληρικού: Ό,τι λέει είναι ψέμματα. Ή κάπως έτσι, δεν το θυμάμαι και απ'έξω) Σαπίλα... Ζώα..

Αλητεία!!

Τους απαυτώνω το απαυτό της απαυτής τους! Το αποτέτοιο της εκείνης τους και μη σας πω οτι και βρίζω και τα θεία τώρα. (όχι πως δεν το κάνω εν γένει, αλλά εδώ μέσα δεν το γράφω γιατί μπορεί να προσβληθεί κόσμος) Δεν μπορώ να γράψω λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει, αλλά μου παίχτηκε μεγάλη απατεωνιά, μεγάλη πουστιά και δεν έχω σκοπό να το ανεχτώ. Αλητεία! Το καπιταλιστικό τέρας που εναντιώνεται στην κολχόζνικη ιδιοκτησία και στο κοινωνικό προτσές, λειτουργεί ως τροχοπέδη και δημιουργεί έναν σεχταρισμό που οδηγεί τις μάζες σε μαζική αντίδραση. Ως γνήσιος Τραμπάκουλας θα διαμαρτυτηθώ στο Κόμμα. Τι ποιό Κόμμα ρε; Ένα είναι το Κόμμα. Καλέ κυρία Αλέκα, να σας πώ λίγοοοο..

Λογοκρισία εδώ και τώρα!

Σταματήστε τους ρε! Στοπ! Λογοκρίνετέ τους επιτέλους! Τι; Δεν είμαι Δημοκράτης; Μπα, σοβαρά; Επειδή είμαι ελαφροβαρέως υπέρ μιας ανώδυνης και περιορισμένης λογοκρισίας στο τι ακούνε τα αυτάκια μας να λένε οι εθνοσωτήρες δημοσιογράφοι στο χαζοκούτι; Ναι να λογοκριθούυυυυν. Και να επιβληθούν ποινές. Ποινές είπα, όχι προστιμάκια της τάξεως του 5χίλιαρου. Μαστίγωμα με το κνούτο στην πλατεία Συντάγματος. Παλούκωμα στο Κολωνάκι (μπα, άκυρο, μεγάλο ποσοστό δεν θα το θεωρήσει τιμωρία αυτό), βγάλσιμο νυχιών, βραστά αυγά στη μασχάλη, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάτι προσέφεραν και σε αυτόν τον κόσμο ο Μένγκελε και η dream team της Ge.Sta.Po (για τους ανενημέρωτους Geheime Staatspolizei = Κρατική μυστική αστυνομία) , η Ιερά Εξέταση και η Elisabeth Bathory (μην επεκτεινόμεθα άλλο,σώνει). Είπαμε σκατόψυχοι και στην κόλαση, αλλά οι ιδέες τους για πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ήταν υπέροχες, πρωτοποριακές και άφησαν εποχή. Πρίν αρχίσει ο κόσμος να μου πετάει πέτρες (ποτέ δεν μου άρεσαν τα ομαδικά σπόρ στην εκτέλεση. Θέλω το θύμα όλο για μένα, είμαι πολύ κτητικός) θα πάω παρακάτω και θα καταλάβετε τι εννοώ. Οι περισσότεροι απο σας έχετε πάρει χαμπάρι την καινούρια μόδα με τις "αποκαλύψεις" για το τι παίζει με αυτά που τρώμε. Ε; Σαπίλα. Και όχι άντε μία στο τόσο, αλλά παντού. Αυτά που τρώμε έξω, σάπια. Τιιιι; Πήρες σουβλάκια; πιτόγυρα; βάλαμε και... τζατζικάκι; αααααααααααααχαχαχαχαχα ναι ναι ναι, άντε και στο μνημόσυνό σου θα ρίξουμε κάτι χορούς..θα ξεγοφιαστούν οι θείες οι μπουκωμένες με κόλυβο (απο ληγμένο στάρι φυσικά. Και ληγμένη ζάχαρη.) . Εσύ ο δίπλα που είπες θα πας; σε πιτσαρία; και μάλιστα γνωστή και μεγάλη "γιατί έχει κατανάλωση και δεν του μένει τίποτα" . ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑ, παρήγγειλέ μου μία με απ'ολα (σαλμονέλλα,κωλοβακτηρίδια, ελικοβακτηρίδια, τύφο, τέτανο, ευλογιά, και μπέϊκον). Επίσης να επιμείνεις, να μην είναι μόνο το τυρί χαλασμένο (ξέρεις άμα το τρίβουν και ψήνεται, η πρασινάδα και η γλίτσα δεν φαίνονται. Και όχι, ΑΥΤΟ εκεί ΔΕΝ είναι μαϊντανός.) Ο κύριος δίπλα πολύ καλά θα κάνει και θα μείνει σπίτι, να μαγειρέψει φαγάκι σπιτικό, αγνό και νόστιμο. Ναι αλλά πρέπει να ψωνίσει πρώτα εεε; δηλαδή πουυυ να πάει ; Α γειά σου, στην γνωστή μας υπερ-αγορά, ελληνιστή super-market. Και μάλιστα σε μεγάλο και γνωστό γιατί (έλα πάλι το τροπάρι) "εκεί έχουν κατανάλωση και δεν τους μένουν". Ναι ναι δεν τους μένει τίποτα. Που ούτε τα πλαστικά φρούτα δεν είναι φρέσκα εκεί μέσα. Τυράκι θέλουμε; φετούλα; τώρα άντε να μην πω από που την βγάζουν τη φέτα, και ειδικά την πιπεράτη. Ναι ναι σταματάω γιατί είδα μερικές φάτσες να πρασινιζουν ήδη. Ροκφοράκι; ε αυτό είναι το πιο ασφαλές, έτσι και αλλιώς είναι ήδη μουχλιασμένο οπότε τι παραπάνω θα πάθετε; Παίρνουμε και χυμουδάκια για το αγοράκι μας; να κοιτάξουμε την ημερομηνία λήξης όμως, γιατί παίζει να είναι πρίν την ημερομηνία λήξης του δευτέρου παγκοσμίου. Θέλουμε και σαλτσούλα για τα μακαρονάκια μας; προσέχτε γιατι ο άλλος βρήκε Pummaro με ημερομηνία λήξης 12/11/1934 (ρε αυτό πέθανε τη μέρα που γεννήθηκε ο Manson). TIIII, θέλεις λέει και αλλαντικά; ε τα θέλει ο κώλος σου κοπελιά (που άμα συνεχίσεις να σαβουρώνεις σαλάμια και πάριζες, σε λίγο θα μοιάζει με την πλατεία Συντάγματος - σε full scale,ούτε καν 1:2). Κατ αρχήν το αλλαντικό είναι εξ ορισμού ο,τι χειρότερο μπορούμε να φάμε, άσχετα αν εγώ τσακίζω το σαλάμι Ουγγαρίας. Ειδικά τα "αλεσμένα" αλλαντικά. Οπότε τρώς που τρώς χόνδρους, αυτιά, δέρματα και οπλές, είναι και ληγμένα..Αλλάζουν και τις ετικέττες οι ευσυνείδητοι υπάλληλοι, που μια ζωή "δεν θέλουν να χάσουν το μεροκάματο και δεν μιλάνε" . ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ! Να πάω να γίνω και εγώ πρεζέμπορας, και άμα με πιάσουν να πω στο δικαστήριο "ε κύριε δικαστά, τι να κάνω και εγώ ο κακομοίρης, για ένα μεροκάματο ζούμε, το ήξερα ότι ήταν παράνομο, αλλά που να βρεί δουλειά μαθηματικός στην εποχή μας...-έχω φέρει και τον Τσάρλι, θέλετε λίγο για την κορούλα σας, που -παρεπιπτόντως- πουδράρεται καθημερινα;" Μόνο στα ψάρια, έστω και στα αποκατεψυγμένα "φρέσκα", δεν είναι εύκολο να κάνουν πουστιά, γιατί το ψάρι πουπροχτές του κάναμε τα 40 το μυρίζεις τρία τετράγωνα μακριά. Πάνε και σε μαγαζιά ό,τι ναναι. Τώρα τους έπιασε λύσσα με τα τυροπιτάδικα/αρτοσκευάσματα κλπ! Που να σας στουμπώσει ο απαυτός σας ρε και να τουμπανιάσετε. Εντάξει, λίγο πολύ ακούς κάτι αττάκες (όπως η αττάκα "όταν λέει ο κυρ-Τάδε οτι το ψωμί έχει σταφίδες πάλι, εννοεί ότι πέσαν πάλι στη μηχανή κατσαρίδες" από παλικάρι που δουλεύει σε πολύ γνωστό και δημοφιλή φούρνο -ειδικά στους Αθηναίους "τουρίστες" που βρίσκουν "κλασσικό χωριάτικο ψωμί"- στα μέρη μου) περίεργες αλλά λες έλα μωρέ δε βαριέσαι. Οι άλλοι χτες, σε "γνωστή αλυσίδα ντόνατς" (τι κάνει νιάου νιάου) τα φτιάχναν όλα ληγμένα. Ήταν ληγμένο το αλεύρι, η μαγιά, η σοκολάτα, η βανίλια, η μαρμελάδα, τα πάντα. Βέβαια έχω μια απορία γιατί ενώ είχαν μεν πρώτες ύλες -έστω ληγμένες- μετά αναφέρθηκε ότι παίρναν τα προιόντα έτοιμα κατεψυγμένα, οπότε τι τις θέλαν τις πρώτες ύλες -έχασα κανά τέταρτο λόγω ανωτέρας βίας- . Όχι πως δεν τα ξέραμε. Κάτι ξέραμε. Αλλά όχι σε τέτοια έκταση. Πλέον μπαίνω στο σούπερ μάρκετ έτοιμος για καβγά, φασαρία και φονικό. Κοιτάω τη μπριζόλα σα λαγωνικό. Την πιάνω, την μυρίζω, την στριφογυρνάω. Την ανακρίνω (έχω και πολύ έντονο φακό μαζι) "Απο πού είσαι, πότε σε φέραν, που σφάχτηκες ,ΠΩΣ ΛΕΓΑΝ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ, ΜΙΛΑ ΣΚΡΟΦΑ ΜΙΛΑ". Οι περισσότερες σπάνε και τα ξερνάνε όλα. Μετά πάω στα κοτόπουλα . Πρώτα τους βάζω θερμόμετρο. Μετά τα γαργαλάω για να δώ αν βήχουν ή φτερνίζονται ( αν είσαι άρρωστος και σε γαργαλήσουν έντονα δεν αντέχεις, ή θα βήξεις ή θα φτερνιστείς, ανάλογα τι έχεις). Και μετά αρχίζουν τα βασανιστήρια. Τους ανοίγω τα πόδια, τους στρίβω το λαιμό, τους τεντώνω τις φτερούγες. Κοιτάω τα καρτελάκια, κοιτάω κάτω απο τις ετικέτες αν υπάρχουν άλλες ετικέτες (τις βγάζουν οι πούστηδες πλέον, είναι και αυτοί υποψιασμένοι τώρα). Ευτυχώς που δεν τρώω και ιδιαίτερα τυρί, γιατί αλλιώς θα είχαμε πρόβλημα, εκεί δεν μπορείς να εμπιστευτείς τίποτα. Τα ξέραμε αλλά τώρα θα μας κάνετε παρανοϊκούς. ΣΟΥΒΛΑΚΙ; ΠΙΤΣΑ; ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ; Πας καλά; Ναι έχω ξαναγράψει για το θέμα, αλλά δεν μπορώ άλλο, κάθε μέρα μου κλείνουν και από έναν κλάδο. ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΤΡΩΩ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΕΓΩ ΜΕΤΑ; ΞΥΛΟΠΡΟΚΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤΩ; Και δεν λένε κανα όνομα οι κότες. Μιλάμε για τέλεια τακτική τρομοκράτησης του κόσμου. Που σαι Γκαίμπελς να δείς τα παιδιά σου τι εξαίρετη δουλειά κάνουν. Να βγεί και να πει, άμα έχει παπάρια και όντως νοιάζεται για τον κόσμο : "Στο μαγαζί του Μπάμπη του Σουγιά βρήκαμε ληγμένα ψωμιά, ληγμένα τυριά, ληγμένα λαχανικά, ληγμένη την γυναίκα του και έναν ληγμένο λογαριασμό της ΔΕΗ". Να ξέρω και εγώ να μην πάω εκεί, και να την πατήσει ο Μπάμπης ο Σουγιάς που μας ταϊζει κανταβερίνη και πουτρεσκίνη ( πηγή : Παλιό βιβλίο χημείας πρώτης δέσμης,το μπλε του Ευγενίδειου ιδρύματος. Είναι σχεδόν τα μόνα πράγματα που μου έχουν μείνει απο χημεία). Αλλά όχι τα μ.... . Δε λένε για το φόβο των Ιουδαίων. Ε ναι ρε μλκ, χέστηκα που κάποιος κάπου κάποτε έχει ληγμένα. Το ζήτημα είναι να μου πεις ΠΟΙΟΣ τα έχει για να μην πατήσω στη γιάφκα του. Βέβαια είμαστε και μαλάκες ως καταναλωτές. Εδώ πέρα, στην όμορφη Πάτρα, στους πρόποδες του μεγαλοπρεπούς Παναχαϊκού, σε ένα γνωστό μαγαζί, είχε ανακαλυφθεί από την αγορανομία πως διατηρούσε κρέατα σε φορμόλη. Ναι ναι, σε φορμόλη. Απο αυτό που βάζουν μέσα τα πτώματα στις Ιατρικές και μετά τα βγάζουν και τα μαγειρεύουν στις φοιτητικές λέσχες (-κύριε καθηγητά που το πάτε το πτώμα,δεν έχουμε εργαστήριο σήμερα -δεν είμαι καθηγητής, ο μάγειρας είμαι). Έγινε της Ποπέας, σάλος πανικός χαμός. Μετά ανακοινώθηκε πως βάλαν σύστημα HACCP ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό (που απο τεχνολόγο τροφίμων άκουσα πως πρέπει να το εμπιστεύομαι οπου το βλέπω) και πάλι κοσμοπλημμύρα. Ε όχι ρε εγώ δεν ξανατρώω απο κει πέρα...καλά να πάθουμε και εμείς. Και να μας τα πούνε, και να μας τα δείξουνε θα πούμε "έλα μωρε υπερβολές των δημοσιογράφων". Όχι πως δεν υπερβάλλουν και αυτοί , αλλά είμαστε ζαμανφουτίστες και εμείς. Για αυτό λέω, λογοκρισία! Να μην βγαίνει τίποτα έξω... Και στο κάτω κάτω γιατί να τα ξέρουμε; Τόσα χρόνια που "δεν τα ξέραμε" πάθαμε τίποτα;... Η άγνοια είναι ευτυχία όντως απο ό,τι φαίνεται και μάλλον ενισχύει και το ανοσοποιητικό μας. Άντε, πάω να χτυπήσω τυροπιτούλα τώρα..