Μπορεί εσείς οι εστέτ του διαδικτύου να τσακώνεστε ολημερίς στο τουήτερ για το ποιος την έχει πιο μεγάλη πολιτικά, έχοντας την αποτελεσματικότητα πορδής σε ανεμοστρόβιλο, αλλά εγώ δε μασάω (βλ. και προηγούμενο ποστ, σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ με τα τρόλλια) και συνεχίζω να γράφω σπανίως μεν, σαφώς δε, για πράγματα που με ενοχλούν επί καθημερινής βάσεως- και όχι Βάσως. Πράγματα καθημερινά, ασήμαντα και που επιδέχονται γελοιοποίησης. Επειδή έτσι νομίζω εγώ.
Ένα από αυτά αγαπητέ Αναγνώστη, είναι πια και το πόσο εύκολα προσβάλλεται το σύμπαν, με τα πάντα. Πρέπει να χω γράψει διάφορα για τη μάστιγα του πολιτικαλι κορεκτ εδώ μέσα παλιά, αλλά κάτσε να βρω το λινκ. Α να το, στο περίπου .
Το σημερινό μας θέμα λοιπόν, έχει να κάνει με το τμήμα αυτό του πληθυσμού που παίζει να προσβάλλεται και άμα πεις καλημέρα -αλλά κρίνει οτι δεν το είπες με τον προσήκοντα σεβασμό, δεν κοιτούσες αρκετά καλά στα μάτια, δεν ήταν προσανατολισμένος σωστά ο κορμός σου με τα χέρια σου ή τέλος πάντων δεν είχες την απλή ευγένεια να ρωτήσεις το νεο-emo αν όντως επιτρέπεται να ευχηθείς καλημέρα, γιατί μπορεί πριν ξερωγώ να ξεκίνησε άσχημα η μέρα του (μπορεί να τελείωσε η μπαταρία στο αιφον ξερωγώ ή να διάβασε οτι έβγαλε καμια παρανυχίδα ο αγαπημένος ήρωας) οποτε του γαμήθηκε η μέρα και πως εύχεσαι εσύ καλημέρα ρε παλιομπαστουνόβλαχε;
Πολλή ευαισθησία και ευθιξία, σε σημείο μάλιστα να έχει κάνει σαφώς την εμφάνισή της μια κουλτούρα αυτοθυματοποίησης, στην οποία το ατομάκι, αντί να κοιτάει να μπορεί να πει και κανα "άντε γαμήσου ρε κλαπαρχίδα" στους εκάστοτε ενοχλητικούς μαλάκηδες που φυτρώνουν τελευταία παντού, γυρνάει μονίμως τριγύρω με ματάκια Κάντι Κάντι έτοιμα για δάκρυα, με χειλάκι έτοιμο να τρεμοπαίξει, και έναν αναστεναγμό, ένα ωχμαναμου ένα αχτιαδικος είναι ο κόσμος, περιμένοντας τον επόμενο μπούλη να έρθει να.......να τους προσβάλλει.
Ο οποίος μπούλης συνήθως δεν υπάρχει. Ναι δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ. Μπούλινγκ ονομάζουν κάθε τι που τους "προσβάλλει". 700Χ διασταλτική ερμηνεία και του μπούλη και του "προσβάλλω".
Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις ένα αστείο και να μην προσβληθεί κάποιος ΔΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥ συνήθως .Τελεία. Η κωμωδία, το χιούμορ, αναγκαστικά περιλαμβάνουν την υπερβολή και το πως θα διαμορφώσεις μια ατάκα. Δε χρειάζεται να σαι ούτε ο Αριστοφάνης, ούτε ο Μάυρη Οχιάς, ούτε ο Τζιν ο Γουάϊλντερ για να σου επιτρέπεται να πεις και συ τη μαλακία σου, αν και οι περισσότεροι "προσβαλλόμενοι", κάτι τέτοιο ψιλοαπαιτούν.
Η Μακαρθική τους περσόνα λάμπει και αστράφτει εναντίον κάθε προσπάθειας χιούμορ. Τους φαντάζομαι μερικούς σε γραφείο του FBI το 1954, με τσιγάρο, κονιάκ και μια παλιά γραφομηχανή... Όχι, διέγραψέ το. Λάθος εικόνα.
Τους φαντάζομαι μερικούς τέτοιους σε γραφείο του 1954 με σαλάτα κάλε-κινόα,χυμό αλόης και μια παλιά γραφομηχανή (για τώρα παλιά, για τότε καινούρια), με μάτια σπινθηροβόλα, να ψάχνουν ανατρεπτικές προσπάθειες χιούμορ που στρέφεται εναντίον μειονοτήτων, αδυνάμων και τε και αδυνάτων, νοσούντων και αμαρτωλών -ναι ναι σα δέηση στον άγιο παντελεήμονα ενα πράμα-, ακόμα και αν οι μειονότητες είναι το ξεργωγω 70% του πληθυσμού. Ναι "μειονότητα" ξερωγώ δεν εννοούν το ίδιο που εννοούμε εμείς, πληθυσμιακά δηλαδή. Βασικά χρησιμοποιούν υποτιμητικά τον όρο και ας μην το καταλαβαίνουν, μια και του αποδίδουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
α. Το ότι είναι στάνταρ- γενικά και προσωπικά- θύματα μιας άδικης και κατάφορης επίθεσης από βολεμένα ατομάκια
β. Ότι δε μπορούν να αμυνθούν μόνοι τους, μια και είναι και ηλίθιοι και άτολμοι και αδύναμοι -με την Λογική και Ευαισθησία- ένοια της άτολμης, αδύναμης και θυματοποιημένης κορασίδος στα "βιβλία" της Jane της Austen...*
γ. Ότι αυτοί, (που κάθονται στο γραφείο του fbi, το 1954 κλπ κλπ) οφείλουν να τους υπερασπιστούν σθεναρά και να διορθώσουν την κατάφορη αδικία.
Τι είπε για τη Austen, δε ντρέπεται ο κάφρος, ποιος νομίζει οτι είναι;
Μα είμαστε σοβαροί, βγήκε ο τελευταίος άσχετος στο ίντερνετ να πει για τη Μπροντέ;
Μα έλεος, η γυναίκα άλλαξε το ρου της συγγραφικής ιστορίας με τα βιβλία της
Κάποιος να τον βάλει στη θέση του. Δε μπορώ να τα βλέπω αυτά, πνίγομαι. Με προσβάλλει στο κορ οφ μάι εξίστενς
A μωρή Μαγδάλω από κει, εγώ είμαι με τον Marc τον Twain
Mark Twain expressed unparalleled hatred of Jane Austen, defining an ideal library as one with none of her books on its shelves. “Just that one omission alone would make a fairly good library out of a library that hadn’t a book in it,” Twain insisted in Following the Equator
Πάμε παρακάτω.
Το πρόβλημα βασικά είναι, πέραν της κουλτούρας της αυτοθυματοποίησης, όπου μια ολάκερη γενιά φαίνεται (διασταλτικές ερμηνείες εσείς, μεγαλοποίηση φαινομένου και τράβηγμα από τα αυτιά εγώ) να μεταπηδά από το πρότυπο του σουπερ χίρο μαδερφάκερ που αντιστέκεται στους κακούς και τους γαμεί τα πρέκιαν, στο πρότυπο του αδύναμου πλασματακίου, μικρού μανταρινακίου που μονίμως το κυνηγούν οι σατανικοί εχθροί και ολοι του επιτίθενται γιατί δεν αποδέχονται την ευαίσθητη ψυχούλα του.
Κάποια φάση ήταν μια στο τουήτερ, νομίζω πλέον γνωστή συγγραφεύς, που σταμάτησα να την ακολουθώ γιατί συνεχώς παραπονιόταν, πνιγόταν και προσβαλλόταν. Τα μισά τουήτ ξεκινούσαν με "Με πνίγει το τάδε". "Βρίσκω ιδιαιτέρως προσβλητικό το δείνα". Κλπ. Κούραση. Μωρή χαρχάλω, που βρίσκεις χρόνο και ψυχικό σθένος να κατακρημνίζεσαι συναισθηματικά τόσο πολύ κάθε μέρα; Στήσε σπονδυλική στήλη που λένε και οι αμερικάνοι και σταμάτα να μυξοκλαίς ολη μέρα, Μαρθαβουρτσόκλωνε.
Ρε καλά σας κάνει ο Κανέκος.
Ειδική κατηγορία με εύφημο μνεία διπροσωπίας και οι συναισθηματικά φορτισμένοι, ανθρωπιστικά ευαίσθητοι και "δικαιολογημένα" τσαντισμένοι παπάρες που θυμούνται ότι τους προσβάλλουν πράγματα μόνο αν αυτά κατευθύνονται προς τους ιδεολογικούς φίλους τους.
Π.χ είναι γνωστό ότι "απαγορεύεται" να κοροϊδεύουμε τους χοντροί μια και φατ σέημινκ κλπ κλπ κλπ. Ο κανόνας όμως δεν ισχύει για πολιτικούς (συνήθως) αντιπάλους, μόνο για τους δικούς μας. Λες μπουχέσα τον Πάγκαλο ξερωγώ, λιγώνονται στα γέλια. Λες μπουχέσα το Φίλη, τσουυπ, απαγορεύεται. Φατ σέημινκ. Έχει πρόβλημα ο άνθρωπος.
Πεθαίνει ο δικός μας, δεδικαίωται, δικαιώνεται, πλήρωσε, πες το οπως θες, σκασμός, σεβάσου την οικογένειά του, το πένθος τους και τέτοια. -Κουμπάρογλου, δεν τα λέω για σένα αυτά, για άλλους τα λέω.
Ψοφολογάει κανας απέναντι, "ναναι ελαφριά τα σκατά που τον σκεπάζουν", "θα ρθω να χέσω στον τάφο σου", "σκατά στον τάφο σου" και λοιπές κοπρολαγνικές αναφορές.Μερικές από τις οποίες είναι ιδιαιτέρως ευφάνταστες και γελάω ασύστολα... Εκεί ο νεκρός δεν είναι δικός μας οπότε δεν προσβαλλόμεθα.
(Btw, εγώ δεν ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν στην ιερότητα των ΠΡΑΞΕΩΝ του νεκρού. Το σώμα του εμεινε πίσω και η οικογένειά του, οι άνθρωποι που τον θέλαν στη ζωή τους. Και για το μεγαλύτερο αρχίδι, μπορούμε να είμαστε λίγο συγκρατημένοι στην αρχή, σεβόμενοι και λίγο τους οικείους του, όχι αυτόν. Μπορεί ο άλλος να ψοφολόγησε και το πτώμα του πλέον δε νοιώθει και δεν ακούει και στα αρχίδια του τι κάνουμε εμείς, αλλά οι πράξεις του, παραμένουν κρινόμενες και ζυγιζόμενες και αν ο νεκρός έκανε μαλακίες, ήταν καθήκι ή πανηλίθιος, ε τι να κάνουμε. Ακόμα και αν πλήρωσε τη μαλακία του με τη ζωή του, πρέπει και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντιπαράδειγμα, ως "να κοιτάχτε, μην γίνετε σαν αυτόν"
Στο άλλο άκρο πάει η "αγιοποίηση" νεκρών και μακριά απο μας. Ειδικά για την περίπτωση τη γνωστή, την πρόσφατη ξερωγώ, νομίζω οτι ο εκλιπών θα τσαντιζόταν ιδιαίτερα που πάτε να τον κάνετε τον Παϊσιο της Αριστεράς.)
Γενικά, σταμάτα να προσβάλλεσαι, σχεδόν κανείς δε θα πάρει σοβαρά έναν άνθρωπο που είναι προσβεβλημένος 24/7. Μυρίζει από χιλιόμετρα ανασφάλεια, και ανάγκη να είναι το επίκεντρο της προσοχής και του κανακέματος. Ψυχολόγος δεν είμαι αλλά μυρίζει απωθημένα από τους γονείς που δεν τους δίναν όση προσοχή ήθελαν μικρά. Πως είναι τα πλουσιόπαιδα από τα πλεη ρουμ του παλιού Ψυχικού που πάνε και πετάνε μολότωφ στο κέντρο; κάτι τέτοιο στο emo του.
Σταμάτα να προσβάλλεσαι και μάθε να δέχεσαι το χιούμορ, ακόμα και το κακό.
Και μάθε να ξεχωρίζεις την προσβολή από το χιούμορ.
Π.χ ένας βασικός μπούσουλας: Χιούμορ Σεφερλή/Λαζόπουλου : Προσβλητικό κυρίως για τη νοημοσύνη μας. Χιούμορ Κάρλιν, Μαύρη Οχιά, ακόμα και Έντι Μέρφι στο "Raw": "Προσβλητικό" αν δε μπορείς να χαλαρώσεις ποτέ και έχεις ιδιαίτερα πολυπληθή λίστα από "Ιερά και Όσια" που κανείς δε δικαιούται να αγγίξει.
Πάρε και μαθήματα τα λέει πιο καλά από ο.τι θα μπορούσα να τα πω εγώ :
Γιώργο, λείπεις.
* Μαλάκα μου , ακόμα και το Pride and Prejudice and zombies, ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ. Είναι ένα λογοτεχνικό έργο που δε σώθηκε ούτε καν όταν του προσθέσαν ζόμπι! 2πλη παπαριά στην ταινία που ΔΕ ΒΛΕ-ΠΕ-ΤΑΙ. Χίλιες φορές το Samurai Cop. (<== έτσι για τελευταία προσβολή, να κλείσει αισιόδοξα το ποστ)
* Μαλάκα μου , ακόμα και το Pride and Prejudice and zombies, ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ. Είναι ένα λογοτεχνικό έργο που δε σώθηκε ούτε καν όταν του προσθέσαν ζόμπι! 2πλη παπαριά στην ταινία που ΔΕ ΒΛΕ-ΠΕ-ΤΑΙ. Χίλιες φορές το Samurai Cop. (<== έτσι για τελευταία προσβολή, να κλείσει αισιόδοξα το ποστ)
