Ο τελευταίος μήνας, από την 21η Οκτωβρίου (και όχι Οχτώβρη) που έχω να γράψω, μπορεί να περιγραφεί σύντομα και περιεκτικά με τις λέξεις "Τρέχα ρεεεεεε"..
Δουλειά, δουλειά , δουλειά, και για τη "δουλειά" την ίδια αλλά και για το ευχάριστο μέρος της δικής μου προσωπικής δουλειάς, που όμως θέλει και αυτό τρέξιμο.
Παράλληλα με τις επίσημες δουλειές έχω και μία ανεπίσημη και μην ξεχνάμε τα χόμπι μας τα οποία και αυτά τρώνε χρόνο.
Βέβαια δε γκρινιάζω που έχω δουλειά ενώ άλλα παιδάκια στον κόσμο δεν έχουν καν να πληρώσουν ένα Καρντού στη Βίσση το Σαββατόβραδο - για γαρδένιες ούτε λόγο-.(Μη χωλοσκάς, και εγώ που "έχω λεφτά", είχα να βγω κανα μήνα. Γιατί δεν είχα κέφια. ΟΚ και γιατί έχω στο στομάχι μου μια τρύπα ίση με το στομάχι μου) (όχι δεν έχω τρύπα τα παραλέω, αλλά κάτι έχω και θα δούμε τι.Μάλλον υδροχόο έχω. Εκτός αν έχω καρκίνο- δε θυμάμαι τι μου είπε ο γιατρός. Ναι κάνω μπλακ χιούμορ με τον καρκίνο μου α.γιατί δεν έχω β.γιατί δε θεωρώ ότι άμα λες το όνομα από κάτι σου έρχεται. Αλλιώς στα 15 μου θα πηδούσα 3 φορές την εβδομάδα την Πάμελα Άντερσον μαζί με τις καλύτερές της φίλες).
Πάμε παρακάτω.
Τελευταία λοιπόν και λόγω της -εν μέρει αυτοπροκαλούμενης- πίεσης για διάβασμα και δουλειά έχω γίνει περισσότερο γκρινιάρης. Οκ δεν έχω φτάσει και σε επίπεδα Zaphod ακόμα, παίρνω χάπια.
Αλλά με εκνευρίζουν πολλά πράγματα.
Όχι φίλε μου, δε θα γράψω για την κυβέρνηση, τους άχρηστους, τους ακροδεξιούς, τους ακροαριστερούς, τους ακρομεσαίους και τους ακροβολισμένους ακραιφνείς ακρίτες. Βαριέμαι. Άσε που έχει γίνει το ιντερνετ το κώλον του συλλογικού συνειδητού και μας έχουν πήξει στη μαλακία. Δεν απαιτώ από κανέναν μετριοπάθεια σε τίποτα. Απαιτώ μια λογική σειρά, μια ελάχιστη προσπάθεια για συνεπή σκέψη και λιγότερες κραυγές. Από όλους. Έχουμε χάσει τη μπάλα. Ο άλλος έλεγε ότι τον παρακολουθεί η Μοσάντ. Και το πίστευε. Και όχι μόνο τον παρακολουθεί, αλλά είναι τόσο ερασιτέχνες που εκείνος ο μάγκας τους κατάλαβε κιόλας.
Η Μοσάντ. Παρακολουθεί τον -μάλλον- πιτσιρικά και -μάλλον- ψιλοάνεργο και -μάλλον- απλό διαδηλωτή στην Αθήνα. Και αυτός το καταλαβαίνει.
Οπότε πρόσεχε τις πιθανές ερμηνείες
Α. Είσαι ζαβός και ελαφρώς μουρλός, με μανία καταδίωξης αλλά και ναπολεόντειο εγώ, μια και μας πρήζεις το παπάρι πόσες ώρες που σε κυνηγάει η Μοσάντ. Στην πραγματικότητα το πολύ πολύ να σε κυνηγάει ο μπακάλης της γειτονιάς σου επειδή του χρωστάς καμια 300ρού από τις άμστελ που παίρνεις βερεσέ με τους συντρόφους όταν κάνετε βραδιές επαναστατικής ποίησης και Μπουνιουέλ στο σπίτι.
Β. Δεν είσαι αυτός που φαίνεσαι, αλλά είσαι χωμένος σε παιχνίδια με μυστικές υπηρεσίες κλπ κλπ και η Μοσάντ όντως σε κυνηγάει, και συ βγαίνεις και το ποστάρεις στα φατσομπούκια. Ναι. ΟΚ
Γ. Η Μοσάντ όντως σε κυνηγάει και είσαι και αυ΄τος που λες και αυτοί είναι τόσο άσχετοι που δίνονται από μόνοι τους επειδή έχουν bug στον κοριό. Σωστά.
Τα αλουμινόχαρτα καπέλα, φοράμε στο κεφάλι και ΣΤΑ ΤΡΑΙΝΑ! (Αττάκα του Mikeius που κλέβω αναίσχυντα γιατί γαμεί. Και αυτός το ίδιο. Και ναι ξέρω, Maddox,μπλα μπλα μπλα μπλα, αντιγραφή,μπλαμπλαμπλαμπλαμπλα, κλπ. Χέστηκα. Αυτός μιλάει, εγώ γελάω. Τέλος. Δεν πα να ναι και το εξώγαμο παιδί του Στάλιν με την Κόμισσα Μπάθορι και να τον έχουν βαφτίσει στο αίμα χιλίων παρθένων. Τα βιντεάκια του λένε)
Παμ παρακάτω. Στην απόλυτη παράνοια των ημερών έχουν προστεθεί και οι εξάρσεις διαφόρων θεωριών συνωμοσίας που ενίοτε ξεκινάνε από λογική αρχή, αλλά μετά όσο συνεχίζεις να ακούς θες να χύσεις βενζίνη στα αυτιά σου και να τους βάλεις φωτιά μπας και γλυτώσεις από το βασανιστήριο.
Τυπικό δείγμα "λογικής" αλυσίδας γεγονότων είναι και αυτό :
Δέντρο->Ξυλοκόπος->Σανίδα->Τραπέζι->Καρέκλα->Μας ψεκάζουν εξωγήινοι σαυρόμορφοι με 25 πέη οι οποίοι έχουν κλείσει συμφωνία με δαίμονες για να γίνει πρωθυπουργός η Μαρίκα Κοτοπούλη που δεν έχει πεθάνει αλλά την έχουν ενταφιάσει σε μια μυστική πυραμίδα στις Κουκουβάουνες και εκεί την εμπότισαν με το σπέρμα του Aleister Crowley ο οποίος είναι μακρινός δισέγγονος του Τέρι Χρυσού και του Μετρέγια, που ως γνωστόν ήταν παρών στη βάπτιση του Τσίπρα μαζί με τον Τόνι Μοντάνα και τον Λιμπεράτσε που έπαιζε... αχμπμπλαμπλα... ΣΤΑ ΤΡΑΙΝΑ. (κλεμμένο)
Και η μαλακία είναι ότι όταν πας να τους φέρεις την παραμικρή αντίδραση του στυλ "συγγνώμη ρε παιδιά, αλλά η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο" σε κοιτάνε με το βλέμμα που θα ήταν λογικό να σου ρίξουν στη δήλωση
"Πούλησα τους γονείς μου για σκλάβους στα αδαμαντορυχεία της Μοζαμβίκης. Μετά ανακάλυψα ότι δεν έχει αδαμαντορυχεία στη Μοζαμβίκη, οπότε μάλλον τους πήρανε για όχι-και-τόσο-εθελοντές δωρητές οργάνων, αλλά τι να κάνω χρειαζόμουν τα λεφτά για να αλλάξω ζάντες"
Ενιγουει, για αυτό έχω κρυφτεί γιατί δεν την παλεύω πλέον. Γιατί ΔΕ μπορώ να μιλήσω. Γιατί ΔΕΝ έχω όρεξη να πείσω πλέον κανέναν και για τίποτα. Εκτός από μερικά παιδάκια από αυτά που τα πηγαίνουν οι γονείς τους στο Ευγενίδειο, αντί να τα τρέχουν να ψωνίζουν πόκεμον στα εμπορικά κέντρα. :D Θα τα πούμε..
Α ναι αυτή την εβδομάδα έχω και δισκοκριτική ----
Ορίστε η κριτική μου για το άλμπουμ των Μετάλλικα με τον Λουρίδα :
