Άντε και καλό τέτοιο

Αγαπημένε μου Αναγνώσθα σε ξαναβρίσκω με χαρά και -γιατί να κρύψω την ιδιαίτερη συγκίνησή μου- με ουκ ολίγα δάκρυα στους μπιρμπιλωτούς και τσακίρικους οφθαλμούς μου. Ναι, σε δουλεύω. 

Τι έγινε πουλάκια μου, πήγαμε διακοπούλες ή το όργανο σεξουαλικής αναπαραγωγής της κυβέρνησης (ο οποιοσδήποτε Θεός να τους κόβει μέρες και να μου δίνει χρόνια) μπήκε τόσο βαθιά στο πορτοφόλι σου που το μόνο που απέμεινε είναι ένα άδειο κουτάκι προφυλακτικών και ένα αγενές και λιτό -εκκαθαριστικό- σημείωμα, οπότε δεν πήγες πουθενά;

Ενιγεουέϊ, όπως έλεγε και κάποιος γερο-σοφός στο χωριό, εμείς δεν πηγαίναμε και ποτέ διακοπές, ήμασταν στο χωράφι και στον κάματο όλη μέρα, δε χάσαμε τίποτα. Συγγνώμη γέροντα αλλά δε μιλάς με γρίφους, παρά μιλάς με παπαριές. Επειδή εσείς τρώγατε βρύα και λειχήνες (πολυχρησιμοποιημένη έκφραση του blog, που έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές), φοράγατε τσουβάλια και πλεγμένα γρασίδια και πεθαίνατε από μαλαφράντζα και σκορβούτο πρέπει και εγώ να τραβήξω τα ίδια; Να μην πω καν για τα αξύριστα αποτέτοια και το σεξ σε αχυρώνα με ανιδιοτελή συμμετοχή ψύλλων και λοιπόν ζωϋφίων.Τι λε ρε γιουέρο; Κούνα τη φαλάκρα σου να δεις αν κάνει σήματα μορς στην Κάτω Ράχη...

Εγώ δε ντρέπομαι να το ομολογήσω αλλά πήγα ρε διακοπές. Και πολλές μέρες και στα εξωτερικά. Έτσι για να με λέτε καπιτάλα και βολεμένο. Βέβαια πήγα σε χώρα πιο φτηνή από την Ελλάδα και έμενα σε φίλους (και έκανα και κάτι ψιλοεπαφές για δουλειά..) οπότε οι διακοπές μαζί με αεροπορικά μου ήρθαν κάτι τι φτηνότερα (ψιλοπράγματα, περίπου 50%) από ο,τι αντίστοιχες μέρες σε νησί..

Και τώρα περνάμε σε δύο βασικούς λόγους μετανάστευσης στη χώρα της Αγγέλας και του Σόιμπλε και πείτε με γερμανόψυχο και ελβετοτσολιά και δωσίλογο αλλά τι να κάνουμε, έχω πεισθεί :

Λόγος μετανάστευσης #1 :

Τιμαί μπύρας εις υπεραγοράν αλκοόλ. Τιμαί καλής μπύρας που εδωπαδά κάτω από 2 έουρος, δεν. 

Λόγος μετανάστευσης #2 :

Τιμαί ποτών εις χαμετυπείον (bar)

Εις Αλλεμάνια που λέτε, προτιμούν τα κοκταίηλς οι ερίφηδες. Σκέτο ποτό δεν πίνει σχεδόν κανείς, γιατί παίζει μεζούρα. Καλά και στο κοκταίηλ παίζει μεζούρα, αλλά άντε πιες ένα φραπεδοπότηρο μοχίτο εδώ πέρα να δεις πόσο πάει το μαλλί, και ας έχει λίγο παραπάνω ποτό μέσα.Σύμφωνα δε με τελευταία νέα, το μοχιτάκι παίζει από 8 μέχρι 15 έουρος. Συγγνώμη αλλά αν δε βάζει μέσα το μισό μπουκάλι τουλάχιστον, εγώ 15 δεν έχω να δώσω.

Αυτό που σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω, αλλά επειδή δεν είμαι οικονομικός επιστήμων δεν το χω είναι το εξής :

Διατύπωση προβλήματος:

Σε μια χώρα με αυστηρότερο έλεγχο, μεγαλύτερους μισθούς, μεγαλύτερα νοίκια, μεγαλύτερους φόρους, μικρότερο ΦΠΑ αλλά εισφορές που πληρώνουν πολλοί περισσότεροι από ο,τι εδώ, πως σκατά γίνεται τα ποτά να είναι φθηνότερα; Μόνο η μεζούρα τους γλυτώνει 3-4-5-6 ευρώ το ποτό; Α και μην ξεχάσω να αναφέρω ότι παρόλο που π.χ την πρώτη μέρα ήπια τις κάλτσες μου με το φιλαράκι μου (μπλέκοντας μπύρα,τζιν,βότκα,ρούμι και την άλλη την αηδία που βάζουν στην καϊπιρίνια), δεν πέθανα γιατί μάλλον τα ποτά ΔΕΝ ήταν χειροβομβίδες, άρα έχουν και ακριβότερη πρώτη ύλη;

Γιατί εδώ πας στον μπαροκράτορα και σου λέει : "Πληρώνω νοίκι, (πληρώνει), πληρώνω σερβιτόρους(κουτσοπληρώνει), πληρώνω ΦΠΑ (παπάρια), πληρώνω ασφάλιση σερβιτόρων (μπουχαχαχα), πληρώνω φόρους (ακαρκαρκαρκαρ), ε δε γίνεται, κάτω από 8 δε μπορώ να το χω. ΟΚ το πήγα 7 και δεν έχω ψωμί να φάω.

Και να σου πω κάτι, ως ένα σημείο δεκτόν. Αλλά δεκτόν υπό την προϋπόθεση ότι τα πληρώνεις όλα και δε βγαίνεις.Γιατί όντως άμα πας να τα πληρώσεις όλα όπως πρέπει, σου ανεβαίνει το κόστος κατακόρυφα. Και όχι, αποκλείεται να πληρώνεις περισσότερο νοίκι στην Κάτω Ραχούλα από ο,τι ο άλλος στην Marienplatz στο ρημαδοΜόναχο που είναι από τις πιο ακριβές πόλεις στο Γιουρόπα.

Τέλος προβλήματος.

Τώρα θα μου πεις "μας ζάλισες το αριστερό τσιμπιρδόνι με την κωλογερμανία σου, α σιχτίρ πήγαινε εκεί πέρα να δεις τη γλύκα και άσε μας εδώ".

Θα ευχηθώ και εγώ με τη σειρά μου να ευοδωθεί η συγκεκριμένη ευχή και να την κάνω κάποια στιγμή γιατί εδώ αρχίζει και γίνεται πολύ ζόρικο το πράμα και δεν έχω όρεξη να πληρώνω μέχρι να πεθάνω τις αστακομακαρονάδες και τα αυθαίρετα της αντιπαθέστατης τάξης του Hellenaris Parasiticus, αυτού του ενοχλητικού υπερπαράσιτου που φύεται σε όλες τις τάξεις της ελληνικής κοινωνίας, από τελευταίο εφοριακό μέχρι τα ανώτερα κλιμάκια της ηγεσίας. Και να με λένε και μαλακοτεμπέλη από πάνω.

Α τώρα που είπα αυθαίρετα, για τα νέα καμμένα πότε θα γίνει ρύθμιση αυθαιρέτων για αυτά που θα χτιστούν;
Τις δηλώσεις του σοβαρού και κλαμμένου Γιωργάκη το '07 τις θυμάται κανείς; Αλλά θα μου πεις, περίμενες να τα κάνει αυτά; Εγώ; Όχι. Άλλοι περιμένανε να τα κάνει. Και με αυθεντία και θέρμη χιλίων παντογνωστών έβγαζαν πύρινους λόγους.Μόνο φωτοστέφανο και γαϊδούρι για να μπει στα Ιεροσόλυμα ως σωτήρας δεν του δώσανε..Άχρηστος ο χοντρός, άχρηστος και αυτός. Σιγά την έκπληξη. Πάλι πέσαν από τα σύννεφα;

Τα παιδιά με τις μολότωφ πότε θα πάνε να κάνουν στάχτη και μπέρμπερη τα κυριλλέ εξοχικά στις αναδασωτέες περιοχές; οου φακ ξέχασα, μερικά από τα παιδιά με τις μολότωφ, ΕΧΟΥΝ σπίτια σε αναδασωτέες περιοχές.

Πότε θα πάνε μπουλντόζες σε "οικισμούς" του κώλου μέσα σε εθνικούς δρυμούς; 

Ξέρω, ποτέ.

Για καλό και για κακό, θα πω αυτό που έχω ξαναπεί: Όσοι μένετε κοντά σε καμμένα, βγάλτε καμιά φωτογραφιούλα τώρα που είναι καμμένα, έτσι να υπάρχει. Έτσι ώστε όταν πάει ο πρώτος μάγκας αρχικά με τις ελιές του και μετά με τον εργολάβο, να υπάρχουν αποδείξεις ότι δεν είχε σπίτι εκεί πέρα ο προπάππος του ο μαραθωνομάχος, από το 490 π.Χ.

Α και εύχομαι σε εσάς αγαπητοί εμπρησθαί, οικοπεδοφάγοι και λοιποί καννίβαλοι, να μην χαρείτε τίποτα από αυτά που θα χτίσετε. Σκουλήκια.

Αντε και καλή επιστροφή

Λες να πάω να κάνω κανα μπάνιο θάλασσα; Ακόμα δεν έχω αξιωθεί φέτος να κουνηθώ..

Ταινιοκριτική - The guard

Ναι για τις διακοπές κλπ θα τα πούμε μετά, τώρα έχω άλλο.

Μπαίνω που λες στον Τιτιβιστή προψές και βλέπω ένα μήνυμα από την Feelgood Entertainment οτι λέει θέλουν το mail μου. E είδα Feel- είδα -good, είδα entertainment, τι να κάνω ο καψερός αλλού πήγε το μυαλό μου, είπα θα ναι καμιά φιλανθρωπική οργάνωση για την καταπολέμηση της σεξουαλικής αποχαύνωσης και θέλουν να μου στείλουν κανα δώρο.

Δώρο ήταν και ευχαριστώ, αλλά ήταν πρόσκληση σε προβολή ταινίας. 

Και η απορία μου ήταν : Καλά, από όλα τα βλόγια εμένα βρήκατε; Με κόψατε για σοβαρό; Με διαβάσατε ποτέ; Με πρότεινε κάποιος υπάλληλος της εταιρείας, που φαντάζομαι ότι μετά από αυτό το post θα απολυθεί, αφού πρώτα υποστεί όλον τον κατάλογο των βασανιστηρίων που περιγράφονται στο Malleus Maleficarum; Είχαν 2 παλλικάρια από το neolaia.gr . Αυτοί μάλιστα. Δουλεύουν σοβαρά οι άνθρωποι. Αλλά εγώ; 

Καλά, εννοείται δεν παραπονιέμαι, εννοείται ευχαριστώ αλλά ακόμα απορώ τί μου βρήκατε;

Και πάμε στο ζουμί.

Κατ'αρχήν παίζει ο Brendan Gleeson ο οποίος είναι πολύ μέσα στην καρδιά μου κυρίως γιατί είναι Ιρλανδός και δευτερευόντως γιατί για σκατόφατσα είναι ούλτρα συμπαθητικός. Επίσης μου βγάζει αυτό το στυλάκι του ψιλοκαμμένου καλοπερασάκια 60αρη που ακόμα ζει και σκέφτεται σα να είναι 23, προσόν που εκτιμώ πολύ στους ανθρώπους, αρκεί να έχουν τα κότσια να το υποστηρίζουν.

Δεύτερον μεγάλο προσόν της ταινίας είναι ότι είναι Ιρλανδική, και όλοι γνωρίζουμε ότι μετά τις διακοπές μου (με Zaphod παρακαλώ) στην Ίο, οι Ιρλανδοί είναι κολλητοί μας, αδέρφια μας και αν όχι αδέρφια, τουλάχιστον πρωτοξάδερφα.

Αυτά αποτελούν αρχικά καλή εγγύηση για την ταινία. Συν το οτι χαρακτηριζόταν ως κωμωδία, συν το αστυνομικό του πράγματος, ε πόσα να πάνε στραβά;

E με τέτοια φάτσα..

Ο Γκλίσον λοιπόν παίζει έναν γιούχου επαρχιακό αστυνομικό (σε κωλοχώρι της Ιρλανδίας), ο οποίος τρέφει μια ιδιαίτερη αγάπη για το ποτό και τα εργαζόμενα κορίτσια. Έχει αναγάγει σε τέχνη το "σας γράφω όλους όχι εκεί που δεν πιάνει ήλιος, αλλά δυό δάχτυλα πιο πέρα". Ζαμανφουτίστας, κυνικοχιουμορίστας και "μη μου χαλάτε τη μέρα ρε μαλάκες". Ναι αλλά εκτός από αυτά είναι και τζιμάνι και γαμώ τα παιδιά, απλά τα πράγματα τα λειτουργεί όπως θέλει αυτός.

Ε και τι θέλει και σκάει μύτη μαύρος πράκτωρ του FBI για να προειδοποιήσει για κύκλωμα εμπορίας ναρκωτικών στην περιοχή; Φεύγουν οι αττάκες η μία μετά την άλλη.

Έλα μην τα πολυλογώ, η ταινία εμένα μου άρεσε. Και ναι έχει το κλασσικό κλισέ "άσπρος μπάτσος-μαύρος μπάτσος που στην αρχή δεν τα πάνε καλά κλπ κλπ κλπ". Ναι αλλά το κάνει καλά. Και όταν κάνεις κάτι καλά, δεν πα να έχει ξαναγίνει 8 δις φορές, ε καλό είναι. Αυτή η απάθεια στη φάτσα του Γκλίσον και η απογοήτευση στη μουτσούνα του Τσιντλ είναι όλα τα λεφτά.

Αξίζει να τη δεις την ταινία ΑΛΛΑ μην περιμένεις αμερικανιά μπλοκμπάστερ με 8 κιλά μολύβι ανά δευτερόλεπτο γυρίσματος, επικά κυνηγητά όπου αυτοκίνητα-αστρόπλοια συγκρούονται στον αέρα και αρπάζει φωτιά το σύμπαν μας και κανα δυό σύμπαντα παραδίπλα, ούτε να περιμένεις στυλάκι Βρώμικου Χάρη να λέει παπαριές για τις σφαίρες που του έμειναν στο όπλο.

Κοινώς, η ταινία είναι ΑΠΛΗ. Καλογυρισμένη, με καλές ερμηνείες και αυτή την υπέροχη ιρλανδική προφορά που γουστάρω. (και με έξτρα μπόνους έναν μικρό διάλογο στα γαελλικά .. γαμάτη γλώσσα).

Το οτι είναι απλή, δεν σημαίνει ότι είναι απλοϊκή. Είναι μια ταινία χωρίς φιοριτούρες, φανφάρες και χωρίς καν πολύ μπλαμπλα. Φαντάζομαι δε πως μπορεί και να αρέσει και στους κουλτουριαρέους, γιατί είναι μάλλον αρκετά "αργή" για να τους κινήσει το ενδιαφέρον. Βέβαια με αυτούς έχω διαφορετικό ορισμό του "αργός", αφού αυτοί "αργή ταινία" θεωρούν μια φωτογραφία, εγώ θεωρώ αργό ο,τι δεν έχει 15 συκωταριές και 1300 λίτρα αίματος στα πρώτα 12 δευτερόλεπτα. Χάζμα σου λέω.

Αυτοί που περιμένετε σκοτεινές υποθέσεις, συνωμοσίες, έξτρα επίπεδα ερμηνείας ατάκας κλπ θα απογοητευτείτε. Η υπόθεση είναι 1 σελίδα πράμα αλλά δεν είναι αυτό η ταινία. Δεν είναι ανάγκη και όλα να ναι πολύπλοκα ρε αδερφέ, αμα πια.. Που θέλει ο άλλος να πάει σινεμά και μετά να χρειάζεται να κάτσει μια βδομάδα με ξύδια, ναρκωτικά και τσιγάρα για να καταλάβει τι ήθελε να πει ο ποιητής στην πρώτη σκηνή της ταινίας που ο πρωταγωνιστής κοιτάει για 34 βασανιστικές ώρες ένα κάλο στην πατούσα του...

Κοίτα, μεταξύ μας, δεν είναι κανα αριστούργημα, και ευτυχώς δεν προσποιείται ότι είναι κιόλας (όπως κάτι άλλα, ονόματα δε λέμε, Τρίερ τον λένε),αλλά αν δεν καταφέρεις να συμπαθήσεις τον πρωταγωνιστή, να μου το πεις να με εντυπωσιάσεις. Θα έλεγα ότι είναι μια ωραιότατη μαύρη κωμωδία δράσης που εστιάζει όμως στους χαρακτήρες και όχι τόσο στη δράση. Και ο κεντρικός χαρακτήρας είναι απολαυστικός. Είναι ψιλοστριμμένος, ρατσιστής βλαχοιρλανδός (What do you expect? I'm Irish. Racism is in my culture) αλλά αυτό που θα έλεγε κάποιος ποιο παρατηρητικός, μεγάλη ψυχούλα κατά βάθος. Και έχει και καλό γούστο στα κουρίτσα. Και 2-2 μάλιστα. Ε πως να μην τον συμπαθήσεις; Ο τύπος είναι όλη η ταινία σου λέω. Μην ξεχάσω και έξτρα αναφορά στην ηθοποιό που παίζει τη μάνα του και που μετά από πολύ ζόρι θυμήθηκα πως είναι η τύπισσα που έπαιζε τη γιαγιά στο "The Others" - αν δεν κάνω λάθος δηλαδή. Μου έχει μείνει καρφωμένη αυτή η τρομαχτική φάτσα κάπου μεταξύ ιπποκάμπου και υπόφυσης, δε βγαίνει ούτε με το αλυσοπρίονο του Leatherface, μα τον άγιο Pinhead σου λέω.