Τα νέα του Σαββατοκέριακου

Ταινιοκριτική

ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΧΑΡΗ. ΝΑΙ ΤΟΝ ΠΟΤΧΕΝΤ.

Ξέρω. άγιε μου Λάβκραφτ και άγιε μου Μάρτιν και Τζόρνταν και όσιε Μάχεν, έσφαλλα.

Αλλά έχω ένα κρίμα, μου αρέσουν τα εφφέ. Μου αρέσουν οι ταινίες που το σενάριό τους χωράει σε μια χαρτοπετσέτα (από τη μία πλευρά) αλλά είναι τίγκα στο εφφέ και στο μπαμ μπουμ και στον πανικό. Μέχρι και το Τρανσφόρμερς μου άρεσε και ας μη θυμάμαι καν τι γίνεται στην ταινία. Αϊ μην, είχε τεράστια ρομπότ που μεταμορφωνόντουσαν και παίζαν χαστούκια! Ε τι άλλο να θες από μια ταινία; OK ίσως και τη Jenna να τρέχει πέρα δώθε με βρεγμένο τισερτ και τίποτα άλλο, ουρλιάζοντας "Will somebody please do me?!??!?" .. Γιεα μπέιμπι..

Ναι που λες μου αρέσουν οι κενές ταινίες με ωραία εφφέ. Καλά, φυσικά άμα έχει και εφφέ και υπόθεση εκεί οκ παραδινόμαστε άνευ όρων.

Ο Χάρης όμως δεν είχε τίποτα από τα δύο. Εννοώ εφφέ. Και υπόθεση.

Το πρωτότυπο σενάριο (για μια ταινία 2 1/2 ωρών) είχε κάπως έτσι φαντάζομαι : 

Χάρης : Είμαι ο Εκλεκτός. Αλλά είμαι 16 και θέλω πλέον να πηδήξω.

Κοκκινομάλλης : Ναι ρε μαλάκα, και εγώ θέλω να σπρώξω. Τι λες να κάνουμε;

Χάρης : Πα να παίξουμε κανα σκουπόσφαιρο; Το γουστάρουν οι γκόμενες.

Σπασαρχίδω : Εδώ που τα λέμε έχω και εγώ κάτι κάβλες. Ίσως και όχι. Ίσως και ναι. Αλλά έχω διάβασμα

Χάρης : Να σας πω, αυτός ο παπάρας που θέλει να με σκοτώσει τι κάνει;

Γεροξούρας : Χάρη...Χάρη; 

Χάρης : Ναι μάστορα

Γεροξούρας : Κάνε μου μια χάρη

Χάρης : Ο,τι πεις μάστορα αλλά γρήγορα γιατί έχω ραντεβού και σηκωμάρες

Γεροξούρας : Επειδή θα ψοφήσω στο τέλος του έργου, άσε με να ψοφήσω

Χάρης : Μέσα είσαι δικέ μου. Θες τίποτα άλλο τώρα; Όχι γιατί θέλω να πάω να μπαλαμουτιαστώ με όποια ξεκωλιάρα συμμαθήτριά μου πετύχω

Γερξούρας : Οκ Χάρη, αλλά να θυμάσαι,masturbatio salvatio est

Κοκκινομάλλης : Ρε μαλάκα, μου κατσε η πατσαβούρα της τάξης. Με έχει ρουφήξει.

Χάρης : Πήδηξες;

Κοκκινομάλλης : Εεε, δεν ξέρω, ίσως όχι ακόμα. Αλλά όπου να ναι

Σπασαρχίδω : Γιατί δε χουφτώνει εμένα; ε; ε; ε; ε; γιατί είναι ένας απολίτιστος αγροίκος, ενας παλιοπαπάρας, ένας ηλίθιος, ένας παλιομαλάκας. Για αυτό θέλω να με βάλει κάτω και να δω την ανατολή στα τέσσερα.

Γλίτσας :Είμαι κακός. Ψόφα Γεροξούρα.

Γεροξούρας - ντεντ

Χάρης : Σνιφ κλαψ μπουχουχουοχαααααααααααα

Γλίτσας : Μπαϊ δε γουέη Χάρη, εγώ είμαι ο μούλος του τίτλου

Τέλος.

Η ταινία ήταν ένα επικού μήκους επεισόδιο του Beverly Hills 90210 που απλά εκτυλισσόταν σε ένα κάστρο και είχε πολλά σκοτεινά πλάνα. Υπόθεση δεν υπήρχε. Με κανένα ορισμό της έννοιας. Τουλάχιστον ρε παιδί μου στο προηγούμενο, ΚΑΝΑΝ ΚΑΤΙ.. Τους κυνήγαγε ο Χ, κυνηγάγαν τον Ψ, πλακώθηκαν στα χαστούκια κανα δυο φορές, και έγινε και μια ψιλομάχη στο τέλος.

Εδώ τίποτα. Πότε θα πηδήξει ο Χάρης και πότε θα πηδήξει ο Χαζοβιόλης φίλος του. Και εντελώς τυχαία στο τέλος βγαίνουν από μια πόρτα οι κακοί και καθαρίζουν το γεροξούρα. 3 λεπτά δράσης σε μια ταινία 156 λεπτών.

Παραμυθιαστήκατε από το trailer ε; εεε πουλάκια μου;; εεε;; ναι αυτή στο trailer είναι ΟΛΗ, άκοπη, η δράση της ταινίας. Και όταν λέω ΟΛΗ εννοώ ΟΛΗ, όχι κομμάτια από τις σκηνές δράσης, ΑΥΤΕΣ είναι οι σκηνές δράσης. Το trailer. Η υπόλοιπη ταινία είναι τα γκομενιλίκια των κωλοπαίδων. Σιχτίρια.

Ναι το ξέρω ότι είμαι μαλάκας που πάω στο Χάρη και περιμένω να δω ταινία. Αλλά τι να κάνω, η προηγούμενη σου λέω ήταν μια χαρά. Κρίμα που δεν την είχα δει στο σινεμά δηλαδής!Αυτό ήταν ρομαντική κομεντί εποχής, και ούτε καν, μια και δεν έπεσε ούτε ένας πήδουλος! Ούτε καν να ξυπνήσουν το πρωί και να τους δείξει ο "σκηνοθέτης" τρομάρα του, με τα κλασσικά σεντόνια τυλιγμένα τριγύρω τους σα σάβανο. Τίποτα ρε σου λέω. Όλο φιλολογίες. Τις ξέρουμε αυτές τις κουβέντες με τους φίλους όταν είσαι 16 αγάπη μου, τις κάναμε και εμείς.Πήγαινε στο ψητό! Οχι, δεν ξέρεις εσύ, ΑΥΤΟ είναι το ψητό. Μα είναι ταινία με μάγους και τέτοια! Οοοοχι, είναι μια ταινία για τη ρομαντική αναζήτηση του ρομαντισμού από 16χρονα πιτσιρίκια που έχουν βαρεθεί να πήζουν στην αυτοϊκανοποίηση και θέλουν να ανακαλύψουν τον έρωτα.

Που να ανακαλύψεις το σοδομισμό και την κτηνοβασία με τον κώλο στη λάθος πλευρά άχρηστε..

Αστροβραδιά

Το Σάββατο το βράδυ όοοομως, είχε μια εκδήλωση στο Αστεροσκοπείο.... Άνοιξαν το 16ιντσο τηλεσκόπιο "Δωρίδη" του 1902 για το κοινό, και τριγύρω στο λόφο των Νυμφών, είχαν στήσει και καμιά 10αριά τηλεσκόπια από την Ελληνική Αστρονομική Ένωση.                                                          Το τηλεσκόπιο "Δωρίδη"                                     Φυσικά το κέντρο της Αθήνας έχει τρελλή φωτορύπανση οπότε δεν είναι για πολλά πολλά , αλλά τουλάχιστον ένα Δία με την Ηώ, τα είδαμε. Για τη Σελήνη δε συζητάω, εφημερίδα διάβαζες πάνω στην επιφάνειά της. 

Υπάρχει ελπίδα όμως. Ήταν πόσοι γονείς με τα παιδάκια τους. Μασκώτ της βραδιάς ο Γιαννης, ένας 7χρονος ο οποίος είχε περισσότερες γνώσεις και περισσότερη λογική σκέψη από μερικούς μερικούς 30αρηδες τριγύρα. Εξαιρετικός ο πιτσιρικάς, δεν κρατιόταν να βάλει το ματι του στο προσοφθάλμιο και να τσεκάρει το Δία. Και ο πατέρας του, ένας εξαιρετικός κύριος, που είχε τόσο κέφι και όρεξη να μάθει στο παιδί του πράγματα . Ήξερε το παιδάκι για τροχιές, για πλανήτες, για το τι ξεχωρίζει έναν έμβιο οργανισμό από τη βιόσφαιρα, ήξερε ένα κάρο πράγματα. Και ήταν και παιδάκι, είχε και το νεύρο του, το νάζι του, τη γκρίνια του. Αλλά ο μπαμπάς ήρεμος και χιουμορίστας. Όχι "μη εδώ, μη εκεί ,ΜΗΗΗΗΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗΗΗΗ" ..Είναι από τις μετρημένες στα δάχτυλα φορές που δεν ενοχληθήκαμε από παιδάκι δίπλα μας. Μπράβο και πάλι μπράβο. Δεν καταλήγουν όλοι στα σκυλάδικα να πετάνε λουλούδια νεκροταφείου σε πρεζωμένες βιζιτούδες, ούτε να βλέπουν αποχαυνωμένοι , αποχαυνωτικά ψευτοδελτία ειδήσεων για τα βρακιά των βιζιτούδων, ούτε για το πως κλάσανε οι εθνικοί μας τηλεστάρ.

Όπως είχε πει και ο θείος Όσκαρ,

We all live in the gutter, but some of us look at the stars.

Y.Γ : Το στέκι του χειμώνα θα είναι το James Joyce. 

Διαμαρτύρομαι

Προσοχή, θα σας κοροϊδεύσω. Μη μου τσανδισθείτε γιατί δεν το κάνω επειδή είμαι κακόζ, αλλά επειδή βαργιέμαι σήμερα και θα ξεκινήσω το πειπερ αργότερα, αφού τελειώσω το φραπέ με τις 67 ζάχαρες.

Για άλλη μια φορά τα οργισμένα πλήθη των εξαγριωμένων, εξανεστισμένων (πάλι καινούρια λέξη βρήκα ο Ελύτης), εξαθλιωμένων και εξωλεστατωμένων (δεύτερη καινούρια λέξη σε μία πρόταση, έχω ρέντα σήμερα) συμπολιτώνε μας θα σκάσουν μύτη στην Πλας ντε Λα Κονστιτουσιόν - Πλάγια Κονθτιτουθιόνες - Κονστιτουτσιόνσπλατζ - Συν Ταν Γμαν Πλα-τι κλπ κλπ κλπ για να μουτρώσουν βορειοδυτικά προς Παρλαμέντο μεργιά ίνα πείσουν τους ιθύνοντες, τους έχοντες και κατέχοντες , τους εαυτούς τους και το σύμπαν, πως νοιάζονται, πως χύνουσι κροκοδείλια δάκρυα και πως λέρωσαν τα βρακιά τους με την οικολογική καταστροφή της οποίας έγιναν τηλεμάρτυρες τις τελευταίες μέρες. Μια καταστροφή που ίσως μόνο το 7-2 του Γαύρου πριν μερικά χρόνια μπορεί να ξεπεράσει (από κάτι Ιταλούς νομιζω, δεν ξέρω, δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο και ο,τιδήποτε περιέχει πολλούς ντοπαρισμένους τύπους να τρέχουν πέρα δώθε με ένα ακριβό τόπι ή και χωρίς τόπι εδώ που τα λέμε. Το κέρλινγκ εξαιρείται), ίσως και η εμφανιση της Βίκυς Καγιάς στην τηλεόραση.

Πυκνοίιιι καπνοίιιι σηκώθηκαν από τσι πυρκαγιέ και θα πνίξουν στη μαυρίλα της ιεράς αγανάκτησης τους φταίχτες, τους εμπρηστές, τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς Ντραφίου και περιχώρων καθώς και αυτούς που θα πάνε να βάλουν τα αμπέλια τους σε λίγο εκεί πέρα. Ίσως και ελιές, ανάλογα την οικονομική κατάσταση. Πόμολα θα κλάσουσι οι επίδοξοι καταπατητές άμα δουν 10000 κόζμο με μαύρα μπλουζάκια στην Πλάγια Κονθτιτουθιόνας (γαμώ τα ισπανικά μου και το ψεύδισμά τους) και θα αναβάλλουν τα σατανικά τους σκέδια για βίλλας και μεζονέτας και παράγκας και κτηνοβατικάς κτηνοτροφικάς (μαι αςς) εγκαταστάσεις, αναψυκτήρια, εκδοτήρια, σοδομιστήρια, κατοικίες επωνύμων, λιγότερο επωνύμων, τραγουδιστέων, δικηγορέων, ιατρέων, εφοριακώνε,παραθεριστικάς εξοχικάς βιλλίτσας και το λουρί της μάνας των.

Για αυτό, επειδή κάτι τέτοιες κινήσουεις έχουσι παταγώδη αποτυχία αντίκτυπο στας ευαίσθητας συνειδήσεις των οικοπεδοφάγωνε, όλοι μαζί, την Παρασκευή στο James Joyce Irish Pub Σύνταγμα να μουτρώσουμε ομαδικά.

Τα κατσουφιασμένα μούτρα μας ιερά οργή να κατακαύσουν τα λίπη από τα διπλοσάγωνά των.

Μη φάουλ; ΓΙΟΥ Φάουλ!

Υ.Γ : Σε περίπτωση που θέτε να χρησιμοποιήσετε το παρόν αριστούργημα της ανθρώπινης διανόησης για να γράψετε βουκολικό σενάριο, σκριπτ για τσόνδα, άρθρο σε εφημερίδα, άρθρο στο καινούριο βιβλίο γραμματικής , άρθρο στην Διάπλαση των Παίδων, άρθρο σε νομικό κώδιξ, ή έστω τη λίστα με τα ψώνια του Σαββατοκύριακου, παρακαλώ όπως επικοινωνήσετε μαζί μου, ή έστω να μου δώσετε σεβαστό ποσό από τα κέρδη σας. Οι παραβάται θα εκτελούνται με νέες και βελτιωμένες εκδόσεις δημοφιλών μεσαιωνικών βασανιστηρίων ή με 48ωρη συνεχή θέαση ταινιών του Αγγελόπουλα.

Επιστρέψαμεεεε

Καλημέρα! Τι μου κάνουν τα καλά τα παιδάκια; Πώς περάσαμε όσο ο καλός κύριος Προφητούλης έλειπε στις διακοπούλες του και έζεχνε ρακή από την κορφή μέχρι τα νύχια; ε; Καλά περάσατε ατιμούλικα το ξέρω. Εντάξει εντάξει, μερικοί δεν περάσατε καλά, αλλά δε φταίω εγώ, τι να κάνω;

Πήγαμε που λέτε στα Χανιά με την παρέα, καλά περάσαμε, καλά ήπιαμε, εξαιρετικά φάγαμε, εξαιρετικά ξαναφάγαμε, φάγαμε κιόλας, μετά φάγαμε και στο τέλος σαβουρώσαμε και ένα μεζεδάκι έτσι για το καλό. Θα έγραφα αναλυτικότατη τέτοια για τις διακοπές μου αλλά με προλάβαν τα γεγονότα που είναι καυτά και στο κάτω κάτω δε νομίζω να ενδιαφέρει κανέναν το πως είδα τον Αρχιμήδη φαντάρο όταν ήπια τη μαύρη ρακή στον "Αντάρτη" στο Θέρισσο.

Καλά, θα γράψω μια μικρή παραγραφούλα για το φαϊ και μετά οι φωτιές.

Έχουμε και λέμε, στα γρήγορα : Το "Ταμάμ" είναι παλιά και γνωστή αξία στα Χανιά.Καινούριες ανακαλύψεις ηντουσοσαντόσαντε (αχαϊκή διάλεκτος) : ο "Αντάρτης" στο Θέρισσο, εξαιρετικός για τελετές στο Μέγα Σουβλακέα, με διαολεμένη σφακιανή πίτα και μια ρακή καστανοκόκκινη -μαλλον κανελόρακη ήταν- που είμαι σίγουρος ότι θεραπεύει και τον καρκίνο -με κόστος το μισό σου εγκέφαλο, αλλά δε βαριέσαι-. Δεύτερη ανακάλυψη, για τον οποίο μάλλον κάπου είχα διαβάσει πρόσφατα αλλά δεν είμαι σίγουρος γαμώτο, απλά μου θύμιζε κάτι το όνομα, ήταν η "Στέρνα του Μπλουμοσήφη" στο Βάμο. Ωραίος ο Μπλουμοσήφης. Τη στάκα την έτρωγα σκέτη με το κουτάλι λέμε.. Αυτά περί διακοπών όμως. Α ναι, έφαγα επιτέλους και αντικριστό. Στα Ανώγεια, πήγα στο πανηγύρι στις 14 του μηνού. Έπαιζε και ο Ψαρογιώργης με Πατεράκη και το Λάμπη (καλά, Λάμπης μεγάλη μορφή, νεκρός ήταν και κοίταγε το άπειρο). Ήταν λουκούμι το αντικριστό, ήταν λουκούμι και η κόρη του ταβερνιάρη, αλλά που να κοιτάξεις εκεί πέρα. Δε σε παίρνει.. ΟΚ ΟΚ ΟΚ τέλος.

Επικαιρότης

Κατ'αρχήν να πω ότι καθαρά ειδησεογραφικά, οι φωτιές ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα από τη γρίπη η οποία είναι ο προάγγελος του τέλους του κόσμου και τα λοιπά και τα λοιπά. Φαντάζομαι έγιναν τρελλά πάρτυ με σαμπάνιες σε αρκετά δημοσιογραφικά επιτελεία. Βέβαια φαντάζομαι πως αρκετοί από αυτούς έκλασαν πόμολα όταν οι φλόγες κοντοζυγώνανε σε κάτι σπιταρώνες μέσα στα πευκάκια που όλως τυχαίως είχαν χτιστεί χωρίς άδειες και τέτοια.

Και σε κάτι τέτοια θα εστιάσω. Όχι στους κακόμοιρους, όχι στους αδιάφορους, όχι στους ήρωες, όχι στους ανοργάνωτους, όχι στις ευθύνες και τα λοιπά και τα λοιπά. Αυτά είναι τα σοβαρά και θα τα πουν άλλοι. Εγώ σοβαρός δεν είμαι και θα πω για...

τους

ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥΣ

Φωτό πηγή : ΣΚΑΙ - μέσω Ελληνακίου . Καλά ρε φιλαράκι, όταν έχτιζες μέσα στο πευκοδάσος, κανένας πούστης δε σου είπε ότι τα δέντρα είναι εύφλεκτα; - Η αλλιώς, η φύση εκδικείται τους καταπατητές.

Ήταν λοιπόν που λέτε μια φορά ένα σκέδιο πόλης ή κάτι τέτοιο. Το σκέδιο αυτό που λέτε είναι ένα.. σχέδιο που παίρνουν κάποιοι σοφοί και προύχοντες σε ένα υπουργείο και τραβάνε μια γραμμή και λένε σε εμάς το πόπολο "οοοοπ, μέχρι εδώ θα χτισετε καρντάσια, παραπέρα είναι δασάκι και πρέπει να μείνει έτσι. Γιατί αλλιώς που διάολο θα πηγαίνουν τα παιδιά σας να πηδήξουν, να κάνουν τους μπάφους τους και εσείς να κάνετε πικνικ με κεφτεδάκια και ταραμά και να κυνηγάτε τις σφίγγες;" Το δάσος βέβαια είναι χρήσιμο για πολλά πράγματα, μη το βλέπετε έτσι που απλά κάθεται εκεί πέρα και είναι πράσινο. Όοοοχι, έχει μπόλικη χρησιμότητα, κυρίως για να μας κρύβει τα απέναντι μπαλκόνια, και επειδή το πράσινο πάει περισσότερο με το γκρι τριγύρω και το μπορδοκόκκινο των κεραμιδιώνε καθώς και με τη γούνα των ασβώνε.

Ο μπαμπάς μου μου είπε όμως ότι είναι κάτι λέει κακοί κύριοι που τους λένε οικοπεδοφάγους λέει. Αυτοί λέει άκου τι κάναν λέει. Πήγαιναν στην αρχή, όταν νόμιζαν ότι υπάρχει ακόμα κρατικός μηχανισμός, και έπαιρναν οικόπεδα στην άκρη του σκεδίου λέει. Μετά άρχιζαν σιγά σιγά να επεκτείνουν τα όρια του οικοπέδου τους παραπέρα μέσα στο δάσος λέει. Και μετά από μερικά χρονάκια, ΤΣΟΥΥΠ-ΑΑΑΑΑ είχαν έτοιμο το οικοπεδάκι x2 και μέσα σε δασική έκταση.Βάζαν λέει και καμιά ψιλοφωτίιιιτσα, τίποτα καλαμιές, τέτοια. Και άμα έπιανε παραπέρα, ε έπιανε παραπέρα. Αλλά λέει το καλύτερο κόλπο παλιά ήταν αυτό με τα αμπέλια που τα βάζανε όπου να ναι και σκάγανε λέει με κάτι φιρμάνια των Τούρκων -ναι και τώρα το κάνουν αυτό αλλά δε μπορούν να φυτέψουν αμπέλια στις λίμνες οπότε και φέρνουν μόνο τα φιρμάνια- . Ή βάζαν λέει ελιές ή αγοράζαν ένα κατσίκι και το βάζαν να βοσκάει δηλώνοντας το πευκοδάσος για βοσκότοπο του παππού τους, τέτοια. Ήταν αυτοί λέει οι καταπατητές. Οι καταπατητές που λέτε βάζαν δυό τούβλα στην αρχή, στο "οικόπεδό τους". Μετά από 5 χρόνια τα 2 τούβλα είχαν γίνει βίλλα με πισίνα, μπάτλερ, σωφέρ, μασσέρ, παρτεναίρ, καλοριφέρ, ντισριμπυτέρ και όλα τα σημερινά κομφόρ που πρέπει να έχει μια βίλλα που σέβεται τον εαυτό της και μπορεί να σταθεί σε ένα κοσμικό πάρτυ που τουλάχιστον έχει στο γκεστ λιστ δύο μοντέλα και δυό δικηγόρους της προκοπής.

Αυτά παλιά. Γιατί παλιά είχαν υπομονή. Τώρα δεν έχουν υπομονή αυτοί και τα καίνε. Γιατί ούτε οι πελάτες έχουν υπομονή, ούτε οι εργολάβοι - έχουμε και κρίση ρε αδερφέ, πρέπει να κινηθεί η αγορά. Άσε που ψήνεται και το κτηματολόγιο και μπορεί να μας δημιουργήσει και τίποτα ψιλοκαθυστερήσεις.. Η πλάκα είναι, μου είπε ο μπαμπάς μου, πως τώρα που καίγονται τα δάση, όπου και αν είναι αυτό, πέφτει λέει μπουρλότο και στα σπίτια των προηγούμενων καταπατητών, και των προ-προηγούμενων καταπατητών, που πλέον έχουν ξεχάσει ότι και αυτοί το έκαψαν το δάσος για να χτίσουν τα σπίτια τους - ή πήγαν και έχτισαν μέσα στο κέντρο μιας πευκόφυτης ρεματιάς- και έχουν κάνει συλλόγους εξωρραϊστικούς και "Σύλλογος Φίλων Του Πεύκου Ανω Εμπρηστάδων" . Έχουν γίνει πλέον τίμιοι - στο μυαλό τους και στο μυαλό των δημοσιογράφων- και έχει παραγραφεί το δικό τους το έγκλημα γιατί "και εγώ δικαιούμαι ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου" και "να πιάσουν πρώτα τους υπουργούς και τους βουλευτάδες". Ο μπαμπάς μου λέει ότι όλο μαζί το συνάφι των υπουργών και των βουλευτάδων και τα λοιπά, είναι δεν είναι κανα διχίλιαρο άτομα, αλλά αυθαίρετα πάνω σε πρώην καμμένα ή σουν-του-μπη-καμμένα θα ναι κανα εκατομμύριο μόνο στην Αττική. Πάνε και σκούζουσι μπροστά στσι καμερες και στους δημοσιογράφοι και τους βλέπει ο μπαμπάς μου να κλαίνε και ψιλογελάει όταν βλέπει το "σπιτάκι" που είναι σκαρφαλωμένο στην ερημιά, μέσα στις ρεματιές και στα λαγκάδια να μπουρλοτιάζει.

Οι χτεσινοί ασυνείδητοι καταπατητές και εμπρηστές γίνονται οι σημερινοί νοικοκυραίοι και τίμιοι έλληνες φορολογούμενοι που σιχτιρίζουν ένα κράτος που δεν τους προστατεύει. Αυτοί που άναβαν σπίρτα πριν 10 χρόνια και έστελναν τις μπετονιέρες μεσάνυχτα να τους ρίχνουν τις πλάκες, αυτοί αξιώνουν τώρα αποζημιώσεις και σωτηρίες. Αυτοί που έκλειναν πάντα το μάτι στον "περίεργο" ρήαλ εστέϊτ που τους πούλαγε οικοπεδάκι σένιο στο Βουτζά και στην Πάντειο Πολιτεία (έχετε πάει απο κει πέρα καθόλου; Τι Μαϊάμι και τι Μανχάτταν και παπαριές.. Μιλάμε για τη βίλλα του κερατά) αυτοί που εν γνώσει τους κάψαν τις προηγούμενες γενιές δέντρων, τώρα σκούζουν για να προστατευτούν τα δέντρα.

Σε 10 χρονάκια, αυτοί που θα χτίσουν τώρα εκεί πέρα (κάποιοι από τη γενιά μου και μικρότερες γενιές ήδη..), στην επόμενη φωτιά, πάλι θα μαλλιοτραβιούνται και θα κλαίνε.

Σε 10 χρονάκια θα ετοιμάζονται οι επόμενοι αγοραστές , γιατί η γενια μου θα είναι 40αρηδες και κάτι θα χουν κονομήσει, οπότε θα χρειάζεται άλλο ένα φώκο γιατι θα έχουν πετάξει πολύ φυντάνι τα πευκάκια.

Σε 10 χρονάκια η γενιά μου που θα δουλεύει στην πολεοδομία, πάλι θα απλώνει το χέρι και θα αναρωτιέμαι γιατί πάντα μια γενιά την ορίζουν τα καθίκια της..

Σε 10 χρονιά θα τα παίρνει ακόμα και η γενιά μου στο δασαρχείο.

Και στην εφορία.

Σε 10 χρονάκια μπορεί να έχει καεί και το δικό μου το σπίτι, γιατί το χωριό τελείωσε εδώ πέρα (ρε μη βιαστείτε, εντός σχεδίου πόλης είμαι. Με άδεια κανονικότατα. ) και δίπλα έχει δάσος..

Αλλά άμα πιάσει ξανά καμιά φωτιά εδώ πέρα, όταν αφήσω τα λάστιχα, θα πάρω ντουφέκι.Και άμα δω καινούρια αμπέλια στην πλαγιά απέναντι..

Που να πεθάνετε με φριχτούς πόνους βασανισμένοι χρόνια από τους χειρότερους καρκίνους ρε αλήτες. Που να παρακαλάτε τους γιατρούς να σας βάλουν λίγη μορφίνη παραπάνω.

Καθάρματα, ε καθάρματα.