Οι 3 συνήθειες

Εκλήθην υπό Πασταφλώρας όπως αναρτήσω στο ιστολόγιόν μου 3 μικρές μου συνήθειες...
Έχουμε και λέμε : Συνήθεια πρώτη: Κοιμάμαι με μαξιλάρι, αλλά δεν το βάζω ποτέ κάτω απο το κεφάλι μου, παρά του κάνω ένα κεφαλοκλείδωμα και το χω "αγκαλιά".
Συνήθεια δεύτερη : Διαβάζω ώωωρα εκεί που και ο βασιλιάς πάει μόνος του. Ο γιατρός μου το απαγόρεψε (μεγάλη ιστορία) αλλά εγώ τον έχω γραμμένο.
Συνήθεια τρίτη : Πάντα πρίν πέσω για ύπνο, πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσω κανα βιβλίο, έστω μια σελίδα. (εξαιρούνται καταστάσεις μέθης και γεννετήσιας διαδικασίας)
Καλώ όπως συμμετάσχει όποιος γουστάρει, δε θα σας περιορίσω εγώ

Όλοι αλήθεια λένε..

αλλά εγώ την αλήθεια δεν την έχω καταλάβει ακόμα! Μάλλον, λάθος, όλοι ψέμματα λένε αλλά υψώνουν πολύ πειστικά τους δείκτες τους και έχουν ακόμα πειστικότερες γκριμάτσες στις λιγδιάρικες φάτσες τους. Οπότε και τα πρόβατα από κάτω λένε "ε ρε διάολε, τόση αγανάκτηση, τόση ιερή μήνις, ε δίκιο θα χει ο σωτήρας μας".
Δυστυχώς ο κόσμος τείνει πάντα να πιστεύει αυτό που ελπίζει να είναι αλήθεια, ή αυτό που φοβάται πως είναι αλήθεια. Επίσης, αν ένας χ καραγκιόζης σου έχει πει 5 πραγματάκια που ισχύουν (ο ήλιος είναι σφαιρικός, τα μπρόκολα θέλουν λεμόνι, ο Σημίτης δεν ξέρει να μιλάει, αμα βγεις έξω λουσμένος θα κρυώσεις), είναι υπερβολικά πιθανό να πιστέψεις οποιαδήποτε παπαριά σου πει την χ άσχετη στιγμή.
Και ανοίγουμε στόματα σαν τους χάαανους "παπαπαπα τι γίνεται" , "είδες κυρα Σούλα, οι αλήτες; Ενώ ο Ταδόπουλος, τέρας τιμιότητας και ακεραιότητας." , "άστα Βαγγέλα μου ναι, πάλι καλά που μερικοί δημοσιογράφοι είναι και τίμιοι γιατί βλέπεις τι σαπίλα υπάρχει".
Για άλλη μια φορά οι δημοσιοσωτήρες μας σπεύδουν να μας ενημερώσουν, να μας αποκαλύψουν την αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος. Και τι λένε; Συγγνώμη, αλλά λένε παπαριές. Και μεταξύ μας, ποιος χέστηκε κιόλας. Λες και περιμένω εγώ τον εκάστοτε βλάκα, λαμόγιο, ζάμπλουτο δημοσιογράφο να μου πει οτι γίνονται κομπίνες, οτί τρώγονται λεφτά και ότι χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί. Και φυσικά, Ω! σαπριστί! είναι μπλεγμένοι και δημοσιογράφοι στη φάση. Εμ βέβαια πουλάκια μου, όπου υπάρχει πτώμα υπάρχουν και σκουλήκια τριγύρω. Σιγά το δύσκολο. Και τη μαμά σας να ρωτήσετε αυτό θα σας πει. Και λες και είναι το μοναδικό σκάνδαλο που έχει μπλεχτεί δημοσιογράφος ποτέ. Πφφφφ.. Εντάξει ρε παιδιά δε λέω, δεν ξέρουμε εμείς οι ταπεινοί πληβείοι, τι ακριβώς παίζεται στα σαλόνια των πατρικίων, αλλά ε ακόμα και φαντασιακώς σκεπτόμενοι, γνωρίζουμε 5 πράγματα. Δε χρειάζεται. Άμα έχω ένα κουτί μαύρο και αδιαφανές και κλειστό απο παντού, ναι δεν ξέρω τι έχει μέσα. Αλλά ρε ζώα, άμα βρωμάει σαπίλα και πύον, τριαντάφυλλα αποκλείεται να έχει μέσα. Στανταράκι.
Μην ανησυχείτε, ξέρουμε. Απλά δε γνωρίζουμε. ΟΛΟΙ, μηδενός εξαιρουμένου, τη λαμογιά σας την έχετε κάνει. Και το φακελάκι σας το έχετε πάρει, και τα στραβά μάτια έχετε κάνει, και έχετε θάψει κόσμο που δεν το άξιζε γιατί έτσι έπρεπε και και και.
Και μη βγαίνετε και μερικοί μερικοί σωτήρες και μας το παίζετε και ντερβισόπαιδα και λαϊκοί και ήρωες της εργατικής τάξης. Γιατί όπως και να το κάνουμε, όταν είσαι εκδότης, καναλάρχης, μεγαλο-χ (όπου χ, γιατρός,δικηγόρος,βουλευτής,πολιτικός γενικότερα,παπάς,δημοσιογράφος,ηθοποιός,επιχειρηματιας κλπ κλπ) ε ρε πούστη μου δεν τρώς φακές αλάδωτες 19 φορές το μήνα, ούτε ψωνίζεις χαρτί υγείας απο το Lidl για να βγάλεις τα ψιλά για τσιγάρα. Σε λένε βλάκα κατάμουτρα και συ τους χειροκροτείς και από πάνω. Ε νισάφι πια ρε παιδιά. Και εγώ θέλω να παλέψω για να κάνω τη ζωή μου καλύτερη, να ζήσω άνετα, να έχω και τη βίλα μου και το κάμπριό μου κλπ κλπ. Αλλά άμα πετύχω 5 πράματα βγάλω και 10 φράγκα, δε θα το παίζω και μισοκακόμοιρος μετά.
Φτώχεια καταραμένη λέει. (Χαρούλη επιτρέπεις λίγο πλαγιαρισμό ε;) Ο μπάτλερ φτωχός, ο σωφέρ φτωχός, ο αστακός ψόφιος, το κρασί παλιό, το χαβιάρι μαύρο...
Απορώ γιατί δεν ο κόσμος δεν έχει πάρει τις πέτρες ακόμα. Αλλά τι λέω. Εδώ δεν τις πήραμε με το χρηματιστήριο, θα τις πάρουμε τώρα για 5 ψωρομμύρια και 2 dvd με τον Ron Jeremy του 2007? Δε χεστήκαμε κιόλας κυρία Λέλα μου. Ναι ναι, σε αφήνω τώρα γιατί έχω το χαλβά στη φωτιά και θα μου αρπάξει το σιμιγδάλι. Ποια αλήθεια μωρέ, εδω θα καεί ο χαλβάς..

Πολιτικός σημαίνει τρώς

Φώς στη σκηνή, εστιασμένος προβολέας. Η ορχήστρα παίζει. Σότο βότσε..και η μαγεία αρχίζει
Πολιτικός σημαίνει τρώς
Είσαι βαλτός, πολύ χοντρός, και άπληστος όσο και αν τρώς
Έκλεψες, κλαίς; Όχι δε λες. Μήπως γαμάς; Δώσε και μας! Όλα τ'αρπάς, δώσε και μας!
Σ'αναζητώ σε μαύρο έδρανο, γιατι ειμαι εγώ πολύ μικρός, τοσο φτωχός πολιτικός
Θα κλέψεις μια, θα κλέψεις δυό. Θα φας ξανά, θα φάω και γω
Σαν λαμογιά θα σ'αρνηθώ, θα δικαστώ, θα αθωωθώ και παμψηφεί θ'απαλλαχθώ
κλέψε πολύ κλέψε και συ ωσπου και εγώ ν'αποκατασταθώ
Παρηγοριά μες στην κλεψιά, υπομονή! Αχ πως πονεί!
Κι υστερα λες για δυο τρελλές που με μισούν και δε σιωπούν,τα dvd ποτε θα βγουν;
Έλα στο φώς, κλέβω θα δεις. Είμαι καλός, μην απορείς, σκύψε τη σύμβαση να δεις
Πολιτικός, ο,τι και αν πεις ειναι καημός οταν δεν τρώς και δεν υπάρχει λιγη αιδώς
Πολιτικός, είτε μωρός, είτε χοντρός ειμαι και εγώ, καθώς και συ με σύμβαση, που καρτερεί στο δημόσιο να μπει
Κλέψε και συ,λίρα χρυσή απ'τον ντορβά, στην τράπεζα
Συγγνώμη κ.Χατζιδάκι και κ. Χορν.

Πίστευε και μή διαιτεύου

http://souvlakimagnus.blogspot.com
Λειτουργίαι σχεδόν καθ εκάστην.
Όσοι πιστοί και μέλλοντες πιστοί, προσελθετε.

Θα κάνω οικογένεια!!

Λοιπόν το αποφάσισα. Είμαι έτοιμος να γίνω οικογενειάρχης, σύζυγος, πατέρας και στυλοβάτης του βασικού κυττάρου της κοινωνίας.
Με τα σημερινά πρότυπα όμως για το περί τι αποτελεί την αρχετυπική ελληνική οικογένεια.
Κοινώς, σύμφωνα με τις πρακτικές που ακολουθούνται από γνωστούς και διάσημους έλληνες οικογενειάρχες (ονόματα δε λέμε μην τρέχουμε σε τίποτα δικαστήρια, αν και από υπεράσπιση είμαστε εξασφαλισμένοι -νομίζω δηλαδή..), η σύγχρονη αλλά κλασσική ελληνική οικογένεια αποτελείται από έναν άντρα κουβαλητή, λεφτά, τηλεσελέμπριτι, προβεβλημένο και ωραίο άντρα. Από αυτά μόνο το κουβαλητής διαθέτουμε, αλλά τι να κάνουμε, είμαστε στο στάδιο του "δημιουργούμαι" ακόμα. (Ίσως για αυτό δεν θεωρούμαι ακόμα καλός γαμπρός από την πλειονότητα του γυναικείου πληθυσμού - μπορεί και λόγω σκατόφατσας και κωλοχαρακτήρα, αλλά αυτά ξεπερνιώνται άμα έχεις σαλέ στην Αράχωβα).
Επίσης, πρέπει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, την κυρά σου να τη δέρνεις. Το παλιό ρητό "εσύ δεν ξέρεις γιατί, εκείνη όμως ξέρει" ισχύει x1000, οπότε μπορείς να τη βαράς είτε το πρωί που σηκώνεται από το κρεβάτι, είτε το βράδι μόλις γυρνάει από έξοδο με τις φίλες της. Πρακτικές όπως "τη γδύνουμε και την πετάμε έξω από το σπίτι", "την ξυλοφορτώνουμε και ρίχνουμε και καναδυό μπαταριές με εργαλεία του τζακιού", "της χτυπάμε το ξεράδι στον τοίχο", "γροθιά στο στομάχι,χτύπημα στο σβέρκο", επιβραβεύονται,ενθαρρύνονται και χειροκροτούνται. Φυσικά μετά το ξυλοφόρτωμα τη βάζουμε να γδυθεί, να φορέσει δερμάτινες ζαρτιέρες, στολή νοσοκόμας και να μας φέρει τις παντόφλες μας. Αφού μας μαγειρέψει κάτι εκλεκτό, πχ εναν αστακό αμερικαίν, λιγο αυχοτάραχο Μεσολογγίου σε φρυγανισμένο ψωμί, και πιούμε και μια Bollinger, της ρίχνουμε δυο χαστούκια γιατί ο αστακός δεν ήταν στην ιδανικη θερμοκρασία και η σαμπάνια ανάλατη. Όχι, ανάποδα..
Μετά προφανώς της ρίχνουμε και ένα δυό χέρια, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ! Να μην τελειώσει εκείνη! Μην τύχει και το φχαριστηθεί κιόλας η αχάριστη πατσαβούρα (τρόπος του λέγειν, μοντέλο πρέπει να είναι και άνω), που δεν της αξίζει τίποτα από όλα αυτά τα πλουσιοπάροχα που της πλουσιοπαρέχουμε! Αφού λοιπόν ικανοποιηθούμε εμείς και μόνο εμείς (ανέφερα ότι κατά τη διάρκεια της γεννετήσιας πράξης πάλι τη δέρνουμε και της κατεβάζουμε καντήλια;), τη σπρώχνουμε να πέσει κάτω απο το κρεβάτι γιατί πιάνει πολύ χώρο με τα δίμετρα πόδια της και τα πλαστικά στήθη της, τυλιγόμαστε στα σατέν σεντόνια μας και φουσκώνουμε ασκιά μέχρι το πρωί, που θα παμε στην τίμια δουλειά μας
Τα βράδια ενίοτε πάμε σε καμιά εκπομπή ή σε κανα παράθυρο γενικότερα, όπου και διαφημίζουμε την οικογένειά μας, το πόσο στιβαρή και στέρεη είναι, την γιαλαντζί ευτυχία μας και το καινούριο μας Καγιέν. (Ρε όσα λεφτά και να βγάλω, Καγιέν δεν παίρνω που να με βαράνε). Την Κυριακή, πάμε το πρωί στην εκκλησία μετά της συζύγου και των τέκνωνε, προσκυνάμε το δεσπότη, κάνουμε και δωρεά, και μετά πάμε βόλτα στο Κολωνάκι να πιούν τα παιδιά πορτοκαλάδα και εμείς έναν περιποιημένο λάτε στο DaCapo
Το βράδυ, πάμε απαραιτήτως στα μπουζούκια, γιατί εκεί είναι ο ναός όλων των σελέμπριτι, εκεί φαινόμαστε και εκεί δείχνουμε με περηφάνεια τα 500ευρα που βγάλαμε με τον τίμιο ιδρώτα μας.Παίρνουμε και κανα τηλέφωνο τις κάμερες να έρθουν να μας δουν τι γαμάτοι που είμαστε και το επόμενο μεσημέρι κράζουμε στα μεσημεριανάδικα ότι εισβάλλουν στην προσωπική μας ζωή.
Καμιά φορά, στέλνουμε την πατσαβούρα για ύπνο σπίτι και μεις τσιλιμπουρδάμε με πιπινάκια, ξεκωλάκια, κοντοπούτανα, βρωμοτσίμπουκα, Ρουμάνες κλπ κλπ κλπ. Εκεί αποδεικνύουμε τον αρχέγονο αντρισμό μας, κερνώντας ντάνες τα Σίβας, τα Λαγκαβούλιν και τα Νταλγουϊνι (που ειχαμε και στο κωλοχώρι μας αλλα τεσπα..). Λίγο πριν το ξημέρωμα αρπάμε το πλέον εντυπωσιασμένο και τύφλα ξεκωλάκι (και γιατί μόνο ένα; αφού αντέχουμε και παραπάνω) και πάμε σε κανα ΧΧΧ, στον Πρίαμο κλπ κλπ να της δείξουμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος. Εκεί όμως προσοχή, δεν είμαστε μονο για πάρτη μας,εκεί πρέπει να εντυπωσιάσουμε. Πρέπει να δώσουμε ρεσιτάλ. Αεροπλανικά, ορθοκωλομπρούμητα, στριφογυριστά βιδωτά, καβουρομάνα, αλουμινόχαρτο, αμερικάνικος ιαγουάρος, λωτός, γαλλικό τιρμπουσόν, βέλγικη αναστροφή, και όλες οι πιθανές και απίθανες στάσεις πρέπει να παίξουν ώστε να καταφχαριστηθεί το ξεκωλάκι.
Βέβαια σε τέτοιες περιστάσεις "επικινδυνες" πρέπει να προσέξουμε μη το γκαστρώσουμε το κρεατικό, αλλά να και αν το γκαστρώσουμε να και αν δε το γκαστρώσουμε. Το πολύ πολύ να μας πετάξει κανα μούλο μετά απο 9 μήνες. Ε εκεί είναι εύκολα τα πράγματα.Αρνούμεθα τα πάντα, δηλώνουμε πίστη στην δικαιοσύνη και το Θεό, προσήλωση στην οικογενειά μας και άμετρη αγάπη στη σύντροφό μας. Το κακο ειναι πως πλέον με τα DNA κλπ κλπ δε μπορείς απλά να πεις "ρε δεν είναι δικό μου αυτό" και να ξεμπερδέψεις επειδή εισαι φέϊμους σαν πέρδικα σκωτσέζικη. Όσο και να βγεις αγκαλιά με τη γυναίκα σου στα κανάλια και να λες πίπες, τα αποτελέσματα ειναι αμείλικτα. Αμα την έκανες τη λαδιά, άμα το λέκιασες το φόρεμα θα αποδειχτεί οτι είναι δικο σου, το ίδιο και το μπαστάρδι.
Βέβαια ως σωστός οικογενειάρχης, θα "αγκαλιάσεις" το νέο αν και παράνομο καρπό των λαγόνων σου, θα βγεις και θα δηλώσεις μετάνοια και επιστροφή στη συζυγική κλίνη, θα ρίξεις και κανα δυο χαστούκια στην πατσαβούρα επειδή δε σε υποστήριξε αρκετά, και πάλι θα σε σέβονται όλοι..
Για αυτό σας λέω, άμα ειναι να γίνω τέτοιος οικογενειάρχης, θέλω και γω ρε παιδί μου. Τα κεφάλαια μας λείπουν μόνο.. Αλλά με τη νέα θρησκεία που είναι στα σκαριά, θα τα χουμε σε λίγο :)

Φέτος θα μεγαλουργήσουμε

Οι γιορτές τελείωσαν και τα κεφάλια πάλι μέσα αγάπες μου. Προσπαθήστε να συνέλθετε από αυτά που φάγατε και ήπιατε, κάντε και καμιά δίαιτα, κάντε και καμιά εξέταση αίματος, που θα σας έχει πάει η χοληστερίνη 1300 και το ζάχαρο θα μοιάζει με τηλέφωνο στην Καλλιθέα.
Ελπίζω να περάσατε καλά, εγώ του έδωσα και κατάλαβε! Και μέσα σε αυτό το δούναι και καταλαβείν, μου ρθε και μια φώτιση, μια εξ αποκαλύψεως αλήθεια, μίλησα με κάτι ουράνιο, δεν ξέρω. Πάντως αποφάσισα πως φέτος θα γίνω θρήσκος. Και μάλιστα θα φτιάξω δική μου θρησκεία, γιατί οι υπάρχουσες μου πέφτουν λίγο στενές. Πρέπει όμως να σκεπτώ, να οργανωθώ και να το σχεδιάσω καλά.
Γιατί μια σωστή θρησκεία μπορεί και πρέπει να μας δώσει επιρροή, έλεγχο και καθοδήγηση πάνω στις σκέψεις, τα πορτοφόλια και τις καρδιές αντίστοιχα αυτών που θεωρούν ότι η ελεύθερη βούληση και σκέψη παραείναι τολμηρός τρόπος ζωής για αυτούς.
Πρώτα πρώτα χρειαζόμαστε έναν Θεό . Μια σεβάσμια αλλά και απειλητική φιγούρα με πιασάρικο όνομα, όχι κοινό αλλά όχι και πολύ δύσκολο, για να το θυμάται ο κόσμος. Π.χ θα μπορούσαμε να ονομάσουμε το Θεό μας "Ο μέγας Σουβλακεύς". Έχει το αρχαιοελληνικό του μέσα, έχει και μεγαλείο, έχει και το αγαπημένο έδεσμα πολύ κόσμου, ακόμα και εκτός Ελλάδος.
Τώρα όμως πρέπει να τον βάλουμε να είναι υπεύθυνος για κάτι που κάνουν πολλοί άνθρωποι, αλλά το οποίο target group ειναι "ορφανό" από προστάτη. Χαλαρά! Θα τον βάλουμε υπεύθυνο Γυράδικων και Σουβλατζίδικων και προστάτη όλων εκείνων των κακομοιρέων που δεν ξέρουν να μαγειρεύουν και τρώνε σουβλάκια στο γραφείο και σουβλάκια στο σπίτι. Τσούπ! Να τος ο λαός, έτοιμος.
Ακολούθως πρέπει να κάνουμε εύκολη και καθημερινή πράξη τη λατρεία του! Άνετα. Κάθε φορά που θα φαρμακώνουν πιτόγυρα οι άλλοι θα τιμούν έτσι τον Μέγα Σουβλακέα. Κάθε ευρώ στη Σουβλακερί είναι δωρεά στην Εκκλησία του Σουβλακέα.
Για να κινήσουμε σούσουρο, πρέπει να είναι και ελαφρώς αμφιλεγόμενη θεότητα. Θα είναι ο σκοτεινός Θεός της Χοληστερίνης και των Τριγλυκεριδίων, ο Καταστροφέας των Σωμάτων; Ή θα είναι ο ευεργέτης και προστάτης εκείνων που δεν έχουν χρόνο να μαγειρέψουν ένα υγιεινό και καθαρό γεύμα; Γιατί να τον καθορίσουμε ενώ μπορούμε να αφήσουμε τον κόσμο να τσακώνεται μόνος του;
Χρειαζόμαστε επίσης εραλδικό συμβολισμό, τίτλους και μυστικισμό. Βέβαια όχι τίποτα ιδιαίτερα περίπλοκο, για να τα θυμούνται. Απλά κάτι πιασάρικο και καλαίσθητο, σαν το μπουκάλι της Κοκα Κόλα. Νομίζω πως η διπλή απ'όλα με τζατζίκι και πάπρικα είναι ένα καλό σύμβολο μια και συμβολίζει το δυισμό του Σουβλακέα , τη δροσιά και την κάψα ταυτόχρονα. Το καλαμάκι, η σούβλα, η πίτα και το σκόρδο αποκτούν ιερή σημασία. Το ίδιο και ο Πακετάς, ο Τυλιχτής και ο Σουβλατζής, γίνονται ιερατικοί τίτλοι. Επίσης πρέπει τα σημαντικά ονόματα να είναι πάντα με κεφαλαία Γιατί Όπως Και Να το Κάνουμε, Τα Κεφαλαία Προσδίδουν Κύρος. Πχ δε μπορει να είναι ο μέγας Σουβλακέας, αλλα Ο Μέγας Σουβλακεύς. Επίσης οι ιερείς πρέπει οπωσδήποτε να έχουν μεταπτυχιακό στο Μάρκετινγκ γιατί ο ιδρυτής σκαμπάζει λίγα πράγματα..
Τι άλλο τι άλλο, α βέβαια χρειαζόμαστε Τιμωρία και Επιβράβευση στην Επόμενη Ζωή. Γιατί τι σκατά να την κάνουμε τη Θρησκεία αν είναι να μην υποσχόμαστε κάτι για την επόμενη Ζωή. Προφανώς ο Παράδεισός μας θα είναι ένα αρχιπέλαγος από Νησιά. Η θάλασσα θα είναι παγωμένη μπύρα (για αυτούς που θέλουν να κάνουν βουτιές, θα υπάρχουν θερμαινόμενες πισίνες) και θα υπάρχει απεριόριστη ποικιλία απο σουβλάκια σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς. Επίσης προφανώς θα κυκλοφορούν παντού καλογυμνασμένα γκομενάκια, και όσοι ανεβαίνουν στον παράδεισό μας θα αποκτούν την εξιδανικευμένη μορφή του εαυτού τους. Το σεξ δεν απαγορεύεται, επιβάλλεται. Στην κόλασή μας τώρα, πάλι νησιά θα παίζουν αλλά η μπύρα θα είναι ζεστή και αγγλική και αντί για σουβλάκια θα σερβίρουμε μονο λαχανάκια Βρυξελλών και ακρίδες. Για γκόμενες δεν το συζητάω, θα έχουν όλες αφροδίσια.
Φυσικά χρειαζόμαστε και το αντίπαλο Δέος. Νομίζω ότι η Μεγάλη Εξαντλοδίαιτα μας κάνει. Είναι πομπώδες, είναι απειλητικό, περιέχει δίαιτα και εξάντληση. Ποιος δεν τα απεχθάνεται αυτά, και ειδικά μετά από κάτι γιορτές; Οι γυναίκες βέβαια που είναι ανάποδες ενίοτε και διαστροφικές (μην ακούσω κανα μπινελίκι, πλάκα κάνουμε) οι μισές θα πάνε μαζί της, οι μισές εναντίον της. Άντρες πάντως δεν κόβω να παρατάνε το Σουβλακέα για αυτή. Προσέξατε όμως τι κάναμε; Δημιουργήσαμε δύο αντίπαλες δυνάμεις που η καθεμία θα έχει Φανατικό κοινό. Θα γίνει σκοτωμός. Θα φάνε τα μουστάκια τους. Και καμία από τις δύο δυνάμεις δεν είναι το απολυτο καλό ή το απόλυτο κακό. Ποιος έχει δίκιο δεν ξέρουμε αλλά άς τους να κουρεύονται..
Και τώρα, πρέπει πραγματικά να μπλέξουμε άσχημα τα πράγματα ώστε κανείς να μην ξέρει ακριβώς τι πιστεύει, γιατί το πιστεύει, ποιος του είπε να το πιστεύει, να μην μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια, το ψέμα και τη μαλακία. Π.χ ο Μέγας Σουβλακέυς και η Εξαντλοδίαιτα ήρθαν ταυτόχρονα στον κόσμο, γεννώντας ο ένας την άλλη και τούμπαλιν, είναι αδέρφια, ξαδέρφια, πατέρας και μάνα ο ένας του άλλου. Εδώ και αμέτρητους αιώνες τσακώνονται και αρπάζονται για "προφανείς λόγους" -τους οποίους θα βρούν απο μόνοι τους οι πιστοί- . Ισχυριζόμενοι πως την εξ αποκαλύψεως αλήθεια της Θεότητάς τους τη γνωρίσαμε μέσω θαύματος, αφού είχαμε πιεί 17 καφάσια ιερή μπύρα και είχαμε φαρμακώσει 30 καλαμάκια ο καθένας , και πως επίσης σε μια αρχαία σπηλιά βρήκαμε γραμμένα σε λαδόκολλα τα προστάγματα και τις νουθεσίες του Σουβλακέα. Φυσικά τα αρχαία αυτά κείμενα δε μπορεί να τα δεί κανείς, γιατί είναι ιερότατα ιερά κλπ κλπ
Τέλος, χρειαζόμαστε και ένα θαύμα, αλλά σε συνεργασία με Zaphod και Humma Kavula, πιστέψτε με και το χουμε, και θα γίνει τρελλά πιστευτό...
Βάζουμε μπρος ρε;