5

Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Zaphod να δώσω και εγώ μια μούτζα πληροφορίες
1. Συνήθως είμαι φαινομενικά μόνο ήρεμος, αισιόδοξος, χαρούμενος κλπ κλπ. Τα χάχανα και οι υπεραττάκες δεν σημαίνουν αυτόματα οτι έχω κέφια
2. Είμαι πιο αντικοινωνικός από όσο φαίνομαι, και περισσότερο κοινωνικός από όσο νομίζω
3. Στο δημοτικό είχα φάει πολλές φορές ξύλο επειδή φόραγα γυαλιά. Μέχρι που κοπάνησα έναν τόσο άσχημα που παραλίγο να του σπάσω το χέρι
4. Περιμένω πως και πώς να απολυθώ για να πάω ένα μήνα τουλάχιστον διακοπές
5. Έχω πολύ καλά τη δεύτερη αττάκα και το μπλα μπλα. Στην πρώτη αττάκα είμαι άχρηστος. Εκεί είναι δάσκαλος ο Zaphod. Για αυτό τον στέλνω πρώτο και άμα δεν τη ρίξει με την πρώτη αττάκα, πάω μετά εγώ.
Bonus track 6. Λέω πάντα ψέμματα (russel-ικός εφιάλτης :) )

Ήρθε το τρελλό καρναβάλι

Επιτέλους μια γιορτή της προκοπής. Μια γιορτή διονυσιακή. Μια γιορτή απελευθέρωσης, χαράς, κεφιού, ξεφαντώματος και ανεμελιάς. Μια αξιοσέβαστη γιορτή που ευτυχώς που δε μπορούν να την απαγορεύσουν οι παπάδες, διότι ως γνωστόν το καρναβάλι είναι του διαβόλου. Ή κάποιου άλλου τέτοιου μοχθηρού και κοκκινωπού τύπου. Μια γιορτή στην οποία εγώ και ο φίλος μου ο Zaphod έχουμε δώσει ρέστα χαζομάρας ανά τους αιώνας. Μια γιορτή στην οποία δε μας παίρνει πλέον να συμμετάσχουμε, διότι παραγεράσαμε και όποτε πίνουμε μας πονάνε οι μασχάλες μας. Βασικά αυτόν τον πονάει ο σβέρκος του, και όταν ρώτησε μια νοσοκόμα φίλη του "γιατί με πονάει ο σβέρκος μου όταν πίνω;" εκείνη έδωσε την έγκυρη επιστημονική απάντηση "μάλλον σε πειράζει το αλκοόλ στο σβέρκο" Η αλήθεια είναι όμως ότι έχουμε ξενερώσει με το καρναβάλι και δεί το πατρινό, όπως συζητάγαμε προσφάτως. Αυτός ψήνεται τώρα να ανέβει Ξάνθη αλλά δεν τον κόβω, μάλλον εδώ θα μου κουβαληθεί. Ναι έχουμε ξενερώσει γιατί έχει οι πατρινές αρχές το έχουν απαυτώσει. Βασικά έχει χαλάσει και ο κόσμος. Ή χαλάσαμε εμείς. Αφ ενός μεν παλιότερα είχε περισσότερο κόσμο, αφ ετέρου δε παλιότερα είχε μεγαλύτερο αυθορμητισμό και χαβαλέ. Αυτό βέβαια παίζει να οφείλεται στο γεγονός ότι πλέον είμαστε λίγο "too old for this shit" όπως έλεγε και ο Γκλοβερ στο Φονικό Όπλο. Τώρα παίζουμε πλέον πιο πολύ ρόλο Statler-Walford (οι γέροι στο Muppet show - Όσοι δεν τους ξέρετε ή δεν το έχετε δεί, είστε πολύ μικροί για να πίνετε). Καθόμαστε και κοροϊδεύουμε απο μακριά τον κόσμο. Ενώ παλιότερα τον κοροϊδεύαμε απο κοντά. Μέρες που είναι λοιπόν, μου έχουν έρθει στο μυαλό μερικές αττάκες -ενίοτε ιστορικές- που έχουν ειπωθεί υπό την επίρρεια αλκοολούχων (ειδικά αυτή η μίξη τσίπουρο-ρακή που είχε κάνει ο πατέρας του Zaphod - "ελα μωρέ το ίδιο πράγμα είναι" - ήταν καταστροφή) και κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού. Αν με αφήσει ο Zaph θα βγάλω και φωτογραφίες στη φόρα.. Έχουμε και λέμε :
Σκηνικό #1 : Ο Zaphod έχει ημιξεμοναχιάσει μια κοπελίτσα. Αυτή έχει πλάτη στηριγμένη στον τοίχο, και ο φιλαράκος μου στηρίζει το χέρι του διπλα της, ενώ χαμογελάει επικίνδυνα γέρνοντας προς αυτήν, σημάδι ότι ετοιμάζεται να ρίξει ρόπαλο και να την κουβαλήσει στη σπηλιά του. Ξαφνικά ακούει από πίσω του μια χορωδία μεθυσμένων μαντραχαλαίων να κρώζει " Γεράσιμε σαβούρη μας το παιζες και μούρη" . Το βλέμμα του όταν γύρισε και μας κοίταξε δεν θα το ξεχάσω ποτές των ποτών. Φυσικά η κοπελίτσα έγινε μπουχός.
Σκηνικό #2 : Ο Κωστάκης μιλάει με μία. Ξαφνικά η τύπισσα φεύγει σχεδόν τρέχοντας. Πάμε με απορία και τον ρωτάμε "Ρε Κωστάκη τι της είπες και έφυγε;" -με μεθυσμένη φωνή- "Τηχ είπα ότι να φύγει και άμα κχαναγυρίχει α τη γαμήχιω". Μετά από 10 λεπτά σκάει η τύπισσα και λέει στον Κωστάκη "Ξαναγύρισα!"
Σκηνικό #3 : Κάνω μια έτσι πίσω μου και βλέπω τον Κωστάκη να κάθεται κολλητά μου. Ο Κωστάκης δεν είναι ποσώς gay, (μεγάλος γυναικοφαγάς και αυτός. Συμφορά. Αμα δείτε ένα φουρφούκι γυναίκες, στο κέντρο του θα ναι ο Κωστάκης συνήθως). Οπότε τον ρωτάω : "Ρε Κωστάκη τι κάνεις εκεί ;" "Κάθομαι πίσω σου για να νομίζεις ότι κοιτάνε εσένα"
Σκηνικό #4 : Για να ικανοποιήσει τον υπέρμετρο εγωισμό του αποφασίζει να κάνουμε διαγωνισμό ομορφιάς. Αποφασίζει δηλαδή να με ξεφτιλίσει, γιατί ομολογουμένως είναι πιο ωραίο αγόρι. (Έχει επιτυχίες και στα 3 φύλα) . Οπότε με σέρνει στο δρόμο και αρχίζουμε και ρωτάμε διάφορες για το ποιός είναι πιο ωραίος. Πρίν αρχίσω να χάνω επικίνδυνα (γύρω στο 3-0) αποφασίζω ξεφτιλιστώ περισσότερο και να πάρω κανα πόντο. Οπότε αρχίζω και λέω ότι "ναι αλλά εγώ δουλεύω εκεί και παίρνω τόσα". Οπότε προς μεγάλη του απογοήτευση τον κερδίζω άνετα πλέον. Απογοητευμένος μονολογεί "δεν είναι δυνατόν...τελικά ολες ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΕΙΝΑΙ; ".. "ΕΕΕ ΚΟΠΕΛΙΑ ΕΛΑ ΕΔΩ ΛΙΓΟ"
Σκηνικό #5 : Η χορωδία σχολιάζει τη γαλαντομία του Κωστάκη : "Αν θέλετε να πάθει εγκεφαλικό, ζητήστε από τον Κώστα ενάμισι ευρώ"
Σκηνικό #6 : Σχολιάζοντας αυτά που περνάνε :
"Αυτήηη;"
"Καλήηη"
"Αυτήηηη;"
"%$%%@#ρα, θεα!"
"Αυτήηηηη;"
"ΟΧΙ ΡΕ!"
"Γιατί ρε;" "Γιατί είναι ο Κώστας" (ο Κώστας με φουστίτσα και κολλάν είχε ωραίο κώλο :P)
Σκηνικο #6 : Γεράσιμος. Πάει πίσω από μια κοπελίτσα. Της λέει στο αυτι απειλητικά "τρέχα". Αυτί ξεκινάει να τρέχει. Πάνε , πάνε, ο Γεράσιμος φτύνει τα πνευμόνια του κάποια στιγμή. Της ξαναλέει : "Ξαναξεκίνα". Και αυτή ξεκίνησε ρε! πήγαν τρέχοντας τη μισή Πάτρα!
Σκηνικό #7 : Ο Σάκης βλέπει παπά και πάει να του τραβήξει το μούσι, λέγοντας "ωωωω ωραία στολή". Παρομοίως, ο Στράτος έξω απο την Αστυνομία λέει σε ΜΑΤατζή (με φουλ εξοπλισμό". "Γεια σου, πως σε λένε και τι δουλειά κάνεις" (?!?!?!?!?!)
χμ..χμμ..
ειναι πολλά ρε γαμώτο.. Ελπίζω να θυμηθεί και ο άλλος τίποτα ...

CAVOK

Ένα A7 Corsair απο την 335 μοίρα "Τίγρης"

Δικό μας παλληκάρι. Οι άλλοι δύο είναι απο Τανάγρα μάλλον

Ε λοιπόν είναι περίεργο πράμα ο στρατός. Πολύ περίεργο όμως. Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα από την αρχή να μην παρεξηγηθώ κιόλας. Έχοντας μεγαλώσει σε "στρατιωτική" οικογένεια, και δυστυχώς ή ευτυχώς ανάμεσα σε τίμιους και ευσυνείδητους στρατιωτικούς, πάντα τον σεβόμουν. Όχι ως οργάνωση ή ώς ιδεολογία κατ'ανάγκη. Μαλάκες έτσι και αλλιώς υπάρχουν και αλλού. Όπως θα συναντήσεις στρατόκαβλους κολλημένους έτσι θα συναντήσεις και μαθηματικούς κολλημένους και φιλόλογους κολλημένους και δικηγόρους κολλημένους και και και και.. Επιπλέον ποτέ δεν θεώρησα "άδικη", "χαζή" και "ανώφελη" την εκ γεννετής μου δεδομένη υποχρέωση να υπηρετήσω τη θητεία μου. Τώρα θα μου πείτε "ναι ρε μαλέκο, αλλα δε σε βλέπουμε στις ειδικές δυνάμεις, στην αεροπορία πήγες". Σωστά. Πήγα αεροπορία. Σε μια ειδικότητα που έχει να κάνει με την ασφάλεια πτήσεων, σε μια ειδικότητα που κάθε υπογραφή που βάζω στην ενημέρωση του πύργου ελέγχου, σημαίνει πως άμα γίνει στραβή, θα είμαι ένας από αυτούς που θα κάνουν διακοπές στις στρατιωτικές φυλακές. Βέβαια σχεδόν κανείς από όσους έχω μιλήσει δεν πιστεύει ότι η ειδικότητα του μετεωρολόγου έχει να κάνει με την ασφάλεια πτήσεων, και όλοι αρχίζουν τα "εεελα ρε μαλάκα σιγά". Οπότε βαρέθηκα και εγώ να εξηγώ και λέω ενα ξερό "τα ξύνω όλη μέρα στον πύργο" για να μη μου ζαλίζουν και εμένα τα @@. Ευτυχώς που ο Γεράσιμος είναι λογικός άνθρωπος (κατά τόπους και χρόνους) και με κατάλαβε. Επίσης κατάλαβε την πίπα της 24ωρης υπηρεσίας (με 3 40λεπτα ύπνου) και με υποστηρίζει στις εκάστοτε τέτοιες συζητήσεις. Τεσπα.. Εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι πως μερικές φορές πραγματικά λυπάμαι για μερικούς συναδέλφους μου. Μπορεί ο στρατός να είναι κατά τόπους ανοργάνωτος, χύμα, σκατά, να έχει κάτι καραβανάδες που δεν ξέρουν να συλλαβίσουν το όνομά τους, οι μπριζόλες να θυμίζουν ύποπτα απομεινάρια της Κρητιδικής περιόδου και ο (πολίτης) μάγειρας να ταίριαζε περισσότερο σε σκίτσο του Vuillemin (ή όπως αλλιώς γράφεται), αλλά εν μέρει, το στρατό τον φτιάχνουμε και εμείς. Το ότι στους θαλάμους του Κ.Ε.Φ βρωμάει ασύστολα και τα κωλόχαρτα φτάνουν μέχρι την πόρτα, δεν είναι ευθύνη του Α.Γ.Ε.Α . Το ότι ο μαλάκας θα κοιμηθεί στη σκοπιά ("ελα μωρέ σιγά και τι έγινε") και θα μπει ο Χ κλάμπανος να κλεψει το Humvee να βγεί βόλτα (περσινό περιστατικό..) δεν είναι ευθύνη του αξιωματικού υπηρεσίας. Το οτι όμως όταν τον πιάσουν το μαλάκα να κοιμάται και αυτός πάρει τηλέφωνο τον 150ο ξάδερφο σμήναρχο/ταξίαρχο/υποπτέραρχο ο οποίος με τη σειρά του θα πει "αφηστε το το παιδί", ναι ειναι ευθύνη του μαλάκα που αντι να πει "σκίστε το το μαλακισμένο" καθεται και του κάνει τα χατήρια. Δεν το παίζω υπεράνω ούτε είμαι στρατόκαβλος. Αλλά μου τη σπάει η κλασσική η ελληνική μαλακία (που μας πιάνει όλους, και εμένα ενίοτε), που πάντα φταίνε όλοι οι άλλοι που τα πράγματα είναι σκατά, εκτός από εμάς που όχι μόνο δεν κάνουμε τίποτα να τα διορθώσουμε, τα βοηθάμε κιόλας να γίνουν πιο σκατά. Χέζει ο άλλος εκτός ; Θα πάει ο επόμενος, θα τον βρίσει επιδεικτικά, αλλά και αυτός απ έξω θα τα ρίξει. Αυτοί που σεβόμουν πάντα και θα τους σέβομαι πάντα είναι οι πιλότοι. Και μου σπάνε απίστευτα τα νεύρα, όταν ακούω κάτι ψευτομαγκάκια κάτι παπάρες να τους βρίζουν. Ναι ρε όσα και αν παίρνουν λίγα είναι. Γκρίνιαζε ο 19χρονος ΕΠΟΠ (γραφειάτορας) ότι παίρνει λίγα ενώ οι πιλότοι ξεκωλιάζονται στο τάλληρο. Σώπα ρε μάγκα. Σοβαρά; Δηλαδή έχεις την απαίτηση να παίρνεις τα ίδια λεφτά εσύ που κάνεις 4 ώρες να σηκώσεις ένα στυλό, με τον άλλο που κάθε μέρα παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα; πως την είδες έτσι δηλαδή; Είναι δυνατόν όλοι οι πιλότοι που έχω γνωρίσει μέχρι τώρα να είναι τόσο κγμ τα παιδιά, τόσο άνετοι τόσο γελαστοί και προσιτοί, και ο επόπης να την έχει δεί πτέραρχος; ε είναι. Θα μου πείτε, γιατί, σε λίγες εταιρίες ο ρεσεψιονίστας έχει μεγαλύτερο τουπέ από τον υπεύθυνο R&D; Ε όντως. Δε ξέρω που θέλω να καταλήξω. Ίσως και να μην ήθελα να καταλήξω πουθενά. Μπορεί ενίοτε να γκρινιάζω για το στρατό (η αλήθεια έιναι πως έχει πέσει αρκετό πήξιμο. Σε 3 μήνες ένα σουκού έξω μονο, ε είναι λίγο κάπως) αλλά όλα και όλα. Μπορεί να γκρίνιαξα που έκανα αλλαγή χρόνου στη σκοπιά (όχι για το γεγονός αυτό καθαυτό, αλλά γιατί ήμουν αμοιβός και ένα μαλακισμένο απο το πρωί είχε πει οτι το βράδυ θα τον πονάει ο λαιμός του, οποτε χώθηκα εγώ) αλλά στην τελική καλά πέρασα, ήταν μια καινούρια εμπειρία. (Το δάγκωσα λίγο, αλλα φέρανε κονιάκ και κουραμπιέδες οποτε έφτιαξε το πράμα) Μπορεί να είναι πουτάνα τα περισσότερα στο στρατό, αλλά χαίρομαι που βλέπω ΠΟΛΛΟΥΣ ανθρώπους που είναι το αντίθετο του καραβανά. Που το πονάνε χωρίς να είναι στρατόκαβλοι. Που έχουν τίγκα το γαλόνι αλλά μιλάς μαζί τους στον ενικό σαν να είναι φίλοι σου. Που δε σου πρήζουν το παπάρι επειδή το ένα κορδόνι είναι λιγο ξεφτισμένο. Που τιμάνε τη στολή τους έστω και αν αυτή δε σημαίνει τίποτα για άλλους. Για αυτούς τους ανθρώπους χαίρομαι που υπηρετώ και που είμαι κάτω από τις διαταγές τους. Για τους πιλότους που βλέπω κάθε μέρα να κινδυνεύουν και παρόλα αυτά έχουν το κουράγιο να περνάνε και να αστειεύονται λες και ήταν πριν λίγο για καφέ και όχι συρριζα σε ένα Cumulonimbus (σύννεφο καταιγίδας) με ενέργεια ικανή να ισοπεδώσει τη μισή Ελλάδα (καθε τέτοιο σύννεφο ειναι περίπου 100 πυρηνικές , ενεργειακά). Για αυτούς τους ανθρώπους θα απολυθώ και θα έχω να λέω όχι τι μαλακία και χάσιμο χρόνου ήταν ο στρατός αλλά ότι είχα την τιμή να γνωρίσω πραγματικά άξιους και πραγματικά γενναίους ανθρώπους εκεί μέσα. Και επίσης για αυτούς που τη χάσανε τη ζωούλα τους, στην καλύτερη ηλικία τους. (περίεργες συγκινήσεις με πιάνουν τελευταία.. ξεχασα να παρω τα prozac μου παλι..) Πάω να την πέσω τώρα γιατί είμαι ξύπνιος απο χτες το βράδυ στις 2. Αρχιζω και παραπαίω. Καληνύχτα και μην ανησυχείτε, έρχονται κρύα. Αλλά για σήμερα, CAVOK.. :)