Τι θα γινόταν αν..

Τι θα γινόταν αν... στην Ελλάδα οι χρήστες του διαδικτύου αποτελούσαν αντιπροσωπευτικό εκλογικό δείγμα.

Εισαγωγή :
Στα διάφορα ιντεργουέμπια, απο ο,τι φαίνεται έχουμε πήξει στον προοδευτισμό και την ιδεολογία (η οποία πλειστάκις φλερτάρει τόσο στενά με την ιδεοληψία, που αν εγώ ήμουν η ιδεολογία και γκομενάκι η ιδεοληψία, θα μου κανε μήνυση για σεξουαλική παρενόχληση και προσβολή της δημοσίας αιδούς)
Απο ο,τι φαίνεται μη-αριστεροί ψηφοφόροι μάλλον δεν έχουν γκομπιούτερες στα σπίτια τους, ούτε ιντερνέτια (για μεγάλη μερίδα των πολύ-πολύ δεξιών φαντάζομαι ισχύει, γιατί το ιντερνετ ναι του διαβόλου, όπως και η ραπτομηχανή) κλπ, ή απλά φοβούνται να πουν τη γνώμη τους, γιατί χαρακτηρισμοί όπως "φασίστα", "πουλημένε", "όργανο του συστήματος" "σκουλήκι" κλπ, περισσεύουν.
(Παρένθεση, αυτούς ακριβώς τους χαρακτηρισμούς είχα φάει στη μάπα, όταν σε επαναστατικό βλόγι είπα πως το hoax με τα 20 δις που θα μας δίναν τσάμπα από μια ανύπαρκτη εταιρεία, ήταν.. hoax)
Μια και λοιπόν, η αφρόκρεμα της αγωνιώσας και αγωνιζομένης προοδευτικής νομενκλατούρας έχει πήξει το γουέμπ,αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ποσοστό Αλαβάνου, ας δούμε χαριτολογώντας πως θα ήταν η χώρα αν το γουέμπ αντικατόπτριζε πραγματικό εκλογικό ποσοστό.

1. Κατάταξη κομμάτων :

α. ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ-Συνιστώσα #1, Συνιστώσα #2,..... συνιστώσα #ν (ν->+οο) : 49,6% (συμψηφίζεται το ποσοστό των αναρχοαυτονομοανενταχτοανένταχτων γιατί έτσι με βολεύει και δεν περιγράφω και καμιά πραγματικότητα)
β.ΚΚΕ- ΜΛ-ΚΚΕ -ΛΜ-ΚΚΕ- Λ-ΚΚΕ-Μ, Μ-ΚΚΕ-Λ,Ε-μπουλκουμέκουκού, Κουκού-μπουλκουε-με κλπ : 38,3%
γ. ΠΑΣΟΚ : 10,1%
δ. ΝΔ : 2,9%
ε. ΛΑΟΣ και λοιποί 2. Όχι 2%, 2 άτομα.

Οπότε, έχουμε κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα, με αξιωματική αντιπολίτευση Αλέκας Παπαρήγα. Τη θέση που έχει τώρα το ΚΚΕ στη βουλή, την παίρνει ο ΓΑΠ, και τη θέση που έχει το ΛΑΟΣ στη βουλή, την παίρνει ο Antonis (κοίτα συμμετρία...)

Οπότε ως κυβέρνηση ο Αλέξης, πρέπει να μοιράσει την πίτα έτσι ώστε να ικανοποιηθούν όλες οι συνιστώσες. Μια και προφανώς τα υπουργεία δε φτάνουν για όλους, δημιουργούνται 67 νέα υπουργεία μεταξύ των οποίων :
Υπουργείο δικαιωμάτων γκέι σπάρου Αμβρακικού : Είσαι σπάρος; είσαι γκέι; ζεις στον Αμβρακικό; Τα προβλήματά σου λύθηκαν. Οι ψαράδες σε κυνηγάνε περισσότερο από τους στρέιτ σπάρους; τα σκουλήκια στο αγκίστρι είναι προπέρσινα; Σε προτιμούν για τηγάνισμα και όχι για ψήσιμο; Τέλος οι διακρίσεις στην κουζίνα.

Υπουργείο Γκρίνιας και Κραταωμούτρα με σκοπό τον έλεγχο του κυβερνητικού -και όχι μόνο- έργου :
Το υπουργείο στελεχώνεται με έμπειρα και δυναμικά στελέχη, με χρόνια στους αγώνες πόλης και πίστας, ώστε να γκρινιάζουμε συντονισμένα χωρίς οχλαγωγία σε λα μινόρε. Υπεύθυνο και για διοργανώσεις τύπου "Σώστε τους τριχωτούς όρχεις του Σουαζιλανδού κάστορα.Ολοι στο Σύνταγμα να κρατήσουμε μούτρα ανατολικά, φορώντας ροζουλί-σωμόν μπλουζάκια"

Υπουργείο Διοργανώσεως Συναυλιών και Δράσεων με έμφαση στον Πλιάτσικα
Αυτονόητο.

Υπουργείο Διοργανωσεως Διαδηλώσεων και Διαμαρτυριών
Καθόλου αυτονόητο. Γιατί συνήθως οι διαδηλωτές διαδηλώνουν εναντίον της κυβέρνησης. Αν είμαστε εμείς κυβέρνηση, εναντίον ποιού θα διαδηλώνουν οι διαδηλωτές; Εύκολο. Δημιουργείς το αντίστοιχο υπουργείο, ώστε να τροφοδοτεί την εκάστοτε συντεχνία, το εκάστοτε σωματείο κλπ με ικανούς και ωραίους λόγους για να διαδηλώσουν εναντίον της αντιπολίτευσης.

Υπουργείο Διαχείρισης Λούμπεν Καφενείων στα Πετράλωνα Με Τσίπουρο-Biohazard-1 ευρώ ο τόνος
Αυτονόητο. Έχει πήξει το σύμπαν από καφενειοειδή μυκητιώματα που σερβίρουν κεφτέδες με κρέας χειρότερο απο γκοτζίλα και τσίπουρο "έπλυνα τις μασκάλες μου με οινόπνευμα και το σέρβιρα για τσίπουρο", στα οποία ακούς Πλιάτσικα και Διάφανα Κρίνα,και περιτρυγιρίζεσαι από γραφικούς αυτόχθονες συντρόφους που μιλάνε για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, την 4η διεθνή και τις διακοπές τους σε ελεύθερο κάμπινγκ στη βραχονησίδα "Φαλκονέρα".

Υπουργείο Προστασίας και Εγγραφής Μειονοτήτων.
Ωραία ιδέα, αλλα στην υλοποίηση κολλάμε. Μια και ο ορισμός της μειονότητας είναι ελαφρώς ευρύς, καταλήγουμε να έχουμε μια μεινότητα για κάθε πολίτη, η οποία να διεκδικεί διαφορετικά δικαιώματα. Έχουμε πχ την μειονότητα Zaphod που απαιτεί φτηνά καθαρά ποτά και τσάμπα καπνό, τη μειονότητα Estarian που διεκδικεί καλύτερες πλαστικές στήθους, περισσότερο λυκίσκο στη μπυρα, ψητά και καπνό κλπ..
Υπουργείο Ενδυματολογικού κωδίκεως για πραγματικούς επαναστάτες (να ελέγχουμε πως ντυνόμαστε, μη μας πουν και τρέντουλες και χαλάσει η εικόνα του revolution-Friday που έχουμε κάνει νέο τρεντ) και φυσικά

Υπουργείο Διαχείρισης, Καταλογογράφησης και Ονοματοδοσίας Νέων Συνιστωσών
Καίριο υπουργείο, με ενδιαφέρουσες ευθύνες. Γιατί έστω και αν υπάρχουν περί τις χίλιες επτακόσιες τριγιάντα δύο συνιστώσες εν ενεργεία, ακόμα και αν το 50% τους αποτελείται από 1 άτομο, πάλι υπάρχει κίνδυνος διάσπασης. Μην ξεχνάμε πως μια συνιστώσα θεωρείται πολυπληθής αν γεμίζουν ταξί. Οπότε, αν ξαφνικά οι χίλιες επτακόσιες τριγιάντα δύο σπάσουν στη μέση, έχεις μάνι μάνι τρεις χιλιάδες τετρακόσες εξήντα τέσσερεις συνιστώσες. Φαντάσου τι θα γίνει στο συνέδριο. "Εσύ με ποιους είσαι σύντροφε;" "Τι να σου πω, δε θυμάμαι. Ήμουν στην ΟΚΕ,μετα πήγα στην ΕΚΟ, μετά διασπαστήκαμε σε ΚΕΟΚΕ, μετά η ΚΕΟΚΕ μετονομάστηκε σε ΟΕΚΚΟΚΕ και προχτές εγώ και ο Μπάμπης διασπαστήκαμε και δεν έχω βρει ακόμα όνομα". Εύκολο, πας στο ΥΔΚΟΝΣ,καταθέτεις μια αίτηση στην οποία αναγράφεται η συνιστώσα που ανήκες και που διασπάστηκε, αναφέρεις τον αριθμό διασπάσεων, και αυτόματα, γρήγορα και έξυπνα, δημιουργείται η νέα σου συνιστωσιακή ταυτότητα, με νέο λογκο, όνομα και αριθμό μητρώου έτσι ώστε να ξέρεις που βρίσκεσαι ρε αδερφέ! Ίσως να παρουσιαστεί μικρό πρόβλημα με τους διπολικούς συντρόφους που θέλουν να διασπαστούν με τον εαυτό τους, σαν αμοιβάδες, αλλά φαντάζομαι απλά θα σου δίνουν δυό ταυτότητες και καθάρισες.

Κυβερνητικό έργο :
Πρώτο μέλημα να βρούμε γενικότερα λεφτά, και μια και η ιδεολογία μας λέει να τα πάρουμε από τους πλούσιους, πάμε να τα πάρουμε από τους πλούσιους. Έλα όμως που οι μισοί πλούσιοι είναι μέλη στο κόμμα και καλή η ιδεολογία αλλά καλά και τα λεφτά. Δημιουργία αντιδραστικής συνιστώσας με αρχικά ΔΘΜΠΤΛΚΤ (Δε Θα Μας Παρεις Τα Λεφτα Κουφάλα Τσίπρα) με σήμα το ευρωδρέπανο περιστοιχισμένο από τις λέξεις "Liberte,Fraternite,Monetarite" και διοργανωση πορείας εναντίον στο φακέλωμα, τους ψεκασμούς και την οικολογική καταστροφή (για να μην ξεχνάμε και τις άλλες μας προτεραιότητες). Ο Αλαβάνος από την Πεντέλη εξαπολύει μύδρους του στυλ "Αν σηκώσεις το κεφάλι θα δεις μούτζες".
Στο κυβερνητικό έργο αυτό, το ΚΚΕ λέει αρχικά ΟΧΙ από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά καταλαβαίνει τη μαλακία του μετά το ψήφισμα. Μοναδική παρασπονδία η Καφαντάρη που ψηφίζει ΝΑΙ και δε μπορει να το αλλάξει σε ΟΧΙ όταν καταλαβαίνει πως το ΚΚΕ είναι το πλουσιότερο κόμμα και θα του πάρουν τα σώβρακα.
Ελάσσων αντιπολίτευση : Κανουν ό,τι κάναν πάντα, δηλαδή απολύτως τίποτα. Γκρινιάζουν που πλέον δεν έχουν το χέρι στην καρδάρα με το μέλι, αλλά δεν τρώνε πλέον πέτρες στο κεφάλι και για αλλαγή έχουν την ευθύνη αυτοι που τη θέλαν περισσότερο, οποτε παιρνουν ποπ κορν και λεμονάδες στη βουλή και χαζεύουν.
Δεύτερο μέλημα είναι η παιδεία. Αρχικά επιτρέπεται το κάπνισμα και το κομπολόι στην τάξη, και ενθαρρύνεται η αντίδραση στον καθηγητή ως μέσο διαφωνίας στο επιστημονικό κατεστημένο. Η κοπάνα θεσμοθετείται ως δικαίωμα, με ανώτατο όριο απουσιών τις εικοσιοκτώ χιλιάδες εξακόσες τρείς. Τα σχολεία αδειάζουν, αλλά όλοι μπαινουν στο πανεπιστήμιο αρκεί κάποτε να γράφτηκαν στην πρώτη δημοτικού.
Τα πανεπιστήμια δεν παίρνουν λεφτά, γιατί ακόμα περιμένουμε από τους πλούσιους να τα δώσουν, αλλά πρέπει να αντιμετωπίσουν την αθρόα εισροή πρωτοετών, πολλοί από τους οποίους είναι 12 χρονών και αναλφάβητοι. Οπότε -υπέροχη ιδέα- ο πρωθυπουργός προτείνει να λειτουργήσουν τα σχολεία ως λούμπεν καφενεία -μια και δεν πατάει κανένας-, οι καθηγητές να γίνουν μάγειροι και σερβιτόροι και τα έσοδα να δίδονται στα πανεπιστήμια για έρευνα. Εν τω μεταξύ δημιουργείται μείζον ηθικό θέμα με τα δικαιώματα του στρέιτ σπάρου του Παγασητικού, που ζητά ίση μεταχείριση με τον γκέι σπάρο του Αμβρακικού.
Η αστυνομία καταργείται ως σώμα και ως έννοια και τη θέση της παίρνουν ομάδες αστικής περιφρούρησης με σήμα το γαρύφαλλο. Η ΓΑΔΑ μετονομάζεται σε Βίλλα Ροζαλία και βάφεται ως παρανοικός παπαγάλος υπό την επίρρεια lsd.
Πρώτο μέλημα το κυνήγι των πρεζεμπόρων, αλλά η πρώτη τους σύγκρουση αποβαίνει ατυχής, μια και κανείς πρεζέμπορος δεν τρομοκρατείται από ένα πλήθος μυστακοφόρων πλιατσικοτραγουδιάρηδων που κραδαίνουν ιδιαιτέρως κοφτερά γαρύφαλλα.
Περνάμε στην κρατική τηλεόραση όπου απολύονται όλοι, αλλά δεν απολύονται ακριβώς παρά στο περιπου. Όλα τα καναλια της ΕΡΤ πλέον μεταδίδουν μόνο Μπόλεκ και Λόλεκ, Ταρκόφσκι, Κισλόφσκι, Κιαροστάμι κλπ . Παράλληλο κλείσιμο των ιδιωτικών σταθμών και μετατροπή τους σε Ανεξάρτητα Αυτοδιαχειριζόμενα Δίκτυα Ενημέρωσης και Ψυχαγωγίας, το οποίο σημαίνει ότι θα πήξουμε στην κλάψα, τη μαυρίλα και (ταραταταααααααααν) το Φίλιππο Πλιάτσικα και την άλλη με το ζαμπόν το λάιτ.
Η εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης, μια 65άρα πρώην χίπισσα που έχει να πλυθεί από τότε που ο Τιτανικός ήταν στη ναυπηγοεπισκευαστική, ανακοινώνει στην πρώτη δήλωση της νέας κυβέρνησης :
"κμ κμ κμ κμ.. ενα δύο ένα δύο.. Ναι.. Τέσσερα...Η αναλγησία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, δε μας αφήνει άλλη επιλογ..ε; τι; πότε ρε;; που; ε; Μαλάκα μου νικήσαμε; Και γω που νόμιζα ότι έφταιγε το προυσαλιό."

Παράλληλα στα ιντεργουέμπια γίνεται χαμός απο blog posts,tweets,twats,fb posts και τα συναφή, αλλά μετά από λίγο το backbone πέφτει, γιατί διασπάστηκε το Σωματείο Διαχείρισης και Ελέγχου Τηλεπικοινωνιακών Πορων στα 8, και δε μπορούν να αποφασίσουν ποιος θα κοιτάει το traffic.
Μια και πέφτει το ιντερνετ, η εκκλησία συγχαίρει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για την τόσο έντιμη αντιμετώπιση του σατανικού αυτου πράγματος.
2 ώρες μετά, η Αθήνα καίγεται από μανιασμένα netfreaks και η κυβέρνηση πέφτει..

Καλλιτεχνικές ανησυχίες

Το φθινόπωρο μας αχνοχαϊδεύει με τα απαλά του ακροδάχτυλα, τα πορτοπαράθυρα φτεροκοπάνε από το αγέρι και χαμογελάνε στις πρώτες στάλες της βροχήσε. (Πρόσεξε, όχι "βροχής" αλλά "βροχήσ-ε" με το "ε" απαλό, αργόσυρτο σαν να σου  βγαίνει λίγο η ψυχή - συνδυάζεται απαραίτητα με ρομαντικό αναστεναγμόνε και πετάρισμα ματιών στη γενικότερη κατεύθυνση της ελπίδας του ουράνιου τόξου).
Κοίτα το ξέρω ότι έχω την κακή φήμη κάφρου και βάρβαρου, αλλά όπως ξέρεις ήδη έχω και τη φήμη μεγάλου παπατζή και ψεύτη, οπότε αφού θέλω να γράψω καλλιτεχνικό θέμα, είπα να το γράψω με καλλιτεχνική γλώσσα. Νταξ; μέσα είσαι δικέ μου, κόβει το μάτι σου.

Ένα πρωινό, μουντό σαν τα όνειρα λίγο πρίν το μούχρωμα, τα όνειρα αυτά που φεύγουν και δεν ξέρεις αν ευγνωμονείς το μυαλό σου που τα ξεχνά ή το καταριέσαι που τα αποδεσμεύει, είδα μια είδηση ο ρουφιάνος και μου φυγε η μαγκιά.
Ήταν δροσερό το αγέρι που φύσαγε το πρόσωπό μου και πάγωνε στην άκρη του ματιού το μισοτρεμάμενο δάκρυ και συνάμα την ελπίδα της φρίκης ή τη φρίκη της ελπίδας.
Δεν ήξερα αν η είδηση είναι αληθινή ή κατασκευασμένη, αλλά δε με ενδιαφέρει κιόλας, εγώ απλά ως ευαίσθητος καλλιτέχνης θέλω να κάνω κριτική στην υποτιθέμενη είδηση και όχι στην πραγματικότητα.
Γιατί άλλωστε, τί ακριβώς είναι η πραγματικότητα πέρα από θνητές μικροαστικές φωτοκόπιες που βγάζει η αντίληψή μας, όπως γέρνει αποκαμωμένη το αδύναμο κεφάλι της, στην αγκαλιά της λήθης; (σε έχω σκίσει, παραδέξου το. Το έχω)
Είδα λοιπόν πως -τουλάχιστον υποθετικά- αυτός ο πίνακας, στο γραφείο του πρωθυπουργού της χώρας,

θεωρητικά αντικαταστάθηκε ή θα αντικατασταθεί με αυτόν :

Ω Μούσες που ημίγυμνες χορεύετε με τις φεγγαραχτίδες και τις δροσοσταλίδες στις παρυφές του Ελικώνα...
Οποίος θαυμασμός, οποία ανατριχίλ διαπερνά με ταχύτητα του Ιντερσίτυ 551 τα σφριγηλά μου μούσκλα;
Τι θωρούν οι κουρασμένοι από το υπερθέαμα της ιλλουστρασιόν ζωής οφθαλμοί μου;
Σαφώς και έπρεπε να φύγει από το υπερφορτωμένο εικαστικά ρουστίκ γραφείο του πρωθυπουργού αυτό το ροκοκο-μπαρόκ πράμα με τις ξεπερασμένες υφέρπουσες ιδεοληψίες.
Προσέχτε την προφανή και απλή -αλλά ουδαμώς απλοϊκή- σημειοσημασιολογική προσέγγιση του απείρου και την ενδελεχώς υποβόσκουσα χάρη του νέου πίνακα.
Ο καλλιτέχνης με αδρές, παχιές γραμμές υποδηλώνει τα φραγμένα όρια του απειρισμένου υποσυνειδήτου του, ενώ η κόκκινη διαχωριστική είναι αυτή που οδηγεί το μάτι σε έναν σαφή προσδιορισμό του εφικτού και του ανέφικτου, υπογραμμισμένου από την αγνότητα του υποκίτρινου και την παιδική αφέλεια του υπορόζ.
Όλα αυτά ενυπάρχουν παρά και έναντι, σε ένα μουντό πεδίο που στη βάση, τη βάση που υποδηλώνει την επαφή μας με τη γη, το θάνατο, το χώμα, τους σκώληκας και τας σκουληκαντέρας, ενώ προς τα πάνω ανοίγει, ελαφρά, απαλά, ήρεμα, δείχνοντάς μας έτσι το δρόμο προς την ελευθερία της ψυχής, την ελευθερία του σώματος και την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Η πάνω οριζόντια πάλλευκη γραμμή είναι το όριο που όλοι πρέπει να ξεπεράσουμε, κοιτώντας ψηλά, μακριά και πέρα από ορίζοντες και τεχνητά όρια. Είναι η γραμμή της υπέρβασης και εσώτερης επανάστασης που ο πας εις ένας άξιος να ονομάζεται άνθρωψ και όχι απλά πίθηξ, οφείλει έστω και μία φορα στη ζωή του να τολμήσει να πατήσει αναφωνώντας "πίσω καθήκια και σας έφαγα".
Νομίζω ορθά θα έπραττε ο καθείς να έχει ένα τέτοιο κόσμημα στο γραφείο του και όχι αυτές τις παρωχημένες καλλιτεχνίες τεθνεόντων ψευτοζωγράφων που νόμιζαν ότι επειδή μπορούν να απεικονίσουν κάτι ζωντανό, πραγματικό, λεπτομερές και άρτιο, ήταν και αξιόλογοι.
Γιατί ως γνωστόν, το συγκινησιακό υπόβαθρο ενός πίνακος, η αληθινή γεννεσιουργός αιτία της επιρροής που σπάει το φράγμα αιτίου-αιτιατού και εναγκαλίζει το θεατή σε έναν ψυχικό διονυσιακό χορό, δεν έχει ανάγκη από εικόνα και ταλέντο, αλλά απλά από συναίσθημα.
Για αυτό παρουσιάζω και εγώ ένα αριστοτεχνικό έργο μου,  που αποτελεί γροθιά στο κατεστημένο και ευελπιστώ ότι κάποτε θα λάβει τη θέση που του αρμόζει στο γραφείο του κάπταιν Αντάμα, πάνω στο Αστρόπλοιο Γκαλάκτικα. Το ονομάζω, Σπουδή σε κόκκινο :

Ε ρε διάολε, θα αφήσω μούσι-θύσανο, θα πάρω αμπέχωνο και θα το παίζω άνθρωπος του πνεύματος απο δώ και πέρα...

Γκούτσι έχω, Λουί έχω, Ρόλεξ έχω, δουλειά δεν έχω

Όλοι τους ξέρετε, όλοι τους έχετε δει, όλοι τους έχετε συναναστραφεί, όλοι τους έχετε ίσως και στην παρέα σας, σίγουρα έχετε ένα τουλάχιστον παράδειγμα.
Δεν είναι λίγοι, δεν είναι κάπου αλλού, δεν κρύβονται καν. Είναι η κατηγορία των.... ταρατατζούυυμ ..

Χλιδάεργων/Χλιδάνεργων/Χλιδο700ευρων

Περίπτωση πρώτη : Νέος, σπουδαγμένος στα εξωτερικά - αλλά όχι και ΜΙΤ επίπεδο, τείνει λίγο περισσότερο σε MBA in advanced managment of dandruff production στο University of Lower Bornesinglewoolvermouth, Cornwall. Ή M.Sc σε "The Art of deaf dumb and blind apes in the 12th century , from the "Deaf dumb and blind apes" workshop of Guadalahara". Επιστρέφει στην πατρίδα ο φέρελπις νέος λοιπόν, αφού έχει σπουδάσει εις την αλλοδαπήν. Έρχεται μέσα στα όνειρα και στις φιλοδοξίες να βρει δουλειά να συμμετάσχει στην παραγωγική διαδικασία και να γίνει άνθρωπος χρήσιμος στην κενωνία. Ναι αλλά έχει απαιτήσεις, αν και δεν έχει προϋπηρεσία. Στέλνει βιογραφικά λοιπόν, τα οποία ενίοτε έχουν την υποσημείωση "ενδιαφέρομαι μόνο για διευθυντική θέση/ανώτερη διοικητική θέση" (πραγματικό γεγονός, είχε κυκλοφορήσει το cv σε όλη την εταιρεία τότε). Ο νέος λοιπόν που εκτός του ότι προφανώς έχει άδειο κεφάλι, του το χουν γεμίσει και οι γονείς του με ούλτρα κοπανιστό αέρα πριγκηποσύνης και νομίζει ότι θα τον περιμένουν στο αγεροδρόμιο με πανώ οι εταιρείες να τον προσλάβουν. 

"ΚΥΡΙΕ ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΣΑΛΕ, ΕΜΕΙΣ ΣΑΣ ΔΙΝΟΥΜΕ 4000 ΕΥΡΩ ΤΟ ΜΗΝΑ" . 

"ΕΜΕΙΣ ΔΙΝΟΥΜΕ 50000 ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ". 

"ΕΜΕΙΣ ΔΙΝΟΥΜΕ 6000, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΣ".

"ΕΜΕΙΣ ΣΑΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" κ.ο.κ.

Προφανώς δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να βρεις δουλειά στην Ελλάδα στον τομέα σου. Όμως στο 90% των περιπτώσεων ΚΑΤΙ θα βρεις για αρχή. Να ξεκινήσεις μια μαγιά και να συνεχίσεις να ψάχνεις, να μην ψωμολυσσάξεις ρε αδερφέ. Τι κάνει όμως; ΟΧΙ. Δε θα γίνω εγώ υπαλληλάκος, σου λέει. Δε θέλω να δουλέψω με 700 ευρώ εγώ που σπούδασα εις τη γηραιά Αλβιώνα. Ναι αλλά ρε φίλε πρέπει να φας κανα ψωμί, κανα κρομμύδι, ξέρεις, να λιγδώσει το αντεράκι.

ΟΧΙ σου λέει. Δεν υποτιμώ εγώ τις γνώσεις μου. Παρένθεση : Άμα έχεις κάποιο όντως σοβαρό πτυχίο, οι πιθανότητες να βρεις δουλειά στο αντικείμενό σου είναι κάπως αυξημένες. Αλλά όπως και να το κάνεις, θα περιμένεις λίγο. Στον τομέα των εφαρμοσμένων επιστημών, αυτό ισχύει σε μεγάλο ποσοστό. Ναι αν έχεις σπουδάσει νανοτεχνολογία, μόνο έρευνα και μόνο σε ένα δυό ιδρύματα. Αλλά άμα έχεις σπουδάσει νανοτεχνολογία, δε θα ερχόσουν καν πίσω. Έτσι; Και να σου πω κάτι, το έκανα και εγώ αυτό. Αλλά το έκανα όταν είχα 6 χρόνια προϋπηρεσία σε ερευνητικό τμήμα μεγάλης εταιρείας, και η ανταγωνίστριά της μου είπε να πάω ως "μηδενικής προϋπηρεσίας" με τα μισά λεφτά το μήνα. Ναι αλλά  είχα δικά μου λεφτά καβάτζα. Δεν ήμουν επί ξύλου κρεμάμενος. Γιατί αν ήμουν, θα κανα το μαλάκα και θα πήγαινα.

Η πλάκα με αυτούς είναι ότι και αρνούνται να δουλέψουν σε κάτι "κατώτερο" των υπεργαμάτων προσόντων τους αλλά ΚΑΙ ζουν λες και παίρνουν ένα διχίλιαρο το μήνα για πλάκα. Βλέπεις την άλλη, δε δουλεύει, αρνείται να δουλέψει, αλλά πάει και κατεβάζει τις βιτρίνες τη μία μετά την άλλη. Πως;

Μπαμπάς, γκόμενος και πιστωτικές. Άλλος τρόπος νόμιμος δεν υπάρχει. Αν ήμουν κακός θα έλεγα ότι κάνει και βίζιτες, αλλά αυτό συνεπάγεται δουλειά, οπότε όχι. Και να οι τσάντες, τα παπούτσια, τα λούσα, τα χαϊμαλιά, οι διακοπές σε δωμάτια με 180 ευρώ κλπ. Έχω ακούσει άτομο να λέει αυτά τα "εγώ δε μπορώ αν δεν πάω να ψωνίσω, είναι η ψυχοθεραπεία μου" και κάτι τέτοιες ασυναρτησίες, και έχω κρατηθεί με το ζόρι να μη βιαιοπραγήσω. Σιχτίρια ρε κοπρόσκυλα, να καταντήσετε να πουλάτε τα σινιέ εσώρουχα σε σεντόνια στην Ερμού για να μάθετε πως βγαίνει το ευρώ. Παράσιτα.

Περίπτωση 2 : Αυτός τουλάχιστον δουλεύει. Κανονικότατα. 8ωρο, 10ωρο, 54352ωρο. Παίρνει όμως 700-800. ΑΠΑΙΤΕΙ να ζει όμως και αυτός σα να παίρνει 4000. Σινιέ ρολογάκι, σινιέ παντελονιά, σινιέ πουκάμισο, αυτοκίνητο που καίει τον κώλο του, 5 ζευγάρια γυαλιά ηλίου (1 για κάθε μέρα της εβδομάδας - δεν είπα ότι ξέρει να μετράει κιόλας ), ψώνια απο δω, ψώνια απο κει, "ποτάκι" μέρα παρά μέρα, ακριβός καφές γιατί "πρέπει να φχαριστηθούμε και λίγο". Είναι αυτή η στρεβλή αντίληψη περί ζωής κατά την οποία σε ορίζουν ως άνθρωπο κυρίως τα ρούχα σου, όχι κατ ανάγκη τιμολογιακά, αλλά τουλάχιστον ποσοτικά. Ναι ρε φιλαράκι, αλλά είτε πάρεις ένα παντελόνι με 200, είτε πάρεις 4 με 50, πάλι τα ίδια χάλασες. Και πρόσεξε, μιλάω για άντρες τώρα, μην πάω καν στις γυναίκες.

Παίρνει η άλλη 800. Στις 15 του μηνός δεν έχει φράγκο. Γιατί; Γιατί με το που τα παίρνει θεωρεί καθήκον της να τα μοιράσει σε ό,τι γυαλίζει. Σε ό,τι της πουν τα κωλοπεριοδικά, σε ό,τι της πουν οι μεσημεριανούδες και τα λοιπά. Ναι αλλά πως βγαίνουν όλοι αυτοί; Εύκολο. Με δανεικά. Πάλι το τρίπτυχο Μπαμπάς-Γκόμενος-Πιστωτική. Και άντε να είσαι τυχερός ως ανήρ να πέσεις σε καμιά που είναι καταναλωτικό ζώον μεν, δανείζεται όμως και επιστρέφει δε. Βάρδα μην πέσεις σε καμιά που να απαιτεί να της προσφέρεις την Τόλμη και Γοητεία που την έπεισε ο μπαμπάς ότι αξίζει...Και επειδή πλέον οι μπαμπάδες στεγνώνουν σιγά σιγά, οι γκόμενοι και αυτοί δεν είναι για τρελλά έξοδα γιατί κοιτάνε να μείνει και κάτι στη μπάντα, που πάμε; στην πιστωτική. Και ακούς παιδιά 25 χρονών να έχουν 8 και 10 χιλιάρικα χρέος! Που τα κανες παιδί μου; Ε ρούχα. Δε γινόταν να μην τα πάρω!. Όχι γινόταν μια χαρά να μην τα πάρεις, αλλά με τους μαλάκες που σε περιτριγυρίζουν και ΘΑ σε περιτριγυρίζουν, προτιμάς να έχεις τσίτια να φοράς σήμερα και ας σου κατασχέσουν ακόμα και τις τρίχες από τη μασχάλη μεθαύριο αν γίνει μια στραβή. Το καταλαβαίνεις τι σου λέω; 10 χιλιάρικα χρέος στα 25 σου; Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Και άντε να σου δικαιολογήσω το γεγονός ότι σε μικρή ηλικία που τα φόρτωσες όλα αυτά, μυαλό δεν κουβαλάς και δε γαμείς τέλος πάντων, έκανες και συ μια μαλακία διάρκειας 2-3 ετών. ΟΚ πάσο.Δικαίωμά σου. Τα λάθη πληρώνονται και τώρα πληρώνεις. Πάσο και εδώ. Αλλά άμα συνεχίζεις να θες να αγοράζεις παπαριές -από κεκτημένη ταχύτητα- ε τότε όχι, συγγνώμη αλλά είσαι μνημείο εγκεφαλικής ανυπαρξίας. Τώρα σκάμε και κολυμπάμε. Ούτε αγοράζουμε άχρηστα μπλιμπλίκια, ούτε πάμε σε δωματιάκια με 160 ευρουλάκια, ούτε δίνουμε 30 ευρώ για ωμή μπριζόλα.

Ακόμα και με το τρίπτυχο Μπαμπάς-Γκόμενος-Πιστωτική, απορώ. Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν τα μισά από μένα και κάνουν τη διπλάσια -σε απόλυτο κόστος- ζωή. Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα χειρότερα, δεν παίρνουν τίποτα και κάνουν πάλι τη διπλάσια ζωή.Και να λεγα ότι ζω άσχημα, να πάει στο δγιάολο. Μια χαρά ζω. Και δεν είναι και τίποτα ζάπλουτοι εκ γεννετής. Τι σκατά;;

Το συμπέρασμά μου είναι το εξής : Όλοι αυτοί ζουν και τρέφονται και κινούνται με μαύρο, κατάμαυρο χρήμα. Οι πιστωτικές, τελειώσαν, έχει χρεωθεί το σύμπαν. Τα δάνεια, τελειώσαν. Οι μπαμπάδες ξεπαραδιαστήκαν να συντηρούν τα βλαστάρια που θέλουν στρινγκ με διαμάντια, οι γκόμενοι πλέον άμα είναι να πληρώνουν τόσα, τα δίνουν αλλά παίρνουν καλύτερη ποιότητα σε εισαγόμενο προϊόν.. άρα;; μαύρο. Εκτός από τη μαύρη τρύπα του δημοσίου που χάνονται λεφτά, υπάρχει και μια άσπρη τρύπα κάπου που τα γεννάει. Ή όλοι αυτοί τρώνε κλεμμένα που κλέβαν χρόνια όλο τους το σόι, ή.. 

τα οικονομικά μου μέσα, δε σκαμπάζω γρυ απο οικονομικά.

Ναι αλλά εμένα το συνολικό μου χρέος στις τράπεζες είναι 134 ευρώ...

Καφέ ή Αστροδολλάρια; Καφέ!

Είναι γνωστό ότι πέραν της μπύρας και των τσιπουρορακοειδών, είμαι λάτρης και του καφέως, μεγάλη η χάρη μου.
Τον καφέ δεν τον χρησιμοποιώ ως μέσο γρήγορης αφύπνισης, ούτε ως μέσο για να περνά η ώρα κωλοβαρόντας σε κάποια τρεντοκαφετέρια. ΟΚ παραδέχομαι ότι κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, έγραψα πολλές ανθρωποώρες στη Μελενίκου, στο Catanu (αιώνιο στέκι - στη Δεσπεραί, να πηγαίνετε οι βόρειοι) και στην παραλία, πίνοντας άπειρους φραπέδες. Τα φοιτητικά μου χρόνια είναι χαμένα στα πέρατα της Ιστορίας βέβαια - είναι γνωστό ότι όταν ήμουν φοιτητής η Θεσσαλονίκη ανήκε ακόμα στο Βασίλειο του Φιλίππου του Β' , και δεν είχαν καν ανακαλυφθεί ακόμα οι βεντούζες, τα ζαντολάστιχα και το κινίνο. Που λέτε είμαι λάτρης του καφέως ως ρόφημα και όχι ως ιδεολογία.
Μου αρέσει η γεύση του ρε παιδί μου πως το λένε. Βέβαια έχω και εγώ τις απαιτήσεις μου. Βαρύ, (ο φραπές μπροστά μου αυτή τη στιγμή έχει 3 κουταλιές καφέ, μπαμπάτσικες), γλυκό (αν και κατά περιόδους το ρίχνω στο σκέτο εσπρέσσο) και κρύο. Και ποτέ με προσθήκη γάλακτος. Άντε ίσως σε κανα φρέντο  να ανεχτώ λίγο αφρόγαλο αλλά με το ζόρι.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι παραείμαι μυστήριος με τον καφέ, μια και για να πιω ζεστό καφέ πρέπει έξω να έχουμε πιάσει θερμοκρασίες απόλυτου μηδενός και πάλι πιθανότατα να φτιάξω κρύο.
Συνοψίζουμε : Καφέ. Βαρύ. Γλυκό (οκ και σκέτος). Κρύο. Και χωρίς φιοριτούρες τριγύρω.
Και μπαίνουμε στο ζουμί.
Είναι γνωστό μαγαζί που αυτοπροσδιορίζεται ως "καφετέρια", πολυεθνικό, που έχει φραντσάϊζ παντού. Σε εκνευριστικό σημείο. Νομίζω θα καταλήξουν να είναι περισσότερα από τις εκκλησίες σε λίγο.
Το μαγαζί αυτό που λες, ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ότι σερβίρει καφέ. Αλλά στην πραγματικότητα ΔΕΝ σερβίρει καφέ. Σερβίρει "κουκλίστικα" ποτήρια διακοσμημένα με σαντιγύ, χρωματιστά μπιρμπιλόνια, σιρόπια με γεύση μάνγκο, φράουλα, πεπόνι, βερύκοκο, τσουκνίδα, σπανάκι, ρέβα, μυρώνια, τσιτσίραυλα, μπέϊκον, αγριοκάστανο, αγριογούρουνο, θυμαρολέμονο, λεβάντα και παπάγια, καλτσόν και τρόμπα, σως μπεαρναίζ με φιλέ μινιόν κλπ κλπ. Κάτω από ένα βουνό σαντιγύ, κρέμας ζαχαροπλαστικής, κομμάτια φρούτων, μπαχαρικών, πριονίδι, σκαμπώ, σαμπώ, αστροναύτες, λούκοζειντ, πλαστικά παιχνίδια, κάρτες υπερατού και διαφημιστικά του Χόντου, υποπλέει ένα στρώμα ύποπτου υποκαφετί παρασκευάσματος αραιωμένου με γάλα σόγιας/γάλα δαμάλας/γάλα καμήλας/γάλα καρύδας/γάλα βουλκανιζατέρ ή άλλες πρωτότυπες ονοματολογίες λευκών παρασκευασμάτων που έχουν με το γάλα σχέση όσο εγώ με τη Μέγκαν Φοξ. ΑΥΤΟ λοιπόν το υποκαφετί αγνώστου προελεύσεως πλέον αντικείμενο ονομάζεται χαϊδευτικά καφές και πωλείται σε ληστρικές τιμές, που εξευτελίζουν όλες τις προσπάθειες των συμπολιτών μας να μας πείσουν ότι υπάρχει κρίση, μια και για να πίνεις μαλάκα καφέ με 8 ευρώ, τα χεις και καλά να κάνουν να στα πάρουν.
Και συνεχίζω. Έχω αναγκαστεί να πάω 2-3 φορές, στο πλαίσιο των κλασσικών υποχωρήσεων που είσαι αναγκασμένος να κάνεις όταν βρίσκεσαι σε μια σχέση (αλλά πούλησα το τομάρι μου ακριβά). Προτελευταία φορά που πήγα, διαπίστωσα ότι εν γένει στο μαγαζί αυτό ΔΕΝ ΣΕΡΒΙΡΕΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΦΕΣ. Όλα ήταν μείγματα ενός αραιωμένου τύπου καφέ φίλτρου. Καφές φίλτρου ή Γαλλικός, είναι η μεγαλύτερη αστειότητα και ψέμα από τότε που οι όρκοι πίστης συμπεριλήφθηκαν στις δοξολογίες του γάμου. Όταν λέμε Γαλλικός εννοούμε ένα νερομπλούκι με υφή και γεύση αραιωμένου λασπόλακκου της Τανζανίας, αλλά επειδή του προσθέτουν αρώματα απο ο,τιδήποτε μπορεί να παρασκευαστεί με πολυμερισμό ή ισομερισμό παραγώγων του βενζολίου, αυτοί που τον πίνουν νομίζουν ότι έχει ωραία γεύση.

     Αυτός είναι γκαϊφές. Σηματοδοτεί τον τραγικό συνδυασμό Σάββατο πρωί+δουλειά

Φανταστείτε λοιπόν ότι σε αυτό το μαγαζί σου σέρβιραν εξ ορισμού, σε όλους τους καφέδες, αραιωμένο γαλλικό καφέ. Και τον πλήρωνες από 5 μέχρι 8 έουρος, για να σου βάλουν μια κουταλιά σαντιγύ και διάφορα άλλα άχρηστα διακοσμητικά, που θα σε κάνουν να νοιώσεις ότι πραγματικά πίνεις καφέ κάπου στη Νέα Υόρκη, παρέα με τους καλτ μπίτνικς του 50, τους καλλιτέχνες στο Γκρίνουιτς Βίλλατζ και τις 55άρες πρωταγωνίστριες του Σεξ αλλά όχι Σπίτι. Παπάρια αγαπητέ μου. Βασικά σε έχουν πείσει ότι ένα υπερτιμημένο νερόπλυμα αξίζει πολλά λεφτά επειδή έχει ωραία παρουσίαση.
Συγχαρητήρια, για άλλη μια φορά πέφτεις θύμα σε αυτούς που βρίζεις ολημερίς και ολονυχτίς (ως γνήσιος αναντάμ παπαντάμ ελληνοεπαναστάτης του πουλοκλέοντα).
Πέρισυ μάλισταν αποφάσισαν να βάλουν και κανονικό εσπρέσσο απο ο,τι μας είπαν. Προσπάθησα να πιώ έναν απο ο,τι μου είπαν , διπλό. ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ ΠΑΛΙ ΝΕΡΟΠΛΥΜΑ ΗΤΑΝ. Και προφανώς σε τριπλάσια τιμή απο τον κανονικό Εσπρέσσο. Ρε παπάρες, άμα είχα παραγγείλει κόκκους καφέ από τη Βραζιλία, τους είχα στείλει σε Ιταλό μάστορα να τους καβουρδίσει σε ειδικό μηχάνημα και τον είχα φτιάξει σε υπερμηχανηματάρα εσπρέσσο, θα μου είχε έρθει πιο φτηνα αναλογικά. Άσε που είδα τι είδους εσπρέσσο φτιάνετε.. Το είδα. Αραιωμένο. Όταν λένε "διπλή δόση", εννοούν καφέ σε μισή ποσότητα από αυτό που βάζω σπίτι για 2 δάχτυλα καφε, με διπλάσιο νερό . Από το διπλάσιο που ήδη βάζουν για να φτουρήσει. (Για όποιον δεν κατάλαβε την αναλογία, αν στο σπίτι βάζω 1 καφέ με 1/2 νερό, αυτοί για τον διπλό τους βάζουν 1/2 καφέ με 2 νερό)
Παπάρια μάντολες.
Αλλά βλέπετε και αυτό είναι μόδα. Είναι τρέντυ. Είναι χιπ. Είναι χοπ. Είναι γιούχου και μοδάτο και χαϊλίκι.
Εγώ θέλω καφέ. Και σε καφετέρια που δεν έχει φραπέ, δυνατό εσπρέσσο και ελληνικό (σε μεγάλες ντάγκλες γιατί είπαμε δεν πίνω ζεστούς συνήθως), Ε ΔΕΝ ΠΑΩ..
Άμα θέλω να φάω πάστα μοκα, θα πάω σε ζαχαροπλαστείο. Όχι σε "καφετέρια".
Που μου κάνουν και προπαγάνδα "ορθής πρακτικής" μη ξεράσω κορκόδειλες. Παραγγέλνουν λέει τις καλύτερες ποικιλίες καφέ, από μικρούς παραγωγούς που δουλεύουν σωστά. Έτσι εξηγούνται τα πάντα.
Δε σας φτάνει ο καφές που παραγγέλνετε επειδή ως ορθής πρακτικής πολύ λίγος. Για αυτό είναι τόσο αραιωμένος που θα έκανε τους ομοιοπαθητικούς να κοκκινίσουν απο ντροπή.

Νεόπτωχοι Χλιδοκράτορες

Ναι αγάπη μου σου λέω, μια εβδομάδα έμεινε και μετά ρέχλα. Θα πάμε και στα μέρη του Ζάφοντα να κάνουμε ένα τριημεράκι ελεύθερο κάμπινγκ (τι να κάνω, δεν τους χαλάω χατήρι) και μετά θα πάμε στα Χανιά να δούμε πόση ρακή βγάλαν φέτος.Ναι σου λέω απολίθωμα θα γίνω στον Πλατανιά. Και στην Ελαφόνησο. Και στα Φαλάσαρνα. Ναι βρήκαμε και καλό ξενοδοχειάκι πάνω στην παραλία. Τι λε ρε; 55 ευρώ μας το αφήνει. Θα μπορούσε και καλύτερα αλλά μην είμαστε και τελείως τσίπηδες. Που θα πας εσύ; Α ωραία. Και πόσο βρήκες; ΠΟΣΟ; ΠΑΣ ΚΑΛΑ;
Κάπως έτσι ξεκινούν πολλές συζητήσεις τριγύρα τώρα τελευταία που το θέμα των διακοπών καίει και τσουρουφλάει τον κόσμο. Ευτυχώς φέτος, και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα, δεν ακούω ιδιαιτέρως χαζομάρες του στυλ που περιγράφει ο Ελληνάκης στο τελευταίο του πόστι "Το τζακούζι του λαού".
Δηλαδή χαζομάρες του στυλ "α φέτος πέρασα δύσκολη χρονιά, θα πάω να χλιδιάσω". Το οποίον συνήθως σημαίνει ότι θα πας κάπου στην Ελλάδα, σε ένα μέτριο γενικά ξενοδοχείο, αλλά σε "καυτό" προορισμό και θα πληρώσεις ένα σκασμό ευρώπουλα τη μέρα για να πουλήσεις μούρη και για να έχει το μπάνιο σου κυριλλέ πλακάκι. Ενώ φυσικά με τα μισά λεφτά θα μπορούσες να πας κάπου έξω και μάλιστα με υπηρεσίες κλάσεις καλύτερες. Για παράδειγμα -ναι ξέρω ότι τώρα έχουν θέματα εκεί πέρα, αλλά οι τιμές ίδιες είναι πάντα- για τσεκάρετε οι χλιδοκράτορες αυτή την ωραία βίλλα στην Ταϊλάνδη στην Πατάγια, για 8 άτομα, με 860 ευρώ την εβδομάδα -high season-, τώρα έχει 780 ΚΑΙ για τους 8.
Για τσεκάρετε και αυτήν εδώ πέρα, στο Κο Σαμούι«"From 11/07/2009 to 02/08/2009 for the promotional offer price of 238 euros per night for 8 persons". Δεν προλαβαίνετε τώρα, αλλά είναι ενδεικτικό..
Σου πέφτει μακριά μήπως η Ταϊλαν; Επ πήγαινε Κυανή Ακτή..Βίλλα για 8 άτομα με 2000 την εβδομάδα. 70 ευρώ το ζευγάρι την ημέρα... Και αυτά με 4 λεπτά αναζήτηση στο γούγλη.
Θέλετε χλιδάτα Χριστούγεννα αλλά όχι στα ψηλομύτικα σαλέ των τρεντοτέτοιων με τα Καγιέν;Για πηγαίνετεΕΔΩνα σας φύγει η μαγκιά.. (Εξαιρετικός ταξιδιωτικός προορισμός :Αναζητείστε gites στην περιοχή της Carcassone, Langedoc-Rousillon , Aude. Όχι μην αναζητήσετε, θέλω να πάω εγώ τα Χριστούγεννα.)
Άλλος εξαιρετικός προορισμός για τα Χριστούγεννα είναι ένα ωραίο Ξενοδοχείο-Κάστρο (65 το δίκλινο), και ένα άλλο ωραίο Ξενοδοχείο-Κάστρο(ακριβό,72 τη μέρα) , και ένα άλλο ακόμα Ξενοδοχείο-Κάστρο, το οποίο ΟΚ, το χει το δίκλινο απο 170 τη μέρα. ΑΛΛΑ αυτό είναι value for money φιλαράκι..Δες τις φωτογραφίες και θα καταλάβεις. Πραγματικά, δες το το τελευταίο, αξίζει.. Και είναι και άλλα, πραγματικά για όλα τα πορτοφόλια. Όχι όπως εδώ..
Τώρα θα μου πεις, "έχεις κάτι με την Ελλάδα ρε φιλαράκι που μας το παίζεις και πατριώτης;"
Η απάντηση είναι απλή : Με την Ελλάδα δεν έχω τίποτα. Απλά για κάποιο περίεργο λόγο, τα τελευταία χρόνια έχω μάθει τι σημαίνει "value for money". Έχω μάθει να τα σκάω -ή και να μην τα σκάω τόσο πολύ- σε πράγματα τα οποία αξίζουν. Γιατί δεν είναι δυνατόν το καπουτσινάκι να έχει 2,20 στην παραλία του St. Tropez με τον Αμπράμοβιτς, τον Σιράκ και ένα κάρο πραγματικά διάσημους (όχι πως χεστήκαμε κιόλας για τους διάσημους, αλλά έτσι για μέτρο σύγκρισης για μερικούς που τους νοιάζει ) δίπλα να πίνουν το καφεδάκι τους, και 1200 ευρώστην χ τρεντοπαραλία της Ελλάδας με τις μοντέλες που ψάχνουν για επιχειρηματία γαμπρό;
Έχω κρατήσει απόδειξη απο πέρισυ απο το St.Tropez, που για γεύμα 3 πιάτων (αν θυμάμαι καλά ήταν μια σούπα,μια πάπια με πιπέρια και ένα ille flotante ή όπως αλλιώς το λένε) μαζί με 2 μπύρες, πλήρωσα 22 ευρώ.Άντε στη Μύκονο τώρα και πλήρωσε για τα ίδια κάτω απο 50 και τα λέμε.Αλλά μας έχει φάει η μούρη εδώ πέρα και το κακώς εννοούμενο χουβαρδαλίκι. Όπου ως "χουβαρδαλίκι" ορίζουμε το "πάρε 100 ευρώ για μια χωριάτικη με μίζερες ντομάτες και χωρίς λάδι και 2 μπύρες. Έτσι γιατί γουστάρω και γιατί μου περισσεύουν". Και αν σου περισσεύουν πραγματικά, δε λέω, κάφτα τα ρημάδια. Αλλά στους περισσότερουςαπό εμάς, δυστυχώς δεν περισσεύουν τόσο ώστε να τα χαλάμε σε άθλια -αλλά μουράτα- ξενοδοχεία,σε άθλια και άδεια -αλλά μουράτα- πιάτα, ούτε σε παραλίες με ένα εκατομμύριο κόσμο με την ξαπλώστρα να κοστίζει 25 και 30 ευρώ και τους σερβιτόρους να σου συμπεριφέρονται λες και ήσουν το γιουσουφάκι τους στη φυλακή.
Α ναι το έχουμε και αυτό. Όσο πιο πολύ το χει παίξει ένα μέρος το Star, τόσο χυδαιότεροι είναι οι σερβιτόροι.Αυτό φυσικά ισχύει αν δεν σε έχει παίξει και εσένα το Star. Αν σε έχει παίξει, ο σερβιτόρος θα σου κάνει κωλοτούμπες-ίσως με την κρυφή ελπίδα πως θα τον βάλεις και αυτό στη σοοοοοουμπιζ και θα σταματήσει να σερβίρειφρεντοτσίνους και φυσικούς χυμούς στους κοκάκηδες φίλους σου-. Αν όμως είσαι άγνωστος, μόνο που δεσου χύνει τον καφέ στη μούρη. Ξέρω από προσωπική εμπειρία ότι ενίοτε σου ρίχνουν και μια δόση σωματικών υγρών τους μέσα στον καφέ, έτσι γιατί τους σπαν τα νεύρα.
Ουυυυυ ουυυυ πάρτυ πάρτυ πάρτυ... γιέα..
Άσε που η λέξη "απόδειξη" είναι άγνωστη στο λεξιλόγιο πάντων των καλοκαιρινών επιχειρηματιών στην Ψωροκώσταινα. Γιατί να πληρώσουν φόρους; για τα εκατομμύρια που θα βγάλουν μέσα σε ένα καλοκαίρι από τα θύματα που θα πάνε να τους τα ακουμπήσουν γιατί πρέπει να τους δουν και να δουν άλλα θύματα στην κωλοπαραλία τους; Είσαι καλά ρε; Να πληρώσουν πρώτα όλοι οι άλλοι και μετά αυτοί.Βγάλαν 3 εκατομμύρια ευρώ σε ένα καλοκαίρι και θες και φόρο; αφού δε βγαίνουν οι κακομοιρέοι.
Αφού δε η Κίτσα και ο Κούλης πάνε και χαλάσουν κανα 3χίλιαρο για να κάνουν επιτέλους τις -μούφααα-"χλιδάτες" διακοπές που "τους αξίζουν γιατί κουράστηκαν όλο το χρόνο" (αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο), μετά τους έχεις όλους τους υπόλοιπους 11 μήνες και 10 μέρες του χρόνου να σου κλαψομουνιάζουν ολημερίς και ολονυκτίς ότι κάναν μαλακία που πήραν διακοποδάνειο για να πάνε -αλλά το φχαριστήθηκαν, ααα όλα και όλα, ήταν γαμάτηη Μύκονος/Σκιάθος/Σαντορίνη- να σου γκρινιάζουν ότι δε βγαίνουν και ότι δεν πάνε ούτε ένα σινεμά, και το χειρότερο,να σου τα κάνουν ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ με τους απατεώνες που τους τα μάσησαν χοντρά και τους έφαγαν 3000 για μια εβδομάδα διακοπές -κατά τη διάρκεια της οποίας τσάκισαν τους γύρους και τις μακαρονάδες στα Φηρά στην πλατεία,γιατί αλλιώς θα τους πήγαινε 4χιλαρο-.Του χρόνου όμως θα ξαναπάνε. Και θα σε κοιτάξουν και ψιλοϋποτιμητικά ως τσίπη και χλιμίτζουρα που γκρινιάζεις για τις ληστρικές τιμές στην πανέμορφη Ελλάδα . Γιατί αυτοί είναι χουβαρντάδες. Κιμπάρηδες. Άαανετοι.Όσο είναι διακοπές.
Γιατί το Σεπτέμβρη που θα έρθουν και θα τους πεις να πάτε για καμιά μπύρα, θα σε ρωτήσουν "κερνάς;"..

Ο δικηγόρος του διαβόλου, μέρος 2 : Η επιστροφή του Ντέμιαν

Κατ αρχήν να πω ότι το έχουμε παρασοβαρέψει τώρα τελευταία με τα επιστημονικά και τα φιλοσοφικά και πρέπει να αλλάξουμε λίγο ύφος, έτσι να ευθυμήσουμε ρε αδερφέ. Οπότε με αφορμή δύο σκηνικά στο δρόμο, θα επιδοθώ στο αγαπημένο μου σπορ (μετά τον κοντοσουβλισμό και την άρση μπυρών και φυσικά το κοκό), τη γκρίνια. Της οποίας το copyright πηγε κάποτε να μου το πάρει ο Zaphod αλλά τώρα τελευταία ο δικαστικός μου αγών για την κατοχύρωση της Π.Ο.Π γκρίνιας που παράγω κορυφώνεται και θα νικήσω. Γκρίνιας συνέχεια λοιπόν για γενικού περιεχομένου πράγματα που με εκνευρίζουν όποτε καταφέρουν να μου αποσπάσουν την προσοχή - γιατί γενικότερα τελευταία έχω γίνει λίγο ζαμαν φου (θα το γραφα γαλλικά αλλά προτιμώ να μην ξεφτιλιστώ άλλο). Λοιπόν έχουμε και λέμε, και ξεκινάμε απο τα χτεσινοσημερινά :
1. Ξύλο με σιδερόβεργες στους οικολόγους εναλλακτικούς συμπολίτες μου που με το που περάσουν τα διόδια στην Αττική οδό πετάνε την απόδειξη στο δρόμο. Οι ίδιοι βέβαια είναι πολύ πιθανό με την πρώτη ευκαιρία να σου κάνουν κήρυγμα επειδή το αλουμινοχαρτάκι από το βούτυρο το πέταξες στα κανονικά σκουπίδια.
2. Ξύλο μετά μουσικής στον τύπο που το πρωί στην Κοκκινοπούλου, πριν τη στροφή για Γουδί, είχε παρκάρει αριστερά με αποτέλεσμα να φρακάρει το λεωφορείο μπροστά μου και να κάτσουμε εκεί πέρα κανα μισάωρο κατεβάζοντας καντήλια. Ο ίδιος τύπος βέβαια θα φωνάξει την αστυνομία να σου πάρει το αυτοκίνητο αν περιμένεις με τα αλάρμ αναμμένα έξω από το πάρκινγ της πολυκατοικίας του για 1 1/2 λεπτό.
3. Σεξ και βία στον ταβερνιάρη που σου σερβίρει τηγανιά από γκοτζίλα (νομίζετε ότι μόνο στο στρατό κυκλοφορούν αυτά ρε ζαγάρια;), τηγανισμένη σε βαρβολίνες και μετά παραπονιέται στα κανάλια ότι φταίει ο χ πολιτικός και η οικονομική του στρατηγική επειδή στο μαγαζί του πλέον δεν πατάνε ούτε οι μύγες που βόσκουν στα ψυγεία του.
4. Κατάρα και μήνυση στους απανταχού απάλευτους και ιδεολόγους άεργους που γκρινιάζουν πως δεν έχουν δουλειά, αλλά παραιτούνται από όλες τις θέσεις που έχουν με τη δικαιολογία ότι δεν αναγνωρίζουν την ταλεντάρα τους, ότι δεν αντέχουν την εξουσία του διευθυντή -γιατί είναι πολύ καλύτεροι από αυτόν βασικά-, και ότι τους βάζουν να κάνουν άλλα από αυτά που γράφει η σύμβασή τους. Όπως πχ σε σύμβαση γραμματέως που δεν έγραφε συγκεκριμένα ότι "θα φέρνεις και καφέ στον διευθυντή", πράγμα που αποτελεί και αιτία για μεγάλης κλίμακος συνδικαλιστικό επεισόδιο, μια και ως γνωστόν είναι τραγικά υποτιμητικό για μια κοτζάμ γραμματέα, ένα ανθρώπινο ον, να φτιάξει έναν καφέ.
5. Τώρα που είπα καφέ, κατάρα και μήνυση και πρόστιμο στις και στους τραγικούς τύπους που η απάντησή τους όταν το ταίρι τους τους πει "ρε μωρό θα μου φτιάξεις έναν καφέ;" είναι "να σηκωθείς να φτιάξεις μόνος/η σου, εγώ δεν είμαι καφετζής". Σιγά ρε πρίγκηπα, σιγά ρε πριγκηπέσσα. Καφέ σου ζήτησαν να φτιάξεις και μάλιστα ευγενικά. Δε σου είπαν να ανέβεις το Έβερεστ πρωτοχρονιά και με αδαμιαία περιβολή.
6. Καφέ συνέχεια. (Μισό λεπτό να πιώ γουλίτσα από τον εξαιρετικό καφέ που φτιάχνουν εδώ πάνω). Ουστ και τσαπρρρρ στους ιδιοκτήτες καφέ μπαρ που την έχουν δει ιδιοκτήτες πολυτελούς εστιατορίου στη Νέα Υόρκη, πως στρίβεις από το Central Park και πιάνεις φανάρια; δεξιά απέναντι. 175000% κέρδος ανά καφέ δεν καλύπτει απλά τα λειτουργικά σου έξοδα και τις πάγιες δαπάνες ρε παλιοκοπρίτη. Και μη μου κλαίγεσαι για την εφορία γιατί είδαμε κάτι δηλώσεις ιδιοκτητών κυριλλέ καφετεριών στην παραλία της Θεσσαλονίκης (κυκλοφόρησε σε mail) και φρίξαμε. Δήλωναν το 1/8 από αυτά που δηλώνω εγώ έτσι, ανερυθρίαστα. Και όχι, ακόμα και ο Escoffie (νομίζω έτσι γράφεται αλλά δεν βάζω και στοίχημα) να μου έφτιαχνε φραπέ, 6 ευρώ δεν θα του δινα.
7. Ένα μεγάλο ΟΞΩΩΩΑΑΑΑΑΑΑΑΑ επίσης σε δύο κατηγορίες μουσικόφιλων, σε μία μάλιστα από τις οποίες ανήκω και εγώ: Πρώτον στους έλληνες χιπ χόππερζ ή όπως αλλιώς λέγονται, που ντύνονται, μιλανε και φέρονται λες και γεννήθηκαν στο Μπρονξ και όταν ήταν μικροί παίζαν στη γειτονιά με magnum 357, uzi και κουβάλαγαν desert eagles στο δημοτικό. Στις Κουκουβάουνες μεγάλωσες και σε βάφτισαν Σπυρίδωνα αγόρι μου, δε μεγάλωσες στο Χαρλεμ με πατέρα νταβατζή, μάνα πρεζάκι και με όνομα M.C Pimp! Δεύτερη κατηγορία οι μεταλλάδες που 18 χρόνια μετά το τέλος των 80's φοράνε ακόμα παπούτσια Pony με κάλτσα πετσετέ (αλήθεια, το χω απορία, ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΑ PONY ΣΕ ΜΑΓΑΖΙΑ;;;), παντελόνι σωλήνα και ραφτό Manowar στο μπράτσο. Για να μη μιλήσω για το ξασμένο μαλλί-αφάνα. Ρε σεις, πάσο. Και γω τέτοια ακούω, περίπου. Αλλά το να κυκλοφορώ σα να άνοιξε το χρονοντούλαπο της ιστορίας και να βγήκαν από το video clip του Crazy Train ο Ozzy και ο Roads είναι λίγο υπερβολή. Και μη μου πείτε και οι δύο κατηγορίες τα περι διαφορετικότητας, γιατί ο σκοπός δεν είναι να είμαστε διαφορετικοί στο ντύσιμο. Άλλα έχουν σημασία.
8. Ουστ και σε αυτούς που επιμένουν να τριγυρνάνε γύρω γύρω απο πλατείες με τα κωλοφτιαγμένα και το ο,τιδήποτε στη διαπασών. Μπράβο, έχεις ωραίο ηχοσύστημα αλλά το κασσετόφωνο του Yugo σου είναι φτιαγμένο το πολύ για Καζαντζίδη. Όχι για τρανς. Τουλάχιστον βγάλε λεφτά και πάρε καλύτερα ηχεία. Ή μην το κάνεις 4 το πρωί. Θα φας γλάστρα με φίκο μπέντζαμιν που θα πάει σύννεφο την άλλη φορά. Και μεις αγαπήσαμε αλλά δεν ενοχλούσμε τους γείτονές της. Απλά κάναμε απειλητικά τηλεφωνήματα σπίτι της και στείλαμε στον πατέρα της βίντεο με τις ερωτικές μας σκηνές. Πολιτισμένα πράγματα.
9. Και τέλος ένα κορυφαίο μου παράπονο και γκρίνια, το χει πει και ο Zaphod νομίζω, τουλάχιστον αν οχι στο blog, σε πριβέ κουβέντα : Ντροπή στο "ροκάδικο" που δεν παίζει Ramones! Ναι, δεν ήταν βιρτουόζοι. Ναι, τις κιθάρες τις περνάγαν για σκερπάνια. Αλλά παρ'όλα αυτά βγάζαν και γαμώ τα κομματάκια, χαρούμενα, γκαγκαγκαγκάδικα, ο,τι πρέπει για χαλάρωση με την παρεούλα με παγωμένες μπυρίτσες και χαζοκουβέντες για ωραία γκομενάκια. Άμα θέλω να προβληματιστώ, κάθομαι σπίτι και βάζω βιρτουόζους. Malmsteen, Paganini και τα λοιπά. ουφ..
πωπω γκρινια σήμερααααααααα... το φχαριστήθηκα όμως :D

Οι ουφοκουκίδες

Λοιπόν για να μη σας κοροϊδεύουν και σας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και κεριά ή φακούς για διαστημόπλοια. Πριν λίγο (Σάββατο βράδυ) άκουσα άνθρωπο στην τηλεόραση να λέει "Ήμασταν εκεί και είδαμε να βγαίνει από μια χαράδρα ένα μεγάλο ΟΥΦΟ, με 2 Ε αντικριστά ζωγραφισμένα από κάτω του, έκατσε δίπλα μας λίγο και μετά εξαφανίστηκε" και δε σηκώθηκε κανείς να τον κουτουλήσει (γιατί φυσικά φωτογραφία δεν υπήρχε), ούτε καν να του ζητήσει αποδείξεις, παρά το θεώρησαν μια χαρά φυσιολογικό. Όπως καταλαβαίνετε έχω βγει από τα ρούχα μου. Και καλά έκανα γιατί έχει μια υγρασία ας τα να παν και έχω σκάσει ο ερίφης.

Μετά έβγαλε και φωτογραφίες με "διαστημόπλοια". Ξέρετε, τις γνωστές κουκκίδες. Αυτός έδωσε και την αληθινή φωτογραφία και τη "μεγένθυσή" της. Στην οποία μεγένθυση φαινόταν ένα περίεργο σχήμα ξεκάθαρα. Σα ραβδί φωτεινό, με δυό πράσινους δίσκους στις άκρες του.

Και εδώ περνάμε στο μάθημα επεξεργασίας εικόνας. Θα ξεκινήσω από εκεί που θα έπρεπε να καταλήξω, ώστε κάποιος που βαριέται να διαβάσει να μην ασχοληθεί παραπάνω :

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΔΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΜΕΓΕθΥΝΣΗ.

Μιλάμε για φωτογραφίες και όχι για τον πραγματικό κόσμο, που βλέπουμε μια κουκκίδα στο χιλιόμετρο, βάζουμε κυάλι και βλέπουμε άνθρωπο.

Την αποκάλυψη περίεργων λεπτομερειών με ζουμάρισμα σε περιοχή φωτογραφίας, ξεχάστε το. Ένα θολό πρόσωπο σε μια φωτογραφία ανθρώπου από μακριά, δεν καθαρίζει άμα μεγενθύνεις τη φωτογραφία 37 εκατομμύρια φορές.

Για παράδειγμα οι παρακάτω δύο φωτογραφίες : Πρόκειται για το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Η πρώτη είναι η κανονική φωτογραφία, όπως τραβήχτηκε, όπως φαίνεται κιόλας από απόσταση 10 περίπου μέτρων από το αντικείμενο. Προσέχτε, είναι και κοντινή απόσταση. Και η φωτό είναι 4MP, οχι 640x480…Ναι ξέρω, πλέον είναι λίγα, αλλά αυτή τη φωτογραφική είχα πριν 4 χρόνια που την έβγαλα, μη με πρήζετε. Για αυτό που θέλω να δείξω μια χαρά κάνει.

Βλέπετε την πινακίδα αριστερά; Ωραία. Διαβάζετε τι γράφει; Όχι ε; μια χαααρά...

Δείτε τώρα και το συγκεκριμένο σημείο σε αρκετά μεγάλη μεγένθυση...

Για διαβάστε τι λέει. Τι; Μπα, σοβαρά; Δε μπορείτε εεεεεεεεεεεεεε;;;;

Λοιπόν αυτό συμβαίνει ακριβώς γιατί η μεγένθυση μιας φωτογραφίας δεν έχει επ ουδενί να κάνει με το να "φέρουμε το χ σημείο πιο κοντά μας". Για να φανεί κάτι ΠΑΡΑΠΑΝΩ σε μια φωτογραφία με μεγένθυση, πρέπει –αυτο το παραπάνω- να υπάρχει από πριν εκεί πέρα.

Το οποίον σημαίνει πως αν βάλω εγώ πάλι στην αρχική φωτογραφία ένα κάτι θολό πχ έτσι :

Και το μεγενθύνω αρκετές φορές, θα έχω αυτό το αποτέλεσμα :

Όχι ΑΥΤΟ :

Τώρα αν κάποιος διαφωνεί με όλα αυτά, να μου το πει, να του εξηγήσω πως ΑΚΡΙΒΩΣ γίνεται η μεγένθυση μιας φωτογραφίας ψηφιακά –που σημαίνει ακόμα καλύτερα ποιοτικά από ο,τι σε μια αναλογική φωτογραφία- και να μου πει αν απο κει μπορούμε να βγάλουμε ΠΑΡΑΠΑΝΩ πληροφορία από αυτή που αρχικά είχαμε. Όποιος δεν πείθεται με τίποτα των τιπότων, τον προκαλώ να βγάλει μια φωτογραφία ενός αυτοκινήτου πχ από μια α απόσταση, και να τη μεγενθύνει μετά όσο θέλει να δει αν μπορεί να δει λεπτομέρειες που δεν φαίνονται στην αρχική. Π.χ πήγαινε βγάλε ένα αυτοκίνητο από 10 μέτρα απόσταση. Και μετά προσπάθησε όσο θες να δούμε αν θα μπορέσεις να ξεχωρίσεις τις δαχτυλιές στο καπώ, δεν πα να το μεγενθύνεις 17 εκατομμύρια φορές. Α και να είναι αναγνωρίσιμα τα αποτυπώματα ε.. Γιατί σε κάτι τέτοιο αντιστοιχεί το κουκίδα->διαστημόπλοιο, από απόσταση 500 και βάλε μέτρων, που ειναι βγαλμένες οι περισσότερες τέτοιες φωτογραφίες. Ή ο άπιστος και επιστημοφοβικός χ ας ψάξει από μόνος του για παρεμβολή εικόνας (interpolation αγγλιστί) και ειδικά την zero-order hold interpolation, που ειναι μια κλασσική μέθοδος . Άντε να κοιτάξει και για πρώτης τάξης παρεμβολή ή ακόμα και για πολυωνυμική παρεμβολή που αποδίδουν ομαλότερες εικόνες σε μεγαλύτερα μεγέθη.

Και πάλι όμως, κάτι που δεν ήταν εκεί από την αρχή, ΔΕ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΠΟΤΕ. Ή μάλλον καλύτερα, αν φαίνεται μόνο μια θολή κουκκίδα, ή ένα θολό και απροσδιόριστο κάτι τέλος πάντων, ΔΕΝ θα γίνει ΠΟΤΕ ένα συγκεκριμένο κάτι. Η μεγένθυση δεν αποκαλύπτει κρυμμένη πληροφορία.

Ααααα τώρα που θυμήθηκα τι φωτογραφία έχω.Κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ για το παράδειγμα. Έχει και κουκίδες και από όλα. Για μισό να τη βρώ..να τηηηηηηη... Λοιπόν πάρτε παράδειγμα να γελάσετε :

Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι τραβηγμένη από μηχανή 10mp. Είναι από το γάμο κολλητού προ δύο εβδομάδων (γίναμε με το Zaphod λέμε, άσε.. καστανόχωμα..).

Το ζευγάρι δε μας ενδιαφέρει για αυτό και το κοψα...Όπως βλέπετε φαίνονται μέχρι και τα σπυριά του ρυζιού που πετάω στο ζεύγος (1.5 κιλό φάγαν στα ξεράδια τους). Ωραία. Το «ουφο» με το βελάκι το βλέπετε και αυτό. Στην αρχική φωτογραφία των 10mp, είχε μέγεθος 133x128.. Από κάτω παρτε το και σε 10x μεγένθυση, δηλαδή σε 1330x1280..

Τι ωραία που ξεχωρίζει το ούφο ε ε;... Τώρα αυτό ή κάποιος προβολέας πιιισω πίσω στο βάθος ήταν, μπορεί και το φεγγάρι αν και δε νομίζω γιατι σε άλλη μεριά το θυμάμαι εκείνο το βράδυ. Βέβαια κρασί,ρακί και Σίβας δεν εγγυώνται και πολλά πολλά όσον αφορά τέτοιες λεπτομέρειες.. (παρεπιπτόντως, το μπλε/μωβ περίγραμμα είναι ένα από τα κλασσικά θέματα των ψηφιακών όταν έρχονται αντιμέτωπες με απευθείας λευκό φως. Στη G3 να δείτε πόσο έντονο ήταν..)

Τώρα που το σκέφτομαι για κάτσε ρε.. Με τέτοια φωτογραφία άνετα πάω να ισχυριστώ ότι είδαμε ούφο στο γάμο του γερο μπισμπίκη...

Προσέχτε : Δεν πάω να εξηγήσω τι είναι όλες οι κουκίδες σε ολες τις ουφοφωτογραφίες. Εξηγώ τι είναι οι κουκίδες που γίνονται άσχετα πράγματα με μεγένθυση. Απάτη είναι, αυτό είναι.

Υ.Γ : Και μην παραμυθιάζεστε και από σειρές τηλεόρασης όπως πχ το "24" που έχουν μια φωτογραφία τύπου παρμένη από το ενάμιση χιλιόμετρο, τη μεγενθύνουν και την καθαρίζουν και τσουπ, βλέπεις και τις τρίχες στη μύτη του.

Υ.Γ 2: Επίσης δεν είμαι από αυτούς που δε δέχονται την πιθανότητα ύπαρξης ζωής αλλού. Μια χαρά τη δέχομαι. Αλλά από κει μέχρι το "προχτές τα είδαμε τα παιδιά παραπέρα, τα κεράσαμε και λουκουμάκι", υπάρχει πολύυυς δρόμος..

Η παράδοση, η Καλομοίρα και οι ρακές

Είδατε το θέμα των πανελληνίωνε στην έκθεση; Για όσους δεν πήρατε χαμπάρι ενημερώνω ότι ήταν στα πλαίσια του "Ως μαθητής καλείστε σε μια εκδήλωση του δήμου σας, να εκφωνήσετε ένα λόγο για την παράδοση. Σε αυτό το λόγο αναφέρετε τις αιτίες για τις οποίες έχουν απομακρυνθεί οι νέοι από την παράδοση και μεθόδους αντιμετώπισης κλπ κλπ".
Έχω την εντύπωση πως αυτοί που έβγαλαν το θέμα ζουν στον Μπετελγέζ 7. Όχι πως έχω κάτι εναντίον του Μπετελγέζ 7 (και να με συγχωρήσουν οι κάτοικοι του Μπετελγέζ 3, αλλά στον 7 φτιάχνουν εξαιρετική Pangalactic Gargleblaster και έχει πιο ωραία κουρίτσα), αλλά αγαπητοί κύριοι εξεταστές, δεν έχετε πάρει χαμπάρι; Αντιρρησεις που έχω επί του θέματος, το οποίο ανήκει ως διατύπωση στη σφαίρα της επιστημονικής εφαντασίας :
Καλείται μαθητής, να γράψει λόγο για την παράδοση; Σε εκδήλωση Δήμου; Ορίστε; Κατ'αρχήν δεν νομίζω ότι υπάρχει δήμαρχος αρκούντως βλαξ (αν και έχω μερικές περιπτώσεις στο μυαλό μου) που να καλέσει μαθητή για τέτοιο πράμα. Θα προτιμήσει την κλασσική και δοκιμασμένη περίπτωση της 85αρας χήρας με μαλλί γαλάζιο, πίεση 45 και καταρράκτη καραμπινάτο, να ομιλήσει για τότε που ήταν νέα, το γρασίδι πιο πράσινο, οι Πυραμίδες στα μπετά, οι άνθρωποι πιο αυθόρμητοι και ειλικρινείς (άσχετα αν πηδιόσαντε στους αχυρώνες όλοι με όλους), ο ουρανός πιο γαλάζιος (έχεις καταρράκτη μωρή, ο ουρανός μια χαρά είναι), το αγέρι μυρωδάτο (η φορμόλη από τις μασχάλες σου), και ο κόσμος πιο κοντά στις παραδόσεις του. Το μαθητή για ποιά παράδοση θα τον καλέσεις να σου πει; Για το fame story, το big brother, τη Βανδή, τη Δρούζα και την Καλομοίρα στη Eurovision; Αφού για αυτόν αυτά είναι πια παράδοση. Ξέρετε πολλά άλλα γεγονότα πλην της ανάστασης και του πάσχατος (προσέχτε γενική εδώ πέρα, μιλάμε για μόρφωση το αλάνι όχι μαλακίες..), στα οποία το 80% των ελλήνων να κάθονται να χαζεύουν; Μέχρι και εγώ είδα Γιουροβίζιο χτες -δε ντρέπομαι που το λέω, είχα λόγο. Και ΕΛΙΩΣΑ στο γέλιο κιόλας. Το ποσο κράξιμο έριξα...Πρέπει κάπου εκεί ψηλά στον ουρανό ο Edmund Blackadder να με κοιτάει και να μου χαμογελάει επιδοκιμαστικα-. Αυτό είναι για το μαθητή παράδοση. Παράδοση είναι αυτά με τα οποία μεγάλωσε αυτός, όχι αυτά με τα οποία μεγάλωσε ο προπάππος Τάκης που έχει έναν προστάτη σα μπάλα του μπασκετ. Δεύτερη αντίρρηση : Καλά άντε και ο δήμαρχος είναι γιούχου και καλεί μαθητή να βγάλει λόγο για την παράδοση. Ποιος μαθητής θα πάει μου λέτε; και όχι μόνο αυτό, πως θα πάει την άλλη μέρα σχολείο που θα του πετάνε οι τρέντυ τις Louis Vitton, οι κάγκουρες τα πράσινα "φλαϊ" με τη γούνα ,οι μεταλλάδες τις Martens (ή τα Pony, ναι υπάρχουν ακομα αυτά, το χω δει!!) και οι Emo τις λακ και τα μολύβια τους. Ίσως και τα ξυραφάκια τους. Ρε πάτε καλά ρε; Στη σημερινή κοινωνία ο μαθητής άντε να πάει να εκφωνήσει κανα λόγο υπέρ Αννούλας Βίσση, Σάκεως Ρουβά και τα λοιπά. Εκτός αν μιλάμε για τίποτα ειδικές περιπτώσεις, ξέρετε από αυτές με την πλισέ φούστα, τον κώτσο, το μουστάκι (για γυναίκα μιλάω) και το κοκκάλινο γυαλί με φακό που θα κανε και για ραδιοτηλεσκόπιο.
Τρίτη αντίρρηση : Ποια παράδοση κύριοι εξεταστές; Μας έχει φάει η τάξις και ηθική. Ναι ξέρω κύριοι εξεταστές, εσείς το πρωί με το που ξυπνάτε βάζετε το κλαρινάκι στην τσίτα να βαράει τα παιδιά της Σαμαρίνας και στα Τρίκαλα στα δυο στενά σκοτώσανε το Σακαφλιά, το ρόιδο το βαμμένο, το παπάκι που πάει στην ποταμιά, τα παπάκια του Καράμπελα και το γατί της Χάιδως. Μετά ως συνεχιστές των παραδόσεων, χτυπάτε και έναν κυκεώνα έτσι για να στανιάρετε πριν πάτε στη δουλειά. Εκεί στο διάλειμμά σας παίζετε κανα ματσάκι παγκράτιο για να πέφτουν οι πατσές και να κυκλοφοράει το αίμα. Ως γνήσιοι συνεχιστές της παράδοσης, φοράτε ανελιππώς την καλοσιδερωμένη φουστανέλα σας και τα τσαρούχια σας και κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας πηγαίνετε στην Εκκλησία σας να ψάλλετε ύμνους εναντίων του ελληνικού πνεύματος, το οποίο μετά εξυμνείτε στους μαθητές σας. Από το σπίτι σας τα Χριστούγεννα δε λείπει το ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ χριστουγεννιάτικο δέντρο που το φερε μεν γερμανός (Herren, der Koenig! Otto!) αλλά το θεωρούμε παραδοσιακό πλέον. Η παράδοσή σας ούτε και ξέρετε τι συνιστά. Και στο κάτω κάτω στις πόλεις που ζούμε οι περισσότεροι τι σκατά παράδοση να ακολουθήσουμε; Αφού τα περισσότερα έθιμά μας θέλουν πλαγιά, λιβάδι, ακροθαλασσιά. Όταν ήμουν μικρός τις πηδάγαμε τις φωτιές το καλοκαίρι σε κάποια γιορτή που δε θυμάμαι ποιου αγίου ήταν. Τώρα άντε άναψε φωτιά να πηδήξεις στα Ιλίσια. Θα σου βάλουν τα δαυλιά εκεί που δεν πιάνει ήλιος και θα φωνάζεις φέρτε μου ένα μαντολίνο να σας δείξω πως πονώ. Ποια παράδοση; τα κλαρίνα; και οι στίχοι που εκφράζουν τις αγωνίες και τις πίκρες ενός ΑΛΛΟΥ λαού, 200 χρονια πρίν; Αγωνίες και πίκρες που ΚΑΝΕΝΑΣ σημερινός 17χρονος δε νομίζω ότι καταλαβαίνει, κατανοεί ή πολύ περισσότερο ασχολείται να καταλάβει και να κατανοήσει. Ποια παράδοση; Την 31 την Πρωτοχρονιά;; Ή τα παραδοσιακά πιώματα παραμονή Χριστουγέννων, ανήμερα Χριστούγεννα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ανήμερα Πρωτοχρονιάς, των Φώτων, τη Μεγάλη Παρασκευή, το Μεγάλο Σάββατο, και το Πάσκα ; (αρε γιαγιούλα, να σαι καλά εκεί που είσαι, δεν το ξαναλέω Πάσχα. Πάσκα θα το λέω πάντα.. μεγάλη μορφή η γιαγιά, θα πω άλλη φορά). Ποια παράδοση ρε; μου εξηγείτε και μενα; Μήπως εννοείτε αυτές τις ψευτοπολιτιστικές εκδηλώσεις κάτι άκυρων συλλόγων "Εξωρραίστικός σύλλογος των εν Παγκρατίω διαμένοντων απανταχού κατοίκων Έξω Δεξιά Περαραχούλας Ευρυτανίας"; Που εφευρίσκουν κάτι ανύπαρκτα έθιμα για να τσεπώνουσι και καμιά επιδότηση; Ποιες παραδόσεις στην πόλη ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ; Τι να σου γράψει το παιδί ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ; Που και αυτό μεν έχει ευθύνη που είναι ζαβό και θεωρεί την Καλομοίρα μεγάλο αστέρι, ή το να σχίζει τις φλέβες του αντίσταση στην κοινωνία, ή το να έχει εξωπραγματικά μεγάλη φράντζα τρόπο να πηδήξει, αλλα φταίμε και εμείς. Σανίδι βρεγμένο στους γονείς που τα καίνε με την τηλεόραση και το playstation και την έλλειψη προσοχής. Σανίδι βρεγμένο στους δασκάλους και καθηγητές που ξέρω πολλούς, και από τη δική μου φουρνιά, με τη νοοτροπία "στα τσιμπιρδόνια μου, εγώ διορίστηκα και γαία πυρρί μιχθείτω, να παν να κοψουν τα λαρύγγια τους τα μαλακισμένα, εγώ δε σκάω". Σανίδι βρεγμένο και με καρφιά κιόλας σε όλον αυτόν τον τρέντυ/εναλλακτικό/δήθεν και τα λοιπά συρφετό που κάνει τα παιδιά πρόβατα μιας μαλακισμένης και κενής αισθητικής και τα στερεί από ουσιαστικούς στόχους και όνειρα. Και όχι, το να πάω στο Fame Story δεν το θεωρώ στόχο και όνειρο και πείτε με συντηρητικό του κερατά. Σανίδι βρεγμένο και σε σένα και σε μένα (ειδικά σε σένα, εγώ δεν αντέχω τον πόνο) έτσι για λόγους αρχής γιατί και μεις φταίμε γιατι οταν κάνουμε παιδιά να μας δώ. Έτσι και δε μου βγει ο γιος ή η κόρη έξυπνα, μεταλλάδες, μπυροκρασοκανάτες και αλάνια θα κόψω τις φλέβες της γυναίκας μου! Αμα δω δε κανα αγοράκι να μου ακούει Βίσση, θα τη χωρίσω γιατί αποκλείεται να το χει κάνει με μένα!
Τέλος πάντων. Σεντονιάδα ε; Ε καιρό είχα να γράψω κάτι μεγάλο, διαβάστε και σεις και μη γκρινιάζετε.
Πόσο γέλασα χτες βράδυ λέμε.. Αυτοί με τη γαλοπούλα ρε οι Ιρλανδοί, ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΗΤΑΝ ΡΕ; Στεναχωρήθηκα που δεν πέρασαν γαμώτο, ήταν αρκούντως γελοίοι. Να πω τα συγχαρητήριά μου στους αδερφούς Φινλανδούς που για άλλη μια φορά κάναν τη διαφορά και έστειλαν κάφρους-για τα δεδομένα της Γιουροβύζιον- (που θέλαν να γίνουν Running Wild όταν μεγαλώσουν). Εγώ πάντως κατάλαβα ότι οι περισσότερες χώρες, αν κρίνω απο τις συμμετοχές τους, αντιμετωπίζουν το πράμα ως ένα γελοίο καραγκιοζιλίκι , κάτι μεταξύ χαβαλέ και ξεφτίλας. Μόνο εμείς το χουμε κάνει εθνικό θέμα, πάλι νομίζω.. Και στέλνουμε "σοβαρούς" καλλιτέχνες. Πιάστηκε το νεφρί μου από το γέλιο ρε γαμώτο.. Μετά από όλο αυτό, κοπάνησα κάτι επικές ρακές, και το ξενύχτησα μεχρι τις 4 όπου και σταμάτησα την πάρλα και το δίδαγμα (δεν ήθελα αλλά έπρεπε, τι να κάνουμε που δουλεύουμε), και πήγα και ξεράθηκα στον ύπνο. Που σαι Zaphod να με καμαρώσεις χτες. Ήμουν επικός, αβυσσαλέος και εντυπωσιακός. Δεν ξέρω μόνο κατά πόσο την τρόμαξα ! Θα δείξει!
Σεντόνι τέλος, οβερ εντ αουτ

Μεταφυσικό ποστ - Σκεπτικισμός

Καλημέρα. Η επιθεώρηση τελείωσε, η γαλατόπιτα πέτυχε και το συνεργείο καθαρισμού έφυγε. Το σπίτι πλέον έχει την όψη σπιτιού γκόμενας (ο όρος χρησιμοποιείται με την καλή του έννοια), και μετά τους άσπρους σίφουνες που ονομάζονται πατέρας-μάνα, δεν ξέρω που βρίσκονται τα μισά μου πράγματα. Ειδικά στην κουζίνα. Έχω μια ραφιέρα ΙΚΕΑ πχ στην κουζίνα. Στο ένα ράφι τα μπαχαρικά, στο άλλο καφέδες-ζάχαρες-τσάγια κλπ, στο άλλο ζυμαρικα τραχανάδες χυλοπίτες κλπ και πάει λέγοντας. Έτσι ήταν. Μετά την επιδρομή έχουμε πλέον κάθετη και όχι οριζόντια οργάνωση. Τέσπα. Ευτυχώς που λείπουν τα αρκουδάκια, τα περίεργα άχρηστα μαξιλαράκια και τα διακοσμητικά κουτάκια που μέσα τους δε μπορείς να βάλεις τίποτα. Ένιγουέι.
Διαβάζοντας διάφορα πράματα στο ιντερνέτς, σε ένα ιντελέκτσουαλ διάλειμμα από την αναζήτηση τρυφερών μπουτακίων και της τελευταίας έκδοσης του Apache (αρχίζουμε ανάπτυξη σε php, έχουμε δουλειά), έπεσα πάνω στα Ακασικά αρχεία, στο λέξικό του Σκεπτικιστή.
Σύμφωνα με αυτά :
"Το Ακασσικό Αρχείο είναι ένας φανταστικός πνευματικός κόσμος που υποτίθεται οτι έχει ένα αρχείο όλων των γεγονότων,πράξεων,σκέψεων και συναισθημάτων που έχουν ποτέ υπάρξει, ή θα υπάρξουν.Οι θεοσοφιστές πιστεύουν οτι η Ακάσσα είναι ενα "αστρικό φώς" που περιέχει απόκρυφα αρχεία τα οποία μπορούν να αντιληφθούν τα πνευματικά όντα μέσω των "αστρικών αισθήσεων" και των "αστρικών σωμάτων".Η διαίσθηση,η πνευματική διορατικότητα,η προφητεία και πολλές άλλες μη-ελέγξιμες μεταφυσικές και θρησκευτικές ιδέες, γίνονται δυνατές με τον να δεί κανείς μέσα στ'αρχεία αυτά."
Το σχόλιό μου περί αυτού είναι απλό και σύντομο : ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Όλες τις σκέψεις ε; Παπαπαπαππα ρε παιδί μου. Μιλάμε για και γαμώ τις βάσεις δεδομένων όμως. ΕΠΙΚΟ! ΑΒΥΣΣΑΛΕΟ! ΕΡΕΒΩΔΕΣ!
Φαντάζεστε πόσος αποθηκευτικός φωτεινός χώρος έχει χαθεί σε σκέψεις όπως :
1. Βαριέμαιιιιιιιιιιιιι
2. φφφφφφφφφφφφφ....καφεεεεεεεεεε
3. Άμα δε μπω σπίτι στα επόμενα 20 δευτερόλεπτα I will download some brownware in my pants
4. Έχεις μάνααααααααααα.... έχεις πατέρααααααααα..αααααααααα... ωωωωωωωωω... με θερίσαν τα ρημάδια τα αμπελοφάσουλα. Τι την ήθελα και τη σκορδαλιάααααααααααα
5. Τι σου κάνω μάνα μου τι σου κάνω μάνα μου τι σου κάνω μάνα μου τι σου κάνω μάνα μου
6. Νυστάζωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
7. Οπ! Ρόμπα γίναμε! Ρε! Σήκω! Ρεζίλι με κάνεις! Σήκω σήκω σήκω σήκω!
8. Αχ πότε θα με παντρευτεί
9. Πότε θα γίνω μάνα
10. Χαντάκι ή νταλίκα; νταλίκα ή χαντάκι..χμμ.. ΧΑΝΤΑΚΙ!
...και τα λοιπά.. Ποιος διεστραμμένος νους θα ήθελε να καταγράψει όλες αυτές τις σκέψεις, και ΤΙ ΣΚΑΤΑ θα τις κάνει; Τι να τα κάνεις ρε τα συναισθήματα όλων των ανθρώπων που έζησαν και που θα ζήσουν; Σιγά το δύσκολο κιόλας, να στα πω εγώ όλα άμα θες δηλαδή. Αγάπη, μίσος, προσμονή, άρνηση, χαρά, στεναχώρια, νοσταλγία, λύπη, πίκρα, πόνος, ευθυμία, ντροπή,ευδαιμονία, διέγερση, θυμός, οργή, ηρεμία και κάτι άλλα ψιλά. Δύσκολοοο... Δηλαδή έχει νόημα να καταγραφεί κάπου το εξής :
Ο Estarian ξύπνησε στις 9:33:20:12 ακριβώς. Η πρώτη του σκέψη ήταν "πω ρε πούστη μου δε μπορούσε να βγεί αργότερα ο γύφτος να πουλήσει τις πατάτες του;". Ανασηκώθηκε στο κρεβάτι του και με το αριστερό του χέρι έξυσε εντόνως τη βουβωνική του χώρα. "Φαγούρα το πρωί, κακά μαντάτα στο πουλί" σκέφτηκε. Σηκωθηκε δεξιόστροφα και έκανε 7 βήματα μέχρι το μπάνιο. Την έβγαλε έξω, την έπιασε και σκέφτηκε ότι τα χέρια του είναι κρύα. Αφού άδειασε 127 ml , τράβηξε το καζανάκι και γκρίνιαξε εσωτερικώς για το θόρυβο που κάνει το ρημάδι το καζανάκι του. Την τίναξε έντονα, αλλά ως γνωστόν η τελευταία σταγόνα πάντα μένει μέσα. "Καφέεεε" σκέφτηκε. Και μετά ξανα "καφέεεε ρε". Πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε το γνωστό του καφέ, φραπέ, 2 καφέ 3 ζάχαρη, χωρίς γάλα....
Έχω να πω σε αυτόν τον αμετανόητο μπανιστηρτζή του σύμπαντος που καταγράφει τις συζητήσεις μου με τον Μελεούτσο μου ότι α. τον λυπάμαι βαθέως, γιατί για να ασχολείται με τέτοια πράματα πρέπει να βαριέται πάρα πολύ.
β. Έχεις σκεφτεί να πάρεις κανα μεσημεριανάδικο ή καμια ταμπλόιντ να βγάλεις το άχτι σου;
γ.Φιλαράκι, πες μου τι κλειδιά χρησιμοποιείς για την αναζήτηση! Σε τι το χεις φτιάξει; MySQL-PHP-APACΗΕ; Πόσο κώδικα έγραψες ρε αλάνι; Τι σκατά σκληρούς χρησιμοποιείς; Κβαντικούς δίσκους φαντάζομαι. :P
δ. Τί κάθομαι και γράφω πρωινιάτικα...Α θέλω και το ούρλ των αρχείων αυτών,γιατί θέλω να δω τις σκέψεις μερικώνε γκομενακίωνε περί εμού.

Και μπόνους, Κυριακάτικο βιντεάκι με άσμα
Λαϊστέρα - Χάρρυ Κλυνν

Υ.Γ : Αναζητείται μπλόγκερ ποντιακής καταγωγής για μετάφραση, γιατί δεν καταλαβαίνουμε μία. Σοφία μήπως μπορείς;;

Ενα βράδυ με μια μεταλλαγμένη καβουρομάνα

Έχω δεί άπειρες φλόμπες. Μιλάμε για σαβούρες άνευ προηγουμένου. Μέχρι και το Plan 9 from outer space ή κάπως έτσι (Ed Wood) (στάνταρ η χειρότερη ταινία στην ιστορία του γνωστού –ίσως και άγνωστου- σύμπαντος) . Δυστυχώς μερικές τις έχω δει και στο σινεμά.Ψες λοιπόν είχα φαεινή ιδέα να πάω να δω καμιά ταινιούλα... Ε πάμε στον κινηματογράφο, με το κεντρικό σύνθημα «Πάμε και βλέπουμε». Με τον περιορισμό «μην το πάμε και πολύ αργά» . Πάμε κατά τις 9. Το μοναδικό που μας βόλευε ήταν το «Ο επισκέπτης». Το σκεφτήκαμε απο δώ, το σκεφτήκαμε από κει, ε αποφασίσαμε να πάμε. Καλή φήμη στη φρίκη και στο αίμα έχουν οι ανατολίτες τελευταία –σκεφτήκαμε-, μπορεί και να λέει η ταινία. Αν και δεν είχαμε και τις τεράστιες ελπίδες για ελεγειακό αριστούργημα (όπως π.χ «Το κακό», που είδαμε τσι προάλλες με τον Zaphod και ΠΕΘΑΝΑΜΕ στο γέλιο). Και μπαίνουμε στην αίθουσα. Και ξεκινάει. Η υπόθεση πρωτότυπη όσο και ο τελευταίος δίσκος της Δέσποινας Βανδής (by Fivos) : Βλάκας σχιστομάτης ρίχνει φορμόλη και άλλα χημικά μέσα στον υπόνομο –μετά από διαταγή αμερικάνου προϊσταμένου (είχε και μήνυμα η ταινία : ήρθε η Δύση και μας βρωμίζει τα ποτάμια)- . Ο υπόνομος χύνεται στο ποτάμι. Στο ποτάμι ζουν διάφορα αθώα και σχιστομάτικα ζωάκια. Ένα από αυτά μάλλον τρώει τη σαπίλα στη μούρη και από απλός γυρίνος-καλαμάρι-συναγρίδα-καβουρομάνα, μετατρέπεται σε μια μεταλλαγμένη σκουσκούρα άνευ προηγουμένου. Η σκουσκούρα αυτή έχει μεγάλο στομάχι και πρέπει με κάτι να το γεμίσει. Αποφασίζει λοιπόν πως τα κίτρινα σχιστομάτικα ανθρωπάκια που κάνουν πικνικ με καλαμάρια στα κάρβουνα στην όχθη του ποταμού, είναι ιδιαζόντως γευστικοί μεζέδες και ακολούθως τους ορμάει να τους μαζέψει. Αλλά η σκουσκούρα-καλαμαροχταποδοκαβουροβατράχι είναι τακτική και καθαρή. Δε μπορεί να τρώει με τα χέρια στο δρόμο, οπότε μαζεύει τους κιτρινιαραίους και τους καταχωνιάζει σε ένα λαγούμι που χαιδευτικά αποκαλεί «σπιτι». Η σκουσκούρα μάλιστα έχει και σύστημα μηρυκασμού, μια και αρχικά τους καταπίνει, τους μεταφέρει, και μετά τους ξαναξερνάει ζωντανούς στο «σπίτι».
Η ιστορία επικεντρώνεται σε μια οικογένεια καμμένων κιτρινιαρέων, της οποίας και η σκουσκούρα απαγάγει την μικρή κόρη, μια και η γνωστή ρήση «φρέσκο κρέας 12χρονο», αιώνες σύνθημα τώρα των απανταχού παιδεραστών, έχει περάσει πλέον στα γονίδια των απανταχού τεράτων της υφηλίου.
Και πάμε να περιγράψουμε τώρα τους κεντρικούς ήρωες. Ονόματα δεν πιστεύω να θέτε, τα κορεάτικα δεν ειναι το φόρτε μου. (αν και αποκόμισα μια έκφραση που μπορει να χρειαστεί : Στα κορεάτικα προφανώς «τσου τσούν» σημαίνει «πολλά λεφτά») (η συνοδός μου μάλλον δεν ενθουσιάστηκε με τις γλωσσολογικές μου ανησυχίες :P) Ο παππούς : Ο παππούς είναι ένας κλασσικός Κορεάτης. Δηλαδή κίτρινος, κοντός και χαζόφατσα. Μιλάει επίσης με πολύ γελοίο τρόπο (όταν ακούς άνθρωπο σε σκηνή πανικου να ουρλιάζει «Οτοταχούυυυυντα τσι γι κουαι σι ταν σονκγ τσου μπορνταμάντα» και η μετάφραση είναι «Φυγε», ε σου ρχεται κάπως.. Ο παππούς έχει μια καντίνα με βρώμικα στην παραλία που βαστάει αυτός και ο

Ο μπαμπάς και ο γιός. Μιστερ Χαζομάρα 2006 και μίστερ Γηραιά Χαζομάρα 2006

Ένας γιός : Άλλος πιο κλασσικός κορεάτης μια και έχει ακόμα μεγαλύτερη χαζόφατσα, είναι χοντρός και με ξανθές ανταύγειες. Χόμπι του ο ύπνος και το φαϊ, ειδικά αυτό που πρέπει να σερβίρει στους πελάτες. (καλαμάρι ξερό στα κάρβουνα) (αρε σουβλακάρα αθάνατη)
Είναι τοσο ηλίθιος που προσπαθώντας να σώσει την κόρη του (το 12χρονο) από το ξώγαμο του γκοτζίλα, σώζει τελικά άλλο κοριτσάκι, ενώ τη μικρή την σαβουρώνει το εν λόγω ξώγαμο.
Η κόρη : Πρωταθλήτρια τοξοβολίας με βασικό της πρόβλημα ότι μέχρι να στοχεύσει και να ρίξει έχουν τελειώσει 3 πρωταθλήματα. Δε συμμετέχει και πολύ στην ταινία μπορώ να πω Ο άλλος γιός : ούτε αυτός είναι σημαντικός χαρακτήρας αν και γνωρίζουμε ότι είναι άνεργος συνδικαλιστής πτυχιούχος (είδατε που γκρινιάζετε εδώ πέρα; Και αλλού έχουμε προβλήματα)
Το έργο είναι βαρετό, ανούσιο , χαζομάρα και ανέμπνευστο. Δεν είναι καν βίαιο. Αίμα βλέπουμε ελάχιστο, μονο τη στιγμή που η σκουσκούρα παίρνει τον παππού και τον παραγουλιάζει στα τσιμέντα της προκυμαίας. Άλλη βίαιαη σκηνή είναι όταν το γκοτζιλάκι ξερνάει κάτι κόκκαλα στη φωλιά του. Μάλλον ξέχασε ότι τους έπαιρνε για αποθήκευση και τους χώνεψε στο δρόμο.
Ο σκηνοθέτης είναι επικά σουρρεαλιστής και η ταινία βρίθει ηλίθιας αττάκας. Αλλά αυτό δεν τη σώζει ποσώς. Κορυφαία σκηνή οι κορεάτες που θρηνούν μπροστά από τις φωτογραφίες των πεσόντων (τέτοιο τσιροκόπημα...άλλο πράμα), και μετά πλακώνονται στις σφαλιάρες γιατί ο ηλίθιος δεν κατάφερε να σώσει το πιπίνι από τα πλοκάμια της σκουσκούρας.



Η οικογένεια Χωραφά σε ευτυχισμένες στιγμές πρωτού η μικρή γίνει ορντέβρ
*******************************************************************************
Spoilers ακολουθούν , αλλά σιγά μην το δείτε το έργο, οπότε διαβάστε άνετα..

Στο τέλος τη σκουσκούρα την ψεκάζουν με ένα ενισχυμένο φλί τ που το λένε “agent yellow” (ήξερε φαίνεται το agent orange του Βιετναμ ο πολιτικοποιημένος σκηνοθέτης) αλλά αυτό δεν πολυμασάει, αντίθετα μασάνε άσχημα οι άνθρωποι τριγύρω. Τελικά το λουζουν με βενζίνη και του πετάνε μολότωφ. Δυστυχώς δεν το πετυχαίνει καμία, και ο μαλάκας ο δεύτερος γιός εκεί που τις πετάει με γαμάτη άνεση, εντελώς τυχαία καταφέρει να του πέσει η τελευταία του οπότε και παίρνει από τα τρία ξέρετε ποιο. Ευτυχώς η κόρη-τοξοβόλος βουτάει το βέλος της στη φωτιά, στοχεύει (για πρώτη φορά γρήγορα) και του καρφώνει μία στο μάτι. Η σκουσκούρα παίρνει φωτιά και γίνεται μπριζολάκι σχετικά γρήγορα, πρίν προλάβει να ξαναπηδήξει στα πεντακάθαρα νερά του ποταμού Χαν (που από την όψη του είμαι σίγουρος πως όποιος περάσει από δίπλα μεταλάσσεται σε χελωνονιντζάκι αυτομάτως και με συνοπτικές διαδικασίες). Και η ταινία τελειώνει. Το 12χρονο έχει γίνει τελικά μεζές. Ο ηλίθιος υιοθετεί ένα ορφανό και το κάνει σαν τα μούτρα του. Η τοξοβόλος δεν ξέρουμε τι κάνει, ο άνεργος επίσης. Ο παππούς έχει γίνει χαλκομανία και έστω και αν έφερε αντιρρήσεις είναι εντελώς νεκρός.
Εντ οφ σπόιλερζζζ
*******************************************************************************


ΜΗΝ ΤΗ ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΦΛΟΜΠΑ. Στο τέλος γελάγαμε με τη χαζομάρα τους και τη χαζομάρα μας.. Ευτυχώς η συνοδός μου είναι άνετη και παρ’όλο που την πήγα σε επικών διαστάσεων μαλακία, δείχνει πρόθυμη να ξαναβγεί μαζί μου. (Αν και ψιλιάζομαι πως το σινεμά ψιλοαποκλείεται την επόμενη φορά) :P
Ξανά μανά : ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ!!!
ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΜΩΣ «ΤΟ ΚΑΚΟ». ΕΛΕΓΕΙΑ!