Οι σέλφις μας καταστρέφουν σιξ σιξ σιξ

Κατ'αρχήν :

Όχι για να μην παίρνετε θάρρος που επειδή γύρισα απο τις διακοπές είμαι χαλαρός, άνετος, χωρίς γκρίνια και τα ρέστα. Πάτε καλά ρε; Η πηγή της έμπνευσης για τους γέρους του Μάπετ του Σόου άνετος και χωρίς γκρίνια; Ναι ξέρω γεννήθηκα θεωρητικά αφού είχε ξεκινήσει η εκπομπή, αλλά όλο αυτό είναι απλά μια μικρή παρεξήγηση στην οποία μπλέχτηκαν η γυναίκα του Τζιμ του Χένσον, μια παραπεταμένη μηχανή του χρόνου, 2 χωροχρονικά παράδοξα και  αρκετή τεκίλα, ένα βράδυ το 2005 στην Ίο με το Zaphod, Άν δεν ήσουν εκεί δεν μπορείς να καταλάβεις το αστείο, ούτε καν αν σου διηγηθώ πώς ο Zaphod κατέληξε με μια πίτα σουβλακι σφηνωμένη στο αυτί (την οποία συνέχισε να τρώει μετά).

Τέλος πάντων

Οι Σέλφις Μας Καταστρέφουν

Πήγαμε διακοπές, ωραία; Ωραία. Ανήκουμε στο περίπου 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που πάει διακοπές ακόμα και ξέρω ξέρω ξέρω, θα μας εκτελέσετε αργά και βασανιστικά όταν έρθετε στα πράγματα, γιατί δεν ντρεπόμαστε που δουλεύουμε και βγάζουμε κανα ψιλό και πάμε και διακοπές κλπ αλλα είστε πιο γραφικοί και από την αττάκα που λέει οτι αυτό είναι πιο γραφικό και από την Οία,  τρολλ του κώλου. (Κολλ).

Κάποια στιγμή λοιπόν, επειδή είμαι από αυτούς που παντού παρατηρούν τα πάντα και όχι δεν κουράζομαι, μου αρέσει, όχι δε βαριέμαι τίποτα, μου αρέσει κλπ, παρατήρησα το εξής: Ελάχιστοι έστρεφαν τις φωτογραφικές μηχανές οπουδήποτε εκτός του εαυτού τους. Σχεδόν κανείς δεν έβγαζε ένα γαμωτοπίο. Έτσι, σκέτο. Χωρίς τα μούτρα του. Και άντε καλά, θες να είσαι μέσα σε ΟΛΕΣ τις φωτογραφίες, το δέχομαι, γούστα, πάσο κλπ. Εκεί που άρχισε το φρύδι να σηκώνεται και το "μα τι μαλακίες είναι αυτές" να βαδίζει προς το μέρος της εκάστοτε συζήτησης με γοργά απειλητικά βήματα, είναι όταν παρατήρησα πως στις φωτογραφίες αυτές το τοπίο δεν έπαιζε κανένα ρόλο. Και εξηγούμαι: Είσαι ξερωγώ σε μια μαγευτική τοποθεσία. Και τι κάνεις βγάζοντας φωτογραφίες; βγάζεις σελφι στις οποιες η μάπα σου, η μάπα και το σώμα σου, ο κώλος σου, τα βυζιά σου κλπ πιάνουν το 99% της φωτογραφίας.

Ενα χαρακτηριστικο παράδειγμα, γιατι μια εικόνα = 100 λέξεις

#Περνάμετελεια #διακοπάρες #ειμαστεμουρλά #γιόλο

Ο κόσμος ήταν αποπνικτικά, ασφυκτικά και ενοχλητικά γεμάτος από αυτή την εικόνα

#cuclitsam #<3 #seprkl

Είμαστε που λες σε μια παραλία από τις γνωστές τοπ 10 του γνωστού σύμπαντος κλπ (ΟΧΙ Χαλκιδική, έλεος με τη Χαλκιδική πια) και παρατηρώ παρέα με κοριτσόπουλα. Θα ταν 20;22; 25 δεν είχαν καβατζώσει με τίποτα. Επί μία ώρα ΣΥΝΕΧΕΙΑ, είχαν το σελφοκόνταρο και πόζαραν και οι 5 μανιωδώς. Ο γερο μπιζμπίκης πήρα καλό μάτι, αλλά γέλασα ιδιαιτέρως με τις φάτσες που έπαιρναν, από το φέικ πάθος μέχρι το φεικ #ποσομοιραίαείμαι και το πιο φέικ ακόμα #δεσουκαθομαι και το υπέρτατο φέικ #κοιταχτεποσοκαβλαειμαι-ΟΛΟΙ. Παραδίπλα ήταν παρέα με συνομήλικα αγοράκια, μια χαρά εμφανίσιμα κιόλας, γυμνασμένοι, χιουμορίστες (τους άκουγα, ωραίοι τυπάδες). Κάποια στιγμή λέει ο ένας "ρε σεις, γουστάρω πολύ την παρέα εκει, να πάμε να πιάσουμε καμιά κουβέντα; Αντε γαμω την τρέλλα μου διακοπές είμαστε". Για να πάρει πληρωμένη απάντηση από τον διπλανό του "Άσε ρε μαλάκα μακριά,τι να πας να μιλήσεις, δεν τις βλέπεις; Εκτός από το να τραβάνε φωτογραφίες τις μούρες τους, δεν έχουν κάνει τίποτα αλλο, ούτε μια βουτιά. Δεν πάω πουθενά". Δικέε μου κόβει το μάτι σου.

Το σκηνικό με τα σελφοκόνταρα και τις φάτσες συνεχίστηκε σε διάφορες φάσεις των διακοπών με αποκορύφωμα την επιστροφή μας όπου στο αεροπλάνο καθότανε δίπλα μου μια κοπελιά και κατά τη διάρκεια της πτήσης καθάριζε απο το κινητό τις φωτογραφίες. Είχε τουλάχιστον 200 φωτογραφίες. Τις εξέτασε όλες. Δεν είχε ΚΑΜΙΑ, ξανα, ΚΑΜΙΑ που να φαινόταν που πήγε διακοπές. Ήταν όλες, μα όλες η μούρη της, αυτή με τις φίλες της, τα μπούτια της στο δωμάτιο (την έσβησε, δεν ηταν από καλή γωνία), το μακιγιάζ της, η μούρη της σε παραλία (παιζει να κατάλαβα στη μια σε ποια παραλία ήταν αλλά νταξει, όχι και ακριβώς, δε φαινόταν πολύ), αυτή με τις φίλες σε μπιτσόμπαρο (φαινόταν λίγο ξύλινο δάπεδο στη σέλφι) κλπ. Δεν είχε ούτε μια φωτογραφία που να μην είναι το επίκεντρο του κόσμου, μια φωτογραφία που να φαίνεται ξερωγω καλλιτεχνικά στην άκρη ενω το κύριο θέμα της φωτογραφίας να ήταν το λιμάνι των Χανίων ξερωγώ. Ρε τίποτα.

Και λέω γω τώρα. Ξέρεις, πράγματα που απασχολούν μόνο εμένα και ποτέ εντελώς κανέναν άλλον.

Πήγες διακοπές. ΟΚ.

Εκτός από τον εαυτό σου ρε δε σε εντυπωσίασε τίποτα άλλο; Τίποτα γαμώ τις παντόφλες της 9ης μετενσάρκωσης της Κάλι-Μα; 

Πόσες φωτογραφίες του εαυτού σου χρειάζεσαι; Πόσο πολύ ζεις για να ποστάρεις τη φάτσα σου και να σου κάνουν λάικ απο κάτω τα χ,ψ,ζ λιγούρια (εν αναμονή του "σωστού" λάικ από τον σωστό τυπά). Πραγματικά τόσος εγωκεντρισμός και μάλιστα από τόσο πολύ κόσμο τριγύρω με τρόμαξε.

Κοιτάχτε λίγο γύρω σας ρε κνώδαλα.

Σταματήστε να κοιτάτε συνέχεια τον εαυτό σας. Νταξει τον αγαπάτε, είναι γαμάτος, υπέρτατος και #cuclitsam .

Αλλά έλεος κάπου, έλεος. Είμαστε στην εποχή της εύκολης πρόσβασης στα πάντα. Στη γνώση, στην εικόνα, σε μέρη, σε δράστηριότητες, σε ενα σκασμο πράγματα. Και συ αντί να ανοίξεις τα γκαβάδια σου και να κοιτάξεις τριγύρω τα ανοίγεις μόνο για να κοιτιέσαι σε ένα καθρέφτη; Για να θαυμάσεις τον εαυτό σου και μετά να το ανεβάσεις κάπου για να επιβεβαιώσουν και οι υπόλοιποι πόσο γαμάτος είναι αυτός ο εαυτός και πόσο #axkoyklaise και <3 ;

Μετατράπηκαν τα smartphones από εργαλείο σε μηχανήματα ψυχαναγκαστικής αυτοεπιβεβαίωσης και εγωπάθειας. Ψηφιακοί νάρκισσοι φυτρώσαν παντού. (Είμαι ποιητής όταν χρειάζεται, το ξέρω)

Και εγώ αγαπώ με πάθος και θέρμη τον εμένα αλλά δεν κάνω και έτσι.

Μα πραγματικά ούτε μία γαμωφωτογραφία με ένα γαμωτοπίο δεν είχε ρε..

Ώπα έχω να σβήσω κάτι σέλφις τώρα γιατί φαίνεται το γκρίζο στα μούσια και δε λέει, τα γκομενάκια στο ινστακραμ δε θα κάνουν λαικς.

Εύκολα

Μερικές φορές τα πράγματα φαίνονται εύκολα.Απλά.Σαν να είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι, σα να πέσαν τα κομμάτια του παζλ ακριβώς στη θέση τους, Σαν Φρανσίσκο και Σαν Τσιμινιάνο.
Μερικές φορές ξυπνάς το πρωί με χαμόγελο γιατί έχεις κοιμηθεί χωρίς άγχος, χωρίς φόβο, χωρίς να μην ξέρεις τι θα ξημερώσει.
Μερικές φορές σου ξορκίζονται  οι φόβοι, οι δαίμονες, οι σκιές και οι μάσκαρες.
Εύκολα.
Μ'αρέσει αυτό.

Μετά από κάμποσες μέρες στις εξοχές της Τοσκάνης, γέμισα μπαταρίες για πολύ καιρό. Ήπια τις κρασάρες μου, έφαγα ο,τι αγριογούρουνο υπήρχε και δεν υπήρχε, τσάκισα απιστευτες μακαροναδες και αναγεννησιακά προσούτα και τώρα ετοιμάζομαι για έναν δύσκολο λόγω δουλειάς, αλλά υπέροχο για άλλους λόγους, χειμώνα.

Εύκολα ρε. Γιατί ο Εσταρινάκης δε μασά.
Εύκολα. :-)

Μ'αρέσει αυτό. Το ξαναλέω.

Παρεμπιπτόντως, όταν ζητάς σε εστιατόρια εισιτήριο αντί για λογαριασμό,παίζει να σε κοιτάξουν με απορία.
Επίσης, ο Μικελάντζελος είχε μια φετιχιστική σχεδόν λατρεία στα μικρά παργαλατσάκια κ οι κήποι του Μπόμπολι είναι ωραίοι, αλλά σαν τη Χαλκιδική δεν έχει.

Υ.Γ: Όχι δε χάλασα και άρχισα τις γλυκαναλατιές. Το κράξιμο δεν αποθαίνει ποτέ, μην αγχώνεστε.

Καλοκαίρι, διακοπές, ζευγαράκια

Το καλοκαίρι όπως όλοι ξεύρετε (και αν δεν ξεύρετε τι σκατά μάθατε τόσα χρόνια, ολόκληρα γαϊδούρια;) είναι εκτός των άλλων, εποχή ραστώνης και περισυλλογής, εποχή μαζέματος εσωτερικού και εξωτερικού και εποχή που ναι παχιές οι μύγες και οι κολιοί.

Επίσης δε είναι η εποχή της περίφημης αυγουστιάτικης πανσελήνου κατά την οποία τα χιτάκια της Χαρούλας Αλεξίου σιγοτραγουδώνται με πάθος από μύριες όσες γυναικείες φωνές την ώρα που απελπισμένοι αγαπητικοί παραδίπλα προσπαθούν να τα αντέξουν για εκατομμυριοστή φορά μπας και έχουμε ευχάριστη κατάληξη στη βραδιά (αν και το άσχετο,χωρίς λόγο ξεκατίνιασμα/μίρλα/ψυχολογική κλωτσοπατινάδα είναι απείρως πιο αστεία και ευχάριστη κατάληξη της βραδιάς - για κάτι χαιρέκακους σαν και εμένα).

Μυριάδες Ρωμαίοι και Ιουλιέτες, ασχέτως αν δεν κατάγονται από Καπουλέτους και Μονδέγους αλλά από Σπανοβαγγελοδημήτρηδες και Παχατουρίδηδες, ξεχύνονται σε παραλίες, συναυλιακούς χώρους, τσιπουράδικα, νησιά, βουνά, ερήμους, τόπους απόθεσης πυρηνικών αποβλήτων και άλλα για να ζήσουν τον έρωτά τους στη φλόγα της αποκορύφωσης του καλοκαιριού.

Βλέπεις πολλά είδη ζευγαριών τριγύρω και αυτό είναι το θέμα μας σήμερα: Τα ζευγαράκια που κυκλοφορούν τριγύρω και που τα αγαπάμε γενικά γιατί ο έρως είναι μεγάλο πράγμα και το σεβόμαστε και του υποκλινόμαστε, αλλά αυτό δε μας (προσέχεις τον πληθυντικό μεγαλοπρέπειας ε; ε; όχι παίζουμε. Ολοι την έχουν δει σε αυτή την έρμη χώρα, εγώ γιατί όχι ; α σιχτιρ δηλαδή) αποτρέπει από το να τα κοροϊδεύουμε, να τα τσιγκλάμε και να τα πειράζουμε όσο δεν πάει άλλο, είτε είναι ζευγαράκια άγνωστα (οπότε αν παρεξηγηθούν, ξύδι και από Σεπτέμβρη να παίρνετε και κανα chill pill και να βγάλετε το παλούκι απο τον κωλαράκο σας) είτε είναι γνωστά (που δεν παρεξηγιούνται οπότε τους λες τα χειρότερα και μετά πίνετε τις τσιπουριές σας και γίνεστε χεστά.Η πριν. Ή κατά τη διάρκεια, δε γαμείς), είτε πρόκειται για τα μούτρα μας τα ίδια οπότε ξεπερνάμε κάθε όριο χυδαιότητας και αλληλο- και αυτο-ξεφτιλιζόμαστε.

α. Το νεόκοπα ζευγαράκια

Η φάση νεόκοπου ζευγαριού είναι στο < 3 μήνες. Είναι που χεις γνωριστεί, έχεις φάει την μπαλταδιά στο κεφάλι, έχουν σκάσει ενδορφίνες,ντοπαμίνες και ακετυλχολίνες (μόρφωση ο καργιόλης όμως, Λαρούς έπρεπε να με λένε. Οκ πρέπει να γίνω πιο σύγχρονος. Γουίκι έπρεπε να με λένε) και είσαι 24/7 στα μέλια, τις αγάπες, τα λουλούδια, τα μηνύματα με καρδούλες και υποκοριστικά και το στρουμφοσεξ.(= αυτό που βγάζεις τα μάτια σου μέχρι να γίνετε και οι δύο μπλε). Με μια κουβέντα: Αηδία. Είστε αίσχος. Χυδαίοι. Είστε πιο γραφικοί από φολκλορικό συγκρότημα που δίνει συναυλία σε ελληνική παροικία του εξωτερικού, πιο εμετικοί από το Ρομίλντα με 9 μποφώρ και πιο σοροπιαστοί από ταψί μπακλαβά στον Αλί Ουστά (άμα πας Κωνσταντινούπολη, να πας να φας. Ο,τιδήποτε. Στο Σίρκετζι μες στο κέντρο είναι, ρώτα. Ναι και μη μου πεις σε σχόλιο για το άλλο με τα προφιτερόλ. Είπαμε. Έκλεισε)

Γενικά όπου βρεθείτε δε χάνετε ευκαιρία να ακουμπηστείτε, να χαμογελάσετε πονηρά ο ένας στον άλλο, ακόμα και να στείλετε sms από την τουαλέτα ο ένας στον άλλο, του τύπου "Σε θέλω" , ή "Τελείωσε το κωλόχαρτο εδώ μέσα γαμώ το σπίτι τους φέρε κανα χαρτομάντηλο ρε μαλάκα". Φυσικά όλα αυτά συνοδεύονται από περίεργους ήχους από την παρέα όπως "μπλιουργκχχχ", "ίιιοουυυυυ" , "σταματήστμπλιουργκκχχχ" και "βγάλε τη γλώσσα σου από τις αμυγδαλές της, της έχει πέσει ο κορεσμός στο 60 ρεεεε" (<== πάλι μόρφωση)

Κανονίσατε διακοπές μόνοι σας φυσικά, που θα τις περάσετε σε ρομαντικό μέρος (υποχρεωτικά, εννοείται). Αλλά ώπα ρε μαλάκες, τι σημαίνει ρομαντικό και μη ρομαντικό μέρος; Και μπάκουροι και ζευγάρια πάνε σε ωραία μέρη διακοπές. Σε μέρη ωραιότερα από το μέρος που μένουν. Δεν έχει σχέση αν είσαι ζεύγος ή όχι, όλα τα μέρη είναι ρομαντικά στις διακοπές. ΟΚ υπάρχουν μέρη με υψηλότερη ζευγαρακοσυγκέντρωση αλλά δε χαλάν το συμπέρασμά μου. Θα πας διακοπές σε άσχημο μέρος μόνο αν έχεις τα ψυχολογικά προβλήματα του ζεύγους στο Ινσέψιον (που θυμίζω οτι ο ονειρικός τους κόσμος ήταν το Παγκράτι). Τέλος πάντων. Θα πάτε διακοπές που λες σε ωραίο μέρος, θα τις περάσετε μάλλον  τέλεια (γιατί είπαμε, ντοπαμίνες κλπ κλπ κλπ, μην επαναλαμβανόμαστε) (μπορεί βέβαια να αρπαχτείτε τόσο άγρια για μια ασήμαντη παπαριά που να τις περάσετε τελικά μόνοι σας) και μετά θα γυρίσετε να πρήξετε τα μπιλιαδέλια των φίλων σας για το πόσο γαμάτα ήταν, πόσο καλά περάσατε, πόσο σεξ κάνατε , πόσο ωραία μέρη είδατε και πόσο καλά φάγατε. Πράγματα δηλαδή που δεν ενδιαφέρουν κανέναν εκτός από εσάς, αλλά τους υποβάλλετε στο βασανιστήριο να τα ακούσουν. Προσοχή όμως, στις περιεργες στάσεις. Από μια ηλικία και μετά το στριφογυριστό βιδωτό με γερμανικά καπάκια στην αυτοκρατορική παραλλαγή δεν είναι για χαλασμένες μέσες, χειρουργημένες βουβωνικές χώρες και γαλλικές μυτούλες.

β. Οι παλαίουρες

Ε νταξ, εσείς δεν έχετε ανάγκη. Είστε μαζί χρόνια πια. Ξέρετε ο ένας τον άλλο σαν κάλπικη λίρα. Η μη δυσλειτουργικοί, έχετε περάσει από το πάθος στην αγάπη και δε μπορείτε μακριά ο ένας από τον άλλο, στην ηλικία μας πλέον συζείτε κιόλας, έχετε ακούσει μυριάδες φορές ο ενας τον άλλο να κλάνει και γενικά είστε πλέον ένα άτομο και όχι δύο - και αυτό ενίοτε είναι αξιοθαύμαστο για μερικούς απο μας.(όχι πως δεν τσακώνεστε.. μια χαρά αρπάζεστε, αλλά για μαλακίες) Αλλά δε μας ενδιαφέρουν οι μη-δυσλειτουργικοί, τι να πεις για αυτούς; μας ενδιαφέρουν πάντα οι δυσλειτουργικοί. Που είναι χρόνια μαζί και πλέον βαριούνται ασύστολα ο ένας τον άλλο. Με αποτέλεσμα γκρίνια το πρωί,γκρίνια το μεσημέρι,γκρίνια το βράδυ, γκρίνια χωρίς διακοπές,χωρίς σταματημό,χωρίς έλεος,χωρίς ανακούφιση -όπως ακριβώς τα βασανιστήρια στην Κόλαση του Δάντη του Αλιγκιέρι. Το σεξ είναι πιο άνοστο και από τον φιδέ που μου δωσαν στο νοσοκομείο πριν την εγχείρηση, πιο μηχανικό και απρόσωπο από υπάλληλο φαστφουντάδικου στην εθνική οδό και πιο τυπικό από δημόσιο υπάλληλο υπηρεσίας πρωτοκόλλου 3 μήνες πριν τη σύνταξη. Α και πιο γρήγορο από γιαπωνέζικο τραίνο.

Αυτοί όπου και να πάνε διακοπές, το ίδιο είναι. Μα στις Κουκουβάουνες πάνε, μα στις Μαλδίβες πάνε, η γκρίνια είναι μέσα τους πιο ριζωμένη και από mangrove σε αφρικάνικο βάλτο. Θα τους φταινε και στους 2 όλα. Το ξενοδοχείο δεν ήταν τόσο καλό όπως στις φωτογραφίες. Ναι κοπελιά, με 25 ευρώ τη βραδιά το δικλινο με φουλ-πανσιον, 4 seasons δεν παίζει να ναι.  Έχει κουνούπια. Έχει μύγες, έχει αλλιγάτορες,σαλάχια,τυραννόσαυρους και γενικά υπάρχουν τριγύρω και άλλα πλάσματα με διπλή έλικα DNA, πράγμα με το οποίο δε φαίνεστε να είστε συμβιβασμένοι. Η θάλασσα είναι πολύ μπλε,πολύ πράσινη,πολύ ροζ,πολυ αλμυρή,πολύ γλυκιά,πολυ ρηχή,πολύ βαθιά,  η πισίνα απαπαπαπα γιατί η μάνα σας ειπε οτι εκεί κατουράνε όλοι, το φαγητό δεν τρώγεται γιατί είναι ξένη χώρα και ποιος ξέρει τι βάζουνε μεσα "αυτοί εδώ" και δεν έχει και σουβλάκια, βρρρώμα εδώ, βρρωώωωμα εκεί (βλέπε προηγούμενο ποστ), το πρωινό δεν είναι όπως θα πρεπε (φραπέ και τσιγάρο 355 μέρες το χρόνο και σε χαλάει που τις 10 που σαι διακοπές δεν έχει προσούτο Πάρμας τουλάχιστον 2 ετών ωρίμανσης, βιολογικά πολύσπορα ψωμάκια, μαρμελάδα απο μύρτιλα και μπέικον Καναδά. Χωριάταρε) (και εγώ τέτοιος είμαι, μη νομίζεις). (το καναδέζικο μπέικον τα σπάει,χοντροκομμενο και ξεροτηγανισμένο)

Σκοτώνεστε διαρκώς λοιπον, ειδικά άμα είσαι σε μέρος που δεν έχει και να ψωνίσεις τα απολύτως απαραίτητα (από γούνες και ατμοκαθαριστές, μέχρι ποτήρια σαμπάνιας και πορσελάνινα ντίλντο) και γυρνάτε πίσω μέσα στη μίρλα και την απογοήτευση, θάβοντας παράλληλα και τη χώρα (ή το εντός Ελλάδος μέρος) που πήγατε και τους ντόπιους, με μοναδική ουσιαστική αιτία το γεγονός οτι δε γουστάρετε πια ο ένας τον άλλο. Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας, ξεσυμβιβαστείτε και χωρίστε γιατί οκ, γαμάτε τη ζωή σας, αλλά κυρίως μας χαλάτε το ψυχολογικό φενγκ σούι. Ευτυχώς δεν έχω τέτοιους τριγύρω να λες. Εχω δει παραδίπλα όμως και φρίττω κάθε φορά.

γ.Οι παντρεμένοι (με παιδί)

Εσύ φίλε μου καλέ καλέ μου φίλε, ναι εσύ ο παντρεμένος φίλος μου με το παιδάκι και τη σύζυγο. Αχ αχ αχ τι να σου πω εσένα ρε ταλαίπωρε που για να πας διακοπές πούλησες το αυτοκίνητό σου και πήρες τριαξονικό για να χωράνε τα πράγματα του παιδιού. Καροτσάκι, δεύτερο καροτσάκι, αγωνιστικό καροτσάκι, βραδυνό καροτσάκι (έχεις περισσότερα καροτσάκια από ο,τι Κολωνακιότισσα παπούτσια), κουβερτούλα για το πρωι, κουβερτούλα για το βράδυ, υπο-κουβερτούλα,ανω-κουβερτούλα, αντικουνουπική κουνουπιέρα, αντιαλλεργική κουνουπιέρα, προστατευτική κουνουπιέρα με νανο-ινες και ιονιστή για πάνω από την κουνουπιέρα, παπουτσάκια,σαγιοναράκια,παντοφλάκια,σανδαλάκια,βερμουδίτσες,σορτσάκια, πουλοβεράκια-μπας και έχει κρύο το βράδυ-, μπουφανάκια, αουτάν, φενιστίλ, αμοξιλ,καρβοξύλ,φτυαράκια,γκασμαδάκια,φορτηγάκια,απόχη,φουσκωτό στρωματάκι,τρόμπα για το στρωματάκι,ψάθα για σας, αντιαλλεργική ψάθα για το παιδι, ομπρέλα για την ψάθα #1, σπεσιαλ αντιβακτηριδιακή και αντικρυπτονιτική ομπρέλα για την ψάθα #2, 168 διαφορετικά αντιηλιακά, για μασχάλες, ποδια,χέρια,μούρες,πρόσωπα,μαλλιά,αυτιά,μάτια,μύτες,στόμα, τη ζωή το σύμπαν και τα πάντα. 

(Σίγουρα ξεχνάω πολλά αλλά δεν έχω παιδί ακόμα ρε παιδιά, οκ τι να κάνω).

Είσαι βέβαια στα μέλια με το γυναικάκι σου και το παιδάκι σου, το πλέον αξιομνημόνευτο δημιούργημα των λαγώνων σου από τότε που ανακάλυψες τις χαρές του σεξ, ένα βράδυ που στο RTL έπαιζε σοφτκορ με γερμανίδες βοσκοπούλες.Και καλά κάνεις. Αλλά πας στο ενοικιαζόμενο (κοντά στη βάση σου ρε αχρείε γιατί ως γνήσιος έλλην πιστεύεις οτι τα παιδιά βασανίζονται στα ταξίδια, ασχέτως αν βλεπεις τριγύρω σου αυστραλούς με μωρά 4 μηνών στην παραλία- δεν ξέρουν αυτοί. Συγγνώμη, παρένθεση μεσα στην παρένθεση: Δεν το λέω για σένα ρε παπάρα, τα χουμε πει αυτά. Για κάτι ατάκες που ακούγαμε σε παραλία μαζί τα λέω. Πριν κανεις παιδί :p ).. Αλλά πας στο ενοικιαζόμενο που λες και ωρεπουστημου ειναι μικρό το δωμάτιο και που θα βάλεις το παιδί όταν θες να κάνεις στη μάνα του αυτό που μας κάνει ομαδικά ο Στουρνάρας; Γιατί έχεις και μια τσίπα, μια αξιοπρέπεια και δε θες ο γιος σου να σε δεί σε ορθοκωλομπρούμητο με τη μαμά και πάθει κανα κοκομπλόκο (ξέρω γω, καλά κανεις μαλλον). Οπότε, μια και η ανάγκη είναι η μητέρα των εφευρέσεων, την ώρα που κοιμάται το παιδί, σβερκώνεις τη μάνα, την πας στο μπάνιο,ανοίγεις τη ντουζιέρα και προσπαθείς στα όρθια να της τραβήξεις κανα μανίκι εντός διλέπτου μην ξυπνήσει το παιδι και εκεί γίνονται και κάτι ατυχήματα που ντρέπονται να τα περιγράψουν στους γιατρούς στα κέντρα υγείας (που να πεις οτι πάτησες σαπούνι,έπεσες και έπαθες κάταγμα στον παργαλάτσο και τον πρωκτό γιατί κωλόκατσες, σου μπήκε το σαπούνι και από πάνω έπεσε η γυναίκα σου μαζί με την κουρτίνα του μπάνιου με όλο της το βάρος) και απο δω παν και οι άλλοι. Τα μεσημέρια τη βγάζεις σε ταβερνάκι με καλαμαράκι τιγκα στη λαδίλα και χωριάτικη με βαρβολίνες, πίνεις και μια παγωμένη πράσινη δίπλα στο κύμα και δίνεις στο παιδί να δοκιμάσει αφρό για να μαθαίνει και να μασουλήσει τηγανιτή πατάτα κατεψυγμένη που δεν τρώνε ούτε τα γατιά όταν τους την πετάς κάτω ("αχ κοίτα το γατί έχει και προτιμήσεις,θέλει κρέας". Δε θέλει κρέας ρε μαλάκα, αλλά αυτό δεν είναι πατάτα)..
ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, κάντε άλλο ένα παιδί, να αγγαρεύετε το πρώτο να το προσέχει για να μπορείτε εσείς να κάνετε και κανα σεξ χωρίς να κρέμεστε από ντουζιέρες,πολυελαίους και να χετε το κεφάλι ενός απο τον δύο σε ευθεία οπτική επαφή με το μωρό.

Αυτά είχα να πω.

Τελείωσα.

ΤΙμητική αναφορά όμως στους σύντροφους μπάκουρους, που για άλλη μια φορά δε θα ξέρουν τι να κάνουν μόνοι τους το καλοκαίρι, μια και κάνουν παρέα με τους άνωθεν τύπους εδώ και χρόνια. Και μια πολύτιμη συμβουλή: Μην κολλήσετε να πάτε διακοπές μόνοι σας. Και γίνεται και γαμάτα είναι και άμα δεν είστε μίζεροι,σπαστικοί μαλακοκαύληδες (όπως μερικοί στο προηγούμενο ποστ με τον τουρισμο) θα περάσετε σουπερ ντούπερ και θα γνωρίσετε κόσμο. Βουρ.

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι ρε.

Άει σιχτίρ

Όχι δεν εννοώ το σεμνό και ταπεινό βλογ του Ζαφέωδα . Εννοώ αυτά που θα κατεβάσω τώρα και που τα μαζεύω όλο το καλοκαίρι.

1. Ρε βόδια στους δρόμους πάτε καλά; Έχετε ξεφύγει τελείως; Έχω παρατηρήσει στατιστική αύξηση χαζομάρας εν κινήσει μεγαλύτερη από αυτής της αύξησης αιθαλομίχλης με την έλευση της βιομηχανικής επανάστασης. Ναι είσαι μάγκας οδηγός και πας το μηχάνημα με τα μπούνια (είτε έχεις Πόρσε είτε Panda) και ναι αυτή η μαλακία το YOLO τραβάει τους επίδοξους νικητές Darwin awards ως μπλε λάμπα τα κουνούπια, αλλά γουαδαφακ ρε; Τι προσπεράσεις πάνω σε στροφή χωρίς ορατότητα (το χιτάκι του φετινού καλοκαιριού στη "εθνική" Κορίνθου-Πατρών και μέχρι Κυλλήνη. Τι κάθετη εφόρμηση στην εθνική (αυτό μετά την Πάτρα όπου οι ντόπιοι θεωρούν ότι θα τους δεις στα 2 μέτρα και θα προλάβεις να κόψεις). Κόκκινα φανάρια; Ας γελάσω. Δύο φορές κόντεψα να γίνω μύξα με κάγκουρες πάσης ηλικίας. Ο ένας θεώρησε ότι το κόκκινο φανάρι για να στρίψει αριστερά (σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας) ήταν προαιρετικό οπότε τον βρήκα μπροστά μου κάθετα στην αριστερή λωρίδα και αν υπήρχε κόσμος στη δεξιά ακόμα θα προσπαθούσαν να μας ξεμπλέξουν. Στο δευτερόλεπτο που έγινε αυτό πρόλαβα να δω την έκπληκτη φάτσα του αληταρά μπάρμπα να με κοιτάει σα χαζός με ύφος "Α! Περνάνε και από δω αυτοκίνητα; δεν το ξερα". Ο δεύτερος ήταν ένας κάγκουρας στο φανάρι της βιομηχανικής ζώνης στην Πάτρα, το οποίο έγινε κόκκινο και εγώ σταμάτησα. Από συνήθεια κοίταξα καθρέφτη και τον είδα να έρχεται πάνω μου με 800 και πάλι τελευταία στιγμή έκανα άκρη. Το φαρμάκωσε το κοκκινάκι για πλάκα. Πρόσεχε, όχι "πορτοκαλί που μόλις έγινε κόκκινο και ισα που προλάβαμε". 

Στην Αττική οδό δε, γιούχου. Είχαμε τη γκομενα που έβαζε λιπ γκλος και της έφυγε το αυτοκίνητο δεξιά, είχαμε τον τύπο με τη βέσπα που έστελνε sms με το αριστερό ενώ προσπαθούσε να την κρατήσει να μην του φύγει με το δεξί, έχουμε και τους τύπους με τα τζιπ οι οποίοι πρέπει να πιστεύουν ότι και με νταλίκα να τρακάρουν, δε θα πάθουν τίποτα, οπότε οδηγούν ανάλογα.

Μετά έχουμε τους ερεθισμένους (sic) νεαρούς οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορούν να κρατήσουν αυτοκίνητο που πάει με 160 και πρέπει να σταματήσει ξαφνικά. Φυσικά το ότι ξέρεις να πατάς το γκάζι δε συνεπάγεται ότι ξέρεις να κουμαντάρεις το αυτοκίνητο, πράγμα που πολλοί δυστυχώς μαθαίνουν με τον κακό τρόπο, αγοράζοντας στην καλύτερη τίποτα οικόπεδα αριστεροδεξιά του δρόμου, στη χειρότερη τίποτα οικόπεδα εν τόπω χλοερώ. Και το κακό είναι ότι ΚΑΝΕΙΣ δε φαίνεται να μαθαίνει από όλα αυτά που ακούει να γίνονται τριγύρω. Λύση φυσικά και δεν υπάρχει (όχι υπάρχει, αλλά κανείς δε θέλει να την εφαρμόσει) και το μόνο που θέλω να γλυτώσω ρε καραγκιόζηδες είναι να μη με πάρει κανας δολοφόνος στο λαιμό του. Από δικιά μου μαλακία, ας πάω. Το δικό μου το κεφάλι θα φάω άμα είμαι ζαβός. Τους άλλους ρε παλιοξεπλένηδες ποτέ σας δεν τους σκέφτεστε. Α σιχτίρ

2. Οι δήθεν κυριλλέ γκόμενες στα νησιά. Είμαστε με ένα φιλαράκι για 4 μερούλες σε νησί. Έχουμε αράξει στις ξαπλώστρες μας και έρχονται δίπλα 3 τσούπρεεες.. Οι δύο πολύυυυ καλές, η μία, οκ, 1/2 μπουκαλάκι τεκίλα. Και παίρνει κάποιος τηλέφωνο την τελευταία. Και αρχίζει η άλλη να λέει και μάλιστα αρκετά δυνατά.

 "Ναι ναι έχω έρθει με την τάδε και μια φίλη της μοντέλο. Άσε άσε, τι πέσιμο μας έχουν κάνει. Δεν ξέρω ποιον να πρωτοδιαλέξω. Όχι βρε δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα. Ε να ήταν κάτι συνομήλικοί μας χτες ωραία παιδιά και ευχάριστα, αλλά τώρα να, χωρίς καλή δουλειά, από το Κερατσίνι, ε νταξ μωρέ.Ε ναι ναι, αν ο άλλος φαίνεται ότι δεν έχει τον τρόπο του να σε βγάλει και μια έξω να σε κεράσει ένα φαϊ, ένα ποτό σε ένα καλό μαγαζί τι να τον κάνεις; Σιγά μην ασχοληθούμε με τους γκόμενους του χιλιάρικου. Ε ναι η άλλη είναι μοντέλο σου λέω,με τέτοιους θα μπλέκει; Θα θες να πας σε κανα Island, σε κανα Ακρωτήρι και θα σου αρχίζει τα "να ρε μωρό να μείνουμε σπίτι να δούμε καμιά ταινία γιατί είμαι κουρασμένος". χαχαχα ναι ναι.. ναι" κλπ κλπ. Καταλαβαίνεις τώρα στυλάκι. Και άντε, ας παραδεχτώ έτσι επειδή είμαι καλός σήμερα ότι οκ, είσαι μια γυναίκα που τα βγάζει και έχεις απαιτήσεις και καλά κάνεις γιατί είσαι και ωραία και θες να βρεις ο,τι καλύτερο μπορείς. Όταν μωρή πατόζα μετά σας είδα και τις τρεις να βγαίνετε από σκηνή 1x1 στο κάμπινγκ και να μετράτε τα πεντόευρα για να φάτε ένα γύρο στο πόδι, μου ρθε να έρθω να σας πλακώσω στις κουτουλιές. Και οκ η άλλη όντως έμοιαζε με μοντέλο (έχω πικάντικες φωτογραφίες από την επίδειξη κώλου που έκανε στην παραλία, κοιτώντας μάλιστα αν την κοιτάνε). Εσύ που είχες και τις απαιτήσεις, είσαι και εντελώς νορμάλ κοπελίτσα (ρε τι ευγενικός που είμαι σήμερα) και άφραγκη. Α σιχτίρ που μου θες και συ τον Σεϊχη, που πήγες διακοπές με ένα 20ρικο στην τσέπη. Και δε σου κάνουν και οι "γκόμενοι του χιλιάρικου". Έτσι για την ιστορία, τα παιδιά που λέγαν που τους την είχαν πέσει και δεν τους έκαναν, ήρθαν μετά στην παραλία και τις βρήκαν. Ήταν 3 παλλικαράκια, μια χαρά. Και ψηλοί ήταν και γυμνασμένοι ήταν και ωραίες ατάκες τους έλεγαν, κομπλέ. Αλλά "ήταν του χιλιάρικου". Α σιχτιρ μωρή καγκούρω.

3. Τα καμάκια/κάγκουρες/πηδίκουλες. Ρε παιδιά, πραγματικά, λύστε μου μια απορία : Κατάφερε ποτέ να πηδήξει κανείς μαρσάροντας τελειωμένο παπί μπροστά σε γυναίκα; Αμ ο λασπωτήρας για μαλλί; Είχα την εντύπωση ότι οι Χετταίοι είχαν εκλείψει. Αλλά υπάρχουν ακόμα, όχι μόνο Χετταίοι αλλά και καραφλοχαίτουλες οι οποίοι σκάνε μύτη για καμάκι με ύφος "Είμαι το δώρο του όποιου θεού πιστεύεις για τις γυναίκες. Ακόμα και αν δεν πιστεύεις,θα σου φτιάξω εγώ έναν θεό που θα με κάνει δώρο στις γυναίκες". Θυμήθηκα τις ένδοξες αρχές των 90's σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Άκουσα άνθρωπο να λέει (προφανώς μέγας γνώστης της γυναικείας ψυχολογίας) το απίστευτο "Πρέπει να σαι κουρασμένη γιατί όλο το βράδυ γυρνάς στο μυαλό μου".  Τι διάολο έχει βγει βιβλίο "Πως να μη πηδήξετε ποτέ και άλλες ιστορίες τρόμου";  Όχι δηλαδή αν όντως αυτός έριξε γυναίκα έτσι, τη συγκεκριμένη πρέπει να την προσέχετε όταν χειρίζεται μαχαιροπήρουνα, μη βγάλει κανα μάτι αντί να βάλει τη μπουκιά στο στόμα. Α σιχτίρ ρε, όσο AXE και να βάλεις (και βάζουν ΠΟΛΥΥΥΥ), δε θα σου πέφτουν οι γυναίκες από τον ουρανό όπως στη διαφήμιση. 

4. Οι αφυπνισμένοι ξερόλες φιλόσοφοι. Το τι μαλακία πιστεύει ο κόσμος, το βλέπουμε απο δω και απο κεί. Άλλο να το βλέπεις γραμμένο όμως, άλλο να το ακούς σε κουβέντα από δίπλα σου από ανθρώπους που φαίνονται νορμάλ. Ρε τι διαστημόπλοια, τι σκοτεινές δυνάμεις, τι γενετικά πειράματα, τι νάνοι,δράκοι,δαίμονες,τζίνια, εφρίτ, προφητείες και άλλα τέτοια που ακούς από ατομάκια 25 χρονών, δε λέγεται. Σε αυτούς μαλάκα μου αν δώσεις να διαβάσουν Wheel of time ή A song of ice and fire, παίζει να πιστέψουν ότι έχουν γίνει στην πραγματικότητα.

5. Οι τρέντουλες με το Game of thrones. Δε μπορώ άλλο, έλεος πια. Α σιχτιρ, δε θέλω καν να περιγράψω

6. Το κερασάκι στην τούρτα : Oι Red hot chili peppers. Παίζει να είναι η χειρότερη συναυλία που χω πάει, χειρότερη ίσως και από μια των Paradise Lost στο Ρόδον, που ο Holmes τραγούδαγε και έψαχνε τις τσέπες του. Είναι αίσχος συγκρότημα τέτοιας εμβέλειας να έχει μηδενική επαφή με τον κόσμο και να ΜΗΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ Η ΡΗΜΑΔΑ Η ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. Ήμουν αρένα, στην ευθεία των ηχείων, σε καλή απόσταση και κιθάρα σε όλη τη συναυλία δεν κατάλαβα αν έπαιξε εκτός από 3-4 λεπτά συνολικά. Αίσχος. Τέτοια παραγωγή ούτε σε πανηγύρι στο 23ο χιλιόμετρο εθνικής οδού Άνω Αρχιτέτοιας. Έξτρα μπινελίκια στις γκόμενες που πάνε σε συναυλία ροκ συγκροτήματος, στην αρένα , με σαγιονάρες. Και μετά γκρινιάζουν ότι τις πατάνε. 

ΟΞΩ ΡΕ!

Ε, γύρισα κεφάτος και με την ηλιόλουστη προσωπικότητά μου να χαρίζει φως και χαρά.

Ικαριά και τα λοιπά

Γύρισα ψες αργά από την Ικαριά / φύσαγε και μας επέρνανε τα κυ-ματ-ά / πήρα δραμαμίνες και την πά-λε-ψά.

Φωτογραφίες δεν έχω ακόμα γιατί τη μηχανή την έχω στο αυτοκίνητο και βαριέμαι να πάω να την πάρω. Καταλαβαίνεις επίπεδο σαπίλας δηλαδή αγαπητέ αναγνώσθα. Φωτό, αύριο.

Πάμε λοιπόν, για έναν μίνι τουριστικό οδηγό ενός μικρού κομματιού της Ικαρίας.

Κατ'αρχήν, είχαμε ακούσει πολλά. Είχαμε διαβάσει πολλά. Είχαμε προετοιμαστεί για τα χειρότερα. Που δεν ήρθαν.
Φτάσαμε στις 4:30 το πρωί στον Άγιο Κύρηκο. Το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει, μας περίμενε στο λιμάνι με τα κλειδιά πάνω και ένα χαρτόνι με το όνομά μας στο παρμπρίζ. Ναι, μόνο του. Ο τύπος είχε παρατήσει το αυτοκίνητο ξεκλείδωτο στο λιμάνι, με τα κλειδιά στη μίζα. Ούτε συμβόλαια, ούτε υπογραφές, ούτε έλεγχος αν ξέρουμε να οδηγάμε κάτι δυσκολότερο από στράτα μωρού, τίποτα.
Ήμασταν κομμάτια και ο δρόμος για τον Αρμενιστή μακρύς. Και δύσκολος. Πριν κανένας έξυπνος ρωτήσει "μα γιατί πήγατε Άγιο και δεν πήγατε κατευθείαν Εύδηλο", να πω ότι η απάντηση σε αυτό είναι πιο προφανής και από ένα τεράστιο κτίριο με μια πινακίδα νέον 10x10 που γράφει πάνω "ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΤΙΡΙΟ".
Παμ παρακάτ. Ο δρόμος  από Άγιο μέχρι Αρμενιστή είναι εξαιρετικός. Ειδικά αν είσαι κουρασμένος και έχεις ένα θεματάκι με το σκηνικό "κωλόδρομος-γκρεμός χωρίς προστατευτικό-λιωμένοι ντόπιοι που τρέχουν". Τι γκρεμίλα ανεβοκατεβήκαμε Δία μου και Αφροδίτη μου! Πάνω-Κάτω-Πάνω-Κάτω. Στη μισή διαδρομή κοίταγα το πάτωμα. Ξέρεις, αυτή η ψευδαίσθηση που έχεις όταν είσαι σε μεγάλο αυτοκίνητο, ότι οι ρόδες είναι στον αέρα; Ότι ΤΩΡΑ πέφτεις; Ε εγώ την είχα σχεδόν δύο ώρες που κάναμε για να διανύσουμε τα 57 χιλιόμετρα. Είμαι λίγο υπερβολικός σε αυτό, αλλά δυστυχώς έχω ένα θέμα με τα άκρα. Όχι τα ύψη, τα άκρα. Τέλος πάντων, πάει αυτό.
Και φτάνουμε στον Αρμενιστή κατά τις 6:30.. Πρώτη εντύπωση, μια ομορφιά το χωριουδάκι. Κόσμο είχε που πηγαινοερχόσαντε, βρήκαμε και το -φαντάζομαι γνωστό στους θαμώνες του νησιού- τυροπιτάδικο και ξεδώσαμε στην τυρόπιτα. Έλα ντε όμως που το δωμάτιο θα άδειαζε στις 12.. Οπότε λιώσιμο. Οι άλλοι σαπίσαν στον ύπνο, εγώ είχα ξυπνήσει. Άραξα με καφεδιά, νερά και τσιγαριές και απολάμβανα τη θέα από το μπαλκονάκι των δωματίων.

                                                                          Το Λιβάδι και η Μεσακτή, από το μπαλκόνι μας στον Αρμενιστή

Στον Αρμενιστή που λες υπάρχουν δύο κοντινές παραλίες. Το Λιβάδι και η Μεσακτή. Ήμασταν τυχεροί και δε φύσαγε κάστανο κιόλας και φχαριστηθήκαμε - εεε λάθος ΦΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑΝ μπάνιο. Εγώ σε 10 μέρες που κάτσαμε έπεσα 4 φορές. Εφάρμοσα το εξαντλητικό πρόγραμμα διακοπών με τίτλο "Ύπνος-Μπύρες-Φαϊ-Ύπνος-Φαϊ-Κρασιά-Ξύδια-Ύπνος". Που και που βούταγα και το κεφάλι μέσα στο νερό να αλατιστεί λίγο να νοστιμίσει.
Στη Μεσακτή έχει ωραιότατο μπιτσμπαράκι με λογικέ τιμέ, στο οποίο τσακίσαμε τις ποικιλίες και τις μπύρες. (Μπύρα 2 ευρώ, ποικιλία μεγάλη 9. Ήταν μεγάλη όμως...Ποτά 5 ευρώ. Μια χαρά )
Στο Λιβάδι το Μπιτσόμπαροπιτσαριοταβέρνα "Παράσχος" δεν μας ικανοποίησε και πολύ καθώς μας έφερε ζεστές μπύρες. Όχι δροσερές. Ζεστές. Του στυλ "Τις έβαλα πριν 2 λεπτά στο ψυγείο. Που είναι σβηστό". Τη δεύτερη φορά που πήγαμε όμως, οκ, είχε προνοήσει από το πρωί.
Η Ικαρία προσφέρεται για αραλίκι. Για χαλάρωση. Και του δωσα και κατάλαβε. Ξύπναγα το νωρίτερο στη μία και πάλι το σκεφτόμουν να σηκωθώ. Έχει άλλους ρυθμούς το νησί, όχι όμως αυτούς που μου είχαν περιγράψει. Ήταν όλοι λίγο πιο αργοί από ό,τι έχουμε συνηθίσει γενικά, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας, μια χαρά ήταν η εξυπηρέτηση. Απλά κανείς δε σκιζόταν να σου φέρει τον καφέ ή το φαϊ. Δεν τρέχουν οι άνθρωποι, δεν αγχώνονται, πως το λένε. Και αυτό μου άρεσε. Και ας έκανε ένα πρωί η κοπελιά στο καφέ 20 λεπτά να φτιάξει 2 καφέδες. Γιατί την έβλεπα και τη χαιρόμουν. Είχε 10 παραγγελίες, τις έφτιαξε με μια συγκεκριμένη ταχύτητα. Ούτε άγχος ούτε τίποτα. Γενικά έτσι ήταν όλοι. Και γούσταρα. Άμα είσαι αγχωτικός και παραγγέλνεις τώρα και έχεις την απαίτηση να στα φέρουν προχτές, άστο καλύτερα, πήγαινε αλλού.
Πήγαμε και στο Να. Πανέμορφο μέρος. Αλλά το χαλάνε οι γκρουβαλέοι. Ειδικά οι Παραλίαρχοι, που αν και υπερασπιστές της ελευθερίας και της αχαλίνωτης τσουτσούς, συμπεριφέρονται σαν τους "παλιούς" στο στρατό. Ξέρεις τώρα, έχουν ένα υφάκι "σσσσ, φιλλλάρα, μου τη σπας που έρχεσαι γιατί το τσαρδί είναι δικό μου, και εγώ έρχομαι εδώ από το '85 και τώρα έχω ινδιάνικο όνομα και γκαραγκαγκάν γκαγκάν".

  Η παραλία του Να

Αυτοί πάντως για οικολόγοι έχουν περίεργες συνήθειες μιας και και τα σκουπιδάκια τους είδα στην παραλία και σαμπουανάκι και αφρόλουτρο να αφρίζει στο ρέμα. Να χαρώ εγώ επαφή με τη φύση. Τέλος πάντων. Άλλο θέμα αυτό.
Παρατήρηση γενική για το νησί : Αισθάνθηκα άσχημα που δεν είχα τατουάζ και σκύλο. Αλήθεια. Μιλάμε όλοι είχαν από ένα τουλάχιστον μεγάλο τατουάζ και ένα σκύλο.
Πήγαμε και στο περίφημο χωριό, το Χριστό Ραχών. Λυπάμαι αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Στις 2 το βράδυ ήταν σαν τη Χώρα οποιουδήποτε νησιού. Ο ένας πάνω στον άλλο, ποτά, μπαράκια κλπ. Με αυτά που είχα ακούσει, το περίμενα πιο μαζεμένο και πιο "χωριό". Κατά παράδοξο τρόπο δε, είδαμε κάργα τρεντόκοσμο εκεί πέρα, που δε βλέπαμε πουθενά αλλού. Που στο διάτανο ήταν όλοι αυτοί κρυμμένοι, δεν ξεύρω.
Πήγαμε και σε πανηγύρι, αλλά ήρεμο, όχι στη Λαγκάδα κλπ, γιατί α. ήταν μακριά και κωλόδρομος και β. ποιος θα οδηγούσε μετά από κει πέρα. Οπότε καταλήξαμε στο Γιαλισκάρι. Εμένα οι μουσικές δε με ενδιαφέραν και ιδιαίτερα, αλλά ο Χούμα που ήθελε να ακούσει παραδοσιακή μουσική απογοητεύτηκε γιατί παιξαν 2-3 ικαριώτικα και μετά κάναν κλασσικό πρόγραμμα ρεμπετοσκυλάδικου με μερικά βαλς για τα μπαρμπάδια. Από φαϊ όμως έσκισαν. 3 κιλά κατσίκι τσακίσαμε.

 Ικαριώτικος στο πανηγύρι στο Γιαλισκάρι

Του άλλαξα τα πατριαρχεία, μια και είμαι ο μοναδικός απο την παρέα που τρελλαίνεται για αμνοερίφια. Λούκουμος το κατσίκι σου λέω. Το περίφημο ικαριώτικο κρασί, προσωπικά δε με ενθουσίασε, αλλά το τίμησα δεόντως, δεν πρέπει να έχουν παράπονο. Νομίζω μέχρι 7 κιλά φτάσαμε στην καθησιά μας. Για κρασί, καλό σκοράκι.
Πάμε στο φαϊ τώρα, γιατί ξέρω ότι αυτό καίει :
Άμα πας, θα πας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στο Γεφύρι στον Αρμενιστή. Ο Σωτήρης και η γυναίκα του είναι εξαιρετικά παιδιά. Το φαϊ τους "μαμαδίστικο" και πεντανόστιμο. Και φτηνό. Να τα στιφάδα, να τα παστίτσια, να τα μοσχαράκια, να οι ντοματοκεφτέδες, να οι κολοκυθοκεφτέδες..Στο Γεφύρι επίσης έπαιζε και ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ γκρουπάκι ρεμπέτικα -ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ όμως, όχι γιαλαντζί-. Πάθαμε ΠΛΑΚΑ με τη φωνή της κοπέλας. Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας που πετύχαμε τέτοιο διαμάντι στο άσχετο στην Ικαρία. Απορούσαμε όλοι γιατί αυτοί δεν είναι γνωστοί και δεν έχουν δίσκο. Το χειμώνα τραγουδάνε Αθήνα, Σ-Κ στο Φίλεμα, οπότε θα τους ξαναδούμε.
Πρώτη μέρα φάγαμε σε μια μούφα, αλλά είχε γέλιο. Ο γιος του ταβερνιάρη μίλαγε σαν το Γκιωνάκη στα Κίτρινα Γάντια. Ξέρεις, το σκηνικό "πορτοκαλάδα θέτε; με μπορτοκάλι;".. ε τέτοιος. Και είχε και το αντίστοιχο παρουσιαστικό. Του λέμε "ένα νερό". Λέει "εμφιαλωμένο ή βρύση;" ε τον ρωτάμε "πίνεται το νερό της βρύσης;" , ε τι το θέλαμε... απαντάει "Γκαι εγώ αυθό μπίνω". Είπαμε, με φωνή Γκιωνάκη.. Δε γελάσαμε εκείνη τη στιγμή, κρατηθήκαμε, αλλά... τι να σου πω.. Κακώς μας προκάλεσε γέλιο, ξέρω, αλλά και συ στη θέση μας...
Το άλλο στον Αρμενιστή, το "Δελφίνι" που το χαμε ακούσει, να πω το κρίμα μου, δε με ενθουσίασε και ιδιαίτερα. Τίμιος βέβαια, νόστιμος αλλά απλά οκ.
Σκίσαμε και μια αστακομακαρονάδα στο Δειλινό,πίσω από το εκκλησάκι στο Γιαλισκάρι. Έφαγα και τις δαγκάνες του αστακού. Τα κόκκαλα σου λέω. Άπαιχτη και φτηνή. Για αστακομακαρονάδα ε..νταξ μην τρελλαθούμε κιόλας. Το είχε 60 το κιλό. Πολύ νορμάλ σε σχέση με αυτά που κυκλοφορούν εδώ πέρα.
Και στο Να λιώσαμε στο φαϊ αλλά δε θυμάμαι το όνομα της ταβέρνας, ήταν πάντως αυτή που βρίσκεται ακριβώς πάνω από την παραλία.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση στην Ικαρία είναι ότι αν και τα περισσότερα μαγαζιά φαινόντουσαν "τουριστίλα" και περίμενες να σε κουστουμιάσουν και να φας παπάτζες, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. ΚΑΚΟΣ δεν ήταν κανένας - εκτός από τον Γκιωνάκη που ήταν μετριότατος στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Οι μαγαζάτορες -ντόπιοι ή ξένοι- ήταν όλοι τους εξαιρετικοί. Και να περάσουν να σε ρωτήσουν αν τρως καλά και να σε κεράσουν το κρασάκι τους και να κάτσουν να πιούν ένα ποτηράκι μαζί σου αν τους έπαιρνε. Είπαμε, μπορεί μερικές φορές να ξέχασαν κάτι να σου φέρουν ή να σου άργησαν λίγο κάτι, αλλά  τους πάω. Είναι άρχοντες.
Ειδική εύφημος μνεία στον ιδιοκτήτη του "Ρέμπελου" στον Αρμενιστή. (Όπου "Ρέμπελος" ένα από τα ωραιότερα μπαράκια που έχω πάει ποτέ σε νησί, με γαμάτη μουσικούλα, και ανεμπόδιστη θέα στην ανατολή, με το κύμα να σκάει από κάτω σου..) . Είχαμε που λέτε κοπέλα με σπασμένο πόδι στην παρέα, οπότε κυκλοφορούσε με πατερίτσες. Πήγαμε στο Ρέμπελο 3 φορές. Την τρίτη φορά, με το που κάτσαμε μας έφερε ο άνθρωπος μια γύρα σφηνάκια και μας είπε το εξής " αυτά σας τα κερνάω για την κοπελιά, που με τιμάει και με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ανεβαίνει τόσες σκάλες με τις πατερίτσες για να έρθει στο μαγαζί μου 3 φορές συνεχόμενα". Ε τι να πεις; Έτσι είναι οι επαγγελματίες ρε σεις. Σε κερδίζει με.. τίποτα. Μια ατάκα και 6 σφηνάκια. Προφανώς απο κει εκείνη τη μέρα φύγαμε πρωί και μπουσουλώντας. Μας κάνανε χεστά. Πως κατέβηκε η άλλη τις σκάλες, ιδέα δεν έχω..
Τι άλλο, α ναι πήγαμε και στο περίφημο Κασμίρ και είδαμε μάλιστα και τον Μαραβέγια που ισχυρίζεται ότι είναι Ilegal. Για μένα προσωπικά μάλλον άοσμος είναι αλλά του αναγνωρίζω το γεγονός ότι παίζει ένα είδος που δεν παίζει άλλος εδώ πέρα. Α και μου τη σπάει το ότι το συγκρότημά του έχει το όνομά του. Πάντα μου την έσπαγε αυτό, για όλους. Γιατί ρε μεγάλε; Και "Μαραβέγιας" και "Ilegal"; με αναφορά Μάνου Τσάο και καλά; Και το λεγε και κάθε τρεις και λίγο "Ικαρία.. 2010... Μαραβέγιας........... ΙLEGAAAL". (είπαμε του αναγνωρίζω ότι αν και δεν παίζει είδος που με τρελλαίνει, είναι -κατ'οικονομίαν- πρωτότυπος)
 Θα φτιάξω και εγώ συγκρότημα , ρέγκε. Θα λέγεται Estarian Κουτσουμπιλά.

Outro : Πέρασα εξαιρετικά στην Ικαρία. Θα ξαναπήγαινα. Κυρίως για τους ανθρώπους και δευτερευόντως για το τοπίο.

Πάρε και τέχνη : Το πρώτο μου time-lapse βιντεάκι στην Ικαρία. Ήλπιζα να πιάσω και κανένα διάττοντα από Περσείδες αλλά δεν (σκόπευε και σχετικά μακριά από το επίκεντρο η μηχανή.. δεν μας έκατσε). Νταξ, δεν πολυβλέπεται αλλά κάτι έκανα. Ειδικά αν δε βάλεις full screen δεν παίρνεις χαμπάρ..
Είναι 64 φωτογραφίες με έκθεση 15 δεύτερα η κάθε μία, παρμένες ανά ένα λεπτό.

Νεόπτωχοι Χλιδοκράτορες

Ναι αγάπη μου σου λέω, μια εβδομάδα έμεινε και μετά ρέχλα. Θα πάμε και στα μέρη του Ζάφοντα να κάνουμε ένα τριημεράκι ελεύθερο κάμπινγκ (τι να κάνω, δεν τους χαλάω χατήρι) και μετά θα πάμε στα Χανιά να δούμε πόση ρακή βγάλαν φέτος.Ναι σου λέω απολίθωμα θα γίνω στον Πλατανιά. Και στην Ελαφόνησο. Και στα Φαλάσαρνα. Ναι βρήκαμε και καλό ξενοδοχειάκι πάνω στην παραλία. Τι λε ρε; 55 ευρώ μας το αφήνει. Θα μπορούσε και καλύτερα αλλά μην είμαστε και τελείως τσίπηδες. Που θα πας εσύ; Α ωραία. Και πόσο βρήκες; ΠΟΣΟ; ΠΑΣ ΚΑΛΑ;
Κάπως έτσι ξεκινούν πολλές συζητήσεις τριγύρα τώρα τελευταία που το θέμα των διακοπών καίει και τσουρουφλάει τον κόσμο. Ευτυχώς φέτος, και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα, δεν ακούω ιδιαιτέρως χαζομάρες του στυλ που περιγράφει ο Ελληνάκης στο τελευταίο του πόστι "Το τζακούζι του λαού".
Δηλαδή χαζομάρες του στυλ "α φέτος πέρασα δύσκολη χρονιά, θα πάω να χλιδιάσω". Το οποίον συνήθως σημαίνει ότι θα πας κάπου στην Ελλάδα, σε ένα μέτριο γενικά ξενοδοχείο, αλλά σε "καυτό" προορισμό και θα πληρώσεις ένα σκασμό ευρώπουλα τη μέρα για να πουλήσεις μούρη και για να έχει το μπάνιο σου κυριλλέ πλακάκι. Ενώ φυσικά με τα μισά λεφτά θα μπορούσες να πας κάπου έξω και μάλιστα με υπηρεσίες κλάσεις καλύτερες. Για παράδειγμα -ναι ξέρω ότι τώρα έχουν θέματα εκεί πέρα, αλλά οι τιμές ίδιες είναι πάντα- για τσεκάρετε οι χλιδοκράτορες αυτή την ωραία βίλλα στην Ταϊλάνδη στην Πατάγια, για 8 άτομα, με 860 ευρώ την εβδομάδα -high season-, τώρα έχει 780 ΚΑΙ για τους 8.
Για τσεκάρετε και αυτήν εδώ πέρα, στο Κο Σαμούι«"From 11/07/2009 to 02/08/2009 for the promotional offer price of 238 euros per night for 8 persons". Δεν προλαβαίνετε τώρα, αλλά είναι ενδεικτικό..
Σου πέφτει μακριά μήπως η Ταϊλαν; Επ πήγαινε Κυανή Ακτή..Βίλλα για 8 άτομα με 2000 την εβδομάδα. 70 ευρώ το ζευγάρι την ημέρα... Και αυτά με 4 λεπτά αναζήτηση στο γούγλη.
Θέλετε χλιδάτα Χριστούγεννα αλλά όχι στα ψηλομύτικα σαλέ των τρεντοτέτοιων με τα Καγιέν;Για πηγαίνετεΕΔΩνα σας φύγει η μαγκιά.. (Εξαιρετικός ταξιδιωτικός προορισμός :Αναζητείστε gites στην περιοχή της Carcassone, Langedoc-Rousillon , Aude. Όχι μην αναζητήσετε, θέλω να πάω εγώ τα Χριστούγεννα.)
Άλλος εξαιρετικός προορισμός για τα Χριστούγεννα είναι ένα ωραίο Ξενοδοχείο-Κάστρο (65 το δίκλινο), και ένα άλλο ωραίο Ξενοδοχείο-Κάστρο(ακριβό,72 τη μέρα) , και ένα άλλο ακόμα Ξενοδοχείο-Κάστρο, το οποίο ΟΚ, το χει το δίκλινο απο 170 τη μέρα. ΑΛΛΑ αυτό είναι value for money φιλαράκι..Δες τις φωτογραφίες και θα καταλάβεις. Πραγματικά, δες το το τελευταίο, αξίζει.. Και είναι και άλλα, πραγματικά για όλα τα πορτοφόλια. Όχι όπως εδώ..
Τώρα θα μου πεις, "έχεις κάτι με την Ελλάδα ρε φιλαράκι που μας το παίζεις και πατριώτης;"
Η απάντηση είναι απλή : Με την Ελλάδα δεν έχω τίποτα. Απλά για κάποιο περίεργο λόγο, τα τελευταία χρόνια έχω μάθει τι σημαίνει "value for money". Έχω μάθει να τα σκάω -ή και να μην τα σκάω τόσο πολύ- σε πράγματα τα οποία αξίζουν. Γιατί δεν είναι δυνατόν το καπουτσινάκι να έχει 2,20 στην παραλία του St. Tropez με τον Αμπράμοβιτς, τον Σιράκ και ένα κάρο πραγματικά διάσημους (όχι πως χεστήκαμε κιόλας για τους διάσημους, αλλά έτσι για μέτρο σύγκρισης για μερικούς που τους νοιάζει ) δίπλα να πίνουν το καφεδάκι τους, και 1200 ευρώστην χ τρεντοπαραλία της Ελλάδας με τις μοντέλες που ψάχνουν για επιχειρηματία γαμπρό;
Έχω κρατήσει απόδειξη απο πέρισυ απο το St.Tropez, που για γεύμα 3 πιάτων (αν θυμάμαι καλά ήταν μια σούπα,μια πάπια με πιπέρια και ένα ille flotante ή όπως αλλιώς το λένε) μαζί με 2 μπύρες, πλήρωσα 22 ευρώ.Άντε στη Μύκονο τώρα και πλήρωσε για τα ίδια κάτω απο 50 και τα λέμε.Αλλά μας έχει φάει η μούρη εδώ πέρα και το κακώς εννοούμενο χουβαρδαλίκι. Όπου ως "χουβαρδαλίκι" ορίζουμε το "πάρε 100 ευρώ για μια χωριάτικη με μίζερες ντομάτες και χωρίς λάδι και 2 μπύρες. Έτσι γιατί γουστάρω και γιατί μου περισσεύουν". Και αν σου περισσεύουν πραγματικά, δε λέω, κάφτα τα ρημάδια. Αλλά στους περισσότερουςαπό εμάς, δυστυχώς δεν περισσεύουν τόσο ώστε να τα χαλάμε σε άθλια -αλλά μουράτα- ξενοδοχεία,σε άθλια και άδεια -αλλά μουράτα- πιάτα, ούτε σε παραλίες με ένα εκατομμύριο κόσμο με την ξαπλώστρα να κοστίζει 25 και 30 ευρώ και τους σερβιτόρους να σου συμπεριφέρονται λες και ήσουν το γιουσουφάκι τους στη φυλακή.
Α ναι το έχουμε και αυτό. Όσο πιο πολύ το χει παίξει ένα μέρος το Star, τόσο χυδαιότεροι είναι οι σερβιτόροι.Αυτό φυσικά ισχύει αν δεν σε έχει παίξει και εσένα το Star. Αν σε έχει παίξει, ο σερβιτόρος θα σου κάνει κωλοτούμπες-ίσως με την κρυφή ελπίδα πως θα τον βάλεις και αυτό στη σοοοοοουμπιζ και θα σταματήσει να σερβίρειφρεντοτσίνους και φυσικούς χυμούς στους κοκάκηδες φίλους σου-. Αν όμως είσαι άγνωστος, μόνο που δεσου χύνει τον καφέ στη μούρη. Ξέρω από προσωπική εμπειρία ότι ενίοτε σου ρίχνουν και μια δόση σωματικών υγρών τους μέσα στον καφέ, έτσι γιατί τους σπαν τα νεύρα.
Ουυυυυ ουυυυ πάρτυ πάρτυ πάρτυ... γιέα..
Άσε που η λέξη "απόδειξη" είναι άγνωστη στο λεξιλόγιο πάντων των καλοκαιρινών επιχειρηματιών στην Ψωροκώσταινα. Γιατί να πληρώσουν φόρους; για τα εκατομμύρια που θα βγάλουν μέσα σε ένα καλοκαίρι από τα θύματα που θα πάνε να τους τα ακουμπήσουν γιατί πρέπει να τους δουν και να δουν άλλα θύματα στην κωλοπαραλία τους; Είσαι καλά ρε; Να πληρώσουν πρώτα όλοι οι άλλοι και μετά αυτοί.Βγάλαν 3 εκατομμύρια ευρώ σε ένα καλοκαίρι και θες και φόρο; αφού δε βγαίνουν οι κακομοιρέοι.
Αφού δε η Κίτσα και ο Κούλης πάνε και χαλάσουν κανα 3χίλιαρο για να κάνουν επιτέλους τις -μούφααα-"χλιδάτες" διακοπές που "τους αξίζουν γιατί κουράστηκαν όλο το χρόνο" (αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο), μετά τους έχεις όλους τους υπόλοιπους 11 μήνες και 10 μέρες του χρόνου να σου κλαψομουνιάζουν ολημερίς και ολονυκτίς ότι κάναν μαλακία που πήραν διακοποδάνειο για να πάνε -αλλά το φχαριστήθηκαν, ααα όλα και όλα, ήταν γαμάτηη Μύκονος/Σκιάθος/Σαντορίνη- να σου γκρινιάζουν ότι δε βγαίνουν και ότι δεν πάνε ούτε ένα σινεμά, και το χειρότερο,να σου τα κάνουν ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ με τους απατεώνες που τους τα μάσησαν χοντρά και τους έφαγαν 3000 για μια εβδομάδα διακοπές -κατά τη διάρκεια της οποίας τσάκισαν τους γύρους και τις μακαρονάδες στα Φηρά στην πλατεία,γιατί αλλιώς θα τους πήγαινε 4χιλαρο-.Του χρόνου όμως θα ξαναπάνε. Και θα σε κοιτάξουν και ψιλοϋποτιμητικά ως τσίπη και χλιμίτζουρα που γκρινιάζεις για τις ληστρικές τιμές στην πανέμορφη Ελλάδα . Γιατί αυτοί είναι χουβαρντάδες. Κιμπάρηδες. Άαανετοι.Όσο είναι διακοπές.
Γιατί το Σεπτέμβρη που θα έρθουν και θα τους πεις να πάτε για καμιά μπύρα, θα σε ρωτήσουν "κερνάς;"..

Διακοπές...

Η Βαρκελώνη είναι πολύ όμορφη αυτή την περίοδο. Κόσμος παντού, ωραία μπαράκια, καλό φαϊ, εκπληκτικά κτίρια κλπ κλπ. Εγώ βέβαια πήγα διακοπές στην Αμοργό, οπότε και δε μπορώ να πω περισσότερα για την πόλη του Γκαουντί (θεός σχωρέστον, καλός άνθρωπος ο μακαρίτης.). Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι προτείνω την Αμοργό ανεπιφύλακτα σε όλους. Είναι ελαφρώς ζευγαρονήσι βέβαια (ειδικά στη Χώρα) αλλά φαντάζομαι πως στην Αιγιάλη δεν ήταν τόσο. Και παίζαν και ΠΟΛΛΕΣ γυναικοπαρέες -λίγο της κουλτούρας βέβαια αλλα οκ- το οποίον σημαίνει ότι οι φρί φίλοι μου θα έβρισκαν γήπεδο για να αθληθούν. Ακούς Τζέρι; Βέβαια για να πω την αλήθεια, οι γυναικοπαρέες ούτες από όσο ψιλιάστηκα αποτελούνταν από τις 30φεύγα "απογοητευμένες" κιουρίες, στο στυλάκι όλοι-οι-άντρες-μαλάκες-είναι-και-δεν-τους-χρειαζόμαστε-αλλά-άμα-τον-φυσάει-τον-παρά- και-μοιάζει-του-Ρουβά-το-σκεφτόμαστε. Είναι λίγο σιχαμένο βέβαια το στυλάκι αυτό αλλά άμα τους πλακώσει ο Τζέρι το γνωστό "Κάτσε 5 λεπτά και θα σου εξηγήσω γιατί με γουστάρεις" δε θα έχουν και μεγάλο πρόβλημα. Γενικά καλό κόσμο είχε και ήταν ήρεμα. Επαναλαμβάνω, στη Χώρα. Είχε και τα φολκλορικά του θεάματα, μια τετράδα που νόμιζαν πως ήταν στη Μύκονο και έβγαιναν να πιουν ρακόμελα οι γυναίκες με μαλλί κομμωτηρίου και οι άντρες με ζούπερ τρέντι ρούχα και μαλλί καλύτερο από τις γυναίκες τους. Πάμε στην ταμπακέρα τώρα: Το νησί είναι πανέμορφο, κλασσικό κυκλαδονήσι. Ξεραϊλα και γκρεμίλα. Ευτυχώς δε που δεν πήρα αυτοκίνητο γιατί στη νότια πλευρά του δε θα μπορούσα να οδηγήσω. Έχω μια ελαφρά ακροφοβία και με τη μισή ρόδα στο γκρεμό θα είχα πάθει ένα κατιτίς . Παραλίες : Πήγαμε σε 3, στην Αγία Άννα που είναι κάτω από τη χώρα και το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας, στο Μούρο, καμια 15αρια χλμ νότια από τη Χώρα και στην Αιγιάλη. Με διαφορά καλύτερη παραλία είναι του Μούρου, αλλά στο ανέβασμα σου βγαίνει λίγο η Παναγία.

Η παραλία του Μούρου

Η παραλία της Αιγιάλης

Γκρεμίλα και κατσάβραχο αλλά οι παραλίες λένε. Έστω και αν μερικές φορές μου πέσαν τα αυτιά από το κρύο. Αυτή η Αγία Άννα ειδικά.. άστα να παν.. Και πάμε στα πιο ενδιαφέροντα : ΦΑΪ. Δεν πληρώσαμε πουθενά παραπάνω απο 27 ευρώ για δύο άτομα με τουλάχιστον 4 πιάτα + μπύρες. Κοινώς, ψιλοτζαμπέ. Και όσο για ποιότητα, άψογοι. Επίσης οι αμοργιανοί είναι και εξυπηρετικότατοι και ευγενέστατοι. Στη Χώρα λοιπόν πουλάκια μου θα πάτε οπωσδήποτε να φάτε στο Λιοτρίβι και στο Χύμα. Το Λιοτρίβι είναι μια κλασσική ταβέρνα με απίστευτα μαγειρευτά -και μεριδάρες- Οπωσδήποτε εκεί θα φάτε "καλόγερο", εξοχικό και στιφάδα, λεμονάτα κλπ κλπ... Ο Χύμας είναι ένας τύπος που μοιάζει με το Χριστό και βαριέται που ζει, αλλά έχει φοβερά μεζέδια, και μια ρακή που σκοτώνει γάϊδαρο.. (Αττάκα : -Θοδωρή φέρε ένα πιρούνι -Τι το θες..στην Αραβία τρώνε με τα χέρια) Θα πάτε επίσης στην πλατεία της Λόζας στο ομώνυμο μαγαζί για γλυκά-όνειρο, και καθίστε και για ψημένη ρακή στο Καθ'οδόν ή στο Ζυγό. (Για όσους δεν ξέρουν, η ψημένη ρακή είναι ρακή βρασμένη με ζάχαρη και κανελα-γαρύφαλλο και πίνεται κρύα -σε αντίθεση με το ρακόμελο που είναι ζεστό). Στο Καθ'οδον μάλλιστα συχνά πυκνά εμφανίζονται δύο παλλικάρια και παίζουν ρεμπέτικα. Πολύ καλό σκηνικό. Αυτά είναι στον κεντρικό δρόμο όλα οπότε δεν τα χάνεις με τίποτα. Έχει και μια κλασσική πιτσαρία , το Πέτρινο αλλά δεν το προτείνω. Πρώτον γιατί την πρώτη φορά που πήγαμε έκανε 1:10 λεπτά για να φέρει μια πίτσα. Δεύτερον γιατί τη δεύτερη φορά τα φαγητά ήταν εντελώς άνοστα. Η πίτσα βέβαια για να μην τον θάψω τελείως τον άνθρωπο ήταν νοστιμότατη -αλλα πολύ λαδερή- και επίσης με 13 ευρώ στην Αθήνα δε βρίσκεις τέτοιο τέρας.. Έχει και άλλα βέβαια στη Χώρα, αλλά κατά τη γνώμη μου αυτά ήταν τα καλύτερα. Πέσαμε και σε εκπληκτικό πανηγύρι του Σωτήρος, που μαζεύτηκε όλο το χωριό στην πλατεία και χορεύανε μέχρι τις 4. Τρελλό γλέντι μιλάμε. Το κορυφαίο για μένα όμως σκηνικό ήταν στο χωριό Θολάρια, πάνω από την Αιγιάλη. Μου είχαν πει να πάω οπωσδήποτε στον "Χορευτή" και στο "Πανόραμα". Πήγα στο Χορευτή. Ένα καφενείο-μπακάλικο-έχω-και-φαϊ. Ήταν μια βάβω εκεί πέρα, της λέμε "τι έχεις για φαϊ;" "ε να, κανα τασ κεμπαπ έκανα για τα παιδιά, έχω λίγη κοτόπιτα, κοτόπουλο στο φούρνο, γίγαντες".. "α καλά πιάσε μια ποικιλία και βλεπουμε." Στο μαγαζί ήταν ένας Αμερικάνος με την κόρη του (η οποία ήταν και εξαιρετικό κομμάτι) και παίζανε νησιώτικα. Είχε έρθει λέει ο τύπος πριν 20 χρονια, του άρεσαν και κάθισε να μάθει λαούτο. Έπαιζε και η μικρή βιολί. Είχαν μάθει λέει ακούγοντας cd. .. Ορίστε τα παιδιά : Το κλού όμως ήταν η οικογένεια εκεί πέρα. Η γιαγιά, ο μπαρμπα-Στέφανος, ο αδερφός του κλπ. Ο κυρ Στέφανος ήταν ένα εκπληκτικό αλάνι, αττακαδόρος και χιουμορίστας. Και το παιζε και αυτός το λαούτο του. Λιώσαμε στο γέλιο. Να πάτε οπωσδήποτε εκεί όποιος πάει και να μου χαιρετίσει τον κυρ-Στέφανο γιατί είναι μεγάλη μορφή. Αμα του πείτε χαιρετίσματα απο το Ναξιώτη με την Ηπειρώτισσα, θα καταλάβει (για αλτσχάϊμερ δεν τον έκοψα..) Α ναι ξέχασα και το βασικό : 3 ρακές, 1 μπύρα, 2 αναψυκτικά, μια ποικιλία και ένα νερό, ευρώπουλα εννέα παρακαλώ. Γενικά οι διακοπές στην Αμοργό είναι για αραλίκι, φαϊ και ηλιοθεραπεία. Αν θέτε νταβαντούρι, μπορεί να έχει στην Αιγιάλη, αλλά δε σε προδιαθέτει το νησί για φασαρία ρε παιδί μου. Για σιέστα με μεξικάνικο καπέλο είναι.. αυτά.. πάω για φαϊ τώρα.