Monday, June 25, 2007

Τα μπάνια του λαού

Ένα από τα πιό εκνευριστικά πράγματα στον κόσμο είναι και οι παραλίες. Οι παραλίες με ΠΟΛΥ κόσμο δηλαδή.
Έχουμε εδώ στην περιοχή μια παραλία, που κάποτε ήταν ωραιότατη. Ήταν πεντακάθαρη, ήμασταν εμείς και εμείς (ως επί το πλείστον ντόπιοι) και γενικότερα επικρατούσε μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα.
Τώρα εγώ προσωπικά δεν πατάω εκεί πέρα. Έχουν χτιστεί γύρω ένα κάρο συγκροτήματα. Καλό αυτό θα μου πείτε για την ανάπτυξη της περιοχής. ΟΚ πάσο. Αλλά έχω μια ισχυρή υποψία πως τα λύμματα των συκροτημάτων δεν τα συλλέγουν ειδικά βυτία. Μάλλον πέφτουν κατευθείαν μέσα στον κόλπο της παραλίας. Και συγγνώμη κιόλας αλλά το βρίσκω φοβερά διαστροφικό να κάνουν μπάνιο μέσα στα απόβλητά τους. Και άντε να πεις οτι ειναι δικά σου, δικά σου είναι ρε αδερφέ, δεν τα σιχαίνεσαι. ΕΓΩ δεν πάω να κάνω μπάνιο στα προϊόντα της πέψης της κυρίας Κουτσομπούρδογλου που χτες τσάκισε κάτι κεμπάπ και την έπιασε κωλοπετούρα.
Και επίσης έχει γίνει το αδιαχώρητο εκεί στην πλάζ.
Έχεις τους αθλητές με τις ρακέτες. Που νομίζουν ότι αύριο θα παίξουν στο Ρολάν Γκαρός. Που έρχονται ακριβώς πάνω απο το κεφάλι σου με αυτό το ενοχλητικό τακα τακα τακα της ρακέτας. Που κάνουν "καρφιά" με μανία και πάθος. Και μετά αρχίζουν τα "πάρτα", "ναααα, τσίμπα ένα @" κλπ κλπ. Σου έρχεται μια φορά το μπαλάκι στα μούτρα, νταξ.. σου έρχεται δεύτερη, σου έρχεται τρίτη.. Ε οχι ρε αλάνια δε θα περιμένω εγώ να μου τα κόψετε τα μουσούδια με τις μπάλες σας.. Αναπτήρας+μπαλάκι=ησυχία..
Έχεις τους κλασσικούς σφίχτες που λαδώνονται. Όλο το χειμώνα λιώνουν στο γυμναστήριο και κουμπώνονται κάργα για να βγουν το καλοκαίρι στην παραλία. Ο άλλος έχει να περηφανεύεται ακόμα και για τα αναβολικά που παίρνει ρε. Έχει λέει και πρόβλημα στην καρδιά πλέον, αλλά το κόρδωμα κόρδωμα. Άσε φίλε, εγώ μπορεί να μην έχω κοιλιακούς, αλλά δεν έχω και πρόβλημα στην καρδιά. Και αν το αποκτήσω θα το αποκτήσω σαβουρώνοντας παϊδια και μπέϊκον. Όχι τρώγοντας ρύζι και τόνο και περνώντας ώρες στο γυμναστήριο. Όχι ρε και να κουραστώ για να γίνω καρδιακός! Και κορδώωωνονται σαν τα παγώνια. Δεν κλεινουν τα χέρια από τα φτερά. Δεν κλείνουν ούτε τα πόδια. Για να μπουν μέσα στη θάλασσα κάνουν κανα μισάωρο. Να καταβρέξουν αργά αργά τον αριστερό δικέφαλο, να ρίξουν ηδονικά σταγόνες στο φουσκωμένο βυζί, να τεντωθούν καλά καλά να δούμε όοολοι τους κοιλιακούς.. Ευτυχώς που έχουν και την κορμάρα αλλιώς.. Παιδιά έχω πετύχει τέτοιον τύπο να κάνει καμάκι δίπλα μου. Πέθανα στο γέλιο. Προσέχτε διάλογο:
Σφίχτης (βλέμμα λάγνο με τίγκα υποννοούμενο): Γεια..
Γκομενάκι (βλέμμα χαράς-υποβόσκουσας κάβλας) : Γειά σου..
Σφίχτης : εεεε...
Γκομενάκι : βλέμμα απορίας
Σφίχτης : κοκκίνισμα...
Γκομενάκι : αρχίζει να ξενερώνει
Σφίχτης : εεε.. πως σε λένε;
Γκομενάκι : (αρχίζει να ξενερώνει άσχημα) Μίνα
Σφίχτης : Εεεε..χμ.. εεεεμένα Δημή- Δημήτρη
Γκομενάκι : Χάρηκα Δημήτρη, γεια σου τώρα.
Σφίχτης : Χαζεμα-κοιτάω τα ταβάνια.
Μετά μάζεψε τους κοιλιακούς του και πήγε να την πει στους φίλους του οτι χτες σήκωσε 4.5 τόνους πάγκο..
Μετά έχουμε και μπόνους τον παπά με τον γκόμενο. Και ΔΕΝ κάνω πλάκα. Βλέπαμε συχνά πυκνά τον παπά μιας εκκλησίας εδώ, στην παραλία, με μαγιουδάκι, και πάντα παρέα με έναν άγνωστο γυμνασμένο, λαδωμένο νεαρό με χαβανέζικο άσπρο-κόκκινο μαγιό. Ο παπάς μάλιστα είχε και το σωστό τόνο ομιλίας για να παρεξηγηθεί κάργα. Μάλιστα τον είχαμε ακούσει στο τηλέφωνο μια μέρα που τον πήρε κάποιος φίλος του και τον απεκάλεσε "έλα μωρή Τάνα τι κάνεις;". Και μετά λέει θα πρέπει εγώ να πάω να κοινωνήσω σε αυτόν; Και που ξέρω γω που είχε το δισκοπότηρο και το κουτάλι πριν; (όχι πως πρόκειται να κοινωνήσω γενικότερα, λέμε τώρα)
Μετά έχεις τις οικογένειες. Με τα γνωστά πιτσιρίκια, τα γνωστά ροδακινάκια, καρπουζάκια, νεκταρινάκια, μπανανούλες κλπ. Τα γνωστά ταπεράκια με τα κεφτεδάκια, τις σπανακόπιτες, τις τυρόπιτες, τα γεμιστά. Τον πατέρα που βαριέται που ζει, έχει μια εφημερίδα και λιώνει σα μεξικάνος στον ήλιο. Και τη μάνα που ενίοτε είναι της κατηγορίας "τι σου κάνω μάνα μου" και κυνηγάει απο δω και απο κεί τα κουτσούβελα που πρίν μερικά χρόνια τόσο πολύ ποθούσε με βλέμμα απόγνωσης και αυτολύπησης. Γιωργάκη μη βγάζεις το μάτι του κυρίου, δεν κάνει. Ελενίτσα μη δείχνεις το κωλαράκι σου στον κόσμο (κάτσε να πας 15 πρώτα). Και σου ρχεται ο Γιωργάκης, ένας μπούλης περί τα 5, και σου δείχνει το Τζι Αι Τζο του, το καραβάκι του, το φτυαράκι του κλπ κλπ κλπ. Εσύ όμως μερικές φορές επιθυμείς κυρίως να σου δείξει λίγο τη μάνα του γιατι ειναι και πολύ μωρό αμά λάχει ναούμ.
Πας και στην καντίνα της παραλίας που την έχουν κάτι καραμπιχλέοι του κιαρατά, που ξαφνικά την έχουν δει λες και είναι οι υπεύθυνοι μεγάλου ξενοδοχείου στην Κοπα Καμπάνα και χρεώνουν 2.5 ευρώ το κουτάκι το αναψυκτικό και στο σερβίρουν και με μια έκφραση "ίσα ρε τελευταίε που κάθομαι και εγώ και σε σερβίρω, που εγώ ήμουν για τα μεγάλα σαλόνια, ήμουν εγώ για σερβιτόρος μόνο στην Κότ'ντ Αζύρ, στο Γουαϊκίκι, στην Βένις Πίτς, στις Μαλδίβες κλπ και τώρα σερβίρω κάτι καρμπογυφταίους σαν εσένα στην παραλία της πλωτής κουράδας. ΣΚΑ-ΤΑ"
Και κει που έχεις βρεί ίσα μια ακρούλα που δεν γίνεται της ποπέας, σκάει για μπάνιο και η κατασκήνωση και γίνεται το χάνει η μάνα το παιδί. Σκάει το φουρφούκι με τα πιτσιρίκια και δεν ξέρεις απο που να φύγεις. Τσιροκοπάνε όλα μαζί, ουρλιάζουνε όλα μαζί, αχός βαρύς ακούγεται κλάνει μέντες ο Ιμπραήμ κλπ. Κατουράνε όλα μαζί κιόλας έτσι για να αποκτήσει κουλέρ λοκάλ η θάλασσα, την ανεβάζουν και 4-5 βαθμούς σε θερμοκρασία και τα νεύρα σου τσατάλια.
Οπότε και τα παρατάς, σιχτιριάζεις όλη την παραλία, τους σφίχτες, τις χαζογκόμενες, τους ρακετάδες, τον καντινιέρη, τον παπά με τον πούστη, τους Αθηναίους που έρχονται και στη βρωμίζουνε, τη ζέστη, το καλοκαίρι και το σύμπαν, τα μαζεύεις και πας να αράξεις στην άλλη την καλή παραλία που το πολύ να έχει 5 άτομα και κανείς δε θα σε στοχεύει με τα μπαλάκια του.
Δεν έχει κωλαράκια εκεί βέβαια αλλά τι να κάνουμε, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας..

4 comments:

Σίσσυ said...

E ναι λοιπόν! Να και άλλος ένας που δεν μπορεί τον κόσμο στις παραλίες! Διότι αγαπητέ η παρέα μου κοντεύει να με πείσει πως είμαι αγοραφοβική! (έτσι δεν το λένε όταν δεν μπορείς τον κόσμο;) Εμείς εδώ στας Βόλας βλέπεις μαζεύουμε για μπάνιο και ΟΛΟ τον κάμπο και δεν θέλεις να ξέρεις τι γίνεται!

i-fallos (Καπεταν Ηρεμος) said...

Έτσι ξεκίνησα αδελφέ και γώ στα 30 και τώρα από τα οσονούπω 49 δεν παίζομαι! Ακόμα και τα "ανάγωγα" ψάρια μ' ενοχλούνε...

Είμαι έτοιμος να πάρω τα βουνά καπετάνιος άνθρωπος!

Sousou Delatroba said...

Αγαπητέ Εσταρινάκη,

Αν δεν είστε από τις Κυκλάδες ή ο παπάς που αναφέρετε δεν υπάγεται σε αυτό το επαρχείο μάλλον πρόκειται για γενικευμένη κατάστασις και ο παπάς με το στριγκάκι παίζει πολύ τελευταία.

Μωρή, εσύ με τη φούστα, το τσαντάκι σου πήρε φωτιά,
Σουσού

Wizard! said...

Με λένε Γιώργο κι έχω να πάω Σαββατοκύριακο σε παραλία 14 μήνες...!