Επιστροφή και κράξιμο

Ηγαπημένα μου παιδιά, επέστρεψα. 

Διακοπές πάπαλα, φράγκα πάπαλα, μέχρι τα Χριστούγεννα θα τρέφομαι με φακές, φάβα και ναι, το μαντέψατε, στανταράκι, βρύα και λειχήνες.

Ήταν ωραία εκεί στην άπονη ξενιτιά, με τους βρωμερούς ξένους και τις βρωμερές χώρες τους. Κοινώς, βρρρρώωωμαααα..

Ζέστη είχε, θάλασσα δεν είχε, μόνο κάτι βρωμοπόταμα, κάτι βρωμορυάκια, κάτι βρωμοαμπελώνες,κάτι βρωμοδάση και βρωμοαγροδασικά συστήματα (<=== μαθαίνουμε και απόδασολογία βλέπω εεε; γηράσκω αεί διδασκόμενος ρε καθήκια).

Επίσης είχε κάτι βρωμόκρασα, κάτι βρωμοαγριογούρουνα και κάτι βρωμοσάλαμα, παπαπαπαπ χάλια σου λέω.

Βρωμογούρουνα που κατέληξαν βρωμοσάλαμα που δεν τρωγ.. ναι οκ..

Παρ'όλα αυτά, είτε στην ημεδαπή, είτε στην αλλοδαπή, πάντα υπάρχουσι πλείστοι όσοι λόγοι για να κράξουμε, μια και ως γνωστόν είμαι μεγαλύτερος γκρινιάρης και από το Zaphod, ο οποίος πιστέψτε με, είναι ένας από τους μεγαλύτερους γκρινιάρηδες στο γνωστό και άγνωστο σύμπαν (αλλά όχι, δεν έχει δημιουργηθεί ειδικό σύμπαν στο οποίο να γκρινιάζει και εκεί. Τουλάχιστον όχι ακόμα).

Πρώτα απ΄όλα, θα ήθελα να κράξω επίσημα και ανερυθρίαστα, αυτό που κράζω συνέχεια και θα κράζω μάλλον και μέσα από τον βαθύ,υγρό μου τάφο, ενώ θα μου χουν χώσει ένα παλούκι στην καρδιά για σιγουριά και θα μου χουν γεμίσει το στόμα σκόρδα-  σύμφωνα με την πανάρχαιη ρουμάνικη παράδοση (τώρα γιατί θα με θάψουν ρουμάνοι,δεν ξέρω, μάλλον θα μπλέξω με τίποτα μαφίες κάποια στιγμή στη ζωή μου και θα με φυτέψουν)- εννοώ τη μόδα και τις επιλογές της.

Πρώτη καραμπινάτη μοδάτη παπαριά, που δεν ήξερα ότι έχει ερθει και στην Ελλάδα, αλλά με ενημέρωσαν μετά βδελυγμίας που ήμουν ανενημέρωτος ότι κυκλοφορεί ήδη, το σορτσάκι με μπότα στους 35 βαθμούς υπό σκιάν, ντάλα μεσημέρι. Και όχι πάντα σορτσάκι. Ενίοτε και τζινάκι. Με μπότα. Μεσημεριάτικα. Που αυτοκτονούσαν τζιτζίκια καμικάζι από τη ζέστη πάνω στα δέντρα.  Και για να γκρινιάζω, δεν το είδα σε μια μόνο που λες, αντε οκ, κυκλοφορούν και ζαβοί. Ούτε σε δύο, που λες αντε ρε πούστη μου, ολόκληρη Ιταλία, καλοκαίρι, τίγκα στους τουρίστες, έχει μπόλικους ζαβούς. Ήταν τόσες πολλές που πλέον ξεφύγαμε από το σκηνικό "στα όρια του στατιστικού σφάλματος" και περάσαμε σε σκηνικό "ε οκ είναι ο μέσος όρος". Γιατί μπορεί το κίνημα "εγώ θα φοράω ό,τι θέλω και συ ποιος είσαι που θα μου πεις τι να φορέσω, μεποιοδικαίωμα-κοιτάχτηκεςστονκαθρέφτηπρωίπρωί ρε μαντράχαλε" να κερδίζει βίαια και συνεχώς έδαφος στον κόσμο, μαζί με το YOLO δηλαδή και το "Haters gonna hate", αλλά εγώ ως ανένταχτος και αντικινηματικός δε μασάω από συλλογικότητες που υπερασπίζονται το δικαίωμά σου στο να ακολουθείς προβατοειδώς τη μόδα και τις επιταγές της για να ξεχωρίζεις από μας που δεν ασχολούμαστε (αλλά να σαι φωτοτυπία 1000000000 άλλων που την ακολουθούν) και επίσης είμαι μαχητικός υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου και του αναφαίρετου δικαιώματός μου να σε κράξω, μια και ναι, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη πρωί πρωί, ήμουν ξανά άσχημος, δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό, και ΔΕΝ ΦΟΡΑΩ ΠΑΝΟΠΛΙΑ,ΠΟΝΤΣΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΣΤΟΛΗ ΙΝΚΑΣ ΜΕ 40 ΒΑΘΜΟΥΣ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΔΙΣΤΡΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΠΑΝΟΠΛΙΕΣ,ΠΟΝΤΣΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ ΙΝΚΑΣ. Και ναι, το να φοράς μπότες μεσημεριάτικα με 40 βαθμούς, ή έστω 35-36 μου φαίνεται εξίσου έξυπνο με το να φοράς πανοπλία,πόντσο και παραδοσιακές στολές Ίνκας. Γιατί κατά 99% το πόδι σου μέσα σε αυτό το πράγμα βράζει σα μοσχαροκεφαλή σε πατσατζίδικο. Το οποίο σημαίνει ότι δεν αισθάνεσαι άνετα. Και ένας από τους βασικούς σκοπούς των ενδυμάτων και των υποδημάτων είναι να αισθάνεσαι άνετα στο κλίμα στο οποίο τα φοράς. Άντε, και του χρόνου να ΄γινουν της μόδας οι γούνες το καλοκαίρι να σας δω.

Δεύτερο επίσημο κράξιμο πάει σε αυτό το ανσάμπλ το οποίο ήταν επίσης της μοδός στο Ιτάλια, την πατρίδα του στυλ και της φινέτσας, αλλά που στα απαίδευτα χωριάτικα και αγροίκικα (είναι αυτό λέξη τώρα; όχι πες μου) μάτια μου, φάνταζε σαν πινακίδα νέον που έγραφε "κοιτάχτε με κοιτάχτε με κοιτάχτε με κοιτάχτε με" - αλλά όχι για να με θαυμάστε, μα για να με βγάλετε φωτογραφίες και να με κοροϊδεύετε: 

Χάρη,φινέτσα,μπολιτιζμόουζ - Χρόνια μπροστά.

Καταλαβαίνω. Περίπου. Καταλαβαίνω ότι αν στο δείξουν πολλές φορές σε περιοδικά μόδας ή αντίστοιχα, είσαι ικανή να φορέσεις στολή stormtrooper, να ντυθείς σαν επίτιμος καλεσμένος στο αποκριάτικο πάρτυ του Τζόκερ και των κολλητών του, να δώσεις 800 ευρώ για φόρεμα από φιλεταρισμένο γαύρο και καπάκια μπύρας, να δώσεις 500 ευρώ για παπούτσια από πεπιεσμένο χαρτί και σκατά αγελάδας. Ναι, το χεις, είμαι σίγουρος. Αλλά εδώ αποφάσισε. Ή θες να μας προκαλέσεις οπότε δε φοράς καν σουτιέν και μας αφήνεις να προσπαθούμε να διακρίνουμε side-boob απεγνωσμένα ή δε θες να προκαλέσεις οπότε φοράς σουτιέν και μας κρύβεις τα δίδυμα αλλά κρύβεις και το σουτιέν στην πλάτη σου. Όχι φοράς σέξι ξώπλατο μπλουζάκι και μας κοτσάρεις και το άσπρο μινέρβα μωρή σβελιάτζα. Ή φόρα πως το λενε αυτό το που δε φαίνονται οι ράντες, ή φόρα κάτι άλλο από αυτά που πιάνουν χαμηλά ή α σιχτίρ δεν ξέρω τι άλλο, φόρα μπέρτα και περικεφαλαία, αλλά όχι αυτό. Αυτή η παπαριά δεν ξέρω αν έχει έρθει ακόμα εδώ, αλλά με τρόμο είδα παραλλαγή της στο μετρό προχτές και ψιλιάζομαι πως μας έρχεται με βήμα ταχύ.

Δεύτερο κράξιμο και προσδεθείτε, γιατί θα σας εκπλήξω. Θα είναι η πρώτη φορά που θα κράξω φαγητό σε ξένη χώρα και μάλιστα κρέας και ΟΧΙ λόγω ψησίματος, γιατί μια χαρά ήταν ψημένο. Ως γνωστόν, μου αρέσουν σχεδόν τα πάντα, δεν είμαι ιδιαίτερα μυστήριος (έχω μια δυο παραξενιές αλλά οκ..), μου αρέσουν οι τοπικές κουζίνες από όλα τα μέρη που πηγαίνω και καταφέρνω να τις εκτιμώ στιν αυθεντικότητά τους χωρίς να τις συγκρίνω με τις "εξελληνισμένες" εκδοχές τους στα εδώ μαγαζά.

Μας είχαν πει που λέτε για την περίφημη μπιστέκα Φιορεντίνα. Εγώ δε θα έτρωγα γιατί τη σερβίρουν από σενιάν μέχρι "σου κάνει μουυυυ το μοσχάρι την ώρα που ακουμπάς το μαχαίρι". Αλλά ήμουν φυσικά περίεργος να τη δω και να δοκιμάσω αν υπήρχε κανα κομματάκι που δεν έμοιαζε με σκηνή από το Braindead. Ξέραμε ότι την κοπανάγανε στην τιμή, αλλά κάποιος καριόλης φίλος μας είχε διαβεβαιώσει ότι θα παθαιναμε πλάκα, θα πέφταμε στα πατώματα, θα είχαμε 165 οργασμούς κλπ κλπ κλπ. Και μάλιστα μας πρότεινε και μαγαζί να πάμε στη Φλωρεντία που είχε φάει και αυτός και ήταν εγγυημένο.

Και ιδού

Η "περίφημη" μπιστέκα Φιορεντίνα

Τι βλέπεις φίλε αναγνώστη; Ναι μην αγχώνεσαι, δεν είναι παγίδα. Καθόλου. Είναι μια μοσχαρίσια μπριζόλα. Απλά αυτό. Μια μοσχαρίσια μπριζόλα (που μας ήρθε και αρκετά καλοψημένη, χωρίς αίματα, αλλά ζουμερή και ωραιότατη). Είναι μια σκέτη ρημάδα μοσχαρίσια μπριζόλα, που την ίδια ακριβώς ψήνει και ο λιγδιασμένος ταβερνιάρης που έχω εδώ παραδίπλα. Μια απλή,αξιοπρεπής μοσχαρίσια μπριζόλα που βρίσκεις παντού ρε πούστη μου ειδικά εδώ, μόνο που αυτοί οι κλάμπανοι έχουν καταφέρει να τη μαρκετάρουν καλά, τη λένε μπιστέκα φιορεντίνα και τη χρεώνουν 25 ευρά. Ναι είναι λέει το μοσχάρι από τοπική ράτσα και καλά σιτεμένο. Και τα δικά μας τα μοσχάρια από τοπική ράτσα είναι και αν ο ταβερνιάρης είναι μάγκας, είναι και καλά σιτεμένη και όχι σα σόλα. Καταννοώ ότι πλείστοι όσοι ταβερνιάρηδες εδώ πέρα ούτε νοιάζονται ούτε ξέρουν να ψήνουν ωραία μια μοσχαρίσια ώστε να έχει γεύση κρέατος και υφή κρέατος και όχι γεύση κομοδίνου και υφή τσιμεντόλιθου, αλλά δε φταίω εγώ αν τρώτε μοσχαρίσιες μόνο το καλοκαίρι στις ταβέρνες στα νησιά. Ακόμα και εντός των τειχών του άστεος υπάρχουν τίμιοι, μάστορες και μερακλήδες ψήστες που το ξέρουν το κάρβουνο και σου κάνουν μπριζολικό σπεσιάλε και με 12 έουρος. Όχι 25. 

Και θα έρθει ο έξυπνος τώρα και θα μου πει "έλα ρε τσίπη, ήσουν με το έτερον, στις Φλωρεντίες, στις ζάχαρες και στα μέλια,πήγες σε κυριλλέ μαγαζίον και το πλήρωσες. Σκάσε."

Όχι φίλε μου, δεν κάνω συγκρίσεις με εδώ, κάνω συγκρίσεις με εκεί. Γιατί πήγα σε άλλο κυριλλέ μαγαζίον μέσα στο Κιάντι, σε μια ταράτσα που βλεπε όλη την εξοχή, με μεσαιωνικούς πύργους τριγύρω, έφαγα πρώτο πιάτο, δεύτερο πιάτο (αγριογούρουνα και κουνέλια) πήρα μπουκάλι κρασί, πήρα γλυκό και καφέ και πλήρωσα λιγότερα από ο,τι σε αυτό τον απατεώνα στη Φλωρεντία που φάγαμε 2 πιάτα (και το οσσο μπούκο που έφαγα εγώ παρεμπιπτόντως ήταν το χειρότερο που χω φάει στην Ιταλία) και ήπια 1 μπύρα. Κοινώς, όχι. Ο Πεπεροντσίνο στη Φλωρεντία, δεν προτείνεται παρ'εμού, αν και το μαγαζί ήταν καλόγουστο, περιποιημένο, με ευγενέστατους και ενημερωμένους σερβιτόρους κλπ κλπ κλπ. Το φαί, ήταν επιεικώς μάπα το δικό μου, εντελώς συνηθισμένη και άνευ λόγου επαίνων η μπριζόλα. Και γενικά, να σας πω την αλήθεια και σε άλλα που πήγαμε και την είδαμε τριγύρω μας, ε μην μασάτε το hype.Μια απλή μοσχαρίσια μπριζόλα είναι. Έχει υπέροχα πράγματα να φας η Τοσκάνη, αυτό είναι στανταράκι το λιγότερο εντυπωσιακό (και περισσότερο υπερτιμημένο).

Update : 
Θα κράξω και το έτερο, γιατί μου το θύμισε και δεν κρατιέμαι. (Μου χει πει να την κράζω συνεχώς και αδιαλλείπτως, Περίεργο. Περάσαμε στις μαζοχίστριες. Νοτ μπαντ)
Πάμε που λες Φλωρεντία.
Περιδιαβαίνουμε τα στενά.
Ζάχαρες, μέλια, αγκαλιές, έρως.
Πάμε πρώτα και βλέπουμε Πόντε Βέκιο και το τσουτσούνι του Δαβίδ μετά. Και αρχίζω και την ανηφορίζω προς τη Ντουόμο.
Οπότε...
Μέσα από ένα στενό, βγαίνεις σε ένα πλάτωμα που δεξιά σου είναι αυτή η γκουμούτσα:

Η Ντουόμο . Τέρας.

 Οπότε βγάζεις, φωτογραφική μηχανή, αρχίζεις και τραβάς ενώ ακούς από δίπλα σου μια κραυγούλα θαυμασμού. "ααααα...ααααα"
λες, "τςςς που σε έφερα πάλι ρε άτιμο, όχι να δεις να εκτιμάς τον Εσταρινάκη"
και συνεχίζει
"αααα, έχει Pandora"

Αριστερά. Κοίταγε αριστερά, Δεν είδε δεξιά όλο αυτό το πράμα. Κοίταγε από την άλλη και στάμπαρε στο χιλιόμετρο τα pandora (φίλε άρρενα αναγνώστη μην αγχώνεσαι και εγώ τώρα τα μαθα τα Pandora, είναι κάτι κάστομ βραχιολάκια που κρεμάς πάνω τους ο,τι ασημένιο μπιρμπιλόνι θες και μου ψαχνε η άλλη να βρει να πάρει κάτι να χει να θυμάται την Ιταλία. )
Έλιωσα στο γέλιο λέμε.
"Τι Pandora βρε Κνώδαλο, που δίπλα σου είναι ένα από τα αριστουργήματα της Αναγ.."
"ΟΥΠΣ ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ - ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ - αυτό να το γράψεις στο blog"
(Τώρα το είδε)
Δε θυμάμαι πόση ώρα ακουγόταν στην πιάτσα ντουόμο ένας έλληνας να κράζει, αλλά ήταν αρκετό.

(Και όχι, δεν της αγόρασα εγώ το μπιρμπιλόνι σε περίπτωση που ετοιμάζεστε να με κοροϊδέψετε)

Κατά τα άλλα, μιλάμε για ένα υπέροχο μέρος, με φοβερά χωμένα χωριουδάκια, κάστρα και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα, που αξίζει να πας μια φορά road trip να γουστάρεις. Χωριό και κρασί/προσούτο/μασαμπούκα. Και αξίζει να πας σε αγρόκτημα να κάνεις δοκιμή κρασιών (αλλά μην ψαρώσεις με τις τιμές που βλέπεις στο ιντερνέτι, κάτι 150άρια το άτομο, έχει και φτηνά και αξιοπρεπέστατα). 

Μεσαιωνίλα κάργα - Σαν Τσιμινιάνο

Επίσης αν πας, κανόνισε να ξέρεις τη διαφορά μεταξύ λογαριασμού και εισιτηρίου στα ιταλικά, γιατί αν ζητάς στο σερβιτόρο "μπιλιέτο" θα σε κοιτάει περίεργα.

Αλλά τι να λέμε, όπως πολύ εύστοχα έγραψα και στο βιβλίο επισκεπτών στους κήπους του Μπόμπολι,

Όχι παίζουμε

Υ.Γ: Επειδή με πρήξατε με τη Σιένα: Ναι φυσικά πήγαμε και Σιένα. Και Μοντεριτζιόνι,Βολτέρα και στα κεφαλοχώρια του Κιάντι. Γενικώς, γυρίσαμε όσο περισσότερο γινόταν. (Γιατί το πολύ κρασί,ξέρεις, δε βοηθάει στην οδήγηση)