Eπικαιρότης # καμποσο

Της ποτάνας γίνεται στα ελληνικά ιντερνέτια τις τελευταίες μέρες.

Εννοείται με τη γνωστή δόση σοβαρότητας, ψυχραιμίας και μακριά από αγκυλώσεις, αλλοφροσύνες και άναρθρες κραυγές ένθεν κακείθεν.

Μάθαμε να λειτουργούμε με το θυμικό και το συναίσθημα μόνο και η παραμικρή παρότρυνση για ψυχραιμία, επανεξέταση, επαναπροσδιορισμό και κριτική αντιμετώπιση βρίσκεται αντιμέτωπη με αλαλάζουσες χορωδίες αγανακτισμένων πολεμιστών της δικαιοσύνης (όλων των αποχρώσεων και εκφάνσεων) οι οποίες σε κατηγορούν χρησιμοποιώντας τα πατενταρισμένα και τυποποιημένα εκφραστικά μέσα της ιδεολογικής τους προέλευσης.

Μαντίλες κλπ

Είτε θα σαι φασίστας, είτε φιλελές, είτε "επιστήμονας" (έτσι με τα εισαγωγικά), είτε προδότης, είτε ανθέλληνας, είτε αιληνούτζος, είτε πολλά πολλά άλλα, καθότι οι κατηγορίες ιδεολογικής προέλευσης είναι πολλές και όχι ακριβώς αλληλοαναιρούμενες. Μια και σε έναν ιδεολογικό και συναισθηματικό κυκεώνα, μπορεί να είσαι ταυτόχρονα άθεος ξερωγω αλλά να θεωρείς ιερό το δικαίωμα του πιστού της μεγάλης Συμπαντικής Τσαγιέρας να κοπανάει το γιό του στις 8 το πρωί κάθε Τετάρτη και ακόμα πιο ιερό το δικαίωμα του γιου του να παρακαλάει τον πατέρα του να τον κοπανήσει κάθε Τετάρτη το πρωί στις 8. Παιδιά δεν ξέρω, για σας, αλλά εγώ ως άθεος , είμαι άθεος για όλους. Δεν είμαι "ορθόδοξος άθεος" (<== αυτό έχει ειπωθεί στα σοβαρά από άνθρωπο), ούτε "καθολικός άθεος" ούτε "βουδάθεος". Δεν πιστεύω εξίσου στο Δία, στο Γιαχβέ, στον Αλλάχ, στο Γκανέσα  κλπ. Και όπως θα έλεγε και ο Χίτσενς, φοβάμαι εξίσου όλους τους πιστούς. Ναι στις δυτικές κοινωνίες έχουμε ξεπεράσει μέσες άκρες τις εφηβικές ασθένειες της κύριας θρησκείας μια και δε εμάς που δεν πιστεύουμε δε μας καίνε πια στην πυρά. Ναι το ότι θα θέλανε μερικοί μερικοί είναι άλλο ζήτημα. Το θέμα μου είναι ότι δε μπορούνε και είμαι πολύ ευχαριστημένος για αυτό. Εδώ έχουμε μείνει μονο στο επίπεδο της κοινωνικής πίεσης και στίγματος αλλά και αυτό σιγά σιγά..τεσπα ξεφεύγω.

Είδα π.χ διαμαρτυρία για το δικαίωμα στη μαντήλα από εκπροσώπους φεμινιστικών blog/ειδησεογραφικών site κλπ. Κατανοώντας την πηγή της σύγκρουσης "μα δηλαδή θες να απαγορέψεις στην άλλη να φοράει μαντήλα άμα γουστάρει; πας καλά; ο,τι θέλει θα βάλει στο κεφάλι της" θεωρώ ότι πήγε αλλού για αλλού το θέμα. Φυσικά και η άλλη να φοράει ο,τι θέλει στο κεφάλι της, στα χέρια της, στα μπούτια της, ας βγαίνει έξω ντυμένη από Darth Vader μέχρι Ελένη Λουκά και από Βασίλισσα Ελισσάβετ μέχρι Εσπρεσσιέρα. ΔΕ ΜΕ ΑΦΟΡΑ. 

Στο θέμα όμως της θρησκείας και ειδικά της νοοτροπίας των θρησκειών της ερήμου εναντι στις γυναίκες (όσο την καταλαβαίνω δηλαδή) το θέμα πάει λίγο παραπέρα από το "ο,τι γουστάρω θα φοράω". Νομίζω οτι οι απανταχού ανθρωπιστές, τα άτομα με μεγαλύτερη ευαισθησία στα γυναικεία ζητήματα κλπ θα θεωρούσαν αρνητικό το να φοράει μια γυναίκα ένα σύμβολο της υποταγής της στην πατριαρχική κοινωνία (οκ μπορεί να μου ξεφεύγει η ανάλυση εδώ λίγο, δε λέω οτι έτσι είναι λέω ότι έτσι το αντιλαμβάνομαι. Και σε αντίθεση με το 99,99% του διαδικτύου, εγώ μπορεί να κάνω και λάθος). Ναι ακόμα και όταν το επιλέγει. Βέβαια το "επιλέγω" επάγει την ύπουλη προϋπόθεση οτι μπορείς να κάνεις και αλλιώς. Και ρωτώ, εντός της δικής της θρησκευτικής κοινότητας, η κοπέλα που το επιλέγει, μπορεί να κάνει και αλλιώς χωρίς έστω κοινωνικές επιπτώσεις; Πραγματικά ρωτάω. Είμαι της άποψης ότι οι θρησκείες δεν είναι αλα κάρτ. Αυτή είναι και η ένοια του δόγματος άλλωστε. Και δεν το καταλαβαίνουν πολλοί πιστοί που έχω συζητήσει κατά καιρούς μαζί τους. Δε μπορεί ο Χ που μου πρηζε τα παπάρια επειδή δε νήστευα (με επιχειρήματα κυμαινόμενα από το "Θα σε κάψει ο Θεός" μέχρι το "Έλα ρε μαλάκα, για αποτοξίνωση καντο", και από το "Ακολούθα και κανα έθιμο ρε ανθέλληνα" μέχρι το "καλά ρε δε ντρέπεσαι, μεγάλη Παρασκευή;") και να είχε προγαμιαίες σχέσεις ΚΑΙ πηγαινε στις πουτανίτσες μεγάλη βδομάδα(παντρεμένος πια) (όχι μεγάλη Παρασκευή όμως). Ε ρε μαν, νισάφι. Τεσπα, δεν είναι αλα καρτ το θέμα. Και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Αυτά είναι, αμα επιλέγεις να ανήκεις εκεί πρέπει να ακολουθείς αυτούς τους κανόνες. Τελεία. Άμα δε γουστάρεις, στις πιο χαλαρές κοινωνίες οκ δεν έχουμε πρόβλημα, πήγαινε αλλού, στις λιγότερο χαλαρές κοινωνίες, σουγαμησωτοκερατο. Το ίδιο ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους. Ειμαι υπερ του πολιτικού τους γάμου, είμαι υπερ του να υιοθετούν παιδιά, θεωρώ γελοίο το να ζητούν μερικοί (τώρα δεν έχω το λινκ καπου το χα δει) να παντρευτούν στην εκκλησία. Πας να ζητήσεις την ευλογία αυτών που σε θεωρούν μίασμα και abomination και δενξερωκαιεγω τι; Γνωστική ασυμφωνία φορ δη γουίν.

Και γυρνάμε στο χιτζαμπ, νικαμπ κλπ. Σύμφωνα με το Κοράνι, με ένα πρόχειρο ψάξιμο (βοηθείστε αν κάνω λάθος ε;) (η πηγή είναι αυτή:  Encyclopedia of Islam & the Muslim World, Macmillan Reference,)Τhe Qur'an admonishes Muslim women to dress modestly and cover their breasts and genitals, but it doesn't require covering the head. Ετσι υποψιάζομαι ότι το χιτζαμπ είναι κομμάτι της όλης "να ντύνεσαι σεμνά για να μην προκαλείς τους άντρες, που ειναι σεξιστικά γουρούνια αλλά έχουν και εξτρα δικαιώματα και δε μπορούν να αντισταθούν στα μπούτια"  νοοτροπίας που υπάρχει με διαφορετικές διατυπώσεις σε αρκετές θρησκείες. Έχω την εντύπωση πάλι οτι οι πρώτες που θα έπρεπε να κοπανιούνται για ένα τέτοιο σύμβολο καταπίεσης (ουάου, μέχρι και εγώ, ενα cis-scum μπορώ να καταλάβω ότι μια θρησκεία φτιαγμένη από άντρες, που δίνει δικαιώματα κυρίως στους άντρες και θέλει τις γυναίκες να σκάνε υποταγμένες στους αρσενικούς και να κλείνονται στην κουζίνα τους, καλύπτοντας τη μορφή τους για να μην τις βιάσουν ορθιες στο δρόμο, μάλλον είναι καταπιεστική προς τις γυναίκες.) Αλλά από την άλλη εγώ είμαι ενα cis-scum οπότε δε νογάω.

Και πάμε στο ζητούμενο: Είναι δικαίωμα αυτής που θέλει να καταπιεστεί, να θέλει να καταπιεστεί, γιατί έτσι νομίζει οτι ξεχωρίζει; Σαφέστετα. Αμα θες να σε δέρνει ο άντρας σου, εγώ μαζί σου. Είναι δικαίωμά της να νομίζει οτι δεν καταπιέζεται; Ακόμα πιο σαφέστατα. Οι πιστότεροι σκλάβοι είναι αυτοι που ο αφέντης έχει "σπάσει" ώστε να τον λατρεύουν. Δεν ξέραν τι έκαναν οι Mord-Sith νομίζεις; Και ναι, όπως και να το κάνεις 1400 χρονια καταπίεσης, αφήνουν κάτι.

Παραφράστε αυτό που έλεγε ο Russel , ώστε να εφαρμόζεται για την καταπίεση της γυναίκας: 

Many orthodox people speak as though it were the business of sceptics to disprove received dogmas rather than of dogmatists to prove them. This is, of course, a mistake. If I were to suggest that between the Earth and Mars there is a china teapot revolving about the sun in an elliptical orbit, nobody would be able to disprove my assertion provided I were careful to add that the teapot is too small to be revealed even by our most powerful telescopes. But if I were to go on to say that, since my assertion cannot be disproved, it is intolerable presumption on the part of human reason to doubt it, I should rightly be thought to be talking nonsense. If, however, the existence of such a teapot were affirmed in ancient books, taught as the sacred truth every Sunday, and instilled into the minds of children at school, hesitation to believe in its existence would become a mark of eccentricity and entitle the doubter to the attentions of the psychiatrist in an enlightened age or of the Inquisitor in an earlier time.

Ήθελα να βρω επίσης ένα παράδειγμα αντιδράσεων σε κάποια χ ανώνυμη κοπέλα που ήθελε να σταματήσει να τη φοράει. Παραθέτω το πρώτο πρώτο που βρήκα. Το τι γράφεται εκεί, δεν το χρησιμοποιώ ως απόδειξη, αλλά ως επιχείρημα, να καταλαβαινόμαστε .Kαι η άλλη άποψη, που λέει οτι ειναι φεμινιστική πράξη. Με την οποία δε συμφωνώ. Αλλά δείτε τη και πειτε μου

Και δεν προσποιούμαι ότι όλα είναι ρόδινα στην απο δω μεριά. Αλλα αν καταγγέλουμε εδώ την κουλτούρα βιασμού που λέει οτι "μίνι φορούσε, καλά να πάθει" τι να που΄με στην κουλτούρα που ευθέως ή πλαγίως λέει "καλύψου συ για να σαι ασφαλής". Τι διαφορά έχει ο ελελχρ κάφρος που γράφει εμετικά σχόλια κάτω απο ειδήσεις για βιασμό με αυτό; 

Πολύ δύσκολο το θέμα δε λέω και έχουμε ξεφύγει, καθότι κομμάτι του κόσμου, για να επιβεβαιώσει τον ανθρωπισμό του μπερδεύει το γεγονός της βοήθειας προς τον πληγέντα συνάνθρωπό μας με την υιοθέτηση όλης της κουλτούρας και της πολιτιστικής του ταυτότητας, πράγμα που ναι λάθος.

Και για να μην αρχίσουμε τις μαλακίες, έχω ταϊσει και συμπατριώτες μου και πρόσφυγες, ναι προσωπικά, έχω δώσει τα ρου΄χα μου, έχω δώσει τα τρόφιμα μου, κάνω οποτε και όσο μπορώ το καθήκον μου σε όποιον μπορώ, αλλά ούτε χριστιανός είμαι, ούτε μουσουλμάνος, ούτε θαυμάζω καμία από τις 2 κουλτούρες ως νοοτροπία .(το αρχιτεκτονικό τους στίγμα ναι, το θαυμάζω. Και την τέχνη τους. Και την μουσική τους ενίοτε. Την ιδεολογία και την κουλτούρα της υποταγής ή θάνατος,  ή έστω αφομοίωση ή κοινωνικό στίγμα ποτέ).Ούτε θα δικαιολογήσω καμία παράνομη πρακτική επειδή προέρχεται από πολιτισμική, θρησκευτική διαφορά. Ζω σε -σχεδόν- κοσμικό κράτος. Αν πιστεύεις στον Μεγάλο Μανιτού, η λατρεία του είναι προσωπική σου υπόθεση και σεβαστότατη, αλλά εντος των κοσμικότατων νομικών πλαισίων. Μέχρι εκεί. Μετά έχουμε πρόβλημα. Ειδικα αν ο Μανιτού σου πει να με δείρεις επειδή απαγορεύονται τα μούσια στους άντρες άνω των 30 αλλιώς σου κοβουν την τσουτσού. Στο ναό σου λάτρεψε όποιον θες. Και θα ρθω να παρακολουθήσω και τη λειτουργία απο ανθρωπολογικό ενδιαφέρον. Αλλα κανονισε η πίστη σου να ναι σαν την τσουτσού σου. Καλώς το έχεις αλλά μη μου το κουνάς στη μούρη σαν όπλο.

Μεγάλο θέμα ..και μαλλον θα μετανοιώσω που τα γραψα αυτά και δεν κάθισα να τα κοροϊδέψω με το Zaph..

Οδήγηση ντίρλα

Άλλο σημείο πίεσης και ελέγχου της ευαισθησίας του φιλοθεάμονος κοινού της ελληνικής επικράτειας ήταν και το δυστύχημα του λαϊκού βάρδου και οι ατελείωτες οιμωγές και σπαραχτικές κορώνες. Τρομάζω με αυτά που βλέπω στο φμπ πραγματικά. Αν δεν τον θαύμαζες είσαι παρείσακτος. Ήσουν υποχρεωμένος να σου αρέσει (και ψεύτης αν δεν παραδέχεσαι οτι χορεύεις σκυλάδικα νυχθημερόν απο ο,τι φαίνεται). (Μισό λεπτό, να βάλω λίγο Φωτιά στα σαββατόβραδα που μεράκλωσα, να ρίξω μια γυροβολιά στο λαμπ να στανιάρω). Μετά μπλέκαμε το "δε σου αρέσουν τα σκυλάδικα" με το "ΧΑΡΗΚΕΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΑΣ;" και μετά μπλέκαμε ακόμα περισσότερο τα μπούτια μας με το να πάμε να βγάλουμε απο τη μύγα ξύγκι για να μη σπιλωθεί η μνήμη του ειδώλου, που αποκλείεται 8 το πρωί μετα απο ξενύχτι στα μπουζούκια να ήταν ντίρλα και να στούκαρε, έπρεπε να τον φαγαν οι Μασώνοι, η Μοσαντ, οι ΚΥΠ-ρος κλπ. Όταν λέω γω οτι λειτουργούμε μόνο με το θυμικό και το συναίσθημα με λέτε κυνικό , ψυχρό και House ( χίλια ευχαριστώ).

Τα γεγονότα ήταν τα εξής όμως: 

Ενας νέος άνθρωπος, καλός απο ο,τι φαίνεται στη δουλειά του, ένα βράδυ ήπιε τον κώλο του και μια και "το χε" ως συνήθως, έχασε τη ζωή του. Και αντί αυτό να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή, αντί να αποτελέσει έναυσμα ΜΠΑΣ και φοβηθεί κανας πιτσιρικάς και κόψει τις μαλακίες του, παίζει ηρωοποίηση και αγιοποίηση. Διαχωρίστε τις καταστάσεις: ΄

1. ΦΥΣΙΚΑ και κρίμα που έχασε τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος

2. ΟΧΙ ο νεκρός ΔΕ δεδικαίωται. Ο νεκρός έφαγε το κεφάλι του (και ευτυχώς μόνο το δικό του) από ΔΙΚΟ του ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ λάθος. 

3. ΝΑΙ πλήρωσε για αυτό που έκανε με το μέγιστο τίμημα. ΔΕΝ είναι ήρωας για αυτό. Ήρωας είσαι όταν χάνεις τη ζωή σου  για να προστατέψεις τις ζωές άλλων.

4. Αυτό που είναι είναι παράδειγμα για αποφυγή. ΜΗΝ ΠΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΟΔΗΓΑΤΕ. ΟΧΙ ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΟ ΧΕΙΣ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΣ. ΜΗΝ . ΜΗΝ. Τέλος. Δεν έχει αλλά. Δεν έχει μα. Τέλος. Μην. Στα αρχιδια μου αν μένεις μακριά. Έμενα 50 χλμ απο την Αθήνα, όλοι οι φίλοι μου ηταν Αθήνα, οι σχέσεις μου μονίμως ήταν Αθήνα, δούλευα Αθήνα, έβγαινα συνέχεια Αθήνα, ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΣΑ ΠΟΤΕ για να γυρισω. Κάθε ΣΚ ήμουν λιαρδά. Δεν έχω πάρει το αυτοκίνητο ΜΙΑ φορά να γυρίσω πίσω. Τουλάχιστον μειώνω τις πιθανότητες να φάω εγώ το κεφάλι μου. Οι πιθανότητες να με σκοτώσει κάποιος τριμάλακας ελληναράς που τον έμαθε ο πατέρας του οτι "ο γιος μου εμένα το τιμόνι το χει" είναι σταθερές. Και μειώνω και τις πιθανότητες να στείλω στον άλλο κόσμο το παιδί καμιας κακομοίρας μάνας. Που στα δικά της τα μάτια είναι πιο σημαντικό από τα δικά μου τα μούτρα και καλά κάνει.

5. Μπορώ ταυτόχρονα να λυπάμαι που έχασε ενας άνθρωπος τη ζωή του, να καταννοώ ότι την έχασε με δική του υπαιτιότητα ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ. Έλεος πια.

Βέλγικο Φεστιβάλ Αθηνών ή κάπως έτσι

Εδώ μπαίνω σε επικίνδυνα χωράφια μια και από τέχνη εγώ νογάω μέχρι Lemmy, Ozzy, λίγο από Villa Lobos, λίγο το Rach 3, κάτι κουταλιές του γλυκού από ολλανδούς 17ου αιώνα, τουριστικά πράγματα. Ειδικά στις εικαστικές τέχνες.

Ψιλιάζομαι επίσης πως οι μισές κραυγές περί του Φαμπρ υποκρύπτουν χαμένες χορηγίες και πεινασμένες μασέλες. Οπότε κάποιοι λογικά γκρινιάζουν λόγω διαφυγόντων κερδών.

Επίσης κάποιοι γκρινιάζουν λόγω σεμνοτυφίας καθότι κατηγορούμε μεν τους μουσουλμάνοι για οπισθοδρόμηση και μεσαίωνα αλλά μη δούμε μια τσουτσού αμέσως να σοκαριστούμε.

(Κακές γλώσσες αναφέρουν πως έχω δηλώσει πως δε με αφορούν αυτές που δεν τις σοκάρει η τσουτσού μου, αλλά μια και είμαι γνωστός νάρκισσος και μου αρέσουν οι γλώσσες, θα τις πίστευα τις φήμες.)

Από την άλλη, οι γάτες που χοροπηδάνε όπως είπε και ο Ζαφ, θυμίζουν πολύ τους Jumping Jews

Aν κατάλαβα καλά το φεστιβάλ μέχρι τώρα παρουσιάστηκε περίπου ως λαική βραδιά με την Έφη Θώδη σε πανηγύρι να τραγουδάει πάνω σε καρότσα αγροτικού, ενώ ο Φαμπρ ως περίπου ο Μαξ Πλανκ της τέχνης, ο Γιούρι Γκαγκάριν της περφόρμανς και ο Ρον Τζέρεμι της μετα-καλτσουρ ξερωγω οτιναναι. Τώρα εγώ δε μπορώ να πω πολλά πολλά γιατί είπαμε απο Τέχνη υψηλή ναουμ και νοήματα, λιγο μαύρα μεσάνυχτα αλλά ρε μαν οκ, δεν ηταν και του πεταματου το φεστιβαλάκι. Θυμάμαι και μια Καμπαγιέ και εναν Μπαρίσνικοφ και κάτι μεγαλοονοματα τεραστια, δεν παιζαμε μονο Κρατική Χορηγία Κραουνάκη και Καλομοίρα γκεστ, χαλαρώστε ρε Μπαλτά.
Η αντίρρησή μου εμένα ειναι που ειδα ενα πρόγραμμα να το πω ελαφρώς αυτοαναφορικό;
Μου θύμισε λιγο το σκετσάκι με το spam.
Πρώτη μέρα :
Βέλγικη Παράσταση του Φαμπρ
Δεύτερη μέρα:
Ο Φαμπρ παρουσιάζει Βέλγους
Τρίτη μέρα
Το Βέλγιο μέσα από τα μάτια ενός Βέλγου - Φαμπρ
Τέταρτη Μερα
Βέλγικες ματιές στο βέλγικο προβλημα της τέχνης - Φαμπρ
Πέμπτη Μέρα
Βέλγοι καλλιτέχνες κοουτσάρουν έλληνες καλλιτέχνες
Έκτη μέρα
Ο Φαμπρ παρουσιάζει : Το Βέλγιο όπως το δα μόνο εγώ.
Εβδομη μέρα
Πολύ σκληρός για να χορέψει


Ε υπάρχει ενα πατερν που ειναι λίγο γελοίο για μας τους αδαείς.
Δεν ξέρω το Φαμπρέ, ξαναλέω. Δεν με χαλάει ξένος διευθυντής φεστιβάλ. Δε με χαλάνε ούτε τα τσουτσούνια του Ζορμπά κλπ. Έχω χειροκροτήσει την τσουτσού του Iggy 2 φορές άλλωστε. (Δύσκολος ο διαφωτισμος μαναμ, και εύκολη η σεμνοτυφία).
Update: Mια και λέμε για σεμνοτυφία, άρχισαν τα πρώτα κρούσματα στον τοίχο μου στο φουμπου. Εννοείται πως πρώτο πρώτο κρούσμα αηδίας και αποστροφής για τα περιστρεφόμενα τσουτσούνια ήταν από μια πρόσφατη μανούλα. Το κακό είναι οτι την 37χρονη μανούλα τη γνωρίζω από τότε που ήταν 19.  Μια και η προσωπική ζωή του καθενός είναι ιερή δε θέλω να εκθέσω καταστάσεις, αλλά το να αποστρέφεται η ΧΨΖ τα περιστρεφόμενα τσουτσούνια είναι σα να αποστρέφεται τα σφυροδρέπανα ο Στάλιν*
Τέλος Update.
Βέβαια αν ανακοίνωνε πως πρωταγωνιστές στην επόμενη παράσταση με τους ιπτάμενους παργαλάτσους θα ταν ο Ρουβάς, ο Σπαλιάρας και δεν ξέρω και εγώ ποιος άλλος προκαλεί απανωτα σκουιρτινγκ στη μέση ελληνίδα νοικοκυρά αυτή τη στιγμή, φαντάζομαι η παράσταση θα τανε σολνταουτ για 3 χρόνια. Και θα απαιτούσαμε να δώσουν όσκαρ στις πουτσότριχες του Σάκη.
Mακριά από εμένα το "αυτό δεν είναι τέχνη". Το μόνο που σκαμπάζω απο τέχνη είναι, οκ, 2 πράγματα:
1) Αν κάποιος πει "αυτό είναι τέχνη" τότε αυτό είναι τέχνη τουλάχιστον για κάποιους και τέλος
2) Το τι εγώ θεωρώ ως τέχνη δεν επηρρεάζει καθόλου την τέχνη ως ένοια και τους καλλιτέχνες ως ύπαρξη. Εγώ είμαι κλασσικούρας. Ξερναώ με νταντά, ποστμοντερν κλπ. Αλλά τι να κάνουμε, τέχνη ειν και αυτά. Μπορεί να μη μου λέει εμένα κάτι, σε κάποιον λέει. Και μέχρι εκεί.
Bέβαια το οτι κάτι είναι σώνει και καλά τέχνη εμένα δε μου αφαιρεί το δικαίωμα -και υποχρέωση μη σου πω- να το θεωρήσω ατάλαντη μαλακία κάποιου Μαέβιους Παχατουρίδη , μην τρελλαινόμαστε.
Απλά το όλο στήσιμο μου κάνει σε "θέλαμε να την πούμε στους ντόπιους κερχελέδες που μασούσαν επιδοτήσεις και πουλούσαν κουλτούρα, αλλά φέραμε το βέλγο κερχελέ να μασήσει επιδοτήσεις και να πουλήσει κουλτούρα. Μπικοζ Μπέλτζιουμ".
Φυσικά το αποτέλεσμα μετράει και μπορει ο Φαμπρ να κανει ενα φεστιβαλόνι τσίλικο, να αναστενάξουν τα μάρμαρα της Επιδαύρου. Αλλά άλλαξε τους τίτλους τουλάχιστον μαν,..
Τώρα θα μου πεις και ποιον να βάλει. Ε ρε φιλος, να σου πω ποιον θα έλεγα εγώ; Αυτόν. 1-0.
ΟΚ οχι, τον Παπαιωάννου θα λεγα, αλλά μέχρι εκεί ξέρω, τι να σου πω. Και για τέχνη στο κάτω κάτω, περι ορέξεως και τα λοιπά.

*Όποιος νομίζει ότι παίζει να κατηγορήσω επί ηθικής βάσεως οποιονδήποτε ή οποιανδήποτε επειδή είχε έντονη σεξουαλική ζωή, να σταματήσει να το νομίζει. Αυτό που κατηγορώ και θα κατηγορώ είναι το σεμνότυφο μισοκακομοίρικο ηθικοπλαστικό υφάκι της ΚυραΜπόγραινας που πριν 4 λεπτά παρτουζωνόταν στο στάβλο με την εθνική πόλο της Ουγγαρίας, και μολις γύρισε σπίτι άρχισε να κάνει κήρυγμα για την αξία της παρθενίας και την αποχή απο το σεξ γιατί διαφθείρει και δεν κάνει. Είμεθα υπερ της παρτούζας, κατά της σεμνοτυφίας

Λίγα λόγια περί χιούμορ

Είπα να γράψω ένα quasi-σοβαρό ποστ, με θέμα τη δήλωση Τατσό περί της έντονης σεξουαλικής του δραστηριότητας εντός λεκανοπεδίου, το τζερτζελέ που ακολούθησε και την μετέπειτα αντίδρασή του.

Μια βασική αρχή που μου μάθαν μερικοί υπερχιουμορίστες τύποι εδώ και χρόνια είναι η εξής :

"To χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι βασικά χαρακτηριστικά του πραγματικά έξυπνου ανθρώπου."

Βρίσκω πολύ δύσκολο να χωνέψω ότι ένας πραγματικά μορφωμένος, πραγματικά πνευματικός και πραγματικά έξυπνος άνθρωπος, τα παίρνει τόσο άσχημα εις το κρανίον του, με αφορμή ένα τρελλό χαβαλέ στο τουίτερ ή στο fb.

Πολύ περισσότερο για χαβαλέ που ξεκίνησε από δήλωση τέτοιου ύφους. Ποιος χέστηκε ρε αδερφέ αν "απομονώθηκαν εκφράσεις" κλπ. Δεν έκανες πολιτική δήλωση. Τι με νοιάζει το υπόλοιπο; Ο χαβαλές επικεντρώθηκε εκεί που έπρεπε.

Λυπάμαι πραγματικά πολύ που ο εν λόγω κύριος (για τον οποίο δεν είχα γνώμη, δεν τον έχω παρακολουθήσει -μια και δεν έχω κεραία στην τηλεόραση τα τελευταία 3 χρόνια,δοκιμάστε το-και δεν έχω διαβάσει τα βιβλία του) αντέδρασε έτσι σε μερικές από τις υπεραττάκες που εκτοξεύθηκαν στο ιντερνέτι.

Αρκετές από αυτές τις πραγματικά μνημειώδεις ανταπαντήσεις τις είπα φυσικά εγώ, που μπορεί να είμαι ένας τελευταίος, ουτιδανός,χαμερπής κομπλεξικός υπάνθρωπος, αλλά δεν αφήνω κουβέντα να πέσει κάτω και δε χρωστάω καλό λόγο σε κανέναν.

Πιστός λοιπόν στις επιταγές της σχολής που με μεγάλωσε και με ανέθρεψε (βλέπε Black Adder, Monty Pythons, Black Books, Yes minister κλπ κλπ κλπ -ποια μαθηματικά και πίπες) του δωσα και κατάλαβε.

"Έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα"

"Σιγά τη μεγαλούπολη" ανταπαντώ με σθένος και αμετροέπεια εγώ. Που μπορεί ως εραστής να απέχω παρασάγγας από το ιδανικό πρότυπο του καλογυμνασμένου λατίνου μελαχρινού πρασινομάτη pool boy και να έχω φάει πόρτα από τη μισή και πλέον αττικοβοιωτία (παραδόξως στο εξωτερικό έχω περισσότερες επιτυχίες,αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στο οτι εκεί οι γκόμενες πίνουν πολύ,έχουν χαμηλά στανταρντ και θέλουν να εκδικηθούν τον πατέρα τους), αλλά δε με εντυπωσιάζουν τα νούμερα κύριε. Είμαι του ποιοτικού ρεπερτορίου, κοινώς άστα γάματα, τρώω τα αποφάγια των ωραίων,έξυπνων,πλούσιων και προικισμένων φίλων μου (γιατί μεταξύ μας, δεν έχω ταλέντο, δεν έχω εξοπλισμό, γάμα τα σου λέω, χάλια.Το ότι έχω φτάσει 35 και έχω καταφέρει να πάω με 2.75 γυναίκες, το θεωρώ θαύμα.)

Αν ήταν να παρεξηγιόμαστε από τη σάτιρα και τον σαρκασμό των άλλων και να μην αυτοσαρκαζόμαστε και μεις, εγώ τώρα θα ήμουν φυλακή σε διπλανό κελί με τον Zaphod γιατί με τις παπαριές που λέμε ο ένας στον άλλο (που να μας πετύχετε live) θα πρεπε να είχαμε μονίμως μαζί μας και κατάνα να μονομαχούμε. Σε παρακαλώ τώρα..

Έτσι που λες κύριε. Και μια και είσαι και της κουλτούρας και της διανόησης και άλλα τέτοια βαρύγδουπα και εντυπωσιακά, σα ροκοκό πολυθρόνα, θα έπρεπε να έχεις ρίξει τρελλά γέλια με τα χτεσινά και να έχεις δευτερολογήσει και από πάνω λέγοντας και τα δικά σου, να μη μείνει άντερο.

Γιατί όχι "η σάτιρα είναι ιερή" και τέτοιες πίπες όταν κοροϊδεύουν πολιτικούς σου αντιπάλους λόγω του πάχους τους, της αναπηρίας τους κλπ κλπ, αλλά όταν απαντάνε στη δήλωσή σου "ρε,ποια σπίτια και ποια λεφτά, άμα βγει ο Σύριζας κυβέρνηση θα μας πηδήξουν τις γυναίκες" να το θεωρείς "κανιβαλισμό". Μονά-ζυγά δικά μας; δεν πάει.
Α μην ξεχάσω, δηλώσεις του στυλ "εγώ είμαι υπεργαμάτος αλλά εσείς όλοι οι υπόλοιποι είστε γύφτοι και βλαμμένοι και δεν μπορείτε να εκτιμήσετε ένα τέτοιο απαστράπτον μνημείο κουλτούρας και πολιτιζμού" ..ξέρεις που το πάω..

Λυπάμαι πραγματικά και κυρίως, εκπλήσσομαι για την τόσο τεράστια έλλειψη χιούμορ και την τόσο εμφανή στριτζοσύνη.

Να τον χαίρεστε.

Υ.Γ: Μη βγει κανάς οπαδός τώρα και αρχίσει τα "αυτό σε ενόχλησε και όχι το Χ,Ψ,Ζ,Ω", θα ξεράσω αρκούδες.

Υ.Γ2: Α και σας τα χω μαζεμένα γιατί πάλι κανένας αλληλέγγυος δεν πάτησε στην αιμοδοσία σήμερα.Τα αφισάκια με τις μπουκαλίτσες αίμα με ατάκες "βρες το αίμα του μετανάστη" ξέρετε να τα κρεμάτε. Να έρθετε να δώσετε κανα μισόλιτρο αιματάκι, στα παπάρια σας.

Εκλογική Δημοσίευση

Καλά, επειδή πήρες φόρα, σε βλέπω, μη νομίζεις ούτε πως θα γράψω τι θα ψηφίσω, ούτε θα σου γράψω τι θα ψηφίσεις εσύ. Έτσι για να ξηγιόμαστε, (Ναι έχω αποφασίσει)
(Για να μην είμαστε τελείως μυστήριοι: Δεν πρόκειται να ψηφίσω κανέναν από αυτούς που μοιράστηκαν το πλιάτσικο των 7.7 εκατομμυρίων για "έρευνα")

Θέλω να ψιλοκράξω αυτά τα τραγελαφικά που γίνονται τριγύρω, αν και όπως πολύ σοφά (μερικές φορές με αυτοεκπλήσσω) είπα πριν λίγες μέρες στον τουήτα  "γίνονται τόσα πολλά που χιουμορραγώ".

Είπα και εγώ που λες έτσι, για να μην είμαι πολύ κακεντρεχής, να σταχυολογήσω (τι λεξιλόγιο ο τρισυπόστατος, μιλάω και μουσκεύουν 2 ηπείρους παραπέρα) μερικά σιβιά υποψήφιων -νέων κυρίως- βουλευτώνε να δω τι παίζει ρε παιδί μου.
Μαλάκα μου, άμα δεν τα δεις, δε μπορείς να φανταστείς πόσοι ευφημισμοί υπάρχουν για το "δεν έχω δουλέψει ποτέ".

"Έχει ασχοληθεί με τα ναυτιλιακά και τη διοίκηση επιχειρήσεων".

Τί έχει ασχοληθεί ρε πόμολο; Ασχολία είναι το πλέξιμο. Το βιτρό. Η κατασκευή "έργων τέχνης" από σάψαλα που βρίσκεις στην παραλία το καλοκαίρι.
Άκου "ασχολήθηκε με τα ναυτιλιακά".  Να έχεις κοχόνες και να πεις "πέρασα 2 φορές από το γραφείο του μπαμπά και σήκωνα τα τηλέφωνα την ώρα που είχε πάει για κατούρημα. Μετά μου κοψε μια επιταγή και την εξαργύρωσα στο λογιστήριο." Έχει και πτυχίο -ΠΡΟΦΑΝΩΣ- σε διοίκηση επιχειρήσεων (Εμ Μπι Έϊ γιδοβοσκοί). Μιλάμε έχω έναν ερεθισμό που θα κανε τον Εμπειρίκο να ξαναγράψει το Μέγα Ανατολικό, να τον κάνει 39 τόμους και να τους αφιερώσει σε μένα.
Άκου "Ασχολήθηκε".

Ο άλλος έχει "ασχοληθεί" με την τοπική αυτοδιοίκηση. Ναι πήρες πτυχίο από το ΑνθυποΤΕΙ Ανωτέρας Απόξεσης Λυμάτων και Αποβλήτων με έμφαση στα Οικιστικά (βοηθός βοθρατζή) στα 22 και ως εκ του θαύματος καπάκι με το πτυχίο βρήκες θέση "συμβούλου" στο δήμο στον οποίο ήταν δήμαρχος ο κολλητός του πατέρα σου. Μετά που βγήκε νομαρχιακός σύμβουλος "ασχολήθηκες" με την τοπική αυτοδιοίκηση σε πιο κεντρικό επίπεδο. High Level που λέμε. Από παράγοντας του κώλου στις ντόπιες καφετέριες, έγινες πιο μεγάλος παράγοντας στις καφετέριες της νομαρχίας.

"Ασχολήθηκα" ενεργά με τα κοινά από τα φοιτητικά μου χρόνια (κόλλαγα αφίσες και το παιζα μούρη στους πρωτοετείς στο τραπεζάκι της σχολής). Αμέσως μετά την αποφοίτησή μου διορίστηκα εντελώς αξιοκρατικά στο δημόσιο χωρίς ΑΣΕΠ και τα τελευταία αυτά 10 χρόνια, "ασχολούμαι" με το να προσποιούμαι πως βάζω βαρυσήμαντες σφραγίδες και υπογραφές σε προκηρύξεις. (Μη γελάς πικρά εσύ ο ψηφοφόρος των "μικρών", καναδυό ήρωες του 97-98 ενάντια στον Αρσένη, τέτοιο βιογραφικό έχουν. Αλλά τους εξαφάνισαν εντελώς τυχαία, μη γίνουμε και ρόμπες)

Δεν έχουν δουλέψει μέρα κανονικά οι ερίφηδες. Εκτός τι να πω, άμα δεν γράφονται τα βιογραφικά έτσι όπως τα γράφω εγώ ρε παιδί μου. Σε εμένα άμα δεις (που δεν είμαι και ο εργατικότερος νέος όλων των εποχών, ο πατέρας μου τεμπέλη με ανεβάζει, μοσχάρι με κατεβάζει) το τσιβί μου, λέει  π.χ
Από τότενες μέχρι τότενες τα ξυνα εκεί. Μετά τα ξυνα εκεί. Παραμετά τα ξυνα δώθε, τώρα τα ξύνω κείθε.
Όχι "ασχολούμαι με τις θετικές επιστήμες από το 1995".
Τώρα που το σκέφτομαι..
ρε μαλάκα μου, έχω μεγαλύτερο βιογραφικό από τουλάχιστον τους μισούς τρακόσους. ΟΚ είναι και μερικοί που έχουν δουλέψει επί 20ετίες.
Συνδικαλιστές.
Μη γελά ρε, ξέρεις τι σκληρή δουλειά είναι; Ανατσουτσούρωσε η επιδερμίς μου τώρα που στο λέω. Τους λυπάται η ψυχή μου. Ξέρεις τι τάλαντο θέλει να "ασχολείσαι" με τα συνδικαλιστικά κοινά και να ουρλιάζεις παπαργιές στις συνελεύσεις του σωματείου; Αν μη τι άλλο θέλει στομάχι.
Θυμάμαι από τότε που δούλευα στη φάμπρικα.
Και η Φώφη π.χ. Στην εθνική τράπεζα. 30 χρόνια.
Ασχολήθηκε και αυτή.
Και η Αννούλα. 'Αλλες περγαμηνές από κει. Επαγγελματικές, δε λέω. Τρελλές περγαμηνές. Τόσες περγαμηνές που άμα ζούσε ο μακαρίτης ο Ραμσής ο Πέμπτος (να τον αναπαύει ο Χόρους; ο Σέθ; Ο Όσιρις; δε θυμάμαι τώρα τι προτιμούσε), θα την είχε διορίσει υπερνομάρχη Θηβών,Λούξορ και Ασσουάν.  Και αυτή "ασχολήθηκε".  Αξιοκρατικά, δε λέω. Όλος ο κόσμος το ξέρει. Εγώ θα βγω να πω κάτι;

Και θα βγει λοιπόν τώρα αυτός ο ανεπάγγελτος (που δεν ήταν μόνο ο πρωταθλητής PS3 Νοτιοανατολικής Ευρώπης, είναι ΠΟΛΛΟΙ - ναι και "δικοί" σου. Όχι μόνο οι γνωστοί άχρηστοι.)

Πάντως να σου πω, αν ήμουν πολιτικός και κατέβαινα τώρα στις εκλογές, θα φρόντιζα το cv μου -οκ ΑΝ υπήρχε- να ήταν όσο πιο λεπτομερές μπορεί να γίνει.
Από πότε μέχρι πότε δούλεψα και που και ως τι. Αυτό να σου πω την αλήθεια δεν το χω δει παρά μόνο σε κανα δυό -και πάλι βράστα.

Και να σου πω υποψήφιε, όχι, το ότι ήσουν ένα κομματικό στέλεχος από 15 χρονών, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ. ΔΕΝ έχεις τις ίδιες εμπειρίες με εμένα, ΔΕΝ έχεις  παρόμοια ζωή με εμένα,ΔΕΝ είχες ΠΟΤΕ σου καν τους ίδιους στόχους με εμένα. Γιατί εσύ από τα 15 ήξερες ότι θα γίνεις "ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ" για να μας "σώσεις" -ανεξαρτήτως πολιτικής προελεύσεως-. Το μόνο που ξέρεις να αναμασάς είναι πως θα σώσεις "τα όνειρά μας", αλλά τι να σώσεις ρε ζαβό;
Αφού δεν έχουμε ονειρευτεί ποτέ τα ίδια!

Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου

..που έλεγε παλιά και ο Χαρούλης.. επικό τραγουδάκι σε κάποιο δίσκο του (δε θυμάμαι ποιον).

Καλή χρονιά κατ'αρχήν,, υπομονή σε αυτούς που θα μπλέξουν στην κίνηση σήμερα  και καλά ευρώ στις τσέπες σας. (Βγάλτε και καμια φωτοτυπία κανα 50αρικο που χει περισσέψει, να χετε να το θυμάστε).

Επιστρέψαμε από τις διακοπές μας κεφάτοι και ορεξάτοι και τα λοιπά και τα λοιπά , κυρίως δε γιατί είχαμε μια ολόκληρη εβδομάδα να ακούσουμε ελληνικές ειδήσεις. Με το που περάσαμε τα σύνορα μαύρισε ο τόπος σου λέω (όχι με την Ανθιμική σημασιολογία).

Έμαθα λέει η πρωθυπουργάρα μας έριξε πάλι τις λεβέντικες ζεμπεκιές της.

Αυτό το παλλικάρι έχει ένα σκάλωμα με τα ζεϊμπέκικα. Από ο,τι βλέπω δε, είναι και φιγουρατζής και ατζέμης στο χορό, καθότι τη φιγούρα με τον αστράγαλο στο χέρι δεν την έχω ξαναδεί -δε με λες και ειδήμονα βέβαια. Αυτή η συγκεκριμένη φωτό από την πρωτοχρονιάτικη έξοδο του iGAP, μου κάνει περισσότερο κάτι σε γιόγκα παρά σε χορό. Κάτι σαν "Η Στάση του Χαζού" , "Ο Ευλύγιστος Επαίτης που Χαιρετά Το Σύμπαν", "Ο Οργασμός του Παραπληγικού Καρπαζοεισπράχτορα", τέτοια .
Κάποιος κακεντρεχής θα έλεγε "εδώ ο κόσμος καίγεται και αυτός βγαίνει την πρωτοχρονιά;" . Εδώ ψιλο-διαφωνώ. Σχεδόν όλοι βγήκαν την πρωτοχρονιά, έστω και να πιουν ένα ποτήρι κρασί σε πλαστικό ποτήρι, καθισμένοι σε ένα παγκάκι. Δεν είναι σωστό να ψέξεις το Γιωργάκη για αυτό.
Στο κάτω κάτω, κάτσε ρε αδερφέ, ΑΥΤΟΣ και το σκυλολόϊ του ΤΙ ΑΝΑΓΚΗ ΕΧΕΙ; Θα χάσει τη δουλειά του; Όχι. Θα χάσει τις καταθέσεις του; Όχι. Θα χάσει το σπίτι του; Όχι. Θα χάσει κανένα εισόδημα; Όχι. Δε θα έχει να πληρώσει αύριο τέλη κυκλοφορίας, ΤΕΒΕ, ασφάλεια αυτοκινήτου, σουπερ μαρκετ κλπ; Ε όχι. Με συγχωρείς αλλά εγώ με πολύ λιγότερα "όχι" στις ίδιες απαντήσεις, έκανα αλλαγή χρόνου σε μια γέφυρα στο Σηκουάνα πίνοντας σαμπάνια με το Zaphod και κρυώνοντας σφόδρα. Αυτός να μην πάει να ρίξει μια γυροβολιά δίπλα στο σπίτι του; Γιατί το παιδί; .. Καλό παιδί και αγαθιάρης δε λέω.. Όπως ο Λουδοβίκος ο ΙΣΤ'. Και αυτόν έτσι, τον συμπαθούσε ο κόσμος.. (Τρέχτε ΤΩΡΑ, πάρτε "Ιστορία της Γαλλίας" του Νίκου Τσιφόρου και διαβάστε το κεφάλαιο με τη Γαλλική επανάσταση. Θα καταλάβετε γιατί - όχι δεν ευαγγελίζομαι επανάσταση, δεν αντέχω το ξύλο και το αίμα εκτός αν παίζω Dragon Age ή Medal of Honor, άλλο είναι το ζουμί. Οι πολύ πολύ εύκολοι παραλληλισμοί καταστάσεων).

Με το που σκάσαμε μύτη που λες Αναγνώσθα μου, έσκασε η μαυρίλα. Μια μιζέρια, μια κατάθλιψη, μια απαλεψά, ένας βραχνάς, ένας σφάχτης στη μέση, ένα πλάκωμα ρε αδερφέ. Δε λέω, τα πράγματα έχουν πάρει αυτή την άρρωστη καφεκίτρινη απόχρωση που θυμίζει περιττώματα φθισικής αγριόχηνας και μυρίζουν σαν θάλαμος σε κέντρο εκπαίδευσης το χειμώνα μετά από φασολάδα. Ναι, το μέλλον μας δεν προβλέπεται πολύ σόι και αν ζούσε η μακαρίτισσα η Κασσάνδρα θα ήταν πολύ βαρυσήμαντο στέλεχος τση κενωνίας μας. Αλλά dum spiro spero. Αν και το spero είναι το καρότο που κρεμιέται μπροστά από το γαϊδούρι για να συνεχίσει να προχωρά, κάτι είναι και αυτό σε τέτοια ζόρια.

Ξέρεις τι με χαλάει πολύ ρε συ Αναγνώσθα; Η οικειοποίηση της επανάστασης. Και αν και η ανατροφή μου δε θα έπρεπε να μου επιτρέπει να ξεστομίζω τέτοιες ασχήμιες, ο Πάγκαλος. (βάλε μπιπ στο "Πάγκαλος").
Βλέπω ιντερνετικώς κυρίως, πολύ πορωμένο επαναστατισμό. Σε σημείο να ροβεσπιερίζουν επικινδύνως. [ σ.τ.μ Ροβεσπιερίζω : Εκ του γνωστού και μη εξαιρεταίου μεσσιέ Ροβεσπιέρου που πήρε τόσο ψηλά τον αμανέ και έγινε τόσο μανιχαϊστής που έσκισε τα ράμματα δικαίων και αδίκων.]
Άκου αδερφέ, όλοι τσαντισμένοι είμαστε και αρχίζει και βράζει πολύ πολύ άσχημα το καζάνι. ΑΛΛΑ, το κριτικό μάτι εκτός από τους απέναντι πρέπει να πέφτει και πάνω μας. Πάντα. Όταν χωρίσουμε με στεγανά τον κόσμο σε κακούς και καλούς, θεωρήσουμε εξ ορισμού τη θέση μας στους "καλούς" και όποιος ψιλοδιαφωνεί μαζί μας απειλείται με κρεμάλα, ντουφέκι και θεωρείται και προδότης, τότε είμαστε μισό βήμα μακριά από αυτούς που θεωρούμε "κακούς". Η ευθύνη της όποιας "επανάστασης" απέναντι στον εαυτό της είναι μεγαλύτερη από ο,τι απέναντι στον αντίπαλό της. Ναι Zaphod σκάσε, αφού κατάλαβες τι εννοώ μην αρχίζεις. Είπαμε, να αντισταθούμε, αλλά άμα είναι να γίνω κακέκτυπο του Γεωργίου Θάμνου του νεότερου, να λείπει το βύσσινο.

Πολύ το σοβάρεψα.
Πάμε Πάγκαλο; (συγγνώμη μαμά, δε θα ξαναπώ τέτοιες βρωμιές).
Έχει πλάκα ο απύθμενος. Είναι μεγάλος σουρρεαλιστής σου λέω, παραδέξου το. Αν ζούσε ο Ντάγκλας Άνταμς θα ξαναπάθαινε καρδιακό από τα γέλια.
"Είστε κοπρίτες"
"Ναι αλλά εσύ μας διόρισες"
"Ναι αλλά άμα δε σας διόριζα δε θα έβγαινα βουλευτής, τέτοιοι αχάριστοι είστε"
"Ναι αλλά τότε είσαι και συ κοπρίτης που έβαλες τους κοπρίτες να κοπρίζουν στο δημόσιο"
"Ναι αλλά εγώ είμαι κοπρίτης με μεγάλο πόστο ενώ εσείς κοπρίτες πλέμπα. Όχι ίσα και όμοια"
"Στις άλλες εκλογές τι θα γίνει θα κάνουμε τίποτα; Το παιδί μου έχει τελειώσει βοηθός απόξεσης κήρου από μανουάλια και θέλω να βολευτεί κάπου"
"ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Τελειώσαν αυτά. Πόσα ψηφαλάκια έχει η οικογένεια;"
"Καμιά 30αριά"
"Έχουμε μια θέση συμβούλου στη βουλή. Είναι και η κόρη μου εκεί, κάτι θα κάνουμε"
"Είσαι άρχων Θόδωρα, έλα να φάμε κάτι"
"Και συ κοπρίτης, αλλά έχε χάρη που έχεις 30. Κεφτεδάκια κάνετε;"
"Βεβαίως. Και πολύ ταμάμ κεφτέ φτιάχνει η Φρόσω. Με δυόσμο και σάλτσα ντοματούλα"
"Μπόλικο το σκόρδο;"
"Ναι ρε Θόδωρα. Έχουμε και ένα γιοματάρι κοκκινέλι, ΑΑ..Μεσογείων"
"Αντε καλά, τα λέμε Κυριακή. Λος πούλος τώρα γιατί έχω και άλλον πελάτη να περιμένει"
"Και που σαι, τσιμουδιά ε, γιατί έχει πολύ βαρύνει το κλίμα"

Τον έχουν για παπαγαλάκι τον Θόδωρο μου φαίνεται. Ή μάλλον Παπαγκαλάκι. Τον έχει βάλει ο Τζέφρι iGAP να λέει χοντράδες για να κόβουν αντιδράσεις. Και μετά βγαίνουν και αρνούνται ότι συμφωνούν με τις θέσεις του.
Τι λε ρε Καραμήτρο; Βγαίνει ο αντιπρόεδρος του γκουβέρνου και λέει ό,τι γουστάρει και συ μου βγάζεις εκ των υστέρων ντισκλέϊμερ "Οι απόψεις και συνεντεύξεις των στελεχών σε αυτό το dvd δεν απηχούν κατ ανάγκη τις απόψεις της Sony Entertainment ως εταιρεία"; Δε φτάνει ρε αχόρταγοι που χετε άφεση αμαρτιών στα πάντα, τώρα μπορείτε και να λέτε ό,τι θέλετε; Και πως πάει δηλαδή η ερμηνεία;
"Α ο Μητσάρας είναι εξαιρετικό και ικανότατο στέλεχος της κυβερνήσεώς μας, με δυνατές απόψεις και επιχειρήματα αλλά σε προσωπικό επίπεδο είναι ένας παλιοξεπλένης που δεν ξέρει τι του γίνεται";
Γιο, σουρρεαλισμός.
Το ιματζινάριουμ του δόκτορως Τζέφρι : Μέσα είσαι θεός/γίγαντας/ο μεθεπόμενος Αϊνστάιν, με το που σκάσεις μύτη όξω μειώνεις το μέσο IQ δέκα μονάδες σε ακτίνα 3 χιλιομέτρων. Πάρε γκόσμε.

Τελειώνω με μια παρατήρηση , στο πνεύμα "τι παρτάκηδες που είμαστε" :
Σε παραθαλάσσιο δήμο της επικρατείας, που βγάζει ΠΑΣΟΚ με κάτι ποσοστά άνω του 60% πλέον (στις δημοτικές παίζει να πήρε ένα 75άρι χαλαρά) ο κόσμος γκρινιάζει ασύστολα. Κλείνουν δουλειές, απολύσεις κάργα, σκάνε ακάλυπτες επιταγές, της Πόπης γίνεται. Έχει αρχίσει να πέφτει πείνα. Τα μαγαζιά ανήμερα Χριστούγεννα ήταν 3 and the koukos band από ό,τι μου είπαν. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Την περασμένη Πέμπτη στον αγιασμό, μου είπαν ότι κατέβηκαν 5-6 βουλευτόνια των δύο μεγάλων κομμάτων. Περίμενα να μου συνεχίσουν την πρόταση με "και τους έριξαν κάτι γιαούρτια..."..
Η πρόταση συνεχίστηκε όμως με "να δεις πως έτρεχαν να τους χαιρετήσουν..."
Όπερ σημαίνει Αναγνώσθα, πως ακόμα και τώρα που παίζει να τον πιούμε ομαδικώς, φανερά είναι οι περισσότεροι στο "ρε θα πάρουμε τα κουμπούρια και θα πάμε στη Βουλή", αλλά μόλις μυρίσει βύσμα κάνουνε σαν τα Όρκ για φρέσκο κρέας.
Και καταλήγουμε σε μια γενική παρατήρηση που έκανε και ο Zaphod στο Παρίσι -αρχικά για την απαγόρευση του καπνίσματος, μετά για τις ουρές και μετά γενικά:
"Ρε συ, το βλέπεις; Το σύστημα δε δουλεύει γιατί το επιβάλλει ο νόμος με ελεγκτές και ποινές. Το σύστημα δουλεύει γιατί όλοι το ελέγχουν και το διατηρούν. Χωρίς εξαιρέσεις."

Αυτό μας λείπει εδώ : Το "διατηρώ τη νομιμότητα και ως σύνολο και κατά μονάδες και δεν περιμένω βούρδουλα για να μου γίνει συνείδηση ότι δεν πρέπει να πετάω το γαμημένο το απόκομμα των διοδίων από το παράθυρο μόλις τα περάσω".
Άμα πεις σε κανέναν
"ρε φιλαράκι, γιατί πέταξες τη χαρτοπετσέτα κάτω;". Η απάντηση θα είναι
"και συ τί είσαι ρε μάγκα; μπάτσος;"

κατάλαβες;



Live Update :
Μόλις πήρε το μάτι μου ότι υπάρχει πρόταση;απόφαση;ψήνεται; η αφαίρεση του μαθήματος της Ιστορίας από υποχρεωτικό, στις 2 τελευταίες τάξεις του Λυκείου.
Το πρώτο μου σχόλιο είναι απλό, λιτό και περιεκτικό ( θα επανέλθω) :

ΖΩΑ

Και ένα σοβαρό..

Αναδημοσιεύω από τον Ανεμο-ναυτίλο , χωρίς κανένα σχόλιο δικό μου. Τι να πεις δηλαδή...

Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Φέρες 10 Ιουνίου 2010

Κύριε Υπουργέ,
Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο.

Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.

Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων. Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου. Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα. Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!

Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης. Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο. Και με γελάσατε, κύριε. Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου. Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή. Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους.

Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας. Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε. Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα. Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη. Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου. Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.

Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν. Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια. Δεν τον άκουσα. Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα. Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου. Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!

Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης. Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις. Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές. Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.

Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας. Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας. Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.

Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει. Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε. Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας.
Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι.

Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω. Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε. Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω. Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου. Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.

Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν , λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων. Και πάλι με γελάσατε. Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα- να με διώξετε κι από δω. Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!
Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της. Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.

Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού; Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.

Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους. Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας. Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι. Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή.

Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα. Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας. Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.

Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου. Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου. Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα. Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.

Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου. Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009. Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003. Από τότε είμαι ανασφάλιστος. Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).

Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν; Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος. Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;

Γιατί να φυλακιστώ; Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος; Τα λεφτά μου έχασα. Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν. Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα. Έχασα και την αξιοπρέπειά μου. Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι». Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε; Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.

Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό; Κανένα και το ξέρετε. Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός; Κανείς και το γνωρίζετε. Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν. Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.

Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο. Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα. Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο. Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα. Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε- θα το πληρώσω στο κελί. Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.

Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές. Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;

Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους. Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα; Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι. Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας; Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;

Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς. Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου. Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου. Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!

Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό. Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος. Δεν τον εφαρμόζω». Και πώς να το κάνετε; Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους. Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας. Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.

Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου. Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο. Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα. Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε. Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους. Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε. Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας. Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας.

Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη. Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί. Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία. Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός; Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει. Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.

Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση. Το δίλλημα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας. Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα. Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο. Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές; Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα; Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί; Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα;

Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό; Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές; Μόνο για να τους πληρώνουμε; Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει. Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε. Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!

Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Δεν της κάνουν τα Ελληνικά; Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα. Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.

Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή) που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος. Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.
Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.

Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου. Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει. Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή. Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου. Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους. Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία. Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι. Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος. Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε. Τίποτα δεν ακούτε πια.

Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα.

Τέλειωσε η εποχή σας κύριε. Μόνοι σας την τελειώσατε. Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας. Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο. Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία. Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν. Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;

Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά. Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά. Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς. Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο. Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως είναι μέλι;
Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε. Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε. Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές.

Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου. Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.
Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει. Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση. Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε. Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.

Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη. Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του. Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.

Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος

Επικαιρότης

Αδέρφια μου αλήται, όρνιθαι.
Ξέρω, έλειψον ελαφρώς, αλλά είχα διάφορε επαγγελματικέ υποχρεώσεις και έτρεχον ως η Βουγιούκλο σε ρομαντική κομεντί εποχής (με το αριστερό χέρι τεντωμένο όπισθεν και το δεξί να καλύπτει τους τσακίρικους οφθαλμούς μου). Οι επαγγελματικέ χωσιματικαί δεν έχουν τελειώσει ακόμα, απλά αυτή τη στιγμή τριγύρω κάνει Ιούνιο και εδώ που κάθομαι Αύγουστο, γύρω στις τρεις το μεσημέρι.
Έχοντας λείψει τόσο καιρό από τα ιντερνετικά δρώμενα, αλλά παρ'όλα αυτά παρακολουθώντας με μισοάγρυπνο μάτι το τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα (πραγματικά, ακόμα και στις 2 του Γιούνη -που θα λέγαν και οι σύντροφοι- που γενεθλίαζα και έπινα παγωμένη San Miguel (που είναι San Νερό βασικά) στην Πλαθα Ρεάλ στη Βαρκελώνη, εγώ σκεφτόμουν την πατρίδα και το τι τραβά αυτός ο ταλαίπωρος τόποουζ). Δυστυχώς η επικαιρότης δε σταμάτησε να κάνει ένα διάλειμμα όσο εγώ είχα δουλειά - και θα έπρεπε να ντρέπεται βαθέως δια τούτο- αλλά συνέχισε το αμείλικτο έργο της καταστροφής και της χαζομάρας. Οπότε και εγώ τι να κάνω, μάζεψα τα τοπ και είπα να πω 5 πράγματα από καρδίας.

Σκάνδαλο #1 - Τόλης Βοσκόπουλας :  Βοσκόπουλος, 11 γράμματα. Γκερέκου, 8 γράμματα. Φαντασία 8 γ ράμματα. 5 που χρωστάει και τα τρία που θα δώσει, 8 . Όλο μαζί, 11888. Τυχαίο; Έτσι νομίζω. (Πλάκα πλάκα ο τύπος αυτός από τη διαφήμιση κάνει εξαιρετική δουλειά στον εξευτελισμό της αριθμοτέτοιας και μπράβο του, μπας και ξυπνήσει λίγο ο κόσμος).
Σκάνδαλο #2 - Μαντέλης : Πέφτω από τα σύννεφα! Εκπλήσσομαι. Πραγματικά δεν περίμενα ποτέ ένας πρώην υπουργός και μεγαλοστέλεχος, μεγαλοτέτοιος και μεγαλοκείνος να έχει τόσο χαμηλή ταρίφα στο λάδωμα. Τι είναι 200 χιλιάρικα ρε κακομοίρη; Ψιλικατζή. Μικρομαγαζάτορα. Περιπτερά. Λαχειοπώλη! Ίσα μια άδεια ταξί που παίρνεις. Ή ένα δυάρι στην Κυψέλη, ούτε καν στην Άνω. Τόσες σπουδές, τόσος αγώνας, τόση συντροφικότητα, τόσες φορές να τραγουδήσεις το "αυτό το χώωωμα είναι δικό τους και δικό μας", το "ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος που ανατέλλει, μας-όδη-γει"τόσος Ξυλούρης το 81 και τόση Ρίτα Σακελλαρίου το 85 και συ κατέληξες να εξαγοράσεις όλο αυτό το τρέξιμο στο τέλος με 200 χιλιάρικα; Και η μόνη δικαιολογία που βρήκες ήταν "με πήραν τηλέφωνο και μου παν ότι μου τα βάλαν στην τράπεζα"; Και σύ ήσουν υπουργός; Με τέτοια ρητορική δεινότητα και ευστροφία, για να μην πω για το φαινόμενο IQ, εσένα θα σε έκανα ίσα με παραγιό εκκενωτή βόθρων (ο Φαταούλας) ή στην καλύτερη περίπτωση και με βύσμα, για μπακαλόγατο. Κοίτα το μάστορα παρακάτω να μάθεις πως γίνονται τα λεφτά :
Σκάνδαλο #3 - Τσοχατζόπουλος : Τώρα περνάμε από το χωμάτινο/χαλικόστρωτο δ τοπικού, σε γρασίδι τσάμπιονς λίγκ. Από τους παραγιούς του μπακάλη στους CEO και τα λοιπά. Από τα αλώνια στα σαλόνια. Γιατί ο άλλος δεν το δειχνε, ήταν κρυφός και για αυτό εκπλαγήκαμε. Για τούτονα εδώ πραγματικά έπεσε κανείς από τα σύννεφα; Όχι γιατί αν έπεσε κάποιος από τα σύννεφα, να μου πείτε σε ποιο ψυχιατρικό νοσοκομείο νοσηλεύεται να του πάω μάντολες και τουτουμάκια. Δηλαδή πραγματικά, είναι τόσο απλά μαθηματικά που ακόμα και ο Zaphod θα τα βγαζε πέρα. Είσαι βουλετής-υπουργός κλπ. Χωρίς καμία άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα, έτσι; (λέμε τώρα, για το πως περιγράφεται επίσημα το πρόβλημα). Δε θα μιλήσω με τα πραγματικά νούμερα, αλλά με αναλογίες. Γιατί βαριέμαι να ψάχνω τώρα. Ωραία. Είσαι ξέρω γω, 35 χρόνια βουλευτής να σου πω. Με x απολαβές (επίσημες) το χρόνο. Άρα έχεις συνολικά έσοδα αυτά τα 35 χρόνια, 35x μπικικίνια. Σωστά; Και ΞΑΦΝΙΚΑ ο κόσμος ανακαλύπτει -κλασσικά πέφτοντας από τα cumulus ή ακόμα πιο ψηλά, από τα cirrostratus- ότι μόνο η ακίνητη περιουσία σου αξίζει -λέω γω τώρα- 60x μπικικίνια. (που δεν είναι τόσο, είναι περισσότερο). Κάτσε ρε μπάρμπα, κάτσε ρε αλάνι. Αν έβγαλες 35, και μόνο τα σπίτια που ζεις κάνουν 60, και έχεις μόνο ένα δάνειο (της τάξης του 0.5x) , για το ένα μόνο σπίτι, που τα βρήκες τα υπόλοιπα; είχες ευρώδεντρα στον κήπο; βρήκες το θησαυρό των εβραίων σε κανα λόγγο; βρήκες το θησαυρό της Βαγίας; (το θυμάστε το βιβλιαράκι;); έκανες τουρνέ με τους Πειρατές της Καραϊβικής; Με περιέργεια το ρωτάω, γιατί αν το έκανες με τίμιο και διαφανή τρόπο, θέλω και εγώ να μάθω πως γίνεται μπας και αυγατίσω τις οικονομίες της ζωής μου, που αυτή τη στιγμή δε φτάνουν για να ταϊσουν μοντέλο για μια βδομάδα. Και ενώ έχει επίδειξη την άλλη. Και ενώ της έχουν πει να χάσει μερικά κιλά αλλιώς λος πούλος. Και κάθεσαι και μου λες τώρα για φυσική εξόντωση και σενάρια πολιτικής δολοφονίας και μπήκαν στην πόλη οι οχτροί και άλλα τέτοια. Που δεν αμφιβάλλω κιόλας ότι μπορεί να συμβαίνει αλλά για στάκα ρε αλάνι. ΟΚ να δεχτώ ότι δε θέλουν να σε παίζουν πλέον. Αλλά εσύ δηλαδή τη φωλιά σου την έχεις γυαλισμένη;; καθαρή;;; Όχι για να μη λέμε τα σύκα σκάφη και τη σκάφη σύκα!
Και στο κάτω κάτω αν θέλουν να σε εξοντώσουν πολιτικά, αυτό σημαίνει ότι είχες πολιτικές βλέψεις για σταδιοδρομία στο χώρο. Και άλλη σταδιοδρομία. Στα 70φεύγα που είσαι; Άσε κύριε Άκη μας, κάνε τόπο να ασχοληθεί και κανάς άλλος. Κάτσε με τη γυναικούλα σου στο φτωχόσπιτό σου, στην καμαρούλα μια σταλιά, άκου και Καζαντζίδη άμα θες, βλέπε και Ξανθόπουλο - μάνα δε μου κολλάν τα ένσημα- και νοιώσε όσο αδικημένος θες. Παλιοζωή, δε λέω. Αλλά θα αντέξεις, είμαι σίγουρος. Ο πόνος της απόρριψης δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Και είναι και αχάριστοι όλοι αυτοί. Που όταν ήταν πιτσιρίκια στη νεολαία της ΠΑΣΠ τους κέρναγες αβέρτα ούζα μετά τα πάρτυ της Νομικής και τους έβαζες μπουκαλάκι τσαμπέ στη Σακελλαρίου, όταν τα σπάγατε με τον πρόεδρο και την παλιά φρουρά. Τώρα ξετσουτσούρωσαν και στο παίζουν αδέκαστοι τιμωροί του εγκλήματος και τα λοιπά, ενώ ακόμα δεν έχουν προλάβει να φάνε ούτε τσεντέσιμο από κανέναν... Σε καταλαβαίνω σύντροφε, πονάς πολύ. Και εγώ σε πονάω. Αλλά υποχώρησε και συ λίγο. Χάρισέ μου κανα κωλόσπιτο, έτσι για καλό P.R. Και δε θα πω τίποτα
Σκάνδαλο #4- Πάρτυ στο Αβέρωφ : Εδώ δεν ξέρω από που να το πιάσω και που να το τελειώσω σου λέω, αγαπητέ μου Αναγνώστη. Ξεκινάμε από τα απλά, την 100χρονη φέτος,ιστορία του Αβέρωφ, το αίμα που χύθηκε πάνω, τα στενά των Δαρδανελλίων, τη μεταφορά των προσφύγων του 22 στην Αθήνα κλπ. Είναι ένα μέρος της πρόσφατης ιστορίας μας. κλπ κλπ κλπ, δε θα επεκταθώ, θεωρώ ότι στη γενιά μου τουλάχιστον οι περισσότεροι ξέρουν το Αβέρωφ έστω και μόνο από το πως χαρακτηρίζαμε τις χοντρές στο δημοτικό "πως είσαι έτσι μωρή, σαν το Αβέρωφ". Άλλο επίπεδο τότε αγάπη μου, ακόμα και οι βρισιές μας περιείχαν μια α γνώση. Ήξερες αν μη τι άλλο, ότι υπήρχε και ότι είχε ιστορία. Κάτι ήταν και αυτό. Βγήκε ένας εφοπλιστής να πει στις ειδήσεις, ως υπεράσπιση για το πάρτυ, ότι έτσι προωθήθηκε η ιστορία του και η γνώση περί αυτής. Ναι είμαι σίγουρος κ.Εφοπλιστά μου. Άμα ρωτήσουμε τώρα τις μοντέλες που έβγαζαν φωτογραφία στα 4 μπροστά στα κανόνια, τι ήταν το Αβέρωφ, θα σου πουν μέχρι και πόσους ίππους ήταν οι μηχανές του ( μηχανές 19.000 ίππων με πληροφορεί η σελίς του). Στανταράκι. Ρε που τα πουλάτε αυτά; Πάτε να μαζέψετε τα ασυμμάζευτα. Το ξέρουμε ότι έχει χαθεί κάθε ίχνος μέτρου σε αυτή τη χώρα, αλλά περίμενα από τους εφοπλισταί να είναι και λίγο, πως να το πω, λίγο λιγότερο κακόγουστοι γαμώ την τύχη μου! Να τα χέσω τα λεφτά σου ρε Παστίτσο άμα είσαι τόσο χάπατο που θεωρείς ένα θωρηκτό του περασμένου αιώνα ιδανικό μέρος για πάρτυ με ξεκωλάκια μοντέλα  που ψάχνουν να κάνουν κοννέ με τους ελεύθερους συμμαθητές σου. Κάνε ένα γκαλά στο γκολφ κλουμπ τση Εκάλης, όπως γίνονται τα career day στο κολλέγιο. Φώναξε όλες τις ξέκωλες μοντέλες και στήσε σε περίπτερα τους ελεύθερους φίλους σου, και άστες να περνάνε από συνεντεύξεις. Κοίτα πως το χω φανταστεί :
Περίπτερο #1-κ.Τεό Καλογάμπρογλου. Έχει δική του εταιρεία με κότερα, δική του εταιρεία που φτιάχνει τα κότερα, δική του εταιρεία που φυτεύει τα δέντρα που φτιάχνουν τα κότερα και δική του εταιρεία που φτιάχνει τη γη που βάζουν τα δέντρα που φτιάχνουν τα κότερα. Έχει ένα δικό του νησί, μισή πλαγιά στο Γκστάαντ και ένα κομμάτι της λίμνης του Ιντερλάκεν. Του αρέσουν η ζωγραφική, η λυρική ποίηση του Αλκαίου -του αρχαίου ζώα, όχι του νέου-, το άλμα επί κοντής και το τρίαθλον (Μοντέλο-Τραγουδιάρα-Τηλεπαρουσιάστρια). Στον ελεύθερο χρόνο του ξύνει το αριστερό του τσιμπιρδόνι, γιατί όταν δουλεύει ξύνει το δεξί -γιατί ο μπαμπάς δεν τον εμπιστεύεται ούτε να μοιράσει πυρετό-. Αγαπημένη του πόλη είναι η Νέα Υόρκη και αγαπημένο του φαγητό το σούσι (κυρίως νιγκίρι, γιατί το μάκι του φέρνει αέρια με κάποιο περίεργο τρόπο -μάλλον τα φύκια). Ε πάει στο περίπτερο η μοντέλα που λέτε, και αρχίζει τις ερωτήσεις ο Καλογάμπρογλου (που μιλάει και με περίεργο "ρο". Οι περισσότεροι φλώροι, δε λένε καλά το "ρο", το χω παρατηρήσει). "Πόσο χρονών είσαι;" "21 στα 23". "Α,για μόρφωση δεν το συζητάω ε.." "Έχω τελειώσει λύκειο και τώρα ιεκ βοηθού ψυχολόγου-νυχοθεραπευτή-αστρολόγου" κλπ κλπ κλπ. Ε ρε παιδιά, άμα θέλουν οι συμμαθητές της τάξης του 85 να γνωρίσουν το νέο αίμα που κυκλοφορεί στις πιάτσες, έτσι να τα κάνουν τα πάρτυ. Όχι να τα κάνουν στα θωρηκτά και τα μουσεία. Λίγη τσίπα. Αυτά βλέπει το ΠΑΜΕ και απλώνει πανά στην Ακρόπολη. Σου λέει, "ο άλλος κοίτα τι ντόρο που έκανε, με ένα παρτάκι για να βρει γκόμενες στο Αβέρωφ. Εμείς άμα πάμε και απλώσουμε κανα πανώ Ακρόπολη μεριά, δε θα πιάσουμε περισσότερο τα νεανικά κοινά;". Μου αρέσει κιόλας που σε αυτά τα πάρτυ πάνε όλοι και παινεύουν τα χάπατα. "Ααααα μα είναι εξαιρετική κοπέλα. Μπορεί να είναι πολύ όμορφη, αλλά είναι και έξυπνη. Ξέρει να μετράει μέχρι το 10, και μπορεί να συλλαβίσει μέχρι και το "μονοκοτυλήδονο. Μια φορά της κάναμε το εγκεφαλογράφημα και είχε και κοίλα ΚΑΙ κυρτά! Ούτε μια ευθεία!" . Να είστε άντρες ρε σε αυτό που κάνετε. Να φοράτε τα παντελόνια και να τα τιμάτε. Πες "ναι ρε τσόλια, έχω τα φράγκα του αιώνα και έκανα πάρτυ για να γνωρίσουμε γκόμενες και να δούνε τι γαμάτοι που είμαστε εμείς οι πλούσιοι, και σας γράφω και στα παπάρια μου ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ. Σας έχω όλους χεσμένους ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. Και σήμερα θα πηδήξω και 6 από αυτές εδώ τις κάργιες, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ.Και θα βλέπει και η γυναίκα μου και θα λέει και ευχαριστώ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. Και με ζηλεύετε όλοι και με βρίζετε, αλλά κατά βάθος θέλετε να γίνετε σαν και εμένα, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ." . Αλλά που τέτοια κότσια... Α ρε να μουν εγώ στη θέση σου ρε Παστίτσα. Θα είχα κάνει ένα πάρτυ μιας εβδομάδας κλείνοντας ολόκληρο νησί (και μάλιστα ΙΣΤΟΡΙΚΟ νησί, όχι μαλακίες), με καλεσμένες χίλιες μοντέλες, όλη την αφρόκρεμα της Αθήνας και της Ελλάδας γενικότερα. Ρωμαϊκά όργια, κόκες, πρέζες, ξεκωλιάσματα, ξεφτιλίκια, τίγρεις, καγκουρώ, δεινόσαυροι, φαϊ, αθλοπαιδιές "πιάσε το μοντέλο", "το φοντύ του κώλου" (αυτό που άμα σου πέσει το ψωμάκι σε πηδάνε ολοι οι καλεσμένοι), τα γνωστά που είπαμε και παραπάνω "τρίαθλον" και άλμα επί κοντής, κλπ κλπ κλπ. Και στο τέλος θα έβγαζα dvd, με όλες τις κυρίες στα 4 και σε φάσεις "δώσε και άλλο εφοπλισταρά μου" με τους φίλους μου, και θα έβγαινα στις ειδήσεις με ύφος 1000 καρδιναλίων, ντυμένος μπάτμαν και θα έλεγα στον παρουσιαστή "Και όλα αυτά, ξέρεις γιατί; ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ.". Αλλά άμα είναι ο άνθρωπος χέστης, τα λεφτά δεν κάνουν τίποτα.

Επαγγελματικός προσανατολιζμός

Μια και πλησιάζουν οι πανελλήνιες και η νεολαία της Ελλάδος ασφυκτιά κάτω από τόνους βιβλίων, ατελείωτες ώρες φροντιστηρίων και καφέδες στα γνωστά πράσινα καφέ που θα έπρεπε να σιχαίνεσαι άμα  δεν έχεις πλέον ακμή, είπα και εγώ να βοηθήσω λίγο στο θέμα του επαγγελματικού προσανατολισμού, που είναι τόσο υποβαθμιζμένο θέμα στα σκολεία.

Αγαπητά μου παιδιά, σας καταλαβαίνω. Ο κόσμος δεν είναι όπως σας τον παρουσιάζει ο Λαζό. Το ψιλιάζεστε και εσείς πως η γνώμη σας ποσώς μας ενδιαφέρει εμάς τους ενήλικες. Και έχετε δίκιο. Όσο αγωνιστές της ζωής και a priori παντογνώστες επί παντός επιστητού σας παρουσιάζουν μερικοί στα μήντια, παραμένετε 17 χρονών, πράγμα που σημαίνει ότι τα καθήκοντά σας περιορίζονται στο να εμφανίσετε ακμή, να βγάλετε τρίχες σιγά σιγά και να έχετε ενοχλητικές φωνές. Ναι, ξέρω εσείς θα αλλάξετε τον κόσμο, η φωνή σας έχει δύναμη, έχετε την αγνή σοφία των 17 σας  χρόνων και άλλα τέτοια γλυκανάλατα, αλλά όλοι έτσι ήμασταν στα 17, μόνο που τότε δεν είχαμε το Λαζό να μας καπελώνει, αλλά το Σαμαράκη να μας λέει ιστορικές ατάκες και όχι την προπαγάνδα των 9.
Επειδή λοιπόν είστε μπλεγμένα παιδιά και δεν ξέρετε τι να σπουδάσετε και να δηλώσετε και τα λοιπά, θα σας πω εγώ μερικές προτάσεις. Θέλετε να μείνετε πάντα μετριότητες; Θέλετε να γίνετε απλοί επιστήμονες από αυτούς που φτιάχνουν νέα φάρμακα, αυτούς που εξερευνούν το σύμπαν, αυτούς που εξηγούν πολύπλοκα φαινόμενα, αυτούς που προχωρούν βήμα-βήμα την τεχνολογία για να καλυτερεύσουν οι ζωές των συνανθρώπων; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Αυτούς δεν τους ξέρει ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους και ήταν μούρες όταν δεν υπήρχε τηλεόραση. Τους έχουμε ξεπεράσει. Άσε που κακοπληρώνονται. Ιδού λοιπόν αγαπητέ 17χρονε και αγαπητή 17χρονη ποια είναι τα επαγγέλματα του κοντινού μέλλοντος :

1. Παίκτης σε απλό ριάλιτι 
Ο παίκτης σε απλό ριάλιτι -εννοούμε όχι καλλιτεχνικού προσανατολισμού- είναι ίσως η χαμηλότερη βαθμίδα παίχτη. Απλά δηλώνεις συμμετοχή και αν σε πάρουν, έχει καλώς. Έχεις τη δυνατότητα να δηλώσεις και σε πολλά ριάλιτι αυξάνοντας έτσι την αναγνωρισιμότητά σου, σε περίπτωση που οι εταιρείες παραγωγής σε ανακυκλώνουν.
Θετικά: Από άγνωστος καρμπόγυφτας/άσημη χαζοβάϊολιν της γειτονιάς, εν ριπή οφθαλμού βγαίνεις στην τηλεόραση να σκορπίσεις και συ τη σοφία σου και το τι έχεις μάθει στην μακριά και περιπετειώδη ζωή που ζεις τα τελευταία 22 χρόνια, να αποκαλύψεις τα ψυχικά τραύματα που έχεις από το σχολείο με τις γκόμενες που σε φτύναν και την αρχαιολόγο που σου βαλε 5 στα Αρχαία ενώ σαφώς άξιζες 6. Μπόνους θετικό είναι ότι κατά τη διάρκεια αυτού παίζει να πιάσεις και κανα μπουτάκι άμα σε καλοκυαλάρει το γκομενάκι παραδίπλα. Μπόνους μπόνους, είναι ότι αν είσαι κλασσική περίπτωση βλάβης, θα σε παίξουν και σε άλλες εκπομπές για να σε δούμε και μεις το βράδυ να γελάσουμε με τα χάλια σου και να ευχαριστηθούμε την ανωτερότητά μας. Μπόνους μπόνους μπόνους, άμα είσαι περιπτωσάρα, να σε παίξουν και τα μεσημεριανάδικα, όπου ανάλογα πως το χεις παίξει, σου κάνουν και ανάλογη παρουσίαση. Ή το πικραμένο παιδί του λαού που αγωνίζεται για το ψωμί του, ή το κρυφό διαμάντι-ζεν πρεμιέ-καθημερινός ήρωας κλπ, έχει απο όλα ο μπαξές.
Αρνητικά: Βραχύβια δημοσιότητα. Μάλλον κάτσε, να το πω ελληνικά : Μεθαύριο δε θα σε ξέρει κανείς. Τα 15 λεπτά δημοσιότητας και πολλά σου είναι. Οπότε αρπάς όσο παραδάκι καταφέρεις, αρπάς όποιο μπουτάκι προσφερθεί και ελπίζεις ότι ήσουν αρκετά νούμερο για να σε πάρουν και σε άλλο ριάλιτι.
Αποδοχές : Δυστυχώς ελάχιστες. Το επάγγελμα ενδείκνυται μόνο για άτομα που κυρίως αποζητούν μια δόση αναγνώρισης ( Ρε συ! Τον βλέπεις αυτόν; Αυτός είχε πάει την προηγούμενη βδομάδα στο "Μαγείρεψε μπας και κάνεις σεξ" και έλεγε υπερατάκες")

2. Παίκτης σε καλλιτεχνικό ριάλιτι
Ο παίκτης σε καλλιτεχνικό ριάλιτι είναι μερικές σκάλες παραπάνω από τον απλό ριαλιτά. Έχει κάποιο ταλέντο, έχει κάτι να προσφέρει στην άτιμη και ρημάδα κενωνία. Ή έτσι νομίζει. Ή έτσι του είχε πει η μαμά του όταν ήταν 5 χρονών και τραγούδησε το "Παιδιά της Ελλάδος παιδιά" στη γιορτή του Νηπιαγωγείου του. Ή η μαμά του τον/την θέλει να μοιάζει με κάποιον γνωστό σταρ από τα παλιά κλπ. Ξέρετε "Αχ η Αννούλα μου είναι φτυστή η Αλίκη στα νιάτα της", "Ο Κωστάκης όμως ε, λες και βγάλαν φωτοτυπία τον Μάρλον Μπράντο" (φαντάζομαι στα 50's γιατί στα 80's δεν είχαν κατασκευαστεί ακόμα φωτοτυπικά που θα άντεχαν το βάρος από τα προγούλια του).
Υπάρχουν όμως και άλλοι που έχουν όντως τάλαντο, αλλά επειδή ο Γιαραμπής δε στα δίνει όλα, όταν σου δίνει και βυζιά και κώλο και φωνή, συνήθως τα υλικά δεν περισσεύουν για περιεχόμενο στο κρανίο, οπότε το στεγανοποιεί και το γεμίζει με αέρα, να επιπλέεις και στη θάλασσα καλύτερα.
Θετικά : Αν είσαι όντως ταλαντούχα ατομάρα, κάτι θα κάνεις. Θα κονομήσεις κανα φράγκο, θα έχεις 13χρονα να ουρλιάζουν το όνομά σου στα λάιβ του Ψυχοσάββατου, θα σου βγάζουν πανώ, θα σου πετάνε στρινγκ, ενίοτε και σώβρακα βαμβακερά, αυτά με την πουλοέξοδο, θυμάστε κλπ. Άμα είσαι και από τους πολύ καλούς και νικήσεις δε, θα βγάλεις και δίσκο, θα τραγουδήσεις σε μαγαζά, θα κάνεις καριέρα( όπου καριέρα εννοούμε συνήθως 2-5 χρόνια, όχι τα 30 που εννοοεί ο άλλος κόσμος). Γενικά άμα είσαι καλός, η αναγνωρισιμότητά σου θα διαρκέσει και θα κονομήσεις κιόλας, αρχικά.
Αρνητικά : Αν είσαι ατάλαντος, η καριέρα σου στα μήντια θα διαρκέσει όσο και η οντισιόν σου, πλας το ξεφτιλίκι που θα φας σε όλα τα μεσημεριανάδικα και όσες εκπομπές παίζουν βιντεάκια από ψώνια σαν και σένα που νομίζουν ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι. Γιατί βρε αγόρι μου δε σου κανε που ήσουν π.χ τι να πω, οδηγός ταξί; ντροπή είναι; όχι. Κάτσε στο ταξάκι σου, βγάλε το ψωμάκι σου και ζήσε σαν άνθρωπος. Αλλά όχι, σε έπεισε η ξαδέρφη σου η Σώλα που ξέρει από φωνητική επειδή πέταγε λουλούδια ένα φεγγάρι στο Ρέμο, ότι έχεις φωνή καλύτερη. Και συ την πίστεψες. Καλά να πάθεις και κάτσε τώρα να σε κράζει ο σύμπας.
Αν είσαι καλός, τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα είναι η αλήθεια. Γιατί πες π.χ ότι είσαι ένας καλός τραγουδιστής με ωραία ροκ φωνή κλπ. Κατ αρχήν ξεχνάμε το ροκ, γιατί δεν πουλάει στους φλωροσταθμούς που κάνουν πρόγραμμα κάτι γκέισσες και κάτι κοριτσάκια με τσιριχτή φωνή, δεν πουλάει στα σκυλάδικα και δεν πουλάει στο κοινό που βλέπει αυτό το ριάλιτι. Πρέπει να ξεχάσεις λοιπόν το ροκ και το δερμάτινο τζάκετ και να το ρίξεις σε ένα και-καλά-έντεχνο-ποιοτικό ρετροσκυλοπόπ με σύγχρονες ντανς επιρροές και τα τσιμπιρδόνια του Καράμπελα. Κοινώς φίλε, πρέπει τη μουσική σου και τη φωνή σου να τη ράψεις στα μέτρα του κόσμου που πάει στα μπουζούκια, τέλος. Οπότε, πάνε τα όνειρά σου για να τζαμμάρεις μπλουζιές σε ροκ σκηνές και να πουλάς δίσκους που θα αναβαθμίσουν την αποδοχή του ρεύματος στην Ελλάδα. Και μεταξύ μας, μια χαρά αποδοχή έχει το ρεύμα στην Ελλάδα, απλά μας φοβούνται, όπως είπε και η γνωστή τύπισσα στο γνωστό γκόμενο στο τηλέφωνο, μετά τη συναυλία των AC/DC (Πραγματικό περιστατικό, γκόμενα βγαίνει από το Mall μετά το τέλος της συναυλίας, βλέπει τον κόσμο να βγαίνει, τηλεφωνεί και λέει στον γκόμενο να της μιλάει μέχρι να πάει στο αυτοκίνητο γιατί είναι πολλοί μεταλλάδες με μαύρες μπλούζες τριγύρω και φοβάται). Αν είσαι δε μπουζουκόβιος από την αρχή, τότε θα κάνεις καργιέρα. Θα κάνεις και φωτογραφίσεις αν έχεις και ωραία μούτρα -ή αν είσαι γυναίκα, ουυυυυ.., θα καβατζώσεις και θέση σε σκυλάδικο πρώτης μούρης και θα πέσεις στην κονόμα. Μετά απο μερικά χρόνια θα χει περάσει η μπογιά σου όμως και θα τον πιείς ψυχολογικά, αλλά θα βρεις ή καμιά 50άρα τηλεπαρουσιάστρια που νομιζει ότι είναι 18, ή καναν επιχειρηματία (έχετε δει ποτε τραγουδιάρα π.χ με έναν απλό δημόσιο υπάλληλο;) να του κάτσεις, να κάνεις παιδιά και να το παίζεις αγία. Και μετά στα χόμπι σου θα είναι οι πλαστικές, το μπότοξ και ο σχολιασμός επικαιρότητας με τις ξανθές.
Αποδοχές : Άμα δεν είσαι ηλίθιος, πρίν περάσει η μόδα σου θα κάνεις καλή καβάτζα. Προσοχή στις κόκες και στο τζόγο, έχουν φάει πιο έξυπνο κόσμο απο σένα. Άμα είσαι ηλίθιος και ατάλαντος, ε τι περιμένεις να βγάλεις; το πολύ κανα cd με την Πάνια.

3. Μπαλαντέρ
Το επάγγελμα του μπαλαντέρ είναι πολύ πρόσφατο και πολύ επικερδές. Ασκείται κυρίως από γυναίκες, αλλά φαντάζομαι πως υπάρχουν και αρκετοί άνδρες, απλά δεν τους έχει πάρει το μάτι μου.
Για να γίνεις μπαλαντέρ, κατ αρχήν πρέπει να είσαι όμορφη. Να έχεις τη στόφα της σταρ ρε παιδί μου, πως το λένε. Η επαγγελματίας μπαλαντέρ, ξεκινάει συνήθως από μοντέλο, κάνοντας μια καριέρα 5-6 χρόνων, στην οποία κάνει φωτογραφίσεις σε λαϊφστάϊλ περιοδικά, γυρνάει στα πάρτυ και στα καιγκαλά και κάνει "δημόσιες σχέσεις" με επιχειρηματίες, μεγαλοτέτοιους και μεγαλοαποκείνους. Γύρω στα 25 δε, όταν πλέον έχει γεράσει για να είναι μοντέλο, το ρίχνει είτε στην υποκριτική, μια και υποκρινόμενη τόσα χρόνια ότι είναι κάτι, το χει το άθλημα, είτε στο τραγούδι μια και είναι σίγουρη ότι το ωραίο βυζί συνεπάγεται και ωραίο φωνή. Μετά τα 30 η μπαλαντέρ γίνεται συνήθως μέλος κάποιας εκπομπής ή αν είναι πολύ ψαγμένη, γίνεται ραδιοφωνική παραγωγός, ενίοτε δε και ραδιοφονική παραγωγός. Μετά τα 35 γίνεται μάνα και σύζυγος και ευτυχώς χάνεται από τα μάτια της δημοσιότητας για να πάρει τη θέση της κάποιο φρέσκο κρεατικό.
Θετικά : Φήμη, αναγνωρισιμότητα, πρώτο τραπέζι στις μπουζουκλερί, "θυελλώδης" ζωή (την οποία αν κάνεις ως μη-διάσημος ή μή-διάσιμη θα σε πούνε πρεζάκι-αλκοολικό-νταβατζή-ζιγκολό-πόρνη κλπ), πρώτη μούρη στις φωτογραφίσεις, πρώτο τραπέζι πίστα και σε αυτά τα υβριδικά κλαμποεστιατοριομπαρ κλπ. Γνωριμίες με την αφρόκρεμα τση κενωνίας και σταθερή παρουσία στα μέσα ενημέρωσης όλων των βαθμίδων, εκτός ίσως από την "Εστία" και την "Ακρόπολη".
Αρνητικά : Μεγάλη πιθανότητα "κακής διαχείρισης" της δημοσιότητας, το οποίο σημαίνει ότι αν παραπάρουν τα μυαλά σου αέρα θα πάρει ο κώλος σου φωτιά. Απο σταρ θα καταντήσεις γραφικότητα αν και αυτό για πολλούς είναι τίμιο αντίτιμο για λίγη δημοσιότητα παραπάνω. Έτερο μεγάλο πρόβλημα είναι τι θα κάνεις όταν έρθει η ημερομηνία λήξης σου και αυτοί που σε προσκυνούσαν χτες μεσημέρι λίγο πριν τις 4, σήμερα πρωί πρωί κάνουν ότι δε σε ξέρουν. Εκεί είτε στην καρφώνει άσκημα και αρχίζεις να ψάχνεις δημοσιότητα με κάθε τίμημα, οπότε γίνεσαι μέγα σπεκτάκολο, είτε το χειρίζεσαι ως άνθρωψ και πας σπιτάκι σου να χαρείς αυτά που έβγαλες μακριά από τους παπάρες που σε τριγυρίζαν τόσα χρόνια.
Αποδοχές : Μεγάλο περιθώριο για πολύ χρήμα και συνήθως εύκολο, ειδικά αν είσαι και "φιλόξενη" κοπελιά ή "ανοιχτός άνθρωπος" όπου γυρνάς και τα τσοντίδια σου, κάνεις τις βίζιτές σου, και επειδή παίρνεις πολλά, δε σε λένε απλή πουτάνα (με τις οποίες το blog δεν έχει καμία διαφορά, καμία κακία και τις θεωρεί απλές εργαζόμενες - οι άλλοι τραβάνε ζόρια), αλλά σε βγάζουν και στα κανάλια να σε χειροκροτάνε τα βλαμμένα. Προσοχή μόνο στις κόκες και τα συναφή, γιατί κοστίζουν, εθίζουν και άντε να ξεμπλέξεις.

4. Μεγαλοσυνδικαλιστής
Για να γίνεις μεγαλοσυνδικαλιστής, πρέπει πρώτα να συνδικαλιστείς και λογικά -δεν έχω εσωτερικές πληροφορίες. μια εικασία κάνω- να είσαι σφουγγοκωλάριος κάποιου αρκούντως ισχυρού ώστε να σε σπρώξει στα ανώτερα κλιμάκια της συνδικαλιστικής ιεραρχίας. Επίσης πρέπει να είσαι δημόσιος υπάλληλος, να έχεις δυνατή φωνή και να μπορείς να κουνάς τα χέρια σου με νόημα, πυγμή και αυτοπεποίθηση. Μπόνους προσόντα αποτελούν το θράσος σε συνδυασμό με την ικανότητα να γλείφεις κατουρημένες ποδιές και να κάνεις τα στραβά μάτια. Απαιτείται επίσης και εγγραφή σε μεγάλη κομματική οργάνωση προφανώς, γιατί ως γνωστόν οι ανένταχτοι και οι ιδεολόγοι καταλήγουν να τους λείπουν 90 λεπτά για να συμπληρώσουν 1 ευρώ. Η ιδεολογία επιτρέπεται αρκεί να ξέρεις να τη χρησιμοποιείς και να την τεντώνεις όποτε βολεύει.
Θετικά : Αν είσαι έξυπνος και λαμόγιος, δε θα χρειαστεί να δουλέψεις ποτέ μετά τα 35 σου. Θα είσαι σε 18 επιτροπές αγώνα, 63 διάφορες γενικού χαρακτήρα επιτροπές από τις οποίες θα πληρώνεσαι. Επίσης πολύς κόσμος θα θεωρεί ότι δε δουλεύεις επειδή αγωνίζεσαι για το συμφέρον του και όχι γιατί βαριέσαι ιδεολογικά. Αν είσαι δε πραγματικό διαμάντι, μπορείς να προβιβασθείς σε πραγματικά μεγάλη συνδικαλιστική θέση, όπου εκτός του ότι θα είσαι καλοπληρωμένος άεργος, θα έχεις και μεγάλη μούρη στην κενωνία, και θα κονομάς x3. Άσε που με σωστές στρατηγικές κινήσεις μπορεί και να καταλήξεις βουλευτής, με τις ψήφους αυτών ακριβώς που σε έβριζαν στις γενικές συνελεύσεις ως πουλημένο τομάρι, αλλά προτιμούν να ψηφίσουν ένα πουλημένο τομάρι που ξέρουν και είναι "παιδί του λαού" παρά ένα άγνωστο πουλημένο τομάρι που μεγάλωσε πιο κυριλλέ. Όλοι τους δε, αγνοούν ότι τα εκ γεννετής πουλημένα τομάρια είναι πολύ πιο τίμια από αυτά που έγιναν στο δρόμο, ακριβώς γιατί έχουν συνηθίσει να μασάνε, ενώ οι άλλοι είναι και πιο πεινασμένοι και πιο αδίστακτοι.
Αρνητικά :  Αν εξαιρέσουμε την πιθανότητα να αρπάξεις κανα κουβά σφαλιάρες σε τίποτα διαδηλώσεις, τίποτα γιαούρτια σε καμιά συνέλευση, νομίζω τα αρνητικά περιορίζονται στο τι σκατά θα βρεις να κάνεις όλη μέρα αφού δε δουλεύεις.
Αποδοχές : Ξεκινάς χαμηλά, αλλά οι πιθανότητες για τρελλό χρήμα είναι απίστευτες. Σε 2-3 επιτροπές να μπεις, καθάρισες.

[Θα ακολουθήσουν οι ειδικότητες του Υπαλλήλου Βουλής και Μέλους Κριτικής Επιτροπής Ριάλιτι]
[Το post θα συμπληρωθεί και με άλλα επαγγέλματα οσονούπω, τώρα έσκασε δουλειά]