Ο δικηγόρος του διαβόλου, μέρος 2 : Η επιστροφή του Ντέμιαν

Κατ αρχήν να πω ότι το έχουμε παρασοβαρέψει τώρα τελευταία με τα επιστημονικά και τα φιλοσοφικά και πρέπει να αλλάξουμε λίγο ύφος, έτσι να ευθυμήσουμε ρε αδερφέ. Οπότε με αφορμή δύο σκηνικά στο δρόμο, θα επιδοθώ στο αγαπημένο μου σπορ (μετά τον κοντοσουβλισμό και την άρση μπυρών και φυσικά το κοκό), τη γκρίνια. Της οποίας το copyright πηγε κάποτε να μου το πάρει ο Zaphod αλλά τώρα τελευταία ο δικαστικός μου αγών για την κατοχύρωση της Π.Ο.Π γκρίνιας που παράγω κορυφώνεται και θα νικήσω. Γκρίνιας συνέχεια λοιπόν για γενικού περιεχομένου πράγματα που με εκνευρίζουν όποτε καταφέρουν να μου αποσπάσουν την προσοχή - γιατί γενικότερα τελευταία έχω γίνει λίγο ζαμαν φου (θα το γραφα γαλλικά αλλά προτιμώ να μην ξεφτιλιστώ άλλο). Λοιπόν έχουμε και λέμε, και ξεκινάμε απο τα χτεσινοσημερινά :
1. Ξύλο με σιδερόβεργες στους οικολόγους εναλλακτικούς συμπολίτες μου που με το που περάσουν τα διόδια στην Αττική οδό πετάνε την απόδειξη στο δρόμο. Οι ίδιοι βέβαια είναι πολύ πιθανό με την πρώτη ευκαιρία να σου κάνουν κήρυγμα επειδή το αλουμινοχαρτάκι από το βούτυρο το πέταξες στα κανονικά σκουπίδια.
2. Ξύλο μετά μουσικής στον τύπο που το πρωί στην Κοκκινοπούλου, πριν τη στροφή για Γουδί, είχε παρκάρει αριστερά με αποτέλεσμα να φρακάρει το λεωφορείο μπροστά μου και να κάτσουμε εκεί πέρα κανα μισάωρο κατεβάζοντας καντήλια. Ο ίδιος τύπος βέβαια θα φωνάξει την αστυνομία να σου πάρει το αυτοκίνητο αν περιμένεις με τα αλάρμ αναμμένα έξω από το πάρκινγ της πολυκατοικίας του για 1 1/2 λεπτό.
3. Σεξ και βία στον ταβερνιάρη που σου σερβίρει τηγανιά από γκοτζίλα (νομίζετε ότι μόνο στο στρατό κυκλοφορούν αυτά ρε ζαγάρια;), τηγανισμένη σε βαρβολίνες και μετά παραπονιέται στα κανάλια ότι φταίει ο χ πολιτικός και η οικονομική του στρατηγική επειδή στο μαγαζί του πλέον δεν πατάνε ούτε οι μύγες που βόσκουν στα ψυγεία του.
4. Κατάρα και μήνυση στους απανταχού απάλευτους και ιδεολόγους άεργους που γκρινιάζουν πως δεν έχουν δουλειά, αλλά παραιτούνται από όλες τις θέσεις που έχουν με τη δικαιολογία ότι δεν αναγνωρίζουν την ταλεντάρα τους, ότι δεν αντέχουν την εξουσία του διευθυντή -γιατί είναι πολύ καλύτεροι από αυτόν βασικά-, και ότι τους βάζουν να κάνουν άλλα από αυτά που γράφει η σύμβασή τους. Όπως πχ σε σύμβαση γραμματέως που δεν έγραφε συγκεκριμένα ότι "θα φέρνεις και καφέ στον διευθυντή", πράγμα που αποτελεί και αιτία για μεγάλης κλίμακος συνδικαλιστικό επεισόδιο, μια και ως γνωστόν είναι τραγικά υποτιμητικό για μια κοτζάμ γραμματέα, ένα ανθρώπινο ον, να φτιάξει έναν καφέ.
5. Τώρα που είπα καφέ, κατάρα και μήνυση και πρόστιμο στις και στους τραγικούς τύπους που η απάντησή τους όταν το ταίρι τους τους πει "ρε μωρό θα μου φτιάξεις έναν καφέ;" είναι "να σηκωθείς να φτιάξεις μόνος/η σου, εγώ δεν είμαι καφετζής". Σιγά ρε πρίγκηπα, σιγά ρε πριγκηπέσσα. Καφέ σου ζήτησαν να φτιάξεις και μάλιστα ευγενικά. Δε σου είπαν να ανέβεις το Έβερεστ πρωτοχρονιά και με αδαμιαία περιβολή.
6. Καφέ συνέχεια. (Μισό λεπτό να πιώ γουλίτσα από τον εξαιρετικό καφέ που φτιάχνουν εδώ πάνω). Ουστ και τσαπρρρρ στους ιδιοκτήτες καφέ μπαρ που την έχουν δει ιδιοκτήτες πολυτελούς εστιατορίου στη Νέα Υόρκη, πως στρίβεις από το Central Park και πιάνεις φανάρια; δεξιά απέναντι. 175000% κέρδος ανά καφέ δεν καλύπτει απλά τα λειτουργικά σου έξοδα και τις πάγιες δαπάνες ρε παλιοκοπρίτη. Και μη μου κλαίγεσαι για την εφορία γιατί είδαμε κάτι δηλώσεις ιδιοκτητών κυριλλέ καφετεριών στην παραλία της Θεσσαλονίκης (κυκλοφόρησε σε mail) και φρίξαμε. Δήλωναν το 1/8 από αυτά που δηλώνω εγώ έτσι, ανερυθρίαστα. Και όχι, ακόμα και ο Escoffie (νομίζω έτσι γράφεται αλλά δεν βάζω και στοίχημα) να μου έφτιαχνε φραπέ, 6 ευρώ δεν θα του δινα.
7. Ένα μεγάλο ΟΞΩΩΩΑΑΑΑΑΑΑΑΑ επίσης σε δύο κατηγορίες μουσικόφιλων, σε μία μάλιστα από τις οποίες ανήκω και εγώ: Πρώτον στους έλληνες χιπ χόππερζ ή όπως αλλιώς λέγονται, που ντύνονται, μιλανε και φέρονται λες και γεννήθηκαν στο Μπρονξ και όταν ήταν μικροί παίζαν στη γειτονιά με magnum 357, uzi και κουβάλαγαν desert eagles στο δημοτικό. Στις Κουκουβάουνες μεγάλωσες και σε βάφτισαν Σπυρίδωνα αγόρι μου, δε μεγάλωσες στο Χαρλεμ με πατέρα νταβατζή, μάνα πρεζάκι και με όνομα M.C Pimp! Δεύτερη κατηγορία οι μεταλλάδες που 18 χρόνια μετά το τέλος των 80's φοράνε ακόμα παπούτσια Pony με κάλτσα πετσετέ (αλήθεια, το χω απορία, ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΑ PONY ΣΕ ΜΑΓΑΖΙΑ;;;), παντελόνι σωλήνα και ραφτό Manowar στο μπράτσο. Για να μη μιλήσω για το ξασμένο μαλλί-αφάνα. Ρε σεις, πάσο. Και γω τέτοια ακούω, περίπου. Αλλά το να κυκλοφορώ σα να άνοιξε το χρονοντούλαπο της ιστορίας και να βγήκαν από το video clip του Crazy Train ο Ozzy και ο Roads είναι λίγο υπερβολή. Και μη μου πείτε και οι δύο κατηγορίες τα περι διαφορετικότητας, γιατί ο σκοπός δεν είναι να είμαστε διαφορετικοί στο ντύσιμο. Άλλα έχουν σημασία.
8. Ουστ και σε αυτούς που επιμένουν να τριγυρνάνε γύρω γύρω απο πλατείες με τα κωλοφτιαγμένα και το ο,τιδήποτε στη διαπασών. Μπράβο, έχεις ωραίο ηχοσύστημα αλλά το κασσετόφωνο του Yugo σου είναι φτιαγμένο το πολύ για Καζαντζίδη. Όχι για τρανς. Τουλάχιστον βγάλε λεφτά και πάρε καλύτερα ηχεία. Ή μην το κάνεις 4 το πρωί. Θα φας γλάστρα με φίκο μπέντζαμιν που θα πάει σύννεφο την άλλη φορά. Και μεις αγαπήσαμε αλλά δεν ενοχλούσμε τους γείτονές της. Απλά κάναμε απειλητικά τηλεφωνήματα σπίτι της και στείλαμε στον πατέρα της βίντεο με τις ερωτικές μας σκηνές. Πολιτισμένα πράγματα.
9. Και τέλος ένα κορυφαίο μου παράπονο και γκρίνια, το χει πει και ο Zaphod νομίζω, τουλάχιστον αν οχι στο blog, σε πριβέ κουβέντα : Ντροπή στο "ροκάδικο" που δεν παίζει Ramones! Ναι, δεν ήταν βιρτουόζοι. Ναι, τις κιθάρες τις περνάγαν για σκερπάνια. Αλλά παρ'όλα αυτά βγάζαν και γαμώ τα κομματάκια, χαρούμενα, γκαγκαγκαγκάδικα, ο,τι πρέπει για χαλάρωση με την παρεούλα με παγωμένες μπυρίτσες και χαζοκουβέντες για ωραία γκομενάκια. Άμα θέλω να προβληματιστώ, κάθομαι σπίτι και βάζω βιρτουόζους. Malmsteen, Paganini και τα λοιπά. ουφ..
πωπω γκρινια σήμερααααααααα... το φχαριστήθηκα όμως :D

"Εξεγείρω τα τέκνα σου ΕΣΗΕΑ κατά των bloggers"

Γεια σας, με λένε Κορνήλιο Παχατουρίδη και έχω αυτό το blog. Δε θεωρώ ότι σώζω τον κόσμο, δε θεωρώ ότι κάνω επανάσταση, δεν είμαι μέλος καμιάς παρα-οτιδήποτε ομάδας, δε ψηφίζω Συνασπισμό και δεν τρώω ωμή ντομάτα.
Επίσης δε θεωρώ ότι ώντας blogger είμαι καλύτερος από κανέναν άλλο, ούτε συμμετέχω σε αυτές τις περίφημες εκδηλώσεις περί δασών κλπ για δικούς μου λόγους που δε θεωρώ σκόπιμο να πω. (Είμαι άσχημος και ντρέπομαι να συναναστρέφομαι με πολύ κόσμο)
Για πολλοστή φορά όμως κάποιος επαγγελματίας επιτίθεται συλλήβδην σε εμένα και σε όσα παιδιά γράφουν blog.Eξεδόθη σε έγκυρη εφημερίδα άρθρο δημοσιογράφου που λίγο πολύ με λέει πουτάνα επειδή γράφω blog.
Η ακριβής φράση ήταν :
"Για να κατακτήσουν λοιπόν τη δόξα στον κυβερνοχώρο, οι μπλόγκερ δοκιμάζουν τα πάντα, σκορπούν φήμες, διαδίδουν ψεύδη, δημιουργούν τεχνητές αντιπαραθέσεις, κατασκευάζουν ανύπαρκτα πρόσωπα και μεταδίδουν τα πλέον εξωφρενικά βίντεο, διεκδικώντας επάξια τον τίτλο των ιερόδουλων του κυβερνοχώρου."
Θα προσπαθήσω να απαντήσω με χιουμοριστική διάθεση αλλά δεν μου ορκίζομαι πως θα το καταφέρω κιόλας.
Ε λοιπόν κυρία δημοσιογράφε, έχετε δίκιο..
Από μικρός είχα όνειρο αγαπητή δημοσιογράφε να δοξαστώ. Έβαζα τον πατέρα μου να κόβει πικροδάφνες από το απέναντι παρτέρι και να μου φτιάχνει στεφάνια, τα οποία και φόραγα στο σχολείο. Απαιτούσα μάλιστα από τους συμμαθητές μου να με φωνάζουν "η εξοχότης σας", και όποτε έβγαινα πρόεδρος της τάξης, αγγάρευα τα δύο κτήνη της τάξης να με κουβαλάνε πάνω σε ασπίδα, όπως Μαζεστίξ. Ενίοτε υποστήριζα ότι είμαι η μετενσάρκωση του Μ.Αλεξάνδρου, με ολίγον τι από Ηράκλειτο στην ιδεολογία, έτσι για κουλτούρα.
Αργότερα κατάλαβα πως η δόξα δεν είναι μόνο image, αλλά πρέπει να υποστηρίζεται και από αντίστοιχο παρελθόν. Για αυτό, αργότερα στο πανεπιστήμιο, οπου κανείς δεν ήξερε το παρελθόν μου, άρχισα να χτίζω μια εκπληκτικά ηρωϊκή προσωπικότητα. Ισχυρίστηκα (πολύ έξυπνα μπορώ να πω), ότι για δυό χρόνια, είχα εξαφανιστεί από την Ελλάδα. Είχα πάει στο Νταρφούρ όπου βοηθούσα ανάπηρες αριστερές καβουρομάνες στο δίκαιο αγώνα τους εναντίον της καταπίεσης των Βόγκον (οι οποίοι όπως ξέρουμε πολύ καλά, έχουν ως αγαπημένο σπόρ να τσακίζουν καβούρια με βαριοπούλες). Μετά από μερικούς μήνες στο Νταρφούρ και αφού απεκατέστησα τη δημοκρατία και την τάξη, το ριξα στο διαλογισμό, σε ένα Θιβετιανό μοναστήρι. Εκεί γνώρισα τον ξάδερφο του Δαλάϊ Λάμα, ονόματι Θανάση, ο οποίος παλιά είχε σουβλατζίδικο στου Ψυρρή, αλλά μια μέρα μύρισε υπερβολικά πολλή τσίκνα και είδε την αλήθεια (βλ. Souvlaki MAGNUS) , και το γύρισε στο αγιοτικό και στο διαλόγισμό, καθώς και στην άρνηση οποιασδήποτε επαφής με το νερό και το σαπούνι. Στο Θιβέτ, βοήθησα στην ανέγερση μιας αχανούς μονής, στη σπορά βιολογικού σιταριού για να τραφούν τα ορφανά, και στην εγκατάσταση ντουζιερών και προμήθεια σαπουνιού για τους μοναχούς, πολλοί από τους οποίους είχαν κάνει μπάνιο μόνο μια φορά, επειδή γλύστρισαν και έπεσαν στο ποτάμι. Αφού έκανα το καθήκον μου λοιπόν και στο Θιβέτ, ως μοναχικός καουμπόης (στρέιτ όμως, όχι σαν αυτές τις λούγκρες στο Brokeback Mountain), κατηφόρισα προς το Περού, όπου και ανεκυρήχθην άγιος από μια φυλή, επειδή τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο χωριό και είπα "ρε παιδιά κανας έλληνας?", άρχισε να βρέχει, ενώ είχε να βρέξει 18 χιλιετίες. Προφανώς στη διάλεκτό τους η φράση "ρε παιδιά κανας έλληνας?" σήμαινε "Ηρθα να φέρω το νερό", οπότε και έγινε προφανής η παρεξήγηση. Εκεί πέρα αφιερώθηκα για 6 μήνες σε τελειποίηση αρδευτικών έργων, τους έμαθα παραδοσιακά τραγούδια της Άννας Βίσση και της Δέσποινας Βανδή, και τα βράδια διηγόμουν γύρω από τη φωτιά ιστορίες τρόμου, σεξ και βίας.
Έτσι που λέτε με τη δόξα αγαπητή κυρία δημοσιογράφε.
Τα υπόλοιπα περί τεχνητών αντιπαραθέσεων, φημών και φανταστικών προσώπων είναι παπαριές. Εξακολουθώ να επιμένω πως αυτός ο αλήτης ο Zaphod, είναι πράκτορας των Αλταρανών, έχει αιμορροϊδες, και κάνει σέξ με ανήλικους καλλικάντζαρους -αλλά μόνο από τα Χριστούγεννα μέχρι τα φώτα, γιατί μετά ως γνωστόν εξαφανίζονται-. Επίσης ο Polsemannen είναι το Alter Ego του Hades, που είναι το Alter Ego του Zaphod, που είναι ο ίδιος το alter ego του alter ego του. Οι αποδείξεις βρίσκονται σε τριπλότυπο, στο σπίτι μου, θαμμένες δίπλα στην πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες, και σε μια θυρίδα σε παράρτημα Περουβιανής τράπεζας στην Άνω Παναγιά Ύδρας. Επίσης αν ρωτήσετε τον Φαρούκ θα σας τα επιβεβαιώσει και αυτός. Ο Φαρούκ είναι ένας κολλητός που έχω από το νηπιαγωγείο και παίζαμε μαζί όλη μέρα. Για κάποιο περίεργο λόγο, έχει φτερά, οπλές και μοιάζει με φαύνο. Επίσης όλως παραδόξως δεν έχει καταφέρει να τον δει ποτέ κανείς πλην εμού..
Τώρα για τις ιερόδουλες (γουστάρω political correctness γαμώ την τρέλλα μου). Για τις πουτάνες δηλαδή έχω να πω ένα : Αχ μας καταλάβατε, μας καταλάβατε. Είναι το όνειρο της ζωής μας, αρσενικών και μπορεί και θηλυκών bloggers. Εμείς τα αρσενικά ιδιαίτερα, θα προτιμούσαμε αντί να αυτοεξυπηρετούμεθα (ειμαι και εγώ πολιτικά ορθός), αντί να τον παίζουμε δηλαδή, μόνοι μας, να μας πληρώνουνε αισθησιακές δίμετρες καλλονές για να τους δείχνουμε τι εστί βαρβατίλα. Πραγματικά είναι μέγα όνειρό μας, αλλά δε μας έχει κάτσει ακόμα. Βέβαια για να σας πω την αλήθεια, το σκεφτόμαστε τελευταία με το Zaphod, να πάμε κανα 6μηνο γυμναστήριο να γίνουμε σφίχτες, να κανουμε και μερικές πλαστικές, και μετά να ανοίξουμε bloggoΜπουρδέλο, όπου θα κάνουμε και ειδικές τιμές για δημοσιογράφους. Λόγω της εκτίμησης που τους έχουμε επειδή προσφέρουν τόσα μα τόσα πολλά στην κοινωνία μας...
Ο Zaphod βέβαια υποστήριζε ότι πρέπει να γίνουμε άλλου είδους πουτάνες και όχι κυριολεκτικές. Είχε την τρελλή ιδέα να βάλουμε κάποιον να μας πληρώνει για να γράφουμε μαλακίες κατά παραγγελία. Είπε ότι έχει μέλλον ως δουλειά, είναι ασφαλής και υγιεινή, και ότι στα παπάρια μας αν θάβουμε υπολήψεις και ανθρώπους, ή διαδίδουμε τραγελαφικές θύμες, ή προωθούμε το σεξουαλικό κουτσομπολιό, την πτωματολαγνεία και υποβιβάζουμε την ανθρώπινη ύπαρξη σε εμπορευόμενο προϊόν προς εκμετάλλευση. Αφού λέει θα μας πληρώνουν, στα καλαμπαλίκια μας..
Για αυτό κάνω το πρώτο βήμα ως blogger και κραυγάζω με στεντόρεια φωνή προς πάντα ενδιαφερόμενο :
ΠΟΥΛΑΩ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΛΕΙΟΔΟΤΗ. ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ, ΑΣ ΣΤΕΙΛΕΙ MAIL.
Υ.Γ : Πουλάω και την ψυχή μου σε τιμή ευκαιρίας. Κάνουμε και ευκολίες, άτοκες δόσεις, δώρο τα πατάκια και το κωλοβυθόμετρο. Τιμή διαπραγματεύσιμη, αλλά να μπορώ να αγοράσω ένα loft στην Park Avenue...μη φανούμε και ψιλικατζήδες..
Υ.Γ2 : Άλλο να πεις ότι κυκλοφορούν και μερικές μεγάλες χαζομάρες στα blog, γιατί όντως ισχύει, άλλο να μας λες όλους πουτάνες. Αμα εννοούσες το πρώτο συγχωρείσαι, αλλά θα πρέπει να αλλάξεις δουλειά γιατί το γραπτό το λόγο δεν τον έχεις καθόλου..
Α να χαθείτε ρε, α να χαθείτε επιτέλους, που σας χαλάμε κιόλας .ΝΑΙ ΡΕ! Γράφω ανοησίες, φληναφήματα και πομφόλυγες. Είμαι χαζός, κατώτερος και ελεεινός. Είμαι ένας σιχαμερός υπάνθρωπος που βαυκαλίζεται ότι αποκτάει σημασία επειδή γράφει εδώ μέσα. Αλλά ξέρεις, στη δημοκρατία ευτυχώς, δικαίωμα να λέει την άποψή του, όσο αστεία, γελοία και χαζή είναι το έχει ακόμα και ένας παραπληγικός μπαμπουϊνος.
Επίσης αγαπητή δημοσιογράφε, ΠΡΟΣΟΧΗ : Δε θέλω να σου απαγορέψω να λες αυτά που νομίζεις επειδή με ενοχλούν. Οοοοοχι, λέγε τα όσο θες. Πες με πουτάνα, καριόλα, ξεκωλιάρη, αλήτη, πρεζάκι, αναρχικό, φασίστα, κουκουέ, χρυσαυγίτη, ό,τι θες πές με. ΕΓΩ μήνυση για εξύβριση και προσβολή προσωπικότητας δε θα σου κάνω. ΑΛΛΑ αυτό δε σημαίνει οτι επιτρέποντάς σου να εκφράσεις τη γνώμη σου, πρέπει και να τη δεχτώ αδιαμαρτύρητα ή να μη σε κοροϊδέψω και γω λίγο.. Τι, μόνο εσύ επιτρέπεται να λες αυτά που νομίζεις για τους άλλους; οι άλλοι μούγκα;;; δεν πάει ακριβώς έτσι.. Αλλά απο ό,τι φαίνεται μερικοί από σας έχουν την εντύπωση πως η ελευθερία λόγου είναι ένα κατασκεύασμα μόνο για προσωπική τους χρήση... ρε άντε κάντε καμιά απεργία και καμιά διαμαρτυρία για να σας επιτρέψουν να δείχνετε ακρωτηριασμένα πτώματα και ροζ ντιβιντιά...
Προσθήκη πρώτη : Το όνομά σου κυρία δημοσιογράφε, εγώ τουλάχιστον δεν το αναφέρω. Το θεωρώ ανάξιο αναφοράς. Προσθήκη δεύτερη : Εμείς που πλαγιαρίζουμε άλλα κείμενα, που αντιγράφουμε κλπ κλπ κλπ είμαστε άχρηστοι. Εσύ που έκοψες αυτούσια κομμάτια από το άρθρο της Sarah Boxer και τα μετέφρασες, και πληρώθηκες κιόλας για αυτό, τι ακριβώς είσαι ; (α και άμα δε με πιστεύεις, να και το άρθρο, εδώ!) (Niemandsrose σόρρυ για την παράλειψη... Τα περί ξένου άρθρου στην Niemandsrose τα βρήκα!!)