Και άλλο κραξιματικό - Ταξιδωτικό

Λες και έχει πέσει η κατάρα του Τουταγχαμών και τώρα τελευταία πέφτω συχνά σε φάσεις που τριγύρω μου ακούω απίστευτα ηλίθιες συζητήσεις.

Αυτό εντείνεται δε στα εξωτερικά που για κάποιο λόγο οι έλληνες απο ο,τι φαίνεται πιστεύουν οτι αποκλείεται κανείς άλλος στον κόσμο να μιλάει τη γλώσσα τους ή να είναι και αυτός έλληνας, οπότε αράζουν (ή περπατούν) και αφήνονται ελεύθεροι να πουν ο,τι τους κατέβει μη υπολογίζοντας τον τύπο που πίνει μπυρίτσα και καπνίζει τσιγαράκι δίπλα τους ο οποίος προσπαθεί απεγνωσμένα να μην κουνήσει ούτε βλέφαρο προς το μέρος τους, τη στιγμή που θέλει  να:

α. Σκάσει στα γέλια

β. Πάρει ένα γκασμά και να τους κοπανάει

γ. Πάρει γκασμά γελώντας και τους κοπανάει

δ. Σκάσει στα γέλια και μετά τους κοπανήσει με γκασμά

κλπ κλπ κλπ, το κατάλαβες πως πάει.

Κατά καιρούς λοιπόν έχω πέσει σε απίστευτες συζητήσεις από επίπεδο "είμαι ένα απλό κομοδίνο και λέω και καμια παπαριά", σε επίπεδο "είμαι τεράστιο καδρόνι και λέω υπερμαλακίες" για να καταλήξουμε στο "είμαι απαστράπτον μνημείο εγκεφαλικής ανεπάρκειας και θα πρεπε κανονικά να μου χουν αφιερώσει το δικό μου ξωκλήσι γάμων στο Λας Βέγκας, τίγκα στην πινακίδα νεον και τα λαμπερά καθρεφτάκια"

Αγαπημένα δε θέματα των συνελλήνων ταξιδιωτών στα εξωτερικά πολλές φορές είναι τα εξής:

α. Ψώνια

β. Ψώνια

γ. Ψώνια

δ. "Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά, είμαστε οι καλύτεροι όλων,όλοι οι άλλοι είναι στην καλύτερη homo habilis"

ε. Γκομενικά (μεγάλα γέλια γιατί "δε μας ακούει κανείς")

στ.Γκρίνια για τα πάντα. Κυρίως για το φαϊ. Γιατί τα σουτζουκάκι που βρήκε στο "ελληνικό" εστιατόριο στην Κουάλα Λουμπούρ, δεν ήταν σαν της μάνας του.

στ. Τουριστικές πληροφορίες και απορίες (αλλά από τις "αφελείς", ξέρεις).

Πάμε λοιπόν αγαπημένοι μου φίλοι να εξετάσουμε μερικές από τις εν λόγω κατηγορίες.Όχι όλες γιατί βαριέμαι, είμαι κομμάτια (Χτες γύρισα απο Κωνσταντινούπολη - παρατηρείται ήδη πτώση της στάθμης του Βοσπόρου και έλλειψη αμνοεριφίων για κεμπάπ).

Σειρά τυχαία.

Ξεκινάω από αυτούς που σιχαίνονται τα πάντα και δεν τρώνε τίποτα. 

ΟΚ αδερφέ καταλαβαίνω οτι αν είσαι στην Μαλαισία και δεις τον πάγκο με τις κατσαρίδες και τους σκορπιούς ως μεζέ, να κάνεις πίσω. Και εγώ θα λιποψυχούσα.

Αλλά να σαι στα Παρίσια, στα Λονδίνα, στα Βερολίνα και στη ρημάδα την Πόλη με τη γαμάτη κουζίνα και να μη μπορείς να φας τίποτα, ε είσαι μυστήριος.

(Και εγώ είμαι μυστήριος στο φαϊ, δεν το κρύβω, αλλά αυτοί είναι αλλιώς μυστήριοι.)

Είναι 2 υποκατηγορίες: ο "σιχαίνομαι" και δε μπορώ να φάω και ο "δεν είναι όπως στην Ελλάδα" (δηλαδή όπως το παστίτσιο της μάνας μου)(ακόμα και αν μιλάει για τάπας. Ναι δεν είναι τα τάπας σαν το παστίτσιο της μάνας του και ζορίζεται, τι θες τωρα;)

Η λύση για αυτούς τους ανθρώπους είναι ή ψάξιμο παραδοσιακού ελληνικού σουβλατζίδικου και φαϊ μόνο εκεί ή συνδυασμός μακντοναλτς-μπεργκερ κινγκ και λοιπών πλαστικούρων.

Ανακεφαλαίωση: Ναι,υπάρχει άνθρωπος (φίλη φίλης) που πήγε στη Γαλλία και δεν κατάφερε να βρει τίποτα καλύτερο να φάει από Μακντοναλτς και "γύρο" στο Καρτιέ Λατεν!

Και οκ, μπορεί να διαφωνώ γαστριμαργικά, αλλά στο κάτω κάτω είναι δικαίωμά σου να θεωρείς οτι ο,τιδήποτε πέραν της ελληνικής ταβέρνας και της μάνας σου δεν είναι νόστιμο.(θα σε κοροϊδέψω και για αυτό βέβαια)

ΑΛΛΑ οταν αρχίζεις τα "να δε μπορώ σιχαίνομαι", "βρρρώωωμααααααα" (εξ'ορισμού ε; όχι να δούμε κάτι), "τι κρέατα χρησιμοποιούν αυτοί εδώ", "τα μαρούλια σιγά μην τα πλένουν", "τα ακουμπάνε άραγε με γυμνά χέρια" κλπ ε μου ρχεται να σε κοπανήσω.

Εκτός αν νομίζεις οτι στο Ελλάντα οι χασαποταβέρνες είναι όλες χειρουργείο. Και επειδή έχω δουλέψει ως πιτσιρικάς σε κάτι τέτοια, να σε διαβεβαιώσω οτι όσο "βρρρρρώωωμααααα" είναι στα εξωτερικά, είναι και εδώ. Ίδιες πιθανότητες έχεις να φας "βρρρώωωμααααα" παντού. Σουρπριζ. Σοκ και δέος.

Καθόμουν λοιπον σε κυριλε κεμπαπάδικο προψές και σκασαν οι κυρατσες οι ελληνίδες. "Βρρρώωμααααααααααα". (Μιλάμε έτρωγες από το πάτωμα). "Τα σιχαίνομαι αυτά τα αρνιά, ποιος ξέρει από που τα φέρνουν" (Απο την Τουρκία μωρή, που χει παραγωγή 8 γκαζίλιον αρνιά. Α, που σαι, αν θεωρείς οτι στην Ελλάδα έχουμε ικανή παραγωγή αρνιών να μας καλύψει, να σου δώσω το τηλέφωνο ενος φιλου κτηνίατρου να σου πει οτι και συ εδώ το τσακάς το τούρκικο το αρνακι και λες και μπιραλλάχ). Μετά σταμάτησα να ακούω, ήρθε το γιαουρτλού μου. Kαι το Άντανα. Και το Αλί ναζικ. Και το Ατσί εσμέ. Και μετά το κιουνεφέ. Καταλαβαίνεις. Δεν άντεξα. Α ναι, και λαχματζούν πήραμε. (αχχχχ έρως).

"Βρρρώωωμαααααααα"

Ναι και εγώ αναρωτήθηκα τι σκατά τάϊζαν το αρνί και έγινε τόσο νόστιμο

Αν δε μπορείς να φας τίποτα στο εξωτερικό πέραν σουβλακίου και μπέργκερ, κάτσε εδώ.Όχι τίποτα άλλο, να μη γκρινιάζεις και χαλιέσαι τσάμπα κιόλας.

Οι "είμαστε οι καλύτεροι"

Αυτοί όπου και να τους πας χτυπιούνται και οδύρονται σα μανιάτισες μοιρολογίστρες που κλαίνε το θείο που ήταν λεβέντης και παλικάρι και απόθανε μόλις 120 χρονών,πάνω στο άνθος της ηλικίας τους.Ρε δε βρίσκουν τίποτα όμορφο. Ρε τίποτα. Θα κάτσουν να παρατηρήσουν ή να επινοήσουν ασχήμια για να βγούν από πάνω. Πας ας πούμε στο Βερολίνο, πίνεις καφεδιά στην Unter den Linden, λάμπει ο τόπος απο τα φώτα, απο τη μια στο βάθος ο καθεδρικός, από την άλλη η Πύλη του Βραδεμβούργου, και ξαφνικά θα ακούσεις μια ξυνή φωνή "εμ βέβαια,οι κακόγουστοι οι άγριοι,που να φτιάξουν κάτι δικό τους, όλα απο μας τα κλέψανε. Σαν την Ελλαδίτσα τίποτα. Που έρχονται το καλοκαίρι και κοιτάνε τις παραλίες σα λιμασμένοι. Βρε έχει τέτοιες παραλίες εδώ; μόνο δρόμους και ποτάμια". (αυτο έχει ακουστεί όντως). Πήγε η άλλη στο Βερολίνο και έψαχνε παραλίες. Και της έφταιγε η πόλη.

Μπαίνει ο άλλος στην Παναγία των Παρισίων, έχει υγρασία. Ανεβαίνει στον Αιφελ, είναι ψηλά, πάει στο Λονδίνο,είναι βρώμικος ο Τάμεσης (α και φυσικά "έχει πολλούς μαύρους και φοβάμαι". Ναι καννίβαλοι όλοι οι μαύροι, γνωστό), πάει στη Βαρκελώνη, ξερωγωκάτιβρισκει (δε θυμάμαι κάτι απο κει). Γυρνάει στο αεροδρόμιο εδώ πέρα και είναι στο "ααααχ, πατρίδα ρεε.. οχι σαν τους κουτόφραγκους τους ηλίθιους που όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη αυτή τρώγαν βατόμουρα". Και δε λέω, ολοι αγαπάμε την Ελλαδίτσα. Αλλά προσπαθώντας να μειώσουμε όλους τους άλλους δε δείχνουμε αγάπη μαναμ. Κομπλεξ δείχνουμε. Θαύμασε και τα επιτεύγματα των άλλων ρε φιλαράκι. Δε γίνεσαι προδότης. Α σιχτιρ πια δηλαδή εγκεφαλικά μικροτσούτσουνοι δε γουστάρω να μαστε.

Τα γκομενικά

Αυτό είναι και ο λόγος εμπνεύσεως του ποστιου, μια και τη Δευτέρα το απόγεμα στο Χαβαλιμάν καθόμουν δίπλα μια παρέα απο δικές μας που φτύναν πόνο και οργή για τους άντρες,το σεξ,τη ζωή,το σύμπαν και τα ψων..πάντα. 

Κατ'αρχήν μάθαμε ότι ο Νίκος την έχει κάνει τάρανδο τη μια και αυτή το ξέρει, αλλά συνεχίζει να του κάθεται γιατί πηδάει καλά και έχει και πολλα κονε. Από τα συμφραζόμενα ψιλιαστηκα πως Νικος=Μπάρμαν ή κάτι αντίστοιχο,καβλωμένος γιακάς,τατού,γυαλί-τηλεόραση κλπ.Ευτυχώς οι φίλες της την έκραζαν (και την κράζουν συνεχόμενα απο ο,τι κατάλαβα, αλλά ο Νίκος είναι γλυκοτσούτσουνος και δεν ξεκολλάει, τι να κάνουμε).

Μετά μάθαμε πως η μία φίλη της ακόμα σιχαίνεται το παγωτό πύραυλο και δεν το κάνει στο δικό της που της το ζητάει και εντάξει, τι να κάνουμε, αν θέλει να βρει άλλη που να το κάνει ας πάει και ας μην εκτιμήσει το πόσο γαμάτη,απίστευτη και φανταστρουμφική είναι και τα λοιπά. Εγώ να δαγκώνομαι,να κρατιέμαι να μη γελάσω, να κρατιέμαι μην προδοθώ και καταλάβουν οτι ειμαι πατρίδας (ευτυχώς ο τούρκος μπαρμπέρης που πήγα να φτιάξω το μούσι με έκανε χάλια σαν κούρδο φοροεισπράκτορα στο Ντιάρμπακιρ και μάλλον με πέρασαν για ιτσ-ογλάν.)

Η τρίτη δεν είχε παραδόξως ιδιαίτερο γκομενικό πρόβλημα,απλά δεν είχε γκόμενο και καλοκαιριάζει και έχει αγχωθεί λίγο αλλά απο ο,τι μάθαμε είναι αποφασισμένη να μη το βγάλει το καλοκαίρι μπουκάλα και να τον μερεντιάσει το λουκουμά σύντομα. Εύγε κοπελιά,(όχι χωρίς πλάκα το λέω αυτό) σου εύχομαι να περάσεις ένα καλοκαίρι που θα σαι συνεχώς με πορτοκαλάδες και νερά από την αφυδάτωση. Η τρίτη ήταν η μοναδική που γκρίνιαζε χαριτωμένα και που την πόνεσα, οι άλλες δύο στο μισάωρο που ήμουν εκεί είπαν επικές παπάτζες κατά συρροή και εξακολούθηση αλλά δυστυχώς δεν τις θυμάμαι ολες καθότι πριν πάω στο χαβαλιμαν, ειχα τσακίσει κάτι ρακές και ήμουν ελαφρώς deranged που λέει και ο Ζάφοντας.

Σιχτιρ πιλάφ: Τα ψώνια

Η μανία του συμπατριώτη μας για τα ψώνια το εξωτερικό είναι παροιμιώδης. Είναι τόσο άρρωστοι και άρρωστες που θα μπουν ακόμα και στα Ζάρα για να ψωνίσουν, παροτι έχει 17 υποκαταστήματα σε απόσταση κλασίματος από την πόρτα τους. Και θα πάρουν τα ίδια που παίρνουν στην Ελλάδα. (ΙΣΩΣ κανα δυο ευρώ φτηνότερα). Στο Παρίσι, ορδές θυμάμαι. Να βλέπεις το γκρουπ να κανει στάση St.Michel για καφέ και να απλώνουν οι κυρίες ο,τι πήραν και δεν πήραν απο τα μαγαζιά που καναν επιδρομή. "ΑΑΑΑΑ ωραίο σουτιέν". "Α πήρα κάτι ποτήρια σαμπάνιας, μην το πεις στο Γιώργο, θα του τα δείξω σπίτι" (<==ΔΕΝ το βγάζω από το ξεράδι μου αυτό)(που ήθελες και ποτήρια σαμπάνιας στο Αρκουδοχώρι κάτω Μπλουχοτσάνης, που δεν έχεις κουτάλια για τη φασολάδα και την τρως σε γουβωμένο ψωμί. Και πόσο συχνά πινεις σαμπάνια που πρέπει να πάρεις ποτήρια απο τα Παρίσια;)

Στο Καπαλι Τσαρσί δε που πέρασα Σάββατο πρωί, είχαν σκάσει τα γκρουπ απο την πατρίδα. 

"Μαριιιααα, έλα έλα έχει απο δω δερμάτινα" "Όχι όχι να πάμε σε αυτόν τον πουεχωτοχαρτάκι με τη διεύθυνση, θα πάμε συστημένες θα μας κάνει καλύτερες τιμές" (πάω στοίχημα οτι στον "αυτόν" πάνε ίσα με 10.000 συστημένοι κάθε σαββατοκύριακο). "Κώστααααα!! Εδώ! Εδώ!! Έχει και γάντια!"

"Πάμε ρε σεις να πιούμε τίποτα να δροσιστούμε,1 πήγε η ώρα, περπατάμε απο τις 9, εχω κορακιάσει" "ΟΧΙ ΟΧΙ ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ" (θα προλάβουν να τα πάρουν τα καλά δερμάτινα οι βασιβουζούκοι φαίνεται και δε θα γνωρίσουν τη δόξα που τους αξίζει στις ΕΛ-ληνικές ντουλάπες).

Ψώνια,ψώνια,ψώνια. Ο επαρχιωτίστικος εθνικός καημός μας να γυρίσουμε στο σπίτι και να πούμε οτι αυτό το σετάκι κουτάλια για φακές το πήραμε απο το "ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ". Ή ότι το μαχαίρι του ροκφόρ  ήταν ευκαιρία και δε μπορούσαμε να μην το πάρουμε. (Για το ιντερνετ δεν έχουμε ακούσει ακόμα).

Φυσικά όλα αυτά τα "ΨΩΝΙΑ" γίνονται εις βάρος άλλων πραγμάτων, οπότε κάθεσαι και ακούς να σου περιγράφουν άνθρωποι το ταξίδι τους και να σου λεν πως πηγαν σε 10 πολυκαταστήματα, αλλά δεν τους έφτασαν οι μέρες να δουν την οποιαδήποτε πόλη και την άλλη φορά θα ξέρουν καλύτερα. 

Ή ακούς το χειρότερο, "έλα μωρέ το Χ, σιγά την πόλη. Νταξ, δεν εντυπωσιάστηκα". Τι να σε εντυπωσιάσει ρε μαλάκα που είδες μόνο ράφια με κολώνιες, πανέρια με εσώρουχα και τάβλες με τζιν μαιμού;

Ναι θα ξέρετε. Που θα πάτε πάλι να ψωνίσετε σώβρακα,ποτήρια σαμπάνιας και μυξομάντηλα μεταξωτά.

Γκρίνια όβερ εντ άουτ γιατί έχει τόση πολλή ζέστη αυτή τη στιγμή που σε λίγο θα αρχίσω να φωνάζω "Μπι ντο μπι ντο μπι ντο μπι ντο" μεχρι να έρθει κάποιο μίνιον να με λούσει με εναν κουβά νερο.(και όχι τίποτα άλλο,αλλά δε θα βγαινα ούτε στην πρώτη δεκάδα σε διαγωνισμό wet t-shirt) (με 5διαγωνιζόμενους)